Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά (Μέρος τρίτο)

Σήμερα, συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια της εκτέλεσης του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Έχετε κερδίσει κάτι απ’ αυτό; (Ναι.) Παλιότερα, η συναναστροφή μας σχετικά με την αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου εστίαζε στο όραμα, δηλαδή συναναστρεφόμασταν συγκεκριμένα πάνω στην αλήθεια που σχετίζεται με το όραμα και δεν συζητούσαμε πολλά λεπτομερή θέματα όπως κάνουμε σήμερα. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν δυο πράγματα για το τι περιλαμβάνει γενικά η αλήθεια του οράματος, αλλά μπορεί να μην ξέρουν καλά τις λεπτομέρειες σχετικά με τα μονοπάτια άσκησης και τις αρχές για συγκεκριμένα ζητήματα, σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα. Μέσω της συναναστροφής πάνω σε ορισμένες περιπτώσεις και στη συμπεριφορά των ανθρώπων, δηλαδή τα σωστά και τα λάθος πράγματα που κάνει κάποιος όταν έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις καταστάσεις, τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι και το πώς πρέπει να εκπληρώνουν αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, θεωρείτε ότι η αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου γίνεται πιο συγκεκριμένη και μπορεί πιο εύκολα να εφαρμοστεί στην πραγματική ζωή; Πιστεύω ότι μόλις ακούσετε αυτήν την πτυχή της αλήθειας, οι καρδιές σας θα φωτιστούν περισσότερο. Όταν αντιμετωπίζετε συγκεκριμένα προβλήματα ενώ διαδίδετε το ευαγγέλιο, αυτά τα λόγια θα σας ωφελήσουν, επειδή είναι πρακτικά και έχουν σχέση με τις αλήθεια-αρχές. Δεν είναι κενά λόγια. Όταν αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας τέτοια ζητήματα που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου και ζείτε σε κάποιες λανθασμένες καταστάσεις ή όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα στο έργο σας για τη διάδοση του ευαγγελίου, μπορείτε να λύσετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε χρησιμοποιώντας αυτές τις αλήθειες; Εάν μπορείτε να λύσετε τέτοια προβλήματα, τότε τα σημερινά λόγια δεν είναι μάταια. Αν ακόμα δεν μπορείτε να λύσετε τέτοια προβλήματα ή αν ενεργείτε όπως θέλετε, αν παίρνετε τις δικές σας αποφάσεις και επιμένετε σ’ αυτές, αν κάνετε ό,τι θέλετε, και ενεργείτε πεισματικά και απερίσκεπτα χωρίς να σας νοιάζουν τα καθήκοντα και οι ευθύνες σας, τότε αυτές οι αλήθειες δεν είναι για σας παρά κενά λόγια. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, όχι επειδή η αλήθεια δεν μπορεί να σε βοηθήσει, όχι επειδή η αλήθεια δεν σε ωφελεί καθόλου, αλλά επειδή δεν την αγαπάς καθόλου και δεν την κάνεις πράξη. Βλέπεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου σαν απλό χόμπι, το έχεις για να περνάς την ώρα σου. Τι θα συμβεί αν βλέπεις απ’ αυτήν την οπτική το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Θα μπορέσεις να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου; (Όχι.) Αν σου φαίνεται λίγο μακρινό το να μιλάς για την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε άσε Με πρώτα να σε ρωτήσω το εξής: Αν προσεγγίζεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου με αυτήν την οπτική, μπορείς να ικανοποιήσεις την πρόθεση του Θεού; (Όχι.) Πρέπει αυτό να το καταλάβετε καλά όλοι σας. Όταν προσεγγίζεις αυτό το καθήκον με τέτοια οπτική και στάση, η καρδιά σου θα είναι ασταθής. Θα νομίζεις ότι δεν έχεις τη στάση που θα ήθελε ο Θεός. Αν ενεργείς έτσι, ακόμη κι αν κερδίζεις κάποιους ανθρώπους και φαινομενικά κάνεις καλές πράξεις, οι προθέσεις και τα κίνητρά σου όταν εκτελείς το καθήκον σου είναι αντίθετα με τις αλήθεια-αρχές. Είσαι ακριβώς σαν εκείνους τους θρησκευόμενους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, για να αποκτήσουν ευλογίες και να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Είναι λάθος να έχεις τέτοια πρόθεση ή κίνητρα. Ο Θεός, όταν εξετάζει πώς εκτελούν τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι, κρίνει τις προθέσεις και τα κίνητρά τους. Παρατηρεί με ποιες στάσεις και νοοτροπίες προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους. Με βάση αυτό, εργάζεται για να εξαγνίσει τους ανθρώπους απ’ τη διαφθορά και να τους σώσει, ώστε να ξεφύγουν από την αμαρτία. Όπως, λοιπόν, κι αν διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, ό,τι επίπεδο κι αν έχεις, ό,τι καθήκον κι αν έχεις εκτελέσει και όποιο κι αν ήταν το καθήκον σου πριν αρχίσεις να διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να τηρείς αυτές τις αλήθεια-αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου, να βλέπεις τη διάδοση του ευαγγελίου ως καθήκον και ευθύνη σου, και να την επωμίζεσαι.

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που δεν μπορούν να κάνουν πρακτικό έργο ή να επιλύσουν πρακτικά προβλήματα αντικαθίστανται και τους ανατίθεται να διαδώσουν το ευαγγέλιο ως μέλη της ομάδας του ευαγγελίου. Μπορεί να λένε σε όποιους συναντούν «Ήμουν επικεφαλής, αλλά τώρα με έστειλαν στην ομάδα του ευαγγελίου για να το διαδώσω, επειδή δεν τα πήγαινα καλά. Ίσως ο Θεός με βάζει να διαδώσω το ευαγγέλιο για να με χαλιναγωγήσει για λίγο, να με εφοδιάσει με την αλήθεια και να με εκπαιδεύσει. Άρα, δεν χρειάζεται να καταβάλω τόσο μεγάλη προσπάθεια σ’ αυτό το καθήκον. Ό,τι κι αν κάνω αρκεί. Εξάλλου, είμαι κατάλληλος για επικεφαλής. Μόλις μεγαλώσει το ανάστημά μου, πρέπει να γίνω επικεφαλής. Εφόσον έχω τόσο καλό επίπεδο, χαραμίζεται το ταλέντο μου αν δεν γίνω επικεφαλής. Η εκκλησία σήμερα δεν έχει και πολλούς επικεφαλής και εργάτες!» Υπονοεί ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς αυτόν ως επικεφαλής. Τον έβαλαν να διαδώσει το ευαγγέλιο μόνο και μόνο για να του δοθεί η ευκαιρία να ασκηθεί, να εφοδιαστεί με την αλήθεια και να κάνει κάποιο απλό έργο ως μέρος της καλλιέργειας και της εκπαίδευσής του. Κι έτσι, θεωρεί προσωρινό το καθήκον του να διαδίδει το ευαγγέλιο, το κάνει μόνο και μόνο για να γεμίσει το βιογραφικό του, να περάσει καλά και να διευρύνει τους ορίζοντές του. Νομίζει ότι, αν πετύχει αποτελέσματα στη διάδοση του ευαγγελίου, αν καταλάβει την αλήθεια και μπορέσει να κάνει κάποιο έργο, θα πάρει προαγωγή και θα γίνει επικεφαλής ή εργάτης. Αν εκτελεί το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου με αυτήν τη νοοτροπία, μπορεί να μετανοήσει αληθινά; Δεν έχει κάνει αυτοκριτική και ούτε έχει γνωρίσει τον εαυτό του. Δεν έχει καμία αυτογνωσία. Έχουν πρόβλημα αυτοί οι άνθρωποι; Δεν αντιλαμβάνονται σωστά τη διάδοση του ευαγγελίου. Έχουν μεγάλη άποψη για τον εαυτό τους· στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν καθόλου τον εαυτό τους! Δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, αυτό έχει συμβεί επειδή δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης. Επιφανειακά, ξέρουν να μιλάνε, τους αρέσει να χειρίζονται υποθέσεις και φαίνεται ότι έχουν κάποιο επίπεδο, αλλά όταν υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες, ο χαρακτήρας και το επίπεδό τους δεν είναι επαρκή. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα πρότυπα και τα κριτήρια για να είναι επικεφαλής και εργάτες, γι’ αυτό και αποκλείονται. Δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι άχρηστοι, αλλά αντιθέτως καυχιούνται ξεδιάντροπα και κομπάζουν. Κάποιοι δεν θα το πουν ποτέ, αλλά πιστεύουν ότι μόνο σε όσους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο ανατίθεται η διάδοση του ευαγγελίου. Μέσα τους, διαχωρίζουν όλα τα καθήκοντα που υπάρχουν στον οίκο του Θεού σε υψηλά, μεσαία και χαμηλά. Θεωρούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου ως το πιο χαμηλό από όλα στον οίκο του Θεού. Όποιον κάνει λάθος ή δεν εκτελεί επαρκώς το καθήκον του, τον στέλνουν να διαδώσει το ευαγγέλιο. Έτσι αντιλαμβάνονται το συγκεκριμένο καθήκον αυτοί οι άνθρωποι. Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ αυτού και του να θεωρεί κανείς τη διάδοση του ευαγγελίου ως ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει στη ζωή του; Μπορεί κάποιος που αντιλαμβάνεται έτσι την εκτέλεση του καθήκοντός του, να το εκτελέσει καλά; (Όχι.) Ποιο είναι το λάθος του; Θεωρεί το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου που είναι η μεγαλύτερη ευθύνη ενός ατόμου και η υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει στη ζωή του ως το πιο ταπεινό έργο. Δεν το εκλαμβάνει ως ευθύνη και υποχρέωσή του ούτε ως καθήκον. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού για το γεγονός ότι είναι αναγκαίο να εκτελεί κανείς με αφοσίωση το καθήκον του και ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι ένα απ’ αυτά τα καθήκοντα, εκείνος δεν το αναγνωρίζει αυτό. Μέσα του πιστεύει ότι στον οίκο του Θεού τα διάφορα επίπεδα επικεφαλής, εργατών και εποπτών βρίσκονται στην κορυφή. Αυτοί έχουν απόλυτη εξουσία, και τελικά θα λάβουν μεγάλες ανταμοιβές και θα οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Οι πιστοί που βρίσκονται κάτω από αυτούς είναι απλοί στρατιώτες, ειδικά όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, γιατί οι επαφές τους είναι συνέχεια με ανθρώπους έξω απ’ την εκκλησία. Η δουλειά τους ενδεχομένως να είναι η πιο δύσκολη και η πιο εξαντλητική απ’ όλες. Στο τέλος, δεν είναι σίγουρο αν αυτοί οι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Φταίνε αυτοί που αντιλαμβάνονται έτσι το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Θεωρούν κάποιοι αυτήν την ιερή ευθύνη και υποχρέωση της διάδοσης του ευαγγελίου ως την πιο ταπεινή αγγαρεία και την τοποθετούν στο χαμηλότερο σκαλί της ιεραρχίας; Περιφρονούν αυτό το καθήκον και όσους το εκτελούν. Ποια άποψη έχουν, λοιπόν, όταν το εκτελούν; (Το θεωρούν προσωρινό.) Τίποτα άλλο; Όταν κερδίζουν κάποιον, δεν το σκέφτονται ιδιαίτερα, και όταν δεν καταφέρνουν να κερδίσουν κάποιον, δεν τους ενδιαφέρει. Δεν θεωρούν τη διάδοση του ευαγγελίου ως μέρος του δικού τους έργου και δεν βάζουν τα δυνατά τους για να το κάνουν καλά. Εφόσον μέσα τους υποτιμούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του έργου τους αυτού; Μπορούν να εξοπλιστούν με όλες τις πτυχές της αλήθειας, για να εκπληρώσουν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Μήπως για να κερδίσουν περισσότερους ανθρώπους, μαθαίνουν απέξω αποσπάσματα απ’ τον λόγο του Θεού και χωρία της Βίβλου, και μαθαίνουν πολλές βιωματικές μαρτυρίες, με σκοπό να μπορούν να λύνουν τα διάφορα προβλήματα που συναντούν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου; (Όχι.) Αν την ώρα που διαδίδουν το ευαγγέλιο, κάποιοι άνθρωποι που έχουν στρεβλή κατανόηση και πολλές αντιλήψεις τούς κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, πώς θα τους αντιμετωπίσουν; (Θα τους παρατήσουν.) Αυτό είναι κάποιου είδους στάση. Θα παραπονεθούν στον Θεό και θα πουν «Γιατί να συναντήσω έναν τόσο γελοίο άνθρωπο που δεν έχει καμία πνευματική κατανόηση καθώς διέδιδα το ευαγγέλιο; Τι κακοτυχία!»; Δεν αγαπάνε καθόλου τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου και ελπίζουν ο Θεός να μη σώσει τέτοιου είδους άτομα. Όσον αφορά το θέμα αυτό, δεν προσεύχονται στον Θεό, δεν αναζητούν τις προθέσεις Του ούτε, βέβαια, τις λαμβάνουν υπόψη τους. Αποφασίζουν πώς θα αντιμετωπίσουν τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας, και όταν συναντούν ανθρώπους που έχουν πολλά προβλήματα και σοβαρές αντιλήψεις, τους παρατάνε. Διαδίδουν το ευαγγέλιο μόνο σε όσους έχουν λίγες ή καθόλου αντιλήψεις, και δεν θέλουν να πληρώσουν κανένα τίμημα. Τι αποφασίζουν να κάνουν κάθε φορά που κάτι βλάπτει τη ματαιοδοξία ή την αξιοπρέπειά τους, τη φήμη ή τη θέση τους, κάθε φορά που κάτι έρχεται σε αντίθεση με τις προτιμήσεις της σάρκας ή συγκρούεται με τις απολαύσεις της; Να παραιτηθούν, να το βάλουν στα πόδια, να μην εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη· αντίθετα, την αρνούνται. Ταυτόχρονα, παραπονιούνται μέσα τους στον Θεό και λένε «Γιατί να συναντήσω έναν τόσο γελοίο άνθρωπο με τόσες αντιλήψεις; Γιατί να υποφέρω έτσι; Έχασα την υπόληψή μου, έκανα τζάμπα κόπο και δεν κατάφερα να κερδίσω κανέναν». Ενδόμυχα, μέσα στην καρδιά τους είναι δυσαρεστημένοι απέναντι στον Θεό, κι έτσι δεν θέλουν να δεχτούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου ούτε να εκπληρώσουν την ευθύνη αυτή· αν έχουν τέτοια στάση απέναντι στο καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, τότε δεν απέχουν πολύ από το να αποκλειστούν.

Κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, πολλοί από αυτούς που το διαδίδουν αντιμετωπίζουν το έργο τους επιπόλαια και αδιάφορα, και δεν αλλάζουν ποτέ. Ποτέ δεν το αντιμετωπίζουν με στάση προσοχής, σύνεσης και φόβου Θεού, αλλά αντίθετα σκέφτονται «Τέλος πάντων, δεν έχω τίποτε σημαντικό να κάνω, ας κάνω οτιδήποτε. Πλάκα έχει η ομάδα του ευαγγελίου, θα πάω εκεί». Στη συνέχεια, ακολουθούν και διαδίδουν το ευαγγέλιο. Στην πραγματικότητα, έχουν πολύ περιορισμένη συμβολή σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αφιερώνουν λίγο χρόνο και κάνουν κάποια μικρά ταξίδια, αλλά πραγματικό τίμημα δεν πληρώνουν. Κηρύττουν το ευαγγέλιο πάντα σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας τους, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, χωρίς να ακολουθούν ποτέ στο ελάχιστο τις αλήθεια-αρχές. Σε πάρα πολλούς αρέσει να κηρύττουν στους πλούσιους και σε όσους έχουν λεφτά, αλλά όχι στους φτωχούς. Τους αρέσει να κηρύττουν σε όμορφους ανθρώπους, αλλά όχι σε όσους έχουν κοινότυπη εμφάνιση. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους με τους οποίους τα πάνε καλά, αλλά όχι σε ανθρώπους με τους οποίους δεν τα πάνε καλά. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους που έχουν λίγες, αλλά όχι σε όσους έχουν πολλές αντιλήψεις. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους στους οποίους το ευαγγέλιο μεταδίδεται εύκολα, σε ανθρώπους που θα το δεχτούν χωρίς να χρειαστεί να ακούσουν πολλά. Δεν θέλουν να κηρύττουν σε ανθρώπους όταν πρέπει να μιλήσουν πολύ. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια γυναίκα διαδίδει το ευαγγέλιο και συναντά έναν άνδρα που προέρχεται από εύπορη οικογένεια, έχει σπίτι και αυτοκίνητο, οι γονείς του έχουν καλές δουλειές, είναι μοναχογιός και ωραίος. Σκέφτεται ότι αν παντρευόταν αυτόν τον άνδρα, θα ζούσε μια πλούσια ζωή, οπότε θέλει να του κηρύξει το ευαγγέλιο, και αν εκείνος δεχόταν, τότε θα ήταν υπέροχο. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να την αποτρέψουν, λέγοντάς της ότι αυτός ο άνθρωπος δεν αναζητά την αλήθεια, δεν μπορεί κανείς να του κηρύξει, αλλά εκείνη λέει «Μπορεί, αν συναναστραφούμε περισσότερο πάνω στην αλήθεια, να την αποδεχτεί. Δεν θα ήταν ενάντια στις προθέσεις του θεού να μη μεταδώσουμε το ευαγγέλιο σ’ έναν τόσο καλό άνθρωπο και να μην τον σώσουμε;» Στην πραγματικότητα, έχει τον δικό της σκοπό. Δεν προσπαθεί να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο για να τον φέρει ενώπιον του Θεού, αλλά θέλει να του πλασάρει και να του πουλήσει τον εαυτό της. Μετά από πολύ πλασάρισμα, τελικά παίρνει αυτό που θέλει, και δημιουργεί μια σχέση μαζί του για τους δικούς της σκοπούς. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Σε όλα όσα κάνει έχει τα δικά της κίνητρα, τα οποία παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές. Στο τέλος, επιστρατεύει διάφορα μέσα για να του «μεταδώσει» το ευαγγέλιο, και μάλιστα τον παντρεύεται, λέγοντας «Το μεγαλύτερο επίτευγμα κατά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου ήταν να βρω την αδελφή ψυχή μου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχθώ από τον θεό. Ο γάμος έχει οριστεί απ’ αυτόν, και ήταν εξολοκλήρου αποτέλεσμα της διευθέτησής του που γνώρισα και παντρεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο. Είναι η εύνοια και η ευλογία του θεού». Φτιάχνει, λοιπόν, μια μικρή οικογένεια και ζει ευτυχισμένη· μπορεί τώρα να διαδώσει το ευαγγέλιο; (Όχι.) Μετά από ένα-δύο χρόνια, πηγαίνει πού και πού να διαδώσει το ευαγγέλιο όταν νιώθει καλά, αλλά τον περισσότερο χρόνο τον αφιερώνει στην οικογενειακή ζωή, και η καρδιά της αδειάζει όλο και πιο πολύ. Τελικά, συνειδητοποιεί ότι η οικογενειακή ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από κατσαρόλες και τηγάνια, φαγητό, ποτό, παιχνίδι και φασαρία. Τα θεωρεί μάταια όλα αυτά. Αναπολεί το παρελθόν, αναλογίζεται και σκέφτεται το εξής: «Η πίστη στον θεό· αυτό έχει ακόμα νόημα. Θέλω να γυρίσω πίσω και να ασχοληθώ ξανά με την πίστη, να συνεχίσω να διαδίδω το ευαγγέλιο!» Στο τέλος, μιλάει για τις εμπειρίες της με μεγαλόπνοο τρόπο, λέγοντας «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον θεό, άρα δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει. Χωρίς τον θεό, ο άνθρωπος δεν μπορεί ζει. Όπως ένα ψάρι δεν ζει μακριά απ’ το νερό, έτσι και ο άνθρωπος αν εγκαταλείψει τον θεό, είναι σίγουρο ότι δεν θα προοδεύσει στη ζωή του. Γι’ αυτό επέστρεψα. Επειδή με κάλεσε ο θεός». Πόσο ξεδιάντροπη! Μόλις γυρίσει, απαιτεί να εκτελέσει το καθήκον της, λέγοντας: «Αν δεν κάνω το καθήκον μου, όλα είναι κενά. Όλοι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους». Τα λόγια αυτών που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν την αγαπούν αηδιάζουν όσους τα ακούνε. Αφού λες ότι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τον Θεό, γιατί δεν ρωτάς τον Θεό αν σε θέλει; Την ώρα που έκανες το καθήκον σου, βρήκες σύντροφο, το παράτησες και το έσκασες. Γιατί δεν προσευχήθηκες στον Θεό να Τον ρωτήσεις αν συμφωνεί με αυτό και να μάθεις τη στάση Του; Εκπλήρωσες τις ευθύνες σου; Εκπλήρωσες την αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός; Αντιμετώπισες τον Θεό ως Θεό; Αντιμετώπισες το καθήκον σου ως καθήκον σου; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι όχι. Τι είναι ο Θεός για σένα; Δεν είναι τίποτε άλλο από έναν φίλο που συνάντησες στον δρόμο. Τον χαιρετάς και αμέσως νομίζεις ότι είστε φίλοι. Αν έχεις συμφέρον, παραμένεις μαζί Του, αλλά αν αυτό δεν σε ωφελεί, Τον αποχαιρετάς. Στη συνέχεια όμως, Τον σκέφτεσαι ξανά όταν Τον χρειάζεσαι. Τέτοια σχέση έχετε. Αν θεωρείς τον Θεό ως παλιό φίλο, τότε τι γνώμη θα έχει για σένα ο Θεός; Πώς θα σου φερθεί; Στενοχωριέσαι, οι μέρες σου είναι κενές, και γι’ αυτό χρειάζεσαι τον Θεό. Γυρίζεις πίσω και θέλεις να εκτελέσεις το καθήκον σου. Θα σου δώσει ο Θεός τόσο εύκολα καθήκον; (Όχι.) Γιατί όχι; Γιατί δεν το αξίζεις! Ναι μεν τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους αμέσως μόλις πιστέψουν στον Θεό, αλλά πριν τα ολοκληρώσουν, θα Τον παρατήσουν χωρίς προειδοποίηση, θα εγκαταλείψουν τη θέση τους και το έργο τους. Πώς το βλέπει αυτό ο Θεός; Ποια είναι η φύση αυτής της διαγωγής; (Προδοσία.) Η προδοσία δεν είναι απλή υπόθεση. Αυτοί οι άνθρωποι είναι λιποτάκτες! Και πώς εκτελούν το καθήκον τους οι λιποτάκτες; Αναζητούν κάτω από το λάβαρο της εκτέλεσης του καθήκοντός τους το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Καταστρώνουν σχέδια για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους και τα προς το ζην, ενώ παραβιάζουν την αρχική πρόθεση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Τελικά, την ώρα που το εκτελούν, το σκάνε και γίνονται λιποτάκτες. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό με ειλικρινή καρδιά, αλλά έχει τις δικές του προθέσεις και τους δικούς του σκοπούς, και προσπαθεί να εξαπατήσει τον Θεό· έτσι, τελικά αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο. Δεν προδίδουν αυτοί οι άνθρωποι τον Θεό; Κάποιοι λένε «Δεν είσαι ελεύθερος να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε θέλεις στον οίκο του Θεού;» Είναι κανείς ελεύθερος να έρχεται και να φεύγει, αυτό είναι αλήθεια· όταν όμως εισέρχεται κανείς στον οίκο του Θεού, πρέπει να υποβάλλεται σε εξέταση. Είσαι ελεύθερος να φύγεις από τον οίκο του Θεού και κανείς δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο σου. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να επιστρέψεις στον οίκο Του. Πρέπει να σε ελέγξουν και να σε εξετάσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας σε όλα τα επίπεδα, για να αποδείξεις ότι έχεις μετανιώσει στ’ αλήθεια. Μόνο τότε θα σε δεχτούν. Άρα, είναι εύκολο να φύγεις, αλλά δύσκολο να επιστρέψεις. Έχω ακούσει ότι κάποιοι δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ να διαδώσουν το ευαγγέλιο και υπέφεραν τόσο πολύ που εγκατέλειψαν το φορτίο τους και το έσκασαν. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Ότι είναι λιποτάκτες. Ποιο είναι το πιο σημαντικό όταν εργάζεται κανείς για τη διάδοση του ευαγγελίου; Όλοι όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, ιδίως αυτοί που είναι υπεύθυνοι σε σημαντικές θέσεις, έχουν σημαντικό ρόλο στα μάτια του Θεού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παράβαση απ’ το να παίζεις σημαντικό ρόλο στη διάδοση του ευαγγελίου και να εγκαταλείπεις τη θέση σου χωρίς την άδεια του Θεού. Δεν θεωρείται πράξη προδοσίας κατά του Θεού; (Ναι.) Πώς, λοιπόν, νομίζετε ότι πρέπει να μεταχειρίζεται ο Θεός τους λιποτάκτες; (Θα πρέπει να παραμεριστούν.) Το να σε παραμερίσουν σημαίνει να σε αγνοήσουν, να σε αφήσουν να κάνεις ό,τι θέλεις. Αν μετανιώσουν αυτοί που παραμερίζονται, ο Θεός πιθανό να δει ότι έχουν μετανοήσει επαρκώς και να τους θέλει και πάλι πίσω. Απέναντι όμως σ’ εκείνους που εγκαταλείπουν το καθήκον τους —και μόνο απέναντι σ’ αυτούς— ο Θεός δεν έχει αυτήν τη στάση. Και πώς τους μεταχειρίζεται αυτούς τους ανθρώπους; (Δεν τους σώζει. Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει.) Πάρα πολύ σωστά. Πιο συγκεκριμένα, όσοι εκτελούν ένα σημαντικό καθήκον έχουν λάβει αποστολή από τον Θεό, και αν εγκαταλείψουν τη θέση τους, τότε, όσο καλά κι αν τα πήγαιναν πριν ή όσο καλά κι αν πρόκειται να τα πάνε μετά, ο Θεός τούς βλέπει ως ανθρώπους που Τον πρόδωσαν και δεν θα τους δοθεί ποτέ ξανά η ευκαιρία να εκτελέσουν καθήκον. Τι σημαίνει να μη σου δίνεται άλλη ευκαιρία; Αν πεις «Έχω μετανιώσει πολύ. Οφείλω ένα χρέος στον Θεό. Δεν έπρεπε να είχα το κάνει αυτό στην αρχή. Εκείνον τον καιρό, μαγεύτηκα και παρασύρθηκα, και τώρα μετανιώνω. Παρακαλώ τον Θεό να μου δώσει άλλη μια ευκαιρία να εκτελέσω το καθήκον μου, για να μπορέσω να μετανοήσω για όσα έκανα κάνοντας αξιέπαινες πράξεις, και για να επανορθώσω τα λάθη μου». Πώς θα αντιμετωπίσει ο Θεός αυτό το θέμα; Εφόσον λέει ότι δεν έχεις καμία ευκαιρία, δεν πρόκειται να σου δώσει ποτέ ξανά προσοχή. Αυτήν τη στάση έχει ο Θεός απέναντι στους λιποτάκτες. Όταν αντιμετωπίζει ανθρώπους που διαπράττουν κοινές παραβάσεις, μπορεί να πει ότι ήταν μια στιγμιαία παράβαση ή ότι έφταιγε το δυσμενές περιβάλλον, το μικρό τους ανάστημα, το ότι δεν καταλάβαιναν την αλήθεια ή κάποιος άλλος τέτοιος λόγος. Σε αυτήν την περίπτωση, ο Θεός μπορεί να τους δώσει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ωστόσο, στους λιποτάκτες συγκεκριμένα δεν προσφέρει ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Κάποιοι λένε «Τι σημαίνει ότι ο Θεός δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία; Αν ήθελαν να εκτελέσουν το καθήκον τους, ο Θεός δεν θα το επέτρεπε;» Μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, να διαδώσεις το ευαγγέλιο, όπως και να ακούσεις κηρύγματα και να ενταχθείς στην εκκλησία. Η εκκλησία δεν θα διαγράψει το όνομά σου απ’ τους καταλόγους της, αλλά ο Θεός, όπως κι αν εκτελείς το καθήκον σου και όπως κι αν μετανοήσεις, ούτε σε χρειάζεται ούτε σε εγκρίνει, παρόλο που είσαι στη δούλεψή Του. Αυτήν τη στάση έχει ο Θεός. Κάποιοι μπορεί να μην το καταλάβουν αυτό και να πουν το εξής: «Γιατί είναι τόσο άκαρδος και απόλυτος ο Θεός όταν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους ανθρώπους;» Δεν χρειάζεται να το καταλάβει αυτό ο άνθρωπος. Αυτή είναι η διάθεση και η στάση του Θεού. Σκέψου ό,τι θέλεις, αλλά ο Θεός έχει τη δύναμη να αποφασίσει. Έχει τη δύναμη να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο και να χειριστεί έτσι το ζήτημα. Τι μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος; Μπορούν μήπως οι άνθρωποι να διαμαρτυρηθούν; Ποιος σου είπε να μην ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι εξαρχής, να προδώσεις τον Θεό και να γίνεις λιποτάκτης; Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έναν μόνο άνθρωπο, χρειάζονται πολλοί. Αν δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, ο Θεός θα επιλέξει κάποιον άλλον που μπορεί. Αν δεν συνεργάζεσαι και δεν εκτελείς το καθήκον σου, αυτό σημαίνει ότι είσαι τυφλός, μπερδεμένος και ηλίθιος. Δεν ξέρεις ότι πρόκειται για ευλογία, άρα δεν θα έχεις αυτήν την ευλογία. Πρέπει να φύγεις! Αν φύγεις και γυρίσεις μετά από λίγο καιρό, θα σε θέλει ακόμα ο Θεός; Όχι, δεν Τον νοιάζει. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στους λιποτάκτες και μόνο σ’ αυτούς. Κάποιοι είπαν «Αφού επιστρέψω και εκτελέσω το καθήκον μου, το Άγιο Πνεύμα θα με διαφωτίζει!» Όταν εκτελούσες για πρώτη φορά το καθήκον σου, το έβαλες στα πόδια χωρίς άδεια. Τότε, το Άγιο Πνεύμα δεν σε εμπόδισε. Τώρα που επέστρεψες, μπορεί το Άγιο Πνεύμα να σε διαφωτίσει; Μη μεγαλοποιείς τόσο πολύ τα συναισθήματά σου. Ο Θεός δεν πρόκειται κάνει τίποτα ενάντια στις επιθυμίες Του, και όταν αντιμετωπίζει τους πάντες, έχει αρχές. Ποια προειδοποίηση υπάρχει εδώ για τους ανθρώπους; Πρέπει να επιμείνεις στο καθήκον σου, να μείνεις στη θέση σου και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Μήπως η στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους λιποτάκτες είναι υπερβολικά ακραία; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί λες ότι δεν είναι; Πώς καταλαβαίνεις ότι δεν είναι υπερβολικά ακραία; Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτήν την περίοδο, έχει σχέση το καθήκον που εκτελεί ο καθένας με αυτό που έχει ορίσει ο Θεός; Έχουν στενή σχέση. Εξετάζοντάς το απ’ αυτήν την οπτική, αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο; Ο Θεός σε έχει προκαθορίσει από τη δημιουργία του κόσμου. Έχει προκαθορίσει εκ των προτέρων την εποχή και τη χρονολογία στην οποία γεννήθηκες, την επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, το καθήκον που απαιτεί Εκείνος να εκτελέσεις και αυτά που σου έχει επιτραπεί να μάθεις. Για παράδειγμα, αν έχεις μάθει μια ξένη γλώσσα, έχεις τώρα αυτό το επίπεδο, αυτό το ταλέντο, που σου επιτρέπει να εκτελείς με επιτυχία το καθήκον σου. Ο Θεός έχει κάνει πολλή προεργασία. Για ποιον σκοπό κάνει τέτοια προεργασία ο Θεός; Μήπως για να ξεχωρίσεις από το πλήθος; Μήπως για να επιδιώξεις τα εγκόσμια και να υπηρετήσεις τον Σατανά; Φυσικά και όχι! Ο Θεός θέλει να προσφέρεις αυτά που σου έχει δώσει ο ίδιος στον οίκο Του, στη διάδοση του ευαγγελίου Του και στο σχέδιο διαχείρισής Του. Πώς θα νιώσει, όμως, ο Θεός αν εσύ δεν μπορείς να προσφέρεις αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, αλλά αντίθετα υπηρετείς τον Σατανά; Πώς θα το χειριστεί αυτό; Πώς θα πρέπει να το χειριστεί ο Θεός αυτό σύμφωνα με τη διάθεσή Του; Θα σε διώξει μακριά Του μ’ ένα χτύπημα. Δεν σε θέλει. Ξεχνάς την καλοσύνη Του και προδίδεις την εμπιστοσύνη Του. Δεν αναγνωρίζεις τον Δημιουργό σου ούτε επιστρέφεις σ’ Αυτόν. Δεν αφιερώνεις στον Θεό αυτά που σου έδωσε, αλλά αντίθετα τα προσφέρεις στον Σατανά. Πρόκειται για σοβαρή προδοσία, και ο Θεός δεν θέλει έναν τέτοιον προδότη!

Στο έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, το επίπεδο του καθενός τον καθιστά ικανό να εκτελέσει το καθήκον που πρέπει να κάνει. Επιπλέον, πρέπει να χρησιμοποιεί την εμπειρία και τις γνώσεις που αποκτά αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, καθώς και τις αλήθειες που καταλαβαίνει, για να εκτελεί το καθήκον του. Μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να συμβάλουν με την ταπεινή τους προσπάθεια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας. Και ποια είναι αυτή η ταπεινή προσπάθεια; Είναι το καθήκον που πρέπει να εκτελεί κανείς. Ο Θεός σού επιτρέπει να καταλάβεις την αλήθεια και να διαθέτεις νοημοσύνη και σοφία ώστε να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Αυτήν την αξία και αυτό το νόημα έχει η ζωή σου. Αν δεν βιώσεις αυτήν την αξία και αυτό το νόημα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα απ’ την πίστη σου στον Θεό. Έχεις γίνει ένα άχρηστο σκουπίδι στον οίκο Του. Αν αυτό που βιώνεις είναι ο Σατανάς και η σάρκα, είναι δυνατόν να σε θέλει ακόμα ο Θεός; Έχει χαθεί η αξία και το νόημα της ζωής σου. Όπως το βλέπει ο Θεός, πρέπει απλώς να εξαφανιστείς απ’ τον οίκο Του, να εξαφανιστείς για πάντα. Δεν σε θέλει πια. Επίσης, την περίοδο της επέκτασης του έργου διαχείρισης του Θεού, όλοι όσοι Τον ακολουθούν εκτελούν το καθήκον τους και όλοι έχουν υποστεί, ξανά και ξανά, καταπιέσεις και σκληρούς διωγμούς απ’ τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Ακολουθώντας τον Θεό, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει κανείς είναι δύσβατο και ανώμαλο, εξαιρετικά δύσκολο. Όποιος ακολουθεί τον Θεό για πάνω από δύο ή τρία χρόνια το έχει βιώσει αυτό ο ίδιος. Το καθήκον που εκτελεί κάθε άνθρωπος, είτε πρόκειται για ένα σταθερό καθήκον είτε για μια προσωρινή διευθέτηση, προέρχεται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι μπορεί να συλλαμβάνονται συχνά και το έργο της εκκλησίας να αναστατώνεται και να καταστρέφεται, ενώ μπορεί να υπάρχει σαφής έλλειψη ατόμων για να εκτελέσουν τα καθήκοντα, ιδίως όσων έχουν καλό επίπεδο και επαγγελματική ειδίκευση, οι οποίοι είναι και μειοψηφία. Όμως χάρη στην ηγεσία του Θεού, χάρη στη δύναμη και την εξουσία Του, ο οίκος Του έχει ήδη ξεπεράσει τις μεγαλύτερες δυσκολίες και όλο του το έργο έχει μπει στον σωστό δρόμο. Ο άνθρωπος το βλέπει αδύνατο αυτό, αλλά για τον Θεό τίποτα δεν είναι δύσκολο. Τα τριάντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε ο Θεός και ξεκίνησε να εργάζεται μέχρι σήμερα έχουν σημαδευτεί από καταιγίδες και κάθε λογής δεινά. Χωρίς την ηγεσία του Θεού και τα λόγια Του που εμφυσούν στους ανθρώπους πίστη και δύναμη, κανείς δεν θα είχε φτάσει ως εδώ. Όλοι οι εκλεκτοί του Θεού το έχουν βιώσει αυτό αυτοπροσώπως. Κανένα από τα έργα του οίκου του Θεού δεν προχωρά ομαλά, όλα ξεκινάνε από το μηδέν και γίνονται με μεγάλες δυσκολίες και πολλά προβλήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, εκτός απ’ τη μανιώδη καταπίεση και τις διώξεις του καθεστώτος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αντιμετωπίζουμε και τις διακρίσεις, τις συκοφαντίες και την καταδίκη ολόκληρης της θρησκευτικής κοινότητας και της διεφθαρμένης ανθρωπότητας· ακόμα και ολόκληρη η εποχή μάς εγκαταλείπει και μας εμποδίζει. Όλο το έργο διαχείρισης του Θεού ξεκινάει και λειτουργεί σε ένα περιβάλλον και υπό συνθήκες γεμάτες με τις πονηρές τάσεις του Σατανά, με αυτόν στην εξουσία. Δεν είναι καθόλου εύκολο κάτι τέτοιο, είναι πάρα πολύ δύσκολο, και γι’ αυτό ο κάθε άνθρωπος που μπορεί να εκτελέσει κάποιο καθήκον αποτελεί παρηγοριά για τον Θεό, ενώ είναι σπάνιο και πολύτιμο να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του. Η σοβαρότητα, η αφοσίωση και η δαπάνη που μπορεί να προσφέρει ο καθένας, καθώς και η στάση ειλικρίνειας και ευθύνης απέναντι στο καθήκον του, η στάση υποταγής απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, καθώς και η στάση του σεβασμού απέναντί Του είναι πράγματα που ο Θεός θεωρεί πολύτιμα και πολύ σημαντικά. Αντιθέτως, ο Θεός αποστρέφεται απεριόριστα όσους εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους ή τα αντιμετωπίζουν ως αστεία, αλλά και τις διάφορες συμπεριφορές, πράξεις και εκδηλώσεις προδοσίας εναντίον Του, επειδή μέσα στα διάφορα πλαίσια, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ορίσει ο Θεός, αυτοί οι άνθρωποι παρεμποδίζουν, βλάπτουν, καθυστερούν, αναστατώνουν ή επηρεάζουν την πρόοδο του έργου του Θεού. Και πώς αισθάνεται και αντιδρά ο Θεός γι’ αυτό απέναντι στους λιποτάκτες και εκείνους που Τον προδίδουν; Ποια είναι η στάση Του απέναντί τους; (Τους αποστρέφεται.) Μόνο αποστροφή και μίσος. Τους λυπάται; Όχι —δεν θα μπορούσε ποτέ να τους λυπηθεί. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι αγάπη ο Θεός;» Γιατί δεν αγαπάει τέτοιους ανθρώπους; Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να αγαπηθούν. Αν τους αγαπάς, τότε η αγάπη σου είναι ανόητη· και μόνο και μόνο επειδή τους αγαπάς εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι τους αγαπάει και ο Θεός· εσύ μπορεί να τους εκτιμάς, ο Θεός όμως όχι, γιατί δεν έχουν τίποτα που αξίζει εκτίμηση. Οπότε, ο Θεός εγκαταλείπει τέτοιους ανθρώπους μια και καλή και δεν τους δίνει δεύτερη ευκαιρία. Είναι λογικό αυτό; Όχι μόνο λογικό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια πτυχή της διάθεσης του Θεού, και είναι και η αλήθεια. Κάποιοι, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, δεν δέχονται κανένα μέρος της αλήθειας. Ενεργούν πάντα αυθαίρετα και απερίσκεπτα, κάνουν ό,τι θέλουν. Αποτελούν τροχοπέδη και εμπόδια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Παίζουν αρνητικό ρόλο, καθώς αναστατώνουν, διαταράσσουν και καταστρέφουν το έργο του ευαγγελίου, παρεμποδίζοντας τη διάδοσή του. Κατά συνέπεια, ο Θεός έχει απέναντί τους στάση απέχθειας και μίσους. Πρέπει να αποκλειστούν. Έτσι αποκαλύπτεται η δίκαιη διάθεση του Θεού. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι λίγο υπερβολικό να αντιμετωπίζονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι;» Όχι, δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Ο Θεός μόνο απέχθεια και μίσος μπορεί να νιώσει απέναντι σε τέτοιους διαβόλους. Ο Θεός δεν μεταμφιέζεται. Έχει δίκαιη και ξεκάθαρη διάθεση. Ποιες είναι οι δύο πιο σημαντικές πτυχές της δίκαιης διάθεσης του Θεού; (Απέραντο έλεος και βαθιά οργή.) Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Ποιος υφίσταται τη βαθιά οργή του Θεού; Αυτοί που Του αντιστέκονται, απορρίπτουν την αλήθεια και ακολουθούν τον Σατανά. Ο Θεός δεν θέλει όσους είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον Σατανά ούτε θέλει προδότες και λιποτάκτες. Κάποιοι λένε: «Σε μια στιγμή αδυναμίας, επέλεξα να μην κάνω το καθήκον μου, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελα να εγκαταλείψω τον Θεό και να επιστρέψω στον κόσμο και στο στρατόπεδο του Σατανά». Είτε έδειξες αδυναμία είτε θέλησες να επιστρέψεις στον κόσμο, ο Θεός μπορεί, αντιμετωπίζοντας την αδυναμία σου, να δείξει έλεος και ανοχή, ανάλογα με την κατάσταση. Ο Θεός είναι απέραντα ελεήμων. Οι άνθρωποι ζουν μες στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κάποιες φορές δεν γίνεται να μη νιώσουν αδυναμία, αρνητικότητα ή οκνηρία. Ο Θεός τα εξετάζει όλα εξονυχιστικά και τα αντιμετωπίζει ανάλογα με την κατάσταση. Αν δεν είσαι λιποτάκτης, δεν θα σε μεταχειριστεί σαν τέτοιον. Αν είσαι αδύναμος, τότε σίγουρα θα σε μεταχειριστεί σύμφωνα με την αδυναμία σου. Αν αποκαλύψεις διαφθορά ή αδυναμία για μια στιγμή, αν χάσεις για λίγο τον δρόμο σου, τότε θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε στηρίξει. Θα σου φερθεί σαν να είσαι κάποιος που έχει μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, επειδή το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν αφορά τη φύση-ουσία σου. Γιατί δεν εγκαταλείπει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Γιατί δεν θέλουν να απορρίψουν ούτε Εκείνον ούτε την αλήθεια και γιατί δεν θέλουν να ακολουθήσουν τον Σατανά. Απλώς εμφανίζουν μια προσωρινή στιγμή αδυναμίας και δεν μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους, οπότε ο Θεός τούς δίνει άλλη μια ευκαιρία. Πώς πρέπει, λοιπόν, να μεταχειριζόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι βιώνουν μια στιγμιαία αδυναμία και δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά αργότερα επιστρέφουν για να τα κάνουν; Θα πρέπει να τους αποδεχόμαστε. Αυτή η περίπτωση έχει διαφορετική φύση από εκείνη των λιποτακτών, επομένως δεν γίνεται να εφαρμόσεις τον ίδιο κανόνα ή να υιοθετήσεις την ίδια προσέγγιση για να τους αντιμετωπίσεις. Κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν αδυναμία, αλλά είναι όντως λιποτάκτες. Αν τους δεχτείς πίσω αυτούς, θα λιποτακτήσουν ξανά όταν συναντήσουν μια παρόμοια κατάσταση. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι λιποτάκτης της στιγμής, αλλά θα είναι πάντα λιποτάκτης. Γι’ αυτό διώχνει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους και δεν τους παίρνει ποτέ πίσω. Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Και αφού δεν τους παίρνει ποτέ πίσω, αυτό σημαίνει ότι, όποιον άλλον κι αν σώσει, αυτούς δεν τους σώζει. Αν ο Θεός δει ότι λείπει κάποιος από την ομάδα των ανθρώπων που θα σώσει, μπορεί να προσθέσει κάποιον άλλον. Τέτοιους ανθρώπους, όμως, δεν τους θέλει. Έχουν αποκοπεί για πάντα και είναι ανεπιθύμητοι.

Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι, την ώρα που διαδίδουν το ευαγγέλιο, συχνά αναστατώνουν και καταστρέφουν το ευαγγελικό έργο, αλλά έχουν επίσης επιτελέσει κάποιο έργο και έχουν κερδίσει ορισμένους ανθρώπους. Μπορούν αυτές να θεωρηθούν καλές πράξεις εκ μέρους τους; Για την ώρα, ας αφήσουμε στην άκρη το ερώτημα αν έχουν κάνει ή όχι καλές πράξεις. Ας πούμε πρώτα ότι οι άνθρωποι αυτοί συχνά αναστατώνουν και καταστρέφουν το έργο του ευαγγελίου την ώρα που το διαδίδουν. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι υπεύθυνος για το ευαγγελικό έργο και ανταγωνίζεται συνεχώς τους άλλους για τη θέση και τη δύναμη ή εμπλέκεται συχνά σε διαμάχες, αναστατώνοντας και καταστρέφοντας το έργο του ευαγγελίου, ο Θεός πώς θα το δει αυτό; Θα ζυγιάσει, μήπως, τα επιτεύγματα και τα σφάλματα ενός τέτοιου ανθρώπου ή θα τον προσεγγίσει με κάποιον άλλον τρόπο; (Θα του καταλογίσει ένα αρνητικό.) Γιατί θα του καταλογίσει ένα αρνητικό; Γιατί ναι μεν έχει κηρύξει σε κάποιους ανθρώπους, έχει κάνει κάποιο έργο και έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, αλλά κάνει συνέχεια κακές πράξεις. Δεν διαπράττει μεγάλα λάθη, αλλά πολύ συχνά κάνει μικρά. Και τι σημαίνει να κάνεις συχνά μικρά λάθη; Σημαίνει ότι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, αγωνίζεσαι για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, μιλάς χωρίς το παραμικρό ίχνος ευσέβειας, δεν αναζητάς ποτέ τις αλήθεια-αρχές, συχνά ενεργείς αυθαίρετα και ασυγκράτητα, δεν κάνεις ποτέ αλλαγές και μοιάζεις με τους άπιστους, πράγμα που έχει επιζήμια επίδραση στη ζωή της εκκλησίας και του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ κάνει κάποιους νέους πιστούς να σκοντάφτουν. Αυτά δεν είναι κακές πράξεις; (Ναι, είναι.) Αν οι άνθρωποι έχουν κάνει τέτοιες κακές πράξεις, ακόμη κι αν έχουν εργαστεί σκληρά για να κάνουν τα καθήκοντά τους, έχουν στ’ αλήθεια ανταποκριθεί στις ευθύνες τους; Έχουν όντως εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά τους; Ποια είναι η άποψη του Θεού γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Ναι μεν έχουν κάνει κάποιο έργο, αλλά και πάλι μπορούν να κάνουν απερίσκεπτα το κακό· άρα, εκτελούν τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Τότε γιατί μπορούν να κάνουν κακό με τόση απερισκεψία; Από μια άποψη, αυτό οφείλεται στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Από μια άλλη άποψη, ασπάζονται τη νοοτροπία της τύχης. Σκέφτονται: «Έχω κάνει πολύ καλό στη διάδοση του ευαγγελίου. Στην τάδε ή στη δείνα εκκλησία, εκατοντάδες άνθρωποι βρίσκονται εκεί επειδή εγώ τους έφερα το ευαγγέλιο. Αν σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό θα μου δώσει πολύ μεγάλη αξία. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μη με θυμηθεί ο Θεός; Όταν λογαριάσει αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορεί να με καταδικάσει». Δεν υπερεκτιμούν τον εαυτό τους; Έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό με ειλικρινή καρδιά; Σαν τον Παύλο, επιδιώκουν να κερδίσουν ανταμοιβές και στεφάνια. Δεν έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν τη διάθεση του Θεού και τολμούν να κάνουν συμφωνίες μαζί Του. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν διαθέτουν κανένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας. Κάποιος διέδιδε το ευαγγέλιο για αρκετά χρόνια και είχε κάποια εμπειρία σ’ αυτό. Υπέφερε πολύ ενώ διέδιδε το ευαγγέλιο, και μάλιστα φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια φυλακή. Όταν βγήκε, συνέχισε να διαδίδει το ευαγγέλιο και κέρδισε αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους, και κάποιοι απ’ αυτούς αποδείχθηκαν σημαντικά ταλέντα· κάποιοι μάλιστα έγιναν επικεφαλής ή εργάτες. Αυτό τον έκανε να πιστεύει ότι ήταν άξιος σπουδαίων επαίνων και το είχε αυτό για κεφάλαιο για το οποίο καυχιόταν όπου πήγαινε· έκανε επίδειξη και κατέθετε μαρτυρία για τον εαυτό του: «Πήγα φυλακή για οκτώ χρόνια και έμεινα σταθερός στη μαρτυρία μου. Έχω κερδίσει πολλούς ανθρώπους διαδίδοντας το ευαγγέλιο, και κάποιοι απ’ αυτούς τώρα είναι επικεφαλής ή εργάτες. Μου αξίζουν τα εύσημα στον οίκο του θεού, έχω συνεισφορά». Όπου κι αν διέδιδε το ευαγγέλιο, ήταν σίγουρο ότι θα καυχιόταν στους επικεφαλής ή στους εργάτες της περιοχής. Έλεγε επίσης: «Πρέπει να ακούτε ό,τι λέω· ακόμη και οι ανώτεροι επικεφαλής σας πρέπει να μου μιλάνε ευγενικά. Όποιος δεν είναι, θα του δώσω ένα μάθημα!» Εκφοβίζει τον κόσμο, έτσι δεν είναι; Ένας τέτοιος άνθρωπος, αν δεν είχε διαδώσει το ευαγγέλιο και δεν είχε κερδίσει αυτούς τους ανθρώπους, θα τολμούσε να μιλάει με τόσο στόμφο; Κι όμως, θα τολμούσε. Το ότι μπορεί να μιλάει με τόσο στόμφο αποδεικνύει ότι αυτό είναι στη φύση του. Είναι η φύση-ουσία του. Γίνεται τόσο αλαζόνας που δεν έχει καθόλου λογική. Αφού διαδώσει το ευαγγέλιο και οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στην πίστη, αυξάνεται η αλαζονική του φύση και μιλάει με περισσότερο στόμφο. Τέτοιοι άνθρωποι όπου κι αν πάνε καυχιούνται για το κεφάλαιό τους, προσπαθούν να διεκδικήσουν τα εύσημα και πιέζουν ακόμη και τους επικεφαλής των διάφορων επιπέδων· προσπαθούν να γίνουν ισάξιοί τους και μάλιστα θεωρούν ότι οι ίδιοι θα έπρεπε να είναι ανώτεροι επικεφαλής. Με βάση αυτά που εκδηλώνει η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου, όλοι πρέπει να καταλάβουμε ξεκάθαρα τι είδους φύση έχει και ποια θα είναι η πιθανή έκβασή του. Όταν ένας δαίμονας εισχωρεί στον οίκο του Θεού, προτού δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, κάνει λίγη δουλειά· όποιος κι αν τον κλαδεύει, δεν ακούει και επιμένει να μάχεται απέναντι στον οίκο του Θεού. Ποια είναι η φύση των ενεργειών του; Στα μάτια του Θεού, φλερτάρει με τον θάνατο και δεν θα ησυχάσει μέχρι να αυτοκτονήσει. Δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος να το θέσουμε. Ο όρος «φλερτάρει με τον θάνατο» έχει πρακτική σημασία. Ποια είναι αυτή η πρακτική σημασία; Είναι θετικό να μπορούν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι γεννιούνται με ορισμένα χαρίσματα και αυτό είναι ευλογία, αλλά αν δεν ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι, θα έχουν προβλήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι διαθέτουν ευφράδεια. Ξέρουν πώς να μιλήσουν σε διαφορετικούς ανθρώπους και μπορούν να συζητήσουν εύκολα με τον καθένα, πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί ως έμφυτη ικανότητα. Αντί να πούμε πρώτα αν αυτό είναι καλό ή κακό, το βασικό είναι να εξετάσουμε τη φύση του ανθρώπου και το αν βαδίζει στο ορθό μονοπάτι ή σε κακό μονοπάτι. Την περίοδο του έργου του Θεού για τη διάδοση του ευαγγελίου, έχεις αφιερώσει τα ταλέντα σου, έχεις σκεφτεί πολύ και έχεις κερδίσει πολλούς ανθρώπους. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Με τις προσπάθειές σου έχεις συμβάλει στο ευαγγελικό έργο και γι’ αυτό αξίζεις να σε θυμηθεί ο Θεός. Αν κάνεις καλά αυτό το καθήκον χωρίς φανφάρες, οι αδελφοί και οι αδελφές θα βλέπουν το έργο σου και θα σε σέβονται, ενώ όσοι δεν καταλαβαίνουν κάτι θα αναζητούν από σένα και θα ζητούν τη συμβουλή σου. Αν διαθέτεις ανθρώπινη φύση και επιδιώκεις την αλήθεια, τότε οι άνθρωποι θα σε συμπαθούν και ο Θεός θα σε ευλογήσει. Ωστόσο, μπορεί να τύχει να μην ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι. Μπορεί να θεωρήσεις αυτό το μικρό δώρο του Θεού ως κεφάλαιο και να φτάσεις στο σημείο να καυχιέσαι στους πάντες ότι έχεις πάει φυλακή. Στην πραγματικότητα, το να είσαι στη φυλακή δεν είναι σπουδαίο πράγμα. Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πολλοί άνθρωποι έχουν συλληφθεί και φυλακιστεί επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο ή έκαναν εκκλησιαστικό έργο. Αυτό δεν πρέπει να θεωρείται κεφάλαιο, αλλά ένα είδος μαρτυρίου που είναι σωστό να υπομείνουν οι άνθρωποι. Αν μετά το μαρτύριό τους έχουν να καταθέσουν μαρτυρία, τότε μπορούν να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, για το ότι βασίστηκαν στον Θεό για να νικήσουν τον Σατανά όσο διώκονταν, για το τι είδους μαρτύριο υπέστησαν και για το τι κέρδισαν από αυτό. Αυτή είναι η σωστή οδός. Ωστόσο, εσκεμμένα δεν ακολουθούν αυτήν τη σωστή οδό, αλλά περιφέρονται και καυχιούνται παντού. «Ήμουν τόσα χρόνια στη φυλακή και υπέφερα τόσο, οπότε πρέπει να μου φέρεστε μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν δεν μου φερθείτε έτσι, είστε τυφλοί, αδαείς και άκαρδοι». Δεν ακολουθούν τη σωστή οδό, έτσι δεν είναι; Αρχικά, ήταν καλό που μετά την καταδίκη τους φυλακίστηκαν και υπέφεραν, δεν ξεπουλήθηκαν και παρέμειναν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Αυτό αξίζει να το θυμάται ο Θεός. Ωστόσο, σκόπιμα δεν έκαναν αυτό που έπρεπε. Όπου κι αν πήγαιναν, καυχιόντουσαν για τα επιτεύγματά τους για να τους σεβαστούν και να τους συμπαθήσουν οι άλλοι. Μέχρι και υλικά πράγματα ζητούσαν. Άρα, επιζητούσαν ανταμοιβή για τα επιτεύγματά τους. Και τι υπονοεί το να επιζητούν ανταμοιβές απ’ τους ανθρώπους; Απ’ τους ανθρώπους, ναι, μπορούν να ζητήσουν ανταμοιβές, από τον Θεό, όμως; Πηγαίνουν στους ανθρώπους και ζητούν μπόλικες ανταμοιβές, ζητούν θέση, φήμη και κέρδος, κύρος και σαρκικές απολαύσεις, και μετά πάνε και ζητούν ανταμοιβές κι απ’ τον Θεό. Δεν είναι σαν τον Παύλο; Επιπλέον, εκτελώντας αυτό το καθήκον, κέρδισαν πολλούς ανθρώπους. Κατά την άποψη του Θεού, αν συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους με βάση την κατανόηση της αλήθειας και συνεχίσουν να ανταποκρίνονται επαρκώς σε αυτήν την ευθύνη, ο Θεός θα συνεχίσει να τους εμπιστεύεται τη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, εκείνοι αποφασίζουν να μην κάνουν αυτό, αλλά νομίζουν πως έχουν μπόλικα εύσημα και προσόντα και θέλουν να τα επιδεικνύουν σε όλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν κάνουν καθόλου έργο, αλλά αρχίζουν να ζητάνε ανταμοιβές. Όπου κι αν πάνε, καυχιούνται, επιδεικνύουν το κεφάλαιό τους, συγκρίνουν τις αρετές τους και κάνουν επίδειξη σε πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους έχουν φέρει το ευαγγέλιο. Με αυτόν τον τρόπο, δεν δοξάζουν καθόλου τον Θεό ούτε δίνουν μαρτυρία για την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο έτσι; Αν και πιστεύουν στον Θεό, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι. Ποια στάση τηρούν, λοιπόν, απέναντι στο να ακούνε κηρύγματα και να συμμετέχουν σε συναναστροφή; Πιστεύουν το εξής: «Δεν χρειάζεται να ακούσω, έχω πάει φυλακή, δεν έγινα Ιούδας, έχω μαρτυρία να δώσω. Εκτός αυτού, έχω κερδίσει περισσότερους ανθρώπους και έχω πληρώσει το υψηλότερο τίμημα από τον καθένα. Έχω υπομείνει κάθε κακουχία, έχω κρυφτεί μέσα σε θάμνους και έχω κοιμηθεί σε σπηλιές. Δεν υπάρχει μαρτύριο που να μην μπορώ να υπομείνω και δεν υπάρχει τόπος στον οποίο να μην έχω πάει. Ποιος από σας μπορεί να συγκριθεί μαζί μου; Άρα, δεν χρειάζεται να κατανοώ πλήρως τα κηρύγματα που ακούω. Ο λόγος που ακούμε κηρύγματα δεν είναι μόνο για την άσκηση; Εγώ τα έχω κάνει ήδη όλα, έχω βιώσει τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ούτε καν σχετικά με την ενσάρκωση του θεού». Ποιο είδος ανθρώπου λέει τέτοια λόγια; (Ο Παύλος.) Είναι σαν να έχει επιστρέψει ο Παύλος στη ζωή. Λένε επίσης: «Δεν είστε τόσο ικανοί όσο εγώ· αν ήσασταν, δεν θα χρειαζόταν να ακούτε τόσα κηρύγματα και να γράφετε, να αντιγράφετε και να απομνημονεύετε προσεκτικά κάθε μέρα τα λόγια του θεού. Κοιτάξτε εμένα. Έχω κερδίσει τόσους ανθρώπους κηρύττοντας το ευαγγέλιο. Πότε διάβασα όπως κάνετε εσείς; Εγώ δεν χρειάζεται να διαβάσω· μόλις κάνει το έργο του το άγιο πνεύμα, έχω τα πάντα». Αυτό δεν είναι μεγάλη βλακεία; Η αλαζονεία τους δεν έχει όρια. Για τι την πέρασαν την αποδοχή του έργου του Θεού και την επιδίωξη της σωτηρίας; Το θεωρούν παιδικό παιχνίδι. Πιστεύουν ότι, αφού επέδειξαν λίγη καλή συμπεριφορά και έκαναν λίγο έργο, αφού ολοκλήρωσαν την πορεία τους και έδωσαν τη μάχη τους, το μόνο που απομένει είναι να λάβουν το στεφάνι τους. Γι’ αυτούς, ένας Θεός που δεν μοιράζει στεφάνια δεν είναι καν Θεός, και στο συγκεκριμένο ζήτημα έχουν την ίδια άποψη με τους θρησκευόμενους. Λένε, επίσης: «Τώρα έχω υποστεί ό,τι ταλαιπωρία υπάρχει και έχω πληρώσει κάθε τίμημα. Έχω υποφέρει σχεδόν όσο και ο θεός. Θα έπρεπε να μπορώ να λάβω την ανταμοιβή του θεού». Δεν είναι σαν τον Παύλο αυτοί οι άνθρωποι; Πάντα κατατάσσουν τους ανθρώπους με βάση τα προσόντα και την αρχαιότητα. Μόνο που δεν λένε ότι το να ζουν σημαίνει ζωή με τον χριστό. Αν θέλουν πραγματικά να είναι ο χριστός, θα έχουν προβλήματα. Σαν τον Παύλο είναι κι αυτοί. Έχει ακόμα περιθώριο να αλλάξει κάποιος που βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι; Καθόλου. Αυτό το μονοπάτι είναι το αδιέξοδο των αντίχριστων.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.