Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να προστατεύουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από την αναστάτωση, την παραπλάνηση, τον έλεγχο των αντίχριστων και τη βλάβη απ’ αυτούς, καθώς και να του δώσουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους αντίχριστους και να τους απαρνιέται από καρδιάς». Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν: Πάνω σε ποια συγκεκριμένα σημεία που αφορούν το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δέκατης τρίτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών συναναστραφήκαμε; (Συναναστραφήκαμε πάνω σε πέντε σημεία: στην έκθεση, στο κλάδεμα, στην ανάλυση, στον περιορισμό και στην παρακολούθηση.) Αυτά τα πέντε σημεία αποτελούν τις συγκεκριμένες εργασίες που περιλαμβάνει αυτή η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών· πρόκειται για τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να επιτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες ως προς τους αντίχριστους. Και ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής, λοιπόν, όσον αφορά αυτές τις εργασίες; Συναναστραφήκαμε και πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες την προηγούμενη φορά; (Ναι.) Οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής είναι οι ακόλουθες: Κατ’ αρχάς, φοβούνται μήπως προσβάλουν τους άλλους και δεν τολμάνε να αποπέμψουν ούτε να αποβάλουν τους αντίχριστους. Δεύτερον, δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Τρίτον, λειτουργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους. Τέταρτον, δείχνουν ανευθυνότητα απέναντι στον εκλεκτό λαό του Θεού. Και πώς φαίνεται η ανευθυνότητα; Οι ψευδοεπικεφαλής, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις διαταράξεις και την παραπλάνηση των αντίχριστων, δεν μπορούν να προστατέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν τις κακές πράξεις των αντίχριστων, δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν τις πλεκτάνες του Σατανά ούτε μπορούν να κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, έτσι ώστε να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τους αντίχριστους —δεν εκτελούν τέτοιο έργο. Επίσης, όσον αφορά εκείνους που έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, τους οποίους παραπλανούν οι αντίχριστοι, οι ψευδοεπικεφαλής όχι μόνο δεν κάνουν καθόλου έργο για να τους επαναφέρουν, αλλά λένε και απάνθρωπα πράγματα, όπως: «Τους άξιζε». Αυτό αποτελεί συγκεκριμένη εκδήλωση ανευθυνότητας, που δείχνει ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν διαθέτουν το παραμικρό αίσθημα φορτίου για το έργο της εκκλησίας. Οι παραπάνω εκδηλώσεις συνιστούν συγκεκριμένες πράξεις και προσεγγίσεις των ψευδοεπικεφαλής, στις περιπτώσεις που οι αντίχριστοι παραπλανούν και αναστατώνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Η συγκεκριμένη στάση που τηρούν απέναντι σε αυτό το έργο χαρακτηρίζεται από ανευθυνότητα και έλλειψη αφοσίωσης. Προβάλλουν έναν σωρό δικαιολογίες και χρησιμοποιούν έναν σωρό μεθόδους για να δώσουν το πράσινο φως στους αντίχριστους, κι ενεργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους, ενώ δεν καταφέρνουν να προστατέψουν το έργο της εκκλησίας ή τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εάν μπορούσαν οι ψευδοεπικεφαλής να λύσουν αμέσως τέτοια προβλήματα όπως το ότι οι αντίχριστοι αναστατώνουν, παραπλανούν, ελέγχουν και ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, κι έπειτα να περιορίσουν, να απομονώσουν και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν τους αντίχριστους, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού θα προστατευόταν στον μέγιστο βαθμό. Εκείνοι, όμως, ως επικεφαλής, είναι ανίκανοι για το συγκεκριμένο έργο. Από άλλη οπτική, θα μπορούσε να πει κανείς ότι προστατεύουν στα κρυφά τους αντίχριστους και τους ανοίγουν τον δρόμο, έτσι ώστε οι τελευταίοι να συνεχίσουν να παραπλανούν, να ελέγχουν και να ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, καθώς και να αναστατώνουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή και τον εκλεκτό λαό του Θεού όσο εκτελεί τα καθήκοντά του. Οι παραπάνω είναι κάποιες από τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής.

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος πρώτο)

Εφόσον τελειώσαμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, η σημερινή μας συναναστροφή θα επικεντρωθεί στη δέκατη τέταρτη. Το περιεχόμενο της δέκατης τέταρτης ευθύνης είναι παρεμφερές κατά κάποιον τρόπο με το περιεχόμενο της δέκατης τρίτης. Το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο της δέκατης τέταρτης ευθύνης τους δεν έχει να κάνει μόνο με τους αντίχριστους, αλλά αφορά και τους διάφορους κακούς ανθρώπους, γεγονός που καθιστά το εύρος της πιο μεγάλο σε σχέση με τη δέκατη τρίτη. Προτού αρχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη, ας διαβάσουμε κατ’ αρχάς το περιεχόμενό της. (Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους».) Δεν είναι μακροσκελής αυτή η πρόταση, αλλά όταν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα όσο ακούγονται εκ πρώτης όψεως. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που αναφέρει η παραπάνω πρόταση; Σε ποιους απευθύνεται το έργο που πρέπει να εκτελέσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Στους διάφορους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους.) Και ποιο είναι το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν; (Να τους διακρίνουν άμεσα. Μόλις τους διακρίνουν, πρέπει να τους αποπέμψουν ή να τους αποβάλουν.) Έγκαιρη διάκριση, χωρίς χρονοτριβή· μόλις αναγνωρίσουν τα σημάδια, πρέπει να τους κρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν σωστά, και στη συνέχεια να αντιμετωπίζουν τους εμπλεκόμενους μέσω της αποπομπής τους. Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απαρτίζεται από δύο εργασίες: να διακρίνουν τους ανθρώπους και να λύνουν τα προβλήματα. Εκ πρώτης όψεως, αυτό μοιάζει πολύ απλό: Αρχικά πρέπει να τους διακρίνουν, και μετά να σχεδιάσουν εγκαίρως λύσεις και μέτρα που θα στοχεύουν στους διάφορους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους οι οποίοι πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Από αυτήν την οπτική, φαντάζει εύκολο να κάνουν καλά αυτό το έργο και να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη οι επικεφαλής και οι εργάτες, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, δεδομένου ότι ο οίκος του Θεού έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν εκτενή συναναστροφή πάνω στις λεπτομέρειες που αφορούν το πώς να διακρίνονται και να αποπέμπονται οι διάφοροι άνθρωποι, και έχει συζητηθεί εκτενώς το θέμα. Εκ πρώτης όψεως, το έργο που περιλαμβάνεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη είναι κατά κάποιον τρόπο παρόμοιο με το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δωδέκατης και της δέκατης τρίτης ευθύνης πάνω στις οποίες έχει γίνει ήδη συναναστροφή· στη δέκατη τέταρτη ευθύνη, όμως, το έργο που κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν απευθύνεται μόνο στους αντίχριστους, αλλά και σε διάφορους κακούς ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτόν, αυξάνεται το εύρος του ώστε να συμπεριλάβει διάφορα είδη κακών ανθρώπων, πράγμα που απαιτεί συστηματική και συγκεκριμένη συναναστροφή. Λόγω του ότι δεν πρόκειται για τις εκδηλώσεις ενός είδους κακών ανθρώπων, αλλά για διάφορα είδη, στη συναναστροφή μας σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών θα εστιάσουμε στο να προσδιορίσουμε επακριβώς σε ποιους απευθύνεται αυτό το έργο. Αυτό αποτελεί τη μία πτυχή. Επίσης, εκείνο πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε στη συνέχεια με λεπτομέρειες είναι το πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι —αν πρέπει να περιορίζονται, να απομονώνονται, να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται.

Τι είναι εκκλησία

Προτού συναναστραφούμε με λεπτομέρειες σχετικά μ’ αυτό το έργο, ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω σ’ ένα επιμέρους θέμα. Αυτό το επιμέρους θέμα μπορεί να το ξέρετε πολύ καλά ή μπορεί και να πρόκειται για ένα θέμα που δεν το έχετε κατανοήσει και πολύ καλά. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Είναι το εξής: «Τι είναι εκκλησία;» Πώς σας ακούγεται αυτό το θέμα; Κάποιοι ίσως να έλεγαν: «Αφού συναναστρέφεσαι σχετικά με τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών, απλώς κάνε συναναστροφή συγκεκριμένα σχετικά μ’ αυτό. Για ποιον λόγο να συναναστραφείς πάνω στο τι είναι εκκλησία; Μήπως έχει σχέση με το συγκεκριμένο θέμα;» Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει άσχετο και μάλιστα κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτό το θέμα είναι τελείως άσχετο. Γιατί το αναφέρεις για συναναστροφή;» Όποιες σκέψεις κι αν έχετε, αφήστε τις κατά μέρος και αναλογιστείτε πρώτα τι είναι εκκλησία. Μόλις συναναστραφούμε ξεκάθαρα πάνω στον ορισμό αυτής της λέξης, πάνω στον όρο «εκκλησία», θα καταλάβετε για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

1. Διάφορες ερμηνείες του όρου «εκκλησία»

Για να συναναστραφούμε σχετικά με το τι είναι εκκλησία, πρέπει να δώσουμε μια ξεκάθαρη και ακριβή εξήγηση του όρου «εκκλησία»· πρέπει να επικοινωνήσουμε τον συγκεκριμένο και ακριβή ορισμό του όρου «εκκλησία». Πρώτα πρώτα, μπορείτε να συζητήσετε πώς καταλαβαίνετε και αντιλαμβάνεστε τον όρο «εκκλησία». Τι είναι εκκλησία; Ας το εξηγήσουμε στην αρχή θεωρητικά και ας περάσουμε μετά σε έναν ορισμό πιο συγκεκριμένο και σχετικά πρακτικό. (Η δική μου ερμηνεία είναι ότι εκκλησία ονομάζεται το μέρος όπου συναθροίζονται αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια για να εκδηλώσουν τη λατρεία τους προς τον Θεό.) Αυτός ο ορισμός αναφέρεται στο τι μέρος είναι η εκκλησία· ουσιαστικά πρόκειται για μια χειροπιαστή, υλική οντότητα. Αυτός είναι ένας θεωρητικός ορισμός. Είναι ακριβής αυτός ο ορισμός; Μήπως έχει κάποιες ανακρίβειες; Από θεωρητική άποψη, ο παραπάνω ορισμός είναι αποδεκτός. Μπορεί κανείς να προσθέσει κάτι ακόμα; (Θα προσθέσω εγώ. Χάρη στην εμφάνιση και το έργο του Θεού, καθώς και στο ότι Αυτός έχει εκφράσει την αλήθεια, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθεί τον Θεό· αυτοί στο σύνολό τους απαρτίζουν αυτό που ονομάζεται εκκλησία.) Ο ορισμός αυτός περιγράφει τι σύνολο αποτελεί η εκκλησία. Είναι επίσης ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. (Θα συμπληρώσω ότι αυτή η ομάδα ανθρώπων έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και, όταν αυτοί συναθροίζονται για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, υπάρχει η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, κι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αναπτυχθούν στη ζωή. Η εκκλησία είναι μια συνάθροιση τέτοιων ανθρώπων.) Με την προσθήκη αυτήν στον ορισμό της εκκλησίας περιγράφεται τι είδους συνάθροιση είναι· εκείνο που προσδιορίζει αυτήν τη συνάθροιση είναι ότι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ότι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι αναπτύσσονται στη ζωή. Κι αυτός ο ορισμός της εκκλησίας είναι ουσιαστικά ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. Έχετε να συμπληρώσετε τίποτα άλλο; (Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που υιοθετεί τα λόγια του Θεού ως αρχή της άσκησης, και την οποία διέπει η αλήθεια και ο Χριστός. Η ομάδα αυτή μπορεί να βιώσει το έργο του Θεού, να αποδεχτεί την αλήθεια, να αναπτυχθεί στη ζωή και να σωθεί. Μια τέτοια ομάδα ονομάζεται εκκλησία.) Αυτή η «ομάδα» ταυτίζεται με το «σύνολο» που αναφέρθηκε πριν από λίγο. Έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο; Αν δεν έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο, τότε μπορείτε να επαναλάβετε τις τέσσερις ερμηνείες που αναφέρθηκαν παραπάνω· με άλλα λόγια, ποιος ακριβώς θεωρούσες ότι είναι ο ορισμός της εκκλησίας από τότε που πρωτοπίστεψες στον Θεό μέχρι τώρα. Πρέπει να είναι εύκολο να το ορίσεις θεωρητικά, έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα, ένα σύνολο ανθρώπων που ακολουθούν και λατρεύουν ειλικρινά τον Θεό μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που ακολουθεί το θέλημα του Θεού, επιδιώκει να υποταχθεί στον Θεό και Τον λατρεύει μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού, και είναι σε θέση να λατρεύει τον Θεό, μπορεί να αποκαλείται εκκλησία. Όλα αυτά δεν αποτελούν θεωρητικούς ορισμούς της εκκλησίας; (Ναι.) Καταλαβαίνετε και γνωρίζετε όλοι σας το περιεχόμενο αυτών των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τον ορισμό της εκκλησίας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ε, τότε, επαναλάβετέ το. (Η λέξη «εκκλησία» αναφέρεται σε ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και ακολουθούν τον Χριστό. Μια αληθινή εκκλησία έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού· τη διέπει ο Χριστός και η αλήθεια, ενώ εκεί οι ακόλουθοι του Θεού τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, βιώνουν το έργο του Θεού και έχουν ζωή-είσοδο. Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία. Η εκκλησία διαφέρει από τις θρησκευτικές κοινότητες. Η εκκλησία δεν ασχολείται με θρησκευτικές τελετουργίες ούτε με εξωτερικές μορφές λατρείας του Θεού.) Ουσιαστικά έτσι ορίζεται θεωρητικά η εκκλησία. Για παράδειγμα, όταν ορίζεται η εκκλησία ως ένα μέρος όπου συναθροίζονται άνθρωποι τους οποίους έχει καλέσει ο Θεός ή όταν ορίζεται η εκκλησία ως ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, Τον ακολουθούν, υποτάσσονται σε Αυτόν και Τον λατρεύουν ή όταν ορίζεται η εκκλησία ως μια συνάθροιση ανθρώπων τους οποίους έχει καλέσει ο Θεός και ούτω καθεξής, όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί αντικατοπτρίζουν κάποιες βασικές ερμηνείες ή ορισμούς της εκκλησίας από διάφορες ομάδες πιστών. Ας μην επεκταθούμε στο πώς ακριβώς ορίζουν την εκκλησία οι διάφορες θρησκείες και τα διάφορα δόγματα —για εμάς που ακολουθούμε τον Θεό, πώς ορίζεται η εκκλησία; Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχουν την καθοδήγηση του Θεού, και μπορούν να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, επιδιώκουν την αλήθεια, επιδιώκουν την υποταγή στον Θεό και Τον λατρεύουν. Είτε την ορίσει κανείς ως μέρος, ως σύνολο, ως συνάθροιση, ως ομάδα, ως κοινότητα, είτε ως οτιδήποτε άλλο —όποιος όρος κι αν χρησιμοποιηθεί— τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τον ορισμό είναι κατά βάση αυτά. Αν κρίνουμε από τη βασική κατανόηση που έχουν οι άνθρωποι για την εκκλησία, από τα χαρακτηριστικά που χρησιμοποιείτε για να ορίσετε τον όρο «εκκλησία», είναι προφανές ότι μόλις ακολουθήσουν οι άνθρωποι τον Θεό και καταλάβουν κάποιες αλήθειες, δεν αντιλαμβάνονται πια την εκκλησία ως μια συνηθισμένη κοινότητα ή ομάδα. Αντίθετα, είναι κάτι που έχει σχέση με την ειλικρινή πίστη στον Θεό, με το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού, με το να έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και με το να μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει, ή έχει σχέση με πτυχές που αφορούν τη ζωή-είσοδο, την αλλαγή διάθεσης, την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και άλλα. Από αυτήν την οπτική, από τη στιγμή που άρχισε ο Θεός να κάνει το έργο Του, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κατανοήσει και αντιληφθεί πιο βαθιά και συγκεκριμένα τον όρο «εκκλησία»· ο τρόπος που τον κατανοούν εναρμονίζεται περισσότερο με την ιδέα του Θεού για το τι είναι η εκκλησία. Παύει πλέον να είναι κάτι απλό, όπως ένα κτίριο, μια κοινωνική κοινότητα, μια μονάδα διοίκησης, ένας θεσμός ή οτιδήποτε άλλο· αντίθετα, έχει να κάνει με πράγματα όπως η πίστη στον Θεό, τα λόγια του Θεού, η αλήθεια και η λατρεία του Θεού.

2. Τι αξία έχει η ύπαρξη μιας εκκλησίας και τι έργο κάνει

Δεν θα βγάλουμε αυτήν τη στιγμή βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με τη συγκεκριμένη έννοια και τον συγκεκριμένο ορισμό της εκκλησίας. Αφού έχετε τη βασική έννοια του όρου «εκκλησία» ή τον ορισμό της, άραγε έχετε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα, όπως την αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας, το έργο που συντελείται από την ύπαρξη μιας εκκλησίας και τον ρόλο που διαδραματίζει μια εκκλησία ανάμεσα στους ανθρώπους; Έχει σχέση το περιεχόμενο αυτών των πτυχών και με τον ορισμό της εκκλησίας; Με λίγα λόγια, αυτά που κάνει μια εκκλησία αποτελούν την αξία της ύπαρξής της. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα σπίτι —ποιος είναι ο σκοπός αυτού του σπιτιού; Ποια είναι η αξία και η σημασία που έχει για όσους ζουν μέσα σ’ αυτό και το χρησιμοποιούν; Αν μη τι άλλο, προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, κι αυτή είναι μια από τις πτυχές της αξίας του· μια άλλη πλευρά της αξίας του είναι ότι, όταν είσαι εξουθενωμένος και κουρασμένος, όταν δεν έχεις πού να πας, το σπίτι είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να ξεκουραστείς και να βρεις γαλήνη και ευχαρίστηση. Αυτό το μέρος λέγεται σπίτι, αλλά για σένα τι λειτουργία επιτελεί; Προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, ξεκούραση και χαλάρωση, τη δυνατότητα να απολαμβάνεις την ελευθερία σου, και πάει λέγοντας· οι λειτουργίες αυτές συνιστούν την αξία που έχει για σένα αυτό το σπίτι. Πάμε πάλι, λοιπόν: ποιος είναι ο ρόλος μιας εκκλησίας; Τι αξία και σημασία έχει η δημιουργία και η ύπαρξή της; Με λίγα λόγια, τι ακριβώς κάνει μια εκκλησία, τι ρόλο παίζει; Το έχετε ξεκαθαρίσει αυτό; Ποιο συγκεκριμένο έργο ή ποιο είδος έργου οφείλει να κάνει μια εκκλησία, και πού πρέπει να εκτείνεται το πεδίο δράσης της, για να μπορεί να αποκαλείται εκκλησία, για να μπορέσει αυτό το έργο να είναι εκείνο που θα πρέπει να κάνει μια πραγματική εκκλησία; Αυτό είναι ένα μέρος του συγκεκριμένου περιεχομένου για το οποίο πρέπει να γίνει συναναστροφή ως προς τον ορισμό της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, τι ακριβώς έργο κάνει μια εκκλησία; (Κατά κύριο λόγο, διαδίδει τα λόγια του Θεού, μαρτυρά περί του έργου του Θεού και διαδίδει το ευαγγέλιο, δίνοντας έτσι σε περισσότερους ανθρώπους την ευκαιρία να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του.) Είναι συγκεκριμένη αυτή η εργασία; (Ναι.) Αυτό αποτελεί τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας και είναι μία από τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να κάνει, αλλά δεν είναι η μόνη. Το να διαδίδει τα λόγια του Θεού και να μαρτυράει περί του έργου του Θεού αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την εργασία; Η εκάστοτε ευαγγελική ομάδα. Τι άλλο έργο κάνει η εκκλησία; (Οργανώνει τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να συναθροίζονται, να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αλλά και να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, ώστε να κατανοούν συνεχώς την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους.) Αυτή η συγκεκριμένη εργασία είναι η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να κατανοούν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Η διάδοση των λόγων του Θεού αποτελεί μεγάλη και σημαντική εργασία για μια εκκλησία. Η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να κατανοούν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους αποτελεί το βασικότερο έργο μιας εκκλησίας· αυτό διευθύνεται εκ των έσω. Αυτές οι δύο εργασίες, η μία εξωτερική και η άλλη εσωτερική, αποτελούν το έργο που προκύπτει από την ύπαρξη μιας εκκλησίας. Μπορεί κιόλας να πει κανείς ότι αυτά αποτελούν τις δύο σημαντικές εργασίες που θα πρέπει να εκτελέσει μια εκκλησία. Υπάρχουν άλλες; (Άλλη μία εργασία είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους να βιώσουν την κρίση του Θεού, ώστε να καθαρθούν και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους.) Αυτό αποτελεί μια συγκεκριμένη εσωτερική εργασία της εκκλησίας. Όλες αυτές οι εργασίες που έχετε αναφέρει αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά αυτά που πρέπει να κάνει μια εκκλησία. Το να βιώνει κανείς το έργο του Θεού, όπως το να βιώνει διάφορα περιβάλλοντα, να βιώνει την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και ούτω καθεξής, να καταφέρνει τελικά να αλλάξει τη διάθεσή του και να φτάνει στη σωτηρία, αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Αυτό το αποτέλεσμα και αυτόν τον αντίκτυπο στους ανθρώπους έχει η δημιουργία και η ύπαρξη μιας εκκλησίας. Το έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού και της μαρτυρίας περί του Θεού δεν το κάνει μόνο η ευαγγελική ομάδα· γίνεται και μέσα από διάφορα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ύμνους, διάφορα βίντεο και ταινίες και άλλα τέτοια, τα οποία αποτελούν κι αυτά συγκεκριμένο περιεχόμενο και προγράμματα που συμπεριλαμβάνονται στο έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού. Επίσης, υπάρχουν εργασίες που έχουν σχέση με την εκκλησιαστική ζωή: το να τρώει και να πίνει κανείς τα λόγια του Θεού για να καταλάβει την αλήθεια, να μπορέσει να υποταχθεί στον Θεό και να Τον γνωρίσει, καθώς και να βιώσει το έργο του Θεού και τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει οργανώσει ο Θεός μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης των καθηκόντων, ώστε να καταφέρει να αλλάξει τη διάθεσή του και να φτάσει στη σωτηρία. Αυτές είναι διάφορες εργασίες που προκύπτουν με βάση την ύπαρξη μιας εκκλησίας μόλις αυτή δημιουργηθεί. Εκτός από αυτές τις κύριες εργασίες, υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες; Ποιες είναι οι δευτερεύουσες εργασίες; Πρόκειται για έργο που δεν είναι τόσο σημαντικό ή αφορά γενικές υποθέσεις, το οποίο, ωστόσο, δεν παύει να προσφέρει κάποια οφέλη στον εκλεκτό λαό του Θεού ως προς την επιδίωξη της αλήθειας και την εκτέλεση των καθηκόντων του· το έργο αυτό μπορεί να ασκήσει θετική επιρροή στους ανθρώπους ως προς την ανάπτυξη της ζωής τους και τη μεταβολή των απόψεών τους για τα ζητήματα. Άραγε, σε ιδιαίτερες περιστάσεις, το έργο των γενικών υποθέσεων που αφορά τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων και το οποίο προκύπτει από το έργο της εκκλησίας μετράει ως απαραίτητο έργο μιας εκκλησίας; Για παράδειγμα, η γεωργία, η εκτροφή ζώων και οι υπόλοιπες δραστηριότητες που εξασφαλίζουν κάποια αναγκαία τρόφιμα για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους μετράνε ως βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και η εξασφάλιση ηλεκτρονικών υπολογιστών, εξοπλισμού και άλλων πραγμάτων για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους; Αυτά μήπως μετράνε ως βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και τότε σε τι αφορά το βασικό έργο μιας εκκλησίας; Εδώ αναφέρεται ο ορισμός της εκκλησίας. Οι ορισμοί που δώσατε προηγουμένως για την εκκλησία ήταν καλοί· έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτούς, διότι τα χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν τους ορισμούς σας αφορούν ανώτερες αλήθειες, όπως είναι η ζωή-είσοδος των ανθρώπων, το να πιστεύουν αληθινά στον Θεό και το να Τον ακολουθούν, το να γνωρίζουν τον Θεό, ακόμα και το να πετύχουν αλλαγή διάθεσης, να υποτάσσονται στον Θεό και να λατρεύουν τον Θεό. Με βάση αυτό το σημείο, η ύπαρξη μιας εκκλησίας δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη σαρκική ζωή και με τα συμφέροντα των ανθρώπων, όπως το να τους κρατάει ζεστούς και χορτάτους, να τους διατηρεί υγιείς ή να φροντίζει για το μέλλον τους. Η εκκλησία δεν υπάρχει για να υποστηρίζει τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων ούτε για να δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να απολαμβάνουν καλύτερα τη σαρκική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτό δεν είναι σωστό. Τα λόγια του Θεού αναφέρουν τη σωματική μας ζωή και την επιβίωσή μας, και μας λένε να μάθουμε κάποιες σύγχρονες τέχνες και γνώσεις για να παραμείνουμε υγιείς. Αυτά δεν έχουν σχέση με την επιβίωσή μας;» Αυτά θεωρούνται το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Αφού η εκκλησία αποτελείται από πιστούς στον Θεό και αφού η ζωή των ανθρώπων είναι φυσικό να σχετίζεται με το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγη, το μεταφορικό μέσο και τις καθημερινές ανάγκες, η εκκλησία βοηθά περιστασιακά τους ανθρώπους να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Αφού λυθούν όλα αυτά, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Η εκκλησία είναι υπεύθυνη και για τις καθημερινές μας ανάγκες. Αυτό είναι το σύνηθες έργο της εκκλησίας και το ουσιαστικό της έργο». Δεν αποτελεί παρανόηση αυτό; (Ναι.) Και πού οφείλεται αυτή η παρανόηση; (Δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιο είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας.) Γιατί δεν το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό ακόμα και τώρα; Μήπως έχουν κάποιο πρόβλημα κατανόησης; (Ναι.) Γιατί έχουν πρόβλημα κατανόησης; Αυτό είναι θέμα επιπέδου. Τελικά, το πρόβλημα είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο.

Μόλις τώρα αναφέρθηκαν τρία σημεία που αφορούν το βασικό έργο μιας εκκλησίας: Το πρώτο είναι η κατάθεση μαρτυρίας στα λόγια του Θεού και η διάδοσή τους. Ένα ακόμα είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, αλλά και να τους βοηθάει να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Κι ένα ακόμα είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να βιώσουν το έργο του Θεού, να βιώσουν την κυριαρχία του Θεού και να αποβάλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, για να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους με βάση την κατανόηση των λόγων του Θεού. Όλα αυτά στόχο έχουν να φτάσουν οι άνθρωποι στη σωτηρία. Αυτά τα τρία σημεία τα έχουμε συνοψίσει καλά· αποτελούν το έργο που χρειάζεται να κάνει μια εκκλησία, αλλά και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας τόσο για την ανθρωπότητα όσο και για τα μέλη της εκκλησίας και για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Για ξανασκεφτείτε, πέρα από αυτές τις βασικές εργασίες, τι άλλα βασικά οφέλη κερδίζουν οι άνθρωποι εκτός από το να βιώνουν αυτό το έργο που εκτελούν οι εκκλησίες; (Οι άνθρωποι μαθαίνουν να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα.) Η απάντηση να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα πλησιάζει κάπως· έχει να κάνει με το βασικό έργο μιας εκκλησίας. Όταν μιλάμε για το βασικό έργο, αναφερόμαστε στις αντιπροσωπευτικές εργασίες. Αυτά για τα οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα αποτελούν τα θετικά πράγματα που κερδίζουν οι άνθρωποι ή ένα μέρος του έργου που επιτελούν οι εκκλησίες, στα οποία οι άνθρωποι μετέχουν ή τα οποία βιώνουν. Εκτός από αυτές τις βασικές εργασίες, μια άλλη πτυχή της αξίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας είναι να βοηθάει τους ανθρώπους να καταλάβουν την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους. Άραγε, είναι κι αυτή μια βασική εργασία της εκκλησίας πέρα από τις τρεις εργασίες για τις οποίες κάνατε συναναστροφή; Είναι κι αυτή μια συγκεκριμένη εργασία; (Ναι.) Αν τη συγκρίνουμε με τις τρεις πρώτες εργασίες, αυτή θεωρείται δευτερεύουσα. Για ποιον λόγο θεωρείται δευτερεύουσα; Γιατί πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που το επιτυγχάνουν οι άνθρωποι βιώνοντας τις τρεις πρώτες εργασίες· το πετυχαίνει κανείς αν βιώνει το έργο του Θεού, αν τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού, αν κατανοεί την αλήθεια, αν κατανοεί τη διεφθαρμένη διάθεσή του και αν γνωρίζει τον Θεό. Αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι κατανοούν τελικά αυτήν τη μοχθηρή ανθρωπότητα, αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, αλλά και την επιρροή του σκότους. Άραγε, τώρα, έχει επιτευχθεί έστω και εν μέρει αυτό το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτή δεν είναι η αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας; Αυτή δεν είναι, άραγε, μια λειτουργία και ένα αποτέλεσμα που θα πρέπει να έχει η ύπαρξη μιας εκκλησίας γι’ αυτούς που ακολουθούν τον Θεό; (Ναι.) Αφενός, έχει αυτό το αντικειμενικό αποτέλεσμα· αφετέρου, οι εκκλησίες επιτελούν, επίσης, αυτό το έργο με θετικό και ενεργό τρόπο. Ποια είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα που περιλαμβάνει αυτό το έργο; Για παράδειγμα, οι ταινίες για τον εκλεκτό λαό του Θεού που βιώνει συλλήψεις και βασανιστήρια. Αυτές, πρώτα πρώτα, αποτελούν μαρτυρίες που δημιουργούν εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό όταν δέχονται τις άγριες διώξεις του Σατανά· δεύτερον, εκθέτουν το γεγονός ότι αυτή η μοχθηρή ανθρωπότητα, αυτός ο σκοτεινός κόσμος και οι σκοτεινές επιρροές αντιστέκονται στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά και καταδικάζουν τον Θεό και την αλήθεια· εκθέτουν, επίσης, και τις διάφορες μεθόδους με τις οποίες διώκουν άγρια όσους ακολουθούν τον Θεό. Οι ταινίες, καθώς εκθέτουν όλα αυτά τα πράγματα, βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους από τη συγκεκριμένη οπτική. Κάποιοι λένε: «Τι εννοείς να “κατανοήσουν την ανθρωπότητα και τον κόσμο”;» Εσείς όλοι τι λέτε να σημαίνει αυτό; (Να κατανοήσουν ότι το σκοτάδι και η μοχθηρία της ανθρωπότητας και του κόσμου, καθώς και να κατανοήσουν ότι η ουσία όλης της ανθρωπότητας αποτελούν εχθρούς του Θεού.) Σωστά. Σημαίνει να κατανοήσουν ότι η μοχθηρία και το σκοτάδι της ανθρωπότητας, να κατανοήσουν ότι το άσχημο πρόσωπο και η πραγματική όψη όλης της ανθρωπότητας, είναι εχθροί του Θεού. Τα βίντεο με θέμα τα βασανιστήρια ή οι προσωπικές βιωματικές μαρτυρίες αποτελούν συγκεκριμένα παραδείγματα αυτού του έργου που κάνουν οι εκκλησίες. Επιπλέον, εκθέτουν την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ηθικές απόψεις των ανθρώπων, τις σκέψεις συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων ή φυλών, καθώς και τα παραδοσιακά δόγματα του ταοϊσμού και του κομφουκιανισμού στην Κίνα, κάποιες ψευδείς αλήθειες, αλλά και τους κανόνες και την ανατροφή μέσα στην οικογένεια που δεσμεύουν τους ανθρώπους και περιορίζουν τις σκέψεις τους —με τι σκοπό τα εκθέτει όλα αυτά; Σε ποια κατηγορία του έργου υπάγεται αυτό; Άραγε, το περιεχόμενο που έχω αναλύσει στο παρελθόν στην ιστορία «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» δεν αποτελεί μέρος της κατανόησης του κόσμου, της ανθρωπότητας και της επιρροής του σκότους; (Ναι.) Πρόκειται για ένα παράδειγμα από το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτού του έργου. Άρα, το έργο αυτό είναι και μια συγκεκριμένη εργασία που θα πρέπει να εκτελεί η εκκλησία. Ανακεφαλαιώνοντας, το έργο μιας εκκλησίας είναι, από τη μία, να καθοδηγήσει τους ανθρώπους θετικά να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα μέσα από την αλήθεια, και να τους οδηγήσει στην επίτευξη της υποταγής στον Θεό. Από μία άλλη άποψη, είναι να εκθέσει τον σατανικό, σκοτεινό κόσμο, να εκθέσει τις διάφορες εχθρικές ενέργειες του Σατανά απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, και να εκθέσει τις κακές τάσεις που επικρατούν στην ανθρώπινη κοινωνία, τις διάφορες ιδέες και αντιλήψεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, καθώς και τις αιρέσεις της, τις πλάνες της και τα συναφή, έτσι ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι την αληθινή φύση και την αληθινή ουσία αυτής της μοχθηρής εποχής. Αυτό δεν είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Ναι.) Εδώ που τα λέμε, εσείς έχετε κερδίσει ήδη πολλά πράγματα από το έργο της εκκλησίας και έχετε αποκτήσει σημαντικά οφέλη. Όσον αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εκκλησία, είτε μιλάμε για εκείνους που ενδιαφέρονται για την αλήθεια, είτε για εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, μετά από δύο-τρία χρόνια που ακολουθούν τον Θεό, κατά τη διάρκεια των οποίων συμμετέχουν σε συναθροίσεις όπου συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, αλλά και βιώνουν διώξεις και δυσφήμιση από άπιστους, τις διαταράξεις κακών ανθρώπων και αντίχριστων, αλλά και κάθε είδους άλλων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, θα φτάσουν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, στο σημείο να μπορούν να διακρίνουν και να κατανοήσουν αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τις κυβερνητικές αρχές και τη σκοτεινή επιρροή ολόκληρου του κόσμου. Αυτά τα κέρδη αποκτούν. Και πώς προκύπτουν αυτά τα κέρδη; Προκύπτουν από την ύπαρξη των εκκλησιών; Προκύπτουν από το έργο που κάνουν οι εκκλησίες; (Ναι.) Απ’ τη μία, οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει κάπως τα λόγια, το έργο και τη διάθεση του Θεού· και απ’ την άλλη, έχουν αποκτήσει και κάποια σχετική επίγνωση και διάκριση για τον κόσμο, την ανθρωπότητα και την επιρροή του σκότους. Για να καταφέρουν οι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία, θα πρέπει να πετύχουν τα αποτελέσματα και τις θετικές επιδράσεις αυτών των δύο κερδών.

Μπορούμε να συνοψίσουμε το έργο μιας εκκλησίας ως εξής: διαδίδει τα λόγια και το έργο του Θεού και μαρτυρεί περί αυτών, αλλά και καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, ώστε να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να κάνουν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Επίσης, με την προϋπόθεση ότι κατανοούν την αλήθεια, οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού, να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Πέρα από αυτές τις τρεις πτυχές, το έργο βοηθά τους ανθρώπους να καταλάβουν τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τον σκοτεινό κόσμο και την επιρροή του σκότους. Αν και δεν περιλαμβάνει πολλά προγράμματα το έργο μιας εκκλησίας, το συγκεκριμένο περιεχόμενο είναι τεράστιο. Ολόκληρο το περιεχόμενο συνδέεται με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, με την απαλλαγή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του καθενός και με την υποταγή στον Θεό· ασφαλώς, συνδέεται ακόμα περισσότερο με τη σωτηρία. Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία μιας εκκλησίας και η αξία της ύπαρξής της. Κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας έχει άμεση σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, καθώς αφορά το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, τη στάση τους απέναντι στον Θεό, τη σωτηρία τους, καθώς και τις απόψεις και τις στάσεις τους απέναντι στον κόσμο, στην ανθρωπότητα και στην επιρροή του σκότους. Με δυο λόγια, η ύπαρξη μιας εκκλησίας έχει άμεση σύνδεση με τον καθέναν, ενώ το έργο που επιτελεί μια εκκλησία, όπως και η αξία και η σημασία της ύπαρξής της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με κάθε άνθρωπο που αποδέχεται τη σωτηρία του Θεού.

Μετά τη συναναστροφή σχετικά με το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνει μια εκκλησία, ας μιλήσουμε για τους άστοχους ορισμούς και απόψεις που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά τον όρο «εκκλησία» αλλά και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, οι άνθρωποι θεωρούν την εκκλησία ως ένα μέρος που προσφέρει σχετική παρηγοριά, ένα μέρος γεμάτο ζεστασιά και λιακάδα, ένα μέρος σχετικά φιλικό χωρίς συγκρούσεις, πολέμους, σκοτωμούς ή αιματοχυσίες —ένα ιδανικό μέρος το οποίο οι άνθρωποι λαχταρούν στην καρδιά τους, γεμάτο ευτυχία. Εδώ, δεν υπάρχουν ζήλια ούτε έριδες, δεν υπάρχουν συνωμοσίες, κακές τάσεις ή άλλα φαινόμενα που υπάρχουν στον άπιστο κόσμο. Θεωρείται ένα ιδανικό λιμάνι όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγκυροβολήσουν την καρδιά τους. Όσο όμορφες κι αν είναι οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με τον όρο «εκκλησία», σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι βρίσκουν στην εκκλησία έναν ορισμένο βαθμό πνευματικής τροφής. Αυτή η πνευματική τροφή έχει και μια πιο χειροπιαστή λειτουργία για τους ανθρώπους: Όποτε αντιμετωπίζουν δυσκολίες, μπορούν να προσέλθουν στην εκκλησία για να εκφράσουν τα προβλήματά τους, κι η εκκλησία μπορεί να τους βοηθήσει να ανακουφίσουν τις ανησυχίες τους και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Αν, για παράδειγμα, συναντούν δυσκολίες στη δουλειά ή στη ζωή τους, αν δεν τους ακούνε τα παιδιά τους, αν έχει παράνομη σχέση ο σύζυγος ή η σύζυγός τους, αν έχουν συγκρούσεις μεταξύ τους οι πεθερές και οι νύφες, αν έχουν διενέξεις με τους συναδέλφους ή τους γείτονες, αν τα παιδιά τους δέχονται εκφοβισμό, εάν κάποιος τοπικός δυνάστης έχει αρπάξει τη γη τους και ούτω καθεξής, όποτε γίνονται τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι ευελπιστούν να μπορέσει κάποιος από την εκκλησία να τους υπερασπιστεί και να τους βοηθήσει να λύσουν και να διευθετήσουν αυτά τα ζητήματα. Ως ένα τέτοιο μέρος έχουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους την εκκλησία. Δίχως αμφιβολία, οι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους την εκκλησία ως καταφύγιο, ως ιδεατό παράδεισο, ένα μέρος όπου ανακουφίζεται κανείς από τις ανησυχίες και ξεπερνά τις δυσκολίες του, όπου έχει εξαλειφθεί η βία και ζουν οι καλοί άνθρωποι με γαλήνη, κι όπου διαφυλάσσεται η δικαιοσύνη. Αν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, η εκκλησία θα πρέπει να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια· αν κάποιος δεν έχει να φάει λαχανικά και να μαγειρέψει ρύζι, τότε η εκκλησία θα πρέπει να τα διανέμει· αν δεν έχει κάποιος ρούχα, η εκκλησία θα πρέπει να τα αγοράζει· αν κάποιος αρρωστήσει, η εκκλησία θα πρέπει να αναλαμβάνει τα έξοδα της θεραπείας. Όταν κάποιος συναντά δυσκολίες στη δουλειά, θα πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία να του δίνουν ένα χέρι βοηθείας, να βάζουν μέσο, να χρησιμοποιούν τις διασυνδέσεις τους ή να του προσφέρουν καθοδήγηση. Όταν τα παιδιά κάποιου δίνουν εξετάσεις για να μπουν στο κολέγιο, εκείνος στρέφεται στην εκκλησία για να βρει περισσότερους ανθρώπους να προσευχηθούν γι’ αυτά, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά του θα καταφέρουν να μπουν στο κολέγιο. Όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, εφόσον προσέλθει στην εκκλησία, όλες αυτές οι δυσκολίες είναι δυνατόν να ξεπεραστούν και να διευθετηθούν. Ακόμα κι αν κάποιος δεχτεί κακομεταχείριση στα χέρια κακών ανθρώπων, η εκκλησία, με το πλήθος ανθρώπων και με τη μεγάλη επιρροή της, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Αν κάποιος έχει την ενθάρρυνση και την υποστήριξη πολλών ανθρώπων, τότε θα πάψει να είναι δειλός ή να φοβάται μήπως τον κάνουν ό,τι θέλουν οι τραμπούκοι. Ακόμα κι όταν δέχεται εκφοβισμό, όταν εξοστρακίζεται, κι όταν παλεύει διαρκώς μέσα στην κοινωνία και δεν βρίσκει τρόπο να βγάλει το ψωμί του, μπορεί κανείς να ζητήσει βοήθεια και καλές συμβουλές από την εκκλησία και να βρει μια κατάλληλη δουλειά. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως όλα αυτά, και πολλά άλλα, συνιστούν τον ρόλο που θα πρέπει να παίζει μια εκκλησία και το έργο που θα πρέπει να εκτελεί. Αν κρίνουμε από τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων ή από τις απαιτήσεις τους από την εκκλησία, είναι φανερό ότι θεωρούν, το δίχως άλλο, την εκκλησία ως ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας, φιλανθρωπική οργάνωση, γραφείο συνοικεσίων ή πρακτορείο κυνηγών κεφαλών, ή ως Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι, όσο ικανοί και αν είναι οι ίδιοι και όποια θέση κι αν έχουν μέσα στην κοινωνία και την ανθρωπότητα, πάντα έχουν ανάγκη να βασίζονται σε μια ισχυρή οντότητα. Όταν συναντούν δυσκολίες στην κοινωνία ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις εκάστοτε αρχές, χρειάζονται μια ισχυρή δύναμη για να τους στηρίξει, να τους υπερασπιστεί, να κάνει κουμάντο για λογαριασμό τους και να αγωνιστεί για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. Κατά την άποψή τους, η εκκλησία μπορεί να εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο και να πετύχει τον σκοπό που ευελπιστούν, κι έτσι η εκκλησία γίνεται η μοναδική τους επιλογή. Είναι ξεκάθαρο ότι την εκκλησία τη θεωρούν ως κοινωνικό σωματείο ή σύλλογο, όπως είναι ο σύλλογος εκπαιδευτικών, ο σύλλογος συγκοινωνιών, ο σύλλογος αγροτών, ο σύλλογος γυναικών, ο σύλλογος ηλικιωμένων και πάει λέγοντας —σαν τέτοιου είδους κοινωνική ομάδα και οργανισμό. Όπως κι αν ορίζουν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι την εκκλησία, αν κρίνουμε από το έργο που κάνει μια εκκλησία και από τον ακριβή ορισμό της, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι έχουν λανθασμένες και άκυρες στάσεις κι απαιτήσεις απέναντι στην εκκλησία, τις οποίες δεν θα έπρεπε να έχουν. Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που «ληστεύει τους πλούσιους για να ταΐσει τους φτωχούς», ένα μέρος όπου εξαλείφεται η βία και οι καλοί άνθρωποι μπορούν να ζουν με γαλήνη ή που προασπίζει τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον ένα μέρος που βοηθάει τον κόσμο και σώζει τους ανθρώπους ή ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους. Η εκκλησία δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, δεν είναι ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας ούτε κοινωνικό σωματείο. Η εκκλησία δεν ιδρύεται και δεν έχει ως σκοπό με την παρουσία της να λειτουργεί ως κοινωνική ομάδα ή οργανισμός. Αν εξαιρέσουμε κάποιες βασικές εργασίες που οφείλει να αναλαμβάνει μια εκκλησία, δηλαδή να μαρτυρεί περί των λόγων του Θεού και να τα διαδίδει, να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να βιώνουν το έργο του Θεού και να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να φτάσουν στη σωτηρία, η εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να εκτελεί καμία λειτουργία ούτε να προσφέρει βοήθεια προς την κοινωνία ή προς οποιαδήποτε εθνοτική ομάδα. Επιπλέον, η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα ούτε έχει καμία υποχρέωση να διασφαλίζει τη σωματική ζωή, την κοινωνική θέση, τους επαγγελματικούς τίτλους, τον μισθό, την κοινωνική πρόνοια των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι οι αρμοδιότητες μιας εκκλησίας είναι να εξαλείφει τη βία και να δίνει στους καλούς ανθρώπους την ευκαιρία να ζουν με γαλήνη, να προασπίζει τη δικαιοσύνη, να ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους, να βοηθά τον κόσμο και να σώζει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα —αυτόν ουσιαστικά τον ρόλο πιστεύουν ότι έχει. Επομένως, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η εκκλησία θα τους βοηθήσει άμεσα και ότι κάθε δυσκολία μπορεί να αντιμετωπιστεί και να διευθετηθεί από την εκκλησία. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι θεωρούν την εκκλησία ως κοινωνικό ίδρυμα, κοινωνικό οργανισμό ή κοινωνική ομάδα. Είναι, όμως, ένα τέτοιο ίδρυμα η εκκλησία; (Δεν είναι.) Εάν μια εκκλησία έχει τις λειτουργίες και τους ρόλους για τους οποίους πιστεύουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει, δηλαδή για να εξαλείφει τη βία και να επιτρέπει στους καλούς ανθρώπους να ζουν με γαλήνη, να προασπίζει τη δικαιοσύνη, να ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους, να βοηθά τον κόσμο και να σώζει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα, και ούτω καθεξής, τότε η εκκλησία αυτή δεν είναι δυνατόν να λέγεται εκκλησία, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα λόγια του Θεού, με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή με το έργο του Θεού όσον αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Μια τέτοια ομάδα ή ένας τέτοιος οργανισμός θα πρέπει να ονομάζεται απλώς ομάδα ή οργανισμός, κάτι που δεν έχει καμιά σχέση με την εκκλησία ούτε με το έργο της εκκλησίας. Αν ένας οργανισμός, υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, επιδίδεται σε δραστηριότητες όπως το να παρακολουθεί τη Θεία Λειτουργία, να λατρεύει τον Θεό, να διαβάζει τη Βίβλο, να προσεύχεται, να ψάλει ύμνους και να δοξολογεί, ή ακόμα κι αν πραγματοποιεί επίσημες συναθροίσεις και λατρευτικές εκδηλώσεις, όπως τις επονομαζόμενες συναντήσεις για μελέτη της Βίβλου, συναντήσεις προσευχής, συναντήσεις συνεργατών, συναντήσεις συζήτησης και ούτω καθεξής, άσχετα με το τι είδους μέλη και τι δομή έχει, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή εκκλησία. Και τότε, τι ακριβώς είναι η αληθινή εκκλησία; Πώς δημιουργείται; Η αληθινή εκκλησία δημιουργείται χάρη στην εμφάνιση του Θεού, στο έργο Του και στο ότι Αυτός εκφράζει την αλήθεια για να σώσει την ανθρωπότητα. Δημιουργείται όταν οι άνθρωποι ακούσουν τη φωνή του Θεού, στραφούν προς τον Θεό και υποταχθούν στο έργο του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία. Την εκκλησία δεν την οργανώνουν και δεν την ιδρύουν οι άνθρωποι, αλλά τη συγκροτεί ο Θεός προσωπικά, και την καθοδηγεί και την ποιμαίνει ο Θεός προσωπικά. Ο Θεός, λοιπόν, δίνει αναθέσεις στις εκκλησίες Του. Η εκκλησία έχει ως αποστολή να διαδίδει τα λόγια του Θεού, να μαρτυρεί περί του έργου του Θεού και να βοηθά τους ανθρώπους να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να επιστρέψουν στην παρουσία του Θεού, να αποδεχτούν τη σωτηρία Του, να βιώσουν το έργο του Θεού για να κερδίσουν τη σωτηρία Του, καθώς και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό· τόσο απλά. Αυτή είναι η αξία και η σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας.