Οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους, και πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα. Δεν είναι όλα αυτά τα προβλήματα απολύτως προφανή; Η συναναστροφή με τους άλλους και η αναζήτηση των αρχών δεν είναι μια τυπική ή επιφανειακή διαδικασία. Ποιος είναι ο στόχος; (Να εκτελούμε τα καθήκοντά μας με αρχές, και να έχουμε ένα μονοπάτι κατά την εκτέλεσή τους.) Σωστά. Είναι να μπορούμε να έχουμε αρχές κι ένα μονοπάτι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μας. Πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι μόνο μέσα από την αναζήτηση της αλήθειας στα λόγια του Θεού και την κατανόηση των αρχών μπορεί κανείς να εκτελεί αποτελεσματικά το καθήκον του. Αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια για να λύσεις προβλήματα, τι προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσεις; Ποιοι άνθρωποι πρέπει να εμπλακούν; Πρέπει να επιλεγούν τα κατάλληλα άτομα. Πρέπει να συναναστρέφεσαι κυρίως με κάποιους ανθρώπους καλού επιπέδου που μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, καθώς αυτό θα οδηγήσει σε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Είναι ουσιώδες. Αν επιλέξεις μπερδεμένους ανθρώπους χαμηλού επιπέδου που δεν έχουν λογική, που δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν ή να φτάσουν στην αλήθεια όσες συζητήσεις κι αν κάνεις μαζί τους, ακόμη κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σε άφθονες πτυχές της αλήθειας, δεν θα αποφέρει αποτελέσματα. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να ενημερώνεται και θα πρέπει να γνωρίζει σε ποια κατάσταση βρίσκεται το έργο της εκκλησίας και τα υφιστάμενα προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες εξαπατούν τους ανώτερούς τους κι αποκρύπτουν την αλήθεια από τους κατώτερούς τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που έχουν ως στόχο να μπερδέψουν τους άλλους, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να τους εκθέσει και να τους καταγγείλει ή να προωθήσει το θέμα στους ανώτερους. Αυτό είναι, επίσης, καθήκον και υποχρέωση του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά, ελέγχοντας τον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία. Αυτό είναι αντίσταση και εναντίωση στον Θεό, είναι πάγια πρακτική των αντίχριστων. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν το εκθέσει και δεν το καταγγείλει, και παρακωλύεται ή παραμένει στάσιμο το έργο της εκκλησίας, δεν έχουν ευθύνη μόνο οι επικεφαλής και οι εργάτες. Έχει ευθύνη κι ο εκλεκτός λαός του Θεού, επειδή, όταν ασκούν εξουσία ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστοι στην εκκλησία, εκείνος είναι που υποφέρει και διακινδυνεύει την πιθανότητά του να σωθεί. Επομένως, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να καταγγέλλει και να εκθέτει τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, κι αυτό είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Λέτε όλοι σας ότι είμαι αυθαίρετος και δικτατορικός, έτσι δεν είναι; Αυτήν τη φορά δεν θα είμαι έτσι. Θα τους αφήσω όλους να εκφράσουν τις απόψεις τους. Μία μέρα, δύο μέρες —θα περιμένω όσο κι αν χρειαστεί για να τις εκφράσετε». Μερικές φορές, όταν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται για μέρες χωρίς να βρεθεί λύση, κι εκείνοι απλώς συνεχίζουν να περιμένουν. Περιμένουν μέχρι να καταλήξουν όλοι σε συναίνεση προτού προχωρήσουν στο έργο, κι αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντικές καθυστερήσεις. Παρακωλύει σε μεγάλο βαθμό το έργο. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδήλωση ανευθυνότητας. Πώς μπορεί ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης να διαχειριστεί αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας, αν δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις; Στο έργο της εκκλησίας, ενώ οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν την εξουσία να παίρνουν αποφάσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν το δικαίωμα να ενημερώνονται. Ωστόσο, τελικά οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι εκείνοι που πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις. Αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης δεν είναι σε θέση να παίρνει αποφάσεις, τότε το επίπεδό του είναι πολύ χαμηλό, και δεν είναι κατάλληλος για ηγετικούς ρόλους. Ακόμη κι αν είναι επικεφαλής, δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο ούτε να εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά του. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες διαφωνούν για ένα συγκεκριμένο ζήτημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να μπορούν να πάρουν μια απόφαση, και στο τέλος, απλώς ακολουθούν εκείνον που βλέπουν ότι είναι πιο ισχυρός. Βασίζεται σε αρχές αυτή η προσέγγιση; (Όχι.) Τι είδους ηγεσία είναι αυτή; Αυτό δείχνει μόνο ότι είναι μπερδεμένοι. Είναι αποδεκτό αν πεις: «Οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, και φοβάμαι μήπως γίνω κι εγώ έτσι. Δεν θέλω να βαδίσω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Θα περιμένω να εκφράσουν όλοι τις απόψεις τους, κι έπειτα θα καταλήξω σε μια μετριοπαθή προσέγγιση και θα τη συνοψίσω για να πάρω μια απόφαση»; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν το αποτέλεσμα δεν συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές, ακόμη κι αν προχωρήσεις με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να είναι αποδοτικός; Θα ικανοποιεί τον Θεό; Αν δεν είναι αποδοτικός και δεν ικανοποιεί τον Θεό, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Όταν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, όταν είσαι ανεύθυνος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όταν είσαι επιπόλαιος και πράττεις σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, τότε δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Εξαπατάς τον Θεό! Για να αποφύγεις να σε υποπτευθούν ή να σε κρίνουν ως αντίχριστο, αποφεύγεις τις ευθύνες που θα έπρεπε να εκπληρώσεις και υιοθετείς τη «συμβιβαστική» προσέγγιση της φιλοσοφίας του Σατανά. Ως αποτέλεσμα, βλάπτεις τον εκλεκτό λαό του Θεού και πλήττεις το έργο της εκκλησίας. Έτσι, δεν ενεργείς χωρίς αρχές; Δεν είσαι εγωιστής και ποταπός; Ως επικεφαλής ή εργάτης, πρέπει να μιλάς και να ενεργείς με αρχές, να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου αποδοτικά κι αποτελεσματικά. Θα πρέπει να ενεργείς με όποιους τρόπους ωφελούν το έργο του οίκου του Θεού και εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές. Για παράδειγμα, τα είδη για την εκκλησία πρέπει να αγοράζονται με γνώμονα το πρακτικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει να έχουν λογική τιμή και να είναι λειτουργικά. Αν δαπανάς χρήματα απερίσκεπτα χωρίς αρχές, μπορεί να επιφέρεις απώλεια στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τις προσφορές του Θεού. Πώς θα χειριζόσασταν μια τέτοια κατάσταση; (Θα ζητούσαμε καθοδήγηση από τον Άνωθεν.) Ένας τρόπος είναι να ζητήσετε καθοδήγηση από τον Άνωθεν. Επιπλέον, μην τεμπελιάζετε. Ερευνήστε διεξοδικά, ρωτήστε εκτενώς, ζητήστε περισσότερες πληροφορίες, κατανοήστε τις λεπτομέρειες, και προετοιμαστείτε επαρκώς. Ίσως, τότε, μπορεί να βρεθεί μια σχετικά κατάλληλη λύση. Αν δεν κάνεις αυτήν την προκαταρκτική εργασία κι ενεργείς απερίσκεπτα χωρίς να κατανοείς τις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να σπαταληθούν πολλά χρήματα, πώς λέγεται αυτό; Λέγεται επιπολαιότητα. Κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς διαφάνεια σε ό,τι κάνουν. Αναφέρουν μόνο τα μισά από αυτά που θα έπρεπε, κι αποκρύπτουν τα υπόλοιπα επειδή νιώθουν ότι αν υπάρχει πλήρης διαφάνεια θα μπλέξουν σε μπελάδες και θα πρέπει να κάνουν περαιτέρω έρευνα και βελτιώσεις. Έτσι, απλώς αποκρύπτουν την πραγματική κατάσταση και τις λεπτομέρειες από τους άλλους, ολοκληρώνουν στα γρήγορα την εργασία κι έπειτα ζητούν από τον οίκο του Θεού να πληρώσει. Όμως, όταν γίνεται επιθεώρηση, η εργασία δεν κρίνεται ικανοποιητική κι απαιτείται νέα εργασία, οπότε σπαταλιούνται ακόμη περισσότερα χρήματα. Δεν βλάπτει αυτό τον οίκο του Θεού; Δεν συμπεριφέρονται σαν τον Ιούδα; (Ναι.) Η συμπεριφορά του Ιούδα αναφέρεται συγκεκριμένα στην προδοσία των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις, τάσσονται στο πλευρό όσων είναι εκτός της εκκλησίας, και λαμβάνουν υπόψη μόνο τη δική τους σάρκα χωρίς να σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν καθόλου αφοσίωση στον Θεό; (Όχι.) Ούτε την παραμικρή αφοσίωση. Τους ευχαριστεί να προδίδουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να βλάπτουν το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η συμπεριφορά του Ιούδα. Υπάρχει κι άλλη μια κατάσταση: Κάποια καθήκοντα απαιτούν εξειδικευμένη γνώση ή τεχνογνωσία σε άλλα πεδία που μπορεί να μην είναι οικεία σε όλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν πρέπει να αποφεύγεις τον κόπο. Σε αυτήν την εποχή που αφθονούν οι πληροφορίες, δεν πρέπει να τεμπελιάζεις, αλλά να αναζητάς ενεργά σχετικά δεδομένα και πληροφορίες. Αν ξεκινήσεις από τις πιο βασικές πληροφορίες, αποκτάς σταδιακά μια βασική κατανόηση του επαγγέλματος ή του πεδίου. Έπειτα μαθαίνεις ολοένα και περισσότερα για πιο πολλές πτυχές εντός του συγκεκριμένου πεδίου, είτε πρόκειται για δεδομένα είτε για διάφορους επαγγελματικούς όρους, κι έτσι εξοικειώνεσαι σε έναν βαθμό με αυτό το πεδίο. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, δεν θα ωφεληθείς περισσότερο, ώστε να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου με αποτελεσματικότητα και αφοσίωση; (Ναι.) Άρα, ποιος είναι ο σκοπός όλου αυτού του προκαταρκτικού έργου όταν εκτελείς το καθήκον σου; Να ερευνήσεις, να κατανοήσεις τις λεπτομέρειες, κι έπειτα να βρεις εφικτές λύσεις μέσω της συναναστροφής και της συζήτησης. Όλα αυτά είναι μέρος της προετοιμασίας για να εκπληρώσεις αποτελεσματικά το καθήκον σου. Κάνοντας αυτήν την προετοιμασία, αποδεικνύεις περίτρανα την αφοσίωσή σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επίσης, αποκαλύπτεις όσους είναι επιπόλαιοι. Και ποια είναι η στάση των δύσπιστων κι όσων δεν δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Είναι εντελώς επιπόλαιοι. Ό,τι κι αν αγοράζουν για την εκκλησία, σπαταλούν χρήματα απερίσκεπτα για να ικανοποιήσουν τα δικά τους καπρίτσια, χωρίς να αναζητούν καθοδήγηση από τον Άνωθεν· πιστεύουν ότι καταλαβαίνουν τα πάντα. Ως αποτέλεσμα, σπαταλούν τα χρήματα του οίκου του Θεού. Δεν είναι σπάταλοι, προάγγελοι καταστροφής; Προκαλούν απώλειες στις προσφορές του Θεού και δεν συνειδητοποιούν καν ότι κάνουν κακό και αντιστέκονται στον Θεό. Δεν νιώθουν καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους. Μόνο όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού τούς εκθέτει και τους διακρίνει, και ψηφίζονται να αποπεμφθούν και να αποβληθούν, αποκτούν κάποια επίγνωση κι αρχίζουν να μετανιώνουν. Δεν συνειδητοποίησαν ότι οι πράξεις τους θα είχαν τόσο σοβαρές συνέπειες. Δεν χύνουν στ’ αλήθεια ούτε ένα δάκρυ αν δεν δουν το δικό τους φέρετρο! Τέτοιοι άνθρωποι είναι κυρίως κουφιοκέφαλοι που δεν είναι καλά στα μυαλά τους, κι ωστόσο φιλοδοξούν να είναι επικεφαλής και εργάτες και να εκτελούν εργασίες για τον οίκο του Θεού. Είναι σαν γουρούνια που έχουν πασαλειφτεί με κραγιόν —απολύτως ξεδιάντροποι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια. Ωστόσο, εξακολουθούν πάντα να θέλουν να είναι επικεφαλής και εργάτες στον οίκο του Θεού, κι επιθυμούν πάντα να ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν είναι αναίσχυντα ξεδιάντροποι; Γιατί θεωρούνται δύσπιστοι αυτοί οι άνθρωποι; Επειδή παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια κι έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια και δεν μπορούν να κάνουν πράξη καμία αλήθεια, με αποτέλεσμα να είναι δύσπιστοι. Επιδεικνύει κανείς από εσάς αυτές τις συμπεριφορές; Σηκώστε το χέρι σας όσοι το κάνετε. Όλοι σας; Τότε, είστε όλοι δύσπιστοι, κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, αν ακούν με συνέπεια τα κηρύγματα, θα κατανοήσουν κάποιες αλήθειες και θα κάνουν κάποια πρόοδο, κι έτσι θα γίνουν πιο αξιόπιστοι στα λόγια και τις πράξεις τους. Αν κάποιος ακούει τα κηρύγματα για χρόνια χωρίς καμία πρόοδο, είναι μπερδεμένος, ένα κτήνος, ένας δύσπιστος. Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για τρία έως πέντε χρόνια, κατανοούν αρκετά και μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια στα λόγια και τις πράξεις τους. Αν διαπιστώσουν ελαττώματα στην εκτέλεση του καθήκοντός τους ή επιφέρουν κάποια απώλεια στον οίκο του Θεού, στενοχωριούνται, κατηγορούν και μισούν τον εαυτό τους. Νιώθουν ότι τα στιγμιαία λάθη τους, η έλλειψη αφοσίωσης, η τεμπελιά τους ή το γεγονός ότι ενέδωσαν σε σαρκικές ανέσεις οδήγησαν σε τέτοια σημαντικά ελαττώματα και προκάλεσαν τόσο μεγάλες απώλειες, και μισούν τον εαυτό τους γι’ αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι που νιώθουν μεταμέλεια στην καρδιά τους, έχουν κάποια ανθρώπινη φύση και μπορούν να φτάσουν στο σημείο να λάβουν σωτηρία. Αν κάποιος, αφού έχει ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, δεν κατανοεί καμία αλήθεια, εξακολουθεί να κάνει λάθη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, δημιουργεί πάντα πρόβλημα στον οίκο του Θεού και προκαλεί απώλειες στο έργο της εκκλησίας, και δεν νιώθει καν μεταμέλεια στην καρδιά του, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση, είναι χειρότερος από γουρούνι και σκύλο. Θα μπορούσε, παρόλα αυτά, να εκτελεί σωστά το καθήκον του; Ακόμη κι αν εκτελεί το καθήκον του, το κάνει επιπόλαια και δεν θα λάβει την έγκριση του Θεού.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν μιλούν αποκαλούν πάντα τον οίκο του Θεού «οικογένειά μας», κι αναφέρουν συνεχώς τη φράση «η οικογένειά μας» στη συζήτηση. Πόσο γλυκά το λένε! Τι είναι αυτή η «οικογένειά μας» στην οποία αναφέρονται; Υπάρχει μόνο ο οίκος του Θεού, η οικογένεια του Θεού, η εκκλησία. Είναι πρέπον να λένε πάντα «η οικογένειά μας»; Δεν Μου φαίνεται πρέπον. Ο όρος «η οικογένειά μας» μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αλλά είναι κατάλληλος μόνο αν αυτό που λέγεται αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Αν δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, αν συχνά εκτελείς τα καθήκοντά σου με επιπολαιότητα, χωρίς να υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας, χωρίς να παίρνεις καθόλου στα σοβαρά το έργο της εκκλησίας, και παρ’ όλα αυτά εξακολουθείς να λες «η οικογένειά μας», τότε δεν είναι πρέπον. Εμπεριέχει μια δόση ψεύδους και υποκρισίας, προκαλεί απέχθεια κι αποστροφή. Ωστόσο, αν είσαι κάποιος που κατέχει πραγματικά την αλήθεια-πραγματικότητα και υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας, τότε είναι αποδεκτό να αναφέρεσαι στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας». Ακούγεται ειλικρινές στους άλλους κι όχι ψεύτικο, και θα σε βλέπουν ως αδελφό ή αδελφή, θα σε συμπαθούν και θα σε θαυμάζουν. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια μέσα στην καρδιά σου, ούτε την αποδέχεσαι, και είσαι ανεύθυνος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, τότε μην αναφέρεσαι στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας». Θα πρέπει να επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια, να εκπληρώνεις καλά τα καθήκοντά σου, και να μπορείς να υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας, έτσι ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να θεωρεί ότι είσαι μέρος του οίκου Του. Τότε, όταν λες «η οικογένειά μας», δίνεις στους άλλους την αίσθηση της εγγύτητας, χωρίς κανένα αίσθημα αποστροφής, επειδή μέσα στην καρδιά σου πραγματικά θεωρείς δικό σου σπίτι τον οίκο του Θεού, κι όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου πραγματικά είσαι υπεύθυνος και υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας. Όταν λες «η οικογένειά μας», φαίνεται ότι το εννοείς πραγματικά, χωρίς κανένα ίχνος ψεύδους. Αν κάποιος δεν δείχνει καμία υπευθυνότητα απέναντι στο έργο της εκκλησίας, εκτελεί επιπόλαια όποια καθήκοντα έχει, δεν μπαίνει καν στον κόπο να μαζέψει κάτι από κάτω, να καθαρίσει ένα βρόμικο δωμάτιο ή να απομακρύνει το χιόνι ή να συμμαζέψει την αυλή τον χειμώνα, κι έτσι δεν μοιάζει να είναι μέλος του οίκου του Θεού αλλά μάλλον ένας ξένος, έχει το δικαίωμα να αποκαλεί τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας»; Είναι απλώς πάροχος υπηρεσιών, προσωρινός εργάτης, άνθρωπος χωρίς ζωή που ανήκει στον Σατανά, δεν ανήκει καθόλου στον οίκο του Θεού. Κι εξακολουθεί συχνά να αναφέρεται ξεδιάντροπα στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας», να το λέει όποτε ανοίγει το στόμα του, να το λέει με τέτοια οικειότητα, να απευθύνεται στους αδελφούς και στις αδελφές με μεγάλη ζεστασιά, αλλά να μη χειρίζεται καμία πραγματική εργασία. Κι όταν αναλαμβάνει εργασίες, κάνει λάθη και βλάπτει τον οίκο του Θεού. Δεν είναι απλώς υποκριτής; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς ανήθικοι. Δεν έχουν συνείδηση ή λογική. Οι πιο βασικές ιδιότητες που πρέπει να έχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό είναι η συνείδηση και η λογική, και θα πρέπει επίσης να μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Αν δεν έχουν καν συνείδηση και λογική, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, εξακολουθούν να είναι άξιοι να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας»; Είναι απλώς προσωρινοί εργάτες και πάροχοι υπηρεσιών. Ανήκουν στον Σατανά και έχουν ελάχιστη σχέση με τον οίκο του Θεού. Ο Θεός δεν αναγνωρίζει τέτοιους ανθρώπους. Στα μάτια Του, είναι κακοί άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια κι αδιαφορούν για τις υποθέσεις του οίκου του Θεού. Αγνοούν τα προβλήματα που συναντούν, παραμελούν τις ευθύνες τους, μένουν μακριά από τους αδελφούς και τις αδελφές στις δυσκολίες, και δεν δείχνουν μίσος για εκείνους που κάνουν κακά πράγματα και βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας. Δεν έχουν επίγνωση σε θέματα που είναι σημαντικό το σωστό και το λάθος. Οτιδήποτε συμβαίνει στον οίκο του Θεού δεν τους αφορά. Αντιμετωπίζουν τον οίκο του Θεού σαν να είναι το δικό τους σπίτι; Ασφαλώς όχι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας». Όσοι το κάνουν είναι απλώς υποκριτές. Ποιοι άνθρωποι δικαιούνται να λένε «η οικογένειά μας»; Πρόσφατα, παρατήρησα ότι κάποιοι άνθρωποι όντως δεν είναι κακοί, παρόλο που αποτελούν, ασφαλώς, μειονότητα. Όση αλήθεια κι αν κατανοούν, ή όσο μεγάλο κι αν είναι το ανάστημά τους ή η πίστη τους, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, μπορούν να αναλάβουν πραγματικές εργασίες, και είναι ειλικρινά υπεύθυνοι σε όποια καθήκοντα εκτελούν —έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να θεωρούνται μέρος του οίκου του Θεού. Όταν λένε «η οικογένειά μας», καταλαβαίνεις ότι το λένε με ζεστασιά κι ότι το νιώθουν πραγματικά μέσα στην καρδιά τους. Για παράδειγμα, η εκκλησία χρειαζόταν ένα τραπέζι, του οποίου η αγορά θα κόστιζε εξακόσια ή επτακόσια δολάρια. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές είπαν: «Είναι πολύ ακριβό. Μπορούμε να εξοικονομήσουμε πολλά χρήματα αν αγοράσουμε το ξύλο και το φτιάξουμε μόνοι μας. Το αποτέλεσμα θα ήταν εξίσου καλό, δεν θα είχε καμία διαφορά». Όταν το άκουσα αυτό, πώς ένιωσα μέσα στην καρδιά Μου; Συγκινήθηκα λίγο: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί. Ξέρουν να εξοικονομούν χρήματα για τον οίκο του Θεού». Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ καλύτεροι σε σύγκριση με εκείνους που χαραμίζουν τις προσφορές, αφού έχουν τουλάχιστον κάποια συνείδηση και λογική, και μια στάλα ανθρώπινο αίσθημα. Κάποιοι προκαλούν απώλειες εκατοντάδων ή χιλιάδων δολαρίων στον οίκο του Θεού χωρίς καμία επίγνωση, λέγοντας μάλιστα ότι δεν τους αφορά το ζήτημα, και δεν νιώθουν καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους. Από την άλλη πλευρά, άλλοι λένε: «Αξίζει τον κόπο να εξοικονομήσουμε ακόμη και δέκα ή οκτώ δολάρια. Δεν πρέπει να δαπανούμε άσκοπα χρήματα σε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει να κάνουμε οικονομία όπου μπορούμε. Δεν χρειάζεται να δαπανούμε χρήματα αν δεν είναι απαραίτητο. Είναι σωστό να αντέξουμε λίγη ταλαιπωρία και κόπο». Μόνο εκείνοι που μπορούν να λένε τέτοια πράγματα είναι άνθρωποι με συνείδηση και λογική, κατέχουν κανονική ανθρώπινη φύση, κι εναρμονίζονται πραγματικά με τον οίκο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν δικαιωματικά να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας», επειδή σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Κάποιοι δεν σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Είναι επειδή δεν είναι ικανοί να σκεφτούν τέτοια πράγματα; Στη δική τους ζωή, είναι εξαιρετικά ολιγαρκείς, τσιγκουνεύονται κάθε δεκάρα, θέλουν πάντα να αγοράζουν τα πιο φτηνά και πιο πρακτικά αντικείμενα, εξοικονομούν χρήματα από όπου μπορούν, κάνουν ακόμη και παζάρια στις τιμές, υπολογίζουν τα πάντα με επιμέλεια, κι άρα είναι προφανώς ικανοί να διαχειριστούν τη ζωή τους. Αλλά όταν κάνουν πράγματα για τον οίκο του Θεού, δεν ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Κάνουν εξωφρενικές δαπάνες όταν χρησιμοποιούν τα χρήματα του οίκου του Θεού, τα ξοδεύουν όπως τους αρέσει, λες και θα ήταν κρίμα να μην τα ξοδέψουν. Δεν δείχνει αυτό απαίσιο χαρακτήρα; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τον οίκο του Θεού κι επιδιώκουν μόνο να ικανοποιούν τον εαυτό τους. Ελπίζουν να τρυπώσουν στη βασιλεία των ουρανών και να κερδίσουν μεγάλες ευλογίες με το μικρότερο κόστος. Τέτοιοι εγωιστές και ποταποί άνθρωποι εξακολουθούν να τρέφουν τέτοιες μεγάλες φιλοδοξίες κι επιθυμίες. Αυτό δείχνει σοβαρή έλλειψη ήθους!

Έχουμε πλέον καλύψει πλήρως στη συναναστροφή μας αυτήν την εκδήλωση των αντίχριστων, το γεγονός ότι συμπεριφέρονται με πανουργία και ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί; (Ναι.) Τότε, ας συνοψίσουμε. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι ενεργούν με πανουργία και το γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί είναι δύο διακριτές αλλά εξίσου σημαντικές συμπεριφορές που συνυπάρχουν και είναι κοινές μεταξύ των αντίχριστων. Αυτή η εκδήλωση εκθέτει δύο από τις κύριες διαθέσεις των αντίχριστων: τη μοχθηρία και την κακία. Είναι ταυτόχρονα μοχθηροί και κακόβουλοι. Μερικές φορές, μπορεί να μη βλέπεις την κακόβουλη πλευρά τους, αλλά μπορείς να δεις τη μοχθηρή πλευρά τους. Μπορεί να ενεργούν ευγενικά, κι έτσι να είναι δύσκολο να αντιληφθείς την καταναγκαστική ή βάρβαρη συμπεριφορά τους. Δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι είναι σκληροί, ούτε σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι, αλλά σε παγιδεύουν με άλλα μοχθηρά μέσα, σε θέτουν υπό τον έλεγχό τους και σε κάνουν να εξυπηρετείς τους σκοπούς τους, με αποτέλεσμα να σε εκμεταλλεύονται. Ανυποψίαστος, πέφτεις στην παγίδα τους και υποτάσσεσαι πρόθυμα στη χειραγώγηση και το παιχνίδι τους. Γιατί μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες συνέπειες; Οι αντίχριστοι συχνά χρησιμοποιούν σωστές δηλώσεις και ρητά για να σε καθοδηγήσουν και να σε επηρεάσουν, να σε παροτρύνουν να κάνεις κάποια πράγματα, να σε κάνουν να πιστεύεις ότι όλα όσα λένε είναι σωστά, ότι πρέπει να κάνεις αυτό που σου λένε και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο, διαφορετικά θα νιώθεις ότι πηγαίνεις ενάντια στην αλήθεια, θα νιώθεις ότι αν δεν τους υπακούσεις επαναστατείς ενάντια στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, τους υπακούς με προθυμία. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Παρόλο που οι άνθρωποι ακολουθούν τα λόγια τους και κάνουν πράξη αυτό που λένε, κατανοούν την αλήθεια; Η σχέση τους με τον Θεό γίνεται ολοένα και πιο κοντινή ή ολοένα και πιο απόμακρη; Όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, οι άνθρωποι όχι μόνο αποτυγχάνουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να προσευχηθούν σε Αυτόν, αλλά δεν γνωρίζουν και πώς να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές στα λόγια του Θεού, ούτε πώς να αντιληφθούν τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού. Αντιθέτως, κάνουν μια απίστευτη δήλωση: «Πιστεύω στον Θεό για τόσο πολλά χρόνια, και βασίζομαι κυρίως στους επικεφαλής για τη στήριξη και τη θρέψη μου. Ό,τι κι αν συμβεί, εφόσον οι επικεφαλής παρέχουν συναναστροφή, υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός. Χωρίς τους επικεφαλής, το πράγμα απλώς δεν λειτουργεί». Πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και το ανάστημά τους είναι μόνο αυτό, εξακολουθούν να μην μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τους επικεφαλής. Δεν είναι αυτό αξιολύπητο; Ποιο είναι το υπονοούμενο εδώ; Το υπονοούμενο είναι ότι δεν ξέρουν πώς να προσεύχονται στον Θεό, να βασίζονται σε Αυτόν, να Τον σέβονται ή να τρώνε και να πίνουν τα λόγια Του. Οι επικεφαλής πρέπει να στηρίζουν όλα αυτά τα πράγματα για να τα κατανοήσουν οι ίδιοι. Ο επικεφαλής μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό στον οποίο πιστεύουν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πίστη τέτοιων ανθρώπων στον Θεό είναι ουσιαστικά πίστη στους επικεφαλής τους. Ακούν όλα όσα λένε οι επικεφαλής και πιστεύουν ότι λένε εκείνοι. Στην πραγματικότητα, σε ποιον πιστεύουν, ποιον ακολουθούν και υπακούν; Τον Θεό ή τους επικεφαλής; Δεν είναι ακριβώς όπως οι θρησκευόμενοι που πιστεύουν θεωρητικά στον Κύριο, αλλά στην πραγματικότητα πιστεύουν, ακολουθούν κι εμπιστεύονται τους πάστορές τους; Αυτό δεν δείχνει ότι ελέγχονται από ανθρώπους; Λατρεύεις τους επικεφαλής, τους ακούς σε όλα τα ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις σε ανθρώπους και τους ακολουθείς, ότι περιορίζεσαι κι ελέγχεσαι από ανθρώπους. Παρόλο που ο Θεός έχει μιλήσει τόσο ξεκάθαρα, εσύ δεν μπορείς να κατανοήσεις τα λόγια Του, ούτε γνωρίζεις πώς να τα κάνεις πράξη, αλλά καταλαβαίνεις τους διαβόλους και τους Σατανάδες όταν πουν λίγες μόνο λέξεις; Τι καταλαβαίνεις στην πραγματικότητα; Μερικές φορές καταλαβαίνεις έναν κανονισμό ή ένα δόγμα. Αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια. Σημαίνει ότι παραπλανάσαι. Αυτό ακριβώς σημαίνει.

Στην εκδήλωση των αντίχριστων που συμπεριφέρονται με πανουργία και είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, οι κύριες διαθέσεις τους είναι η μοχθηρία και η κακία. Πού εκδηλώνεται η μοχθηρία τους; Εκδηλώνεται στην πανούργα συμπεριφορά τους. Και πού εκδηλώνεται η κακία τους; (Στο γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί.) Εκδηλώνεται κυρίως στο γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, κι ότι αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Ο καταναγκασμός τους δείχνει κακόβουλη διάθεση. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υποτάσσονται σε Αυτόν και στην αλήθεια. Πώς εργάζεται ο Θεός; Όταν εκφράζει ο Θεός τα λόγια Του, λέει στους ανθρώπους ότι το πιο σημαντικό πράγμα στην πίστη στον Θεό είναι ότι πρέπει να υποτάσσονται στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Γνωρίζεις αυτήν την αλήθεια, ξέρεις ότι αυτή η φράση είναι σωστή, αλλά σε σχέση με το αν θα υποταχθείς και πώς θα υποταχθείς, ποια είναι η στάση του Θεού; Έχεις ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα να επιλέξεις. Αν θέλεις να υποταχθείς, υποτάσσεσαι. Αν δεν θέλεις να υποταχθείς, δεν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις. Ωστόσο, όσον αφορά τις συνέπειες που μπορεί να έχει η μη υποταγή σου, το τι εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός στους ανθρώπους και το ποια είναι τα συμπεράσματά Του γι’ αυτούς, σε αυτά τα ζητήματα ο Θεός δεν κάνει τίποτε παραπάνω. Δεν σε προειδοποιεί, δεν σε απειλεί ούτε σε αναγκάζει, μα σε κάνει να πληρώσεις το τίμημα ή σε τιμωρεί γι’ αυτό. Ο Θεός δεν ενεργεί με αυτόν τον τρόπο. Την περίοδο που ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, όταν εκφράζει λόγια για να προμηθεύσει τους ανθρώπους, αφήνει τους ανθρώπους να κάνουν λάθη, να πάρουν το λάθος μονοπάτι, και τους επιτρέπει να επαναστατήσουν εναντίον Του και να κάνουν ανόητα πράγματα. Αλλά μέσα από τα λόγια Του και κάποιες από τις μεθόδους εργασίας Του, ο Θεός αφήνει σταδιακά τους ανθρώπους να καταλάβουν ποιες είναι οι απαιτήσεις Του, ποια είναι η αλήθεια, και τι είναι σωστό και τι λάθος, για παράδειγμα μέσω του κλαδέματος, της συμμόρφωσης και της πειθαρχίας, καθώς και μέσω προτροπών. Μερικές φορές, σου δίνει κάποια χάρη, σε συγκινεί εσωτερικά ή σου δίνει κάποια φώτιση και διαφώτιση, ώστε να γνωρίζεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ποιες είναι πραγματικά οι απαιτήσεις του Θεού, ποια θέση πρέπει να πάρουν οι άνθρωποι, και τι θα πρέπει να κάνουν πράξη. Καθώς σε κάνει να καταλάβεις, σου δίνει και μια επιλογή. Αν πεις: «Θα είμαι επαναστατικός, θα είμαι ισχυρογνώμων, δεν θέλω να διαλέξω το σωστό, δεν θέλω να είμαι αφοσιωμένος, θέλω μόνο να ενεργώ με αυτόν τον τρόπο!», τότε στο τέλος είσαι εσύ υπεύθυνος για τον προορισμό και την έκβασή σου. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου και να πληρώσεις το τίμημα. Ο Θεός δεν κάνει τίποτε από αυτήν την άποψη. Ο Θεός είναι αμερόληπτος και δίκαιος. Είτε ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, είτε, αντιθέτως, δεν ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και δεν είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, τότε, και στις δύο περιπτώσεις, ο Θεός έχει καθορίσει πολύ πριν τον προορισμό σου, όποιος κι αν θα είναι αυτός. Ο Θεός δεν χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνω. Δεν σημαίνει αυτό ότι αν δεν ενεργείς σήμερα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, θα σε πειθαρχήσει, θα σε συμμορφώσει ή θα σε τιμωρήσει, φέρνοντας επάνω σου καταστροφές. Ο Θεός δεν εργάζεται έτσι. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υποταχθούν απλώς και μόνο για να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια σχετικά με την υποταγή. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο «καταναγκασμού». Ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να υποταχθούν ή να κάνουν πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Επομένως, στο μυαλό του Θεού, είτε ενορχηστρώνει τους ανθρώπους, κυβερνά τη μοίρα τους, τους καθοδηγεί είτε τους παρέχει την αλήθεια, αυτές οι ενέργειες δεν βασίζονται στον καταναγκασμό ούτε αποτελούν αναγκαιότητα. Αν ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σταδιακά θα κατανοείς την αλήθεια ολοένα και περισσότερο, και η κατάστασή σου ενώπιον του Θεού θα συνεχίσει να βελτιώνεται. Θα διατηρείς καλή κατάσταση, κι ο Θεός θα σε διαφωτίζει σε πτυχές της καθημερινής ζωής που δεν κατανοείς. Ωστόσο, αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, αν δεν υποτάσσεσαι στον Θεό, κι αν δεν είσαι πρόθυμος να επιδιώκεις την αλήθεια, αυτά που θα κερδίσεις θα είναι πολύ περιορισμένα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο. Ο Θεός δεν δείχνει μεροληψία. Είναι αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Ορισμένοι λένε: «Δεν θα το έκανα πράξη αν ο Θεός απλώς με ανάγκαζε;» Ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους. Αυτό το κάνει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν εργάζεται με αυτόν τον τρόπο. Αν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό μόνο όταν αναγκάζεσαι, τότε τι είσαι; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Δεν είναι αυτό το είδος υποταγής που επιθυμεί ο Θεός. Η υποταγή για την οποία μιλάει ο Θεός είναι εκείνη στην οποία ένας άνθρωπος, με βάση την κατανόηση της αλήθειας, κάνει πρόθυμα πράξη τα λόγια του Θεού με συνείδηση και λογική. Αυτό είναι το εγγενές νόημα της υποταγής. Δεν εμπεριέχει καταναγκασμό, περιορισμό, απειλές ή οποιαδήποτε μορφή δέσμευσης ή ελέγχου. Επομένως, όταν νιώθεις ότι σε δεσμεύει ή σε περιορίζει πολύ ένα ζήτημα, σίγουρα αυτό δεν είναι έργο του Θεού. Από μία άποψη, μπορεί να πηγάζει από ανθρώπινες σκέψεις ή από μια στρεβλή κατανόηση κι από περιορισμούς που επιβάλλει κάποιος στον εαυτό του. Από μια άλλη άποψη, θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος που προσπαθεί να σε περιορίσει, χρησιμοποιώντας κανονισμούς ή ένα επιχείρημα ή μια θεωρία που ακούγονται σωστά, με αποτέλεσμα να αναπτύξεις κάποιες στρεβλώσεις στη σκέψη σου. Αυτό υποδηλώνει πρόβλημα στην κατανόησή σου. Αν νιώθεις ότι υποτάσσεσαι με προθυμία και χαρά στον Θεό, αυτό προέρχεται από το έργο του Αγίου Πνεύματος και από την αυθεντική ανθρώπινη φύση, από τη συνείδηση και τη λογική.

Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, δεν υποτάσσονται στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, ούτε στις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Πώς το χειρίζεται αυτό ο οίκος του Θεού; Χρησιμοποιούνται μέθοδοι καταναγκαστικής εκτέλεσης για να λυθεί αυτό το θέμα; Για παράδειγμα, αν ένας επικεφαλής δεν κάνει πραγματικό έργο, δεν εργάζεται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, και δεν κάνει πράξη την αλήθεια, ή δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο, πώς το χειρίζεται ο οίκος του Θεού; (Ο οίκος του Θεού τον αντικαθιστά.) Αντικαθίσταται άμεσα. Αποβάλλεται, όμως; (Όχι.) Όσοι δεν έχουν διαπράξει κακό δεν αποβάλλονται. Όσον αφορά τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, αν τους ανατεθεί να εκτελέσουν ένα συγκεκριμένο καθήκον κι εκείνοι αρνηθούν, αυτό θεωρείται μη υποταγή; Αν δεν πάνε, θα βρεθεί κάποιος άλλος. Θα εξαναγκαστεί κανείς να εκτελέσει ένα καθήκον; (Όχι.) Δεν υπάρχει καταναγκασμός. Αν, μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια, είναι πρόθυμοι να την αποδεχθούν και να υποταχθούν, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό δεν θεωρείται καταναγκασμός. Τους ανατίθεται να εκτελέσουν αυτό το καθήκον υπό την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι συναινούν και είναι πρόθυμοι. Για παράδειγμα, σε κάποιους αρέσει η μαγειρική, αλλά τους αναθέτουν το καθάρισμα, κι εκείνοι λένε: «Αν μου ζητηθεί να καθαρίσω, θα καθαρίσω. Θα υποταχθώ στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού». Υπάρχει κάποιος καταναγκασμός εδώ; Εξαναγκάζεται κάποιος ενάντια στη θέλησή του; (Όχι.) Αυτό ρυθμίζεται με τη δική τους προθυμία και υποταγή, χωρίς να μπαίνει κανείς σε δύσκολη θέση ή να εξαναγκάζεται κάποιος να φέρει σε πέρας κάτι. Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν περιπτώσεις όπου, για ένα συγκεκριμένο καθήκον, δεν μπορεί να βρεθεί κανείς προσωρινά, και σου ανατίθεται να συμπληρώσεις το κενό για ένα διάστημα. Εσύ προσωπικά μπορεί να μην είσαι πρόθυμος, αλλά είναι απαραίτητο για το έργο. Αυτή είναι ειδική περίπτωση. Είσαι μέλος του οίκου του Θεού, τρως από το φαγητό του οίκου του Θεού κι εκτελείς τα καθήκοντά σου εκεί. Αφού παραδέχεσαι ότι είσαι κάποιος που πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, δεν μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου όσον αφορά αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Στην πραγματικότητα, αυτό δεν θεωρείται καν υποταγή ή ταλαιπωρία. Είναι μόνο προσωρινό. Δεν σου ζητείται να εκτελείς μακροπρόθεσμα αυτό το καθήκον. Κάποιοι παραπονιούνται ότι το έργο που τους ζητείται να κάνουν είναι βρόμικο και κουραστικό, και δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν. Αν το αναφέρουν, θα πρέπει να τους ανατεθεί άμεσα κάτι άλλο. Ωστόσο, αν απλώς το εκφράζουν στα λόγια αλλά στην πραγματικότητα είναι πρόθυμοι να υποταχθούν και να υποφέρουν, τότε θα πρέπει να συνεχίσουν να εκτελούν το καθήκον τους. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Είναι σωστή αυτή η αρχή; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού σε καμία απολύτως περίπτωση δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους παρά τη θέλησή τους. Μια άλλη περίπτωση είναι όταν κάποιοι άνθρωποι τεμπελιάζουν, είναι ανεύθυνοι και δεν δείχνουν αφοσίωση, όποιο καθήκον κι αν εκτελούν. Μερικές φορές, φτάνουν ακόμη και στο σημείο να κάνουν κακά πράγματα στα κρυφά. Όταν δεν εκτελούν καλά το καθήκον τους, βρίσκουν δικαιολογίες και ισχυρίζονται ότι το καθήκον δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτούς, ότι δεν είναι το δυνατό τους σημείο, ή ότι δεν καταλαβαίνουν το σχετικό πεδίο. Αλλά στην πραγματικότητα, όλοι βλέπουν ξεκάθαρα ότι δεν είναι αυτοί οι λόγοι που δεν αποδίδουν. Πώς πρέπει να χειριστούν αυτούς τους ανθρώπους; Αν ζητήσουν να εκτελέσουν ένα καθήκον αλλού, θα πρέπει να γίνει δεκτό αυτό; (Όχι.) Τότε, τι θα πρέπει να γίνει; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Το κάνουν απρόθυμα και χωρίς την κατάλληλη στάση, οπότε θα πρέπει να απομακρύνονται. Υπάρχει άλλο ένα είδος ανθρώπου που παρουσιάζει δυσκολίες κι αντιστέκεται μόλις του ζητηθεί να εκτελέσει ένα καθήκον. Είναι εξαιρετικά απρόθυμος και διστακτικός, και μετά βίας καταφέρνει να καταπιέσει τη δυσαρέσκειά του, ενώ σκέφτεται: «Απλώς θα κρατήσω εδώ χαμηλό προφίλ και θα τα βγάλω πέρα για μερικά χρόνια. Ποιος ξέρει πού θα καταλήξω μετά!» Άνθρωποι με τέτοιες προθέσεις δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να εκτελούν καθήκοντα, ακόμη και αν θέλουν να εκτελέσουν άλλα καθήκοντα. Τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται δυναμικά. Γιατί αυτό; Επειδή διακρίνεται η ουσία τους· εκείνοι που τους καταλαβαίνουν λένε ότι είναι δύσπιστοι και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω τους λένε, επίσης, ότι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι και θα πρέπει να εκκαθαρίζονται. Διαφορετικά, μπορούν μόνο να προκαλέσουν αναστατώσεις, να διαπράξουν παραπτώματα και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού μέσα στην εκκλησία, κάτι που είναι απολύτως απαράδεκτο. Τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές για το πώς να φερόμαστε σε εκείνους που εκτελούν καθήκοντα στην εκκλησία. Η απροθυμία τους δεν παίζει ρόλο. Είναι αυτό καταναγκασμός; Δεν είναι καταναγκασμός. Έτσι ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές, υποστηρίζει τα συμφέροντα και το έργο του οίκου του Θεού. Ο στόχος είναι να εκκαθαριστούν οι δύσπιστοι κι όσοι βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Αν θέλεις να παρασιτείς, να το κάνεις κάπου αλλού, όχι εδώ. Ο οίκος του Θεού δεν είναι οίκος ευγηρίας, δεν συντηρεί αργόσχολους. Κατανοητό;