Διαβάστε ξανά αυτό το χωρίο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά. Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου».) Θέλω να προσέξετε τα σημαντικά σημεία και να σας εξηγήσω τις αρχές για το πώς να διαβάζετε τα λόγια του Θεού, καθώς και τον τρόπο να βρείτε σ’ αυτά κάποιο μονοπάτι άσκησης. Διαβάστε ξανά το χωρίο, στίχο-στίχο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς».) Αυτός ο στίχος έχει μέσα του την εξής αρχή που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι: Μη βιάζεσαι, μην πανικοβάλλεσαι, μη θες να δεις άμεσα αποτελέσματα. Πρόκειται για μια στάση. Αυτός ο πρώτος στίχος περιλαμβάνει τη σωστή στάση που πρέπει να υιοθετήσουν οι άνθρωποι απέναντι σε όλα, η οποία βρίσκεται εντός του πλαισίου της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης· εμπίπτει στο πλαίσιο της λογικής και των ικανοτήτων όσων έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τώρα, διαβάστε τον δεύτερο στίχο. («Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά».) Τι σημαίνει αυτό; (Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο.) Σωστά, τόσο απλό είναι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης. Το «πιο συχνά» στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν πρέπει να το κάνεις όποτε έχεις κέφια, και προφανώς δεν πρέπει να το κάνεις μόνο μια στο τόσο· σημαίνει ότι μόλις περάσουν αυτά τα ζητήματα από το μυαλό σου, πρέπει να τα φέρνεις ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση. Αν φέρεις φορτίο ως προς αυτά τα θέματα, αν έχεις καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, αν είσαι πρόθυμος να κατανοήσεις τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού πάνω σ’ αυτά τα θέματα, αλλά και την ουσία κάθε προβλήματος που θέλεις να διακρίνεις, τότε πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού· με πολύ μεγάλη, δηλαδή, συχνότητα. Ανάλογα με το περιβάλλον σου, όταν είσαι απασχολημένος, βρες λίγο χρόνο για να αναλογιστείς αυτά τα θέματα, σαν να τα σκέφτεσαι ή σαν να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς σχετικά μ’ αυτά. Δεν είναι πολύ σαφής αυτός ο τρόπος άσκησης; (Είναι.) Για παράδειγμα, όταν κάνεις ένα διάλειμμα μετά το φαγητό, αναλογίσου και προσευχήσου με τα εξής λόγια: «Θεέ μου, έχω βιώσει το τάδε περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνω την πρόθεσή Σου και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί μου συνέβη αυτό. Ποια ακριβώς πρόθεση έχει αυτός ο άνθρωπος; Πώς θα πρέπει να λύσω ένα τέτοιο πρόβλημα; Τι θέλεις να καταλάβω απ’ αυτό το ζήτημα;» Με αυτά τα λίγα και απλά λόγια, προσεύχεσαι στον Θεό και αναζητάς από Αυτόν για να μάθεις για τα ζητήματα που σε ενδιαφέρουν και για τα προβλήματα που θέλεις να καταλάβεις την ουσία τους. Και για ποιον λόγο να προσεύχεσαι έτσι; Δεν είναι ότι απλώς θέτεις το πρόβλημα ενώπιον του Θεού, αλλά αναζητάς την αλήθεια από Αυτόν, προσπαθείς να Τον κάνεις να σου ανοίξει μια διέξοδο και να σου πει τι να κάνεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, και Του ζητάς να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει. Ποιες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσεις να το κάνεις αυτό; (Να μην αγωνιώ για λύσεις.) Το να μην αγωνιάς για λύσεις είναι απλώς μια στάση· δεν είναι, λοιπόν, το να μην αγωνιάς για λύσεις. Αντίθετα, με βασική προϋπόθεση το να μην αγωνιάς για λύσεις, έχεις μια καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, και φέρεις φορτίο ως προς αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, το ζήτημα αυτό λειτουργεί ως κάποιου είδους πίεση για σένα, η οποία θέτει ένα φορτίο στους ώμους σου, με αποτέλεσμα να έχεις ένα πρόβλημα που θέλεις να καταλάβεις και να λύσεις. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησής σου. Στον ελεύθερο χρόνο σου, στις τυπικές πνευματικές σου ασκήσεις ή όταν συνομιλείς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, μπορείς να αναφέρεις τις πρακτικές δυσκολίες και τα πρακτικά προβλήματά σου· μπορείς να συναναστρέφεσαι και να αναζητάς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν και πάλι δεν μπορείς να τα λύσεις, τότε να τα φέρνεις ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση της αλήθειας, λέγοντας το εξής: «Θεέ μου, ακόμα δεν ξέρω πώς θα πρέπει να βιώσω το περιβάλλον που έχεις διαμορφώσει για μένα. Ακόμα δεν το καταλαβαίνω καθόλου, και δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω ούτε πώς να ασκηθώ. Έχω μικρό ανάστημα και είναι πολλές οι αλήθειες που δεν καταλαβαίνω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με. Δεν ξέρω τι θέλεις να κερδίσω ή να καταλάβω από αυτό το περιβάλλον ή τι θέλεις να αποκαλύψεις για μένα μέσω αυτού. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και επίτρεψέ μου να καταλάβω την πρόθεσή Σου». Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης που βρίσκεται στον στίχο: «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά». Να ασκείσαι έτσι· άλλοτε να σκέφτεσαι από μέσα σου, άλλοτε να προσεύχεσαι στον Θεό σιωπηλά και άλλοτε δυνατά, και άλλοτε να συναναστρέφεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν έχεις αυτές τις εκδηλώσεις, αυτό αποδεικνύει ότι ήδη ζεις ενώπιον του Θεού. Αν μέσα σου επικοινωνείς συχνά έτσι με τον Θεό, τότε έχεις μια κανονική σχέση μαζί Του. Μετά από αρκετά χρόνια τέτοιας εμπειρίας, θα εισέλθεις, όπως είναι φυσικό, στην αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχουν δυσκολίες σχετικά με αυτήν την άσκηση; (Όχι.) Αυτό είναι καλό. Παραδείγματος χάρη, κάποιες φορές που θα διαβάζεις τα λόγια του Θεού, όσο περισσότερα διαβάζεις, τόσο θα φωτίζεται η καρδιά σου. Αυτό σημαίνει ότι έχεις διαβάσει λόγια που τα βίωσες, και οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που είχες πρωτύτερα θα διαλυθούν με τη μία. Εκείνη τη στιγμή, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να πεις: «Θεέ μου, διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, φώτισε η καρδιά μου. Ξαφνικά, μου είναι πλέον ξεκάθαρα τα προβλήματα που είχα παλιά. Ξέρω ότι πρόκειται για τη διαφώτισή Σου, και Σ’ ευχαριστώ που με άφησες να καταλάβω αυτό το χωρίο των λόγων Σου». Δεν είναι αυτό προσευχή και δεν προσέρχεσαι έτσι ξανά ενώπιον του Θεού; (Ναι.) Είναι δύσκολο αυτό; Μπορείς να βρεις χρόνο να το κάνεις; (Ναι.) Από την αρχή της αναζήτησής σου μέχρι αυτήν την προσευχή, δεν θα έχεις κάνει συνεχώς πράξη την αρχή των λόγων του Θεού: «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά»; Όταν ζεις συνεχώς κάνοντας πράξη αυτά τα λόγια και εμμένεις πάντοτε στην αρχή άσκησης που περιλαμβάνουν, και αν ζεις πάντα σε μια τέτοια πραγματικότητα, τότε τηρείς, όπως λένε, μια αρχή άσκησης. Είναι δύσκολο αυτό; (Δεν είναι δύσκολο.) Το μόνο που χρειάζεται είναι να χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου, να ανοιγοκλείσεις τα χείλη σου, να διαθέσεις λίγο χρόνο και λίγη σκέψη, να βρίσκεις πού και πού μια στιγμή για να συνομιλήσεις με τον Θεό και να Του εκμυστηρευτείς και να μοιραστείς μαζί Του τα λόγια που βρίσκονται στην καρδιά σου. Αυτό σημαίνει να προσέρχεσαι πιο συχνά ενώπιον του Θεού. Είναι τόσο απλό, τόσο αβίαστο και τόσο εύκολο. Δεν έχει καμία δυσκολία. Κουβαλάς κάτι που μέσα σου το θεωρείς πολύ σημαντικό, το αντιμετωπίζεις ως φορτίο, και ούτε το ξεχνάς ποτέ ούτε το εγκαταλείπεις. Έχεις μέσα σου ένα τέτοιο πράγμα, και κατά καιρούς προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς σ’ Αυτόν, να μιλήσεις και να συνομιλήσεις μαζί Του γι’ αυτό. Με τι καρδιά θα πρέπει να μιλάς με τον Θεό; (Με ειλικρινή καρδιά.) Ακριβώς, πρέπει να έχεις ειλικρινή καρδιά. Αν φέρεις φορτίο, τότε η καρδιά σου θα είναι ειλικρινής. Όταν οι άλλοι πιάνουν την κουβέντα, εσύ θα προσεύχεσαι μέσα σου και θα συναναστρέφεσαι με τον Θεό. Κάποιες φορές, όταν είσαι κουρασμένος απ’ τη δουλειά και κάνεις ένα διάλειμμα, θα θυμάσαι το ζήτημα και θα λες το εξής: «Δεν έχει νόημα, ακόμα δεν το καταλαβαίνω αυτό το ζήτημα. Πρέπει πάλι να συζητήσω γι’ αυτό µε τον Θεό». Γιατί θα θυμάσαι αυτό το ζήτημα όποτε έχεις χρόνο; Επειδή το παίρνεις πολύ σοβαρά μέσα σου, το θεωρείς φορτίο σου και κάποιου είδους ευθύνη, και θέλεις να το καταλάβεις και να το λύσεις. Όταν προσέλθεις ενώπιον του Θεού και συνομιλήσεις μαζί Του εκ βαθέων, είναι φυσικό η καρδιά σου να γίνει ειλικρινής. Όταν συναναστραφείς μαζί Του σ’ αυτό το πλαίσιο και με αυτήν τη νοοτροπία, η σχέση σου με τον Θεό θα σου φανεί λιγότερο ψυχρή και απόμακρη από πριν, και θα νιώσεις αντίθετα ότι Τον πλησιάζεις. Τόσο αποτελεσματικά για τους ανθρώπους είναι τα μονοπάτια άσκησης που τους δίνει ο Θεός. Τι λες, είναι δύσκολο να συνάψεις μια τέτοια σχέση με τον Θεό; Παίρνεις ένα ζήτημα κατάκαρδα, μιλάς στον Θεό γι’ αυτό πού και πού, προσέρχεσαι κατά καιρούς ενώπιόν Του και Τον χαιρετίζεις, Του μιλάς για ό,τι έχεις στην καρδιά σου και για τις δυσκολίες σου, μιλάς γι’ αυτά που θέλεις να καταλάβεις, γι’ αυτά που σκέφτεσαι, για τις αμφιβολίες σου, τις δυσκολίες σου και τις ευθύνες σου· αν μιλάς για όλα αυτά τα πράγματα στον Θεό, τότε εφόσον ασκείσαι έτσι, δεν ζεις ενώπιον του Θεού; Αυτό σημαίνει να ασκείται κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν το κάνεις πράξη αυτό για ένα διάστημα, τότε πολύ γρήγορα δεν θα δεις αποτελέσματα και δεν θα λάβεις ανταμοιβές; (Ναι.) Δεν είναι όμως τόσο απλό, χρειάζεται μια διαδικασία. Αν ασκηθείς έτσι για λίγο καιρό, η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο στενή, η νοοτροπία σου θα βελτιώνεται, η κατάστασή σου θα γίνεται όλο και πιο κανονική και το ενδιαφέρον σου για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια θα αυξάνεται όλο και περισσότερο. Αυτό σημαίνει να έχεις κανονική σχέση με τον Θεό. Εάν μπορείς να καταλάβεις και να κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, τότε θα έχεις αρχίσει να εισέρχεσαι στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Αυτό, όμως, δεν γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειαστούν έξι μήνες, ένας χρόνος ή ακόμη και δύο ή τρία χρόνια μέχρι να δεις εμφανή αποτελέσματα. Θα απαλλαγούν οι άνθρωποι από τη διαφθορά και την επαναστατικότητα μέσα σ’ αυτό το διάστημα; Όχι. Ακόμη κι αν έχεις προσευχηθεί στον Θεό αμέτρητες φορές και έχεις ασκηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, σημαίνει αυτό ότι θα έχεις σίγουρα αποτελέσματα; Πρέπει να σου δείξει ο Θεός κάποιο αποτέλεσμα; Πρέπει να σου δώσει απάντηση; Όχι απαραίτητα. Κάποιοι λένε το εξής: «Αφού είναι αβέβαιο αν θα έχω αποτελέσματα και αφού αυτά δεν είναι εγγυημένα, γιατί εξακολουθεί να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός; Γιατί βάζει τους ανθρώπους να ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο;» Μην ανησυχείς, σίγουρα δεν θα είναι ανώφελο να ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμα κι αν το κάνεις για ένα ή δύο χρόνια και δεν σου φαίνεται να έχεις άμεσα ή βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, μπορεί, μετά από πέντε ή δέκα χρόνια που ο Θεός θα οργανώσει ξανά για σένα κάποιο παρόμοιο περιβάλλον, να συνειδητοποιήσεις γρήγορα μια πτυχή της αλήθειας που πριν δεν ήσουν σε θέση να καταλάβεις. Ωστόσο, αυτή η αλήθεια που θα συνειδητοποιήσεις και θα καταλάβεις μετά από πέντε ή δέκα χρόνια απαιτεί τα θεμέλια που έχτισαν οι εμπειρίες, οι γνώσεις και η κατανόηση που έχεις τώρα. Αυτή η συνειδητοποίηση που θα έρθει αργότερα πρέπει να βασιστεί σ’ αυτό το θεμέλιο. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να καταλάβουν οι άνθρωποι μια πτυχή της αλήθειας; (Δεν είναι εύκολο.) Αυτή είναι η σημασία και η αξία του να πληρώνεις ένα τίμημα για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι η αρχή άσκησης που περιέχει ο δεύτερος στίχος. «Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Είναι γραμμένος σε απλή και προσιτή γλώσσα, και είναι πολύ εύκολο να τον καταλάβεις. Σημαίνει ότι πρέπει να προσεύχεσαι περισσότερο και να διαθέτεις ειλικρινή καρδιά, επειδή μια ειλικρινής καρδιά είναι που φέρνει τα πράγματα σε πέρας. Τόσο απλό είναι. Ωστόσο, αυτά τα λόγια είναι όντως μια αλήθεια-πραγματικότητα στην οποία πρέπει να εισέλθει κάθε άνθρωπος, και είναι και το μοναδικό μονοπάτι για να προσέλθει ενώπιον του Θεού και τελικά να σωθεί. Ο στίχος αυτός διατυπώνεται με απλά και κατανοητά λόγια, αλλά όλοι πρέπει να βασίσουν τα βιώματά τους σ’ αυτόν και να εισέλθουν με αυτόν τον τρόπο. Είναι σαν την κατασκευή ενός κτιρίου. Είτε έχει 30 ορόφους, είτε 50, είτε ακόμη και γύρω στους εκατό, πρέπει να έχει θεμέλια. Αν δεν έχει σταθερά θεμέλια, τότε, όσο ψηλό κι αν είναι κτίριο, δεν θα σταθεί για πολύ καιρό, θα καταρρεύσει μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι, όσο ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να έχουν ως θεμέλιο την αλήθεια. Μόνο έτσι θα παραμείνουν σταθεροί και θα κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Αν θέλουν να κατανοήσουν ανώτερες και βαθύτερες αλήθειες, πρέπει να έχουν τα πιο θεμελιώδη πράγματα, δηλαδή αυτά που συνθέτουν ένα θεμέλιο. Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να μην έχεις σταθερά θεμέλια. Μην υποτιμάτε αυτές τις πλέον θεμελιώδεις αλήθειες, αυτές τις πλέον θεμελιώδεις αρχές και αυτά τα πλέον θεμελιώδη μονοπάτια άσκησης. Εφόσον είναι αλήθειες, οι άνθρωποι πρέπει να τις κατέχουν και να τις κάνουν πράξη. Δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλες ή μικρές, υψηλές ή χαμηλές. Πρέπει να ξεκινήσετε απ’ τα βασικά. Μόνο έτσι μπορούν να μπουν στέρεα θεμέλια.

Τώρα, διαβάστε τον τρίτο στίχο. («Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου».) Σε τι αναφέρεται το «Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου»; Στην πίστη και στο όραμα. Όταν σε υποστηρίζει και σε καθοδηγεί αυτό το όραμα, θα έχεις μπροστά σου ένα μονοπάτι. Θα έχει αποτέλεσμα μια τέτοια άσκηση; Κάποιοι λένε το εξής: «Έχω βαρεθεί όλη αυτήν την άσκηση, και ο Θεός ακόμα δεν με έχει διαφωτίσει ούτε μου έχει πει τίποτα. Δεν μπορώ να νιώσω την παρουσία Του. Υπάρχει στ’ αλήθεια Θεός;» Δεν γίνεται να έχεις αυτό το σκεπτικό. Ο Θεός είναι παντοδύναμος, είτε σου μιλάει είτε όχι. Όταν θέλει να σου μιλήσει και σου μιλάει, είναι παντοδύναμος. Όταν δεν θέλει να σου μιλήσει και δεν σου μιλάει, και τότε παντοδύναμος είναι. Ο Θεός είναι παντοδύναμος είτε σου δίνει να καταλάβεις διάφορα πράγματα είτε όχι· η ουσία και η ταυτότητά Του δεν μεταβάλλονται. Αυτό είναι το όραμα που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο τρίτος στίχος και είναι πολύ απλός, αλλά όσο απλός κι αν είναι, οι άνθρωποι πρέπει να τον βιώσουν πραγματικά. Και όταν τον βιώσουν, τότε θα σιγουρευτούν ότι αυτά τα λόγια είναι όντως η αλήθεια και δεν θα τολμήσουν ποτέ ξανά να τα αμφισβητήσουν με κανέναν τρόπο.

Προχωρήστε στον τέταρτο στίχο. («Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό».) O Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο το εξής: «Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό». Πρέπει oι άνθρωποι να καταλάβουν το νόημα της λέξης «τρομερή». Είναι «τρομερό» το να καμαρώνεις και να κάνεις επίδειξη, το να έχεις πολλές προσδοκίες μέσα στην καρδιά σου, το να είσαι αλαζόνας και αυτάρεσκος, αυταρχικός και δικτατορικός και να μην υπακούς σε κανέναν; Πώς θα πρέπει να ερμηνευτεί ο στίχος «τρομερή προσδοκία για τον Θεό»; Πώς μπορείς να έχεις «προσδοκία για τον Θεό»; Είναι αυτό που λέει ο προηγούμενος στίχος: πρέπει «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Πρέπει να έχεις την επιθυμία και την προσδοκία να επιδιώξεις την κατανόηση της αλήθειας και τη σωτηρία· επίσης, πρέπει να θέλεις να αποδεχτείς την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, να καταλάβεις τις προθέσεις Του και να υποταχθείς στην κυριαρχία Του. Αυτό ονομάζεται τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να περιγράψει γλαφυρά το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν καθαρά το νόημά του και να μην προβούν σε ακραίες ερμηνείες. Η λέξη «τρομερή» εδώ δεν αφορά το να χρησιμοποιήσεις επιτηδευμένα υπερβολική ωμή δύναμη και να ενεργήσεις παράτολμα. Δεν αφορά τη βία, και φυσικά ούτε την άγνοια ή την απερισκεψία. Ο όρος «τρομερή» αναφέρεται κυρίως στην προσδοκία που έχει κανείς. Είναι όπως όταν κάποιος εκτιμά κάτι τόσο πολύ, που πρέπει οπωσδήποτε να το αποκτήσει· όταν είναι αποφασισμένος να το αποκτήσει και δεν πρόκειται να τα παρατήσει μέχρι να το καταφέρει. Αυτή η «τρομερή προσδοκία για τον Θεό» είναι κάτι εξολοκλήρου θετικό και μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Άρα, τι ακριβώς σημαίνει «τρομερή προσδοκία για τον Θεό»; (Σημαίνει να προσέρχεται κανείς πιο συχνά ενώπιον του Θεού και να έχει την επιθυμία και την αποφασιστικότητα να καταλάβει την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού σε καθετί που του τυχαίνει.) Σωστά, τόσο απλό είναι. Σημαίνει απλώς να εγκαταλείψεις τα συμφέροντα και τις απολαύσεις της σάρκας σου, όπως και τον προσωπικό σου ελεύθερο χρόνο, και να αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο για τα θετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, για να αναζητάς από τον Θεό, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, να προσέρχεσαι ενώπιόν Του και να επιζητάς να καταλάβεις την κυριαρχία Του. Αφορά το να προσεύχεσαι λογικά για κάτι και να αναζητάς, να δαπανάς τον χρόνο και την ενέργειά σου, και να πληρώνεις κάποιο τίμημα για να καταλάβεις κάποια πτυχή της αλήθειας. Αυτό λέγεται τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Είναι ακριβής αυτή η περιγραφή; Συμφωνεί με τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι ευκολονόητα αυτά τα λόγια; (Ναι.) Οπότε, περιλαμβάνεται σ’ αυτές τις εκδηλώσεις το να δείχνεις τα δόντια και τα νύχια σου, και να αρπάζεις βίαια αυτό που θες; Μήπως είναι κάτι που εκδηλώνεται με αγένεια, απερισκεψία και χωρίς σοφία; (Όχι.) Τότε τι σημαίνει ο όρος «τρομερή»; Επαναλάβετε αυτό που μόλις σας είπα. (Σημαίνει να μπορείς να προσέρχεσαι πιο συχνά ενώπιον του Θεού, να έχεις την προσδοκία να καταλάβεις την αλήθεια, να μπορείς να εγκαταλείψεις κάποιες σαρκικές απολαύσεις, να δαπανάς περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην αναζήτηση της αλήθειας και να μπορείς να δαπανήσεις ενέργεια και να πληρώσεις ένα τίμημα γι’ αυτό.) Οπότε, με ποιον συγκεκριμένο τρόπο γίνεται αυτό πράξη; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μπορεί καμιά φορά να συνειδητοποιήσεις ξαφνικά ότι έχεις πολύ καιρό να δεις τον αγαπημένο σου ηθοποιό και ν’ αναρωτιέσαι σε ποιες ταινίες παίζει. Θα θελήσεις να ψάξεις στο ίντερνετ για να μάθεις νέα του, αλλά μετά θα συλλογιστείς και θα σκεφτείς: «Δεν είναι σωστό αυτό, τι με νοιάζουν εμένα οι ταινίες αυτού του ηθοποιού; Όποιος βλέπει ταινίες όλη την ώρα παραμελεί το έργο που πρέπει να κάνει. Πρέπει να προσέλθω ενώπιον του Θεού και να προσευχηθώ». Τότε, θα ηρεμήσεις και θα θυμηθείς για ποιο πρόβλημα έψαχνες προηγουμένως απάντηση παρουσία του Θεού. Αφού συνεχίζεις να μην το αντιλαμβάνεσαι και να μην το καταλαβαίνεις καθόλου, απλώς θα γαληνέψεις την καρδιά σου ενώπιον του Θεού και θα προσευχηθείς σ’ Αυτόν. «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να ανοίξω την καρδιά μου ενώπιόν Σου. Το περιβάλλον που βιώνω τελευταία με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορώ να υποταχθώ, και δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά ότι πρόκειται για τη δική Σου κυριαρχία. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με, καθοδήγησέ με και αποκάλυψε τη διαφθορά και την επαναστατικότητά μου στο περιβάλλον που διαμορφώνεις για μένα, για να καταλάβω την πρόθεσή Σου και να υποταχθώ». Μετά την προσευχή, θα αναλογιστείς και θα σκεφτείς: «Όχι, δεν έχει λυθεί ακόμα το πρόβλημά μου. Πρέπει να διαβάσω περισσότερα από τα λόγια του Θεού για να βρω μια λύση». Στη συνέχεια, θα ξεκινήσεις αμέσως να διαβάζεις για λίγο τα λόγια του Θεού. Θα κοιτάξεις το ρολόι σου και θα πεις: «Αχ, έχει περάσει ήδη μισή ώρα! Δεν λέω, πολύ καλά τα λόγια του Θεού, αλλά το χωρίο που διάβασα δεν έχει καμία σχέση με το πρόβλημά μου, άρα δεν έχει λυθεί ακόμα. Δεν ξέρω τι θέλει ο Θεός να καταλάβω με αυτό το περιβάλλον που διαμόρφωσε για μένα, και ούτε την πρόθεσή Του γνωρίζω. Πρέπει να πιάσω γρήγορα δουλειά και να εκτελέσω το καθήκον μου· δεν πρέπει να αναβάλλω σημαντικά ζητήματα. Ίσως μια μέρα διαβάσω τα κατάλληλα λόγια του Θεού και λύσω το πρόβλημά μου». Δεν δαπανάς έτσι χρόνο και ενέργεια; (Ναι.) Τόσο απλό είναι. Τη στιγμή που θα επαναστατήσεις ενάντια στις προτιμήσεις σου και θα παραιτηθείς απ’ την ψυχαγωγία και τον ελεύθερο χρόνο σου, θα αποκτήσεις μια στάλα ειλικρίνειας και θα κάνεις πράξη λίγη απ’ την τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Θα νιώθεις τότε απίστευτη ηρεμία και γαλήνη μέσα σου. Για πρώτη φορά στη ζωή σου, θα βιώσεις προσωπικά τη μεγάλη γαλήνη και τη θρέψη που κερδίζεις όταν επαναστατείς ενάντια στη σάρκα, όταν εγκαταλείπεις τις απολαύσεις της σάρκας σου. Θα γευτείς, επίσης, αυτοπροσώπως ότι το να γαληνεύεις ενώπιον του Θεού, να διαβάζεις τα λόγια Του, να ανοίγεις την καρδιά σου στον Θεό και να Του απευθύνεις τα λόγια της καρδιάς σου σου φέρνει γαλήνη και ικανοποίηση —κάτι που δεν έχεις όταν ασχολείσαι με τις τάσεις και τις κοινωνικές υποθέσεις. Θα πάρεις και μια γεύση απ’ το ότι μπορείς, επίσης, να κερδίσεις κάτι απ’ αυτό, και να καταλάβεις την αλήθεια και να διακρίνεις πολλά πράγματα. Κι έτσι, θα καταλάβεις ότι είναι όντως πολύ καλά τα λόγια του Θεού, ότι Εκείνος είναι πραγματικά καλός και ότι αν φτάσεις στην αλήθεια, θα έχεις αποκτήσει πράγματι έναν θησαυρό. Όχι μόνο θα μπορείς να διακρίνεις πολλά πράγματα χωρίς να μπερδεύεσαι, αλλά θα μπορείς και να ζεις ενώπιον του Θεού και σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει μια τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Μία από τις εκδηλώσεις μιας τρομερής προσδοκίας για τον Θεό είναι να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, να αφιερώνεις τον χρόνο και την ενέργειά σου και να παραιτείσαι από τις σαρκικές απολαύσεις. Λοιπόν, τι λέτε; Είναι κενή αυτή η εκδήλωση; (Όχι, δεν είναι κενή.) Είναι εύκολο να επιτευχθεί; (Ναι.) Είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί. Είναι κάτι που μπορούν να καταφέρουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση.

Όταν οι άνθρωποι έχουν σκέψεις, έχουν και επιλογές. Αν τους συμβεί κάτι και κάνουν τη λάθος επιλογή, θα πρέπει να αλλάξουν και να κάνουν τη σωστή· δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιμείνουν στο λάθος τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι έξυπνοι. Αν, όμως, γνωρίζουν ότι έκαναν λάθος επιλογή και δεν αλλάζουν, τότε δεν αγαπάνε την αλήθεια· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θέλει πραγματικά τον Θεό. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι θέλεις να εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια. Προσπαθείς να τεμπελιάσεις και να αποφύγεις την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Σε τέτοιες στιγμές, πήγαινε γρήγορα ενώπιον του Θεού να προσευχηθείς και να σκεφτείς αν έπραξες σωστά. Έπειτα, κάτσε και σκέψου: «Γιατί πιστεύω στον Θεό; Μια τέτοια επιπολαιότητα μπορεί μεν να περάσει απαρατήρητη στους ανθρώπους, γίνεται, όμως, να μην την παρατηρήσει ο Θεός; Άσε που δεν πιστεύω στον Θεό για να τεμπελιάζω, αλλά για να σωθώ. Η συμπεριφορά μου αυτή δεν αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε την αγαπάει ο Θεός. Όχι, στον έξω κόσμο μπορούσα να τεμπελιάζω και να κάνω ό,τι θέλω, αλλά τώρα βρίσκομαι στον οίκο του Θεού, υπό την κυριαρχία Του, υπό την εξονυχιστική εξέταση του βλέμματός Του. Είμαι άνθρωπος, πρέπει να ακούω τη συνείδησή μου, δεν γίνεται να κάνω ό,τι μου αρέσει. Πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν πρέπει να είμαι επιπόλαιος, δεν γίνεται να τεμπελιάζω. Και τι πρέπει να κάνω για να μην τεμπελιάζω και να μην είμαι επιπόλαιος; Πρέπει να καταβάλλω κάποια προσπάθεια. Ένα λεπτό πριν το θεωρούσα υπερβολικό κόπο, ήθελα να αποφύγω τις δυσκολίες, μα τώρα καταλαβαίνω: Μπορεί να είναι μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά είναι αποτελεσματικό, κι έτσι θα πρέπει να κάνω». Όταν εργάζεσαι και εξακολουθείς να φοβάσαι τις δυσκολίες, σε τέτοιες στιγμές πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι ένας τεμπέλης και ύπουλος άνθρωπος, Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να με επιπλήξεις, ώστε να νιώσω κάτι στη συνείδησή μου και να μου αναπτυχθεί αίσθημα ντροπής. Δεν θέλω να είμαι επιπόλαιος. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με διαφωτίσεις, να μου δείξεις την επαναστατικότητά μου και την ασχήμια μου». Μια τέτοια προσευχή, αυτοκριτική και προσπάθεια για αυτογνωσία θα σου φέρει αίσθημα μεταμέλειας, και θα μπορέσεις να μισήσεις την ασχήμια σου· έτσι, θα αρχίζει να αλλάζει η λανθασμένη κατάστασή σου και θα μπορείς να το συλλογιστείς αυτό και να πεις μέσα σου: «Γιατί είμαι επιπόλαιος; Γιατί προσπαθώ πάντα να τεμπελιάζω; Με αυτά που κάνω, δεν έχω καθόλου συνείδηση και λογική· είμαι ακόμα πιστός στον Θεό; Γιατί δεν παίρνω τα πράγματα στα σοβαρά; Δεν χρειάζεται απλώς να αφιερώνω λίγο περισσότερο χρόνο και προσπάθεια; Δεν είναι μεγάλο φορτίο. Αυτό οφείλω να κάνω· αν δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, είμαι άξιος να λέγομαι άνθρωπος;» Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρεις μια απόφαση και να ορκιστείς: «Αχ Θεέ μου! Σε απογοήτευσα, είμαι πραγματικά πολύ βαθιά διεφθαρμένος, δεν έχω συνείδηση και λογική, δεν έχω ανθρώπινη φύση. Θέλω να μετανοήσω. Σε ικετεύω να με συγχωρέσεις, θα αλλάξω σίγουρα. Αν δεν μετανοήσω, να με τιμωρήσεις». Στη συνέχεια, θα μεταστραφεί η νοοτροπία σου και θα αρχίσεις να αλλάζεις. Θα ενεργείς και θα εκτελείς τα καθήκοντά σου ευσυνείδητα, λιγότερο επιπόλαια, και θα μπορείς πια να υποφέρεις και να πληρώσεις το τίμημα. Θα καταλάβεις ότι είναι υπέροχο να κάνεις έτσι το καθήκον σου, και θα έχεις στην καρδιά σου γαλήνη και χαρά. Όταν μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, όταν μπορούν να προσευχηθούν και να βασιστούν σ’ Αυτόν, τότε σύντομα θα αλλάξουν οι καταστάσεις τους. Όταν έχει αλλάξει η αρνητική κατάσταση της καρδιάς σου και έχεις επαναστατήσει ενάντια στις προθέσεις σου και τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τις ανέσεις και τις απολαύσεις της σάρκας, και ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και πάψουν οι πράξεις σου να είναι αυθαίρετες και απερίσκεπτες, τότε θα έχεις γαλήνη στην καρδιά σου και δεν θα νιώθεις τη συνείδησή σου να σε επιπλήττει. Είναι εύκολο, λοιπόν, να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Αν οι άνθρωποι έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό, τότε μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Και αν μπορέσεις να ασκηθείς έτσι, τότε, πριν καν το αντιληφθείς, θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θα δυσκολευτείς καθόλου. Φυσικά, όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει να περάσεις από μια διαδικασία κατά την οποία θ’ αγωνιστείς και θ’ αλλάξεις τη σκέψη σου, και πρέπει να τα λύσεις αυτά με την αναζήτηση της αλήθειας. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια, τότε δύσκολα θα διορθώσεις την αρνητική σου κατάσταση και δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Το πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζει κάποιος την ώρα που αλλάζει τη σκέψη του εξαρτάται από το αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να την αποδεχτεί, τότε πολύ δύσκολα θα αλλάξει τη σκέψη του. Από την άλλη, όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, δεν θα δυσκολευτούν καθόλου. Θα τους είναι φυσικό να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν. Όσοι αγαπούν πραγματικά την αλήθεια μπορούν να βασιστούν στον Θεό για να ξεπεράσουν τις οποιεσδήποτε δυσκολίες, κι έτσι θα έχουν βιωματική μαρτυρία· έτσι είναι μια καρδιά που έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Το να έχει η καρδιά σου τρομερή επιθυμία για τον Θεό σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να έχεις διαφθορά και επαναστατικότητα; Όχι. Σημαίνει ότι, εφόσον η καρδιά σου έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό, μπορείς τουλάχιστον να ενεργείς σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου, αλλά και να αναζητάς την αλήθεια. Έτσι, μπορείς να κάνεις τη σωστή επιλογή σε οποιαδήποτε κατάσταση, καθώς και να ασκείσαι και να εισέρχεσαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό ονομάζεται καρδιά με τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Είναι κούφιες αυτές οι εκδηλώσεις; (Δεν είναι κούφιες.) Δεν είναι κούφιες ούτε αόριστες· είναι πολύ πρακτικές και συγκεκριμένες, και καθόλου αφηρημένες. Κάποιοι λένε: «Αχ, πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά κάθε φορά που έρχεται η ώρα να κάνω πράξη την αλήθεια, πάντα δυσκολεύομαι. Αγχώνομαι τόσο πολύ που γίνομαι μούσκεμα στον ιδρώτα, αλλά και πάλι δεν έχω μονοπάτι. Θέλω πάντα να κάνω πράξη την αλήθεια χωρίς να ζορίζομαι καθόλου σωματικά ούτε να ζημιώνονται τα συμφέροντά μου, κι έτσι δεν μπορώ να βρω μονοπάτι. Μόνο τώρα καταλαβαίνω ότι είναι πολύ απλό να έχεις καρδιά με τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Μακάρι να το γνώριζα αυτό νωρίτερα και να είχα ήδη κάνει πράξη αυτά τα λόγια!» Ποιον πρέπει να κατηγορήσεις που δεν κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού; Ποιος σε ανάγκασε να μην εκτιμάς τα λόγια Του όλα αυτά τα χρόνια και αντίθετα να παραπαίεις στα τυφλά; Τώρα, μπορούμε να συνοψίσουμε μια πρόταση: Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια Του για να καταλάβεις την αλήθεια· μόνο αν φτάσεις στο σημείο να διαχειρίζεσαι τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, μπορείς να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνεις ό,τι θέλεις ή να επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος, και δεν πρέπει να σχηματίζεις κλίκες ή να αναζητάς υποστηρικτές στην εκκλησία. Δεν πρόκειται να έχουν καλό τέλος όσοι το κάνουν αυτό. Όσοι δεν επικεντρώνονται στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι θαυμάζουν πάντοτε άλλους και βασίζονται στους άλλους, και όσοι αρέσκονται στο να ακολουθούν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους προκαλώντας ανούσιες αναταραχές, όλοι αυτοί οδηγούνται μόνοι τους στην καταστροφή επειδή παραπαίουν· χάνουν την ευκαιρία τους να σωθούν. Κάτι τέτοιο θα τους αφήσει άναυδους. Αν θέλεις να μην ακολουθήσεις τον δικό σου δρόμο, πρέπει να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Έτσι θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να μπεις στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Το βασικό εδώ είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ακολουθείς άλλους ανθρώπους ή να πηγαίνεις μαζί τους. Μην ακολουθείς τη μια μέρα έναν άνθρωπο επειδή τον θεωρείς σπουδαίο, και την επόμενη μέρα κάποιον άλλον επειδή νομίζεις ότι έχει δίκιο· έτσι δαπανάς πάρα πολύ χρόνο και παραπαίεις, χωρίς να κερδίζεις την αλήθεια. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να τα επιλύεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν ακολουθείς τυφλά άλλους ανθρώπους, αν ακολουθείς όποιον μιλάει με ωραία και βαρύγδουπα λόγια, είναι πιθανό να εξαπατηθείς. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να πιστεύουν μόνο ότι τα δικά Του λόγια είναι η αλήθεια, θα πρέπει να ακούνε μόνο τα δικά Του λόγια και να ασκούνται σύμφωνα με αυτά. Με τον τρόπο αυτόν, θα αποφύγεις να ακολουθήσεις άλλους ανθρώπους και να βαδίσεις μαζί τους στο λάθος μονοπάτι.

Για προχωρήστε στον επόμενο στίχο. («Αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά».) Και αυτό αφορά την άσκηση. Το «αναζητώντας λαίμαργα» αναφέρεται στο να θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά να μην έχεις μονοπάτι, και στο να θέλεις να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά να μην ξέρεις πώς να ασκηθείς· όταν είσαι λαίμαργος υπό αυτήν την έννοια, αναζητάς και προσεύχεσαι. Όλη την ώρα νομίζεις ότι υστερείς σε πάρα πολλά πράγματα· συγκεκριμένα, ανακαλύπτεις ότι όταν σου συμβαίνουν πράγματα, δεν έχεις μονοπάτι, δεν ξέρεις τι να κάνεις για να ικανοποιήσεις τον Θεό, πάντα επαναστατείς και κάνεις ό,τι θέλεις, έχεις ανήσυχη καρδιά, θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Αυτό είναι το αίσθημα της λαιμαργίας. Αν είσαι λαίμαργος, πρέπει να αναζητάς. Αν δεν αναζητάς, τότε δεν θα έχεις μονοπάτι. Αν δεν αναζητάς, θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Αν δεν αναζητάς ποτέ, πάει τέλειωσες. Θα είσαι δύσπιστος. Τι σημαίνει «αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά»; Σημαίνει ότι όταν προκύπτουν διάφορες καταστάσεις στους ανθρώπους, εκείνοι έχουν πάντα τη δική τους βούληση, σκέφτονται πάντα τα σαρκικά τους συμφέροντα και αναζητούν πάντα μια διέξοδο για τη σάρκα τους. Σε τέτοιες στιγμές, θα νιώσεις τη συνείδησή σου να σε επιπλήττει, να σε προτρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Σε καταστάσεις σαν κι αυτές, θα δώσεις έναν αγώνα μέσα σου, και θα πρέπει να αρνηθείς τις δικαιολογίες του Σατανά, καθώς και τις διάφορες αιτιολογίες της σάρκας. Το να «αρνείσαι» σημαίνει ότι πρέπει να μπορείς να δεις σε βάθος και να διακρίνεις τις διάφορες δικαιολογίες και αιτιολογίες που προβάλλουν οι άνθρωποι για να μην κάνουν πράξη την αλήθεια, ή με άλλα λόγια τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά, και στη συνέχεια να επαναστατήσεις ενάντιά τους. Αυτή είναι η διαδικασία της άρνησης. Μερικές φορές, οι άνθρωποι αναπτύσσουν ορισμένες διεφθαρμένες ιδέες, προθέσεις και στόχους ή ορισμένες ανθρώπινες γνώσεις, φιλοσοφίες, θεωρίες, όπως επίσης και ορισμένους τρόπους, μέσα, τεχνάσματα και μηχανορραφίες που εφαρμόζουν στις επαφές τους με άλλους ανθρώπους, καθώς και άλλα παρόμοια πράγματα. Μόλις συμβεί αυτό, θα πρέπει να καταλάβουν αμέσως ότι αυτά είναι διεφθαρμένα πράγματα που αποκαλύπτονται από τους ίδιους, και θα πρέπει να τα αρπάξουν, να αναζητήσουν την αλήθεια, να τα αναλύσουν διεξοδικά, να διακρίνουν καθαρά την πραγματικότητά τους, και να τα αρνηθούν και να επαναστατήσουν ολοκληρωτικά ενάντιά τους· να τα καταπνίξουν, δηλαδή, εν τη γενέσει τους. Εφόσον κάποιος έχει αναπτύξει διεφθαρμένες ιδέες, σκέψεις, προθέσεις ή αντιλήψεις, όποτε και να γίνεται αυτό, πρέπει αμέσως να αρπάξει αυτά τα πράγματα, να τα δει σε βάθος και να τα διακρίνει, να επαναστατήσει ενάντιά τους, και στη συνέχεια να καταφέρει να αλλάξει. Έτσι είναι η διαδικασία. Έτσι γίνεται πράξη το να αρνηθεί κανείς τον Σατανά και να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Δεν είναι πολύ απλό; Στην πραγματικότητα, για αυτήν τη διαδικασία έγινε ήδη λόγος στα δύο παραδείγματα που έδωσα μόλις τώρα. Πρόκειται για μια αρχή άσκησης για να προσεγγίζει κανείς τις λανθασμένες καταστάσεις που προκύπτουν στους ανθρώπους όταν τους συμβαίνουν πράγματα.

Διαβάστε παρακάτω. («Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου».) Αυτό σημαίνει να αναζητάς και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά και το μυαλό. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις απλές φράσεις έχουν δύο σημασίες. Ποιες είναι αυτές; (Η πρώτη είναι να μην απελπίζεσαι και να μην είσαι αδύναμος. Δηλαδή, μη χάνεις το κουράγιο σου και μην αποθαρρύνεσαι όταν συναντάς δυσκολίες ή δεν μπορείς για μια στιγμή να καταλάβεις κάτι την ώρα που αναζητάς. Η δεύτερη είναι ότι πρέπει να αναζητάς και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά. Δηλαδή, πρέπει να αναζητάς με επιμονή, να συνεχίζεις να αναζητάς και να προσεύχεσαι όταν δεν καταλαβαίνεις, και να περιμένεις να αποκαλυφθούν οι προθέσεις του Θεού. Αυτή είναι η δεύτερη σημασία.) Το «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος» σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να διατηρούν αληθινή πίστη στον Θεό, να πιστεύουν ότι είναι παντοδύναμος, και ότι μπορεί να τους διαφωτίσει και να τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια. Γιατί τότε δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια τώρα; Γιατί δεν σε διαφωτίζει τώρα ο Θεός; Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό. Ποιος είναι ένας βασικός λόγος; Ότι απλώς δεν έχει φτάσει η ώρα του Θεού. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη σου και, ταυτόχρονα, θέλει με αυτήν τη μέθοδο να την ενισχύσει. Αυτό είναι το βασικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουν και να μάθουν οι άνθρωποι. Ας υποθέσουμε ότι έχεις ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός, έχεις προσευχηθεί, έχεις αναζητήσει, έχεις στην καρδιά σου τρομερή επιθυμία για τον Θεό, έχεις αρχίσει να εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια Του, ενδιαφέρεσαι για αυτά και υπενθυμίζεις συχνά στον εαυτό σου να τα κάνεις πράξη και να τα βιώνεις, να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού, να μην απομακρύνεσαι από Αυτόν και να αναζητάς όταν ενεργείς. Ωστόσο, σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν νομίζω ότι έχω νιώσει ξεκάθαρα κάποια ιδιαίτερη διαφώτιση, φώτιση ή καθοδήγηση από τον Θεό· δεν έχω καν την προφανή αίσθηση ότι μου έχει δώσει ιδιαίτερα χαρίσματα, ταλέντα ή ειδικές ικανότητες για το καθήκον που εκτελώ. Αντιθέτως, πιστεύω πως εκείνοι που δεν φτάνουν το επίπεδό μου καταλαβαίνουν περισσότερα από εμένα, εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους και όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, μιλάνε πιο εύγλωττα. Γιατί δεν είμαι τόσο καλός όσο οι άλλοι; Γιατί παραμένω στάσιμος και σημειώνω ελάχιστη πρόοδο;» Υπάρχουν δύο λόγοι γι’ αυτό: Ο ένας είναι ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν πολλά προβλήματα, όπως για παράδειγμα, η μέθοδος, οι προθέσεις και οι στόχοι του καθενός στην αναζήτηση, καθώς και οι προθέσεις και τα κίνητρά τους όταν προσεύχονται στον Θεό και Του υποβάλλουν αιτήματα, και ούτω καθεξής. Πρέπει όλα αυτά να τα αναλογιστείς, να τα μάθεις, να ανακαλύψεις τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σου και να αλλάξεις αμέσως την πορεία σου. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Θεός έχει τη δική Του μέθοδο για το πόσα δίνει στους διάφορους ανθρώπους και για το πώς τους τα προσφέρει. Ο Θεός έχει πει: «Θέλω ελεήσει όντινα ελεώ και θέλω οικτειρήσει όντινα οικτείρω» (Έξοδος 33:19.) Ίσως να είσαι το αντικείμενο του ελέους του Θεού, ίσως να είσαι το αντικείμενο του οίκτου Του, ή ίσως να μην είσαι κανένα από αυτά τα δύο είδη ανθρώπων για τα οποία μίλησε. Ίσως Εκείνος να πιστεύει ότι είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή ότι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για να δοκιμαστείς και να σφυρηλατηθείς. Υπάρχουν πολλοί λόγοι· όποιος κι αν είναι όμως ο λόγος, οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι σωστό. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τον Θεό. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αναζητάς με όλη σου την καρδιά και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά. Προτού σε κάνει ο Θεός να καταλάβεις και σου δώσει απαντήσεις, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αναζητάς, περιμένοντας ταυτόχρονα τη στιγμή που θα σου δώσει κάτι, τη στιγμή που θα σε ελεήσει, και τη στιγμή που θα σε διαφωτίσει και θα σε καθοδηγήσει. Σε αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, ο Θεός δεν τα δίνει όλα ισόποσα στους ανθρώπους· άρα, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τη λέξη «ίσος» για να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό. Όταν σου δίνει κάτι ο Θεός, τότε ακριβώς είναι η στιγμή που πρέπει να το λάβεις. Όταν δεν σου δίνει κάτι, προφανώς δεν θεωρεί τη στιγμή κατάλληλη ή σωστή, και έτσι δεν πρέπει να το λάβεις τότε. Κι εσύ τι πρέπει να κάνεις όταν ο Θεός λέει πως δεν πρέπει να λάβεις κάτι και δεν θέλει να σου το δώσει; Κάποιος που έχει λογική θα έλεγε: «Αν δεν μου το δώσει ο Θεός, τότε θα υποταχθώ και θα περιμένω. Για την ώρα, δεν είμαι άξιος να το λάβω, ίσως επειδή το ανάστημά μου δεν μπορεί να το αντέξει. Η καρδιά μου, όμως, μπορεί να υποταχθεί σ’ Αυτόν χωρίς παράπονα, χωρίς υποψίες και σίγουρα χωρίς αμφιβολίες». Αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι δεν πρέπει να χάσουν τη λογική τους. Όπως κι αν σε μεταχειρίζεται ο Θεός, εσύ πρέπει να κάνεις τη λογική επιλογή να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Μία μόνο στάση πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα απέναντι στον Θεό: να ακούνε και να υποτάσσονται· δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Ο Θεός, από την άλλη, μπορεί να έχει διαφορετικές στάσεις απέναντί σου. Έχει μια βάση αυτό. Ο Θεός έχει τις δικές Του προθέσεις· κάνει τις δικές Του επιλογές και έχει τις δικές Του μεθόδους όσον αφορά αυτές Του τις ενέργειες και τη στάση που υιοθετεί απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Φυσικά, αυτές οι επιλογές και μέθοδοι υποστηρίζονται από τους σκοπούς του Θεού. Προτού κατανοήσουν αυτούς τους σκοπούς του Θεού, το μόνο πράγμα που πρέπει και που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να αναζητούν και να περιμένουν, αποφεύγοντας παράλληλα να κάνουν οτιδήποτε επαναστατικό ενάντια σ’ Αυτόν. Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνουν σ’ αυτές τις στιγμές —δηλαδή, όταν δεν νιώθουν τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, το έλεος και τον οίκτο του Θεού— είναι να απομακρυνθούν απ’ Αυτόν και να πουν ότι δεν είναι δίκαιος, ή να Του υψώσουν τη φωνή ή ακόμη και να Τον αρνηθούν όταν δεν νιώθουν τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να δει Εκείνος. Φυσικά, αν όντως φτάσεις στο σημείο να αρνηθείς τον Θεό, τη δικαιοσύνη Του, την ταυτότητά Του και την ουσία Του, και να Του υψώσεις τη φωνή, τότε θα επιβεβαιωθεί ότι ο Θεός είχε εξαρχής δίκιο που είχε αδιάφορη στάση απέναντί σου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε αυτήν τη μικρή δοκιμασία και δοκιμή, τότε δεν έχεις την παραμικρή πίστη στον Θεό και η πίστη σου είναι πολύ κούφια. Όταν κάποιος δεν νιώθει τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνει είναι να αναζητήσει και να περιμένει με όλη του την καρδιά. Η αναζήτηση και η αναμονή είναι οι υποχρεώσεις του ανθρώπου και είναι επίσης η λογική, η στάση και η αρχή άσκησης που θα πρέπει να έχουν όλοι απέναντι στον Θεό. Όσο αναζητάς και περιμένεις, μην τα αφήνεις όλα στην τύχη. Μη σκέφτεσαι πάντα: «Ίσως αν περιμένω, ο Θεός να μου χαρίσει ξεκάθαρα λόγια. Απλώς πρέπει να είμαι λίγο πιο ειλικρινής και να δω αν θα με διαφωτίσει ή δεν θα με διαφωτίσει. Ίσως με διαφωτίσει. Αν δεν το κάνει, θα σκεφτώ κάποιον άλλον τρόπο». Μην έχεις μια τέτοια νοοτροπία που βασίζεται στην τύχη. Ο Θεός απεχθάνεται να έχουν οι άνθρωποι τέτοια στάση. Τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση που βασίζεται στην τύχη και φέρει μέσα της μια δοκιμασία. Αυτό το πράγμα απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλα ο Θεός. Αν είναι να περιμένεις, να το κάνεις με ειλικρίνεια. Να έχεις μια νοοτροπία που να σε κάνει να πεινάς και να διψάς για δικαιοσύνη, ενώ προσεύχεσαι στον Θεό και αναζητάς την αλήθεια, ενώ λύνεις τα πρακτικά σου προβλήματα και ενώ Τον ικετεύεις να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει. Όπως κι αν σου φέρεται ο Θεός και είτε τελικά σου δώσει πλήρη κατανόηση είτε όχι, εσύ να τηρείς την αρχή της υποταγής χωρίς να παρεκκλίνεις καθόλου. Αν το κάνεις αυτό, τότε θα διατηρείς σταθερά τη θέση και το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεν έχει σημασία αν τελικά ο Θεός κρύψει το πρόσωπό Του από σένα, αν σου δείξει μόνο την πλάτη Του ή αν σου εμφανιστεί· εφόσον παραμείνεις σταθερός στο καθήκον σου και στην αρχική σου θέση ως δημιούργημα, τότε θα έχεις καταθέσει μαρτυρία και θα είσαι νικητής. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις σύντομες προτάσεις έχουν μεγάλη σημασία. Περιλαμβάνουν τη λογική που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, την αρχική θέση στην οποία πρέπει να βρίσκεται και το μονοπάτι άσκησης που θα πρέπει να ακολουθεί. Κάποιοι λένε: «Εφόσον όλοι αναζητούμε και περιμένουμε με όλη μας την καρδιά και το μυαλό, γιατί δεν μας διαφωτίζει ο Θεός; Γιατί δεν μου δίνει καμία έμπνευση;» Ο Θεός έχει τις δικές Του προθέσεις. Μην Του προβάλλεις απαιτήσεις. Αυτή είναι η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· αυτήν τη λογική οφείλουν περισσότερο να διαθέτουν τα δημιουργήματα. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που οι άνθρωποι, σύμφωνα με τον ανθρώπινο νου, τις ανθρώπινες σκέψεις και αντιλήψεις, δεν καταλαβαίνουν· αυτά τα πράγματα πρέπει να τα πει στους ανθρώπους ο Θεός. Εκείνος, όμως, λέει: «Δεν είναι δική Μου ευθύνη ούτε δική Μου υποχρέωση να σου πω αυτά τα πράγματα. Αν θέλω να μάθεις κάτι, θα μάθεις λίγα πράγματα, και αυτό σημαίνει ότι σου δείχνω την εύνοιά Μου. Όταν δεν θέλω να μάθεις κάτι, τότε δεν θα πω ούτε μία λέξη γι’ αυτό· μη σου μπαίνουν ιδέες ότι θα μπορέσεις να το καταλάβεις σ’ αυτήν την περίπτωση!» Κάποιοι λένε: «Γιατί στρέφεσαι εναντίον μας σ’ αυτό το θέμα;» Ο Θεός δεν στρέφεται εναντίον σας. Ο Δημιουργός θα είναι πάντα ο Δημιουργός, και έχει τους δικούς Του τρόπους και τις δικές Του μεθόδους. Ακόμα κι αν δεν συνάδουν οι τρόποι και οι μέθοδοί Του με τα γούστα ή τις ιδέες και τις αντιλήψεις του ανθρώπου ούτε βέβαια και με την ανθρώπινη παραδοσιακή κουλτούρα, όποιες κι αν είναι οι πτυχές του ανθρώπου με τις οποίες δεν συνάδουν, με απλά λόγια, παρόλο που δεν συνάδουν με τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του ανθρώπου, ό,τι κι αν κάνει ο Δημιουργός, είτε το καταλαβαίνουν είτε δεν το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, η ταυτότητα και η ουσία Του δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν ποτέ. Οι άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να προσδιορίζουν τον Δημιουργό σύμφωνα με την ανθρώπινη γλώσσα, τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή οποιαδήποτε ανθρώπινη μέθοδο. Αυτήν τη λογική οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτήν την ελάχιστη λογική, τότε θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: δεν μπορείς να ενεργήσεις ως δημιούργημα. Μια μέρα, αργά ή γρήγορα, κάτι κακό θα σου συμβεί. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτό το ίχνος λογικής, τότε μια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα ξεσπάσει η σατανική σου διάθεση. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις αμφιβολία για τον Θεό, θα Τον υβρίσεις με τα λόγια σου, θα Τον αρνηθείς και θα Τον προδώσεις. Και τότε, θα είσαι πέρα για πέρα τελειωμένος και θα πρέπει να αποκλειστείς. Επομένως, είναι πολύ σημαντική η λογική που οφείλουν να διαθέτουν τα δημιουργήματα. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις προτάσεις είναι η λογική και οι αρχές που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα όταν προσεγγίζουν τα διάφορα περιβάλλοντα που συναντούν συχνά οι άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή, ενώ βοηθάνε και στη βελτίωση της σχέσης τους με τον Θεό.

Το πρώτο μέρος αυτού του χωρίου λέει: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς». O προτελευταίος στίχος, αντίστοιχα, λέει: «Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μήπως το κρυφό νόημα της φράσης “Μην αγωνιάς για λύσεις” είναι πως το τελικό αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο; Εάν αναζητούμε και περιμένουμε με όλη μας την καρδιά, αν η καρδιά μας έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό και αν λαχταρούμε τα λόγια Του, δεν είναι τότε απαραίτητο να μας δώσει Εκείνος την απάντηση προκειμένου να καταλάβουμε ποια είναι όντως η αλήθεια;» Αυτήν, λοιπόν, την απάντηση σου δίνω: Δεν είναι σίγουρο, δεν ισχύει απαραίτητα. Κάθε λέξη του συγκεκριμένου χωρίου είναι μια απαίτηση του Θεού απ’ τον άνθρωπο, μια αρχή άσκησης που πρέπει να τηρούν τα δημιουργήματα. Ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ένα μονοπάτι άσκησης, αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη και να τηρούν στις καταστάσεις που τους τυχαίνουν στην καθημερινότητά τους. Δεν τους είπε, όμως: «Όσο κι αν καταλαβαίνετε αυτά τα λόγια, εφόσον τηρείτε αυτές τις αρχές, πρέπει στο τέλος να σας πω τα γεγονότα, να σας δώσω μια απάντηση και μια εξήγηση». Ο Θεός δεν έχει αυτήν την υποχρέωση. Δεν «πρέπει» να κάνει τίποτα τέτοιο και οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν τέτοιες παράλογες απαιτήσεις απ’ Αυτόν. Πρέπει όλοι σας να το καταλάβετε αυτό. Αυτό το «δεν ισχύει απαραίτητα» δηλώνει ένα πράγμα στους ανθρώπους: Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να συμμορφωθεί με τους κανόνες του παιχνιδιού που θέτουν οι άνθρωποι με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις τους, τις ανθρώπινες φιλοσοφίες, τα ανθρώπινα βιώματα και διδάγματα, και ούτε φυσικά πρόκειται να συμμορφωθεί με τους ανθρώπινους νόμους. Αντίθετα, οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται με τις αρχές των απαιτήσεων του Θεού και να εισέρχονται σε κάθε αλήθεια-πραγματικότητα που έχει διατυπώσει ο Θεός. Το έχετε καταλάβει αυτό; (Ναι.) Αυτό το χωρίο εξηγεί ξεκάθαρα τις αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ξεκινήστε με τον πρώτο στίχο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς».) Αυτή είναι μια αρχή που είναι εύκολο να την κάνεις πράξη και να την καταλάβεις. Η άσκησή της δεν σου δημιουργεί κανένα φορτίο ούτε σε πιέζει καθόλου· είναι πανεύκολη. Και ο δεύτερος στίχος; («Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά».) Είσαι ένας κανονικός άνθρωπος που ζει στον κόσμο. Αυτό αρκεί για να καταφέρεις «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Εφόσον έχεις καρδιά, μπορείς να το κάνεις. Έχεις είκοσι τέσσερις ώρες μέσα στην ημέρα. Μαζί με το κανονικό σου έργο, την ξεκούραση, το φαγητό και την προσωπική πνευματική σου άσκηση, είναι εύκολο να «φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά»; (Εύκολο είναι.) Μπορείς να το κάνεις την ώρα που περπατάς, την ώρα που κουβεντιάζεις ή την ώρα που ξεκουράζεσαι· δεν πρόκειται να επηρεάσει την κανονική σου δουλειά, την εκτέλεση του καθήκοντός σου ή το τρέχον έργο σου. Είναι κάτι πολύ απλό! Όποιο επίπεδο κι αν έχει κανείς, εφόσον προσφέρει μια ειλικρινή καρδιά και αγωνίζεται για την αλήθεια, σιγά σιγά θα την κατανοήσει και θα εισέλθει εύκολα σ’ αυτήν την πραγματικότητα.

Ποιος είναι ο επόμενος στίχος; («Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου».) Αυτήν τη φορά θα το κάνω αλλιώς και θα σας ρωτήσω όλους: πιστεύετε ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου»; Πότε άρχισες να το πιστεύεις αυτό; Σε ποια ζητήματα κατέληξες να το πιστεύεις; Έχεις καταθέσει μαρτυρία γι’ αυτό; Το έχεις βιώσει; Τι θα κάνεις αν κάποιος σε ρωτήσει: «Πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου;» Ίσως, θεωρητικά, να μη διστάσεις και να πεις: «Ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός μου! Πώς να μην είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός μου;» Aν, όμως, σε ρωτούσαν ξανά: «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου; Σε ποια ζητήματα έχεις βασιστεί στον Θεό και έχεις γίνει μάρτυρας των πράξεών Του; Σε ποιον βαθμό σού έχει αποκαλυφθεί εσένα προσωπικά η παντοδυναμία Του; Πότε ανακάλυψες ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου; Σε ποια ζητήματα νιώθεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου; Αφού παραδέχεσαι ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και γι’ Αυτόν τίποτα δεν είναι αδύνατο, γιατί κάποιες φορές είσαι τόσο αδύναμος; Γιατί παραμένεις βυθισμένος στην αρνητικότητα; Γιατί δεν μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια όποτε σου συμβαίνει κάτι; Γιατί ζεις πάντα σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία ως προς τις σχέσεις σου με τους άλλους; Γιατί συνεχίζεις συχνά να λες ψέματα χωρίς να νιώθεις την επίπληξη του Θεού; Είναι πράγματι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου; Τι ακριβώς νομίζεις ότι είναι η παντοδυναμία του Θεού; Είναι σύμφωνη με την ουσία Του;» Αν σε ρωτούσαν αυτά τα πράγματα, θα τολμούσες και πάλι να απαντήσεις με τέτοια βεβαιότητα; Όταν ρωτώ τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι μένουν άφωνοι. Δεν έχεις τέτοια εμπειρία, δεν έχεις δημιουργήσει τέτοιου επιπέδου σχέση με τον Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις σ’ Αυτόν, ποτέ δεν έχεις βιώσει την κυριαρχία Του, ποτέ δεν έχεις δει το χέρι Του, ποτέ δεν έχεις δει την κυριαρχία που ασκεί το παντοδύναμο χέρι Του στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα. Είναι κάτι που δεν έχεις δει ποτέ σου, δεν έχεις ακούσει ποτέ σου, πόσο μάλλον το έχεις βιώσει ή το έχεις αισθανθεί προσωπικά, κι έτσι δεν ξέρεις και δεν τολμάς να μιλήσεις όταν ακούς το ερώτημα «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός μου;». Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις τέτοια πίστη. Πρέπει αυτόν τον στίχο να τον κάνεις όραμά σου. Πρέπει να γίνει η πιο ισχυρή απόδειξη ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς, ενώ είναι και μια πτυχή του οράματος που σε στηρίζει καθώς προχωράς. Δεν τολμάς, όμως, να απαντήσεις με βεβαιότητα. Για ποιον λόγο; Γιατί η πίστη σου στον Θεό δεν είναι παρά μια πεποίθηση ότι Αυτός υπάρχει. Μέχρι ώρας, δεν Τον έχεις ακολουθήσει πραγματικά, δεν έχεις δημιουργήσει πραγματικά μια σχέση μαζί Του, δεν έχεις εισέλθει ακόμη στην πραγματικότητα των λόγων Του, δεν έχεις ακόμη μετάσχει στην εμπειρία της υποταγής στην κυριαρχία Του ούτε έχεις ακόμη συνειδητοποιήσει από πρώτο χέρι το γεγονός της κυριαρχίας Του επί των πάντων. Δεν έχεις δει ούτε έχεις βιώσει αυτά τα πράγματα, και φυσικά δεν τα κατανοείς. Στην απλή ερώτηση «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου;» η απάντηση θα ήταν σίγουρα καταφατική. Αν στη συνέχεια σε ρωτούσαν πώς το βίωσες αυτό και πώς έφτασες στο σημείο να καταλάβεις κάτι τέτοιο, σίγουρα θα κατέβαζες το κεφάλι σου χωρίς να βγάλεις μιλιά, και δεν θα τολμούσες να απαντήσεις. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; (Δεν έχουμε καμία εμπειρία ως προς αυτό.) Μιλάς από θεωρητική σκοπιά. Στην πραγματικότητα, δηλώνεις στα λόγια ότι είσαι ακόλουθος του Θεού και δημιούργημα. Από τη μέρα, όμως, που άρχισες να ακολουθείς τον Θεό, δεν εκπλήρωσες ποτέ την ευθύνη ενός δημιουργήματος. Η ευθύνη σου είναι να αποδεχθείς τον λόγο του Θεού ως θεμέλιο της ύπαρξής σου, να λάβεις τον λόγο του Θεού ως αρχή και μονοπάτι άσκησης για να κάνεις το καθήκον σου, καθώς και να εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Εάν δεν έχεις εισέλθει ακόμη σ’ αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, ναι μεν απ’ τη μία ακολουθείς τον Θεό, εγκατέλειψες την οικογένεια, τη δουλειά και την καριέρα σου, και έχεις καταφέρει να Τον ακολουθήσεις μέχρι σήμερα, αλλά απ’ την άλλη, η καρδιά σου δεν έχει αποδεχτεί την αλήθεια και ζωή που χαρίζει ο Θεός στην ανθρωπότητα· αντίθετα, επιδιώκεις τα πράγματα που εσύ ο ίδιος αγαπάς και δεν τα έχεις εγκαταλείψει ποτέ. Με βάση αυτό, μπορεί να θεωρηθεί ότι ακολουθείς τον Θεό και υποτάσσεσαι στο έργο Του; Αν, μέσα σου, δεν αποδέχεσαι τους στόχους ζωής, τις κατευθύνσεις και τα κριτήρια ζωής και διαβίωσης που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο, αλλά αντιθέτως απλώς παπαγαλίζεις τα λόγια που ακούς και ξεστομίζεις κάποια δόγματα, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδέχεσαι την αλήθεια; Αν και ακολουθείς τον Θεό και, εξωτερικά, μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, η καρδιά σου δεν έχει αποδεχτεί την αλήθεια. Παρόλο που πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, οι αρχές και οι μέθοδοι σύμφωνα με τις οποίες ζεις, και το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή σου συνεχίζουν να ανήκουν στον Σατανά. Είσαι ακόμα ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πάντα, συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση και σαν διεφθαρμένος, και δεν έχεις αποδεχτεί τις απαιτήσεις και τις αρχές που προέρχονται από τον Θεό. Από αυτήν την ουσιαστική σκοπιά, δεν ακολουθείς αληθινά τον Θεό. Απλώς παραδέχεσαι ότι είσαι δημιούργημα και ότι ο Δημιουργός είναι ο Θεός σου. Πατώντας πάνω σ’ αυτό το θεωρητικό θεμέλιο, κάνεις κάτι για τον Θεό και Του δίνεις κάποιες μικρές προσφορές, ενώ υπό αυτήν την προϋπόθεση, παραδέχεσαι διστακτικά ότι ο Θεός είναι ο Θεός σου και ότι είσαι ακόλουθός Του· η καρδιά σου, όμως, δεν Τον έχει αποδεχτεί ποτέ πραγματικά ως τη ζωή σου, τον Κύριό σου και τον Θεό σου. Αυτό μας φέρνει πίσω στο ερώτημα που μόλις έθεσα: «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου;» Όλα τα παραπάνω σε κάνουν να μην τολμάς να απαντήσεις με βεβαιότητα. Ο Θεός είναι παντοδύναμος για όλο το σύμπαν και όλα τα πράγματα· εσύ όμως, παραδέχεσαι θεωρητικά ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, αλλά στην πραγματικότητα δεν το έχεις βιώσει ούτε το έχεις δει ποτέ αυτό. Σχετικά με το ζήτημα της παντοδυναμίας του Θεού, έχεις ένα ερωτηματικό στην καρδιά σου. Πότε θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν οι άνθρωποι πραγματικά τα λόγια που λένε ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου» και να κάνουν αυτό το όραμα το θεμέλιο της πίστης τους σ’ Αυτόν; Μόνο όταν αποδεχτούν την ταυτότητα του Θεού, την ουσία Του και τη θέση Του στην καρδιά τους, όταν εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων Του και μετατρέψουν τα λόγια Του σε θεμέλιο της ύπαρξής τους· μόνο τότε θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν πραγματικά ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου». Αυτά τα λόγια είναι στην πραγματικότητα το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να πετύχει κανείς, αλλά ο Θεός τα διατύπωσε και έδειξε πόσο σημαντικά είναι για τον άνθρωπο. Όποιος θέλει να βιώσει και να συνειδητοποιήσει αυτά τα λόγια πρέπει να αφιερώσει μια ολόκληρη ζωή. Για να δώσει μια πραγματική και σίγουρη απάντηση από τα βάθη της καρδιάς του στο ερώτημα που θέτουν, πρέπει να εργαστεί μια ολόκληρη ζωή για να δημιουργήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό, δηλαδή τη σχέση ενός δημιουργήματος με τον Δημιουργό του. Η βάση για να επιτευχθούν όλα αυτά είναι η άσκηση της αρχής «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Στην πραγματικότητα, είναι πολύ απλό να γίνει πράξη αυτό, αλλά δεν είναι εύκολο να πετύχει κανείς στ’ αλήθεια τον στόχο που απαιτεί ο Θεός. Πρέπει να δαπανήσει χρόνο και προσπάθεια, και να πληρώσει τίμημα.