Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

Ας επιστρέψουμε στις ευθύνες που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο του δέκατου τέταρτου σημείου: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Ας εξετάσουμε αν αυτό το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχει σχέση με καθεμία από τις λεπτομέρειες για τις εκκλησίες πάνω στις οποίες συναναστράφηκα τώρα μόλις. Γιατί χρειάζεται να συναναστραφούμε σχετικά μ’ αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες; Τι σχέση έχουν αυτές οι λεπτομέρειες με τούτο το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν είναι μέλη της εκκλησίας, και πρέπει να απομακρυνθούν. Επιπλέον, η παρουσία τους παρακωλύει και αναστατώνει το έργο που κάνουν οι εκκλησίες.) Υπάρχει, λοιπόν, μια σύνδεση· δεν γίνεται μάταια αυτή η συναναστροφή. Αφού κατανοήσατε όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν τον όρο ή τον ορισμό της εκκλησίας, ας εξετάσουμε πώς πρέπει να φέρονται οι επικεφαλής και οι εργάτες στα μέλη της εκκλησίας, πώς πρέπει να φέρονται στους διάφορους ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από την εκκλησία, πώς θα μπορέσουν να κάνουν καλά αυτό το έργο, και πώς πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταλάβουν ποιος είναι ο ορισμός της εκκλησίας, γιατί πρέπει να υπάρχει η εκκλησία και ποιο έργο πρέπει να κάνει. Μόλις τα καταλάβουν όλα αυτά, πρέπει μετά να εξετάσουν ποια από τα σημερινά μέλη της εκκλησίας δεν παίζουν θετικό ρόλο σχετικά με την αξία της ύπαρξής της ή με το έργο που κάνει η εκκλησία, ή ποιοι μπορεί να προκαλέσουν διατάραξη, αναστάτωση και αρνητικό αντίκτυπο στο βασικό έργο της εκκλησίας, ή ακόμα και να επηρεάσουν σοβαρά τη φήμη της εκκλησίας και να ατιμάσουν το όνομα του Θεού. Άραγε, το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι να διακρίνουν ξεκάθαρα και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν αμέσως αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Οπότε, τι χρειάζεται για να γίνει καλά αυτό το έργο; Για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν κάθε είδους κακοί άνθρωποι και να εξαγνιστεί η εκκλησία, αλλά και για να μπορέσει να εκδηλωθεί η αξία της ύπαρξης της εκκλησίας και να εκπληρώσει η εκκλησία τον ρόλο που πρέπει, αλλά και για να προχωρήσει συγχρόνως και το έργο της εκκλησίας ομαλά, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει κατ’ αρχάς να διακρίνουν ποιοι ακριβώς είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι εντός της εκκλησίας. Αυτήν την πληροφορία κι αυτήν την πραγματική κατάσταση πρέπει να αντιληφθούν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες καθώς επιτελούν αυτό το έργο. Το πρώτο ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε αυτό το έργο είναι η διάκριση των διαφορετικών ειδών ανθρώπων. Και για ποιον σκοπό να διακρίνουν τα διάφορα είδη ανθρώπων; Για να τους ξεχωρίσουν ανάλογα με το είδος τους και να προστατέψουν όσους είναι αληθινά μέλη της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, μόνο και μόνο προστατεύοντας αυτούς τους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι επιτελείται αποτελεσματικά το έργο που περιγράφεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη. Και τότε ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή για να επιτελεστεί αυτό το έργο με επιτυχία; Είναι η αποπομπή ή η αποβολή όλων των ειδών των δύσπιστων και των κακών ανθρώπων που δεν ανήκουν στην εκκλησία. Άσχετα από το αν χαρακτηρίζονται αυτοί ως κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, εφόσον πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, τότε προκύπτει η ανάγκη να γίνει αυτό το έργο, και είναι ώρα να εκπληρώσουν την ευθύνη τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο πώς να διακρίνετε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών.

1. Με βάση τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό

Πώς πρέπει να διακρίνουμε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών; Το πρώτο κριτήριο είναι η διάκρισή τους ανάλογα με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό. Το δεύτερο είναι ανάλογα με την ανθρώπινη φύση τους. Και το τρίτο είναι ανάλογα με τη στάση που τηρούν απέναντι στο καθήκον τους. Αν θέλαμε να βάλουμε απλές, σύντομες επικεφαλίδες, θα ήταν οι εξής: πρώτον, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό· δεύτερον, η ανθρώπινη φύση τους· και τρίτον, η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους. Τώρα που έχουμε αυτές τις τρεις επικεφαλίδες, πώς καταλαβαίνετε το καθένα από αυτά τα πράγματα; Στο παρελθόν, δεν έχουμε συζητήσει και πολύ σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Περισσότερο έχουμε μιλήσει για την ανθρώπινη φύση τους και για τη στάση τους απέναντι στο καθήκον τους, οπότε αυτά τα πράγματα σας είναι πιο οικεία. Εδώ που τα λέμε, ούτε κι ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό δεν σας είναι και τόσο ξένος, αφού κι εσείς οι ίδιοι είχατε κάποιον σκοπό όταν φτάσατε στο σημείο να πιστέψετε στον Θεό. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό γιατί δεν θέλουν να πάνε στην κόλαση, άλλοι γιατί θέλουν να πάνε στον παράδεισο, κάποιοι άλλοι γιατί δεν θέλουν να πεθάνουν, ορισμένοι για να αποφύγουν τις καταστροφές, άλλοι απλώς γιατί θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, μερικοί γιατί δεν θέλουν να τους κακομεταχειρίζονται και ούτω καθεξής. Λογικά δεν σας είναι ξένο αυτό το θέμα. Μπορεί μόνο να σας είναι λίγο άγνωστες οι λεπτομέρειες για τις οποίες θα μιλήσω· μπορεί να μην είστε και πολύ σίγουροι γι’ αυτές, να μην ξέρετε τι θα πω γι’ αυτές ή από πού θα αρχίσω. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια σύντομη κουβέντα γι’ αυτό το θέμα. Για πείτε Μου, οι άνθρωποι που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν τι είδους προθέσεις και σκοπούς τρέφουν κατά την πίστη τους στον Θεό; (Αυτοί που επιδιώκουν μόνο τη φήμη και τη θέση, και θέλουν μόνο να έχουν εξουσία, και που για χάρη της θέσης τους αναστατώνουν αδίστακτα την εκκλησία.) Να ένα είδος ανθρώπου. Υπάρχουν μήπως και άλλα; (Οι δύσπιστοι που μόνο ευλογίες επιδιώκουν κι επιζητούν να φάνε εκ των άρτων και να χορτάσουν.) Οι δύσπιστοι, ένα ακόμα είδος είναι αυτοί. Μήπως υπάρχουν κι άλλοι; Μπορεί να σκέφτεστε τις εκδηλώσεις κάποιων ανθρώπων, όμως να μην μπορείτε να διακρίνετε ξεκάθαρα αν αυτοί οι άνθρωποι απλώς αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις ή αν πρόκειται στην πραγματικότητα για ανθρώπους που έχουν ακάθαρτους σκοπούς στην πίστη στον Θεό και οι οποίοι θα πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Δεν μπορείτε να το ξεκαθαρίσετε αυτό και σας φαίνεται λίγο ασαφές, γι’ αυτό και δεν μπορείτε να το εκφράσετε. Το θέμα του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό έχει πολύ μεγάλο εύρος. Ο καθένας έχει κάποιες προθέσεις και σκοπούς για τους οποίους πιστεύει στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, τα είδη των ανθρώπων για τα οποία μιλάμε εδώ, που πιστεύουν στον Θεό με ακάθαρτους σκοπούς, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για τη σωτηρία του Θεού. Δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία και δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν το ελάχιστο πρότυπο, εκείνο του απλού δουλευτή. Με όποιον σκοπό κι αν πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στον Θεό, όπως και να ’χει, όσοι καταλήγουν να πιστέψουν στον Θεό με κάποιον σκοπό θα προσπαθήσουν, όταν θα τους δοθεί η ευκαιρία, να πετύχουν τους στόχους τους· αν δεν τους δοθεί η ευκαιρία, θα διαπράξουν κακό και θα προκαλέσουν αναστάτωση. Κάτι τέτοιο θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το έργο της εκκλησίας ή για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, κι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να γίνουν στόχοι αποπομπής ή αποβολής. Αν αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων ή τη στάση που τηρούν απέναντι στα καθήκοντά τους και μιλήσουμε απλώς από την άποψη του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση να αποδεχτούν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, πόσο μάλλον να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρέψουν. Είναι, λοιπόν, φυσικό η πίστη τους στον Θεό να μην οδηγήσει στη σωτηρία. Αντί να επιτρέπεται σε αυτούς τους ανθρώπους να μένουν στην εκκλησία και να αναστατώνουν διαρκώς τον εκλεκτό λαό του Θεού —τους αληθινούς αδελφούς και αδελφές— προτιμότερο είναι να τους διακρίνετε και να τους χαρακτηρίζετε με ακρίβεια το συντομότερο δυνατό, και στη συνέχεια να τους αποπέμπετε αμέσως από την εκκλησία. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μέλη της εκκλησίας ή ως αδελφοί και αδελφές. Ωραία, λοιπόν· ποια είναι αυτά τα είδη ανθρώπων; Τώρα μόλις μιλήσατε για κάποιες έννοιες σε γενικό πλαίσιο. Θα σας δώσω κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα και, μόλις τα ακούσετε, θα καταλάβετε.

Α. Για να ικανοποιήσει κανείς την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος

Ας μιλήσουμε κατ’ αρχάς για το πρώτο είδος ανθρώπου που πρέπει να αποπέμπεται ή να αποβάλεται από την εκκλησία. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν διαρκώς να αποκτήσουν αξιώματα στην κοινωνία και να δοξάσουν τους προγόνους τους, αλλά δεν τα καταφέρνουν καλά στα επαγγελματικά τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν υποχωρεί καθόλου η επιθυμία τους να γίνουν αξιωματούχοι. Όμως, η οικογένειά τους δεν έχει υψηλή κοινωνική θέση, πράγμα που τους κάνει να θεωρούν μάταιη τη ζωή και πολύ άδικο τον κόσμο, αφού δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν ούτε αυτήν τη μικρή τους επιθυμία. Θεωρούν ότι, παρ’ όλο που έχουν κάποιες γνώσεις και ικανότητες, κανείς δεν τους εκτιμά. Δεν βρίσκουν κανέναν να τους στηρίξει και η προοπτική να γίνουν αξιωματούχοι τούς φαντάζει πολύ μακρινή. Μέσα στην απελπισία τους, βρήκαν την εκκλησία. Πιστεύουν ότι, αν μπορέσουν να γίνουν επικεφαλής στην εκκλησία, τότε είναι σαν να είναι και αξιωματούχοι, οπότε μπορεί να ικανοποιηθεί η επιθυμία τους. Επομένως, έρχονται στον οίκο του Θεού με την επιθυμία να μεγαλουργήσουν. Πιστεύουν ότι έχουν ακριβώς τις κατάλληλες ικανότητες και δυνατότητες για να αξιοποιηθούν στον οίκο του Θεού, και ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η ελπίδα τους να γίνουν αξιωματούχοι και να διακριθούν, ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία μιας ολόκληρης ζωής. Η άποψή τους σχετικά με την πίστη στον Θεό συνοψίζεται σε ρητά του τύπου «Χάρισμα χωρίς χάρη δεν γίνεται», «Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος» και «Το έξυπνο πουλί επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει» —από ένα τέτοιο υπόβαθρο επέλεξαν να βαδίσουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Αν κρίνουμε από την ουσία αυτού του ανθρώπου, είναι φανερό ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αλήθεια στον κόσμο, πόσο μάλλον ότι υπάρχει ο Σωτήρας. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύει στον έναν αληθινό Θεό, πόσο μάλλον στην ύπαρξη του Δημιουργού. Είτε πρόκειται γι’ αυτά που γράφει η Βίβλος είτε για ό,τι κηρύσσεται στον θρησκευτικό κόσμο —ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και την ανθρωπότητα, ότι ο Θεός κυριαρχεί πάνω στην ανθρωπότητα και την καθοδηγεί— εκείνος όλα αυτά δεν τα θεωρεί τίποτε άλλο παρά ιστορικές αναφορές. Δεν τα ερευνά κανένας και κανένας δεν μπορεί να τα επαληθεύσει· είναι μόνο θρύλοι και ιστορίες, ένα είδος θρησκευτικής κουλτούρας. Έτσι καταλαβαίνει την πίστη κατά βάση. Με αυτήν την κατανόηση φτάνει στο σημείο να πιστέψει στον Θεό, νομίζοντας ότι βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, ότι αφήνει το σκοτάδι για το φως, ότι είναι το «έξυπνο πουλί που επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει». Εννοείται πως δεν έχει εγκαταλείψει την επιλογή και την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος και να διακριθεί. Πιστεύει ότι σε αυτόν τον απέραντο κόσμο με τους τόσο πολλούς ανθρώπους, δεν υπάρχει καμία θέση γι’ αυτόν και μόνο ο οίκος του Θεού μπορεί να του προσφέρει ελπίδα. Μόνο αν ζήσει στην εκκλησία μπορεί να έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα ταλέντα του και να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του να διακριθεί. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, όπως ο ίδιος βλέπει την παρούσα κατάσταση, ο εξωτερικός κόσμος γίνεται όλο και πιο μοχθηρός και σκοτεινός. Το μόνο μέρος σ’ αυτόν τον κόσμο όπου επικρατεί η αγνότητα είναι η εκκλησία· το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους πνευματική τροφή είναι η εκκλησία, και μόνο η εκκλησία γνωρίζει όλο και μεγαλύτερη άνθηση. Με τέτοιες επιθυμίες και σκοπούς καταλήγει να πιστέψει στον Θεό. Μόλις αρχίσει να πιστεύει, δεν καταλαβαίνει τίποτα σχετικά με την πίστη στον Θεό, την επιδίωξη της αλήθειας ή με ζητήματα που έχουν σχέση με την αλήθεια, με τη διάθεση του Θεού και με το έργο Του. Δεν επιδιώκει τα ζητήματα αυτά ούτε τους δίνει σημασία. Κατά βάθος, δεν έχει εγκαταλείψει ούτε κατά διάνοια την επιθυμία του για θέση και αξιώματα· αντίθετα, παραμένει προσκολλημένος σε αυτές τις αντιλήψεις και απόψεις, καθώς αράζει στην εκκλησία. Την εκκλησία τη θεωρεί κοινωνική οργάνωση, θρησκευτική κοινότητα, ενώ το έργο και τα λόγια του Θεού τα βλέπει ως ψευδαισθήσεις που έχουν δημιουργήσει οι πιστοί εξαιτίας των δεισιδαιμονιών τους. Γι’ αυτό, όποτε τίθεται το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας, όποτε τίθεται το ζήτημα των λόγων του Θεού και του έργου Του, εκείνος αηδιάζει και αντιστέκεται. Αν κάποιος ισχυριστεί πως κάτι αποτελεί έργο του Θεού, κυριαρχία του Θεού ή ενορχήστρωση του Θεού, εκείνος αηδιάζει. Όση αηδία κι αν νιώθει, όμως, και ασχέτως αν αναγνωρίζει ή αποδέχεται την αλήθεια, δεν έχει ξεχάσει ούτε έχει εγκαταλείψει ποτέ την επιθυμία του να αποκτήσει ένα πόστο στην εκκλησία που θα του προσδώσει θέση ώστε να ικανοποιήσει τη λαχτάρα του για εξουσία. Εφόσον έχει τέτοια φιλοδοξία και επιθυμία, είναι φυσικό να αποκαλύπτει διάφορες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, παροτρύνει τους ανθρώπους λέγοντας διάφορα πράγματα όπως: «Μη βασίζεστε στα λόγια του θεού για τα πάντα ούτε να συνδέετε τα λόγια του θεού και τον θεό με τα πάντα. Στην πραγματικότητα, πολλές ανθρώπινες ιδέες και πολλά ρητά των ανθρώπων είναι σωστά· πρέπει οι άνθρωποι να έχουν τις δικές τους απόψεις και στάσεις». Διαδίδει αυτές τις δηλώσεις με σκοπό να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Παράλληλα, προβάλλει επιδεικτικά και τα ταλέντα του, τα χαρίσματά του, αλλά και τις διάφορες τακτικές και τα τεχνάσματα που μπορεί να κάνει στον κόσμο, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή, την παρατήρηση και την εκτίμηση των ανθρώπων. Και με ποιον σκοπό κάνει μια τέτοια επιδεικτική προβολή; Να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να τον θαυμάζουν· να αποκτήσει θέση ανάμεσα στους ανθρώπους, και να ικανοποιήσει μ’ αυτόν τον τρόπο την επιθυμία του να επιδιώξει μια καριέρα με αξιώματα και να δοξάσει τους προγόνους του. Νιώθει ικανοποίηση όταν τον σέβονται, όταν τον επαινούν, όταν τον ακολουθούν, όταν τον υποστηρίζουν, όταν τον λατρεύουν και όταν τον θαυμάζουν οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν τον κολακεύουν. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα τα επιδιώκει ακούραστα και τα απολαμβάνει. Παρόλο που ο οίκος του Θεού εκθέτει διαρκώς τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, εκείνος μέσα του τα απαξιώνει αυτά ως πράγματα που δεν αξίζουν ούτε καν την περιφρόνησή του, και τον αηδιάζουν πολύ. Επιδιώκει αποφασιστικά τη θέση, καθώς και τον θαυμασμό και την εκτίμηση των άλλων, για να εκπληρώσει τις επιθυμίες που δεν μπόρεσε να πετύχει στον κόσμο και στην κοινωνία. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό; Δεν θέλει να κερδίσει εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που έρχεται, ούτε βέβαια να αποδεχτεί την αλήθεια και να σωθεί. Ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό δεν είναι να ενεργήσει ως δημιούργημα, αλλά να γίνει αξιωματούχος και άρχοντας, να απολαύσει τα προνόμια της θέσης. Αναμφίβολα, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία· πρόκειται για τους κακοποιούς που παρεισφρέουν στην εκκλησία. Η εκκλησία σε καμία περίπτωση δεν αφήνει τέτοιους ανθρώπους να αναμειγνύονται με τον εκλεκτό λαό του Θεού, οπότε οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αποπεμφθούν. Μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό; (Ναι.) Αν αναλογιστεί κανείς τις προθέσεις και τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό, μαζί με τις διάφορες εκδηλώσεις τους μέσα στην εκκλησία, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Ναι, είναι δύσπιστοι. Εκτός του ότι είναι δύσπιστοι, θέλουν και να επιδιώξουν τη θέση και τις προοπτικές μέσα στον οίκο του Θεού για να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα τους για εξουσία. Πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να γίνουν αξιωματούχοι. Οπότε, για ποιον λόγο πρέπει να απομακρυνθούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα έλεγε κανείς: «Αν κάποιοι δύσπιστοι βρίσκονται στη δούλεψη του οίκου του Θεού και μπορούν να προσφέρουν λίγη βοήθεια ως φίλοι της εκκλησίας, τότε καλό δεν είναι να τους κρατάμε εδώ;» Στέκει αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί δεν στέκει; (Η επιθυμία τους να αποκτήσουν αξιώματα σίγουρα θα τους ωθήσει να κάνουν πράγματα που θα αναστατώσουν τους άλλους, δεν θα αποφέρουν κανένα όφελος στο έργο του οίκου του Θεού και θα επηρεάσουν αρνητικά τους αδελφούς και τις αδελφές που επιδιώκουν την αλήθεια.) Όπως κι αν το δει κανείς, οι δύσπιστοι αντιστέκονται στην αλήθεια και αρνούνται τον Θεό, γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν να τους κρατήσει ο οίκος του Θεού. Δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο. Άσχετα με το αν επιδιώκουν να γίνουν αξιωματούχοι, και μόνο τα σχόλια, οι εκδηλώσεις και οι πράξεις τους ως δύσπιστοι μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση και δεν πρόκειται να έχουν θετική επίδραση. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν βιώνουν ορισμένα περιβάλλοντα, λένε: «Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού και πρέπει να υποταχθούμε». Μπορούν να υποταχθούν οι δύσπιστοι; Το πολύ πολύ να μην ξεσηκωθούν για να αναστατώσουν και να αντιταχθούν. Μέσα τους, λένε μέχρι και αυτά: «Μη λέτε πως ο θεός κυριαρχεί πάνω στα πάντα. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και κάποιες δικές τους απόψεις, και να έχουν μια σχετική ανεξαρτησία· μην τα αποδίδετε όλα στην κυριαρχία του θεού!» Όχι μόνο παρασύρουν τους άλλους, αλλά λένε και κάποιες αμφιλεγόμενες, αληθοφανείς πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Ίσως να μπορούν να κάνουν κάποιους έξυπνους ελιγμούς και κάποια κόλπα ανάμεσα στους άπιστους, αλλά ο οίκος του Θεού δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να προσπαθήσουν να κάνουν αυτούς τους ελιγμούς κι αυτά τα κόλπα! Μερικοί άνθρωποι είναι διευθυντές σε κλινικές στις οποίες θέλουν όλοι να πηγαίνουν, γιατί εκεί, λένε, δεν πονάνε οι ενέσεις. Γιατί δεν πονάνε οι ενέσεις; Βουτάνε την άκρη της βελόνας σε αναισθητικό, κι έτσι είναι σίγουρο ότι δεν θα πονέσει. Είναι σοφή κίνηση αυτό; (Όχι, πρόκειται για επιζήμια κίνηση.) Εκείνοι, όμως, το θεωρούν σοφή κίνηση και κομπάζουν γι’ αυτό, πιστεύοντας ότι έτσι φαίνονται οι ικανότητες και οι δεξιότητές τους. Λένε: «Όλο μιλάς για την υποταγή στον θεό, για την ενορχήστρωση του θεού και για την κυριαρχία του θεού, δεν κάνεις τίποτε άλλο. Μήπως έχεις εσύ τις ικανότητες που έχω εγώ;» Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Κομπάζουν ακόμα και για τέτοια επιζήμια τεχνάσματα! Οι άνθρωποι που κρύβουν μέσα τους τα κίνητρα των δύσπιστων και παρεισφρέουν στην εκκλησία πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Γιατί; Κατά βάθος, αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στην αλήθεια και την αποστρέφονται. Με όποιον σκοπό κι αν πιστεύουν στον Θεό, είτε πρόκειται για κάτι που μπορούν να παραδεχτούν φανερά είτε όχι, η εκκλησία πρέπει, σύμφωνα με την ουσία τους ως δύσπιστους, να τους αποπέμψει ή να τους αποβάλει. Αυτοί οι δύσπιστοι παρεισφρέουν στην εκκλησία με συγκεκριμένο σκοπό, καθώς θέλουν μέσα στην εκκλησία να προβάλουν τα ταλέντα τους, να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκκλησία, αυτό το πολύτιμο μέρος, ως μέσο για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να αποκτήσουν εξουσία, να κάνουν επίδειξη, καθώς και να παραπλανήσουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τους ανθρώπους. Αν αναλογιστεί κανείς τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, είναι ικανοί να αναστατώσουν και να διαταράξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από τον οίκο του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να διακρίνουν τη δύσπιστη ουσία τους. Είτε βασιστείς στις εκδηλώσεις τους είτε στο γεγονός ότι συνέχεια δηλώνουν πως πιστεύουν στον Θεό, μόλις αντιληφθείς την κατάσταση και διακρίνεις ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δύσπιστους, πρέπει να τους απορρίψεις αποφασιστικά και δίχως δισταγμό. Όποια μέθοδο κι όση σοφία κι αν χρησιμοποιήσεις, βρες έναν τρόπο για να τους απομακρύνεις —αυτό το έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες— αυτό το έργο πρέπει να επωμιστούν. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου που πρέπει να αποπεμφθεί ή να αποβληθεί.

Β. Για να κάνει επαφές με το αντίθετο φύλο

Και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του δεύτερου είδους ανθρώπων οι οποίοι θα πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλονται; Κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ σχέση με την πίστη στον Θεό· απλώς τους έχει κάνει θετική εντύπωση. Δεν τους νοιάζει να μάθουν τι πρέπει να επιδιώξει ή να κερδίσει κανείς από την πίστη στον Θεό. Άκουσαν ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι πολύ ευσυνείδητοι και άδολοι, γι’ αυτό θέλουν να βρουν στην εκκλησία έναν ερωτικό σύντροφο, κι ύστερα να παντρευτούν και να ζήσουν μια σταθερή ζωή. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό έχουν, γι’ αυτό κι έρχονται στην εκκλησία για να βρουν τον ιδανικό σύντροφο. Αυτοί οι δύσπιστοι δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον να πιστέψουν στον Θεό· δεν τους νοιάζει καθόλου ο Δημιουργός, η αλήθεια, η σωτηρία, να γνωρίσουν τον Θεό, να κάνουν το καθήκον τους ή οποιαδήποτε άλλα τέτοια ζητήματα. Ακόμα κι αν, αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού και παρακολουθήσουν κηρύγματα, μπορέσουν να καταλάβουν, δεν θέλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Το μόνο που θέλουν είναι να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο και, ασφαλώς, ευελπιστούν να γνωρίσουν κι άλλους ανθρώπους και να διευρύνουν τον κύκλο τους. Καταφεύγουν στην πίστη στον Θεό με σκοπό να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς ξέρεις ότι έχουν αυτόν τον σκοπό; Ούτε έχουν πει κάτι τέτοιο ούτε σ’ Εσένα το έχουν αναφέρει!» Το δείχνουν με τη συμπεριφορά τους. Παρατηρήστε πώς αναζητούν πάντοτε το αντίθετο φύλο όταν κάνουν τα καθήκοντά τους ή όταν έρχονται σε επαφή με κάποιον. Μόλις βρουν ένα άτομο που τους αρέσει, συναναστρέφονται συνέχεια με αυτό το άτομο και έρχονται κοντά του, του κάνουν συνέχεια προσωπικές ερωτήσεις και προσπαθούν να το γνωρίσουν καλύτερα. Τέτοιες ασυνήθιστες πράξεις και εκδηλώσεις πρέπει να τραβήξουν την προσοχή των επικεφαλής και των εργατών, οι οποίοι θα πρέπει να παρατηρούν τι προθέσεις έχουν και ποιον σκοπό έχουν αυτοί οι άνθρωποι· πρέπει να διαπιστώσουν ποιος τους έχει κηρύξει το ευαγγέλιο, για ποιον λόγο αναζητούν κατεξοχήν την επαφή με το αντίθετο φύλο, για ποιον λόγο έχουν πάντα κάτι να πουν στο αντίθετο φύλο και για ποιον λόγο τούς αρέσει ιδιαίτερα το αντίθετο φύλο, και μάλιστα δείχνουν ιδιαίτερη περιέργεια και προσοχή προς τους ανθρώπους που τους αρέσουν. Τέτοιου είδους άτομα σχηματίζουν θετική εντύπωση γι’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Ακόμα κι αν δεν τους πολυενδιαφέρουν οι συναθροίσεις, να ακούν κηρύγματα, να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, να ψέλνουν ύμνους, να συναναστρέφονται σχετικά με προσωπικές εμπειρίες και άλλα τέτοια ζητήματα, σε γενικές γραμμές δεν λένε κάτι που προκαλεί αναστάτωση και διατάραξη. Επικεντρώνονται μόνο στο να βρουν έναν ερωτικό σύντροφο για να ζήσουν μαζί του μια καλή ζωή. Αν βρουν σύντροφο, τότε μπορούν να τον ακολουθήσουν στην πίστη στον Θεό· έστω κι αν οι ίδιοι δεν επιδιώκουν, μπορούν να υποστηρίξουν τον σύντροφό τους στην πίστη στον Θεό. Κάποιοι έχουν σχετικά αποδεκτή ανθρώπινη φύση, βοηθάνε και βάζουν τα δυνατά τους να είναι φιλικοί και ευγενικοί. Για παράδειγμα, μπορούν και ανέχονται τους άλλους, σκέφτονται κάθε τρόπο για να βοηθήσουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να τις ξεπεράσουν ή να δώσουν κάποιες συμβουλές, και ούτω καθεξής. Είναι σχετικά ευγενικοί απέναντι στους άλλους και δεν έχουν κακία μέσα τους, αλλά δεν πιστεύουν στον Θεό με πολύ έντιμο σκοπό και στόχο. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε την αποδέχονται, όποιος κι αν κάνει συναναστροφή μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αφού ακολουθήσουν για έξι μήνες ή για κάνα-δυο χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Παρόλο που δεν λένε ποτέ ότι δεν πιστεύουν και δεν δημιουργούν αναστάτωση ή διατάραξη, δεν εκδηλώνουν κανένα ενδιαφέρον για τα ζητήματα της πίστης στον Θεό. Είναι σωστό να μένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Πρέπει να απομακρύνονται τέτοιοι άνθρωποι; (Πρέπει κι αυτοί να απομακρύνονται.) Για ποιον λόγο; (Επειδή δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και δεν είναι στόχοι σωτηρίας. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, αναζητώντας διαρκώς σύντροφο, αυτό θα αναστατώσει τους άλλους και θα τους βάλει σε πειρασμό· δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο.) Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Για παράδειγμα, σε ορισμένους ανθρώπους αρέσει πολύ το κρέας. Όταν τρώνε κρέας, ξεχνάνε το έργο τους. Αν δεν έχουν κρέας, μπορούν και πάλι να διεκπεραιώσουν κάποιες εργασίες, αλλά όταν βρίσκουν κρέας, τότε το έργο τους καθυστερεί. Τι σημαίνει το κρέας γι’ αυτούς; (Πειρασμός.) Ακριβώς, είναι πειρασμός. Άρα, μπορούν εκείνοι που αναζητούν διαρκώς σύντροφο να θεωρηθούν πηγή πειρασμού; (Ναι.) Είναι όντως πηγή πειρασμού. Πρέπει να καταστεί σαφές σε αυτούς τους ανθρώπους το εξής: «Δεν είσαι ειλικρινής απέναντι στην πίστη στον Θεό ούτε απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν κατάφερες ποτέ να ενταχθείς στην εκκλησία και δεν θεωρήθηκες ποτέ αληθινός πιστός. Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια που έχουμε επαφές, είδαμε ποιος είναι ο σκοπός σου. Το μόνο που θες είναι να βρεις σύντροφο στην εκκλησία. Δεν κάνει αυτό κακό στους καλούς ανθρώπους; Οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν σου ταιριάζουν εσένα. Στους άπιστους υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι για σένα. Πήγαινε στους άπιστους να βρεις κάποιον». Αυτό που υπονοείται είναι το εξής: «Σε διακρίναμε. Δεν ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είσαι άνθρωπος του οίκου του Θεού. Δεν γίνεται να θεωρηθείς αδελφός ή αδελφή μας». Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία, σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα απομακρυνθούν οι άνθρωποι αυτοί που ψάχνουν αλόγιστα για σύντροφο και αποπλανούν τους άλλους. Εύκολο δεν είναι να διακρίνει κανείς τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι και δύσπιστοι. Συμπαθούν λιγάκι την εκκλησία, τη θρησκευτική πίστη και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνει η πίστη στον Θεό για να βρουν κάποιον σύντροφο ανάμεσα στους πιστούς, ώστε να ζήσουν μαζί του και να τον υπηρετήσουν με αφοσίωση. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Μήπως πρέπει να τους ικανοποιήσουμε; Μήπως πρέπει η εκκλησία να ρυθμίζει τέτοια ζητήματα; (Όχι.) Η εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να ικανοποιήσει τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Όσο κι αν θεωρούν καλούς ανθρώπους τους πιστούς, όσο κι αν πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους σωστά με αυτούς τους πιστούς ή ότι οι πιστοί μπορούν να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι, είναι ανώφελο· δεν έχει καμία σημασία η γνώμη τους. Τέτοιοι δύσπιστοι μπορούν να εντοπιστούν μάλιστα στις περισσότερες εκκλησίες. Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να αντιμετωπίζονται με τη μέθοδο σχετικά με την οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα ή μπορείτε, αν έχετε, να χρησιμοποιήσετε καλύτερες μεθόδους, αρκεί να τους χειρίζεστε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτοί οι δύσπιστοι συγκαταλέγονται στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων —είναι υπερβολή αυτό; (Όχι.) Έτσι ακριβώς φερόμαστε στους δύσπιστους.

Γ. Για να αποφύγει κανείς τις καταστροφές

Ποια άλλα είδη ανθρώπων πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλονται από την εκκλησία; (Ένα ακόμα είδος είναι όσοι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να αποφύγουν τις καταστροφές.) Ένας ακόμα σκοπός για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό είναι να αποφύγουν τις καταστροφές. Δεν πιστεύουν και μ’ αυτόν τον νοθευμένο τρόπο οι περισσότεροι άνθρωποι στον Θεό; (Ναι.) Τότε, πώς πρέπει να ξεχωρίζουμε ποιοι πρέπει εξαιτίας αυτού να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, και ποιοι παρουσιάζουν απλώς μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς και δεν πρέπει να αποπεμφθούν ούτε να αποβληθούν; Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με το κίνητρο να αποφύγουν τις καταστροφές —είναι γεγονός αυτό. Πρέπει ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό για να αποφύγουν τις καταστροφές, να ξεχωρίσετε τους δύσπιστους που πληρούν τα κριτήρια να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Για παράδειγμα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν πως αρχίζουν να επιδεινώνονται οι καταστροφές, ξεκινάνε να συμμετέχουν πιο συχνά στις συναθροίσεις και παίρνουν γρήγορα πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού που είχαν επιστρέψει παλιότερα στην εκκλησία, ισχυριζόμενοι ότι πλέον θέλουν να πιστέψουν με σοβαρότητα στον Θεό. Μόλις, όμως, περάσουν ή κοπάσουν οι καταστροφές, συνεχίζουν να ασχολούνται με τις δουλειές τους και να βγάζουν λεφτά, αποκλείοντας όλες τις μεθόδους επικοινωνίας, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να μην μπορούν να τους βρουν και να τους προσεγγίσουν για τις συναθροίσεις. Όταν σημειώνονται καταστροφές, αυτοί ψάχνουν ενεργά τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά όταν τελειώσουν οι καταστροφές, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές δυσκολεύονται πολύ να τους βρουν, και πολύ σπάνια μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους. Δεν είναι αρκετά προφανείς αυτές οι εκδηλώσεις; (Ναι.) Όταν δεν υπάρχει καταστροφή, λένε: «Οι άνθρωποι χρειάζονται μια κανονική ζωή. Πρέπει να ζούμε την καθημερινότητά μας. Πρέπει να μαγειρεύω κάθε μέρα στο σπίτι, πρέπει να πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο και να τα παίρνω, οπότε μερικές φορές δεν προλαβαίνω να πάω στις συναθροίσεις. Άλλωστε, η ζωή χρειάζεται λεφτά· πρέπει να καλυφθούν όλα τα έξοδα. Δεν γίνεται να επιβιώσουμε χωρίς να βγάζουμε λεφτά. Κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς λεφτά. Η πίστη στον θεό πρέπει να είναι πρακτική!» Λένε εύλογες κουβέντες και παρουσιάζουν μπόλικους λόγους, ενώ εστιάζουν εξ ολοκλήρου στο να βγάζουν λεφτά και να περνούν την καθημερινότητά τους, ενώ έρχονται πού και πού σε κάποια συνάθροιση και διαβάζουν σπανίως τα λόγια του Θεού. Έχουν μια χλιαρή στάση απέναντι στην πίστη στον Θεό, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όταν έρχεται η καταστροφή, λένε: «Αχ, δεν μπορώ χωρίς τον θεό· χρειάζομαι τον θεό! Πρέπει να προσεύχομαι στον θεό και να τον επικαλούμαι κάθε μέρα! Δεν προσπαθώ να αποφύγω τις καταστροφές· το βασικό είναι πως δεν μπορώ χωρίς τον θεό στην καρδιά μου. Και που ζω μια καλή ζωή, χωρίς τον θεό στην καρδιά μου, μου φαίνεται κενή!» Δεν μπορούν να πουν ούτε μια κουβέντα που να δείχνει ότι γνωρίζουν έστω κι ελάχιστα τον Θεό· το μόνο που λένε είναι δικαιολογίες για τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρουν πόσα βιβλία διανέμει σε όλους ο οίκος του Θεού· δεν ξέρουν σε ποιο θέμα έχουν φτάσει τα κηρύγματα· δεν ξέρουν πάνω σε ποιες αλήθειες γίνεται αυτήν τη στιγμή συναναστροφή στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής. Πάνε σε μια συνάθροιση μία φορά το εξάμηνο ή μία φορά το χρόνο. Όταν πηγαίνουν, λένε: «Καλά, τι απαίσιοι που είναι οι άπιστοι. Η κοινωνία είναι άδικη. Αυτός ο κόσμος είναι κακός. Είναι τόσο δύσκολο να προσπαθεί κανείς να βγάλει λεφτά! Το φορτίο του θεού για τους ανθρώπους είναι ελαφρύ...». Μιλάνε ακατάπαυστα για αυτά τα άχρηστα πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα θέματα και με το περιεχόμενο της συναναστροφής που γίνεται στη συνάθροιση. Λένε λίγα κενά λόγια στην προσευχή τους και μερικές επιφανειακές κουβέντες σχετικά με το ότι πιστεύουν στον Θεό, και τότε θεωρούν πως είναι πιστοί και νιώθουν στην καρδιά τους ηρεμία και γαλήνη. Είναι πίστη στον Θεό αυτό; Τι σόι αχρείοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αν τους ρωτήσεις: «Γιατί δεν συμμετέχεις συχνά στις συναθροίσεις;» θα απαντήσουν: «Δεν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες. Τέτοιο περιβάλλον έχει διαμορφώσει ο θεός για μένα, κι εγώ πρέπει να υποταχθώ». Τι ωραία που ακούγονται αυτά τα λόγια! Λένε επίσης: «Κοιτάξτε, ο θεός έχει διαμορφώσει για μένα αυτό το περιβάλλον. Όλη μου η οικογένεια βασίζεται σ’ εμένα για το φαγητό, οπότε για να τα βγάλω πέρα, χρειάζεται να βγάλω λεφτά! Προς το παρόν, η εργασία που μου έχει αναθέσει ο θεός είναι να βγάλω λεφτά». Παραλείπουν πλήρως να αναφερθούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, καθώς και στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους ως δημιουργήματα, ούτε φυσικά αναφέρονται στο πώς να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς συμμετέχουν κατά καιρούς σε μια συνάθροιση και κάνουν μια προσφορά ύψους μερικών γουάν, νομίζοντας ότι έχουν συνεισφέρει στον οίκο του Θεού. Είναι και κάποιοι άλλοι που, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους, προσεύχονται στον Θεό, ενώ λίγες μέρες μετά, όταν τα παιδιά τους είναι καλύτερα, προσφέρουν γρήγορα κάποια χρήματα στην εκκλησία και μετά εξαφανίζονται πάλι. Κάθε φορά που αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν συναναστρέφονται ποτέ σχετικά με την αλήθεια ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Όταν δεν συμβαίνουν καταστροφές ή συμφορές, δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό. Τα μόνα πράγματα για τα οποία συζητάνε κάθε μέρα είναι ασήμαντες οικιακές υποθέσεις, διαμάχες για το σωστό και το λάθος, η ζωή της σάρκας, διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και διάφορα πράγματα που έχουν δει κι έχουν ακούσει· σπάνια κάνουν συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν εκφράζουν μια ειλικρινή λέξη που να έχει σχέση με την πίστη στον Θεό. Κρατούν απλώς τη θέση τους στην εκκλησία για να αναζητήσουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Ακριβώς έτσι πιστεύουν στον Θεό· απλώς αναζητούν γαλήνη και ευλογίες χωρίς να επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια. Το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν προνόμια, χάρη και ευλογίες από την πίστη τους στον Θεό. Δεν τους νοιάζει η επόμενη ζωή, καθώς δεν μπορούν να τη δουν και δεν πιστεύουν καθόλου σ’ αυτή. Θέλουν μόνο να απολαύσουν τη χάρη του Θεού σ’ αυτήν τη ζωή και να αποφύγουν όλες τις καταστροφές. Αφού το καταφύγιό τους είναι ο Θεός και η εκκλησία, όποτε συμμετέχουν όντως σε συναθροίσεις, αυτό συμβαίνει σίγουρα γιατί αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή καταστροφές. Είναι οι άνθρωποι αυτοί ειλικρινείς πιστοί στον Θεό; (Όχι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Τυχοδιώκτες και δύσπιστοι.) Πρόκειται για δύσπιστους που θέλουν να εκμεταλλευτούν την εκκλησία για να αποφύγουν τις καταστροφές. Άραγε, πρέπει σε τέτοιους ανθρώπους να επιτρέπεται να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι.) Όταν έρχονται στις συναθροίσεις, αναστατώνουν τους άλλους και τους προκαλούν εσωτερική ταραχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπερβολικά ευγενικοί και θα ένιωθαν άβολα αν προσπαθούσαν να τους σταματήσουν, κι έτσι τους αφήνουν να φλυαρούν και να αναστατώνουν όλους όσοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού. Τι πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σ’ αυτό το σημείο; Δεν πρέπει ν’ αναλάβουν την ευθύνη να περιορίσουν τέτοιους ανθρώπους, να προστατέψουν τα συμφέροντα των πολλών και να διαφυλάξουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Μπορείς να τους πάρεις πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και να τους συμβουλέψεις να αποχωρήσουν από την εκκλησία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πειστεί κάποιος να αποχωρήσει από την εκκλησία. Σκεφτείτε μόνοι σας πώς να το κάνετε. Απλώς φροντίστε να μην μπορούν πια να έρθουν σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτός είναι καλός άνθρωπος. Μιλάει μόνο για κάποιες ασήμαντες οικιακές υποθέσεις στην εκκλησία, αλλά ούτε αναστατώνει το έργο της εκκλησίας ούτε μας επηρεάζει όταν εκτελούμε το καθήκον μας. Ας του δείξουμε, λοιπόν, ανοχή! Δεν πρέπει, εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, να δείχνουμε ανοχή και υπομονή απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους; Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια!» Στην περίπτωση αυτήν, πρέπει να εξετάσεις αν είναι στόχος σωτηρίας. Αν δεν είναι, δεν πρέπει να τον διακρίνουμε και να τον αποπέμψουμε; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Α, είμαι υπερβολικά ευγενικός· θα ντρεπόμουν αν προσπαθούσα να τον πείσω να αποχωρήσει από την εκκλησία». Το συγκεκριμένο πρόβλημα λύνεται εύκολα. Αν, πολύ απλά, δεν έχεις επαφές μαζί του, ούτε θα σε αναστατώσει ούτε θα σε περιορίσει. Ακόμα κι αν τον συναντήσεις τυχαία, δεν χρειάζεται να επικοινωνήσεις μαζί του. Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσεις μαζί του για ζητήματα που αφορούν την πίστη στον Θεό· απλώς φέρσου του σαν να είναι άπιστος. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε με αγάπη και να συναναστραφούμε μαζί του σχετικά με την αλήθεια που καταλαβαίνουμε;» Σχετικά με τέτοιους δύσπιστους, αν πραγματικά έχεις αγάπη μέσα σου, μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια. Αν μπορέσεις όντως να τους αλλάξεις, τότε δεν είναι ανάγκη να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν πρόκειται να χαραμίσω τον κόπο μου. Είναι ανώφελο να τον βοηθήσω, σαν να πλένω ένα γουρούνι· όσο κι αν το καθαρίσεις, πάλι θα πάει να κυλιστεί στη λάσπη. Τέτοιο πλάσμα είναι· δεν πρόκειται να αλλάξει!» Αν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε έχεις δίκιο. Θα συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τέτοιους δύσπιστους για να τους βοηθήσεις; Θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό το μάταιο έργο; (Όχι.) Σ’ αυτό το σημείο, συνειδητοποιείτε ότι ήσασταν ανόητοι και δεν είχατε διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους. Οι δύσπιστοι δεν αλλάζουν. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν, επίσης, πως εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό κάνουν καλές πράξεις και αποφεύγουν να κάνουν κακές πράξεις, δεν πιέζουν τους άλλους ούτε τους εξαπατούν. Έχουν καλή εντύπωση για όσους πιστεύουν στον Θεό, γι’ αυτό καμουφλάρονται υπό το λάβαρο του «πιστεύω ότι υπάρχει Θεός» και «είναι καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό», και τρυπώνουν σαν σκουλήκια στην εκκλησία, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές. Κάποιους όντως τους εξαπατούν έτσι, κι εκείνοι όντως τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές, τους επισκέπτονται συχνά και τους βοηθούν. Αργούν πολύ να συνειδητοποιήσουν το εξής: «Ο άνθρωπος αυτός έρχεται στην εκκλησία μόνο όποτε αντιμετωπίζει καταστροφές ή δυσκολίες, ενώ λέει άχρηστες ανοησίες. Όταν όλα τού πάνε καλά και κυλούν ομαλά, όταν η ζωή του πάει καλά, αδιαφορεί για τους πάντες. Αν ξέραμε νωρίτερα ότι ήταν τέτοιος αχρείος, δεν θα τον είχαμε βοηθήσει ούτε θα είχαμε κάνει τόση προσπάθεια!» Έχει νόημα να μετανιώνεις τώρα; Είναι πολύ αργά για να μετανιώνεις· ήδη έχεις πει τόσα πράγματα τζάμπα! Με λίγα λόγια, τέτοιοι δύσπιστοι πρέπει να διακρίνονται, να αντιμετωπίζονται και να αποπέμπονται από την εκκλησία το ταχύτερο δυνατό. Μην τους βλέπετε ως αδελφούς και αδελφές· δεν είναι αδελφοί και αδελφές. Μόνο εκείνοι που έχει επιλέξει ο Θεός είναι αδελφοί και αδελφές· μόνο εκείνοι που μπορούν να σωθούν και επιδιώκουν να λατρεύουν τον Θεό είναι αδελφοί και αδελφές. Εκείνοι που αράζουν στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν τις καταστροφές και απολαμβάνουν αχόρταγα τη χάρη του Θεού χωρίς να αποδέχονται την αλήθεια είναι δύσπιστοι. Αυτοί δεν είναι αδελφοί και αδελφές και σίγουρα δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Το καταλαβαίνετε; Αυτοί οι δύσπιστοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές· θα πρέπει να τους ξεφορτώνεστε όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, και είναι και μια αρχή που πρέπει να καταλαβαίνουν ξεκάθαρα όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού.

23 Οκτωβρίου 2021