Αυτήν τη στιγμή, έχετε άραγε όλοι σας ένα μονοπάτι και έχετε αναπτυχθεί ως προς τη ζωή-είσοδό σας; Ξέρετε ποια είναι τα σημάδια ανάπτυξης της ζωή-εισόδου; Ποιες αλλαγές στην πνευματική σου κατάσταση ή ποιες διαφορετικές εκδηλώσεις απ’ αυτές που είχες πριν σου δίνουν τη δυνατότητα να πιστέψεις ότι έχεις αναπτυχθεί στη ζωή ή δίνουν στους αδελφούς και τις αδελφές να καταλάβουν ότι έχεις αναπτυχθεί και ότι έχει αρχίσει να αλλάζει η διάθεσή σου; Αν εξετάσουμε την πνευματική κατάσταση, όταν κάποιος αναπτύσσεται στη ζωή-είσοδό του, δεν αισθάνεται πλέον αβέβαιος ως προς την πίστη στον Θεό, δεν διστάζει και έχει ένα μονοπάτι να ακολουθήσει· ξέρει ότι η πίστη στον Θεό έχει στόχο τη σωτηρία και ότι μόνο αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να σωθούν. Αν εξαρχής οι άνθρωποι δουν ξεκάθαρα αυτό το μονοπάτι και βαδίσουν σ’ αυτό, η καρδιά τους θα γεμίσει γαλήνη και παρηγοριά. Εσείς τώρα την έχετε αυτήν τη γαλήνη και την παρηγοριά στην καρδιά σας; (Ναι. Όταν βρισκόμαστε απέναντι σε ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα, και μπορούμε να καταλάβουμε τις προθέσεις του Θεού και να δούμε ότι αυτές οι συνθήκες έχουν διαμορφωθεί ειδικά λόγω των ελλείψεών μας, ότι δηλαδή αυτά είναι που χρειαζόμαστε, εκείνη τη στιγμή νιώθουμε γαλήνη. Όταν, όμως, μας βρίσκουν δυσκολίες και δεν ξέρουμε πώς να τις αντιμετωπίσουμε, τότε ανησυχούμε.) Όποια κι αν είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεστε συνήθως όταν αντιμετωπίζετε δυσκολίες, κοιτάξτε πρώτα τη γενική εικόνα· εφόσον έχετε επιλέξει το ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό, δεν νομίζετε, άραγε, μέσα σας, ότι η επιλογή σας είναι απολύτως φυσιολογική και δικαιολογημένη; Δεν έχετε αποφασίσει ήδη ότι αυτό είναι το ορθό μονοπάτι για τη ζωή; Δεν έχετε την αποφασιστικότητα και τη θέληση να συνεχίσετε, χωρίς να αμφιταλαντεύεστε; Αυτή δεν είναι η κατάστασή σας; (Αυτή είναι.) Αυτή είναι μια πτυχή που αλλάζει, κι αυτό αποτελεί την πρώτη ένδειξη ότι η ζωή σας αναπτύσσεται. Επιπλέον, έχετε άραγε αλλάξει τις σκέψεις και τις απόψεις σας ως προς διάφορα ζητήματα, όπως για παράδειγμα τους ανθρώπους, τον κόσμο, αυτήν την κοινωνία, το μονοπάτι της ζωής, τους στόχους και την κατεύθυνση στη ζωή ή το νόημα και τις αξίες που έχετε απέναντι στη ζωή; (Έχουμε κάνει κάποιες αλλαγές.) Όταν οι άνθρωποι ακούνε συχνά κηρύγματα, τότε παρατηρούνται κάποιες αλλαγές στο πώς εκτελούν το καθήκον τους, στη διαγωγή και τη συμπεριφορά τους, αλλά και στις σκέψεις τους· άραγε, όμως, αλλάζουν πραγματικά οι απόψεις τους σχετικά με τους ανθρώπους, τα ζητήματα, και τους στόχους και την κατεύθυνση στη ζωή; Αν όντως αλλάζουν από αυτήν την άποψη, τότε αυτό έχει σχέση με τη ζωή-είσοδο. Το πόσο αλλάζεις αποδεικνύει και πόση είναι η ζωή-είσοδός σου. Πολλοί άνθρωποι παραμένουν μπερδεμένοι σχετικά με τη συγκεκριμένη πτυχή. Δεν ξέρουν τι άποψη να διαμορφώσουν για τους ανθρώπους ή για τα ζητήματα ούτε ξέρουν πώς να βιώνουν τα πράγματα και τις συνθήκες που τους τυχαίνουν. Αν γίνει σύγκριση πώς ήταν πριν πιστέψουν στον Θεό, επιφανειακά φαίνεται ότι έχουν αποδεχτεί κάποιες ορθές απόψεις, οι οποίες είναι σύμφωνες με την αλήθεια· ωστόσο, όταν τους συμβαίνουν διάφορα ζητήματα δεν ξέρουν πώς να τις εφαρμόσουν και δεν μπορούν να τις συσχετίσουν μ’ αυτά. Είναι αληθινή αλλαγή αυτό; (Δεν είναι.) Δεν είναι αληθινή αλλαγή. Πόσους δείκτες έχουμε αναφέρει για να δούμε αν κάποιο άτομο έχει ή δεν έχει αναπτυχθεί στη ζωή-είσοδό του; (Δύο.) Αυτοί είναι οι δύο πρώτοι δείκτες, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την αλήθεια των οραμάτων και των θεωριών.

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι δείκτες που κρίνουν αν κάποιος έχει ή δεν έχει αναπτυχθεί στη ζωή-είσοδό του, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την άσκηση. Καταρχάς, ο πρωταρχικός και πιο βασικός δείκτης είναι ο εξής: Πόση ώρα γαληνεύει κάθε μέρα η καρδιά σου ενώπιον του Θεού και ζει υπό την παρουσία Του, όσο απασχολημένος κι αν είσαι ή όποιο καθήκον κι αν κάνεις. Αυτή η αναλογία έχει τεράστια σημασία. Αν είσαι σχεδόν όλη μέρα απασχολημένος με εξωτερικές υποθέσεις και δουλεύεις για τα προς το ζην, κι έτσι δεν βρίσκεις λίγο χρόνο να διαβάσεις τα λόγια του Θεού ή να προσευχηθείς σ’ Αυτόν, και δεν απασχολείς το μυαλό σου με το να στοχάζεσαι την αλήθεια, τότε η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι κανονική· δεν έχεις στην καρδιά σου θέση για τον Θεό και δεν θεωρείς σημαντική την πίστη σ’ Αυτόν. Αν η καρδιά σου ζει συνέχεια σε μια τέτοια κατάσταση, τότε θα απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τον Θεό, η πίστη σου σ’ Αυτόν θα μειώνεται όλο και περισσότερο, και όταν σου συμβαίνει κάτι, θα γίνεσαι αρνητικός και αδύναμος. Όταν συμβαίνει αυτό, η εσωτερική σου κατάσταση γίνεται όλο και λιγότερο κανονική. Δηλαδή, είτε βρίσκεσαι είτε δεν βρίσκεσαι σε κατάσταση να πιστεύεις στον Θεό, είτε έχεις την κανονική κατάσταση που θα έπρεπε να έχει ένας πιστός στον Θεό είτε όχι, ο πρώτος δείκτης σχετικά με την άσκηση είναι πόσο χρόνο ζεις σε μια τέτοια κανονική κατάσταση, και όσα κι αν είναι τα ζητήματα της υλικής ζωής που απασχολούν την καρδιά σου, πόσο χρόνο περνάς ενώπιον του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι, πέρα από την υλική τους ζωή, διαθέτουν ελάχιστο χρόνο για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ή να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια. Τον περισσότερο χρόνο, αναλώνονται στη ζωή τους σε εξωτερικά ζητήματα, ζουν για τις απολαύσεις της σάρκας. Δεν ζουν με διεφθαρμένη διάθεση; Αν κάποιος ζει συχνά με διεφθαρμένη διάθεση, τότε θα αυξηθεί η αντίστασή του στον Θεό και η επαναστατικότητά του εναντίον Του, άρα η σχέση του με τον Θεό δεν θα είναι κανονική, κι αυτό ισοδυναμεί με το να μην έχει καμία σχέση μαζί Του. Είναι, λοιπόν, ή δεν είναι σημαντικό να διαφυλάξει και να διατηρήσει κανείς μια κανονική σχέση με τον Θεό; (Είναι σημαντικό.) Πόσο σημαντικό είναι; Σε ποιον τομέα είναι σημαντικό; (Αν κάποιος δεν έχει θέση για τον Θεό στην καρδιά του όσο κάνει το καθήκον του, τότε βασίζεται στον εαυτό του· αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση άσκηση της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να έχει ζωή-είσοδο.) Ίσως να μπορείτε να το καταλάβετε αυτό θεωρητικά, αλλά δεν μπορείτε να μιλήσετε ξεκάθαρα σχετικά με την πρακτική πτυχή· θέλω να πω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ξεκαθαρίσει και δεν καταλαβαίνουν καλά αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ενώ μέσω της αντίληψης γνωρίζετε ελάχιστα, έτσι δεν είναι; (Σωστά.) Τότε, σας ρωτάω όλους, αν ένας πιστός στον Θεό, όσον αφορά τις πράξεις, τα λόγια, τη διαγωγή του ή το πώς κάνει το καθήκον του, δεν έχει συχνά καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ούτε με τον ίδιο τον Θεό, τότε είναι δυνατόν όλα όσα κάνει να έχουν σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Για ποιον τα κάνει όλα αυτά; Πάνω σε ποια θεμέλια τα βασίζει; Από πού προέρχεται η αφετηρία, τα κίνητρα, οι στόχοι και οι αρχές του; Αν κάποιος είναι ανίκανος να αναπτύξει μια κανονική σχέση με τον Θεό και αν τίποτα απ’ όσα κάνει δεν έχει σχέση με τον Θεό, τότε πού βασίζει τις πράξεις του; Από πού πηγάζουν οι πράξεις του; (Οι σατανικές φιλοσοφίες.) Βασίζει τις πράξεις του σε σατανικές φιλοσοφίες, είναι προφανές. Αν αυτά που κάνει και βιώνει κάποιος την ώρα που ενεργεί και κάνει το καθήκον του δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό, κι απ’ αυτό υπονοείται ότι δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, τότε σε τι βασίζεται στις καθημερινές του ενασχολήσεις; Ενεργεί, κάνει το καθήκον του, ζει και συμπεριφέρεται με βάση τα δηλητήρια του Σατανά και τη σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτός είναι ο τρίτος δείκτης για να αξιολογηθεί αν κάποιος έχει ή δεν έχει ανάπτυξη στη ζωή-είσοδό του· με λίγα λόγια, είναι το αν κάποιος έχει ή δεν έχει κανονική σχέση με τον Θεό.

Υπάρχει ένας ακόμη δείκτης άσκησης που μπορεί να κρίνει αν κάποιος έχει βιώσει ανάπτυξη και αλλαγή στη ζωή-είσοδό του. Μπορείτε να σκεφτείτε ποιος είναι; (Δεν είναι άραγε να πιστεύει πως, όταν του συμβαίνουν πράγματα, τα έχει ενορχηστρώσει και ρυθμίσει ο Θεός, αλλά και να έχει υποτακτική καρδιά;) Σωστά, είναι το να έχει κανείς υποτακτική καρδιά· αυτό κρίνεται από το πόσο υποτακτικός είναι κάποιος απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που του τυχαίνουν, και από τον βαθμό στον οποίο μπορεί να υποταχθεί. Ποια πτυχή της ζωή-εισόδου εξετάζει το αν μπορεί ή δεν μπορεί κανείς να υποταχθεί όταν του συμβαίνει κάτι, σε τι βαθμό μπορεί να υποταχθεί, αλλά και ποια αλήθεια μπορεί να αποκτήσει αφού υποταχθεί σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού; (Εξετάζει το αν έχει ή δεν έχει αληθινή πίστη.) Εξετάζει αν πιστεύει ή δεν πιστεύει πραγματικά στον Θεό, αλλά και πόσο μεγάλη είναι η πίστη του σ’ Αυτόν· αυτό είναι το πρώτο κομμάτι. Κάτι άλλο; (Τον φόβο Θεού.) Εξετάζει αν οι άνθρωποι έχουν ή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά· αυτό αποτελεί ένα ακόμη μέρος του. Κάτι άλλο; (Αν αγαπάει ή δεν αγαπάει την αλήθεια.) Σωστά, εξετάζει επίσης αν αγαπάει ή δεν αγαπάει την αλήθεια, αν μπορεί να την κάνει πράξη ή όχι. Αυτές μαζί είναι τρεις πτυχές. Το αν μπορείς ή δεν μπορείς να υποταχθείς εξαρτάται από τη στάση που έχεις όταν σου συμβαίνει κάτι, από το αν αντιστέκεσαι ή αν αποδέχεσαι· αυτό είναι το πιο βασικό. Κάποιες φορές, όταν συμβαίνει κάτι, παρ’ όλο που μπορεί να έχεις στάση υποταγής, αν αυτό δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, τότε χρειάζεται κάποια προσπάθεια για να υποταχθείς· αν συμφωνεί με τις προτιμήσεις σου και μπορεί να σε ωφελήσει, τότε θα υποταχθείς πιο εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υποτάσσεσαι επαρκώς; Μια περιστασιακή ή προσωρινή υποταγή αντιπροσωπεύει άραγε την πραγματική υποταγή στον Θεό; Όσον αφορά όλα όσα προέρχονται από τον Θεό και τις ρυθμίσεις Του, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να αποδεχτείς, και άλλα πράγματα που δεν μπορείς. Αυτό είναι πρόβλημα. Αυτό δεν είναι ξεκάθαρη επανάσταση εναντίον του Θεού; Για παράδειγμα, πώς θα αντιδρούσες αν ο Θεός σε αποκαλούσε μπερδεμένο; Θα σκεφτόσουν για λίγο: «Τα λόγια του Θεού αποκλείεται να είναι λάθος». Θα το αποδεχόσουν μέσα σου και θα έλεγες αμήν στον λόγο του Θεού. Έτσι, στην ουσία θα υποτασσόσουν σε ποσοστό ογδόντα ή ενενήντα τοις εκατό, αλλά καθώς το βίωνες, ίσως κάποιες φορές να πίστευες ότι είσαι πολύ έξυπνος κι όχι μπερδεμένος. Αυτό είναι το τελευταίο δέκα τοις εκατό που σου λείπει, το οποίο δεν σε αφήνει να υποταχθείς ολοκληρωτικά. Αυτή η κατάσταση είναι κανονική. Σε ποιο σημείο της εμπειρίας θα καταλάβεις εξολοκλήρου αυτό το ρητό; (Μια μέρα που θα αποκαλυφθούμε, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μπερδεμένοι και θα αποκτήσουμε αληθινή αυτογνωσία.) Ακριβώς. Όταν αποκτήσεις κάποια γνώση για τη φύση σου, τη διάθεσή σου και τις αρχές με τις οποίες ενεργείς, καθώς και για την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης σου και το επίπεδό σου, και ούτω καθεξής, τότε θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Είμαι μπερδεμένος! Οι σκέψεις μου δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες και δεν μιλάω καθαρά· δεν αντιμετωπίζω τα ζητήματα σωστά και βιώνω αυτά που μου συμβαίνουν με μπερδεμένο τρόπο· δεν παίρνω τίποτα στα σοβαρά, και ακόμη κι αν το κάνω, δεν καταλαβαίνω· αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της λέξης “μπερδεμένος”!» Όσο περισσότερα βιώνεις, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνεις ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ότι μιλάει για σένα· θα υποτάσσεσαι όλο και περισσότερο σ’ αυτά τα λόγια. Οι άνθρωποι περνάνε από μια διαδικασία αποδοχής αυτών των λόγων, αλλά ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλει ο Θεός; Όταν ο Θεός λέει ότι είσαι μπερδεμένος, θέλει να έχεις στάση αντίστασης, και επιπολαιότητας ή στάση αποδοχής; (Στάση αποδοχής.) Ο Θεός θέλει από τους ανθρώπους μια στάση αποδοχής. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μια τέτοια κατάσταση, δηλαδή όσα κι αν γνωρίζουν, πρέπει να μάθουν πρώτα να αποδέχονται και να υποτάσσονται. Μπορεί εσύ να νομίζεις ότι είσαι μόνο λίγο και όχι τελείως μπερδεμένος όπως είπε ο Θεός, αλλά πρέπει να το αποδεχτείς. Κατά την εμπειρία σου, κατά την επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης, θα γνωρίσεις σιγά σιγά την ανθρώπινη φύση σου, τις αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής σου, τις στάσεις σου και τα αποτελέσματα των πράξεών σου, καθώς και όλες τις καταστάσεις που έχεις καθώς κάνεις το καθήκον σου. Θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνο λίγο μπερδεμένος, αλλά ότι στην πραγματικότητα είσαι τελείως μπερδεμένος. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα έχεις καμία σκέψη ούτε αντίσταση απέναντι στον μπερδεμένο άνθρωπο που εξέθεσε ο Θεός ούτε θα έχεις καμία αντίληψη· θα μπορείς να το αποδεχτείς. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Αποδέχεσαι ότι σε εξέθεσε ο Θεός ως γεγονός ή ως καταδίκη σου; (Ως γεγονός.) Τότε, το αποδέχεσαι ως την αλήθεια; Στην πραγματικότητα, ο Θεός εκθέτει τον άνθρωπο πράγμα που συμφωνεί με τα γεγονότα, είναι η αλήθεια, και οι άνθρωποι θα πρέπει να το αποδέχονται έτσι. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Είναι η αλήθεια η λέξη “μπερδεμένος”;» Πώς εξηγείται αυτό; Στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι αυτή η λέξη είναι η αλήθεια, αλλά αντίθετα η ουσία της —ο ορισμός και η αξιολόγηση μιας τέτοιας διάθεσης από τον Θεό είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Για να πούμε ότι είστε μπερδεμένοι, στην ουσία μπορείτε να το αποδεχτείτε με βάση το τρέχον ανάστημά σας. Είναι προσβολή η λέξη «μπερδεμένος»; (Δεν είναι.) Γιατί δεν είναι; (Επειδή είναι γεγονός.) Κάποιοι μπορεί να μην το πιστεύουν αυτό μέσα τους και να λένε: «Η λέξη “μπερδεμένος” είναι σχεδόν κομψή και πολιτισμένη, δεν είναι βρισιά· γιατί, λοιπόν, να μην τη δεχτούμε; Έχουμε ακούσει πολύ πιο αυστηρές λέξεις απ’ αυτήν. Αφού εκείνες τις δεχόμαστε, δεν θα έπρεπε να δεχόμαστε μια τόσο κομψή λέξη ακόμα περισσότερο;» Εδώ δεν υπονοείται άραγε ότι είστε χοντρόπετσοι, οπότε μια τόσο κομψή, πολιτισμένη λέξη δεν σας φαίνεται σαν μπηχτή; Έτσι είναι τα πράγματα; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι έτσι. Είτε μια λέξη είναι κομψή είτε αυστηρή, αν νομίζεις ότι δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, αν δεν ξέρεις κατά πόσο είναι ή δεν είναι σωστά τα λόγια αξιολόγησης κι εάν αυτή είναι ή δεν είναι η ουσία σου, τότε ακόμη και ευχάριστη και κομψή να είναι η λέξη, δεν θα μπορέσεις να την αποδεχτείς. Αυτό έχει σχέση με το πρόβλημα του κατά πόσο μπορεί ή δεν μπορεί κανείς να αποδεχτεί την αλήθεια, καθώς και με το πρόβλημα του κατά πόσο γνωρίζει ή δεν γνωρίζει αληθινά την ίδια του τη φύση-ουσία. Παλιότερα έχετε ακούσει πιο αυστηρές λέξεις και αυτές τις έχετε αποδεχτεί, τις έχετε υπομείνει και τις έχετε αναγνωρίσει. Έτσι, ναι μεν δεν σας ενοχλεί η λιγότερο αυστηρή λέξη «μπερδεμένος», αλλά στην πραγματικότητα, δεν την εφαρμόζετε πραγματικά στον εαυτό σας. Αυτή δεν είναι στάση αληθινής υποταγής και αποδοχής. Αν μπορούσες πραγματικά να αποδεχτείς αυτήν τη λέξη ως την αλήθεια και να την εφαρμόσεις στον εαυτό σου, τότε η αυτογνωσία σου θα ήταν μεγαλύτερη. Όταν ο Θεός σε αποκαλεί μπερδεμένο, δεν ζητάει να αποδεχτείς κάποια δήλωση, κάποια λέξη ή κάποιον ορισμό. Ζητάει να κατανοήσεις την αλήθεια που έχει αυτό μέσα του. Όταν, λοιπόν, ο Θεός αποκαλεί κάποιον μπερδεμένο, ποια αλήθεια έχει αυτό μέσα του; Όλοι καταλαβαίνουν την επιφανειακή σημασία της λέξης «μπερδεμένος». Τις περισσότερες φορές, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουν σαφή εικόνα σχετικά με πράγματα όπως το ποιες είναι οι εκδηλώσεις και οι διαθέσεις ενός μπερδεμένου ανθρώπου, ποια από αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι μπερδεμένα και ποια δεν είναι, γιατί εκθέτει έτσι ο Θεός τους ανθρώπους, αν οι μπερδεμένοι μπορούν ή δεν μπορούν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, αν μπορούν ή δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές, αν μπορούν ή δεν μπορούν να καταλάβουν το σωστό και το λάθος, αν μπορούν ή δεν μπορούν να διακρίνουν τι αγαπάει και τι αποστρέφεται· τα θεωρούν διφορούμενα και ασαφή, εντελώς αφανή. Για παράδειγμα, τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν, δεν τους είναι ξεκάθαρο, αν το να κάνεις κάτι με έναν ορισμένο τρόπο είναι απλώς τήρηση κανονισμών ή άσκηση της αλήθειας. Επίσης, δεν γνωρίζουν, δεν τους είναι σαφές, αν κάτι ο Θεός το αγαπά ή το αποστρέφεται. Δεν γνωρίζουν αν με το να ασκούνται με έναν ορισμένο τρόπο περιορίζουν τους ανθρώπους ή αν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και βοηθούν τους ανθρώπους όπως είναι φυσιολογικό. Δεν ξέρουν αν οι αρχές που κρύβονται πίσω απ’ τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν προς τους ανθρώπους είναι σωστές, και αν προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμάχους ή να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Δεν ξέρουν ένας συγκεκριμένος τρόπος άσκησης αποτελεί τήρηση των αρχών και σταθερότητα στη θέση τους ή αλαζονεία, αυταρέσκεια, και επίδειξη. Σε κάποιους ανθρώπους αρέσει, όταν δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν, να κοιτάζονται στον καθρέφτη· δεν ξέρουν αν αυτό είναι ναρκισσισμός και ματαιοδοξία ή αν είναι φυσιολογικό. Άλλοι είναι οξύθυμοι και λίγο παράξενοι στην προσωπικότητα· μπορούν να καταλάβουν αν αυτό σχετίζεται με το ότι έχουν κακή διάθεση; Οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να διακρίνουν μεταξύ των πραγμάτων εκείνων που παρατηρεί κανείς και συναντά συχνά, και παρ’ όλα αυτά λένε ότι έχουν κερδίσει πάρα πολλά από την πίστη στον Θεό. Δεν είναι μπερδεμένο αυτό; Μπορείτε, λοιπόν, να δεχτείτε να αποκαλείστε μπερδεμένοι; (Ναι.) Αυτήν τη στιγμή, φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να το αποδεχτούν αυτό. Τι πρέπει να κάνετε μόλις το αποδεχτείτε; Πρέπει να το συγκρίνετε με τη δική σας κατάσταση και να εξετάσετε συγκεκριμένα σε ποια θέματα είστε μπερδεμένοι και σε ποια έχετε ξεκάθαρη αντίληψη. Να το συγκρίνετε με τη δική σας κατάσταση, να ξεθάψετε τη δική σας διαφθορά και, στη συνέχεια, να φτάσετε στην αυτογνωσία σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα και να πασχίσετε να συγκαταλεχθείτε στις τάξεις των μπερδεμένων. Πώς σας φαίνεται μια τέτοια άσκηση; Είναι ολοκληρωμένη αυτή η γνώση; (Δεν είναι. Πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια και να βιώσουμε μια αλλαγή σ’ αυτήν την πτυχή.) Σωστά. Και θέλετε να είστε μπερδεμένοι σε όλη σας τη ζωή; (Όχι.) Κανείς δεν θέλει να είναι μπερδεμένος. Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους η συναναστροφή και η ανάλυση δεν έχει σκοπό να σε κάνει να προσπαθήσεις να πεις ότι είσαι μπερδεμένος· όπως κι αν σε ορίζει ο Θεός, ό,τι κι αν αποκαλύπτει για σένα, όπως κι αν σε κρίνει και σε παιδεύει ή σε κλαδεύει, ο απώτερος Του στόχος είναι να σε κάνει να ξεφύγεις απ’ αυτές τις καταστάσεις, να κατανοήσεις την αλήθεια, να κερδίσεις την αλήθεια και να προσπαθήσεις να μην είσαι μπερδεμένος. Άρα, τι πρέπει να κάνεις αν θέλεις να μην είσαι μπερδεμένος; Πρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθεις σε ποια ζητήματα είσαι μπερδεμένος, σε ποια ζητήματα κηρύττεις συνέχεια δόγμα, ελίσσεσαι πάντα με θεωρίες και λόγια και δόγματα, ενώ όταν σου συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, κοιτάζεις το κενό. Όταν λύσεις αυτά τα προβλήματα και καταλάβεις ξεκάθαρα κάθε πτυχή της αλήθειας, θα είναι λιγότερες οι φορές που θα είσαι μπερδεμένος. Όταν καταλάβεις ξεκάθαρα την κάθε αλήθεια, όταν δεν θα είσαι δεμένος χειροπόδαρα σε ό,τι κάνεις, όταν δεν χαλιναγωγείσαι και δεν περιορίζεσαι, όταν, μόλις σου συμβεί κάτι, θα μπορείς να βρεις τις σωστές αρχές για να τις κάνεις πράξη και θα μπορείς πραγματικά να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές μετά από προσευχή στον Θεό, αναζήτηση της αλήθειας ή συναναστροφή με κάποιον άνθρωπο που θα βρεις, τότε δεν θα είσαι πλέον μπερδεμένος. Αν κάτι σου είναι σαφές και μπορείς να κάνεις σωστά πράξη την αλήθεια, τότε δεν θα είσαι μπερδεμένος σχετικά μ’ αυτό. Για να διαφωτιστούν φυσικά οι καρδιές των ανθρώπων, πρέπει απλώς εκείνοι να κατανοήσουν την αλήθεια.

Ο Θεός λέει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι, και στην αρχή ίσως να μην μπορούν να το αποδεχτούν, αλλά μετά από λίγο καιρό, συνειδητοποιούν ότι πραγματικά δεν καταλαβαίνουν τίποτα καθαρά· δεν ξέρουν πώς να διακρίνουν τους ψευδείς επικεφαλής και τους αντίχριστους· νιώθουν αρκετά μπερδεμένοι και πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, οπότε το αποδέχονται και υποτάσσονται. Η λέξη «μπερδεμένος» είναι σχετικά ευχάριστη και κομψή, και για να την αποδεχτούν οι άνθρωποι, πρέπει να περάσει λίγος καιρός· όσο για τις λιγότερο ευχάριστες, άκομψες λέξεις, αυτές ίσως είναι πιο δύσκολο να τις αποδεχτούν. Από τα λόγια του Θεού, μερικά πέφτουν διάνα όταν εκθέτουν και κρίνουν τους ανθρώπους· είναι πιο αυστηρά. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ μικρό ανάστημα για να τα δεχτούν. Μόλις τα ακούσουν, νιώθουν πόνο και δυστυχία· θεωρούν ότι έχει πληγεί η αξιοπρέπειά τους, ότι η ανώριμη καρδιά τους έχει ταραχτεί και τραυματιστεί. Ποια λόγια σάς προκαλούν ιδιαίτερη αμηχανία όταν τα ακούτε, σας κάνουν να πιστεύετε ότι ο Θεός δεν πρέπει να τα λέει, τα οποία δεν μπορείτε να τα αποδεχτείτε; Για παράδειγμα: σκουπίδι, σκουλήκι, σιχαμερός δαίμονας, χειρότερος από γουρούνι ή σκύλος, κτήνος κ.λπ. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να αποδεχτούν εύκολα αυτά τα λόγια. Λένε συνήθως τέτοιες λέξεις οι πολιτισμένοι άνθρωποι; Εσείς είστε όλοι πολύ μορφωμένοι. Όλοι σας δίνετε προσοχή στο να είστε εκλεπτυσμένοι και ανεπιτήδευτοι όταν μιλάτε, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο μιλάτε: Είστε διακριτικοί και έχετε μάθει να μην πληγώνετε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια των άλλων. Στα λόγια και στις πράξεις σας, αφήνετε στους ανθρώπους χώρο για ελιγμούς. Κάνετε ό,τι μπορείτε για να καθησυχάζετε τους ανθρώπους. Δεν εκθέτετε τις ουλές ή τα μειονεκτήματά τους, και προσπαθείτε να μην τους πληγώσετε και να μην τους φέρετε σε δύσκολη θέση. Αυτή είναι η διαπροσωπική αρχή με την οποία ενεργούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Και τι είδους αρχή είναι αυτή; (Είναι η αρχή τού να είσαι ανθρωπάρεσκος, αρχή δόλια και πονηρή.) Είναι ραδιούργα, πονηρή, δολερή και ύπουλη. Πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα των ανθρώπων κρύβονται πολλά κακόβουλα, ύπουλα και απεχθή πράγματα. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι, μόλις δουν ότι ο άλλος έχει λίγη θέση, σκέφτονται μέσα τους: «Όταν μιλάω μαζί του, πρέπει να χρησιμοποιώ λόγια που ακούγονται ευχάριστα, αλλιώς μπορεί να βλάψω τη φήμη του· κι αν με τιμωρήσει;» Οπότε, απλώς δεν λένε τίποτα, ή αν μιλήσουν, μιλάνε με τρόπο διακριτικό, ωραίο και κολακευτικό. Όταν συναντιούνται, λένε: «Α! Δεν έχω δει πιο όμορφη από σένα ποτέ μου. Μήπως είσαι νεράιδα; Είσαι τόσο όμορφη που δεν χρειάζεσαι καν μακιγιάζ· αν βαφόσουν κιόλας, θα ήσουν ασύγκριτη. Κοίτα σώμα, σου πάει ό,τι κι αν φοράς! Τόσο καλόγουστα και όμορφα ρούχα πρέπει να τα έχουν σχεδιάσει ειδικά για άτομα σαν κι εσένα!» Μιλάνε πάρα πολύ ευχάριστα, έτσι ώστε όποιος τους ακούει να νιώθει άνετα· όμως, πιστεύουν στ’ αλήθεια αυτά τα πράγματα μέσα τους; (Δεν τα πιστεύουν.) Τι πιστεύουν πραγματικά; Σίγουρα έχουν προθέσεις και απώτερα κίνητρα, τα οποία είναι σίγουρα επαίσχυντα· μπορεί να είναι πράγματα πάρα πολύ κακά, μοχθηρά ή ποταπά, πράγματα που θα αηδίαζαν τους άλλους. Μόλις χωρίσουν οι δρόμοι τους, μιλάνε άσχημα στους άλλους για το άτομο αυτό, με όσο πιο προσβλητικά και μισητά λόγια μπορούν. Τα λόγια τους περιέχουν επίθεση, δηλητήριο! Τα κολακευτικά λόγια που έλεγαν μόλις τώρα τους προκαλούν ενόχληση και απροθυμία· έρχονται σε ισορροπία υποτιμώντας και συκοφαντώντας τους άλλους πίσω από την πλάτη τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν σκοτάδι στην καρδιά τους· είναι εγωιστές και ποταποί. Μια τέτοια διαγωγή είναι αηδιαστική και απεχθής. Τι άνθρωπος είναι αυτός; Ένας δόλιος άνθρωπος. Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα στους άπιστους, ενώ μέχρι και στον οίκο του Θεού υπάρχουν κάποιοι. Όταν λένε αυτά τα ωραία λόγια, έχουν ντροπιαστική και ποταπή πρόθεση και απώτερο κίνητρο· λένε οτιδήποτε θα τους βοηθήσει να πετύχουν τον στόχο τους. Δεν μιλάνε καθόλου σύμφωνα με τα γεγονότα και υπερβάλλουν· πίσω από τα ωραία λόγια τους, κρύβονται προθέσεις και στόχοι. Όταν μιλούν προσβλητικά, λένε όποια μισητή κουβέντα μπορούν να σκεφτούν, και είναι ικανοί να πουν κάθε είδους τοξικά λόγια. Τι άνθρωπος είναι αυτός; Πέρα από τις επιφανειακές αποκαλύψεις των διαθέσεών του, οι οποίες είναι υποκριτικές, ύπουλες και δόλιες, τι άλλο υπάρχει στη φύση του; Είναι τοξικός, πάρα πολύ τοξικός! Όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν κομπλιμέντα στους άλλους, είναι επειδή οι άλλοι το ζητούν; (Όχι.) Γιατί τους κάνουν κομπλιμέντα; (Έχουν κάποιον στόχο.) Σωστά. Με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, παίζουν με τους ανθρώπους για να πετύχουν τις προθέσεις και τους στόχους τους· είναι ικανοί να πουν τα πάντα, όσο αρρωστημένα κι αν είναι. Αυτό δεν είναι τοξικό; Στη συνέχεια, για να απαλλαγούν από την ανισορροπία στην καρδιά τους, μαχαιρώνουν πισώπλατα τους άλλους, τους βρίζουν και τους συκοφαντούν, και λένε ό,τι προσβλητικό και μισητό μπορούν να σκεφτούν. Αυτό δεν είναι τοξικό; Είναι πάρα πολύ τοξικό! Από αυτό το ζήτημα καταλαβαίνετε τη φύση του ανθρώπου. Τίποτα από όσα κάνει μπροστά στους ανθρώπους ή πίσω από την πλάτη τους δεν είναι αληθινό ούτε ειλικρινές, ούτε συμφωνεί τίποτα από αυτά με την αλήθεια ή με την ανθρώπινη φύση· είναι όλα κακά, δηλητηριώδη. Δεν υπάρχουν τοξικά στοιχεία σε όλα όσα λέει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα; (Υπάρχουν.) Άρα, είναι αξιόπιστα τα λόγια των ανθρώπων; Μπορούμε να εμπιστευτούμε τα λόγια τους; Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ αφερέγγυοι, πάρα πολύ αναξιόπιστοι! Για ποιον λόγο; Επειδή όσο ζουν, όλα όσα φανερώνουν οι πράξεις και η ομιλία τους, κάθε πράξη και δράση τους, κάθε σκέψη και ιδέα τους, όλα έχουν σατανική διάθεση, αντιπροσωπεύουν στον απόλυτο βαθμό μια σατανική φύση-ουσία.

Γιατί οι άνθρωποι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό, δεν πιστεύουν ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια; Επειδή τα μάτια τους είναι τυφλά, δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Είναι πολλοί εκείνοι που ναι μεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και αναγνωρίζουν ότι αυτά είναι η αλήθεια, αλλά έχουν τόσο πολλές αντιλήψεις και αντίσταση σχετικά μ’ αυτά που έχει πει Εκείνος για «σκουλήκια», «σκουπίδια», «διαβόλους» και «κτήνη» που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδεχτούν αυτά τα πράγματα. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν γνωρίζουν τη φύση τους. Πώς βλέπουν οι άνθρωποι την ανθρώπινη φύση-ουσία; (Αναγνωρίζουν τις σατανικές διαθέσεις τους, αλλά νομίζουν ότι, παρ’ όλα αυτά, έχουν και μια καλή πλευρά· δεν βλέπουν ότι είναι ζωντανοί Σατανάδες.) Αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τη φύση-ουσία τους με την ίδια ακρίβεια, σαφήνεια και πρακτικότητα όπως ο Θεός; (Όχι.) Η αλήθεια είναι πως η φύση-ουσία του ανθρώπου είναι απόλυτα εχθρική απέναντι στον Θεό. Ο Θεός εξετάζει την ανθρώπινη ουσία και φύση. Δεν εξετάζει τι λένε ούτε τι κάνουν οι άνθρωποι εξωτερικά. Εξετάζει την καρδιά, την ουσία και τη φύση τους. Από πού προέρχονται αυτοί οι ορισμοί και αυτοί οι τρόποι με τους οποίους απευθύνεται ο Θεός στον άνθρωπο; Ορίζονται με βάση την ανθρώπινη φύση-ουσία, καθώς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει ο άνθρωπος. Μέχρι εδώ, καταλαβαίνετε τι σημαίνει «ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων»; Εφόσον οι άνθρωποι λένε πάντα ότι «ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων», εσείς τι εμπειρίες έχετε σχετικά μ’ αυτά τα λόγια; Τα έχετε βιώσει ποτέ αληθινά; Γνωρίζετε αυτά τα λόγια και πώς τα κατανοείτε; Κάποιοι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι· νομίζουν ότι όλα αυτά σημαίνουν πως ο Θεός γνωρίζει τις σκέψεις και τις ιδέες που πηγάζουν από μέσα τους, πως γνωρίζει όσα κάνουν και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, πως γνωρίζει τη βρομιά, τη διαφθορά και τις εξωφρενικές επιθυμίες της καρδιάς τους· ότι ακόμα κι αν κάνουν κακά πράγματα και δεν τα πουν, ο Θεός τα γνωρίζει. Καθώς ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους, άραγε στην πραγματικότητα εξετάζει εξονυχιστικά μόνο το επιφανειακό επίπεδο, αυτά που γνωρίζουν εκείνοι; Θα μπορούσε αυτό να χαρακτηριστεί ως εξονυχιστική εξέταση του Θεού στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων; (Όχι.) Ποιο είναι το βαθύτερο σημείο της καρδιάς ενός ανθρώπου; (Η φύση-ουσία του.) Και είναι ικανοί οι άνθρωποι να αντιληφθούν τη φύση-ουσία τους; Μπορούν να τη νιώσουν; Μπορούν να τη γνωρίσουν; (Δεν μπορούν.) Εφόσον δεν μπορούν να τη νιώσουν, τότε πώς είναι δυνατόν να φτάσουν πραγματικά στην αυτογνωσία; (Μόνο μέσα απ’ την έκθεση των λόγων του Θεού και απ’ το γεγονός ότι τους αποκαλύπτει μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία.) Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τη φύση-ουσία των ανθρώπων, πράγμα που εκείνοι δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να ξέρουν· όταν εκθέτει ο Θεός τη φύση-ουσία τους, όταν τα γεγονότα την αποκαλύπτουν, τότε πείθονται ειλικρινά. Όλες οι σκέψεις, οι ιδέες και οι απόψεις των ανθρώπων είναι επιφανειακά πράγματα. Κάποιες φορές τις λένε φωναχτά και κάποιες φορές είναι απλώς μια στιγμιαία ιδέα, μια σκέψη από την καρδιά ή μια προσωρινή ενεργητική σκέψη· πάντως, όλα είναι επιφανειακά πράγματα. Αυτές οι ενεργητικές σκέψεις μπορούν να επηρεάσουν και να καθοδηγήσουν προσωρινά τις πράξεις σου. Μπορούν, όμως, να επηρεάσουν ή να καθοδηγήσουν την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής σου; Δεν μπορούν. Και τι μπορεί να επηρεάσει και να καθοδηγήσει τις πράξεις σου, καθώς και να καθοδηγήσει την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής σου; Το βλέπεις καθαρά αυτό το ζήτημα; Αυτό κρύβεται στα βαθύτερα σημεία της καρδιάς και μέσα στο μυαλό των ανθρώπων. Αυτό ελέγχει τις σκέψεις και τις πράξεις τους, αυτό δημιουργεί τις οπτικές τους. Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η πρόταση «Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων». Τι σημαίνει εδώ η φράση «τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων»; Ποια πράγματα αναδύονται μέσα στα βάθη της καρδιάς ενός ανθρώπου; Μήπως οι βαθύτερες εσωτερικές του σκέψεις; Επιφανειακά, έτσι φαίνεται· τι ισχύει, όμως, στην πραγματικότητα; Είναι εκείνα που ανήκουν στην ανθρώπινη φύση-ουσία και τα οποία κανείς δεν μπορεί να τα μετακινήσει από τη θέση τους, είναι οι πιο αληθινές τους σκέψεις, αυτές που δεν λένε ποτέ σε κανέναν· μερικές φορές, ακόμη και οι ίδιοι δεν ξέρουν ποιες είναι. Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με όλα αυτά. Πιστεύουν ότι αν χάσουν αυτά τα πράγματα, αν χάσουν το κίνητρο που τους δίνουν αυτά, τότε ίσως να μην μπορούν πια να πιστεύουν στον Θεό. Ξέρετε, λοιπόν, ποια πράγματα βρίσκονται στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων; (Η πίστη στον Θεό με σκοπό τις ευλογίες· αυτό είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στην καρδιά των ανθρώπων.) Σωστά, οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, ανταμοιβή, στέφανο. Αυτό δεν υπάρχει στην καρδιά καθενός; Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά γι’ αυτό, και μάλιστα καλύπτουν το κίνητρο και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες· αυτή, όμως, η επιθυμία και αυτό το κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους παρέμεναν πάντοτε ακλόνητα. Όση πνευματική θεωρία κι αν καταλαβαίνουν, όση κι αν είναι η εμπειρία ή η γνώση τους, όποιο καθήκον κι αν μπορούν να εκτελέσουν, όσα δεινά κι αν υπομένουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουν, ποτέ δεν εγκαταλείπουν το κίνητρο που κρύβεται βαθιά στην καρδιά τους για ευλογίες· μοχθούν συνεχώς σιωπηλά υπηρετώντας αυτό το κίνητρο. Αυτό δεν είναι που έχει θαφτεί πιο βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς θα αισθανόσασταν αν δεν είχατε αυτό το κίνητρο να λάβετε ευλογίες; Με ποια στάση θα εκτελούσατε το καθήκον σας και θα ακολουθούσατε τον Θεό; Τι θα απογίνονταν οι άνθρωποι αν απαλλάσσονταν απ’ αυτό το κίνητρο για ευλογίες που είναι κρυμμένο στην καρδιά τους; Πιθανόν πολλοί να γίνονταν αρνητικοί, ενώ κάποιοι δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τα καθήκοντά τους. Θα έχαναν το ενδιαφέρον τους για την πίστη τους στον Θεό, λες και είχε εξαφανιστεί η ψυχή τους. Θα φαινόταν λες και τους είχαν αρπάξει την καρδιά. Γι’ αυτό λέω ότι το κίνητρο για ευλογίες είναι κάτι που κρύβεται βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων. Ίσως, καθώς εκτελούν το καθήκον τους ή καθώς ζουν τη ζωή της εκκλησίας, να νομίζουν ότι μπορούν να απαρνηθούν την οικογένειά τους και να δαπανήσουν ευχαρίστως τον εαυτό τους για τον Θεό, και ότι πλέον γνωρίζουν το κίνητρό τους να λάβουν ευλογίες, ότι το έχουν παραμερίσει, και έχει πάψει να τους κυβερνά και να τους περιορίζει. Τότε, εκείνοι νομίζουν ότι δεν έχουν πλέον το κίνητρο να κερδίσουν ευλογίες, αλλά ο Θεός πιστεύει το αντίθετο. Οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο. Όταν δεν δοκιμάζονται, νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Εφόσον δεν εγκαταλείπουν την εκκλησία ούτε αρνούνται το όνομα του Θεού και επιμένουν να δαπανούν γι’ Αυτόν, πιστεύουν ότι έχουν αλλάξει. Θεωρούν ότι έχει πάψει να τους καθοδηγεί ο προσωπικός ενθουσιασμός ή οι στιγμιαίες παρορμήσεις όσο εκτελούν το καθήκον τους. Αντιθέτως, πιστεύουν ότι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και ότι μπορούν να την αναζητούν και να την κάνουν συνεχώς πράξη όσο εκτελούν το καθήκον τους, έτσι ώστε να εξαγνιστούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και οι ίδιοι να πετύχουν κάποια πραγματική αλλαγή. Όταν, όμως, συμβαίνουν πράγματα που σχετίζονται άμεσα με τον προορισμό και την έκβαση των ανθρώπων, τότε πώς συμπεριφέρονται; Αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια. Έτσι, τελικά, για τους ανθρώπους, αυτή η περίσταση είναι μια περίσταση σωτηρίας και τελείωσης ή μια περίσταση κατά την οποία αποκαλύπτονται και αποκλείονται; Είναι κάτι καλό ή κάτι κακό; Για εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, σημαίνει ότι θα σωθούν και θα οδηγηθούν στην τελείωση, οπότε είναι καλό· για εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, σημαίνει ότι θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν, άρα είναι κακό. Μέσα σε κάποιο διάστημα, δεν αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι συνθήκες δοκιμασίας και εξευγενισμού; Γιατί το κάνει αυτό ο Θεός; Σίγουρα έχει νόημα, επειδή ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων· ξέρει την πραγματική κατάσταση όσων έχουν βαθιά μέσα τους, τους κατανοεί και βλέπει τη φύση-ουσία τους καθαρά και πλήρως. Μετά από κάποιο διάστημα, μπορεί κάποιος να έχει κάποια επιτυχία, μπορεί να έχει κάνει κάποια καλά πράγματα, να μην έχει κάνει μεγάλα λάθη, και ίσως να μπορεί να δεχτεί το κλάδεμα. Όταν του συμβαίνει κάτι, μπορεί να έχει μια κάπως υποτακτική στάση. Έτσι, πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά καλός, ότι έχει βαδίσει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, ότι έχει σωθεί και οδηγηθεί στην τελείωση. Τη στιγμή που είναι πιο εφησυχασμένος και ματαιόδοξος, τότε έρχεται η πειθαρχία, η κρίση και η παίδευση του Θεού. Αυτές οι περιστάσεις αποκαλύπτουν τους ανθρώπους, το ανάστημά τους, τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τη φύση-ουσία τους και τη στάση τους απέναντι στον Θεό. Αυτή η αποκάλυψη, στην πραγματικότητα, τους κάνει καλό. Αν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε αυτή η αποκάλυψη, αυτή η περίσταση, θα τους καθάρει. Θα τους καθάρει από τι; Θα σε καθάρει από τις παράλογες απαιτήσεις σου από τον Θεό και τις εξωφρενικές επιθυμίες σου, και θα σε κάνει να υιοθετήσεις τη σωστή οπτική· θα πάψεις να προσπαθείς να κάνεις συναλλαγές με τον Θεό και να έχεις απαιτήσεις απ’ Αυτόν για τις εξωφρενικές επιθυμίες σου· αντίθετα, θα αποκτάς μια καρδιά αληθινής υποταγής στον Θεό όλο και περισσότερο. Δεν θα ζητάς τίποτα, θα προσπαθείς μόνο να επιδιώκεις την αλήθεια και να ικανοποιείς την καρδιά του Θεού, κι έτσι θα γίνεσαι όλο και πιο αγνός, ώσπου στο τέλος θα μπορέσεις να φτάσεις στη σωτηρία. Αυτό δεν είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνει το έργο του Θεού; (Είναι.) Μήπως ο Θεός δεν έχει κάποιον σκοπό όταν το κάνει αυτό; Δεν καθάρει αυτό τους ανθρώπους; Χρειάζεται, άραγε, να καθαρθούν μ’ αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι; (Χρειάζεται.) Αν ο Θεός δεν εξέθετε και δεν καθήρε τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα μπορούσαν εκείνοι να αποκτήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν την αλήθεια. Με βάση τη σατανική τους φύση, σε τι είδους δρόμο μπορούν να βαδίσουν οι άνθρωποι; (Να ακολουθήσουν τον Σατανά και να αντισταθούν στον Θεό.) Μπορεί να λάβει ευλογίες ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν μπορεί, μόνο να αποκλειστεί μπορεί.