II. Μια ανάλυση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων και πώς αναγκάζουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν

Οι αντίχριστοι ενεργούν με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο, δεν συναναστρέφονται ούτε συζητούν ποτέ με τους άλλους, κάνουν ό,τι θέλουν και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, ό,τι διευθετήσεις κι αν κάνουν ή αποφάσεις κι αν παίρνουν, δεν συναναστρέφονται με τους άλλους, δεν καταλήγουν σε συναίνεση, δεν αναζητούν την αλήθεια για την επίλυση των προβλημάτων, και δεν αναζητούν τις αρχές που θα πρέπει να εφαρμόζουν όταν κάνουν το καθήκον τους. Επιπλέον, δεν αφήνουν τους άλλους να καταλάβουν γιατί ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά τους μπερδεύουν και τους υποχρεώνουν να τους ακούσουν. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει και τους ρωτήσει σχετικά, οι αντίχριστοι δεν είναι πρόθυμοι να τον συναναστραφούν ή να του εξηγήσουν. Ποια κατάσταση θέλουν να διατηρούν σε αυτό το ζήτημα οι αντίχριστοι; Ότι κανείς δεν επιτρέπεται να γνωρίζει τις λεπτομέρειες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ενημερωθεί. Κάνουν ό,τι θέλουν, και πρέπει να γίνεται ακριβώς αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό. Οι άλλοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αμφισβητούν, πόσο δε μάλλον τα προσόντα να συνεργαστούν μαζί τους. Ο ρόλος τους είναι μόνο να υπακούν και να υποτάσσονται. Ποια είναι η οπτική του αντίχριστου σε αυτό; «Εφόσον επιλέξατε εμένα ως επικεφαλής, είστε υπό τη διαχείρισή μου και πρέπει να με ακούτε. Αν δεν θέλετε να με ακούτε, τότε δεν έπρεπε να με είχατε επιλέξει. Αν με επιλέξετε, πρέπει να με ακούτε. Εγώ έχω τον τελευταίο λόγο σε όλα!» Στα δικά του μάτια, ποια είναι η σχέση του με τους αδελφούς και τις αδελφές; Εκείνος είναι που δίνει εντολές. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να αναλύσουν το σωστό και το λάθος, δεν μπορούν να ρωτούν, και δεν επιτρέπεται να τον κατηγορούν, να τον διακρίνουν, να τον αμφισβητούν ή να του κάνουν ανάκριση. Όλα αυτά απαγορεύονται. Μόνο ο αντίχριστος πρέπει να προτείνει σχέδια, δηλώσεις και μεθόδους, κι όλοι οι άλλοι πρέπει να επικροτούν και να συμφωνούν χωρίς να τον αμφισβητούν. Δεν είναι κάπως καταναγκαστικό αυτό; Τι είδους τακτική είναι αυτή; Είναι αυθαίρετη και δικτατορική. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Κακόβουλη.) Εκ πρώτης όψεως, «αυθαίρετος» είναι κάποιος που παίρνει αποφάσεις μόνος του, κάποιος που έχει τον τελευταίο λόγο, και «δικτατορικός» είναι κάποιος που αφού κρίνει ή λάβει μια απόφαση μόνος του, απαιτεί από όλους τους άλλους να την εκτελέσουν χωρίς να έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν διαφορετική άποψη ή δήλωση, ούτε καν το δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις. Κάποιος που είναι αυθαίρετος και δικτατορικός, όταν αντιμετωπίζει μια κατάσταση, τη σκέφτεται και την εξετάζει μόνος του προτού αποφασίσει τι θα κάνει. Λαμβάνει ανεξάρτητα αποφάσεις στο παρασκήνιο για το πώς θα ενεργήσει, χωρίς τη συμβολή κανενός άλλου. Κι ακόμη και οι δικοί του συνεργάτες, όσοι τον βοηθούν ή οι επικεφαλής υψηλότερου επιπέδου δεν μπορούν να παρέμβουν. Αυτό σημαίνει να είναι κάποιος αυθαίρετος και δικτατορικός. Εκείνοι που ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, όποιες συνθήκες κι αν αντιμετωπίζουν, προχωρούν πάντα αφού συλλογιστούν σε βάθος τα πράγματα κι αφού στύψουν το μυαλό τους, χωρίς ποτέ να συζητούν με άλλους. Σκέφτονται τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο μυαλό τους, αλλά κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά σκέφτονται. Γιατί δεν ξέρει κανείς; Επειδή δεν το λένε. Ορισμένοι ίσως πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει απλώς επειδή δεν είναι ομιλητικοί. Αλλά είναι πράγματι αυτός ο λόγος; Δεν είναι θέμα προσωπικότητας. Είναι σκόπιμη επιλογή να κρατούν τους άλλους στο σκοτάδι. Θέλουν να ενεργούν μόνοι τους, έχουν τα δικά τους υστερόβουλα σχέδια. Ποια είναι τα υστερόβουλα σχέδιά τους; Τα υστερόβουλα σχέδιά τους περιστρέφονται γύρω από τα δικά τους συμφέροντα, τη θέση τους, τη φήμη τους, το κέρδος και το κύρος. Σκέφτονται πώς να ενεργήσουν για δικό τους όφελος, πώς να προστατεύσουν τη θέση και τη φήμη τους, πώς να ενεργήσουν χωρίς να αφήσουν τους άλλους να τους διακρίνουν, και το σημαντικότερο, πώς να αποκρύψουν τις ενέργειές τους από τον Άνωθεν, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα αποκομίσουν όφελος χωρίς να φανερώσουν τα ελαττώματά τους σε κανέναν. Σκέφτονται: «Αν κάνω κάποιο στιγμιαίο στραβοπάτημα και πω κάτι λάθος, όλοι θα με καταλάβουν. Κι αν κάποιος ανοίξει αυθαίρετα το στόμα του και με καταγγείλει στον άνωθεν, ο άνωθεν μπορεί να με αντικαταστήσει, και θα χάσω τη θέση μου. Άλλωστε, αν συναναστρέφομαι συνεχώς με τους άλλους, δεν θα αντιληφθούν όλοι τις περιορισμένες μου ικανότητες; Μπορεί, τότε, να μου φέρονται υποτιμητικά;» Πείτε Μου, λοιπόν, αν τους έβλεπαν όπως πραγματικά είναι, αυτό θα ήταν καλό ή κακό; Στην πραγματικότητα, εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, οι ειλικρινείς άνθρωποι, δεν νοιάζονται και πολύ αν θα τους δουν όπως είναι κι αν θα χάσουν την υπόληψη ή τη φήμη τους. Δεν φαίνεται να τους απασχολούν ιδιαίτερα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται να τους ενδιαφέρουν λιγότερο και δεν τους δίνουν τόσο μεγάλη αξία. Όμως, οι αντίχριστοι κάνουν το ακριβώς αντίθετο: δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και θεωρούν τη θέση τους και τις αντιλήψεις και τις στάσεις των άλλων απέναντί τους πιο σημαντικό πράγμα κι από την ίδια τη ζωή. Αν τους ρωτήσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πουν τη γνώμη τους ή την αλήθεια. Ακόμη κι αν τους προσφέρεις πολλά οφέλη, μπορεί να μην είναι αρκετό. Θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να τους ζητήσεις να αποκαλύψουν τα μυστικά τους ή προσωπικά ζητήματα. Μπορεί να μην το έκαναν ακόμη και με κόστος τη ζωή τους. Τι είδους φύση είναι αυτή; Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αποδεχθεί την αλήθεια; Μπορεί να σωθεί; Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε, «Η λεοπάρδαλη δεν μπορεί να αλλάξει τις κηλίδες της».

Οι αντίχριστοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην αυτοεκτίμησή τους, τη θέση τους, την υπόληψή τους, και σε οτιδήποτε μπορεί να διατηρήσει τη δύναμή τους. Συναναστρέφεσαι μαζί τους, και τους λες: «Όταν κάνεις το έργο της εκκλησίας, είτε πρόκειται για εξωτερικές δουλειές είτε για εσωτερικά διοικητικά ζητήματα, τοποθετήσεις προσωπικού ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές. Το πρώτο βήμα για να μάθεις να συνεργάζεσαι με τους άλλους είναι να μάθεις να συναναστρέφεσαι. Συναναστροφή δεν σημαίνει να κάνεις άσκοπη κουβεντούλα ή να εκφράζεις μόνο την αρνητικότητά σου ή την επανάστασή σου ενάντια στον Θεό. Δεν πρέπει να βγάζεις προς τα έξω την αρνητική ή επαναστατική σου κατάσταση για να επηρεάζεις τους άλλους. Το κυριότερο είναι να συναναστρέφεσαι για το πώς να βρίσκει κανείς τις αρχές στα λόγια του Θεού και πώς να καταλαβαίνει την αλήθεια». Ωστόσο, όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, δεν τους συγκινεί ούτε τους κάνει να αλλάξουν τις αρχές τους και την κατεύθυνσή τους στον τρόπο που λειτουργούν και συμπεριφέρονται. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Αν το θέσουμε ήπια, είναι αδιάλλακτη. Αν το θέσουμε ωμά, είναι κακόβουλη. Στην πραγματικότητα, είναι εύστοχο να την αποκαλέσουμε κακόβουλη. Φαντάσου έναν λύκο με ένα πρόβατο στο στόμα, να απολαμβάνει το θήραμά του. Αν διαπραγματευτείς μαζί του και του πεις: «Αν αφήσεις το πρόβατο, θα σου δώσω έναν λαγό. Σύμφωνοι;», δεν θα συμφωνήσει. Αν πεις: «Θα σου δώσω μια αγελάδα. Πώς σου φαίνεται αυτό;» Δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσει. Θα φάει πρώτα το πρόβατο κι έπειτα θα ορμήσει στην αγελάδα. Δεν ικανοποιείται μόνο με το ένα. Θέλει και τα δύο. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Ακόρεστα άπληστη και εξαιρετικά κακόβουλη.) Είναι εντελώς κακόβουλη! Ομοίως, όσον αφορά την εξαιρετικά κακόβουλη διάθεση των αντίχριστων, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, το κλάδεμα ή οι συμβουλές δεν έχουν αποτέλεσμα. Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να αλλάξει τη βαθιά ριζωμένη επιδίωξή τους για μια θέση ή την επιθυμία τους να ελέγχουν τους άλλους, εκτός κι αν τους προσελκύσεις με μια υψηλότερη θέση ή με μεγαλύτερα οφέλη. Διαφορετικά, δεν θα αφήσουν σε καμία περίπτωση το θήραμα που έχουν ήδη στο στόμα τους. Τι σημαίνει αυτή η απόλυτη άρνηση να το αφήσουν; Σημαίνει ότι μόλις αποκτήσουν μια συγκεκριμένη θέση, θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να δώσουν μια ζωηρή παράσταση και να προβάλλουν τον εαυτό τους. Να προβάλλουν τι; Τα διάφορα ταλέντα και χαρίσματά τους, το υπόβαθρό τους, τη μόρφωσή τους, την αξία τους, και τη θέση τους στην κοινωνία, κομπάζοντας και καμαρώνοντας για το πόσο ικανοί και επιδέξιοι είναι, πώς μπορούν να παίζουν με τους ανθρώπους, να τους χειραγωγούν και να τους καθοδηγούν. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν έχουν διάκριση, μόλις τα ακούνε αυτά, εντυπωσιάζονται πολύ από αυτούς τους αντίχριστους. Νιώθουν ότι οι ίδιοι είναι κατώτεροι, και υποτάσσονται με τη θέλησή τους στον έλεγχο του αντίχριστου.

Κάποιοι αντίχριστοι είναι ιδιαίτερα πονηροί και πολύ δολοπλόκοι. Ακολουθούν μια ανώτερη σατανική φιλοσοφία: σπάνια λένε τη γνώμη τους σε οποιαδήποτε περίπτωση και δεν εκφράζουν πρόθυμα τη θέση τους όποιες συνθήκες κι αν αντιμετωπίζουν, αλλά μιλούν μόνο όταν είναι απολύτως αναγκασμένοι να το κάνουν. Απλώς παρατηρούν προσεκτικά τις ενέργειες όλων των άλλων, λες κι ο σκοπός τους είναι να κατανοήσουν λεπτομερώς και να διακρίνουν τους ανθρώπους γύρω τους προτού μιλήσουν ή ενεργήσουν. Πρώτα εντοπίζουν ποιος μπορεί να είναι το θήραμά τους και να γίνει βοηθός τους, κι από ποιον πρέπει να φυλάγονται επειδή αποτελεί «πολιτικό εχθρό» τους. Μερικές φορές δεν μιλούν ούτε παίρνουν θέση, αλλά παραμένουν σιωπηλοί. Ωστόσο, συλλογίζονται και κάνουν υστερόβουλες σκέψεις μέσα στο μυαλό τους. Αυτά τα άτομα είναι κατά βάθος πονηρά και σπάνια μιλούν ανοιχτά. Θα λέγατε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι καταχθόνιοι; Αν τις περισσότερες φορές δεν μιλούν ανοιχτά, πώς μπορείς να τους διακρίνεις; Είναι εύκολο να τους διακρίνεις; Είναι πολύ δύσκολο. Στις καρδιές αυτών των ανθρώπων κυριαρχεί απολύτως η σατανική φιλοσοφία. Δεν είναι πανούργο αυτό; Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι αν μιλούν πολύ, αν εκφράζουν συνεχώς τις απόψεις τους και συναναστρέφονται με τους άλλους, θα μπορέσουν όλοι να τους διακρίνουν. Θα θεωρούν τους αντίχριστους επιφανειακούς, απλώς συνηθισμένους ανθρώπους, και δεν θα τους σέβονται. Τι σημαίνει για τον αντίχριστο να χάσει τον σεβασμό των άλλων; Σημαίνει ότι θα χάσει την αξιοσέβαστη θέση του στις καρδιές των άλλων και θα φαίνεται μέτριος, ανίδεος και συνηθισμένος. Αυτό είναι που ελπίζουν να μη συμβεί οι αντίχριστοι. Επομένως, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν τους άλλους στην εκκλησία να μιλούν πάντα ανοιχτά και να παραδέχονται την αρνητικότητά τους, την επανάστασή τους ενάντια στον Θεό, τα λάθη που έκαναν χθες, ή τον αβάσταχτο πόνο που νιώθουν επειδή δεν ήταν ειλικρινείς σήμερα, οι αντίχριστοι θεωρούν αυτούς τους ανθρώπους ανόητους και αφελείς, αφού οι ίδιοι δεν παραδέχονται ποτέ τέτοια πράγματα, αλλά κρατούν κρυφές τις σκέψεις τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν σπάνια επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο ή είναι απλοϊκοί, και δεν έχουν σύνθετες σκέψεις. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που μιλούν σπάνια οι αντίχριστοι. Στην περίπτωσή τους, είναι πρόβλημα διάθεσης. Μιλούν σπάνια όταν συναντούν άλλους ανθρώπους και δεν εκφράζουν πρόθυμα τις απόψεις τους για διάφορα ζητήματα. Γιατί δεν εκφράζουν τις απόψεις τους; Καταρχάς, είναι βέβαιο ότι στερούνται την αλήθεια και δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα. Αν μιλήσουν, μπορεί να κάνουν λάθη και να τους διακρίνουν οι άλλοι. Φοβούνται μήπως τους περιφρονήσουν, οπότε προσποιούνται ότι είναι σιωπηλοί και παριστάνουν τους βαθυστόχαστους, με αποτέλεσμα να φαίνονται σοφοί και σπουδαίοι κι έτσι να είναι δύσκολο να τους αξιολογήσουν οι άλλοι. Με αυτό το προσωπείο, οι άνθρωποι δεν τολμούν να υποτιμήσουν τους αντίχριστους, κι όταν βλέπουν τη φαινομενικά ήρεμη κι ατάραχη όψη τους, τους έχουν σε ακόμη μεγαλύτερη εκτίμηση και δεν τολμούν να τους υποτιμήσουν. Αυτή είναι η πανούργα και μοχθηρή πτυχή των αντίχριστων. Δεν εκφράζουν πρόθυμα τις απόψεις τους επειδή οι περισσότερες από αυτές δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά είναι απλώς ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που δεν αξίζει να αποκαλυφθούν δημοσίως. Οπότε, παραμένουν σιωπηλοί. Μέσα τους, ελπίζουν να αποκτήσουν λίγο φως για να μπορέσουν να το βγάλουν προς τα έξω ώστε να κερδίσουν τον θαυμασμό, αλλά αφού δεν το έχουν, παραμένουν σιωπηλοί και κρυμμένοι κατά τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, παραμονεύοντας στις σκιές σαν φαντάσματα που καιροφυλακτούν. Όταν βρίσκουν άλλους που εκφράζουν το φως, επινοούν τρόπους να το οικειοποιηθούν, και το εκφράζουν με άλλον τρόπο για να κάνουν επίδειξη. Τόσο πονηροί είναι οι αντίχριστοι. Ό,τι κι αν κάνουν, προσπαθούν να ξεχωρίζουν και να είναι ανώτεροι, αφού μόνο τότε νιώθουν ευχαριστημένοι. Αν δεν έχουν την ευκαιρία, πρώτα λουφάζουν και κρατούν τις απόψεις τους για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η πονηριά των αντίχριστων. Για παράδειγμα, όταν ο οίκος του Θεού εκδίδει ένα κήρυγμα, κάποιοι λένε ότι μοιάζει με λόγια του Θεού, και κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μοιάζει περισσότερο με συναναστροφή από τον Άνωθεν. Οι σχετικά άδολοι άνθρωποι λένε ό,τι έχουν στο μυαλό τους. Αλλά οι αντίχριστοι, ακόμη κι αν έχουν άποψη για το θέμα, την κρατούν κρυφή. Παρατηρούν και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν την άποψη των περισσότερων, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να την κατανοήσουν λεπτομερώς. Μπορούν τέτοιοι επιτήδειοι και πονηροί άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια ή να έχουν πραγματική διάκριση; Τι μπορεί να διακρίνει κάποιος που δεν κατανοεί την αλήθεια; Δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα. Ορισμένοι προσποιούνται ότι είναι βαθυστόχαστοι, παρόλο που δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν διάκριση και φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους διακρίνουν. Η σωστή στάση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η εξής: «Δεν μπορούμε να διακρίνουμε αυτό το ζήτημα. Αφού δεν ξέρουμε, δεν πρέπει να μιλάμε απερίσκεπτα. Αν πούμε κάτι λάθος, μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο. Θα περιμένω να δω τι λέει ο Άνωθεν». Δεν είναι ειλικρινή αυτά τα λόγια; Γιατί δεν τα λένε οι αντίχριστοι, παρόλο που είναι τόσο απλά; Επειδή ξέρουν τους περιορισμούς τους, δεν θέλουν να τους διακρίνουν οι άλλοι. Όμως, πίσω από αυτό κρύβεται και μια ποταπή πρόθεση: να τους θαυμάζουν. Αυτό δεν είναι το πιο αηδιαστικό; Αφού μιλήσουν όλοι και δει ότι οι περισσότεροι λένε πως είναι λόγια του Θεού και λίγοι πως δεν είναι, ο αντίχριστος δεν λέει ξεκάθαρα τη γνώμη του, αν και πιστεύει κι εκείνος πως το κήρυγμα μπορεί να μην είναι λόγια του Θεού. Λέει: «Δεν μπορώ να βιαστώ να κρίνω αυτό το ζήτημα. Θα ακολουθήσω την πλειοψηφία». Δεν παραδέχεται ότι του λείπει διορατικότητα. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιεί αυτήν την προσέγγιση για συγκάλυψη και απόκρυψη, ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται ότι είναι πολύ σοφός κι ότι οι μέθοδοί του είναι πανέξυπνες. Κατόπιν, δύο ημέρες αργότερα, όταν ο οίκος του Θεού ανακοινώνει ότι το κήρυγμα ήταν λόγια του Θεού, ο αντίχριστος λέει αμέσως: «Βλέπεις; Τι σου είπα; Το ήξερα από την αρχή ότι ήταν λόγια του θεού, αλλά με προβλημάτισε η αδυναμία εκείνων από εσάς που δεν τα αναγνώρισαν, οπότε δεν μπορούσα να το πω. Αν είχα πει ότι ήταν λόγια του θεού, δεν θα σας είχα καταδικάσει; Πόσο στενοχωρημένοι θα ήσασταν! Θα μπορούσα να είμαι ήρεμος αν γνώριζα πόσο αδύναμοι είστε; Τι είδους επικεφαλής θα ήμουν τότε;» Τόσο δεξιοτέχνης στη συγκάλυψη! Υπάρχουν προθέσεις και στόχοι πίσω από οτιδήποτε λένε οι αντίχριστοι. Ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να καυχηθούν, να καμαρώσουν για τα επιτεύγματά τους, για παλαιότερες καλές πράξεις και περασμένα μεγαλεία. Όποτε μιλούν, αναφέρονται σε αυτά τα πράγματα. Όσοι δεν μπορούν να τους διακρίνουν, τους κάνουν είδωλα, ενώ όσοι μπορούν να τους διακρίνουν, τους θεωρούν εξαιρετικά ύπουλους και δόλιους. Ο αντίχριστος δεν παραδέχεται ποτέ τις αδυναμίες του. Οι αντίχριστοι λειτουργούν με μυστικότητα και μιλάνε διφορούμενα. Τα περισσότερα από αυτά που λένε είναι ασυναρτησίες, και δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτε ούτε να κατανοήσουν οποιαδήποτε αλήθεια. Το χειρότερο είναι ότι προσποιούνται πως κατανοούν την αλήθεια, παρόλο που δεν κατανοούν τίποτα, και θέλουν να εμπλέκονται στα πάντα, να λαμβάνουν αποφάσεις και να έχουν τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα, χωρίς να δίνουν το δικαίωμα στους ανθρώπους γύρω τους να γνωρίζουν. Σε ποιες συνθήκες οδηγεί αυτό τελικά; Όλοι όσοι συνεργάζονται μαζί τους ή εκτελούν κάποιο καθήκον μαζί τους αισθάνονται ότι παρόλο που φαίνονται αφοσιωμένοι και πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα, αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ακόμη κι εκείνοι που έχουν στενή σχέση με τους αντίχριστους για χρόνια, δεν μπορούν να τους διακρίνουν ή να γνωρίζουν για τι είναι πραγματικά ικανοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τους διακρίνουν. Όλα όσα λένε είναι ψεύδη και κενά λόγια, υποκριτικά και παραπλανητικά λόγια. Θέλουν να εμπλέκονται σε όλα και να παίρνουν όλες τις αποφάσεις, αλλά μόλις αποφασίσουν, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πιθανές επιπτώσεις, κι εφευρίσκουν λόγους για να δικαιολογήσουν αυτήν τη συμπεριφορά. Αφού αποφασίσουν, αφήνουν τους άλλους να κάνουν το έργο, ενώ εκείνοι προχωρούν για να εμπλακούν σε άλλα ζητήματα. Και δεν τους ενδιαφέρει αν παρακολουθεί κανείς την πορεία του αρχικού ζητήματος, κατά πόσο υλοποιείται, αν είναι αποτελεσματική η εκτέλεση, αν οι περισσότεροι από τους άλλους έχουν οποιαδήποτε άποψη σχετικά με την προσέγγιση, κατά πόσο βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν ικανότητα να το διακρίνουν. Δεν τους νοιάζει κι ενεργούν λες και δεν είναι δικό τους πρόβλημα, λες και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς. Δεν δείχνουν την παραμικρή έγνοια. Ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που τους νοιάζει; Τους νοιάζουν μόνο ζητήματα στα οποία μπορούν να επιδειχθούν και να κερδίσουν τον θαυμασμό των άλλων. Δεν χάνουν ποτέ ευκαιρίες να το κάνουν αυτό. Στο έργο τους, το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν εντολές και να επιβάλλουν κανονισμούς. Είναι ικανοί μόνο να παίζουν παιχνίδια εξουσίας και να χειραγωγούν τους ανθρώπους, ενώ είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι έχουν πετύχει στο έργο τους. Αγνοούν εντελώς τις συνέπειες που έχει ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται: βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο της εκκλησίας. Παρεμποδίζουν την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού, και προσπαθούν να εδραιώσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο.

«Είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν». Τι σημαίνει κατά κύριο λόγο αυτή η συμπεριφορά των αντίχριστων; Ότι η διάθεσή τους είναι μοχθηρή και κακόβουλη, κι ότι έχουν μια εξαιρετικά έντονη επιθυμία να ελέγχουν τους άλλους, υπερβαίνοντας τα όρια του κανονικού ανθρώπινου ορθολογισμού. Επιπλέον, πώς κατανοούν ή ποια άποψη και στάση έχουν απέναντι στο καθήκον που εκτελούν; Σε τι διαφέρουν από τους ανθρώπους που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους; Εκείνοι που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους αναζητούν αρχές για ό,τι κάνουν, κάτι που αποτελεί βασική απαίτηση. Όμως, πώς αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι το καθήκον που εκτελούν; Ποια διάθεση και ποια ουσία αποκαλύπτεται μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός τους; Τοποθετούν τον εαυτό τους σε βάθρο και κοιτάζουν αφ’ υψηλού όσους είναι πιο κάτω. Μόλις επιλεγούν επικεφαλής, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως άτομο με θέση και ταυτότητα. Δεν αποδέχονται το καθήκον τους από τον Θεό. Μόλις αποκτήσουν μια συγκεκριμένη θέση, νιώθουν ότι η θέση τους είναι σημαντική, ότι έχουν μεγάλη δύναμη και μοναδική ταυτότητα, κι ότι αυτό τους επιτρέπει να κοιτάζουν υπεροπτικά τους άλλους από την υψηλή τους θέση. Ταυτόχρονα, πιστεύουν ότι μπορούν να δίνουν εντολές και να ενεργούν όπως νομίζουν, καθώς κι ότι δεν χρειάζεται καν να έχουν ενδοιασμούς όταν το κάνουν. Πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους ως ευκαιρία για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για εξουσία, την επιθυμία τους και τη φιλοδοξία τους να κυβερνούν και να καθοδηγούν τους άλλους με τη δύναμή τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πιστεύουν πως έχουν επιτέλους την ευκαιρία να ασκούν την εξουσία τους αδιαμφισβήτητα. Ορισμένοι λένε: «Οι εκδηλώσεις των αντίχριστων είναι ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, και δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους. Κι ο επικεφαλής μας έχει τη διάθεση και τις αποκαλύψεις των αντίχριστων, αλλά συναναστρέφεται συχνά μαζί μας!» Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αντίχριστος; Οι αντίχριστοι μπορούν να προσποιούνται κάποιες φορές. Αφού συναναστραφούν μία φορά με όλους και καταλάβουν κι αντιληφθούν τις σκέψεις τους, κι εντοπίσουν ποιος εναρμονίζεται με αυτούς και ποιος όχι, τους κατηγοριοποιούν. Σε μελλοντικά ζητήματα, επικοινωνούν μόνο με εκείνους που έχουν καλές σχέσεις μαζί τους και είναι συμβατοί με αυτούς. Για τα περισσότερα ζητήματα συχνά κρατούν στο σκοτάδι όσους δεν εναρμονίζονται μαζί τους, και μπορεί ακόμη και να τους αποκρύπτουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έχετε ενεργήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο; Έχετε, δηλαδή, υπάρξει αυθαίρετοι και δικτατορικοί, άνθρωποι που δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους; Υπάρχει, φυσικά, περίπτωση να είσαι αυθαίρετος και δικτατορικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν συναναστρέφεται ποτέ με τους άλλους. Μπορεί να συναναστρέφεσαι περιστασιακά. Ωστόσο, μετά τη συναναστροφή, τα πράγματα εξακολουθούν να παίρνουν την πορεία που όρισες εσύ. Ορισμένοι σκέφτονται: «Παρά τη συναναστροφή μας, στην πραγματικότητα έχω ήδη καταρτίσει συγκεκριμένο σχέδιο πριν από πολύ καιρό. Συναναστρέφομαι μαζί σου απλώς για τυπικούς λόγους, μόνο και μόνο για να μάθεις ότι έχω τις αρχές μου σε ό,τι κάνω. Πιστεύεις ότι δεν ξέρω πόσο μετράς; Στο τέλος, θα πρέπει και πάλι να με ακούσεις και να ακολουθήσεις τη δική μου οδό». Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη αποφασίσει βαθιά μέσα τους πριν από πολύ καιρό. Πιστεύουν το εξής: «Έχω ευφράδεια και μπορώ να γυρίσω υπέρ μου οποιοδήποτε επιχείρημα. Κανείς δεν μπορεί να με ξεπεράσει στα λόγια, οπότε είναι φυσικό το ρεύμα να ακολουθήσει τη δική μου καθοδήγηση». Έχουν κάνει τα υστερόβουλα σχέδιά τους πολύ πριν. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Η αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά δεν είναι κάτι που αποκαλύπτεται τυχαία κάποια στιγμή. Ελέγχεται από μια συγκεκριμένη διάθεση. Μπορεί από τον τρόπο που μιλούν ή ενεργούν να μη φαίνεται ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, αλλά κρίνοντας από τη διάθεσή τους και τη φύση των πράξεών τους είναι πράγματι αυθαίρετοι και δικτατορικοί. Ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες κι «ακούν» τις απόψεις των άλλων, αφήνουν τους άλλους να μιλήσουν, τους ενημερώνουν για τις λεπτομέρειες μιας κατάστασης, συζητούν ποιες είναι οι απαιτήσεις των λόγων του Θεού, αλλά χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη ρητορική ή διατύπωση για να καθοδηγήσουν τους άλλους ώστε να πετύχουν τη συναίνεσή τους. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Τα πάντα εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιό τους. Αυτή είναι η ύπουλη πτυχή τους. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Είναι ένα είδος «ήπιου» καταναγκασμού. Σκέφτονται: «Δεν ακούς, έτσι δεν είναι; Δεν καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; Άσε με να σου εξηγήσω». Όταν εξηγούν, κάνουν ελιγμούς με τα λόγια τους, κι έτσι οδηγούν τους άλλους στη δική τους λογική. Αφού τους παρασύρουν, οι άνθρωποι τους ακούν και σκέφτονται: «Αυτό που λες είναι σωστό. Θα ασκηθούμε όπως λες. Δεν υπάρχει πλέον λόγος να είσαι τόσο σοβαρός», κι ο αντίχριστος είναι ευχαριστημένος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τα λόγια τους. Εσείς έχετε διάκριση; Τι πρέπει να κάνετε όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις; Για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, νιώθεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δεν μπορείς να εντοπίσεις εκείνη τη στιγμή ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα, ωστόσο νιώθεις ότι κάποιος σε αναγκάζει να υπακούσεις. Τι θα πρέπει να κάνεις τότε; Θα πρέπει να αναζητήσεις σχετικές αρχές, να ζητήσεις καθοδήγηση από τον Άνωθεν ή να συναναστραφείς με το συγκεκριμένο άτομο. Επιπλέον, εκείνοι που κατανοούν την αλήθεια μπορούν να συζητήσουν και να συναναστραφούν μαζί σχετικά με αυτό το ζήτημα. Μερικές φορές, το έργο και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος θα σου επιτρέψουν να καταλάβεις τα προβλήματα στις προτάσεις ή τις θεωρίες που διατυπώνουν οι αντίχριστοι ή όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, και τα απώτερα κίνητρά τους. Μπορείς να καταφέρεις να καταλάβεις μέσω της συναναστροφής με τους άλλους. Όμως, ίσως να μη συναναστραφείς και αντ’ αυτού να σκεφτείς: «Δεν είναι και τόσο μεγάλο ζήτημα. Ας κάνει αυτό που θέλει. Στην τελική, δεν είμαι εγώ ο κύριος υπεύθυνος. Δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με τέτοια ζητήματα. Δεν θα λογοδοτήσω εγώ αν κάτι πάει λάθος. Εκείνος θα αναλάβει την ευθύνη». Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτό δείχνει ότι δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου. Όταν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, δεν προδίδεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όπως έκανε κι ο Ιούδας! Πολλοί άνθρωποι, όταν δέχονται καταπίεση, καταλήγουν να συμβιβάζονται και να ακολουθούν εκείνους που ασκούν αυτήν την καταπίεση. Έτσι εκδηλώνουν ότι δεν είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Είτε αντιμετωπίζεις έναν αντίχριστο είτε κάποιον που ενεργεί απερίσκεπτα και σε αναγκάζει να τον υπακούσεις, ποιες αρχές θα πρέπει να επιλέξεις να τηρήσεις; Ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσεις; Αν πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις δεν συγκρούεται με τα λόγια του Θεού και τις εργασιακές ρυθμίσεις ούτε παρεκκλίνει από αυτά, πρέπει να παραμείνεις ακλόνητος. Είναι σωστό να εμμένεις στην αλήθεια, και το εγκρίνει κι ο Θεός. Όμως, το να υποκλίνεσαι και να συμβιβάζεσαι με τον Σατανά, με μοχθηρές δυνάμεις και κακούς ανθρώπους, είναι συμπεριφορά προδοσίας, είναι κακή πράξη που τη μισεί και την καταριέται ο Θεός. Όταν οι αντίχριστοι συναντούν κάποιον που διαφωνεί μαζί τους, συχνά λένε: «Εγώ έχω τον τελευταίο λόγο σε αυτό το ζήτημα, και θα πρέπει να γίνει το δικό μου. Αν κάτι πάει λάθος, εγώ θα αναλάβω την ευθύνη!» Τι διάθεση δείχνει αυτή η δήλωση; Μπορεί κάποιος που μιλά και ασκείται με αυτόν τον τρόπο να έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Γιατί αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν; Γιατί δεν αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν; Γιατί δεν μπορούν να καθορίσουν τις αρχές άσκησης της αλήθειας; Αυτό αποδεικνύει ότι στερούνται την αλήθεια. Μπορείτε να διακρίνετε το πρόβλημα σε αυτήν τη δήλωση; Και μόνο που λένε τέτοια πράγματα αποδεικνύει ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός αντίχριστου. Ωστόσο, ένας πιο πονηρός αντίχριστος, από φόβο μήπως τον διακρίνουν οι άλλοι, πρέπει να λέει κάποια πράγματα με τα οποία συμφωνούν όλοι και τα οποία φαίνονται σωστά, για να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να παραπλανήσουν τους άλλους και να αποκτήσουν πάτημα. Έπειτα, συλλογίζονται πώς θα ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Οι εκδηλώσεις που δείχνουν ότι οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί είναι πολυάριθμες, αφού αυτή η συμπεριφορά, η διάθεση και η ιδιότητα απαντάται σε κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο, πόσο μάλλον στους αντίχριστους. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιες περιπτώσεις όπου ήσασταν αυθαίρετοι και δικτατορικοί; Για παράδειγμα, αν κάποιος σου πει ότι σου πάνε τα κοντά μαλλιά, κι εσύ απαντήσεις: «Γιατί είναι ωραία τα κοντά μαλλιά; Εγώ προτιμώ τα μακριά μαλλιά και θα κάνω ό,τι μου αρέσει», είναι αυτό αυθαίρετο και δικτατορικό; (Όχι.) Αυτό είναι απλώς προσωπική προτίμηση, μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε κάποιους αρέσει να φορούν γυαλιά ακόμη κι αν δεν έχουν μυωπία. Αν κάποιοι άνθρωποι τους κρίνουν, λέγοντας: «Απλώς θες να έχεις ωραία εμφάνιση. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι γυαλιά!» κι εκείνοι απαντήσουν: «Και τι με αυτό; Θα τα φοράω ούτως ή άλλως!», είναι αυτό αυθαίρετο και δικτατορικό; Όχι, είναι προσωπική προτίμηση. Στη χειρότερη περίπτωση είναι πείσμα και δεν έχει να κάνει με κάποιο πρόβλημα στη διάθεσή τους. Μπορεί να σταματήσουν να φορούν τα γυαλιά μετά από λίγες μέρες, αν το θελήσουν. Οπότε, σε τι συνίσταται κυρίως το να είναι κανείς αυθαίρετος και δικτατορικός; Κυρίως έχει να κάνει με το μονοπάτι που ακολουθεί, τη διάθεσή του, και τις αρχές και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του. Θα φέρω ένα παράδειγμα με ένα παντρεμένο ζευγάρι. Στον σύζυγο αρέσουν τα αυτοκίνητα, αλλά η οικογένεια έχει μόνο 20.000 γουάν. Έτσι, ο σύζυγος δανείζεται χρήματα από όπου μπορεί, για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο που είναι περιττό και κοστίζει 200.000 γουάν, με αποτέλεσμα η οικογένεια να μην έχει χρήματα για φαγητό, ενώ η σύζυγος δεν γνωρίζει καν για την αγορά. Είναι αυτός ο σύζυγος αυθαίρετος και δικτατορικός; Είναι πράγματι αυθαίρετος και δικτατορικός. Το να είναι κανείς αυθαίρετος και δικτατορικός σημαίνει να μη λαμβάνει υπόψη του τα αισθήματα, τις σκέψεις, τις απόψεις, τις στάσεις ή την οπτική γωνία των άλλων, αλλά να εστιάζει μόνο στον εαυτό του. Για να το θέσουμε απλά, στην καθημερινή ζωή σημαίνει να ικανοποιεί κανείς τις σαρκικές απολαύσεις και επιθυμίες του, να ικανοποιεί τον εγωισμό του, και σε ό,τι αφορά το καθήκον, σημαίνει να ικανοποιεί τη φιλοδοξία και την επιθυμία του για θέση και δύναμη. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Η εκκλησία είχε ένα σπίτι, κι έπρεπε να κατασκευαστεί δίπλα του ένας δρόμος. Το κατάλληλο πλάτος του δρόμου έπρεπε να καθοριστεί με βάση το μέγεθος του σπιτιού και της αυλής, με στόχο τόσο την αισθητική όσο και τη λειτουργικότητα. Επειδή το εμβαδόν του σπιτιού και της αυλής ήταν μεγάλο, ο δρόμος έπρεπε να έχει πλάτος τουλάχιστον δύο μέτρων. Ο αρμόδιος είπε: «Έχω αποφασίσει. Θα τον φτιάξουμε ένα μέτρο πλατύ». Οι άλλοι είπαν: «Καθημερινά, μπαίνουν και βγαίνουν πολλοί άνθρωποι, και μερικές φορές μεταφέρουμε πράγματα. Ένα μέτρο πλάτος δεν αρκεί, είναι πολύ στενός». Όμως, ο αρμόδιος επέμεινε στη δική του άποψη, και δεν ήταν πρόθυμος να το συζητήσει. Μετά την ολοκλήρωση του δρόμου, όλοι έβλεπαν ότι ήταν πολύ στενός. Ήταν παράταιρος με το σπίτι και την αυλή και δεν ήταν πρακτικός. Χρειαζόταν ανακατασκευή, κι αυτό οδήγησε σε νέα εργασία. Τότε όλοι παραπονέθηκαν γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Μάλιστα, προτού ξεκινήσει η κατασκευή του δρόμου, κάποιοι είχαν εκφράσει αντιρρήσεις, αλλά ο άνθρωπος αυτός διαφώνησε κι επέμεινε στη δική του άποψη, αναγκάζοντας τους άλλους να προχωρήσουν στην εκτέλεση με βάση τις δικές του επιθυμίες, κι έτσι προέκυψαν αυτές οι συνέπειες. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δεχθεί τις προτάσεις των άλλων; Όταν υπήρχαν διαφορετικές απόψεις, γιατί δεν μπορούσε να εξετάσει όλες τις πτυχές και να βρει τη σωστή προσέγγιση; Αν δεν υπήρχε κανείς για να το συζητήσει, δεν θα υπήρχε πρόβλημα να πάρει μόνος του την απόφαση. Όμως τώρα που υπήρχαν άνθρωποι για να το συζητήσει και μάλιστα υπήρχαν και καλύτερες προτάσεις, γιατί δεν μπορούσε να τις αποδεχθεί; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πιθανότητες: Η μία είναι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι απερίσκεπτος, μπερδεμένος. Η άλλη είναι ότι έχει τόσο αλαζονική κι αυτάρεσκη διάθεση, πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο και δεν μπορεί να δεχθεί αυτό που λένε οι άλλοι, όσο σωστό κι αν είναι. Αυτό είναι τόσο αλαζονικό που στερείται κάθε λογικής. Ένα τόσο απλό ζήτημα αποκάλυψε τη διάθεσή του. Η υπερβολική αλαζονεία οδηγεί σε απώλεια του ορθολογισμού. Τι σημαίνει έλλειψη ορθολογισμού; Τι δεν έχει ορθολογισμό; Τα κτήνη δεν έχουν ορθολογισμό. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει ορθολογισμό, τότε δεν διαφέρει από ένα κτήνος. Το μυαλό του δεν έχει την ικανότητα να κρίνει, και δεν έχει ορθολογισμό. Αν ένας άνθρωπος γίνει τόσο αλαζονικός ώστε να χάσει τη λογική του και να μην έχει ορθολογισμό, τότε δεν μοιάζει με κτήνος; (Ναι.) Αυτό ακριβώς είναι. Αν του λείπει ο ανθρώπινος ορθολογισμός, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωπος. Έχουν οι αντίχριστοι τέτοιο ορθολογισμό; (Όχι.) Στους αντίχριστους η έλλειψη ορθολογισμού είναι ακόμη μεγαλύτερη. Είναι χειρότεροι από κτήνη. Είναι διάβολοι. Όπως όταν ο Θεός ρώτησε τον Σατανά: «Πόθεν έρχεσαι;» Στην πραγματικότητα, η ερώτηση του Θεού ήταν πολύ σαφής. Τι μήνυμα ήθελε να δώσει ο Θεός; (Ρωτούσε τον Σατανά από πού ήρθε.) Είναι εμφανές ότι αυτή η πρόταση τελειώνει με ερωτηματικό. Είναι μια ερώτηση που απευθύνεται στον «Σατανά» με το ρήμα στο δεύτερο πρόσωπο: «Από που έχεις έρθει;» Η γραμματική είναι σωστή, και η ερώτηση του Θεού είναι ευκολονόητη. Πώς απάντησε ο Σατανάς; [«Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7).] Αυτή είναι η περίφημη φράση του Σατανά. Δείχνει καθόλου ορθολογισμό η απάντηση του Σατανά; (Όχι.) Δεν έχει ορθολογισμό. Όταν ο Θεός τον ρώτησε ξανά από πού ήρθε, επανέλαβε την ίδια απάντηση, σαν να μην μπορούσε να καταλάβει τα λόγια του Θεού. Μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν τι είπε ο Σατανάς; Έχουν τα λόγια του καθόλου ορθολογισμό; (Όχι.) Δεν έχουν ορθολογισμό. Άρα, μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια; Απάντησε με αυτόν τον τρόπο ακόμη και σε μια τόσο απλή ερώτηση από τον Θεό. Είναι ακόμη λιγότερο ικανός να κατανοήσει τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και οι αντίχριστοι δεν έχουν ορθολογισμό. Εκείνοι που ενεργούν με πανουργία, που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, είναι όλοι παράλογοι. Όσο κι αν τους μιλάς για την άσκηση της αλήθειας, τη συμπεριφορά σύμφωνα με τις αρχές, την αναζήτηση των αρχών και τη συναναστροφή με τους άλλους κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος —πράγματα που λένε ότι κατανοούν και γνωρίζουν— όταν έρχεται η ώρα να αναλάβουν δράση, δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τα λόγια σου και κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτή είναι δαιμονική φύση! Αυτοί που έχουν τέτοια δαιμονική φύση δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ορθολογισμό. Ποια είναι η πιο παράλογη και ξεδιάντροπη πτυχή τους; Ο Θεός δημιουργεί τους ανθρώπους. Και για ποιον σκοπό τούς επιλέγει και τους φέρνει ενώπιόν Του; Για να τους κάνει να προσέξουν και να κατανοήσουν τα λόγια Του, να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή όπως ορίζει Εκείνος, και τελικά να μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, όσοι ακολουθούν τον Θεό γίνονται ολοένα και καλύτεροι. Και σε ποιον βαθμό είναι παράλογοι οι αντίχριστοι; Σκέφτονται: «Θεέ μου, εσύ φέρνεις τους ανθρώπους ενώπιόν σου, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Εσύ μπορείς να επιλέγεις τους ανθρώπους, και τους ενορχηστρώνεις και τους κυβερνάς, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Εσύ μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να υποτάσσονται σε εσένα και να σε ακούν, εσύ δίνεις άμεσες εντολές κι εκείνοι κάνουν αυτό που λες, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο». Δεν είναι παράλογο αυτό; (Ναι, είναι.) Το γεγονός ότι είναι παράλογοι δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουν την παραμικρή ντροπή; (Ναι.) Σου ανήκουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να σε ακολουθούν; Γιατί θα πρέπει να ακούν εσένα; Είσαι απλώς ένα από τα μικροσκοπικά δημιουργημένα όντα. Πώς θα μπορούσες να έχεις τη φιλοδοξία να είσαι υπεράνω όλων; Δεν είναι παράλογο αυτό; (Ναι.)