ζ. Η άρνηση, η καταδίκη, η κρίση και η βλασφημία

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στους όρους άρνηση, καταδίκη, κρίση και βλασφημία. Οι αντίχριστοι, επειδή κατακλύζονται από αμφιβολίες για τον Θεό, δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Η καρδιά τους είναι γεμάτη αποστροφή και μίσος και δεν αναγνωρίζουν ποτέ ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια ούτε, βέβαια, δείχνουν υποταγή. Επειδή συχνά έχουν βαθιά μέσα τους αμφιβολίες και υποψίες για τον Θεό και επειδή πολλές φορές αναπτύσσουν αντιλήψεις και διάφορες ιδέες για τις ενέργειες του Θεού, κάνουν διαρκώς και άθελά τους αξιολογήσεις και σκέφτονται: «Υπάρχει πράγματι θεός; Τι εννοεί μ’ αυτά που λέει; Πώς πρέπει να κατανοήσει κανείς αυτά τα λόγια, αν τα αξιολογήσει από την οπτική της γνώσης και των δογμάτων; Τι εννοεί ο θεός όταν λέει αυτά τα πράγματα; Τι εννοεί όταν χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο; Σε ποιον απευθύνεται;» Ερευνούν ξανά και ξανά και, μετά από πολυετή διερεύνηση, ακόμα δεν μπορούν να δουν την πιο κρίσιμη αλήθεια στα λόγια που εκφράζει ο Θεός και στο έργο που κάνει: ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η ζωή και η οδός· δεν μπορούν να το κατανοήσουν ούτε να το διακρίνουν αυτό. Όταν οι άνθρωποι λένε ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, οι αντίχριστοι συλλογίζονται και σκέφτονται: «Όλα τα λόγια του είναι η αλήθεια; Δεν είναι απλώς κάποιες συνηθισμένες λέξεις; Απλώς κάποιες συμβατικές δηλώσεις; Δεν έχουν τίποτε βαθυστόχαστο». Όταν εξετάζουν το έργο του Θεού, σκέφτονται: «Δεν βλέπω την αύρα του θεού από όσα κάνει στην εκκλησία ή ανάμεσα στους εκλεκτούς του. Λένε ότι ο θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα, αλλά εγώ δεν μπορώ να το διακρίνω. Ακόμα κι αν κοιτάξω με μεγεθυντικό φακό ή με τηλεσκόπιο, δεν μπορώ να δω τη μορφή του θεού και, όπως κι αν κοιτάξω, δεν μπορώ ν’ ανακαλύψω τις πράξεις του. Άρα, αυτήν τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω 100% κατά πόσο υπάρχει πραγματικά θεός. Βέβαια, αν πω ότι δεν υπάρχει θεός, από την άλλη έχω ακούσει για την ύπαρξη κάποιων περίεργων και μεταφυσικών πραγμάτων στον κόσμο, οπότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει να υπάρχει θεός. Αλλά πώς είναι πραγματικά στην όψη ο θεός; Πώς ενεργεί ο θεός; Δεν ξέρω. Ο απλούστερος τρόπος είναι να δω τι κάνει και τι λέει ο θεός σε όσους τον ακολουθούν». Μέσω της παρατήρησης, βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού κλαδεύει συχνά τους ανθρώπους, τους προάγει και τους απομακρύνει τακτικά από τα καθήκοντά τους, ενώ συχνά συναναστρέφεται, συζητά, συνδιαλέγεται και ούτω καθεξής με τους ανθρώπους για διάφορα καθήκοντα και για έργο που σχετίζεται με διάφορα επαγγέλματα. Σκέφτονται: «Δεν είναι όλα αυτά πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι; Τίποτε από αυτά δεν είναι υπερφυσικό· είναι όλα πολύ κανονικά και δεν μπορώ να δω ούτε να αισθανθώ πώς εργάζεται το πνεύμα του θεού. Αφού δεν μπορώ να το αισθανθώ, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έργο του αγίου πνεύματος δεν υπάρχει; Μήπως τα φαντάζονται όλα οι άνθρωποι με το συνειδητό τους και με το μυαλό τους; Κι αν δεν υπάρχει το έργο του αγίου πνεύματος, τότε υπάρχει όντως το πνεύμα του θεού; Φαίνεται ότι και αυτό είναι αμφισβητήσιμο. Αν δεν υπάρχει το πνεύμα του θεού, τότε υπάρχει όντως θεός; Είναι δύσκολο να το πει κανείς αυτό». Μετά από πέντε χρόνια εμπειρίας, δεν μπορούν να το επιβεβαιώσουν· ούτε μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια εμπειρίας μπορούν. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Έχουν αποκαλυφθεί· είναι δύσπιστοι. Αυτοί οι δύσπιστοι χασομεράνε έτσι στον οίκο του Θεού και πηγαίνουν απλώς με το ρεύμα. Αν οι άλλοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, το κάνουν κι εκείνοι. Αν οι άλλοι κάνουν το καθήκον τους, το κάνουν κι εκείνοι. Αν τους δοθεί μια ευκαιρία για προαγωγή, σκέφτονται ότι μπορούν να «κατέχουν αξίωμα» στον οίκο του Θεού και, για χάρη της θέσης, είναι ικανοί να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια. Ταυτόχρονα, μπορούν επίσης να διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία, προκαλώντας διαταράξεις και αναστατώσεις. Αν είναι συνηθισμένα μέλη της εκκλησίας χωρίς κάποια θέση, βρίσκουν τρόπους να κάνουν μισές δουλειές, κάνοντας κάποιο έργο απλώς και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Αυτό σημαίνει να χασομεράνε. Γιατί λέω ότι «χασομεράνε»; Βαθιά μέσα τους, τρέφουν αμφιβολίες για τον Θεό και Τον αρνούνται, διατηρώντας μια στάση άρνησης απέναντι στην ύπαρξη και την ουσία του Θεού, με αποτέλεσμα να κάνουν απρόθυμα τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Δεν κατανοούν και λένε μονίμως μέσα τους: «Τι νόημα έχει να κάνω το καθήκον μου και ν’ ακολουθώ τον θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν κερδίζω χρήματα σε κάποια δουλειά ούτε ζω μια κανονική ζωή. Κάποιοι νέοι, μάλιστα, αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στο να δαπανούν τον εαυτό τους για τον θεό. Όμως τι θα κερδίσουν; Οπότε, πρώτα θα παρατηρήσω την κατάσταση. Αν μπορώ πραγματικά να βρω την άκρη και δω ότι υπάρχει ελπίδα να λάβω ευλογίες, δεν θα είναι μάταιο να καταβάλω προσπάθεια και να δαπανήσω τον εαυτό μου. Αν δεν μπορώ να λάβω τα ακριβή λόγια του θεού ή να βρω την άκρη, τότε δεν θα ζημιωθώ αν χασομεράω. Σε τελική ανάλυση, δεν θα έχω εξαντληθεί και δεν θα έχω δώσει πάρα πολλά». Δεν δείχνει αυτό ότι απλώς χασομεράνε; Δεν είναι ειλικρινείς σε τίποτε από όσα κάνουν, δεν μπορούν να διατηρήσουν τίποτα ούτε να διακριθούν σε τίποτα και δεν μπορούν να πληρώσουν πραγματικά το τίμημα. Αυτό σημαίνει να χασομεράνε. Παρόλο που χασομεράνε, οι σκέψεις τους δεν αδρανούν· είναι υπερδραστήριες. Ξεχειλίζουν από αντιλήψεις και ιδέες για πολλά πράγματα που κάνει ο Θεός, ενώ πολλά πράγματα που δεν εναρμονίζονται με τις δικές τους αντιλήψεις τ’ αξιολογούν βαθιά μέσα τους χρησιμοποιώντας τη γνώση, τους νόμους, τα κοινωνικά ήθη, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Αν και κάνουν όλη αυτήν την αξιολόγηση, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να διακρίνουν την αλήθεια ή να βρουν τις αρχές άσκησης της αλήθειας, αλλά καταλήγουν κιόλας, αντ’ αυτού, να σκέφτονται κάθε είδους καταδίκη, κρίση ή ακόμη και βλασφημία για τον Θεό και το έργο Του. Τι κρίνουν πρώτα οι αντίχριστοι; Λένε: «Οι άνθρωποι αποφασίζουν όλα όσα έχουν να κάνουν με το έργο του οίκου του θεού· άνθρωποι κάνουν τα πάντα. Δεν βλέπω ούτε τον θεό να εργάζεται ούτε το άγιο πνεύμα να ηγείται και να καθοδηγεί το οτιδήποτε». Δεν είναι αυτή δήλωση των δύσπιστων; Ο ισχυρισμός ότι οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα αποκαλύπτει πολλά ζητήματα. Για παράδειγμα, αν ο οίκος του Θεού εκλέξει και καλλιεργήσει κάποιον που δεν είναι της αρεσκείας τους, γίνονται ανυποχώρητοι μέσα τους. Άραγε μπορούν πραγματικά να υποταχθούν οι αντίχριστοι; (Όχι.) Τι θα κάνουν, λοιπόν; Θα προσπαθήσουν να το υπονομεύσουν. Αν αποτύχει η υπονόμευση και κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν τους ακούσει ή δεν τους υποστηρίξει, θ’ αρχίσουν να το καταδικάζουν, λέγοντας: «Ο οίκος του θεού είναι άδικος και δεν έχει αρχές στον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλά γρήγορα άλογα στον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα εκτιμήσει». Τι σημαίνει αυτό; Υπονοεί ότι εκείνοι είναι γρήγορα άλογα, αλλά δυστυχώς ο οίκος του Θεού δεν έχει κάποιον που να μπορεί να τους εκτιμήσει. Αφού καταδικάσουν αυτό που έκανε ο οίκος του Θεού και δεν εναρμονίζεται με τις δικές τους αντιλήψεις, θ’ αρχίσουν να διαδίδουν φήμες, αντιλήψεις, αρνητικότητα και τα παρόμοια. Ασφαλώς, όλα τα λόγια τους θα είναι σκληρά. Κάποιοι, μάλιστα, μπορεί να πουν: «Αυτοί οι τύποι είναι μορφωμένοι, εμφανίσιμοι, ντύνονται κομψά και έρχονται από την πόλη. Εμείς είμαστε άνθρωποι της υπαίθρου, έχουμε κάποια ταλέντα, αλλά δεν είμαστε σε θέση να εκφραστούμε ή να επικοινωνήσουμε με τον άνωθεν. Δεν είναι εύκολο για εμάς να προαχθούμε. Όλοι όσοι προάγονται στον οίκο του θεού είναι εύγλωττοι, καλοί στις κολακείες και έχουν στρατηγικές. Εγώ, από την άλλη πλευρά, δεν είμαι ούτε ευφραδής ούτε εύγλωττος και είναι ανώφελο να έχω μόνο κρυφά ταλέντα. Άρα, το ρητό “Υπάρχουν πολλά γρήγορα άλογα, αλλά μόνο λίγοι άνθρωποι που μπορούν να τα εκτιμήσουν” ισχύει και στον οίκο του θεού όπως και στον έξω κόσμο». Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Δεν εκφέρει κρίση; Κρίνουν το έργο του οίκου του Θεού και διαδίδουν τις κρίσεις τους παρασκηνιακά. Οι αντίχριστοι, προσεγγίζοντας τον Θεό, το έργο Του, τις εκφράσεις Του, τα λόγια Του, τη διάθεσή Του και τους διάφορους τρόπους με τους οποίους Εκείνος εργάζεται, χρησιμοποιούν τη γνώση και τη φιλοσοφία για να τ’ αξιολογήσουν, να τα ερευνήσουν και να βγάλουν ένα λογικό συμπέρασμα σχετικά με αυτά —το οποίο, τελικά, είναι λάθος. Επομένως, βαθιά μέσα τους δεν αποδέχονται, δεν κατανοούν και δεν συλλογίζονται ποτέ σοβαρά τα λόγια που λέει ο Θεός. Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν μόνο ένα είδος θεωρίας ή ευχάριστες κουβέντες. Όταν προκύπτουν ζητήματα, δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως βάση και αρχή με την οποία βλέπουν, ορίζουν και αξιολογούν κάθε ζήτημα. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν τις ανθρώπινες οπτικές και τη φιλοσοφία και τις θεωρίες του Σατανά για να κρίνουν αυτά τα ζητήματα. Τα συμπεράσματα που αντλούν είναι ότι τίποτε δεν εναρμονίζεται με τις δικές τους αντιλήψεις, ενώ δεν τους αρέσουν ούτε τα λόγια που εκφράζει ο Θεός ούτε οι ενέργειές Του. Στο τέλος, από την οπτική των αντίχριστων, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καταδικαστέα.

Κάποιοι αντίχριστοι επιθυμούν πάντα να έχουν δύναμη στον οίκο του Θεού, αλλά υστερούν σε επίπεδο και ιδιαίτερες δεξιότητες, οπότε αναπόφευκτα καταλήγουν να κάνουν κάποιες ασήμαντες εργασίες στον οίκο του Θεού, όπως το καθάρισμα, η διανομή αντικειμένων και άλλες απλές, καθημερινές εργασίες. Με λίγα λόγια, τέτοιοι άνθρωποι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, κήρυκες και τα συναφή. Ωστόσο, δεν τους αρκεί να είναι συνηθισμένοι πιστοί ή να κάνουν αυτό που θεωρούν μέτριο έργο, επειδή ξεχειλίζουν από φιλοδοξία. Πώς εκδηλώνεται το γεγονός ότι ξεχειλίζουν από φιλοδοξία; Θέλουν να ερευνούν, να ρωτούν, να είναι γνώστες και, ιδίως, να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο ή μικρό ζήτημα στον οίκο του Θεού. Αν υπάρχει κάποιο έργο που απαιτεί δουλειά από την πλευρά τους, πάντα ρωτούν: «Πώς προχωράει η εκτύπωση των βιβλίων για τον οίκο του θεού μας; Τι γίνεται με την επιλογή του σκηνοθέτη ταινιών της εκκλησίας μας; Ποιος είναι ο τωρινός σκηνοθέτης; Ποιος γράφει τα σενάρια; Ποιος είναι ο επικεφαλής επαρχίας εδώ και πώς είναι σαν άνθρωπος;» Τι εννοούν όταν ρωτάνε αυτά τα πράγματα; Θα έπρεπε κανονικά να ρωτάνε ή να εμπλέκονται σ’ αυτά τα ζητήματα; (Όχι.) Όλα αυτά είναι γενικές υποθέσεις που δεν σχετίζονται με την αλήθεια. Γιατί αυτοί οι «καλοπροαίρετοι άνθρωποι» ρωτάνε συνεχώς εδώ και εκεί; Ρωτάνε από γνήσιο ενδιαφέρον ή απλώς δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν; Κανένα από τα δύο· το κάνουν επειδή έχουν φιλοδοξίες και θέλουν ν’ ανέλθουν στην ιεραρχία και ν’ αποκτήσουν δύναμη. Συνειδητοποιούν οι ίδιοι ότι αυτό είναι μια φιλοδοξία και μια επιθυμία ν’ αποκτήσουν δύναμη; Όχι. Τους λείπει αυτή η λογική. Λόγω της βδελυρής ανθρώπινης φύσης τους και του χαμηλού επιπέδου τους, δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε ούτε να εκτελέσουν καλά ακόμα και το πιο απλό καθήκον. Καθ’ όλη την εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαρκώς συμπεριφέρονται άσχημα, είναι οκνηροί, κάνουν τα πάντα με το πάσο τους, αλλά και ρωτούν εδώ κι εκεί για διάφορα ζητήματα. Στο τέλος, αποπέμπονται λόγω αυτών των εκδηλώσεων. Είναι σωστό να τους αποπέμψει ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Μήπως αποπέμπονται επειδή ανησυχούσαν υπερβολικά και έκαναν πολλές ερωτήσεις; (Όχι.) Τους έδιωξαν και δεν τους άφησαν να χασομερούν επειδή δεν μεριμνούσαν για τα δέοντα ζητήματα και ήθελαν διαρκώς να παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε καλά, επομένως δεν άξιζε τον κόπο να παραμείνουν. Δεν είναι δύσπιστοι; Δεν θα έπρεπε να αποπεμφθούν; Όταν ήρθε η στιγμή ν’ αποπεμφθούν, άρχισαν ν’ ανησυχούν και μόνο τότε αναζήτησαν τις αλήθεια-αρχές και ρώτησαν: «Πρέπει ν’ αναζητήσω ποιες είναι πραγματικά οι αρχές που ακολουθεί ο οίκος του θεού για ν’ αποπέμπει και ν’ αποβάλλει ανθρώπους. Για ποιον λόγο αποπέμπομαι;» Πρέπει να τους απαντήσεις το εξής: «Κάποιος σαν εσένα, που κάνει τα πάντα με το πάσο του και μισεί τη δουλειά, που προκαλεί αναστάτωση και καταστροφή σε ό,τι κάνει, ανταποκρίνεται πλήρως στις αρχές για αποπομπή». Δεν είναι πολύ γελοίο που, αφού έκαναν τόσα κακά πράγματα χωρίς να κατανοήσουν τι σόι άνθρωποι είναι, τώρα αναζητούν τις αρχές για την αποπομπή των ανθρώπων; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν αποπεμφθεί, ενώ άλλοι έχουν σταλεί σε συνηθισμένες εκκλησίες. Δεν είναι κατάλληλοι για να κάνουν καθήκοντα στον οίκο του Θεού και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Άραγε μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που έχει κάνει ο Θεός εναρμονίζεται με την αλήθεια; Τολμώ να πω ότι οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσουν ποτέ, επειδή είναι δύσπιστοι και καταδικάζουν και κρίνουν οποιοδήποτε θετικό πράγμα που συνάδει με την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, που είναι πάντα πρόθυμοι να ρωτάνε εδώ και εκεί, που ξεχειλίζουν από φιλοδοξία και επιζητούν διαρκώς ν’ ανέλθουν ψηλότερα στην ιεραρχία, ενώ δεν έχουν καθόλου ειλικρίνεια και αφοσίωση όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, κάθονται καταγής και κλαίνε γοερά όταν τους διώχνουν. Λένε: «Κανείς δεν καταλαβαίνει την καλοπροαίρετη καρδιά μου, την ειλικρίνεια και την αφοσίωσή μου. Γιατί με διώχνουν; Μ’ έχουν αδικήσει και δεν είμαι πρόθυμος να το αποδεχτώ! Κανείς δεν νοιάζεται τόσο για τον θεό και κανείς δεν είναι τόσο αφοσιωμένος στον οίκο του θεού. Ο μεγάλος μου ζήλος και η μεγάλη μου καλοσύνη παρερμηνεύονται ως κακή πρόθεση. Ο θεός είναι πολύ άδικος!» Δεν είναι αυτό ισχυρισμός αθωότητας; Πρέπει να λένε τέτοια λόγια οι άνθρωποι; Συμφωνεί τίποτε από αυτά που λένε με τα πραγματικά γεγονότα; (Όχι.) Είναι όλα παράλογα, εξωφρενικά, λόγια των δύσπιστων, γεμάτα παράπονα, διαμαρτυρίες και καταδίκη. Έτσι αποκαλύπτονται. Αν δεν τους έδιωχναν, θα συνέχιζαν να προσποιούνται και να φιλοδοξούν να γίνουν αφεντικά στον οίκο του Θεού. Έτσι θα ενεργούσε ένα αφεντικό; Θα είχε τέτοια ξεσπάσματα θυμού ένα αφεντικό; Έτσι θα διαχειριζόταν τον οίκο του Θεού ένα αφεντικό; Τους είπαν να καθαρίσουν, αλλά εκείνοι σουλατσάριζαν γύρω γύρω και δεν έκαναν καθόλου έργο. Τους είπαν να μαγειρέψουν, αλλά εκείνοι δεν ήταν πρόθυμοι να μαγειρέψουν ούτε για δύο ανθρώπους. Φοβόντουσαν ότι θα κουραστούν και θεωρούσαν ότι αυτή η εργασία ήταν χαμηλού επιπέδου. Τι άλλο μπορούν να κάνουν, λοιπόν; Είναι, άραγε, ικανοί για οτιδήποτε εκτός από το να είναι επικεφαλής και να δίνουν εντολές; Δεν είναι λογικό να τους αποπέμψει ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Είναι απολύτως λογικό, ωστόσο εκείνοι συνεχίζουν να αναθεματίζουν παρασκηνιακά, να έχουν ξεσπάσματα θυμού και να συμπεριφέρονται σαν απειθάρχητες γυναίκες. Δεν είναι αντίχριστοι; Αυτή είναι η εκδήλωση της διάθεση-ουσίας ενός αντίχριστου. Όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα που δεν εναρμονίζονται με τα συμφέροντα ή τις προτιμήσεις τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες και τα θέλω τους, υποτάσσονται στο ελάχιστο; Μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια; Μπορούν να ηρεμήσουν, να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν; Όχι. Η άμεση αντίδρασή τους είναι να ξεσηκωθούν και να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον Θεό, ξεχειλίζοντας από καταδικαστικά λόγια, κρίσεις, βλασφημίες και κατάρες. Σκέφτονται: «Αν δεν με θέλει ο οίκος του θεού, δεν πειράζει. Δεν δείχνεις κανένα έλεος, οπότε μην κατηγορείς εμένα ότι είμαι άκαρδος. Ας βγουν τα μαχαίρια, λοιπόν, και ας δούμε ποιος είναι πιο αδίστακτος!» Είναι αυτό εκδήλωση αναζήτησης της αλήθειας; Είναι μια εκδήλωση που θα έπρεπε να έχει ένα κανονικό δημιουργημένο ον; (Όχι.) Τι είδους εκδήλωση είναι, λοιπόν; Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τον Θεό όσοι πιστεύουν πραγματικά σ’ Αυτόν και Τον ακολουθούν; Θα πρέπει να υποτάσσονται αληθινά και ανεπιφύλακτα στον Θεό. Μόνο οι εχθροί του Θεού —ο Σατανάς και οι διάβολοι— θα αρνούνταν, θα καταδίκαζαν, θα έκριναν, θα βλασφημούσαν και θα αναθεμάτιζαν τον Θεό, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να διαμαρτυρηθούν εναντίον Του και να Του εναντιωθούν. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ν’ αποδεχθείς αυτό το γεγονός τη δεδομένη στιγμή και επινοείς εκατοντάδες λόγους για να ισχυριστείς ότι ο οίκος του Θεού σού φέρθηκε άδικα, αν έχεις ορθολογισμό, ανθρώπινη φύση και έναν ελάχιστο, έστω, φόβο Θεού, είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζεις έτσι τον Θεό; Σε καμία περίπτωση! Αν κάποιος μπορεί να το κάνει αυτό, έχει έστω και την ελάχιστη συνείδηση; Έχει ανθρώπινη φύση; Έχει φόβο Θεού; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι ένας από τους αμνούς του Θεού. Δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ τον Θεό σαν Κύριό του. Δεν έχει θεωρήσει ποτέ τον Θεό δικό του Θεό. Βαθιά μέσα του, ο Θεός είναι εχθρός του, όχι Θεός του. Οι εχθροί του Θεού είναι οι αντίχριστοι και ο Σατανάς. Και αντιστρόφως, οι αντίχριστοι είναι εχθροί του Θεού· είναι σατανάδες και διάβολοι. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν τίποτε από όσα κάνει ο Θεός και δεν πρόκειται ποτέ να πουν «αμήν» σε οποιαδήποτε από τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η ουσία του εχθρού του Θεού —του Σατανά— και αυτή είναι η έμφυτη ουσία των αντίχριστων. Δεν διαθέτουν λογική και είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό· δεν διαθέτουν λογική και είναι ικανοί να καταδικάζουν τον Θεό. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; Αυτό είναι πέρα για πέρα μοχθηρία.

Αυτές οι διαθέσεις των αντίχριστων ενυπάρχουν σε διαφορετικούς βαθμούς σε κάθε άνθρωπο. Όμως μέσα από την αποκάλυψη αυτών των διαθέσεων και από το μονοπάτι που επιλέγουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό, μπορείτε να κρίνετε ποιος είναι αντίχριστος, ποιος είναι απλός δουλευτής και ποιος είναι ένας από τους εκλεκτούς του Θεού που μπορούν να σωθούν; (Παρόλο που όλοι τους αποκαλύπτουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, κάποιοι άνθρωποι, αφού αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους, έχουν αίσθημα συνείδησης, νιώθουν ένοχοι, μπορούν να μετανοήσουν και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια· αυτοί είναι που μπορούν να σωθούν. Ωστόσο, εκείνοι που δεν έχουν αίσθημα συνείδησης, που πιστεύουν ότι έχουν δίκιο ακόμα κι όταν κάνουν λάθη, που αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και απορρίπτουν εντελώς την αλήθεια είναι αντίχριστοι και δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας.) Είναι σωστές αυτές οι δύο δηλώσεις; (Ναι.) Αυτό που μόλις ειπώθηκε είναι κατά βάση σωστό, αλλά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένο. Κάποιοι άνθρωποι, παρόλο που έχουν κι αυτοί τη διάθεση ενός αντίχριστου, όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, είναι ικανοί ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, να νιώσουν μεταμέλεια αφού αναγνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να νιώσουν υπόχρεοι, να μεταστραφούν, ν’ ασκηθούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι, να επιλέξουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, τελικά, να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, επιτυγχάνοντας υποταγή στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν και είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Υπάρχει κι ένα άλλο είδος ανθρώπων: Είναι εκείνοι που ξέρουν ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά δεν εξετάζουν τον εαυτό τους όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Όταν ανακαλύπτουν ότι κάτι πάει στραβά, δεν έχουν γνήσια κατανόηση, δεν μπορούν ν’ αναπτύξουν ισχυρό αίσθημα χρέους μέσα τους, δεν είναι ικανοί να μετανοήσουν ή να μεταστραφούν και είναι μπερδεμένοι σε σχέση με την αλήθεια και τη σωτηρία. Στον οίκο του Θεού, είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να δουλέψουν, μπορούν να κάνουν ό,τι τους ζητηθεί, αλλά δεν το παίρνουν στα σοβαρά· κάποιες φορές, μπορεί να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αλλά δεν είναι κακοί άνθρωποι. Μπορούν ν’ αποδεχθούν το κλάδεμα, αλλά δεν αναζητούν ποτέ ενεργά την αλήθεια όταν πράττουν ούτε ακολουθούν τις αλήθεια-αρχές όταν χειρίζονται ζητήματα. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια. Ενώ μπορούν να καταβάλλουν επαρκή προσπάθεια για τα καθήκοντά τους, τους λείπει ο ενθουσιασμός σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της αλήθειας και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό. Δεν δείχνουν καμία αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους· συγκριτικά, εκδηλώνουν κάποια προθυμία και ειλικρίνεια. Μπορεί να γνωρίζουν διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις και δεν επιδιώκουν να γίνουν άνθρωποι που μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Αυτοί είναι οι απλοί δουλευτές. Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει τους αντίχριστους. Είναι εχθροί του Θεού, της αλήθειας και των θετικών πραγμάτων. Η καρδιά τους ξεχειλίζει από μοχθηρία, διαμαρτυρίες ενάντια στον Θεό, εναντίωση απέναντί Του, καθώς και καταδίκη, κρίση και βλασφημία της δικαιοσύνης, των θετικών πραγμάτων και της αλήθειας. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και στην κυριαρχία Του σε όλα τα πράγματα, ενώ είναι ακόμα λιγότερο διατεθειμένοι ν’ αφήσουν τον Θεό να είναι κυρίαρχος στη μοίρα της ανθρωπότητας. Δεν έχουν καμία αυτογνωσία, ενώ, όσα λάθη και όσες παραβάσεις κι αν διαπράξουν, δεν τα παραδέχονται ποτέ, δεν μετανοούν και δεν μεταστρέφονται. Δεν έχουν μεταμέλεια μέσα τους και απορρίπτουν εντελώς την αλήθεια. Αυτοί είναι αντίχριστοι. Γενικά, το κατά πόσο κάποιος έχει στάση αποδοχής απέναντι στην αλήθεια μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τι είδους άνθρωπος είναι. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Ανήκετε στους εκλεκτούς του Θεού που μπορούν να σωθούν ή μήπως είστε αντίχριστοι ή απλοί δουλευτές; Κινείστε προς την πρώτη κατηγορία ή δεν εμπίπτετε σε καμία από αυτές τις κατηγορίες; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην εμπίπτει σε καμία από αυτές τις κατηγορίες: Όλοι ανήκουν σε μία από τις τρεις. Οι κακοί άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι όσοι έχουν την ουσία των αντίχριστων· όσοι έχουν κάποια ανθρώπινη φύση, όσοι έχουν συνείδηση και λογική, καθώς και σχετικά καλό χαρακτήρα, όσοι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, αγαπούν τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, έχουν φόβο Θεού και μπορούν να υποταχθούν σ’ Εκείνον —αυτοί μπορούν να σωθούν και είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Όσοι έχουν μέτριο χαρακτήρα, δεν είναι ούτε ιδιαίτερα καλοί ούτε ιδιαίτερα κακοί, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να την επιδιώξουν, αλλά εκτελούν τα καθήκοντά τους με κάποια ειλικρίνεια, εκείνοι είναι οι απλοί δουλευτές. Αυτό είναι το πρότυπο της αξιολόγησης. Μπορεί ένας αντίχριστος να γίνει απλός δουλευτής; (Όχι.) Υπάρχει, τότε, κάποια κατηγορία ανθρώπων ανάμεσα στους απλούς δουλευτές που μπορούν να γίνουν εκλεκτοί του Θεού; (Ναι.) Ποιο είναι το περιθώριο αλλαγής εδώ; (Πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια.) Ίσως, με περισσότερα χρόνια πίστης, περισσότερα βιώματα και περισσότερες εμπειρίες, και κατανοώντας περισσότερες αλήθειες, να μετακινηθούν σταδιακά από το στάδιο των απλών δουλευτών στους εκλεκτούς του Θεού. Επειδή τη δεδομένη στιγμή κατανοούν λίγο την αλήθεια και η πίστη τους στον Θεό είναι πολύ μικρή, έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για την εκτέλεση των καθηκόντων τους και την άσκηση της αλήθειας. Δεν έχουν το ανάστημα να επιδιώξουν την αλήθεια και δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, ανάμεσα στις διάφορες άλλες ανάγκες της σάρκας. Επομένως, προς το παρόν μπορούν μόνο να παραμείνουν στο στάδιο των απλών δουλευτών. Ωστόσο, συγκριτικά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και αγαπούν τα θετικά πράγματα. Όσο καταφέρνουν σταδιακά να κατανοήσουν την αλήθεια, όσο αλλάζει το περιβάλλον τους, όσο πιστεύουν για μεγαλύτερο διάστημα στον Θεό, έχουν βαθύτερα βιώματα και αναπτύσσουν γνήσια πίστη στον Θεό, καταφέρνουν σταδιακά και να διακρίνουν πιο καθαρά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, γίνεται πιο ξεκάθαρο το μονοπάτι που πρέπει να επιδιώξουν, αναπτύσσουν ενδιαφέρον για την αλήθεια και αγαπούν όλο και περισσότερο την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν σταδιακά να αρχίσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και να γίνουν εκλεκτοί του Θεού· έχουν το περιθώριο για βελτίωση και αλλαγή. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι βάσιμο να πούμε ότι όσοι έχουν την ουσία των αντίχριστων μπορούν να γίνουν εκλεκτοί του Θεού και να σωθούν, καθώς η ουσία των αντίχριστων είναι εκείνη των διαβόλων και των εχθρών του Θεού· οι αντίχριστοι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν ποτέ.

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο πάνω στην άρνηση, την καταδίκη, την κρίση και τη βλασφημία από τη μοχθηρή διάθεση-ουσία που αποκαλύπτουν στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό και το έργο Του. Όποτε κάτι έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των αντίχριστων ή βλάπτει τα συμφέροντά τους, η άμεση αντίδρασή τους είναι να ξεσηκωθούν, ν’ αντισταθούν και να το καταδικάσουν, λέγοντας: «Αυτό είναι λάθος, αυτό το κάνουν οι άνθρωποι και δεν θα υποκύψω σ’ αυτό. Θα υποβάλω καταγγελία και θα βρω αποδεικτικά στοιχεία για να ξεκαθαρίσω αυτό το ζήτημα. Θα διακηρύξω τη θέση μου, θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου, θα ξεδιαλύνω όλες τις λεπτομέρειες αυτού του ζητήματος και θα δω ποιος είναι ο ταραχοποιός που έχει μπει στη μέση, εκείνος που καταστρέφει την καλή μου υπόληψη και τα καλά πράγματα που έχω δρομολογήσει». Η φράση «οι καλές προθέσεις του Θεού βρίσκονται σε όλα τα πράγματα» γίνεται μια δήλωση άνευ περιεχομένου στην καρδιά των αντίχριστων και δεν μπορεί να καθοδηγήσει ή ν’ αλλάξει τα μέσα, τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες ενεργούν. Αντιθέτως, βασίζονται σ’ αυτό που τους βγαίνει φυσικά όταν αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε κατάσταση, δηλαδή σκέφτονται κάθε μέθοδο και επιστρατεύουν όλες τις ικανότητες και τις στρατηγικές τους για να ενεργήσουν. Αναμφίβολα, αυτό που κάνουν είναι καταδίκη, κρίση και βλασφημία του Θεού. Οι σκέψεις των ανθρώπων έχουν διαποτιστεί από τη λογική και τις ιδέες του Σατανά και δεν εμπεριέχουν, επί της ουσίας, καμία αλήθεια. Επομένως, όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα, οι εκδηλώσεις τους αντικατοπτρίζουν εκείνες του Σατανά: Όπως αντιμετωπίζει ο Σατανάς τον Θεό, έτσι Τον αντιμετωπίζουν και οι αντίχριστοι, και όποια μέσα ή λόγια χρησιμοποιεί ο Σατανάς απέναντι στον Θεό, τα χρησιμοποιούν και οι αντίχριστοι. Έτσι, είναι αυτονόητο ότι οι αντίχριστοι είναι εχθροί του Θεού λόγω της μοχθηρής τους ουσίας. Ακόμη και κάποιος που πιστεύει στον Θεό μόνο μια δυο μέρες, μπορεί, άραγε, να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό με βάση τον κανονικό τρόπο σκέψης και τον ορθολογισμό των ανθρώπων; (Ναι, μπορεί.) Ως ενήλικος με κανονική ανθρώπινη φύση, γνωρίζει βαθιά μέσα του πώς ν’ αντιμετωπίζει τον Θεό; (Ναι.) Σύμφωνα με τον ανθρώπινο ορθολογισμό, υπάρχει κάποιο πρότυπο για τον καταλληλότερο και καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης ενός ανθρώπου που λατρεύει κάποιος; (Ναι.) Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τεμενάδες, να χαϊδεύουν τ’ αυτιά των άλλων και να προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους. Ακόμη κι αν εκείνος ο άνθρωπος τους χτυπάει ή τους καταριέται, εκείνοι βρίσκουν έναν τρόπο να είναι συνεργάσιμοι και υπάκουοι. Ξέρουν, λοιπόν, οι άνθρωποι πώς να δείχνουν σεβασμό και αγάπη στους γονείς τους και ποια συμπεριφορά τούς βλάπτει και δείχνει μίσος; Υπάρχει κάποιο πρότυπο αξιολόγησης γι’ αυτό; (Ναι.) Αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι, τα ζωντανά πλάσματα που καλύπτονται με ανθρώπινο δέρμα, διαφέρουν από τα ζώα και είναι ανώτερά τους. Ξέρεις πώς να σέβεσαι και ν’ αγαπάς τους γονείς σου, οπότε γιατί δεν ξέρεις πώς ν’ αντιμετωπίζεις τον Θεό με αγάπη και σεβασμό; Πώς είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζεις έτσι τον Θεό; Αβίαστα καταδικάζεις και κρίνεις, τολμάς να βλασφημείς και να καταριέσαι —έτσι κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι; (Όχι.) Ούτε τα ζώα δεν συμπεριφέρονται έτσι. Αν ένας άνθρωπος μεγαλώσει ένα ζώο, ακόμη και άγριο, και περάσει κάποιο χρόνο μαζί του, εφόσον το ζώο αναγνωρίζει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του, πάντα θα δείχνει σεβασμό σ’ αυτόν τον ιδιοκτήτη, θα τον αντιμετωπίζει σαν συγγενή, σαν μέλος της οικογένειας, διαφορετικά από ό,τι αντιμετωπίζει άλλα ζώα ή άλλους ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι ήσουν παλιά ο ιδιοκτήτης του: Αφού ζήσει σε δυο τρία άλλα σπίτια, όταν το συναντήσεις ξανά, αρκεί απλώς να οσμιστεί τη μυρωδιά σου και αμέσως θα σου δείξει τρυφερότητα. Ακόμη κι αν είναι ένα άγριο ζώο, δεν θα σε φάει. Η αγριότητά του είναι έμφυτη, έχει δημιουργηθεί και προκαθοριστεί από τον Θεό. Είναι ένα ένστικτο επιβίωσης που του έχει δώσει ο Θεός, όχι μια φαύλη ή μοχθηρή διάθεση· διαφέρει από την κακία των αντίχριστων. Δύο άνθρωποι είχαν υιοθετήσει ένα νεαρό λιονταράκι. Καθώς το λιονταράκι μεγάλωνε, ήταν πλέον δύσκολο ν’ ανταπεξέλθουν οικονομικά στη διατροφή του, που είχε ως βάση το κρέας, οπότε όταν έγινε ενός έτους, το απελευθέρωσαν στο φυσικό του περιβάλλον. Τρία χρόνια μετά, συνάντησαν ξανά το λιοντάρι. Το λιοντάρι τούς είδε από μακριά και έτρεξε ζωηρά προς το μέρος τους. Στην αρχή ανησύχησαν και σκέφτηκαν: «Μήπως μας φάει; Λιοντάρι είναι». Τελικά, το λιοντάρι τούς πλησίασε, τους αγκάλιασε σαν να ήταν φίλοι κι εκείνοι με τη σειρά τους αγκάλιασαν και χάιδεψαν το λιοντάρι. Τότε, το λιοντάρι τούς γνώρισε τα μέλη της οικογένειάς του και, όταν ήρθε η ώρα να φύγουν, δεν ήθελε να τους αποχωριστεί. Μπορείς να δεις μια τέτοια σκηνή όταν το πιο άγριο από όλα τα ζώα, ένα σαρκοφάγο, αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους. Δεν είναι πολύ συγκινητικό; (Ναι.) Ακόμα και στα άγρια ζώα, οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη φιλική τους πλευρά, αλλά αυτή απουσιάζει στους αντίχριστους. Επειδή οι αντίχριστοι έχουν τη διάθεση του Σατανά και είναι άνθρωποι με σατανική διάθεση-ουσία, το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούν να κρίνουν, να καταδικάζουν και να βλασφημούν τον Θεό. Τέτοιου είδους στάσεις οδηγούν σε αντίστοιχες εκδηλώσεις και, ιδίως, σε αντίστοιχες προσεγγίσεις. Δεν είναι οι αντίχριστοι χειρότεροι από ζώα; Οι άνθρωποι ξέρουν πώς να δείχνουν σεβασμό και φροντίδα σε όσους λατρεύουν, καθώς και στους στενότερους συγγενείς τους και τους γονείς τους, και ξέρουν ποιες από τις πράξεις τους μπορούν να τους πληγώσουν και να τους βλάψουν. Μπορούν ν’ αξιολογήσουν αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι ικανοί να επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές απέναντι στον Θεό και αυτό είναι πραγματικά εξοργιστικό. Δείχνει ότι η εγγενής φύση αυτών των ανθρώπων είναι η ουσία των αντίχριστων. Για ν’ ακριβολογούμε, αυτοί οι άνθρωποι είναι η προσωποποίηση του Σατανά, είναι ζωντανοί σατανάδες και διάβολοι, δεν είναι αμνοί του Θεού. Οι αμνοί του Θεού θα Τον αναθεμάτιζαν ποτέ; Οι αμνοί του Θεού θα Τον καταδίκαζαν; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή ακούνε τον Θεό και υποτάσσονται σ’ Αυτόν.) Ακούνε και υποτάσσονται· αυτή είναι μία πτυχή. Το κλειδί είναι η γνήσια πίστη τους στον Θεό. Αν πιστεύεις πραγματικά στην ταυτότητα, τη θέση και την ουσία του Θεού, τότε ό,τι κι αν κάνει ο Θεός ή όπως κι αν το κάνει, ακόμα κι αν βλάπτει, δεν θα Τον καταδικάσεις. Μόνο εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, που έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και αντιμετωπίζουν πάντα τον Θεό σαν να είναι Θεός. Αυτό είναι γεγονός.

Συναναστραφήκαμε ήδη πάνω στο γεγονός ότι οι αντίχριστοι αναθεματίζουν τον Θεό, Του εναντιώνονται και διαμαρτύρονται εναντίον Του. Κάποιοι Του εναντιώνονται ανοιχτά, δημιουργούν φατρίες, σχηματίζουν συμμαχίες και εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια. Άλλοι Τον αναθεματίζουν κρυφά πίσω από κλειστές πόρτες, κάποιοι Τον αναθεματίζουν μέσα τους, Του εναντιώνονται και διαμαρτύρονται εναντίον Του μέσα τους. Είτε Τον αναθεματίζουν ανοιχτά είτε στα κρυφά, είναι όλοι τους αντίχριστοι· δεν είναι αμνοί του Θεού. Ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και αναμφίβολα δεν είναι κανονικοί άνθρωποι ούτε κατάλληλα δημιουργημένα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις που δεν εναρμονίζονται με τις δικές τους αντιλήψεις ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση και την παίδευση του Θεού, απλώς αναστατώνονται, νιώθουν σύγχυση και δεν είναι σε θέση να το αποδεχθούν. Εκφράζουν κάποια παράπονα ή εκδηλώνουν αδιαλλαξία· μπορεί ακόμα και να γίνουν αρνητικοί ή ν’ αρχίσουν να τεμπελιάζουν, αλλά δεν φτάνουν στο σημείο της εναντίωσης και της διαμαρτυρίας. Με την πάροδο του χρόνου, μέσα από την προσευχή, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, με τη βοήθεια των αδελφών και με τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, μπορούν βαθμιαία να μεταστραφούν. Αυτή είναι η εκδήλωση των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων όταν τους συμβαίνει κάτι. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτές τις θετικές εκδηλώσεις και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν την πορεία τους. Αν μια κατάσταση δεν εναρμονίζεται με τις επιθυμίες τους, αναθεματίζουν. Αν η επόμενη κατάσταση και πάλι δεν εναρμονίζεται με τις επιθυμίες τους, αναθεματίζουν ξανά. Το αναθεμάτισμα πηγαίνει χέρι χέρι με την εναντίωση και τη διαμαρτυρία. Μάλιστα, κάποιοι αντίχριστοι λένε: «Αν δεν μπορούν να σωθούν άνθρωποι σαν εμένα, τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Δεν είναι αυτό διαμαρτυρία; Δεν είναι εναντίωση; (Ναι.) Αυτό είναι εναντίωση. Δεν έχουν ίχνος υποταγής και τολμούν να διαμαρτύρονται ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται· είναι σατανάδες. Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις της μοχθηρής διάθεσης.