Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για τη ζωή-είσοδο. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και να λάβεις υπόψη την αλήθεια, και, ταυτόχρονα, να ξεφορτωθείς τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και να τα αντικαταστήσεις με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με τη δόλια σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και απατηλή· ένιωθες ότι δεν θα κατάφερνες τίποτα χωρίς ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και απεχθάνεσαι τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υποταγής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι ούτε συγκαλύπτεις πράγματα, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου. Μόλις η αλήθεια γίνει ζωή μέσα σου, όταν παρατηρείς κάποιον που είναι βλάσφημος προς τον Θεό, χωρίς φόβο Θεού και επιπόλαιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, ή που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, θα ανταποκρίνεσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και θα είσαι σε θέση να τον αναγνωρίζεις και να τον εκθέτεις όπως χρειάζεται. Αν η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή σου και εξακολουθείς να ζεις μέσα στη σατανική σου διάθεση, τότε, όταν ανακαλύπτεις κακούς ανθρώπους και διαβόλους που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, θα κάνεις τα στραβά μάτια και θα κλείσεις τ’ αυτιά σου· θα τους αγνοήσεις, χωρίς να σε κατηγορεί η συνείδησή σου. Θα σκεφτείς ακόμα και ότι οποιοσδήποτε προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουν το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν νοιάζεσαι, ούτε παρεμβαίνεις, ούτε αισθάνεσαι ένοχος —γεγονός το οποίο σε καθιστά άνθρωπο που δεν έχει συνείδηση ή λογική, δύσπιστο, απλό δουλευτή. Τρως ό,τι προέρχεται από τον Θεό, πίνεις ό,τι προέρχεται από τον Θεό και απολαμβάνεις ό,τι προέρχεται από τον Θεό, όμως και πάλι νιώθεις ότι η όποια βλάβη στα συμφέροντα του οίκου του Θεού δεν σχετίζεται μ’ εσένα —γεγονός το οποίο σε καθιστά προδότη που δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει. Εάν δεν προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μήπως δεν είσαι καν άνθρωπος; Πρόκειται για δαίμονα που έχει παρεισφρήσει στην εκκλησία. Υποκρίνεσαι πίστη στον Θεό, προσποιείσαι ότι είσαι εκλεκτός και θέλεις να ζεις παρασιτικά στον οίκο Του. Δεν ζεις τη ζωή ενός ανθρώπινου όντος, μοιάζεις περισσότερο με κτήνος παρά με άνθρωπο και ανήκεις ξεκάθαρα στους δύσπιστους. Εάν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε ακόμη και αν δεν έχεις κερδίσει ακόμα την αλήθεια και τη ζωή, τουλάχιστον θα μιλάς και θα ενεργείς από την πλευρά του Θεού. Τουλάχιστον, δεν θα στέκεσαι με σταυρωμένα χέρια όταν βλέπεις να διακυβεύονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν έχεις την παρόρμηση να κάνεις τα στραβά μάτια, θα νιώθεις ενοχές, θα νιώθεις άβολα και θα λες στον εαυτό σου: «Δεν μπορώ να κάθομαι εδώ και να μην κάνω τίποτα, πρέπει να υψώσω το ανάστημά μου και να πω κάτι, πρέπει να αναλάβω την ευθύνη, πρέπει να ξεσκεπάσω αυτήν την κακή συμπεριφορά, πρέπει να τη σταματήσω, ώστε να μην παραβλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μην αναστατώνεται η ζωή της εκκλησίας». Εάν η αλήθεια έχει γίνει η ζωή σου, τότε όχι μόνο θα έχεις αυτό το κουράγιο και την αποφασιστικότητα, και θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις πλήρως το θέμα, μα και θα εκπληρώσεις την ευθύνη που θα πρέπει να έχεις για το έργο του Θεού και για τα συμφέροντα του οίκου Του, και έτσι θα εκπληρωθεί το καθήκον σου. Αν μπορούσες να θεωρήσεις το καθήκον σου ως ευθύνη και υποχρέωσή σου, καθώς και ως ανάθεση από τον Θεό, και αισθάνεσαι ότι αυτό είναι απαραίτητο ώστε να αντιμετωπίσεις τον Θεό και τη συνείδησή σου, δεν θα βίωνες, τότε, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Οι πράξεις και η συμπεριφορά σου θα ήταν «ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού» για τα οποία μιλά Αυτός. Θα επιτελούσες την ουσία αυτών των λόγων και θα βίωνες την πραγματικότητά τους. Όταν η αλήθεια γίνεται η ζωή ενός ατόμου, τότε εκείνος είναι σε θέση να βιώσει αυτήν την πραγματικότητα. Μα αν δεν έχεις εισέλθει ακόμα σ’ αυτήν την πραγματικότητα, τότε, όταν αποκαλύπτεις δόλο, απάτη ή μεταμφίεση, ή όταν βλέπεις τις κακές δυνάμεις των αντίχριστων να αναστατώνουν και να διαταράσσουν το έργο του οίκου Θεού, δεν αισθάνεσαι το παραμικρό και δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτα. Ακόμα και όταν αυτά τα πράγματα σου συμβαίνουν κάτω από τη μύτη σου, εξακολουθείς να είσαι σε θέση να γελάς και εξακολουθείς να μπορείς να τρως και να κοιμάσαι με ήσυχη συνείδηση, και δεν αισθάνεσαι την παραμικρή μεταμέλεια. Από αυτές τις δύο ζωές που βιώνετε, ποια επιλέγετε; Δεν είναι αυτονόητο ποια είναι η αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα, η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων, και ποια είναι η μοχθηρή δαιμονική φύση των αρνητικών πραγμάτων; Όταν η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων, τότε αυτό που βιώνουν είναι πολύ άθλιο και θλιβερό. Να μην μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αν και το θέλουν· να μην μπορούν να αγαπήσουν τον Θεό, αν και το επιθυμούν· και να μην έχουν τη δύναμη να δαπανήσουν εαυτόν για τον Θεό, αν και λαχταρούν να το κάνουν —δεν μπορούν να έχουν τον έλεγχο— αυτό είναι το κρίμα και η θλίψη των διεφθαρμένων ανθρώπων. Για να επιλύσει κανείς αυτό το πρόβλημα, πρέπει να αποδεχτεί και να αναζητήσει την αλήθεια· πρέπει να υποδεχτεί την αλήθεια στην καρδιά του για να αποκτήσει μια νέα ζωή. Ό,τι και αν κάνουν ή σκέφτονται από μόνοι τους, όσοι αδυνατούν να αποδεχθούν την αλήθεια αδυνατούν, επίσης, να την κάνουν πράξη. Ακόμα και αν φαινομενικά τα πηγαίνουν καλά, στην πραγματικότητα πρόκειται για θέατρο και απάτη —πρόκειται για υποκρισία. Επομένως, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν θα αποκτήσεις τη ζωή. Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος.

Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή τους. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν πονηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —διαταράσσοντας έτσι το έργο της εκκλησίας και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Τίποτε από αυτά: είναι κυρίως συνέπεια του περιορισμού από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Μία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις είναι η δόλια διάθεση: όταν σου συμβαίνει κάτι, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι τα δικά σου συμφέροντα, το πρώτο που εξετάζεις είναι οι συνέπειες, κατά πόσο θα είναι ωφέλιμο για σένα. Αυτή είναι μια δόλια διάθεση, έτσι δεν είναι; Μια άλλη είναι η εγωιστική και ευτελής διάθεση. Σκέφτεσαι: «Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν είμαι επικεφαλής, οπότε γιατί να με νοιάζει; Δεν έχει σχέση με εμένα. Δεν είναι δική μου ευθύνη». Αυτές τις σκέψεις, αυτά τα λόγια, δεν τα σκέφτεσαι συνειδητά, τα παράγει όμως το υποσυνείδητό σου —το οποίο είναι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα. Διεφθαρμένες διαθέσεις όπως αυτή διέπουν τον τρόπο που σκέφτεσαι, σε δένουν χειροπόδαρα και ελέγχουν τα όσα λες. Μέσα στην καρδιά σου, θέλεις να σηκωθείς και να μιλήσεις, όμως έχεις ενδοιασμούς, και ακόμη και όταν τελικά μιλάς, δεν τα λες ξεκάθαρα και αφήνεις περιθώρια υπαναχώρησης, διαφορετικά υπεκφεύγεις και δεν λες την αλήθεια. Οι διορατικοί άνθρωποι μπορούν να το διαπιστώσουν αυτό. Στην πραγματικότητα, μέσα σου ξέρεις ότι δεν είπες όλα όσα έπρεπε, ότι αυτό που είπες δεν είχε αποτέλεσμα, ότι το έκανες απλώς διεκπεραιωτικά και το πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί. Δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου, κι όμως λες απροκάλυπτα ότι την έχεις εκπληρώσει ή ότι αυτό που συνέβαινε δεν σου ήταν ξεκάθαρο. Είναι αλήθεια αυτό; Αυτό πραγματικά πιστεύεις; Δεν βρίσκεσαι, λοιπόν, εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο της σατανικής σου διάθεσης; Παρόλο που κάποια απ’ όσα λες είναι σε συμφωνία με τα γεγονότα, σε βασικά σημεία και κρίσιμα ζητήματα λες ψέματα και εξαπατάς τους άλλους, το οποίο αποδεικνύει ότι είσαι άνθρωπος που λέει ψέματα και ζει με βάση τη σατανική του διάθεση. Έχεις επεξεργαστεί μες στο μυαλό σου καθετί που λες και σκέφτεσαι, με αποτέλεσμα η κάθε σου λέξη να είναι ψεύτικη, κενή, ένα ψέμα. Για την ακρίβεια, το καθετί που λες είναι αντίθετο με τα γεγονότα, το λες για να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου και να ωφεληθείς, και νιώθεις ότι έχεις πετύχει τους στόχους σου όταν έχεις παραπλανήσει τους άλλους και τους έχεις κάνει να πιστέψουν. Αυτός είναι ο τρόπος που μιλάς και αντιπροσωπεύει τη διάθεσή σου. Είσαι υπό τον πλήρη έλεγχο της σατανικής σου διάθεσης. Δεν ελέγχεις καθόλου όσα λες και κάνεις. Ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να πεις την αλήθεια ούτε αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να κάνεις πράξη την αλήθεια· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Όλα όσα λες, πράττεις και κάνεις πράξη είναι ένα ψέμα, και εσύ είσαι απλώς επιπόλαιος. Η σατανική σου διάθεση σε δεσμεύει και σε ελέγχει απόλυτα. Μπορεί να θες να αποδεχθείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι σου. Όταν σε ελέγχουν οι σατανικές σου διαθέσεις, λες και κάνεις ό,τι σου υπαγορεύει η σατανική σου διάθεση. Δεν είσαι τίποτε άλλο παρά μόνο υποχείριο της διεφθαρμένης σάρκας· έχεις γίνει εργαλείο του Σατανά. Εκ των υστέρων, μετανιώνεις που ακολούθησες για άλλη μια φορά τη διεφθαρμένη σάρκα και αναρωτιέσαι πώς μπόρεσες να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Σκέφτεσαι: «Δεν μπορώ να υπερνικήσω μόνος μου τη σάρκα και πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό. Δεν όρθωσα το ανάστημά μου για να σταματήσω όσους προκαλούσαν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και, τώρα, έχω βαριά τη συνείδησή μου. Αποφάσισα ότι, όταν αυτό συμβεί ξανά, πρέπει να ορθώσω το ανάστημά μου και να κλαδεύσω όσους διαπράττουν αδικήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, ώστε να συμπεριφερθούν φρόνιμα και να σταματήσουν να ενεργούν απερίσκεπτα». Αφού βρίσκεις επιτέλους το κουράγιο να μιλήσεις, τρομάζεις και υποχωρείς μόλις ο άλλος θυμώσει και χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Είσαι σε θέση να αναλάβεις τα ηνία; Σε τι χρησιμεύουν η αποφασιστικότητα και η θέληση; Είναι και οι δύο άχρηστες. Πρέπει να έχετε αντιμετωπίσει συχνά καταστάσεις σαν αυτές: Όταν συναντάτε δυσκολίες, εγκαταλείπετε την προσπάθεια, νιώθετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, θεωρείτε τον εαυτό σας χαμένη υπόθεση, παραδίνεστε στην απόγνωση, αποφασίζετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα για σας και ότι, αυτήν την φορά, έχετε αποκλειστεί εντελώς. Εφόσον παραδέχεσαι ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, γιατί δεν μετανοείς; Έκανες πράξη την αλήθεια; Δεν μπορεί να μην έχεις καταλάβει τίποτα, αφού παρακολουθείς κηρύγματα εδώ και κάμποσα χρόνια. Γιατί δεν κάνεις καθόλου πράξη την αλήθεια; Ποτέ δεν αναζητάς ούτε, βέβαια, κάνεις πράξη την αλήθεια. Απλώς προσεύχεσαι, παίρνεις αποφάσεις, βάζεις στόχους και δίνεις υποσχέσεις συνεχώς μέσα στην καρδιά σου. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Συνεχίζεις να είσαι ανθρωπάρεσκος, δεν είσαι ανοιχτός για τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, αδιαφορείς για τους πονηρούς ανθρώπους όταν τους συναντάς, δεν αντιδράς όταν κάποιος κάνει κάτι κακό ή δημιουργεί αναστάτωση και μένεις αμέτοχος όταν δεν επηρεάζεσαι εσύ προσωπικά. Σκέφτεσαι το εξής: «Δεν μιλώ για τίποτα που δεν με αφορά. Αδιαφορώ για τα πάντα ανεξαιρέτως, εφόσον δεν πλήττονται τα συμφέροντά μου, η ματαιοδοξία μου ή η εικόνα μου. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Δεν πρόκειται να κάνω καμία ανοησία!» Σε ελέγχουν πλήρως και συνεχώς οι διεφθαρμένες σου διαθέσεις: η μοχθηρία σου, η δολιότητά σου, η σκληρότητά σου και η αποστροφή σου προς την αλήθεια. Σου είναι πια πιο ανυπόφορες και από τη χρυσή στέκα που έσφιγγε το κεφάλι^[α] του Βασιλιά Πιθήκου. Είναι τόσο εξαντλητικό, τόσο αβάσταχτο να ζει κανείς υπό τον έλεγχο διεφθαρμένων διαθέσεων! Τι απαντάτε σ’ αυτό: είναι εύκολο να απαλλαχθείτε από τη διαφθορά σας αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια; Μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα αυτό; Σας λέω τα εξής: αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια και είστε μπερδεμένοι ως προς την πίστη σας, αν εδώ και πολλά χρόνια ακούτε τα κηρύγματα χωρίς να κάνετε πράξη την αλήθεια, αν πιστεύετε μέχρι τέλους, αλλά μπορείτε μόνο να λέτε λίγα λόγια και δόγματα για να εξαπατάτε τους άλλους, τότε είστε πέρα για πέρα ένας θρησκευτικός τσαρλατάνος, ένας υποκριτής Φαρισαίος, και έτσι θα έρθει το τέλος σας. Αυτή θα είναι η έκβασή σας. Αν είστε ακόμα χειρότεροι, τότε μπορεί να επέλθει ένα γεγονός που θα σας κάνει να ενδώσετε στον πειρασμό, να εγκαταλείψετε το καθήκον σας και να γίνετε ένας άνθρωπος που προδίδει τον Θεό. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μείνετε πίσω και θα αποκλειστείτε. Έτσι είναι όταν κανείς βρίσκεται πάντα στο χείλος του γκρεμού! Οπότε, αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την άσκηση της αλήθειας.

Υποσημειώσεις:

α. Η χρυσή στέκα του Βασιλιά Πιθήκου είναι ένα σημαντικό αντικείμενο στο κλασικό κινεζικό μυθιστόρημα «Ο Βασιλιάς Πίθηκος: Ένα ταξίδι στη χώρα της μαγείας» (αγγλικός τίτλος: «Journey to the West»). Στο μυθιστόρημα, η χρυσή στέκα έλεγχε τις σκέψεις και ενέργειες του Βασιλιά Πιθήκου: όταν είχε απείθαρχη συμπεριφορά, η στέκα έσφιγγε επώδυνα γύρω από το κεφάλι του.