Ο Θεός ενσαρκώνεται αποκλειστικά και μόνο για να καθοδηγήσει την εποχή και να θέσει σε κίνηση νέο έργο. Είναι απαραίτητο να κατανοήσετε αυτό το σημείο. Αυτό διαφέρει κατά πολύ από τη λειτουργία του ανθρώπου, και αυτά τα δύο δεν μπορούν να συγκριθούν. Ο άνθρωπος χρειάζεται μια μακρά περίοδο καλλιέργειας και τελείωσης προτού μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για να επιτελέσει έργο, και απαιτείται μια ανθρώπινη φύση ιδιαίτερα υψηλής τάξεως. Ο άνθρωπος δεν πρέπει μόνο να είναι σε θέση να συντηρήσει τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά πρέπει να κατανοήσει περαιτέρω πολλές από τις αρχές και τους κανόνες που διέπουν τη συμπεριφορά του σε σχέση με τους άλλους και, επιπλέον, πρέπει να δεσμευτεί να μελετήσει ακόμη περισσότερα σχετικά με τη σοφία και την ηθική γνώση του ανθρώπου. Αυτά θα πρέπει να είναι τα εφόδια του ανθρώπου. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τον ενσαρκωμένο Θεό, διότι το έργο Του μήτε αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο μήτε αποτελεί το έργο του ανθρώπου· αντιθέτως, αποτελεί άμεση έκφραση του Είναι Του και άμεση εφαρμογή του έργου που οφείλει Αυτός να επιτελέσει. (Φυσικά, το έργο Του επιτελείται στον κατάλληλο χρόνο, και όχι πρόχειρα ή τυχαία, και ξεκινά όταν φτάνει η ώρα να εκπληρώσει τη διακονία Του.) Δεν συμμετέχει στη ζωή του ανθρώπου ή στο έργο του ανθρώπου, δηλαδή η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι εξοπλισμένη με κανένα από αυτά τα στοιχεία (αν και αυτό δεν επηρεάζει το έργο Του). Αυτός εκπληρώνει μόνο τη διακονία Του όταν έρχεται η ώρα να το κάνει. Όποιο κι αν είναι το κύρος Του, απλώς προχωρά αποφασιστικά στο έργο που οφείλει να επιτελέσει. Ό,τι κι αν γνωρίζει ο άνθρωπος για Εκείνον και όποια γνώμη κι αν έχει για Εκείνον, το έργο Του ουδόλως επηρεάζεται. Για παράδειγμα, όταν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ακριβώς, μα Εκείνος απλώς συνέχισε με αποφασιστικότητα την επιτέλεση του έργου Του. Τίποτε από αυτά δεν Τον παρεμπόδισε να κάνει το έργο που όφειλε να κάνει. Επομένως, στην αρχή δεν ομολόγησε ούτε διακήρυξε την ταυτότητά Του, και απλώς έκανε τον άνθρωπο να Τον ακολουθεί. Φυσικά, αυτό δεν ήταν μόνο η ταπεινοφροσύνη του Θεού· ήταν, επίσης, ο τρόπος με τον οποίο εργαζόταν ο Θεός στη σάρκα. Μπορούσε να εργαστεί μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο, επειδή ο άνθρωπος δεν είχε τη δυνατότητα να Τον αναγνωρίσει με γυμνό μάτι. Και ακόμα κι αν ο άνθρωπος Τον είχε αναγνωρίσει, δεν θα ήταν σε θέση να βοηθήσει στο έργο Του. Επιπλέον, δεν ενσαρκώθηκε ώστε ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει τη σάρκα Του· ο σκοπός ήταν να επιτελέσει έργο και να εκπληρώσει τη διακονία Του. Για τον λόγο αυτόν, δεν θεωρούσε σημαντική τη γνωστοποίηση της ταυτότητάς Του. Όταν ολοκλήρωσε το σύνολο του έργου που όφειλε να επιτελέσει, όλη η ταυτότητα και όλο το κύρος Του έγιναν βέβαια ξεκάθαρα στον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός παραμένει σιωπηλός και ποτέ δεν προβαίνει σε διακηρύξεις. Δεν δίνει σημασία ούτε στον άνθρωπο ούτε στο πώς τα καταφέρνει ο άνθρωπος όταν Τον ακολουθεί, και απλώς συνεχίζει αποφασιστικά την εκπλήρωση της διακονίας Του και την επιτέλεση του έργου που οφείλει να επιτελέσει. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο του έργου Του. Όταν έρθει η ώρα να ολοκληρώσει το έργο Του, αυτό οπωσδήποτε θα ολοκληρωθεί και θα φτάσει στο τέλος του, και κανείς δεν μπορεί να υπαγορεύσει κάτι διαφορετικό. Μόνο αφότου αναχωρήσει από τον άνθρωπο μετά την ολοκλήρωση του έργου Του, ο άνθρωπος θα κατανοήσει το έργο που Αυτός επιτελεί, αν και πάλι όχι με απόλυτη σαφήνεια. Και ο άνθρωπος θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να κατανοήσει πλήρως την πρόθεση που είχε Εκείνος όταν επιτέλεσε για πρώτη φορά το έργο Του. Με άλλα λόγια, το έργο της εποχής του ενσαρκωμένου Θεού διακρίνεται σε δύο μέρη. Το ένα μέρος αποτελείται από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός και από τα λόγια που εκφέρει ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός. Μόλις εκπληρωθεί πλήρως η διακονία της σάρκας Του, το άλλο μέρος του έργου πρέπει να επιτελεστεί από εκείνους που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα. Εκείνη είναι η στιγμή που θα πρέπει ο άνθρωπος να εκπληρώσει τη λειτουργία του, διότι ο Θεός έχει ήδη διανοίξει την οδό και ο άνθρωπος πρέπει να πορευτεί σε αυτήν προσωπικά. Με άλλα λόγια, ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί το ένα μέρος του έργου, κι έπειτα το Άγιο Πνεύμα κι εκείνοι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα θα διαδεχθούν αυτό το έργο. Συνεπώς, ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει τι περιλαμβάνει το έργο που πρέπει πρωτίστως να επιτελέσει ο ενσαρκωμένος Θεός σε αυτό το στάδιο και πρέπει να κατανοεί επακριβώς τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και ποιο είναι το έργο που οφείλει Αυτός να επιτελέσει, και όχι να διατυπώνει απαιτήσεις από τον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις που τίθενται στον άνθρωπο. Εδώ έγκειται το σφάλμα του ανθρώπου, η αντίληψή του και, ακόμη περισσότερο, η ανυπακοή του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (3)