Πολλοί άνθρωποι ακούνε κηρύγματα πολλά χρόνια, δεν κατανοούν όμως τι είναι η αλήθεια ούτε σε ποια πτυχή της αλήθειας θα πρέπει να επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους. Απλώς ακούνε, κι αυτό είναι όλο, πάντα απρόσεκτοι, σαν αλόγιστοι άνθρωποι χωρίς καρδιά. Δεν είναι περίεργο το ότι ενώ πιστεύουν στον Θεό αρκετά χρόνια, ακόμα δεν έχουν βιωματική μαρτυρία. Όποιος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια πρέπει να κάνει αυτοκριτική: συνάδουν με την αλήθεια τα όσα λέω και κάνω; Τι μου λείπει; Ποιες ελλείψεις θα πρέπει να αναπληρώσω; Πόσο καλά εκτελώ το καθήκον μου; Μπορώ να ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές; Εάν δεν έχετε ξεκάθαρη εικόνα ως προς αυτά τα θέματα, τότε δεν είστε άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Εάν θέλετε να επιδιώξετε και να κερδίσετε την αλήθεια, πρέπει να διαβάζετε και να συλλογίζεστε συχνά τα λόγια του Θεού. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείτε, πρέπει να συλλογίζεστε και να ανακαλύπτετε τις αλήθειες που χρειάζεται να κατανοήσετε, πρέπει να μπορείτε να κάνετε πράξη και να βιώνετε όσες αλήθειες κατανοείτε, όσες κι αν είναι αυτές. Πρέπει πάντα να σκέφτεστε ως εξής: «Έκανα πράξη αυτήν την αλήθεια; Εισήλθα σ’ αυτήν; Ποιες πτυχές της ζωής αφορά; Ποια περιβάλλοντα; Ποιες συνθήκες;» Πρέπει να έχετε σταθερά στην καρδιά σας αυτές τις ερωτήσεις και στον ελεύθερο χρόνο σας να προσπαθείτε να τις απαντήσετε. Εάν τα σκέφτεστε αυτά, αλλά δεν τα κατανοείτε, τότε πρέπει να προσευχηθείτε διαβάζοντας, να προσέλθετε ενώπιον του Θεού και να Του ανοίξετε την καρδιά σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι, στην πίστη τους στον Θεό, δεν έχουν την καρδιά τους στραμμένη στην αλήθεια. Πού είναι η καρδιά τους; Η καρδιά τους είναι πάντοτε στραμμένη σε εξωτερικά ζητήματα, πάντοτε την απασχολούν ζητήματα ματαιοδοξίας και υπερηφάνειας, ζητήματα σωστού και λάθους. Δεν γνωρίζουν ποια πράγματα σχετίζονται με την αλήθεια και ποια όχι, και σκέφτονται: «Εφόσον κάνω πράγματα στον οίκο του Θεού, εφόσον τρέχω και υπομένω κακουχίες για να εκτελέσω το καθήκον μου, τότε κάνω πράξη την αλήθεια». Αυτό είναι λάθος. Είναι άσκηση της αλήθειας το να κάνει κάποιος πράγματα για τον οίκο του Θεού, να τρέχει και να υπομένει κακουχίες; Έχει βάση να το λέμε αυτό; Το να υπομένεις κακουχίες ενώ κάνεις πράγματα και το να ασκείς την αλήθεια είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι η αλήθεια, πώς θα μπορούσες να την κάνεις πράξη; Δεν είναι παράλογο αυτό; Ενεργείς σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, είσαι σε σύγχυση και ενεργείς σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες. Η καρδιά σου είναι σε σύγχυση, χωρίς στόχους, κατεύθυνση ή αρχές. Απλώς κάνεις πράγματα και, ενώ τα κάνεις, υπομένεις κακουχίες —τι σχέση έχει αυτό με την άσκηση της αλήθειας; Εάν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν κάνουν και όποιες κακουχίες κι αν υπομείνουν, απέχουν πολύ από το να την κάνουν πράξη. Οι άνθρωποι πράττουν διαρκώς σύμφωνα με τη θέλησή τους, μόνο και μόνο για να κάνουν κάτι. Δεν εξετάζουν καθόλου αν οι πράξεις τους συνάδουν ή όχι με τις αλήθεια-αρχές. Εάν δεν γνωρίζεις αν αυτό που κάνεις συνάδει με την αλήθεια, τότε σίγουρα δεν την κάνεις πράξη. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κάνω πράγματα για την εκκλησία. Δεν κάνω έτσι πράξη την αλήθεια;» Αυτό είναι τελείως λάθος. Το να κάνει κάποιος πράγματα για την εκκλησία σημαίνει ότι κάνει πράξη την αλήθεια; Όχι απαραίτητα —αυτό μπορεί να προσδιοριστεί μόνον εξετάζοντας αν έχει ή δεν έχει αρχές στις ενέργειές του. Εάν κάποιος δεν κάνει ό,τι κάνει με αρχές, τότε, για όποιον κι αν τα κάνει, δεν ασκεί την αλήθεια. Ακόμη κι αν κάνει κάτι καλό, για να μπορεί να χαρακτηριστεί άσκηση της αλήθειας, πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Εάν παραβιάζει τις αρχές, τότε, ό,τι καλό κάνει είναι απλώς καλή συμπεριφορά και υπολείπεται της άσκησης της αλήθειας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που δεν μοχθούν ποτέ για τις αλήθεια-αρχές κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, κάτι που σημαίνει ότι απλώς δουλεύουν. Εάν κάποιος δεν μοχθεί ποτέ για την αλήθεια, δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του επαρκώς. Ένας τέτοιος άνθρωπος σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στον λαό του Θεού· μόνο απλός δουλευτής θα μπορούσε να ονομαστεί. Εάν καταφέρει να δουλεύει μέχρι τέλους, ίσως και να θεωρηθεί αφοσιωμένος δουλευτής και να του επιτραπεί να παραμείνει. Εάν όμως τον καιρό που δουλεύει έχει κάνει κάποια κακά πράγματα, κάπου στην πορεία θα αποκλειστεί, σαν εποχιακός εργάτης που δεν είναι πλέον απαραίτητος. Έτσι αποκλείονται οι περισσότεροι απλοί δουλευτές. Η δουλειά τους δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κι έτσι σίγουρα δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί.

Τι είναι η άσκηση της αλήθειας; Πώς κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια όταν ολοκληρώνει μια εργασία ή εκτελεί ένα καθήκον, ή πώς δεν την κάνει πράξη; Το να μην κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια σημαίνει ότι αυτό που κάνει δεν έχει σχέση μ’ αυτήν. Μπορεί να εκτελεί ένα καθήκον, αυτό όμως να έχει ελάχιστη σχέση με την αλήθεια. Είναι απλώς ένα είδος καλής συμπεριφοράς και μπορεί να θεωρηθεί καλή πράξη, όμως απέχει ακόμη πολύ από την άσκηση της αλήθειας —είναι ξεχωριστά πράγματα αυτά τα δύο. Πού ξεχωρίζουν; Απλώς ακολουθείς έναν μπούσουλα ή τηρείς κανονισμούς όταν κάνεις κάτι. Φροντίζεις να μη ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τρέχεις λίγο περισσότερο και υπομένεις λίγο περισσότερες κακουχίες, τα έχεις πετύχει αυτά τα πράγματα και, αν οι απαιτήσεις από σένα δεν είναι και πολύ μεγάλες, μπορεί να εκτελείς το καθήκον σου επαρκώς. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που πρέπει να εξετάσεις: έβγαλες άραγε στην επιφάνεια και ανακάλυψες ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις και πράγματα που δυσαρεστούν τον Θεό υπάρχουν μέσα σου όταν κάνεις αυτό το πράγμα; Έφτασες σε αληθινή αυτογνωσία κάνοντάς το αυτό και εκτελώντας το καθήκον σου; Βρήκες την αλήθεια που πρέπει να κάνεις πράξη και στην οποία οφείλεις να εισέλθεις; (Σπάνια. Μερικές φορές απλώς ανταποκρίνομαι στα λόγια του Θεού, γνωρίζω λίγο τον εαυτό μου κι αυτό είναι όλο.) Τότε, τις περισσότερες φορές έχεις μόνο μια θεωρητική, τυποποιημένη γνώση του εαυτού σου, όχι πρακτική γνώση. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν δεν έχεις κάνει μεγάλα λάθη και δεν έχεις παραβιάσει βασικές αρχές και δεν έχεις διαπράξει ενεργά το κακό και φαίνεσαι καλός άνθρωπος με έστω και λίγη ανθρώπινη φύση, και πάλι δεν έχεις κάνει πράξη ούτε έχεις κερδίσει την αλήθεια, και το γεγονός ότι δεν έχεις κάνει λάθη και η εμφάνισή σου που δείχνει να έχεις ανθρώπινη φύση δεν είναι το ίδιο με το να εναρμονίζεσαι με την αλήθεια ή να την κάνεις πράξη. Αυτά τα πράγματα απέχουν και διαφέρουν απ’ το να κάνεις πράξη την αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι, ενώ πιστεύουν στον Θεό αρκετά χρόνια, ανακαλύπτουν ότι είναι κλασικοί δουλευτές. Αναρωτιούνται πώς κι έγιναν απλοί δουλευτές, όμως δεν βρίσκουν την απάντηση, όσο κι αν το σκέφτονται ξανά και ξανά. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στην αρχή της πίστης τους στον Θεό, δεν σκοπεύουν να γίνουν απλοί δουλευτές. Σχεδιάζουν να γίνουν καλοί πιστοί, να φτάσουν στην κατανόηση της αλήθειας, και τελικά να σωθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών —ή τουλάχιστον να μπορέσουν να επιβιώσουν. Θεωρούν επίσης ότι, ως πιστοί, πρέπει να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, αλλά και να υποτάσσονται σ’ Εκείνον. Πώς γίνεται να καταλήγουν απλοί δουλευτές χωρίς να το συνειδητοποιούν; Αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα στο καθήκον σου και στα περιβάλλοντα που έχει ρυθμίσει ο Θεός για σένα. Αντί να εκτελείς το καθήκον σου, διαρκώς καταβάλλεις προσπάθεια. Αυτός είναι ο λόγος. Έτσι, μετά από λίγο καιρό που έχεις εκτελέσει το καθήκον σου, και ηρεμείς και σκέφτεσαι: «Τι κέρδισα αυτόν τον καιρό; Όταν βγήκα μία φορά έξω, παρά λίγο να αντιμετωπίσω κίνδυνο, όμως ο Θεός με προστάτευσε». Μετράει η διαπίστωση πως ο Θεός σε προστάτευσε σαν να Τον γνωρίζεις; Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να σε εμπνεύσουν να αυξήσεις την πίστη σου στον Θεό ούτε σου δίνουν την ευκαιρία να κατανοήσεις αληθινά τη διεφθαρμένη διάθεση και τη φύση-ουσία σου. Εάν αναλογιστείς το πώς εκτελούσες το καθήκον σου εκείνη την περίοδο, έχεις σημειώσει κάποια πρόοδο ως προς τη ζωή-είσοδό σου; Εάν, όταν εκτελούσες το καθήκον σου, κάνεις πράξη την αλήθεια και ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, τότε σίγουρα θα σημειώσεις πρόοδο. Είναι πρόοδος να πεις: «Η θετική πλευρά είναι πως η αλήθεια της γνώσης του Θεού είναι βαθιά. Ακόμα δεν την έχω αποκτήσει αληθινά ούτε έχω μάθει πολλά από αυτή. Όσον αφορά την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, όμως, ξέρω ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις που είναι πιο δύσκολο να εντοπιστούν είναι εκείνη η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων που αποκαλύπτει ο Θεός: η ουσία τους που είναι εχθρική προς τον Θεό και Του αντιστέκεται, η μοχθηρή φύση και η δολιότητά τους, καθώς και η διεφθαρμένη διάθεση η πιο βαθιά κρυμμένη στην καρδιά τους την οποία έχει ξεσκεπάσει ο Θεός. Προηγουμένως δεν μπορούσα να το συνδέσω με τον εαυτό μου, τώρα όμως το έχω καταλάβει και έχω κάνει τη σύνδεση, κι η καρδιά μου κάπως το αισθάνεται». Έχεις αυτά τα συναισθήματα και, όταν ηρεμείς και προσπαθήσεις να το σκεφτείς προσεκτικά, θα διαπιστώσεις ότι η εμπειρία σου στα τόσα χρόνια που πίστευες στον Θεό είναι πάρα πολύ ρηχή και θα δεις ότι σου λείπουν πάρα πολλά πράγματα. Έχεις κάποια κατανόηση της αλήθειας της διαφθοράς σου, όμως μόλις τώρα άρχισες να μετανοείς. Αμαρτάνεις λιγότερο και παρουσιάζεις κάποιες μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά, όμως αυτό απέχει πολύ από την αλλαγή στη ζωή-διάθεση. Όταν αποκτήσεις μερικά ακόμη χρόνια εμπειρίας, και κατανοήσεις βαθύτερα τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και επέλθουν κάποιες αλλαγές στη ζωή-διάθεσή σου, τότε θα νιώσεις επιτέλους ότι έλαβες μεγάλη σωτηρία απ’ τον Θεό και θα πεις: «Τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τον άνθρωπο είναι αληθινά, κι εγώ λέω Αμήν στα λόγια Του. Τα λόγια Του είναι η αλήθεια, είναι τόσο αληθινά!» Όλοι οι άνθρωποι, όταν δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, λένε: «Οι άλλοι μπορεί να προδώσουν τον Θεό, όμως εγώ δεν θα το κάνω ποτέ. Οι άλλοι μπορεί να απαρνηθούν τον Θεό, όμως εγώ δεν θα το κάνω ποτέ». Δεν είναι κενά λόγια αυτά; Όταν τα γεγονότα τούς αποκαλύπτουν, τότε καταλαβαίνουν ότι κι οι ίδιοι είναι πολύ αναξιόπιστοι, ότι χρειάζονται τον Θεό να τους φροντίζει και να τους προστατεύει, ότι πραγματικά δεν μπορούν να φύγουν απ’ τη φροντίδα του Θεού, ότι μόνο μέσω της χάρης και του ελέους Του τα έχουν καταφέρει οι άνθρωποι μέχρι σήμερα κι ότι οι ίδιοι δεν έχουν τίποτα να καυχηθούν. Εάν έχεις αυτό το συναίσθημα, προέρχεται από την εμπειρία σου, όχι επειδή σου το ενστάλαξαν άλλοι. Προέρχεται από όλα όσα έχεις περάσει και βιώσει προσωπικά. Αυτά τα πράγματα είναι πολύ πρακτικά και βαθιά, πολύ πιο πρακτικά από τα μεγάλα κενά λόγια που λένε τόσο συχνά οι άνθρωποι. Όταν μια τέτοια εμπειρία και η καρδιά σου έχει αυτό το συναίσθημα, τότε θα διψάει για τον Θεό, για τα λόγια Του και για την αλήθεια. Θα εμπνευστείς ώστε να δίνεις αξία στα λόγια του Θεού, θα εμπνευστείς ώστε να τα κάνεις πράξη και να τα βιώνεις, και, στη σχέση σου με τον Θεό, θα έρθεις ένα βήμα πιο κοντά Του. Αυτό είναι απόδειξη ότι είσαι ήδη στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και έχεις αρχίσει να εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι κηρύττουν διαρκώς μόνο λόγια και δόγματα, αλλά και κενές θεωρίες, εκδιώκονται όλο και πιο μακριά, απομονώνονται και ντροπιάζονται όλο και περισσότερο στον οίκο του Θεού. Πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, είναι καιρός να αφυπνιστούν.

Ποια είναι τα κριτήρια για να αξιολογηθεί εάν κάποιος έχει την αλήθεια-πραγματικότητα; Ή για να διαπιστωθεί αν κάνει πράξη την αλήθεια; Όταν συμβαίνει κάτι σε κάποιον άνθρωπο, πρέπει να εξετάζετε τι στάση έχει εκείνος απέναντι στον Θεό, εάν μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, αν έχει αληθινή αυτογνωσία και αν μπορεί να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Αν αποκτήσετε μια ξεκάθαρη άποψη για αυτά τα πράγματα, μπορείτε να προσδιορίσετε εάν κάνει πράξη την αλήθεια ή εάν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν κάποιος, όταν του συμβαίνουν διάφορα, κηρύττει διαρκώς λόγια και δόγματα, και ξεστομίζει βαρύγδουπα λόγια, τότε είναι σαφές ότι δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν συμβαίνουν διάφορα πράγματα σε κάποιον που δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε μπορεί να την κάνει πράξη; Με τίποτα. Μπορεί να πει: «Συνέβη αυτό, υποτάσσομαι στον Θεό!» Γιατί θέλεις να υποταχθείς στον Θεό; Η αρχή είναι ορθή, αλλά μπορεί να ενεργείς με βάση τα συναισθήματά σου, με μια μέθοδο που έχεις καθορίσει και αποφασίσει ο ίδιος. Μιλάς μεν για υποταγή στον Θεό, αλλά, κατά βάθος, αμφιβάλλεις πάντα για όλα όσα πράττει Εκείνος. Δεν κατανοείς γιατί ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί, κι όμως συνεχίζεις να λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να υποταχθείς σ’ Εκείνον, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις καμία τέτοια πρόθεση. Φαίνεται απ’ έξω μόνο ότι δεν αντιστέκεσαι, δεν παραπονιέσαι και κάνεις αυτό που σου λένε. Μοιάζει να έχεις υποταχθεί, όμως αυτό το είδος υποταγής είναι απλώς προσποίηση, μια απλή τήρηση κανονισμών. Δεν κάνεις πράξη την υποταγή. Πρέπει να ανασύρεις στην επιφάνεια και να αναλύσεις τη διεφθαρμένη διάθεση που σε εμποδίζει να υποταχθείς και να προσφεύγεις στα λόγια του Θεού για σύγκριση. Εάν γνωρίσεις αληθινά τη διεφθαρμένη σου διάθεση, εάν μπορέσεις να κατανοήσεις αληθινά τον Θεό και μάθεις γιατί ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί, εάν μπορέσεις να το κατανοήσεις αυτό πλήρως, τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Θα πεις: «Όσο μεγάλες κι αν είναι οι δυσκολίες, όσο αδύναμος ή λυπημένος κι αν νιώθω, δεν θα είμαι αρνητικός και θα υποταχτώ στον Θεό, γιατί ξέρω πως ό,τι κάνει Εκείνος είναι καλό, ότι όλα όσα κάνει είναι ορθά. Δεν θα έκανε τίποτα κακό». Όταν το πετύχεις αυτό, το πρόβλημά σου θα έχει λυθεί μια και καλή. Μερικοί δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε λύνουν έτσι τα προβλήματα. Απλώς κηρύττουν λόγια και δόγματα, και παρ’ όλο που φαίνεται σαν να κατανοούν τα πάντα, όταν τους τυχαίνει κάποια πραγματική δυσκολία, τότε όσο και να το θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν και τα παράπονα και οι παρανοήσεις παραμένουν επίμονα στην καρδιά τους, δεν αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημα. Αυτά τα παράπονα και οι παρανοήσεις κρύβονται μέσα στους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, είναι ένας καρκίνος και θα ξεσπάσουν στο κατάλληλο περιβάλλον. Προτού συμβεί αυτό, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν, και νομίζουν ότι κατανοούν όλη την αλήθεια και ότι δεν έχουν δυσκολίες. Όταν όμως αργότερα τους συμβεί κάτι, αδυνατούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό και ότι δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μπορείς να κηρύττεις κάποια λόγια και δόγματα, και απλώς να τηρείς κάποιους κανονισμούς. Αν και ίσως να μπορείς να υποτάσσεσαι μερικές φορές, πρόκειται για υποταγή συμμόρφωσης σε κάποιους κανονισμούς, είναι μια πολύ περιορισμένη υποταγή. Εάν σου συμβεί κάτι που δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις σου, δεν θα μπορέσεις να υποταχθείς. Αυτό δείχνει ότι δεν είσαι κάποιος που μπορεί πραγματικά να υποταχθεί στον Θεό και ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν έχει διορθωθεί, δεν έχει αλλάξει. Πρέπει να μάθεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου υπό το πρίσμα αυτών που σου συμβαίνουν, πρέπει να μάθεις και να κατανοήσεις όλα όσα κάνει ο Θεός, και να Τον καταλαβαίνεις γι’ αυτά που κάνει. Μετά απ’ αυτό, πρέπει να φτάσεις στην αληθινή και πρόθυμη υποταγή και, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, όσο κι αν δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις σου, πρέπει να μπορείς να υποταχθείς. Σ’ αυτό το επίπεδο πρέπει να φτάσει κάποιος ώστε να φτάσει στην αληθινή υποταγή στον Θεό, στην πραγματική αλλαγή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό χρόνια δεν ξέρουν τι είναι υποταγή σ’ Εκείνον. Γνωρίζουν μόνο πώς να λένε λόγια και δόγματα, όχι τι είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια ή πώς να την κάνεις πράξη ώστε να υποτάσσεσαι στον Θεό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποιοι άνθρωποι υποτάσσονται πάντοτε στον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και όταν αυτά που λέει ο Θεός δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, τότε δεν καταφέρνουν να υποταχθούν. Ανακύπτουν τότε μέσα τους αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, και δεν αναζητούν την αλήθεια. Αν ήταν πραγματικά άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό, θα μπορούσαν να το πράξουν είτε τα λόγια Του συμφωνούν είτε δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, διότι η υποταγή του ανθρώπου στον Θεό είναι κάτι το απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Εάν κάποιος ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε υποτάσσεται στον Θεό. Και αν τελικά μέσω αυτής της άσκησης κατανοήσει την αλήθεια, τότε έχει την πραγματικότητα της υποταγής στον Θεό. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν προσπαθούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, κάνουν πράξη μόνο το κυριολεκτικό δόγμα των λόγων του Θεού, νομίζοντας ότι έτσι κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, αυτό απέχει πολύ απ’ την άσκηση της αλήθειας. Για την άσκηση της αλήθειας, πρέπει να υπάρχουν αρχές. Εάν κάποιος δεν βρίσκει τις αρχές της άσκησης, τότε απλώς ακολουθεί κανονισμούς· και η άσκηση αυτή δεν έχει τα απαραίτητα στοιχεία τού να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Πολλοί υποστηρίζουν μόνο τους κανονισμούς των λόγων και των δογμάτων, και δεν έχουν αρχές στην άσκησή τους. Αυτό δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα για την άσκηση της αλήθειας. Ο καθένας στη θρησκεία ενεργεί σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και πιστεύει ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια. Μπορεί να κηρύττει για την αγάπη, για παράδειγμα, ή για την ταπεινότητα, όμως το μόνο που κάνει είναι να παπαγαλίζει ωραία λόγια. Η άσκησή του δεν έχει αρχές· δεν μπορεί να κατανοήσει τα πιο θεμελιώδη ζητήματα. Πώς μπορεί κανείς να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα εάν ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Η αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού. Την πραγματικότητα τη βιώνει ο άνθρωπος. Μόνον όταν μπορέσει να κάνει πράξη την αλήθεια και να βιώσει τα λόγια του Θεού, αποκτά κανείς την αλήθεια-πραγματικότητα. Μέσω της άσκησης και της εμπειρίας των λόγων του Θεού, οι άνθρωποι αποκτούν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και την αληθινή γνώση των λόγων του Θεού. Μόνο τότε κατανοούν την αλήθεια. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, μπορούν να διαπιστώσουν τις αρχές της άσκησης. Όταν έχεις κατανοήσει τις αρχές της άσκησης, ο λόγος και οι πράξεις σου θα έχουν αρχές και θα εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια, να έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνον αφού βιώσεις την αλήθεια-πραγματικότητα, κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν δεν τη βιώσεις, τότε δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Η άσκηση της αλήθειας δεν είναι απλώς θέμα τήρησης κανονισμών, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, και ούτε πρέπει να ασκείται κανείς όπως του αρέσει. Ο Θεός εξετάζει αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια κατά την άσκηση και βίωση των λόγων Του, αλλά και κατά πόσον ο λόγος και οι πράξεις σου διαθέτουν τις αλήθεια-αρχές. Εάν κατανοείς την αλήθεια και μπορείς να την κάνεις πράξη, τότε θα έχεις ζωή-είσοδο. Οι όποιες εμπειρίες και γνώσεις έχεις για τα λόγια του Θεού, η όποια αναγνώριση έχεις, όλα αυτά τα ζητήματα σχετίζονται άμεσα με τη ζωή-είσοδό σου. Εάν έχεις βιώσει πολλά πράγματα, εάν έχεις αποτύχει πολλές φορές, εάν έχεις αντλήσει αληθινά διδάγματα και είχες πρακτικές εμπειρίες, τότε μπορεί να νομίζεις ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι ακριβές αυτό; Δεν είναι. Είναι αξιόπιστο ένα τέτοιο συναίσθημα; Ούτε αξιόπιστο είναι. Οι άνθρωποι που έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, κι είναι πολύ εποικοδομητικό για τους άλλους να ακούσουν τη μαρτυρία τους. Μόνον αυτοί μπορούμε να πούμε ότι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνον εκείνος που λαμβάνει την αναγνώριση και την επιδοκιμασία όσων κατανοούν την αλήθεια έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Το εάν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ το εάν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να γνωρίσεις τον Θεό κατά την άσκησή σου και την εμπειρία των λόγων Του. Εάν η άσκηση και η εμπειρία σου δεν σχετίζονται με τα λόγια του Θεού και με την αλήθεια, τότε δεν έχεις αληθινή εμπειρία ζωής. Αυτό αποδεικνύει επίσης ότι η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι κανονική. Γιατί λέω ότι η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι κανονική; Επειδή δεν έχεις άσκηση ή εμπειρία των λόγων Του και δεν έχεις φτάσει στην κατανόηση της αλήθειας. Αυτό δείχνει ότι δεν είσαι κάποιος που βιώνει το έργο του Θεού, πόσο μάλλον κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό. Θα έχεις δείξει ότι έχεις αληθινή πίστη στον Θεό μόνον εάν πιστεύεις πολλά χρόνια σ’ Εκείνον, εάν έχεις υποστεί πολλές δοκιμασίες και βάσανα, και έχουν μεγαλώσει η πίστη και η αγάπη σου γι’ Αυτόν, και έχεις παραμείνει ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Αυτή η αληθινή πίστη πρέπει να αποδεικνύεται με το να μένεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Είναι κρίσιμης σημασίας το αν μπορείς ή δεν μπορείς να το κάνεις. Αυτή η δοκιμασία καθορίζει το αν κάνεις ή δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και αποκαλύπτει εάν έχεις ή δεν έχεις αληθινή πίστη. Για παράδειγμα, ποια θα ήταν η στάση σου εάν ο Θεός ρύθμιζε μια κατάσταση και διαπίστωνες ότι σκοπεύει να σου πάρει τον άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι περισσότερο ή τα πράγματα που λατρεύεις περισσότερο; Δεν είναι ότι λες απλά: «Θεέ μου, ό,τι κάνεις είναι καλό. Σε ευχαριστώ και Σε αινώ», και αυτό σημαίνει ότι το περνάς το τεστ. Όταν βλέπεις τον άνθρωπο που αγαπάς περισσότερο να αφήνει την τελευταία του πνοή, η καρδιά σου αγωνιά και συνταράσσεται και λες: «Εάν πεθάνει, δεν μπορώ να ζήσω. Θα πεθάνω μαζί του, δεν μπορώ χωρίς αυτόν! Εάν πεθάνει, δεν θα πιστεύω πια στον Θεό». Σε αυτήν την περίπτωση, δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και έχεις αποκαλυφθεί πλήρως. Έχεις γνήσια πίστη; Πέθανε το αγαπημένο σου πρόσωπο κι εσύ δεν μπορείς να ζήσεις, δεν θέλεις καν τον Θεό. Πέθανε το αγαπημένο σου πρόσωπο κι εσύ δεν υπακούς καν στον Θεό. Αυτό αποδεικνύει ότι εκείνο που αγαπάς και υπακούς είναι ο άνθρωπος. Δεν σε έχει αποκαλύψει αυτό το γεγονός; Δεν είσαι, στην ουσία, κάποιος που υπακούει στον Θεό, πόσο μάλλον κάποιος που Τον αγαπά. Η κανονική σου συναναστροφή με τους άλλους πρέπει να είναι γεμάτη κενές κουβέντες και δόγματα, όχι πρακτικά λόγια που τα λες από καρδιάς. Το αν τα δόγματα που λες και τα συνθήματα που φωνάζεις πηγάζουν από την πίστη σου και αν αποτελούν την αληθινή κατανόησή σου θα αποκαλυφθεί όταν δοκιμαστείς. Τελικά είσαι ψευδής πιστός, απατεώνας και δύσπιστος. Στην πίστη σου στον Θεό, το μόνο που κάνεις είναι να προσποιείσαι, ενώ τα λόγια Του δεν έχουν ριζώσει στην καρδιά σου. Η πιο τρομακτική μορφή πίστης στον Θεό είναι όταν κάποιος κατανοεί μεν όλα τα δόγματα, αλλά δεν έχει την παραμικρή αληθινή πίστη στον Θεό. Πώς μπορεί να επαληθευτεί το αν κάποιος έχει αληθινή πίστη; Βλέποντας, κυρίως, αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη όταν του συμβαίνουν διάφορα πράγματα. Εάν δεν έχει αποδεχτεί ποτέ την αλήθεια ούτε την έχει κάνει πράξη, τότε ουσιαστικά έχει ήδη αποκαλυφθεί και δεν χρειάζεται να περιμένει κάποια δοκιμή να τον αποκαλύψει. Όταν συμβαίνουν διάφορα σε κάποιον στην καθημερινή ζωή, καταλαβαίνετε ξεκάθαρα εάν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλοί που συνήθως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και, όταν τους συμβαίνουν διάφορα πράγματα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Χρειάζεται οι άνθρωποι αυτοί να περιμένουν κάποια δοκιμή να τους αποκαλύψει; Καθόλου. Μετά από λίγο, αν δεν αλλάξουν, αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη αποκαλυφθεί. Εάν κλαδευτούν, αλλά παρά ταύτα δεν αποδεχθούν την αλήθεια και παραμείνουν σταθερά αμετανόητοι, τότε έχουν αποκαλυφθεί ακόμη περισσότερο και θα πρέπει να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Όλοι όσοι δεν επικεντρώνονται συνήθως στην αποδοχή της αλήθειας ή στην άσκησή της είναι δύσπιστοι και δεν πρέπει να τους ανατίθεται καμία εργασία ούτε να αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Μπορεί να παραμείνει σταθερός κάποιος που δεν έχει την αλήθεια; Είναι σημαντικό να κάνουμε πράξη την αλήθεια; Ρίξτε μόνο μια ματιά σ’ όσους δεν έχουν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια· δεν θα χρειαστεί κανένας απ’ αυτούς πολλά χρόνια για να αποκαλυφθεί. Δεν έχουν καθόλου βιωματική μαρτυρία. Πόσο φτωχοί και αξιολύπητοι είναι, πόσο πρέπει να ντρέπενται!