Ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας όλης της ανθρωπότητας, του σύμπαντος και των πάντων. Ποιο γεγονός βλέπουν οι άνθρωποι σχετικά με την κυριαρχία του Θεού; Ότι όσο μεγάλος κι αν είναι ο κόσμος ή όσο απέραντο κι αν είναι το σύμπαν, από τον μακρόκοσμο έως τον μικρόκοσμο, ο Θεός βασιλεύει κυρίαρχος στα πάντα και ενορχηστρώνει τα πάντα. Ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες, τις απαιτήσεις του ανθρώπου ή την κατεύθυνση προς την οποία έχει την τάση να αναπτύσσεται, όπως το βλέπει ο Θεός, αυτά τα πράγματα δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις Του. Με ποια αρχή είναι ο Θεός κυρίαρχος επί των πάντων και ενορχηστρώνει τα πάντα; Σε τι βασίζεται αυτό; Ποιος είναι ο στόχος του Θεού όταν τα κάνει όλα αυτά; Γύρω από τι περιστρέφονται όλα; (Περιστρέφονται γύρω απ’ το σχέδιο διαχείρισης του Θεού.) Σωστή απάντηση· όλα όσα κάνει ο Θεός περιστρέφονται γύρω απ’ το σχέδιο διαχείρισής Του. Αυτά τα λόγια μοιάζουν λίγο ακατανόητα, αλλά έχουν βαθύτερο νόημα. Εννοώ, δηλαδή, ότι καθόλου από το έργο που επιτελεί ο Θεός δεν επηρεάζεται από το τι θέλει ο άνθρωπος. Οι επιθυμίες του ανθρώπου δεν επηρεάζουν την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, τον τρόπο με τον οποίο ενορχηστρώνει χώρες, λαούς ή εθνοτικές ομάδες, ή όσα ορίζει να συμβούν σε κάθε εποχή. Ο Θεός δεν περιορίζεται απ’ τον χρόνο, τον χώρο, τη γεωγραφία ή τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνει πραγματοποιούνται ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιό Του· κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα ανατρέψει ούτε να τα διαταράξει. Είτε το θέλεις είτε όχι, και άσχετα με τις υποκειμενικές επιθυμίες της ανθρωπότητας ή μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να αναστατώσει, να καταστρέψει ή να επηρεάσει όσα έχει αποφασίσει να κάνει ο Θεός. Τι έχετε μάθει απ’ αυτά; (Έχουμε μάθει για την εξουσία του Θεού.) Αυτή είναι η εξουσία του Θεού. Απ’ τη στιγμή που ο Θεός δημιούργησε για πρώτη φορά τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπος προόδευσε βήμα προς βήμα, η ανθρωπότητα περιλαμβάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού, τους Εθνικούς και όσους ανταγωνίζονται τον Θεό. Ο Θεός θεωρεί ανθρώπους όλα αυτά τα είδη ατόμων· υπάρχει, όμως, διαφορά στο πώς αντιμετωπίζει αυτά τα διαφορετικά είδη ατόμων; Καθοδηγεί ο Θεός τον εκλεκτό λαό Του με συγκεκριμένο τρόπο; (Ναι, τον καθοδηγεί.) Ο Θεός φέρεται στον εκλεκτό Του λαό με τρόπο διαφορετικό από ό,τι στους άλλους ανθρώπους. Μέσα, όμως, στον εκλεκτό λαό του Θεού, κάποιοι μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να υποταχθούν σε Αυτόν, και κάποιοι είναι επαναστατικοί και Του αντιστέκονται. Πώς τους μεταχειρίζεται, λοιπόν, ο Θεός; Πώς αντιλαμβάνεται τη στάση τους απέναντί Του; (Ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος και στοργικός προς όσους υποτάσσονται σε Αυτόν, αλλά στρέφει τη δίκαιη διάθεσή Του εναντίον όσων είναι επαναστατικοί ή Του αντιστέκονται.) Σωστά. Άσχετα αν νομίζεις ότι ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού ή σε όσους Τον ακολουθούν, ή αν έχεις συμβάλει με κάποιον τρόπο στο έργο του οίκου Του, ο Θεός από την οπτική Του δεν κοιτάζει αυτά τα εξωτερικά πράγματα. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση και μεταχειρίζεται τους ανθρώπους με αρχές. Όσοι είναι να κριθούν κρίνονται· όσοι είναι να τιμωρηθούν τιμωρούνται· και όσοι είναι να καταστραφούν καταστρέφονται. Για παράδειγμα, τι σας κάνει εντύπωση στο γεγονός ότι οι Ιουδαίοι εκδιώχθηκαν από την Ιουδαία, ενώ το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού για τη βασιλεία των ουρανών διαδόθηκε στα έθνη; Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, μόνο οι Ιουδαίοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι τα αγαπημένα παιδιά του Θεού και εκείνοι τους οποίους νοιάζεται περισσότερο ο Θεός· τους έχει σαν κόρη οφθαλμού. Οι άνθρωποι λένε ότι οι Ιουδαίοι είναι τα πιο αγαπημένα Του παιδιά. Πρέπει κανείς, λοιπόν, να φροντίζει και να προστατεύει το αγαπημένο του παιδί και να μην το αφήνει να πληγωθεί ή να αδικηθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως ό,τι κι αν ζητήσουν οι Ιουδαίοι, ο Θεός θα τους το παραχωρήσει και θα τους χαρίσει περισσότερα απ’ όσα ζήτησαν ή απ’ όσα φαντάστηκαν. Αυτό έκανε, άραγε, ο Θεός; (Όχι, δεν έκανε αυτό.) Και τι έκανε; Λόγω του ότι οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού, ο Θεός θύμωσε πολύ και έκανε τους Ρωμαίους να στείλουν στρατό για να κατακτήσουν την Ιουδαία και να τους διώξουν απ’ την πατρίδα τους. Εκτυλίχθηκαν σκηνές μεγάλης σφαγής, έγινε μακελειό· αμέτρητοι άνθρωποι πέθαναν και το αίμα έρεε ποτάμι. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν πολλοί Ιουδαίοι ήταν να διαφύγουν σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο. Ποια ουσία σάς δείχνουν αυτά τα γεγονότα για τη διάθεση του Θεού; (Ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή.) Ας μην αρχίσουμε να μιλάμε για τη διάθεση του Θεού· ας πάρουμε πρώτα ως παράδειγμα τους ανθρώπους. Στην πραγματική ζωή, όταν κάποιος έχει ένα παιδί το οποίο αγαπάει πολύ και θέλει να του κληροδοτήσει την περιουσία του και όλα όσα έχει, τι κάνει; Από τη μία πλευρά, είναι αυστηρός απέναντί του, ώστε όταν μεγαλώσει να πετύχει και να μπορέσει να πάρει τη σκυτάλη απ’ τους γονείς του. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το προστατεύει και δεν το αφήνει να πάθει κανένα κακό ή να κινδυνεύσει, έτσι ώστε το παιδί να ζήσει και να κληρονομήσει όλα όσα έχουν οι γονείς του. Τι παρακινεί τους ανθρώπους να τα κάνουν όλα αυτά; Συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι στα παιδιά που δεν αγαπάνε ή στους ξένους; Ενεργούν με τον ίδιο τρόπο; (Όχι.) Είναι προφανές ότι όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι για το παιδί που αγαπούν περισσότερο πηγάζουν από τον εγωισμό, τα αισθήματα και την προσωπική επιθυμία· όλα αυτά είναι μέρος της φύση-ουσίας του ανθρώπου. Υπάρχει αλήθεια στα αισθήματα και στον εγωισμό των ανθρώπων; Υπάρχει δικαιοσύνη; (Όχι, δεν υπάρχει.) Έτσι εκδηλώνεται η ανθρωπότητα. Δείτε, όμως, αυτά που έκανε ο Θεός. Ήθελε ο εκλεκτός λαός Του, οι Ιουδαίοι, να διαδώσουν το ευαγγέλιο απ’ την Ιουδαία σε όλους τους λαούς των Εθνικών ανά τον κόσμο: στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική. Πώς έπρεπε να το διαδώσουν; Ο Θεός χρησιμοποίησε μια μέθοδο σύμφωνα με την οποία οι ξένοι εισβολείς έκαναν επιδρομές και κατέλαβαν εβραϊκά εδάφη, έδιωξαν τους Ιουδαίους που ζούσαν εκεί, αυτούς που διέδιδαν την είδηση για τον Ιησού τον Σωτήρα, και τους ανάγκασαν να φύγουν από την πατρίδα τους και να μη γυρίσουν ποτέ. Στη συνέχεια, οι Ιουδαίοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες γωνιές της γης, όπου επιβίωσαν και άρχισαν να διαδίδουν το ευαγγέλιο του Ιησού Σωτήρα, μέχρι που σιγά-σιγά έφτασε σε κάθε χώρα του κόσμου ως τα πέρατα της γης. Αυτό αποδεικνύει ένα γεγονός: ότι το έργο του Θεού είναι πολύ πρακτικό. Πώς εκδηλώνεται αυτό κυρίως; Ο Θεός χρησιμοποίησε μια πολύ ιδιαίτερη και ασυνήθιστη μέθοδο για να οδηγήσει τους Ισραηλίτες σε όλες αυτές τις διαφορετικές χώρες και να διαδώσει το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Αν τους είχε αφήσει να πάρουν την απόφαση να μετοικίσουν σε κάθε χώρα, να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό, δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις οικογένειές τους και την πατρίδα των προγόνων τους. Είναι σαν να τους χτύπησε ο Θεός για να τους κάνει να ξεκινήσουν την πορεία τους, ώστε να βγουν και να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Αυτό το τίμημα πλήρωσε ο Θεός για το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών· ανάγκασε τον εκλεκτό λαό Του να γνωρίσει τον πόλεμο, τη σφαγή και την εξορία. Οι Ιουδαίοι αναγκάστηκαν να περιπλανηθούν στη γη χωρίς πατρίδα, για να διαδώσουν σε κάθε χώρα το ευαγγέλιο. Αν και στα μάτια των ανθρώπων, αυτές οι μέθοδοι μπορεί να δείχνουν μεγάλη αδιαφορία απ’ τον Θεό προς τους ίδιους, μπορεί η ουσία του Θεού να περιγραφεί ως «αδιάφορη προς τον άνθρωπο»; Προφανώς όχι, αφού δεν είναι αδιάφορη προς τον άνθρωπο, μιας και δεν υπάρχουν εγωισμοί ή σαρκικά αισθήματα στη διάθεση και την ουσία του Θεού· όλα αυτά τα έκανε για την πρόοδο όλης της ανθρωπότητας, έτσι ώστε να πετύχει και να υλοποιήσει το επόμενο βήμα της εξολοκλήρου σύμφωνα με τα στάδια του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Άρα, ο Θεός έπρεπε να το κάνει αυτό· δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Τα στάδια του έργου του Θεού είχαν ήδη προχωρήσει μέχρι εκεί, και οι ενέργειές Του είχαν φέρει γρήγορα και καλά αποτελέσματα, οπότε ήταν απόλυτα κατάλληλες. Αν εξετάσει κανείς την ουσία του Θεού, μόνο Εκείνος θα μπορούσε να το κάνει αυτό, καμία άλλη χώρα ή φυλή. Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού σήμερα εξετάσει τη στάση του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους, θα πρέπει να λάβει κάποια διαφώτιση. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, ο οποίος διαθέτει αγάπη, φροντίδα, έλεος και στοργή για τον άνθρωπο· όταν όμως δίνει στους ανθρώπους μια αποστολή, πώς τους βλέπει; Μπορείτε να καταλάβετε το νόημα σ’ αυτό το επίπεδο; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Από αυτήν την άποψη, οι άνθρωποι στα μάτια του Θεού δεν έχουν καμία αξία. Είναι απλώς πιόνια. Απλώς πηγαίνεις όπου λέει Εκείνος και κάνεις ό,τι λέει». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Δεν είναι. Επιφανειακά έτσι φαίνεται, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Για να μιλήσουμε με τα λόγια του ανθρώπου, όταν ο Θεός ενεργεί, δεν ασχολείται με τόσα πράγματα. Δεν έχει την παραδοσιακή σκέψη ή τις αντιλήψεις του ανθρώπου και δεν Τον περιορίζει τίποτα. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι απελευθερωτικό, λυτρωτικό, δημόσιο, ακέραιο και δίκαιο. Η μία πτυχή είναι ότι ακολουθεί τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Του, έτσι ώστε όλα να εξελίσσονται κανονικά· μια δεύτερη πτυχή είναι ότι ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο έτσι ώστε οι άνθρωποι στο μέλλον να προοδεύσουν και να προχωρήσουν κανονικά στα χέρια του Θεού, σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του. Η πρόοδος του ανθρώπου έχει στενή σχέση με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αν ο Θεός δεν ενεργούσε έτσι και δεν υπέμενε τον πόνο της εγκατάλειψης όσων αγαπούσε για να κάνει αυτό το στάδιο, ο άνθρωπος δύσκολα θα προόδευε έστω και λίγο. Γι’ αυτό λέω ότι ο Θεός έχει μελετήσει κάθε επιλογή και βήμα που κάνει και καθετί που περιλαμβάνεται στο έργο διαχείρισής Του· σ’ αυτό εμπεριέχεται η δύναμη, η εξουσία και η σοφία Του. Υπάρχουν πάντα κάποια πράγματα που κάνει ο Θεός τα οποία οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Γιατί δεν τα καταλαβαίνουν; Επειδή έχουν αντιλήψεις. Κάποιες απ’ αυτές τις αντιλήψεις είναι φαντασιοκοπίες, ορισμένες επηρεάζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα και σκέψη του ανθρώπου, και άλλες είναι εγωιστικές επιθυμίες και κρίσεις του ανθρώπου. Αυτά τα πράγματα επηρεάζουν την κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό, καθώς και την άποψή του για Αυτόν.

Τι συμπεραίνετε απ’ την εκδίωξη των Ιουδαίων από την Ιουδαία; (Ότι ο Θεός δεν έχει εγωιστική καρδιά όπως οι άνθρωποι. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι δίκαιο και αποσκοπεί στην πρόοδο όλης της ανθρωπότητας.) Αν αυτή η κατάσταση συνέβαινε σ’ εσάς, και γίνονταν σφαγές, το αίμα έρεε ποτάμι, και ερχόταν στο σπιτικό σας η καταστροφή και ο θάνατος, και διαλυόταν η οικογένειά σας, τι θα καταλαβαίνατε; (Ανάλογα με την ανθρώπινη φύση μας και το πόσο μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς, μπορεί να είχαμε πολλές παρανοήσεις, διαμαρτυρίες και παρερμηνείες, αλλά τώρα, απ’ τη συναναστροφή μαζί Σου, καταλαβαίνουμε ότι όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα και περιλαμβάνουν τις προθέσεις Του. Όσα δεινά και αν βιώσουμε, πρέπει να υποταχθούμε πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού και να κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να συνεργαστούμε μαζί Του. Πρέπει να διαδίδουμε και να καταθέτουμε μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.) Μπροστά σ’ αυτά τα γεγονότα, έχει επιλογή ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιλέξει τι αποφασίζει να κάνει ο Θεός. Μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια οι άνθρωποι, πιστεύουν ακόμα ότι ο Θεός είναι αγάπη; Απογοητεύονται και λένε: «Αν οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή όσον αφορά αυτά τα γεγονότα, τότε ποιον ακριβώς ρόλο παίζουν στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού;» Γνωρίζετε; (Είμαστε δημιουργήματα.) Δεν είστε απλώς δημιουργήματα· λειτουργείτε ως αντιθετικά στοιχεία. Είστε το αντικείμενο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, αλλά ακόμη περισσότερο, είστε αντικείμενα της σωτηρίας Του. Αυτόν τον ρόλο παίζετε. Ποια είναι η λειτουργία σας ως δημιουργήματα; Έχει σχέση με την άσκηση και το καθήκον του καθενός. Είσαι δημιούργημα, κι αν ο Θεός σού έδωσε ταλέντο στο τραγούδι και ο οίκος του Θεού όρισε να τραγουδάς, τότε πρέπει να τραγουδάς καλά. Αν έχεις το χάρισμα του ευαγγελισμού και ο οίκος του Θεού όρισε να διαδίδεις το ευαγγέλιο, τότε πρέπει να διαδίδεις καλά το ευαγγέλιο. Όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού σε εκλέξει ως επικεφαλής, πρέπει να αναλάβεις την αποστολή αυτήν και να καθοδηγείς τον εκλεκτό λαό του Θεού να τρώει και να πίνει τα λόγια Του, να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και να εισέρχεται στην πραγματικότητα. Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις εκτελέσει καλά το καθήκον σου. Η αποστολή που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο είναι εξαιρετικά σημαντική και ουσιαστική! Πώς πρέπει, λοιπόν, να αναλάβεις αυτήν την αποστολή και να εκπληρώσεις τη λειτουργία σου; Πρόκειται για ένα απ’ τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζεις, και πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή που καθορίζει αν κερδίσεις την αλήθεια και οδηγηθείς από τον Θεό στην τελείωση. Αν ενεργήσεις με βάση τη δική σου βούληση και διαπράξεις ένα σωρό ανομίες, τότε όχι μόνο δεν θα εκπληρώσεις την αποστολή από τον Θεό, αλλά θα αναστατώσεις και το έργο του οίκου Του, με αποτέλεσμα να πρέπει να τιμωρηθείς, όπως ακριβώς τιμωρήθηκε ο Παύλος. Όταν ο Θεός σού πει να πας να κάνεις κάτι, πώς πρέπει τότε να λειτουργήσεις; Πρέπει να κάνεις καλά αυτήν την εργασία και να μην τα θαλασσώσεις. Με τον τρόπο αυτόν, παρέχεις σωστά μια υπηρεσία. Όποια υπηρεσία κι αν σου πει ο Θεός να παράσχεις, πρέπει να την κάνεις καλά και υπάκουα. Αν το κάνεις, τότε ακούς και υποτάσσεσαι. Αν δεν παρέχεις υπηρεσίες υπάκουα, αν έχεις συνέχεια τις δικές σου προθέσεις και θέλεις πάντα να κυβερνάς σαν βασιλιάς, τότε είσαι Σατανάς και αντίχριστος, και πρέπει να τιμωρηθείς. Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν· καταβάλλουν προσπάθεια μόνο για το έργο τους. Ποια είναι τότε η λειτουργία τους ως δημιουργήματα; Απλώς να μοχθούν και να δουλεύουν. Συνοψίστε, λοιπόν, ποια είναι τα ακριβή καθήκοντα που πρέπει να εκτελούν τα δημιουργήματα όπως το βλέπει ο Θεός και ποια ανθρώπινη ομοιότητα πρέπει να βιώνουν. Αυτό αφορά την άσκησή σας. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, ο Θεός στα μάτια Του νοιάζεται για τα δημιουργήματα, τα θεωρεί πολύτιμα, τα προστατεύει, τα προσέχει και τους προσφέρει χάρη. Στη συνέχεια, τα πειθαρχεί και τα κλαδεύει, τα αγαπά μέσα Του και τα κρατά στα χέρια Του. Τελικά, μοναδική πρόθεση του Θεού είναι να τα οδηγήσει στην τελείωση, να φροντίσει για την ασφάλειά τους και να διασφαλίσει ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί έως ότου οδηγηθούν στην τελείωση. Έτσι νομίζουν ότι βλέπει ο Θεός τα δημιουργήματα. Όταν το βιώνουν αυτό οι άνθρωποι, σκέφτονται το εξής: «Ο Θεός είναι ιδιαίτερα αξιαγάπητος! Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός μας! Αξίζει τόσο πολύ την αγάπη μας! Ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός! Ο Θεός είναι υπέροχος!» Αν, όμως, το συγκρίνεις με τα γεγονότα, μόνο με αυτούς τους τρόπους μεταχειρίζεται ο Θεός τα δημιουργήματα; (Όχι μόνο μ’ αυτούς.) Πώς μεταχειρίζεται, λοιπόν, ο Θεός τους ανθρώπους; Ποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι για τη στάση με την οποία μεταχειρίζεται ο Θεός τον άνθρωπο; Υπάρχει κάποια στάση που δεν μπορούν να αποδεχθούν; Χωρίς αμφιβολία, δεν μπορούν να αποδεχτούν την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό, το κλάδεμα, την πειθαρχία και τις στερήσεις του Θεού προς τους ανθρώπους. Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού; Θα έλεγε κανείς ότι είναι άνθρωποι που δεν αποδέχονται την αλήθεια· θα μπορούσε σίγουρα να πει ότι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι δύσπιστοι. Αν κάποιος δεν μπορεί να δεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, αυτό σημαίνει ότι είναι ανίκανος να δεχτεί το έργο Του. Ποια είναι η φύση αυτού του προβλήματος; Ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια και απορρίπτουν το έργο του Θεού. Θα γνωρίσουν μόνο την καταστροφή και την τιμωρία. Ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, αν πιστεύεις στον Θεό χωρίς να αποδέχεσαι την αλήθεια, δεν θα σωθείς. Μόλις αρχίσει κάποιος να πιστεύει στον Θεό, άσχετα με το περιβάλλον με το οποίο τον περιστοιχίζει ο Θεός για να τον αποκαλύψει, κατά τη διαδικασία της αποκάλυψης, μπορεί να δει τις ευλογίες, τη χάρη, τη φροντίδα ή την προστασία του Θεού; (Όχι, δεν μπορεί.) Ναι μεν επιφανειακά δεν μπορεί να τα δει, αλλά μόλις περάσει από δοκιμασίες και εξευγενισμό, τότε θα μπορεί; Σίγουρα θα μπορεί. Είναι, λοιπόν, πολλοί εκείνοι που βλέπουν την προστασία και τις ευλογίες του Θεού μετά απ’ την κρίση και την παίδευσή Του. Εκείνοι, όμως, που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν τα βλέπουν καθόλου αυτά τα πράγματα. Συνεχίζουν να κολλάνε στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και είναι γεμάτοι ανταγωνισμό και παρακοή απέναντι στον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι δύσπιστοι, οι μοχθηροί και οι αντίχριστοι. Ό,τι κάνουν είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ο Παύλος αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Τι βλέπουν οι άνθρωποι όταν κοιτάζουν τον Παύλο; (Ότι βρισκόταν στο μονοπάτι του αντίχριστου, και ότι η ιστορία του μπορεί να λειτουργήσει ως προειδοποίηση για μας.) Ο Παύλος δεν επιδίωκε την αλήθεια. Πίστευε στον Θεό μόνο επειδή επιζητούσε ένα μέλλον και έναν προορισμό για τη σάρκα του. Το μόνο που επιζητούσε ήταν να κερδίσει ανταμοιβές και στέφανο. Ο Θεός είπε τόσα λόγια, τον πειθάρχησε, τον διαφώτισε και τον φώτισε τόσο πολύ, κι όμως αυτός δεν υποτάχθηκε στον Θεό και δεν αποδέχθηκε την αλήθεια. Πάντα επαναστατούσε εναντίον του Θεού και Του αντιστεκόταν, και στο τέλος έγινε αντίχριστος, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε. Ο Παύλος είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Εξετάζοντας το παράδειγμα του Παύλου ως αρχέτυπο αντίχριστου, οι άνθρωποι βλέπουν ότι ο Παύλος βρισκόταν σε ένα μονοπάτι αντίστασης προς τον Θεό και σ’ ένα μονοπάτι καταστροφής. Πολλοί έμαθαν και επωφελήθηκαν απ’ αυτό. Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και στο ορθό μονοπάτι ενός πιστού. Ποια είναι η πρόθεση του Θεού γι’ αυτούς που μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, και επωφελήθηκαν απ’ το μάθημα του Παύλου; (Σωτηρία και αγάπη.) Στη συνέχεια, ποια πτυχή της διάθεσης του Θεού μπορούν να δουν οι άνθρωποι από το γεγονός ότι ο Θεός εξέθεσε, έκρινε και καταδίκασε τον Παύλο; (Τη δίκαιη διάθεσή Του.) Στη συνέχεια, πώς έβλεπε ο Θεός αυτό που είχε γίνει ο Παύλος ως δημιούργημα; Είχε γίνει αντικείμενο υπηρεσίας. Όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα, τόσο εκείνοι που ωφελούνται όσο κι εκείνοι που αποκαλύπτονται. Ωστόσο, ο Θεός μεταχειρίζεται εντελώς διαφορετικά αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, ο Θεός βλέπει και τα δύο αυτά είδη ανθρώπων τόσο άχρηστους όσο τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια, αλλά αντιμετωπίζει τον έναν διαφορετικά από τον άλλον. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Σε τι βασίζεται η διαφορετική στάση του Θεού απέναντι στα δύο αυτά είδη ανθρώπων; (Βασίζεται στο μονοπάτι που ακολουθούν.) Βασίζεται στο πώς εκδηλώνεται κανείς, στην ουσία του, στη στάση του απέναντι στην αλήθεια και στο μονοπάτι στο οποίο βαδίζει. Εξωτερικά, φαίνεται λες και ο Θεός είναι αδιάφορος απέναντι στον άνθρωπο, δεν έχει αισθήματα και οι ενέργειές Του είναι άκαρδες. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός δεν έπρεπε να φερθεί έτσι στον Παύλο. Ο Παύλος είχε κάνει τόσα και είχε υποφέρει τόσο πολύ. Επιπλέον, ήταν εξαιρετικά πιστός και αφοσιωμένος στον Θεό. Γιατί να του φερθεί έτσι ο Θεός;» Είναι σωστό να το λένε αυτό οι άνθρωποι; Συμφωνεί με την αλήθεια; Από ποια άποψη ήταν τόσο πιστός και αφοσιωμένος στον Θεό ο Παύλος; Δεν διαστρεβλώνουν τα γεγονότα; Ο Παύλος ήταν πιστός και αφοσιωμένος επειδή ήθελε να αποκτήσει ευλογίες για χάρη του. Είναι αυτό πίστη και αφοσίωση στον Θεό; Όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν δεν διακρίνουν καθαρά την ουσία ενός προβλήματος και μιλάνε τυφλά με βάση τα αισθήματά τους, τότε δεν επαναστατούν εναντίον του Θεού και δεν Του αντιστέκονται; Δεν είναι έκπληξη το ότι όλοι λατρεύουν τον Παύλο! Αυτοί που ανήκουν στον Σατανά λατρεύουν πάντα τον Σατανά και μάλιστα μιλούν γι’ αυτόν με βάση τα αισθήματά τους. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν μπορεί να δείχνουν ότι έχουν απομακρυνθεί από τον Σατανά, αλλά παραμένουν συνδεδεμένοι μαζί του. Στην πραγματικότητα, όταν μιλούν για τον Σατανά, μιλούν και για τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι συμπονούν τον Παύλο επειδή είναι σαν κι αυτόν και βρίσκονται στο ίδιο μονοπάτι μ’ αυτόν. Σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε φερθεί έτσι στον Παύλο· αλλά αυτό που έκανε ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με την κοινή λογική του ανθρώπου. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού και είναι η αλήθεια. Αν κάποιος μιλήσει σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, μπορεί να πει το εξής: «Ακόμα κι αν ο Παύλος δεν πέτυχε πολλά, έκανε πολλή δουλειά και κατέβαλε πολλή προσπάθεια. Θα έπρεπε να είχε γλιτώσει μόνο και μόνο λόγω των βασάνων του τόσα χρόνια. Ακόμη και αν ήταν ένας απλός δουλευτής, αυτό θα έφτανε. Δεν θα έπρεπε να τιμωρηθεί ή να πάει στην κόλαση». Αυτά είναι η κοινή λογική και τα αισθήματα του ανθρώπου, δεν είναι η αλήθεια. Ποια είναι η πιο αξιαγάπητη πτυχή του Θεού; Ότι δεν έχει την κοινή λογική του ανθρώπου. Όλα όσα κάνει συμφωνούν με την αλήθεια και την ουσία Του. Αποκαλύπτει μια δίκαιη διάθεση. Ο Θεός δεν λαμβάνει υπόψη Του τις υποκειμενικές επιθυμίες σου ούτε τα αντικειμενικά γεγονότα όσων έχεις κάνει. Ο Θεός προσδιορίζει και ορίζει τι άνθρωπος είσαι με βάση αυτά που κάνεις, αυτά που αποκαλύπτεις και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, και στη συνέχεια υιοθετεί απέναντί σου την πιο κατάλληλη στάση. Έτσι προέκυψε η έκβαση του Παύλου. Αν εξετάσουμε το θέμα του Παύλου, φαίνεται λες και Θεός δεν έχει αγάπη. Και ο Πέτρος και ο Παύλος ήταν δημιουργήματα, αλλά ενώ ο Θεός ενέκρινε και ευλόγησε τον Πέτρο, τον Παύλο τον εξέθεσε, τον ανέλυσε, τον έκρινε και τον καταδίκασε. Δεν βλέπεις την αγάπη του Θεού στον τρόπο με τον οποίο όρισε την έκβαση του Παύλου. Άρα, θα μπορούσες με βάση αυτό που συνέβη στον Παύλο, να πεις ότι ο Θεός δεν αγαπάει; Όχι, δεν θα μπορούσες, γιατί τον πειθάρχησε πολλές φορές, τον φώτισε, του έδωσε πολλές ευκαιρίες να μετανοήσει, αλλά ο Παύλος αρνιόταν πεισματικά και βάδιζε στο μονοπάτι της αντίστασης προς τον Θεό. Έτσι, στο τέλος, ο Θεός τον καταδίκασε και τον τιμώρησε. Αν δει κανείς επιφανειακά αυτό το θέμα, φαίνεται λες και οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή όσον αφορά το έργο και τη σωτηρία του Θεού. Ναι μεν ο Θεός δεν παρεμβαίνει στις επιλογές των ανθρώπων, αλλά αν κάποιος επιλέξει το μονοπάτι της αναζήτησης ευλογιών, ο Θεός θα τον καταδικάσει και θα τον τιμωρήσει. Φαίνεται λες και ο Θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους να επιλέξουν το δικό τους μονοπάτι. Τους επιτρέπει μόνο να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και αν κάποιος κριθεί, εξαγνιστεί ή οδηγηθεί στην τελείωση εξαρτάται αποκλειστικά από τον Θεό. Δεν είναι παράλογο λάθος να έχει κανείς αυτήν την άποψη για το έργο του Θεού και να χαρακτηρίζει έτσι τον Θεό; Δεν είναι εντελώς γελοίο; Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καθόλου ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια· επιλέγει συνέχεια το δικό του μονοπάτι, το μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό, αλλά δεν θέλει να δεχτεί την κρίση ή την καταδίκη του Θεού. Αυτό είναι τελείως παράλογο! Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν το εξής: «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιλέξουν οι ίδιοι πώς τους συμπεριφέρεται ο Θεός, ποια αποστολή τούς αναθέτει, ποιο έργο τούς βάζει να κάνουν ή ποιο καθήκον τούς βάζει να εκτελούν. Τελικά, όποιος επιλέγει να βαδίσει στο δικό του μονοπάτι είναι καταδικασμένος. Ο Θεός σε ευλογεί και σε εγκρίνει μόνο αν επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο σε οδηγεί, το μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας». Αυτό κάνει κάποιους να νομίζουν ότι ο Θεός είναι άδικος και παρεμβαίνει στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Είναι όμως αλήθεια αυτό; (Όχι.) Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά σύμφωνα με τις αρχές. Όταν δεν καταλαβαίνεις τα γεγονότα και την αλήθεια, εύκολα μπορείς να παρανοήσεις και να κρίνεις τον Θεό· όταν, όμως, κατανοήσεις τα γεγονότα και την αλήθεια, τότε θα σκεφτείς ότι αυτές οι παρανοήσεις είναι τελείως άχρηστες και ποταπές, και ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βγουν στο φως. Τότε, θα δεις ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Οι άνθρωποι δεν το βλέπουν αυτό γιατί είναι πολύ εγωιστές και ανόητοι. Δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά τα πράγματα, γι’ αυτό και χαρακτηρίζουν τον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Μόλις το καταλάβεις αυτό, θα πάψεις να υπερασπίζεσαι τον Παύλο και να παρανοείς τον Θεό. Θα πεις το εξής: «Ό,τι κάνει ο Θεός είναι απόλυτα σωστό. Οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι. Είναι στενόμυαλοι και ανόητοι. Δεν βλέπουν καθαρά τις καταστάσεις. Άσχετα αν βλέπει κανείς απ’ αυτό το θέμα τη δίκαιη διάθεση ή την αγάπη του Θεού, όλα όσα κάνει Εκείνος είναι σωστά και αποτελούν αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσης και της ουσίας Του. Όλα συμφωνούν με την αλήθεια, είναι όλα σωστά!» Σήμερα, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξετε όταν ο Θεός εργάζεται μέσα σας και σας σώζει; Παρεμβαίνει ο Θεός σ’ εσάς; Τι πρέπει να επιλέξετε; Θα πρέπει να μάθετε από τα λάθη του Παύλου; Θα πρέπει να γίνετε σαν τον Πέτρο και να ακολουθήσετε το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Πώς προσεγγίζετε το ζήτημα αυτό; Αυτό εξαρτάται από το κατά πόσο καταλαβαίνετε την αλήθεια. Ποια προβλήματα θα λύσετε όταν κατανοήσετε την αλήθεια; Κατανοείτε την αλήθεια με σκοπό να διορθώσετε τη διεφθαρμένη διάθεση και τις διάφορες δυσκολίες του ανθρώπου. Όταν συναντάς προβλήματα που δεν λύνονται ή ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις σου, θα αρχίσει η αλήθεια να λειτουργεί μέσα σου. Πώς, λοιπόν, σε βοηθάει η περίπτωση του Παύλου στη ζωή-είσοδό σου και στο τι μονοπάτι θα επιλέξεις; (Μπορεί να μας ωθήσει να προσέλθουμε ενώπιον του Θεού και να κάνουμε αυτοκριτική.) (Μπορεί να γκρεμίσει τείχη και να εξαλείψει παρανοήσεις ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.) Αυτό είναι ένα μέρος του, και από αυτήν τη συζήτηση έχεις κερδίσει κάτι. Έχει κρίσιμη σημασία να καταλάβει κανείς γιατί πρέπει να επιλέξει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και γιατί ο Θεός ευλογεί και εγκρίνει όσους το επιλέγουν. Το πιο κρίσιμο είναι να καταλάβει κανείς την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.

Μόλις τώρα ανέφερα ότι οι Ιουδαίοι εξορίστηκαν και περιπλανήθηκαν σ’ όλες τις χώρες του κόσμου. Τι βλέπουν οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό το γεγονός; Ποια αλήθεια καταλαβαίνουν; Αυτό το γεγονός πρέπει να τους κάνει να προβληματιστούν λίγο. Πρώτον, για το πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι, και δεύτερον, για να καταλάβουν μέσω αυτού τη διάθεση του Θεού. Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι σ’ αυτές τις περιστάσεις. Τίποτα από όσα κάνει ο Θεός δεν το επηρεάζουν οι επιθυμίες του ανθρώπου· ο Θεός έχει το δικό Του σχέδιο και τις δικές Του αρχές με τις οποίες ενεργεί. Ποια στάση θα πρέπει να τηρούν, λοιπόν, οι άνθρωποι; Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζουν, είτε ταιριάζει είτε δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους, δεν πρέπει ποτέ να αντιπαρατίθενται με τον Θεό. Κάποιοι λένε: «Ας είμαι επαναστατικός και ας αντιστέκομαι στον Θεό· δεν αρκεί που εκτελώ το καθήκον μου;» Τι στάση είναι αυτή; Είναι προφανώς απαράδεκτη. Αυτό δεν είναι αληθινή υποταγή. Άρα, πώς ακριβώς πρέπει να κάνουν πράξη και να εφαρμόζουν το «να μην αντιπαρατίθενται με τον Θεό»; Υπάρχουν δύο αρχές άσκησης. Η πρώτη είναι να επιζητούν ενεργά τις προθέσεις του Θεού, τις αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν και τον τρόπο με τον οποίο θα συνεργαστούν και θα ολοκληρώσουν την αποστολή από τον Θεό —αυτή είναι η ενεργητική πλευρά αυτού που πρέπει να κάνουν. Η δεύτερη είναι να εξετάζουν και να αναγνωρίζουν τα σημεία όπου έχουν παρανοήσεις για τον Θεό, όπου δεν υποτάσσονται σ’ Αυτόν, όπου έχουν αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και πράγματα που δεν είναι συμβατά μ’ Αυτόν. Αν το κάνεις αυτό, θα μπορείς όσο κάνεις το καθήκον σου να κάνεις πράξη την αλήθεια με ακρίβεια, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και να ολοκληρώνεις την αποστολή από τον Θεό, κι έτσι θα σε μνημονεύει ο Θεός. Είναι απλές αυτές οι αρχές της άσκησης; (Ναι, απλές είναι.) Τι εννοώ με τον όρο «απλές»; Ότι η λογική και τα λόγια είναι σχετικά ξεκάθαρα· ένα κι ένα κάνουν δύο· μόλις το ακούσεις, ξέρεις πώς να το κάνεις πράξη. Όμως, δεν είναι τόσο απλό να το κάνεις όντως πράξη, γιατί οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Πάντα έχουν διαφωνίες, πολλές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, καθώς και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αναλύουν, και να δέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού· αλλά αυτό οδηγεί όσους δεν έχουν πνευματική κατανόηση να σκαρφίζονται νέες αντιλήψεις: «Αφού όλοι οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός είναι αγάπη, γιατί εκθέτει και κρίνει πάντα τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Δεν βλέπω αγάπη στον Θεό· το μόνο που βλέπω είναι ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή». Αυτή δεν είναι μία από τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Αν, όπως λένε οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των διεφθαρμένων ανθρώπων, ο Θεός κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης όλης της ανθρωπότητας φανέρωνε πάντα μόνο έλεος και στοργή, και ποτέ δικαιοσύνη ή οργή, θα είχε επιβιώσει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα; (Όχι, θα ήταν αδύνατον.) Θα τον είχε καταβροχθίσει ο Σατανάς εδώ και πολύ καιρό. Όταν χειρίζεται τα ζητήματα των δαιμόνων και του Σατανά, και των διεφθαρμένων ανθρώπων που αντιστέκονται στον Θεό, αυτό που φανερώνει ο Θεός και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται δεν είναι η αγάπη για την οποία μιλούν οι άνθρωποι, αλλά αντίθετα μια δίκαιη διάθεση· είναι μίσος, απέχθεια, κρίση, παίδευση, τιμωρία και καταστροφή. Μόνο έτσι μπορεί να αποκαλύψει ο Θεός ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη και άγια, αλλά δεν ανέχεται την προσβολή· να ντροπιάσει πλήρως τον Σατανά και να προστατεύσει αποτελεσματικά την αληθινή ανθρωπότητα. Έτσι καθοδηγούσε πάντοτε ο Θεός την ανθρωπότητα και την έσωζε ταυτόχρονα.

Οι άνθρωποι πρέπει να εξετάζουν συχνά οτιδήποτε βρίσκεται στην καρδιά τους και είναι ασύμβατο με τον Θεό ή αποτελεί παρανόηση γι’ Αυτόν. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις; Γιατί παρανοούν οι άνθρωποι τον Θεό; (Επειδή επηρεάζεται το συμφέρον τους.) Μόλις δουν τα γεγονότα σχετικά με την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, πληγώνονται και λένε: «Στην αρχή, ο Θεός αγαπούσε πάρα πολύ τους Ισραηλίτες. Τους οδήγησε στην έξοδο απ’ την Αίγυπτο και τους πέρασε απ’ την Ερυθρά Θάλασσα, τους έδωσε μάννα εξ ουρανού και νερό πηγής για να πιουν, μετά τους έδωσε αυτοπροσώπως νόμους για να τους καθοδηγήσει και τους δίδαξε πώς να ζουν. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο ξεχείλιζε· ήταν τόσο ευλογημένοι όσοι ζούσαν τότε! Πώς είναι δυνατόν να έκανε στροφή 180 μοιρών η στάση του Θεού μέσα σε μια στιγμή; Πού πήγε όλη Του η αγάπη;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό λόγω των συναισθημάτων τους και αρχίζουν να αμφιβάλλουν και να λένε: «Είναι ή δεν είναι αγάπη ο Θεός; Γιατί δεν βλέπουμε πια την αρχική Του στάση απέναντι στους Ισραηλίτες; Η αγάπη Του έχει εξαφανιστεί και δεν έχει αφήσει ίχνος. Έχει καθόλου αγάπη;» Από εδώ ξεκινάει η παρανόηση των ανθρώπων. Μέσα σε ποιο πλαίσιο διαμορφώνουν παρανοήσεις; Μήπως αυτό γίνεται επειδή οι πράξεις του Θεού δεν είναι συμβατές με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους; Αυτό κάνει τους ανθρώπους να παρανοούν τον Θεό; Δεν Τον παρανοούν επειδή περιορίζουν τον ορισμό της αγάπης Του; Πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός είναι αγάπη. Άρα, θα πρέπει να προσέχει και να προστατεύει τους ανθρώπους, και να τους περιβάλλει με χάρη και ευλογίες. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού! Όταν ο Θεός αγαπάει έτσι τους ανθρώπους, μου αρέσει. Είδα πολύ καλά πόσο πολύ τους αγαπούσε όταν τους οδήγησε να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα. Οι άνθρωποι τότε ήταν τόσο ευλογημένοι! Μακάρι να ήμουν ένας απ’ αυτούς». Όταν είσαι ερωτευμένος με αυτήν την ιστορία, τότε αντιμετωπίζεις την αγάπη που φανέρωσε ο Θεός εκείνη τη στιγμή ως την ύψιστη αλήθεια και ως το μοναδικό πράγμα που δείχνει την ουσία Του. Περιορίζεις τον ορισμό Του μέσα σου και αντιμετωπίζεις όλα όσα Εκείνος έκανε τότε ως την ύψιστη αλήθεια. Νομίζεις ότι αυτή είναι η πιο αξιαγάπητη πλευρά Του, και αυτή που αναγκάζει περισσότερο τους ανθρώπους να Τον σέβονται και να Τον φοβούνται, καθώς και ότι αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, οι πράξεις του Θεού ήταν από μόνες τους θετικές, αλλά οι περιορισμένοι ορισμοί σου τις έκαναν στο μυαλό σου αντιλήψεις και βάση πάνω στην οποία ορίζεις τον Θεό. Σε κάνουν να παρανοείς την αγάπη του Θεού, λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο σ’ αυτήν εκτός από έλεος, φροντίδα, προστασία, καθοδήγηση, χάρη και ευλογίες —λες και μόνο αυτά είναι η αγάπη του Θεού. Γιατί εκτιμάς τόσο πολύ αυτές τις πτυχές της αγάπης; Μήπως επειδή συνδέονται με το συμφέρον σου; (Ναι, έτσι είναι.) Με ποια ιδιοτελή συμφέροντα συνδέονται; (Με τις απολαύσεις της σάρκας και με μια άνετη ζωή.) Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, θέλουν να αποκτήσουν από Αυτόν μόνο τα συγκεκριμένα πράγματα, αλλά όχι άλλα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να σκέφτονται την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό, τις κακουχίες για τον Θεό, το να εγκαταλείπουν πράγματα και να δαπανούν τον εαυτό τους ή ακόμη και να θυσιάζουν την ίδια τους τη ζωή. Θέλουν απλώς να απολαμβάνουν την αγάπη, τη φροντίδα, την προστασία και την καθοδήγηση του Θεού, και γι’ αυτό ορίζουν την αγάπη Του ως το μοναδικό χαρακτηριστικό της ουσίας Του και ως τη μοναδική ουσία Του. Αυτά που έκανε ο Θεός όταν οδήγησε τους Ισραηλίτες να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα δεν αποτέλεσαν την πηγή των αντιλήψεων των ανθρώπων; (Ναι.) Αυτό διαμόρφωσε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο σχημάτισαν αντιλήψεις για τον Θεό. Αν σχημάτισαν αντιλήψεις για τον Θεό, τότε μπορούν να καταλάβουν αληθινά το έργο και τη διάθεση του Θεού; Είναι προφανές ότι όχι μόνο δεν θα τα καταλάβουν, αλλά θα τα παρερμηνεύσουν και θα σχηματίσουν αντιλήψεις γι’ αυτά. Αυτό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει πολύ περιορισμένη κατανόηση και αυτή η κατανόηση δεν είναι αληθινή, γιατί δεν είναι η αλήθεια, αλλά αντίθετα ένα είδος αγάπης και κατανόησης που οι άνθρωποι αναλύουν και ερμηνεύουν για τον Θεό με βάση τις δικές τους αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, και εγωιστικές επιθυμίες· δεν είναι συμβατή με την αληθινή ουσία του Θεού. Με ποιους άλλους τρόπους αγαπάει ο Θεός τους ανθρώπους εκτός από το να τους παρέχει έλεος, σωτηρία, φροντίδα, προστασία και να ακούει τις προσευχές τους; (Με τη συμμόρφωση, την πειθαρχία, το κλάδεμα, την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό.) Σωστά. Ο Θεός δείχνει την αγάπη Του με πολλούς τρόπους: με την πάταξη, την πειθαρχία, τη μομφή, την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό και ούτω καθεξής. Όλα αυτά αποτελούν πτυχές της αγάπης του Θεού. Μόνο αυτή η οπτική είναι ολοκληρωμένη και σύμφωνη με την αλήθεια. Αν το καταλάβεις αυτό, όταν εξετάζεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιείς ότι έχεις παρανοήσεις για τον Θεό, δεν μπορείς τότε να αναγνωρίσεις τις στρεβλώσεις σου και να αναλογιστείς σωστά ποιο ήταν το λάθος σου; Αυτό δεν μπορεί να σε βοηθήσει να διορθώσεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό; (Ναι, μπορεί.) Για να το πετύχεις αυτό, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια. Εφόσον οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια, μπορούν να εξαλείψουν τις παρανοήσεις τους για τον Θεό, και μόλις τις εξαλείψουν, μπορούν να υποταχθούν σε όλες Του τις ρυθμίσεις. Αν μπορέσεις να εξαλείψεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό, τότε εξετάζοντας την εξορία των Ιουδαίων απ’ την Ιουδαία, θα πεις: «Η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο, απέναντι στα δημιουργήματά Του, δεν είναι μόνο αυτή της αγάπης, αλλά ο Θεός καθοδηγεί και με την πάταξη και την εξορία. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να επιλέγουν τι στάση θα κρατήσουν απέναντι στον Θεό· πρέπει να έχουν στάση υποταγής, όχι αντίστασης». Από την οπτική των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών του ανθρώπου, η στάση του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους φαινόταν αδιάφορη, αλλά αν την εξετάσουμε τώρα, ο Θεός έκανε απίστευτη δουλειά· όλα όσα φανέρωσε αποτελούσαν δίκαιη διάθεση. Ο Θεός μπορεί να χαρίζει χάρη και ευλογίες στους ανθρώπους, και να τους δίνει τον επιούσιο άρτο, αλλά μπορεί επίσης και να τα αφαιρέσει όλα αυτά. Αυτή είναι η εξουσία, η ουσία και η διάθεση του Θεού.