Στις ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ, καθώς και στην ιστορία του Ιώβ, ποιο ακριβώς ήταν το στοιχείο στη συμπεριφορά και την ομιλία τους, αλλά και στη στάση τους και σε κάθε τους λέξη και πράξη όταν έπεφταν σ’ αυτούς τα λόγια και οι ενέργειες του Θεού, το οποίο συγκίνησε τόσο πολύ τις επόμενες γενιές; Αυτό που συγκίνησε περισσότερο τους ανθρώπους όσον αφορά τη στάση αυτών των τριών ατόμων απέναντι στα λόγια του Θεού, όσον αφορά τη συμπεριφορά, την ομιλία και τη στάση τους αφότου άκουγαν τα λόγια του Θεού, κι αφότου άκουγαν τις εντολές και τις απαιτήσεις του Θεού, είναι το πόσο αγνή και επίμονη ήταν η ειλικρίνειά τους απέναντι στον Θεό, στον Δημιουργό. Για τους σημερινούς ανθρώπους, αυτή η αγνότητα και η επιμονή θα μπορούσε να θεωρηθεί ανοησία και εμμονή· για Εμένα, όμως, η αγνότητα και η επιμονή τους ήταν τα πιο συγκινητικά τους χαρακτηριστικά κι αυτά που Με άγγιξαν περισσότερο και, ακόμα περισσότερο από αυτό, αυτά που φαντάζουν τόσο μακρινά στους άλλους ανθρώπους. Απ’ αυτούς τους ανθρώπους εκτίμησα και είδα με τα μάτια Μου πώς είναι ένας καλός άνθρωπος· από τη συμπεριφορά και την ομιλία τους, καθώς και από τη στάση τους όταν έρχονταν αντιμέτωποι με τα λόγια του Θεού και όταν άκουγαν τα λόγια του Θεού, βλέπω πώς είναι οι άνθρωποι που θεωρεί ο Θεός δίκαιους και τέλειους. Και ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό συναίσθημα που βιώνω αφότου διάβασα και κατανόησα τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων; Είναι η βαθιά ανάμνηση αυτών των ατόμων, η σύνδεση μαζί τους και η μεγάλη Μου αγάπη γι’ αυτά. Δεν πρόκειται για ένα αίσθημα συγκίνησης; Γιατί, άραγε, έχω ένα τέτοιο συναίσθημα; Σε ολόκληρη τη μακρά ιστορία της ανθρωπότητας, κανένα βιβλίο ιστορίας δεν εστίασε στο να καταγράψει, να επαινέσει και να διαδώσει τις ιστορίες αυτών των τριών ανθρώπων ούτε και χρησιμοποίησε κανείς τις ιστορίες τους για να επιμορφώσει τις επόμενες γενιές ή τους αντιμετώπισε ως άξιους για να τους μιμηθούν οι επόμενες γενιές. Υπάρχει, όμως, κάτι που δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι του κόσμου: Σε διαφορετικούς καιρούς, ο καθένας από αυτούς τους τρεις ανθρώπους άκουσε και κάτι άλλο από τον Θεό, ο καθένας τους έλαβε και μια διαφορετική ανάθεση από τον Θεό, ο καθένας τους αποδέχτηκε από τον Θεό και μια διαφορετική απαίτηση, ο καθένας τους έκανε και κάτι διαφορετικό για τον Θεό, και έφερε σε πέρας και ένα διαφορετικό έργο που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός· κι όμως, όλοι τους είχαν κάτι κοινό μεταξύ τους. Τι ήταν αυτό; Όλοι τους ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του Θεού. Αφού άκουσαν όσα είπε ο Θεός, μπόρεσαν να αποδεχθούν όσα τους εμπιστεύτηκε και τους ζήτησε ο Θεός, και στη συνέχεια μπόρεσαν να υποταχθούν σε όλα όσα είπε ο Θεός, μπόρεσαν να υποταχθούν στο καθετί που άκουσαν να απαιτεί από αυτούς ο Θεός. Με ποιες πράξεις τους ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του Θεού; Μέσα σε όλη την ανθρωπότητα, αυτοί έγιναν υπόδειγμα ανθρώπων που άκουσαν τα λόγια του Θεού, που τα αποδέχθηκαν και που υποτάχθηκαν σ’ αυτά, και κατέθεσαν ηχηρή μαρτυρία στον Θεό, σε πείσμα του Σατανά. Αφού ήταν υπόδειγμα για την ανθρωπότητα, αλλά και τέλειοι και δίκαιοι στα μάτια του Θεού, ποια είναι, τελικά, η πιο σημαντική πληροφορία που αντλούμε από όλα αυτά; Ότι τέτοιους ανθρώπους θέλει ο Θεός, ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν όσα λέει ο Θεός, που με την καρδιά τους ακούνε, συλλαμβάνουν, αντιλαμβάνονται και κατανοούν τα λόγια του Δημιουργού, υποτάσσονται σε αυτά και τα εφαρμόζουν· τέτοιοι άνθρωποι είναι οι αγαπημένοι του Θεού. Σε όσο μεγάλες δοκιμές και δοκιμασίες κι αν τους υποβάλει ο Θεός προτού επιβεβαιώσει ότι οι πράξεις τους είναι δίκαιες, μόλις καταθέσουν ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό, τότε γίνονται ό,τι πολυτιμότερο στα χέρια του Θεού και γίνονται αυτοί που θα ζουν για πάντα στα μάτια του Θεού. Αυτό το γεγονός αντλούμε. Αυτό θέλω να σας πω μέσα από τη συναναστροφή πάνω στις ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ, και αυτό πρέπει να κατανοήσετε. Εμμέσως πλην σαφώς, αυτοί που ακόμα δεν κατανοούν τα λόγια του Δημιουργού, που ακόμα δεν γνωρίζουν ότι το να ακούνε τα λόγια του Δημιουργού αποτελεί ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον τους, και που αγνοούν ότι το να αποδέχεται κανείς τα λόγια του Δημιουργού και να υποτάσσεται σε αυτά είναι η στάση που οφείλουν να τηρούν οι δημιουργημένοι άνθρωποι, αυτούς, για όσα χρόνια κι αν ακολουθούν τον Θεό, ο Θεός θα τους αποκλείσει. Ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους, τους σιχαίνεται τέτοιους ανθρώπους. Όμως πόσοι άνθρωποι ακριβώς είναι τελικά σε θέση να ακούσουν τα λόγια του Δημιουργού, να τα αποδεχθούν και να υποταχθούν πλήρως σε αυτά; Όσοι μπορούν. Όσοι ακολουθούν τον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά σιχαίνονται ακόμα την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές, και αδυνατούν να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν σε αυτά είτε ακούγονται από κοντά είτε στο πνευματικό βασίλειο, αυτοί θα έρθουν στο τέλος αντιμέτωποι με μία έκβαση: τον αποκλεισμό.

Έχουν περάσει πλέον τριάντα χρόνια από τότε που ο Θεός ενσαρκώθηκε και ήρθε να κάνει το έργο Του στη γη. Έχει πει πολλά λόγια και έχει εκφράσει πολλές αλήθειες. Όπως κι αν μιλάει, όποιες μεθόδους ομιλίας κι αν χρησιμοποιεί, όσο περιεχόμενο κι αν εκφράζει, έχει μόνο μία απαίτηση από τους ανθρώπους, κι αυτή είναι να ακούνε, να αποδέχονται και να υποτάσσονται. Πολλοί, ωστόσο, δεν μπορούν να συλλάβουν ούτε να εκτελέσουν αυτήν την απλούστατη απαίτηση. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και δείχνει ότι η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη, δυσκολεύεται πολύ να αποδεχθεί την αλήθεια και δεν είναι εύκολο να σωθεί. Ακόμα και τώρα, στο πλαίσιο που οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, καθώς και το γεγονός ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, ακόμα εναντιώνονται στον Θεό, Τον αψηφούν και απορρίπτουν τον λόγο Του και τις απαιτήσεις Του. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να εξετάζουν, να αναλύουν, να απορρίπτουν τα λόγια που λέει η ενσάρκωση του Θεού και να αδιαφορούν απέναντι σ’ αυτά, χωρίς να κατανοούν πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα δημιουργήματα τον λόγο του Θεού και ποια στάση πρέπει να τηρούν απέναντι στον λόγο του Θεού. Αυτό είναι στ’ αλήθεια λυπηρό. Ακόμα και τώρα, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποιοι είναι, σε ποια θέση πρέπει να βρίσκονται ή τι πρέπει να κάνουν. Κάποιοι φτάνουν ακόμα και στο σημείο να παραπονιούνται συνεχώς για τον Θεό, λέγοντας: «Γιατί εκφράζει συνεχώς αλήθειες στο έργο Του ο Θεός; Γιατί απαιτεί συνεχώς να αποδεχόμαστε την αλήθεια; Όταν ο Θεός μιλάει και εργάζεται, πρέπει να μας συμβουλεύεται και δεν πρέπει να μας κάνει πάντα τη ζωή δύσκολη. Δεν έχουμε λόγο να υπακούμε απόλυτα σ’ Εκείνον, θέλουμε ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, πρέπει να σηκώσουμε το χέρι για να ψηφίσουμε σχετικά με τις απαιτήσεις που διατυπώνει ο Θεός για εμάς, και επιπλέον να κάνουμε συζητήσεις και να καταλήξουμε σε ομόφωνες αποφάσεις. Στον οίκο του Θεού πρέπει να επικρατεί η δημοκρατία και πρέπει όλοι μαζί να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις». Πολλοί άνθρωποι διατηρούν αυτήν την άποψη ακόμα και τώρα και, παρότι δεν την λένε ανοιχτά, την έχουν στην καρδιά τους. Αν Εγώ δεν δικαιούμαι να σου ζητήσω τίποτα, αν Εγώ δεν δικαιούμαι να ζητήσω να υπακούς σε όσα λέω ούτε να απαιτήσω την απόλυτη υποταγή σου σε όσα λέω, τότε ποιος το δικαιούται; Αν πιστεύεις πως ο Θεός στους ουρανούς δικαιούται να κάνει κάτι τέτοιο, και πως ο Θεός στους ουρανούς δικαιούται να σου μιλάει από τον ουρανό με βροντές, πολύ ωραία! Αυτό σημαίνει πως δεν θα χρειαστεί να είμαι υπομονετικός και ειλικρινής ούτε να χάνω το σάλιο Μου μιλώντας σ’ εσένα· δεν θέλω να σου πω τίποτα άλλο. Αν πιστεύεις πως ο Θεός στους ουρανούς δικαιούται να σου μιλάει από τον ουρανό κι από τα σύννεφα, τότε κάτσε και άκου, πήγαινε κι αναζήτησε τα λόγια Του· περίμενε ο Θεός που βρίσκεται στους ουρανούς να σου μιλήσει στον ουρανό, στα σύννεφα, μες στη φωτιά. Ένα πράγμα, όμως, πρέπει να ξέρεις καλά: Αν έρθει αυτή η μέρα, τότε θα έχει έρθει κι η στιγμή να πεθάνεις. Θα ήταν καλύτερα να μην έρθει αυτή η μέρα. «Θα ήταν καλύτερα να μην έρθει αυτή η μέρα»· τι να σημαίνουν αυτά τα λόγια; Ο Θεός έγινε άνθρωπος ώστε να μιλήσει ο ίδιος στον άνθρωπο πρόσωπο με πρόσωπο και να δώσει αλήθειες που λένε στους ανθρώπους όλα όσα πρέπει να κάνουν, κι όμως εκείνοι είναι περιφρονητικοί κι αστόχαστοι· κρυφά μέσα τους αντιστέκονται στον Θεό και Τον ανταγωνίζονται. Δεν επιθυμούν να ακούσουν και πιστεύουν πως ο Θεός που βρίσκεται στη γη δεν έχει δικαίωμα να κυβερνά τους ανθρώπους. Αυτή η στάση που κρατούν οι άνθρωποι δίνει χαρά στον Θεό ή Τον εκνευρίζει; (Τον εκνευρίζει.) Και τι θα κάνει ο Θεός όταν εκνευριστεί; Οι άνθρωποι θα έρθουν αντιμέτωποι με την οργή του Θεού· το κατανοείτε αυτό, έτσι; Με την οργή του Θεού, όχι με τις δοκιμασίες του Θεού· πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες. Όταν πέφτει πάνω στους ανθρώπους η οργή του Θεού, τότε βρίσκονται σε κίνδυνο. Νομίζετε πως ο Θεός οργίζεται με όσους αγαπάει; Οργίζεται με όσους είναι άξιοι να ζουν στο φως της όψης Του; (Όχι.) Με τι είδους ανθρώπους οργίζεται ο Θεός; Για όσους Τον ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια κι όμως ακόμα δεν κατανοούν τα λόγια Του, για όσους ακόμα δεν έμαθαν πως πρέπει να ακούνε τα λόγια του Θεού, για όσους δεν έχουν επίγνωση πως πρέπει να αποδέχονται τα λόγια του Θεού και να υποτάσσονται σε αυτά, ο Θεός νιώθει αποστροφή και απέχθεια για τέτοιους ανθρώπους και δεν επιθυμεί να τους σώσει. Αυτό το κατανοείτε, έτσι; Ποια θα πρέπει, λοιπόν, να είναι η στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, στον ενσαρκωμένο Θεό και στην αλήθεια; (Πρέπει να ακούμε, να αποδεχόμαστε και να υποτασσόμαστε.) Πολύ σωστά. Πρέπει να ακούτε, να αποδέχεστε και να υποτάσσεστε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απλό απ’ αυτό. Αφού ακούσετε, πρέπει να αποδεχθείτε μέσα σας. Αν κάτι δεν μπορείτε να το αποδεχθείτε, πρέπει να συνεχίσετε την αναζήτηση μέχρι να είστε σε θέση να το αποδεχθείτε πλήρως· έπειτα, μόλις το αποδεχθείτε, πρέπει να υποταχθείτε. Τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς; Σημαίνει να ασκείται και να εφαρμόζει. Μην απορρίπτετε κάτι αφού το ακούσετε, ενώ εξωτερικά υπόσχεστε πως θα το κάνετε, το σημειώνετε, το κατοχυρώνετε γραπτώς, το ακούτε με τα αυτιά σας, αλλά δεν το παίρνετε σοβαρά κι απλώς συνεχίζετε να κάνετε ό,τι κάνατε και πριν, κάνετε αυτό που θέλετε όταν έρθει η ώρα να δράσετε, κι αυτό που γράψατε το τοποθετείτε στο πίσω μέρος του μυαλού σας και το αντιμετωπίζετε ως κάτι ασήμαντο. Αυτό δεν είναι υποταγή. Αληθινή υποταγή στα λόγια του Θεού σημαίνει να τα ακούτε και να τα αντιλαμβάνεστε με την καρδιά σας, και να τα αποδέχεστε αληθινά· να τα αποδέχεστε ως αναπόφευκτη ευθύνη. Το ζήτημα δεν είναι να πεις απλώς πως αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού· αντίθετα, είναι να αποδεχθείς τα λόγια Του με την καρδιά σου, να μετατρέψεις αυτήν την αποδοχή σε πρακτικές ενέργειες και να εφαρμόσεις τα λόγια Του χωρίς να αποκλίνεις καθόλου. Αν όλα όσα σκέφτεσαι, όλα όσα αναλαμβάνεις να κάνεις και όλο το τίμημα που πληρώνεις είναι για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, τότε εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού. Τι συνεπάγεται η «υποταγή»; Συνεπάγεται την άσκηση και την εφαρμογή, το να κάνεις τα λόγια του Θεού πραγματικότητα. Αν γράφεις σε ένα τετράδιο και μεταφέρεις στο χαρτί τα λόγια που λέει ο Θεός και τις απαιτήσεις Του, χωρίς όμως να τα καταγράφεις στην καρδιά σου, και κάνεις ό,τι θέλεις όταν έρχεται η ώρα να δράσεις, και φαίνεται εξωτερικά σαν να έκανες όσα ζήτησε ο Θεός, αλλά εσύ τα έκανες σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τότε ούτε ακούς ούτε αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού, ούτε υποτάσσεσαι σ’ αυτά· σιχαίνεσαι την αλήθεια, παραβιάζεις απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονείς τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Επαναστατείς.

Κάποτε, εμπιστεύτηκα κάποιον να κάνει κάτι. Καθώς του εξηγούσα την εργασία, την κατέγραφε προσεκτικά στο σημειωματάριό του. Είδα πόσο προσεκτικός ήταν στην καταγραφή —φαινόταν να έχει αίσθημα φορτίου για τη δουλειά και μια προσεκτική, υπεύθυνη στάση. Έχοντας μεταθέσει τη δουλειά σ’ αυτόν, περίμενα κάποια ενημέρωση. Πέρασαν δύο εβδομάδες, κι ακόμη δεν Με είχε ειδοποιήσει για τίποτα. Έτσι, ανέλαβα ο ίδιος να τον βρω και τον ρώτησα πώς πήγαινε η εργασία που του είχα αναθέσει. Είπε: «Αμάν —το ξέχασα! Πες μου ξανά τι ήταν». Πώς σας φαίνεται η απάντησή του; Αυτή ήταν η στάση που είχε όταν έκανε κάποια δουλειά. Σκέφτηκα: «Αυτό το άτομο είναι πραγματικά αναξιόπιστο. Φύγε μακριά Μου, και γρήγορα! Δεν θέλω να σε ξαναδώ!» Έτσι αισθάνθηκα. Θα σας πω λοιπόν κάτι που είναι γεγονός: δεν πρέπει ποτέ να συνδέετε τα λόγια του Θεού με τα ψέματα ενός απατεώνα —αυτό ο Θεός το απεχθάνεται. Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι είναι εξίσου καλοί όσο και ο λόγος τους, ότι ο λόγος τους είναι εγγύηση. Αν είναι έτσι, τότε, όσον αφορά τα λόγια του Θεού, μπορούν να πράττουν όπως λένε αυτά τα λόγια όταν τ’ ακούνε; Μπορούν να τα εφαρμόσουν τόσο προσεκτικά όσο και τις προσωπικές τους υποθέσεις; Κάθε πρόταση του Θεού είναι σημαντική. Δεν κάνει πλάκα. Αυτό που λέει, οι άνθρωποι πρέπει να το εφαρμόζουν και να το εκτελούν. Όταν μιλάει ο Θεός, συμβουλεύεται τους ανθρώπους; Σίγουρα όχι. Σου κάνει ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής; Σίγουρα όχι. Εάν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι τα λόγια Του Θεού και η αποστολή από Εκείνον είναι εντολές, ότι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει ό,τι λένε και να τα εφαρμόζει, τότε έχεις υποχρέωση να τα εφαρμόσεις και να τα εκτελέσεις. Εάν πιστεύεις ότι τα λόγια του Θεού είναι απλώς κάποιο αστείο, απλώς σχόλια που μπορεί να κάνει κάποιος —ή να μην κάνει— ανάλογα με το κέφι του, και τ’ αντιμετωπίζεις αναλόγως, τότε δεν έχεις καθόλου λογική και δεν είσαι κατάλληλος να ονομάζεσαι άνθρωπος. Ο Θεός δεν θα σου ξαναμιλήσει ποτέ. Εάν κάποιος κάνει πάντα τις δικές του επιλογές όσον αφορά τις απαιτήσεις του Θεού, τις εντολές Του και την ανάθεσή Του, και τα αντιμετωπίζει αυτά με επιπόλαια στάση, τότε ανήκει στο είδος του ανθρώπου που σιχαίνεται ο Θεός. Στα πράγματα που σε διατάζω και σου αναθέτω απευθείας, εάν με χρειάζεσαι διαρκώς να σε επιβλέπω και να σε παροτρύνω, να σε παρακολουθώ, εάν με κάνεις συνεχώς ν’ ανησυχώ και να κάνω έρευνες, εάν απαιτείς να ελέγχω τα πάντα για σένα σε κάθε βήμα, τότε θα πρέπει να αποκλειστείς. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν αποκλειστεί αυτήν τη στιγμή από τον οίκο του Θεού. Τους δίνω οδηγίες για μερικά θέματα κι έπειτα τους ρωτώ: «Τα γράψατε όλα αυτά; Είναι ξεκάθαρα; Μήπως έχετε κάποια ερώτηση;» Κι εκείνοι απαντούν: «Όλα τα έγραψα, κανένα πρόβλημα, δεν χρειάζεται να ανησυχείς!» Συμφωνούν πολύ εύκολα με τις οδηγίες, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να βάζουν το χέρι στην καρδιά και να Μου ορκίζονται. Στην πραγματικότητα, όμως, αφότου συμφωνήσουν, πρόκειται να τα εφαρμόσουν όλα αυτά; Όχι, απλώς εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος και δεν δίνουν πια σημεία ζωής. Κάνουν αμέσως ό,τι τους αρέσει, ενεργώντας γρήγορα και αποφασιστικά. Συμφωνούν πρόθυμα με όσα τους εμπιστεύομαι, έπειτα, όμως, απλώς τα αγνοούν, και όταν αργότερα τους ξαναρωτάω επί του θέματος, βλέπω πως δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει καμία απολύτως συνείδηση ούτε λογική. Δεν είναι άξιος για τίποτα και είναι ανάξιος να εκτελέσει κάποιο καθήκον. Είναι χειρότερος κι από γουρούνι ή από σκύλο. Όταν κάποιος έχει ένα μαντρόσκυλο, αυτό το σκυλί βοηθάει στη φύλαξη του σπιτιού και της αυλής όταν έρχονται άγνωστοι κι εκείνος λείπει. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι καν ισάξιοι με τους σκύλους στην εκτέλεση εργασιών. Μερικοί άνθρωποι πρέπει πάντα να έχουν κάποιον να τους επιτηρεί προκειμένου να κάνουν έστω και λίγο απ’ το καθήκον τους, και πρέπει πάντα κάποιος να τους κλαδεύει και να τους προσέχει προκειμένου να κάνουν οτιδήποτε. Είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτή; Αυτοί οι άνθρωποι είναι ψεύτες! Αν δεν είχαν σκοπό να το κάνουν, τότε γιατί συμφώνησαν; Κάτι τέτοιο δεν είναι σκόπιμη εξαπάτηση των άλλων; Αν θεωρούσαν πως η εργασία θα ήταν δύσκολη, τότε γιατί δεν το είπαν νωρίτερα; Γιατί υποσχέθηκαν να την εκτελέσουν και μετά δεν προχώρησαν στην εκτέλεση; Αν εξαπατήσουν άλλους ανθρώπους, εκείνοι δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα· ποιες είναι οι συνέπειες, όμως, αν εξαπατήσουν τον Θεό; Ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να τακτοποιηθεί και να αποκλειστεί! Δεν πιστεύετε πως όσοι σιχαίνονται την αλήθεια και παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές είναι κακοί άνθρωποι; Είναι όλοι τους κακοί άνθρωποι, είναι όλοι τους δαίμονες και πρέπει να αποκλειστούν! Αυτοί οι άνθρωποι, επειδή ενεργούν άσκοπα, παραβιάζουν τις αρχές, δείχνουν επαναστατικότητα και ανυπακοή, ιδρύουν το δικό τους βασίλειο και είναι τεμπέληδες κι ανεύθυνοι, έχουν επιφέρει μεγάλες απώλειες στην εκκλησία! Ποιος αντέχει να δώσει αποζημίωση για τέτοιες απώλειες; Κανένας δεν μπορεί να επωμιστεί τέτοια ευθύνη. Αυτοί οι άνθρωποι παραπονιούνται και παραμένουν αμετάπειστοι κι ανικανοποίητοι όταν κλαδεύονται. Δεν είναι παράλογοι διάβολοι αυτοί οι άνθρωποι; Στ’ αλήθεια, τίποτα δεν μπορεί να τους βοηθήσει πια και θα έπρεπε να είχαν αποκλειστεί από καιρό!

Κατανοείτε τι θέλουν να πουν οι ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα; Είναι υψηλές οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο; (Όχι.) Όσα απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο θα έπρεπε να θεωρούνται τα πλέον θεμελιώδη για ένα δημιούργημα· οι απαιτήσεις Του δεν είναι καθόλου υψηλές, είναι εντελώς πρακτικές και εντελώς ρεαλιστικές. Οι άνθρωποι, για να τους εγκρίνει ο Θεός, πρέπει να έχουν αληθινή πίστη και απόλυτη υπακοή· μόνο όσοι έχουν αυτά τα δύο σώζονται πραγματικά. Για όσους, όμως, είναι βαθιά διεφθαρμένοι, για όσους σιχαίνονται την αλήθεια και αποστρέφονται τα θετικά πράγματα, καθώς και για όσους εχθρεύονται την αλήθεια, τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από αυτά τα δύο πράγματα! Κάτι τέτοιο μπορούν να το πετύχουν μόνο εκείνοι που έχουν μια αγνή καρδιά, ανοιχτή απέναντι στον Θεό, που διαθέτουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση, και που αγαπούν τα θετικά πράγματα. Τα έχετε μέσα σας όλα αυτά; Και ποιος έχει μέσα του την επιμονή και την αγνότητα που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι; Ως προς την ηλικία, όλοι εσείς που κάθεστε εδώ είστε νεότεροι από τον Νώε κι από τον Αβραάμ, κι όμως, ως προς την αγνότητα, δεν μπορείτε να συγκριθείτε μαζί τους. Δεν έχετε μέσα σας αγνότητα, ευφυΐα και σοφία· απ’ την άλλη, μικροπρέπεια και δόλος δεν σας λείπουν καθόλου. Πώς, λοιπόν, μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Υπάρχει τρόπος να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις του Θεού; Υπάρχει μονοπάτι; Από πού να ξεκινήσει κανείς; (Από το να ακούει τα λόγια του Θεού.) Πολύ σωστά: από το να μάθει να ακούει και να υποτάσσεται. Λένε κάποιοι: «Μερικές φορές, όσα λέει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι εύκολο να υποταχθεί κανείς σ’ αυτά. Αν ο Θεός έλεγε λίγα λόγια αλήθειας, η υποταγή θα ήταν εύκολη». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Τι ανακαλύψατε στις ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ που συζητήσαμε σήμερα; Η υπακοή στα λόγια του Θεού και η υποταγή στις απαιτήσεις του Θεού είναι επιτακτικό καθήκον του ανθρώπου. Κι αν ο Θεός πει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν πρέπει ούτε να το αναλύει ούτε να το εξετάζει. Όποιον κι αν καταδικάσει ή αποκλείσει ο Θεός, σε όσους ανθρώπους κι αν προκαλέσει έτσι αντιλήψεις και αντίσταση, η ταυτότητα του Θεού, η ουσία Του, η διάθεσή Του και η θέση Του παραμένουν αμετάβλητες για πάντα. Παραμένει Θεός παντοτινά. Αφού δεν έχεις αμφιβολία ότι είναι ο Θεός, τότε η μόνη σου ευθύνη, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να υπακούσεις σ’ αυτό που λέει και να ασκηθείς σύμφωνα με τα λόγια Του· αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης. Ένα δημιούργημα δεν πρέπει να εξετάζει, να αναλύει, να συζητάει, να απορρίπτει, να αντικρούει τα λόγια του Θεού, να επαναστατεί εναντίον τους ή να τα αρνείται· κάτι τέτοιο το σιχαίνεται ο Θεός και δεν επιθυμεί να το βλέπει στον άνθρωπο. Πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα λόγια του Θεού; Πώς πρέπει να ασκείσαι; Στην πραγματικότητα, είναι πολύ απλό: μάθε να υπακούς σ’ αυτά, να τα ακούς με την καρδιά σου, να τα αποδέχεσαι με την καρδιά σου, να τα κατανοείς και να τα αντιλαμβάνεσαι με την καρδιά σου, κι έπειτα να τα κάνεις πράξη και να τα εφαρμόζεις με την καρδιά σου. Όσα ακούς και αντιλαμβάνεσαι μέσα σου πρέπει να είναι στενά συνδεδεμένα με την άσκησή σου. Μην τα διαχωρίζεις μεταξύ τους· τα πάντα, αυτά που κάνεις πράξη, αυτά στα οποία υποτάσσεσαι, αυτά που κάνεις με τα ίδια σου τα χέρια, όλα αυτά για τα οποία πασχίζεις, πρέπει να συσχετίζονται με τα λόγια του Θεού, κι έπειτα πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Του και να τα εφαρμόζεις μέσα από τις ενέργειές σου. Αυτό σημαίνει να υποτάσσεσαι στα λόγια του Δημιουργού. Αυτό είναι το μονοπάτι όπου κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού.

18 Ιουλίου, 2020