Οι ψευδοεπικεφαλής δεν παρακολουθούν το έργο ούτε παρέχουν κατεύθυνση σχετικά με αυτό

Μόλις συζητήσαμε την εξής πτυχή της πέμπτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών: «Να έχουν αντίληψη και κατανόηση σχετικά με την κατάσταση κάθε επιμέρους έργου». Συζητώντας αυτήν την πτυχή, εκθέσαμε κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής, καθώς και την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Τώρα, ας εξετάσουμε το «να έχουν αντίληψη και κατανόηση σχετικά με την πρόοδο κάθε επιμέρους έργου». Ασφαλώς, η πρόοδος του έργου σχετίζεται κάπως με την κατάσταση του έργου· είναι σχετικά κοντινή η σχέση τους. Αν κάποιος δεν μπορεί να έχει κατανόηση και αντίληψη σχετικά με την κατάσταση ενός έργου, τότε ομοίως δεν μπορεί να έχει κατανόηση και αντίληψη σχετικά με την πρόοδο του έργου. Για παράδειγμα, πώς προχωράει το έργο, σε ποιο στάδιο έχει φτάσει, ποιες είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται, αν υπάρχουν δυσκολίες με κάποιες επαγγελματικές πτυχές, αν υπάρχουν τομείς του έργου που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, πώς είναι τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί, αν μαθαίνουν όσοι εργάζονται στο έργο και δεν είναι πολύ καταρτισμένοι στις επαγγελματικές πτυχές του έργου, ποιος οργανώνει τη μάθηση, τι μαθαίνουν, πώς μαθαίνουν και ούτω καθεξής· όλα αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα σχετίζονται με την πρόοδο. Για παράδειγμα, δεν είναι πολύ σημαντικό το έργο της σύνθεσης ύμνων; Για έναν ύμνο, από την αρχική επιλογή ουσιαστικών αποσπασμάτων των λόγων του Θεού έως την ολοκλήρωση της σύνθεσης, ποιες συγκεκριμένες εργασίες πρέπει να πραγματοποιηθούν σ’ αυτήν τη διαδικασία; Κατ’ αρχάς, είναι απαραίτητο να επιλεγούν ουσιαστικά αποσπάσματα των λόγων του Θεού που είναι κατάλληλα για να γίνουν ύμνοι, και πρέπει επίσης να έχουν την κατάλληλη έκταση. Το δεύτερο βήμα είναι ν’ αποφασιστεί ποιο στυλ μελωδίας ταιριάζει με το απόσπασμα, ώστε να τραγουδιέται ευχάριστα και απολαυστικά. Έπειτα, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα τραγουδήσουν τον ύμνο. Μήπως αυτές δεν είναι συγκεκριμένες εργασίες; (Ναι.) Αφού συντεθεί ένας ύμνος, ο ψευδοεπικεφαλής δεν ρωτάει καθόλου κατά πόσο η σύνθεση πληροί τις προϋποθέσεις ή κατά πόσο το στυλ είναι κατάλληλο. Ο συνθέτης, παρατηρώντας την έλλειψη επίβλεψης, πιστεύει προσωπικά ότι ο ύμνος είναι κατάλληλος και προχωρά στην ηχογράφησή του. Το απόσπασμα των λόγων του Θεού που όλοι περίμεναν μ’ ανυπομονησία να μετατραπεί σε ύμνο τελικά μελοποιείται και γίνεται ύμνος, αλλά οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχει ακόμα ψεγάδια όταν τραγουδιέται. Τι πρόβλημα προκύπτει; Ο ύμνος που συντέθηκε δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες: Ηχογραφήθηκε, παρόλο που δεν έχει μελωδικότητα και απήχηση. Ο ψευδοεπικεφαλής, αφού ακούσει τον ύμνο, λέει: «Ποιος συνέθεσε αυτόν τον ύμνο; Γιατί ηχογραφήθηκε;» Μέχρι να κάνει αυτήν την ερώτηση, έχει περάσει ήδη τουλάχιστον ένας μήνας. Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα, δεν θα έπρεπε ο επικεφαλής να έχει παρακολουθήσει αυτό το έργο και να έχει αντιληφθεί αμέσως την πρόοδό του; Για παράδειγμα, πώς προχωρούσε η σύνθεση; Είχε αποφασιστεί η κύρια μελωδία; Είχε μελωδικότητα; Ταίριαζαν με τα λόγια του Θεού η μελωδία και το στυλ αυτού του ύμνου; Μήπως βοήθησαν στην καθοδήγηση άτομα που έχουν σχετική εμπειρία; Αφού ολοκληρώθηκε η σύνθεση, μπορούσε να τραγουδιέται ευρύτερα αυτός ο ύμνος; Τι επίδραση θα είχε; Θεωρούταν καλή η μελωδία; Ο ψευδοεπικεφαλής απέτυχε εντελώς να παρακολουθήσει ζητήματα όπως αυτά. Και έχει λόγο που δεν τα παρακολούθησε: «Δεν κατανοώ τη σύνθεση ύμνων. Πώς μπορώ να παρακολουθήσω κάτι που δεν κατανοώ; Είναι αδύνατον». Είναι θεμιτός λόγος αυτός; (Όχι.) Δεν είναι θεμιτός λόγος· μπορεί, λοιπόν, να παρακολουθήσει κάποιος αυτό το έργο χωρίς να είναι εξοικειωμένος με τη σύνθεση ύμνων; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να το παρακολουθήσει; (Μπορεί να συνεργαστεί με τους αδελφούς και τις αδελφές, και να ελέγξει τη μελωδία με βάση τις αρχές για να διαπιστώσει αν είναι κατάλληλη· μπορεί να παρακολουθήσει πρακτικά το έργο, αντί να νίπτει τας χείρας του.) Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου των ψευδοεπικεφαλής είναι να αερολογούν σχετικά με το δόγμα και να παπαγαλίζουν συνθήματα. Αφού εκδώσουν τις εντολές τους, απλώς νίπτουν τας χείρας τους για το θέμα. Δεν θέτουν ερωτήματα για την επακόλουθη εξέλιξη του έργου· δεν ρωτούν αν έχουν προκύψει τίποτε προβλήματα, αποκλίσεις ή δυσκολίες. Μόλις παραδώσουν το έργο, θεωρούν ότι η δουλειά τους έληξε. Στην πραγματικότητα, ως επικεφαλής, αφού διευθετήσεις το έργο, πρέπει να παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο την εξέλιξή του. Ακόμα κι αν δεν είσαι εξοικειωμένος μ’ αυτόν τον κλάδο του έργου —ακόμα κι αν δεν έχεις καμία γνώση για το θέμα— μπορείς να βρεις έναν τρόπο να επιτελέσεις τέτοιο έργο. Μπορείς να βρεις κάποιον που το κατανοεί πραγματικά, που γνωρίζει το συγκεκριμένο επάγγελμα, για να πραγματοποιεί εξονυχιστικούς ελέγχους και να κάνει προτάσεις. Από τις προτάσεις του μπορείς να αναγνωρίσεις τις κατάλληλες αρχές, κι έτσι θα είσαι σε θέση να παρακολουθείς το έργο σε δεύτερο χρόνο. Είτε είσαι εξοικειωμένος με το εν λόγω επάγγελμα και το κατανοείς είτε όχι, πρέπει, τουλάχιστον, να έχεις τη γενική επιστασία του έργου, να το παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο και διαρκώς να ενημερώνεσαι και να κάνεις ερωτήσεις για την πρόοδό του. Πρέπει να διατηρείς κατανόηση για τέτοια ζητήματα· είναι ευθύνη σου, είναι μέρος της δουλειάς σου. Το να μην παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο το έργο, το να μην κάνεις τίποτα άλλο αφού ανατεθεί, νίπτοντας τας χείρας σου επ’ αυτού, αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο πράττουν οι ψευδοεπικεφαλής. Το να μην παρακολουθούν σε δεύτερο χρόνο ούτε να παρέχουν μια κατεύθυνση σχετικά με το έργο, να μην διερευνούν ούτε να επιλύουν τα ζητήματα που προκύπτουν και να μην κατανοούν την πρόοδο ή την αποτελεσματικότητα του έργου —κι αυτά είναι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής.

Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, κι αυτό καθυστερεί την πρόοδο του έργου

Επειδή οι ψευδοεπικεφαλής δεν μαθαίνουν για την πρόοδο του έργου και επειδή είναι ανίκανοι να εντοπίσουν άμεσα —πόσο μάλλον να λύσουν— τα προβλήματα που προκύπτουν σ’ αυτό, συχνά προκαλούνται επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Σε κάποια έργα, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αντίληψη σχετικά με τις αρχές και δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος ν’ αναλάβει την ευθύνη ή να προεδρεύσει, όσοι πραγματοποιούν το έργο βρίσκονται συχνά σε κατάσταση αρνητικότητας, παθητικότητας και αναμονής, κι αυτό επηρεάζει σοβαρά την πρόοδο του έργου. Αν ο επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του, δηλαδή αν είχε προεδρεύσει του έργου, αν το είχε πιέσει να προχωρήσει, το είχε επιβλέψει και είχε βρει κάποιον που κατανοεί αυτόν τον κλάδο ώστε να καθοδηγήσει το έργο, τότε το έργο θα είχε προχωρήσει γρηγορότερα αντί να καθυστερεί επανειλημμένα. Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται οι επικεφαλής την κατάσταση του έργου. Φυσικά, είναι επίσης απαραίτητο οι επικεφαλής να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το έργο, καθώς η πρόοδος σχετίζεται με την αποδοτικότητα του έργου και με τα αποτελέσματα που πρέπει να πετύχει. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το εκκλησιαστικό έργο και αν δεν παρακολουθούν ούτε επιβλέπουν τα πράγματα, τότε η πρόοδος του εκκλησιαστικού έργου θα είναι σίγουρα αργή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα είναι πολύ αλήτες, δεν έχουν αίσθημα φορτίου και συχνά είναι αρνητικοί, παθητικοί και επιπόλαιοι. Αν δεν υπάρχει κανείς με αίσθημα φορτίου και εργασιακές ικανότητες ν’ αναλάβει την ευθύνη για το έργο με συγκεκριμένο τρόπο, να μάθει για την πρόοδο του έργου εγκαίρως και να καθοδηγήσει, να επιβλέψει, να πειθαρχήσει και να κλαδέψει το προσωπικό που κάνει τα καθήκοντα, τότε, φυσικά, το επίπεδο της εργασιακής απόδοσης θα είναι πολύ χαμηλό και τα αποτελέσματα του έργου θα είναι πολύ ανεπαρκή. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν ούτε αυτό να δουν ξεκάθαρα, είναι ανόητοι και τυφλοί. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να εξετάζουν, να παρακολουθούν και ν’ αντιλαμβάνονται την πρόοδο του έργου, να ερευνούν τι προβλήματα που χρειάζονται λύση έχουν όσοι κάνουν καθήκοντα, και να κατανοούν ποια προβλήματα πρέπει να λυθούν προκειμένου να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πολύ καίρια· κάποιος που ενεργεί ως επικεφαλής θα πρέπει να τα έχει ξεκαθαρίσει. Για να κάνεις καλά το καθήκον σου, πρέπει να μην είσαι όπως ένας ψευδοεπικεφαλής που κάνει κάποιο επιφανειακό έργο κι έπειτα νομίζει ότι έχει κάνει καλά το καθήκον του. Οι ψευδοεπικεφαλής είναι απρόσεκτοι και βιαστικοί στο έργο τους, δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, δεν λύνουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν και, όποιο έργο κι αν κάνουν, απλώς αγγίζουν την επιφάνεια και το προσεγγίζουν επιπόλαια· λένε μόνο μεγαλόστομα λόγια, ξεστομίζουν δόγματα και κενά λόγια, και ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες στο έργο τους. Γενικά, έτσι κάνουν έργο οι ψευδοεπικεφαλής. Παρόλο που —σε σύγκριση με τους αντίχριστους— δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό και δεν κάνουν σκοπίμως κακό, αν εξετάσεις την αποτελεσματικότητα του έργου τους, δικαίως θα τους χαρακτηρίσεις επιπόλαιους, ανθρώπους που δεν κουβαλάνε φορτίο, που είναι ανεύθυνοι και δεν έχουν καμία αφοσίωση απέναντι στο καθήκον τους.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στο γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν κατανοούν ούτε αντιλαμβάνονται την πρόοδο κάθε έργου. Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, είναι επίσης γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής απλώς δεν δίνουν καμία σημασία ή ξεστομίζουν μόνο λίγο δόγμα και παπαγαλίζουν μερικά συνθήματα για να τα παραβλέψουν. Σε κάθε έργο, δεν θα τους δει ποτέ κανείς να έρχονται στον χώρο εργασίας για να προσπαθήσουν να το κατανοήσουν και να το παρακολουθήσουν. Δεν θα τους δει κανείς εκεί να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα, πόσο μάλλον θα τους δει εκεί να καθοδηγούν και να επιβλέπουν αυτοπροσώπως το έργο, αποτρέποντας τις παραλείψεις και τις αποκλίσεις. Αυτή είναι η πιο εμφανής εκδήλωση του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής. Παρόλο που οι ψευδοεπικεφαλής —σε αντίθεση με τους αντίχριστους— δεν έχουν σκοπό να διαταράξουν και ν’ αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας ούτε κάνουν ένα σωρό κακές πράξεις και εγκαθιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, οι διάφορες επιπόλαιες συμπεριφορές τους προκαλούν τεράστια κωλύματα στο έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται συνεχώς διάφορα προβλήματα και να παραμένουν άλυτα. Αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην πρόοδο κάθε έργου της εκκλησίας και επηρεάζει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Άραγε, δεν θα έπρεπε ν’ αποκλείονται τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής; Οι ψευδοεπικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· ό,τι κάνουν ξεκινά δυναμικά αλλά στο τέλος αποδυναμώνεται. Παίζουν τον ρόλο εκείνου που κάνει την έναρξη μιας τελετής: Ψάλλουν συνθήματα και κηρύττουν δόγματα, κι όταν έχουν αναθέσει το έργο σε άλλους και έχουν κανονίσει ποιος θα είναι υπεύθυνος γι’ αυτό, έχουν τελειώσει τη δουλειά τους. Είναι σαν τα εκκωφαντικά μεγάφωνα που βρίσκει κάποιος σε επαρχιακές περιοχές της Κίνας· αυτήν την έκταση έχει ο ρόλος που παίζουν. Κάνουν μόνο λίγο προκαταρκτικό έργο· για το υπόλοιπο έργο, είναι άφαντοι. Όσο για συγκεκριμένες ερωτήσεις, όπως πώς προχωράει κάθε αντικείμενο του έργου, κατά πόσο συνάδει με τις αρχές και κατά πόσο είναι αποτελεσματικό, δεν ξέρουν τις απαντήσεις. Δεν αλληλεπιδρούν ποτέ σε βάθος με τις ομάδες της βάσης και δεν επισκέπτονται τον χώρο εργασίας για να κατανοήσουν και ν’ αντιληφθούν την πρόοδο και τις λεπτομέρειες κάθε επιμέρους έργου. Επομένως, οι ψευδοεπικεφαλής μπορεί να μην έχουν σκοπό να προκαλέσουν διαταράξεις και αναστάτωση ούτε να κάνουν διάφορες κακές πράξεις όσο υπηρετούν ως επικεφαλής, αλλά, στην πραγματικότητα, παραλύουν το έργο, καθυστερούν την πρόοδο κάθε έργου της εκκλησίας, και καθιστούν αδύνατο για τον εκλεκτό λαό του Θεού να κάνει καλά τα καθήκοντά του και ν’ αποκτήσει ζωή-είσοδο. Όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού στον ορθό δρόμο της πίστης στον Θεό; Αυτό δείχνει ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο. Αδυνατούν να παρακολουθήσουν το έργο για το οποίο θα έπρεπε να είναι υπεύθυνοι, αλλά και να παράσχουν καθοδήγηση και επίβλεψη προκειμένου να διασφαλίσουν ότι το εκκλησιαστικό έργο προχωράει κανονικά· αδυνατούν να επιτελέσουν τις προβλεπόμενες λειτουργίες των επικεφαλής και των εργατών, και δεν καταφέρνουν να δείξουν αφοσίωση ούτε να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Αυτό αποδεικνύει ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι αφοσιωμένοι στον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους, ότι είναι απλώς επιπόλαιοι· εξαπατούν τόσο τον εκλεκτό λαό του Θεού όσο και τον ίδιο τον Θεό, και επηρεάζουν και παρακωλύουν την πραγματοποίηση του θελήματός Του. Αυτό το γεγονός είναι ορατό σε όλους. Ένας ψευδοεπικεφαλής μπορεί πραγματικά να μην είναι σε θέση ν’ αντεπεξέλθει στο έργο· μπορεί, επίσης, ν’ αποφεύγει το έργο του και να είναι σκοπίμως επιπόλαιος. Όπως και να ’χει, παραμένει γεγονός ότι προκαλεί χάος στο εκκλησιαστικό έργο. Δεν σημειώνεται ούτε λίγη πρόοδος σε κάθε έργο της εκκλησίας και ένας σωρός από συσσωρευμένα προβλήματα παραμένει χωρίς να διευθετηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει τη διάδοση του ευαγγελικού έργου, αλλά παρακωλύει σοβαρά και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτά τα γεγονότα αρκούν για ν’ αποδείξουν ότι οι ψευδοεπικεφαλής όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, αλλά γίνονται και εμπόδιο στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και παρακωλύουν την εκτέλεση του θελήματος του Θεού στην εκκλησία.

Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα. Αυτό όχι μόνο καθυστερεί την πρόοδο του έργου και επηρεάζει τα αποτελέσματά του, αλλά προκαλεί και σοβαρές απώλειες στο έργο της εκκλησίας, λόγω της σπατάλης ανθρώπινου δυναμικού, υλικών πόρων και οικονομικών πόρων. Επομένως, οι ψευδοεπικεφαλής θα έπρεπε να παρέχουν αποζημίωση για τις οικονομικές απώλειες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέχουν αποζημίωση για τις απώλειες που προκαλούνται επειδή δεν κάνουν καλά το έργο τους, τότε κανείς δεν θα είναι πρόθυμος να γίνει επικεφαλής ή εργάτης». Τέτοιοι ανεύθυνοι άνθρωποι δεν έχουν τα προσόντα για να γίνουν επικεφαλής ή εργάτες. Όσοι δεν έχουν συνείδηση ή λογική είναι κακοί άνθρωποι· άραγε, δεν είναι πρόβλημα αν κακοί άνθρωποι θέλουν να γίνουν επικεφαλής και εργάτες; Εφόσον αρκετό από το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με οικονομικές δαπάνες, δεν είναι απαραίτητο να λογοδοτούν γι’ αυτές; Μήπως οι προσφορές του Θεού είναι κάτι που μπορούν να χαραμίζουν και να σπαταλούν οι άνθρωποι όπως θέλουν; Με ποιο δικαίωμα σπαταλούν οι επικεφαλής και οι εργάτες τις προσφορές του Θεού; Η οικονομική απώλεια πρέπει να αποζημιώνεται· αυτό είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια δουλειά θα μπορούσε να ολοκληρωθεί από έναν άνθρωπο σ’ έναν μήνα. Αν χρειαστούν έξι μήνες για να ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά, δεν συνιστούν απώλεια οι δαπάνες για τους υπόλοιπους πέντε μήνες; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα σε σχέση με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος είναι πρόθυμος να διερευνήσει την αληθινή οδό και ότι πιθανότατα θα μπορούσε να κερδηθεί σε μόλις έναν μήνα, κι έπειτα θα έμπαινε στην εκκλησία, θα συνέχιζε να λαμβάνει πότισμα και παροχή, και σε διάστημα έξι μηνών θα μπορούσε να θέσει ένα θεμέλιο. Όμως, αν ο άνθρωπος που κηρύττει το ευαγγέλιο υιοθετήσει μια αμελή και επιπόλαια στάση απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα, και οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελήσουν επίσης τις ευθύνες τους, και χρειαστεί τελικά ένα εξάμηνο για να κερδηθεί αυτός ο άνθρωπος, τότε αυτό το εξάμηνο δεν θα συνιστά απώλεια στη ζωή του; Αν έρθει αντιμέτωπος με τις μεγάλες συμφορές και δεν έχει ακόμα θέσει ένα θεμέλιο στην αληθινή οδό, θα βρεθεί σε κίνδυνο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν θα τον έχουν απογοητεύσει αυτοί οι άνθρωποι; Μια τέτοια απώλεια δεν μπορεί να υπολογιστεί σε χρήματα ή υλικά αγαθά. Αν καθυστερήσει κατά ένα εξάμηνο η κατανόηση της αλήθειας από μέρους αυτού του ανθρώπου, κι εκείνος αργήσει μισό χρόνο να θέσει ένα θεμέλιο και να ξεκινήσει να κάνει το καθήκον του, ποιος θ’ αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό; Μπορούν οι επικεφαλής και οι εργάτες ν’ αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό; Κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη που καθυστέρησε η πορεία της ζωής κάποιου. Αφού κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη, τι είναι σωστό να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Τέσσερις λέξεις: Να τα δίνεις όλα. Να τα δίνεις όλα για να κάνεις τι; Για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, κάνοντας ό,τι μπορείς να δεις με τα δικά σου μάτια, ό,τι μπορείς να σκεφτείς με το δικό σου μυαλό και ό,τι μπορείς να πετύχεις με το δικό σου επίπεδο. Αυτό σημαίνει να τα δίνεις όλα, αυτό σημαίνει να είσαι αφοσιωμένος και υπεύθυνος, και αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν αντιμετωπίζουν το κήρυγμα του ευαγγελίου ως σοβαρό ζήτημα. Σκέφτονται: «Οι αμνοί του Θεού θ’ ακούσουν τη φωνή του Θεού. Όποιος διερευνά και αποδέχεται θα λάβει ευλογίες· όποιος δεν διερευνά και δεν αποδέχεται δεν θα λάβει ευλογίες και αξίζει να πεθάνει σε μια συμφορά!» Οι ψευδοεπικεφαλής δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τις προθέσεις του Θεού και δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο για το ευαγγελικό έργο· επίσης, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τους νεοφώτιστους που μόλις έχουν εισέλθει στην εκκλησία, και δεν παίρνουν στα σοβαρά τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Εστιάζουν μονίμως στην απόλαυση των οφελών της θέσης τους. Όσοι άνθρωποι κι αν διερευνούν την αληθινή οδό, εκείνοι δεν νιώθουν καμία ανησυχία, αλλά πάντα η νοοτροπία τους είναι απλώς να τα κουτσοβολεύουν, ενεργώντας σαν τέως αυτοκράτορες ή σαν αξιωματούχοι. Όσο κρίσιμο ή επείγον κι αν είναι το έργο, εκείνοι δεν εμφανίζονται ποτέ επιτόπου, δεν ρωτάνε για την κατάσταση του έργου ούτε την κατανοούν, ενώ δεν παρακολουθούν το έργο ούτε λύνουν προβλήματα. Απλώς αναθέτουν εργασίες και νομίζουν ότι η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί στην εντέλεια· πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν έργο. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι επιπόλαιοι; Δεν δείχνει αυτό ότι εξαπατούν τόσο τους ανωτέρους τους όσο και τους υφισταμένους τους; Άραγε, τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες είναι κατάλληλοι για να χρησιμοποιηθούν από τον Θεό; Δεν είναι ακριβώς σαν τους αξιωματούχους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Σκέφτονται το εξής: «Το να είναι κανείς επικεφαλής ή εργάτης είναι ακριβώς σαν να κατέχει ένα αξίωμα και θα πρέπει ν’ απολαμβάνει τα προνόμια αυτής της θέσης. Αυτό το αξίωμα μού δίνει αυτό το προνόμιο και με απαλλάσσει από την υποχρέωση να είμαι παρών για όλα τα ζητήματα. Θα ήταν πολύ κουραστικό, πολύ υποτιμητικό να ήμουν πάντα παρών επιτόπου για να παρακολουθώ το έργο και να κατανοώ την κατάσταση! Δεν μπορώ να υποστώ τέτοια κούραση!» Έτσι ακριβώς εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες: τους ενδιαφέρει μόνο να ενδίδουν στις ανέσεις και ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης, χωρίς να κάνουν καθόλου αληθινό έργο, και δεν έχουν καθόλου συνείδηση ούτε λογική. Τέτοια παράσιτα θα πρέπει πραγματικά ν’ αποκλείονται, και ακόμη κι αν τιμωρηθούν, το αξίζουν! Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, παρά το γεγονός ότι κάνουν εκκλησιαστικό έργο για πολλά χρόνια, δεν ξέρουν πώς να κηρύξουν το ευαγγέλιο, πόσο μάλλον να καταθέσουν μαρτυρία. Αν τους ζητήσεις να συναναστραφούν πάνω σε όλες τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα του έργου του Θεού σε δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, δεν είναι ικανοί να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς: «Έχεις καταβάλει ποτέ προσπάθεια να εφοδιαστείς με την αλήθεια των οραμάτων;» οι ψευδοεπικεφαλής συλλογίζονται: «Γιατί πρέπει να καταβάλω τέτοια προσπάθεια; Αφού έχω τόσο υψηλή θέση, αυτή η εργασία δεν είναι για μένα· υπάρχουν πολλοί άλλοι να το κάνουν». Πείτε Μου, τι σόι πλάσματα είναι; Παρόλο που έχουν κάνει εκκλησιαστικό έργο για πολλά χρόνια, δεν ξέρουν πώς να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Και σε ό,τι αφορά την κατάθεση μαρτυρίας, πρέπει να βρουν έναν κήρυκα του ευαγγελίου να το κάνει γι’ αυτούς. Αν, ως επικεφαλής και εργάτης, δεν μπορείς να κηρύξεις το ευαγγέλιο, να καταθέσεις μαρτυρία ή να συναναστραφείς με τους ανθρώπους πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, τότε τι μπορείς να κάνεις; Ποιες είναι οι ευθύνες σου; Τις έχεις εκπληρώσει; Μήπως απλώς τα βγάζεις πέρα με ό,τι έχεις ήδη; Τι είναι αυτό που έχεις; Ποιος σου έδωσε την άδεια να τα βγάζεις πέρα με ό,τι έχεις ήδη; Κάποιοι επιβλέποντες της ευαγγελικής ομάδας δεν έχουν ποτέ παρατηρήσει και ακούσει άλλους να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Δεν τους ενδιαφέρει ν’ ακούσουν· δεν μπορούν να μπουν στον κόπο, το θεωρούν μεγάλο μπελά και δεν έχουν την υπομονή. Είναι επικεφαλής —άρα, σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, αξιωματούχοι και τίποτα λιγότερο— κι επομένως δεν κάνουν αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες· βάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τις κάνουν. Ας υποθέσουμε ότι κάποιοι εργάτες του ευαγγελίου συναντούν έναν άνθρωπο υψηλού επιπέδου που προσεγγίζει τα πάντα με σοβαρότητα και που επιθυμεί να κατανοήσει κάποιες συγκεκριμένες αλήθειες σε σχέση με τα οράματα. Οι εργάτες του ευαγγελίου δεν μπορούν να συναναστραφούν με απόλυτη σαφήνεια, οπότε ζητούν από τους επικεφαλής τους να το κάνουν. Οι επικεφαλής χάνουν τα λόγια τους, και μάλιστα καταφεύγουν σε δικαιολογίες, λέγοντας: «Δεν έχω κάνει ποτέ εγώ ο ίδιος αυτό το έργο. Πηγαίνετε εσείς να το κάνετε· εγώ θα σας υποστηρίξω. Αν προκύψουν προβλήματα, θα σας βοηθήσω να τα λύσετε· σας υποστηρίζω. Μην ανησυχείτε. Τι έχετε να φοβηθείτε, όταν έχουμε τον Θεό; Όταν κάποιος αναζητεί την αληθινή οδό, μπορείτε να καταθέσετε μαρτυρία ή να συναναστραφείτε πάνω στις αλήθειες των οραμάτων. Εγώ είμαι υπεύθυνος μόνο για τη συναναστροφή πάνω στις αλήθειες της ζωής-εισόδου. Το έργο της κατάθεσης μαρτυρίας είναι το δικό σας βαρύ φορτίο· μη βασίζεστε σ’ εμένα». Κάθε φορά που έρχεται η καίρια στιγμή της κατάθεσης μαρτυρίας κατά την κήρυξη του ευαγγελίου, εκείνοι κρύβονται. Ξέρουν καλά ότι τους λείπει η αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, δεν κάνουν μια προσπάθεια να εφοδιαστούν μ’ αυτήν; Εφόσον γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν την αλήθεια, γιατί πασχίζουν μονίμως τόσο απεγνωσμένα να γίνουν επικεφαλής; Δεν έχουν κανένα απολύτως ταλέντο, κι ωστόσο έχουν το θράσος ν’ αναλάβουν οποιονδήποτε επίσημο ρόλο —θ’ αναλάμβαναν ακόμα και τον ρόλο του αυτοκράτορα, αν τους άφηνες. Είναι υπερβολικά ξεδιάντροποι! Σε όποιο επίπεδο ηγεσίας κι αν βρίσκονται, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, κι ωστόσο τολμούν ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης χωρίς να νιώθουν τύψεις συνείδησης. Άραγε, δεν είναι εντελώς ξεδιάντροποι; Αν σου είχε ζητηθεί να μιλήσεις σε μια ξένη γλώσσα, θα ήταν κατανοητό να μην μπορούσες· αλλά θα έπρεπε να μπορείς να συναναστραφείς πάνω στις αλήθειες των οραμάτων και στις προθέσεις του Θεού στη μητρική σου γλώσσα, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι που πιστεύουν μόλις τρία με πέντε χρόνια ίσως δικαιολογούνται να μην μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια. Όμως, κάποιοι πιστεύουν στον Θεό εδώ και σχεδόν 20 χρόνια και περιέργως ακόμα δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στις αλήθειες που σχετίζονται με τα οράματα· δεν είναι άχρηστοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι χαμένα κορμιά; Εκπλήσσομαι όταν ακούω ότι κάποιος πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια κι ωστόσο δεν ξέρει πώς να συναναστραφεί πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα. Τι νιώθετε όλοι εσείς όταν το ακούτε αυτό; Δεν είναι αδιανόητο; Πώς έκαναν όλοι αυτοί το έργο τους όλα αυτά τα χρόνια; Όταν τους ζητείται να παράσχουν καθοδήγηση για τη σύνθεση μουσικής, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και λένε ότι αυτό το εξειδικευμένο πεδίο είναι πολύ δύσκολο, ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος. Όταν τους ζητείται να παράσχουν καθοδήγηση στο έργο της δημιουργίας τέχνης ή στο έργο παραγωγής ταινιών, ισχυρίζονται ότι αυτές οι δουλειές απαιτούν πολύ υψηλό επίπεδο τεχνικών δεξιοτήτων. Όταν τους ζητείται να συγγράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, λένε ότι έχουν πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και ότι δεν ξέρουν πώς να τα συγγράψουν, ότι δεν έχουν εκπαιδευτεί ποτέ σ’ αυτό. Τέτοιου είδους δουλειές συγχωρείται να μην μπορούν να τις εκτελέσουν, αλλά το ευαγγελικό έργο είναι εγγενές κομμάτι του καθήκοντός τους. Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο εξοικειωμένοι μ’ αυτό το έργο· άραγε, δεν θα έπρεπε να είναι εύκολο γι’ αυτούς; Η πιο σημαντική πτυχή της συναναστροφής πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα είναι η ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια των τριών σταδίων του έργου. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν έχουν πολλή εμπειρία σ’ αυτό και μπορεί να μη συναναστρέφονται τόσο καλά, αλλά εκπαιδεύονται με τον καιρό και γίνονται καλύτεροι στη συναναστροφή όσο συνεχίζουν να το κάνουν, έτσι ώστε να μπορούν να μιλήσουν με δομημένο τρόπο, με ακριβή και σαφή γλώσσα και με ωραία διατύπωση. Δεν είναι αυτός ένας συγκεκριμένος τομέας εξειδικευμένου έργου που θα έπρεπε να έχουν τελειοποιήσει οι επικεφαλής; Δεν είναι σαν να προσπαθεί κανείς να κάνει τον γάιδαρο να πετάξει, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Όμως, αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι ικανοί να κάνουν ούτε αυτό το λίγο έργο. Κι ωστόσο, εξακολουθούν να υπηρετούν ως επικεφαλής. Τι δουλειά έχουν να βρίσκονται ακόμα σ’ αυτήν τη θέση; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι ένας άνθρωπος με μπερδεμένη και θολή σκέψη, δεν έχω λογική και δεν τα καταφέρνω πολύ καλά να μιλάω για τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα». Εφόσον έχουν έτσι τα πράγματα, μήπως μπορείς να εντοπίζεις και να λύνεις τις διάφορες παραλείψεις και αποκλίσεις που προκύπτουν στο ευαγγελικό έργο; Αν δεν μπορείς να τις εντοπίζεις, τότε σίγουρα δεν μπορείς ούτε να τις λύνεις. Όταν ψευδοεπικεφαλής είναι αρμόδιοι για το ευαγγελικό έργο, δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην επιθεώρηση ή την επίβλεψη του έργου· απλώς αφήνουν τους υφισταμένους τους να κάνουν ό,τι τους αρέσει, κι έτσι ο οποιοσδήποτε μπορεί να ενεργεί όπως θέλει και να κηρύττει σε όποιον θέλει. Δεν εφαρμόζεται καμία απολύτως αρχή ούτε κανένα πρότυπο. Κάποιοι άνθρωποι ενεργούν αυτοβούλως, δεν έχουν λογική και ιδίως αρχές όταν ενεργούν, και διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία. Οι ψευδοεπικεφαλής αδυνατούν εντελώς να εντοπίσουν και ν’ αναγνωρίσουν αυτά τα ζητήματα.

Λέγεται ότι στη Νότια Αμερική και στην Αφρική κάποιοι φτωχοί άνθρωποι ενσωματώθηκαν στο ποίμνιο μέσω του ευαγγελικού έργου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σταθερό εισόδημα, και ακόμη και η εξασφάλιση επαρκούς τροφής και η επιβίωση είναι πρόβλημα γι’ αυτούς. Τι θα πρέπει να γίνει, λοιπόν; Κάποιοι επικεφαλής είπαν: «Είναι πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα και, για να σωθεί κάποιος, πρέπει πρώτα να έχει αρκετή τροφή, έτσι δεν είναι; Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, ο οίκος του Θεού να παράσχει ανακούφιση; Αν πιστεύουν στον Θεό, μπορούμε να τους διανείμουμε μερικά βιβλία με τα λόγια του Θεού. Δεν έχουν υπολογιστές ούτε τηλέφωνα. Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, αν ζητήσουν να κάνουν καθήκοντα; Κάντε κάποιες ερωτήσεις, δείτε αν είναι ειλικρινά πρόθυμοι να κάνουν καθήκοντα». Μέσω των ερωτημάτων, διαπιστώθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα εκείνη τη στιγμή, αλλά αν είχαν χρήματα και μπορούσαν να χορτάσουν την πείνα τους, θα ήταν πρόθυμοι να βγουν έξω και να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να κάνουν το καθήκον τους. Οι επικεφαλής, αφού κατανόησαν αυτές τις συνθήκες, άρχισαν να διανέμουν κονδύλια αρωγής, εκδίδοντάς τα κάθε μήνα. Η τροφή και η στέγη, κι ακόμα και τα τέλη σύνδεσης στο διαδίκτυο και η αγορά τηλεφώνων, υπολογιστών και άλλου εξοπλισμού γι’ αυτούς τους ανθρώπους πληρώθηκαν όλα με τα χρήματα του οίκου του Θεού. Η διανομή χρημάτων σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν στόχευε στη διάδοση του ευαγγελικού έργου, αλλά στην παροχή ανακούφισης για την επιβίωσή τους. Άραγε, ήταν αυτό σύμφωνο με τις αρχές; (Όχι, δεν ήταν.) Μήπως έχει ορίσει ο οίκος του Θεού τον κανόνα, όταν κηρύττεται το ευαγγέλιο και απαντώνται φτωχοί άνθρωποι χωρίς μέσα διαβίωσης, να τους δίνεται βοήθεια εφόσον μπορούν ν’ αποδεχθούν αυτό το στάδιο του έργου; Μήπως υπάρχει μια τέτοια αρχή; (Όχι.) Τότε, με βάση ποια αρχή τούς διένειμαν κονδύλια αρωγής αυτοί οι επικεφαλής; Μήπως το έκαναν επειδή νόμιζαν ότι ο οίκος του Θεού είχε χρήματα που δεν ήξερε πού να δαπανήσει ή μήπως το έκαναν επειδή θεώρησαν πολύ αξιολύπητους αυτούς τους ανθρώπους ή επειδή ήλπιζαν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα βοηθούσαν στη διάδοση του ευαγγελίου; Ποια ακριβώς ήταν η πρόθεσή τους; Τι προσπαθούσαν να πετύχουν; Έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό για ό,τι είχε να κάνει με τη διανομή τηλεφώνων, υπολογιστών και δαπανών διαβίωσης· απολάμβαναν την ενασχόληση μ’ ένα τέτοιο έργο που παρέχει προνόμια σε άλλους, καθώς τους έδινε τη δυνατότητα να κερδίσουν την εύνοια αυτών των ανθρώπων και να τους πάρουν με το μέρος τους. Ήταν δοσμένοι σ’ αυτές τις εργασίες, προχωρώντας όλο και περισσότερο, χωρίς ίχνος ντροπής. Αυτό είναι χρήση των χρημάτων του Θεού για να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων και να εξαγοράσουν την αγάπη τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι φτωχοί δεν πίστευαν αληθινά στον Θεό· απλώς προσπαθούσαν να γεμίσουν το στομάχι τους και να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επεδίωκαν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια ούτε να σωθούν. Άραγε, ο Θεός θα έσωζε αυτούς τους ανθρώπους; Κάποιοι, ακόμη κι αν ήταν πρόθυμοι να κάνουν ένα καθήκον, δεν ήταν ειλικρινείς, αλλά το κίνητρό τους ήταν η επιθυμία ν’ αποκτήσουν τηλέφωνα, υπολογιστές και ανέσεις στη ζωή τους. Όμως, οι ψευδοεπικεφαλής δεν νοιάστηκαν γι’ αυτό· εφόσον κάποιος ήταν πρόθυμος να κάνει ένα καθήκον, εκείνοι τον φρόντισαν, παρέχοντάς του χρήματα όχι μόνο για στέγη και τροφή, αλλά και για ν’ αγοράσει υπολογιστή, τηλέφωνο και άλλον εξοπλισμό. Αλλά αποδείχθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τα καθήκοντά τους χωρίς να πετύχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Άραγε, οι ψευδοεπικεφαλής δεν σπαταλούσαν απλώς χρήματα; Δεν χρησιμοποιούσαν τα χρήματα του οίκου του Θεού για να δείξουν τη γενναιοδωρία τους; (Ναι.) Είναι αυτό το έργο που θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Όχι.) Δεν ήταν ψευδοεπικεφαλής αυτοί; Οι ψευδοεπικεφαλής θέλουν να παριστάνουν ότι έχουν καλοσύνη και αγαθοσύνη, και ότι είναι καλόκαρδοι. Αν θέλεις να δείξεις ότι είσαι καλόκαρδος, κανένα πρόβλημα. Απλώς χρησιμοποίησε τα δικά σου χρήματα! Αν δεν έχουν ρούχα, βγάλε τα δικά σου και δώσ’ τους τα· μη δαπανάς τις προσφορές του Θεού! Οι προσφορές του Θεού προορίζονται για το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, όχι για τη διανομή επιδομάτων πρόνοιας, και σίγουρα όχι για την παροχή βοήθειας στους φτωχούς. Ο οίκος του Θεού δεν είναι ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι ικανοί να κάνουν αληθινό έργο και είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να παρέχουν την αλήθεια ή τη ζωή. Εστιάζουν μόνο στο να χρησιμοποιούν τις προσφορές του Θεού για να διανέμουν επιδόματα πρόνοιας, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων, και να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους. Είναι ξεδιάντροποι σκορποχέρηδες, έτσι δεν είναι; Αν ανακαλυφθούν τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής, μπορεί κανείς να τους εκθέσει και να τους σταματήσει εγκαίρως; Κανείς δεν όρθωσε το ανάστημά του για να τους σταματήσει. Αν ο Άνωθεν δεν το είχε ανακαλύψει και δεν το είχε σταματήσει, δεν θα είχε μπει ποτέ τέλος στην πρακτική της χρήσης των χρημάτων του Θεού για την παροχή επιδομάτων στους ανθρώπους. Αυτοί οι φτωχοί απλώνουν το χέρι ολοένα και περισσότερο, θέλουν πάντα περισσότερα. Είναι ακόρεστοι· όσα κι αν τους δώσεις, δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό μπορούν ν’ αφήσουν πίσω τις οικογένειες και τις καριέρες τους για να κάνουν το καθήκον τους προκειμένου να σωθούν, και ακόμη κι αν αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη ζωή, μπορούν να βρουν τρόπους να τις λύσουν μόνοι τους, χωρίς να απαιτούν διαρκώς πράγματα από τον οίκο του Θεού. Λύνουν ό,τι μπορούν μόνοι τους, και για ό,τι δεν μπορούν να λύσουν, προσεύχονται στον Θεό και βασίζονται στην πίστη τους για να το βιώσουν. Όσοι ζητιανεύουν διαρκώς από τον Θεό, περιμένοντας από τον οίκο του Θεού να καλύπτει τις δαπάνες διαβίωσής τους και να τους συντηρεί, δεν έχουν καθόλου λογική! Παρόλο που δεν θέλουν να κάνουν κανένα καθήκον, επιθυμούν ν’ απολαμβάνουν τη ζωή· το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι ν’ απλώνουν το χέρι τους για να απαιτούν πράγματα από τον οίκο του Θεού, κι ακόμη και τότε, δεν είναι ποτέ αρκετό. Δεν είναι επαίτες; Και οι ψευδοεπικεφαλής— αυτοί οι ηλίθιοι— απλώς συνέχιζαν να δίνουν επιδόματα, χωρίς σταματημό, ικανοποιώντας διαρκώς τους ανθρώπους για να κερδίσουν την ευγνωμοσύνη τους, και μάλιστα πίστευαν ότι αυτές οι ενέργειες δοξάζουν τον Θεό. Από αυτά τα πράγματα αντλούν την περισσότερη ευχαρίστηση οι ψευδοεπικεφαλής. Υπάρχει, λοιπόν, κανείς που μπορεί να εντοπίσει αυτά τα ζητήματα, που μπορεί να διακρίνει την ουσία αυτών των προβλημάτων; Οι περισσότεροι επικεφαλής κάνουν τα στραβά μάτια και σκέφτονται: «Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι εγώ αρμόδιος για το ευαγγελικό έργο. Γιατί να ενδιαφερθώ γι’ αυτά τα πράγματα; Δεν δαπανώνται τα δικά μου χρήματα. Εφόσον δεν βάζει κανείς χέρι στη δική μου τσέπη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορείτε να τα δώσετε σε όποιον θέλετε. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα; Δεν είναι ότι τα χρήματα καταλήγουν στο δικό μου πορτοφόλι». Υπάρχουν γύρω μας πολλοί τέτοιοι ανεύθυνοι άνθρωποι. Πόσοι, όμως, μπορούν να υποστηρίξουν το έργο του Θεού;