Δ. Είναι εγωιστές και ελεεινοί

Οι αντίχριστοι δεν έχουν συνείδηση, λογική ή ανθρώπινη φύση. Όχι μόνο αγνοούν τη ντροπή, αλλά έχουν κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό: είναι ασυνήθιστα εγωιστές και ελεεινοί. Η κυριολεκτική έννοια του «να είναι κανείς εγωιστής και ελεεινός» τους δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί: Είναι τυφλοί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα δικά τους συμφέροντα. Οτιδήποτε αφορά τα δικά τους συμφέροντα ελκύει πλήρως την προσοχή τους και θα υποφέρουν γι’ αυτό, θα πληρώσουν τίμημα, θ’ απορροφηθούν από αυτό και θ’ αφοσιωθούν σ’ αυτό. Για οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τα δικά τους συμφέροντα θα κάνουν τα στραβά μάτια και δεν θα το προσέξουν. Οι άλλοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν —τους αντίχριστους δεν τους νοιάζει αν κάποιος διαταράσσει ή αναστατώνει, κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Για να το θέσω με λεπτότητα, νοιάζονται μόνο για τις δικές τους υποθέσεις. Πιο ακριβές όμως είναι να πούμε ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι ελεεινό, ευτελές και ποταπό. Τους ορίζουμε ως «εγωιστές και ελεεινούς». Πώς εκδηλώνεται ο εγωισμός των αντίχριστων και το ότι είναι ελεεινοί; Σε οτιδήποτε ωφελεί τη θέση ή τη φήμη τους, καταβάλλουν προσπάθειες να κάνουν ή να πουν ό,τι είναι απαραίτητο και υπομένουν πρόθυμα κάθε ταλαιπωρία. Αλλά όταν πρόκειται για έργο που οργανώνεται από τον οίκο του Θεού ή για έργο που ωφελεί την ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού, το αγνοούν εντελώς. Ακόμα κι όταν οι κακοί άνθρωποι διαταράσσουν, αναστατώνουν και διαπράττουν κάθε είδους κακό, επηρεάζοντας έτσι σοβαρά το έργο της εκκλησίας, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι, λες και δεν τους αφορά. Και αν κάποιος ανακαλύψει και αναφέρει τις κακές πράξεις ενός κακού ανθρώπου, λένε ότι δεν είδαν τίποτα και προσποιούνται άγνοια. Εάν κάποιος, όμως, τους αναφέρει και φανερώσει ότι δεν κάνουν αληθινό έργο και επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εξαγριώνονται. Συγκαλούνται εσπευσμένα συνεδριάσεις για να συζητηθεί πώς να απαντήσουν, γίνονται έρευνες για να ανακαλυφθεί το ποιος δρα πίσω από την πλάτη τους, ποιος ήταν ο αρχηγός της συμμορίας και ποιος εμπλέκεται. Δεν θα φάνε ούτε θα κοιμηθούν έως ότου διερευνήσουν τα πάντα και το θέμα κλείσει οριστικά. Μερικές φορές, θα φτάσουν στο σημείο να χαρούν μόνο αφού έχουν βάλει στη θέση τους όλους όσοι εμπλέκονταν στην αναφορά τους. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Κάνουν εκκλησιαστικό έργο; Ενεργούν για χάρη της δύναμης και του κύρους τους, απλά και καθαρά. Διαχειρίζονται τη δική τους επιχείρηση. Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνουν, οι αντίχριστοι δεν σκέφτονται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζουν μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τη λίγη δουλειά που έχουν μπροστά τους και η οποία τους ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο. Δεν το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Κουνιούνται μόνο όταν τους τσιγκλήσει κάποιος να ενεργήσουν, κάνουν μόνο αυτό που τους αρέσει και κάνουν έργο μόνο για χάρη της διατήρησης της δικής τους θέσης και δύναμης. Στα μάτια τους, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι άλλοι στο έργο τους, ό,τι θέματα κι αν έχουν εντοπίσει και τους τα αναφέρουν, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν δίνουν σημασία, δεν συμμετέχουν, είναι σαν να μην έχει αυτό καμία σχέση μαζί τους. Όσο μεγάλα προβλήματα κι αν παρουσιάζονται στο έργο της εκκλησίας, είναι παντελώς αδιάφοροι. Ακόμη και όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους, το αντιμετωπίζουν μόνο επιφανειακά. Μόνον όταν κλαδευτούν απευθείας από τον Άνωθεν και τους δοθεί εντολή να ξεκαθαρίσουν κάποιο πρόβλημα, κάνουν απρόθυμα λίγο πραγματικό έργο και δίνουν στον Άνωθεν κάτι να δει. Αμέσως μετά, συνεχίζουν τη δική τους δουλειά. Όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, τα σημαντικά πράγματα του ευρύτερου πλαισίου, γι’ αυτά τα πράγματα είναι αδιάφοροι και τα αγνοούν. Παραμελούν ακόμη και τα προβλήματα που ανακαλύπτουν και δίνουν επιπόλαιες απαντήσεις ή τα μασάνε όταν τους ρωτάς για προβλήματα, αντιμετωπίζοντάς τα μόνο με μεγάλη απροθυμία. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Επιπλέον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν οι αντίχριστοι, το μόνο που σκέφτονται είναι εάν θα τους δώσει τη δυνατότητα να βρεθούν στο επίκεντρο. Εφόσον ενισχύει τη φήμη τους, στύβουν το μυαλό τους να βρουν έναν τρόπο να μάθουν πώς να το κάνουν, να το πραγματοποιήσουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι σκέφτονται, ενδιαφέρονται μόνο για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, ανταγωνίζονται μόνο για το ποιος είναι σε υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, ποιος έχει τη μεγαλύτερη φήμη. Τους ενδιαφέρει μόνο πόσοι τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν, πόσοι τους υπακούν και πόσους ακόλουθους έχουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται την αλήθεια ούτε επιλύουν πραγματικά προβλήματα. Ποτέ δεν εξετάζουν πώς να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε αναλογίζονται εάν είναι αφοσιωμένοι, εάν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, εάν υπάρξουν αποκλίσεις στο έργο τους, ή εάν υπάρχουν προβλήματα, πόσο μάλλον αναλογίζονται τι ζητά ο Θεός και ποιες είναι οι προθέσεις Του. Δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σε όλα αυτά τα πράγματα. Βάζουν μόνο κάτω το κεφάλι και πράττουν για χάρη της φήμης, της θέσης και του κέρδους, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Εκθέτει πλήρως το πώς η καρδιά τους βρίθει με τις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Οτιδήποτε κάνουν διέπεται από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Ό,τι κι αν κάνουν, κίνητρο και πηγή είναι οι δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Αυτή είναι η αρχετυπική εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί.

Κάποιοι επικεφαλής δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο· προκειμένου να δώσουν αναφορά στον Άνωθεν, ν’ αποφύγουν το κλάδεμα και την απομάκρυνση από τα καθήκοντά τους, και να διασφαλίσουν τη θέση τους, κάνουν ό,τι μπορούν για ν’ αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους παρέχουν υπηρεσία. Στο έργο τους, αναφέρουν μόνο λόγια και δόγματα, χωρίς να συναναστρέφονται πάνω στις αλήθεια-αρχές, να λύνουν πραγματικά προβλήματα, να βοηθάνε τους άλλους με στοργική καρδιά ή να λαμβάνουν υπόψη τις δυσκολίες των υπολοίπων, και χωρίς να διαχειρίζονται ποτέ τις πραγματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άλλοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και στη ζωή-είσοδό τους. Δεν στηρίζουν κανέναν που είναι αρνητικός. Εκτός του ότι καταπιέζουν και επιπλήττουν τους άλλους, αναφέρουν μόνο δόγματα και φωνάζουν τα συνθήματά τους. Και ποιος είναι ο στόχος τους; Δεν λαμβάνουν υπόψη το φορτίο του Θεού, αλλά αντιθέτως θέλουν να εκμεταλλεύονται την έκβαση των καθηκόντων που εκτελούν οι αδελφοί και οι αδελφές, προκειμένου να ωραιοποιούν τον εαυτό τους και να διασφαλίζουν τη θέση τους. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές πετυχαίνουν καλά αποτελέσματα στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, εκείνοι είναι ευχαριστημένοι· παίρνουν τα εύσημα ενώπιον του Άνωθεν, εξυμνούν μέσα τους τις δικές τους αρετές και σκέφτονται ότι έχουν κάνει το καθήκον τους πολύ καλά. Επιπλέον, αναφέρουν στον Άνωθεν τις πολλές δυσκολίες που συνάντησαν κάνοντας αυτό το έργο, πώς τους άνοιξε έναν δρόμο ο Θεός, πώς καθοδήγησαν τους αδελφούς και τις αδελφές να εργαστούν σκληρά και να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες, πώς τους βοήθησαν να ολοκληρώσουν αυτό το έργο, πώς τήρησαν τις αρχές και πώς απέπεμψαν τους πονηρούς ανθρώπους. Επίσης, φροντίζουν να επισημάνουν το τίμημα που πλήρωσαν και την όποια συνεισφορά είχαν στο έργο τους, ενημερώνοντας τον Άνωθεν ότι χάρη στις δικές τους προσπάθειες ολοκληρώθηκε σωστά το έργο. Εμμέσως πλην σαφώς, λένε στον Άνωθεν: «Η ηγεσία μου είναι αντάξια της φήμης της και πήρατε τη σωστή απόφαση όταν με επιλέξατε ως επικεφαλής». Δεν αποτελεί αυτό εκδήλωση του γεγονότος ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί; Οι άνθρωποι που εκδηλώνουν μια ανθρώπινη φύση που δείχνει ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί χρησιμοποιούν συχνά κάποιες πιασάρικες φράσεις. Για παράδειγμα, αφού τους ανατεθεί να ηγηθούν μιας εκκλησίας, λένε πάντα: «Στην εκκλησία μου, η εκκλησιαστική μας ζωή είναι πολύ καλή, είναι υπέροχη. Όλοι οι αδελφοί μου και οι αδελφές μου είχαν μια υπέροχη και βαθιά ζωή-είσοδο, με εμπειρίες ζωής. Κοιτάξτε πόσο αγαπούν τον θεό και πόσο καλά γίνεται το έργο μας». Αυτές είναι οι πιασάρικες φράσεις των αντίχριστων. Κρίνοντας από τις πιασάρικες φράσεις τους, είναι εμφανές ότι στην εκκλησία όπου είναι υπεύθυνοι φέρονται στους αδελφούς και στις αδελφές σαν να είναι τα δικά τους πρόβατα και ότι στην εκκλησία που ελέγχουν θεωρούν τα πάντα δική τους ιδιωτική περιουσία. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Γιατί είναι ξεδιάντροποι; Οποιαδήποτε εκδήλωση εγωιστικού και ελεεινού χαρακτήρα απορρέει από το γεγονός ότι είναι ξεδιάντροποι. Επομένως, το ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί σημαίνει ότι είναι ξεδιάντροποι. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν εκδηλώσεις εγωιστικού και ελεεινού χαρακτήρα είναι σίγουρα ξεδιάντροποι. Όταν τους ανατίθεται η ηγεσία και η ευθύνη σε μια εκκλησία, η καθοδήγηση του εκλεκτού λαού του Θεού για να εκτελέσει τα καθήκοντά του και να κάνει συγκεκριμένο έργο, αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα σαν να είναι δική τους ιδιωτική περιουσία. Κανείς δεν μπορεί να παρέμβει· εκείνοι έχουν τον τελευταίο λόγο στα πάντα. Οι αντίχριστοι θεωρούν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού, το έργο της εκκλησίας, και οι εγκαταστάσεις και η περιουσία της εκκλησίας είναι δική τους ιδιωτική περιουσία. Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό: Στόχος τους είναι ν’ αρπάξουν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού και να κυριαρχήσουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Επιπλέον, αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα σαν κεφάλαιο για ν’ ανταγωνιστούν με τους άλλους, χωρίς να διστάζουν καν να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Πιστεύετε ότι οι αντίχριστοι έχουν συνείδηση και λογική; Έχουν, άραγε, μια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους; Έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό; Καθόλου. Επομένως, δεν είναι σε καμία περίπτωση υπερβολή να χαρακτηρίσει κανείς τους αντίχριστους τσιράκια του Σατανά ή δαίμονες επί της γης. Δεν υπάρχει Θεός ή εκκλησία στην καρδιά ενός αντίχριστου, και σίγουρα δεν σέβεται καθόλου τον εκλεκτό λαό του Θεού. Πείτε Μου, όπου υπάρχουν αδελφοί και αδελφές, όπου εργάζεται ο Θεός, πώς μπορούν αυτά τα μέρη να μην ονομάζονται οίκος του Θεού; Με ποιον τρόπο δεν είναι εκκλησίες; Όμως οι αντίχριστοι σκέφτονται μόνο τα πράγματα που βρίσκονται στη δική τους σφαίρα επιρροής. Δεν τους νοιάζουν ούτε τους απασχολούν τα άλλα μέρη. Ακόμη κι αν ανακαλύψουν ένα πρόβλημα, δεν του δίνουν σημασία. Το χειρότερο είναι ότι όταν κάτι πάει στραβά σ’ ένα συγκεκριμένο μέρος και προκαλεί απώλειες στο έργο της εκκλησίας, δεν του δίνουν σημασία. Όταν τους ρωτούν γιατί το αγνοούν, απαντούν παράλογα και παραπλανητικά λέγοντας: «Μην σχολιάζετε ό,τι δεν σας αφορά». Τα λόγια τους ακούγονται λογικά, φαίνεται να καταλαβαίνουν τα όρια σε όσα πράττουν και δεν μοιάζουν να έχουν εξωτερικά προβλήματα, όμως ποια είναι η ουσία; Ότι εκδηλώνεται το ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί. Κάνουν πράγματα μόνο για τον εαυτό τους, μόνο για τη δική τους φήμη, το κέρδος και τη θέση. Δεν κάνουν καθόλου τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι ένα ακόμη αρχετυπικό χαρακτηριστικό των αντίχριστων —είναι εγωιστές και ελεεινοί.

Η ουσία του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί είναι προφανής· οι εκδηλώσεις τους αυτού του είδους είναι ιδιαίτερα εμφανείς. Η εκκλησία τούς εμπιστεύεται ένα έργο, κι αν αποφέρει φήμη και οφέλη, και τους αφήνει να προβληθούν, ενδιαφέρονται πολύ και είναι πρόθυμοι να το δεχτούν. Εάν πρόκειται για έργο που δεν αναγνωρίζεται ή αφορά το να προσβάλλεις ανθρώπους, ή που δεν θα τους επιτρέψει να κάνουν επίδειξη ή αν δεν προσφέρει κανένα όφελος στη φήμη, στο κέρδος ή στη θέση τους, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και δεν το δέχονται, λες και το έργο αυτό δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, δεν είναι το έργο που οφείλουν να κάνουν. Όταν συναντούν δυσκολίες, δεν υπάρχει περίπτωση να αναζητήσουν την αλήθεια για να τις επιλύσουν, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να δουν τη συνολική εικόνα και να δώσουν την παραμικρή προσοχή στο έργο της εκκλησίας. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο του έργου του οίκου του Θεού, με βάση τις συνολικές ανάγκες του έργου, ενδέχεται να υπάρξουν ορισμένες μεταθέσεις προσωπικού. Αν μεταφερθούν μερικοί άνθρωποι από μια εκκλησία, ποιος θα ήταν ο λογικός τρόπος να αντιμετωπίσουν το ζήτημα οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής; Ποιο πρόβλημα υπάρχει, αν ενδιαφέρονται μόνο για το συμφέρον της δικής τους εκκλησίας και όχι για τα συνολικά συμφέροντα, και αν δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να μεταθέσουν αυτούς τους ανθρώπους; Γιατί, ως επικεφαλής μιας εκκλησίας, δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού; Λαμβάνει ένα τέτοιο άτομο υπόψη του τις προθέσεις του Θεού; Φροντίζει για τη συνολική εικόνα του έργου; Αν δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού στο σύνολό του, αλλά μόνο τα συμφέροντα της δικής του εκκλησίας, δεν είναι πολύ εγωιστής και ελεεινός; Οι επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να υποτάσσονται άνευ όρων στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού και στις κεντρικές διευθετήσεις και τον συντονισμό του οίκου Του. Αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού, θα πρέπει ο καθένας, όποιος κι αν είναι, να υποτάσσεται στον συντονισμό και τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, και δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να ελέγχεται από κανέναν επικεφαλής ή εργάτη, λες και ανήκει σε αυτόν ή υπόκειται στις αποφάσεις του. Η υπακοή του εκλεκτού λαού του Θεού στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου Του είναι κάτι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, κι αυτές οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν, εκτός της περίπτωσης κατά την οποία ένας μεμονωμένος επικεφαλής ή εργάτης προβαίνει σε μια αυθαίρετη μετάθεση που δεν συνάδει με τις αρχές, οπότε μπορούν να μην υπακούσουν σ’ αυτήν τη ρύθμιση. Αν γίνει μια κανονική μετάθεση σύμφωνα με τις αρχές, τότε όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να υπακούει και κανένας επικεφαλής ή εργάτης δεν έχει το δικαίωμα ή κανέναν λόγο να προσπαθεί να ελέγξει κανέναν. Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο έργο που δεν είναι έργο του οίκου του Θεού; Υπάρχει κάποιο έργο που δεν αφορά την επέκταση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι όλα έργο του οίκου του Θεού, κάθε έργο είναι ίσο και δεν υπάρχει «δικό σου» και «δικό μου». Εάν η μετάθεση είναι σύμφωνη με τις αρχές και βασίζεται στις απαιτήσεις του εκκλησιαστικού έργου, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να πάνε εκεί όπου τους χρειάζονται περισσότερο. Και όμως, ποια είναι η αντίδραση των αντίχριστων όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις; Βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να κρατήσουν αυτούς τους κατάλληλους ανθρώπους στο πλευρό τους, και προσφέρουν μόνο δύο συνηθισμένους ανθρώπους, και στη συνέχεια βρίσκουν κάποια πρόφαση για να σε πιέσουν, είτε λέγοντας πως υπάρχει πολλή δουλειά, είτε πως έχουν έλλειψη προσωπικού, πως δύσκολα βρίσκουν κόσμο, και πως αν μετατεθούν αυτοί οι δύο, τότε το έργο θα δεχτεί πλήγμα. Και σε ρωτούν τι πρέπει να κάνουν και σε κάνουν να νιώθεις ότι το να μεταθέσεις τους ανθρώπους θα σήμαινε ότι τους χρωστάς. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι διάβολοι; Έτσι ενεργούν οι άπιστοι. Είναι καλοί άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν πάντα να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκκλησία; Είναι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές; Με τίποτα. Είναι άπιστοι και δύσπιστοι. Και αυτό δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό; Αν κάποιος με καλό επίπεδο μετατεθεί από την ομάδα ενός αντίχριστου για να κάνει ένα άλλο καθήκον, μέσα του ο αντίχριστος αντιστέκεται πεισματικά και το απορρίπτει —θέλει να τα παρατήσει και δεν έχει κανένα ενθουσιασμό να είναι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Γιατί δεν δείχνει καμία υπακοή απέναντι στις ρυθμίσεις της εκκλησίας; Νομίζει ότι η μετάθεση του «δεξιού του χεριού» θα επηρεάσει τα αποτελέσματα και την πρόοδο του έργου του, και ότι συνεπώς θα επηρεαστούν η θέση και η φήμη του, γεγονός που θα τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρότερα και να υποφέρει περισσότερο για να εγγυηθεί την παραγωγικότητα —το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Έχει συνηθίσει στην άνεση και δεν θέλει να εργαστεί σκληρότερα ή να υποφέρει περισσότερο, οπότε δεν θέλει να αφήσει το άτομο να φύγει. Αν ο οίκος του Θεού επιμείνει στη μετάθεση, τότε παραπονιέται πολύ και μάλιστα θέλει και να κάνει και το δικό του έργο. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ελεεινό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να κατανέμεται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα κάνουν άσχημα το έργο της εκκλησίας, θα αντικατασταθούν και θα χάσουν την θέση τους. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Αυτό είναι εγωιστικό και ελεεινό. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, πρέπει με τη συνείδησή του να σκεφτεί τουλάχιστον τα εξής: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι του οίκου του Θεού, δεν είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Κι εγώ είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Με ποιο δικαίωμα παρεμποδίζω τον οίκο του Θεού να μεταθέτει ανθρώπους; Οφείλω να λαμβάνω υπόψη τα γενικά συμφέροντα του οίκου του Θεού, αντί να επικεντρώνομαι απλώς στις εργασίες στο πλαίσιο των δικών μου ευθυνών». Τέτοιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και η λογική που θα έπρεπε να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Ο οίκος του Θεού ασχολείται με το συνολικό έργο και οι εκκλησίες ασχολούνται με τα επί μέρους έργα. Επομένως, όταν ο οίκος του Θεού έχει μια ιδιαίτερη ανάγκη από την εκκλησία, το σημαντικότερο για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να υπακούνε στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτήν τη συνείδηση και λογική. Είναι όλοι πολύ εγωιστές, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, και όχι το έργο της εκκλησίας. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα προφανή οφέλη, δεν εξετάζουν το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να υπακούσουν στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Είναι εξαιρετικά εγωιστές και ελεεινοί. Στον οίκο του Θεού, μάλιστα, έχουν το θράσος να στέκονται εμπόδιο, ακόμη και να τολμούν να στυλώνουν τα πόδια τους· σε αυτούς τους ανθρώπους λείπει περισσότερο η ανθρώπινη φύση, είναι κακοί άνθρωποι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Αντιμετωπίζουν διαρκώς το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού που εμπίπτουν στο πεδίο των ευθυνών τους σαν δική τους ιδιοκτησία. Πιστεύουν πως είναι στο χέρι τους το πώς θα κατανεμηθούν, θα μεταβιβασθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα, και ότι ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπεται να επέμβει. Μόλις βρεθούν στα χέρια τους, είναι σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά, κανείς δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι τα μεγάλα μυαλά, οι κορυφαίοι, και όποιος εισέρχεται στην επικράτειά τους πρέπει να υπακούει στις εντολές και τις διευθετήσεις τους με τρόπο ενδοτικό και που να χαρακτηρίζεται από καλή συμπεριφορά, και να παίρνει παράδειγμα από τις εκφράσεις τους. Αυτή είναι η εκδήλωση μέσα στον χαρακτήρα των αντίχριστων τού ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί. Δεν νοιάζονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν ακολουθούν τις αρχές στο ελάχιστο, και σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και το κύρος τους —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί.

Υπάρχει και μια άλλη περίπτωση. Είτε πρόκειται για χρήματα είτε για αντικείμενα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, υπό κανονικές συνθήκες, πρέπει όλα, ανεξαρτήτως ποσού ή ποσότητας, να παραδίδονται στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, κάποιοι αντίχριστοι πιστεύουν λανθασμένα το εξής: «Τα χρήματα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία μας ανήκουν σ’ αυτήν, και πρέπει να φυλάσσονται και να χρησιμοποιούνται για την εκκλησία μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποιούμε ή τα διανέμουμε, και σίγουρα δεν έχει τα προσόντα να τα πάρει». Αν, λοιπόν, τους ρωτήσεις πόσα χρήματα έχει λάβει η εκκλησία σε προσφορές, θα φοβηθούν μήπως τους τα πάρεις και δεν θα σου πουν το πραγματικό ποσό. Κάποιοι μπορεί ν’ αναρωτηθούν: «Τι σημαίνει ότι φοβούνται μήπως τους τα πάρει κανείς; Θέλουν να τα δαπανήσουν οι ίδιοι;» Όχι απαραίτητα. Σκέφτονται: «Και η εκκλησία μας χρειάζεται χρήματα. Αν μας τα πάρουν, πώς θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε το έργο μας;» Ο Άνωθεν έχει αρχές γι’ αυτά τα ζητήματα, οπότε γιατί δεν ακολουθείς τις αρχές όταν τα χειρίζεσαι; Βάζει στην άκρη αρκετά για να χρησιμοποιήσεις στο έργο σου, και τα υπόλοιπα τα διευθετεί ενιαία ο οίκος του Θεού. Αυτοί οι πόροι δεν είναι ιδιωτική περιουσία της εκκλησιαστικής ηγεσίας· ανήκουν στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, κάποιοι αντίχριστοι, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, για χάρη του δικού τους έργου και προκειμένου να διασφαλίσουν πόρους εντός της δικής τους σφαίρας επιρροής, παρακρατούν αυτά τα πράγματα και τα οικειοποιούνται, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλο να τα χρησιμοποιήσει. Δεν εκδηλώνουν έτσι ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί; Αυτό είναι επίσης τυπική και συγκεκριμένη εκδήλωση του χαρακτήρα των αντίχριστων.

Αυτοί οι αντίχριστοι είναι κακοί και πονηροί, άσχημοι, μοχθηροί, ευτελείς και ελεεινοί. Και μόνο το να μιλάει κανείς γι’ αυτούς είναι αηδιαστικό και εξοργιστικό. Μπορεί εξωτερικά να μοιάζουν με ανθρώπινα όντα και να μιλάνε ευχάριστα, να φαίνεται ότι κατανοούν κάθε λογής δόγμα και ότι έχουν τελειοποιήσει τις γνώσεις τους σ’ αυτό, αλλά μόλις ενεργούν, φανερώνεται η άσχημη και πονηρή ανθρώπινη φύση τους, η οποία είναι αποκρουστικό θέαμα. Επειδή κάθε αντίχριστος διαθέτει αυτά τα άσχημα και πονηρά χαρακτηριστικά στον χαρακτήρα του, είναι όλοι τους ικανοί να διαπράξουν τέτοιες πονηρές πράξεις. Γι’ αυτό ονομάζονται αντίχριστοι. Βγάζει νόημα αυτή η λογική; (Ναι.) Με άλλα λόγια, επειδή υπάρχουν στον χαρακτήρα τους αυτές οι κακόβουλες και μοχθηρές διαθέσεις, μπορούν να διαπράττουν τις πονηρές πράξεις των αντίχριστων, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν κάποιος είναι αντίχριστος, θα ήταν, άραγε, ακριβές να περιγράψουμε την ανθρώπινη φύση του ως καλόκαρδη, ακέραιη, έντιμη και ειλικρινή; Ασφαλώς όχι. Αν κάποιος ψεύδεται συστηματικά, τότε έχει τον χαρακτήρα ενός αντίχριστου. Αν κάποιος είναι ύπουλος και αδυσώπητος, έχει επίσης τον χαρακτήρα ενός αντίχριστου. Αν ένας άνθρωπος είναι εγωιστής κι ελεεινός, τον καθοδηγεί μόνο το προσωπικό κέρδος, βγαίνει εκτός ελέγχου και κάνει κακές πράξεις, και είναι ξεδιάντροπος, τότε είναι πονηρός άνθρωπος. Αν αυτός ο πονηρός άνθρωπος ανέλθει στην εξουσία, τότε γίνεται αντίχριστος.