Τι κάνει ο Θεός ενώ οι άνθρωποι οδεύουν στο να αποκτήσουν ειλικρινή πίστη σ’ Εκείνον; (Διαφωτίζει, καθοδηγεί, ενορχηστρώνει περιβάλλοντα, και μετά παίρνει την αλήθεια και τη μεταδίδει στους ανθρώπους.) Όταν ο Πέτρος δέχθηκε επίπληξη απ’ τον Κύριο Ιησού, αυτό ήταν η έκθεση, η κρίση και η καταδίκη του Θεού προς αυτόν. Πρέπει οι άνθρωποι να τα βιώσουν αυτά για να αποκτήσουν πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό; (Ναι.) Γιατί πρέπει να τα βιώσουν αυτά τα πράγματα; Θα ήταν αδύνατον χωρίς αυτά; Είναι δυνατόν να προσπεράσεις την κρίση, την έκθεση, την επίπληξη, την πειθαρχία, τη μομφή, ακόμα και την κατάρα; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι ο Κύριος Ιησούς είχε συζητήσει φιλικά το θέμα με τον Πέτρο αντί να τον επιπλήξει, και του έλεγε: «Πέτρο, ξέρω ότι έχεις καλές προθέσεις σ’ αυτά που λες, αλλά μην ξαναμιλήσεις έτσι. Μην εμποδίζεις το σχέδιό Μου με τις ανθρώπινες προθέσεις σου. Μη μιλάς εκ μέρους του Σατανά και μη φέρεσαι σαν διέξοδος του Σατανά. Στο εξής να είσαι πιο προσεκτικός και να μη λες ανοησίες. Πριν μιλήσεις, να σκέφτεσαι προσεκτικά αν τα λόγια σου είναι σωστά και αν θα λυπήσουν ή θα θυμώσουν τον Θεό». Θα είχε αποτέλεσμα αυτός ο τρόπος; (Όχι.) Γιατί όχι; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει πάρα πολύ τους ανθρώπους και οι ρίζες τις διαφθοράς τους φτάνουν πολύ βαθιά. Ζουν με βάση τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Όλες οι σκέψεις, οι πράξεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αντιλήψεις τους, όλοι τους οι στόχοι και οι κατευθύνσεις της ζωής τους, και τα κίνητρα για όλα όσα λένε και όσα κάνουν προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Θα ήταν σωστό να μην τους επιπλήττει ο Θεός; Θα καταλάβαιναν σε μια τέτοια περίπτωση τη σοβαρότητα του προβλήματος; Θα μπορούσε να εξαλειφθεί η ρίζα της αμαρτίας τους; (Όχι.) Αν δεν εξαλειφθεί η ρίζα της αμαρτίας τους, μπορούν να υποτάσσονται στον Θεό; (Όχι.) Έγινε, λοιπόν, φανερό τώρα αν είναι καλό ή κακό το να καταδικάζει και να καταριέται τους ανθρώπους ο Θεός; (Είναι καλό.) Είναι καλό ο Θεός να φανερώνει τους ανθρώπους; (Ναι.) Τι φανερώνει στους ανθρώπους; (Φανερώνει τις αδυναμίες τους, το ανάστημά τους και την εμπιστοσύνη τους στον Θεό.) Φανερώνει πλήρως τους ανθρώπους. Τα δόγματα που διατηρείς, τα συνθήματα που επαναλαμβάνεις διαρκώς, τα πιστεύω σου, ο σου ζήλος και οι καλές προθέσεις που έχεις φαινομενικά δεν είναι αυτά που εγκρίνει ο Θεός. Δεν είναι αυτά που θέλει Εκείνος. Όσο ζήλο κι αν έχεις και όσο μακριά και αν ταξιδεύεις, δείχνει αυτό ότι διαθέτεις την αλήθεια; Δείχνει ότι έχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό; (Όχι.) Ο Θεός δεν εγκρίνει αυτά τα πράγματα. Η ανθρώπινη καλοσύνη και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων είναι άχρηστες. Για να αποκτήσει κανείς την έγκριση του Θεού και για να έχει ειλικρινή πίστη στον Θεό, πρέπει να βιώσει τις διάφορες μεθόδους με τις οποίες εργάζεται ο Θεός: την έκθεση, την κρίση, την καταδίκη, τις κατάρες —κάποιες φορές ακόμη και την πειθαρχία και την τιμωρία. Πρέπει να τα φοβόμαστε αυτά τα πράγματα; Όχι, δεν πρέπει να τα φοβόμαστε. Έχουν μέσα τους την πρόθεση του Θεού, το στοργικό ενδιαφέρον και την αγάπη Του. Αξίζει να υποστούμε αυτήν τη δυσκολία! Ο Θεός κάνει αυτά τα πράγματα και χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους για να επιτελέσει το έργο Του πάνω στους ανθρώπους. Αυτό δείχνει ότι ο Θεός περιμένει πράγματα από τους ανθρώπους και θέλει να κερδίσει κάτι απ’ αυτούς. Δεν τα κάνει τυχαία αυτά τα πράγματα, χωρίς λογική ή βασισμένος σε φαντασιοκοπίες. Αυτά αντικατοπτρίζουν απόλυτα την πρόθεση του Θεού. Ποια είναι η πρόθεση του Θεού; Θέλει να οδηγήσει τους ανθρώπους στην ειλικρινή πίστη στον Θεό και να τους κάνει ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, ν’ απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να πετύχουν τη σωτηρία.

Πείτε Μου, ο Πέτρος, αφού αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές, έκανε αυτοκριτική σχετικά με την πίστη του; (Ναι.) Οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια, κάνουν αυτοκριτική όταν συναντούν αποτυχίες και δυσκολίες. Ο Πέτρος σίγουρα θα έκανε αυτοκριτική. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Αν βρεθούν αντιμέτωποι με μια κατάσταση όπως αυτή του Πέτρου, τότε θα πουν: «Μπορεί να αρνήθηκα τον Κύριο τρεις φορές, αλλά η συνθήκη ήταν ιδιαίτερη. Ποιος δεν θα ένιωθε ανησυχία, φόβο και αδυναμία σε μια τέτοια ιδιαίτερη συνθήκη; Δεν έγινε και τίποτα. Η αγάπη μου για τον Κύριο παραμένει μεγάλη, η καρδιά μου φλέγεται με ζήλο, το πνεύμα μου είναι δυνατό. Δεν θα φύγω ποτέ, δεν θα εγκαταλείψω ποτέ τον Κύριο! Το ότι αρνήθηκα τον Κύριο τρεις φορές δεν είναι παρά ένα μικρό λαθάκι, μάλλον ο Θεός δεν θα το θυμάται. Άλλωστε, έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό». Τι είδους αυτοκριτική είναι αυτή; Είναι αυτή η στάση της αποδοχής της αλήθειας; Είναι αυτός τρόπος να πετύχει κανείς πραγματική εμπιστοσύνη; (Όχι.) Τι θα γινόταν αν ο Πέτρος σκεφτόταν: «Κύριε, Εσύ ξέρεις τους ανθρώπους πολύ καλά. Πώς μπόρεσες, λοιπόν, να στοιχηματίσεις ότι θα έκανα κάτι τέτοιο; Δεν έπρεπε να προβλέψεις ότι θα Σε αρνηθώ. Αντιθέτως, έπρεπε να προβλέψεις ότι θα Σε αναγνώριζα τρεις φορές. Αυτό θα ήταν τέλειο, και τότε θα μπορούσα να Σ’ ακολουθώ με το κεφάλι μου ψηλά. Επιπλέον, αυτό θα έδειχνε τη μεγάλη μου εμπιστοσύνη σ’ Εσένα και η πρόβλεψή Σου θα έβγαινε αληθινή. Έτσι θα ήμασταν και οι δύο ευχαριστημένοι. Πόσο πιστεύω σ’ Εσένα, πραγματικά! Πρέπει να με οδηγήσεις στην τελείωση και να μου δώσεις την αξιοπρέπειά μου, όχι να μ’ επιπλήξεις! Δεν έπρεπε να μου φερθείς έτσι! Είμαι ο αξιοπρεπής Πέτρος. Δεν έπρεπε ποτέ να πω λόγια που αρνούνται τον Θεό. Είναι πολύ ντροπιαστικό και επαίσχυντο! Γιατί μου φόρτωσες τέτοιο βάρος; Γιατί δεν διάλεξες κάποιον άλλον; Αυτό που έκανες δεν ήταν δίκαιο! Αν και παραδέχομαι ότι Σ’ αρνήθηκα, ήταν ανάγκη να με αποκαλύψεις έτσι ώστε όλοι να δουν την ντροπή μου; Τι θα κάνω από εδώ και πέρα; Θα μπορώ ακόμα να λάβω στο μέλλον έναν καλό προορισμό; Δεν σημαίνει αυτό ότι με εγκατέλειψες; Βαθιά μέσα μου νιώθω ότι αυτό δεν είναι δίκαιο». Είναι σωστό ή λάθος να επιχειρηματολογεί κανείς έτσι με τον Θεό; (Είναι λάθος.) Τι είδους κατάσταση είναι αυτή; Εδώ ο Πέτρος είναι ανυπάκουος και διαμαρτύρεται. Διαμαρτύρεται ότι το έργο του Θεού δεν συμμορφώνεται με τις δικές του αντιλήψεις και προτιμήσεις. Αυτό τον κάνει να ρεζιλεύεται και να μην μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά. Εδώ έχει ανθρώπινες επιλογές, ανθρώπινα παράπονα, ανυπακοή, αντίσταση και αποστασία, και όλα αυτά είναι διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν κάποιος σκέφτεται και πράττει έτσι, όταν έχει τέτοια στάση και κατάσταση, αυτό είναι προφανώς λάθος. Αν οι άνθρωποι σκέφτονται και πράττουν έτσι, και ο Θεός δεν τους επιπλήξει, μπορούν να αναπτύξουν ειλικρινή πίστη αφού φανερωθούν; Μπορούν να έχουν πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό; (Όχι.) Τι αποτέλεσμα θα έχουν όσοι διαμαρτύρονται, επαναστατούν, αντιστέκονται και απορρίπτουν αυτά που φανερώνει σ’ εκείνους ο Θεός και απέναντι στον τρόπο που τους φέρεται; Τι φέρνει αυτό στις ζωές τέτοιων ανθρώπων; Το πρώτο πράγμα που φέρνει είναι απώλεια. Ποια είναι η επίπτωση της απώλειας; Όπως το βλέπει ο Θεός, είσαι πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν αξίζει αντιμετωπιστείς. Ό,τι κι αν σου συμβεί, πάντα έχεις επιλογές και πάντα έχεις τις δικές σου προτιμήσεις, το δικό σου θέλημα, τις δικές σου απόψεις, τις δικές σου φαντασιοκοπίες, τις δικές σου αντιλήψεις και τα δικά σου συμπεράσματα. Γιατί, λοιπόν, εξακολουθείς να πιστεύεις στον Θεό; Για σένα, ο Θεός είναι απλώς το αντικείμενο της πεποίθησής σου και το πνευματικό σου στήριγμα. Δεν χρειάζεσαι τον Θεό, τα λόγια Του, την αλήθεια Του ή την παροχή ζωής Του, και σίγουρα δεν χρειάζεσαι τον Θεό να σου κάνει κριτική που σου προκαλεί πολύ πόνο. Απαντώντας σε αυτά, ο Θεός λέει: «Αυτό είναι εύκολο, δεν χρειάζεται να σου τα κάνω αυτά. Αλλά υπάρχει ένα θέμα: πρέπει να Μ’ αφήσεις. Έχεις το δικαίωμα των επιλογών σου, αλλά έχω κι Εγώ το δικαίωμα να κάνω επιλογές. Μπορείς να επιλέξεις να μην αποδεχθείς τον δικό Μου τρόπο της σωτηρίας σου, όπως κι Εγώ μπορώ να επιλέξω να μη σε σώσω». Σημαίνει αυτό ότι εσύ και ο Θεός δεν έχετε καμία σχέση πια μεταξύ σας; Είναι αυτή η ελευθερία του Θεού; (Ναι.) Έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό ο Θεός; (Ναι.) Έχουν δικαίωμα οι άνθρωποι να μην αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού; (Ναι.) Και οι άνθρωποι έχουν αυτό το δικαίωμα. Μπορείς να εγκαταλείψεις ή να αρνηθείς τη σωτηρία που έχει ο Θεός για εσένα, αλλά στο τέλος, εσύ θα υποστείς την απώλεια. Όχι μόνο δεν θα οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό, αλλά Εκείνος θα σε αποστρέφεται, θα σε απορρίψει και θα σ’ αποκλείσει. Στο τέλος, θα τιμωρηθείς διπλά. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμά σου. Αυτά τα κακά σε περιμένουν! Επομένως, οι άνθρωποι που θέλουν να σωθούν πρέπει να επιλέγουν να υποτάσσονται στο έργο του Θεού. Μόνο έτσι μπορούν ν’ αναπτύξουν πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και να πετύχουν ειλικρινή πίστη σ’ Εκείνον. Τέτοια πίστη παράγεται σταδιακά κατά τη διαδικασία υποταγής στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού.

Η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων κρύβεται στις προθέσεις που έχουν πίσω από τα λόγια και τις πράξεις τους, στη στάση τους απέναντι στα πράγματα, στην κάθε σκέψη και ιδέα τους, κρύβεται στις απόψεις τους, στην κατανόησή τους, στις αντιλήψεις τους, στις στάσεις, στις επιθυμίες και στις απαιτήσεις τους γύρω από την αλήθεια, τον Θεό και το έργο Του. Φανερώνεται από τα λόγια των ανθρώπων και τις πράξεις τους χωρίς εκείνοι να το καταλαβαίνουν. Πώς μεταχειρίζεται, λοιπόν, ο Θεός αυτά τα πράγματα που υπάρχουν μέσα στους ανθρώπους; Οργανώνει διάφορα περιβάλλοντα προκειμένου να σε εκθέσει. Και δεν θα σε εκθέσει μόνο, αλλά θα σε κρίνει κιόλας. Όταν αποκαλύπτεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, όταν έχεις σκέψεις και ιδέες που αψηφούν τον Θεό, όταν έχεις καταστάσεις και απόψεις που τα βάζουν μαζί Του, όταν έχεις καταστάσεις μέσα από τις οποίες Τον παρερμηνεύεις ή Του αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι σ’ Αυτόν, τότε ο Θεός θα σε επιπλήξει, θα σε κρίνει και θα σε παιδεύσει και, μερικές φορές, θα φτάσει ακόμα και να σε πειθαρχήσει και να σε τιμωρήσει. Και με ποιον στόχο σε πειθαρχεί και σε επιπλήττει; (Για να μας κάνει να μετανοήσουμε και ν’ αλλάξουμε.) Ναι, είναι για να σε κάνει να μετανοήσεις. Όταν ο Θεός σε πειθαρχεί και σε επιπλήττει, σου επιτρέπει να αλλάξεις την πορεία σου. Αυτό γίνεται για να σε κάνει να καταλάβεις ότι οι σκέψεις σου είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και ότι είναι λανθασμένες. Τα κίνητρά σου είναι γέννημα του Σατανά, προέρχονται από τη θέληση του ανθρώπου και δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, είναι ασύμβατα με τον Θεό, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις Του. Ο Θεός τα αποστρέφεται και τα μισεί, προκαλούν την οργή Του, ακόμα και την κατάρα Του. Αφού το καταλάβεις αυτό, πρέπει ν’ αλλάξεις τα κίνητρα και τη συμπεριφορά σου. Και πώς αλλάζουν αυτά; Πρώτον, πρέπει να υποτάσσεσαι στον τρόπο που σε μεταχειρίζεται ο Θεός και να υποτάσσεσαι στα περιβάλλοντα και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχεδιάζει για σένα. Μην ψάχνεις να βρεις λάθη, μην προβάλλεις αντικειμενικές δικαιολογίες και μην αποφεύγεις τις ευθύνες σου. Δεύτερον, να αναζητάς την αλήθεια που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι και στην οποία πρέπει να εισέλθουν σε καθετί που κάνει ο Θεός. Ο Θεός σού ζητά να τα κατανοήσεις όλα αυτά. Θέλει να αναγνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και τη σατανική σου ουσία, ώστε να μπορείς να υποτάσσεσαι στα περιβάλλοντα που Εκείνος οργανώνει για εσένα και, τελικά, να είσαι ικανός να κάνεις πράξη, σύμφωνα με τις προθέσεις Του, τις απαιτήσεις που έχει από σένα. Τότε θα έχεις περάσει τη δοκιμασία. Μόλις σταματήσεις να αντιστέκεσαι και να εναντιώνεσαι στον Θεό, τότε θα πάψεις να διαφωνείς με τον Θεό και θα μπορείς να υποταχθείς. Όταν ο Θεός λέει, «Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά», εσύ απαντάς: «Αν ο Θεός λέει ότι είμαι ο Σατανάς, τότε είμαι ο Σατανάς. Αν και δεν καταλαβαίνω τι λάθος έχω κάνει ούτε γιατί λέει ο Θεός ότι είμαι ο Σατανάς, εφόσον με διατάζει να πάω πίσω Του, δεν θα διστάσω. Πρέπει να αναζητήσω τις επιθυμίες του Θεού». Όταν ο Θεός λέει ότι η φύση των πράξεών σου είναι σατανική, εσύ λες: «Αναγνωρίζω ό,τι λέει ο Θεός, τα αποδέχομαι όλα». Τι στάση είναι αυτή; Είναι υποταγή. Είναι υποταγή όταν ναι μεν μπορείς να αποδεχτείς διστακτικά αυτό που λέει ο Θεός ότι είσαι διάβολος σατανάς, μα, όταν λέει ότι είσαι κτήνος, δεν μπορείς να το αποδεχτείς και είσαι ανίκανος να υποταχθείς; Υποταγή σημαίνει να συμμορφώνεσαι και να αποδέχεσαι πλήρως, να μη διαφωνείς ούτε να θέτεις όρους. Σημαίνει να μην αναλύεις το αίτιο και το αποτέλεσμα, όποιοι κι αν είναι οι αντικειμενικοί λόγοι, και να σε απασχολεί μόνο η αποδοχή. Όταν οι άνθρωποι έχουν επιτύχει μια τέτοια υποταγή, βρίσκονται πιο κοντά στην ειλικρινή πίστη στον Θεό. Όσο περισσότερο ενεργεί ο Θεός, και όσο περισσότερα βιώνεις, τόσο περισσότερο αληθινή γίνεται για σένα η κυριαρχία του Θεού επί των πάντων, τόσο θα αυξηθεί η εμπιστοσύνη σου στον Θεό και τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι το εξής: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά, τίποτα από αυτά δεν είναι κακό. Δεν πρέπει να είμαι επιλεκτικός, μα οφείλω να υποτάσσομαι. Ευθύνη μου, υποχρέωσή μου και καθήκον μου είναι να υποτάσσομαι. Αυτό οφείλω να κάνω ως δημιούργημα. Αν δεν μπορώ καν να υποταχθώ στον Θεό, τότε τι είμαι; Είμαι ένα κτήνος, είμαι διάβολος!» Δεν δείχνει αυτό ότι τώρα έχεις ειλικρινή πίστη; Μόλις φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα είσαι αστιγμάτιστος, κι έτσι θα είναι εύκολο να σε χρησιμοποιήσει ο Θεός, ενώ θα είναι και εύκολο για σένα να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Όταν έχεις την έγκριση του Θεού, θα μπορείς να κερδίσεις τις ευλογίες Του. Επομένως, υπάρχουν πολλά μαθήματα που μπορεί να πάρει κανείς όταν έχει υποταγή.

Ο Πέτρος διέθετε αληθινή υποταγή στον Θεό. Όταν ο Θεός είπε: «Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά», εκείνος δεν μίλησε και έκανε αυτοκριτική. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αν ο Θεός πει: «Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά», εκείνοι θα πουν: «Ποιον λες Σατανά; Δεν μπορείς να λες ότι είμαι εγώ ο Σατανάς. Να λες ότι είμαι εκλεκτός από τον Θεό. Αυτό μάλιστα. Αυτό θα μπορούσα να το δεχτώ και να υποταχθώ σε αυτό. Αν Εσύ λες ότι είμαι ο Σατανάς, τότε δεν μπορώ να υποταχθώ». Αν δεν μπορείς να υποταχθείς, έχεις τότε πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό; Έχεις πραγματική υποταγή; (Όχι.) Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην υποταγή και την πραγματική εμπιστοσύνη; Μόνο όταν έχεις ειλικρινή πίστη έχεις και πραγματική υποταγή. Μόνο όταν υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό μπορεί να χτιστεί σιγά-σιγά μέσα σου η πραγματική εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν. Κερδίζεις την πραγματική εμπιστοσύνη στη διαδικασία της αληθινής υποταγής στον Θεό. Αν, όμως, δεν έχεις πραγματική εμπιστοσύνη, τότε μπορείς να υποτάσσεσαι στ’ αλήθεια στον Θεό; (Όχι.) Αυτά τα πράγματα είναι συνδεδεμένα και δεν είναι θέμα κανονισμών ή λογικής. Η αλήθεια δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι λογική. Οι αλήθειες είναι αλληλένδετες και απολύτως αδιαχώριστες. Αν λες: «Για να υποτάσσεσαι στον Θεό, πρέπει να Τον εμπιστεύεσαι. Κι αν εμπιστεύεσαι τον Θεό, πρέπει να υποτάσσεσαι σε Αυτόν», αυτό είναι ένας κανονισμός, μία φράση, μία θεωρία, μια άποψη που ακούγεται μεγαλόπνοη! Τα ζητήματα της ζωής δεν είναι κανονισμοί. Λες συνέχεια ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο μόνος σωτήρας σου και ο ένας αληθινός Θεός. Του έχεις, όμως πραγματική εμπιστοσύνη; Σε τι βασίζεσαι για να παραμείνεις σταθερός όταν συναντάς αντιξοότητες; Πολλοί άνθρωποι αποδέχονται τον Παντοδύναμο Θεό επειδή έχει εκφράσει τόσες αλήθειες. Τον αποδέχονται προκειμένου να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Όμως, όταν έρχονται αντιμέτωποι με συλλήψεις και δεινά, πολλοί παραιτούνται, κρύβονται στα σπίτια τους και δεν τολμούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Τότε, τα λόγια που είπες: «Πιστεύω στην κυριαρχία του Θεού, πιστεύω στον έλεγχο του Θεού πάνω στη μοίρα του ανθρώπου, και ότι η μοίρα μου βρίσκεται στα χέρια του Θεού», χάνονται χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Δεν ήταν για σένα τίποτα παραπάνω από συνθήματα. Αφού δεν τολμάς να κάνεις πράξη και να βιώνεις αυτά τα λόγια και δεν ζεις σύμφωνα μ’ αυτά, έχεις πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό; Η ουσία του να έχεις πίστη στον Θεό δεν είναι να πιστεύεις στο όνομα του Θεού, αλλά να πιστεύεις στο γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων. Πρέπει αυτό το γεγονός να το μετατρέψεις σε ζωή σου, να το μετατρέψεις στην πραγματική μαρτυρία της ζωής σου. Πρέπει να ζεις σύμφωνα με αυτά τα λόγια. Δηλαδή, να επιτρέπεις σε αυτά τα λόγια να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σου, και την κατεύθυνση και τους στόχους αυτών που κάνεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις. Γιατί πρέπει να ζεις σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι καταφέρνεις να πας σε μια ξένη χώρα για να πιστέψεις στον Θεό και να εκτελέσεις το καθήκον σου, και πιστεύεις ότι αυτό είναι καλό. Η κυριαρχία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα δεν υπάρχει στο εξωτερικό. Εκεί δεν διώκονται οι πεποιθήσεις. Η πίστη στον Θεό δεν βάζει σε κίνδυνο τη ζωή σου, οπότε δεν χρειάζεται να παίρνεις ρίσκα. Αντιθέτως, οι πιστοί του Θεού στην ηπειρωτική Κίνα κινδυνεύουν να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή. Ζουν στο λημέρι του διαβόλου και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Τότε, μια μέρα, ο Θεός λέει: «Πιστεύεις στον Θεό στο εξωτερικό εδώ και χρόνια και έχεις αποκτήσει κάποια εμπειρία ζωής. Υπάρχει ένα μέρος στην ηπειρωτική Κίνα όπου οι αδελφοί κι οι αδελφές είναι ανώριμοι ως προς τη ζωή. Πρέπει να επιστρέψεις και να γίνεις ο ποιμένας τους». Τι θα έκανες εάν σου παρουσιαζόταν αυτή η ευθύνη; (Θα υποτασσόμουν και θα τη δεχόμουν.) Μπορεί να την αποδεχόσουν εξωτερικά, αλλά βαθιά μέσα σου θα ένιωθες ανησυχία. Στο κρεβάτι σου τη νύχτα θα έκλαιγες και θα προσευχόσουν στον Θεό: «Θεέ μου, Εσύ ξέρεις την αδυναμία μου. Το ανάστημά μου είναι υπερβολικά μικρό. Ακόμα και να επέστρεφα στην ηπειρωτική χώρα, δεν θα μπορούσα να γίνω ο ποιμένας του εκλεκτού λαού του Θεού! Δεν μπορείς να επιλέξεις να πάει κάποιος άλλος; Αυτή η αποστολή δόθηκε σ’ εμένα, και θέλω να πάω. Αλλά φοβάμαι ότι, αν πάω, δεν θα την εκτελέσω καλά, δεν θα μπορώ να επιτελέσω το καθήκον μου ικανοποιητικά και δεν θα καταφέρω να ανταποκριθώ στις προθέσεις Σου! Δεν μπορώ να μείνω στο εξωτερικό για άλλα δύο χρόνια;» Τι επιλογή κάνεις τότε; Δεν αρνείσαι τελείως να πας αλλά ούτε και συμφωνείς απόλυτα να το κάνεις. Αυτό είναι έμμεση αποφυγή. Είναι αυτό υποταγή στον Θεό; Είναι η πιο ξεκάθαρη αποστασία ενάντια σ’ Αυτόν. Το να μη θέλεις να επιστρέψεις σημαίνει ότι διαθέτεις συναισθήματα αντίστασης. Το γνωρίζει αυτό ο Θεός; (Το γνωρίζει.) Ο Θεός θα πει: «Μην πας. Δεν είμαι σκληρός μαζί σου, απλώς σου δίνω μια δοκιμασία». Με αυτόν τον τρόπο, σε φανέρωσε. Αγαπάς τον Θεό; Υποτάσσεσαι στον Θεό; Έχεις πραγματική εμπιστοσύνη; (Όχι.) Είναι αυτό αδυναμία; (Όχι.) Είναι αποστασία, είναι εναντίωση στον Θεό. Η δοκιμασία αυτή αποκάλυψε ότι δεν έχεις πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, δεν έχεις πραγματική υποταγή, δεν πιστεύεις ότι ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων. Λες: «Αφού φοβάμαι, δικαιολογημένα επιλέγω να μην πάω. Όσο η ζωή μου κινδυνεύει, μπορώ να αρνηθώ. Δεν χρειάζεται να αποδεχθώ αυτήν την αποστολή και μπορώ να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι. Μπορώ να είμαι γεμάτος διαμαρτυρίες και παράπονα». Τι είδους εμπιστοσύνη είναι αυτή; Δεν υπάρχει πραγματική εμπιστοσύνη εδώ. Όσο υψηλά και αν είναι τα συνθήματα που απαγγέλεις, θα έχουν αποτέλεσμα τώρα; Κανένα. Θα έχουν αποτέλεσμα οι όρκοι σου; Θα έχει αποτέλεσμα αν άλλοι άνθρωποι συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και προσπαθήσουν να σε μεταπείσουν; (Όχι.) Ακόμα και αν πας τελικά διστακτικά στην Κίνα μετά την προσπάθεια που έχουν κάνει για να σε μεταπείσουν, θα είναι αυτό αληθινή υποταγή; Ο Θεός δεν θέλει να υποτάσσεσαι με αυτόν τον τρόπο. Αν πας χωρίς να το θες, μάταια θα πας. Ο Θεός δεν θα επιτελέσει έργο σ’ εσένα και εσύ δεν θα κερδίσεις τίποτα απ’ αυτό. Ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να κάνουν τίποτα. Πρέπει να θέλεις. Αν δεν θέλεις να πας, αν προτιμάς να ακολουθήσεις κάποιον άλλον τρόπο και μονίμως ψάχνεις τρόπο να ξεφύγεις, ν’ απορρίψεις και ν’ αποφύγεις, τότε δεν χρειάζεται να πας. Όταν το ανάστημά σου μεγαλώσει αρκετά κι έχεις τέτοια εμπιστοσύνη, τότε θα ζητήσεις εθελοντικά να πας, λέγοντας: «Θα πάω εγώ, ακόμα και αν δεν πάει κανένας άλλος. Αυτήν τη φορά πραγματικά δεν φοβάμαι, θα ρισκάρω τη ζωή μου! Ο Θεός δεν δίνει τη ζωή; Τι έχει πια ο Σατανάς που είναι τόσο τρομακτικό; Είναι παιχνιδάκι στα χέρια του Θεού και δεν τον φοβάμαι! Αν δεν με συλλάβουν, αυτό θα οφείλεται στη χάρη του Θεού και στο έλεός Του. Αν οι συνθήκες είναι τέτοιες που θα με συλλάβουν, τότε θα είναι επειδή ο Θεός το επέτρεψε. Ακόμα κι αν πεθάνω στη φυλακή, πάλι πρέπει να μαρτυρήσω περί του Θεού! Πρέπει να δείξω αυτήν την αποφασιστικότητα. Θα παραδώσω τη ζωή μου στον Θεό. Θα συγκεντρώσω όσα κατάλαβα, βίωσα κι έμαθα στη ζωή, και θα συναναστραφώ σχετικά μ’ αυτά με τους αδελφούς και τις αδελφές που δεν έχουν κατανόηση και γνώση. Έτσι, θα μπορέσουν κι εκείνοι να έχουν την ίδια εμπιστοσύνη και αποφασιστικότητα μ’ εμένα, και να έρθουν ενώπιον του Θεού και να μαρτυρήσουν περί Αυτού. Πρέπει να λαμβάνω υπόψη μου τις προθέσεις του Θεού και να κουβαλήσω αυτό το βαρύ φορτίο. Δεν φοβάμαι, ακόμη κι αν αυτό το βαρύ φορτίο απαιτεί από μένα να πάρω ρίσκα και να θυσιάσω τη ζωή μου. Δεν σκέφτομαι πια τον εαυτό μου. Έχω τον Θεό, η ζωή μου είναι στα χέρια Του και θα υποταχθώ εθελοντικά στις ενορχηστρώσεις Του και στις διευθετήσεις Του». Αφού επιστρέψεις, θα χρειαστεί να υποφέρεις σ’ αυτό το περιβάλλον. Μπορεί να γεράσεις γρήγορα, τα μαλλιά σου θ’ ασπρίσουν και το πρόσωπό σου θα γεμίσει ρυτίδες. Μπορεί ν’ αρρωστήσεις ή να σε συλλάβουν και να σε καταδιώξουν, ή ακόμα και να βρεθείς σε θανάσιμο κίνδυνο. Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτά τα προβλήματα; Αυτό περιλαμβάνει και πάλι πραγματική εμπιστοσύνη. Κάποιοι άνθρωποι επιστρέφουν με μια έκρηξη αποφασιστικότητας. Όμως, τι θα κάνουν όταν έρθουν αντιμέτωποι με αυτές τις δυσκολίες στην επιστροφή τους; Πρέπει να διακινδυνεύσεις και να πιστέψεις στην κυριαρχία του Θεού. Ακόμα κι αν γεράσεις λίγο ή αρρωστήσεις, αυτά είναι ασήμαντα θέματα. Αν αμαρτήσεις ενάντια στον Θεό και αρνηθείς την αποστολή απ’ Αυτόν, θα χάσεις την ευκαιρία σου να τελειωθείς από τον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή. Αν στη ζωή σου αμαρτήσεις ενάντια στον Θεό και αρνηθείς την αποστολή Του, αυτό το στίγμα δεν θα ξεθωριάσει ποτέ! Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, τότε αυτό δεν εξαργυρώνεται με όσα χρόνια νιότης κι αν έχεις. Ποιο είναι το νόημα να έχεις ένα υγιές και δυνατό σώμα; Ποιο είναι το νόημα να έχεις όμορφο πρόσωπο και ωραία σιλουέτα; Ακόμα και αν ζήσεις μέχρι τα ογδόντα και το μυαλό σου είναι ακόμα κοφτερό, αν εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις το νόημα έστω και μίας πρότασης που έχει πει ο Θεός, αυτό δεν θα ήταν αξιολύπητο; Θα ήταν φοβερά αξιολύπητο! Άρα, ποιο είναι το πιο σημαντικό και πολύτιμο πράγμα που πρέπει οι άνθρωποι να κατακτήσουν όταν έρχονται ενώπιον του Θεού; Είναι η ειλικρινής πίστη στον Θεό. Ό,τι και αν σου συμβαίνει, αν υποταχθείς αμέσως, ακόμα κι αν έχεις αρχικά κάποιες μικρές παρανοήσεις για τον Θεό ή δεν καταλαβαίνεις πλήρως γιατί φέρεται έτσι ο Θεός, δεν θα είσαι αρνητικός και αδύναμος. Όπως είπε ο Πέτρος: «Ακόμη κι αν ο Θεός έπαιζε με τους ανθρώπους σαν να ήταν παιχνίδια, τι παράπονο θα είχαν οι άνθρωποι;» Αν σου λείπει έστω και αυτή η μικρή εμπιστοσύνη, μπορείς ακόμα να δείχνεις τόση υποταγή όση ο Πέτρος; Πολύ συχνά, αυτά που σου κάνει ο Θεός είναι σωστά και λογικά, σύμφωνα με το ανάστημά σου, τις φαντασιοκοπίες σου και τις αντιλήψεις σου. Ο Θεός λειτουργεί σύμφωνα με το ανάστημά σου. Αν δεν μπορείς ακόμα να το αποδεχθείς, μπορείς να πετύχεις τέτοια υποταγή σαν του Πέτρου; Αυτό θα ήταν ακόμα πιο αδύνατον. Επομένως, πρέπει να επιδιώκεις αυτήν την κατεύθυνση και αυτόν τον στόχο. Μόνο τότε θα μπορείς να πετύχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό.

Αν οι άνθρωποι δεν έχουν ειλικρινή πίστη, μπορούν να υποταχθούν στον Θεό; Σε αυτό δύσκολα μπορεί να δοθεί απάντηση. Οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν αληθινά στον Θεό μόνο αν έχουν πραγματική εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον. Έτσι ακριβώς είναι. Αν δεν υποταχθείς αληθινά στον Θεό, δεν θα έχεις άλλες ευκαιρίες να λάβεις τη διαφώτιση, την καθοδήγηση ή την τελείωσή Του. Θα έχεις διώξει όλες τις ευκαιρίες να σε οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός. Δεν τις θέλεις. Τις αρνείσαι, τις αποφεύγεις και διαρκώς υπεκφεύγεις. Διαλέγεις πάντα ένα περιβάλλον με τις ανέσεις της σάρκας, χωρίς βάσανα. Αυτό είναι πρόβλημα! Δεν μπορείς έτσι να βιώσεις το έργο του Θεού. Δεν μπορείς να βιώσεις την καθοδήγηση του Θεού, την ηγεσία και την προστασία Του. Δεν μπορείς έτσι να δεις τις πράξεις του Θεού. Κατά συνέπεια, δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και την πραγματική εμπιστοσύνη —δεν θα κερδίσεις τίποτα! Αν δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια και δεν μπορείς να κερδίσεις τον λόγο του Θεού για να τον κάνεις ζωή σου, μπορείς να κερδηθείς από τον Θεό; Όχι βέβαια. Ποιο είναι το βασικό πράγμα που σκοπεύεις να κερδίσεις από τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την τελείωση από τον Θεό; Κερδίζεις την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο λόγος του Θεού γίνεται η πραγματικότητά σου, η πηγή της ζωής σου και η αρχή, η βάση και το κριτήριο για τις πράξεις σου. Όταν είναι έτσι τα πράγματα, τι βιώνεις; Έχεις ακόμα διεφθαρμένη διάθεση; (Όχι.) Θα σου πει ο Θεός: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά»; (Δεν θα το κάνει.) Τι θα πει ο Θεός; Ποιος ήταν ο ορισμός που έδωσε ο Θεός στον Ιώβ; (Έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, είναι τέλειος άνθρωπος.) Αυτά τα λόγια είναι κατάλληλα για να τα αναφέρουμε εδώ. Θα είναι εύκολο να αποκτήσετε τον τίτλο και τον ορισμό που έδωσε ο Θεός στον Ιώβ; (Όχι.) Δεν είναι εύκολο. Θα πρέπει να ικανοποιείς την καρδιά του Θεού σε όλα τα ζητήματα, να αναζητάς παντού τις προθέσεις Του, να πράττεις σύμφωνα με τις προθέσεις Του και να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Αν λες απλώς ότι θα υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού, αλλά μετά προσπαθείς να αναλύσεις γιατί σου τυχαίνουν συγκεκριμένες συνθήκες, άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα, έχεις παράπονα και παρανοήσεις και παρερμηνεύεις τις προθέσεις του Θεού, αυτό θα Του προκαλέσει θλίψη! Αν δεν θέλεις τον Θεό, τότε ούτε Εκείνος θα σε θέλει. Δεν θα έχετε καμιά σχέση μεταξύ σας. Δεν θα ήταν κακό αν εξελίσσονταν έτσι τα πράγματα; Αν δεν είσαι δημιούργημα, ο Θεός δεν είναι ο Κυρίαρχος για σένα ούτε ο Θεός σου. Πώς θα σε ορίσει ο Θεός στο τέλος; «Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Θέλετε να ειπωθούν αυτά τα λόγια για σας; (Όχι.) Τι σημαίνει αν ειπωθεί κάτι τέτοιο για σας; (Σημαίνει ότι ο Θεός μάς καταδικάζει, μας αποκλείει και μας τιμωρεί.) Αυτό δεν είναι καθόλου καλό! Όταν σε καταδικάζει και σε αποκλείει ο Θεός, δεν είναι το ίδιο όπως όταν σε καταδικάζει κάποιος επικεφαλής ή κάποιος που έχει εξουσία. Εδώ μιλάμε για τον Θεό! Ο Θεός σού δίνει τη ζωή και συντηρεί τη ζωή σου. Τώρα που δεν σε θέλει ο Θεός, μπορείς εσύ να συνεχίσεις να ζεις; (Όχι.) Τι σημαίνει αυτό; Σηματοδοτεί το τελικό αποτέλεσμα για σένα, που δεν είναι καλό πράγμα. Δεν είναι καθόλου καλό σημάδι. Αν πω ότι ένας άνθρωπος έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, και είναι τέλειος άνθρωπος, αυτό είναι καλό σημάδι και σίγουρα ένας τέτοιος άνθρωπος θα λάβει την ευλογία του Θεού. Τι πρέπει να καταλάβετε από τις λέξεις με τις οποίες αξιολόγησε ο Θεός τον Ιώβ; Αν σκεφτείτε τι έτρωγε ο Ιώβ, τι φορούσε, πώς περπατούσε και τι ιδιοσυγκρασία είχε, και προσπαθήσετε να μιμηθείτε αυτά τα πράγματα, τότε το κάνετε εντελώς λάθος. Πρέπει γρήγορα να αναλογιστείτε και να αναζητήσετε τι πρέπει να κάνετε. Να σκεφτείτε: «Πώς το έκανε ο Ιώβ; Τι βίωσε για να λάβει την έγκριση του Θεού; Ο Θεός είπε ότι ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, ότι ήταν τέλειος άνθρωπος. Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Αυτό το είπε ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει να ακολουθήσω το παράδειγμα του Ιώβ, να αναζητήσω μια οδό με φόβο Θεού και ν’ αποφεύγω το κακό, να πασχίζω να γίνω άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και επίσης αποφεύγει το κακό. Αυτό θα κάνει τον Θεό να με εγκρίνει και να μου απονείμει τον ίδιο τίτλο. Θέλω να είμαι τέλειος άνθρωπος στα μάτια του Θεού». Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι σύμφωνος με τις προθέσεις του Θεού.

30 Δεκεμβρίου 2016