Β. Οι σωστές απόψεις και στάσεις που πρέπει να έχει κανείς όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες

Αυτό που πρέπει να σας εξηγήσω σ’ αυτό το σημείο δεν απευθύνεται μόνο στους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά και σε όλους όσοι είστε τώρα εδώ· είναι μια πολύ σημαντική αρχή. Όπου κι αν εκτελείτε το εκκλησιαστικό έργο, όπου κι αν κάνετε τα καθήκοντά σας ή κηρύττετε το ευαγγέλιο, πάντα θα υπάρχουν ταραγμένα νερά. Ακόμη και το έργο του ίδιου του Θεού είναι γεμάτο δυσκολίες· το έχετε παρατηρήσει όλοι αυτό; Παρόλο που μπορεί να μην ξέρετε ή να μην κατανοείτε ξεκάθαρα τις λεπτομέρειες, όλοι σας γνωρίζετε τις γενικές συνθήκες. Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου του Θεού δεν είναι ένα ταξίδι με ούριο άνεμο και θα πρέπει όλοι σας να είστε ψυχικά προετοιμασμένοι και να το αναγνωρίζετε αυτό. Αυτό το διαπιστωμένο γεγονός είναι μπροστά στα μάτια μας, επομένως ποια είναι η καταλληλότερη, η πιο εύλογη και η πιο σωστή στάση που πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα; Είναι σωστό να έχετε δειλία και φόβο μέσα σας; (Όχι.) Αφού δεν είναι σωστό να είστε δειλοί και φοβισμένοι, είναι μήπως τότε σωστό η στάση και η άποψή σας να είναι τέτοια που να μη φοβάστε ούτε τον ουρανό ούτε τη γη, να είστε εχθροί με όλο τον κόσμο, ν’ αντιστέκεστε σε όλο τον κόσμο μέχρι τέλους και να πηγαίνετε ενάντια στο ρεύμα; (Όχι.) Είναι αυτό ορθολογισμός της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή μήπως είναι παρορμητικότητα; Αυτές οι λανθασμένες απόψεις είναι όλες μια αντανάκλαση παρορμητικότητας, δεν είναι αληθινή πίστη. Τότε, τι είδους απόψεις και στάσεις είναι σωστές; Θα σας απαριθμήσω μερικές. Αυτή είναι η πρώτη άποψη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι: Είτε βρίσκονται στο εξωτερικό είτε στην Κίνα, το να δαπανούν ολόψυχα τον εαυτό τους για τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους είναι ο πιο δίκαιος σκοπός μέσα σε όλη την ανθρωπότητα από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα. Κάνουμε το καθήκον μας με ανοιχτό και διαφανή τρόπο, και όχι μυστικά, επειδή αυτό που κάνουμε τώρα είναι ο πιο δίκαιος σκοπός μέσα στην ανθρωπότητα. Σε τι αναφέρεται ο όρος «δίκαιος»; Αναφέρεται στην αλήθεια, στο θέλημα του Θεού, στις ρυθμίσεις και τις αναθέσεις από τον Δημιουργό· υπερβαίνει εντελώς τα ήθη, την ηθική και τους νόμους των ανθρώπων και είναι ένας σκοπός που πραγματοποιείται υπό την ηγεσία και τη φροντίδα του Δημιουργού. Δεν είναι αυτή η πιο σωστή άποψη; Από τη μία πλευρά, αυτή η άποψη είναι ένα αληθινά υπαρκτό γεγονός· από την άλλη πλευρά, είναι και η σωστότερη αναγνώριση του καθήκοντος που κάνει κάποιος. Αυτή είναι η δεύτερη άποψη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι: Ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Τα πάντα, ακόμη και οι κυβερνήτες του κόσμου και οποιαδήποτε εξουσία, θρησκεία, οργάνωση και εθνότητα στον κόσμο, κυβερνώνται και ελέγχονται από το χέρι του Θεού· κανένας δεν ελέγχει ο ίδιος το πεπρωμένο του. Ούτε εμείς είμαστε εξαίρεση· το πεπρωμένο μας κυβερνάται και ελέγχεται από το χέρι του Θεού και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουμε και το πού μένουμε, ούτε μπορεί κανείς ν’ αλλάξει το μέλλον μας και τον προορισμό μας. Ακριβώς όπως λέει η Βίβλος: «Η καρδιά του βασιλέως είναι εν τη χειρί του Ιεχωβά ως ρεύματα υδάτων· όπου θέλει στρέφει αυτήν» (Παροιμίαι 21:1). Πόσο μάλλον το πεπρωμένο των ασήμαντων ανθρώπων όπως εμείς! Η διακυβέρνηση και το σύστημα του κυβερνήτη της χώρας στην οποία κατοικούμε, καθώς και το περιβάλλον διαβίωσης αυτής της χώρας, είτε είναι απειλητικά, εχθρικά είτε φιλικά απέναντί μας, βρίσκονται όλα τους υπό την κυριαρχία του Θεού και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο ν’ ανησυχούμε ή να προβληματιζόμαστε γι’ αυτό. Αυτή είναι η άποψη και η επίγνωση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, καθώς και η αλήθεια που θα πρέπει να κατέχουν και να κατανοούν. Ακολουθεί τώρα η τρίτη άποψη που, ασφαλώς, είναι και η πιο σημαντική: Όπου κι αν ζούμε, σε όποια χώρα κι αν ζούμε, και ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας ή το επίπεδό μας, είμαστε απλώς ένα μέρος του συνόλου των ασήμαντων δημιουργημένων όντων. Η μοναδική ευθύνη και το μοναδικό καθήκον που πρέπει να εκπληρώνουμε είναι να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία, στις ρυθμίσεις και στις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού· δεν υπάρχει τίποτε άλλο, είναι τόσο απλά τα πράγματα. Παρόλο που αυτήν τη στιγμή ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα και σ’ ένα ελεύθερο περιβάλλον, αν μια μέρα ο Θεός ξεσηκώσει μια εχθρική δύναμη για να μας διώξει και να μας βλάψει, δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα απολύτως παράπονο. Γιατί δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα παράπονο; Επειδή έχουμε προετοιμαστεί από καιρό· η υποχρέωσή μας, η ευθύνη μας και το καθήκον μας είναι να υποτασσόμαστε σε όλα όσα κάνει ο Θεός, σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός. Είναι αυτή η υποταγή η αλήθεια; Είναι η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν μια μέρα ολόκληρη η ανθρωπότητα και όλο το περιβάλλον στραφούν εναντίον μας και έρθουμε αντιμέτωποι με τον θάνατο, θα πρέπει να έχουμε παράπονα; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Δεν μας οδήγησε ο Θεός στο εξωτερικό ώστε να μη χρειάζεται να υποφέρουμε άλλο τη σκληρή δίωξη από τον Σατανά; Δεν έγινε αυτό για να μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα τα καθήκοντά μας και ν’ αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας; Γιατί, λοιπόν, ο Θεός σκοπεύει να μας φέρει και πάλι αντιμέτωπους με τον θάνατο;» Αυτά τα λόγια δεν είναι σωστά. Η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού είναι μια στάση, η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, απέναντι στην κυριαρχία του Θεού. Είναι η στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον.

Υπάρχει κι ένα άλλο πολύ σημαντικό σημείο που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι: Παρόλο που στο εξωτερικό υπάρχει σχετική σταθερότητα και ελευθερία, είναι και πάλι δύσκολο ν’ αποφύγει κανείς τη συχνή παρενόχληση από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν παρενοχλούνται από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ανησυχούν: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει πολύ μεγάλη δύναμη. Μπορεί να δωροδοκήσει σημαντικές προσωπικότητες ανά τον κόσμο για να του παρέχουν υπηρεσία, να εργάζονται για λογαριασμό του. Άρα, ακόμη κι αν διαφύγουμε στο εξωτερικό, εξακολουθούμε να κινδυνεύουμε, βρισκόμαστε σε άμεσο κίνδυνο! Τι μπορούμε να κάνουμε;» Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ειδήσεις, κάποιοι άνθρωποι ανησυχούν και φοβούνται, θέλουν να συμβιβαστούν, θέλουν να το βάλουν στα πόδια και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν. Όποτε συμβαίνει αυτό, κάποιοι σκέφτονται: «Ο κόσμος είναι τόσο αχανής, κι ωστόσο δεν υπάρχει χώρος για μένα εκεί! Υπό την εξουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, υφίσταμαι τη δίωξή του· γιατί εξακολουθεί να με ενοχλεί ακόμη και όταν βρίσκομαι έξω από τη σφαίρα της εξουσίας του; Η δύναμη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι πολύ μεγάλη· ακόμη κι αν διαφύγω στα πέρατα της γης, πώς γίνεται να μπορεί και πάλι να με βρει;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να νιώθουν τρομοκρατημένοι και αβέβαιοι για το τι να κάνουν. Άραγε, είναι αυτό εκδήλωση πίστης; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Η έλλειψη πίστης στον Θεό.) Είναι απλώς έλλειψη πίστης στον Θεό; Νιώθετε βαθιά μέσα σας ότι μειονεκτείτε σε σχέση με τους άλλους; Νιώθετε ότι πιστεύετε στον Παντοδύναμο Θεό και κάνετε το καθήκον σας στην εκκλησία με μυστικότητα, σαν να είστε κλέφτες; Νιώθετε κάπως κατώτεροι σε σχέση με τους ανθρώπους του θρησκευτικού κόσμου; «Δες πόση δύναμη έχουν· έχουν επίσημους πάστορες και μεγάλους καθεδρικούς ναούς που είναι αναγνωρισμένοι από το κράτος· μιλάμε για πολυτέλεια! Έχουν χορωδίες και επιχειρήσεις σε διάφορες χώρες. Κοίτα, όμως, κι εμάς που δεχόμαστε μονίμως εκφοβισμό και όπου κι αν πάμε μας βάζουν στο περιθώριο· σε τι διαφέρουμε από αυτούς; Γιατί δεν μπορούμε να εκφραζόμαστε ανοιχτά όπου πηγαίνουμε; Γιατί πρέπει να ζούμε τόσο άθλια; Συγκεκριμένα, υπάρχει στο διαδίκτυο όλη αυτή η αρνητική προπαγάνδα. Γιατί οι άλλες εκκλησίες δεν το υπομένουν αυτό; Γιατί εμείς να πρέπει πάντα να υποφέρουμε τέτοια πράγματα; Οι άλλοι πιστοί στον Θεό διακηρύττουν ανοιχτά την πίστη τους στον χριστιανισμό όπου κι αν πάνε, αλλά εμείς οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό δεν τολμάμε να μιλήσουμε ανοιχτά, από φόβο μην τυχόν μας καταγγείλουν κάποιοι κακοί άνθρωποι κι έπειτα συλληφθούμε». Πρόσφατα, άκουσα ότι ένας άνθρωπος που ισχυριζόταν ότι είναι κρατικός αξιωματούχος έκανε μερικές ερωτήσεις σε κάποιους αδελφούς και κάποιες αδελφές. Εκείνοι, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις ερωτήσεις ενός αξιωματούχου, φοβήθηκαν και αποκάλυψαν όλα όσα γνώριζαν, απαντώντας σε ό,τι ρωτήθηκαν. Γιατί ήταν προβληματικό αυτό που έκαναν; Είσαι πιστός στον Θεό· γιατί πρέπει να φοβάσαι τους αξιωματούχους; Αν δεν έχεις κάνει κάτι παράνομο, δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Αν έχεις την αλήθεια, γιατί να φοβάσαι τους διαβόλους και τον Σατανά; Θεωρείς ότι η πίστη στον Θεό δεν είναι η σωστή οδός; Νομίζεις ότι έχεις κάνει κάτι παράνομο; Τότε, γιατί φοβάσαι έναν αξιωματούχο; Δεν είναι ανόητοι και ανίδεοι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι άνθρωποι κυνηγήθηκαν και διώχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην ηπειρωτική Κίνα· αφότου ήρθαν στο εξωτερικό, νιώθουν μήπως ενοχές που πιστεύουν στον Θεό; Νιώθουν μήπως ατίμωση επειδή τους διώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Μήπως ντρέπονται ν’ αντικρίσουν τους προγόνους τους και νιώθουν ατιμασμένοι επειδή αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό για να πιστεύουν στον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους; Μήπως βλέπουν το σατανικό καθεστώς και τον θρησκευτικό κόσμο που αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικά τον Θεό και την εκκλησία και νιώθουν κατώτεροι, ίσως ακόμα και πιο ατιμασμένοι από ό,τι θα ένιωθαν αν είχαν διαπράξει ένα έγκλημα; Νιώθετε εσείς έτσι; (Όχι.) Μπορεί εξωτερικά να κουνάτε αρνητικά το κεφάλι, να μη θέλετε να έχετε τέτοιες σκέψεις και τέτοια συναισθήματα, αλλά όταν ένας άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικές καταστάσεις, η νοοτροπία του, οι συμπεριφορές του και οι πράξεις που κάνει ασυναίσθητα αναπόφευκτα εκθέτουν τις βαθύτερες, τις πιο κρυφές πτυχές της καρδιάς του. Τι συμβαίνει εδώ; Αν δεν έχεις αυτά τα πράγματα, γιατί φοβάσαι; Άραγε, φοβάται την αστυνομία ένας άνθρωπος που δεν έχει παραβεί τον νόμο; Φοβάται τον δικαστή; Όχι. Μόνο όσοι έχουν παραβεί τον νόμο φοβούνται την αστυνομία περισσότερο από οτιδήποτε και μόνο οι Κινέζοι, που έχουν συνηθίσει την καταπίεση της αστυνομίας, τη φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε, επειδή η αστυνομία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας είναι άνομη και κάνει ό,τι θέλει. Επομένως, όταν οι Κινέζοι φτάνουν για πρώτη φορά στο εξωτερικό, φοβούνται και μόνο που βλέπουν την αστυνομία. Αυτό συμβαίνει επειδή τους φοβίζει η διακυβέρνηση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα· είναι κάτι που αποκαλύπτεται στο υποσυνείδητό τους. Στις δυτικές χώρες, το καθεστώς σου είναι νόμιμο, έχεις δικαιώματα διαμονής, δεν έχεις παραβεί κανέναν νόμο ούτε έχεις επιτεθεί στην κυβέρνηση, και δεν έχεις διαπράξει κανένα έγκλημα. Όση αντιπαράθεση κι αν εγείρει η πίστη σου στον θρησκευτικό κόσμο, ένα γεγονός παραμένει βέβαιο: Η πίστη σου προστατεύεται από τον νόμο, είναι νόμιμη και ελεύθερη και είναι νόμιμο ανθρώπινο δικαίωμά σου. Δεν έχεις παραβεί κανέναν απολύτως νόμο, οπότε αν κάποιος ισχυριζόταν ότι είναι αστυνομικός και σε ρωτούσε: «Πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Δείξε μου την ταυτότητά σου! Από πού είσαι; Πόσο χρονών είσαι; Πόσα χρόνια είσαι πιστός; Πού μένεις; Πες μου τη διεύθυνσή σου!» πώς θ’ απαντούσες; Στην πρώτη ερώτηση —«Πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό;»— πώς θ’ απαντούσες; (Ναι.) Γιατί να πείτε «ναι»; Βασίζεται αυτό σε κάποιο γεγονός; Ή έχεις την υποχρέωση ως πολίτης ν’ απαντήσεις «ναι» αν ερωτηθείς; Ή μήπως σου έχει δώσει ο Θεός την εντολή να πεις «ναι»; Πού βασίζεστε; Όσο για το δεύτερο πράγμα που ζήτησε, «Δείξε μου την ταυτότητά σου!», θα τη δείχνατε; (Όχι.) Και στην τρίτη ερώτηση: «Πού μένεις; Γράψε τη διεύθυνσή σου». Θα τη γράφατε; (Όχι.) Στην τέταρτη σειρά ερωτήσεων: «Πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό; Ποιος σε έφερε στην πίστη; Γιατί πιστεύεις; Πόσα χρόνια είσαι στο εξωτερικό;» Θ’ απαντούσατε σ’ αυτές τις ερωτήσεις; (Όχι.) Στην πέμπτη ερώτηση: «Τι καθήκον κάνεις εδώ; Ποιος είναι ο επικεφαλής σου;» Θ’ απαντούσατε σ’ αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν είμαι υποχρεωμένος να του πω.) Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στην πρώτη ερώτηση: Στην ερώτηση αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, είπατε όλοι σας ομόφωνα ότι θ’ απαντούσατε «ναι». Είναι σωστό ν’ απαντήσετε έτσι; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Επειδή η πίστη είναι μια ατομική ελευθερία. Η αστυνομία δεν έχει καμία εξουσία να παρέμβει. Επομένως, έχω το δικαίωμα να μην απαντήσω.) Γιατί, λοιπόν, δεν θ’ απαντούσες; (Επειδή πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσω γιατί με ρωτάει, με ποια ιδιότητα με ρωτάει και κατά πόσο είναι νόμιμο να με ρωτάει. Αν ο σκοπός του και η ταυτότητά του δεν είναι ξεκάθαρα, δεν είμαι υποχρεωμένος ν’ απαντήσω στις ερωτήσεις του.) Αυτή η δήλωση είναι σωστή. Αρχικά, όλοι δηλώσατε ότι θ’ απαντούσατε «ναι», αλλά όσο συνέχιζα να ρωτάω, αρχίσατε να νιώθετε ότι κάτι πήγαινε στραβά, καταλάβατε ότι η απάντησή σας ήταν λανθασμένη. Εντοπίσατε πού ήταν το πρόβλημα; Σ’ αυτό το ζήτημα, θα πρέπει να έχετε την εξής κατανόηση: Δεν έχουμε παραβεί κανέναν νόμο επειδή πιστεύουμε στον Θεό· δεν είμαστε εγκληματίες, έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να μας ανακρίνει ή να μας κάνει ερωτήσεις κατά βούληση. Δεν ισχύει ότι όποιος κι αν μας κάνει ερωτήσεις πρέπει ν’ απαντάμε ειλικρινά· δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό. Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Είναι παράνομο ο οποιοσδήποτε, όποιος κι αν είναι, να μας ανακρίνει αυθαίρετα· πρέπει να κατανοούμε τον νόμο και να μάθουμε πώς να τον χρησιμοποιούμε για να προστατευόμαστε. Αυτή είναι η σοφία που πρέπει να έχει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, αν βρεθείς σε μια τέτοια περίσταση στο μέλλον; Αν κάποιος σε ρωτήσει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, πώς πρέπει ν’ απαντήσεις, πώς πρέπει να το διαχειριστείς; Το πρώτο που θα πεις είναι: «Ποιος είσαι; Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις αυτήν την ερώτηση; Σε γνωρίζω;» Αν πει ότι είναι υπάλληλος κάποιας κρατικής υπηρεσίας, τότε πρέπει να του ζητήσεις να σου δείξει τα διαπιστευτήριά του. Αν δεν σου δείξει τα διαπιστευτήριά του, τότε θα πεις: «Δεν έχεις τα προσόντα να μου μιλάς και δεν έχω καμία υποχρέωση να σου απαντήσω. Υπάρχουν ένα σωρό κρατικοί υπάλληλοι· μήπως οφείλω ν’ απαντάω σε όλους; Η κυβέρνηση έχει ορίσει ανθρώπους για να χειρίζονται κάποιες εργασίες· είσαι πράγματι αρμόδιος γι’ αυτό το ζήτημα; Ακόμη κι αν είσαι, δεν έχω παραβεί τον νόμο. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να σου απαντήσω; Γιατί πρέπει να σου πω το οτιδήποτε; Αν πιστεύεις ότι έχω κάνει κάτι λάθος και ότι έχω παραβεί τον νόμο, μπορείς να παρουσιάσεις αποδεικτικά στοιχεία. Αν, όμως, θέλεις ν’ απαντήσω σε οποιαδήποτε από τις ερωτήσεις σου, πήγαινε και μίλα με τον δικηγόρο μου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να σου απαντήσω και δεν έχεις το δικαίωμα να ρωτάς!» Πώς είναι αυτός ο τρόπος απάντησης; Δείχνει αξιοπρέπεια; (Ναι.) Τότε, τι έδειξε η δική σας απάντηση; Έδειξε αξιοπρέπεια; (Όχι.) Η δική σας απάντηση δείχνει άγνοια του νόμου. Απλώς απαντάς σε ό,τι ρωτάνε οι άλλοι· και τι συμβαίνει στο τέλος; Γίνεσαι Ιούδας. Μπορεί ν’ απαντήσετε απερίσκεπτα και υπάρχει λόγος γι’ αυτό: Οι άνθρωποι στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έχουν κατηχηθεί και έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, ώστε να θεωρούν ότι οι πιστοί στον Θεό είναι ανίδεοι, άνθρωποι χαμηλότερης κοινωνικής τάξης και ότι διώκονται από το κράτος, ότι σ’ αυτήν τη χώρα θα πρέπει να ζουν χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα ή αξιοπρέπεια· επομένως, οι πιστοί υποβιβάζουν τον εαυτό τους σε χαμηλότερη θέση. Όταν έρχονται σε δυτικές χώρες, δεν κατανοούν τι είναι ανθρώπινα δικαιώματα, τι είναι αξιοπρέπεια ή ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός πολίτη και άλλα τέτοια πράγματα. Έτσι, όταν κάποιος σε ρωτάει αν πιστεύεις στον Θεό, σπεύδεις να το παραδεχθείς από φόβο, του λες όλα όσα ξέρεις και δεν δείχνεις καθόλου ανάστημα. Ποιος τα προκάλεσε όλα αυτά; Τα προκάλεσε η κατήχηση και η διακυβέρνηση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Βαθιά στο υποσυνείδητο όλων όσοι ζουν στην ηπειρωτική Κίνα, υπάρχει η ιδέα ότι αν πιστεύεις στον Θεό καταλαμβάνεις τη χαμηλότερη θέση σ’ αυτήν την κοινωνία, μέσα στο ανθρώπινο γένος· αποκόβεσαι από την κοινωνία και από το ανθρώπινο γένος. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αξιοπρέπεια, ανθρώπινα δικαιώματα και την επίγνωση για να προστατεύσουν τον εαυτό τους· είναι ανόητοι, ανίδεοι και δεν έχουν διορατικότητα, αλλά αφήνουν τους άλλους να τους εκφοβίζουν και να τους χειραγωγούν κατά βούληση. Αυτή είναι η νοοτροπία σας. Δεν παραμένεις ούτε κατά διάνοια ακλόνητος στη μαρτυρία σου για τον Θεό, αλλά αντιθέτως Τον προδίδεις ανά πάσα στιγμή, γίνεσαι Ιούδας ανά πάσα στιγμή. Πώς μπορείς, λοιπόν, να ενεργείς με αξιοπρέπεια; Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις έναν ξένο που σου κάνει ερωτήσεις; Πρώτα, θα πρέπει να τον ρωτήσεις ποιος είναι, κι έπειτα να του ζητήσεις να σου δείξει τα διαπιστευτήριά του. Αυτή είναι η δέουσα νόμιμη διαδικασία. Στις δυτικές χώρες, οι αστυνομικοί ή άλλοι κρατικοί υπάλληλοι, όταν αλληλεπιδρούν με τους πολίτες ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης, πάντοτε δείχνουν πρώτα τα διαπιστευτήριά τους. Αφού επαληθεύσεις την ταυτότητά του με βάση τα διαπιστευτήριά του, θ’ αποφασίσεις πώς θ’ απαντήσεις στις ερωτήσεις του ή πώς θα διαχειριστείς τα αιτήματά του. Ασφαλώς, σε αυτό το ζήτημα, οπωσδήποτε έχεις περιθώριο επιλογών· σε κάθε περίπτωση έχεις αυτονομία, δεν είσαι μαριονέτα. Παρόλο που είσαι Κινέζος και μέλος της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ταυτόχρονα είσαι νόμιμο και αναγνωρισμένο μέλος της χώρας στην οποία κατοικείς. Μην ξεχνάς ότι έχεις αυτονομία· δεν είσαι σκλάβος ούτε κρατούμενος οποιασδήποτε χώρας, είσαι κάποιος που μπορεί ν’ απολαμβάνει τους νόμους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα συστήματα αυτής της χώρας.

Με βάση το περιεχόμενο πάνω στο οποίο συναναστράφηκα, πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε τα ξαφνικά περιβάλλοντα και τα απρόσμενα γεγονότα; Αυτό είναι το τέταρτο σημείο πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε: να μην είστε δειλοί. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Το να μην είμαστε δειλοί σημαίνει απλώς να ενεργούμε παράτολμα σαν χαζοί;» Όχι, το να μην είμαστε δειλοί σημαίνει να μη φοβόμαστε καμία δύναμη, επειδή δεν είμαστε εγκληματίες, δεν είμαστε σκλάβοι· είμαστε ο αξιοπρεπής εκλεκτός λαός του Θεού, τα αξιοπρεπή δημιουργημένα ανθρώπινα όντα υπό την κυριαρχία του Δημιουργού. Στην προσέγγισή σας σ’ αυτό το ζήτημα, πρώτον και κύριον, να μην είστε δειλοί· επιπλέον, να φροντίζετε ενεργητικά να διατηρούνται ως έχουν το καθήκον σας και το περιβάλλον στο οποίο κάνετε το καθήκον σας και, επίσης, ν’ αντιμετωπίζετε με ενεργή στάση τα διάφορα περιβάλλοντα και τις δηλώσεις των διαφόρων δυνάμεων που μας στοχοποιούν, τις πράξεις τους και ό,τι άλλο σχετίζεται μ’ αυτές. Να τ’ αντιμετωπίζετε ενεργητικά και να μην είστε δειλοί· πώς σας φαίνεται αυτή η στάση; (Καλή.) Είναι αξιοπρεπές να ζει κανείς έτσι, σαν άνθρωπος· να μη ζει αναξιοπρεπώς απλώς και μόνο για να τα βγάζει πέρα. Ερχόμαστε στο εξωτερικό για να κάνουμε το καθήκον μας, όχι για να γεμίσουμε τα στομάχια μας ή για να βγάλουμε ίσα-ίσα τα προς το ζην· δεν έχουμε παραβεί κανέναν νόμο, δεν έχουμε προκαλέσει πρόβλημα σε καμία χώρα και σίγουρα δεν είμαστε σκλάβοι καμίας χώρας. Κάνουμε το καθήκον των δημιουργημένων όντων στον οίκο του Θεού· συντηρούμαστε μόνοι μας, δεν εξαρτιόμαστε από άλλους· αυτό είναι απολύτως νόμιμο.

Το καθένα από τα τέσσερα σημεία που συζητήσαμε μόλις είναι καίριας σημασίας. Ποιο ήταν το πρώτο σημείο; (Είτε βρίσκεται κανείς στο εξωτερικό είτε στην Κίνα, το να δαπανά ολόψυχα τον εαυτό του για τον Θεό και να κάνει τα καθήκοντά του είναι ο πιο δίκαιος σκοπός μέσα σε όλη την ανθρωπότητα από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα. Κάνουμε το καθήκον μας με ανοιχτό και διαφανή τρόπο, και όχι μυστικά, επειδή αυτό που κάνουμε τώρα είναι ο πιο δίκαιος σκοπός μέσα στην ανθρωπότητα.) Και το δεύτερο; (Ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Τα πάντα, ακόμη και οι κυβερνήτες του κόσμου και οποιαδήποτε εξουσία στον κόσμο, κυβερνώνται και ελέγχονται από το χέρι του Θεού· κανένας δεν ελέγχει ο ίδιος το πεπρωμένο του. Ούτε εμείς είμαστε εξαίρεση· το πεπρωμένο μας κυβερνάται και ελέγχεται από το χέρι του Θεού και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουμε και το πού μένουμε. Το πώς είναι η διακυβέρνηση και το σύστημα του κυβερνήτη της χώρας στην οποία κατοικούμε, το πώς είναι το περιβάλλον διαβίωσης αυτής της χώρας και είτε είναι απειλητικά, εχθρικά είτε φιλικά απέναντί μας, βρίσκονται όλα τους υπό την κυριαρχία του Θεού και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο ν’ ανησυχούμε ή να προβληματιζόμαστε γι’ αυτό.) Το τρίτο σημείο; (Όπου κι αν είμαστε και ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας ή το επίπεδό μας, είμαστε απλώς ένα μέρος του συνόλου των ασήμαντων δημιουργημένων όντων. Η μοναδική ευθύνη και το μοναδικό καθήκον που πρέπει να εκπληρώνουμε είναι να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία, στις ρυθμίσεις και στις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού. Παρόλο που αυτήν τη στιγμή ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα, αν μια μέρα ο Θεός ξεσηκώσει μια εχθρική δύναμη για να μας διώξει και να μας βλάψει, δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα απολύτως παράπονο. Επειδή η υποχρέωσή μας, η ευθύνη μας και το καθήκον μας είναι να υποτασσόμαστε σε όλα όσα κάνει ο Θεός, σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός.) Το τέταρτο σημείο είναι να αντιμετωπίζουμε ενεργητικά όλους τους εξωτερικούς ανθρώπους, τα εξωτερικά γεγονότα και πράγματα, χωρίς δειλία. Αυτά τα τέσσερα σημεία είναι οι στάσεις και η κατανόηση που πρέπει να έχουν όλοι όσοι κάνουν το καθήκον τους, καθώς επίσης και οι αλήθειες που πρέπει να κατανοούν όλοι όσοι κάνουν το καθήκον τους. Παρόλο που αυτά τα τέσσερα σημεία δεν σχετίζονται πολύ με την όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, αφού μιλάμε για τις δυσκολίες στο έργο, πρέπει να θίξουμε κι αυτά τα ζητήματα· δεν είναι μάταιο.

Γ. Οι αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν συναντούν δυσκολίες

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έρχονται αντιμέτωποι με κάποια ζητήματα που είναι μάλλον δύσκολο να τα χειριστούν και καταλήγουν πελαγωμένοι, αδυνατώντας να διακρίνουν τη ρίζα του προβλήματος και χωρίς να ξέρουν πώς να το προσεγγίσουν. Πολύ απλά το αγνοούν, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το ζήτημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν έργο και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν καθυστερήσεις. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου· εφόσον δεν μπορούν να χειριστούν προβλήματα, γιατί δεν τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν; Αν αναφέρεις ένα πρόβλημα στον Άνωθεν, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε μαζί και στο τέλος το πρόβλημα θα λυθεί. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείτε να διακρίνετε· θα σας βοηθήσω Εγώ να τ’ αναλύσετε. Εφόσον δεν παραβαίνουμε τον νόμο ή τους κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένα πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές τα λύνουμε μόνοι μας· για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον νόμο, μπορούμε ν’ αναζητήσουμε νομικές συμβουλές για βοήθεια και να τα λύσουμε με νομικά μέσα. Όποιες πονηρές δυνάμεις κι αν αναστατώνουν και σαμποτάρουν σκοπίμως το έργο του οίκου του Θεού, να θυμάστε ένα πράγμα: Εφόσον δεν παραβαίνουμε τον νόμο και δεν παραβιάζουμε κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότερες χώρες στο εξωτερικό είναι δημοκρατικές και διέπονται από τον νόμο· ακόμη κι αν οι πονηρές δυνάμεις ενεργούν ενάντια στον νόμο, φοβούνται κι εκείνες την έκθεση και τις νομικές κυρώσεις. Αυτό είναι γεγονός. Όπως κι αν αναστατώνουν και σαμποτάρουν το έργο του οίκου του Θεού τα σκοτεινά χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όπως κι αν παρενοχλούν την κανονική ζωή μας ή δωροδοκούν κάποιον για να κάνει κακά πράγματα, εμείς πρέπει να τραβάμε φωτογραφίες και αυθεντικά βίντεο, να κρατάμε με σοβαρότητα ακριβή αρχεία και να καταγράφουμε ξεκάθαρα τη χρονική στιγμή, την τοποθεσία και τους εμπλεκόμενους. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα λύσουμε το ζήτημα με νομικά μέσα και δεν χρειάζεται να τον φοβόμαστε. Όσο παρανοϊκή κι αν είναι η καταπίεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, εμείς δεν τον φοβόμαστε, επειδή ο Θεός είναι το στήριγμά μας, και μια μέρα ο Θεός θα στείλει καταστροφές για να τον αφανίσει, ο Θεός θα του το ανταποδώσει ευθέως κι εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε. Υπάρχουν φορές που δεν μπορείτε να διακρίνετε κάποια ζητήματα· σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει γρήγορα ν’ αναφέρετε το ζήτημα στους ανωτέρους και ο Άνωθεν θα σας δείξει ένα μονοπάτι· τότε τα μεγάλα ζητήματα θα γίνουν μικρά και τα μικρά ζητήματα θα λυθούν. Στην πραγματικότητα, είναι πολλά τα ζητήματα που δεν ξέρετε πώς ν’ αναλύσετε και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία τους, και παρότι θεωρείτε μια κατάσταση σημαντική και σοβαρή, αφού την αναλύσει ο Άνωθεν, συνειδητοποιείτε ότι ουσιαστικά δεν είναι τίποτα· δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε ούτε είναι κάτι σημαντικό, απλώς πρέπει να υιοθετήσετε μια μη παρεμβατική προσέγγιση και το ζήτημα θα λυθεί μόνο του μετά από λίγο. Οι αναστατώσεις των πονηρών δυνάμεων δεν μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο σάλο· και εκείνες φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε τη δημόσια έκθεση, οπότε δεν τολμούν να υπερβούν τα όρια. Αν μια χούφτα καραγκιόζηδες τολμήσουν να υπερβούν τα όρια, μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα μέσω του νόμου, λαμβάνοντας νομικά μέτρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διακρίνουν όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες. Σε όποια περίσταση κι αν βρεθείς, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ενεργείς μπερδεμένα ή ανόητα. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις ή να χειριστείς μια κατάσταση, πρέπει να το αναφέρεις αμέσως στους ανωτέρους και ν’ αφήσεις τον Άνωθεν να σου δώσει συμβουλές και στρατηγικές. Ο μοναδικός αληθινός φόβος είναι να μην μπορούν οι ψευδο-επικεφαλής να διακρίνουν ή να χειριστούν ζητήματα κι ωστόσο να μην τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν ή να μην ενημερώνουν σχετικά τον Άνωθεν· να μην το αναφέρουν στους ανωτέρους, παρά μόνο όταν έχει κλιμακωθεί η κατάσταση και έχει καθυστερήσει το έργο, έχοντας πιθανότατα χάσει την καλύτερη ευκαιρία να χειριστούν το πρόβλημα. Είναι όπως κάποιος που έχει καρκίνο αλλά δεν κάνει εξετάσεις ούτε αντιμετωπίζει εγκαίρως το ζήτημα· πηγαίνει στο νοσοκομείο για θεραπεία μόνο αφού φτάσει στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, αλλά τότε είναι πολύ αργά και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει τον θάνατο. Έτσι, οι ψευδο-επικεφαλής είναι αυτοί που είναι πιθανότερο να καθυστερούν ζητήματα στο έργο τους. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι διανοητικά καθυστερημένοι, είναι καθάρματα, δεν είναι υπεύθυνοι ούτε υποστηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού. Γιατί λέω ότι οι ψευδο-επικεφαλής είναι αποβράσματα, προάγγελοι καταστροφής, ηλίθιοι που δεν έχουν καθόλου λογική; Αυτός είναι ο λόγος. Οποιοσδήποτε ψευδο-επικεφαλής έχει τόσο χαμηλό επίπεδο ώστε να μην μπορεί καν να χειριστεί εξωτερικά ζητήματα θα πρέπει αμέσως ν’ απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του και ν’ αποκλείεται, να μη χρησιμοποιείται ποτέ ξανά, ώστε να αποφεύγεται οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση στο έργο του οίκου του Θεού. Το έργο των ψευδο-επικεφαλής προκαλεί τα περισσότερα εμπόδια. Συχνά, όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, θα μπορούσε να λυθεί μέσα από την έγκαιρη διαβούλευση με όλους· η μόνη ανησυχία είναι ότι ο αρμόδιος ψευδο-επικεφαλής είναι διανοητικά καθυστερημένος, ότι είναι ανίκανος να λύσει ο ίδιος το πρόβλημα κι ωστόσο δεν το συζητά με την ομάδα λήψης αποφάσεων ούτε το αναφέρει στον Άνωθεν, και υιοθετεί μια στάση αμέλειας, συγκαλύπτοντας και αποσιωπώντας το πρόβλημα· αυτό είναι που καθυστερεί περισσότερο τα πράγματα. Αν το ζήτημα καθυστερήσει και αλλάξουν οι συνθήκες, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να χαθεί η πρωτοβουλία χειρισμού του προβλήματος, οδηγώντας σε μια παθητική κατάσταση. Τι αποδεικνύει αυτό; Κάποια πράγματα δεν μπορούν να καθυστερούν και πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται άμεσα, με την πρώτη ευκαιρία. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν το γνωρίζουν αυτό, κι έτσι τα άτομα που έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ηγούνται. Οι ψευδο-επικεφαλής ξέρουν μόνο να ξεστομίζουν κάποια λόγια και δόγματα και δεν μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα· το μόνο που κάνουν είναι είτε να βλάπτουν τους ανθρώπους είτε να προκαλούν καθυστερήσεις. Μόνο αν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής απαλλαγούν από τα καθήκοντα τους και επιλεγούν ως επικεφαλής και εργάτες άτομα που έχουν ένα φορτίο και αίσθημα ευθύνης, μπορεί να προχωρήσει κανονικά το εκκλησιαστικό έργο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, εφόσον μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, υπάρχει τρόπος να τα λύσεις. Τα εξωτερικά ζητήματα και οι αναστατώσεις που προκαλεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μπορούν να λυθούν με νομικά μέσα, όταν είναι απαραίτητο· δεν είναι κάτι σπουδαίο. Εφόσον δεν παραβιάζουμε τον νόμο και δεν παραβαίνουμε κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα και, με τέτοια σιγουριά, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τις όποιες αναστατώσεις από τον Σατανά ή τους διαβόλους.

Πρέπει τώρα ν’ αναλυθεί και να γίνει κατανοητό το ζήτημα των ψευδο-επικεφαλής. Αυτό είναι καίριας σημασίας για να εκτελείται καλά το εκκλησιαστικό έργο! Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, πάνω στον λόγο για τον οποίο οι ψευδο-επικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα που δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους, δεν τ’ αναφέρουν και πάλι στον Άνωθεν. Ποια πρέπει να είναι η άποψή μας πάνω σ’ αυτό; Μπορείτε όλοι να το αναλύσετε και ν’ επωφεληθείτε από αυτήν την ανάλυση. Το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν πραγματικό έργο είναι ήδη σοβαρό πρόβλημα, αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα: Όταν η εκκλησία αντιμετωπίζει αναστατώσεις από κακούς ανθρώπους και αντίχριστους, οι ψευδο-επικεφαλής όχι μόνο δεν χειρίζονται το ζήτημα, αλλά —ακόμη χειρότερα— δεν το αναφέρουν στον Άνωθεν και αφήνουν τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους ν’ αναστατώνουν την εκκλησία· απλώς παρακολουθούν από ασφαλή απόσταση, χωρίς να προσβάλλουν κανέναν. Όσο κι αν αναστατώνεται το εκκλησιαστικό έργο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν νοιάζονται. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν είναι υπερβολικά ανήθικοι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Και μόνο αυτό το γεγονός αρκεί για ν’ αποβληθούν αυτού του είδους οι ψευδο-επικεφαλής. Όταν επιτρέπουν σε κακούς ανθρώπους και σε αντίχριστους ν’ αναστατώνουν ελεύθερα την εκκλησία, είναι σαν να παραδίδουν την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού σ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, ενεργώντας σαν ασπίδα για τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Αυτό προκαλεί πολύ μεγάλη απώλεια στο εκκλησιαστικό έργο! Και μόνο με βάση αυτό το σημείο, το ζήτημα δεν είναι κατά πόσο θα πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους οι ψευδο-επικεφαλής, αλλά κατά πόσο θα πρέπει ν’ αποπέμπονται. Ποιο είναι πιο σοβαρό ως προς τη φύση του: το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν πραγματικό έργο ή το γεγονός ότι αφήνουν κακούς ανθρώπους και αντίχριστους ν’ αναστατώνουν την εκκλησία; Το γεγονός ότι δεν κάνουν πραγματικό έργο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και την πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου· αυτό ήδη προκαλεί καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα. Ωστόσο, όταν οι ψευδο-επικεφαλής επιτρέπουν σε κακούς ανθρώπους και αντίχριστους ν’ αναστατώνουν αυθαίρετα την εκκλησία, χωρίς ν’ αναζητούν μια λύση ή να το αναφέρουν στον Άνωθεν, τότε οι συνέπειες γίνονται αδιανόητες. Στην καλύτερη περίπτωση, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι οδηγούν την εκκλησιαστική ζωή σε απόλυτο χάος και αταξία και, επιπλέον, το εκκλησιαστικό έργο γίνεται με προχειρότητα και παραλύει. Δεν επηρεάζει αυτό άμεσα το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; Οι συνέπειες είναι όντως σοβαρές! Επομένως, αν οι ψευδο-επικεφαλής κάνουν αυτό το λάθος, θα πρέπει ν’ αποβάλλονται. Πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα μια αποκλίνουσα σκέψη και αντίληψη για την αναφορά ζητημάτων στον Άνωθεν. Κάποιοι λένε: «Ακόμη κι αν αναφερθούν ζητήματα στον Άνωθεν, μπορεί να μη λυθούν». Αυτό που λένε είναι παράλογο! Τι εννοείς «μπορεί να μη λυθούν»; Απλώς και μόνο επειδή δεν μπορείς να τα λύσεις εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί ούτε ο Άνωθεν. Αν ο Άνωθεν σου δώσει ένα μονοπάτι, στην πραγματικότητα το πρόβλημα ουσιαστικά λύνεται· αν ο Άνωθεν δεν σου δώσει ένα μονοπάτι, παραμένεις χωρίς μονοπάτι. Δεν μπορείς να διακρίνεις ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα· είσαι πολύ αλαζονικός και αυτάρεσκος! Κάποιοι λένε επίσης: «Όταν συναντούμε δυσκολίες ή ζητήματα, πρέπει πρώτα να συλλογιζόμαστε για μερικές μέρες και να τ’ αναφέρουμε μόνο αν πραγματικά δεν μπορούμε να βρούμε μια λύση». Μπορεί ν’ ακούγεται ότι όσοι το λένε αυτό έχουν κάποια λογική, αλλά αυτές οι μέρες συλλογισμού δεν είναι πιθανό να προκαλέσουν καθυστερήσεις; Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μερικές μέρες συλλογισμού θα λύσουν το ζήτημα; Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν θα προκληθεί περαιτέρω καθυστέρηση; Άλλοι λένε: «Αν αναφέρουμε αμέσως το ζήτημα, δεν θα σκεφτεί ο Άνωθεν ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Δεν θα μας αποκαλέσει ανόητους και ανίδεους και δεν θα μας κλαδέψει;» Κάνουν λάθος όταν το λένε αυτό. Είτε αναφέρεις το ζήτημα είτε όχι, η ποιότητα του επιπέδου σου είναι ήδη εμφανής· ο Άνωθεν τα γνωρίζει όλα. Μήπως νομίζεις ότι ο Άνωθεν θα σε έχει σε εκτίμηση αν δεν αναφέρεις κάποιο ζήτημα; Αν αναφέρεις το ζήτημα και δεν έχει προκαλέσει καθυστερήσεις σε σημαντικά θέματα, τότε ο οίκος του Θεού δεν θα σε καταστήσει υπόλογο. Ωστόσο, αν δεν το αναφέρεις και οδηγήσει σε καθυστερήσεις, θα θεωρηθείς άμεσα υπεύθυνος, θ’ απαλλαγείς αμέσως από τα καθήκοντά σου και δεν θα χρησιμοποιηθείς ξανά. Επίσης, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα θεωρήσει ότι είσαι ανίδεος, ανόητος, κουφιοκέφαλος και διανοητικά διαταραγμένος και θα σε μισεί και θα σε απεχθάνεται για πάντα. Όσοι φοβούνται μονίμως μήπως ο Άνωθεν τους κλαδέψει ή τους περιφρονήσει επειδή αναφέρουν προβλήματα έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι πολύ ανόητοι· πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και να μη χρησιμοποιούνται ποτέ ξανά. Δεν είναι εντελώς ξεδιάντροπο να έχει κάποιος τόσο χαμηλό επίπεδο κι ωστόσο να θέλει να σώσει την υπόληψή του; Πείτε Μου, δεν είναι απεχθείς οι ψευδο-επικεφαλής που όχι μόνο κάνουν ανεπαρκώς το έργο τους, αλλά προκαλούν και καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα; Δεν θα πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους; (Ναι.) Ποια θα πρέπει να είναι η άποψή μας για τους επικεφαλής που αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό ζήτημα και μπορούν να το αναφέρουν άμεσα χωρίς να προκαλούν καθυστερήσεις ή σοβαρές συνέπειες; Αν μη τι άλλο, θεωρείται ότι έχουν λογική και ότι μπορούν να υποστηρίξουν το εκκλησιαστικό έργο. Θα πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται αυτοί οι επικεφαλής; Ναι. Μόνο οι πιο διανοητικά καθυστερημένοι επικεφαλής θ’ απέφευγαν ν’ αναφέρουν ζητήματα από φόβο μήπως κλαδευτούν. Άραγε, μπορούν αυτοί οι επικεφαλής να χρησιμοποιηθούν και πάλι στο μέλλον; Πιστεύω ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξής, επειδή η χρήση τους προκαλεί πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Θα πρέπει πλέον όλοι σας να μπορείτε να διακρίνετε τα προβλήματα αυτών των ειδών, έτσι δεν είναι; Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα που δεν μπορείτε να χειριστείτε, τότε να τ’ αναφέρετε γρήγορα και να συναναστρέφεστε πάνω στις λύσεις με την ομάδα λήψης αποφάσεων. Αν η ομάδα λήψης αποφάσεων δεν μπορεί να τα χειριστεί, τότε να τ’ αναφέρετε αμέσως στον Άνωθεν. Μην ανησυχείτε για το ένα ή το άλλο· το πιο καίριο είναι να μπορείτε να λύσετε άμεσα το ζήτημα. Το παράδειγμα που μόλις αναφέρθηκε συμβαίνει σε όλες τις εκκλησίες· τέτοιες δυσκολίες και τέτοια προβλήματα θα ανακύπτουν. Σε σύγκριση με κάποιες εσωτερικές δυσκολίες της εκκλησίας, αυτά τα εξωτερικά ζητήματα έχουν πιο σοβαρές συνέπειες. Έτσι, η δυσκολία των εξωτερικών ζητημάτων είναι κάπως μεγαλύτερη σε σύγκριση με εκείνη των εσωτερικών ζητημάτων της εκκλησίας. Αν αντιμετωπίζετε εξωτερικά ζητήματα, θα πρέπει να τα λύνετε γρήγορα μέσα από διαβούλευση ή να τ’ αναφέρετε στον Άνωθεν· αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Μόνο αυτός ο τρόπος άσκησης μπορεί να εξασφαλίσει την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου και να εγγυηθεί ότι δεν παρεμποδίζεται η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στις αρχές χειρισμού των εξωτερικών ζητημάτων της εκκλησίας.

Σε κάθε εκκλησία, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και αντιμετωπίζουν πάντα δυσκολίες όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, ενώ είναι ανίκανοι να βρουν τις αρχές άσκησης όπως κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια· απλώς εφαρμόζουν στα τυφλά κανονισμούς χωρίς να πετυχαίνουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει ν’ ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή η ανάθεση διαφορετικών καθηκόντων είναι η ανακατανομή του προσωπικού. Για παράδειγμα, σ’ έναν άνθρωπο έχει ανατεθεί μια σημαντική εργασία, αλλά υπάρχουν κάποια προβλήματα στο έργο του τα οποία δεν μπορούν να λυθούν όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του. Δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του προβλήματος ούτε κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται, και ούτε η παρατήρηση ή η περαιτέρω συναναστροφή φέρνουν αποτελέσματα. Παρόλο που αυτός ο άνθρωπος δεν προκαλεί πάρα πολλές καθυστερήσεις στο έργο, τα κρίσιμα ζητήματα δεν λύνονται ποτέ, κι αυτό σε κάνει να νιώθεις μια μόνιμη ανησυχία. Τι πρέπει να κάνεις όταν το αντιμετωπίζεις αυτό; Πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα. Αν δεν μπορείς να το λύσεις μόνος σου, θα πρέπει να το θέσεις σε μια συνάθροιση επικεφαλής και εργατών για συναναστροφή, ανάλυση και εξέταση. Αν στο τέλος επιτευχθεί συναίνεση, το πρόβλημα θα λυθεί. Αν αυτός ο τρόπος άσκησης δεν λύσει το πρόβλημα, θα μπορούσε να προκαλέσει καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα όσο τρενάρεται; Αν θα μπορούσε, τότε πρέπει να το αναφέρεις στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσεις μια λύση το συντομότερο δυνατό. Με λίγα λόγια, όποια σύγχυση και όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσεις στο έργο σου, εφόσον μπορούν να επηρεάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού όταν κάνει τα καθήκοντά του ή να παρακωλύσουν την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου, τα ζητήματα πρέπει να λύνονται άμεσα. Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα ζήτημα μόνος σου, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, για να το λύσετε μαζί. Αν ακόμη και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε πρέπει να θίξεις το ζήτημα και να το αναφέρεις στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσεις μια λύση. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα όποιες δυσκολίες και όποια σύγχυση συναντούν και όχι, όταν διαπιστώνουν ζητήματα ή δυσκολίες, απλώς να κηρύττουν αδιάφορα κάποια λόγια και δόγματα, να φωνάζουν συνθήματα για να δώσουν ώθηση στους αδελφούς και στις αδελφές ή να τους κλαδεύουν κι έπειτα να θεωρούν ότι το θέμα έχει λήξει. Μερικές φορές, αναφέροντας λόγια και δόγματα μπορεί να λυθούν κάποια επιφανειακά ζητήματα, αλλά, σε τελική ανάλυση, δεν μπορούν να λυθούν τα βαθύτερα προβλήματα. Τα ζητήματα που αφορούν τη ρίζα, τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων πρέπει να λύνονται μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια με βάση τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν και μεμονωμένες δυσκολίες των ανθρώπων, περιβαλλοντικά ζητήματα και προβλήματα που σχετίζονται με την επαγγελματική γνώση που είναι απαραίτητη για την εκτέλεση των καθηκόντων· όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα απαιτούν λύσεις από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Από αυτά τα ζητήματα, οποιαδήποτε σύγχυση και οποιεσδήποτε δυσκολίες δεν μπορούν να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν είτε να τίθενται σε μια συνάθροιση επικεφαλής και εργατών για ανάλυση, εξέταση και επίλυση είτε ν’ αναφέρονται απευθείας στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί η αλήθεια και να βρεθεί μια λύση. Αυτό σημαίνει να κάνει κανείς αληθινό έργο και μόνο αν εκπαιδευτεί για να κάνει αληθινό έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να μεγαλώσει το ανάστημά του και ο ίδιος να κάνει καλά τα καθήκοντά του. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, εφόσον έχουν αίσθημα ευθύνης, θα εντοπίζουν προβλήματα ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· υπάρχουν προβλήματα που θα πρέπει να λύνουν καθημερινά. Για παράδειγμα, μόλις ανέφερα ένα περιστατικό όπου κάποιος ρωτάει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, και σαστίσατε όλοι σας. Αρχικά, δηλώσατε όλοι ότι θ’ απαντούσατε «ναι», αλλά αργότερα κάποιος είπε ότι αυτό δεν ήταν η σωστή απάντηση και κάποιοι άλλοι ότι δεν ήξεραν· δόθηκαν κάθε λογής απαντήσεις. Στο τέλος, ήταν προβληματισμένοι και οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς σκέφτονταν το εξής: «Αν απαντούσαμε ότι δεν πιστεύουμε στον Παντοδύναμο Θεό, θ’ απαρνιόμασταν τον Θεό μπροστά σε άλλους και τότε ο Θεός δεν θα μας αναγνώριζε· ποιες, όμως, θα ήταν οι συνέπειες αν απαντούσαμε ότι πιστεύουμε στον Παντοδύναμο Θεό; Και οι δύο επιλογές μοιάζουν λανθασμένες». Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ήξεραν πώς να το λύσουν αυτό και δεν μπορούσαν να πάρουν μια απόφαση· επομένως, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές βρεθούν ξανά αντιμέτωποι με μια τέτοια περίσταση, και πάλι δεν θα έχουν τις σωστές απόψεις και στάσεις και το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο, γεγονός που σημαίνει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους· δεν έχουν εκτελέσει τις ευθύνες τους. Η αδυναμία εκτέλεσης των ευθυνών είναι ένα πρόβλημα ικανότητας και επιπέδου· όταν, όμως, προκύπτουν τέτοια ζητήματα, τι πρέπει να κάνεις αν ξέρεις ότι δεν έχουν λυθεί; Δεν πρέπει να τα αγνοείς ή να αποσιωπάς το ζήτημα για να το αφήσεις να ξεθυμάνει, επιτρέποντας σε όλους να ενεργούν ελεύθερα και να κάνουν ό,τι νομίζουν. Αντιθέτως, πρέπει να το αναφέρεις στον Άνωθεν, αναζητώντας τις ενέργειες και το μονοπάτι άσκησης που θα πρέπει ν’ ακολουθείς σε τέτοιες περιπτώσεις. Στο τέλος, όλοι θα πρέπει να μπορέσουν να κατανοήσουν ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού σε τέτοιες περιπτώσεις, ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι και ποιες στάσεις και απόψεις πρέπει να υιοθετούν. Τότε, όταν έρθουν ξανά αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον, θα κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και θα έχουν ένα μονοπάτι άσκησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι επικεφαλής και οι εργάτες εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Γιατί, λοιπόν, αρχικά είπατε όλοι σας ότι θ’ απαντούσατε «ναι» στην ερώτηση αν πιστεύετε στον Παντοδύναμο Θεό; Ο λόγος είναι ο εξής: Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν ποτέ συναναστραφεί μαζί σας πάνω στον τρόπο επίλυσης τέτοιων ζητημάτων. Τα θεωρούν ασήμαντα ζητήματα στα οποία ο καθένας έχει τη δική του κατανόηση, ο καθένας μπορεί να τα κατανοήσει όπως θέλει και ν’ ασκηθεί όπως το κρίνει σκόπιμο. Έτσι, όταν σας τέθηκε αυτή η ερώτηση, δόθηκαν κάθε λογής απαντήσεις. Έχετε, λοιπόν, καταλήξει πλέον σ’ ένα συμπέρασμα γι’ αυτό το ζήτημα; Τι πρέπει να κάνεις αν κάποιος σε ρωτήσει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Πρώτον, να ρωτήσεις ποιος είναι. Δεύτερον, να του ζητήσεις να σου δείξει διαπιστευτήρια. Αν σου ζητήσει άλλες προσωπικές πληροφορίες, να μη δώσεις καμία απάντηση. Ακόμη κι αν σου δείξει διαπιστευτήρια, μην του απαντήσεις, επειδή πρόκειται για το προσωπικό σου απόρρητο. Πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, ποιος σου κήρυξε το ευαγγέλιο, πού έχεις εκτελέσει τα καθήκοντά σου, πόσο δυνατή είναι η πίστη σου, πώς επιλέγεις το μελλοντικό σου μονοπάτι, πώς επιδιώκεις και αποκτάς την αλήθεια· όλα αυτά τα ζητήματα είναι ιδιαίτερα πολύτιμα για εμάς ώστε να τ’ αποκαλύπτουμε έτσι απλά σε οποιονδήποτε ξένο. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε ρωτάει για τόσο σημαντικές πληροφορίες. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να λύσουν τέτοια ζητήματα, θα πρέπει να τα αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσουν λύσεις και να ρωτήσουν ποιοι είναι οι κατάλληλοι τρόποι απάντησης. Ο Άνωθεν δεν θα σε χλευάσει· στη χειρότερη περίπτωση, θα πει ότι είσαι πολύ ανόητος. Όπως και να έχει, το γεγονός ότι θα είσαι σε θέση να λύσεις το πρόβλημα είναι το καλύτερο αποτέλεσμα.

Σε ό,τι αφορά την όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών —να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο— σήμερα συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στο τι συνιστά σύγχυση και δυσκολίες, καθώς και πώς θα πρέπει να χειρίζονται και να λύνουν αυτά τα ζητήματα οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά, και πώς να τα προσεγγίζουν. Όσο για το ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα, θα καλύψουμε αυτό το σημείο στην επόμενη συναναστροφή.

27 Μαρτίου 2021