Β. Το να σιχαίνεται κανείς την παντοδυναμία του Θεού

Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι την παντοδυναμία του Θεού; Δικαίως θα έλεγε κανείς πως, για έναν αντίχριστο, η λέξη «παντοδυναμία» είναι πολύ φορτισμένη· είναι μια λέξη που διεγείρει τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ θα του άρεσε να ήταν ένας παντοδύναμος άνθρωπος. Να είναι παντοδύναμος, πανίσχυρος και πανταχού παρών, να είναι ικανός για το οτιδήποτε, να γνωρίζει πώς να κάνει το οτιδήποτε, να έχει οποιαδήποτε ικανότητα· αν κάποιος αποκτούσε αυτήν τη δυνατότητα, αν είχε αυτήν την ικανότητα, τότε τα πάντα θα του ήταν παιχνιδάκι. Δεν θα χρειαζόταν να φοβάται κανέναν· θα είχε τη μεγαλύτερη εξουσία, την υψηλότερη θέση, και θα μπορούσε να κυβερνά τους άλλους. Θα είχε την απόλυτη εξουσία να ελέγχει και να χειραγωγεί τους άλλους. Αυτό ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες ενός αντίχριστου, ενώ προδίδει τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και το πραγματικό του πρόσωπο. Εν μέρει, η φράση «παντοδυναμία του Θεού» γεννά μέσα του κάθε λογής φαντασιοκοπίες, περιέργεια και αντιλήψεις. Μια άλλη πτυχή είναι ότι θα ήθελε να αποκτήσει γνώσεις για την παντοδυναμία του Θεού μέσω της πίστης του σ’ Εκείνον, ώστε να διευρύνει τους ορίζοντές του, να μάθει περισσότερα και να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Ακόμα μια πτυχή είναι ότι πασχίζει, επίσης, να γίνει παντοδύναμος, να τον λατρεύουν χιλιάδες άνθρωποι, και ακόμα περισσότεροι να τον προσκυνούν και να κρατούν μια θέση στην καρδιά τους γι’ αυτόν. Έχουν, επομένως, οι αντίχριστοι αληθινή γνώση της παντοδυναμίας του Θεού; Έχουν πραγματική πίστη σ’ αυτήν; Ισχύει και πάλι ό,τι ισχύει για τη δίκαιη διάθεση του Θεού: Οι αντίχριστοι δεν είναι απλώς γεμάτοι αντιλήψεις και αόριστες και κούφιες φαντασιοκοπίες που δεν συμβαδίζουν με τα γεγονότα· σπέρνουν κιόλας βαθιές αμφιβολίες για την παντοδυναμία του Θεού. Αμφιβάλλουν και δεν πιστεύουν σ’ αυτήν: «Παντοδυναμία; Υπάρχει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο που να είναι παντοδύναμος; Υπάρχει κανείς που να είναι πανταχού παρών και πανίσχυρος; Δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος! Υπάρχουν πάρα πολλοί σπουδαίοι και διάσημοι άνθρωποι στον κόσμο, και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με υπερφυσικές δυνάμεις· οι προφήτες, λόγου χάρη, και οι κάθε λογής αστρολόγοι ή αυτοί που ερμηνεύουν προφητείες, αλλά ακόμα κι αυτοί δεν είναι παντοδύναμοι. Χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να μπει ένα ερωτηματικό μετά τη φράση “παντοδυναμία του θεού’’· απαιτείται αναλυτική διερεύνηση». Για έναν αντίχριστο, λοιπόν, η ουσία της παντοδυναμίας του θεού δεν υπάρχει, αφού πιστεύει το εξής: «Δεν μπορώ να φανταστώ ή να κατανοήσω πώς μπορεί να είναι παντοδύναμος ο θεός, άρα η λεγόμενη “παντοδυναμία’’ του δεν υπάρχει. Εγώ δεν την αναγνωρίζω. Πόσο μεγάλες είναι, στην πραγματικότητα, οι δυνατότητες και οι ικανότητες του θεού; Κανείς δεν τις έχει δει ούτε και πρόκειται να τις δει, στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον». Οι αντίχριστοι έχουν συνεχώς μέσα τους την αμφιβολία και την αβεβαιότητα, κι έτσι όλα όσα συμβαίνουν στην εκκλησία και στους αδελφούς και τις αδελφές γίνονται γι’ αυτούς αντικείμενο και πεδίο έρευνας. Τι ερευνούν; Σε οτιδήποτε προκύψει, σε οτιδήποτε συμβεί σε μια ομάδα ή σ’ έναν άνθρωπο, ερευνούν τι έκανε ο Θεός, ποιο ήταν το έργο Του, αν το συμβάν περιλάμβανε σημεία και τέρατα ή τυχόν νέα και μοναδικά περιστατικά πέραν της ανθρώπινης αντίληψης ή πέραν των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων του ανθρώπου. Εκτός αυτού, ερευνούν μήπως κανένας αδελφός ή αδελφή διηγήθηκε κάποιο βίωμα κατά το οποίο ο Θεός εργάστηκε σ’ αυτούς με τρόπο που ξεπερνά τις ανθρώπινες προσδοκίες. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα ήταν να έβγαινε ένα κορίτσι μέσα από το κέλυφος ενός σαλιγκαριού, όπως συμβαίνει σ’ ένα γνωστό μύθο, και να τους μαγείρευε ένα πλουσιοπάροχο γεύμα τη στιγμή που θα ήταν πιο πεινασμένοι από ποτέ. Ένα άλλο παράδειγμα θα ήταν να εμφανιζόταν στο σπίτι τους χρυσάφι από το πουθενά όταν δεν είχαν χρήματα, ή οι διώκτες τους, ενώ τους κυνηγούσαν, να τυφλώνονταν ξαφνικά και να μην έβλεπαν τίποτα, και ένας άγγελος να κατέβαινε στη γη και να τους έλεγε: «Μη φοβάσαι, τέκνο μου, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω». Κι ένα ακόμη παράδειγμα θα ήταν, την ώρα που οι αδελφοί και οι αδελφές υπέφεραν άγριους ξυλοδαρμούς και φρικτά βασανιστήρια, το μεγάλο φως του θεού να κατέβαινε και να τύφλωνε τα μάτια των βασανιστών, κάνοντάς τους να κυλιούνται στο πάτωμα, εκλιπαρώντας για έλεος, με αποτέλεσμα να μην τολμούσαν ποτέ ξανά να χτυπήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές μετά την εκδίκηση του θεού. Ή κάποια στιγμή, εκεί που διάβαζαν τα λόγια του Θεού αλλά δεν μπορούσαν να τα καταλάβουν όσο κι αν προσπαθούσαν, και είχαν σχεδόν αποκοιμηθεί, να έβλεπαν μια μορφή μες στη θολούρα τους να τους λέει: «Μην κοιμάσαι, ξύπνα! Να τι σημαίνουν τα λόγια μου!» Ή, ενώ είχε συμβεί κάτι και επρόκειτο να κάνουν κάποιο λάθος, μια ισχυρή εσωτερική επίπληξη και πειθάρχηση να τους προειδοποιούσε για το ποια πράξη θα ήταν λάθος και ποια θα ήταν η σωστή. Αν κάτι απ’ όλα αυτά, τα οποία οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τα βιώσουν ή να τα κάνουν, συνέβαινε στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού, σε οποιονδήποτε από τους ακόλουθους του Θεού, αυτό θα αρκούσε για να αποδείξει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Αν δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα ή συμβαίνουν πολύ αραιά, αλλά ακόμα κι όταν συμβαίνουν, είναι απλώς φήμες, κι έτσι δεν θεωρούνται γεγονότα ούτε είναι τόσο πιστευτά, τότε είναι γεγονός η παντοδυναμία του Θεού ή δεν είναι; Έχει ο Θεός την ουσία της παντοδυναμίας ή δεν την έχει; Ένας αντίχριστος συνοδεύει μέσα του αυτές τις ιδέες με ερωτηματικά.

Οι αντίχριστοι επιδιώκουν διαρκώς αυτά τα σημεία, τα τέρατα και τις υπερφυσικές δυνάμεις, την ώρα που ο Θεός εργάζεται, μιλάει και σώζει τον άνθρωπο. Εκείνοι επιδιώκουν πράγματα που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα ούτε με τα γεγονότα. Αυτά που επιδιώκουν δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, ούτε με την αλήθεια, ούτε και με την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Κι όμως, είναι αποφασισμένοι να τα αναζητήσουν. Είναι γεμάτοι περιέργεια για την παντοδυναμία του Θεού. Συχνά, στις προσευχές τους, ζητούν απ’ τον Θεό τα εξής: «Θεέ μου, θα μπορούσες να μου αποκαλύψεις την παντοδυναμία σου; Θεέ μου, δεν είσαι παντοδύναμος; Αν είσαι, σου ζητώ να διευθετήσεις αυτό το ζήτημα για χάρη μου. Θεέ μου, αν είσαι παντοδύναμος, πανίσχυρος και πανταχού παρών, σε εκλιπαρώ να με βοηθήσεις, γιατί αντιμετωπίζω δυσκολίες. Θεέ μου, αν είσαι παντοδύναμος, σε εκλιπαρώ να πάρεις τις αρρώστιες απ’ το σώμα μου, να διώξεις τις περιστάσεις που αντιμετωπίζω, να με βοηθήσεις να αποφύγω τον κίνδυνο. Θεέ μου, αν είσαι παντοδύναμος, σε εκλιπαρώ, ενώ κάνω το καθήκον μου, κάνε με έξυπνο, ευφυή, ταλαντούχο και χαρισματικό εν μία νυκτί, για να κατανοήσω τις επαγγελματικές δεξιότητες χωρίς να χρειαστεί να τις μελετήσω, για να γίνω ειδήμων και να ξεχωρίσω από τους άλλους. Θεέ μου, αν είσαι παντοδύναμος, σου ζητώ να τιμωρήσεις και να κάνεις αντίποινα σε όσους κακολογούν και κοροϊδεύουν την πίστη μου σ’ εσένα. Κάνε να χάσουν την όραση και την ακοή τους, να βγάλουν πληγές στο κεφάλι τους και να τρέχει πύον από τα πέλματα των ποδιών τους. Κάνε να έχουν έναν φρικτό θάνατο. Θεέ μου, αν είσαι παντοδύναμος, σε εκλιπαρώ, δείξε μου την παντοδυναμία σου». Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια κι έχει κάνει τόσο έργο, κι όμως οι αντίχριστοι κλείνουν τα μάτια σ’ όλα αυτά και τα αγνοούν. Δεν παίρνουν ποτέ σοβαρά τα λόγια του Θεού, ούτε και το έργο Του, ούτε και κάθε βήμα του σημαντικού Του έργου για τη σωτηρία του ανθρώπου· δεν τα παίρνουν τοις μετρητοίς. Αντ’ αυτού, ζητάνε με αποφασιστικότητα σημεία και τέρατα, ζητάνε ο Θεός να εκτελέσει θαύματα μέσα στο έργο Του, Του ζητάνε να κάνει εκπληκτικά πράγματα που θα τους ανοίξουν τα μάτια και θα ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, ώστε να αποδείξει την ύπαρξή Του και ότι είναι παντοδύναμος. Ακόμα πιο γελοίο είναι ότι οι αντίχριστοι επικαλούνται τον Θεό ακόμα και στην προσευχή τους: «Θεέ μου, δεν σε βλέπω, κι έτσι η πίστη μου είναι μικρή. Σε παρακαλώ, αποκάλυψε το αληθινό σου πρόσωπο σ’ εμένα, ας είναι και σε όνειρο μόνο· σε παρακαλώ, αποκάλυψέ μου την παντοδυναμία σου, ώστε ν’ αποκτήσω πίστη σ’ εσένα και να πιστέψω με βεβαιότητα στην ύπαρξή σου. Αν δεν το κάνεις, η πίστη μου σ’ εσένα θα έχει πάντα μέσα της αμφιβολίες». Δεν βλέπουν την ύπαρξη του Θεού, ούτε γνωρίζουν την ουσία και τη διάθεσή Του μέσα στο έργο και στα λόγια Του, κι όμως Του ζητάνε να κάνει κι άλλα πράγματα, πράγματα ασύλληπτα για τον άνθρωπο, προκειμένου να τους δυναμώσει και να εδραιώσει την πίστη τους. Ο Θεός έχει πει πολλά λόγια κι έχει κάνει πολύ έργο, κι όμως, όσο πρακτικά κι αν είναι τα λόγια Του, όσο κι αν διαπλάθουν οι αλήθειες που λέει τους ανθρώπους, όσο επείγον κι αν είναι να τις καταλάβουν, οι αντίχριστοι δεν ενδιαφέρονται και δεν τα παίρνουν στα σοβαρά όλα αυτά. Πραγματικά, όσο περισσότερο μιλάει ο Θεός, όσο πιο συγκεκριμένο έργο κάνει, τόσο μεγαλύτερη αποστροφή, ενόχληση και αντίσταση νιώθουν εκείνοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα τους τους έρχεται να καταδικάσουν τον Θεό, να Τον βλασφημήσουν και να Του φωνάξουν: «Βρίσκεται η παντοδυναμία σου σ’ αυτά τα λόγια; Μόνο αυτό μπορείς να κάνεις, να εκφράζεις λόγια; Αν δεν μιλούσες, δεν θα ήσουν παντοδύναμος; Αν είσαι παντοδύναμος, τότε μη μιλάς. Μη χρησιμοποιείς τον λόγο ή τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και μη δίνεις στον άνθρωπο την αλήθεια προκειμένου να αποκτήσουμε τη ζωή και να πετύχουμε αλλαγή διάθεσης. Αν μας έκανες όλους αγγέλους, αγγελιοφόρους σου, εν μία νυκτί, αυτό μάλιστα! Αυτό θα ήταν παντοδυναμία!» Ενώ ο Θεός λέει τα λόγια Του και κάνει το έργο Του, η φύση των αντίχριστων αποκαλύπτεται και εκτίθεται λίγο λίγο, χωρίς καμία συγκάλυψη, και αντίστοιχα ξεγυμνώνεται κι η ουσία τους που τους κάνει να αποστρέφονται την αλήθεια και να αντιστέκονται σ’ αυτήν. Με το πέρασμα του χρόνου και με την ασταμάτητη πρόοδο που σημειώνει ο Θεός στο έργο Του, εκτίθενται και αποκαλύπτονται επίσης λίγο λίγο η διάθεση και η ουσία των αντίχριστων που τους κάνουν να σιχαίνονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Οι αντίχριστοι επιδιώκουν ασαφή πράγματα· επιδιώκουν να δουν σημεία και τέρατα και, ενώ τους κυβερνά αυτή η φιλοδοξία και επιθυμία, που δεν συνάδει με την πραγματικότητα, βγαίνει στο φως η φύση τους σύμφωνα με την οποία αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Εν αντιθέσει μ’ αυτούς, όσοι επιδιώκουν αληθινά την πραγματικότητα και την αλήθεια, όσοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και πιστεύουν σ’ αυτά βλέπουν την παντοδυναμία του Θεού στη διαδικασία του έργου και των λόγων Του· και όσα βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι, όσα μπορούν να κερδίσουν και να μάθουν είναι αυτά ακριβώς που οι αντίχριστοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν και να κερδίσουν. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως αν οι άνθρωποι ήταν να κερδίσουν τη ζωή από τον Θεό, θα έπρεπε να υπάρχουν σημεία και τέρατα· πιστεύουν ότι χωρίς σημεία και τέρατα, είναι απίθανο να κερδίσει κανείς τη ζωή και την αλήθεια από τα λόγια του Θεού και μόνο, και άρα να πετύχει αλλαγή διάθεσης ή να φτάσει στη σωτηρία. Για έναν αντίχριστο, κάτι τέτοιο δεν θα είναι ποτέ πιθανό και δεν ευσταθεί. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι περιμένουν και προσεύχονται ακούραστα, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα αποκαλύψει σημεία και τέρατα και θα εκτελέσει θαύματα γι’ αυτούς· κι αν δεν το κάνει, τότε η παντοδυναμία Του δεν υπάρχει. Και αυτό που υπονοείται εδώ είναι ότι, αν δεν υπάρχει η παντοδυναμία του Θεού, τότε σίγουρα δεν υπάρχει κι ο Θεός. Αυτή είναι η λογική των αντίχριστων. Καταδικάζουν τη δικαιοσύνη του Θεού, καταδικάζουν και την παντοδυναμία Του.

Την ώρα που ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι αδιαφορούν πλήρως για τα λόγια Του, τις διάφορες απαιτήσεις Του και τις προθέσεις Του. Αντιστέκονται σ’ όλα αυτά και τα αποστρέφονται από τα βάθη της καρδιάς τους. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, ούτε κι η σωτηρία και η τελείωση που μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος ως αποτέλεσμα της επιδίωξης της αλήθειας και της υποταγής στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Τότε, λοιπόν, τι τους ενδιαφέρει; Τους ενδιαφέρει ο θεός να αποκαλύψει σημεία και τέρατα και να εκτελέσει θαύματα για να τα δουν, να μπορέσουν να μάθουν μέσω αυτών, κι έτσι να γίνουν ξεχωριστοί άνθρωποι, υπεράνθρωποι, άνθρωποι εξαιρετικοί, με υπερδυνάμεις. Επιθυμούν, μέσω της παντοδυναμίας του θεού, να ξεφορτωθούν χαρακτηρισμούς, ταυτότητες και καταστάσεις που τους εντάσσουν στις κατηγορίες των συνηθισμένων, κοινών και διεφθαρμένων ανθρώπων. Όποιες, λοιπόν, κι αν είναι οι αντιλήψεις ή τα προβλήματά τους μέσα στο έργο του Θεού, δεν αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτά. Δεν είναι απλώς ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια ή να πετύχουν μια αλλαγή διάθεσης· όχι, επιπλέον κρίνουν τον Θεό, Τον καταδικάζουν και Του αντιστέκονται για όλα αυτά που κάνει και δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους. Στα μάτια των αντίχριστων, όλο το πρακτικό έργο που κάνει ο Θεός είναι κάτι που δεν αναγνωρίζουν και που καταδικάζουν. Τελικά, αυτές ακριβώς οι απόψεις και οι ορισμοί του Θεού τούς οδηγούν στο να αρνηθούν κατηγορηματικά μέσα τους την ύπαρξη της ουσίας του Θεού, και ακόμη πιο κατηγορηματικά να καταδικάσουν, να σπιλώσουν και να βλασφημήσουν την ύπαρξη της ουσίας του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η πίστη τους στον Θεό βασίζεται στο ότι εκείνος είναι παντοδύναμος, ότι θα διορθώσει τις αδικίες σε βάρος τους, ότι θα εκδικηθεί για λογαριασμό τους, ότι για χάρη τους θα νικήσει όλους όσους αυτοί μισούν και περιφρονούν, ότι, δηλαδή, ο θεός θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Αυτή είναι η βάση της πίστης τους στον Θεό. Σήμερα, όμως, αυτοί οι κακοί άνθρωποι βλέπουν πλέον ότι δεν υπάρχει τέτοιος θεός και ότι δεν υπάρχει πιθανότητα ο Θεός να κάνει το οτιδήποτε γι’ αυτούς. Από τη δική τους οπτική, η κατάσταση για τους ίδιους είναι πολύ δυσμενής· είναι μια τρομερή κατάσταση. Αφού, λοιπόν, βιώσουν πολλά πράγματα, οι αμφιβολίες κι οι ενδοιασμοί τους για τον Θεό ενισχύονται όλο και περισσότερο, ώσπου αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον Θεό και τον οίκο Του, να επιδιώξουν τα εγκόσμια, να ακολουθήσουν κακές τάσεις και να πέσουν στις αγκάλες του Σατανά. Τέτοια κατάληξη έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Κρίνοντας από τη στάση που κρατούν απέναντι στη δίκαιη διάθεση και την παντοδυναμία του Θεού, οι αντίχριστοι είναι πράγματι δύσπιστοι. Δεν έχουν την παραμικρή πίστη στον Θεό ούτε δείχνουν την παραμικρή υποταγή ή αποδοχή σε όσα κάνει. Όσον αφορά τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, τα αποστρέφονται και τους αντιστέκονται. Γι’ αυτό άλλωστε, όπως κι αν το δει κανείς, η δύσπιστη φύση των αντίχριστων υπάρχει στ’ αλήθεια. Δεν είναι κάτι που τους επιβάλλουν οι άλλοι, ούτε κάτι που παρουσιάζεται ως υπερβολικό ενώ δεν είναι· αυτή τους η ουσία ορίζεται με βάση όλες τις απόψεις και τις προσεγγίσεις που αποκαλύπτουν όταν τους συμβεί κάτι.

Οι αντίχριστοι πιστεύουν για χρόνια στον Θεό, αλλά είναι ανίκανοι να δουν το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί στη μοίρα του ανθρώπου. Δεν κατανοούν αυτό το γεγονός. Δεν κατανοούν ένα γεγονός, παρότι βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους· δεν είναι άρα τυφλοί; Η δίκαιη διάθεση του Θεού και η παντοδυναμία Του αποκαλύπτονται συχνά στο έργο της εκκλησίας, στον εκλεκτό λαό Του και σε κάθε είδους συμβάν. Όλ’ αυτά είναι παντού ορατά στους ανθρώπους· οι αντίχριστοι, όμως, τυφλοί καθώς είναι, δεν τα βλέπουν. Αφού ακολουθήσουν τον Θεό για πολλά χρόνια, λένε την περιβόητη φράση: «Τόσα χρόνια πιστεύω στον θεό, και τι κέρδισα;» Φαίνεται ότι πράγματι δεν κέρδισαν τίποτα. Ο Θεός άφησε τη ζωή Του να ξεχυθεί για τον άνθρωπο, κι όμως οι αντίχριστοι δεν κέρδισαν τίποτα. Μα δεν είναι αξιολύπητο αυτό; Και βέβαια είναι! Αυτή η φράση των αντίχριστων αντανακλά τόσο καλά το πρόβλημα. Όλοι όσοι ακούνε τα λόγια του Θεού, βιώνουν το έργο Του και αποδέχονται τα λόγια Του ως ζωή τους θα έλεγαν: «Πιστεύουμε τόσα χρόνια στον Θεό και έχουμε κερδίσει πάρα πολλά από Εκείνον. Όχι μόνο χάρη και ευλογίες, την προστασία Του και το έλεός Του· το πιο σημαντικό είναι ότι απ’ τον Θεό κατανοήσαμε και κερδίσαμε πάρα πολλές αλήθειες. Ζούμε με την ομοιότητα των ανθρώπων, με αξιοπρέπεια. Ξέρουμε πώς να φερθούμε. Χρωστάμε πάρα πολλά στον Θεό. Σε σύγκριση με το τίμημα που πληρώνει Εκείνος και με όσα κάνει για εμάς, οι μικρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε δεν είναι καν άξιες αναφοράς. Ο άνθρωπος θα πρέπει να ξεπληρώνει την αγάπη του Θεού». Οι αντίχριστοι, όμως, είναι το ακριβώς αντίθετο. Λένε: «Αφού ο θεός κάνει έργο αυτά τα τελευταία χρόνια, εγώ γιατί δεν έχω κερδίσει τίποτα; Όλοι σας λέτε ότι κερδίσατε το τάδε ή το δείνα, ότι βιώσατε τη μία ή την άλλη εμπειρία· αυτές οι εμπειρίες, όμως, θα σας εξασφαλίσουν τροφή; Με τι ισοδυναμούν αυτές οι εμπειρίες; Αν τις συγκρίνει κανείς με τις ευλογίες, τη χάρη, το να βλέπουμε σημεία και τέρατα, δεν είναι εντελώς ανάξιες λόγου; Γι’ αυτό νιώθω ότι τόσα χρόνια που πιστεύω στον θεό δεν έχω κερδίσει τίποτα. Σε σύγκριση με τα βάσανα που άντεξα, με όσα απαρνήθηκα και δαπάνησα για τον θεό, όσα κέρδισα δεν αξίζουν τίποτα! Τι άλλο είναι η αλήθεια παρά μερικές δηλώσεις και θεωρίες; Τι άλλο παρά μερικά δόγματα; Έχω ακούσει αυτά τα λόγια, αυτές τις αλήθειες, και δεν νιώθω να έχει σημειωθεί μέσα μου καμιά ριζική αλλαγή! Για αρχή, δεν είμαι και τόσο εύστροφος όταν σκέφτομαι πράγματα. Επιπλέον, γερνάω και η υγεία μου δεν βελτιώνεται σε σύγκριση με το παρελθόν. Τα μαλλιά μου είναι γκρίζα, έχω περισσότερες ρυτίδες στο πρόσωπό μου· μου έχουν πέσει μάλιστα και μερικά δόντια, και δεν έχουν βγει καινούργια. Ο θεός λέει πως όλοι όσοι σώζονται μοιάζουν με άγουρα παιδιά γεμάτα ζωή, κι εγώ είμαι ένα σαράβαλο με γερασμένο πρόσωπο. Δεν έχω γίνει παιδί. Σύμφωνα με τα λόγια του θεού, οι γκριζομάλληδες γέροι μπορούν να γίνουν νεαροί με κατάμαυρα μαλλιά. Εγώ πώς και δεν άλλαξα; Ο θεός λέει ότι θα μεταμορφώσει εξ ολοκλήρου τους ανθρώπους, αλλά εμένα δεν μου συνέβη κάτι τέτοιο· δεν έγινα άλλος άνθρωπος. Είμαι ακόμα ο εαυτός μου και όταν μου συμβαίνει κάτι, πρέπει ακόμα να σκεφτώ μόνος μου πώς θα το χειριστώ. Η σάρκα μου αντιμετωπίζει όλο και πιο πολλές δυσκολίες· νιώθω συχνά αδύναμος και αρνητικός. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η μνήμη μου δεν πάει καλά τα τελευταία δύο χρόνια. Παρόλο που διαβάζω τόσο πολύ τα λόγια του θεού, Εκείνος δεν έχει ενισχύσει τη μνήμη μου. Δεν μπορεί ο θεός να δώσει στους ανθρώπους λίγη υπερφυσική δύναμη που να προστατεύει το σώμα τους από το γήρας; Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτήν τη στιγμή είναι η εξ ολοκλήρου μεταμόρφωση των ανθρώπων· η αλήθεια δεν φαίνεται να μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα. Αν ο θεός έλεγε κάτι που θα μπορούσε στ’ αλήθεια να μετατρέψει κάποιον σε άλλον άνθρωπο, με αστραφτερή εμφάνιση αγγέλου, που να μπορεί ν’ αφήσει το σώμα του, ν’ αποδράσει μέσα από τοίχους, που να μπορεί να πει ένα ξόρκι και να εξαφανιστεί όταν τον καταδιώκουν και βρίσκεται σε κίνδυνο, και πάντοτε να ξεφεύγει· αν οι άνθρωποι, διαβάζοντας συχνά τα λόγια του θεού, απέφευγαν τα γκρίζα μαλλιά και τις ρυτίδες στο πρόσωπό τους, και νέα δόντια φύτρωναν στη θέση αυτών που είχαν χάσει, κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο! Αυτό σημαίνει να μεταμορφώνεται κανείς εξ ολοκλήρου! Αν ο θεός τα έκανε όλα αυτά, τότε θα πίστευα ότι είναι όντως ο θεός, χωρίς καμία επιφύλαξη. Αν συνεχίσει να μιλάει και να κηρύσσει την αλήθεια, τότε η πίστη μου σύντομα θα ατονήσει· σύντομα, δεν θα μπορώ πλέον να συνεχίσω να πιστεύω, και ίσως να μην μπορώ πια να εκτελέσω το καθήκον μου. Δεν θα θέλω να το κάνω». Στο διάστημα κατά το οποίο ένας αντίχριστος ακολουθεί τον Θεό, συχνά γεννιούνται μέσα του διάφορες απαιτήσεις απ’ Αυτόν, και στις αντιλήψεις του αναπτύσσονται συχνά κάθε λογής αμφιβολίες και υψηλές απαιτήσεις, ενώ ανάλογα με το εκάστοτε περιβάλλον και τις προσωπικές του επιθυμίες, αρχίζει να κάνει και κάθε λογής παράξενες σκέψεις. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι ένα: Οι αντίχριστοι δεν κατανοούν τα λόγια που λέει ο Θεός και δεν βλέπουν το γεγονός ότι ο Θεός εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, ούτε φυσικά κατανοούν πως όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν ως σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου, πως όλα γίνονται ώστε να του δώσουν τη δυνατότητα να αλλάξει διάθεση. Έτσι, καθώς συνεχίζουν να πιστεύουν, χάνουν το κίνητρό τους· ενώ συνεχίζουν να πιστεύουν, γεννιούνται μέσα τους συναισθήματα αρνητικότητας και απελπισίας, και νιώθουν ότι θέλουν να αποσυρθούν και να τα παρατήσουν. Όσο για την ουσία του Θεού, ξέχνα το ενδεχόμενο να πιστέψουν σ’ αυτήν, να την αναγνωρίσουν ή να την αποδεχθούν· καθώς συνεχίζουν να πιστεύουν, ούτε που τους περνάει απ’ το μυαλό να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο ζήτημα. Γι’ αυτό και όταν λες στη συναναστροφή ότι κάτι είναι η δικαιοσύνη του Θεού, η παντοδυναμία και η κυριαρχία Του, ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποταχθούν σ’ αυτό και να το μάθουν, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να βγάλουν άχνα δημοσίως, ούτε να εκφράσουν καμία άποψη. Μέσα τους, όμως, θα νιώσουν αποστροφή: Δεν θα θελήσουν ν’ ακούσουν, δεν θα είναι διατεθειμένοι ν’ ακούσουν· κάποιοι από αυτούς απλώς θα σηκωθούν να φύγουν. Την ώρα που όλοι ακούνε τα κηρύγματα, που άλλοι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού και οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται πάνω στη βιωματική μαρτυρία τους με μεγάλο ζήλο, οι αντίχριστοι τι κάνουν; Πίνουν τσάι, διαβάζουν περιοδικά, παίζουν με το τηλέφωνό τους και κουτσομπολεύουν βαριεστημένα. Κι έτσι όπως διαμαρτύρονται και αντιστέκονται μ’ αυτές τις σιωπηρές πράξεις, προσπαθούν να επιβεβαιώσουν με τις συμπεριφορές τους πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι άχρηστα: «Απλώς προσπαθείτε να εκλογικεύσετε τα πράγματα, κοροϊδεύοντας τον εαυτό σας· είναι απλό, ο θεός και η αλήθεια δεν υπάρχουν, και η ανθρωπότητα είναι αδύνατο να σωθεί από τον θεό!» Στα μάτια τους, όλοι όσοι πιστεύουν στην αλήθεια, υποτάσσονται στον Θεό και πιστεύουν στο γεγονός ότι ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα είναι ανόητοι· είναι όλοι τους ανεγκέφαλοι και γελασμένοι. Εκείνοι πιστεύουν πως η μοίρα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα δικά του χέρια, ότι δεν είναι δυνατό ν’ αφήνει κανείς τους άλλους να την ενορχηστρώσουν για λογαριασμό τους, ότι οι άνθρωποι δεν είναι μαριονέτες, αλλά έχουν μυαλό και την ικανότητα να σκέφτονται τα προβλήματα από μόνοι τους· κι αν κάποιος δεν μπορεί καν να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του, τον θεωρούν σκουπίδι και κατώτερο άνθρωπο. Έτσι, δεν είναι σε καμία περίπτωση διατεθειμένοι ν’ αφήσουν τη μοίρα τους στον έλεγχο του Θεού. Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι σε όλα όσα κάνει ο Θεός. Παραμένουν θεατές και δύσπιστοι απ’ την αρχή ως το τέλος, παίζοντας τους υπηρέτες του Σατανά. Είναι παράσιτα και ταραξίες, κακοποιοί που βρήκαν τρόπο να τρυπώσουν ύπουλα.