Εδώ και πόσον καιρό συναναστρεφόμαστε σχετικά με τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; (Τεσσερισήμισι μήνες.) Μετά από τη συναναστροφή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κατανοείτε πλέον κάπως σαφέστερα το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι, έχουμε κάπως σαφέστερη κατανόηση σχετικά.) Θα πρέπει να το κατανοείτε σαφέστερα από πριν. Η συναναστροφή Μου είναι τόσο συγκεκριμένη και σαφής που, αν κάποιος συνεχίζει να μην κατανοεί, αυτό σημαίνει ότι έχει διανοητικό πρόβλημα, σωστά; (Ναι.) Κοιτάζοντας το ζήτημα τώρα, νομίζετε πως είναι εύκολο να είναι κανείς καλός επικεφαλής ή εργάτης; (Δεν είναι εύκολο.) Ποιες ιδιότητες είναι απαραίτητες; (Είναι απαραίτητο να διαθέτει κανείς το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση που απαιτούνται για τους επικεφαλής και τους εργάτες, καθώς και αίσθημα ευθύνης, αλλά και να κατέχει και την αλήθεια-πραγματικότητα.) Αν μη τι άλλο, πρέπει κανείς να έχει συνείδηση, λογική και αφοσίωση και, μετά από αυτά, επίπεδο και εργασιακή ικανότητα. Όταν ένας άνθρωπος έχει όλες αυτές τις ιδιότητες, τότε μπορεί να γίνει καλός επικεφαλής ή εργάτης και να εκπληρώσει τις ευθύνες του.

Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος δεύτερο)

Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο δωδέκατο σημείο που αφορά τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Στα πλαίσια αυτού του σημείου, πρώτον και κύριον συναναστραφήκαμε σχετικά με το ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιθυμούν να σταματήσουν και να περιορίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση εντός της εκκλησίας και θέλουν να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο, τότε πρέπει πρώτα να μάθουν και να εντοπίσουν ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Κατόπιν αυτού, πρέπει να τα αντιστοιχίσουν όλα αυτά με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στο πραγματικό έργο της εκκλησίας και στην πραγματική εκκλησιαστική ζωή κι έπειτα να εκτελέσουν τις διάφορες εργασίες, όπως το σταμάτημα και ο περιορισμός τους. Αυτή είναι μια απαίτηση για τους επικεφαλής και τους εργάτες. Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιους από τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή, αρχίζοντας από όσους και όσα σχετίζονται με την εκκλησιαστική ζωή. Κατηγοριοποιήσαμε, επίσης, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στην εκκλησιαστική ζωή που η φύση τους είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση σε αυτά. Πόσα θέματα υπήρχαν συνολικά; (Έντεκα. Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, φτιάχνουν κλίκες· πέμπτον, ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, εκτονώνουν την αρνητικότητά τους· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες· και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές.) Το έκτο θέμα είναι ότι σπέρνουν τη διχόνοια, πράγμα που η φύση του είναι να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, όμως, σε σύγκριση με τις άλλες κακές πράξεις, είναι πρόβλημα ήσσονος σημασίας. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις», η φύση του πράγματος είναι πιο σοβαρή απ’ το να σπέρνουν τη διχόνοια. Το έβδομο θέμα είναι ότι επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε αμοιβαίες επιθέσεις και λεκτικές αντιπαραθέσεις» —αυτό δεν είναι πιο σοβαρό ως προς τη φύση του, πιο συγκεκριμένο και ταιριαστό; (Ναι.) Οι αμοιβαίες επιθέσεις και οι λεκτικές αντιπαραθέσεις είναι ένα είδος προβλήματος που εμφανίζεται συχνά στην εκκλησιαστική ζωή και σχετίζεται με τη διατάραξη και την αναστάτωση. Μια τέτοια τροποποίηση αυτών των δύο θεμάτων τα κάνει πιο ταιριαστά και τα φέρνει πιο κοντά στα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Το ενδέκατο θέμα είναι ότι παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Αυτό αλλάξτε το σε «χειραγωγούν και διαταράσσουν τις εκλογές». Αυτή η αλλαγή αφορά μόνο τη διατύπωση· η φύση του παραμένει η ίδια, απλώς αυξάνεται ο βαθμός σοβαρότητας —τώρα σχετίζεται περισσότερο με τη φύση που έχει το να προκαλεί κανείς διατάραξη και αναστάτωση.

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

V. Ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση

Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας έφτασε μέχρι και το τέταρτο θέμα, το ότι φτιάχνουν κλίκες. Αυτήν τη φορά, θα προχωρήσουμε στη συναναστροφή πάνω στο πέμπτο θέμα, τον ανταγωνισμό για τη θέση. Το ζήτημα του ανταγωνισμού για τη θέση είναι ένα πρόβλημα που προκύπτει συχνά στην εκκλησιαστική ζωή και ένα όχι σπάνιο φαινόμενο. Ποιες καταστάσεις, συμπεριφορές και εκδηλώσεις ανήκουν στην πρακτική του ανταγωνισμού για τη θέση; Ποιες εκδηλώσεις του ανταγωνισμού για τη θέση ανήκουν στο πρόβλημα της διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού, αλλά και της κανονικής τάξης της εκκλησίας; Πάνω σε όποιο θέμα ή όποια κατηγορία κι αν συναναστρεφόμαστε, θα πρέπει να αφορά τα όσα είπαμε στο δωδέκατο σημείο σχετικά με «τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας». Πρέπει να φτάνει στο επίπεδο της διατάραξης και της αναστάτωσης και πρέπει να αφορά αυτήν τη φύση· μόνο τότε χρήζει συναναστροφής και ανάλυσης. Ποιες εκδηλώσεις του ανταγωνισμού για τη θέση συνδέονται με αυτήν τη φύση της διατάραξης και της αναστάτωσης του έργου του οίκου του Θεού; Η πιο συχνή είναι το ότι οι άνθρωποι ανταγωνίζονται τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση, πράγμα το οποίο εκδηλώνεται κυρίως με το ότι χρησιμοποιούν ορισμένες αδυναμίες και σφάλματα των επικεφαλής ως πάτημα προκειμένου να τους δυσφημίσουν και να τους καταδικάσουν, και με το ότι εκθέτουν επίτηδες τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, καθώς και τις ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης και του επιπέδου τους, ειδικά όσον αφορά τις παρεκκλίσεις και τα λάθη που έχουν κάνει στο έργο τους ή ενώ χειρίζονταν κάποιους ανθρώπους. Αυτή είναι η πιο κοινή και εξόφθαλμη εκδήλωση του ανταγωνισμού με τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση. Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για το πόσο καλά κάνουν το έργο τους οι επικεφαλής της εκκλησίας, για το αν ενεργούν ή όχι σύμφωνα με τις αρχές, για το αν υπάρχουν ή όχι θέματα με την ανθρώπινη φύση τους, ενώ απλώς αντιδρούν απέναντι σ’ αυτούς τους επικεφαλής. Γιατί αντιδρούν; Επειδή θέλουν κι αυτοί να γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας· αυτή είναι η φιλοδοξία και η επιθυμία τους, οπότε αντιδρούν. Όπως κι αν εργαστούν ή χειριστούν τα προβλήματα οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διαρκώς ως πάτημα τις αδυναμίες και τα σφάλματα των επικεφαλής, τους κρίνουν και τους καταδικάζουν, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μεγαλοποιούν τα πράγματα, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να υπερβάλλουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Δεν χρησιμοποιούν τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού από τους επικεφαλής και τους εργάτες προκειμένου να μετρήσουν αν αυτοί οι επικεφαλής ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, αν είναι σωστοί άνθρωποι, αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και αν έχουν συνείδηση και λογική. Δεν αξιολογούν τους επικεφαλής σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αντ’ αυτού, με βάση τις δικές τους προθέσεις και τους δικούς τους σκοπούς, διαρκώς ψειρίζουν τα πράγματα και εφευρίσκουν παράπονα, βρίσκουν κάτι να προσάψουν στους επικεφαλής ή τους εργάτες, διαδίδουν φήμες πίσω από την πλάτη τους ότι κάνουν πράγματα που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια ή εκθέτουν τα ελαττώματά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πουν: «Ο επικεφαλής Τάδε έκανε ένα λάθος και κλαδεύτηκε από τον Άνωθεν, και δεν το γνώριζε κανένας από εσάς. Είδατε τι καλά που προσποιείται;» Δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε τους νοιάζει αν ο οίκος του Θεού σκοπεύει να καλλιεργήσει τον συγκεκριμένο επικεφαλής ή εργάτη ή αν αυτός ο άνθρωπος πληροί τα πρότυπα ως επικεφαλής ή εργάτης· απλώς συνεχίζουν να τον κρίνουν, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να κινούνται με μικροπρέπεια εναντίον του πίσω από την πλάτη του. Και με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Με σκοπό να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, έτσι δεν είναι; Όλα όσα λένε και κάνουν έχουν έναν στόχο. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το έργο της εκκλησίας, ενώ αξιολογούν τους επικεφαλής και τους εργάτες όχι με βάση τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, ούτε, φυσικά, με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, αλλά με βάση τις δικές τους προθέσεις και τους δικούς τους στόχους. Εναντιώνονται σε όλα όσα λένε οι επικεφαλής ή οι εργάτες κι έπειτα προσφέρουν τις δικές τους «γνώσεις». Σε όποιον βαθμό κι αν συμβαδίζουν με την αλήθεια όσα λένε οι επικεφαλής και οι εργάτες, εκείνοι δεν τα αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο. Απορρίπτουν με περιφρόνηση ό,τι κι αν πουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και παρουσιάζουν τις διαφορετικές απόψεις που έχουν οι ίδιοι. Ιδιαίτερα όταν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανοίγεται και ξεγυμνώνεται, μιλώντας για την αυτογνωσία του, εκείνοι ευχαριστιούνται ακόμα περισσότερο και θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Ποια ευκαιρία; Την ευκαιρία να δυσφημίσουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη, να πουν σε όλους πως αυτός ο επικεφαλής ή εργάτης έχει χαμηλό επίπεδο, πως μπορεί να φανεί αδύναμος, πως κι εκείνος είναι διεφθαρμένος άνθρωπος, πως κι εκείνος σφάλλει συχνά σε όσα κάνει και πως δεν είναι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Αυτή είναι η ευκαιρία τους να βρουν κάτι να προσάψουν σ’ εκείνον τον επικεφαλής ή εργάτη, η ευκαιρία τους να παρακινήσουν τους πάντες να καταδικάσουν, να ανατρέψουν και να αποκαθηλώσουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη. Και το κίνητρο για όλες αυτές τις συμπεριφορές και τις ενέργειες δεν είναι άλλο από τον ανταγωνισμό για τη θέση. Αν τηρηθούν οι αρχές των εκλογών και οι αρχές που διέπουν την καλλιέργεια και την αξιοποίηση των ανθρώπων στον οίκο του Θεού, τότε, υπό κανονικές περιστάσεις, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να εκλεγούν επικεφαλής ή εργάτες. Αυτό είναι κάτι που έχουν διακρίνει και έχουν κατανοήσει ξεκάθαρα, κι έτσι καταφεύγουν σε οποιαδήποτε μέσα για να επιτεθούν και να καταδικάσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες. Όποιος κι αν γίνει επικεφαλής ή εργάτης, απλώς αντιδρούν απέναντί του, ενώ διαρκώς ψειρίζουν τα πάντα και κάνουν ανεύθυνα, επικριτικά σχόλια σχετικά μ’ αυτόν. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στις ενέργειες και στα λόγια αυτών των επικεφαλής και των εργατών, εκείνοι καταφέρνουν πάντα να τους βρουν ψεγάδια —στην πραγματικότητα, τα προβλήματα που εντοπίζουν δεν είναι προβλήματα αρχής, αλλά καθαρά επουσιώδη θέματα. Γιατί, λοιπόν, εμμένουν σ’ αυτά τα επουσιώδη θέματα; Γιατί είναι σε θέση να κρίνουν και να καταδικάζουν τόσο ανοιχτά τους επικεφαλής και τους εργάτες για τέτοια πράγματα; Έχουν μόνο έναν στόχο, κι αυτός είναι να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη δύναμη και τη θέση. Όπως κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, εκείνοι δεν συνδέουν ποτέ αυτές τις εκδηλώσεις με τον εαυτό τους, αλλά αντίθετα τις συνδέουν αποκλειστικά με τους επικεφαλής και τους εργάτες κάθε επιπέδου. Μόλις βρουν κάποια αντιστοιχία, σκέφτονται: «Τώρα έχω αποδείξεις· επιτέλους, βρήκα κάτι να χρησιμοποιήσω ως πάτημα εναντίον τους και μου δόθηκε μια καλή ευκαιρία». Έπειτα αποχαλινώνονται ακόμα πιο πολύ ως προς το να εκθέτουν, να κρίνουν, να αξιολογούν επικριτικά και να καταδικάζουν όλα όσα κάνουν αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποια από τα θέματα που θίγουν ίσως μοιάζουν, εκ πρώτης όψεως, λίγο προβληματικά, αν, όμως, τα μετρήσει κανείς με βάση τις αρχές, δεν είναι σημαντικά. Γιατί, λοιπόν, τα αναφέρουν; Ο μοναδικός λόγος είναι το να εκθέσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, με σκοπό να τους καταδικάσουν και να τους κατατροπώσουν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες ηττηθούν και πέσουν στην αρνητικότητα, εκλιπαρήσουν για έλεος και σκύψουν το κεφάλι σ’ αυτούς, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές δουν ότι αυτοί οι επικεφαλής είναι διαρκώς αρνητικοί και αδύναμοι και ότι συχνά οι ενέργειές τους είναι εσφαλμένες, κι έτσι σταματήσουν να τους εκλέγουν επικεφαλής, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές σταματήσουν να ακούνε τόσο προσεκτικά όταν αυτοί οι επικεφαλής συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και αν οι άνθρωποι σταματήσουν να συνεργάζονται τόσο ενεργά και τόσο ευσυνείδητα όταν αυτοί οι επικεφαλής εφαρμόζουν κάποιο έργο, τότε όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση θα χαρούν και θα έχουν μια ευκαιρία να εκμεταλλευτούν. Αυτό είναι το σενάριο που επιθυμούν διακαώς να δουν και αυτό που ελπίζουν περισσότερο να συμβεί. Με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Ο σκοπός δεν είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους ούτε να οδηγήσουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού. Αντίθετα, στοχεύουν στο να νικήσουν και να αποκαθηλώσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, ώστε όλοι να θεωρήσουν ότι οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι υποψήφιοι για να υπηρετήσουν ως επικεφαλής. Σ’ αυτό το σημείο, ο σκοπός τους θα έχει επιτευχθεί και θα πρέπει απλώς να περιμένουν μέχρι οι αδελφοί κι οι αδελφές να τους προτείνουν για επικεφαλής. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Πώς είναι η διάθεσή τους; Αυτά τα άτομα έχουν φαύλη διάθεση, δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε και την κάνουν πράξη· μόνη τους επιθυμία είναι να αποκτήσουν δύναμη. Και τι γίνεται με όσους κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και έχουν κάποια διάκριση —εκείνοι θα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν τέτοια άτομα να αποκτήσουν δύναμη; Θα ήταν διατεθειμένοι να βρεθούν υπό τη δύναμή τους; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τέτοιων ατόμων, θα τους εξέλεγαν και πάλι επικεφαλής; (Όχι.) Δεν θα τους εξέλεγαν, παρά μόνο αν όλοι τους έχουν μόλις γνωριστεί και δεν είναι εξοικειωμένοι ο ένας με τον άλλον. Μόλις εξοικειωθούν, όμως, και δουν καθαρά ποια άτομα έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι μπερδεμένα, ποια είναι κακοί άνθρωποι με φαύλη και δόλια διάθεση, ποια ανυπομονούν να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση και να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ποια μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να κάνουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση και ούτω καθεξής, μόλις συλλάβουν τη φύση-ουσία και τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, τότε η εκλογή των επικεφαλής θα είναι σχετικά σωστή και θα συνάδει με τις αρχές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, άραγε, θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής κάποιον που συνεχώς ανταγωνίζεται τους άλλους για τη θέση ή θα επέλεγαν κάποιον του οποίου το επίπεδο και η εργασιακή ικανότητα είναι κάπως μέτρια, αλλά είναι επιμελής και σταθερός; Όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των δύο ατόμων, ποια είναι η φύση-ουσία τους ή σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν, τότε ποιον θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής οι περισσότεροι άνθρωποι; (Τον δεύτερο, εκείνον που είναι σταθερός.) Οι περισσότεροι άνθρωποι θα επέλεγαν τον δεύτερο. Οι εκδηλώσεις όσων συνεχώς ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι απόδειξη της ανθρώπινης φύσης και ουσίας τους. Δεν μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να δουν σε βάθος αυτές τις εκδηλώσεις και να τις διακρίνουν; Θα πουν κάποιοι άνθρωποι: «Αυτός ο άνθρωπος δημιουργεί διαρκώς προβλήματα στην επικεφαλής της εκκλησίας· η φιλοδοξία του είναι να αποκτήσει τη θέση ενός επικεφαλής της εκκλησίας, θέλει να την αντικαταστήσει στη θέση του επικεφαλής. Από τη στιγμή που εκείνη εξελέγη επικεφαλής της εκκλησίας, αυτός την έχει συνεχώς στο στόχαστρο και τη θεωρεί δυσάρεστη. Συνεχώς της αντιμιλάει και βρίσκει ψεγάδια σε οτιδήποτε κι αν κάνει, χρησιμοποιεί ως πάτημα οποιαδήποτε αδυναμία ή σφάλμα και, επιπλέον, την κρίνει και εκθέτει τα ελαττώματά της πίσω από την πλάτη της. Ειδικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων ή στη συναναστροφή σχετικά με το έργο, αν για μια στιγμή εκείνη δεν εκφραστεί ξεκάθαρα, αυτός τη διακόπτει, δείχνοντας μεγάλη ανυπομονησία. Της δείχνει ακόμα και περιφρόνηση, την κοροϊδεύει, την ειρωνεύεται και την περιγελά· της κάνει τη ζωή δύσκολη με κάθε ευκαιρία και την παγιδεύει σε ντροπιαστικές καταστάσεις». Αν αυτές οι συμπεριφορές εκτεθούν σε όλους, τότε δεν θα μπορέσουν οι περισσότεροι άνθρωποι να διακρίνουν αυτό το άτομο; (Ναι.) Συμβάλλει, λοιπόν, κάτι τέτοιο στο να αρπάξει αυτός τη θέση του επικεφαλής; Σε καμία περίπτωση. Είναι έξυπνοι όσοι άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση ή ανόητοι; Είναι ξεκάθαρα βλάκες, ηλίθιοι. Να κι άλλο ένα σοβαρό θέμα: Αυτά τα άτομα είναι διάβολοι και η φύση τους δεν αλλάζει! Η επιθυμία τους για δύναμη και θέση είναι ανεξέλεγκτη, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να χάσουν το μυαλό τους, και κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτή η επιθυμία ξεπερνάει τα όρια του ορθολογισμού και της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και φτάνει στο επίπεδο της ασυνειδησίας. Αυτοί οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή πλαισίου, χωρίς να λογαριάζουν ούτε τις συνέπειες ούτε τον αντίκτυπο των ενεργειών τους. Αυτές είναι οι πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις και προσεγγίσεις όσων ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση. Όποτε υπάρχει συνάθροιση ή συναναστροφή σχετικά με το έργο, μόλις μαζευτούν όλοι, τότε αυτά τα άτομα προκαλούν αναστάτωση σαν ενοχλητικές μύγες, χαλώντας την εκκλησιαστική ζωή και την κανονική τάξη της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Η φύση τέτοιων συμπεριφορών και προσεγγίσεων είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση σε αυτές. Τέτοια άτομα δεν πρέπει να περιορίζονται; Σε σοβαρές περιπτώσεις, δεν πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται; (Ναι.) Μερικές φορές, αν κανείς επαφίεται αποκλειστικά στη δύναμη των επικεφαλής της εκκλησίας για τον περιορισμό των κακών ανθρώπων, η προσπάθεια μπορεί να είναι κάπως ισχνή και μεμονωμένη· αν οι αδελφοί κι οι αδελφές, έχοντας δει ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η διατάραξη κι η αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και έχοντας διακρίνει σε βάθος την ουσία τους, ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους επικεφαλής της εκκλησίας για να σταματήσουν και να περιορίσουν κακά άτομα σαν κι αυτά, κάτι τέτοιο δεν θα είναι πιο αποτελεσματικό; (Ναι.) Αν πει κάποιος: «Ο περιορισμός των κακών ανθρώπων είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς. Δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτό! Οι κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται για τη θέση τους επικεφαλής της εκκλησίας· ανταγωνίζονται για τη θέση εκείνους που την έχουν ήδη. Εμείς δεν έχουμε θέση· δεν προσπαθούν να πάρουν κάτι από εμάς. Σε κάθε περίπτωση, εμάς δεν μας επηρεάζει αυτό. Ας ανταγωνίζονται όσο θέλουν. Αν οι επικεφαλής της εκκλησίας έχουν τη δυνατότητα να τους περιορίσουν, ας το κάνουν· αν δεν την έχουν, ας τους αφήσουν ήσυχους. Τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς;» Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; (Δεν στηρίζουν την κανονική τάξη της εκκλησίας.) Για να το θέσουμε με πιο σωστούς όρους, τι σημαίνει «κανονική τάξη της εκκλησίας»; Δεν σημαίνει την κανονική εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Σημαίνει, δηλαδή, να είναι η εκκλησιαστική ζωή κανονική και εύτακτη —να μπορούν οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού με τάξη, δηλαδή να μπορούν να προσεύχονται διαβάζοντας και να συναναστρέφονται σχετικά με τον λόγο του Θεού, καθώς και να μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες στο πλαίσιο μιας εκκλησιαστικής ζωής όπου το Άγιο Πνεύμα εργάζεται, ο Θεός είναι παρών και ο Θεός καθοδηγεί, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν διαφώτιση και καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα και κερδίζουν το φως. Αυτά πρέπει να απολαμβάνει ο εκλεκτός λαός του Θεού στην εκκλησιαστική ζωή. Αν κάποιοι άνθρωποι καταστρέφουν αυτήν την κανονική τάξη, τότε πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται σύμφωνα με τις αρχές, δεν πρέπει να γίνονται ανεκτοί. Αυτό δεν είναι ευθύνη και υποχρέωση μόνο των επικεφαλής και των εργατών, αλλά και ευθύνη και υποχρέωση όλων αυτών που κατανοούν την αλήθεια και έχουν διάκριση. Το καλύτερο θα ήταν, φυσικά, οι επικεφαλής της εκκλησίας να ηγούνταν σε αυτό το έργο, κάνοντας συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στη φύση που έχουν οι ενέργειες αυτών των ατόμων, τι τύπος ανθρώπου είναι αυτά τα άτομα με βάση τις εκδηλώσεις τους και πώς οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να διακρίνουν και να βλέπουν σε βάθος τέτοια άτομα. Αν αυτοί οι κακοί άνθρωποι δεν περιοριστούν κι έτσι αναστατώσουν, παραπλανήσουν και παρασύρουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, με αποτέλεσμα να απομονωθούν οι επικεφαλής της εκκλησίας αντί γι’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, τότε αυτή η εκκλησία θα παραλύσει και, αναπόφευκτα, θα βυθιστεί στο χάος. Μπορεί να συνεχιστεί η κανονική εκκλησιαστική ζωή υπό αυτές τις περιστάσεις; Αν δεν γίνεται να συνεχιστεί, τότε θα παραμείνουν παραγωγικές οι συναθροίσεις της εκκλησίας; Θα συνεχίσει ο εκλεκτός λαός του Θεού να αποκομίζει κάτι από τέτοιου είδους συναθροίσεις; Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν αποκομίζει τίποτα από τέτοιου είδους συναθροίσεις, τότε τις ευλογεί ή τις απεχθάνεται ο Θεός; Φυσικά και τις απεχθάνεται ο Θεός. Συναθροίσεις χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και χωρίς την ευλογία του Θεού δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται εκκλησιαστική ζωή, αλλά συναντήσεις μιας ομάδας με κοινωνικό χαρακτήρα. Αρέσει σε κανέναν η εκκλησιαστική ζωή όταν βρίσκεται σε αταξία; Είναι για κανέναν εποικοδομητική ή ωφέλιμη; (Όχι.) Αν, σε αυτό το διάστημα, δεν έχεις αποκομίσει τίποτα από καμία συνάθροιση όσον αφορά τη ζωή-είσοδό σου, τότε αυτός ο χρόνος δεν είχε καμία αξία ούτε νόημα για σένα· τον σπατάλησες αυτόν τον χρόνο. Δεν σημαίνει αυτό ότι η ζωή-είσοδός σου έχει ζημιωθεί; (Ναι.) Αν, στη διάρκεια μιας συνάθροισης, υπάρχουν κακοί άνθρωποι που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, διαφωνούν και λογομαχούν με έναν επικεφαλής της εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι άλλοι άνθρωποι να νιώθουν τελικά νευρικότητα και η όλη συνάθροιση να αποκτά άσχημη ατμόσφαιρα και να γεμίζει με τη μοχθηρή ενέργεια του Σατανά, και αν, πέρα από τη συζήτηση για θέματα όπως το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, κανένας δεν προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να αναζητήσει την αλήθεια και κανένας δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, τότε, μετά από μια τέτοια συνάθροιση, θα έχει αυξηθεί ή θα έχει μειωθεί η πίστη σου στον Θεό; Θα έχεις κατανοήσει και θα έχεις αποκομίσει περισσότερα όσον αφορά την αλήθεια ή θα έχουν ταράξει τον νου σου οι διαφωνίες και δεν θα έχεις αποκομίσει απολύτως τίποτα; Καμιά φορά, μπορεί να σκεφτείς: «Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Τι νόημα έχει να πιστεύει κανείς στον Θεό; Πώς γίνεται να συμπεριφέρονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι πιστοί στον Θεό αυτοί τώρα, δηλαδή;» Εξαιτίας μίας και μόνο αναστάτωσης από σατανάδες και διαβόλους, οι άνθρωποι νιώθουν στην καρδιά τους ταραχή και μπέρδεμα· νιώθουν πως η πίστη στον Θεό δεν έχει νόημα, δεν γνωρίζουν την αξία της πίστης στον Θεό και ο νους τους σκορπίζεται. Αν μπορέσουν όλοι να επαγρυπνούν και να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και εύστροφοι όσον αφορά τέτοια θέματα, αντί να είναι απαθείς και αργόστροφοι, τότε, όταν οι κακοί άνθρωποι θα λένε ή θα κάνουν συχνά πράγματα στην εκκλησιαστική ζωή προκειμένου να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, οι περισσότεροι άνθρωποι θα συνειδητοποιούν γρήγορα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Θα μπορούν να διακρίνουν άμεσα ποιος χειραγωγεί αυτές τις καταστάσεις και ποια είναι η διάθεση-ουσία του, θα συνειδητοποιούν γρήγορα τη σοβαρότητα του θέματος και θα είναι σε θέση να σταματήσουν και να περιορίσουν τους κακούς σε μικρό χρονικό διάστημα, να τους απομακρύνουν από την εκκλησία και να τους εμποδίσουν ώστε να μην αναστατώνουν και να μην περιορίζουν πια τους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Δεν θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο και εποικοδομητικό κάτι τέτοιο για τους περισσότερους ανθρώπους; (Ναι.)

Αν βρεθείτε αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, πώς θα τους χειριστείτε; Ποια είναι η γνώμη της πλειοψηφίας; (Θα σταματήσουμε αυτήν τη συμπεριφορά.) Απλώς θα τη σταματήσετε; Και πώς θα τη σταματήσετε; Θα τους απαγορεύσετε να μιλάνε ή θα πείτε: «Δεν μας αρέσουν αυτά που λες, οπότε να μιλάς λιγότερο στις επόμενες συναθροίσεις»; Θα λειτουργήσει κάτι τέτοιο; Θα σε ακούσουν; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Πρέπει να εκθέσεις και να αναλύσεις διεξοδικά τις προθέσεις, τα κίνητρα και τη φύση-ουσία τους σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να μπορέσουν να διακρίνουν και να είναι σε εγρήγορση όσον αφορά τέτοιους ανθρώπους και τη φύση των ενεργειών τους, κι όχι να είσαι ανθρωπάρεσκος και να περιμένεις μόνο από τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας να εκθέσουν τους κακούς ανθρώπους προκειμένου να πάρεις θέση και να πεις: «Πρέπει να τους απαγορευτεί στο εξής η συμμετοχή στις συναθροίσεις». Είναι καλό να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος; (Όχι, δεν είναι.) Όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις, δεν προτιμά να ελιχθεί και να αποφύγει με κάθε τρόπο αυτά τα ζητήματα, παρά να συγκρουστεί μ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, ώστε να μην χρειαστεί να τους προσβάλει και στο μέλλον η αλληλεπίδραση μαζί τους να είναι αμήχανη; Δεν τηρούν οι περισσότεροι άνθρωποι την αρχή της ανθρωπαρέσκειας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; (Ναι.) Τότε υπάρχει πρόβλημα. Έστω ότι το ογδόντα τοις εκατό των ανθρώπων σε μια εκκλησία είναι ανθρωπάρεσκοι και, όταν δουν τέτοια κακά άτομα να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, την ιεραρχία και το αξίωμα του επικεφαλής στην εκκλησιαστική ζωή, κανείς τους δεν ορθώνει ανάστημα για να τα σταματήσει ή να τα περιορίσει, με τους περισσότερους να έχουν την εξής άποψη: «Όσο λιγότεροι μπελάδες τόσο το καλύτερο. Δεν με παίρνει να τους προκαλέσω, μήπως, λοιπόν, απλώς να τους αποφύγω; Απλώς δεν θα έχω καμία επαφή μαζί τους κι αυτό είναι όλο. Ας ανταγωνίζονται· όταν έρθει η ώρα, θα τους τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ τι σχέση έχω με όλα αυτά;» Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί η εκκλησιαστική ζωή να παραμείνει παραγωγική; Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και εξαρτημένοι από τους άλλους· μόλις εκλεγούν οι επικεφαλής της εκκλησίας, θεωρούν πως η δουλειά τους τελείωσε και περιμένουν να κάνουν τα πάντα οι επικεφαλής της εκκλησίας. Ρώτησέ τους αν στην εκκλησία τους έχει γίνει διανομή βιβλίων με τα λόγια του Θεού, αν έχει υπάρξει κάποια διατάραξη και αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής ή αν κάποιος αραδιάζει διαρκώς λόγια και δόγματα ή ανταγωνίζεται τους επικεφαλής για τη θέση, και θα σου πουν: «Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Εγώ δεν τα γνωρίζω και δεν χρειάζεται να με απασχολούν. Θα φροντίσουν γι’ αυτά οι επικεφαλής όταν έρθει η ώρα». Τίποτα δεν τους νοιάζει και για τίποτα δεν ρωτούν να μάθουν, για τίποτα δεν πληροφορούνται και δεν γνωρίζουν ούτε νοιάζονται για κανέναν από τους ανθρώπους, τα γεγονότα ή τα πράγματα που αφορούν την εκκλησιαστική ζωή —και όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν. Για όσα λένε και κάνουν αυτοί οι κακοί άνθρωποι που εμφανίζονται στην εκκλησία όταν ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, καθώς και για την αναστάτωση που προκαλούν και τον αντίκτυπο που έχουν στην εκκλησιαστική ζωή, εκείνοι δείχνουν παγερή αδιαφορία και δεν ερευνούν ούτε και ρωτούν σχετικά με όλα αυτά. Αφού πια τελειώσουν όλα, ρώτησέ τους αν έχουν αποκτήσει καθόλου διάκριση, αν μπορούν να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους και ποιες είναι οι εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων, και το μόνο που μπορούν να σου πουν είναι: «Ρώτα τους επικεφαλής της εκκλησίας· αυτοί ξέρουν τα πάντα». Δεν είναι σκλάβος ένας τέτοιος άνθρωπος; Είναι σκλάβος, είναι δειλός και άχρηστος, ενώ βιώνει μια ελεεινή ύπαρξη. Σε καταστάσεις όπου οι κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, απαιτείται διάκριση, χειρισμός και επίλυση. Αυτό δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των επικεφαλής της εκκλησίας· ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού μοιράζεται αυτήν την ευθύνη. Οι περισσότεροι επικεφαλής κατανοούν λίγες παραπάνω αλήθειες από τον μέσο άνθρωπο, είναι σε εγρήγορση ως προς αυτά τα θέματα και μπορούν να δουν τους σκοπούς και την ουσία των ενεργειών αυτών των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει επίσης, με πρακτικό τρόπο, να πάρουν μαθήματα και να καλλιεργήσουν τη διάκριση, καθώς και να συμπορευθούν με τα μέλη της εκκλησίας που έχουν αίσθημα δικαίου και κατανοούν και επιδιώκουν την αλήθεια, προκειμένου να αναλάβουν κατάλληλη δράση απέναντι στους κακούς ανθρώπους που αναστατώνουν και διαταράσσουν την εκκλησιαστική ζωή. Πρέπει να τους απομονώσουν ή να τους αποπέμψουν και όχι να στέκονται άπραγοι, ακούγοντας απλώς λίγη απ’ τη συναναστροφή, διευρύνοντας λίγο τους ορίζοντές τους, έχοντας μέσα τους κάποια επίγνωση του ζητήματος όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα και θεωρώντας μετά ότι το έργο τους έχει τελειώσει εκεί. Αυτό συμβαίνει επειδή η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους επικεφαλής της εκκλησίας· επιπλέον, η βίωση μιας καλής εκκλησιαστικής ζωής και η διατήρηση της κανονικής τάξης της εκκλησιαστικής ζωής δεν είναι ευθύνη μόνο των επικεφαλής της εκκλησίας· απαιτεί συλλογική προσπάθεια από όλους όσοι επεμβαίνουν για να τη διατηρήσουν.

Οι άνθρωποι που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση —ο τύπος που αναφέρεται στο πέμπτο θέμα— εμφανίζονται συχνά στην εκκλησιαστική ζωή. Η πιο προφανής εκδήλωσή τους είναι ότι ανταγωνίζονται για τη θέση τους επικεφαλής της εκκλησίας και ακολουθεί το ότι ανταγωνίζονται για τη θέση όσους έχουν καλό επίπεδο και αντιλαμβάνονται την αλήθεια με σχετική αγνότητα, όσους έχουν πνευματική κατανόηση και όσους από τους αδελφούς και τις αδελφές κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι προκαλούν συχνά αυτά τα άτομα. Αυτοί οι άνθρωποι, με τη συναναστροφή τους, φέρνουν αγνή κατανόηση και φως στην εκκλησιαστική ζωή, ενώ μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες οι οποίες είναι πολύτιμες και εκφράζουν πρακτική κατανόηση· κάτι τέτοιο βοηθάει σημαντικά και διαπλάθει τους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού ακούσουν τη συναναστροφή αυτών των ανθρώπων, οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν ένα μονοπάτι και γνωρίζουν πώς να ασκηθούν και πώς να βιώσουν τον λόγο του Θεού, καθώς και πώς να λύσουν τα προβλήματά τους. Νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη για την καθοδήγηση του Θεού και, ταυτόχρονα, θαυμάζουν και εκτιμούν όσους έχουν αγνή κατανόηση της αλήθειας και πρακτικές εμπειρίες. Έτσι, έχουν την τάση να εκτιμούν πολύ αυτά τα άτομα και να έρχονται πιο κοντά τους. Η εμφάνιση αυτών των θετικών πραγμάτων που ευχαριστούν τον Θεό στην εκκλησιαστική ζωή είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να βλέπουν όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση. Όποτε δουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω σε πρακτικές εμπειρίες, νιώθουν ανησυχία και ζήλια, ενώ έρχονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Από αυτήν τη δύσκολη θέση, συμπεριφέρονται με ανυπακοή, απαξίωση και δυσαρέσκεια, ενώ συχνά σχεδιάζουν μέσα τους πώς θα γελοιοποιήσουν αυτούς που έχουν πρακτικές εμπειρίες και κατανοούν την αλήθεια, καθώς και πώς θα δείξουν τα ψεγάδια και τα ελαττώματα αυτών των ανθρώπων στους αδελφούς και στις αδελφές, ώστε να μην τους έχουν πια σε εκτίμηση και να μην πηγαίνουν κοντά τους. Γι’ αυτό και όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι βέβαιο ότι θα πουν κάποια πράγματα και θα κάνουν κάποιες ενέργειες. Επιτίθενται και αποκλείουν αυτούς που μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες και αυτούς που η συχνή τους συναναστροφή πάνω στην αλήθεια εφοδιάζει και βοηθάει τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Συχνά αρπάζουν την ευκαιρία και βρίσκουν πατήματα εναντίον των θετικών χαρακτήρων, εκθέτοντας τα ελαττώματά τους, με στόχο να απομακρύνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από όλους όσοι συναναστρέφονται συχνά πάνω στην αλήθεια και μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες. Με δυο λόγια, όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι αρνητικοί χαρακτήρες που εισχωρούν στην εκκλησία και δρουν ως υπηρέτες του Σατανά.

Μια αδελφή, η οποία είχε διαπράξει σφάλματα στις ερωτικές σχέσεις της προτού πιστέψει στον Θεό, μετανόησε αφότου έγινε πιστή και δεν έκανε ποτέ ξανά τέτοια λάθη. Είχε μετανοήσει πικρά για τις παραβάσεις που είχε κάνει στο παρελθόν, κι έτσι ανοίχτηκε και συναναστράφηκε με τους αδελφούς και τις αδελφές. Με ποιον σκοπό και ποια αρχή γίνεται το άνοιγμα και η συναναστροφή; Γίνεται για να προωθήσει την αμοιβαία κατανόηση και να εξαλείψει τους εσωτερικούς φραγμούς ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές. Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις δικές τους αποκαλύψεις διαφθοράς και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, ενώ επιπλέον εκφράζουν ευγνωμοσύνη και εξυμνούν τη σωτηρία του Θεού. Είναι σωστό ένα τέτοιο άνοιγμα και μια τέτοια συναναστροφή; (Ναι.) Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, είναι σε θέση να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μ’ αυτόν τον τρόπο· συνιστά πρόβλημα αυτό; (Όχι.) Είναι κάτι πολύ κανονικό να έχει διαπράξει κανείς σφάλματα όσον αφορά τις ερωτικές του σχέσεις ή σε άλλους τομείς προτού τελικά πιστέψει στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε γι’ αυτά τα σφάλματα, ενώ κάποιοι κρύβονται και καμουφλάρονται και, όσο κι αν οι άλλοι ασκούνται στο να ανοίγονται και να ξεγυμνώνονται, εκείνοι δεν λένε τίποτα. Πιστεύουν πως αυτά τα σφάλματα είναι ντροπιαστικά μυστικά που πρέπει να μείνουν κρυμμένα για πάντα και δεν μπορούν να τα αποκαλύψουν σε κανέναν, από φόβο μην χάσουν το καλό τους όνομα, το κύρος και την υπόληψή τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα· θεωρούν ότι, εφόσον πίστεψαν τελικά στον Θεό και αποδέχθηκαν τη σωτηρία του Θεού, οφείλουν τώρα να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις κακές πράξεις που έκαναν στο παρελθόν και στα λάθος μονοπάτια που πήραν και να τα αναδείξουν προς ανάλυση, και ότι αυτά είναι απλώς πράγματα που τα πέρασαν ως άνθρωποι διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Είναι πλέον σε θέση να ανοιχτούν, να ξεγυμνωθούν και να συναναστραφούν. Είτε το κάνουν για να συνοψίσουν το παρελθόν είτε για να βάλουν ένα τέλος σ’ αυτό, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αυτήν τη δυνατότητα αποδεικνύει ποια είναι η στάση τους ως προς την άσκηση της αλήθειας: Είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και έχουν την αποφασιστικότητα για να την κάνουν πράξη. Το πώς ακριβώς θα ασκηθεί ο καθένας εξαρτάται από την κατανόηση και την αποφασιστικότητά του. Ωστόσο, το να ανοίγεται και να ξεγυμνώνεται κανείς δεν είναι σε καμία περίπτωση λάθος ούτε, φυσικά, αμαρτία. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πάτημα εναντίον κάποιου ούτε, φυσικά, να χρησιμοποιείται από άλλους ως αποδεικτικό στοιχείο για να του επιτεθούν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων μπορεί να αντιμετωπίσει σωστά αυτό το ζήτημα, δηλαδή η κατανόησή τους γι’ αυτό είναι αγνή και σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές. Τα κακά άτομα, ωστόσο, έχουν λανθασμένες προθέσεις· επιμένουν να χρησιμοποιούν τις αδυναμίες και τα σφάλματα των ανθρώπων ως πάτημα για να τους γελοιοποιήσουν, να παίξουν μαζί τους και να τους κρίνουν. Τέτοιες κακές πράξεις είναι εντελώς προφανείς. Όσοι είναι σε θέση να ξεγυμνωθούν, να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στη διαφθορά τους και στα λανθασμένα μονοπάτια που πήραν έχουν καρδιά που πεινά και διψά για δικαιοσύνη ως προς το πώς προσεγγίζουν την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Συνεπώς, καθώς διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αποκτούν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, κάποια πρακτική κατανόηση και γνώση. Αυτή η πρακτική κατανόηση και γνώση τούς βοηθά να βρουν το μονοπάτι της άσκησης παρά τις δυσκολίες και τις πάμπολλες καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή τους, και αυτό τους οδηγεί σε μια αυθεντική βιωματική κατανόηση της αλήθειας. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν την αυθεντική βιωματική κατανόηση είναι εποικοδομητική και χρήσιμη για τους άλλους· οι αδελφοί κι οι αδελφές θα εκτιμούν, θα θαυμάζουν και θα σέβονται αυτά τα άτομα, και θα λένε: «Οι πρακτικές εμπειρίες σου είναι στ’ αλήθεια υπέροχες. Αφότου τις άκουσα, τις συμμερίζομαι βαθιά. Βλέπω ότι ο τρόπος της άσκησής σου είναι σωστός και ευλογημένος απ’ τον Θεό. Είμαι κι εγώ διατεθειμένος να εγκαταλείψω τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις μου και να πετάξω από πάνω μου τα βάρη· θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια με απλό τρόπο και να λάβω τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού όπως έκανες εσύ. Αυτό το μονοπάτι είναι το σωστό». Δεν είναι πολύ κανονικές αυτές οι εκδηλώσεις; Δεν είναι πολύ σωστό να προκύψει μια τέτοια σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές; Αυτός ο τύπος διαπροσωπικής σχέσης διαφέρει πολύ από εκείνον που παρατηρείται ανάμεσα σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό· αυτόν τον τύπο εγκρίνει και επιθυμεί να βλέπει ο Θεός. Μόνο όταν υπάρχει μια τέτοια κανονική σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές μπορεί να είναι κανονική και η εκκλησιαστική ζωή. Πάντα θα υπάρχουν, όμως, μερικοί κακοί άνθρωποι ή άνθρωποι με κακές προθέσεις που σηκώνονται για να επιτεθούν, να δυσφημίσουν και να αποκλείσουν όσους έχουν πρακτικές εμπειρίες, όσους διψούν και πεινούν για την αλήθεια και όσους θαυμάζουν και εκτιμούν τους ανθρώπους με εμπειρία. Γιατί επιτίθενται σ’ αυτά τα άτομα; Ο μόνος σκοπός τους είναι να ανταγωνιστούν τους άλλους για μια ορισμένη θέση μέσα στην εκκλησία. Επειδή ούτε αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν, υποκρίνονται ότι επιδιώκουν την αλήθεια κατασκευάζοντας ψευδείς εμπειρίες ώστε να παραπλανήσουν τους πάντες και να κερδίσουν την υψηλή εκτίμησή τους. Χρησιμοποιούν έτσι τις μεθόδους του Σατανά για την παραπλάνηση και τον έλεγχο των ανθρώπων, προκειμένου να πετύχουν τη θέση και τη δύναμη που επιθυμούν. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά στις απανταχού εκκλησίες και τα βλέπουν όλοι. Αν διαπιστώσετε ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές έχουν ένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας, ότι μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε αυθεντική βιωματική κατανόηση των λόγων του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και ότι έχουν κερδίσει τον έπαινο πολλών ανθρώπων, αλλά για κάποιον λόγο δέχονται επιθέσεις και αντίποινα και κάποιοι άλλοι τους κάνουν να υποφέρουν, τότε πρέπει να είστε σε εγρήγορση και να διακρίνετε τι είδους άνθρωποι υιοθετούν αυτήν τη συμπεριφορά. Γιατί δέχονται συχνά επιθέσεις και αποκλείονται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Τι συμβαίνει πραγματικά εδώ; Κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι οπωσδήποτε υπάρχει πρόβλημα.

Στην εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή σε όσους βρίσκουν συχνά ψεγάδια στους επικεφαλής και τους εργάτες. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι συχνά κοροϊδεύουν, δυσφημίζουν ή επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν σχετικά την αλήθεια και λαχταρούν τα λόγια του Θεού. Και αυτοί οι αρνητικοί χαρακτήρες πρέπει να παρακολουθούνται και να παρατηρούνται στενά ώστε να διαπιστωθεί ποιες θα είναι οι επόμενες ενέργειές τους. Αν κάποιος μπορεί να εκθέσει τα ελαττώματα των επικεφαλής της εκκλησίας ή να επιτεθεί σε άτομα που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα χωρίς κανέναν βάσιμο λόγο κατά τη συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή, τότε υπάρχει σίγουρα κάποιο θέμα και κάποια αιτία πίσω από όλα αυτά· σε καμία περίπτωση δεν γίνονται χωρίς λόγο. Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να δώσουν μεγάλη προσοχή σε τέτοια άτομα, γιατί δεν πρόκειται για ασήμαντο ζήτημα. Κάποιες φορές, μπορεί κανείς να έχει μόλις ακούσει μια μαρτυρία πρακτικής εμπειρίας και να είναι μέσα του γεμάτος χαρά ή να έχει μόλις κερδίσει λίγο φως και κατανόηση και, παρόλα αυτά, να τον ρίξουν σε σύγχυση μερικά παραπλανητικά λόγια κακών ανθρώπων κι έτσι να χάσει όλα αυτά που μόλις κέρδισε. Μόλις άρχισε να χτίζει λίγη πίστη, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι και επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση· μόλις άρχισε να γεννιέται μέσα του λίγη δίψα για την αλήθεια και τον λόγο του Θεού, μαζί με λίγη αποφασιστικότητα για να κάνει πράξη την αλήθεια, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι, αποκαρδιώνεται και χάνει τον ενθουσιασμό του, και τότε θέλει να φύγει γρήγορα από αυτόν τον τόπο των συγκρούσεων. Είναι σοβαρές αυτές οι συνέπειες; Είναι πολύ σοβαρές. Αν, λοιπόν, υπάρχει στην εκκλησία κάποιος ο οποίος αρχίζει συνεχώς καυγάδες για κάτι που δεν συμμορφώνεται με τις επιθυμίες του, λογομαχεί για το ποιος έχει δίκιο, συζητά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος κι αμφισβητεί ακόμα και ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ένα τέτοιο άτομο πρέπει να εγείρει υποψίες. Δείτε τι ρόλο παίζει στην εκκλησία, τι συνέπειες προκαλεί και, μέσα από αυτό, μπορείτε να διακρίνετε ποια είναι η φύση-ουσία του.