Η ανθρωπότητα επανακτά την ιερότητα που κατείχε κάποτε

1. Μέσα σε μια λάμψη αστραπής, κάθε ζώο αποκαλύπτεται στην αληθινή του μορφή. Επίσης, φωτισμένα τα ανθρώπινα όντα από το φως Μου, έχουν ανακτήσει την ιερότητα που κατείχαν κάποτε. Ω, ο διεφθαρμένος κόσμος του παρελθόντος έπεσε επιτέλους στο βρόμικο νερό και, βυθιζόμενος κάτω από την επιφάνεια, διαλύθηκε κι έγινε λάσπη! Ω, όλη η ανθρωπότητα που δημιούργησα έχει επανέλθει επιτέλους στη ζωή, μέσα στο φως, έχει βρει το θεμέλιο της ύπαρξης και έχει πάψει να παλεύει μέσα στον βούρκο! Ω, τα μυριάδες πράγματα της δημιουργίας που κρατώ στα χέρια Μου! Πώς είναι δυνατόν, μέσα από τα λόγια Μου, να μην ανανεωθούν; Πώς είναι δυνατόν, μέσα στο φως, να μην πραγματοποιούν τα καθήκοντά τους; Η γη δεν είναι πλέον ακίνητη και σιωπηλή, ο ουρανός δεν είναι πλέον έρημος και θλιβερός. Ο ουρανός και η γη δεν χωρίζονται πλέον από ένα κενό, είναι ενωμένα ως ένα και δεν πρόκειται ποτέ να χωριστούν ξανά.

2. Σ’ αυτήν την εορταστική περίσταση, σ’ αυτήν τη στιγμή αγαλλίασης, η δικαιοσύνη Μου και η αγιότητά Μου έχουν σκορπιστεί απ’ άκρη σ’ άκρη στο σύμπαν, και όλη η ανθρωπότητα τις εξυμνεί αδιάλειπτα. Οι πόλεις του ουρανού γελούν με χαρά και τα βασίλεια της γης χορεύουν με χαρά. Ποιος, αυτήν τη στιγμή, δεν αγαλλιάζει; Και ποιος, αυτήν τη στιγμή, δεν θρηνεί; Η γη στην αρχέγονη κατάστασή της ανήκει στον ουρανό και ο ουρανός είναι ενωμένος με τη γη. Ο άνθρωπος είναι το νήμα που ενώνει τον ουρανό με τη γη και, χάρη στην ιερότητά του, χάρη στην ανανέωσή του, ο ουρανός δεν είναι πλέον κρυμμένος από τη γη και η γη δεν είναι πλέον σιωπηλή απέναντι στον ουρανό. Τα πρόσωπα της ανθρωπότητας στεφανώνονται από χαμόγελα ικανοποίησης και, μέσα στις καρδιές τους, εκκρίνεται μια γλυκύτητα, η οποία δεν γνωρίζει όρια. Ο άνθρωπος δεν φιλονικεί με τον άνθρωπο, ούτε οι άνθρωποι χτυπιούνται μεταξύ τους. Υπάρχει κανένας, ο οποίος, μέσα στο φως Μου, δεν ζει ειρηνικά με τους άλλους; Υπάρχει κανένας, ο οποίος, στην εποχή Μου, ατιμώνει το όνομά Μου;

3. Όλα τα ανθρώπινα όντα στρέφουν το ευλαβικό βλέμμα τους προς Εμένα και, μέσα στην καρδιά τους, Μου κραυγάζουν κρυφά. Έχω ερευνήσει κάθε ενέργεια της ανθρωπότητας: μεταξύ των ανθρώπινων όντων που έχουν εξαγνιστεί, δεν υπάρχει κανένας που να είναι ανυπάκουος σ’ Εμένα, κανένας που να Με κρίνει. Η διάθεσή Μου επικαλύπτει όλη την ανθρωπότητα. Ο καθένας αρχίζει να Με γνωρίζει, έρχεται πιο κοντά Μου και Με λατρεύει. Μένω σταθερός στην άποψή Μου για το πνεύμα του ανθρώπου, δοξάζομαι στην υψηλότερη κορυφή στα μάτια του ανθρώπου και ρέω μέσα στο αίμα στις φλέβες του. Η χαρμόσυνη ανάταση στις καρδιές των ανθρώπων γεμίζει κάθε τόπο στο πρόσωπο της γης, ο αέρας είναι δροσερός και φρέσκος, δεν υπάρχουν πλέον πυκνές ομίχλες που να σκεπάζουν το έδαφος και ο ήλιος λάμπει με μεγαλοπρέπεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 18