Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, λίγοι όμως επιδιώκουν την αλήθεια. Πώς μπορείτε να διακρίνετε αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια; Πώς μπορείτε ν’ αξιολογήσετε αν κάποιος είναι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό επτά ή οκτώ χρόνια. Μπορεί να λέει πολλά λόγια και δόγματα, το στόμα του είναι γεμάτο πνευματικό λεξιλόγιο, βοηθά συχνά τους άλλους, φαίνεται πολύ ενθουσιώδης, μπορεί ν’ απαρνηθεί πράγματα και να εκτελεί τα καθήκοντά του με μεγάλη ζέση. Όμως, δεν τον βλέπεις και να κάνει πράξη μεγάλο μέρος της αλήθειας ούτε μπορεί να συζητήσει για πραγματικές εμπειρίες όσον αφορά τη ζωή-είσοδο, πόσο μάλλον να έχει κάποια αλλαγή στη ζωή-διάθεση. Μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι κάποιος σαν αυτόν δεν επιδιώκει την αλήθεια. Εάν κάποιος αγαπά πραγματικά την αλήθεια, μετά από ένα χρονικό διάστημα, θα μπορεί να μιλήσει για την κατανόησή του και, τουλάχιστον, θα μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές σε ορισμένα θέματα. Θα έχει κάποια εμπειρία εισόδου στη ζωή και, τουλάχιστον, θα δείχνει κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βλέπουν να βελτιώνεται διαρκώς η πνευματική τους κατάσταση, η πίστη τους στον Θεό αυξάνεται σταδιακά, έχουν κάποια κατανόηση του τι φανερώνουν και των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, έχουν προσωπική εμπειρία και γνήσια ενόραση για το πώς εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους. Όλα αυτά τα πράγματα σταδιακά ανυψώνονται μέσα τους. Εάν δείτε αυτές τις εκδηλώσεις σ’ ένα άτομο, να είστε βέβαιοι ότι πρόκειται για κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια. Οι άνθρωποι ενθουσιάζονται πολύ όταν ξεκινήσουν να πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα για την πίστη στον Θεό. Νομίζουν πως πίστη στον Θεό είναι να είσαι καλός άνθρωπος και να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι. Αργότερα, αφού φάνε και πιουν τον λόγο του Θεού, και ακούσουν κηρύγματα και συναναστροφές, αποκτούν πλέον την ικανότητα να διακρίνουν διάφορα ζητήματα. Συνειδητοποιούν ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι πρέπει να απαλλαγούν απ’ αυτές αναζητώντας την αλήθεια, ότι πρέπει να αποδεχθούν τη σωτηρία του Θεού, και κατανοούν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Σιγά σιγά, αποκτούν κάποια κατανόηση για το έργο Του και την πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα. Λίγο λίγο, αυτή η κατανόηση συσσωρεύεται, κι έτσι σταδιακά μπαίνουν στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Με τον καιρό, μεγαλώνει η κατανόηση και η εμπειρία τους για τις αλήθεια-πραγματικότητες, κι έτσι δεν κολλάνε πλέον σε κυριολεκτικές ερμηνείες ή σε λόγια και δόγματα. Μπορεί κάποιος να πιστεύει στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια και να συνεχίζει να λέει λόγια και δόγματα, συχνά με συνθήματα σχετικά με την πίστη στον Θεό και να φαίνεται ότι η πίστη του πηγαίνει πολύ καλά, όμως δεν μπορεί να μιλήσει για την εμπειρία ζωής ή για την αυτογνωσία του, και ούτε μπορεί να διακρίνει τους δύσπιστους και τους πονηρούς ανθρώπους. Αν έχει μέσα του αυτά τα προβλήματα, σημαίνει ότι δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, και θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι, σε αυτά τα λίγα χρόνια που πιστεύει σ’ Εκείνον, δεν έχει επιδιώξει την αλήθεια. Είναι ένα αρκετά ξεκάθαρο σημάδι.

Για να καταλάβεις αν ένας επικεφαλής ή εργάτης έχει αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα, δες πρώτα αν η συναναστροφή του περιέχει αληθινή μαρτυρία και νέα φώτιση. Για κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, όταν έχεις να τους δεις μερικά χρόνια, μπορεί στην αρχή να θεωρήσεις τη συναναστροφή τους νέα και αναζωογονητική, επειδή μιλάνε με τη νέα φώτιση ενός πρόσφατου κηρύγματος που άκουσαν. Αφού, όμως, περάσεις δυο-τρεις μέρες μαζί τους, αρχίζουν και πάλι να μιλάνε για μικρές εμπειρίες και μαρτυρίες από το παρελθόν τους, για το ότι ο Θεός τούς έσωσε και τους πρόσφερε τη χάρη και τις ευλογίες Του. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, επαναλαμβάνουν ήδη εκείνες τις επιφανειακές εμπειρίες και γνώσεις για τις οποίες μιλούσαν και πριν. Είναι πρόοδος αυτό; Αρκεί μια ματιά για να καταλάβεις ότι δεν είναι. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, κι έτσι διαθέτουν πια πολλά λόγια και δόγματα και λένε ορισμένα σωστά πράγματα· όταν, όμως, τους συμβεί κάτι, παραμένουν μπερδεμένοι και δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Δεν μπορούν να βρουν τις αλήθεια-αρχές ούτε και να διακρίνουν τους ανθρώπους. Είναι πρόοδος αυτό; (Όχι.) Αυτό δεν είναι πρόοδος. Μπορεί να εκτελούν τα καθήκοντά τους εδώ και χρόνια· ρώτησέ τους όμως αν έχουν πετύχει αφοσίωση στον Θεό, και δεν καταλαβαίνουν καν τι εννοείς. Σε κάθε περίπτωση, είναι στην ώρα τους σε κάθε συνάθροιση και μοιάζουν να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Ρώτησέ τους, όμως, αν έχουν περάσει κάποια βαθιά αλλαγή, και δεν θα μπορέσουν να σου δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση. Αυτό είναι πρόβλημα. Είναι εμφανές ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν την κατανοούσαν, θα έβλεπαν ξεκάθαρα τα προβλήματα αυτά. Ορισμένοι πετυχαίνουν κάποια αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, αν όμως τους ρωτήσεις γιατί τα εκτελούν, το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι τα δημιουργήματα πρέπει να εκτελούν καθήκοντα· τους διαφεύγουν, όμως, οι λεπτομέρειες. Ρώτησέ τους αν διαθέτουν αρχές άσκησης όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, και δεν ξέρουν πώς να υπολογίσουν κάτι τέτοιο. Θα έλεγες, λοιπόν, ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους με επάρκεια; (Όχι.) Όπως είπαμε, αυτό δεν είναι πρόοδος. Δεν είναι ενοχλητικό να μη σημειώνει κάποιος καμία πρόοδο; Αν ρωτήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο πώς του φαίνεται το ότι κλαδεύεται ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του, θα σου πει ότι ακούει, υπακούει και δεν αντιστέκεται. Διαθέτει και σήμερα την ίδια αρχή που διέθετε πριν από χρόνια, δεν έχει αλλάξει. Ό,τι και να συμβεί, κάνει απλώς ό,τι του λένε. Ρώτησέ τον αν έχει κατανοήσει τίποτα από το κλάδεμα, αν ανακάλυψε την επαναστατική του κατάσταση και τη διεφθαρμένη φύση του ή αν η αυτογνωσία του έχει προχωρήσει σε βάθος, και δεν γνωρίζει ούτε και κατανοεί τίποτα απ’ όλα αυτά. Σε κάθε περίπτωση, ακολουθεί πιστά έναν κανόνα: Όταν κλαδεύεται, πρέπει να υπακούει, να προσαρμόζει τη νοοτροπία του, να μην αντιστέκεται και να μη δικαιολογείται, αλλά μόνο να υπομένει και ταπεινά να υπακούει. Έτσι έβλεπε πριν τα πράγματα, έτσι τα βλέπει και τώρα, και μάλιστα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Έτσι εκδηλώνεται, άραγε, η απόκτηση της αλήθειας; (Όχι.) Άνθρωποι σαν κι αυτόν, μέσα στη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, δεν έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα οποιασδήποτε πτυχής της αλήθειας. Για καμία πτυχή της αλήθειας δεν έχει αντιληφθεί καλά τις αρχές. Ακούνε τα εξής λόγια: «Όταν σου συμβαίνει κάτι, πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια, να κατανοείς καλά τις αλήθεια-αρχές και να μην απομακρύνεσαι από αυτό το πλαίσιο». Και πάλι, όμως, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές όταν τους συμβεί κάτι· δεν είναι σχολαστικοί, κι έτσι τα καταφέρνουν όπως όπως. Μάλλον τηρούν τη γενικότερη οδηγία που λέει ότι πρέπει να ακούνε και να υπακούνε, να εκτελούν σωστά το έργο που έχουν να κάνουν κάθε φορά, χωρίς να είναι επιπόλαιοι, και να προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Κατανοούν, όμως, τις λεπτομέρειες σε κάθε πτυχή της αλήθειας; Μπορούν να τις κάνουν πράξη; Αυτό εξαρτάται από το αν έχουν αληθινή γνώση και εμπειρία για κάθε πτυχή της αλήθειας. Δεν γνωρίζουν ποια σχέση συνδέει τις πτυχές μεταξύ τους, ποιες από αυτές μπαίνουν στο παιχνίδι μαζί με κάποια κατάσταση όταν συμβεί κάτι, ούτε γνωρίζουν ποια διάθεση έχει προκαλέσει τη συγκεκριμένη κατάσταση. Αν ακούσουν το ίδιο πράγμα από δύο διαφορετικούς ανθρώπους, δεν γνωρίζουν τις διαφορές ανάμεσα στη φύση του ενός και του άλλου ούτε ξέρουν πώς να τους φερθούν. Είναι αυτή κατανόηση της αλήθειας; Όχι, δεν είναι. Αν πιστεύετε στον Θεό εδώ και τρία έως πέντε χρόνια και ακόμα δεν γνωρίζετε την πρακτική πλευρά μιας τέτοιας αλήθειας, πόσο μάλλον αν πιστεύετε εδώ και οκτώ ή δέκα χρόνια, δεν έχετε κερδίσει την αλήθεια. Τι σας λείπει αυτήν τη στιγμή; Οι περισσότεροι πιστεύουν στον Θεό σαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, και πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν, αρκεί να τηρήσουν το σύνθημα «πίστη στον Θεό» μέχρι την ύστατη στιγμή. Δεν παίρνουν, όμως, την πρωτοβουλία να αναζητήσουν ή να αποδεχθούν την αλήθεια· δεν καταφέρνουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, να μείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους και να νικήσουν, έτσι, τον εχθρό, δηλαδή τον Σατανά. Επίσης, δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Πολύ σοβαρό λάθος! Πόσο αξιοθρήνητο είναι να πιστεύεις στον Θεό για τόσα χρόνια και να μην έχεις καμία εμπειρία ζωής. Όταν κάποιος βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση, φροντίζει απλώς να απασχολείται με κάτι επιφανειακά κάθε μέρα, να τηρεί ορισμένους κανόνες χωρίς να παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα που ισχύουν στο συγκεκριμένο πλαίσιο, και να ολοκληρώνει το έργο που έχει να κάνει. Κάτι τέτοιο οι άνθρωποι το θεωρούν ορθό· αν κρίνεις αυτήν την κατάσταση με βάση την αλήθεια, δεν φαίνεται να έχει διαπράξει και κανένα τρομερό λάθος. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτόν τον τρόπο πίστης; (Δεν αρέσει στον Θεό.) Μια τέτοια αντίδραση είναι σκέτο δόγμα. Από την οπτική σου, με μια τέτοια πίστη δεν αποκτάς την αλήθεια, γιατί ποτέ δεν προοδεύεις. Κάθε τόσο, ο οίκος του Θεού μιλάει για αλήθειες που αφορούν διάφορα θέματα: τη γνώση του Θεού, την αλλαγή διάθεσης, τη γνώση του ενσαρκωμένου Θεού, τα οράματα του έργου Του, τη διάδοση του ευαγγελίου, κι εσύ επικεντρώνεσαι στην πτυχή της αλήθειας που σχετίζεται με το κάθε κήρυγμα. Ακούς, λοιπόν, και κατανοείς όλα όσα λέει ο οίκος του Θεού· όταν, όμως, δεν θα υπάρχει κάποιος να σου κάνει κήρυγμα, θα έχεις άραγε το δικό σου μονοπάτι; Θα έχεις ακόμα την ικανότητα να προχωρήσεις; Πώς θα πορευτείς; Ένα παράδειγμα: Στις συναθροίσεις, όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στο τι είναι υποταγή στον Θεό, εσύ λες: «Δεν έχω ιδιαίτερα βαθιά εμπειρία σ’ αυτό το ζήτημα, απλώς θεωρώ πολύ σημαντική την υποταγή στον Θεό». Όταν σε ρωτάνε πώς κάνεις πράξη την υποταγή στον Θεό, λες τα εξής: «Υποταγή στον Θεό σημαίνει να αναλογίζεσαι τι σου λέει Αυτός όταν σου συμβαίνει κάτι, και να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Του». Όταν σου ζητάνε να συναναστραφείς πιο αναλυτικά, να πεις τι μπορείς να κάνεις όταν σου συμβαίνει κάτι, τότε είτε δεν μπορείς να υποταχθείς είτε μπαίνουν στη μέση τα συμφέροντά σου. Λες: «Δεν έχω βιώσει ακόμα κάτι τέτοιο». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κερδίσει ακόμα την είσοδο. Για ένα διάστημα, ο οίκος του Θεού μιλάει σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν τη γνώση του Θεού. Όταν, λοιπόν, σε ρωτήσει κάποιος αν έχεις σημειώσει πρόοδο ως προς τη γνώση σου για τον Θεό, λες: «Έχω κάνει πρόοδο. Θεωρώ τη γνώση του Θεού ως ό,τι πιο σημαντικό για την πίστη σ’ Αυτόν. Αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, θα προσβάλλουν διαρκώς τη διάθεσή Του· κι αν το κάνουν αυτό συνεχώς, θα χαθούν μες στο σκοτάδι, θα μιλάνε μόνο επιφανειακά και δεν θα καταλαβαίνουν καμία αλήθεια· θα είναι ακριβώς σαν τους άπιστους. Θα ενεργούν πάντα ενάντια στην αλήθεια και θα αντιστέκονται στον Θεό». Έπειτα, ο συνομιλητής σου σε ρωτάει: «Εσύ, λοιπόν, πώς γνωρίζεις τον Θεό; Όταν βιώνεις το έργο Του, την κυριαρχία Του και την καθοδήγησή Του στην καθημερινότητά σου, σε ποια συγκεκριμένα πράγματα αναγνωρίζεις ξεκάθαρα ότι σε καθοδηγεί και σε ποια πράγματα αντιλαμβάνεσαι την κυριαρχία Του; Πώς καταλαβαίνεις την κυριαρχία Του; Στην πραγματική ζωή, με βάση όσα διαισθάνεσαι και νιώθεις, ποια πτυχή της διάθεσής Του βλέπεις μέσα στην κυριαρχία Του;» Αν δεν έχεις καμία απάντηση, αυτό δείχνει ότι δεν διαθέτεις καθόλου εμπειρία. Αν, πάλι, πεις «Σε ένα πράγμα νιώθω την καθοδήγηση του Θεού», σημαίνει απλώς ότι κάτι νιώθεις, όχι ότι έχεις γνώση του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι, στην πραγματική ζωή, ο Θεός κυβερνά, ρυθμίζει και ορίζει τα πάντα. Όταν οι άνθρωποι έχουν βιώσει πολλά, το καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν είναι απλό, και πως όλα όσα συμβαίνουν γίνονται για να πάρουν μαθήματα, να δουν την κυριαρχία και παντοδυναμία του Θεού και, τελικά, να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Μόνο όταν πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα θα μάθεις και πώς να υποτάσσεσαι στον Θεό σύμφωνα με τις προθέσεις Του, και τότε θα έχεις σίγουρα ένα μονοπάτι άσκησης για να προχωρήσεις. Με ένα τέτοιο επίπεδο εμπειρίας, αφενός δυναμώνει συνεχώς η πίστη σου, το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι κατανοείς πλέον τη διάθεση του Θεού, και ξέρεις πώς να υποτάσσεσαι σε Αυτόν. Τότε έχεις κερδίσει την αλήθεια.

Κάποιοι συνεχώς ξεστρατίζουν ενώ επιδιώκουν την αλήθεια· για να εντυπωσιάσουν, επικεντρώνονται διαρκώς σε κενολογίες σχετικά με πνευματικά δόγματα και σε κούφιες θεωρίες. Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια επιδίωξη της αλήθειας; Είτε νομίζετε ότι επιδιώκετε την αλήθεια είτε δεν το νομίζετε, το πιο κρίσιμο ερώτημα αυτήν τη στιγμή είναι αν έχετε κερδίσει κάποια πρακτικά πράγματα, δηλαδή ορισμένες πρακτικές γνώσεις. (Έχω κερδίσει κάποιες.) Τι έχεις κερδίσει; Μπορείς να το αξιολογήσεις; (Έχω κερδίσει λίγη κατανόηση και γνώση για το πώς διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς, καθώς και για τον μοχθηρό τούτο κόσμο.) Έχεις κερδίσει λίγη γνώση, λοιπόν. Μπορεί, άραγε, αυτή η γνώση να αλλάξει την κατεύθυνση και τον σκοπό της ζωής σου, τις αρχές που ορίζουν το πώς συμπεριφέρεσαι στην πραγματική ζωή; Με ό,τι ανθρώπους κι αν ζεις, μπορούν άραγε αυτές οι γνώσεις ή οι αλήθειες που κατανόησες να επηρεάσουν τη ζωή σου και τον σκοπό της; Αν δεν μπορούν να σε αλλάξουν εντελώς, θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρχουν κάποιες αλλαγές και περιορισμοί στα λόγια και στις πράξεις σου. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι από σας δεν είναι κολλημένοι σ’ αυτό το ανάστημα; (Ναι.) Χρειάζεται, λοιπόν, να αναπτυχθείτε. Δεν ωφελεί να κατανοείς την αλήθεια πολύ επιφανειακά ούτε και να απαγγέλλεις λίγο δόγμα και να νιώθεις μικρούς περιορισμούς. Πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια αν θέλεις να αποκτήσεις ένα μονοπάτι για την άσκησή της και να αλλάξεις τον σκοπό της ζωής σου. Αν μέσα σου έχεις αποδεχθεί όλες τις αλήθειες που κατανοείς και όλα τα κηρύγματα που άκουσες, κι αν όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σου, να αλλάξουν την πορεία και τον σκοπό της συμπεριφοράς σου, καθώς και τις αρχές που τη διέπουν, τότε δεν έχεις πετύχει περισσότερα απ’ όσα θα πετύχαινες αν απλώς αποδεχόσουν λίγους περιορισμούς; Αυτήν τη στιγμή, είστε κολλημένοι στο στάδιο όπου αποδέχεστε περιορισμούς και τηρείτε κανονισμούς. Αυτό είναι το μονοπάτι της ενεργής άσκησης και εισόδου; Σε καμία περίπτωση. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν μείνετε για πάντα κολλημένοι στην αποδοχή περιορισμών και στην τήρηση κανονισμών; Θα μπορέσετε να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα; Θα μπορέσετε να αλλάξετε πραγματικά; Επιπλέον, τόσον καιρό που περιορίζεστε και τηρείτε κανονισμούς, είδατε κανένα αποτέλεσμα στην άσκηση της αλήθειας; Κανένα απολύτως. Επομένως, το σημαντικότερο είναι και πάλι να εστιάσετε στην κατανόηση της αλήθειας. Όταν τηρείτε περιορισμούς και κανονισμούς, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείτε την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι την κάνετε πράξη. Και μια ζωή ολόκληρη να τηρείτε περιορισμούς και κανονισμούς, δεν θα πετύχετε όσα θα πετυχαίνατε αν κατανοούσατε και κάνατε πράξη την αλήθεια. Θα είναι μάταιο! Συνεπώς, όση ταλαιπωρία και να αντέξει κανείς από μια τέτοια συμπεριφορά, δεν έχει την παραμικρή αξία και το παραμικρό νόημα.

Βιώσατε καμία πραγματική αλλαγή όταν ακούσατε κηρύγματα και κατανοήσατε την αλήθεια; Σκεφτήκατε, ας πούμε, πως αυτά που επιδιώκατε στο παρελθόν, δηλαδή να μάθετε αληθοφανείς γνώσεις και θεωρίες, και να αποκτήσετε φήμη, κέρδη και θέση, δεν είναι πίστη στον Θεό, αλλά θρησκευτική πίστη, αλλά και πως είναι άθλιο να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και πως, αν ζείτε και συμπεριφέρεστε έτσι, θα μεταμορφωθείτε ολοσχερώς σε δαίμονες και θα πάτε στην κόλαση; Πως μια τέτοια ζωή κρύβει μεγάλο πόνο; Διαθέτετε αυτήν την εμπειρία και αυτήν τη γνώση; Ποια είναι η προσωπική σου εμπειρία; Ότι είναι υπερβολικά κουραστικό να επιδιώκεις γνώση, φήμη, κέρδη και θέση! Θεωρείς ότι προκύπτουν πάρα πολλές διαμάχες και προβλήματα, και ότι η ζωή ανάμεσα στους άπιστους είναι κουραστική και πολύ οδυνηρή, οπότε λες: «Δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Αν ζω όπως ζουν, θα πονάω όσο πονάνε. Πρέπει να απομακρυνθώ από τον τρόπο ζωής τους». Έχεις νιώσει κάτι τέτοιο εσύ ο ίδιος; Έχεις βιώσει σε βάθος ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, ότι όλοι κοιτάζουν να τσακωθούν με όλους, να συνωμοτήσουν εναντίον τους και να τους εξαπατήσουν, ότι υπονομεύουν κρυφά ο ένας τον άλλον, και παλεύουν μεταξύ τους μέχρι να χυθεί αίμα, μόνο και μόνο για λίγα κέρδη. Έχεις βιώσει ότι κανένας τους δεν θέλει να πορευτεί στο σωστό μονοπάτι της ζωής· αντίθετα, κάνουν τη δουλειά τους με κόλπα και συνωμοσίες. Ποιο είναι το πιο έντονο συναίσθημα που έχεις όταν ζεις σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Νιώθεις ότι δεν υπάρχει εκεί καμία αμεροληψία και δικαιοσύνη, μόνο απέραντη μοχθηρία και σκοτάδι, και ότι οι άνθρωποι εκεί ζουν σαν δαίμονες. Νομίζεις πως, αν προσπαθούσες να γίνεις καλός άνθρωπος, θα δυσκολευόσουν και θα αποτύγχανες. Θεωρείς ότι, αν ήθελες να προσαρμοστείς σ’ αυτόν τον κόσμο, θα χρειαζόταν να γίνεις κι εσύ δαίμονας και να ζήσεις ως τέτοιος, ώστε να περάσεις απαρατήρητος ανάμεσά τους, να ακολουθήσεις τις κοινωνικές τάσεις και να παλέψεις για το ψωμί σου, τον βιοπορισμό και την επιβίωσή σου. Θα χρειαζόταν να τα βάλεις μαζί τους και να κάνεις πράγματα ενάντια στη θέλησή σου. Θα ήταν εξαντλητικό να ζεις έτσι σε καθημερινή βάση, αν όμως δεν το έκανες, θα σε απέκλειαν και δεν θα έβρισκες τρόπο να ζήσεις. Ποια είναι η εμπειρία σου ως τώρα από τη ζωή σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Πόνος, βασανιστήρια, και η αίσθηση ότι είσαι αβοήθητος. Έχεις βιώσει τη μοχθηρία, τη σκληρότητα και το σκοτάδι που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων, και δεν βλέπεις το φως της ανθρώπινης ζωής. Όταν άρχισες να πιστεύεις στον Θεό και να διαβάζεις στοχευμένα τα λόγια Του, τι βίωσες; (Κατανόησα μέσα μου την αλήθεια, κατάλαβα ότι είναι καλύτερα να πιστεύει κανείς στον Θεό, και παρηγορήθηκε η καρδιά μου.) Όταν ζεις στον οίκο του Θεού, τότε νιώθεις χαρά, έχεις τις ευλογίες Του και κατανοείς πολλές αλήθειες· όταν βρίσκεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, βοηθάτε και υποστηρίζετε ο ένας τον άλλον, συμπεριφέρεστε ως ίσοι προς ίσους και ζείτε αρμονικά. Κάθε μέρα, νιώθεις μέσα σου ήσυχος και απελευθερωμένος. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως σε εξαπατήσουν, και δεν σε καταπιέζουν πια ούτε σε κακομεταχειρίζονται. Σιγά σιγά, οι κακοποιοί αποκαλύπτονται και αποκλείονται· όσο πάνε και λιγοστεύουν. Έτσι, στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια κι ο Θεός. Ο εκλεκτός λαός Του μιλάει ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, και έχει το δικαίωμα να εκλέξει, αλλά και να εκθέσει τους κακούς ανθρώπους. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, και επομένως είναι και ικανοί να πράξουν το κακό, σιγά σιγά αποπέμπονται. Στον οίκο του Θεού, δεν παρατηρείται ποτέ το φαινόμενο να βασανίζεται ή να καταπιέζεται κάποιος. Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα, το συζητούν όλοι μαζί. Αν υπάρχει πρόβλημα, οι επικεφαλής και οι εργάτες συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να το λύσουν. Λίγο λίγο, οι άνθρωποι κατανοούν, τελικά, την αλήθεια, κι έτσι συμβαίνουν όλο και λιγότερες ανομίες. Όλοι οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, να περιοριστούν από αυτήν, και να αλλάξουν τα λόγια και τις συμπεριφορές τους. Όποιος και να πράξει το κακό, όλοι το βλέπουν ξεκάθαρα και το αναφέρουν. Συνεπώς, όλο και λιγοστεύουν οι μοχθηροί άνθρωποι στον οίκο του Θεού. Τώρα, καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο ότι το περιβάλλον εδώ είναι στ’ αλήθεια καλό· υπάρχει αγάπη μεταξύ των αδελφών, ενώ όποιος δυσκολεύεται ή παραστρατεί παίρνει βοήθεια. Όποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες μπορεί να τις επιλύσει· αν κάποιο πρόβλημα λύνεται δύσκολα, οι άνθρωποι μπορούν να στραφούν στον Θεό και να στηριχθούν πάνω Του, και να το λύσουν σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν ζεις στον οίκο του Θεού, έχεις χαρά κι ελπίδα, βλέπεις το φως, και απολαμβάνεις πλήρως την αγάπη και τη σωτηρία Του. Ως περιβάλλον, είναι πολύ ωφέλιμο για να προοδεύσεις στη ζωή. Όταν ζεις στην εκκλησία, σ’ αυτό το περιβάλλον που περιέχει την αλήθεια, σιγά σιγά κατανοείς την αλήθεια αυτή, η καρδιά σου γίνεται όλο και πιο φωτεινή, και στο τέλος θα απελευθερωθείς. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι κατανοείς την αλήθεια. Όλοι όσοι έχουν κερδίσει την αλήθεια έχουν ένα εμφανές χαρακτηριστικό: νιώθουν σχετικά ελεύθεροι, απελευθερωμένοι. Δεν χρειάζεται να περιοριστούν, η αλήθεια επηρεάζει τα λόγια και τις συμπεριφορές τους, και αλλάζει τον τρόπο και την κατεύθυνση της ζωής τους. Όταν αποκτήσεις μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και την αφήσεις να σε οδηγήσει, η φύση των πράξεών σου θα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με όταν εφάρμοζες αυτοέλεγχο και περιορισμούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, αν αποκτούσες θέση και σου δινόταν η ευκαιρία, όταν ερχόταν η ώρα, να βασανίσεις τους άλλους, θα το έκανες και πάλι; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή δεν έχεις την πρόθεση να το κάνεις ή επειδή δεν έχεις τη δυνατότητα; (Επειδή θα έχει αλλάξει πια η διάθεσή μου.) Πολύ σωστά· η καρδιά σου θα έχει πια φόβο Θεού, και θα έχεις αρχές και έναν ελάχιστο πήχη για τις πράξεις σου. Σ’ αυτό το σημείο, ό,τι πειρασμούς κι αν αντιμετωπίσεις, θα μπορείς να πεις μέσα απ’ την καρδιά σου: «Κάτι τέτοιο δεν ευχαριστεί τον Θεό, κι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι που θα Τον προσβάλει». Πολύ φυσικά, το ανάστημά σου θα φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, και θα μπορείς να λες τέτοια λόγια. Αυτήν τη στιγμή, σου βγαίνει τόσο φυσικά να κάνεις αυτό το βήμα; (Όχι ακόμα.) Αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια δεν έχει επιδράσει ακόμα μέσα σου· περιορίζει απλώς τη συμπεριφορά σου, δεν μπορεί όμως να περιορίσει αποφασιστικά την καρδιά σου. Δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία της ζωής σου ούτε και τις αρχές και τον σκοπό της συμπεριφοράς σου.