Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Όταν συμβαίνουν διάφορα πράγματα στους ανθρώπους, εκείνοι παρουσιάζουν ένα σωρό εκδηλώσεις που δείχνουν τη διαφορά μεταξύ καλής και κακής ανθρώπινης φύσης. Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης; Πώς θα πρέπει να αξιολογείται τι άνθρωπος είναι κάποιος και αν μπορεί ή δεν μπορεί να σωθεί; Εξαρτάται απ’ το αν αγαπάει την αλήθεια και αν μπορεί να την αποδεχτεί και να την κάνει πράξη. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αντιλήψεις και επαναστατικότητα, όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, κι έτσι θα βρεθούν μπροστά σε στιγμές που ο Θεός θα ζητήσει κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα δικά τους συμφέροντα και θα πρέπει να πάρουν μια απόφαση —αυτά όλοι θα τα βιώνουν συχνά· κανείς δεν μπορεί να τα αποφύγει. Όλοι θα έχουν επίσης στιγμές κατά τις οποίες θα παρερμηνεύουν τον Θεό και θα έχουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν ή κατά τις οποίες θα έχουν παράπονα γι’ Αυτόν και θα Του αντιστέκονται ή θα είναι επαναστατικοί απέναντί Του. Επειδή όμως οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές στάσεις απέναντι στην αλήθεια, την προσεγγίζουν και με διαφορετικό τρόπο. Κάποιοι δεν μιλούν ποτέ για τις αντιλήψεις τους, αλλά αναζητούν την αλήθεια και τις επιλύουν μόνοι τους. Γιατί δεν μιλούν γι’ αυτές; (Έχουν θεοφοβούμενη καρδιά.) Σωστά, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Φοβούνται ότι το να μιλήσουν γι’ αυτές θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα, και απλώς προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα μέσα τους, χωρίς να επηρεάσουν κανέναν άλλον. Όταν συναντούν άλλους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, χρησιμοποιούν τις δικές τους εμπειρίες για να τους βοηθήσουν. Αυτό σημαίνει να είσαι καλόκαρδος. Όσοι είναι καλόκαρδοι είναι στοργικοί προς τους άλλους, είναι πρόθυμοι να τους βοηθήσουν να λύσουν τις δυσκολίες τους. Όταν κάνουν πράγματα και βοηθούν τους άλλους, το κάνουν με αρχές· τους βοηθούν να διορθώσουν τα προβλήματα για να τους ωφελήσουν, και δεν λένε τίποτα που δεν είναι ωφέλιμο γι’ αυτούς. Αυτό είναι αγάπη. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, και οι πράξεις τους έχουν αρχές και είναι σοφές. Με αυτά τα κριτήρια αξιολογείται το αν είναι καλή ή κακή η ανθρώπινη φύση κάποιου. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι τα αρνητικά πράγματα δεν ωφελούν κανέναν και ότι αν μιλήσουν φωναχτά γι’ αυτά τα πράγματα, θα επηρεάσουν τους άλλους, οπότε επιλέγουν να προσευχηθούν στον Θεό μέσα στην καρδιά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια για μια λύση. Ό,τι αντιλήψεις κι αν έχουν, μπορούν να τις προσεγγίσουν και να τις εξετάσουν με μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, και στη συνέχεια επιτυγχάνουν την κατανόηση της αλήθειας και την ικανότητα να υποταχθούν απόλυτα στον Θεό· με αυτόν τον τρόπο, θα έχουν όλο και λιγότερες αντιλήψεις. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν καθόλου λογική. Όταν έχουν αντιλήψεις, τους αρέσει να συναναστρέφονται γι’ αυτές με τον οποιονδήποτε. Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα και προκαλεί στους άλλους αντιλήψεις· δεν τους βλάπτει αυτό; Κάποιοι, όταν έχουν αντιλήψεις, δεν το λένε στους αδελφούς και τις αδελφές, φοβούνται ότι εκείνοι θα δουν το αληθινό τους πρόσωπο και θα χρησιμοποιήσουν τις αντιλήψεις εναντίον τους. Στο σπίτι, όμως μιλούν χωρίς τύψεις, λένε ό,τι θέλουν και αντιμετωπίζουν τους άπιστους στην οικογένειά τους σαν τους αδελφούς και τις αδελφές απ’ την εκκλησία. Δεν σκέφτονται καθόλου τι συνέπειες θα έχει αυτό που κάνουν. Ενεργούν έτσι σύμφωνα με τις αρχές; Για παράδειγμα, μεταξύ των συγγενών τους μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό και εκείνοι που δεν πιστεύουν, ή εκείνοι που πιστεύουν λιγάκι αλλά είναι και λίγο σκεπτικιστές· όταν έχουν αντιλήψεις, τις διαδίδουν στα μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα όλοι να παρασύρονται μαζί τους και να αποκτούν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις είναι απ’ τη φύση τους μολυσματικές, και μόλις εξαπλωθούν, μπορεί να πάθουν κακό αυτοί που δεν μπορούν να τις διακρίνουν. Ειδικά όσοι έχουν μπερδεμένο μυαλό είναι πιθανό να μπερδευτούν ακόμη περισσότερο μόλις τις ακούσουν. Μόνον όσοι κατανοούν την αλήθεια και είναι ικανοί να τις αναγνωρίσουν μπορούν να απορρίψουν αυτά τα δυσμενή πράγματα —δηλαδή τις αντιλήψεις, την αρνητικότητα και τις παρανοήσεις— και να προστατευτούν από τον Θεό. Οι περισσότεροι άνθρωποι στερούνται τέτοιου αναστήματος. Κάποιοι μπορούν να διαισθανθούν ότι αυτά τα πράγματα είναι λανθασμένα —κάτι που είναι ήδη αρκετά εντυπωσιακό— αλλά δεν μπορούν να τα καταλάβουν πλήρως. Επομένως, όταν υπάρχουν εκείνοι που συχνά διαδίδουν αντιλήψεις και αρνητικότητα, αυτά τα δυσμενή πράγματα θα ενοχλήσουν τους περισσότερους ανθρώπους και θα τους κάνουν αδύναμους και αρνητικούς. Αυτό είναι βέβαιο. Αυτά τα αρνητικά, δυσμενή πράγματα έχουν τεράστια δύναμη να παραπλανήσουν και να βλάψουν τους νέους πιστούς. Σε εκείνους που έχουν ήδη μια βάση, έχουν μικρή επίδραση· μετά από λίγο καιρό, όταν οι άνθρωποι αυτοί κατανοήσουν την αλήθεια, θα μεταστραφούν. Αλλά οι νέοι πιστοί που δεν έχουν θεμέλια, μόλις ακούσουν αυτά τα αρνητικά πράγματα, θα γίνουν εύκολα αρνητικοί και αδύναμοι· όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια θα φτάσουν ακόμη και στο σημείο να αποσυρθούν και να σταματήσουν να πιστεύουν στον Θεό· αυτοί οι κακοί άνθρωποι μπορεί ακόμη και να διαδώσουν αντιλήψεις και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που εξαπλώνουν την αρνητικότητα και τις αντιλήψεις χωρίς τύψεις; Όλοι τους είναι κακοί άνθρωποι, όλοι τους είναι δαίμονες, και όλοι τους θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν. Κάποιοι λένε: «Δεν διαδίδω τέτοια πράγματα σε ξένους· απλώς τα συζητώ στο σπίτι». Είτε τα συζητάς εντός σπιτιού είτε εκτός, η φύση του ζητήματος παραμένει ίδια και απαράλλακτη. Το ότι τα συζητάς στο σπίτι σημαίνει ότι έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Αν μάλιστα μπορείς να τα λες και φωναχτά, αυτό αποδεικνύει ότι ούτε αναζητάς ούτε αγαπάς την αλήθεια. Δεν έχεις αναζητήσει την αλήθεια για να διορθώσεις αυτές τις αντιλήψεις, ούτε και σχεδιάζεις να τις εγκαταλείψεις. Επομένως, σε όποιον και να μιλήσεις, η φύση των λόγων σου παραμένει ίδια. Επιπλέον, υπάρχουν και κάποιοι που διαδίδουν τις αντιλήψεις τους όπου βρεθούν, σε όποιον συναντήσουν. Λόγου χάρη, ας πούμε ότι στέλνουν κάποιον σπίτι του επειδή, όσο εκτελούσε το καθήκον του, προκαλούσε διατάραξη και αναστάτωση. Όταν κάποιος τον ρωτήσει γιατί τον έδιωξαν, απαντάει: «Είμαι ειλικρινής απ’ τη φύση μου, λέω αυτό που σκέφτομαι. Έκανα το λάθος και μίλησα για κάποια κακά πράγματα που έκανα στο παρελθόν· όταν τα άκουσαν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μου κόλλησαν την ταμπέλα του κακού ανθρώπου και με έστειλαν σπίτι μου. Πρέπει όλοι να μάθετε από την εμπειρία μου· δεν γίνεται να μιλάτε απερίσκεπτα στον οίκο του θεού. Εκείνος λέει να είμαστε ειλικρινείς, αλλά πρέπει να λαμβάνετε υπόψη σε ποιους μιλάτε. Με την οικογένειά σας, δεν υπάρχει πρόβλημα να είστε ειλικρινείς. Αν όμως το δοκιμάσετε με τους άλλους, θα έχετε απώλειες. Αυτό δεν έπαθα μόλις κι εγώ; Πάρτε κι εσείς ένα μάθημα». Κάποιοι, όταν το ακούσουν αυτό, θα συλλογιστούν: «Συμβαίνει κάτι τέτοιο στον οίκο του Θεού; Καλύτερα μάλλον να προσέχουμε τα λόγια μας από δω και στο εξής!» Δεν είναι μπερδεμένοι όσοι σκέφτονται έτσι; Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια, κι όμως, αφού τα έχουν ακούσει για πάνω από μια δεκαετία, δεν θυμούνται ούτε μία πρόταση. Μόλις, ωστόσο, ένας κακός άνθρωπος πει ένα πράγμα, το θυμούνται τέλεια, το εντυπώνουν μέσα τους, και μετά γίνονται επιφυλακτικοί σε όσα λένε και κάνουν. Τους παραπλάνησαν και τους δηλητηρίασαν. Γιατί ήταν εφικτό να τους δηλητηριάσουν; Κατά μία έννοια, έχουν χαμηλό επίπεδο και βρίσκονται σε μεγάλη σύγχυση. Δεν μπορούν να διακρίνουν τον λόγο και τη συμπεριφορά των άλλων, και δεν έχουν δική τους θέση. Δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να την υποστηρίξουν. Κατά μια άλλη έννοια, δεν έχουν καμία πίστη στον Θεό ούτε τη βασική κατανόηση του πώς συμπεριφέρεται Εκείνος στους ανθρώπους. Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι εύκολο να παραπλανηθούν. Επιπλέον, αφού μπορούν να ενστερνιστούν τα λόγια ενός διαβόλου, σίγουρα δεν είναι καλοί άνθρωποι. Τι προθέσεις και σκοπούς έχει ένας διάβολος όταν διαδίδει αντιλήψεις; Θέλει όλοι να τον συμπονούν. Η μεγαλύτερη χαρά του θα ήταν όλοι να παραπονιούνται για τον Θεό. Δεν προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν δημιουργεί προβλήματα χωρίς να υπολογίζει τίποτα; Πώς πρέπει να διαχειρίζεται κανείς τέτοιους ανθρώπους; Χρειάζεται καν συζήτηση; Πρέπει να τους εκκαθαρίσετε αμέσως από την εκκλησία· μην τους κρατήσετε ούτε μέρα παραπάνω. Αν παραμείνουν στον οίκο του Θεού τέτοιοι άνθρωποι, μόνο καταστροφή μπορούν να φέρουν. Είναι ένας κρυφός κίνδυνος, μια ωρολογιακή βόμβα. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να τους εκκαθαρίσετε. Ας πιστεύουν όπως θέλουν, αλλά έξω από την εκκλησία. Η πίστη τους δεν έχει καμία σχέση με τον οίκο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ύπουλοι και δεν έχουν καμία ελπίδα να εξιλεωθούν. Πείτε Μου, εκδιώχθηκε ποτέ κανείς από τον οίκο του Θεού επειδή είπε μία φορά κάτι που δεν έπρεπε; Ποιος αναγκάστηκε ποτέ να φύγει επειδή ήταν ειλικρινής και αναγνώριζε ανοιχτά τον εαυτό του; Το έργο του οίκου του Θεού περιλαμβάνει πάντα την κάθαρση της εκκλησίας. Και ποιοι εκκαθαρίζονται; Όλοι αυτοί οι κακοί άνθρωποι, οι αντίχριστοι και οι δύσπιστοι που δεν εκτελούν ποτέ σωστά τα καθήκοντά τους, ενώ κάνουν ακόμα και κακές πράξεις και προκαλούν αναστάτωση. Ούτε ένας άνθρωπος δεν απορρίφθηκε ποτέ για μια στιγμιαία παράβαση ή αποκάλυψη διαφθοράς, ούτε φυσικά εκκαθαρίστηκε επειδή έκανε πράξη την αλήθεια για να είναι ειλικρινής. Και αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι λένε τα εξής: «Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι μειοψηφία στην εκκλησία. Η πλειοψηφία είναι αυτοί που δεν την επιδιώκουν. Αν απέπεμπαν την πλειοψηφία, ποιος θα δούλευε απλώς; Αν απέπεμπαν την πλειοψηφία, πόσοι θα μπορούσαν ακόμα να σωθούν;» Αυτό το σκεπτικό δεν είναι σωστό. Έχει ειπωθεί εδώ και καιρό ότι «πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί». Ο λόγος που τόσο λίγοι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια είναι η βαθιά διαφθορά της ανθρωπότητας. Ο Θεός δεν θέλει πολλούς· θέλει αυτούς που διακρίνονται. Αυτοί που παραμένουν στον οίκο του Θεού είναι εκείνοι που μπορούν να ακούσουν και να υπακούσουν, αυτοί που μπορούν να διαφυλάξουν το έργο του οίκου του Θεού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια. Κάποιοι έχουν χαμηλό επίπεδο και μπορεί να μην κατανοούν την αλήθεια, μπορούν όμως να ακούσουν, να υποταχθούν και να απέχουν από τα παραπτώματα. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν για να παρέχουν υπηρεσίες. Όλοι όσοι καταφέρνουν να παραμείνουν ως απλοί δουλευτές είναι αφοσιωμένοι. Όσο σκληρά κι αν δουλεύουν, αυτοί οι άνθρωποι δεν παραπονιούνται, αλλά ακούνε και υποτάσσονται. Όσοι δεν το κάνουν αυτό δεν θα προκαλούσαν αναστάτωση αν παρέμεναν; Ακόμα κι αν δουλεύουν απλώς λιγάκι, χρειάζονται διαρκώς επιτήρηση· μόλις μείνουν μόνοι, μπορεί να πέσουν σε παραπτώματα και να δημιουργήσουν προβλήματα. Η απλή δουλειά τους είναι περισσότερο επιβλαβής παρά ωφέλιμη. Τέτοιοι δουλευτές πρέπει να αποπέμπονται, αλλιώς θα αναστατώσουν τους εκλεκτούς του Θεού και τη ζωή της εκκλησίας. Αν δεν αποπεμφθούν από την εκκλησία οι κακοί άνθρωποι, τότε οι εκλεκτοί του Θεού στ’ αλήθεια θα υποφέρουν και θα καταστραφούν. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος να εγγυηθεί κανείς ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα βιώσει τη ζωή της εκκλησίας χωρίς αναστάτωση είναι να εκκαθαριστούν οι κακοί άνθρωποι. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης σ’ Αυτόν και θα κερδίσει τη σωτηρία. Η εκκαθάριση των κακών ανθρώπων συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού.

Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που δείχνει αγάπη και ανοχή σε όλους, και είναι πρόθυμος να βοηθήσει τον οποιονδήποτε. Το μόνο που δεν τον ενδιαφέρει είναι η αλήθεια. Εναντιώνεται διαρκώς στον Θεό, και οι διαφορές του μ’ Εκείνον είναι ασυμβίβαστες. Είναι σκληροπυρηνικός εχθρός Του. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Είναι δύσπιστος και διάβολος. Διάβολοι είναι όσοι αποστρέφονται περισσότερο την αλήθεια και έχουν το μεγαλύτερο μίσος απέναντι σ’ αυτήν. Αρκεί κάτι να αφορά την αλήθεια, τα λόγια ή τις απαιτήσεις του Θεού: τότε όχι μόνο δεν το αποδέχονται, αλλά επιπλέον το αμφισβητούν, αντιστέκονται σ’ αυτό και διαδίδουν τις σχετικές τους αντιλήψεις. Επιπλέον, βλάπτουν με πολλούς τρόπους το έργο της εκκλησίας. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να φωνάξουν εναντίον του Θεού όταν θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα. Όσοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά είναι διάβολοι, είναι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια και τον Θεό. Στη φύση του κάθε ανθρώπου υπάρχει μια διάθεση που μισεί την αλήθεια· αυτό σημαίνει ότι όλοι έχουν μια ουσία που μισεί τον Θεό. Η μόνη διαφορά είναι το πόσο μεγάλο είναι αυτό το μίσος, το αν είναι ήπιο ή σοβαρό. Κάποιοι μπορούν να πράττουν το κακό για να εναντιωθούν στον Θεό, ενώ άλλοι αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση ή κάποια αρνητικά συναισθήματα. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι μπορούν να μισούν τον Θεό; Τι ρόλο παίζουν; Μπορούν να μισούν τον Θεό γιατί έχουν μια διάθεση που μισεί την αλήθεια. Όταν κανείς έχει αυτήν τη διάθεση, είναι διάβολος και εχθρός του Θεού. Και τι είναι διάβολος; Διάβολοι είναι όλοι όσοι μισούν την αλήθεια και τον Θεό. Μπορεί να σωθεί ένας διάβολος; Σε καμία περίπτωση. Την ώρα που ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, υπάρχουν πολλοί που ξεσηκώνονται, Του εναντιώνονται και αναστατώνουν το έργο του οίκου Του. Αυτοί είναι οι διάβολοι. Θα τους έλεγε κανείς και ζωντανούς δαίμονες. Στις απανταχού εκκλησίες, οποιοσδήποτε αναστατώνει το έργο της εκκλησίας θεωρείται διάβολος και ζωντανός δαίμονας. Ζωντανός δαίμονας είναι και οποιοσδήποτε καταδυναστεύει την εκκλησία και δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια. Συνεπώς, αν αναγνωρίσετε σωστά τους ζωντανούς δαίμονες, πρέπει να δράσετε γρήγορα και να τους αποπέμψετε. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που, κατά κανόνα, συμπεριφέρονται πολύ καλά, όμως πού και πού βρίσκονται σε κακή κατάσταση ή το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και δεν κατανοούν την αλήθεια. Έτσι, κάνουν πράξεις που διαταράσσουν και αναστατώνουν, όμως δεν το συνηθίζουν και δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μείνουν. Υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν πολύ καλή ανθρώπινη φύση και, αν κάποιος τους προσβάλει, δεν θα του το συγχωρήσουν ποτέ. Θα λογομαχούν διαρκώς μαζί του, και, όταν πιστέψουν ότι δικαιώθηκαν, δεν θα δείξουν κανένα έλεος. Ωστόσο, έχουν μία αξία: την προθυμία τους να δουλεύουν απλώς και να αντέχουν στις δυσκολίες. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν προσωρινά. Αν όμως πράττουν συχνά το κακό και αναστατώνουν συχνά το έργο της εκκλησίας, τότε ανήκουν στους διαβόλους και τον Σατανά και δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να σωθούν. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους αποπέμπετε από την εκκλησία· να μην τους επιτρέπετε σε καμία περίπτωση να μείνουν. Γιατί πρέπει να τους αποπέμπετε; Για ποιον λόγο αποπέμπονται; Ορισμένοι αποπέμπονται ώστε να τους δοθεί μια ευκαιρία να μετανοήσουν, να πάρουν ένα μάθημα· άλλοι αποπέμπονται διότι έχει φανερωθεί η αληθινή τους φύση και δεν μπορούν να σωθούν. Βλέπεις, λοιπόν, ότι όλοι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Κάποιοι απ’ αυτούς που έχουν αποπεμφθεί, παρά την ακραία αρνητικότητά τους και σκοτεινιασμένη τους καρδιά, δεν έχουν εγκαταλείψει το καθήκον τους και συνεχίζουν να το εκτελούν —δεν έχουν την ίδια κατάσταση με εκείνους που δεν κάνουν καθόλου το καθήκον τους μετά την αποπομπή τους, και ακολουθούν διαφορετικά μονοπάτια. Και ποια είναι η βαθύτερη κατάσταση όσων συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους αφού αποπεμφθούν; Τι επιδιώκουν; Αυτοί διαφέρουν από όσους δεν εκτελούν το καθήκον τους. Αν δεν μπορείτε να το διακρίνετε αυτό, τότε έχετε χαμηλό επίπεδο, δεν διαθέτετε πνευματική κατανόηση και δεν μπορείτε να κάνετε το έργο της εκκλησίας. Αν βλέπετε τη διαφορά, θα τους συμπεριφερθείτε διαφορετικά. Σε τι διαφέρουν, λοιπόν, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων; Πώς διαφέρουν τα μονοπάτια που έχουν πάρει; Τι διαφορά έχει η στάση του καθενός απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντος; Μπορείτε να τα διακρίνετε αυτά; (Κάποιοι μπορεί να συνεχίσουν να εκτελούν ορισμένα καθήκοντα αφού αποπεμφθούν, κι αυτό δείχνει ότι ακόμα διαθέτουν, σε έναν βαθμό, συνείδηση. Ίσως καταλαβαίνουν κι εκείνοι ότι δεν μπορούν πλέον να σωθούν, αλλά σκέφτονται ως εξής: «Πιστεύω στον Θεό. Είμαι σίγουρος ότι Εκείνος είναι ο Δημιουργός. Ακόμα κι αν με απέπεμψε η εκκλησία, πρέπει να συνεχίσω να πιστεύω σ’ Αυτόν. Παραμένω δημιούργημα και αναγνωρίζω τον Δημιουργό μου». Αυτή η λίγη συνείδηση συνεχίζει να λειτουργεί μέσα τους. Αν δεν κάνουν το καθήκον τους ακόμα και αφού αποπεμφθούν και, επιπλέον, δεν πιστεύουν καν πια στον Θεό, προδίδονται και φαίνεται ότι είναι δύσπιστοι.) Ποιος θα ήθελε να πάρει τον λόγο; (Ίσως κάποιοι συνεχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους αφού αποπεμφθούν επειδή, μέσα τους, συνειδητοποιούν ήδη ότι χρωστούν στον Θεό για όσα έκαναν στο παρελθόν και θέλουν να επανορθώσουν. Αν όμως κάποιος σταματήσει να κάνει το καθήκον του αφού τον αποπέμψουν, φαίνεται ότι τόσον καιρό δεν το έκανε για να ικανοποιήσει τον Θεό, αλλά για να κάνει συμφωνίες μαζί Του με την ελπίδα να λάβει ευλογίες. Κι αφού κατάλαβε ότι δεν επρόκειτο να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν έβλεπε πια τον λόγο να συνεχίσει να εκτελεί τα καθήκοντά του, κι έτσι σταμάτησε να δουλεύει απλώς.) Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, ποιο διαθέτει έστω και λίγη συνείδηση; (Όσοι συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους αφού αποπεμφθούν.) Εκείνοι που συνεχίζουν το καθήκον τους διαθέτουν ακόμα κάποια συνείδηση και τηρούν ένα ελάχιστο πρότυπο ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ως άνθρωποι, όπως κι αν τους συμπεριφέρεται ο Θεός, είτε τους θέλει είτε όχι, παραμένουν δημιουργήματά Του. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από το χέρι Του. Όπου κι αν πάνε, συνεχίζουν να είναι δημιουργήματα, άρα πρέπει να συνεχίσουν το καθήκον τους. Αυτό δείχνει ότι διαθέτουν συνείδηση και τηρούν ένα ελάχιστο πρότυπο για να χαρακτηριστούν άνθρωποι. Επιπλέον, όπου κι αν βρεθούν, μπορούν, αν μη τι άλλο, να παραδεχθούν ότι πιστεύουν στον Θεό και να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει. Η πίστη που έχουν μέσα τους είναι αυτή που τους δίνει τη δύναμη να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος διαθέτει στ’ αλήθεια κάποια πίστη και ίσως να μπορεί να μετανοήσει. Όσο γι’ αυτούς που σταματάνε να εκτελούν τα καθήκοντά τους μόλις αποπεμφθούν, σκέφτονται με τον εξής τρόπο: «Αν ο θεός δεν με θέλει, δεν θα πιστεύω πια σ’ αυτόν. Σε τι θα μου χρησίμευε ούτως ή άλλως η πίστη μου;» Σταματάνε λοιπόν να πιστεύουν και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Επιπλέον, εγκαταλείπουν ακόμα και το ελάχιστο πρότυπο για να χαρακτηριστούν άνθρωποι και απαρνούνται όλα όσα έκαναν στο παρελθόν. Δεν έχουν συνείδηση και λογική, και αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Πείτε Μου, το γνωρίζει αυτό ο Θεός; Ναι, και μάλιστα πολύ καλά. Αυτός δημιούργησε τα πάντα, και μπορεί να τα εξετάζει εξονυχιστικά και να κυριαρχεί πάνω τους. Οι δύσπιστοι αυτοί, που δεν έχουν συνείδηση, σκέφτονται ως εξής: «Πού είναι ο θεός; Πώς και δεν τον έχω δει; Ποιος νοιάζεται, λοιπόν, που με απέπεμψε η εκκλησία; Το ίδιο θα είναι όπου κι αν πάω. Νομίζεις ότι δεν μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου απλά και μόνο επειδή σε εγκατέλειψα; Τώρα μάλιστα που δεν εκτελώ τα καθήκοντά μου, έχω ακόμα περισσότερη ελευθερία!» Αυτήν τη στάση έχουν, που αποκαλύπτει ότι είναι δύσπιστοι και αποδεικνύει ότι καλώς αποπέμφθηκαν. Τέτοιες περιπτώσεις μη πιστών θα πρέπει να αποπέμπονται. Ας πάνε στο καλό. Αν κανείς πιστεύει στον Θεό, αντιδρά διαφορετικά αν τον αποπέμψουν. Για παράδειγμα, μπορεί να πει: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να κάνω το καθήκον μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να πιστεύω στον Θεό. Δεν μπορώ να προχωρήσω χωρίς Αυτόν. Όπου κι αν πάω, είμαι στα χέρια Του». Συνεχίζει, λοιπόν, να κάνει το καθήκον του. Δεν φτάνει σ’ αυτήν την επιλογή από τυφλή πίστη ή από ανοησία. Είναι αυτές οι σκέψεις που καθοδηγούν και του δίνουν τη δυνατότητα να εκτελεί το καθήκον του με αυτόν τον τρόπο. Έχει, βέβαια, πίκρες, αντιλήψεις και κάποια παράπονα· γιατί όμως μπορεί παρ’ όλα αυτά να εκτελεί το καθήκον του; Επειδή διαθέτει ακόμα κάποια συνείδηση που ενεργεί στην ανθρώπινη φύση του. Όσοι δεν διαθέτουν αυτήν τη λειτουργία μπορούν να απέχουν από το καθήκον τους και να μην πιστεύουν στον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά. Υπάρχουν πράγματι διαφορές ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Σε στιγμές καθοριστικής σημασίας, πολλά μπορούν να κριθούν απ’ το αν διαθέτεις ή δεν διαθέτεις συνείδηση και λογική.

Μόλις συναναστράφηκα πάνω στις προθέσεις που κρύβει η κατάσταση ενός ανθρώπου. Στη συνέχεια, θα συναναστραφώ πάνω στην οπτική και τη στάση που μπορεί να έχει κανείς. Είτε μιλάμε για ορολογία είτε για κάποια πτυχή της αλήθειας, το θέμα έχει πολλές λεπτομέρειες. Είναι πιο περίπλοκο από το επιφανειακό νόημα των λέξεων ή φράσεων που ακούς. Αν η κατανόησή σου περιορίζεται σε μια λέξη, σε μια έννοια ή στο κυριολεκτικό νόημα μερικών φράσεων, θα είναι πάντοτε κάποιου είδους δόγμα. Μπορείς, όμως, να ενσωματώσεις και να συγκρίνεις αυτές τις κυριολεκτικές φράσεις με πραγματικές καταστάσεις, καθώς και με τις ιδέες, τις απόψεις ή τις μεθόδους που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή. Αν το κάνεις αυτό, θα μπορέσεις να ανακαλύψεις πολλά δικά σου προβλήματα. Ορισμένα προβλήματα έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια. Άλλα πάλι φαίνεται να συμφωνούν με το δόγμα και να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς και με τις ανθρώπινες ιδέες και μεθόδους, αλλά στην πραγματικότητα δεν συμμορφώνονται με την αλήθεια ούτε με τις προθέσεις του Θεού. Λόγου χάρη, ορισμένες απόψεις και οπτικές συμμορφώνονται μόνο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όχι όμως και με τις αλήθεια-αρχές. Αν δεν τις αξιολογήσετε και δεν τις διακρίνετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα μπορέσουν να γίνουν αποδεκτές ανάμεσά σας. Μόλις όμως ελέγξετε τις ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις με βάση τα λόγια Του, αποδεικνύονται παράλογα και αρνητικά πράγματα. Ποια άλλα προβλήματα έχετε ανακαλύψει; (Θεέ μου, έρχονται στον νου μου παραδοσιακές ιδέες και απόψεις, όπως «να δείχνεις αφοσίωση στους γονείς σου» και «να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα». Οι άνθρωποι τις βρίσκουν σωστές και πρέπουσες, αλλά, όσον αφορά την αλήθεια, δεν συνάδουν μ’ αυτήν.) Δεν συνάδουν με την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι εναντιώνονται στις επιθυμίες του Θεού. Ας πάρουμε για παράδειγμα όσους είναι αφοσιωμένοι στους γονείς τους, ή τις γυναίκες που είναι καλές σύζυγοι και στοργικές μητέρες. Από άποψη συμπεριφοράς και διαγωγής, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μπορούν όμως όλοι αυτοί να υποταχθούν στον Θεό; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; Το ότι υιοθετούν ανοιχτά αυτές τις δύο συμπεριφορές δεν είναι, από μόνο του, πρόβλημα. Αν όμως θέλει κανείς να αξιολογήσει τη φύση-ουσία τους, φέρονται με υποταγή στον Θεό; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; Αν έχουν πρόβλημα σ’ αυτές τις δύο πτυχές, θα μπορέσουν άραγε να σωθούν; Όχι βέβαια. Επομένως, μπορεί αυτές οι δύο συμπεριφορές να αποτελούν, φαινομενικά, θετικά χαρακτηριστικά, αλλά και πάλι δεν μπορούν να αποτυπώσουν την ουσία ενός ανθρώπου. Μπορεί κανείς επιφανειακά να είναι άνθρωπος αφοσιωμένος στους γονείς του ή καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον ότι έχει απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά. Αυτά τα δύο θετικά χαρακτηριστικά δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Άρα, κάποιος που τα διαθέτει δεν παίρνει σε καμία περίπτωση την έγκριση του Θεού, και επιπλέον δεν πλησιάζει ούτε κατά διάνοια το πρότυπο ενός δίκαιου ανθρώπου. Οι καρδιές των διεφθαρμένων ανθρώπων είναι γεμάτες από φιλοσοφίες του Σατανά. Όλοι αυτοί θέλουν να έχουν τον έπαινο και την έγκριση των άλλων. Θέλουν να διατηρούν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις για να προστατεύουν τον εαυτό τους. Θέλουν να ξεχωρίζουν και να επιδεικνύονται για να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν. Όποιος ζει με βάση αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί άραγε αυτή η αφετηρία; (Να τον επαινούν ως καλό άνθρωπο και να λένε ότι είναι στοργικός και ότι ενδιαφέρεται για τους άλλους, ώστε τελικά να έχει την υποστήριξη και την έγκριση των άλλων.) Όσοι ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά έχουν μέσα τους τις εξής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες: «Οι καλοί ανταμείβονται» και «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Κανείς τους όμως δεν κατανοεί ξεκάθαρα τι σημαίνουν αυτές οι δύο φράσεις. Απεναντίας, δεδομένου ότι οι καλοί άνθρωποι ζουν λιγότερο από τους κακούς, κανείς δεν καταλαβαίνει αληθινά πώς έχει προκύψει αυτό. Ο εξής κανόνας, ωστόσο, θεωρείται σταθερά και καθολικά αποδεκτός: «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό». Ο Θεός αποζημιώνει κάθε άνθρωπο βάσει των πράξεών του. Αυτό είναι κάτι προκαθορισμένο από Εκείνον και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει, όμως λίγοι το αντιλαμβάνονται. Είναι, λοιπόν, εύκολο να αλλάξουν αυτοί που ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες; (Όχι.) Γιατί; (Επειδή αυτές οι φιλοσοφίες έχουν γίνει νόμος για την επιβίωσή τους. Είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς αν δεν αναζητήσει την αλήθεια και αν δεν μπορέσει να διακρίνει αυτές τις αντιλήψεις.) Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Στην πραγματικότητα, όταν αντιμετωπίζεις καταστάσεις με αυτές τις προθέσεις και ενέργειες, και λες ότι δεν νιώθεις τίποτα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Για τους μη πιστούς, είναι φυσιολογικό να μην νιώθουν τίποτα, γιατί ζουν εξ ολοκλήρου σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και νόμους. Θεωρούν ότι αυτά είναι πολύτιμα και δεν έχουν συναίσθηση ότι κάνουν λάθος. Λοιπόν, όλοι σας πιστεύετε στον Θεό εδώ και τόσον καιρό, και έχετε ακούσει τόσα κηρύγματα. Κατά βάθος, θα πρέπει να ξέρετε να αξιολογείτε μια τέτοια συμπεριφορά. Είναι σωστή ή λανθασμένη; Θα πρέπει να είστε σε θέση να αναγνωρίσετε ότι είναι λανθασμένη, και η στάση σας απέναντι σε τέτοιοα πράγματα θα πρέπει να είναι αρνητική, όχι καταφατική. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείτε να τους εγκαταλείψετε, παρότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι όλα αυτά είναι λάθος; Πού εντοπίζεται το πρόβλημα; (Είμαστε υπερβολικά εγωιστές και ποταποί, και δεν είμαστε πρόθυμοι να επαναστατήσουμε ενάντια στη σάρκα. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι, δεν σκεφτόμαστε πώς θα ικανοποιήσουμε τον Θεό και δεν μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα συμφέροντα του οίκου Του. Αντίθετα, σκεφτόμαστε μόνο τα δικά μας συμφέροντα. Δεν μπορούμε να επαναστατήσουμε ενάντια στις βαθύτερες προθέσεις μας.) Δεν είστε, λοιπόν, πρόθυμοι να επαναστατήσετε ενάντια στη σάρκα. Αυτή είναι μία πτυχή. Όταν πρόκειται για σημαντικά συμφέροντα, αναστατώνεσαι και αγωνιάς, και δεν μπορείς να τα εγκαταλείψεις. Στις διαπροσωπικές σχέσεις της καθημερινής σας ζωής που δεν αφορούν σημαντικά συμφέροντα, εξετάσατε ποτέ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες και νόμους; Αναζητήσατε την αλήθεια για να απαλλαγείτε από αυτά; Αλλάξατε καθόλου; (Κάποια πράγματα τα εξετάζω και, όσα αναγνωρίζω, προσπαθώ να τα αλλάξω. Συχνά, όμως, δεν τα αντιμετωπίζω ως σοβαρά θέματα και δεν τα εξετάζω.) Σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι εύκολο να αλλάξεις. Κάθε κίνησή σου, κάθε λέξη και πράξη σου, ακόμη και μια φευγαλέα ματιά που ρίχνεις, είναι όλα εκφράσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης, που κυριαρχεί πάνω τους. Αν συνεχίζεις να μην αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτά τα προβλήματα, θα είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις τη σωτηρία. Αν νομίζεις ότι χρειάζεται απίστευτη προσπάθεια και ενέργεια για να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, σαν να έπρεπε να γίνεις δυο κομμάτια για να το κάνεις, τότε έχεις πρόβλημα και δεν θα είναι εύκολο να αλλάξεις. Μπορείς να εξετάζεις τον εαυτό σου και να αναζητάς την αλήθεια, αρχίζοντας από την καθημερινή σου ζωή, από κάθε τι που λες και κάνεις, κυρίως στα θέματα που αφορούν τη δόξα, το κέρδος και τη θέση; Αν μπορείς να το κάνεις αυτό και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου, τότε θα μπορέσεις να αλλάξεις ορισμένα πράγματα. Αυτήν τη στιγμή, το βρίσκετε δύσκολο να εγκαταλείψετε αυτές τις φιλοσοφίες και τους νόμους του Σατανά. Άραγε έχετε κάνει καμία αληθινή αλλαγή στην καθημερινή σας ζωή όσον αφορά τις απόψεις, τις συμπεριφορές και τις πράξεις που δεν συμφωνούν με την αλήθεια; (Κάποιες φορές, όταν μιλάω ή κάνω κάτι, αναγνωρίζω ότι έχω λανθασμένες προθέσεις και θέλω να τις διορθώσω. Αφού προσευχηθώ, κατανοώ τις προθέσεις του Θεού και μπορώ να το κάνω πράξη. Μετά, όμως, ανακαλύπτω ότι οι προθέσεις που κρύβονται πίσω από τις πράξεις μου δεν έχουν διορθωθεί στ’ αλήθεια, και ότι μόνο οι μέθοδοι έχουν αλλάξει εξωτερικά. Για παράδειγμα, μπορεί να πω ψέματα για να προστατέψω τα συμφέροντά μου. Όταν το συνειδητοποιήσω, αμέσως επαναστατώ ενάντια στη σάρκα, ανοίγομαι στους άλλους και απογυμνώνομαι μπροστά τους, λέγοντας: «Τώρα που μιλούσα, η πρόθεσή μου δεν ήταν σωστή. Υπήρξα δόλιος». Την επόμενη φορά, όμως, που θα βρεθώ σε παρόμοια κατάσταση, συνεχίζει να με ελέγχει η ίδια πρόθεση, και θέλω πάλι να προστατέψω τα συμφέροντά μου και να πω ψέματα. Φαίνεται ότι έχει ριζώσει τόσο βαθιά, που εμφανίζεται ξανά και ξανά μέσα μου.) Από πού προέρχεται, λοιπόν, αυτή η πρόθεση να διαφυλάξετε τα συμφέροντά σας; Μα, είναι προϊόν της διεφθαρμένης διάθεσής σας. Όλες οι προθέσεις τις οποίες δημιουργούν οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις είναι διαφορετικές ως προς τη φύση τους· κάποιες είναι φαύλες, άλλες κακεντρεχείς, άλλες παράλογες, άλλες γελοίες και άλλες αδιάλλακτες. Κάθε μία έχει τη φύση της. Έτσι, είναι πολύ φυσιολογικό η ίδια πρόθεση να δημιουργείται σε διαφορετικές καταστάσεις, αφού η διεφθαρμένη διάθεση που βρίσκεται μέσα σου δεν αλλάζει. Αν αυτή η μία διάθεση μπορούσε να ευθύνεται για διαφορετικές προθέσεις σε διαφορετικές καταστάσεις, κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στους ανθρώπους και θα προκαλούσε χάος στο μυαλό τους! Είναι δύσκολο να απαλλαγείς ακόμα κι από ένα μόνο είδος πρόθεσης· χρειάζεται μεγάλο διάστημα για τη μεταμόρφωση. Αν μία διάθεση δημιουργούσε πολλά είδη προθέσεων, τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Πρέπει να εργάζεσαι συνεχώς πάνω σε ένα μόνο είδος πρόθεσης. Να το διαχειρίζεσαι και να απαλλάσσεσαι απ’ αυτό σε διαφορετικές καταστάσεις και περιστάσεις, καθώς και με διαφορετικούς ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Έτσι δίνεις τη μάχη με μία πτυχή μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Κάποιοι, όταν χάσουν λίγες μάχες, αγχώνονται ή φτάνουν ακόμα και στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν. Δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι· μια διεφθαρμένη διάθεση δεν αλλάζει μέσα σε μια στιγμή. Μπορεί στην αρχή να νομίζεις ότι, επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα μια-δυο φορές, θα δεις κάποιες αλλαγές, αλλά αργότερα διαπιστώνεις ότι συνεχίζεις να αποκαλύπτεις διεφθαρμένη διάθεση, και δεν καταλαβαίνεις το γιατί. Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς τη διαδικασία της αλλαγής της διάθεσης. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις μια διάθεση. Δεν αρκεί να κατανοείς εντελώς επιφανειακά την αλήθεια. Μπορείς να επαναστατήσεις εντελώς ενάντια στη διεφθαρμένη διάθεσή σου όταν αναγνωρίσεις αληθινά την ουσία της. Αν ασκείσαι όπως τώρα, παρότι και πάλι θα αποκαλύπτεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, κανείς δεν θα μπορεί να αρνηθεί ότι έχεις ήδη αλλάξει. Αν μη τι άλλο, η διεφθαρμένη διάθεσή σου αποκαλύπτεται σε μικρότερο βαθμό, και έχεις πολύ λιγότερες προθέσεις και νοθείες. Δεν μιλάς πλέον με τόση υποκρισία και ανειλικρίνεια. Απεναντίας, συχνά μιλάς από την καρδιά σου και λες την αλήθεια, πράγμα που δείχνει ότι έχεις ήδη αλλάξει. Μπορεί, ωστόσο, να σκεφτείς: «Άλλαξε μόνο η άσκηση και οι μέθοδοί μου. Οι προθέσεις μου έμειναν ίδιες, άρα στην πραγματικότητα δεν άλλαξα καθόλου, έτσι δεν είναι; Μήπως αυτό σημαίνει ότι έχω χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας;» Είναι σωστές αυτές οι σκέψεις; (Όχι.) Αυτές οι σκέψεις είναι στρεβλές. Για να αλλάξεις τη διάθεσή σου είναι απαραίτητο να βιώσεις πολλές διαδικασίες· σωστό είναι να αλλάξει πρώτα η άσκηση και οι μέθοδοί σου. Όσο για τις βαθύτερες προθέσεις των ανθρώπων, μπορούν να αλλάξουν μόνο αν αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτές. Αν κάποιος μπορεί να αλλάξει την άσκηση και τις μεθόδους του, αυτό είναι απόδειξη ότι έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται. Αν αναζητάς με επιμονή την αλήθεια για να διορθώσεις τις ανθρώπινες προθέσεις και νοθείες σου, τότε η διεφθαρμένη διάθεσή σου θα αποκαλύπτεται όλο και λιγότερο. Αν έχεις καταφέρει να γνωρίσεις τον Θεό και η καρδιά σου είναι θεοφοβούμενη, και επιπλέον μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν, αυτό δείχνει ότι έχει ήδη αλλάξει η ζωή-διάθεσή σου. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Αν ασκείσαι με τον σωστό τρόπο, και μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς με ορισμένες αρχές, αυτό σημαίνει ότι έχεις ήδη αλλάξει. Είναι λάθος να πιστεύεις ότι δεν έχεις αλλάξει καθόλου μόνο και μόνο επειδή, μερικές φορές, συνεχίζεις να αποκαλύπτεις τη διαφθορά σου. Μπορεί να λες: «Γιατί, λοιπόν, συνεχίζω να αποκαλύπτω διαφθορά και να επανέρχομαι στις παλιές μου συνήθειες; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω αλλάξει». Μια τέτοια οπτική είναι λανθασμένη. Το πρόβλημα που έχεις να αποκαλύπτεις τη διαφθορά σου δεν λύνεται με μόλις λίγα χρόνια εμπειρίας. Για να λυθεί εντελώς, χρειάζεται να κάνεις πράξη την αλήθεια επίμονα και για μεγάλο διάστημα. Οι αποκαλύψεις της διαφθοράς σου μειώνονται, κι αυτό είναι αρκετή απόδειξη ότι έχεις ήδη αλλάξει· το να λες ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή δεν συμβαδίζει με την πραγματική κατάσταση. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα σας· δεν έχετε περιθώριο για στρεβλή κατανόηση. Το να αποκτήσει κανείς τη σωτηρία βιώνοντας το έργο του Θεού είναι ένα εγχείρημα που χρειάζεται πολύ καιρό και δεν επιτυγχάνεται μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Πρέπει να το γνωρίζεις αυτό.

Τώρα μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στις οπτικές, τις προθέσεις και τις στάσεις. Οι οπτικές καθορίζουν τις στάσεις, έτσι δεν είναι; Πράγματι, οι οπτικές και οι απόψεις των ανθρώπων καθορίζουν τις στάσεις που υιοθετούν. Παρομοίως, η άποψη που σχηματίζεις όταν αντιμετωπίζεις μια ορισμένη περίσταση ή κατάσταση εξαρτάται από το πού στέκεσαι. Αν δεν στέκεσαι στο πλευρό του Θεού, αλλά στο πλευρό του ανθρώπου, και προσπαθείς να διατηρήσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, τότε όλες οι απόψεις και οι μέθοδοί σου εξυπηρετούν την προστασία και τη διασφάλιση των συμφερόντων και της υπερηφάνειάς σου, και επιπλέον σου προσφέρουν μια διέξοδο. Αν, όμως, η οπτική σου εστιάζει στο να προστατέψεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου και να δείξεις την αφοσίωσή σου, τότε η στάση σου θα είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια σε κάθε κατάσταση, να εκτελείς σωστά το καθήκον σου, να δείχνεις αφοσίωση και να πετυχαίνεις την αποστολή από τον Θεό. Όλα αυτά τα στοιχεία συμφωνούν μεταξύ τους. Όταν, κατά την κοινή σας συναναστροφή, δεν συναναστρέφεστε σχετικά με δόγματα που έχετε ακούσει ή που θυμάστε, ή σχετικά με πνευματικές θεωρίες που έχετε καταλάβει, αλλά, αντίθετα, μπορείτε να συναναστρέφεστε σχετικά με τις δικές σας πρόσφατες καταστάσεις, με τους τρόπους κατά τους οποίους άλλαξαν οι απόψεις και οι οπτικές σας πάνω σε ορισμένα γεγονότα και ενημερωθήκατε σχετικά με νέες ανακαλύψεις και με νέα κατανόηση για διάφορα πράγματα, σχετικά χαρακτηριστικά σας που εναντιώνονται στις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, τότε, τη στιγμή που θα μπορείτε να συναναστρέφεστε για τέτοια πράγματα, θα έχετε ανάστημα. Εάν δεν έχετε εξετάσει ποτέ καμία πτυχή των οπτικών, των προθέσεων και των σκέψεών σας, ή εάν, αφού τις εξετάσετε, δεν μπορείτε να καταλάβετε εάν είναι σωστές ή λάθος και τις αξιολογείτε με μπερδεμένο τρόπο, τότε, εάν ήταν να ενεργήσετε ως επικεφαλής της εκκλησίας, με τι θα ποτίζατε τους άλλους; (Με λόγια και δόγματα.) Μου φαίνεται πως όχι μόνο θα ποτίζατε τους άλλους με λόγια και δόγματα, με πνευματικές θεωρίες και θεολογική γνώση, αλλά ενδεχομένως και με τις στρεβλές απόψεις σας, αλλά και τις προσωπικές σας αντιλήψεις και κρίσεις για τον Θεό, και επιπλέον με τη μονόπλευρη άποψη και κατανόηση που έχετε για τον Θεό, που είναι σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού. Και τι συμβαίνει σε όλους όσοι βρίσκονται υπό μια τέτοια ηγεσία; Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μιλούν για τα λόγια και τα δόγματα. Αν ο Θεός ήθελε να κάνει σ’ αυτούς κάποιο έργο δοκιμασιών και εξαγνισμού, μια αποτελεσματική έκβαση θα ήταν να μην αντισταθούν. Δεν θα μπορούσαν με τίποτα να το διαχειριστούν σωστά, πόσο μάλλον να υποταχθούν αληθινά σ’ αυτό. Και τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι αυτά που ενσταλάζετε στους άλλους είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αν οι άλλοι δεν έχουν αυξήσει την κατανόησή τους για τον Θεό και δεν έχουν λιγοστέψει τις παρανοήσεις τους γι’ Αυτόν λόγω του ποτίσματος και της ηγεσίας σας, τότε πώς ήταν η τέλεση του καθήκοντός σας; Το κάνατε επαρκώς ή ανεπαρκώς; (Ανεπαρκώς.) Μπορείτε τώρα να προσδιορίσετε ποια κομμάτια του έργου που κάνετε και ποιες απ’ τις αλήθειες που συναναστρέφεστε είναι πραγματικά χρήσιμα και ωφέλιμα για τους άλλους ανθρώπους, όχι μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις τους και τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό, αλλά και επιτρέποντάς τους να έχουν αληθινή κατανόηση του Θεού και μια κανονική σχέση μαζί Του; Αν μπορείτε να επιτύχετε αυτά τα αποτελέσματα στο έργο σας, τότε μπορείτε να κάνετε πρακτικό έργο και εκτελείτε το καθήκον σας επαρκώς. Αν δεν μπορείτε να εκτελέσετε αυτό το έργο, τότε τι κάνετε μέχρι τώρα μέσα στην εκκλησία; Μπορείτε να εκτιμήσετε ποια μέρη του έργου που έχετε κάνει και ποια λόγια που έχετε πει ωφέλησαν και εκπαίδευσαν αληθινά τον εκλεκτό λαό του Θεού; Μήπως το έργο και τα λόγια σας είναι ακριβώς ίδια με του Παύλου, δηλαδή μιλάτε θεωρητικά για τα πνευματικά ζητήματα, δίνετε μαρτυρία για τον εαυτό σας και επιδεικνύεστε ή μήπως είναι ακόμα πιο απροκάλυπτα και ενοχλητικά απ’ τα λόγια του Παύλου; Μπορείτε να το υπολογίσετε αυτό; Αν ναι, τότε στ’ αλήθεια έχετε κάνει πρόοδο. Ας πούμε ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό μόνο ένα-δυο χρόνια ως τώρα, και έχει αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά μ’ Αυτόν, οι οποίες τον επηρεάζουν στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Έτσι, του λες επίμονα: «Πρέπει να αγαπήσεις τον Θεό. Δεν γίνεται να μην έχεις καρδιά που Τον αγαπά. Πρέπει να μάθεις πώς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν· δεν γίνεται να έχεις προσωπικές απαιτήσεις και φιλοδοξίες». Το πρόβλημά του, όμως, δεν εντοπίζεται εκεί. Στην πραγματικότητα, οφείλεται στο γεγονός ότι αποβλήθηκε κάποιος που πίστευε στον Θεό για πολλά χρόνια. Ο νέος πιστός δεν κατανόησε σωστά την ουσία αυτού του ανθρώπου, κι έτσι έχει αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε αυτό το ζήτημα ο οίκος του Θεού. Από αυτές τις αμφιβολίες πρέπει να τον απαλλάξεις. Δεν είναι ότι δεν θέλει να εκτελέσει το καθήκον του, ότι θέλει να λουφάρει ή ότι δεν αντέχει τις δυσκολίες. Κι όμως, εσύ του λες διαρκώς: «Οι νέοι θα πρέπει να αντέχουν τις δυσκολίες, να είναι επιμελείς και να έχουν επιμονή». Σωστά είναι αυτά τα λόγια, αλλά δεν ταιριάζουν με την κατάσταση αυτού του ανθρώπου, κι έτσι αυτός τα ακούει και συνεχίζει να μην εμπνέεται. Οι παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό δεν λύνονται αν πεις απλώς μερικά δόγματα· πρέπει να κατανοήσεις τα γεγονότα και να διευκρινίσεις τη βαθύτερη αιτία. Πρέπει, όπως λένε, να φτάσεις στη ρίζα του προβλήματος. Αν βρεις τι συμβαίνει πραγματικά και αναζητήσεις την αλήθεια, μόνο τότε μπορείς όντως να λύσεις το πρόβλημα. Μπορείς να τον δοκιμάσεις λέγοντας: «Τι ακριβώς παρανοείς; Ποιες είναι οι παρανοήσεις σου; Ο Θεός είναι τόσο καλός μαζί σου και σε νοιάζεται τόσο, κι εσύ συνεχίζεις να Τον παρανοείς· δεν έχεις συνείδηση!» Έτσι όμως δεν λύνεται το πρόβλημα. Αυτά είναι προτροπές και κηρύγματα, όχι συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να πει κανείς ώστε να συναναστραφεί πραγματικά πάνω στην αλήθεια; (Πρέπει να τον βοηθήσει να πιστέψει ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Να πει: «Ακόμα κι αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτόν που αποβλήθηκε, θα πρέπει η καρδιά σου να παραμείνει υποτακτική. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, θα τον διακρίνεις αυτόματα».) Αυτή είναι μια καλή μέθοδος, και ταυτόχρονα η απλούστερη. Λύνει κάποια προβλήματα, ακόμα κι αν δεν εξηγεί τα πάντα. Πείτε Μου, τι σκέφτονται κατά κανόνα οι άνθρωποι όταν προκύπτουν μέσα τους παρανοήσεις; Γιατί αισθάνθηκαν άσχημα με αυτό το συμβάν; Επειδή έθιξε τα συμφέροντά τους. Έβαλαν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου και θεώρησαν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επηρεάσει τους ίδιους· σκέφτηκαν: «Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια που πίστευε στον Θεό, αποβλήθηκε. Εγώ δεν πιστεύω καν τόσον καιρό όσο αυτός. Μήπως κι εμένα δεν θα με θέλει ο Θεός;» Προκύπτει μέσα τους αυτή η παρανόηση, που αφορά τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στους ανθρώπους. Με ποιον τρόπο θα πρέπει να απαλλαγεί κανείς από αυτές τις δύο παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό; Όταν κάποιος αναπτύξει μια παρανόηση σχετικά με τον Θεό, ποια είναι η φύση της; Είναι μια φύση που αναγνωρίζει ή αμφισβητεί το έργο Του; (Το αμφισβητεί.) Είναι σωστή ή λανθασμένη αυτή η αμφισβήτηση; Πρώτα πρώτα, είναι λανθασμένη. Θα σε βοηθήσει άραγε ο ορθολογισμός σου να αναγνωρίσεις ότι έχεις αναπτύξει μια παρανόηση σχετικά με τον Θεό, και ότι αυτή η συμπεριφορά, η στάση ή η κατάσταση που έχεις είναι λανθασμένη; Αν διαθέτεις έναν τέτοιον ορθολογισμό, θα συνειδητοποιήσεις ξεκάθαρα ότι κάνεις λάθος και ότι ο Θεός έχει σίγουρα δίκιο. Πάνω σε αυτήν τη βάση, θα αποδεχθείς εύκολα οποιαδήποτε αλήθεια πάνω στην οποία θα γίνει συναναστροφή στη συνέχεια. Μπορεί, όμως, να σκεφτείς υποσυνείδητα: «Αυτό που κάνει ο Θεός δεν είναι κατ’ ανάγκη σωστό. Και σ’ Εκείνον μπορεί κανείς να καταλογίσει σφάλματα. Κι Εκείνος κάνει λάθη και συμπεριφέρεται άδικα στους ανθρώπους. Η αδιαφορία Του απέναντί τους είναι άδικη». Αν γεννηθούν μέσα σου αυτές οι σκέψεις, τότε υποσυνείδητα αποδέχεσαι ή απορρίπτεις όσα κάνει ο Θεός; (Τα απορρίπτω.) Απορρίπτεις αυτά που κάνει ο Θεός. Υποσυνείδητα, λοιπόν, θεωρείς την παρανόησή σου για τον Θεό σωστή ή λανθασμένη; Αν υποσυνείδητα πιστεύεις ότι έχεις δίκιο, τότε υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορείς να το λύσεις όσο κι αν γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτό σε οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας. Από αυτά τα δύο είδη απόψεων, από αυτά τα δύο είδη υποσυνείδητης νοοτροπίας, ποιο σε βάζει στη θέση του δημιουργήματος, δηλαδή ενός δημιουργήματος που αναγνωρίζει τον Δημιουργό ως Δημιουργό, τον άνθρωπο ως άνθρωπο και τον Θεό ως Θεό; (Το πρώτο είδος.) Και το δεύτερο τι κάνει; Αν κάποιος έχει το δεύτερο είδος απόψεων, μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός; (Όχι.) Πώς εκδηλώνεται αυτό; Τι το προδίδει; Οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις απόψεις δεν τηρούν μια στάση πίστης, υποταγής και αποδοχής απέναντι στον Θεό. Αντίθετα, κρύβουν μια στάση μέσα στην οποία συνεχώς παρακολουθούν, εξετάζουν εξονυχιστικά, αναλύουν και ερευνούν σε βάθος. Κοιτάζουν όλα όσα κάνει ο Θεός σαν να ήταν ίσοι Του. Όταν, λοιπόν, ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι ο Θεός έχει κάνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, τολμάνε να προσπαθήσουν να αποκτήσουν κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ενάντια στον Θεό, να Τον κρίνουν και να Τον καταδικάσουν. Δεν Του συμπεριφέρονται σαν να ήταν ο Θεός, αλλά σαν να ήταν άνθρωπος, έτσι δεν είναι; Τολμάνε να προσπαθήσουν να βρουν κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ενάντια στον Θεό, να κατηγορήσουν και να Τον κρίνουν. Ταιριάζει αυτή η συμπεριφορά με τη θέση του δημιουργήματος; (Όχι.) Όταν κάποιος έχει παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, θα πρέπει να καταλάβει ότι οι ενέργειές Του είναι ασύλληπτες. Ως δημιούργημα, ο άνθρωπος δεν έχει καμία δικαιολογία, ούτε και τα προσόντα, να ασκεί κριτική στον Θεό και να Τον κρίνει. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πώς θα πρέπει να συναναστραφείτε με έναν τέτοιο άνθρωπο; Πρέπει να του πεις: «Το γεγονός ότι έχεις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό είναι, από μόνο του, λάθος. Ό,τι κι αν έκανε ο Θεός που δεν συμφωνούσε με τις αντιλήψεις σου, θα πρέπει να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Αν υπάρχει κάτι που δεν κατανοείς, μην ασκείς τυφλά κριτική και καταδικάζεις· θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια. Ο λόγος είναι ότι είμαστε άνθρωποι, με διεφθαρμένη ανθρωπότητα, και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε σαν τον Θεό. Ακόμα κι αν δεχόμασταν και κατανοούσαμε όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, και πάλι δεν θα ήμασταν παρά μόνο διεφθαρμένοι άνθρωποι, ενώ ο Θεός θα είναι πάντοτε ο Θεός. Ακόμα κι αν κερδίσουμε την αλήθεια και οδηγηθούμε στην τελείωση από Εκείνον, αν δεν Του αρέσουμε και θέλει να μας καταστρέψει, ούτε τότε πρέπει να κάνουμε παράπονα. Έτσι πρέπει να υποτάσσεται ένα δημιούργημα. Αν κάτι τόσο μικρό συνεχίζει να μας δημιουργεί αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και να μας κάνει να Τον κρίνουμε, αυτό δείχνει ακριβώς πόσο διεφθαρμένοι, αλαζόνες, μοχθηροί και παράλογοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Πρώτα απ’ όλα, δεν βάλαμε ποτέ τον εαυτό μας στη θέση του δημιουργήματος ώστε να φερθούμε ανάλογα στον Δημιουργό· αυτό ήταν το πρώτο λάθος. Το δεύτερο είναι ότι παρακολουθούμε συνεχώς τον Θεό και σκεφτόμαστε τρόπους να βρούμε κάτι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναντίον Του. Έπειτα παρατηρούμε, εξετάζουμε εξονυχιστικά και αναλύουμε· αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο λάθος. Δεν πιστεύουμε στον Θεό, δεν αποδεχόμαστε την αλήθεια και δεν υποτασσόμαστε σ’ αυτήν. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, στεκόμαστε στο πλευρό του Σατανά και ενεργούμε σαν συνεργοί του, ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί του και φωνάζουμε εναντίον του Θεού, Τον ανταγωνιζόμαστε και ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ Αυτόν. Δεν πρέπει να φέρεται έτσι ένα δημιούργημα. Δεν είναι καθόλου δική μας δουλειά τι κάνει ο Θεός αυτήν τη στιγμή, ό,τι κι αν θεωρούν οι άνθρωποι σωστό ή λάθος, με όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συμφωνεί, όπως κι αν αντιπαραβάλλεται με τη δίκαια διάθεσή Του. Εφόσον είμαστε δημιουργήματα, ποιες θα πρέπει να είναι οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντά μας; Να υποτασσόμαστε και να αποδεχόμαστε άνευ όρων. Υποταγή και θεοφοβούμενη καρδιά σημαίνει να πιστεύουμε πως είμαστε δημιουργήματα και πως οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι σωστό και πρέπει να το αποδεχόμαστε, άσχετα από το αν θεωρούμε ότι μας ωφελεί, μας στερεί κάτι, μας βλάπτει ή μας πονάει. Έτσι θα πρέπει να είναι ένα αληθινό δημιούργημα. Πώς είμαστε σε σύγκριση με τον Αβραάμ, τον Ιώβ και τον Πέτρο; Δεν τους φτάνουμε. Αν μιλήσουμε για προσόντα, δεν έχουμε αυτά που χρειάζεται για να μιλήσουμε στον Θεό, για να έχουμε παρανοήσεις σχετικά μ’ Αυτόν ή για να εκτιμήσουμε και να κρίνουμε ούτε το παραμικρό από όσα κάνει». Φυσικά, κανείς δεν θέλει να ακούσει ότι του λείπουν όλα αυτά τα προσόντα, όμως αυτό πρέπει να πει κανείς στα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα, αφού δεν υπάρχει τρόπος να λογικευτούν. Όταν τολμά κάποιος να συζητάει για προσόντα και δικαιολογίες με τον Δημιουργό, δεν είναι άνθρωπος αλαζόνας και αυτάρεσκος, που κλείνει εντελώς τα αυτιά του στη λογική; Επομένως, ο μόνος τρόπος να καταλάβει είναι να του μιλήσεις έτσι ωμά. Αν συναναστραφείς με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να λυθούν μερικά προβλήματα.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Πλήρης οθόνη
Κλείσιμο πλήρους οθόνης

Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

00:00
00:00
Προηγούμενο
Αναπαραγωγή
Επόμενο
Επανάληψη όλων
随机播放
Σίγαση
Παρακολουθήστε βίντεο