Τι είναι η πίστη στον Θεό; Αυτό είναι το πιο πρακτικό ερώτημα, αλλά και η πιο βασική αλήθεια που πρέπει να καταλάβει ένας πιστός. Είναι η πίστη στον Θεό ένα είδος πεποίθησης; Ή μήπως είναι μια κατεύθυνση κι ένας στόχος στη ζωή του ανθρώπου; Βαθιά μέσα σου, ποιος είναι ο απώτερος σκοπός της πίστης; Γιατί θες να έχεις πίστη στον Θεό; Δηλαδή, ποιο είναι το δικό σου πιστεύω; Ποια είναι η βάση και το θεμέλιο της πίστης σου στον Θεό; Ποιο είναι το κίνητρό σου; Μ’ άλλα λόγια, με τι πρόθεση και με τι σκοπό πιστεύεις στον Θεό; Ποιος είναι ο τελικός σκοπός; Αυτά είναι τα πιο πρακτικά ερωτήματα. Μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και Τον αποδέχονται προκειμένου να κερδίσουν ευλογίες. Πιστεύουν στον Θεό για να έχουν κάπου να εναποθέσουν τις ελπίδες τους, κάτι να λαχταρούν και να επιδιώκουν στο βασίλειο στη σκέψη και στο πνεύμα τους. Αυτή είναι η αρχική πρόθεση που κρύβεται πίσω από την πίστη όλων των ανθρώπων στον Θεό. Ωστόσο, όταν φτάσουν στο σημείο να πιστέψουν στον Θεό, όταν έρθουν σε επαφή με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, με το έργο Του και με όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού, χωρίς να το καταλάβουν, οι απόψεις τους για την πίστη αλλάζουν και αποκτούν κάποια κατανόηση της αλήθειας· μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι η πίστη στον Θεό τούς επιτρέπει να αποκτήσουν την αλήθεια, ότι η πίστη είναι το σημαντικότερο πράγμα, ότι μπορεί πραγματικά να αλλάξει τους ανθρώπους με πολλούς τρόπους και τελικά να λύσει το πρόβλημα της ανθρώπινης διαφθοράς. Για να έχετε πίστη στον Θεό, πρέπει πρώτα να δώσετε απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα: Γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό; Ποιος είναι ο σκοπός της πίστης στον Θεό; Ποιο είναι το κίνητρο για την πίστη στον Θεό; Ποια είναι η αρχική επιθυμία και βλέψη που έχει κανείς για να πιστέψει στον Θεό; Πόσο έχετε σκεφτεί αυτά τα ερωτήματα; Έχετε τις σωστές απαντήσεις; (Στην αρχή, πίστευα στον Θεό γιατί ήθελα να κερδίσω ευλογίες. Αφού βίωσα κάποια κρίση και παίδευση από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως επιδίωκα μόνο ευλογίες, πως δεν είχα ίχνος συνείδησης ή λογικής και πως φερόμουν πολύ εγωιστικά. Ένιωσα πως είχα διαφθαρεί σε μεγάλο βαθμό απ’ τον Σατανά κι έτσι λαχταρούσα να γίνω ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική, ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να σταθεί στη θέση που αρμόζει σε ένα δημιούργημα και ν’ ακολουθεί τον Θεό. Σήμερα, μόνο αυτά τα ελάχιστα πράγματα ξέρω.) Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, θέλουν πάντα να κερδίζουν χάρη, να κερδίζουν ευλογίες και προνόμια, να ικανοποιούν διάφορες πνευματικές και σαρκικές ανάγκες και επιθυμίες. Από το πρώτο στάδιο της πίστης τους, κατά το οποίο επιδιώκουν αυτά τα πράγματα, περνούν από πολλά βάσανα και πλέον κατανοούν ότι η πίστη είναι σημαντική για λόγους πολύ μεγαλύτερους απ’ αυτά τα πράγματα. Η σημασία της πίστης είναι πολύ βαθιά και πολύ πρακτική, και τα προνόμια που εξασφαλίζουν οι άνθρωποι είναι τόσα, που δεν συνοψίζονται με λίγα λόγια. Για να έχει κανείς πίστη στον Θεό, θα πρέπει πρώτα να λύσει τα προβλήματα της διεφθαρμένης διάθεσης και της αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά και να καταφέρει να υποταχθεί τον Θεό και να Τον γνωρίσει. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να απαλλαγεί πραγματικά από τη διεφθαρμένη του διάθεση και να διαφύγει από την επιρροή του Σατανά, ώστε να στραφεί απόλυτα στον Θεό. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν για να κερδίσουν από Εκείνον την αλήθεια και ζωή, και να γίνουν τελικά άνθρωποι που εναρμονίζονται με τις προθέσεις του Θεού και μπορούν να υποτάσσονται σε Αυτόν και να Τον λατρεύουν. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της πίστης. Αν εξετάσουμε πώς κατανοούν οι άνθρωποι την πίστη, καταλαβαίνουμε ότι οι απόψεις, οι προθέσεις και τα κίνητρά τους σχετικά μ’ αυτήν έχουν υποστεί μια μεγάλη αλλαγή. Και τι την προκάλεσε αυτήν την αλλαγή; (Το ότι ο Θεός έχει εκφράσει την αλήθεια, αλλά και όλο το έργο που έχει επιτελέσει στους ανθρώπους.) Σωστά. Αυτή η αλλαγή δεν έχει γίνει απλώς με το πέρασμα του χρόνου ούτε σου την επιβάλλει κανένας. Δεν είναι αποτέλεσμα της επιρροής που έχουν οι θρησκευτικές διδαχές ούτε είναι κάποια μόλυνση απ’ αυτές. Ούτε βέβαια οι ουρανοί συγκινήθηκαν και αποφάσισαν να σ’ αλλάξουν και να σε κάνουν καλύτερο και πιο ανθρώπινο επειδή είσαι καλόκαρδος. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Για την ακρίβεια, το πιο πρακτικό όφελος που κερδίζουν οι άνθρωποι είναι ότι με την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, με το πότισμα των λόγων του Θεού και με ποιμένα τα λόγια αυτά, καταλήγουν να κατανοήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, και να διακρίνουν ξεκάθαρα το σκοτάδι και το κακό στους άλλους, ενώ και οι ιδέες κι οι απόψεις τους αλλάζουν σημαντικά. Τι φέρνει αυτές τις αλλαγές; H σταδιακή και βαθμιαία εμπειρία στο έργο και στα λόγια του Θεού. Τι περιλαμβάνουν, λοιπόν, αυτές οι αλλαγές; Το μεγαλύτερο ζήτημα της πίστης: το ζήτημα της σωτηρίας. Αυτό είναι το απώτερο νόημα της πίστης του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν ζητούν πολλά από την πίστη. Στόχος τους είναι απλώς να κερδίσουν χάρη και να αναζητήσουν γαλήνη. Στη συνέχεια, ο στόχος αυτός μετατρέπεται σε επιθυμία να είναι καλοί και όχι κακοί άνθρωποι και, αυτό που θέλουν στο τέλος είναι να εξασφαλίσουν απλώς έναν καλό προορισμό. Ωστόσο, εδώ έγκειται και το μεγαλύτερο ερώτημα: τι θέλει να πετύχει ο Θεός στην πραγματικότητα μέσα από το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού που επιτελεί, και μέσω της σωτηρίας του ανθρώπου; Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Τι μέσα χρησιμοποιεί ο Θεός στο έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου για να πετύχει αυτήν τη σωτηρία; Χρησιμοποιεί την κατανόηση της αλήθειας και των λόγων Του από μέρους τους, κι έπειτα την κρίση και την παίδευσή, τις δοκιμασίες και τους εξευγενισμούς που βιώνουν, καθώς και την απαλλαγή τους από την αμαρτία και την επιρροή του Σατανά. Σε τελική ανάλυση, ποιο είναι το απώτερο νόημα της πίστης των ανθρώπων; Με απλά λόγια, η σωτηρία. Και ποια είναι η σημασία της σωτηρίας; Θέλω να το σκεφτείτε όλοι και να Μου πείτε τι σημαίνει το να σωθείτε. (Σημαίνει πως μπορούμε να απαλλαγούμε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, να στραφούμε πλήρως στον Θεό και, τελικά, να επιβιώσουμε.) (Οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τη δύναμη του Σατανά αξίζουν να πεθάνουν. Οι άνθρωποι που σώζονται βιώνοντας το έργο του Θεού, απ’ την άλλη, δεν θα πεθάνουν.) Όλοι το καταλαβαίνετε αυτό και μπορείτε να το εξηγήσετε σε επίπεδο δόγματος, αλλά δεν ξέρετε τι πραγματικά σημαίνει να σώζεται κανείς. Έχει καμία σχέση η σωτηρία με την απαλλαγή από τη διεφθαρμένη σου διάθεση; Σημαίνει ότι δεν λες ψέματα, ότι είσαι ειλικρινής και παύεις να επαναστατείς έναντι του Θεού; Πώς είναι οι άνθρωποι αφού σωθούν; Με απλά λόγια, με τη σωτηρία μπορείς να συνεχίσεις να ζεις, επιστρέφεις στη ζωή. Κάποτε ζούσες μέσα στην αμαρτία κι ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινες. Στα μάτια του Θεού, ήσουν ήδη νεκρός. Πού βασίζεται αυτό που λέω; Υπό τίνος τη δύναμη ζουν οι άνθρωποι προτού εξασφαλίσουν τη σωτηρία; (Υπό τη δύναμη του Σατανά.) Και πού στηρίζονται για να ζήσουν υπό τη δύναμη του Σατανά; Ζουν με βάση τη σατανική τους φύση και τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Τότε, όλο τους το είναι —η σάρκα τους και όλες οι άλλες πτυχές, όπως το πνεύμα και οι σκέψεις τους— είναι ζωντανό ή νεκρό; Από την οπτική του Θεού έχουν πεθάνει, είναι ζωντανοί-νεκροί. Επιφανειακά δείχνεις να αναπνέεις και να σκέφτεσαι, όμως το μόνο που σκέφτεσαι είναι το κακό, αψηφώντας τον Θεό και επαναστατώντας εναντίον του Θεού, όλες σου οι σκέψεις αφορούν πράγματα που ο Θεός απεχθάνεται, μισεί και καταδικάζει. Στα μάτια του Θεού, όλα αυτά τα πράγματα όχι μόνο ανήκουν στη σάρκα, αλλά ανήκουν εξ ολοκλήρου στον Σατανά και τους διαβόλους. Άρα, είναι δυνατόν να βλέπει ο Θεός τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα ως ανθρώπους; Ούτε καν· οι άνθρωποι αυτοί είναι κτήνη, είναι διάβολοι και σατανάδες. Είναι ζωντανοί σατανάδες! Όλοι οι άνθρωποι ζούνε σύμφωνα με τη φύση και τη διάθεση του Σατανά, και ο Θεός τούς βλέπει ως ζωντανούς σατανάδες ντυμένους με ανθρώπινη σάρκα, ως διαβόλους με όψη ανθρώπου. Ο Θεός χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους ζωντανούς-νεκρούς, πεθαμένους. Ο Θεός επιτελεί τώρα το έργο της σωτηρίας, που σημαίνει ότι θα πάρει τους ζωντανούς-νεκρούς που ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση και τη διεφθαρμένη ουσία του Σατανά —τους νεκρούς— και θα τους μετατρέψει σε ζωντανούς ανθρώπους. Αυτή είναι η σημασία της σωτηρίας. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό για να σωθεί. Τι σημαίνει «να σωθεί»; Όταν κάποιος αποκτά τη σωτηρία του Θεού, είναι σαν νεκρός που γίνεται πάλι ζωντανός. Ενώ κάποτε ανήκε στον Σατανά κι ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε, τώρα έρχεται στη ζωή ως άνθρωπος που ανήκει στον Θεό. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν και ακολουθούν τον Θεό σε σημείο που μπορούν να υποτάσσονται σε Αυτόν, να Τον γνωρίζουν και να υποκλίνονται σ’ Εκείνον λατρεύοντάς Τον, αν δεν έχουν πια βαθιά μέσα τους αντίσταση και επαναστατικότητα εναντίον Του και πάψουν να Του αντιστέκονται και να Του επιτίθενται, και μπορούν να υποταχθούν πραγματικά σ’ Εκείνον, τότε στα μάτια του Θεού είναι αληθινοί ζωντανοί άνθρωποι. Είναι ζωντανός άνθρωπος κάποιος που αναγνωρίζει τον Θεό μόνο στα λόγια; (Όχι.) Πώς είναι, λοιπόν, ένας ζωντανός άνθρωπος; Ποιες είναι οι πραγματικότητες των ζωντανών ανθρώπων; Τι πρέπει να διαθέτουν; Πείτε Μου τις απόψεις σας. (Ζωντανοί άνθρωποι είναι όσοι μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Όταν οι ιδεολογικές απόψεις και οι γνώμες τους σχετικά με τα πράγματα αλλάζουν και ευθυγραμμίζονται με τον λόγο του Θεού, τότε είναι ζωντανοί άνθρωποι.) (Ζωντανοί άνθρωποι είναι αυτοί που κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να την κάνουν πράξη.) (Κάποιος που έχει φόβο Θεού κι αποφεύγει το κακό, όπως ο Ιώβ, είναι ζωντανός άνθρωπος.) (Οι άνθρωποι που γνωρίζουν τον Θεό, που μπορούν να ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και να βιώνουν την αλήθεια-πραγματικότητα είναι ζωντανοί άνθρωποι.) Μιλήσατε όλοι για μία μορφή εκδήλωσης. Για να σωθεί κάποιος και να γίνει ζωντανός άνθρωπος τελικά, πρέπει τουλάχιστον να μπορεί να προσέχει τα λόγια του Θεού και να μιλάει με συνείδηση και λογική. Πρέπει να σκέφτεται και να έχει διάκριση, να μπορεί να κατανοεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη, να μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει. Έτσι είναι ένας αληθινός ζωντανός άνθρωπος. Τι σκέφτονται και κάνουν συχνά οι ζωντανοί άνθρωποι; Κάνουν κάποια πράγματα που οφείλουν να κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Κυρίως, εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους, και έχουν φόβο Θεού κι αποφεύγουν το κακό σε όσα σκέφτονται και φανερώνουν, σε όσα λένε και σε όσα κάνουν σε τακτική βάση. Αυτήν τη φύση έχουν όσα σκέφτονται και κάνουν συχνά. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, όσα λένε και όσα κάνουν είναι τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την αλήθεια. Ο Θεός δεν τα καταδικάζει αυτά ούτε τα αποστρέφεται και τ’ απορρίπτει· αντίθετα, τα αναγνωρίζει και τα εγκρίνει. Αυτό κάνουν οι ζωντανοί άνθρωποι κι αυτό πρέπει να κάνουν. Αν το μόνο που κάνεις είναι να αναγνωρίζεις τον Θεό στα λόγια και να έχεις πίστη βαθιά μέσα σου, μπορείς να αποκτήσεις την έγκριση και τη σωτηρία του Θεού; (Όχι.) Γιατί δεν μπορείς; Κάποιοι λένε: «Πιστεύω πως υπάρχει Θεός», «Πιστεύω στην κυριαρχία που έχει ο Θεός σε όλα τα πράγματα και στη μοίρα της ανθρωπότητας», «Πιστεύω πως όλα όσα με αφορούν βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι ο Θεός με έχει οδηγήσει καθ’ όλη σχεδόν τη ζωή μου κι ότι θα με οδηγήσει έτσι και στο μελλοντικό μονοπάτι μου» και «Πιστεύω ότι ο Θεός μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μου». Επειδή έχουν τέτοια «πίστη», πάει να πει ότι σώθηκαν; (Όχι.) Ποιο είδος πίστης, λοιπόν, δείχνει ότι οι άνθρωποι σώζονται πραγματικά; (Η πίστη που τους επιτρέπει να έχουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, όπως ο Ιώβ.) Πώς μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν τέτοια ειλικρινή πίστη; Με προφορική αναγνώριση και πίστη βαθιά μέσα τους; Μπορεί μια τέτοια πίστη να δημιουργήσει μια καρδιά που θα έχει φόβο Θεού και θ’ αποφεύγει το κακό; Δείχνει μια τέτοια πίστη ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Θεό; Μπορεί να τους κάνει να υποταχθούν στον Θεό; Μπορεί να εξασφαλίσει τη σωτηρία; Τι άλλο λείπει εδώ; Αυτά τα ερωτήματα απαιτούν συλλογισμό και πρέπει να γίνουν κατανοητά.

Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στα πιστεύω, στις πεποιθήσεις και στην ειλικρινή πίστη; (Ναι.) Υπάρχουν σίγουρα διαφορές κι εσύ πρέπει να καταλάβεις ακριβώς ποιες είναι. Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αυτά τα πράγματα, ίσως νομίζεις πως έχεις ειλικρινή πίστη στον Θεό, αλλά έχεις μόνο ένα ασαφές πιστεύω ή μια πεποίθηση. Πώς μπορεί μια ασαφής πεποίθηση να αντικαταστήσει την ειλικρινή πίστη σου στον Θεό; Για την ακρίβεια, αντί να έχεις πραγματική εμπιστοσύνη, εσύ την αντικατέστησες με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω σου. Εάν η πίστη σου στον Θεό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πιστεύω ή μια πεποίθηση, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να προσέλθεις ενώπιον του Θεού κι ο Θεός δεν εγκρίνει αυτήν την πίστη σου. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα πιστεύω, στις πεποιθήσεις και στην ειλικρινή πίστη; Τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις δεν μπορεί να τα εξηγήσει κανείς εύκολα ξεκάθαρα, οπότε ας μιλήσουμε πρώτα για την ειλικρινή πίστη. Τι είναι η ειλικρινής πίστη στον Θεό; (Να πιστεύεις ότι όλα τα γεγονότα κι όλα τα πράγματα βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού.) Αυτό είναι ειλικρινής πίστη ή ένα απλό πιστεύω; (Ένα πιστεύω.) (Θεμέλιο της ειλικρινούς πίστης είναι να γνωρίζεις τον Θεό. Μόνο όταν γνωρίζουν τον Θεό μπορούν οι άνθρωποι να έχουν ειλικρινή πίστη.) Αυτή η κατανόηση είναι οριακά σωστή. Πώς καταφέρνουν οι άνθρωποι να αποκτήσουν ειλικρινή πίστη; Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της ειλικρινούς πίστης; Αν έχουν ειλικρινή πίστη, θα παρανοούν τον Θεό ή θα παραπονιούνται σχετικά μ’ Αυτόν; Θα εκφράζουν αντίθεση στον Θεό; (Όχι.) Αν οι άνθρωποι έχουν ειλικρινή πίστη, θα επαναστατούν ενάντια στον Θεό; Μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό όταν προσπαθούν να κάνουν το καλό και να είναι καλοί άνθρωποι βασισμένοι στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; (Όχι.) Ας αφήσουμε στην άκρη τις τρεις έννοιες του πιστεύω, της πεποίθησης και της ειλικρινούς πίστης κι ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω σε ένα άλλο ζήτημα. Τι είναι γνωστό πως έκανε ο Πέτρος προτού σωθεί και τελειωθεί; (Αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές.) Τι άλλο έκανε προτού αρνηθεί τον Κύριο τρεις φορές; Τι απάντησε ο Πέτρος, όταν ο Κύριος Ιησούς είπε ότι θα σταυρωνόταν; [«Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε» (Κατά Ματθαίον 16:22).] Ο Πέτρος το είπε αυτό από ειλικρινή πίστη; (Όχι.) Τι ήταν αυτό που τον έκανε να το πει, λοιπόν; Ήταν οι καλές προθέσεις του ανθρώπου και μια διατάραξη του έργου του Θεού. Από πού βρήκε ο Πέτρος αυτήν την καλή πρόθεση; (Από την ανθρώπινη θέληση.) Γιατί είχε μια τέτοια ανθρώπινη θέληση; Δεν κατανοούσε την πρόθεση του Θεού, δεν κατανοούσε ποια ήταν η διακονία του Κυρίου Ιησού και δεν είχε πραγματική κατανόηση του Κυρίου Ιησού. Απλώς ακολουθούσε τον Κύριο από θαυμασμό. Λάτρευε τον Κύριο βαθιά μέσα του, κι έτσι ήθελε να Τον αγαπά και να Τον προστατεύει. Σκέφτηκε: «Αυτό το πράγμα δεν πρέπει ποτέ να Σου συμβεί. Δεν γίνεται να υποστείς τέτοιον πόνο! Αν πρέπει να υποφέρει κάποιος, θα υποφέρω εγώ. Θα υποφέρω εγώ στη θέση Σου.» Δεν ήξερε την πρόθεση του Θεού κι έχοντας κάποιες από τις καλές προθέσεις που προκύπτουν από την ανθρώπινη θέληση, ήθελε να εμποδίσει αυτό το γεγονός. Τι προκάλεσε, λοιπόν, αυτήν τη συμπεριφορά του; Κατά μία έννοια, την προκάλεσε η παρορμητικότητα, η ανθρώπινη θέληση και η αδυναμία κατανόησης. Κατά μία άλλη έννοια, ο Πέτρος δεν κατανοούσε το έργο του Θεού. Φέρθηκε έτσι από πραγματική εμπιστοσύνη; (Όχι.) Τότε, γιατί είχε τόσο καλές προθέσεις; Είναι σύμφωνες αυτού του είδους οι καλές προθέσεις με την αλήθεια; Αποτελούν καλές πράξεις; Παρότι ήθελε να κάνει καλό και φέρθηκε με καλές προθέσεις και ειλικρίνεια, ποια ήταν η φύση των πράξεών του; Αυτές οι συμπεριφορές και πράξεις προέρχονταν από ειλικρινή πίστη; (Όχι.) Τώρα είναι σαφές πως η απάντηση είναι πως φυσικά και όχι. Είναι λοιπόν αυτό ένα πιστεύω; (Ναι.) Ας χρησιμοποιήσουμε αυτό το παράδειγμα για να συζητήσουμε τι είναι ένα πιστεύω. Είναι ένα είδος καλής επιθυμίας και καλής λαχτάρας που συμφωνεί πάρα πολύ με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Είναι κάτι που η ανθρωπότητα θεωρεί γενικά καλό, σωστό και θετικό. Ένα είδος καλής σκέψης, ένα είδος καλής ιδέας, καλής άσκησης και καλού κινήτρου που συμφωνεί απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τα ανθρώπινα αισθήματα. Είναι αυτό που λαχταρούν οι άνθρωποι. Αυτό είναι το πιστεύω. Ένα πιστεύω δεν αποτελεί ειλικρινή πίστη. Προέρχεται απόλυτα από την ανθρώπινη θέληση και δεν συμφωνεί με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός. Οπότε, το πιστεύω δεν είναι πραγματική εμπιστοσύνη. Ο Πέτρος ήταν πράγματι καλός άνθρωπος. Διέθετε καλή ανθρώπινη φύση κι ήταν απλός, ειλικρινής, παθιασμένος κι ένθερμος στις επιδιώξεις του. Βαθιά μέσα του δεν είχε αμφιβολίες σχετικά με την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού. Έτσι, μπόρεσε να πει αυτά τα λόγια μέσα απ’ την καρδιά του: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε». Το γεγονός ότι μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο δείχνει την ανθρώπινη φύση και την ακεραιότητά του. Παρότι αυτό είναι ένα είδος επιθυμίας, ένα είδος καλής πρόθεσης κι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς, άσκησης και έκφρασης που προκύπτει από ένα είδος πιστεύω, βλέπουμε ότι ο Πέτρος έχει καλή ανθρώπινη φύση. Είχε θετικές και σωστές πεποιθήσεις, αλλά, δυστυχώς, επειδή είχε τόσο μικρό ανάστημα, ήξερε πολύ λίγα πράγματα σχετικά με τον Θεό, δεν ήξερε το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, δεν ήξερε ποιο έργο σκόπευε να επιτελέσει ο Θεός και δεν κατανοούσε την πρόθεσή Του, έκανε μια ανόητη πράξη που βασιζόταν απόλυτα στην ανθρώπινη θέληση και διατάραξε το έργο του Θεού. Ήταν μια ανθρώπινη πράξη που την προκάλεσε ένα πιστεύω και προφανώς δεν ήταν ειλικρινής πίστη. Αν κάποιος έχει τέτοια πιστεύω, που προκαλούν καλές συμπεριφορές και κάποιες καλές προθέσεις, τότε θα μνημονεύσει ο Θεός τις πράξεις που έχει κάνει; Ο Θεός δεν τα μνημονεύει αυτά τα πράγματα, οπότε ο άνθρωπος τα κάνει τσάμπα! Αντίθετα, ο Θεός είπε αυτό: «Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά» (Κατά Ματθαίον 16:23). Σκεφτείτε το αυτό. Γιατί είπε ο Κύριος Ιησούς λόγια που οι άνθρωποι θεωρούν τόσο σκληρά; Γιατί δεν έδειξε κατανόηση όταν είδε τις καλές προθέσεις του Πέτρου; Ποια ήταν η στάση του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα; Ενέκρινε ο Θεός αυτήν την καλή πρόθεση του Πέτρου; (Όχι.) Ο Θεός εξέτασε εξονυχιστικά την καρδιά του Πέτρου κι είδε πως δεν είχε κακές προθέσεις, οπότε δεν χρειαζόταν να φανερώσει την ουσία αυτού του ζητήματος. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Γιατί; Τι πιστεύει ο Θεός για τις καλές προθέσεις των ανθρώπων, για τα πιστεύω των ανθρώπων και για όσα σκέφτονται οι άνθρωποι αλλά δεν συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού; Λέει ότι τέτοια πράγματα προέρχονται από τον Σατανά κι αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Αυτό πιστεύει ο Θεός. Αυτό το σκεπτικό είναι αντίθετο με τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων; (Ναι.) Σύμφωνα με τα ανθρώπινα συναισθήματα, πώς θα αντιδρούσε ο μέσος άνθρωπος απέναντι στον Πέτρο; Θα τον άφηνε να σώσει την αξιοπρέπειά του και θα του φερόταν με επιείκεια, αφού θα σκεφτόταν βαθιά μέσα του: «Ο Πέτρος έχει καλές προθέσεις και θέλει να Σε προστατεύσει. Είναι σκληρό να δέχεται τέτοια επίπληξη!» Όμως, οι πράξεις του Θεού δεν συμμορφώνονται με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ποια είναι η φύση των λόγων που είπε ο Θεός; Κατά μία έννοια, αποτελούν μια έκθεση. Κατά μία άλλη έννοια, αποτελούν καταδίκη. Και κατά μία τρίτη έννοια, αποτελούν κρίση. Πώς ένιωσε ο Πέτρος όταν άκουσε αυτά τα λόγια; Παιδεύτηκε κι ένιωσε ήταν λες και κάποιος έμπηξε ένα μαχαίρι στην καρδιά του. Ένιωσε απαίσια και δεν καταλάβαινε, μόνο σκεφτόταν: «Θεέ μου, Σ’ αγαπώ τόσο ειλικρινά! Πιστεύω σ’ Εσένα, Σ’ αγαπώ και θέλω τόσο πολύ να Σε προστατεύσω. Εσύ, όμως, γιατί μου φέρεσαι έτσι; Λες πως είμαι ο Σατανάς και με προστάζεις να σταθώ πίσω Σου. Εγώ είμαι ο Σατανάς; Δεν είμαι κάποιος που Σ’ ακολουθεί ειλικρινά; Πώς μπορείς, λοιπόν, να με βλέπεις σαν τον Σατανά; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μου φέρεσαι και τόσο σκληρά, λέγοντάς μου να σταθώ πίσω Σου. Με πονάει τόσο πολύ αυτό!» Με τον τρόπο που ο Θεός χειρίστηκε κι αντιμετώπισε τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να διακρίνετε τη στάση Του προς τα ανθρώπινα πιστεύω; (Τα καταδικάζει, τα κρίνει και τα εκθέτει.) Σωστά. Στον Θεό όχι μόνο δεν αρέσουν αυτά τα πράγματα, αλλά τα απεχθάνεται και, το σημαντικότερο, τα καταδικάζει. Από αυτά τα πράγματα που έχει φανερώσει ο Θεός, έχετε διακρίνει τη διάθεση Του; (Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη.) Αυτό είναι βέβαιο. Και τι άλλο; Παρότι η ανοχή, το έλεος, η υπομονή και η στοργική καλοσύνη είναι όλα πολύ ωφέλιμα για τους ανθρώπους, παρότι όλα είναι μέρη αυτού που έχει και είναι ο Θεός, και οι άνθρωποι τα αποδέχονται πιο εύκολα, και παρότι είναι πράγματα που ο Θεός πάντα αποκαλύπτει και παραχωρεί στους ανθρώπους, πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ο Θεός όταν υβρίζουν τη διάθεσή Του και παραβιάζουν τις αρχές Του; Ο Θεός τούς καταδικάζει! Δεν κάνει αμφιλεγόμενες δηλώσεις στους ανθρώπους. Δεν θα πει: «Οι άνθρωποι το έκαναν αυτό με καλές προθέσεις και χωρίς μυστικά κίνητρα, οπότε αυτήν τη φορά θα τους το χαρίσω». Αντίθετα με τον άνθρωπο, ο Θεός δεν επιτρέπει καμία μέση λύση και καμία νοθεία με την ανθρώπινη θέληση. Λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Για τον Θεό, δεν υπάρχουν ασάφειες. Με την ανάλυση αυτού που είπε ο Πέτρος στο Κύριο Ιησού, «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε», οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει πιστεύω. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν δικά τους πιστεύω να ικανοποιήσουν τον Θεό; Μπορούν τα πιστεύω να οδηγήσουν σε ειλικρινή πίστη; Μπορούν να αντικαταστήσουν την ειλικρινή πίστη των ανθρώπων στον Θεό; (Όχι.) Όχι, είναι αλήθεια πως δεν μπορούν.

Τι είναι, τελικά, τα πιστεύω; Είναι ένα είδος φαντασιοκοπίας και αντίληψης, καλών επιθυμιών, καλών στόχων και υψηλών ιδανικών που ορίζουν οι άνθρωποι. Και μόλις οριστούν όλα αυτά, οι άνθρωποι στρέφονται προς αυτήν την κατεύθυνση, και τα επιδιώκουν και τα κατακτούν βασιζόμενοι στις ανθρώπινες καλές προθέσεις, στην ανθρώπινη προσπάθεια, στη θέληση του ανθρώπου να υποφέρει ή και σε άλλες ανθρώπινες καλές πράξεις. Τι λείπει εδώ; Γιατί οι άνθρωποι που έχουν δικά τους πιστεύω δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό; (Όταν οι άνθρωποι βασίζονται στα πιστεύω τους, διαταράσσουν κι αναστατώνουν το έργο του Θεού.) Αυτό είναι το προφανές. Επίσης, υπάρχει καθόλου αλήθεια στις πράξεις των ανθρώπων, όταν φέρονται σύμφωνα με τα πιστεύω τους; (Όχι.) Ας αναλύσουμε αυτό που έκανε ο Πέτρος. Ο Πέτρος είπε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε». Έχουν αλήθεια αυτά τα λόγια; (Όχι.) Τι εννοεί όταν λέει «δεν θέλει γείνει τούτο εις σε»; Γιατί να μη γίνει αυτό στον Θεό; Μήπως δεν βρίσκονται όλα κάτω από την κυριαρχία του Θεού; Δεν έχει ο Θεός τον τελικό λόγο σε όλα; Αν ο Θεός επιτρέψει να γίνει κάτι, τότε θα γίνει. Αν ο Θεός δεν επιτρέψει να γίνει κάτι, τότε δεν θα αποφευχθεί; Θα μπορούσαν τα λόγια του Πέτρου, «δεν θέλει γείνει τούτο εις σε», να τ’ αλλάξουν όλα αυτά; Ποιος αποφάσισε το να γίνει αυτό το ζήτημα, αλλά και πώς θα εξελιχθεί και τι αποτέλεσμα θα έχει; (Ο Θεός το αποφάσισε.) Τότε, λοιπόν, τι είναι αυτά τα λόγια που λέει ο Πέτρος; Είναι ανόητα λόγια, λόγια που εκφέρονται με άγνοια, λόγια που εκφέρονται εκ μέρους του Σατανά. Αυτή είναι η συνέπεια των ανθρώπινων πιστεύω. Είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; (Είναι σοβαρό.) Πόσο σοβαρό είναι; (Όποιος το κάνει αυτό αντιστέκεται στον Θεό και συμπεριφέρεται σαν διέξοδος του Σατανά.) Σωστά. Συμπεριφέρεται σαν διέξοδος του Σατανά, που σημαίνει ότι αντιστέκεται στον Θεό και διαλύει το έργο του Θεού εκ μέρους του Σατανά. Εάν ο Κύριος Ιησούς έκανε αυτό που του έλεγε ο Πέτρος σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα καταστρεφόταν τότε το έργο Του για τη λύτρωση της ανθρωπότητας; Ποια είναι η φύση αυτών των λόγων που είπε ο Πέτρος; (Διαταράσσουν το έργο του Θεού.) Γι’ αυτό και ο Θεός είπε χωρίς έλεος αυτά τα θυμωμένα λόγια: «Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά!» Αυτά τα λόγια είναι καταδίκη αλλά και κρίση. Μέσα τους βρίσκεται η διάθεση του Θεού! Εγκρίνει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι τέτοια πιστεύω, αναμεμιγμένα με καλές προθέσεις, με τις επιθυμίες και τα θέλω των ανθρώπων, και μ’ όλα αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν θετικά, σωστά και καλά; (Όχι.) Οι άνθρωποι τα θεωρούν καλά όλα αυτά τα πράγματα. Οπότε, γιατί δεν δίνει την έγκρισή Του ο Θεός; Κατά μία έννοια, δεν τα εγκρίνει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν γνωρίζουν πραγματικά τον Θεό. Αυτό ισχύει γενικά. Επίσης, από πρακτικής άποψης, οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται πραγματικά στα λόγια που εκφέρει ο Θεός και στις πράξεις που εκτελεί ούτε κατανοούν πλήρως αυτά τα ζητήματα. Βασίζονται στην ανθρώπινη σκέψη και ζητούν πάντα ο Θεός να μην κάνει το ένα ή το άλλο. Σκέφτονται συνεχώς έτσι: «Δεν είναι καλό να φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός. Δεν περιμέναμε τέτοια συμπεριφορά, δεν είναι πολύ συμπονετική προς τους ανθρώπους.» Όταν οι άνθρωποι συναντούν τέτοιες καταστάσεις, αναπτύσσουν συχνά αντιλήψεις, γεμίζουν με ανθρώπινες φαντασιοκοπίες κι εκδηλώνουν κάθε λογής ανθρώπινους τρόπους συμπεριφοράς. Εδώ, δεν υπάρχει υποταγή, δεν υπάρχει πραγματική γνώση, δεν υπάρχει πραγματικός φόβος Θεού, υπάρχει μόνο διατάραξη και την καταστροφή του έργου του Θεού. Δεν υπάρχει η παραμικρή ειλικρινής πίστη. Επομένως, ο Πέτρος κρίθηκε όταν ξεστόμισε αυτά τα λόγια. Όταν έλαβε την κρίση, κέρδισε κάτι; (Κατάφερε να κατανοήσει λίγο περισσότερο τον εαυτό του και τη διάθεση του Θεού.) Είναι καλό ή κακό πράγμα μια τέτοια κρίση; Ήταν τουλάχιστον ένα πλήγμα που τον ταρακούνησε και τον έκανε να σκεφτεί: «Κύριε, εγώ είμαι ο Σατανάς; Εγώ Σε πιστεύω πραγματικά, εγώ Σ’ αγαπώ, εγώ είμαι ο πιστός Σου ακόλουθος! Πώς γίνεται να είμαι εγώ ο Σατανάς;» Αφού το συλλογίστηκε ξανά και ξανά, σκέφτηκε: «Ο Κύριος Ιησούς με επέπληξε με πολύ ξεκάθαρα κι απλά λόγια. Μου είπε να σταθώ πίσω Του και μ’ επέπληξε ως Σατανά. Αυτό σημαίνει πως σε αυτό το ζήτημα πήρα τη θέση του Σατανά! Τι είδους άνθρωπος μπορεί να δρα εκ μέρους του Σατανά; Κάποιος που δεν είναι συμβατός με τον Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, οποτεδήποτε κι οπουδήποτε, ν’ αντισταθεί στον Θεό και να Τον προδώσει, να διαλύσει το έργο του Θεού, να το διαταράξει και να το καταστρέψει, να γίνει εχθρός του Θεού. Αυτό είναι απαίσιο! Αφού είναι έτσι, θα σταθώ γρήγορα πίσω απ’ τον Θεό και θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό.» Αυτό δεν δείχνει πως σιγά-σιγά ο Πέτρος ήρθε στα συγκαλά του, απέκτησε κατανόηση και συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα του προβλήματος; Συνειδητοποίησε πως ο άνθρωπος θα είναι πάντα άνθρωπος και ο Θεός θα είναι πάντα Θεός, και πως ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο υπάρχει απόσταση. Όταν ο άνθρωπος φέρεται σύμφωνα με καλές προθέσεις, ο Θεός το βλέπει αυτό ως διατάραξη κι αναστάτωση. Συνεχίζοντας σταδιακά έτσι, δεν αποδεικνύεται τελικά πως η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο είναι καλό πράγμα; (Ναι.) Οπότε, είναι κακό όταν ένας άνθρωπος φανερώνει λίγη ανοησία; Αν το δούμε έτσι, δεν είναι κακό, είναι καλό. Γιατί λέμε ότι τελικά είναι καλό; (Γιατί οι άνθρωποι ωφελούνται απ’ αυτό.) Σωστά, οι άνθρωποι κερδίζουν κάποια οφέλη. Πώς προκύπτουν αυτά τα οφέλη; Όταν υποβάλλεσαι στην κρίση του Θεού κι υποτάσσεσαι σ’ αυτήν, όταν εξετάζεις τον εαυτό σου και όταν αποδέχεσαι όλα όσα έρχονται απ’ τον Θεό —όλες τις εκφράσεις Του, τις αποκαλύψεις Του κι όλα όσα απαιτεί από σένα— και τα μετατρέπεις στην πραγματικότητα και τη ζωή σου, τότε, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις, η διαφθορά σου θα εκκαθαριστεί. Είναι, λοιπόν, η κρίση κάτι καλό ή κακό; (Κάτι καλό.) Είστε πρόθυμοι να δεχθείτε την κρίση; (Είμαστε πρόθυμοι.) Θα συμφωνούσατε, λοιπόν, να κρίνεστε κάθε μέρα; Αν ναι, τότε δεν θα μπορούσες να τρως, να κοιμάσαι ή να αναπαύεσαι κανονικά. Όταν θα συνέβαινε κάτι, ο Θεός θα σου έλεγε να κάνεις ένα βήμα πίσω. Όταν είχε χρόνο, θα σε έκρινε. Συμφωνούσες μ’ αυτό; Θα το άντεχες; Οι άνθρωποι δεν θα το άντεχαν αυτό κι ο Θεός δεν θα το έκανε. Ο Θεός θέλει ειλικρινά ν’ αναπτυχθείς και να ωριμάσεις γρήγορα. Γι’ αυτό και η κρίση Του έχει τόσα βήματα. Μερικές φορές μπορεί να θυμώσει και μετά να σε παρηγορήσει. Μερικές φορές μπορεί να σε πατάξει και μετά να σου δείξει έλεος. Παρότι ο Θεός θυμώνει συχνά, αφήνει κάποια διαστήματα ανάμεσα στον θυμό Του, ώστε οι άνθρωποι να πάρουν μια ανάσα. Μόνο αν ο Θεός κρίνει και καταδικάζει τους ανθρώπους απευθείας μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό θα τους βοηθήσει να αναπτυχθούν στη ζωή. Η απόκτηση της αλήθειας αξίζει μερικά βάσανα.

Όσοι έχουν μόνο τα πιστεύω τους δεν μπορούν να ικανοποιούν καθόλου τις προθέσεις του Θεού, τα πιστεύω δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση την ειλικρινή πίστη στον Θεό. Όταν οι άνθρωποι έχουν πίστη στον Θεό που βασίζεται σε μια πεποίθηση, δεν μπορούν ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, πόσο μάλλον να υποταχθούν πραγματικά σε Αυτόν και να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τα πιστεύω των ανθρώπων δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και δεν ικανοποιούν τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν οι άνθρωποι έχουν τα δικά τους πιστεύω, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοούν την αλήθεια. Αν βασίζουν την πίστη τους στον Θεό στα δικά τους πιστεύω, οι άνθρωποι δεν θα κατανοήσουν ποτέ το έργο Του και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να το διαταράσσουν και να το αναστατώνουν. Όταν βασίζουν την πίστη τους στα προσωπικά τους πιστεύω, αυτό δεν σημαίνει ότι λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, πόσο μάλλον ότι υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Τι συνέβη, λοιπόν, έπειτα στον Πέτρο; Προτού σταυρωθεί, ο Κύριος Ιησούς τού είπε: «Αληθώς σοι λέγω ότι ταύτην την νύκτα, πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:34). Τι απάντησε ο Πέτρος; «Και αν γείνη χρεία να αποθάνω μετά σου, δεν θέλω σε απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:35) Αυτό αναστάτωσε τον Πέτρο κι αρνήθηκε ότι θα φερόταν όπως είχε πει ο Κύριος. Αλλά, τελικά, τα γεγονότα επιβεβαίωσαν τα λόγια του Κυρίου Ιησού. Ο Πέτρος εκείνη την ώρα είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ή μικρότερη απ’ τη δική σας; (Μεγαλύτερη. Έκοψε το αυτί του υπηρέτη του αρχιερέα για να προστατεύσει τον Κύριο.) Αυτό το έκανε επειδή ήταν θερμόαιμος. Η γνώση του για τον Κύριο Ιησού κι η αναγνώριση της ταυτότητάς Του εκπροσωπούν το πόσο πίστευε στον Κύριο Ιησού. Αυτό του επέτρεψε να αγωνιστεί απελπισμένα για τον Κύριο Ιησού, λέγοντας: «Θα ρισκάρω τη ζωή μου για να πολεμήσω όποιον αγγίξει τον Κύριό μου!» Η πίστη του είχε φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο. Αλλά θέλει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο να είναι θερμόαιμος; Όχι βέβαια. Η πίστη του Πέτρου έφτασε σε σημείο που θα έδινε τη ζωή του για τον Κύριο. Γιατί, τότε, ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές; Μήπως επειδή ήταν η μοίρα του να το κάνει, σύμφωνα με την προφητεία του Κυρίου Ιησού; (Όχι.) Τότε, ποιος ήταν ο λόγος; Μήπως το ότι ήταν τόσο δειλός; Μπορούσε να ρισκάρει τη ζωή του παλεύοντας με τους άλλους για τον Κύριο Ιησού κι έκοψε και το αυτί κάποιου. Από την αγάπη του για τον Κύριο Ιησού, ήταν ικανός να πει αυτά τα λόγια απ’ τα βάθη της καρδιάς του και να τα κάνει πράξη, κάτι που φανέρωσε την εξαιρετική ειλικρίνειά του. Οπότε, γιατί δεν τόλμησε να αναγνωρίσει τον Κύριο όταν ήρθε η ώρα; (Επειδή ήξερε τις συνέπειες. Αν τον έπιαναν τότε οι Ρωμαίοι στρατιώτες, θα τον καταδίκαζαν σε θάνατο. Φοβόταν μην τον πιάσουν κι επίσης φοβόταν τον θάνατο.) Ο βασικός λόγος ήταν ότι ήθελε να σώσει τη ζωή του. Είναι αλήθεια πως ο Πέτρος είχε τα δικά του πιστεύω. Είχε όμως τα στοιχεία της ειλικρινούς πίστης; Εκείνη την εποχή, ο Πέτρος είχε ήδη καταλάβει ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού και ο ίδιος ο Θεός. Εφόσον είχε τόσο ειλικρινή πίστη, γιατί φέρθηκε τόσο δειλά; (Του έλειπε το ανάστημα.) Αγαπούσε τη ζωή του και φοβόταν τον θάνατο, τα βάσανα, τα σωματικά βασανιστήρια. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, στο τέλος αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές. Ήταν όπως το είπε ο Κύριος Ιησούς: «ταύτην την νύκτα, πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή». Τα εκπλήρωσε πράγματι αυτά τα λόγια. Πώς μπόρεσε ο Κύριος Ιησούς να πει αυτά τα πράγματα και να φτάσει σ’ αυτά τα συμπεράσματα για τον Πέτρο; (Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα τρίσβαθα της καρδιάς των ανθρώπων.) Τι εξέτασε εξονυχιστικά στην καρδιά του Πέτρου; (Το ανάστημα του Πέτρου και την πίστη του στον Θεό.) Ο Κύριος Ιησούς είδε το ανάστημα του Πέτρου και το πόση εμπιστοσύνης είχε. Με τόσο μικρό ανάστημα, είναι ν’ απορεί κανείς που αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές; Λόγω του αναστήματός του, ήταν αναπόφευκτο ότι θα φερόταν όπως φέρθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Γιατί επέδειξε εκείνη τη στιγμή τόσο λίγη εμπιστοσύνη; (Εκείνη την εποχή, ο Πέτρος ακολουθούσε τον Κύριο Ιησού περίπου τρία χρόνια, οπότε είχε βιώσει ελάχιστο από το έργο του Θεού.) Μετά από τα τρία χρόνια που ακολουθούσε τον Κύριο Ιησού, τόση μπορούσε να είναι η εμπιστοσύνη του. Αυτό ήταν το ανάστημά του τότε. Το ανάστημά του μεγάλωνε καθώς η εμπειρία του βάθαινε συνεχώς.

Είναι σωστό να ακολουθούμε τον Θεό χωρίς πραγματική εμπιστοσύνη; Τι σημαίνει στην πραγματικότητα να έχουν οι άνθρωποι ειλικρινή πίστη στον Θεό; Για να το πούμε με όσο πιο απλά λόγια γίνεται: είναι το πόση εμπιστοσύνη έχεις σε όλα τα λόγια και στο έργο του Θεού, και το πόσο μπορείς να πιστεύεις πραγματικά. Συγκεκριμένα, είναι το πόσο μπορείς, βαθιά μέσα σου, να πιστεύεις και ν’ αναγνωρίζεις την εκπλήρωση και τα μέσα εκπλήρωσης των λόγων που εκφέρει ο Θεός, τα πράγματα που διατάζει, την κυριαρχία Του, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, τον τρόπο με τον οποίο Εκείνος διευθετεί τον μελλοντικό προορισμό του κάθε ανθρώπου κι όλα τ’ άλλα τέτοια πράγματα, καθώς και το κατά πόσο έχεις πραγματική εμπιστοσύνη σ’ αυτά. Εκείνη την εποχή, ο Πέτρος δεν τόλμησε καν να αναγνωρίσει το όνομα του Κυρίου Ιησού ή τη σχέση του μαζί Του. Είχε ελάχιστη εμπιστοσύνη κι αυτή η λιγοστή εμπιστοσύνη φανέρωσε το πραγματικό ανάστημά του. Ποιο ήταν το πραγματικό ανάστημά του; (Αναγνώριζε μόνο ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, αλλά ήξερε ελάχιστα πράγματα για τον Θεό.) Είχε μικρό ανάστημα και δεν μπορούσε να προχωρήσει παρακάτω. Εσείς, λοιπόν, πόση πίστη έχετε τώρα στον Θεό; Είναι η πίστη σας πιο ισχυρή από του Πέτρου; Είναι πιο αδύναμη; Είναι περίπου η ίδια; (Είναι η ίδια, όσον αφορά το ότι αναγνωρίζουμε τον Χριστό. Εμείς κατανοούμε λίγη παραπάνω αλήθεια από τον Πέτρο, αλλά ακόμη δεν έχουμε εισέλθει σε πολλές απ’ αυτές τις αλήθειες.) Αν η πίστη των ανθρώπων στον Θεό σταματά στην απλή αναγνώριση ότι Εκείνος είναι ο Θεός, στην αναγνώριση ότι ο Θεός μπορεί να ενορχηστρώνει και να διευθετεί τα πάντα κι ότι έχει κυριαρχία επί των πάντων, επί της μοίρας σου και της ζωής σου —αν αναγνωρίζεις μόνο αυτά, αλλά έχεις ελάχιστα στοιχεία πίστης ή και ακόμη λιγότερο, σχεδόν κανένα στοιχείο υποταγής και κανένα στοιχείο ότι περιμένεις και αναζητάς τον Θεό— τότε τι είδους πίστη είναι αυτή; Πάντα λες ότι πιστεύεις στον Θεό, πιστεύεις πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα κι ενορχηστρώνει τα πάντα, ότι Αυτός δίνει ζωή στους ανθρώπους κι ότι θα κάνεις ό,τι σου ζητήσει, ακόμη και τη ζωή σου θα δώσεις για Εκείνον. Μετά, όμως, συναντάς μια κατάσταση όπως αυτή που βίωσε ο Πέτρος, κι ο κόσμος ρωτάει: «Αυτός είναι ο Θεός σου;» Τότε το συλλογίζεσαι πιο βαθιά το θέμα και σκέφτεσαι: «Υπάρχουν παντού μη πιστοί. Αν Τον αναγνωρίσω, θα με συλλάβουν. Ο Θεός είπε ότι στις κρίσιμες στιγμές μπορούμε να λειτουργήσουμε σοφά και να μην Τον αναγνωρίσουμε. Θα πράξω, λοιπόν, κι εγώ σοφά κι ο Θεός δεν θα μου το κρατήσει.» Αν αγαπάς τη ζωή σου και είσαι δειλός, δεν θα τολμήσεις να αναγνωρίσεις τον Θεό και μάλιστα μπορεί και να Τον αρνηθείς. Σε μια τέτοια στιγμή, πού είναι η εμπιστοσύνη σου, που πιστεύεις πως ο Θεός έχει κυριαρχία σε όλα τα πράγματα; (Δεν υπάρχει.) Ήταν πραγματική ή ψεύτικη η εμπιστοσύνη που νόμιζες πως είχες σε καθημερινές στιγμές; (Ψεύτικη.) Όταν συμβαίνει κάτι που παραβιάζει ιδιαίτερα τις αντιλήψεις ή τις προτιμήσεις σου, και δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη πλήρως η πρόθεση του Θεού στο συγκεκριμένο ζήτημα, τότε ο Θεός απαιτεί να υποταχθείς σ’ αυτό. Έχει διευθετήσει αυτό το περιβάλλον για να πάρεις ένα μάθημα. Εσύ, λοιπόν, τι κάνεις; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι έχεις ιδιαίτερα ισχυρή πίστη κι είσαι πολύ ευσεβής και ειλικρινής, αλλά ο Θεός ορίζει ένα περιβάλλον που δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις σου και σου φέρεται σαν να είσαι άπιστος. Τότε αισθάνεσαι αδικημένος, τα μάτια σου πλημμυρίζουν δάκρυα και παραπονιέσαι στον Θεό, λέγοντας μέσα σου: «Θεέ μου, πιστεύω σ’ Εσένα, ζω για Σένα, κι όμως Εσύ διευθέτησες για μένα ένα τέτοιο περιβάλλον, με έριξες ανάμεσα στους άπιστους και μ’ ανακατεύεις με ακάθαρτα πνεύματα. Δεν θα με μολύνουν αυτά; Έχω ξεχωρίσει ως άγιος άνθρωπος, ως κάποιος που ανήκει στον Θεό. Δεν θα έπρεπε να το έχεις ορίσει αυτό. Ξέρεις πόσο πολύ μου λείπεις, πόσο Σ’ αγαπώ; Δεν αντέχω να είμαι μακριά Σου. Δεν μπορείς να μου φέρεσαι έτσι, δεν είναι δίκαιο για μένα!» Τι έχεις να πεις γι’ αυτό; Όταν συναντάς πράγματα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου, πού είναι η υποταγή σου; (Δεν υπάρχει.) Με τι αντικαθιστάς την υποταγή; (Με παράπονα, παρανοήσεις και αντίσταση.) Είναι αυτό πραγματική εμπιστοσύνη; Τι θα πρέπει να διαθέτει η ειλικρινής πίστη; Πώς θα πρέπει να εκφράζεται; (Με το να αναζητάμε τις προθέσεις του Θεού και να υποτασσόμαστε στον Θεό.) Ένα μεμονωμένο περιστατικό αποκαλύπτει αν κάποιος έχει πραγματική εμπιστοσύνη.