Πώς αποκτά κανείς αληθινή πίστη στον Θεό; Η πίστη προέρχεται από την εμπειρία. Πώς προέρχεται από την εμπειρία; Εάν μπορείτε να αναζητήσετε και να αναλογιστείτε τις προθέσεις του Θεού σε κάθε άνθρωπο, γεγονός και πράγμα που συναντάτε, και μέσω αυτού να Τον κατανοήσετε, τότε, μετά από πολλή εμπειρία, θα φτάσετε σιγά σιγά σε μια αληθινή κατανόηση του Θεού· όχι κατανόηση στα λόγια, αλλά γνώση βαθιά μέσα σας. Ο Θεός στον οποίο πιστεύει η καρδιά σου και τον οποίο αναγνωρίζει το στόμα σου ζει μέσα στην καρδιά σου, και κανείς δεν μπορεί να σου το στερήσει αυτό. Ακριβώς όπως ο Ιώβ, όταν δοκιμάστηκε, οι φίλοι του είπαν: «Αμάρτησες και προσέβαλες τον Θεό. Γρήγορα, παρακάλεσε τον Ιεχωβά Θεό να σε συγχωρήσει!» Ο Ιώβ τότε δεν πίστευε κάτι τέτοιο, γιατί όμως; Επειδή μετά από τόσες δεκαετίες που ζούσε, η κατανόησή του για τον Θεό δεν βασιζόταν στην εμπειρία του. Δεν έλεγε: «Ο Θεός ευλογεί και ελεεί τον άνθρωπος, και δεν του στερεί ποτέ». Αυτό που βίωνε ήταν το ότι ο Θεός δίνει στον άνθρωπο, αλλά και του παίρνει. Όταν του δίνει πράγματα, μερικές φορές επίσης συμμορφώνει, πειθαρχεί και τιμωρεί. Το τι κάνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν το υπαγορεύει ο νους, η σκέψη ή η φαντασία των ανθρώπων. Άρα, ο Ιώβ, μετά από εμπειρίες ζωής δεκαετιών, οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι «ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Δηλαδή, ό,τι κάνει ο Θεός, είτε ο άνθρωπος το θεωρεί καλό είτε κακό, αποτελεί μέρος των ενορχηστρώσεών Του. Ακόμη κι όταν συμβαίνουν άσχημα πράγματα, ο Σατανάς δεν τολμά να ενεργήσει εναντίον του ανθρώπου χωρίς την άδεια του Θεού. Οι άνθρωποι βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και υπό την κυριαρχία Του δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Ακόμη κι αν πέσεις στα χέρια του Σατανά, όλο αυτό θα ήταν υπό την κυριαρχία του Θεού· ο Σατανάς δεν θα τολμούσε να σε αγγίξει χωρίς την άδεια Εκείνου. Ο Ιώβ είχε αυτό το επίπεδο κατανόησης, οπότε δεν παραπονιόταν ό,τι κι αν έκανε ο Θεός. Έβλεπε ξεκάθαρα ότι μόνον ο Ιεχωβά Θεός είναι ο αληθινός Θεός που κυριαρχεί στα πάντα και ότι όλοι αυτοί οι άγγελοι, τα κακά πνεύματα και οι δαίμονες δεν είναι Θεός. Ποιος κυριαρχεί επί των πάντων; Ποιος κυριαρχεί επί της ανθρωπότητας και επί των πάντων; Ο Θεός. Για να το θέσω με μια κοινή έκφραση, ο Θεός είναι ο πιο σπουδαίος. Η οικογένεια κάποιου, το πόσο πλούσιος είναι, το αν περνάει τις μέρες του με άνεση ή μες στον πόνο, αλλά και η διάρκεια της ζωής του, όλα αυτά βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Ο Ιώβ είχε βαθιά εμπειρία σ’ όλα αυτά, και όχι μόνο μία ή δύο φορές στη ζωή του. Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι, εάν καταλάβαινε ότι συνέβαινε εντός της κυριαρχίας του Θεού, αυτό χαραζόταν βαθιά στη μνήμη του. Του έδινε τη βαθιά αίσθηση και κατανόηση ότι τα πράγματα αυτά δεν γίνονταν τυχαία, ούτε από τη θέληση του ανθρώπου ούτε από τον Σατανά, αλλά ότι ήταν έργο Θεού και ότι δεν μπορούσε να παραπονιέται. Τι συνειδητοποίησε ο Ιώβ όταν περνούσε τόσο μεγάλες δοκιμασίες; Ότι ο Θεός είναι υπέρτατος, ότι ο Θεός είναι σοφός. Μπορούσε να Τον δοξάζει διαρκώς, ό,τι κι αν έκανε Εκείνος. Εάν συμβαίνουν και σ’ εσένα τέτοια πράγματα, αλλά δεν τα καταλαβαίνεις, μην κρίνεις και μην επιβάλλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Εάν δεν γνωρίζεις ποιο είναι το αγαθό θέλημα του Θεού, τότε αναζήτησέ το, περίμενε και μετά υποτάξου. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να ασκηθείς, το καλύτερο μονοπάτι άσκησης· διαφορετικά, θα ταπεινωθείς και θα ντροπιαστείς. Ο Ιώβ είχε πολύ βαθιά βιωματική γνώση για όλα αυτά. Εάν παρανοείς διαρκώς τον Θεό, τότε δεν πρόκειται να μπορέσεις ποτέ να κερδίσεις την αλήθεια και θα χάσεις τις ευλογίες του Θεού. Ακόμη κι αν υποφέρεις πολλές δυσκολίες, δεν θα κερδίσεις τίποτα, επειδή η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι κανονική, δεν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό, δεν κατανοείς το έργο Του και δεν Του υποτάσσεσαι αληθινά. Εξ’ αιτίας αυτού, δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις ποτέ αληθινή γνώση του Θεού. Ο Θεός μιλά και εργάζεται, και όποιες επίπονες προσπάθειες κι αν καταβάλλει για σένα, και ό,τι περιβάλλον κι αν δημιουργεί για σένα, όλα τελικά γίνονται για να Τον γνωρίσεις. Μόλις γνωρίσεις τον Θεό, η σχέση σου μαζί Του θα γίνει πιο στενή και πιο κανονική. Ο Θεός δεν ενεργεί χωρίς λόγο, πόσο μάλλον παίζει με κάποιον επειδή βαριέται, ενώ είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να μην κατανοούν το πώς εργάζεται. Όμως θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια και, τουλάχιστον, να μην οριοθετούν τον Θεό· αυτό σημαίνει να είσαι λογικός άνθρωπος. Όπως είπε ο Πέτρος, ανεξαρτήτως του αν ο Θεός συμπεριφέρεται στους ανθρώπους ως παιχνιδάκια, ή όπως κι αν τους συμπεριφέρεται, έχει πάντα δίκιο. «Αν ο Θεός με αντιμετώπισε σαν παιχνίδι, πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;» Τι οδήγησε τον Πέτρο να πει αυτά τα λόγια; (Η εμπειρία του οδήγησε σ’ αυτά τα λόγια. Συνειδητοποίησε πως, ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι προθέσεις Του είναι πάντα αγαθές.) Μερικές φορές δεν θα συλλάβετε τις προθέσεις του Θεού· τι πρέπει να κάνετε, λοιπόν; Πρέπει να περιμένεις, να το αναζητήσεις αυτό και να προσπαθήσεις να το αναγνωρίσεις. Μολονότι ο Ιώβ και ο Πέτρος έζησαν σε διαφορετικές εποχές, είχαν διαφορετικό υπόβαθρο, βίωσαν διαφορετικά πράγματα και μιλούσαν διαφορετικά, είχαν το ίδιο μονοπάτι και τον ίδιο τρόπο άσκησης, και είχαν την ίδια στάση απέναντι στον Θεό όταν συνέβαιναν διάφορα πράγματα. Απλώς χρησιμοποιούσαν διαφορετική γλώσσα για να εκφράσουν αυτήν την ιδέα. Τι καταλαβαίνει όμως ο κόσμος από αυτό; Ότι πρέπει να κάνεις πράξη την υποταγή, ενώ παράλληλα αναζητάς και περιμένεις να δεις τι είναι αυτό που επιθυμεί ο Θεός. Μην αγχώνεσαι. Είναι σωστό να έχεις αρχικά αυτήν τη στάση. Εάν αγχώνεσαι υπερβολικά όταν συμβαίνουν διάφορα και δεν γνωρίζεις να αναζητήσεις την αλήθεια, αλλά παραπονιέσαι συνεχώς για τον Θεό, τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν το καταλαβαίνω αυτό! Γιατί ο Θεός μάς συμπεριφέρεται έτσι; Δεν μπορώ να υποταχτώ αν μας συμπεριφέρεται σαν διαβόλους και σατανάδες. Είναι παράλογο και αδικαιολόγητο!» Αξίζεις την καθοδήγηση του Θεού όταν αφήνεις έτσι ανεξέλεγκτο τον ανθρώπινο νου σου, τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, την ανυπακοή και την επαναστατικότητά σου; Η υποταγή δεν είναι κάτι τόσο απλό όσο το να λες απλώς ότι υποτάσσεσαι ή να κηρύττεις το δόγμα, ή να εκφράζεις κάποια αποφασιστικότητα και να έχεις λίγη αυτοσυγκράτηση. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα. Εάν υποτάσσεσαι στον Θεό, η τελική ανταμοιβή σου είναι να αποκτήσεις γνώση γι’ Αυτόν, να κατανοείς τα περιβάλλοντα που δημιουργεί για σένα και να διαθέτεις βιωματική γνώση. Θα κατανοήσεις, δηλαδή, την καρδιά του Θεού και την ειλικρινή πρόθεσή Του, αλλά και ότι απογοητεύεται όταν η προσπάθειά Του δεν καρποφορεί. Ο Θεός δεν θέλει να σε βλέπει να ζεις με διεφθαρμένες διαθέσεις, θέλει να ξεφύγεις απ’ αυτές. Πρέπει επομένως να χρησιμοποιήσει μεθόδους όπως το να σε κρίνει και να σε παιδεύσει, να σε κλαδέψει, να σε κατηγορήσει και να σε πειθαρχήσει, και μάλιστα τόσο πολύ ώστε να μοιάζει λες και είναι ασυγκίνητος απέναντι στα αισθήματά σου, σαν να σε καταδικάζει και να σε τιμωρεί ή σαν να παίζει μαζί σου. Τι κάνεις τότε; Αρκεί και μόνο να αντιληφθείς την ειλικρινή πρόθεση του Θεού, ακόμη κι όταν ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο· αν το κάνεις, θα υποταχθείς πραγματικά. Ο Ιώβ είπε ενώ δοκιμαζόταν: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Πώς αντιλαμβανόταν αυτό το ζήτημα; «Ό,τι έχω μου το έδωσε ο Ιεχωβά Θεός και αν το επιθυμεί, μπορεί να το αφαιρέσει, επειδή είναι Θεός και έχει αυτήν τη δύναμη. Δεν έχω δικαίωμα να αρνηθώ, επειδή όλα όσα έχω προέρχονται από Αυτόν». Αυτό καταλάβαινε και βίωνε ο Ιώβ. Τι είχε πάρει απόφαση να κάνει εκείνη την εποχή; «Πρέπει να κατανοώ τον Θεό, να κάνω λογικά πράγματα και να είμαι λογικός άνθρωπος. Όλα αυτά μου τα έδωσε ο Θεός και μπορεί να τα πάρει πίσω ανά πάσα στιγμή. Δεν γίνεται να προσπαθώ να επιχειρηματολογώ με τον Θεό ως προς αυτό· θα ήταν σαν να επαναστατώ εναντίον Του. Εάν απορρίψω τις πράξεις Του, θα πληγώσω την καρδιά Του και δεν θα είμαι πραγματικά καλός άνθρωπος ή αληθινό δημιουργημένο ον». Έτσι ασκούταν τότε· τι αποτελέσματα του απέφερε αυτή η άσκηση; Ουσιαστικά, το πραγματικό αποτέλεσμα δεν ήταν να γίνει πιο πλούσιος ή να αποκτήσει περισσότερα ζωντανά από προηγουμένως ούτε να έχει ομορφότερα παιδιά από πριν. Αυτά είναι απλώς πράγματα που τα δίνει η χάρη του Θεού. Μέσω αυτής της εμπειρίας, εκείνο που του χάρισε στην ουσία ο Θεός ήταν να κατανοήσει Εκείνον καλύτερα, να υποταχθεί σ’ Αυτόν, να αποκτήσει στενότερη σχέση μαζί Του και να πλησιάσει περισσότερο την καρδιά Του. Ο Ιώβ μπορούσε να κατανοήσει ό,τι έκανε ο Θεός και δεν έλεγε πλέον παράλογα ή απρεπή λόγια ούτε λόγια που πλήγωναν την καρδιά του Θεού. Έτσι δεν απελευθερώνεσαι από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Ο Σατανάς δεν μπορεί πλέον να σε ελέγξει, δεν είσαι πια υπό τον έλεγχό του, αλλά υπό τον έλεγχο του Θεού. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εσύ μπορείς να υποταχθείς, και σ’ Αυτόν ανήκεις. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρισκόταν ο Ιώβ εκείνη την εποχή, κι αυτήν τη στάση είχε. Επιπλέον, επειδή ενεργούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο και εισήλθε σ’ αυτήν την πραγματικότητα, τελικά ο Θεός εμφανίστηκε μπροστά του. Μήπως η εμφάνιση του Θεού, ανεξάρτητα από τη μορφή που πήρε, έκανε πιο βαθιά την κατανόηση του Ιώβ γι’ Αυτόν; (Την έκανε.) Ναι, σίγουρα έκανε πιο βαθιά την κατανόησή του. Από κει που άκουγε αρχικά για τον Θεό σε θρύλους, επιβεβαίωσε την ύπαρξή Του και τελικά Τον είδε —ποιο από αυτά θα λέγατε ότι είναι η μεγαλύτερη ευλογία για την ανθρωπότητα, σε σύγκριση με τη χάρη που δίνει ο Θεός; (Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να δεις τον Θεό.) Σίγουρα. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια, ζητούν διαρκώς από Εκείνον να τους προστατεύει, να τους δίνει χάρη, να τους εξυψώνει πάνω απ’ τους άλλους και να ευλογεί ολόκληρη την οικογένειά τους με ασφάλεια και ευτυχία. Ζητάνε να μπορούν να κηρύξουν όπου κι αν πηγαίνουν, και οι άλλοι να τους ζηλεύουν και να τους θαυμάζουν. Αυτό θέλουν οι άνθρωποι, δεν έχουν όμως επίγνωση της μεγαλύτερης ευλογίας που θέλει να δώσει ο Θεός. Ζητάνε μόνο την εξωτερική υλική χάρη, όμως όλα τους τα αιτήματα απλώς τους απομακρύνουν περισσότερο από την καρδιά του Θεού. Χάνουν το μεγαλύτερο από όλα τα θεία δώρα, χάνουν την ευλογία του Θεού. Εάν δεν μπορείς να αποκτήσεις γνώση του Θεού, εάν δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, τότε μπορείς άραγε να ζήσεις παρουσία Του; Μπορείς να υποταχθείς πραγματικά σε όλες τις διευθετήσεις του Θεού; Αυτό είναι εντελώς αδύνατο.

Η διαδικασία άσκησης της αλήθειας και εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι στην ουσία μια διαδικασία κατανόησης του εαυτού σας και αποβολής της διεφθαρμένης σας διάθεσης. Είναι επίσης μια διαδικασία επαφής πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και εν τέλει γνώσης Του. Εφόσον λες ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς γίνεται να μη γνωρίζεις τον Θεό; Πώς γίνεται η σχέση σου μαζί Του να μην έχει γίνει στενότερη; Εφόσον λες ότι προσεύχεσαι και Του ανοίγεις την καρδιά σου κάθε μέρα, νιώθεις πιο κοντά Του σε αυτό το χρονικό σημείο; Πιστεύεις ότι έχει αυξηθεί η πίστη σου στον Θεό; Αυτήν την περίοδο, νομίζεις ότι κατανοείς καλύτερα τον Θεό, ότι έχεις λιγότερα παράπονα απέναντί Του, και ότι Τον παρανοείς λιγότερο και επαναστατείς λιγότερο εναντίον Του; Εάν δεν βλέπεις τίποτα από αυτά στον εαυτό σου και είσαι ακριβώς όπως πριν, τότε δεν έχεις κάνει πράξη την αλήθεια και έχασες τον χρόνο σου· άσκοπα προσπαθούσες. Κανείς δεν σε εξαναγκάζει να δουλεύεις ούτε να χρησιμοποιείς τη δύναμή σου, όπως και κανείς δεν σε εμποδίζει να κάνεις πράξη την αλήθεια. Δική σου η επιλογή, εσύ βαδίζεις στο μονοπάτι της απλής δουλειάς. Εάν οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και ούτε την επιδιώκουν, δεν μπορούν παρά να γίνουν απλοί δουλευτές. Είναι πολύ δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν ξέρουν πώς να υποταχθούν στον Θεό και πάντοτε τους φτάνει απλώς και να μοχθούν και να δουλεύουν. Όταν κατανοήσουν επιτέλους μερικά απ’ τα δόγματα, δεν ξέρουν πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, και πάλι απλώς δουλεύουν, όμως δεν το συνειδητοποιούν καν. Επομένως, πρέπει κάθε τόσο να αφιερώνετε λίγο χρόνο για να στοχάζεστε, να εξετάζετε τον εαυτό σας και να συναναστρέφεστε με τους αδελφούς και τις αδελφές σας πάνω σ’ αυτά που έχετε κερδίσει αυτήν την περίοδο. Λες εσύ: «Εξακολουθώ να έχω πολλές παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και από πολλές δεν έχω απαλλαγεί ακόμα». Κάποιος άλλος λέει: «Πιστεύω ότι έχω κατανοήσει κάπως την καρδιά του Θεού αυτές τις μέρες. Είναι καλό που ο Θεός αφήνει τους ανθρώπους να υποφέρουν. Παλιά φοβόμουν τα βάσανα και όποτε μου τύχαιναν δεινά, ήθελα να κρυφτώ ή να φύγω μακριά. Τώρα πιστεύω ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, μετά από λίγα βάσανα που υφίστανται, είναι να ηρεμήσουν ενώπιον του Θεού και να μην παρασύρεται η εστίασή τους σε εξωτερικά ζητήματα. Η ταλαιπωρία είναι κάτι καλό, άρα ο Θεός δημιουργεί διαρκώς κοπιαστικά περιβάλλοντα για να δοκιμάσει και να εξευγενίσει τους ανθρώπους. Νομίζω ότι κατανοώ και αντιλαμβάνομαι ένα μέρος του σκοπού του Θεού και της ειλικρινούς πρόθεσής Του. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά!» Έτσι πρέπει να συναναστρέφεστε. Θα αποκομίσετε οφέλη από τη συναναστροφή. Εάν κάποιοι άνθρωποι μαζευτούν στον ελεύθερο χρόνο τους για να κουτσομπολέψουν, να κρίνουν ή να πουν άλλα πράγματα που ίσως να προκαλέσουν λογομαχίες, μπορεί να φαίνεται ότι μιλούν για την πίστη τους στον Θεό ή για τις εμπειρίες ζωής τους. Αν, όμως, η καρδιά τους δεν είναι γαλήνια, τότε οφείλουν να ασκούνται ως προς το πώς να αναζητούν και να αγωνίζονται για την αλήθεια, αλλά και να προσπαθούν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Εάν επιδιώκετε διαρκώς την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σας και θα σας διαφωτίσει. Να θεωρείς τις αλήθειες που δεν έχεις ως ένα φορτίο που πρέπει να επιδιώκεις· να ασκείσαι και να βιώνεις, και να πασχίζεις για την αλήθεια. Και πώς πρέπει να το κάνεις πράξη αυτό; Θα πρέπει να αναζητάς και να ζητάς καθοδήγηση από κάποιον που κατανοεί την αλήθεια σε θέματα που εσύ δεν κατανοείς ή δεν μπορείς να αντιληφθείς. Εάν ασκείσαι έτσι όλη την ώρα, τότε θα κατανοήσεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας και θα κερδίσεις πολλά. Τις περισσότερες φορές, δεν γνωρίζετε πώς να συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια: απλώς να εστιάζετε στη συζήτηση για το έργο ή να μιλάτε πάντα για μεθόδους και όχι για αρχές. Είναι απόκλιση αυτό, ενώ στην πραγματικότητα, όταν μιλάτε για το έργο, θα πρέπει να συναναστρέφεστε για θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές. Κάτι τέτοιο θα ωφελήσει τη ζωή-είσοδό σας. Αφού συναναστραφείτε ξεκάθαρα πάνω στα ζητήματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, τότε θα έχετε ένα μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο. Αυτό είναι ωφέλιμο για το έργο που κάνετε και την εκτέλεση του καθήκοντός σας, καθώς και για τη ζωή-είσοδό σας. Δεν είναι αυτό το καλύτερο και των δύο κόσμων; Πρέπει να συναναστρέφεστε με καθαρό και ανοιχτό τρόπο σχετικά με την εμπειρία σας από την πίστη στον Θεό, προκειμένου να έχετε αποτελέσματα και να πετύχετε τη ζωή-είσοδο. Το να κουτσομπολεύετε διαρκώς ή να κρίνετε δεν έχει κανένα όφελος για τη ζωή-είσοδο και θα σας κάνει να χάσετε την ευκαιρία να σωθείτε μέσω της πίστης στον Θεό. Κατά την πίστη στον Θεό, πρέπει κανείς να εστιάζει διαρκώς στην άσκηση της αλήθειας. Όσο περισσότερο την κάνετε πράξη, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητές σας να σωθείτε. Εάν κατανοείτε ένα πολύ μικρό μέρος της αλήθειας, πρέπει να την αναζητήσετε ακόμη περισσότερο. Μόνο αν κατανοήσετε την αλήθεια και την κάνετε πράξη, μπορείτε να βιώσετε πραγματική αλλαγή και να πετύχετε μια μεγαλύτερη και πιο βέβαιη ελπίδα να σωθείτε.

16 Ιουλίου 2017