Μπορεί να διαπιστωθεί από την εμπειρία ότι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα είναι να γαληνεύει κανείς την καρδιά του ενώπιον του Θεού. Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά την πνευματική ζωή των ανθρώπων και την ανάπτυξη στη ζωή τους. Μόνο εάν η καρδιά σου βρίσκεται σε ειρήνη ενώπιον του Θεού, η επιδίωξη της αλήθειας και των αλλαγών στη διάθεσή σου θα καρποφορήσει. Επειδή έρχεσαι ενώπιον του Θεού κουβαλώντας ένα φορτίο και επειδή διαρκώς αισθάνεσαι ότι έχεις πάρα πολλές ελλείψεις, ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες που πρέπει να γνωρίσεις, πολλή πραγματικότητα που πρέπει να ζήσεις, και ότι θα πρέπει να μεριμνάς για το θέλημα του Θεού με κάθε τρόπο —αυτά τα πράγματα είναι πάντα στο μυαλό σου. Είναι σαν να σε πιέζουν με τέτοια δύναμη, ώστε να μην μπορείς να αναπνεύσεις, κι έτσι αισθάνεσαι βαριά την καρδιά σου (παρόλο που δεν είσαι σε αρνητική κατάσταση). Μόνο τέτοιοι άνθρωποι έχουν τα προσόντα να δεχθούν τη διαφώτιση των λόγων του Θεού και να συγκινηθούν από το Πνεύμα του Θεού. Εξαιτίας του φορτίου τους, επειδή είναι βαριά η καρδιά τους και, μπορεί να ειπωθεί, εξαιτίας του τιμήματος που έχουν πληρώσει και των βασάνων που έχουν υποφέρει ενώπιον του Θεού, λαμβάνουν τη διαφώτιση και τη φώτισή Του. Διότι ο Θεός δεν επιφυλάσσει σε κανέναν ειδική μεταχείριση. Είναι πάντα δίκαιος στο πώς συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, αλλά ούτε και προσφέρει στους ανθρώπους αυθαίρετα ή άνευ όρων. Αυτή είναι μία πτυχή της δίκαιης διάθεσής Του. Στην πραγματική ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη φτάσει σ’ αυτήν τη σφαίρα. Αν μη τι άλλο, η καρδιά τους δεν έχει ακόμη στραφεί εξ ολοκλήρου προς τον Θεό, και έτσι δεν έχει υπάρξει ακόμα μεγάλη αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή ζουν μόνο μέσα στη χάρη του Θεού και δεν έχουν ακόμη αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τα κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρούν οι άνθρωποι ούτως ώστε να αξιοποιούνται από τον Θεό είναι τα εξής: Η καρδιά τους στρέφεται προς τον Θεό, επωμίζονται το φορτίο των λόγων του Θεού, η καρδιά τους είναι γεμάτη λαχτάρα και έχουν αποφασίσει να αναζητήσουν την αλήθεια. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και συχνά αποκτούν διαφώτιση και φώτιση. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιεί ο Θεός εμφανίζονται εξωτερικά να είναι παράλογοι και να μην έχουν κανονικές σχέσεις με τους άλλους, αν και μιλάνε με ευγένεια, δεν μιλάνε απρόσεκτα και μπορούν πάντα να κρατούν την καρδιά τους γαλήνια ενώπιον του Θεού. Ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου είναι επαρκές για να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα. Αυτός ο «παράλογος» άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός, μοιάζει να μην έχει κανονικές σχέσεις με τους άλλους και δεν δίνει τη δέουσα προσοχή στην εξωτερική έκφραση της αγάπης ή της άσκησης, αλλά όταν επικοινωνεί πνευματικά θέματα, είναι σε θέση να ανοίγει την καρδιά του και να παρέχει ανιδιοτελώς στους άλλους τη φώτιση και τη διαφώτιση που έχει αποκτήσει από την πραγματική εμπειρία του ενώπιον του Θεού. Έτσι εκφράζει την αγάπη του για τον Θεό και ικανοποιεί το θέλημα του Θεού. Όταν όλοι οι άλλοι τον συκοφαντούν και τον γελοιοποιούν, είναι σε θέση να αποφεύγει να ελέγχεται από έξωθεν ανθρώπους, ζητήματα ή πράγματα, και μπορεί να παραμένει γαλήνιος ενώπιον του Θεού. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να έχει τη δική του μοναδική διορατικότητα. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι, η καρδιά του δεν εγκαταλείπει ποτέ τον Θεό. Όταν οι άλλοι κουβεντιάζουν χαρούμενα και καλαμπουρίζουν, η καρδιά του παραμένει ενώπιον του Θεού, αναλογίζεται τον λόγο του Θεού ή απευθύνει σιωπηλά προσευχή στον Θεό μέσα στην καρδιά του, αναζητώντας τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν δίνει σημασία στη διατήρηση κανονικών σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να μην έχει φιλοσοφία για τη ζωή. Από έξω, αυτό το πρόσωπο είναι ζωντανό, αξιολάτρευτο και αθώο, αλλά κατέχει και μια αίσθηση ηρεμίας. Αυτή είναι η ομοιότητα του είδους του ατόμου που χρησιμοποιεί ο Θεός. Πράγματα όπως η φιλοσοφία για τη ζωή ή η «κοινή λογική» απλώς δεν λειτουργούν σε αυτόν τον τύπο ανθρώπου· αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει αφιερώσει ολόκληρη την καρδιά του στον λόγο του Θεού, και φαίνεται να έχει μόνο τον Θεό στην καρδιά του. Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός αναφέρεται ως άνθρωπο «χωρίς λογική», και είναι ακριβώς ο τύπος ανθρώπου που χρησιμοποιεί ο Θεός. Το χαρακτηριστικό ενός ατόμου που χρησιμοποιείται από τον Θεό είναι: Ανεξαρτήτως χρόνου και τόπου, η καρδιά του είναι πάντα ενώπιον του Θεού και, ανεξάρτητα από το πόσο ανήθικοι είναι οι άλλοι, πόσο παραδίδονται στη λαγνεία και στη σάρκα τους, η καρδιά του παραμένει διαρκώς με τον Θεό και ο ίδιος δεν ακολουθεί το πλήθος. Μόνο αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό και μόνο αυτός ο τύπος ανθρώπου οδηγείται στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν είσαι σε θέση να επιτύχεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν έχεις τα προσόντα να αποκτηθείς από τον Θεό και να τελειωθείς από το Άγιο Πνεύμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική