Ξέρετε τι είναι στην πραγματικότητα ένας Φαρισαίος; Υπάρχουν Φαρισαίοι γύρω σας; Γιατί ονομάζονται «Φαρισαίοι» αυτοί οι άνθρωποι; Πώς περιγράφονται οι Φαρισαίοι; Είναι άνθρωποι υποκριτές, τελείως ψεύτικοι, άνθρωποι που ό,τι κι αν κάνουν, παίζουν θέατρο. Τι θέατρο παίζουν; Παριστάνουν ότι είναι καλοί, ευγενικοί και θετικοί. Έτσι είναι στην πραγματικότητα; Φυσικά και όχι. Αφού είναι υποκριτές, όλα όσα εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν σ’ αυτούς είναι ψευδή· όλα είναι θέατρο, δεν είναι αυτό το πραγματικό τους πρόσωπο. Και πού βρίσκεται κρυμμένο το πραγματικό τους πρόσωπο; Είναι κρυμμένο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, για να μην το δουν ποτέ οι άλλοι. Παρόλο που τα πάντα εξωτερικά είναι ένα θέατρο, είναι όλα ψέματα, μόνο τους ανθρώπους μπορούν να ξεγελάσουν· τον Θεό δεν μπορούν να Τον ξεγελάσουν. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν δεν κάνουν πράξη και δεν βιώνουν τα λόγια του Θεού, τότε δεν μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια, κι έτσι, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα· είναι λόγια και δόγματα. Κάποιοι άνθρωποι επικεντρώνονται μόνο στο να παπαγαλίσουν λόγια και δόγματα, να αντιγράψουν σαν πίθηκοι όποιον εκφωνεί τα υψηλότερα κηρύγματα, με αποτέλεσμα μέσα σε μόνο λίγα χρόνια να αναπτύξουν την ικανότητα τα απαγγέλλουν λόγια και δόγματα, και να τους θαυμάζουν και να τους τιμούν πολλοί άνθρωποι· μετά απ’ αυτό, αρχίζουν να καμουφλάρονται και να δίνουν μεγάλη προσοχή σ’ αυτά που λένε και κάνουν, κι έτσι δείχνουν ότι είναι πάρα πολύ ευσεβείς και πνευματικοί. Χρησιμοποιούν αυτές τις δήθεν πνευματικές θεωρίες για να καμουφλαριστούν. Μόνο γι’ αυτά μιλάνε όπου κι αν πάνε, για πράγματα αληθοφανή που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά που δεν έχουν το παραμικρό ίχνος της αλήθεια-πραγματικότητας. Και κηρύττοντας αυτά τα πράγματα, τα οποία είναι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τα γούστα των ανθρώπων, παραπλανούν πολλούς. Σε άλλους, τέτοιοι άνθρωποι φαίνονται πολύ ευσεβείς και ταπεινοί, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές. Φαίνονται ανεκτικοί, διαλλακτικοί και στοργικοί, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια προσποίηση· λένε ότι αγαπούν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για θέατρο. Άλλοι τέτοιους ανθρώπους τους περνάνε για άγιους, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Πού μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που είναι πραγματικά άγιος; Όλη ανθρώπινη αγιοσύνη είναι κάτι ψεύτικο, ένα θέατρο, μια προσποίηση. Εξωτερικά, φαίνονται πιστοί στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα απλώς δίνουν παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Όταν δεν κοιτάζει κανένας, δεν είναι πιστοί ούτε στο ελάχιστο και ό,τι κάνουν είναι επιπόλαιο. Επιφανειακά, δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους. Αλλά στα κρυφά τι κάνουν; Κάνουν τη δική τους δουλειά και διευθύνουν τη δική τους επιχείρηση στην εκκλησία, επωφελούνται από την εκκλησία και κλέβουν κρυφά τις προσφορές, με το πρόσχημα ότι εργάζονται για τον Θεό…. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σύγχρονοι υποκριτές Φαρισαίοι. Από πού προέρχονται οι Φαρισαίοι; Μήπως προέρχονται μέσα από τους απίστους; Όχι, όλοι τους προέρχονται μέσα από τους πιστούς. Γιατί γίνονται Φαρισαίοι αυτοί οι άνθρωποι; Τους έκανε κάποιος έτσι; Προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ποιος είναι ο λόγος; Είναι ότι τέτοια φύση-ουσία έχουν, και γι’ αυτό φταίει το μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει. Χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού μόνο ως εργαλείο για να κηρύξουν και να επωφεληθούν από την εκκλησία. Οπλίζουν το μυαλό και το στόμα τους με τα λόγια του Θεού, κηρύττουν ψεύτικες πνευματικές θεωρίες και παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως άγιο, και στη συνέχεια με αυτό ως κεφάλαιο θέλουν να πετύχουν τον σκοπό του να επωφεληθούν από την εκκλησία. Κηρύττουν απλώς δόγματα, όμως δεν έχουν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που συνεχίζουν να κηρύττουν λόγια και δόγματα, παρόλο που δεν έχουν ποτέ ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού; Αυτοί είναι οι υποκριτές Φαρισαίοι. Οι πενιχρές, δήθεν καλές συμπεριφορές και καλή διαγωγή τους, καθώς και τα λίγα που έχουν εγκαταλείψει και δαπανήσει, οφείλονται εξ ολοκλήρου στο ότι περιόρισαν και συγκάλυψαν το θέλημά τους. Αυτές οι πράξεις είναι εντελώς ψευδείς, είναι όλες προσποίηση. Στην καρδιά αυτών των ανθρώπων δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος Θεού ούτε και έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Ακόμη περισσότερο, είναι δύσπιστοι. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε θα βαδίσουν σε το ένα τέτοιο μονοπάτι και θα γίνουν Φαρισαίοι. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; Ο θρησκευτικός τόπος στον οποίο συναθροίζονται οι Φαρισαίοι γίνεται αγορά. Στα μάτια του Θεού, αυτό αποτελεί θρησκεία· δεν είναι η εκκλησία του Θεού ούτε ένας τόπος στον οποίο λατρεύεται Αυτός. Έτσι, αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε με όσα κυριολεκτικά λόγια και επιφανειακά δόγματα σχετικά με τις ομιλίες του Θεού κι αν εξοπλιστούν, θα είναι μάταιο. Κάποιοι λένε: «Όσο κι αν εξοπλιστώ, είναι ανώφελο, οπότε δεν πρόκειται να εξοπλιστώ καθόλου». Τι λένε; Δεν είναι ανοησίες όλα αυτά; Δεν είναι παράλογες κουβέντες; Τι σκοπό έχω όταν συναναστρέφομαι πάνω σ’ αυτά τα λόγια; Μήπως να μη σε αφήσω να εξοπλιστείς με τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Πρέπει να εξοπλιστείς με τα λόγια του Θεού, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα είναι ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιήσεις τα λόγια του Θεού για να πλασαριστείς με κανέναν τρόπο ούτε να τα χρησιμοποιήσεις ως κεφάλαιο για να επωφεληθείς από την εκκλησία, πόσο δε μάλλον να τα χρησιμοποιήσεις ως όπλο για να χτυπήσεις άλλους. Τι είναι τα λόγια του Θεού; Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή που διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Αν εφαρμόσεις και κάνεις πράξη αυτά τα λόγια στην εντέλεια, τότε θα αποκτήσεις την αλήθεια· η αλήθεια δεν θα είναι για σένα δόγματα ούτε μόνο λόγια, αλλά θα είναι η ζωή-πραγματικότητά σου. Μόλις αποκτήσεις την αλήθεια, θα έχεις αποκτήσει τη ζωή.

Θα σας πω μια ιστορία πάνω στο θέμα του ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, για το οποίο μόλις μίλησα. Ήταν κάποτε μια όμορφη γυναίκα που ήταν παντρεμένη με έναν πλούσιο άνδρα. Πώς βλέπει συνήθως ο κόσμος τέτοιους γάμους; Η όμορφη γυναίκα κυνηγά τα λεφτά του πλούσιου άνδρα, ενώ εκείνος τη θέλει για την εμφάνισή της. Καθένας παίρνει αυτό που θέλει, και δεν υπάρχει πραγματική αγάπη, είναι ένας γάμος βασισμένος σε μια συναλλαγή. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες του κόσμου, αυτή η όμορφη γυναίκα θα ξόδευε σίγουρα χρήματα αλόγιστα και θα ζούσε μέσα στην πολυτέλεια· ωστόσο, δεν έκανε κάτι τέτοιο. Ζούσε σαν μια συνηθισμένη νοικοκυρά και έκανε τις δουλειές της· ήταν κάθε μέρα επιμελής και ευσυνείδητη, φερόταν καλά στον σύζυγό της και στην οικογένειά του, σε σημείο που θα μπορούσε κανείς να την περιγράψει ως ενάρετη και ευγενική. Και ο πλούσιος άνδρας πώς της φερόταν; Αρχικά, ανησυχούσε μήπως αυτή η όμορφη γυναίκα δεν μπορούσε να ζήσει στ’ αλήθεια μαζί του, και ανησυχούσε μήπως δεν κρατήσει ο γάμος τους. Γι’ αυτό, κρατούσε όλα τα πλούτη και τα σημαντικά πράγματα για τον εαυτό του. Τα έβαλε όλα στο δικό του όνομα και δεν άφηνε τη γυναίκα του να τα ελέγχει. Αλλά την όμορφη γυναίκα δεν την ένοιαζε τίποτα απ’ όλα αυτά. Όπως κι αν της φερόταν ο σύζυγός της —παρ’ όλο που δεν την εμπιστευόταν και την περιόριζε οικονομικά— δεν εκδήλωνε καμία απροθυμία ή δυσαρέσκεια. Κάθε άλλο, ήταν ακόμη πιο επιμελής. Μετά από λίγα χρόνια, η όμορφη γυναίκα έκανε πολλά παιδιά και συνέχισε να φροντίζει όλη την οικογένειά της όπως και πριν, ως καλή σύζυγος και στοργική μητέρα· ήταν υπάκουη, ευγενική και στοργική απέναντι στον σύζυγό της. Τελικά, μια μέρα, ο πλούσιος άντρας πίστεψε πως η γυναίκα του δεν ήταν όπως την είχε φανταστεί· δεν κυνηγούσε τα πλούτη του ούτε τα υλικά του πράγματα. Δεν είχε καμία άλλη απαίτηση πέρα απ’ τις απαιτήσεις μιας κανονικής ζωής· επιπλέον, δαπανούσε πολλά πράγματα για να διαχειριστεί την οικογένειά της, όπως τα νιάτα της, την εμφάνισή της και τον χρόνο της. Ήταν επιμελής και ευσυνείδητη για την οικογένεια, και ποτέ δεν παραπονιόταν. Αυτό συγκίνησε τον πλούσιο άνδρα. Ποια ήταν η πρώτη του σκέψη όταν συγκινήθηκε; Φυσικό θα ήταν να σκεφτεί: «Αχ, η γυναίκα μου είναι τόσο αξιόπιστη, αλλά εγώ την αμφισβητούσα και φυλαγόμουν απ’ αυτήν. Ήταν άδικη όλη μου η συμπεριφορά απέναντί της. Θα έπρεπε να της δώσω να φροντίσει όλα μου τα πλούτη και όλα μου τα πράγματα, γιατί αυτή είναι η αληθινή μου αγάπη, το άτομο που θα έπρεπε να εμπιστεύομαι περισσότερο και αξίζει την εμπιστοσύνη μου περισσότερο. Αν δεν την πιστεύω, αν φυλάγομαι απ’ αυτήν, τότε της φέρομαι άδικα. Δεν είναι ηθική μια τέτοια συμπεριφορά. Έχει ήδη δοκιμαστεί τόσα χρόνια, δεν γίνεται να την αμφισβητώ ακόμα». Αυτήν τη σκέψη δεν την έκανε μόλις είχε δει όλα τα γεγονότα; (Ναι.) Σκέψεις σαν κι αυτή προέρχονται από την ανθρώπινη κρίση. Ο πλούσιος άνδρας, καθώς έβλεπε τη συμπεριφορά της όταν της συνέβαιναν διάφορα πράγματα, έκανε μια κρίση γι’ αυτήν, μέσω της οποίας καθόρισε το ποιόν της. Τη στιγμή, λοιπόν, που συγκινήθηκε, έγραψε όλα του τα πλούτη στο όνομα της γυναίκας του, για να αποδείξει την απόλυτη εμπιστοσύνη του σ’ αυτήν και να ανταποκριθεί στην αφοσίωση που του είχε αυτή τόσα χρόνια και σε όσα είχε επενδύσει γι’ αυτόν. Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτό είναι σύμφωνο με την ανθρώπινη συνείδηση, κρίση, ηθική και δεοντολογία. Τελείωσε το θέμα; (Όχι.) Σύμφωνα με όλες τις νομικές διαδικασίες, ο πλούσιος άνδρας έγραψε όλα του τα πλούτη στο όνομα της γυναίκας του. Μια μέρα, γύρισε στο σπίτι του για να φάει, και μόλις μπήκε μέσα, ένιωσε το κλίμα κάπως διαφορετικό. Η γυναίκα του δεν τον καλωσόρισε στο σπίτι ούτε του μίλησε· το σπίτι ήταν κρύο. Γιατί το τραπέζι, που συνήθως τέτοια ώρα ήταν γεμάτο με φαγητό, σήμερα ήταν άδειο; Κοίταξε πίσω του, και πάνω στην τραπεζαρία είδε ένα χαρτί, που έγραφε με μεγάλα γράμματα «Αντίο»!

Εδώ τελειώνει η ιστορία. Αφού το πιο πιθανόν είναι όλοι σας να καταλαβαίνετε λίγο-πολύ το νόημα, για ποιον σκοπό την αφηγήθηκα; (Για να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι αξιόπιστοι και ότι είναι πολύ καλοί στο να προσποιούνται.) Μια ψεύτικη εμφάνιση εξαπάτησε τον πλούσιο. Αυτή η όμορφη γυναίκα ήξερε να προσποιείται πολύ καλά· όλα αυτά τα χρόνια, δεν της ξέφυγε ποτέ το παραμικρό ψεγάδι, ενώ ο πλούσιος άντρας, τόσα χρόνια που ζούσε μαζί της, δεν είχε δει ποτέ το παραμικρό σημάδι. Τι άνθρωπος είναι αυτή η όμορφη γυναίκα; (Είναι ύπουλη και πονηρή, και πάρα πολύ πανούργα.) Αυτήν την πρόθεση την είχε άραγε από την αρχή ή μόνο στο τέλος είχε τέτοιον σκοπό, αφότου είχε αποκτήσει τόσα πλούτη; (Απ’ την αρχή.) Τι προθέσεις είχε στην αρχή, όταν παντρεύτηκε τον πλούσιο; Τις εκδήλωσε; (Όχι, τις έκρυψε.) Και τι άφησε να εκδηλωθεί στην επιφάνεια; (Μια ψεύτικη εμφάνιση.) Μια εντελώς ψεύτικη εμφάνιση. Τι κρυβόταν κατά βάθος πίσω απ’ αυτήν την ψεύτικη εμφάνιση; (Το ότι ήθελε να αποκτήσει πλούτη και κέρδη.) Δεν παντρεύτηκε τον πλούσιο με ειλικρίνεια, ήθελε μόνο τα πλούτη του. Είτε της έπαιρνε δέκα είτε είκοσι χρόνια, εφόσον μπορούσε να τον εξαπατήσει για να του πάρει τα πλούτη, δεν την πείραξε να τον παντρευτεί ή να χαραμίσει όλα τα νιάτα της και να δουλέψει σκληρά τόσο πολλά χρόνια. Αυτή τη βαθύτερη σκέψη είχε στην καρδιά της. Τι χαρακτηρίζει όλα αυτά που έκανε εξαιτίας αυτής της σκέψης; (Προσποίηση και εξαπάτηση.) Άραγε, όλα αυτά που έκανε είναι αξιομνημόνευτα ή μήπως οι άνθρωποι τα θεωρούν ποταπά; (Ποταπά.) Είναι καλό ή κακό; (Κακό.) Κακό είναι. Και πού βασίζεται η διαπίστωση ότι είναι κακές όλες της οι πράξεις και κάθε εξωτερικό τίμημα που πλήρωσε; Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; (Προκύπτει με βάση στις προθέσεις και την αφετηρία των πράξεών της.) Τι καταλαβαίνετε λοιπόν απ’ αυτήν την ιστορία; (Οι άνθρωποι κοιτάζουν την εξωτερική εμφάνιση, αλλά ο Θεός κοιτάζει την ουσία τους.) Σίγουρα. Γιατί οι άνθρωποι κοιτάζουν την εξωτερική εμφάνιση; Είναι δυνατόν να ανακαλύψουν τις προθέσεις και τα κίνητρα των άλλων από τα λόγια και τις πράξεις τους; Ξέρετε εσείς πώς να τα διακρίνετε; (Καταλαβαίνουμε κάποια προφανή, σε επιφανειακό επίπεδο.) Βλέπετε κάποιες εξωτερικές εκδηλώσεις, αλλά όταν καταλάβεις την αλήθεια και αποκτήσεις ένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας, τότε άραγε δεν θα μπορείς να διακρίνεις λίγο πιο καθαρά την ουσία των ανθρώπων; (Ναι.) Για ποιον λόγο μπορεί ο Θεός και βλέπει τόσο καθαρά την καρδιά των ανθρώπων; Επειδή Αυτός είναι η αλήθεια, είναι παντοδύναμος και εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς τους. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι μπορούν να κρίνουν τους άλλους με βάση ένα ορθό πρότυπο κρίσης, όπως κάνει κι ο Θεός; (Όχι, επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι του ίδιου είδους, ενώ ο Θεός είναι ο Δημιουργός.) Αφού όλοι οι άνθρωποι είναι του ίδιου είδους, έχουν άραγε διαφορές μεταξύ τους; Έχει διαφορά κάποιος που κατέχει την αλήθεια με κάποιον που δεν την κατέχει; Έχει διαφορά κάποιος που γνωρίζει τον Θεό με κάποιον που δεν Τον γνωρίζει; Έχει διαφορά κάποιος που έχει φόβο Θεού με κάποιον που δεν έχει; (Ναι, έχει.) Τι είδους άνθρωπος μπορεί να διακρίνει την ουσία ενός άλλου ανθρώπου; (Κάποιος που γνωρίζει τον Θεό και έχει φόβο Θεού.) Και σε τελική ανάλυση, πώς μπορεί να διακρίνει κανείς την ουσία ενός άλλου ανθρώπου; Μόνο όταν καταλάβουν την αλήθεια και αποκτήσουν την αλήθεια-πραγματικότητα μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την ουσία κάποιου άλλου. Κι ο Θεός, Αυτός γιατί μπορεί να διακρίνει την ουσία των ανθρώπων; Πώς το εξηγείτε αυτό; Μπορούμε άραγε να πούμε ότι ο Θεός είναι το πρότυπο με βάση το οποίο πρέπει να κρίνονται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα, ότι είναι το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να κρίνεται καθετί θετικό και αρνητικό; (Ναι.) Ποιο πρακτικό στοιχείο έχουν αυτά τα λόγια; Μπορεί κάποιος να έχει καλή και τέλεια διαγωγή· όμως, αν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, μπορείς να διακρίνεις αν αυτός ο άνθρωπος κάνει ή δεν κάνει πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε όταν βλέπεις κάποιον που έχει τέλεια διαγωγή, που μεταμφιέζει πολύ καλά την εξωτερική του εμφάνιση, που η μεταμφίεσή του είναι άψογη, θα καταλάβεις αν κάνει ή δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Δεν θα ξέρεις πώς να τον διακρίνεις. Αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν θα έχεις πρότυπο βάσει του οποίου να κρίνεις τους άλλους και δεν θα ξέρεις πώς να τους κρίνεις. Αν δεις κάποιον που έχει καλή εξωτερική συμπεριφορά, που μιλάει πολύ ευγενικά, που υποφέρει και δαπανά πολλά, που φαινομενικά δεν αποκαλύπτει προβλήματα και που δεν έχει κανένα ελάττωμα, τότε πώς θα κρίνεις αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος, αν αγαπάει την αλήθεια ή αν την αποστρέφεται; Πώς το διακρίνεις αυτό; Αν δεν έχεις με ποιο πρότυπο να τον κρίνεις, τότε εύκολα θα σε τυφλώσουν η εξωτερική διαγωγή και οι ενέργειές του. Αν σε τυφλώσει και σε εξαπατήσει, τότε θα μπορέσεις άραγε να καταλάβεις αν είναι καλός ή κακός, αν είναι καλόβουλος ή κακόβουλος; Δεν θα μπορέσεις. Κάποιοι λένε: «Μπορούν αυτοί που καταλαβαίνουν την αλήθεια να εξετάσουν εξονυχιστικά την καρδιά των άλλων όπως μπορεί κι ο Θεός;» Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Ακόμη κι αν καταλάβουν λίγο πιο βαθιά την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν, όμως, κάποιος καταλάβει την αλήθεια, τότε μπορεί να διακρίνει αν κάποιος άλλος είναι καλός ή κακός άνθρωπος, αν κάποιος άλλος αγαπάει την αλήθεια ή όχι, αν είναι ειλικρινής ή δόλιος, αν έχει φόβο Θεού ή αν είναι επαναστατικός και εχθρικός απέναντι σ’ Αυτόν και αν Τον ακολουθεί ειλικρινά ή είναι υποκριτής. Θα μπορέσεις να τα διακρίνεις όλα αυτά. Και σε τελική ανάλυση, ποιο είναι το πιο σημαντικό; (Να κατέχει κανείς την αλήθεια-πραγματικότητα.) Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτα σε βάθος· συνέχεια κάνουν ανοησίες και ενεργούν με τρόπους που έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια και αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αξιολύπητοι. Αυτό έχει να κάνει με το πόσο σημαντικό είναι το αν κάποιος μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους άλλους όταν οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια; Μπορούν να τους δουν μόνο σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν κρίνουν και ταξινομούν κάποιον άλλον, κοιτάζουν μόνο το επίπεδο και τις γνώσεις του· κοιτάζουν μόνο αν έχει ή δεν έχει ηθική εξωτερική διαγωγή, ή αν αυτή συμφωνεί ή όχι με την παραδοσιακή κουλτούρα και την ανθρώπινη ηθική, και αν οι πράξεις του ωφελούν ή όχι τους άλλους. Αν δουν ότι τα λόγια και οι πράξεις κάποιου είναι γενικά λογικά, ότι συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις περί ηθικής και δεοντολογίας, και ότι αρέσουν σε όλους, τότε θα τον κατατάξουν στους καλούς ανθρώπους. Ο Θεός, από την άλλη, πώς ταξινομεί τους ανθρώπους; Καθορίζει ο Θεός την ουσία ενός ανθρώπου με πρότυπα όλες αυτές τις μεθόδους και τις αφετηρίες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να καταλήξουν σε συμπεράσματα; (Όχι.) Και με βάση ποιο πράγμα τους προσδιορίζει ο Θεός; Ο Θεός προσδιορίζει τη φύση-ουσία ενός ανθρώπου με βάση τις σκέψεις και τις ιδέες που έχει εκείνος στην καρδιά του, καθώς και με το κίνητρο που έχει όταν μιλάει και ενεργεί, δηλαδή τις προθέσεις και τους στόχους του. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο λέγεται ότι ο Θεός είναι Εκείνος που εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Μπορεί μήπως ένας άνθρωπος να εξετάσει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των άλλων ανθρώπων; (Όχι.) Οι άνθρωποι βλέπουν μόνο τις εξωτερικές εκδηλώσεις των άλλων και τις προθέσεις που αποκαλύπτουν με την ομιλία τους ή από τα συμφραζόμενα· στην καλύτερη, μπορούν να δουν αυτά τα πράγματα, οπότε μόνο με βάση αυτά που βλέπουν και ακούνε μπορούν να προσδιορίσουν τη συμπεριφορά των άλλων. Ο Θεός, από την άλλη, όταν προσδιορίζει τους ανθρώπους δεν εξετάζει μόνο τις πράξεις τους, την κατεύθυνση προς την οποία κινούνται ή την ποιότητα μιας συγκεκριμένης πράξης. Ο Θεός θέλει να δει τις πιο αληθινές τους σκέψεις, να δει με ποιες προθέσεις και στόχους ενεργούν στην πραγματικότητα, ποια πράγματα προκαλεί η φύση-ουσία τους και σε ποιον δρόμο τούς αναγκάζουν αυτά τα πράγματα να βαδίσουν. Αυτά εξετάζει ο Θεός. Σας ρωτώ λοιπόν, στη φράση «ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων», τι σημαίνει «τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων»; Με απλά λόγια, είναι οι πιο αληθινές σκέψεις της καρδιάς των ανθρώπων. Άρα, ενώπιον του Θεού, όπως κι αν μεταμφιέζεσαι, όπως κι αν κρύβεσαι και όπως κι αν πλασάρεσαι, ο Θεός καταλαβαίνει ξεκάθαρα όλες σου τις πιο αληθινές σκέψεις και όσα κρύβονται στα βαθύτερα, ενδόμυχα μέρη σου· δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος του οποίου τα κρυφά και ενδόμυχα μέρη μπορούν να ξεφύγουν από την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Καταλαβαίνετε τι λέω; Εκείνη η όμορφη γυναίκα, μετά από τόσες δεκαετίες που είχε τέτοια συμπεριφορά και ζούσε μ’ αυτόν τον τρόπο, εξαπάτησε τον πιο κοντινό της άνθρωπο. Αν συνέβαινε το ίδιο πράγμα σ’ εσάς, δεν θα σας εξαπατούσε κι εσάς; (Θα μας εξαπατούσε.) Δεν θα μπορούσατε, λοιπόν, να πείτε ότι όχι μόνο εξαπάτησε τον σύζυγό της, αλλά εξαπάτησε κι εσάς και όλους τους άλλους; (Ναι.) Δεν αποκάλυψε τις πιο αληθινές σκέψεις της καρδιάς της σε κανέναν άλλον, σε κανέναν δεν τις είπε· και επιπλέον, μεταμφιέστηκε άψογα και κανείς δεν την κατάλαβε. Παρ’ όλα αυτά, παρέλειψε ένα πράγμα: ο Θεός παρακολουθεί όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι. Ίσως να μπορούσε να εξαπατήσει όλους τους άλλους, αλλά δεν μπορούσε να εξαπατήσει τον Θεό. Εκείνος ο πλούσιος άντρας ήταν φαινομενικά οξυδερκής, μπόρεσε να βγάλει πολλά χρήματα, αλλά έπεσε θύμα μιας γυναίκας. Ήταν αυτό στιγμιαία απροσεξία; (Όχι.) Τότε τι το προκάλεσε; Φταίει το ότι δεν μπόρεσε να τη διακρίνει. Τι γεγονότα σάς λέω με αυτήν την ιστορία; Σας λέω ότι πρέπει να βαδίζετε στο ορθό μονοπάτι και να μη βαδίζετε σε διεφθαρμένες και κακές οδούς κατά την πίστη σας στον Θεό και τη διαγωγή σας. Τι είναι οι διεφθαρμένες και κακές οδοί; Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό θέλουν πάντα να βασίζονται σε πλεκτάνες, σε απατηλά και πονηρά παιχνίδια και σε κόλπα, για να καλύψουν τη διαφθορά τους, τα ελαττώματα και τα σφάλματά τους, και τα προβλήματα που έχουν, όπως το χαμηλό τους επίπεδο· αντιμετωπίζουν πάντα τα ζητήματα σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, και μάλιστα αυτό δεν το θεωρούν και τόσο κακό. Σε επιφανειακά ζητήματα, καλοπιάνουν τον Θεό και τους επικεφαλής τους, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Ζυγίζουν προσεκτικά τα λόγια και τις εκφράσεις των άλλων, και πάντα σκέφτονται: «Πώς ήταν η απόδοσή μου τώρα τελευταία; Με υποστηρίζουν όλοι; Ξέρει ο Θεός όλα τα καλά πράγματα που έχω κάνει; Αν τα ξέρει, θα με επαινέσει; Τι θέση έχω στην καρδιά Του; Έχω σημαντική θέση;» Υπονοείται άραγε ότι αυτός ο άνθρωπος, εφόσον πιστεύει στον Θεό, θα λάβει ευλογίες ή θα αποκλειστεί; Δεν είναι διεφθαρμένη και κακή οδός το να συλλογίζεται κανείς συνέχεια αυτά τα ζητήματα; Είναι πράγματι διεφθαρμένη και κακή οδός, δεν είναι η ορθή οδός. Τότε, ποια είναι η ορθή οδός; (Η επιδίωξη της αλήθειας και η αλλαγή διάθεσης.) Σωστά. Για όσους πιστεύουν στον Θεό, η μόνη ορθή οδός είναι να επιδιώξουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, και να φτάσουν στην αλλαγή διάθεσης. Μόνο η οδός στην οποία οδηγεί ο Θεός τους ανθρώπους για να σωθούν είναι η αληθινή οδός, η ορθή οδός.

Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων· μπορεί να δει τα βαθύτερα σημεία της καρδιάς τους, τις πιο αληθινές σκέψεις τους. Πού βασίζεται ο Θεός όταν λέει: «Οι άνθρωποι είναι σκουλήκια»; (Βασίζεται στην ανθρώπινη φύση-ουσία.) Εσείς έχετε ποτέ αναλύσει την ουσία, την κατάσταση και τις εκδηλώσεις των «σκουληκιών» για τα οποία μιλάει και τα οποία βλέπει ο Θεός; Ποια στοιχεία της ανθρώπινης ουσίας Τον κάνουν να τους πει κάτι τέτοιο; Γιατί λέει ο Θεός ότι οι άνθρωποι είναι σκουλήκια; Στα μάτια Του, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ξεκάθαρα δικό Του δημιούργημα· όμως, οι άνθρωποι εκπληρώνουν, άραγε, τις ευθύνες και τα καθήκοντα που θα έπρεπε να εκπληρώνουν τα δημιουργήματα; Πολλοί άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους, αλλά πώς είναι η απόδοσή τους; Δεν αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία όταν κάνουν το καθήκον τους· αν δεν κλαδευτούν ή δεν πειθαρχηθούν, τότε δεν συνεχίζουν να προχωρούν· χρειάζονται πάντα συναντήσεις, συναναστροφές και φροντίδα προκειμένου να έχουν έστω και ελάχιστη πίστη, κάποια μικρά στοιχεία ενεργητικότητας· δεν έχουν άραγε διεφθαρμένη διάθεση; (Ναι.) Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τη θέση τους ούτε ξέρουν τι θα έπρεπε να κάνουν, τι θα έπρεπε να επιδιώξουν ή σε ποιον δρόμο να βαδίσουν· τις περισσότερες φορές, μάλιστα, κάνουν ό,τι θέλουν και βγαίνουν εκτός ελέγχου. Αν δεν υπήρχε το συχνό πότισμα και το κλάδεμα, αν ο Θεός δεν ρύθμιζε συνεχώς τις συνθήκες ώστε να τους οδηγεί πίσω σ’ Αυτόν, τότε τι θα έκαναν; Θα έλεγε κανείς ότι ένας τέτοιος άνθρωπος όχι μόνο δεν θα μπορούσε να κάνει καλά το καθήκον του, αλλά θα εκφυλιζόταν και θα έφτανε στο σημείο να γίνει αρνητικός, να χαλαρώσει στο έργο του, να ενεργήσει επιπόλαια και να εξαπατήσει τον Θεό. Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει το καθήκον όπως οφείλει, τότε τι χαρακτήρα έχουν όλες του οι πράξεις; Θα έλεγε κανείς ότι όλες του οι πράξεις είναι κακές, ότι κάνει μόνο κακό! Όλη μέρα, οι σκέψεις του δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, σε καμία περίπτωση δεν ακολουθεί την οδό του Θεού. Κάθε μέρα, τρώει τρία κανονικά γεύματα χωρίς να σκέφτεται ή να καταβάλλει οποιαδήποτε προσπάθεια· ακόμη κι αν κάνει κάποια σκέψη, αυτή δεν είναι σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές ούτε έχει καμία απολύτως σχέση με τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο. Κάνει πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση, ενώ δεν δίνει καθόλου μαρτυρία για τον Θεό. Η καρδιά του είναι γεμάτη σκέψεις σχετικά με την επιδίωξη της σωματικής του καλοπέρασης, με το πώς να πασχίσει για θέση και φήμη, πώς να παραμένει σταθερός ανάμεσα στους άλλους, να έχει θέση και αναγνώριση. Τρώει το φαγητό που δίνει ο Θεός και απολαμβάνει όλα όσα παρέχει ο Εκείνος, χωρίς να ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στον Θεό δεν αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι· τους απεχθάνεται. Κάποιοι κάνουν το καθήκον τους σαν κάτι το τυπικό. Έρχονται στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν το έργο λες και είναι άπιστοι επικεφαλής· μιλούν στον κόσμο μια φορά, φωνάζουν μερικά συνθήματα, κάνουν διάλεξη στους αδελφούς και στις αδελφές, κάνουν τους πάντες να τους ακούσουν υπάκουα, και τέλος. Όταν βλέπουν κάποιον να εκτελεί απλώς επιπόλαια το καθήκον του χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη, σκέφτονται: «Αυτό δεν με αφορά, και εφόσον δεν απειλεί τη θέση μου, δεν με ενδιαφέρει». Μέρα με τη μέρα, περιφέρονται έτσι, χωρίς ποτέ να κάνουν πραγματική δουλειά, χωρίς ποτέ να λύνουν πραγματικά προβλήματα. Τι άνθρωπος είναι αυτός; (Κάποιος που τρώει τρία κανονικά γεύματα τη μέρα χωρίς να σκέφτεται ούτε να καταβάλει καμία προσπάθεια.) Δεν ξέρει τι οφείλει να κάνει κάθε μέρα, οπότε περιπλανιέται αμέριμνος και οι μέρες περνάνε, χωρίς να γνωρίζει αν ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί του ή αν τον απεχθάνεται, ή αν τον εξετάζει εξονυχιστικά. Είναι αυτά που κάνει σύμφωνα με την αλήθεια; Εκπληρώνει τις ευθύνες του; Είναι αφοσιωμένος; Είναι επιπόλαιος; Εξυψώνει τον εαυτό του με αυτά που κάνει; Καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό; Δεν ξέρει τίποτα απ’ αυτά. Κάποιος που τρώει τρία κανονικά γεύματα κάθε μέρα χωρίς να σκέφτεται ούτε να καταβάλει οποιαδήποτε προσπάθεια χαρακτηρίζεται συνήθως ως «χαραμοφάης». Δεν κάνει καμία πραγματική δουλειά· είναι τόσο τεμπέλης που δεν πάει καν να πάρει ούτε ένα πιάτο φαγητό· θέλει να τον σερβίρουν άλλοι. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Μένει όπου τύχει να καταλήξει κάθε μέρα, τρώει όπου υπάρχει καλό φαγητό, πηγαίνει όπου μπορεί να κοιμηθεί άνετα, και πηγαίνει όπου τον κολακεύουν άνθρωποι. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει καμία διαφορά με ένα σκουλήκι, σωστά; (Δεν έχει.) Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Με βάση αυτές τις συμπεριφορές των ανθρώπων, είναι μήπως άδικο να τους αποκαλούμε «σκουλήκια»; (Δεν είναι άδικο.) Οι άνθρωποι ζουν συνεχώς με βάση μια τέτοια εκφυλισμένη φύση· μόλις κάνουν λίγη αληθινή δουλειά, θέλουν αναγνώριση για τα επιτεύγματά τους. Κάποιοι λένε: «Κάνω το καθήκον μου ήδη εδώ και πέντε-έξι χρόνια. Κάθε μέρα, κάνω συνέχεια το καθήκον μου και τα μαλλιά μου ασπρίζουν». Δεν είναι αηδιαστικά αυτά τα λόγια; Πώς είναι δυνατόν να μιλάς σαν τον Παύλο; Ποιον στόχο έχεις όταν προσπαθείς να λάβεις αναγνώριση για τα επιτεύγματά σου; Δεν είναι ότι θέλεις ανταμοιβή από τον Θεό; Πώς αποκαλούμε συνήθως αυτούς που θέλουν ανταμοιβή; Δεν είναι άραγε «ζητιάνοι»; Δεν είναι αναίσχυντοι τέτοιοι άνθρωποι; Κάνεις το καθήκον του δημιουργήματος· για ποιον, όμως, δουλεύεις σκληρά; Για τον Θεό; Ο Θεός κάτι τέτοιο δεν το εκτιμάει. Η αλήθεια είναι πως ενεργείς για λογαριασμό σου, ενεργείς για να επιτύχεις τη σωτηρία· άρα, τι αναγνώριση θέλεις και τι ανταμοιβή ζητάς; Μήπως ο Θεός σού έδωσε μόνο λίγη χάρη ή λίγες ευλογίες; Σου έδωσε μήπως αυτήν τη ζωή για να ζητήσεις ανταμοιβή; Μήπως για να μπορέσεις να απλώσεις το χέρι σου και να Του ζητιανέψεις φαγητό; Αυτήν τη στιγμή, κάνεις το δικό σου καθήκον. Αυτή είναι η υποχρέωση και η ευθύνη σου. Ο Θεός σού έχει αναθέσει ένα καθήκον, το οποίο αποτελεί χάρη εκ μέρους Του, οπότε δεν πρέπει να ζητιανεύεις τίποτα· αν το κάνεις, τότε ο Θεός θα νιώσει απέχθεια για σένα και θα αηδιάσει μαζί σου. Οι άνθρωποι θέλουν συνέχεια να ικετεύουν τον Θεό να τους δώσει χάρη και ανταμοιβές. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ξεδιάντροποι άνθρωποι κατώτερης ποιότητας; Εσείς όλοι βρίσκεστε σε μια τέτοια κατάσταση; (Ναι.) Και πώς πρέπει να απαλλαγείτε απ’ αυτήν; Πρέπει να αναγνωρίσεις ποια από τα λόγια και τις πράξεις σου ανήκουν σ’ αυτήν την κατάσταση, και έπειτα να προσέλθεις γρήγορα ενώπιον του Θεού σε προσευχή και να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του· να αναλύσεις την ασχήμια και τη φύση-ουσία σου. Αφότου αποκτήσεις κάποια γνώση και κατανόηση, κάνε συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές σου σχετικά με αυτά τα πράγματα, και ξεγύμνωσε τον εαυτό σου μπροστά τους. Την ίδια στιγμή που συναναστρέφεσαι και ξεγυμνώνεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, στην πραγματικότητα θα δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού· έτσι, θα απαλλαγείς σιγά-σιγά από την κατάστασή σου. Για να απαλλαγείς από τη διεφθαρμένη σου διάθεση, πρέπει πρώτα να μάθεις ξεκάθαρα πόσο μοχθηρή και αποτρόπαια είναι αυτή· μόνο τότε μπορείς να νιώσεις βαθιά μέσα σου αποστροφή και αηδία για τον εαυτό σου· αν δεν μισήσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα. Δεν είναι άραγε ανοησία να πιστεύεις πάντα ότι αν ζεις σύμφωνα με μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν υπάρχει πρόβλημα, ότι οι άλλοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα μ’ αυτό και ότι εφόσον δεν κάνεις τίποτα κακό, είσαι μια χαρά; Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν την αλήθεια; Μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού; Για ποιον λόγο εκθέτει ο Θεός τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων; Πρέπει να συναναστραφείτε ειλικρινά σχετικά με τα λόγια Του, να συνδέσετε τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, και στη συνέχεια να τις συγκρίνετε με τα λόγια με τα οποία ο Θεός εκθέτει το γεγονός ότι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι σκουλήκια. Βλέπετε ότι αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό; Μπορείτε να το αποδεχτείτε; (Ναι.) Σε ποιον απευθύνεται πρωτίστως ο Θεός όταν λέει ότι οι άνθρωποι είναι σκουλήκια; Σε ποια από τις καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου απευθύνεται κυρίως; Ποια πλευρά της διεφθαρμένης φύσης του ανθρώπου εκθέτει; Καταρχάς, κάποιος που είναι σκουλήκι είναι άχρηστος, δεν έχει κανένα αίσθημα ντροπής· στα μάτια του Θεού δεν αξίζει δεκάρα! Γιατί λέω ότι δεν αξίζει δεκάρα; Ο Θεός σε δημιούργησε και σου έδωσε ζωή, κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις ούτε καν το ελάχιστο από το καθήκον σου· είσαι χαραμοφάης. Κατά την άποψη του Θεού, δεν αξίζεις τίποτα και η ζωή σου είναι άχρηστη! Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σκουλήκια; (Ναι.) Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι σκουλήκια, τότε τι πρέπει να κάνουν; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να βρεις τη θέση σου και, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να βρεις πώς να κάνεις το καθήκον σου, έτσι ώστε να καθιερώσεις μια κανονική σχέση με τον Δημιουργό και να λογοδοτήσεις στον Θεό. Έπειτα, σκέψου καλά πώς μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον πιστά, χωρίς να είσαι επιπόλαιος· πρέπει να το κάνεις με όλη σου την καρδιά. Μην προσπαθείς να αντιμετωπίσεις επιπόλαια τον Δημιουργό. Να κάνεις ό,τι σου ζητάει ο Θεός, να ακούς και να υποτάσσεσαι. Λοιπόν, έχετε μήπως καμία άλλη σκέψη ή αντίσταση απέναντι στα λόγια του Θεού που αποκαλούν τους ανθρώπους σκουλήκια; Μπορείτε να κάνετε συσχετισμό με τον εαυτό σας; Κάποιοι λένε: «Εφόσον κάνω το καθήκον μου τόσα χρόνια, λογικά δεν είμαι σκουλήκι, σωστά;» Έχουν δίκιο; (Όχι.) Γιατί έχουν άδικο; Το αν είσαι ή δεν είσαι σκουλήκι δεν έχει καμία σχέση με το τι κάνεις εξωτερικά. Ο Θεός θέλει να δει πώς κάνεις το καθήκον σου, σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι καθώς το κάνεις, σε τι βασίζεσαι για να το κάνεις, αν φέρνεις ή όχι αποτελέσματα καθώς το κάνεις, αν εκπληρώνεις ή όχι τις ευθύνες σου και αν μπορείς να κάνεις ή όχι τη δουλειά σου. Αν κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αν το κάνεις πιστά, αν μπορείς να το κάνεις σε αποδεκτό επίπεδο και ικανοποιείς τον Θεό, τότε θα καταφέρεις να γλιτώσεις από την προσφώνηση «σκουλήκι».