Όσοι υποτάσσονται στον Θεό και αποδέχονται την αλήθεια με πραγματική ειλικρίνεια δεν θα πρέπει να έχουν παρανοήσεις σχετικά μ’ Εκείνον, ούτε κάνουν εκτιμήσεις και κρίσεις για τις ενέργειές Του. Στην Εποχή του Νόμου, ο Θεός είπε στον Αβραάμ ότι θα του έδινε έναν γιο. Τι απάντησε ο Αβραάμ; Τίποτα. Πίστεψε αυτό που του είπε ο Θεός. Αυτήν τη στάση έδειξε. Διατύπωσε καμία κρίση; Είπε κάτι χλευαστικό; Έκανε κάτι στα κλεφτά; Όχι. Ούτε και κατέφυγε σε μικροπρεπείς χειρισμούς. Έτσι δείχνει κάποιος υποταγή. Έτσι παραμένει σταθερός στη θέση του και στο καθήκον του. Η Σάρα, όμως, η σύζυγος του Αβραάμ, δεν είχε διαφορετική συμπεριφορά; Ποια στάση έδειξε απέναντι στον Θεό; Αμφισβήτησε, χλεύασε και έδειξε δυσπιστία. Επιπλέον, έκρινε και κατέφυγε σε μικροπρεπείς χειρισμούς. Έφτασε μέχρι και στο σημείο να δώσει την υπηρέτριά της στον Αβραάμ για παλλακίδα του, πράγμα τόσο παράλογο. Όλα αυτά προήλθαν από την ανθρώπινη βούληση. Η Σάρα δεν παρέμεινε σταθερή στη θέση της. Αμφισβήτησε τα λόγια του Θεού και δεν πίστεψε στην παντοδυναμία Του. Πού οφειλόταν η δυσπιστία της; Υπήρχαν δύο αιτίες. Η μία ήταν ότι ο Αβραάμ είχε πλέον γεράσει πολύ. Η άλλη ήταν ότι και η ίδια είχε γεράσει πολύ και δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, κι έτσι σκέφτηκε: «Αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα καταφέρει κάτι τέτοιο ο Θεός; Δεν είναι παράλογο; Δεν είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να ξεγελάσει ένα παιδί;» Δεν αποδεχόταν και δεν θεωρούσε αλήθεια αυτά που έλεγε ο Θεός. Αντίθετα, τα έπαιρνε γι’ αστείο, νομίζοντας πως Εκείνος αστειεύεται με τους ανθρώπους. Είναι σωστή μια τέτοια στάση; (Όχι.) Αυτήν τη στάση πρέπει να έχει κανείς απέναντι στον Δημιουργό; (Όχι.) Άρα, παρέμεινε σταθερή στη θέση της η Σάρα; (Όχι.) Δεν παρέμεινε σταθερή. Νόμιζε ότι τα λόγια του Θεού ήταν αστείο και όχι η αλήθεια. Λόγω του ότι δεν πίστεψε όσα είπε ο Θεός και όσα επρόκειτο να κάνει, έπραξε παράλογα, και οι πολλές συνέπειες των πράξεών της προήλθαν όλες από την ανθρώπινη βούληση. Στην ουσία, έλεγε τα εξής: «Μπορεί άραγε ο Θεός να κάνει κάτι τέτοιο; Αν δεν μπορεί, πρέπει να αναλάβω εγώ δράση για να βοηθήσω να εκπληρωθούν τα λόγια Του». Μέσα της είχε παρανοήσεις, κρίσεις, εικασίες και απορίες. Όλα αυτά ήταν επανάσταση εναντίον του Θεού από έναν άνθρωπο με διεφθαρμένη διάθεση. Έκανε τέτοια πράγματα ο Αβραάμ; Όχι, κι έτσι ο Θεός τού χάρισε αυτήν την ευλογία. Είδε τη στάση που κράτησε ο Αβραάμ απέναντί Του, τη θεοφοβούμενη καρδιά του, την αφοσίωση και τη γνήσια υποταγή του, κι έτσι θέλησε να του χαρίσει έναν γιο που θα γινόταν ο γενάρχης πολλών εθνών. Αυτή είναι η υπόσχεση που δόθηκε στον Αβραάμ, και η Σάρα έλαβε απρόσμενα τα οφέλη της. Επομένως, η υποταγή είναι πολύ σημαντική. Αφήνει η υποταγή χώρο για αμφισβήτηση; (Όχι.) Αν αφήνει, τότε μετράει ως αληθινή υποταγή; (Δεν μετράει.) Μήπως μετράει αν αφήνει χώρο για ανάλυση και κρίση; (Όχι.) Και αν κάποιος προσπαθήσει να κατηγορήσει; Τότε μετράει ακόμα λιγότερο. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται, και ποια είναι η συμπεριφορά, μέσα στην υποταγή που αποδεικνύει πλήρως ότι είναι αληθινή; (Η πίστη.) Η αληθινή πίστη είναι μία πτυχή. Πρέπει να κατανοείς σωστά τι λέει και τι κάνει ο Θεός, και να παραδέχεσαι ότι όλα όσα κάνει είναι δίκαια και είναι η αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να τα αμφισβητείς και να ρωτάς τους άλλους γι’ αυτά ούτε υπάρχει λόγος να τα ζυγίζεις ή να τα αναλύεις μέσα σου. Αυτή είναι, λοιπόν, μία πτυχή της υποταγής, να πιστεύεις ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι, οι άλλοι εξετάζουν ποιος το έκανε, ποιο είναι το υπόβαθρό του, αν έχει κάνει κακές πράξεις και πώς είναι ο χαρακτήρας του. Γι’ αυτά τα πράγματα χρειάζεται ανάλυση. Από την άλλη, όταν κάτι προέρχεται από τον Θεό και το έχει κάνει Εκείνος, πρέπει αμέσως να σωπαίνετε χωρίς καμία δεύτερη σκέψη. Μην το αμφισβητείτε και μη ρωτάτε. Πρέπει μόνο να το αποδέχεστε πλήρως. Και ποιο είναι το επόμενο βήμα; Εδώ υπάρχουν ορισμένες αλήθειες τις οποίες δεν κατανοούν οι άνθρωποι, και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Ενώ πιστεύουν ότι κάτι προέρχεται από Αυτόν και μπορούν να υποταχθούν, δεν έχουν αληθινή κατανόηση της αλήθειας. Η φύση όσων κατανοούν παραμένει κάπως δογματική και, μέσα τους, νιώθουν ανησυχία. Τέτοιες στιγμές, πρέπει να αναζητούν και να ρωτάνε τα εξής: «Ποια αλήθεια κρύβεται σ’ αυτό το ζήτημα; Πού είναι το λάθος στο σκεπτικό μου; Πώς πήρα τέτοια απόσταση από τον Θεό; Ποιες απ’ τις απόψεις μου έρχονται σε σύγκρουση με τα λόγια Του;» Έπειτα, θα πρέπει να τα αναζητήσουν όλα αυτά. Αυτή είναι η στάση και η άσκηση της υποταγής. Υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι είναι υποτακτικοί, αλλά, όταν αργότερα τους συμβεί κάτι, αναλογίζονται τα εξής: «Ποιος ξέρει τι κάνει ο Θεός; Εμείς είμαστε δημιουργήματα και δεν μπορούμε να επέμβουμε. Ας κάνει Εκείνος ό,τι θέλει!» Είναι αυτό υποταγή; (Όχι.) Τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση που δείχνει απέχθεια να αναλάβεις την ευθύνη. Δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος και πλήρη αδιαφορία για όσα κάνει ο Θεός. Ο Αβραάμ μπόρεσε να υποταχθεί επειδή τηρούσε τις αρχές, και επειδή πίστευε ακράδαντα πως όσα έλεγε ο Θεός θα γίνονταν και θα εκπληρώνονταν. Ήταν εκατό τοις εκατό σίγουρος γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν δεν αμφισβήτησε, δεν έκανε καμία εκτίμηση ούτε και κατέφυγε σε μικροπρεπείς χειρισμούς. Με αυτήν τη συμπεριφορά έδειξε την υποταγή του.

Ο Θεός χάρισε στον Αβραάμ μια ευλογία. Κι εκείνος δεν αμφισβήτησε τίποτα ούτε ανακάτεψε την ανθρώπινη βούληση σε καμία από τις πράξεις του. Η κατάσταση που αντιμετώπισε ο Ιώβ, απ’ την άλλη, ήταν εντελώς διαφορετική από αυτήν του Αβραάμ. Τι το διαφορετικό είχε; Αυτό που αντιμετώπισε ο Αβραάμ ήταν κάτι καλό, μια ευλογία. Ήταν σχεδόν 100 χρονών, άτεκνος, και είχε την ελπίδα να αποκτήσει ένα παιδί. Τότε, ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα του έδινε έναν γιο. Πώς να μη χαρεί με κάτι τέτοιο και πώς να μην υποταχθεί πρόθυμα; Αυτό που αντιμετώπισε ο Ιώβ, από την άλλη, ήταν κακοτυχία. Εκείνος γιατί μπόρεσε να υποταχθεί; (Επειδή μέσα του πίστευε ότι όλα τα είχε κάνει ο Θεός.) Αυτή είναι μία πτυχή. Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη. Συνήθως οι άνθρωποι, όταν δεν υποβάλλονται σε μεγάλη ταλαιπωρία και όταν ο Θεός τούς χαρίζει ευλογίες, υποτάσσονται. Όταν, όμως, τους στερεί κάτι, δεν είναι πια εύκολο να υποταχθούν. Ας δούμε την περίπτωση του Ιώβ. Τι άποψη είχε εκείνος, τι ορθολογισμό διέθετε, ποιες αλήθειες κατανοούσε ή μάλλον ποια πτυχή της κατανόησης που είχε για τον Θεό τού επέτρεψε να αποδεχθεί την κακοτυχία του και να υποταχθεί σ’ αυτήν; (Πίστευε πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά. Πίστευε μέσα του πως όλα όσα είχε του τα είχε δώσει ο Θεός, δεν τα είχε κερδίσει με τον κόπο του, κι έτσι ο Θεός είχε και πάλι την εξουσία να του τα πάρει πίσω. Διέθετε λοιπόν αυτό το είδος ορθολογισμού, κι έτσι μπόρεσε να αποδεχθεί και να υποταχθεί.) Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά, τότε μπορούν εύκολα να υποταχθούν. Είναι, όμως, εύκολο να υποταχθεί κανείς όταν φαίνεται πως όλα όσα κάνει ο Θεός φέρνουν κακοτυχία στους ανθρώπους; Ποια θεώρηση δείχνει περισσότερο γνήσια υποταγή; (Το να μπορείς να υποταχθείς, ακόμα κι όταν φαίνεται πως όλα όσα κάνει ο Θεός φέρνουν κακοτυχία στους ανθρώπους.) Τι είδους ορθολογισμό και αλήθεια διέθετε, λοιπόν, ο Ιώβ ώστε να μπορέσει να αποδεχθεί την κακοτυχία του; (Ο Ιώβ έβλεπε τον Θεό ως Θεό. Αντιλαμβανόταν ότι ο Θεός δεν είναι μόνο Εκείνος που προσφέρει ευλογίες και χάρη· ότι, ακόμα κι όταν παίρνει κάτι πίσω, παραμένει ο Θεός. Επιπλέον, κατανοούσε ότι, ακόμα κι όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια συμφορά, είναι επειδή Εκείνος το επιτρέπει. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, παραμένει ο Θεός, και οι άνθρωποι θα πρέπει πάντα να Τον λατρεύουν.) Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Ιώβ κατανοούσε τον Θεό και στεκόταν στη θέση που του αναλογούσε. Αναγνώριζε ότι η ουσία του Θεού δεν πρόκειται να αλλάξει αν αλλάξουν κάποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που βρίσκονται έξω απ’ Αυτόν· ότι η ουσία του Θεού είναι παντοτινή και αμετάβλητη. Μήπως ο Θεός είναι Θεός όταν χαρίζει ευλογίες στους ανθρώπους, ενώ όταν τους φέρνει μόνο συμφορές, ταλαιπωρία, τιμωρίες ή καταστροφές, αλλάζει η ουσία Του και παύει να είναι Θεός; Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η ουσία του Θεού δεν αλλάζει ποτέ. Ούτε και η ουσία του ανθρώπου αλλάζει· δηλαδή, η θέση και η ουσία του ανθρώπου είναι αυτές του δημιουργήματος, και αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Ακόμα κι αν έχεις φόβο Θεού και γνωρίζεις τον Θεό, παραμένεις ένα δημιούργημα· η ουσία σου δεν αλλάζει. Ο Θεός υπέβαλε τον Ιώβ σε ατέλειωτες δοκιμασίες, κι όμως εκείνος μπόρεσε να υποταχθεί χωρίς παράπονα. Πέραν του ότι γνώριζε κάπως τον Θεό, ποιο ήταν το μεγαλύτερο προσόν του, χάρη στο οποίο μπόρεσε να υποταχθεί και να συγκρατηθεί ώστε να μην κάνει παράπονα; Ήταν το ότι γνώριζε πως οι άνθρωποι θα είναι για πάντα άνθρωποι και ότι, όπως κι αν τους συμπεριφερθεί ο Θεός, η συμπεριφορά Του θα είναι πάντα σωστή. Με απλά λόγια, ο Θεός σού συμπεριφέρεται με τον τρόπο που σου αρμόζει. Δεν αρκεί αυτή η εξήγηση; Μην έχεις απαιτήσεις για το πώς θα πρέπει να σου συμπεριφερθεί ο Θεός, τι ευλογίες θα πρέπει να σου δώσει ή σε τι δοκιμασίες θα σε υποβάλει, και πόσο σημαντικό θα είναι το έργο Του πάνω σου. Δεν γίνεται να έχεις απαιτήσεις γι’ αυτά τα πράγματα, είναι απλώς παράλογο. Υπάρχουν κάποιοι που, σε καιρούς ειρήνης και ασφάλειας, λένε πως ό,τι κάνει ο Θεός είναι καλό, μετά όμως που συμβαίνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, δεν μπορούν να αποδεχθούν. Κάτι τέτοιο πρέπει να λύνεται με την αλήθεια. Και ποια είναι αυτή η αλήθεια; Το να παραμένεις ακλόνητος στη θέση σου, αφού η οποιαδήποτε συμπεριφορά του Θεού απέναντί σου είναι αυτή που αξίζεις και είναι εντελώς σωστή. Όπως κι αν σου φερθεί ο Θεός, παραμένει Θεός, και δεν πρέπει να έχεις αιτήματα από Εκείνον. Μην αξιολογείς το αν είναι σωστός ο Θεός, ούτε και τις αιτίες, τους σκοπούς ή τη σημασία των ενεργειών Του. Σε τίποτα από αυτά δεν χρειάζεται η αξιολόγησή σου. Η ευθύνη και το καθήκον σου είναι να παραμένεις ακλόνητος στη θέση που έχεις ως δημιούργημα, και να αφήνεις τον Θεό να ενορχηστρώνει τα πράγματα όπως θέλει Εκείνος. Αυτό είναι το σωστό. Είναι εύκολο, βέβαια, να το λες, αλλά δύσκολο να το κάνεις πράξη. Κι όμως, αυτήν την αλήθεια πρέπει να την κατανοήσεις. Μόνο αν κατανοήσεις την αλήθεια μπορείς να υποταχθείς πραγματικά όταν σου συμβεί κάτι.

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, μετά από τόσον καιρό που πιστεύουν στον Θεό, ακούνε κηρύγματα και σκέφτονται: «Ο Ιώβ υποτάχθηκε στις δοκιμασίες που του έβαλε ο Θεός επειδή ήξερε πως τα πάντα προέρχονται από το χέρι Του. Όσα βοοειδή και πρόβατα, όση περιουσία, πλούτη και απογόνους κι αν έχεις, όλα τα έχει δώσει ο Θεός και οι άνθρωποι δεν μπορούν να το ελέγξουν αυτό. Οι άνθρωποι μοιάζουν με σκλάβους μπροστά στον Θεό· όπως κι αν τους συμπεριφέρεται, αυτοί πρέπει να το αντέχουν». Αντιλαμβάνονται τον Θεό με μια τέτοια αρνητική στάση· άραγε είναι σωστό να γνωρίζεις έτσι τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Και ποιος θα ήταν ο σωστός τρόπος; (Οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα, ενώ ο Θεός είναι πάντα ο Θεός. Όπως κι αν ενεργεί, οι άνθρωποι θα πρέπει απλώς να Τον αφήνουν να τα ενορχηστρώνει όπως επιθυμεί Εκείνος.) Πολύ σωστά. Μην απαιτείς να ενεργεί ο Θεός με έναν ορισμένο τρόπο. Μην απαιτείς να σου τα λέει όλα στη συναναστροφή με το νι και με το σίγμα. Αν κάτι το αφήνει ασαφές, δεν πρέπει να τα βάζεις μαζί Του επειδή νομίζεις ότι έχεις λόγο να το κάνεις. Είναι λάθος. Δείχνει τεράστια αλαζονεία και αυταρέσκεια, καθώς και μεγάλη έλλειψη συνείδησης και λογικής. Δεν πρέπει να είναι αυτά τα λόγια ενός δημιουργήματος. Ούτε ο Σατανάς δεν τολμάει να μιλήσει τόσο υστερικά στον Θεό. Εσύ, ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον, πώς είναι δυνατό να είσαι πιο αλαζονικός από τον Σατανά; Ποια είναι η μόνη θέση που μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος όταν μιλάει στον Θεό; Ποια κατανόηση πρέπει να έχει κανείς σ’ αυτό το ζήτημα; Ας δούμε αυτό που είπε ο Ιώβ: «Τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Στην πραγματικότητα, αυτή η φράση δείχνει ήδη ξεκάθαρα γιατί μπόρεσε να υποταχθεί στον Θεό, και μέσα της υπάρχει μια αλήθεια που πρέπει να αναζητήσει κανείς. Εξέφρασε μήπως κανένα παράπονο ή πικρία όταν το δήλωσε αυτό; (Όχι.) Υπήρχε στα λεγόμενά του καμία ασάφεια ή τίποτα αρνητικά υπονοούμενα; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Μέσα από τις εμπειρίες του, ο Ιώβ τελικά συνειδητοποίησε ότι δεν αποφασίζουν οι άνθρωποι πώς θα τους συμπεριφέρεται ο Δημιουργός. Μπορεί αυτό να ακούγεται κάπως δυσάρεστο, αλλά είναι γεγονός. Ο Θεός έχει ρυθμίσει τη μοίρα του καθενός για ολόκληρη τη ζωή του. Είναι γεγονός, είτε το αποδέχεσαι είτε όχι. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη μοίρα σου. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, κι εσύ θα πρέπει να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Όπως κι αν ενεργεί ο Θεός, ενεργεί σωστά, επειδή Εκείνος είναι η αλήθεια και είναι Κυρίαρχος επί των πάντων. Σ’ Εκείνον θα πρέπει να υποτάσσονται οι άνθρωποι. Μέσα «στα πάντα» είσαι κι εσύ, μαζί με όλα τα δημιουργήματα. Ποιος φταίει, λοιπόν, που θέλεις διαρκώς να αντιστέκεσαι; (Εμείς φταίμε.) Εσύ έχεις το πρόβλημα. Θέλεις συνεχώς να προβάλλεις αιτίες και να κατηγορείς. Είναι σωστό αυτό; Θέλεις συνεχώς ευλογίες και οφέλη από τον Θεό. Είναι σωστό αυτό; Τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό. Αυτές οι απόψεις σημαίνουν ότι δεν έχεις σωστή γνώση και κατανόηση του Θεού. Ακριβώς επειδή έχεις λανθασμένη άποψη για την πίστη στον Θεό, είναι αναπόφευκτο να συγκρούεσαι μαζί Του, να τα βάζεις μαζί Του και να Του εναντιώνεσαι κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση. Σκέφτεσαι διαρκώς: «Ήταν λάθος του Θεού να το κάνει αυτό. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Ο καθένας θα διαμαρτυρόταν γι’ αυτήν Του την πράξη. Δεν ταιριάζει μια τέτοια πράξη στον Θεό!» Αυτό το θέμα, όμως, δεν έχει να κάνει με το πώς είναι ο Θεός. Ό,τι κι αν κάνει Εκείνος, παραμένει ο Θεός. Ξέρεις ποιο θα είναι το μοναδικό αποτέλεσμα αν δεν έχεις αυτήν τη λογική κι αυτήν την κατανόηση, και όταν σου συμβαίνουν πράγματα καθημερινά, εξετάζεις εξονυχιστικά και βγάζεις συμπεράσματα; Θα τα βάζεις με τον Θεό και θα Του εναντιώνεσαι κάθε στιγμή, και δεν θα μπορείς να βγεις από αυτήν την κατάσταση. Αν όμως το κατανοείς αυτό και μπορείς να πάρεις τη θέση του δημιουργήματος και, όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, αντιπαραβάλλεις τον εαυτό σου μ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, την κάνεις πράξη και εισέρχεσαι σ’ αυτήν; Τότε, θα αυξάνεται σιγά-σιγά ο εσωτερικός σου φόβος για τον Θεό. Χωρίς να το καταλάβεις, θα αρχίσεις να διαπιστώνεις: «Τελικά, όσα κάνει ο Θεός δεν είναι λάθος· είναι όλα σωστά. Δεν χρειάζεται οι άνθρωποι να τα εξετάζουν εξονυχιστικά και να τα αναλύουν, παρά μόνο να τεθούν στο έλεος της ενορχήστρωσης του Θεού!» Και όταν δεν θα μπορείς να υποταχθείς στον Θεό ή να αποδεχθείς τις ενορχηστρώσεις Του, θα ακούς μέσα σου την εξής επίπληξη: «Δεν έδειξα σωστή συμπεριφορά ως δημιούργημα. Γιατί να μην μπορώ απλώς να υποταχθώ; Δεν στεναχωρώ έτσι τον Δημιουργό;» Όσο περισσότερο επιθυμείς να γίνεις σωστό δημιούργημα, τόσο περισσότερο κατανοείς και ξεκαθαρίζεις μέσα σου αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αντίθετα, όσο περισσότερο θεωρείς ότι είσαι σημαντικός και πιστεύεις ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να σου συμπεριφέρεται έτσι, να σε νουθετεί, να σε κλαδεύει και να σε ενορχηστρώνει με αυτόν τον τρόπο, τότε έχεις πρόβλημα. Αν έχεις μέσα σου πολλές απαιτήσεις απ’ τον Θεό και πιστεύεις ότι πολλά απ’ αυτά που έκανε δεν θα έπρεπε να τα είχε κάνει, τότε έχεις πάρει λάθος μονοπάτι· θα εκδηλώσεις αντιλήψεις, κρίσεις και βλασφημίες και, σύντομα, θα πράξεις το κακό. Όταν ακούσει τα λόγια του Θεού κάποιος που δεν αγαπάει την αλήθεια, αρχίζει να εξετάζει εξονυχιστικά, και κάνει σιγά σιγά χώρο για να εκδηλωθούν οι αμφιβολίες και η γελοιοποίηση. Έπειτα, αρχίζει να κρίνει, να αρνείται και να καταδικάζει· αυτό είναι το αποτέλεσμα. Πάρα μα πάρα πολλοί άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι στον Θεό, και για όλα αυτά ευθύνεται η διεφθαρμένη διάθεσή τους.

Κάποιοι σκέφτονται πάντα ως εξής: «Εγώ είμαι άνθρωπος. Ισχύει ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, πρέπει όμως να με σέβεται και να με καταλαβαίνει, να μ’ αγαπάει και να με προστατεύει». Είναι σωστή αυτή η άποψη; Στο πώς θα αγαπάει τους ανθρώπους, τον τελικό λόγο τον έχει ο Θεός. Εκείνος είναι ο Δημιουργός· το πώς θα συμπεριφέρεται στα δημιουργήματά του είναι δική Του δουλειά. Έχει τις δικές Του αρχές και διαθέσεις, και είναι ανώφελο οι άνθρωποι να έχουν απαιτήσεις. Αντ’ αυτών, θα πρέπει να μάθουν πώς να Τον κατανοούν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· αυτή είναι η λογική που οφείλουν να κατακτήσουν. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι πολύ αγενής με τους ανθρώπους. Οι ενέργειές Του δεν δείχνουν αγάπη. Δεν σέβεται τους ανθρώπους ούτε τους συμπεριφέρεται ανθρώπινα!» Ορισμένοι άνθρωποι δεν είναι ανθρώπινα όντα, αλλά διάβολοι. Οποιαδήποτε συμπεριφορά απέναντί τους είναι αποδεκτή· τους αξίζουν κατάρες, όχι σεβασμός. Υπάρχουν εκείνοι που λένε: «Είμαι αρκετά καλός άνθρωπος. Δεν έχω κάνει τίποτα για να αντισταθώ στον Θεό και έχω υποφέρει πολύ για Εκείνον. Γιατί Αυτός εξακολουθεί να με κλαδεύει με αυτόν τον τρόπο; Γιατί με παραμελεί συνέχεια; Γιατί δεν με αναγνωρίζει και δεν με εξυψώνει ποτέ;» Κάποιοι άλλοι λένε: «Είμαι απλός και άδολος άνθρωπος. Πιστεύω στον Θεό από την κοιλιά της μάνας μου και συνεχίζω και τώρα να πιστεύω σ’ Αυτόν. Είμαι τόσο αγνός! Άφησα την οικογένειά μου και παραιτήθηκα απ’ τη δουλειά μου για να δαπανήσω εαυτόν για τον Θεό και σκεφτόμουν πόσο με αγαπάει Εκείνος. Τώρα φαίνεται ότι ο Θεός δεν αγαπάει τόσο πολύ τους ανθρώπους και εγώ νιώθω σαν να έχω μείνει στο περιθώριο, έχω απογοητευτεί και αναστατωθεί μαζί Του». Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Ποιο είναι το λάθος αυτών των ανθρώπων; Δεν έχουν τοποθετηθεί στη θέση που τους αρμόζει· δεν γνωρίζουν ποιοι είναι και νιώθουν πάντα ότι είναι σημαντικοί, ότι ο Θεός θα πρέπει να τους σέβεται και να τους εξυψώνει, ή να τους λατρεύει και να τους υπεραγαπά. Είναι πολύ επικίνδυνο να έχουν οι άνθρωποι πάντα τέτοιες εσφαλμένες αντιλήψεις, τόσο στρεβλές και αδικαιολόγητες απαιτήσεις. Αν μη τι άλλο, ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους μισεί, ενώ αν δεν μετανοήσουν, κινδυνεύουν να αποκλειστούν. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι, ποια αυτογνωσία θα πρέπει να αποκτήσουν και πώς θα πρέπει να μεταχειρίζονται τον εαυτό τους προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού, να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες και να εγκαταλείψουν τις απαιτήσεις τους από Εκείνον; Ανάλογα με τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, κάποιοι επιλέγονται ως επικεφαλής και ανταποκρίνονται με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Αφού εργαστούν για λίγο, γίνεται αντιληπτό ότι μπορούν να κάνουν κάποιες εξωτερικές εργασίες αρκετά καλά, όμως δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα· δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να επιλύσουν διάφορα ζητήματα, κι έτσι τη θέση και τον ρόλο τους ως επικεφαλής στην εκκλησία παίρνουν άλλοι. Δεν είναι πολύ σωστό αυτό; Εκείνοι, ωστόσο, αρχίζουν να διαμαρτύρονται και να παραπονιούνται, λέγοντας: «Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι δεν εκτέλεσαν καλά τις εργασίες που τους ανέθεσαν. Μόνο διατάραξη και αναστάτωση προκάλεσαν. Σωστό είναι να αντικατασταθούν και να αποκλειστούν. Εγώ, όμως, δεν έκανα τίποτα κακό· γιατί να έχω την ίδια τύχη μ’ αυτούς;» Είναι, λοιπόν, κάπως ταραγμένοι. Γιατί; Γιατί πιστεύουν ότι, εφόσον δεν έκαναν τίποτα κακό, θα πρέπει να παραμείνουν στη θέση τους ως επικεφαλής και να μην αντικατασταθούν. Νιώθουν πολύ αδικημένοι απ’ τον οίκο του Θεού. Η καρδιά τους είναι γεμάτη παράπονα και αντίσταση, και μέσα τους δημιουργούνται αντιλήψεις για τον Θεό, που διαταράσσουν την εσωτερική τους ισορροπία. «Δεν ειπώθηκε πως υπάρχουν αρχές σχετικά με το πώς εκλέγονται και πώς αποκλείονται οι επικεφαλής; Εμένα μου φαίνεται πως δεν υπάρχει καμία αρχή σ’ αυτό που συνέβη· ο Θεός έχει κάνει λάθος!» Με λίγα λόγια, μόλις ο Θεός κάνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά τους και πληγώνει τα αισθήματά τους, αρχίζουν να ψάχνουν να βρουν λάθη. Είναι πρόβλημα αυτό; Πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να αναγνωρίσεις την ταυτότητά σου, να γνωρίσεις ποιος είσαι. Όσα χαρίσματα ή προτερήματα κι αν έχεις, όσες δεξιότητες και ικανότητες κι αν έχεις, όση αξία κι αν έχεις κερδίσει στον οίκο του Θεού, όσο κι αν έχεις τρέξει, όσο κεφάλαιο κι αν έχεις μαζέψει, αυτά τα πράγματα δεν σημαίνουν τίποτε για τον Θεό· αν σ’ εσένα φαίνονται σημαντικά, τότε δεν έχουν προκύψει παρανοήσεις και αντιφάσεις ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό; Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Αν θέλεις να συρρικνώσεις την απόσταση ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό, και να επιλύσεις αυτές τις αντιφάσεις, πώς πρέπει να το κάνεις αυτό; Πρέπει να αρνηθείς εκείνα τα πράγματα για τα οποία πιστεύεις ότι έχεις δίκιο και στα οποία προσκολλάσαι. Κάνοντας αυτό, δεν θα υπάρχει πλέον απόσταση ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό, και θα σταθείς σωστά στη θέση σου, και θα μπορέσεις να υποταχθείς, να αναγνωρίσεις ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά, να αρνηθείς και να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου. Δεν θα αντιμετωπίζεις, πλέον, την αξία που έχεις κερδίσει ως κεφάλαιο ούτε θα προσπαθείς πια να θέσεις όρους στον Θεό, δεν θα έχεις απαιτήσεις απ’ Αυτόν ούτε θα Του ζητάς ανταμοιβή. Τη στιγμή εκείνη, δεν θα έχεις πια δυσκολίες. Γιατί προκύπτουν όλες οι εσφαλμένες αντιλήψεις του ανθρώπου για τον Θεό; Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να υπολογίσουν τις δυνατότητές τους· για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουν πώς τους βλέπει ο Θεός. Υπερεκτιμούν τον εαυτό τους και θεωρούν ότι έχουν ιδιαίτερα υψηλή θέση στα μάτια του Θεού, ενώ βλέπουν αυτά που θεωρούν εκείνοι αξία και κεφάλαιο ενός ανθρώπου ως την αλήθεια, ως τα πρότυπα με τα οποία αξιολογεί ο Θεός το αν θα σωθούν. Αυτό είναι λάθος. Πρέπει να γνωρίζεις ποια θέση έχεις στην καρδιά του Θεού, πώς σε βλέπει ο Θεός, αλλά και την κατάλληλη θέση που πρέπει να υιοθετείς όταν προσεγγίζεις τον Θεό. Πρέπει να τη μάθεις αυτήν την αρχή· έτσι, οι απόψεις σου θα συμμορφωθούν με την αλήθεια και θα συμβαδίζουν με εκείνες του Θεού. Πρέπει να διαθέτεις αυτήν τη λογική και να υποταχθείς στον Θεό· όπως κι αν σου συμπεριφερθεί, εσύ πρέπει να υποταχθείς. Αν το κάνεις αυτό, θα πάψουν να υπάρχουν αντιφάσεις ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό. Και όταν Εκείνος σου συμπεριφερθεί ξανά με τον τρόπο Του, θα μπορέσεις να υποταχθείς, έτσι δεν είναι; Μήπως θα συνεχίσεις να τα βάζεις μαζί Του και να Του εναντιώνεσαι; Όχι, δεν θα το κάνεις αυτό. Ίσως δυσανασχετήσεις λίγο μέσα σου ή ίσως να θεωρήσεις ότι η συμπεριφορά Του απέναντί σου δεν είναι αυτή που θα ήθελες και να μην καταλαβαίνεις γιατί να σου συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα κι έτσι, όμως, επειδή έχεις ήδη κατανοήσει κάποιες αλήθειες και διαθέτεις κάποιες πραγματικότητες, και επειδή επιπλέον μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στη θέση σου, δεν θα πολεμάς πια τον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν πια οι ενέργειες και οι συμπεριφορές που θα σε κατέστρεφαν. Τότε, δεν θα είσαι ασφαλής; Όταν θα είσαι πια ασφαλής, θα νιώσεις προσγειωμένος, πράγμα που σημαίνει ότι έχεις ήδη πάρει το μονοπάτι του Πέτρου. Ο Πέτρος, βλέπεις, πίστευε στον Θεό τόσα χρόνια, έψαχνε τόσον καιρό τον δρόμο του μέσα στην αβεβαιότητα, και υπέφερε πολύ. Μόνο μετά από πολλές δοκιμασίες κατάφερε τελικά να κατανοήσει ορισμένες αλήθειες και να αποκτήσει ορισμένες αλήθεια-πραγματικότητες. Όσον αφορά, τώρα, όλους εσάς, Εγώ σας έχω πει τόσα και έχω εξηγήσει ξεκάθαρα τα πάντα. Θα έλεγε κανείς ότι τα βρήκατε όλα έτοιμα, έτσι δεν είναι; Πετύχατε τόσα χωρίς να ξεστρατίσετε καθόλου απ’ τον δρόμο σας. Σας δόθηκε μια εξαιρετική ευκαιρία. Γιατί, λοιπόν, δεν είστε ακόμα ευχαριστημένοι; Δεν θα έπρεπε να έχετε άλλες απαιτήσεις.

Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε κυρίως σήμερα; Από τη μια, συζητήσαμε ότι πρέπει να δίνεις τακτικά προσοχή και να εξετάζεις τις διάφορες πτυχές της κατάστασής σου, κι έπειτα να τις αναλύεις για να κατανοήσεις αν είναι σωστές. Από την άλλη, συζητήσαμε ότι πρέπει να λύνεις τις διάφορες παρανοήσεις που δημιουργούνται μέσα σου σχετικά με τον Θεό. Όταν έχεις παρανοήσει κάποια πράγματα σχετικά με τον Θεό, υπάρχουν μέσα σου κάποια στοιχεία αδιαλλαξίας και μεροληψίας, τα οποία δεν θα σε αφήσουν να αναζητήσεις την αλήθεια. Αν εξαφανιστούν οι παρανοήσεις σου για τον Θεό, θα μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια· ειδάλλως, θα υπάρχει κάποιο αίσθημα αποξένωσης στην καρδιά σου και θα προσεύχεσαι με τρόπο επιπόλαιο· αυτό είναι κοροϊδία προς τον Θεό κι Εκείνος δεν πρόκειται ν’ ακούσει τίποτα. Αν έχεις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και αυτό προκαλέσει αποστασιοποίηση και αποξένωση ανάμεσα σ’ εσένα κι Εκείνον, και η καρδιά σου κλείσει γι’ Αυτόν, τότε δεν θα θες να ακούσεις τα λόγια Του ούτε να αναζητήσεις την αλήθεια. Όλα θα τα κάνεις μηχανικά, θα κρύβεσαι και τα παραπλανάς. Όταν επιλυθούν οι παρανοήσεις του ανθρώπου για τον Θεό και ο άνθρωπος ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, τότε θα αντιμετωπίζει κάθε λόγο και απαίτηση του Θεού, αλλά και θα προσέλθει ενώπιόν Του με ειλικρινή καρδιά. Εάν, μεταξύ ανθρώπου και Θεού, υπάρχει αντίφαση, απόσταση και παρανόηση, τότε τι ρόλο παίζει ο άνθρωπος; Τον ρόλο του Σατανά, και αυτό είναι εναντίωση στον Θεό. Τι αποτέλεσμα προκαλεί η εναντίωση στον Θεό; Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να υποταχθεί στον Θεό; Μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια; Δεν μπορεί. Αν δεν μπορεί να κάνει τίποτα απ’ αυτά, τότε θα καταλήξει χωρίς να έχει τίποτα, και οι αλλαγές στη διάθεσή του θα σταματήσουν εντελώς. Όταν, λοιπόν, κάποιος εξετάσει τις διάφορες καταστάσεις του, από τη μία το κάνει για να γνωρίσει τον εαυτό του, ενώ από την άλλη πρέπει να επικεντρωθεί και να εξετάσει ποιες παρανοήσεις υπάρχουν μέσα του σχετικά με τον Θεό. Τι εμπεριέχουν αυτές οι παρανοήσεις; Κυρίως εμπεριέχουν αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, οριοθετήσεις, αμφιβολίες, εξονυχιστικό έλεγχο και εικασίες. Όταν κάποιος έχει όλα αυτά μέσα του, παρανοεί τον Θεό. Όταν εμπλέκεσαι σ’ αυτές τις καταστάσεις, προκύπτει ένα πρόβλημα στη σχέση σου με τον Θεό. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια αμέσως για να το επιλύσεις, και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να κάνεις. Κάποιοι σκέφτονται: «Έχω κάποια παρανόηση σχετικά με τον Θεό, οπότε δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου μέχρι να επιλύσω αυτό το ζήτημα». Είναι αυτό αποδεκτό; Όχι, δεν είναι. Μην αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αλλά να το εκτελείς και να επιλύεις το ζήτημά σου ταυτόχρονα. Καθώς εκτελείς το καθήκον σου, η παρανόησή σου για τον Θεό θα αρχίσει να βελτιώνεται χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις, και θα ανακαλύψεις από πού προέκυψε το πρόβλημά σου και πόσο σοβαρό είναι. Κάποια μέρα, μπορεί να καταφέρετε να συνειδητοποιήσετε το εξής: «Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα και ο Δημιουργός είναι για πάντα ο Κύριός μου· η ουσία αυτού δεν αλλάζει. Η θέση του ανθρώπου δεν αλλάζει και ούτε αλλάζει η θέση του Θεού. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμα κι αν όλη η ανθρωπότητα θεωρεί λάθος ό,τι κάνει Εκείνος, δεν μπορώ να αρνηθώ αυτά που έχει κάνει ούτε το ότι Αυτός είναι η αλήθεια. Ο Θεός είναι η ύψιστη αλήθεια, αιώνια αλάνθαστος. Ο άνθρωπος θα πρέπει να παραμείνει σταθερός στη θέση του· δεν πρέπει να εξετάζει εξονυχιστικά τον Θεό, αλλά να δέχεται τις ενορχηστρώσεις Του και όλα Του τα λόγια. Όλα όσα λέει και όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να έχει απαιτήσεις απ’ τον Θεό —τα δημιουργήματα δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να το κάνουν αυτό. Ακόμα κι αν με αντιμετώπιζε σαν παιχνίδι ο Θεός, και πάλι έπρεπε να υποταχθώ· εάν δεν το κάνω, αυτό είναι δικό μου πρόβλημα και όχι του Θεού». Όταν έχεις εμπειρία και γνώση αυτής της πτυχής της αλήθειας, τότε σίγουρα θα εισέλθεις στην υποταγή στον Θεό και δεν θα έχεις άλλες μεγάλες δυσκολίες, και, είτε εκτελείς το καθήκον σου είτε κάνεις πράξη διάφορες πτυχές της αλήθειας, πολλές δυσκολίες θα επιλυθούν. Η υποταγή στον Θεό είναι η μεγαλύτερη και η πιο βαθιά αλήθεια. Πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες δυσκολίες, όταν υπάρχουν διάφορα εμπόδια, ή όταν αντιμετωπίζουν κάτι με το οποίο δεν μπορούν να συμβιβαστούν, τί το προκαλεί αυτό; (Το ότι δεν τοποθετούνται στη σωστή θέση.) Τοποθετιόνται στη λάθος θέση. Έχουν παρανοήσεις σχετικά τον Θεό· θέλουν να Τον εξετάσουν εξονυχιστικά και όχι να Τον αντιμετωπίσουν ως Θεό· θέλουν να αρνηθούν την ορθότητα του Θεού και ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Μ’ αυτό υπονοείται ότι ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι δημιούργημα, μα θα ήθελε να είναι ίσος με τον Θεό, να Τον επικρίνει, και αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Αν μπορείς να εκπληρώσεις σωστά το καθήκον σου και να παραμείνεις σταθερός στη θέση σου ως δημιούργημα, τότε ουσιαστικά δεν θα εκδηλωθεί μέσα σου καμία αντίσταση σ’ αυτά που κάνει ο Θεός. Μπορεί να έχεις κάποιες παρανοήσεις και κάποιες αντιλήψεις, μα, τουλάχιστον, η στάση σου θα χαρακτηρίζεται από προθυμία να αποδεχτείς τις ενορχηστρώσεις του Θεού και θα είσαι πρόθυμος να υποταχθείς σ’ Αυτόν· έτσι, δεν θα εκδηλωθεί μέσα σου καμία αντίσταση στον Θεό.

Ο Ιώβ, παρά την πίστη του, ήξερε από την αρχή τι συνέβαινε όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Θεού; (Όχι.) Οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να διεισδύουν απευθείας στο πνευματικό βασίλειο, κι έτσι ο Ιώβ δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε, είχε πλήρη άγνοια για τα πάντα. Όταν, λοιπόν, τον βρήκαν οι δοκιμασίες του Θεού, σάστισε εντελώς και σκέφτηκε: «Μα τι συμβαίνει; Ήταν όλα τόσο ήσυχα. Γιατί έγιναν όλα αυτά ξαφνικά; Γιατί έχασα μεμιάς όλα μου τα ζώα και όλα μου τα υπάρχοντα;» Ήταν σαστισμένος στην αρχή, αλλά το σάστισμα δεν είναι το ίδιο με το να έχεις παρανοήσεις για τον Θεό, και ούτε είναι το ίδιο με το να μην αντιλαμβάνεσαι τι κάνει ο Θεός. Απλώς, επειδή όλα συνέβησαν τόσο ξαφνικά, ο Ιώβ δεν προϊδεάστηκε καθόλου ούτε τον προειδοποίησε κανείς, οπότε ήταν εντελώς απροετοίμαστος. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έκανε τις λάθος επιλογές ή θα έπαιρνε το λάθος μονοπάτι ούτε ότι δεν θα μπορούσε να υποταχθεί. Τι έκανε, λοιπόν, στη συνέχεια; Το σίγουρο είναι ότι ηρέμησε την καρδιά του, αναλογίστηκε σοβαρά τις ενέργειές του και προσευχήθηκε στον Θεό. Μετά από μερικές ημέρες αναζήτησης, έφτασε στο εξής συμπέρασμα: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Αυτή η φράση του Ιώβ αντανακλά την άποψή του και το μονοπάτι που είχε πάρει. Μπορεί αρχικά να σάστισε όταν τον βρήκαν οι δοκιμασίες, όμως ήξερε ότι επρόκειτο για κάτι που έκανε ο Θεός και όχι για προϊόν της ανθρώπινης βούλησης. Αν δεν το επέτρεπε ο Θεός, κανείς δεν θα μπορούσε να αγγίξει ό,τι έδωσε Αυτός στους ανθρώπους, ούτε καν ο Σατανάς. Εκ πρώτης όψεως, ο Ιώβ φαίνεται να είχε ορισμένες παρανοήσεις ως προς το τι έκανε ο Θεός· δεν ήξερε γιατί του συνέβαιναν όλα αυτά ούτε ποια ήταν η πρόθεση του Θεού. Δεν κατανοούσε τα πάντα, όμως με την παρανόησή του δεν αρνούνταν και δεν αμφισβητούσε τις ενέργειες του Θεού· η παρανόησή του ανήκε σε μια κατηγορία που ο Θεός θεωρεί αποδεκτή. Έπειτα, συνειδητοποίησε σύντομα πως ο Ιεχωβά Θεός σκόπευε να του πάρει όλα όσα είχε, και πως όσα έκανε Εκείνος ήταν σωστά, κι έτσι γρήγορα γονάτισε για να τα αποδεχθεί. Μπορεί να φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Όχι, δεν μπορεί. Όσο σαστισμένος κι αν ήταν ο Ιώβ εκείνη τη στιγμή, όσον καιρό κι αν του πήρε να γονατίσει και να αποδεχθεί όλα αυτά που του είχαν συμβεί, με τη συμπεριφορά του παρέμεινε πάντα στη θέση του δημιουργήματος. Όταν του συνέβησαν τα συγκεκριμένα πράγματα, δεν είπε: «Είμαι πλούσιος και έχω τόσους υπηρέτες· πώς γίνεται να τα χάσω όλα έτσι απλά; Θα πω στους υπηρέτες μου να τα φέρουν πίσω αμέσως». Έκανε κάτι τέτοιο; Όχι. Γνώριζε ξεκάθαρα μέσα του πως όλα αυτά ήταν έργο του Θεού, και κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Αν εμπλεκόταν, αυτό θα σήμαινε ότι εναντιώνεται στο έργο του Θεού και σε όλα όσα του είχαν τύχει. Όμως τότε δεν βγήκε από το στόμα του ούτε ένα παράπονο. Επιπλέον, δεν έκρινε όσα συνέβαιναν ούτε παρενέβη για να τα διορθώσει. Απλώς περίμενε και παρατηρούσε ήσυχα πώς εξελίσσονταν τα πράγματα, για να δει τι θα κάνει ο Θεός. Απ’ την αρχή ως το τέλος, αυτό που έκανε ο Ιώβ ήταν να παραμείνει ακλόνητος στη θέση που του άρμοζε, δηλαδή αυτήν του δημιουργήματος. Έτσι συμπεριφέρθηκε. Μπορεί να σάστισε όταν του συνέβησαν όλα αυτά, μπόρεσε όμως να αναζητήσει και να παραδεχθεί πως όλα όσα έκανε ο Δημιουργός ήταν σωστά, και τότε υποτάχθηκε. Δεν κατέφυγε σε ανθρώπινες μεθόδους για να λύσει το πρόβλημα. Όταν ήρθαν οι ληστές, τους άφησε ν’ αρπάξουν ό,τι ήθελαν· δεν ακολούθησε την παρόρμηση που είχε να παλέψει μαζί τους. Μέσα του, σκέφτηκε: «Αν δεν τους άφηνε ο Θεός, δεν θα μπορούσαν ν’ αρπάξουν τίποτα. Τώρα που τα πήραν όλα, είναι ξεκάθαρο ότι Αυτός τους το επέτρεψε. Κάθε ανθρώπινη παρέμβαση θα ήταν ανώφελη. Οι άνθρωποι δεν γίνεται να ακολουθούν τις παρορμήσεις τους ούτε να παρεμβαίνουν». Το ότι αρνήθηκε να παρέμβει δεν σημαίνει ανοχή στους ληστές, ούτε ήταν σημάδι αδυναμίας ή φόβου απέναντί τους. Σημαίνει, όμως, ότι έτρεμε το χέρι του Θεού και είχε μια θεοφοβούμενη καρδιά. Είπε: «Ας τα πάρουν. Στο κάτω κάτω, ο Θεός τα έδωσε». Αυτά δεν πρέπει να είναι τα λόγια ενός δημιουργήματος; (Ναι.) Δεν είχε κανένα παράπονο. Δεν έστειλε κανέναν να παλέψει, να πάρει πίσω τα υπάρχοντά του ή να τα προστατέψει. Αυτή δεν είναι μια ειλικρινής εκδήλωση της υποταγής στον Θεό; (Ναι.) Δεν θα μπορούσε να πράξει ανάλογα αν δεν κατανοούσε αληθινά την κυριαρχία του Θεού. Χωρίς αυτήν την κατανόηση, θα είχε καταφύγει σε ανθρώπινες μεθόδους και θα είχε παλέψει για να ανακτήσει τα υπάρχοντά του. Και ο Θεός τι άποψη θα είχε γι’ αυτό; Μια τέτοια αντίδραση δεν θα έδειχνε υποταγή στις ενορχηστρώσεις Του. Θα έδειχνε έλλειψη κατανόησης για όσα κάνει το χέρι Του, και η πίστη σ’ Αυτόν για όλα αυτά τα χρόνια θα αποδεικνυόταν μάταιη. Αν είσαι χαρούμενος όταν ο Θεός δίνει, αλλά κρατάς πικρία όταν παίρνει, αν είσαι απρόθυμος και θέλεις να πάρεις πίσω με τη βία όσα έχασες, αν είσαι δυσαρεστημένος με όσα κάνει ο Θεός και δεν θες να χάσεις όσα έχεις, αν δέχεσαι μόνο τις ανταμοιβές Του αλλά όχι τις στερήσεις που επιβάλλει, αν δεν θες να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις που κάνει το χέρι Του, άραγε όλες αυτές οι συμπεριφορές ταιριάζουν στη θέση ενός δημιουργήματος; (Όχι.) Δείχνουν επαναστατικότητα και εναντίωση. Δεν εκδηλώνουν συχνά οι άνθρωποι τέτοιες συμπεριφορές; (Ναι.) Ο Ιώβ έκανε το ακριβώς αντίθετο. Πώς εξέφρασε ο Ιώβ ότι μπορούσε να έχει φόβο του Ιεχωβά από τη θέση του ως δημιούργημα, ότι υποτασσόταν στις δοκιμασίες του Θεού και ότι τις αποδεχόταν, κι ότι αποδεχόταν όσα του έδινε ο Θεός; Μήπως φώναξε; Μήπως παραπονέθηκε; Μήπως προσπάθησε να τα πάρει όλα πίσω με κάθε ανθρώπινο μέσο και μέθοδο; Όχι. Άφησε τον Θεό να πάρει ό,τι ήθελε ελεύθερα. Αυτό δεν είναι σημάδι πίστης; Ο Ιώβ είχε αληθινή πίστη, κατανόηση και υποταγή. Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι απλό· για όλα χρειάζεται κάποιος χρόνος ώστε να τα βιώσεις, να τα αναζητήσεις και να τα αποδεχθείς. Ο Ιώβ μπόρεσε να τα εκδηλώσει μόνο όταν απέκτησε ένα ορισμένο επίπεδο κατανόησης ως προς τον Δημιουργό. Ποια φράση είπε στο τέλος; [«Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21)] Και τι είπε η σύζυγός του; «Βλασφήμησον τον θεόν και απόθανε» (Ιώβ 2:9). Με αυτό εννοούσε: «Μην πιστεύεις πια. Αν στ’ αλήθεια αυτός που πίστευες ήταν ο θεός, τότε γιατί σου συνέβη η συμφορά; Μήπως είναι αντίποινα για κάτι; Αν δεν έκανες κάτι κακό, τότε γιατί σου συμβαίνει αυτό; Μήπως κάτι πάει λάθος με την πίστη σου;» Και πώς απάντησε ο Ιώβ στη σύζυγό του; Της είπε: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών» (Ιώβ 2:10). Είπε, δηλαδή, ότι η σύζυγός του ήταν ανόητη· ότι επειδή δεν πίστευε και δεν κατανοούσε αληθινά τον Θεό, μπορούσε να πει λόγια που δείχνουν ότι τον αψηφά. Ο σύζυγος του Ιώβ δεν γνώριζε τον Θεό. Όταν συνέβη κάτι τόσο σοβαρό που μόνο ο Θεός θα μπορούσε να το έχει κάνει, είναι εκπληκτικό το ότι δεν το αναγνώρισε, ενώ έφτασε ακόμα και στο σημείο να συμβουλέψει τον Ιώβ, λέγοντας: «Έχεις πάρει λάθος δρόμο. Σταμάτα να πιστεύεις και εγκατάλειψε τον θεό σου». Τι εξοργιστικά λόγια! Γιατί άραγε παρότρυνε τον Ιώβ να εγκαταλείψει τον Θεό; Επειδή είχε χάσει τα αγαθά της και δεν μπορούσε πια να απολαμβάνει τα οφέλη τους. Από πλούσια, είχε γίνει πάμφτωχη και δεν είχε απολύτως τίποτα. Ήταν δυσαρεστημένη με αυτά που της στέρησε ο Θεός, κι έτσι είπε στον Ιώβ να σταματήσει να πιστεύει. Υπονοούσε, έτσι, τα εξής: «Εγώ δεν πιστεύω πια, και να μην πιστεύεις ούτε εσύ. Είχαμε ένα ωραιότατο νοικοκυριό και εξανεμίστηκε. Δεν μας έμεινε τίποτα. Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, χάσαμε τα πάντα, όλα μας τα πλούτη, και καταλήξαμε φτωχοί. Τι νόημα έχει να πιστεύεις σε τέτοιον θεό; Σταμάτα να πιστεύεις!» Ανόητα λόγια, έτσι δεν είναι; Αυτή ήταν η συμπεριφορά της. Την άκουσε, όμως, ο Ιώβ; Όχι. Δεν τον παραπλάνησε ούτε και τον αναστάτωσε, κι εκείνος δεν δέχθηκε τις απόψεις της. Γιατί άραγε; Επειδή συνέχισε να ακολουθεί την εξής δήλωση: «Τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Σκέφτηκε: «Όλα αυτά είναι πολύ φυσικά. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός είναι σωστό, και οι άνθρωποι θα πρέπει απλώς να το αποδέχονται. Δεν θα πρέπει να πιστεύουν σ’ Αυτόν μόνο για να λάβουν ευλογίες. Τόσα χρόνια, απολάμβανα τις ευλογίες Του χωρίς να κάνω τίποτα για Εκείνον. Τώρα, είναι ώρα να καταθέσω τη μαρτυρία μου. Όσα παίρνει ο Θεός είναι δικά Του και μπορεί να τα πάρει όποτε θέλει Αυτός. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις, μόνο να αποδέχονται και να υποτάσσονται». Θα πρέπει, λοιπόν, να λαμβάνεις ευλογίες ως αντάλλαγμα για την πίστη σου στον Θεό; Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα; Όταν μπορέσεις να κατανοήσεις πλήρως αυτό το ζήτημα, θα αποκτήσεις πίστη.

Ό,τι κάνει ο Δημιουργός το κάνει σωστά, και όλα όσα κάνει είναι η αλήθεια. Οτιδήποτε κι αν κάνει, η ταυτότητά Του και η θέση Του δεν αλλάζουν. Όλοι θα πρέπει να Τον λατρεύουν. Είναι ο παντοτινός Κύριος και Θεός της ανθρωπότητας. Αυτό το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Δεν γίνεται να Τον αναγνωρίζουν οι άνθρωποι ως Θεό όταν τους δίνει δώρα και να μην τον αναγνωρίζουν όταν τους παίρνει κάτι. Αυτό που είναι λάθος είναι η ανθρώπινη οπτική, όχι οι ενέργειες του Θεού. Αν κατανοήσουν την αλήθεια, θα το διακρίνουν ξεκάθαρα αυτό και, αν κατά βάθος αποδεχθούν ότι αυτή είναι η αλήθεια, η σχέση τους με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο κανονική. Αν λες πως αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά, όταν σου συμβεί κάτι, δεν Τον κατανοείς, και φτάνεις ακόμα και στο σημείο να Τον κατηγορείς και να μην υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν ειλικρινά, τότε όσα λες δεν έχουν κανένα νόημα. Το πιο σημαντικό είναι να αποδέχεσαι την αλήθεια μέσα σου και, οτιδήποτε κι αν συμβεί, να βλέπεις ότι οι ενέργειες του Θεού είναι σωστές και Εκείνος δίκαιος. Έτσι είναι κάποιος που καταλαβαίνει τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί πιστοί που επικεντρώνονται μόνο στο να κατανοήσουν το δόγμα. Αναγνωρίζουν τις θεωρίες περί πνευματικότητας, όταν όμως τους συμβεί κάτι, δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν υποτάσσονται. Είναι, άρα, υποκριτές. Αν και όλα όσα λες συνήθως είναι σωστά, όταν συμβεί κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, τότε δεν μπορείς να το αποδεχθείς. Αντιπαρατίθεσαι με τον Θεό, γιατί πιστεύεις ότι δεν θα έπρεπε να είχε κάνει το ένα ή το άλλο. Δεν μπορείς να υποταχθείς στο έργο Του και δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε αναλογίζεσαι την επαναστατικότητά σου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι υποτακτικός απέναντι στον Θεό. Θέλεις διαρκώς να αντιπαρατίθεσαι μαζί Του. Νομίζεις πάντα ότι τα επιχειρήματά σου είναι ανώτερα απ’ την αλήθεια· ότι, αν μπορούσες να τα μοιραστείς δημόσια, πολλοί θα σε υποστήριζαν. Ακόμα, όμως, κι αν συνέβαινε αυτό, όλοι όσοι θα σε υποστήριζαν θα ήταν διεφθαρμένοι άνθρωποι. Επομένως, τόσο οι υποστηρικτές όσο και αυτός που υποστηρίζουν θα ήταν όλοι διεφθαρμένοι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; Δεν θα έλειπε από όλους σας η αλήθεια; Ακόμα κι αν σε υποστήριζε ολόκληρη η ανθρωπότητα και εναντιωνόταν στον Θεό, Εκείνος και πάλι θα είχε δίκιο. Και πάλι θα είχε άδικο η ανθρωπότητα, που θα επαναστατούσε και θα αντιστεκόταν απέναντι στον Θεό. Νομίζετε ότι αυτό είναι απλώς μια έκφραση; Όχι. Είναι γεγονός. Είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι πρέπει να αναλογίζονται και να βιώνουν συχνά αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Ο Θεός εκτέλεσε το έργο Του σε τρία στάδια, και σε καθένα τους υπήρξαν πολλοί που εναντιώθηκαν σ’ αυτό. Όταν, για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς ήρθε να εκτελέσει το έργο της λύτρωσης, ολόκληρο το Ισραήλ ξεσηκώθηκε εναντίον Του. Τώρα, όμως, δισεκατομμύρια μέλη της ανθρωπότητας αναγνωρίζουν τον Κύριο Ιησού ως τον Σωτήρα. Υπάρχουν σε όλον τον κόσμο άνθρωποι που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη λυτρώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτό είναι γεγονός. Σε όποια χώρα κι αν επιμένουν να το αρνούνται, είναι μάταιο. Όπως κι αν αξιολογούν το έργο του Θεού οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, τόσο αυτό όσο και οι αλήθειες που λέει ο Θεός πάντα ισχύουν και είναι σωστά. Όσα μέλη ολόκληρου του ανθρώπινου γένους κι αν ξεσηκωθούν ενάντια στον Θεό, είναι ανώφελο. Ό,τι κάνει Εκείνος είναι σωστό· δεν κάνει ούτε το παραμικρό λάθος. Επειδή, όμως, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν διαθέτουν την αλήθεια και δεν μπορούν με τίποτα να αντιληφθούν τη σημασία και την ουσία του έργου Του, τίποτα απ’ όσα λένε δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Ακόμα κι αν συνόψιζες όλες τις θεωρίες που έχει φτιάξει η ανθρωπότητα, και πάλι δεν θα ήταν η αλήθεια. Ούτε απέναντι σε μία μόνο λέξη του Θεού ή της αλήθειας δεν θα μπορούσαν να υπερέχουν. Αυτό είναι γεγονός. Αν δεν το καταλαβαίνεις, τότε πρέπει σιγά-σιγά να το βιώσεις εμπειρικά. Ποιο είναι το προαπαιτούμενο γι’ αυτήν την εμπειρία; Πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις και να αποδεχθείς ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Έπειτα, πρέπει να πας παρακάτω· να τα κάνεις πράξη και να τα βιώσεις. Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, θα ανακαλύψεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Είναι απόλυτα σωστό αυτό. Σ’ εκείνο το σημείο, θα αρχίσεις να λατρεύεις τα λόγια του Θεού και να δίνεις σημασία στην επιδίωξη της αλήθειας. Επιπλέον, θα αποδεχθείς και θα κάνεις ζωή σου την αλήθεια.

10 Σεπτεμβρίου 2018