Τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού —έχουν γίνει όλα γνωστά στην ανθρωπότητα μέσα από τα λόγια Του. Όταν ο άνθρωπος βιώνει τα λόγια του Θεού, ενόσω προσπαθεί να τα κάνει πράξη θα καταφέρει να κατανοήσει τον σκοπό πίσω από τα λόγια που εκφέρει ο Θεός, να κατανοήσει την πηγή και το υπόβαθρο των λόγων του Θεού και να κατανοήσει και να εκτιμήσει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των λόγων του Θεού. Για την ανθρωπότητα, όλα αυτά είναι πράγματα που πρέπει να βιώσει, να κατανοήσει και να επιτύχει ο άνθρωπος προκειμένου να αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υπακούει στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και επιτυγχάνει αυτά τα πράγματα, θα έχει αποκτήσει σταδιακά κάποια κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει αποκτήσει, επίσης, διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που έχει φανταστεί ή συνθέσει ο άνθρωπος, αλλά από αυτά που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφότου ο άνθρωπος έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό· μόνο η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής, και αυτή η διαδικασία —της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό καθώς εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τα λόγια Του— δεν είναι άλλη από την αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να κατανοήσει πραγματικά τις προθέσεις του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά την ουσία του Θεού, φτάνει στο σημείο να κατανοήσει και να γνωρίσει σταδιακά τη διάθεση του Θεού, καταφέρνει να είναι πραγματικά βέβαιος και να έχει έναν σωστό ορισμό για την κυριαρχία του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστικό προσανατολισμό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον πλάθει πλέον στο μυαλό του, δεν αφήνει τις υποψίες του γι’ Αυτόν να τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική και δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και θα είναι λιγότερες οι περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος επαναστατεί κατά του Θεού. Αντιστρόφως, η στοργή του ανθρώπου για τον Θεό και η υπακοή του σ’ Αυτόν θα μεγαλώνουν, και ο σεβασμός του για τον Θεό θα γίνεται πιο αληθινός και πιο βαθύς. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την παροχή της αλήθειας και το βάπτισμα της ζωής, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει εκείνος τη σωτηρία, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει τον πραγματικό σεβασμό και την πραγματική λατρεία ενός δημιουργημένου όντος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ούτε μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο στα λόγια, ούτε μια μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάζει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, μόνο τότε θα μεταμορφωθεί σταδιακά η διάθεσή του, και η πίστη του στον Θεό θα μετατραπεί, βήμα-βήμα, από μια ασαφής και αβέβαιη πίστη σε πραγματική υπακοή και στοργή, σε πραγματικό σεβασμό, και ο άνθρωπος, ενόσω ακολουθεί τον Θεό, θα μετατρέψει κι αυτός σταδιακά τη στάση του από παθητική σε ενεργητική, από αρνητική σε θετική. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση και αντίληψη του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά στο θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των γραμμάτων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στο θεμέλιο των παραδοσιακών μορφών απόδοσης φόρου τιμής, με τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες τους και τις ρομαντικές χροιές τους. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό είναι κολλημένη στις απαρχές της σημαίνει ότι είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση της θέσης και της ταυτότητας του Θεού από τον άνθρωπο, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό παραμένει σε μια κατάσταση ασαφούς αβεβαιότητας. Ως εκ τούτου, πόσο αληθινό σεβασμό μπορεί να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό;

Όσο ακράδαντα κι αν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό, ούτε τον σεβασμό σου για τον Θεό. Σε όποιο βαθμό κι αν έχεις απολαύσει τις ευλογίες Του και τη χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο πρόθυμος κι αν είσαι να αφιερώσεις τα πάντα και να δαπανήσεις τα πάντα για χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Ίσως να έχεις αποκτήσει πολύ μεγάλη οικειότητα με τα λόγια που έχει εκφέρει ο Θεός ή ακόμη και να τα γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο προσηλωμένος κι αν είναι ο άνθρωπος στο να ακολουθεί τον Θεό, αν δεν είχε ποτέ πραγματική επικοινωνία με τον Θεό ή πραγματική εμπειρία των λόγων του Θεού, τότε η γνώση του για τον Θεό δεν θα είναι παρά ένα κενό ή μια ατελείωτη ονειροπόληση. Παρόλο που ενδέχεται να έχεις «βρεθεί» με τον Θεό περνώντας δίπλα Του ή να Τον έχεις συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, η γνώση σου για τον Θεό θα είναι ακόμα μηδενική και ο σεβασμός σου για τον Θεό δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα κενό σύνθημα ή μια εξιδανικευμένη έννοια.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πρόλογος