Β. Εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση, μαζί με περιέργεια

Στη συνέχεια, ερχόμαστε στο δεύτερο σημείο: εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση, μαζί με περιέργεια. Είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτό το σημείο; Οι κανονικοί άνθρωποι θα πρέπει να φέρονται σωστά απέναντι στις ενέργειες και στα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού, καθώς και στην προσωπικότητα ή στη διάθεση που αποκαλύπτεται σε κάθε λέξη και πράξη Του, ή ακόμα και όσον αφορά τις προτιμήσεις Του. Όσοι ακολουθούν πραγματικά τον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια αντιμετωπίζουν αυτές τις εξωτερικές αποκαλύψεις του Χριστού ως την κανονική πλευρά της σάρκας Του. Όσον αφορά τα λόγια που λέει ο Χριστός, η στάση τους είναι ότι τα ακούνε και τα αντιλαμβάνονται ως αλήθεια· από αυτά τα λόγια κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, κατανοούν τις αρχές άσκησης και βρίσκουν ένα μονοπάτι άσκησης για να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Οι αντίχριστοι, όμως, έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Όταν παρατηρούν πώς μιλάει και ενεργεί ο Χριστός, μέσα τους δεν έχουν αποδοχή ή υποταγή, αλλά εξετάζουν εξονυχιστικά: «Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια; Πώς εκφράζονται; Η μία πρόταση ακολουθεί την άλλη· είναι προσχεδιασμένα ή τα εμπνέει το άγιο πνεύμα; Τα μαθαίνει ή τα ετοιμάζει από πριν; Εγώ γιατί δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό; Κάποια απ’ τα λόγια αυτά ακούγονται πολύ συνηθισμένα, σαν μια απλή συζήτηση. Δεν φαίνεται να ταιριάζουν στον θεό· έτσι μιλάει πράγματι ο θεός, τόσο κανονικά, τόσο κοινότοπα; Δεν μπορώ να καταλάβω μέσω της εξονυχιστικής εξέτασης, ας παρατηρήσω, λοιπόν, τι κάνει στο παρασκήνιο. Διαβάζει εφημερίδες; Έχει διαβάσει κανένα διάσημο βιβλίο; Μελετάει γραμματική; Με τι είδους ανθρώπους αλληλεπιδρά συνήθως;» Δεν τηρούν στάση υποταγής ούτε στάση αποδοχής της αλήθειας· αντίθετα, εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό με τη στάση ενός ακαδημαϊκού που διεξάγει επιστημονική έρευνα ή μελετά ακαδημαϊκά αντικείμενα. Εξετάζουν εξονυχιστικά το περιεχόμενο των λόγων του Χριστού και τον τρόπο με τον οποίο μιλάει, τους ακροατές στους οποίους απευθύνεται, καθώς και τη στάση και τον σκοπό που έχει κάθε φορά που μιλάει. Κάθε φορά που μιλάει ή ενεργεί ο Χριστός, όλα όσα φτάνουν στ’ αυτιά τους, όλα όσα βλέπουν και όλα όσα ακούνε γίνονται αντικείμενο της εξονυχιστικής τους εξέτασης. Εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε λέξη και πρόταση που λέει ο Χριστός, κάθε ενέργεια που κάνει, κάθε άτομο που χειρίζεται, τον τρόπο που φέρεται στους άλλους, την ομιλία και την όψη Του, το βλέμμα και τις εκφράσεις του προσώπου Του, ακόμα και τις συνήθειές Του και το καθημερινό Του πρόγραμμα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρά με τους άλλους, και τη στάση που τηρεί απέναντί τους· όλα αυτά τα εξετάζουν εξονυχιστικά. Από αυτήν την εξονυχιστική εξέταση, οι αντίχριστοι συμπεραίνουν το εξής: Όπως κι αν κοιτάξω τον χριστό, φαίνεται να έχει κανονική ανθρώπινη φύση· είναι πολύ συνηθισμένος, χωρίς κανένα ιδιαίτερο γνώρισμα εκτός από την ικανότητά του να εκφράζει την αλήθεια. Μπορεί πράγματι να είναι ο ενσαρκωμένος θεός; Όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάζουν, δεν βγάζουν ένα οριστικό συμπέρασμα· όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάζουν, δεν μπορούν να βεβαιωθούν αν ο Χριστός είναι ο θεός που αναγνωρίζουν μέσα τους. Αυτοί εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό και δεν βιώνουν το έργο του Θεού —πώς είναι δυνατόν να γνωρίσουν τον Θεό;

Οι αντίχριστοι, ενώ εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό, δεν είναι σε θέση να δουν το μεγαλείο του Θεού, τη δικαιοσύνη Του, την παντοδυναμία και την εξουσία Του. Όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάσουν, δεν θα βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο Χριστός έχει την ουσία του Θεού· δεν είναι σε θέση να διακρίνουν και να κατανοήσουν κάτι τέτοιο. Κάποιοι λένε: «Εκεί που δεν μπορείς να διακρίνεις ούτε να κατανοήσεις, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια». Σ’ αυτό, ένας αντίχριστος θα απαντούσε: «Δεν βλέπω εδώ καμία αλήθεια που πρέπει να αναζητήσω· μόνο ύποπτες λεπτομέρειες που αξίζει να τις εξετάσω εξονυχιστικά και σε βάθος». Μετά από εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση, συμπεραίνει το εξής: Αυτός ο Χριστός λέει μόνο μερικά λόγια· πέραν αυτού, δεν έχει καμία διαφορά απ’ τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν έχει ιδιαίτερα χαρίσματα, δεν έχει μοναδικές ικανότητες, δεν έχει καν υπερφυσικές δυνάμεις για να εκτελεί σημεία και τέρατα, όπως έκανε ο Ιησούς. Όσα λέει είναι λόγια ενός θνητού. Είναι πράγματι, λοιπόν, ο Χριστός; Για το πόρισμα χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και εξονυχιστική εξέταση. Όπως κι αν κοιτάξει, δεν βλέπει στον Χριστό την ουσία του Θεού· όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάσει, δεν συμπεραίνει ότι ο Χριστός έχει την ταυτότητα του Θεού. Στα μάτια ενός αντίχριστου, η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο θεός πρέπει να έχει ασυνήθιστες δυνάμεις, ιδιαίτερα χαρίσματα, την ικανότητα να κάνει θαύματα, καθώς και την ουσία και τη δυνατότητα να εκδηλώσει και να ασκήσει την εξουσία του θεού. Ο συνηθισμένος άνθρωπος που έχουν μπροστά τους, όμως, δεν έχει καμία απ’ αυτές τις ιδιότητες, ούτε έχει εξαιρετική ευφράδεια λόγου· ακόμα κι όταν περιγράφει πολλά πράγματα, χρησιμοποιεί καθημερινές εκφράσεις που δεν ταιριάζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, δεν μιλάει καν σαν καθηγητής πανεπιστημίου. Όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάσουν οι αντίχριστοι την ομιλία του Χριστού, όσο εξονυχιστικά κι αν εξετάσουν τις ενέργειές Του, τη στάση Του και το πώς κάνει τα πράγματα, δεν βλέπουν ότι ο Χριστός —αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος— έχει την ουσία του Θεού. Γι’ αυτό και, μέσα τους, ο πιο σημαντικός λόγος που αξίζει ν’ ακολουθήσουν αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο είναι τα πολλά πράγματα, λόγια και φαινόμενα που δεν διακρίνουν ξεκάθαρα· αυτά αξίζουν την εξονυχιστική εξέταση και ανάλυσή τους και είναι το πιο σπουδαίο τους κίνητρο για ν’ ακολουθήσουν αυτόν τον άνθρωπο. Ποιο περιεχόμενο και ποια θέματα αξίζουν την εξονυχιστική εξέταση και ανάλυσή τους; Είναι αυτά τα λόγια που λέει ο Χριστός για τη ζωή-είσοδο· οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν τέτοια πράγματα, στ’ αλήθεια δεν τα κατέχουν, και τέτοια λόγια όντως δεν τα έχει πει κανένα άλλο μέλος της ανθρωπότητας —είναι άγνωστης προέλευσης. Οι αντίχριστοι εξετάζουν εξονυχιστικά ξανά και ξανά, ποτέ όμως δεν φτάνουν σε κάποιο σχετικό συμπέρασμα. Για παράδειγμα, όταν μιλάω για το πώς είναι κάποιος, για το ποια είναι η ουσία και η διάθεσή του, οι συνηθισμένοι άνθρωποι αντιστοιχίζουν τα στοιχεία αυτά με το πραγματικό πρόσωπο και διασταυρώνουν το ζήτημα. Όταν οι αντίχριστοι ακούν αυτά τα λόγια, δεν υιοθετούν μια στάση αποδοχής για να αντιστοιχίσουν και να κατανοήσουν το ζήτημα, αλλά για να το αναλύσουν. Τι αναλύουν; «Πώς ξέρεις ποια είναι η κατάσταση αυτού του ανθρώπου; Πώς ξέρεις ότι έχει τέτοια διάθεση; Πώς τα ορίζεις αυτά; Δεν είχες και πολλή επαφή μαζί του, άρα πώς τον καταλαβαίνεις; Εμείς έχουμε επαφή μαζί του εδώ και τόσον καιρό, γιατί λοιπόν δεν τον διακρίνουμε ξεκάθαρα και δεν τον καταλαβαίνουμε; Πρέπει να τον παρατηρήσω· δεν μπορώ απλώς να εμπιστευτώ τα λόγια Σου. Όσα λες μπορεί να μην είναι ούτε ακριβή ούτε σωστά». Κατά τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεων που έχουν κάποιοι άνθρωποι μαζί Μου, μπορεί να τους δώσω οδηγίες για μια ορισμένη δουλειά ή αντικείμενο. Αν ο τρόπος και η μέθοδος αυτών των οδηγιών ταιριάζουν με τις τεχνικές γνώσεις που έχουν κι αν τα βρουν όλα αυτά ικανοποιητικά, την εκτελούν απρόθυμα. Αν, όμως, δεν τα βρουν ικανοποιητικά, αντιστέκονται μέσα τους και αναλογίζονται: «Γιατί το κάνεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Κάτι τέτοιο δεν είναι αντίθετο με τις μεθόδους του κλάδου; Γιατί να σε ακούσω; Αν όσα λες είναι λάθος, δεν γίνεται να σε ακούσω· πρέπει να το κάνω με τον δικό μου τρόπο. Αν έχεις δίκιο, πρέπει να κατανοήσω γιατί έχεις δίκιο, πώς έφτασες να το μάθεις αυτό. Σπούδασες το αντικείμενο; Αν δεν σπούδασες, πώς γίνεται να το γνωρίζεις; Αν δεν το σπούδασες, δεν είναι λογικό να το κατανοείς· αν όντως το κατανοείς, κάτι τέτοιο δεν είναι κανονικό. Πώς το κατανοείς; Σου το είπε κάποιος ή το έμαθες κρυφά μόνος σου;» Μέσα τους, αναλύουν και εξετάζουν εξονυχιστικά. Κάθε πρόταση που λέω, κάθε ζήτημα που χειρίζομαι πρέπει να περάσει από το φίλτρο των αντίχριστων, να το υποβάλουν σε έλεγχο. Μόνο αν περάσει τον έλεγχό τους, το αποδέχονται· αν δεν περάσει, τότε ασκούν κριτική, κρίνουν και αντιστέκονται.

Η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός είναι το μεγαλύτερο μυστήριο για όλους τους ανθρώπους. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τι συμβαίνει πραγματικά ως προς αυτό, ούτε μπορεί να κατανοήσει κανείς πώς η ουσία του Θεού υλοποιείται σ’ αυτήν τη σάρκα· πώς ο Θεός έγινε άνθρωπος, πώς αυτός ο άνθρωπος εκφράζει τα λόγια από το στόμα του Θεού και εκτελεί το έργο Του, και πώς ακριβώς το Πνεύμα του Θεού καθοδηγεί και κατευθύνει αυτόν τον άνθρωπο. Σ’ όλο αυτό το έργο, οι άνθρωποι ούτε είδαν μεγαλοπρεπή οράματα ούτε παρατήρησαν σημαντικές κινήσεις απ’ αυτήν τη σάρκα· δεν φαίνεται να συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο, όλα μοιάζουν κανονικά. Χωρίς να το καταλάβει κανείς, ο Θεός έφερε στην Ανατολή τη δόξα που βρισκόταν στο Ισραήλ. Έτσι, μέσα από τα λόγια και τα έργα αυτού του ανθρώπου, άρχισε μια νέα εποχή και τελείωσε η παλιά, χωρίς κανείς να συνειδητοποιεί πώς συνέβη αυτό. Όσοι, όμως, πιστεύουν στ’ αλήθεια στον Θεό, όσοι είναι απλοί και ανοιχτόκαρδοι και έχουν ανθρώπινη φύση και λογική δεν εξετάζουν εξονυχιστικά αυτά τα ζητήματα. Τι κάνουν αντί να εξετάζουν εξονυχιστικά; Κάθονται και περιμένουν παθητικά; Όχι. Βλέπουν πως αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, πιστεύουν πως όλα αυτά τα λόγια πηγάζουν από τον Θεό, κι έτσι αναγνωρίζουν ως γεγονός ότι αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι ο Χριστός, και Τον αποδέχονται ως Κύριο και Θεό τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τίποτα άλλο. Οι αντίχριστοι, από την άλλη, δεν βλέπουν πως όλα αυτά τα λόγια και όλο αυτό το έργο προέρχονται από τον Θεό, ότι όλα αυτά τα λόγια και το έργο πηγάζουν από τον Θεό, και γι’ αυτό δεν αποδέχονται αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο ως Κύριο και Θεό τους. Αντίθετα, εντείνουν την εξονυχιστική εξέτασή τους και αντιστέκονται μέσα τους. Σε τι αντιστέκονται; «Όσο κι αν μιλάς, όσο σπουδαίο κι αν είναι το έργο που κάνεις και όποια κι αν είναι η προέλευσή σου, αφού είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, αφού ο τρόπος που μιλάς δεν συνάδει με τις αντιλήψεις μου, αφού η εμφάνισή σου δεν είναι αρκετά μεγαλοπρεπής ώστε να κερδίσει την προσοχή ή τον σεβασμό μου, θα συνεχίσω να σε εξετάζω εξονυχιστικά και να σε αναλύω. Είσαι το αντικείμενο της εξονυχιστικής μου εξέτασης· δεν μπορώ να σε αποδεχθώ ως κύριο και θεό μου». Οι αντίχριστοι, κατά τη διάρκεια της εξονυχιστικής εξέτασης και ανάλυσής τους, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να απαλλαγούν από τις αντιλήψεις τους, την επαναστατικότητά τους και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά επιπλέον οι αντιλήψεις τους μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα και γίνονται όλο και πιο σοβαρές. Λόγου χάρη, όταν αποκαλύπτεται ότι ένας επικεφαλής της εκκλησίας είναι αντίχριστος και προκαλεί αναστατώσεις και καταστροφές στην αντίστοιχη εκκλησία, η πρώτη αντίδραση των αντίχριστων όταν συμβεί κάτι τέτοιο είναι να ρωτήσουν: «Ο χριστός το ξέρει αυτό; Ποιος διόρισε αυτόν τον επικεφαλής της εκκλησίας; Πώς αντέδρασε σ’ αυτό ο χριστός; Πώς χειρίζεται το θέμα; Γνωρίζει ο χριστός αυτόν τον άνθρωπο; Είχε πει στο παρελθόν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αντίχριστος; Είχε προφητεύσει αυτό το συμβάν; Τώρα που προέκυψε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα σ’ αυτήν την εκκλησία, το έμαθε πρώτος ο χριστός;» Εγώ λέω ότι δεν το ήξερα, ότι κι Εγώ τώρα το έμαθα. «Κάτι δεν πάει καλά εδώ —αφού είσαι ο θεός, είσαι ο χριστός· γιατί δεν το ήξερες; Θα έπρεπε να το ξέρεις». Ακριβώς επειδή είμαι ο Χριστός, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν είναι υποχρεωτικό να το ξέρω. Η εκκλησία έχει τα διοικητικά διατάγματα και τις αρχές της για να χειρίζεται τους ανθρώπους. Όταν εμφανίζονται αντίχριστοι, αποπέμπονται και αποβάλλονται σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας. Αυτό δείχνει πως ο Θεός έχει εξουσία, πως η αλήθεια έχει εξουσία. Δεν χρειάζεται να ξέρω τα πάντα. Αν η εκκλησία δεν καταφέρει να χειριστεί τα ζητήματα σύμφωνα με τα διοικητικά διατάγματα και τις αρχές της για τη διαχείριση των ανθρώπων, τότε θα επέμβω. Αν, ωστόσο, οι αδελφοί και οι αδελφές κατανοούν τις αρχές που ισχύουν στον οίκο του Θεού για την αποπομπή και την αποβολή των ανθρώπων, δεν χρειάζεται να εμπλακώ. Εκεί που έχει εξουσία η αλήθεια, Εγώ δεν χρειάζεται να επεμβαίνω. Δεν είναι απολύτως κανονικό αυτό; (Ναι.) Οι αντίχριστοι, όμως, δημιουργούν προβλήματα και αναπτύσσουν αντιλήψεις πάνω σ’ αυτό το ζήτημα· φτάνουν ακόμα και στο σημείο να χρησιμοποιήσουν αυτές τις αντιλήψεις για να απαρνηθούν τον Χριστό και να καταδικάσουν το γεγονός ότι ο Χριστός έχει την ουσία του Θεού. Τέτοια ακριβώς κάνουν οι αντίχριστοι. Απλά και μόνο επειδή κάτι δεν ταιριάζει στις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες ή τις προσδοκίες τους, απαρνούνται την ουσία του Χριστού. Η εξονυχιστική εξέταση που κάνουν σε κάθε πτυχή του Χριστού τούς οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: Δεν βλέπουν στον Χριστό την ουσία του Θεού· έτσι, δεν μπορούν να δουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει την ουσία και την ταυτότητα του Θεού. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε μια κατάσταση όπου, όταν δεν συμβαίνει τίποτα, όλα είναι εντάξει, μόλις όμως συμβεί κάτι, πρώτοι οι αντίχριστοι πετάγονται, αρνούνται την ταυτότητα του Χριστού και Τον καταδικάζουν. Σε τι ακριβώς, λοιπόν, αποσκοπεί η εξονυχιστική εξέταση που κάνουν οι αντίχριστοι; Η εξονυχιστική εξέταση και ανάλυσή τους δεν έχει ως σκοπό να κατανοήσουν καλύτερα την αλήθεια, αλλά να βρουν αποδείξεις και να πάρουν το πλεονέκτημα, να αρνηθούν το γεγονός ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε με σάρκα και οστά, να αρνηθούν το γεγονός ότι η σάρκα στην οποία ενσαρκώθηκε ο Θεός είναι ο Χριστός, άρα ο Θεός. Αυτό είναι το κίνητρο και ο στόχος πίσω από την εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση του Χριστού που κάνουν οι αντίχριστοι.

Οι αντίχριστοι, ενώ ακολουθούν τον Χριστό και κάνουν τους ακόλουθους, τηρούν μια στάση εξονυχιστικής εξέτασης και ανάλυσης, και τελικά δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε να επιβεβαιώσουν το γεγονός ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος, ο Θεός. Γιατί, όμως, και πάλι ακολουθούν τόσο διστακτικά, τόσο απρόθυμα, και κατοικούν μέσα στον οίκο του Θεού; Ένα θέμα που έχουμε συζητήσει στο παρελθόν είναι ότι τρέφουν την πρόθεση να λάβουν ευλογίες· είναι φιλόδοξοι. Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι αντίχριστοι έχουν μια περιέργεια που δεν έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Τι είδους περιέργεια; Τους γοητεύουν τα παράξενα και ασυνήθιστα φαινόμενα. Οι αντίχριστοι έχουν έντονη περιέργεια για όλα τα παράξενα και ασυνήθιστα φαινόμενα, για όλα τα γεγονότα που υπερβαίνουν τους νόμους της φύσης στον κόσμο. Έχουν μια επιθυμία να εμβαθύνουν σε πολλά πράγματα και να τα εξιχνιάσουν. Ποια είναι η ουσία αυτής της διερεύνησης; Είναι σκέτη αλαζονεία το να θέλουν να κατανοήσουν τα πάντα, να μάθουν την αλήθεια πίσω από τα πάντα, ώστε να μη φανούν ανίκανοι. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, θέλουν να το μαθαίνουν πρώτοι, να είναι οι καλύτερα ενημερωμένοι και οι πιο άριστοι γνώστες των λεπτομερειών του ζητήματος —θέλουν να γίνουν οι καλύτεροι από κάθε άποψη. Έτσι, δεν τους ξεφεύγει ούτε παρακάμπτουν το ζήτημα της ενσάρκωσης του Θεού με σάρκα και οστά. Λένε: «Η ενσάρκωση του θεού είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στον ανθρώπινο κόσμο. Τι ακριβώς συμβαίνει μ’ αυτό το σπουδαίο μυστήριο, μ’ αυτό το πλέον υπέροχο πράγμα; Αφού ξεπερνά τις συνηθισμένες προσδοκίες και αφού αυτή η σάρκα είναι διαφορετική από αυτήν των συνηθισμένων ανθρώπων, πού βρίσκεται η διαφορά; Πρέπει να το δω και να το κατανοήσω ο ίδιος». Τι εννοούν όταν λένε «να το δω και να το κατανοήσω ο ίδιος»; Εννοούν: «Ταξίδεψα σε διάφορες χώρες του κόσμου, επισκέφτηκα διάσημα βουνά και ιστορικά μνημεία, και συνομίλησα με διάσημα και σοφά άτομα· όλα τους είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Ο μόνος που δεν συνάντησα και δεν έμαθα από εκείνον είναι αυτός ο χριστός. Ποια ακριβώς είναι η ουσία αυτού του χριστού; Πρέπει να τη δω και να την κατανοήσω ο ίδιος». Τι ακριβώς θέλει να δει και να κατανοήσει; «Άκουσα ότι ο θεός μπορεί να κάνει σημεία και τέρατα. Λένε ότι ο Ιησούς είναι ο κύριος, ο χριστός· τι σημεία και τέρατα έκανε για να ικανοποιήσει την περιέργεια του κόσμου; Θυμάμαι ένα περιστατικό· μια συκιά μαράζωσε αφού την καταράστηκε ο κύριος Ιησούς. Μπορεί να κάνει το ίδιο αυτός ο χριστός; Πρέπει να το δω και να το κατανοήσω και, αν μου δοθεί η ευκαιρία, να τον υποβάλω σε δοκιμασία και να δω αν μπορεί να εκτελέσει τέτοιες πράξεις. Λένε ότι ο ενσαρκωμένος θεός έχει την εξουσία του θεού· μπορεί να κάνει τους παράλυτους να περπατήσουν, τους τυφλούς να δουν, τους κουφούς να ακούσουν και τους άρρωστους να θεραπευτούν. Αυτά τα συμβάντα είναι θαυμαστά και πρωτοφανή· στον κόσμο των ανθρώπων, θεωρούνται εξαιρετικές ικανότητες τις οποίες δεν έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δω με τα μάτια μου». Υπάρχει, επιπλέον, κι ένα άλλο, πιο σημαντικό ζήτημα που απασχολεί το μυαλό τους. Λένε: «Τι ακριβώς συμβαίνει με τις περασμένες και τις τωρινές ζωές και με τον κύκλο της μετενσάρκωσης σ’ αυτόν τον κόσμο των ανθρώπων; Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να το εξηγήσουν ξεκάθαρα αυτό. Αφού ο θεός ενσαρκώθηκε και ο θεός εξουσιάζει τα πάντα, μήπως ο χριστός το ξέρει; Όταν βρω την ευκαιρία, πρέπει να του κάνω ερωτήσεις πάνω σ’ αυτό το ζήτημα· θα τον βάλω να εξετάσει την εμφάνισή μου και να δει αν έχω καλή μοίρα, τι ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου, αν ήμουν άνθρωπος ή ζώο. Αν τα ξέρει όλα αυτά, θα εντυπωσιαστώ· κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι είναι ξεχωριστός, πάνω από τους συνηθισμένους ανθρώπους, και πιθανόν ο χριστός. Λένε, επίσης, ότι υπάρχει ο θρόνος και η κατοικία του θεού στους ουρανούς, άρα μήπως αυτός ο ενσαρκωμένος θεός ξέρει πού είναι η κατοικία του θεού και η βασιλεία των ουρανών; Λένε ότι στη βασιλεία των ουρανών οι δρόμοι είναι στρωμένοι με χρυσό, λαμπροί και απαστράπτοντες· αν αυτός ο ενσαρκωμένος θεός μπορούσε να μας ξεναγήσει εκεί, θα άξιζε η ζωή μας ολόκληρη και δεν θα πήγαινε χαμένη η πίστη μας. Έτσι δεν είναι; Επίσης, δεν θα χρειαζόταν να καλλιεργούμε τη γη· όταν θα πεινούσαμε, ο χριστός θα έκανε απλώς τις πέτρες ψωμί με μία του πρόταση. Με πέντε καρβέλια και δύο ψάρια, τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους· δεν θα ήταν μεγάλο πλεονέκτημα αυτό για μας; Και τι γίνεται όταν μιλάει ο χριστός; Λένε ότι δίνει το «ζων ύδωρ», πού είναι όμως αυτό το «ζων ύδωρ»; Πώς παρέχεται, πώς ρέει; Όλα αυτά τα ζητήματα είναι εντελώς πρωτοφανή και αξίζει να διερευνηθούν. Αν μπορούσα να δω με τα μάτια μου μόνο ένα από αυτά, τότε θα ήμουν πια ένας άνθρωπος με διορατικότητα σ’ αυτήν τη ζωή· δεν θα ήμουν απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος». Δεν πέφτουν έτσι θύματα της περιέργειάς τους; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι φτάνουν να πιστέψουν στον Θεό, να αποδεχθούν τον Χριστό και να Τον ακολουθήσουν όχι για να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά γιατί έχουν άλλα πράγματα στον νου τους. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις Με συναντήσουν, Με ρωτάνε: «Τι σημαίνουν οι επτά φιάλες και οι επτά πληγές της Αποκάλυψης; Τι συμβολίζει το άσπρο άλογο; Έχει έρθει η συμφορά που θα κρατήσει τριάμιση έτη;» Τους απαντώ: «Τι είναι αυτά που ρωτάς; Τι είναι η Αποκάλυψη;» Απαντούν απότομα: «Δεν ξέρεις ούτε την Αποκάλυψη; Λένε πως είσαι ο θεός, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος!» Άλλοι ρωτάνε: «Κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, συναντάμε ανθρώπους που ρωτάνε για μυστικιστικά θέματα. Τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτήν την περίπτωση;» Πριν καν τελειώσουν τη φράση τους, λέω: «Όποιος ρωτάει συνεχώς για τα μυστήρια αντί να αναζητά την αλήθεια δεν είναι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια και δεν θα μπορέσει να σωθεί στο μέλλον. Όσοι αναζητούν συνέχεια μυστήρια δεν είναι καλοί· μη διαδίδετε το ευαγγέλιο σε τέτοιους ανθρώπους». Γιατί το λέω αυτό; Ποιος κάνει αυτές τις ερωτήσεις, στο κάτω κάτω; Δεν είναι κάποιος άλλος, παρά αυτοί οι ίδιοι. Θέλουν να κάνουν αυτές τις ερωτήσεις και να μάθουν τις απαντήσεις, και νομίζουν ότι δεν ξέρω ποιος ρωτάει, λες και δεν μπορώ να τους διακρίνω! Μόλις το πω αυτό, το ακούνε και σκέφτονται: «Ο θεός είπε ότι δεν είμαι καλός, οπότε ας μην ξαναρωτήσω». Πώς σας φαίνεται η προσέγγισή Μου; Δεν τους έκλεισε το στόμα αποτελεσματικά; Αν τους είχα απαντήσει, δεν θα είχα πέσει ακριβώς μέσα στην παγίδα τους; Αν τους έδινα θάρρος, δεν θα μαζεύονταν με τίποτα και δεν θα σταματούσαν να κάνουν ερωτήσεις. Έχω καμία υποχρέωση να τους εξηγήσω αυτά τα πράγματα; Και τι θα έκανες καν μ’ αυτές τις γνώσεις; Ακόμα κι αν ξέρω, δεν πρόκειται να σου πω. Γιατί να σου πω; Είναι δουλειά Μου να ερμηνεύω τις γραφές; Έχεις έρθει εδώ για να σπουδάσεις θεολογία; Έρχεσαι για να Με εξετάσεις εξονυχιστικά, κι Εγώ θα πρέπει να ανοίξω την καρδιά Μου και να δεχτώ την εξονυχιστική σου εξέταση; Είναι σωστό αυτό; Έρχεσαι να Με υποβάλεις σε δοκιμασία, κι Εγώ πρέπει να σου το επιτρέψω; Είναι σωστό αυτό; Δεν έχεις έρθει εδώ για να αποδεχθείς την αλήθεια· έρχεσαι και κάνεις ερωτήσεις με εχθρική στάση, στάση αμφιβολίας και ανάκρισης. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να σου δώσω απαντήσεις. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι απαραίτητο να απαντήσεις σε καμία ερώτηση;» Εξαρτάται από το θέμα. Αν αφορά την αλήθεια και το έργο της εκκλησίας, θα πρέπει και πάλι να λάβω υπόψη την κατάσταση. Αν σου έχω ήδη απαντήσει και συνεχίζεις να προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις και ότι ρωτάς ταπεινά, τότε δεν θα σου απαντήσω. Θα σε κλαδέψω και, μετά από αυτό, θα καταλάβεις. Από την άποψη του πώς οι αντίχριστοι εξετάζουν εξονυχιστικά και αναλύουν τον Χριστό, καθώς και της περιέργειάς τους σχετικά με την ουσία του Χριστού και του Θεού, τι ακριβώς εξετάζουν εξονυχιστικά οι αντίχριστοι; Εξετάζουν εξονυχιστικά την αλήθεια. Αντιμετωπίζουν όλα όσα κάνει ο Θεός ως αντικείμενο της εξονυχιστικής εξέτασης και ανάλυσής τους, για να περάσουν έτσι τον χρόνο τους. Ακολουθούν τον Θεό σαν να ήταν ακαδημαϊκοί και να μελετούσαν έναν ορισμένο κλάδο ή ένα ορισμένο γνωστικό αντικείμενο, ακριβώς όπως οι δύσπιστοι που πάνε σε μια θεολογική σχολή. Μπορούν άνθρωποι σαν κι αυτούς να λάβουν τη διαφώτιση του Θεού; Μπορούν να λάβουν το φως; Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.)

Στην εκκλησία, υπάρχουν εργασίες που δεν έχετε συναντήσει ξανά, και κάποιες από αυτές περιλαμβάνουν επαγγελματικό έργο. Όταν καθοδηγώ ένα τέτοιο έργο, κάποιοι άνθρωποι ακούνε ειλικρινά και ταπεινά, συλλαμβάνοντας τις αρχές που πρέπει να τηρούνται κατά την εκτέλεση αυτών των καθηκόντων, καθώς και την αλήθεια-πραγματικότητα που πρέπει να γίνεται πράξη και στην οποία πρέπει να εισέλθουν. Κάποιοι, ωστόσο, σπάνε το κεφάλι τους και τα εξετάζουν εξονυχιστικά μέσα τους· σκέφτονται: «Δεν έχεις σπουδάσει αυτά τα αντικείμενα. Εξάλλου, μπορείς πράγματι να μάθεις τόσο πολλά αντικείμενα; Ποιος μπορεί να κατανοήσει και να μάθει τα πάντα; Πού βασίζεσαι για να μας καθοδηγήσεις; Γιατί θα πρέπει να σε ακούσουμε; Κάποιες φορές, όσα λες όταν μας καθοδηγείς είναι πράγματι λογικά, αλλά πώς τα γνωρίζεις όλα αυτά; Αν δεν σπουδάσω κάτι, δεν θα το μάθω. Πρέπει να αναλογιστώ, να πασχίσω να μάθω περισσότερα, να δω περισσότερα, ν’ ακούσω περισσότερα και να προσπαθήσω να φτάσω σ’ ένα σημείο όπου δεν θα χρειάζομαι την καθοδήγησή σου και θα μπορώ να ενεργήσω μόνος μου. Φαίνεται ότι εσύ μαθαίνεις πάνω στη δουλειά, τελειοποιώντας τη γνώση λίγο λίγο». Κοιτάζουν μόνο την εξωτερική εμφάνιση και δεν βλέπουν ότι, κατά μία έννοια, ό,τι κι αν λέει ή κάνει αυτός ο άνθρωπος, υπάρχουν αρχές· σε όποιο έργο κι αν υπάρχει καθοδήγηση, αυτό γίνεται σύμφωνα με τις αρχές, κι αυτές οι αρχές σχετίζονται με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και τα επιθυμητά αποτελέσματα του πραγματικού έργου. Κατά μία άλλη και πιο σημαντική έννοια, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει μάθει τίποτα· οι γνώσεις, η μάθηση, η διορατικότητα και η εμπειρία Του δεν είναι αξιοσημείωτα. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που δεν πρέπει να ξεχνούν οι άνθρωποι: Ανεξάρτητα από το αν έχει ή δεν έχει πλούσιες ή αξιοσημείωτες γνώσεις, διορατικότητα, εμπειρία και εξειδίκευση, η πηγή που ευθύνεται για την εκτέλεση του τωρινού έργου δεν είναι αυτή η εξωτερική σάρκα, αλλά η ουσία αυτής της σάρκας —δηλαδή ο Θεός ο ίδιος. Γι’ αυτό, αν κρίνεις με βάση την εμφάνιση αυτής της σάρκας —το ύψος και την όψη, τον τόνο, τον επιτονισμό και τον τρόπο ομιλίας— δεν θα μπορέσεις να εξηγήσεις ούτε να συλλάβεις το γιατί μπορεί να αναλάβει αυτές τις εργασίες και να τις εκτελέσει επάξια· δεν θα μπορέσεις να το διακρίνεις ξεκάθαρα αυτό. Το ότι δεν μπορείς να το διακρίνεις ξεκάθαρα σημαίνει ότι το ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί; Όχι, μπορεί να λυθεί. Δεν χρειάζεται να το διακρίνεις ξεκάθαρα· χρειάζεται απλώς να γνωρίζεις, να θυμάσαι και να αναγνωρίζεις μόνο ένα πράγμα: Ο Χριστός είναι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Οι αρχές, η θέση και η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Χριστό δεν είναι ούτε να εξετάζουν εξονυχιστικά, ούτε να αναλύουν, ούτε να ικανοποιούν την περιέργειά τους, παρά να αναγνωρίζουν, να αποδέχονται, να ακούνε και να υποτάσσονται. Αν εξετάζεις εξονυχιστικά και αναλύεις, αυτό θα σου επιτρέψει, στο τέλος, να δεις την ουσία του Θεού; Όχι. Ο Θεός δεν επιτρέπει σε κανέναν να Τον αναλύσει ούτε να Τον εξετάσει εξονυχιστικά· όσο περισσότερο εξετάζεις εξονυχιστικά και αναλύεις, τόσο περισσότερο θα σου κρύβεται ο Θεός. Τι νιώθουν οι άνθρωποι όταν ο Θεός κρύβεται; Η έννοια του Θεού μέσα τους γίνεται ασαφής, η έννοια της αλήθειας τούς γίνεται ασαφής, και οτιδήποτε αφορά το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν γίνεται θολό. Είναι σαν ένας τοίχος να εμποδίζει το οπτικό σου πεδίο· δεν μπορείς να δεις τι υπάρχει μπροστά, είναι όλα θαμπά. Πού είναι ο Θεός; Ποιος είναι ο Θεός; Υπάρχει στ’ αλήθεια Θεός; Αυτές οι ερωτήσεις μοιάζουν με μαύρο τοίχο που υψώνεται μπροστά σου, και είναι ο Θεός που σου κρύβει το πρόσωπό Του, φροντίζοντας να μην Τον βλέπεις. Όλα αυτά τα οράματα γίνονται ασαφή για σένα, χάνονται, και μέσα σου γεμίζεις σκοτάδι. Όταν σκοτεινιάζεις μέσα σου, έχεις και πάλι μονοπάτι μπροστά σου; Ξέρεις και πάλι τι πρέπει να κάνεις; Όχι, δεν ξέρεις. Όσο σαφής κι αν ήταν η αρχική σου κατεύθυνση κι οι αρχικοί σου στόχοι, όλα αυτά γίνονται ασαφή και σκοτεινά όταν εξετάζεις εξονυχιστικά και αναλύεις τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι πέσουν σε μια τέτοια περίπτωση, σε μια τέτοια κατάσταση, τότε βρίσκονται σε κίνδυνο· αυτά συμβαίνουν σε όσους επικεντρώνονται στην εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Οι αντίχριστοι βρίσκονται συνεχώς σε αυτές τις συνθήκες, με πίσσα σκοτάδι μπροστά τους· δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι τα θετικά πράγματα, τι είναι η αλήθεια. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, δεν μπορούν να βεβαιωθούν ότι είναι πράγματι ο Θεός, ότι είναι ο Θεός ο ίδιος· όπως κι αν κοιτάξουν, βλέπουν μόνο την ενσάρκωση ως άνθρωπο, επειδή συνεχώς εξετάζουν εξονυχιστικά και αναλύουν, οπότε ο Θεός συνεχίζει να τους τυφλώνει. Τους βλέπεις με τα μάτια τους ορθάνοιχτα, λαμπερά και μεγάλα, όμως παραμένουν τυφλοί. Όταν ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, είναι λες κι η καρδιά τους έχει σκληρύνει κι έχει βυθιστεί στο απόλυτο σκοτάδι. Βλέπουν μόνο τα επιφανειακά φαινόμενα, αδυνατούν να συλλάβουν το μονοπάτι που υπάρχει μέσα τους και δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια που κρύβεται από κάτω· ακόμα περισσότερο αδυνατούν να δουν την ουσία ή τη διάθεση του Θεού.

Το να υποβάλλει κανείς την εμφάνιση και το έργο του Θεού σε ανάλυση και εξονυχιστική εξέταση δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα. Έχει ζωτική σημασία να μην πέσει κανείς σε μια κατάσταση ανάλυσης και εξονυχιστικής εξέτασης· αυτό είναι μονοπάτι αρνητικότητας. Ποιο είναι, λοιπόν, το θετικό μονοπάτι; Είναι να αποδεχθείς και να υποταχθείς άνευ όρων μόλις πιστέψεις ακράδαντα πως αυτό είναι το έργο του Θεού, πως αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός και έχει την ουσία του Θεού. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτή η σάρκα έχει πολλές δυσάρεστες πτυχές, πολλές πτυχές που πηγαίνουν ενάντια στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· αυτό είναι πρόβλημα των ανθρώπων. Ο Θεός λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο, και αυτό που πρέπει ν’ αλλάξει είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και η στάση τους απέναντι στον Θεό, όχι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Οι άνθρωποι πρέπει εδώ να αναζητήσουν την αλήθεια, να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού και να λάβουν τη σωστή οπτική και θέση, αντί να Τον αναγνωρίζουν ως Θεό και παρ’ όλα αυτά να επιμένουν να Τον εξετάζουν εξονυχιστικά ή να αναλύουν και να συζητούν όσα κάνει κι όσα λέει. Αυτό θα ήταν σοβαρό πρόβλημα. Όταν η θέση σου και η οπτική γωνία από την οποία αποδέχεσαι την αλήθεια είναι λανθασμένη, αλλάζει η έκβαση του πώς βλέπεις τα πάντα, επηρεάζοντας το μονοπάτι και την κατεύθυνση της επιδίωξής σου. Σε οτιδήποτε κάνει ή λέει ο Θεός, το αν ταιριάζει ή δεν ταιριάζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις δεν είναι παρά ένα προσωρινό πρόβλημα. Η συμβολή και η αξία όλων όσα κάνει ο Θεός για την ανθρωπότητα, η αξία που φέρνει στην ανθρώπινη ζωή, όλα αυτά είναι αιώνια. Δεν μπορεί να τα αλλάξει κανένας άνθρωπος, κανένας ακαδημαϊκός κλάδος, κανένα επιχείρημα ή θεωρία, καμία τάση. Αυτή είναι η αξία της αλήθειας. Μπορεί επί του παρόντος τα λόγια και οι ενέργειες αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου να μην ικανοποιούν την περιέργεια ή τη ματαιοδοξία σου, ούτε και να σε πείθουν πλήρως ή να σε κερδίζουν μέσα σου και σε επίπεδο λόγου· η συμβολή, όμως, που έχουν όλα τα λόγια που λέει σήμερα κι όλο το έργο που κάνει αυτήν την εποχή και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε όλη την εποχή και στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού, όλα αυτά είναι απαράλλαχτα για την αιωνιότητα, και αυτό είναι γεγονός. Γι’ αυτό, μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Είκοσι ή τριάντα χρόνια πριν, εξέτασα εξονυχιστικά, παρερμήνευσα, αντιστάθηκα, έφτασα ακόμα και στο σημείο να κρίνω και να καταδικάσω μια ορισμένη δήλωση που έκανε αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος. Είκοσι ή τριάντα χρόνια μετά, όταν ξαναθυμάμαι αυτήν τη δήλωση, νιώθω μέσα μου πως είμαι υπόχρεος και αποδοκιμάζω τον εαυτό μου». Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι ταπεινοί και ασήμαντοι ενώπιον του Θεού, μένουν για πάντα νήπια, ανάξια λόγου. Όσο έργο κι αν κάνει κανείς, σε σύγκριση με τη συμβολή που έχει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα κάθε λέξη που λέει ο Θεός σε οποιαδήποτε περίοδο και σε οποιοδήποτε πλαίσιο, η διαφορά μεταξύ τους είναι σαν τη διαφορά μεταξύ ουρανού και γης! Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβεις ότι ο Θεός δεν είναι αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, ανάλυσης και αμφισβήτησης από τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού και η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός δεν είναι εδώ για να ικανοποιήσουν την περιέργεια των ανθρώπων. Εκείνος δεν κάνει όλο αυτό το έργο για να περάσει τον καιρό Του ή για να σκοτώσει την ώρα Του· η πρόθεσή Του είναι να σώσει τον λαό μιας εποχής, να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, και τα αποτελέσματα του έργου που σκοπεύει να πραγματοποιήσει πρόκειται να κρατήσουν για πάντα. Οι αντίχριστοι φέρονται στον Χριστό σαν να ήταν συνηθισμένος άνθρωπος τον οποίο μπορούν να εξετάσουν εξονυχιστικά, να αναλύσουν, και θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους. Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; Μπορεί να γίνει κατανοητή ή να συγχωρεθεί; Είναι για πάντα αμαρτωλοί, καταραμένοι και ασυγχώρητοι στον αιώνα τον άπαντα! Αν ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση, κατανοεί την αλήθεια και έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, είναι πολύ αποκρουστικό ακόμα και να τον εξετάζει κανείς εξονυχιστικά. Για ποιον περνούν τον Χριστό όσοι Του φέρονται σαν να ήταν συνηθισμένος άνθρωπος και Τον εξετάζουν εξονυχιστικά μέσα τους, αντιμετωπίζουν όλα όσα κάνει με εχθρότητα και συκοφαντίες, και επιζητούν μόνο να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους σχετικά με τα λόγια που λέει; Ακόμα και κάποιοι άνθρωποι μόλις Με δουν, λένε: «Κάνε λίγη ακόμα συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, κάνε κι άλλη συναναστροφή πάνω στη γλώσσα του τρίτου ουρανού, πες κι άλλα που δεν ξέρουμε». Θεωρούν ότι ο Χριστός θα τους ανακουφίσει από την πλήξη τους; Πώς ορίζει ο Θεός αυτό το ζήτημα; Δεν είναι βλασφημία εναντίον Του; Όταν κάτι τέτοιο απευθύνεται σε ανθρώπους, λέγεται κοροϊδία και γελοιοποίηση· όταν απευθύνεται στον Θεό, είναι βλασφημία.

Σ’ αυτήν την εκδήλωση που περιέχει την εξονυχιστική εξέταση, την ανάλυση και την περιέργεια, η φύση-ουσία των αντίχριστων αποκαλύπτεται ως μοχθηρία, ως αποστροφή προς την αλήθεια. Αγνοούν όλα τα θετικά πράγματα· τα σιχαίνονται και τα αντιμετωπίζουν με απαξιωτική στάση, χωρίς να κάνουν εξαίρεση ούτε καν για τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Έχουν ανάγκη να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους σε κάθε ζήτημα, υποβάλλοντας τα πάντα στην εξονυχιστική τους εξέταση, θέλοντας να βγάλουν συμπεράσματα και να διαλευκάνουν τα πάντα, να καταλάβουν τι συμβαίνει, ώστε να φανεί ότι ξέρουν πολλά και είναι έξυπνοι. Αυτή είναι η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Έχουν συνηθίσει να εξετάζουν εξονυχιστικά τα πάντα, και τώρα υποβάλλουν σ’ αυτήν την εξονυχιστική εξέταση τον Θεό. Και τι τους αποφέρει αυτό; Τελείωση και σωτηρία; Όχι, τους αποφέρει μόνο αιώνια απώλεια και καταστροφή! Έτσι ορίζονται οι αντίχριστοι. Είναι καταραμένοι και κατακριτέοι. Όταν προσεγγίζουν τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, δεν υιοθετούν ποτέ τη θέση των ακολούθων ή των δημιουργημάτων για να Τον αποδεχθούν και να Τον δουν· αντίθετα, Τον αντιλαμβάνονται και Τον προσεγγίζουν από την οπτική γωνία και τη θέση ενός ακαδημαϊκού, ενός ξερόλα, κάποιου που σκάει από περιέργεια, ενός αλαζονικού ατόμου που αδυνατεί να συλλάβει την αλήθεια και σιχαίνεται τα θετικά πράγματα. Είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι δυνατό να σωθούν.

6 Ιουνίου 2020