Το αν κάποιος μπορεί να κερδίσει την αλήθεια μέσω της πίστης του στον Θεό εξαρτάται από το αν μπορεί να αποδεχτεί το κλάδεμα ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του, το αν μπορεί να διαχειρίζεται ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, και το αν μπορεί να υποτάσσεται πάντα στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού; Σημαίνει πως, ό,τι κι αν σου αναθέσει να κάνεις ο οίκος του Θεού ή όπου κι αν σου αναθέσει να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, εσύ θα μπορέσεις να το αποδεχθείς ως κάτι που έρχεται από τον Θεό. Αυτή η αποδοχή είναι η αληθινή πίστη, και είναι μία πτυχή της άσκησης. Πώς, λοιπόν, αποδέχεσαι κάτι που έρχεται από τον Θεό; Λες: «Αυτό το ζήτημα μπορεί να το κανόνισαν άνθρωποι, όμως είναι το καθήκον μου. Ο Θεός δίνει τη συγκατάθεσή Του για όποιο καθήκον κανονίζει η εκκλησία να εκτελέσω. Θα πρέπει να το αποδεχθώ και να υποταχθώ. Επομένως, πώς πρέπει να σταθώ απέναντι στο καθήκον μου;» Άραγε ο Θεός έχει κάποιες απαιτήσεις ως προς τη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου; Ποια αλήθεια απαιτεί να κάνουν πράξη οι άνθρωποι; (Απαιτεί να αφιερώνουν την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές τους στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός τους.) Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, όταν τεμπελιάζεις και δεν θες να εκτελέσεις το καθήκον σου ή όταν έχεις παράπονα, θα πρέπει να αναρωτιέσαι: «Πού έγκειται αυτό το πρόβλημα; Δεν ασκούμαι όπως απαιτεί ο Θεός! Πρέπει να εγκαταλείψω τις ιδέες μου, τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες μου. Πρέπει να αναστρέψω την εσωτερική μου κατάσταση, που είναι λανθασμένη». Όλα αυτά πρέπει να μπορείς να τα εγκαταλείψεις. Κάποιες φορές, όμως, υπάρχουν πράγματα που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να τα εγκαταλείψουν. Δηλαδή; Ποια είναι αυτά; Για παράδειγμα, κάποιοι ζηλεύουν συνεχώς γιατί τάχα τα καθήκοντα των άλλων είναι πιο εντυπωσιακά, και τους δίνουν την ευκαιρία να αλληλεπιδρούν με πολύ κόσμο. Θεωρούν πάντα το δικό τους καθήκον ασήμαντο, και πιστεύουν ότι συναντούν πάρα πολύ λίγο κόσμο ενώ το εκτελούν, κι αυτό τους είναι δυσάρεστο. Επιπλέον, επειδή η ευθύνη του καθήκοντός τους είναι μικρή και διαχειρίζονται λίγους ανθρώπους, νομίζουν ότι δεν έχουν θέση. Τι είδους σκέψεις είναι αυτές; Από πού πηγάζουν αυτές οι ιδέες; (Από διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά, όλες προέρχονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Και τι δημιουργούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις; Δημιουργούν προσωπικά σχέδια, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Και πώς θα πρέπει να απαλλάσσεται κανείς από αυτά; Πρώτα, πρέπει να τα εγκαταλείψεις, και έπειτα, ερευνώντας σε βάθος, να συνειδητοποιήσεις μέσα σου ότι συνεχίζεις να επιζητάς τη θέση, αντί να εκπληρώνεις ειλικρινά το καθήκον σου ώστε να ικανοποιήσεις τον Θεό· έχεις ακόμα φιλοδοξίες και επιθυμίες, λαχταράς τα οφέλη που δίνει η θέση, έχεις υπερβολικές απαιτήσεις και δεν έχεις υποταχθεί στον Θεό. Πρέπει, λοιπόν, να εμφανιστείς ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, λέγοντας: «Θεέ μου, η κατάστασή μου δεν είναι σωστή. Σε παρακαλώ να με πειθαρχήσεις και να με παιδεύσεις, να ρίξεις πάνω μου την κρίση και την παίδευσή Σου, για να αποκτήσω αυτογνωσία και να μετανοήσω». Αν έχεις καρδιά που μετανοεί, τότε, όταν εμφανιστείς ενώπιόν Του και Του ζητήσεις να σε επιπλήξει και να σε πειθαρχήσει, Εκείνος θα ανταποκριθεί ανάλογα με το ανάστημά σου. Μπορεί να σε πειθαρχήσει, μπορεί και να σε καθοδηγήσει σιγά-σιγά. Αν σε πειθαρχήσει, αυτό θα συμβεί επειδή έχεις κάποιο ανάστημα. Μπορεί όμως και να μην το κάνει, επειδή είσαι αδύναμος· σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να σε στηρίξει και να σε καθοδηγήσει σιγά-σιγά, ώστε να μπορέσεις να υποτάσσεσαι καθώς θα εκτελείς το καθήκον σου. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να το κάνει αυτό ο Θεός; Ο Θεός θα σε κρίνει, θα σε παιδεύσει και θα σε καθάρει μόνο αν έχεις μια καρδιά που μετανοεί, που υποτάσσεται σ’ Αυτόν και συνεργάζεται μαζί Του, μια καρδιά που λαχταράει την αλήθεια. Αν δεν έχεις την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για κάτι τέτοιο και δεν προσεύχεσαι, αλλά αντίθετα ακολουθείς τη σάρκα και δεν εγκαταλείπεις τα σχέδια, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, τότε υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί ο Θεός μαζί σου; Όχι, δεν πρόκειται να εργαστεί πάνω σου. Αντίθετα, θα κρυφτεί από σένα και θα σου αποστρέψει το πρόσωπό Του. Στις συναθροίσεις, όλοι οι άλλοι θα νιώθουν αναζωογονημένοι από τα κηρύγματα, εσύ όμως θα νυστάζεις και δεν θα βρίσκεις τρόπο να ζωντανέψεις. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν θα μπορείς να απορροφήσεις τίποτα από το κήρυγμα, και αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται επ’ αόριστον, ακόμα και για ένα ή δύο χρόνια, ή και για τρία με πέντε χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός ήδη σε αποστρέφεται και σε έχει απορρίψει, σου έχει κρύψει το πρόσωπό Του, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Κάποιοι θα πουν: «Γιατί είναι επικίνδυνο αυτό; Εκτελώ το καθήκον μου. Δεν έχω εγκαταλείψει τον Θεό. Ακόμα διαβάζω τον λόγο Του, ακούω ύμνους και έχω πνευματική ζωή. Είμαι ακόμα μέλος του οίκου Του». Αυτές όμως είναι απλώς εξωτερικές πτυχές, από τις οποίες δεν κρίνεται τίποτα. Αντίθετα μ’ αυτές, τι είναι αυτό που έχει αποφασιστική επίδραση; Το αν ο Θεός σε προσέχει και σε καθοδηγεί· αν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάνω σου και σε πειθαρχεί. Αυτό είναι το ζητούμενο. Και από τι εξαρτάται η καθοδήγηση του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος; (Εξαρτώνται από τις καρδιές των ανθρώπων.) Πολύ σωστά. Εξαρτώνται από τη στάση που κρατούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, από τις καρδιές τους, τις λαχτάρες και τους πόθους τους, και από το τι αναζητούν. Εξαρτώνται από το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι. Αυτές είναι οι πιο κρίσιμες πτυχές, και ο Θεός με βάση αυτές μεταχειρίζεται τους ανθρώπους.

Το πιο επείγον ζήτημα που πρέπει να λυθεί τώρα είναι το πώς πρέπει να στέκεται κανείς απέναντι στο καθήκον του. Είναι επείγον επειδή αυτό που αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο αν η πίστη ενός ανθρώπου είναι αληθινή ή ψεύτικη, αν αγαπάει ή δεν αγαπάει την αλήθεια, αν διαλέγει το σωστό ή το λάθος μονοπάτι, και αν διαθέτει ή δεν διαθέτει συνείδηση και λογική είναι το πώς εκτελεί το καθήκον του. Όλα αυτά αποκαλύπτονται όταν εκτελεί κάποιος το καθήκον του. Για να προσεγγίσεις το πώς να αντιμετωπίσεις το καθήκον σου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τι σημαίνει καθήκον, κι ακόμα πώς να το εκτελείς σωστά και τι να κάνεις όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στην εκτέλεση· να κατανοήσεις ποιες αρχές πρέπει να τηρείς και να κάνεις πράξη, και σύμφωνα με ποιες αλήθειες θα το κάνεις αυτό. Πρέπει να κατανοήσεις τι πρέπει να κάνεις όταν παρανοείς τον Θεό και όταν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τα σχέδιά σου. Επιπλέον, καθώς θα εκτελείς τα καθήκοντά σου, πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά τις λάθος σκέψεις και απόψεις που έχεις μέσα σου, οι οποίες ανήκουν στον Σατανά, και επηρεάζουν και εμποδίζουν την εκπλήρωση του καθήκοντός σου· αυτές μπορούν να σε κάνουν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Τον προδώσεις ενώ κάνεις το καθήκον σου ή ακόμα και να αποτύχεις στο έργο που σου εμπιστεύτηκε Εκείνος. Πρέπει να τα γνωρίζεις όλα αυτά. Είναι σημαντικό το καθήκον για έναν άνθρωπο; Ναι, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Θα πρέπει τώρα να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αυτό το όραμα: το να εκτελείς το καθήκον σου έχει τεράστια σημασία για την πίστη σου στον Θεό. Η πιο καθοριστική πτυχή της πίστης στον Θεό αυτήν τη στιγμή είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν υπάρχει πραγματικότητα αν δεν εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Εκτελώντας κανείς το καθήκον του, μπορεί να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και, σιγά-σιγά, να διαμορφώσει μια κανονική σχέση μαζί Του. Με τον ίδιο τρόπο, μπορεί κάποιος σιγά-σιγά να εντοπίσει τα προβλήματά του, και να καταφέρει να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεση και ουσία του. Ταυτόχρονα, κάνοντας αυτοκριτική, μπορεί να ανακαλύψει σταδιακά ακόμα και τι απαιτεί από αυτόν ο Θεός. Καταλαβαίνεις τώρα τι ακριβώς πιστεύεις όταν πιστεύεις στον Θεό; Ουσιαστικά, πιστεύεις στην αλήθεια και αποκτάς την αλήθεια. Εκτελώντας το καθήκον σου, μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Η αλήθεια και ζωή δεν αποκτιέται αν δεν εκτελέσεις το καθήκον σου. Μπορεί να υπάρξει πραγματικότητα αν κάποιος πιστεύει στον Θεό χωρίς να εκτελεί το καθήκον του; (Όχι.) Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικότητα. Αν, λοιπόν, δεν εκτελείς σωστά το καθήκον σου, δεν μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια. Όταν αποκλειστείς, θα φανεί ότι δεν κατάφερες να πιστέψεις στον Θεό. Ακόμα κι αν λες ότι πιστεύεις σ’ Αυτόν, η πίστη σου ήδη έχει χάσει το νόημά της. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβεις πολύ καλά.

Οι αρχές που πρέπει να κατανοήσεις και οι αλήθειες που πρέπει να κάνεις πράξη είναι οι ίδιες, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς. Είτε σου ζητηθεί να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, είτε μαγειρεύεις γεύματα ως οικοδεσπότης, είτε σου ζητηθεί να φροντίσεις κάποιες εξωτερικές υποθέσεις ή να κάνεις κάποια σωματική εργασία, κατά την εκτέλεση αυτών των διαφορετικών καθηκόντων θα πρέπει να τηρούνται οι ίδιες αλήθεια-αρχές, από την άποψη ότι πρέπει να βασίζονται στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη απ’ αυτές τις αρχές; Το να αφιερώνει κανείς την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές του στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός του, και να εκτελεί αυτό το καθήκον σύμφωνα με το πρότυπο που απαιτείται. Για να εκτελέσεις, όμως, το καθήκον σου σωστά και σύμφωνα με το πρότυπο, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις τι είναι το καθήκον. Αλήθεια, τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι καριέρα σου το καθήκον; (Όχι.) Θα ήταν άραγε σωστό να μεταχειριστείς το καθήκον σαν να ήταν η καριέρα σου και να είσαι διατεθειμένος να αφοσιωθείς πλήρως για να το κάνεις καλά, προκειμένου να δουν όλοι πόσο επιτυχημένος και διακεκριμένος είσαι, νομίζοντας ότι έτσι αποκτά η ζωή σου νόημα; (Όχι.) Πού σκοντάφτει αυτή η προσέγγιση; Σκοντάφτει στο ότι βλέπεις την αποστολή από τον Θεό σαν να ήταν δικό σου εγχείρημα. Στους ανθρώπους μπορεί αυτό να φαίνεται εντάξει, για τον Θεό όμως σημαίνει ότι περπατάς στο λάθος μονοπάτι, παραβιάζοντας τις αλήθεια-αρχές, και αυτό Εκείνος το καταδικάζει. Για να συμβαδίζεις με τις προθέσεις του Θεού, το καθήκον σου πρέπει να το εκτελείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Είναι αμαρτία να αντιτίθεσαι στις αλήθεια-αρχές και να ενεργείς σύμφωνα με τις ανθρώπινες τάσεις. Κάτι τέτοιο είναι ενάντια στον Θεό και απαιτεί τιμωρία. Τέτοια μοίρα περιμένει τους ανόητους και τους αδαείς που δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να γνωρίζουν ξεκάθαρα τι απαιτεί από τους ανθρώπους. Αυτό το όραμα πρέπει να τους γίνει σαφές. Πρώτα, ας συζητήσουμε τι είναι το καθήκον. Το καθήκον δεν είναι επιχείρησή σου, δεν είναι η δική σου καριέρα ή το δικό σου έργο· είναι το έργο του Θεού. Το έργο του Θεού απαιτεί τη συνεργασία σου, η οποία αποτελεί έναυσμα για το καθήκον σου. Το καθήκον του ανθρώπου είναι το μέρος του έργου του Θεού στο οποίο πρέπει να συνεργαστεί. Το καθήκον αποτελεί μέρος του έργου του Θεού —δεν είναι η καριέρα σου, δεν είναι οι οικογενειακές ούτε οι προσωπικές σου υποθέσεις στη ζωή. Είτε το καθήκον σου αφορά την αντιμετώπιση εξωτερικών είτε εσωτερικών υποθέσεων, είτε αφορά πνευματικό είτε σωματικό μόχθο, πρόκειται για το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις, πρόκειται για το έργο της εκκλησίας, αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και είναι η αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Δεν είναι προσωπική σου υπόθεση. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις το καθήκον σου; Τουλάχιστον, δεν πρέπει να το εκτελείς όπως θες, δεν πρέπει να ενεργείς απρόσεκτα. Αν, για παράδειγμα, έχεις αναλάβει να μαγειρέψεις για τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αυτό είναι το καθήκον σου. Πώς πρέπει να μεταχειριστείς αυτήν την εργασία; (Θα πρέπει να αναζητήσω τις αλήθεια-αρχές.) Και πώς αναζητά κανείς τις αλήθεια-αρχές; Αυτό το θέμα αφορά την πραγματικότητα και την αλήθεια. Πρέπει να σκεφτείς πώς θα κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς θα εκτελέσεις σωστά αυτό το καθήκον και ποιες πτυχές της αλήθειας σχετίζονται μ’ αυτό. Το πρώτο βήμα είναι να γνωρίζεις το εξής: «Δεν μαγειρεύω για τον εαυτό μου. Αυτό που κάνω είναι το καθήκον μου». Η πτυχή που αναφέρεται εδώ είναι όραμα. Και ποιο είναι το δεύτερο βήμα; (Πρέπει να σκεφτώ πώς να φτιάξω καλά το γεύμα.) Ποιο είναι το κριτήριο για να μαγειρέψει κανείς καλά; (Πρέπει να αναζητήσω τις απαιτήσεις του Θεού.) Πολύ σωστά. Μόνο οι απαιτήσεις του Θεού είναι η αλήθεια, το πρότυπο και η αρχή. Το να μαγειρεύει κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είναι μία πτυχή της αλήθειας. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να λάβεις υπόψη σου αυτήν την πτυχή της αλήθειας, κι έπειτα να αναλογιστείς τα εξής: «Ο Θεός μού ανέθεσε να εκτελέσω αυτό το καθήκον. Ποιο είναι το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός;» Αυτή η θεμελίωση είναι κάτι το απαιτούμενο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μαγειρέψεις για να φτάσεις το πρότυπο που θέτει ο Θεός; Το φαγητό που θα μαγειρέψεις θα πρέπει να είναι υγιεινό, νόστιμο, καθαρό, αλλά και να μη βλάπτει το σώμα· αυτά είναι όλα τα στοιχεία. Εφόσον μαγειρέψεις σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το φαγητό σου θα πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αναζήτησες τις αρχές που διέπουν αυτό το καθήκον και δεν ξεπέρασες τα όρια που έθεσε ο Θεός. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να μαγειρέψεις. Έκανες λοιπόν το καθήκον σου σωστά και ικανοποιητικά.

Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, πρέπει να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, να κατανοείς τις προθέσεις του Θεού, να γνωρίζεις ποιες είναι οι απαιτήσεις Του σε σχέση με το συγκεκριμένο καθήκον και να κατανοείς τι πρέπει να πετύχεις μέσω αυτού. Μόνο έτσι μπορείς να εκτελέσεις το έργο σου σύμφωνα με τις αρχές. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να ακολουθείς τις προσωπικές σου προτιμήσεις με το να κάνεις ό,τι θες, ό,τι σε ευχαριστεί ή ό,τι θα βελτίωνε την εικόνα σου. Αυτό σημαίνει να ενεργεί κανείς κατά βούληση. Δεν είναι λάθος να εκτελείς το καθήκον σου με βάση τις προσωπικές σου προτιμήσεις, νομίζοντας ότι αυτό απαιτεί ο Θεός και ότι αυτό θα Τον ευχαριστήσει, και να επιβάλλεις βίαια στον Θεό τις προτιμήσεις σου ή να τις κάνεις πράξη σαν να ήταν η αλήθεια, να τις τηρείς σαν να ήταν οι αλήθεια-αρχές; Έτσι δεν εκτελείς το καθήκον σου, και αν το εκτελείς έτσι, δεν θα το μνημονεύσει ο Θεός. Ορισμένοι δεν κατανοούν την αλήθεια, και δεν ξέρουν τι σημαίνει να εκπληρώνουν καλά τα καθήκοντά τους. Από τη στιγμή που έχουν αφιερώσει την προσπάθειά τους και την καρδιά τους, έχουν επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα τους και έχουν υποφέρει, γιατί δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σε ικανοποιητικό βαθμό; Γιατί ο Θεός είναι πάντα δυσαρεστημένος; Πού έχουν σφάλει αυτοί οι άνθρωποι; Το σφάλμα τους ήταν ότι δεν αναζήτησαν τις απαιτήσεις του Θεού και, αντ’ αυτού, ενήργησαν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες —αυτός είναι ο λόγος· αντιμετώπισαν τις δικές τους επιθυμίες, προτιμήσεις και εγωιστικά κίνητρα ως την αλήθεια, και τις αντιμετώπισαν σαν να ήταν αυτό που αγαπούσε ο Θεός, σαν να ήταν τα πρότυπα και οι απαιτήσεις Του. Θεώρησαν ως την αλήθεια αυτά που πίστευαν ότι ήταν σωστά, καλά και όμορφα· αυτό είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν κάποιες φορές ότι κάτι είναι σωστό και ότι συνάδει με την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Όσο περισσότερο θεωρούν κάτι σωστό, τόσο πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι και τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να δουν κατά πόσο αυτό που σκέφτονται πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν είναι ακριβώς αντίθετο με τις απαιτήσεις και τα λόγια Του, τότε είναι απαράδεκτο να νομίζεις ότι είναι σωστό· δεν πρόκειται παρά για ανθρώπινη σκέψη, και δεν συνάδει με την αλήθεια, άσχετα από το πόσο σωστή νομίζεις ότι είναι. Το αν κάτι είναι σωστό ή λάθος πρέπει να κρίνεται από τα λόγια του Θεού. Άσχετα από το πόσο σωστό νομίζεις ότι είναι κάτι, αν δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού, είναι λάθος και πρέπει να το απορρίπτεις. Είναι αποδεκτό μόνο όταν συνάδει με την αλήθεια, και μόνο τηρώντας τις αλήθεια-αρχές με αυτόν τον τρόπο μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σύμφωνα με το πρότυπο. Τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι μια αποστολή που εμπιστεύτηκε ο Θεός στους ανθρώπους, είναι μέρος του έργου του οίκου του Θεού, καθώς και ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να φέρει κάθε ένας που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι το καθήκον η καριέρα σου; Είναι προσωπική οικογενειακή υπόθεση; Ισχύει ότι από τη στιγμή που σου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, το καθήκον αυτό γίνεται προσωπική σου υπόθεση; Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πώς οφείλεις, λοιπόν, να εκπληρώνεις το καθήκον σου; Ενεργώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις, τα λόγια και τα πρότυπα του Θεού, και βασίζοντας τη συμπεριφορά σου στις αλήθεια-αρχές και όχι στις ανθρώπινες υποκειμενικές επιθυμίες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Από τη στιγμή που μου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, δεν είναι δική μου υπόθεση; Το καθήκον μου είναι ευθύνη μου· δεν είναι δική μου υπόθεση αυτό που μου ανατέθηκε; Αν αντιμετωπίσω το καθήκον μου ως δική μου υπόθεση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνω σωστά; Θα το έκανα καλά αν δεν το αντιμετώπιζα ως δική μου υπόθεση;» Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; Είναι λάθος, είναι αντίθετα με την αλήθεια. Το καθήκον δεν είναι δική σου προσωπική υπόθεση, είναι υπόθεση του Θεού, είναι μέρος του έργου του Θεού, και πρέπει να κάνεις αυτό που ζητάει ο Θεός· μόνο αν εκτελείς το καθήκον σου με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό θα πληροίς τις προϋποθέσεις. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και σύμφωνα με τις δικές σου ροπές, τότε ποτέ δεν θα ανταποκριθείς στα πρότυπα. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου όπως επιθυμείς, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση του καθήκοντός σου, διότι αυτό που κάνεις δεν εμπίπτει στο πεδίο της διαχείρισης του Θεού, δεν είναι έργο του οίκου του Θεού· αντίθετα, διευθύνεις τη δική σου επιχείρηση, εκτελείς τις δικές σου εργασίες, κι έτσι αυτό δεν μνημονεύεται από τον Θεό. Σας είναι πλέον ξεκάθαρη η έννοια του καθήκοντος; Ποια είναι η πιο βασική, η πιο θεμελιώδης αλήθεια που θα πρέπει να κάνετε πράξη εκτελώντας το καθήκον σας; Να αφιερώνετε την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές σας στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων σας. Γιατί άραγε τόσοι άνθρωποι, καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους, συνεχίζουν να κάνουν κάθε λογής κακές πράξεις, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας το έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα στο τέλος να αποκλείονται; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό. Προσπαθούν συνέχεια να κάνουν παζάρια μαζί Του και δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Όση από τη διαφθορά τους κι αν αποκαλύψουν ή όσο κακό κι αν κάνουν, δεν αναζητούν ποτέ τη λύση στην αλήθεια. Δεν μετανοούν πραγματικά ακόμη κι αφού κλαδευτούν πολλές φορές· αντίθετα, συνεχίζουν να διαπράττουν αδικίες χωρίς ενδοιασμούς και να κάνουν κάθε είδους κακές πράξεις, κι έτσι εκθέτουν στο έπακρο την κακή τους ουσία. Ο εκλεκτός λαός Θεού καταλαβαίνει καθαρά τι συμβαίνει, κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Είναι πραγματικά ανυπόφορο να βλέπεις πώς εκτελούν αυτοί οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους. Δεν είναι απλώς κάτω του μετρίου, αλλά εντελώς ανεπαρκείς. Δεν είναι ικανοί ούτε ένα πιάτο να πλύνουν χωρίς να το σπάσουν. Η δουλειά τους είναι περισσότερο επιβλαβής παρά ωφέλιμη. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν μπορούν να την αποδεχθούν, και δεν μετανοούν ακόμα κι αφού κλαδευτούν. Αν συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι, τότε θα κλείνουν το μονοπάτι σαν ένα εμπόδιο που κωλύει και διαταράσσει όλο το έργο της εκκλησίας. Πείτε Μου, δεν θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να αντικατασταθούν, να αποκλειστούν; (Ναι, έτσι είναι.) Έστω και λίγη συνείδηση και λογική να έχει κανείς, μπορεί να σταθεί σωστά στις εργασίες του, να φέρει σωστά σε πέρας τις υποθέσεις του, και να κάνει αυτοκριτική καθώς εκτελεί τα καθήκοντά του. Μόλις συνειδητοποιήσει τα λάθη του και εντοπίσει τα προβλήματά του, θα μπορέσει σύντομα να τα διορθώσει. Αφού βιώσει αυτήν την κατάσταση για τρία με πέντε χρόνια, θα συμβούν και οι αλλαγές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει δημιουργήσει τα θεμέλια και θα είναι σχετικά ασφαλής· κάποιος που ενεργεί έτσι, αν βέβαια δεν του συμβεί κάτι εντελώς απρόοπτο, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποκλειστεί. Όσοι όμως πιστεύουν στον Θεό για χρόνια χωρίς να αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο είναι αδύνατο να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, και μπορεί να κάνουν ακόμα και πράξεις που διαταράσσουν και αναστατώνουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι φυσικό να αποκλειστούν, γιατί θα τους ήταν προτιμότερο να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Μπορεί να πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν διαφέρουν και πολύ από τους άπιστους. Είναι όλοι τους δύσπιστοι.

Τα πολλά προσωπικά σχέδια είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εκτέλεση του καθήκοντος. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για να το εκτελέσει κανείς σωστά; Είναι να εγκαταλείψει τα διάφορα σχέδιά του. Για παράδειγμα, όταν έχει συμβεί κάτι που σε τάραξε πραγματικά, αλλά έχεις κι ένα καθήκον να εκτελέσεις, πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Αυτή η στιγμή είναι κρίσιμη και πολύ σημαντική. Ακόμα κι αν είσαι ταραγμένος και συναισθηματικά φορτισμένος ή αντιμετωπίζεις προσωπικά προβλήματα, πρέπει να μπορείς να τα παραμερίσεις όλα αυτά και να εκτελέσεις πρώτα καλά το καθήκον σου. Μόνο τότε θα πρέπει πια να σκεφτείς τα προσωπικά σου προβλήματα, αφού δηλαδή βρεθείς σε συνθήκες όπου αυτά δεν θα επηρεάζουν το καθήκον σου. Τι δείχνεις όταν δίνεις σταθερά προτεραιότητα στο καθήκον; Δείχνεις σεβασμό στο καθήκον και είσαι πιστός στον Θεό. Τι σημαίνει να εγκαταλείπεις και να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα; Σημαίνει να εγκαταλείπεις τα σχέδια και τις επιθυμίες σου, τα συναισθήματα και τα προσωπικά σου ζητήματα, να κάνεις το καθήκον σου χωρίς να εξαναγκάζεσαι, και να ολοκληρώνεις την αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός. Ορισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν εκτελέσει ακόμα κάποιο καθήκον, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν μου έχει δώσει κάποιο καθήκον να εκτελέσω, αλλά η καρδιά μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Γιατί δεν το βλέπει αυτό ποτέ ο Θεός;» Όταν όμως στη συνέχεια η εκκλησία κανονίσει να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, εκείνοι θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι τους αρέσει. Κάποιοι δεν μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του επικεφαλή ή του εργάτη, ή να διαδώσουν το ευαγγέλιο, ενώ δεν έχουν και άλλες πιο ειδικές δεξιότητες. Κανονίζεται, λοιπόν, από την εκκλησία να εκτελούν καθήκοντα οικοδεσπότη, κι εκείνοι σκέφτονται: «Φυσικά και έχω την ικανότητα να αναλάβω τέτοια καθήκοντα, αλλά με τέτοιο επίπεδο και τέτοια χαρίσματα που έχω, μήπως η εκκλησία με υποτιμά που μου αναθέτει κάτι τέτοιο; Μήπως τα προσόντα μου ξεπερνούν κατά πολύ αυτό το καθήκον;» Εκ πρώτης όψεως, αποδέχονται τις ρυθμίσεις της εκκλησίας, όμως τα συναισθήματά τους αντιστέκονται και τους εμποδίζουν να εργαστούν σκληρά για τα καθήκοντά τους. Εκτελούν μόνο λίγα από αυτά όταν είναι καλοδιάθετοι, ενώ όταν είναι κακοδιάθετοι δεν τα εκτελούν, αγνοώντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Γιατί άραγε εμφανίζουν αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις αντιδράσεις; Αυτήν τη στάση πρέπει να τηρεί κανείς απέναντι στο καθήκον του; Αυτοί οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με τα καθήκοντά τους. Από πού πηγάζει αυτή η δυσαρέσκεια; (Από το γεγονός ότι το καθήκον που τους ανέθεσαν δεν ικανοποιεί τις σαρκικές τους προτιμήσεις.) Και αν τις ικανοποιούσε, θα ήταν και χαρούμενοι; Όχι απαραίτητα. Μπορεί να μη χαίρονταν ακόμα κι αν ήταν ικανοποιημένοι, επειδή μέσα τους δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένοι. Έτσι μεταχειρίζονται τα καθήκοντά τους όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να εκτελούν καθήκοντα που θεωρούνται αξιοπρεπή και ευνοούν την εικόνα τους, ενώ επίσης θέλουν καθήκοντα που να είναι εύκολα και δεν τους καταπονούν σωματικά. Δεν θέλουν να υποφέρουν απ’ τον άνεμο και τον ήλιο ή να αντέξουν την οποιαδήποτε ταλαιπωρία στα καθήκοντά τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν και να διατηρήσουν τη δυνατότητα να κατανοούν την αλήθεια, και να παίρνουν τη χάρη και την ευλογία του Θεού μέσα από τα καθήκοντά τους. Με άλλα λόγια, τα θέλουν όλα. Στο τέλος, θέλουν ακόμα και να τους πει ο Θεός ότι εκτέλεσαν καλά τα καθήκοντά τους. Μα, δεν τρέφουν ευσεβείς πόθους; Αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τους ευσεβείς πόθους, δεν θα μπορέσεις να κάνεις καλά και το καθήκον σου. Παλιότερα, δήλωνα απλώς ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· τώρα όμως, για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, λέω ότι είναι υπερβολικά άπληστοι και επαναστατικοί, δεν είναι καθόλου αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, και δεν υποτάσσονται αληθινά στην αποστολή από τον Θεό. Πώς, λοιπόν, πρέπει να κάνεις πράξη την εγκατάλειψη των σχεδίων σου; Από τη μία, πρέπει να δείξεις αυτοσυγκράτηση και να επαναστατήσεις εναντίον τους. Από την άλλη, πρέπει να προσευχηθείς και να εκδηλώσεις την επιθυμία να υποταχθείς. Πρέπει να πεις: «Θεέ μου, ενορχήστρωσες και κανόνισες αυτό το καθήκον για μένα. Παρότι η σάρκα μου έχει διαλέξει, και δεν θέλω να εκτελέσω αυτό το καθήκον, εγώ, με τη θέλησή μου, επιθυμώ να υποταχθώ σ’ Εσένα. Απλώς είμαι υπερβολικά διεφθαρμένος και επαναστατικός, και η ανθρώπινη φύση μου δεν είναι καλής ποιότητας. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με!» Κάτι τέτοιο δεν θα σου επέτρεπε να εκτελέσεις το καθήκον σου πιο αγνά; Όταν κάποιος εμμένει στις προσωπικές του επιθυμίες και αρνείται να τις εγκαταλείψει, και όταν δεν θέλει να κάνει το δικό του καθήκον επειδή κοιτάζει συνέχεια τη δόξα όσων έχουν επιλεγεί για να είναι επικεφαλής και το ότι αυτοί που έχουν επιλεγεί να διαδώσουν το ευαγγέλιο συναντούν πολύ κόσμο και κερδίζουν γνώσεις και εμπειρίες, είναι αυτό στάση υποταγής; Δείχνει αυτή η στάση αποδοχή των ενορχηστρώσεων και των ρυθμίσεων του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός σού λέει να πας δεξιά κι εσύ πας αριστερά, και μετά παραπονιέσαι για τον Θεό και Τον παρανοείς επειδή δεν σου επέτρεψε να πας αριστερά. Αφού συνέχεια παλεύεις ενάντια στον Θεό, θα συνεχίσει να εργάζεται πάνω σου το Άγιο Πνεύμα; Δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση. Ποιες καταστάσεις και εκδηλώσεις εμφανίζονται σε κάποιον όταν το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται πάνω του; Αυτός ο άνθρωπος δεν θα κατανοεί τον λόγο του Θεού όταν τον διαβάζει. Όταν ακούει τη συναναστροφή και τα κηρύγματα, δεν θα καταλαβαίνει τίποτα και θα τον παίρνει ο ύπνος. Δεν θα μπορεί να διακρίνει τίποτα απ’ όσα του συμβαίνουν. Πάντα θα κάνει εικασίες και θα έχει αμφιβολίες, λέγοντας: «Οι άλλοι κατανοούν τόσο καλά τον λόγο του Θεού· εγώ γιατί δεν διαφωτίζομαι καθόλου όταν τον διαβάζω; Οι άλλοι έχουν πάντα τόσο αγνή και απελευθερωμένη κατάσταση· εγώ γιατί νιώθω πάντα τόσο ανήσυχος, φορτισμένος και νευρικός; Όλα τους πάνε τόσο στρωτά. Έχουν την καθοδήγηση του Θεού. Εγώ γιατί δεν την έχω;» Δεν καταλαβαίνει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Η στάση του δεν δείχνει υποταγή στον Θεό. Απαιτεί συνεχώς από τον Θεό να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του πριν ακόμα προσπαθήσει σκληρά για το καθήκον του. Αν δεν γίνει αυτό που θέλει, δείχνει αρνητισμό, αντιστέκεται, και δεν εκτελεί το καθήκον του. Θα εργαζόταν ο Θεός πάνω σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο; Έναν άνθρωπο που δεν έχει αληθινή πίστη, και είναι γεμάτος παρακοή και αντίσταση; Μόνο να τον παραμερίσει θα μπορούσε.

Πώς θα πρέπει να στέκεται κανείς απέναντι στα καθήκοντά του; Θα πρέπει να υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, και να εγκαταλείπει όλα τα προσωπικά του σχέδια. Και τι σχέδια έχουν οι άνθρωποι; (Έχουν τις προθέσεις, τα σχέδια, και τις σαρκικές προτιμήσεις τους.) Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι σου αρέσει να φιλοξενείσαι σε μια συγκεκριμένη οικογένεια. Μαγειρεύουν υπέροχα, και έχουν όμορφο σπίτι με κλιματισμό και θέρμανση. Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Αχ, και να ζούσα εκεί!» Και έπειτα προσεύχεσαι: «Θεέ μου, θα με άφηνες να ζήσω μ’ αυτούς τους οικοδεσπότες; Ξέρω ότι λαχταρώ τις ανέσεις, αλλά δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια σ’ αυτήν την επιθυμία. Δείξε κατανόηση για το μικρό μου ανάστημα και κάνε να πάω εκεί! Υπόσχομαι να εργάζομαι σκληρά για το καθήκον μου, να είμαι αφοσιωμένος, να μη σε προδώσω και να μη σε στενοχωρήσω». Προσεύχεσαι έτσι για κάνα-δύο βδομάδες, έπειτα σου κανονίζουν να πας σε ένα μέρος με άθλιες συνθήκες, και τότε αναστατώνεσαι. Μέσα σου, παραπονιέσαι: «Υποτίθεται ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς μας, δεν είναι έτσι; Ε, λοιπόν, δεν έχει ιδέα τι υπάρχει στη δική μου. Εγώ ζήτησα κάτι όμορφο κι Εκείνος μου έδωσε κάτι σάπιο, λες και μου εναντιώνεται επίτηδες». Έπειτα γεννιέται μέσα σου η αντίσταση, και λες: «Θεέ μου, αν δεν με ικανοποιήσεις Εσύ, δεν θα σε ικανοποιήσω ούτε κι εγώ. Δεν θα εργαστώ σκληρά για το καθήκον μου. Και θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο μέχρι να γίνει το δικό μου». Πιστεύεις στον Θεό αν τα λες αυτά; Εκτελείς το καθήκον σου; Κάθε άλλο, επαναστατείς εναντίον Του και έχεις αδιάλλακτη διάθεση. Λες: «Αν ο Θεός δεν με ικανοποιήσει, δεν θα Τον ικανοποιήσω ούτε κι εγώ. Με αυτήν τη στάση θα εκτελώ το καθήκον μου. Αν είναι να κάνω το καθήκον μου, θα πρέπει κι Εκείνος να μου δώσει κάποια απόλαυση. Γιατί οι άλλοι να μένουν σε όμορφα σπίτια, κι εγώ όχι; Γιατί οι άλλοι να εκτελούν τα καθήκοντά τους σε ωραίο περιβάλλον, κι εγώ να εκτελώ τα δικά μου κάπου άσχημα; Γιατί, παρ’ όλο που εκτελώ το καθήκον μου, ο Θεός δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις μου;» Τέτοιες αιτιολογήσεις επαναλαμβάνεις συνέχεια στον εαυτό σου. Δείχνει αυτή σου η στάση υποταγή στον Θεό; Εκτελείς το καθήκον σου με συνείδηση και λογική; Έχω ξαναπεί στο παρελθόν τα εξής: «Απαγορεύεται αυστηρά να ανταγωνίζεσαι τον Θεό». Με αυτά που κάνεις, Τον ανταγωνίζεσαι. Και όταν το κάνεις αυτό, τι στάση θα κρατήσει Εκείνος απέναντί σου; (Δεν θα εργαστεί πάνω μου. Θα με παραμερίσει.) Σωστά, θα σε παραμερίσει και θα σε αγνοήσει. Μήπως θα σε πάρει στα σοβαρά; Όχι. Αν το κακό που έκανες είναι μικρής σημασίας και όχι κάτι σοβαρό, θα σε κρατήσει και θα σου ζητήσει να μείνεις στη δούλεψή Του για λίγο ακόμα. Αν όμως έχεις διαπράξει πάρα πολλές κακές πράξεις, κι έχεις διαταράξει και αναστατώσει σοβαρά το έργο της εκκλησίας, τότε θα σε αποπέμψει. Σε περίπτωση που σε κρατήσει στη δούλεψή Του, αν κάποια στιγμή μετανοήσεις, ο Θεός θα σε διαφωτίσει. Αν δεν μετανοήσεις ποτέ και συνεχίσεις να ανταγωνίζεσαι τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι είσαι πάρα πολύ μοχθηρός και πεισματάρης· και ποιος θα χάσει στο τέλος; Εσύ. Πρέπει να το δεις καθαρά: Το να ανταγωνίζεσαι τον Θεό είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όταν όλα πάνε καλά, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι υπέροχο να πιστεύεις στον Θεό, και δεν έχουν αντιλήψεις σχετικά μ’ Αυτόν. Όταν όμως τους συμβεί κάποια μικρή καταστροφή ή αδικία, τότε αρχίζουν να αποκτούν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, σε τέτοιο βαθμό που φτάνουν ακόμα και να παραπονεθούν γι’ Αυτόν, τολμώντας ως και να Του υψώσουν τη φωνή τους, λέγοντας: «Υπάρχει καν θεός; Και πού είναι; Εγώ είμαι ο απόλυτος άρχοντας. Εγώ είμαι ο καλύτερος. Τολμώ, μάλιστα, και να ανταγωνιστώ τον θεό. Έτσι κι αλλιώς, τι μπορεί να μου κάνει;» Τίποτα δεν θα σου κάνει ο Θεός. Αποκαλύφθηκε, όμως, έτσι ότι είσαι αχρείος, αδιάλλακτος και ενοχλητικός. Και τι σημαίνει ενοχλητικός; Σημαίνει ότι δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα. Δεν είσαι πρόθυμος να υποταχθείς στον Θεό· ακόμα κι όταν καταλάβεις ότι είναι ο Θεός, και πάλι δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Σου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθείς την αλήθεια. Είσαι αδιάλλακτος, αδαής και πεισματάρης. Τέτοιους ανθρώπους ο Θεός τούς απεχθάνεται βαθιά. Θα σου φανεί πολύ δύσκολο να συνεχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου, και είναι πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς πριν προλάβεις να μείνεις στη δούλεψή Του μέχρι τέλους. Αυτή είναι η έκβαση. Ήδη το βλέπεις πολύ καθαρά. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; (Ναι.) Αν κανείς ξέρει ότι είναι επικίνδυνο, τι θα πρέπει να κάνει; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθει ποιος είναι. Να μάθει ποια είναι η θέση του και τι είδους πλάσμα είναι. Οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα, τα οποία είναι εντελώς ανεπίτρεπτο να ανταγωνιστούν τον Θεό· κάτι τέτοιο δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Αν ο Θεός θέλει να σου δώσει κάτι, θα σου το δώσει όπως και να ’χει, ακόμα κι αν δεν το θέλεις και δεν το ζήτησες· αυτή είναι η δικαιοσύνη Του. Αν δεν σχεδιάζει να σου δώσει κάτι, αν δεν έχεις την εύνοιά Του, δεν έχει κανένα νόημα να Του το ζητήσεις. Αν σχεδιάζει να σου δώσει κάτι και δει ότι πρέπει να σε καθοδηγήσει, να σε βοηθήσει και να σε ευλογήσει, τότε θα σου το δώσει χωρίς καν να το ζητήσεις. Αν σχεδιάζει να σε δοκιμάσει ή να σε αποκαλύψει, θα το κάνει προμελετημένα, και δεν έχει κανένα νόημα να Τον εκλιπαρήσεις για το αντίθετο. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποφασίζουν πώς θα συμπεριφέρονται στον Θεό βάσει της δικής Του στάσης. Τότε, τι πρέπει να κάνουν; (Να υποτάσσονται στον Θεό στα πάντα.) Πολύ σωστά, πρέπει να υποτάσσονται. Η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού είναι η ανώτατη μορφή σοφίας, και όποιος το κάνει είναι ο πιο λογικός. Οι άλλοι, οι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, νομίζουν ότι είναι πανέξυπνοι και μεθοδικοί. Άλλο να εξαπατάς τον συνάνθρωπό σου, κάτι τέτοιο αποκαλύπτει απλώς τη διαφθορά σου, και άλλο το να παλεύεις εναντίον του Θεού με φτηνά τεχνάσματα· αυτό είναι εντελώς ανεπίτρεπτο. Είναι ανεπίτρεπτο να δολοπλοκείς ενάντια στον Θεό. Γιατί, όταν προκαλέσεις την οργή του, σε περιμένει ο θάνατος.