Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για την εξορία των Ιουδαίων, αλλά όσοι αναζητούν την αλήθεια μπορούν να διαφωτιστούν από αυτό το γεγονός. Αν κάποιος έχει ικανότητα κατανόησης, τότε αυτό το γεγονός θα του δώσει να καταλάβει ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα κατανόησης. Αν πιστεύουν ότι αυτό που έκανε ο Θεός δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι η διάθεσή Του δεν ανέχεται την προσβολή· αυτό είναι βέβαιο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να προσευχηθούν και να αναζητήσουν την αλήθεια, και να εξετάσουν πώς προσέβαλαν οι Ιουδαίοι τη διάθεση του Θεού και πώς προκάλεσαν την οργή Του. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να διαλύσουν τελείως τις αντιλήψεις τους, να καταλάβουν τελικά από αυτό το γεγονός τη διάθεση του Θεού και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Δεν είναι εύκολο έργο για τους ανθρώπους να καταλάβουν την αλήθεια. Είτε έχεις απολαύσει προηγουμένως τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, είτε έχεις κάνει έργο μέσω της αποδοχής της καθοδήγησης και της αποστολής από Αυτόν, είτε έχεις προσφέρει πράγματα, είτε έχεις εγκαταλείψει κάτι —ακόμη κι αν οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχεις συνεισφέρει με κάποιον τρόπο— δεν πρέπει με τίποτα να τα θεωρείς αυτά ως κεφάλαιο. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να θεωρείς αυτά τα πράγματα ως μάρκες που μπορείς να κρατάς απέναντι στον Θεό και να τις χρησιμοποιείς για να υπαγορεύεις πώς να σου φέρεται. Το πιο σημαντικό είναι ότι όταν τα λόγια του Θεού και η στάση Του απέναντί σου δεν ταιριάζουν με τις δικές σου αντιλήψεις ή σου φαίνονται αναίσθητα απέναντί σου, δεν πρέπει να Του αντιστέκεσαι ή να Του εναντιώνεσαι. Αυτό είναι το τρίτο. Μπορείτε να καταφέρετε αυτά τα τρία πράγματα; Αυτά τα τρία πράγματα έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Είναι εύκολο να εμφανιστούν στους ανθρώπους αυτές οι καταστάσεις; (Ναι, είναι.) Γιατί εμφανίζονται στους ανθρώπους αυτές οι καταστάσεις; Γιατί εκδηλώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Ο Θεός διαχειρίζεται ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και βασιλεύει κυρίαρχος επί των πάντων· βλέπει όμως ο Θεός αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο; Παίρνει τα εύσημα γι’ αυτά; Κάνει αποκαλύψεις λέγοντας: «Έχω κάνει όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα για σας. Γιατί δεν Με ευχαριστείτε;» (Όχι, δεν το κάνει.) Ο Θεός δεν έχει στο μυαλό Του αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, ο άνθρωπος περιμένει τα εύσημα από τον Θεό για κάθε μικρό πράγμα που εγκαταλείπει ή δαπανά, ή για κάθε μικρή συνεισφορά του; Γιατί εκδηλώνεται και φανερώνεται με αυτόν τον τρόπο; Η απάντηση είναι απλή. Επειδή έχει διεφθαρμένη διάθεση. Γιατί ο Θεός δεν εκδηλώνεται και δεν φανερώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια, και η αλήθεια είναι άγια. Αυτή είναι η απάντηση. Οι άνθρωποι εκδηλώνονται και φανερώνονται έτσι επειδή έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Μπορούν τα τρία πράγματα που μόλις ανέφερα να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα; (Ναι, μπορούν.) Κανένα από αυτά τα τρία που ανέφερα δεν είναι εύκολο να γίνει πράξη, αλλά υπάρχει λύση. Οι άνθρωποι, όταν ακούσουν αυτά τα τρία πράγματα, μπορεί να σκεφτούν: «Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε το ένα, δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε το άλλο, λες και είμαστε κουφιοκέφαλα ανδρείκελα». Έτσι είναι τα πράγματα; (Όχι, δεν είναι έτσι.) Τότε πώς είναι; Θα σας πω. O Θεός δεν σου επιτρέπει να κάνεις αυτά τα πράγματα για να σε προστατέψει. Αυτό είναι το πρώτο. Η μέθοδος επιδίωξής σου δεν συνάδει με την αλήθεια και δεν είναι το ορθό μονοπάτι. Μην επαναλαμβάνεις τα λάθη των προηγούμενων. Αν αντιμετωπίζεις αυτά που εγκαταλείπεις και δαπανάς ως κεφάλαιο και ως μάρκες που μπορείς να εξαργυρώσεις, και στη συνέχεια, όταν η στάση του Θεού απέναντί σου σου μοιάζει αδιάφορη, Του εναντιώνεσαι, τότε η στάση σου δεν είναι σύμφωνη με την αλήθεια, δεν περιέχει ανθρώπινη φύση και δεν είναι σωστή. Ακόμα κι αν έχεις χίλιους λόγους, η στάση σου παραμένει λανθασμένη· δεν είναι σε καμία περίπτωση συμβατή με την αλήθεια και ισοδυναμεί με αντίσταση στον Θεό. Δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα. Το τρίτο πράγμα είναι ότι αν εμμείνεις σ’ αυτήν τη στάση, δεν θα καταλάβεις και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια. Όχι μόνο δεν θα κερδίσεις την αλήθεια, αλλά θα βγεις και χαμένος· θα χάσεις την αξιοπρέπεια και το καθήκον που θα έπρεπε να έχει ένα δημιούργημα. Αν σκεφτείς: «Εμμένω στη στάση μου και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό! Πιστεύω ότι έχω δίκιο, οπότε θα εμμείνω στο σκεπτικό μου. Οι ιδέες μου είναι λογικές, άρα θα επιμείνω σ’ αυτές μέχρι τέλους», και επιμένεις σε κάτι τόσο πεισματικά, δεν πρόκειται να ωφεληθείς με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν πρόκειται αλλάξει τη στάση Του λόγω της δικής σου απόφασης ή επειδή επιμένεις σε κάτι. Με άλλα λόγια, δεν θα αλλάξει ποτέ τη στάση Του μόνο και μόνο επειδή εσύ εμμένεις στη δική σου. Αντιθέτως, θα υιοθετήσει μια στάση απέναντί σου ανάλογη με την επαναστατικότητα και την ακλόνητη αντίστασή σου. Αυτό είναι το τέταρτο και το πιο σημαντικό. Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε σχετικά μ’ αυτά τα τέσσερα πράγματα; Είναι κάποιο από αυτά που ανέφερα απλώς κενά λόγια που δεν ταιριάζουν με την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου και που δεν βοηθούν στην πρακτική πλευρά της ζωής του; (Όχι, όλα είναι χρήσιμα.) Είναι κάποιο από αυτά τα πράγματα απλώς κενές θεωρίες και όχι μονοπάτια για άσκηση; (Όχι.) Είναι χρήσιμα αυτά τα τέσσερα πράγματα σχετικά με το πώς πρέπει να εισέρχονται οι άνθρωποι στην αλήθεια-πραγματικότητες στην καθημερινή τους ζωή; (Ναι, είναι.) Αν καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αυτά τα τέσσερα πράγματα, τα κάνεις πράξη και τα βιώνεις, τότε η σχέση σου με τον Θεό θα παραμείνει κανονική. Αυτά τα τέσσερα πράγματα θα σε προστατεύουν απέναντι στους διάφορους πειρασμούς ή όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Όταν βρίσκεσαι σε επαναστατική κατάσταση, σκέψου αυτές τις πτυχές της αλήθειας, σύγκρινε τον εαυτό σου μ’ αυτές και ασκήσου αναλόγως. Αν, στην αρχή, δεν μπορείς να τις κάνεις πράξη, πρέπει να προσευχηθείς και ταυτόχρονα να αναγνωρίσεις γιατί ο Θεός έπραξε μ’ αυτόν τον τρόπο. Επίσης, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να αναγνωρίσεις ποιες διεφθαρμένες καταστάσεις και διαφθορές φανερώνεις που δεν σε αφήνουν να ασκηθείς ή να υποταχθείς. Εάν μπορέσεις να αναζητήσεις έτσι την αλήθεια, η κατάστασή σου θα παραμείνει κανονική και θα εισέλθεις φυσικά σε αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες.

Όποιο κι αν είναι το θέμα, αν δεν κατανοείς την αλήθεια, είτε θα ενεργείς με βάση αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, είτε θα ενεργείς επαναστατικά και θα αντιστέκεσαι. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο. Μερικές φορές, εξωτερικά, μπορεί να μη φαίνεται ότι αντιστέκεσαι στον Θεό, ότι κάνεις κακά πράγματα ή ότι προκαλείς διατάραξη ή αναστάτωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι πράξεις σου είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Μερικές φορές, μπορεί να ενεργείς με βάση αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και παρόλο που αυτό μπορεί να μην αναστατώνει ή να μην προκαλεί ζημιά, εφόσον δεν συνάδει με την αλήθεια, οι πράξεις σου είναι αντίθετες με τις προθέσεις του Θεού. Άλλες φορές, μπορεί να έχεις στο μυαλό σου αντιλήψεις για τον Θεό. Ακόμα κι αν δεν εκφράζεις ποτέ με λόγια αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, τις κρατάς μέσα σου· πιστεύεις ότι ο Θεός θα έπρεπε να κάνει το ένα ή το άλλο και υπαγορεύεις πώς θα έπρεπε να είναι Αυτός. Φαινομενικά, δεν έχεις κάνει τίποτα κακό, αλλά μέσα σου έχεις μια κατάσταση συνεχούς επαναστατικότητας και αντίστασης στον Θεό. Για παράδειγμα, μόλις μίλησα για τις αντιλήψεις και τους περιοριστικούς ορισμούς όσον αφορά την αγάπη του Θεού. Ακόμα κι αν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου δεν έχουν προκαλέσει καμία αναστάτωση ή διατάραξη στο έργο του Θεού, η κατάστασή σου αποδεικνύει ότι η καρδιά σου Τον περιορίζει και Τον παρανοεί διαρκώς. Τι συμπεραίνουμε από αυτό; Ότι αντιστέκεσαι συνεχώς στον Θεό. Δεν λέω την αλήθεια; (Ναι, τη λες.) Αν έρθει μια μέρα που θα συμβεί κάτι παρόμοιο με την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, οι αντιλήψεις σου δεν θα σε αφήνουν να πεις «Αμήν» σ’ αυτά που κάνει ο Θεός ή να ανταποκριθείς στις πράξεις Του δοξάζοντάς Τον, αποκτώντας φόβο Θεού και εκδηλώνοντας υποταγή σ’ Αυτόν. Αντίθετα, μέσα σου θα Τον παρανοήσεις, θα Του παραπονεθείς και θα είσαι ακόμη και ελαφρώς ανταγωνιστικός απέναντί Του. Βαθιά μέσα σου, θα Του πεις: «Θεέ μου, δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό. Δεν μας σκέφτεσαι καθόλου! Πώς μπορείς να φέρεσαι έτσι στα δημιουργήματά Σου; Πώς μπορείς να φέρεσαι έτσι στον εκλεκτό λαό Σου; Αφού είδα τι έκανες, δεν μπορώ να Σου ψάλλω αίνους ή να επικροτήσω τις πράξεις Σου. Μέσα μου υποφέρω και νιώθω εγκαταλελειμμένος, λες και δεν μπορώ να βασιστώ στον Θεό που λατρεύω χωρίς όρια. Ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι έτσι. Ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν έπρεπε να φέρεται έτσι στα δημιουργήματά του. Ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι τόσο ψυχρός και τόσο σκληρός. Ο θεός στον οποίο πιστεύω μεταχειρίζεται τους ανθρώπους τρυφερά και προσεκτικά, σαν μωρά, κάνοντάς τους να αισθάνονται πολύ ευλογημένοι και γεμάτοι ζεστασιά, όχι παγωμένοι ή αδιάφοροι όπως τώρα». Όταν εκδηλώνονται από βαθιά μέσα σου αυτοί οι θρήνοι, δεν βλέπεις τα γεγονότα που συμβαίνουν μπροστά σου ως έργο του Θεού. Δεν τα ομολογείς ούτε λες «Αμήν», πόσο μάλλον τα αινείς. Είναι, λοιπόν, τα συναισθήματα και η κατάστασή σου υποταγή ή εναντίωση στον Θεό; (Εναντίωση.) Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για αληθινή υποταγή. Δεν υπάρχει υποταγή εδώ, παρά μόνο διαμαρτυρία, εναντίωση, ανυπακοή και ακόμη και θυμός. Αυτήν τη στάση θα έπρεπε να έχει ένα δημιούργημα απέναντι στον Δημιουργό του; Όχι. Η καρδιά σου είναι μέσα στην αντίφαση· σκέφτεσαι: «Αφού ο Θεός το έκανε αυτό, γιατί δεν το εγκρίνει η καρδιά μου; Γιατί δεν το αποδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Γιατί οι πράξεις Του δείχνουν τέτοια αδιαφορία απέναντι στον άνθρωπο, γιατί είναι γεμάτες αίμα και σφαγές;» Εκείνη τη στιγμή, ο θεός που έχεις στην καρδιά σου και ο Δημιουργός που υπάρχει πραγματικά στην αληθινή ζωή βρίσκονται σε αντίφαση και σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, σωστά; (Ναι.) Σε ποιον πρέπει, λοιπόν, να πιστέψεις; Αυτήν τη στιγμή, πρέπει να επιλέξεις να πιστέψεις στον θεό των αντιλήψεων που έχεις βαθιά μέσα σου ή στον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις μπροστά στα μάτια σου; (Στον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις μπροστά στα μάτια μας.) Οι άνθρωποι, όσον αφορά τις υποκειμενικές τους επιθυμίες, είναι πολύ πρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις μπροστά στα μάτια τους· αλλά εξαιτίας των ανθρωπίνων αντιλήψεων, εγωιστικών επιθυμιών και συναισθημάτων, επιλέγουν να κρύψουν τον θεό που έχουν μέσα στην καρδιά τους και να αναγκάσουν τον εαυτό τους να δεχτεί τον Θεό Εκείνον που εκτελεί αληθινές πράξεις μπροστά στα μάτια τους. Βαθιά μέσα τους, όμως, ακόμα δεν μπορούν να αποδεχτούν όλα τα πραγματικά γεγονότα αυτών που κάνει ο Δημιουργός· συνεχίζουν να κρύβονται και να ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, να μιλάνε και να επικοινωνούν ακατάπαυστα με τον θεό της φαντασίας τους, ενώ ο αληθινός Θεός μοιάζει πάντα ασαφής. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που σκέφτονται: «Μακάρι να μην υπήρχε ο αληθινός θεός. Ο θεός μου είναι ο θεός που φαντάζομαι μέσα μου, είναι γεμάτος αγάπη και επιτρέπει στους ανθρώπους να νιώσουν τη ζεστασιά του. Αυτός είναι αληθινός θεός. Ο πρακτικός θεός δεν είναι αυτός που φαντάστηκα, γιατί αυτά που κάνει με απογοητεύουν και από αυτόν δεν νιώθω καμία ζεστασιά. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να παραβλέψω το ότι τόσοι άνθρωποι καταδικάζονται και αποκλείονται απ’ την κρίση και την παίδευσή του». Τι είδους άνθρωπος λέει κάτι τέτοιο; Το λένε οι δύσπιστοι και όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Αυτές είναι όλες οι διάφορες καταστάσεις που συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν δεν καταλαβαίνουν τα έργα του Θεού και όταν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στις φαντασιοκοπίες τους και στο πρακτικό έργο του Θεού. Και πώς προκύπτουν αυτές οι καταστάσεις; Πρώτον, οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· και δεύτερον, όταν συμβαίνει κάτι και τα γεγονότα δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, άρα σπάζουν τη φούσκα τους, διαλύουν το όνειρό τους και τους κάνουν να πιστέψουν ότι δεν θα ικανοποιηθούν η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες, τι αποφασίζουν τελικά να κάνουν; Να το βάλουν στα πόδια, να συμβιβαστούν ή να μην κάνουν βήμα πίσω. Κάποιοι μάλιστα κρατούν ίσες αποστάσεις, λέγοντας: «Θα δεχτώ και τις δύο πλευρές. Ο θεός που ήταν αρχικά στην καρδιά μου είναι θεός και είναι αγάπη. Αλλά και Αυτός που κάνει σπουδαίες πράξεις και ασκεί εξουσία μπροστά στα μάτια μου είναι κι Αυτός Θεός. Θα δεχτώ και τους δύο και δεν θα εγκαταλείψω κανέναν τους». Οι άνθρωποι ζουν πολλές φορές σε μια τέτοια κατάσταση, κρατούν ίσες αποστάσεις. Παγιδεύονται πολλές φορές στην ιδέα του θεού που έχουν στο μυαλό τους. Τρέχουν, δαπανούν τον εαυτό τους, προσφέρουν πράγματα και εργάζονται γι’ αυτόν τον ασαφή θεό. Είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ακόμη και να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή και να θυσιάσουν όλα όσα έχουν. Άσχετα με το πώς ενεργούν οι άνθρωποι ή το τι καταστάσεις προκύπτουν μέσα τους, όταν υπάρχει στο μυαλό τους ένας θεός σαν αυτόν, ο αληθινός Δημιουργός βλέπει τις πράξεις τους ως καλές ή κακές; Πρόκειται για υποταγή ή για αντίσταση; Προφανώς, δεν είναι καλές ούτε αξιομνημόνευτες πράξεις. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι δεν έχουν υποταχθεί πραγματικά ούτε έχουν προσφέρει τον εαυτό τους· αντίθετα, είναι γεμάτοι αντίσταση, επαναστατικότητα και εναντίωση. Ακριβώς επειδή έχουν αυτές τις καταστάσεις και ζουν συχνά μέσα σ’ αυτές οι άνθρωποι, όταν ξυπνούν από το όνειρό τους και ζουν στον αληθινό κόσμο, συνειδητοποιούν ότι οι πράξεις του Θεού στην αληθινή ζωή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ψυχολογικές και πνευματικές τους ανάγκες. Αντίθετα, οι ενέργειές Του τους πληγώνουν με διάφορους τρόπους, τους κάνουν να θεωρούν ότι είναι αδιάφορος απέναντι στους ανθρώπους με διάφορους τρόπους και ότι ενεργεί αντίθετα με τις επιθυμίες τους. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που αμφιβάλλουν, λέγοντας: «Είναι ο Θεός αγάπη; Αγαπά ακόμα τους ανθρώπους; Λέει ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και τον αγαπά όπως τον εαυτό Του. Πού το βλέπετε αυτό; Εγώ γιατί δεν το έχω δει ποτέ;» Αυτό είναι πρόβλημα! Οι άνθρωποι ζουν συχνά σ’ αυτές τις καταστάσεις, με αποτέλεσμα η αντίφαση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό να γίνεται όλο και πιο ακραία, και η απόσταση ανάμεσά τους να μεγαλώνει συνεχώς. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό να κάνει κάτι που ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους, σκέφτονται: «Ο Θεός μου έκανε κάτι συγκλονιστικό. Σ’ Αυτόν τον Θεό θέλω πραγματικά να πιστέψω. Μόνο Αυτός είναι ο Θεός μου. Είμαι πρόθυμος να γίνω το δημιούργημά Του. Μόνο Αυτός είναι ο Δημιουργός μου». Ωστόσο, όταν προκύπτουν στην καθημερινότητά τους δυσκολίες, αρνητικότητα ή αδυναμίες και ο θεός που φαντάζονται δεν είναι όλη την ώρα σε θέση να τους βοηθήσει ή να εκπληρώσει τις ανάγκες τους, η πίστη τους σ’ Αυτόν εξασθενεί ή και εξαφανίζεται. Τι προκαλεί όλες αυτές τις καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι και όλους τους τρόπους με τους οποίους ενεργούν και αποκαλύπτονται; Φταίει ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν καθόλου τον Δημιουργό. Δεν Τον καταλαβαίνεις· αυτός είναι ο μοναδικός λόγος. Αυτό φταίει για όλες τις αντιφάσεις, την απόσταση και τις παρανοήσεις μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Πώς να λύσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτό το πρόβλημα; Πρώτον, πρέπει να διαλύσουν τις αντιλήψεις τους. Δεύτερον, πρέπει να βιώνουν, να αναζητούν και να αναλογίζονται κάθε στοιχείο του έργου που επιτελεί ο Θεός μέσα τους, και να φτάσουν στο σημείο να υποταχθούν πλήρως σε κάθε ρύθμιση που κάνει ο Θεός γι’ αυτούς, και σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ενορχηστρώνει γι’ αυτούς. Ποιος είναι ο σκοπός της υποταγής; Να αναγνωρίσουν και να καταλάβουν όλες αυτές τις αλήθειες.

Θεωρείτε βαθύ το θέμα πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε μόλις τώρα; Το καταλαβαίνετε; Μπορείτε να το συλλάβετε; (Ναι, μπορούμε.) Λογικά μπορείτε να το καταλάβετε θεωρητικά, αλλά η θεωρητική κατανόησή του ισοδυναμεί με κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας; (Όχι, δεν ισοδυναμεί.) Με τι ισοδυναμεί, λοιπόν, η κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας; Πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου στην καθημερινότητά σου, αλλά τι πρέπει να εξετάζεις; (Να εξετάζουμε αν έχουμε τις καταστάσεις που αναφέρει ο Θεός ή αν παρουσιάζουμε τον εαυτό μας με τους τρόπους για τους οποίους μιλάει, καθώς και ποιες αντιλήψεις και παρανοήσεις έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό.) Ακριβώς. Πρέπει να εξετάζεις αυτά τα πράγματα· να εξετάζεις ποια διαφθορά φανερώνεις και ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχεις. Κάποιοι λένε ότι δεν μπορούν να εξετάσουν τον εαυτό τους. Αυτό διορθώνεται εύκολα αν εξετάσεις πρώτα τους άλλους. Οι άλλοι λειτουργούν ως καθρέφτης σου. Όταν βλέπεις ανθρώπους να φανερώνουν συγκεκριμένες διαθέσεις ή καταστάσεις, αντίστρεψέ το, εξέτασε και σύγκρινε τον εαυτό σου· δες αν έχεις τις ίδιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και αν βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση. Αν ναι, τότε τι πρέπει να κάνεις γι’ αυτό; Πρέπει να απογυμνωθείς και να αναλύσεις αυτά τα πράγματα ή να προσκολληθείς σ’ αυτά και να περιμένεις να «ανθίσουν και να καρποφορήσουν»; (Θα πρέπει να απογυμνωθούμε και να τα αναλύσουμε.) Πρέπει να απογυμνώσεις και να αναλύσεις αυτά τα πράγματα για να επωφεληθούν όλοι, ώστε μέσω αυτού, να αναγνωρίσουν όλοι με ακρίβεια τις διεφθαρμένες καταστάσεις, να καταλάβουν την αλήθεια, να βρουν διέξοδο και να επιλύσουν μαζί τα προβλήματα αυτού του είδους. Για ποιον λόγο να αναλυθούν οι αντιλήψεις και οι παθητικές, αρνητικές καταστάσεις; (Για να βρουν οι άνθρωποι διέξοδο απ’ τις αντιλήψεις τους και τις παθητικές τους καταστάσεις.) Και τι νόημα έχει να βρεις διέξοδο; Να κερδίσεις την αλήθεια. Τις αντιλήψεις τις διορθώνεις με σκοπό να αναγνωρίσεις ότι είναι λανθασμένες και ότι δεν θα έπρεπε να τις διαθέτεις. Πρέπει να τις εγκαταλείψεις, όχι να προσκολληθείς σ’ αυτές. Στη συνέχεια, να αναζητάς ενεργά ποιο είναι το σωστό, ποια είναι στην πραγματικότητα τα θετικά πράγματα και ποια είναι στην πραγματικότητα η αλήθεια. Όταν αποδεχτείς τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, και τα αντιμετωπίσεις ως τις αρχές της άσκησης, της σκέψης και των οπτικών που πρέπει να διαθέτεις, τότε θα έχεις αλλάξει και θα έχεις κερδίσει την αλήθεια. Πώς πρέπει, λοιπόν, να βλέπουμε υπό το πρίσμα αυτών των αληθειών την εξορία των Ιουδαίων; Ποια κοινή αντίληψη έχουν οι άνθρωποι για το γεγονός αυτό; (Ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε διώξει τους Ιουδαίους απ’ την Ιουδαία και ότι θα έπρεπε να είχε τους προστατεύσει. Ότι, όσο κι αν Του αντιστάθηκαν, και παρότι Τον σταύρωσαν, θα έπρεπε να τους έχει συγχωρήσει δια παντός για τις αμαρτίες τους, και ότι μόνο αυτό αποτελεί την αγάπη του Θεού.) Αυτές είναι οι αντιλήψεις του ανθρώπου. Δεν είναι παράλογες; Αν ο Θεός ενεργούσε σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, θα είχε δίκαιη διάθεση; Παρόλο που οι άνθρωποι αναστατώθηκαν για την εξορία τους, η αντίσταση και η καταδίκη τους προς τον Θεό ξεπέρασε τα όρια για Εκείνον· εφόσον οι πράξεις τους δεν διέφεραν από εκείνες του Σατανά, πώς θα μπορούσε να μη θυμώσει ο Θεός; Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και σκέφτονται ως εξής: «Πώς γίνεται να φέρεται έτσι στους ανθρώπους ο Θεός; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν μια τέτοια αγάπη, δείχνει τέτοια αδιαφορία απέναντί τους! Δεν μοιάζει με αγάπη. Ο Θεός δεν έχει αγάπη, αν συμπεριφέρεται έτσι στους Ιουδαίους». Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει αγάπη, και αποτελεί αντίληψη του ανθρώπου. Ποια είναι η αντίληψη του ανθρώπου; (Ο άνθρωπος περιορίζει τον ορισμό του για την αγάπη του Θεού.) Ναι, όταν οι άνθρωποι περιορίζουν τον ορισμό τους για κάτι, αυτό είναι αντίληψη, και ούτε συμφωνεί με την αλήθεια ούτε είναι αλήθεια. Σε τι έχουν περιορίσει οι άνθρωποι τον ορισμό τους; Έχουν περιορίσει τον ορισμό τους για το πώς εργάζεται ο Θεός· πιστεύουν ότι για να είναι έργο του Θεού, Αυτός πρέπει να εργάζεται με συγκεκριμένους τρόπους και ότι με αυτούς τους τρόπους πρέπει να εργάζεται. Οι άνθρωποι έχουν περιορισμένο ορισμό για το πώς λειτουργεί ο Θεός, και αυτός ο περιορισμένος ορισμός είναι η αντίληψή τους. Και τι ορισμό έχουν οι άνθρωποι για το πώς ενεργεί ο Θεός; Ποιο στοιχείο του ορισμού τους τους κάνει να αισθάνονται απέχθεια για τον τρόπο με τον οποίο έπραξε ο Θεός σ’ αυτήν την κατάσταση και τους κάνει να Τον παρανοούν και να Του εναντιώνονται; (Πιστεύουν ότι ο Θεός θα έπρεπε να έχει χαρίσει άφθονη χάρη και ευλογίες στους Ιουδαίους, αλλά Αυτός αντίθετα, έκανε κάτι διαφορετικό απ’ αυτές τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις προσδοκίες τους· τους έδιωξε και τους ανάγκασε να περιπλανώνται στη γη. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, και αυτό δημιούργησε σημαντικές αντιλήψεις.) Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με αυτά που έκανε ο Θεός απέναντι στους Ιουδαίους. Με άλλα λόγια, δεν αισθάνονται άνετα με τις πράξεις του Θεού και πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι αντίληψη αυτό; (Ναι, είναι.) Τότε, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Θεός «δεν θα έπρεπε» να έχει κάνει αυτό που έκανε, δεν περιορίζει αυτό τον ορισμό τους για τον τρόπο που ενεργεί ο Θεός; Πώς ξέρεις ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε κάνει αυτά τα πράγματα; Πού βασίζεσαι όταν λες ότι δεν θα έπρεπε να ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εσύ πιστεύεις ότι δεν θα έπρεπε να ενεργήσει έτσι, αλλά το έκανε· άρα, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι Θεός; Σημαίνει ότι αυτό που έκανε ο Θεός ήταν λάθος και δεν συμφωνούσε με την αλήθεια; Δεν είναι ανόητος σ’ αυτό το θέμα ο άνθρωπος; Είναι υπερβολικά ανόητος και ανίδεος, αλαζόνας και αυτάρεσκος· είναι το πιο εύκολο πράγμα να σχηματίσει αντιλήψεις για τον Θεό και να περιορίσει τον ορισμό του Θεού. Εάν τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, κινδυνεύουν πολύ, και πιθανότατα θα αποκλειστούν.

Πολλοί άνθρωποι έχουν διάφορες αντιλήψεις και γνώμες για την εξορία των Ιουδαίων και δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, αλλά αυτό το πρόβλημα διορθώνεται πολύ εύκολα. Θα σας πω έναν απλό τρόπο για να το κάνετε. Ακούστε να δείτε αν μπορούν να λυθούν έτσι αυτές οι δυσκολίες σας. Ο απλούστερος τρόπος, καταρχάς, είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι είναι δημιουργήματα, και ότι είναι φυσικότατο και δικαιολογημένο τα δημιουργήματα να υποτάσσονται στον Δημιουργό τους. Αν τα δημιουργήματα έχουν συνεχώς αντιλήψεις για τον Δημιουργό τους και δεν μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν, τότε αυτό θα αποτελούσε μεγάλη επανάσταση. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή για τη συμπεριφορά του Δημιουργού προς τα δημιουργήματα, η οποία αποτελεί και την ύψιστη αρχή. Η συμπεριφορά του Δημιουργού απέναντι στα δημιουργήματα βασίζεται πλήρως στο σχέδιο της διαχείρισής Του και στις απαιτήσεις του έργου Του· δεν χρειάζεται να συμβουλευτεί κανέναν άνθρωπο ούτε χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άνθρωπος μαζί Του. Κάνει ό,τι οφείλει να κάνει και συμπεριφέρεται στους ανθρώπους όπως οφείλει να τους συμπεριφερθεί· ό,τι κι αν κάνει και όπως κι αν συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, όλα συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές και με τις αρχές βάσει των οποίων εργάζεται ο Δημιουργός. Ως δημιούργημα, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς στον Δημιουργό· δεν πρέπει να κάνεις καμία δική σου επιλογή. Αυτήν τη λογική πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα, και αν κάποιος δεν την έχει, τότε δεν του ταιριάζει να αποκαλείται άνθρωπος. Πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι ο Δημιουργός θα είναι πάντα ο Κύριος της δημιουργίας. Έχει τη δύναμη και τα προσόντα να ενορχηστρώνει και να κυβερνά οποιοδήποτε δημιούργημα όπως θέλει Αυτός, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Αυτή είναι η εξουσία Του. Δεν υπάρχει ούτε ένα ον της δημιουργίας που να έχει το δικαίωμα ή τα προσόντα να κρίνει αν είναι σωστά ή λάθος τα όσα κάνει ο Δημιουργός, ή πώς πρέπει να ενεργήσει Εκείνος. Κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να επιλέξει αν θα αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού· και κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να έχει απαιτήσεις για το πώς κυβερνά και διευθετεί τη μοίρα του ο Δημιουργός. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Ό,τι κι αν έχει κάνει ο Κύριος της δημιουργίας στα δημιουργήματά Του και όπως κι αν το έχει κάνει, μόνο ένα πράγμα έχουν να κάνουν οι άνθρωποι που δημιούργησε: να επιζητούν, να υποτάσσονται, να γνωρίζουν και να αποδέχονται όλα όσα έχει θέσει σε εφαρμογή ο Δημιουργός. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι Εκείνος να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του και να έχει περατώσει το έργο Του, με το σχέδιο διαχείρισής Του να έχει προχωρήσει ανεμπόδιστα· εν τω μεταξύ, τα δημιουργήματα, λόγω του ότι έχουν αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού και έχουν υποταχθεί στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις Του, θα έχουν αποκτήσει την αλήθεια, θα έχουν κατανοήσει τις προθέσεις του Δημιουργού και θα έχουν γνωρίσει τη διάθεσή Του. Υπάρχει ακόμα μία αρχή που πρέπει να σας πω: Ό,τι κι αν κάνει ο Δημιουργός, όπως κι αν εκδηλώνεται, είτε κάνει μεγάλη ή μικρή πράξη, παραμένει ο Δημιουργός· ενώ ό,τι κι αν έχει κάνει το ανθρώπινο γένος, το οποίο Εκείνος δημιούργησε, και όσο ταλαντούχα ή χαρισματικά κι αν είναι τα μέλη του, παραμένουν δημιουργήματα. Σχετικά με τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, όση χάρη και όσες ευλογίες κι αν έχουν λάβει τα μέλη της από τον Δημιουργό, ή όσο έλεος, όση στοργική καλοσύνη και όσο καλό κι αν έχουν λάβει, δεν πρέπει να νομίζουν πως ξεχωρίζουν από τη μάζα ούτε πως είναι ισότιμα με τον Θεό και πως έχουν αποκτήσει υψηλή θέση ανάμεσα στα δημιουργήματα. Όσα χαρίσματα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός, όση χάρη κι αν σου έχει δώσει ή όσο μεγαλόψυχα κι αν σου έχει συμπεριφερθεί, και παρόλο που μπορεί να σου έχει δώσει κάποια ιδιαίτερα ταλέντα, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί κεφάλαιό σου. Είσαι δημιούργημα και πάντα θα είσαι δημιούργημα. Δεν πρέπει ποτέ σου να σκεφτείς: «Είμαι αγαπητός στον Θεό, με έχει στα χέρια Του. Δεν πρόκειται να με παραμερίσει ποτέ, η στάση Του απέναντί μου θα χαρακτηρίζεται πάντα από αγάπη, φροντίδα και απαλά χάδια, καθώς και ζεστούς ψιθύρους παρηγοριάς και ενθάρρυνσης». Κάθε άλλο, στα μάτια του Δημιουργού, είσαι το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα· μπορεί να σε χρησιμοποιήσει όπως θέλει, μπορεί να σε ενορχηστρώσει όπως θέλει και μπορεί να κανονίσει, όπως Εκείνος θέλει, να διαδραματίσεις όποιον ρόλο θέλει ανάμεσα σε κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτό πρέπει να ξέρουν οι άνθρωποι, αυτήν τη σύνεση πρέπει να διαθέτουν. Αν κάποιος καταλάβει και αποδεχθεί αυτά τα λόγια, τότε θα αποκτήσει πιο κανονική σχέση με τον Θεό και θα οικοδομήσει μια πάρα πολύ σωστή σχέση μαζί Του· αν κάποιος μπορέσει να καταλάβει και να αποδεχθεί αυτά τα λόγια, θα προσανατολιστεί σωστά στο πόστο του, θα πάρει την κατάλληλη για εκείνον θέση εκεί και θα τηρήσει το καθήκον του.

Τι πιστεύετε αφού ακούσατε αυτά τα λόγια; Θα συνεχίσετε να παρανοείτε τον Θεό; Κάποιοι λένε: «Αφού ο Θεός συμπεριφέρεται έτσι στους ανθρώπους, όταν είπε ότι οι άνθρωποι είναι στα μάτια Του σαν τα μυρμήγκια και κατώτεροι από τα σκουλήκια, μάλλον αυτό δεν ήταν απλώς θεωρία, αλλά πραγματικότητα! Ο Θεός δεν αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο, δεν είναι τόσο κοντά του όσο φαντάζονταν οι άνθρωποι». Η καρδιά τους παγώνει, σαν να έχει πέσει νερό στη φλόγα, και η θέρμη τους μειώνεται. Θα λέγατε ότι είναι καλύτερα να παγώσει η καρδιά τους ή να έχουν συνεχώς παρανοήσεις για τον Θεό; (Καλύτερα να παγώσει η καρδιά τους.) Μόνο αν κρυώσουν για λίγο θα μπορέσουν να καταλάβουν τη διάθεση του Θεού. Η λογική που πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα είναι να έχουν την αλήθεια ως αρχή για τα πάντα· πρέπει να βασίζουν στην αλήθεια την οπτική τους για τα πάντα, και πρέπει να την έχουν ως αρχή και θεμέλιο για ό,τι κάνουν. Έτσι πρέπει να είναι κανείς. Οι άνθρωποι όμως, αντίθετα, νιώθουν πάντα μέσα τους ότι η σχέση τους με τον Θεό είναι σαν τη σχέση τους με έναν άλλον άνθρωπο και ότι πρέπει να αλληλεπιδρούν ισότιμα. Είναι καλή μια τέτοια κατάσταση; (Όχι, δεν είναι.) Και γιατί δεν είναι; Οι άνθρωποι έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους σε λάθος θέση· δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό. Ο λόγος είναι ότι έχουν πάρα πολλές παρανοήσεις για τον Θεό, αλλά Εκείνος δεν πρόκειται εξαιτίας των παρανοήσεων ή των εμμονών των ανθρώπων να αλλάξει τη στάση Του. Κάθε άλλο· όχι μόνο δεν θα αλλάξει τη στάση Του, αλλά θα συνεχίσει να εργάζεται στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, όπως ακριβώς και πριν, και θα οργανώνει και θα βασιλεύει κυρίαρχος στη ζωή όλων των ανθρώπων. Ο άνθρωπος, όμως, έχει την τάση να σχηματίζει αντιλήψεις για τον Θεό, και να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον Του, οπότε πρέπει να υποφέρει πολύ. Οι άνθρωποι θέλουν να πλησιάσουν τον Θεό και να ενισχύσουν τη σύνδεσή τους μαζί Του, και μιλούν για τα συναισθήματά τους, για το κεφάλαιο, για τα ταλέντα, για τις ικανότητές τους, για το πόσα έχουν δώσει, για τα επιτεύγματα που έχουν κάνει στο παρελθόν και για ένα σωρό άλλους λόγους. Μπορούν οι άνθρωποι να κερδίσουν την αλήθεια όταν ζουν συνέχεια σε τέτοιες καταστάσεις; Όχι, δεν μπορούν. Αν η καρδιά σου δεν υποτάσσεται στον Θεό, αν έχεις συνέχεια παράλογες απόψεις, αν δεν μπορείς να αναλάβεις τη θέση του δημιουργήματος, αν έχεις αχαλίνωτες φιλοδοξίες και αν επιθυμείς πάντα μια υψηλότερη θέση, αυτό τελικά θα σε κάνει να μην μπορείς να προσεγγίσεις σωστά το καθήκον σου ούτε να καταλάβεις σωστά τις απαιτήσεις και τη στάση του Θεού απέναντί σου. Παρόλο που εξευγενίζεσαι διαρκώς και υποφέρεις συνεχώς, δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, και μάλιστα νομίζεις ότι εσένα αγαπάει και νοιάζεται περισσότερο ο Θεός. Κατά συνέπεια, όταν σου συμβαίνει κάτι αληθινό, και καταλαβαίνεις ότι ο Θεός δεν ενεργεί έτσι και ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ευσεβείς πόθοι εκ μέρους σου, βιώνεις μια αναποδιά και δέχεσαι πλήγμα· διαμαρτύρεσαι και νιώθεις αδικημένος. Επίσης, πληγώνονται και τα συναισθήματά σου. Αξίζει αυτό το μαρτύριο; (Όχι, δεν αξίζει.) Οι άνθρωποι έχουν προκαλέσει βάσανα στον εαυτό τους εξαιτίας των ευσεβών πόθων, των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά τους και πρέπει να αλλάξουν! Και πώς να αλλάξουν; Να αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος απέναντι σε όλους και ότι εκτελεί όλα τα έργα για να σώσει το ανθρώπινο γένος —δεν έχει άλλον σκοπό. Αυτό που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να πάρουν τη θέση του δημιουργήματος, να υποταχθούν στην κυριαρχία, στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Δημιουργού, να αποδεχθούν όλα όσα κάνει Εκείνος και να υποταχθούν σ’ αυτά, να αναζητήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις Του σ’ αυτά τα πράγματα και να αναγνωρίσουν τη διαγωγή Του. Αν οι άνθρωποι αξιολογούν και ορίζουν συνέχεια τις πράξεις του Θεού με τις δικές τους αντιλήψεις, αν έχουν συνέχεια παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό και αν επιμένουν να ενεργεί με τον δικό τους τρόπο, τότε επαναστατούν εναντίον Του και όχι μόνο δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, αλλά τελικά δεν θα έχουν άλλη επιλογή, παρά μόνο να τους αποστραφεί και να τους απορρίψει ο Θεός και να τους αποκλείσει. Αν θέλουν τις ευλογίες του Θεού, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να αναζητήσουν, να υποταχθούν, να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν όλα όσα κάνει ο Δημιουργός. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια, να γνωρίσουν τον Θεό, να υποταχθούν πραγματικά σ’ Αυτόν και να σωθούν.

18 Μαΐου 2018