Υπάρχουν τέσσερις προϋποθέσεις για να αποδεχτεί κάποιος την παίδευση και την κρίση του Θεού: να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του, να διαθέτει νοοτροπία υποταγής, να είναι κατά βάση ειλικρινής και να έχει καρδιά που μετανοεί. Να θυμάστε αυτές τις τέσσερις προϋποθέσεις και, όταν έρχεστε αντιμέτωποι με καταστάσεις, να αντιπαραβάλλετε τον εαυτό σας με αυτές. Εάν μια κατάσταση αφορά την υποταγή, τότε να κάνετε πράξη την υποταγή. Ο λόγος του Θεού απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να τηρούν στάση υποταγής· τι πρέπει να κάνεις αν αντιπαραβάλεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού και βρεις μεγάλη διαφορά; Να κάνεις ό,τι λέει ο Θεός, να ακολουθείς τα λόγια Του χωρίς αναλύσεις ή αντιρρήσεις. Αν προσπαθήσεις να φέρεις αντίρρηση, τότε ο Θεός θα σε σιχαθεί. Και τι θα κάνεις αν σε σιχαθεί ο Θεός; Υπάρχει ένα διορθωτικό μέτρο, το οποίο είναι να αναστρέψεις αμέσως την πορεία σου. Μην πληγώσεις την καρδιά του Θεού για ένα ασήμαντο ζήτημα και μετά συνεχίσεις να πληγώνεις την καρδιά Του και να Τον αγνοείς. Οι άνθρωποι είναι ένα τίποτα· αν αγνοήσεις τον Θεό, Αυτός θα πάψει να σε θέλει. Και τι κάνεις όταν σε αγνοεί και δεν σε θέλει ο Θεός; Λες: «Θα αναστρέψω την πορεία μου. Μη με εγκαταλείπεις, Θεέ μου, χωρίς Εσένα δεν θα τα καταφέρω». Δεν έχει όμως κανένα νόημα το να πεις απλώς αυτό. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τις κολακείες σου· θα προσέξει τη στάση σου, την άσκησή σου, το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίζεις μετά και την απόδοσή σου. Μη νομίζεις ότι ο Θεός είναι ένα συνηθισμένο άτομο, που θα συγκινηθεί με λίγα γλυκόλογα· δεν είναι έτσι ο Θεός, προσέχει τη στάση σου. Μόλις αναστρέψεις την πορεία σου, τότε βλέπει ότι από εκεί που ήσουν αδιάλλακτος, τώρα είσαι υποτακτικός και μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, χωρίς να Τον ανταγωνίζεσαι πια. Η αδιαλλαξία σου έχει μεταβληθεί, ξέρεις ποιος είσαι και αναγνωρίζεις τον Θεό σου· λίγο μετά απ’ αυτό, ο Θεός θα αρχίσει να εκτελεί κάποιο έργο πάνω σου. Κάποιοι λένε: «Δεν νιώθω ότι ο Θεός έχει την πρόθεση να κάνει κάτι». Μη βασίζεσαι στα συναισθήματά σου. Είναι αξιόπιστα τα συναισθήματά σου; Ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο πάνω σου· το έχεις νιώσει καθόλου; Άραγε, όταν ο Θεός είχε πληγωθεί, το ένιωσες; Τίποτα δεν κατάλαβες· ίσως, μάλιστα, να ήσουν κάπου αλλού, μέσα στη χαρά. Μην ερμηνεύεις, λοιπόν, τα συναισθήματα του Θεού με βάση τα δικά σου και μη μετράς τα συναισθήματα του Θεού με βάση τα δικά σου· είναι ανώφελο. Αν ο Θεός σε αγνοεί κι εσύ δεν νιώθεις τίποτα και δεν παίρνεις ούτε διαφώτιση ούτε αναγνώριση, τι πρέπει να κάνεις; Να θυμάσαι μόνο αυτό: Πρέπει να συνεχίσεις να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τα καθήκοντα που έχει ένα δημιούργημα και να συνεχίσεις να μιλάς ειλικρινά, όπως οφείλεις. Μην αρχίσεις πάλι τα ψέματα που έλεγες παλιά μόνο και μόνο επειδή ο Θεός σε αγνοεί ή δεν σε θέλει πια, μη μιλάς τώρα όπως μιλούσες και τότε· αν το κάνεις αυτό, έχεις ξοφλήσει για τα καλά. Έτσι ανταγωνίζεσαι τον Θεό και Του εναντιώνεσαι. Πρέπει να παραμείνεις σταθερός στο καθήκον σου και να υποταχθείς όπως οφείλεις. Τι όφελος έχει αυτό; Όταν ο Θεός δει ότι έχεις αναστρέψει την πορεία σου, θα μαλακώσει η καρδιά Του και σιγά σιγά θα ξεθυμάνει η οργή και ο θυμός Του απέναντί σου. Δεν είναι καλό σημάδι για σένα το γεγονός ότι θα ξεθυμάνει η οργή του Θεού; Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι έχεις φτάσει σε κρίσιμη καμπή. Όταν πάψεις να ζεις με βάση τα συναισθήματα, όταν πάψεις να προσπαθείς να παρατηρήσεις τις εκφράσεις του Θεού και πάψεις να έχεις εξωφρενικές απαιτήσεις απ’ Αυτόν για να γνωστοποιήσει τη θέση Του, αλλά αντ’ αυτού ζεις σύμφωνα με τα λόγια που έχει πει Εκείνος, με τα καθήκοντα και τις αρχές της άσκησης που σου έχει αναθέσει Εκείνος και με το μονοπάτι που σου έχει πει Αυτός να κάνεις πράξη και να ακολουθείς, αν ζεις σύμφωνα με όλα αυτά και, όπως κι αν σου φέρεται ο Θεός, είτε σε προσέχει είτε όχι, εσύ συνεχίζεις να κάνεις αυτά που πρέπει, τότε θα κερδίσεις την έγκρισή Του. Γιατί θα κερδίσεις την έγκριση του Θεού; Γιατί, ό,τι κι αν σου κάνει Εκείνος, είτε σε προσέχει είτε όχι, είτε σου δίνει χάρη, ευλογίες, φώτιση, διαφώτιση, φροντίδα και προστασία είτε όχι, και όσα απ’ όλα αυτά κι αν νιώθεις, μπορείς και πάλι να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους. Έχεις τοποθετηθεί σταθερά εκεί που πρέπει να τοποθετείται ένα δημιούργημα χωρίς καμία αλλαγή· έχεις υιοθετήσει τα λόγια του Θεού ως στόχο και κατεύθυνση της ζωής σου, κι έχεις υιοθετήσει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και ως τα ύψιστα λόγια σοφίας στη ζωή σου. Τι ουσία έχει μια τέτοια συμπεριφορά; Το ότι αναγνωρίζεις κατά βάθος πως ο Δημιουργός είναι η ζωή σου, πως Εκείνος είναι ο Θεός σου. Με τον τρόπο αυτόν, καθησυχάζεται ο Θεός και εσύ γίνεσαι κανονικός άνθρωπος που ζει υπό την παρουσία του Θεού· όποιος είναι έτσι διαθέτει τις βασικές προϋποθέσεις για αλλαγή διάθεσης. Με βάση όλα αυτά, μπορεί η κατανόηση και οι αλλαγές που επιτυγχάνουν οι άνθρωποι να θεωρηθούν αλλαγή διάθεσης; Και πάλι δεν αρκούν. Πρέπει, λοιπόν, να αναγνωρίζεις την ταυτότητα του Δημιουργού και να τηρείς, επίσης, υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον σου. Επιπλέον, πρέπει να τηρείς στάση αποδοχής της αλήθειας και υποταγής σ’ αυτήν. Μόλις αποκτήσεις αυτές τις ιδιότητες, τότε ο Θεός θα ξεκινήσει το έργο της κρίσης και της παίδευσής σου. Από εκείνο το σημείο ξεκινάει η σωτηρία σου. Κάποιοι λένε: «Αν αποκτήσουμε αυτές τις ιδιότητες, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη αλλάξει η διάθεσή μας; Αφού έχουμε αλλάξει τόσο πολύ, τι άλλο έχει να κρίνει και να παιδεύσει ο Θεός;» Τι κρίνει και παιδεύει ο Θεός; Τη φύση-ουσία των ανθρώπων, δηλαδή τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Εάν κάποιος έχει τις τέσσερις αυτές προϋποθέσεις και μπορεί να τις ικανοποιεί, ποια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής του έχει αλλάξει ριζικά; Καμία. Έχει σημειώσει μόνο μια μικρή αλλαγή συμπεριφοράς, αλλά αυτό δεν φτάνει. Δεν έχει γίνει ουσιαστική αλλαγή. Αυτό σημαίνει ότι, πριν αρχίσει ο Θεός το έργο Του για την κρίση και την παίδευσή σου, η αυτογνωσία σου θα είναι πάντα ρηχή και επιφανειακή. Δεν θα είναι ανάλογη με τη διεφθαρμένη ουσία σου· βρίσκεται πολύ μακριά απ’ αυτήν, το χάσμα είναι πολύ μεγάλο. Πριν, λοιπόν, αρχίσει ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσής Του, μπορεί να νομίζεις ότι είσαι καλός κι απονήρευτος, ότι τηρείς τους κανόνες, ότι έχεις υποτακτική στάση, όμως ένα πράγμα πρέπει να ξέρεις: Η διάθεσή σου δεν έχει ακόμη αρχίσει να αλλάζει επισήμως. Οι τρόποι της άσκησής σου και οι μέθοδοί σου αυτές δείχνουν μόνο ότι έχεις αλλάξει συμπεριφορά και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η στοιχειώδης ανθρώπινη φύση που πρέπει να διαθέτει όποιος είναι να σωθεί από τον Θεό. Ειλικρίνεια, υποταγή, ικανότητα αναστροφής πορείας, αφοσίωση· όλα αυτά πρέπει να εμπεριέχονται στην ανθρώπινη φύση του καθενός. Εννοείται πως μέσα σ’ αυτά περιλαμβάνεται και η συνείδηση και η λογική· πριν επιτελέσει ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσής Του, πρέπει να αποκτήσεις αυτές τις ιδιότητες. Μόλις κάποιος πληροί και τις τέσσερις αυτές προϋποθέσεις, δηλαδή να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του, να έχει υποτακτική νοοτροπία, να είναι κατά βάση ειλικρινής και να έχει καρδιά που μετανοεί, τότε ο Θεός θα ξεκινήσει το έργο της κρίσης και της παίδευσής Του γι’ αυτόν.

Λοιπόν, λογικά θα έχετε μια ιδέα στο μυαλό σας σχετικά με το πώς ακριβώς εκτελεί ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης των ανθρώπων. Για παράδειγμα, στο θέμα της μοχθηρίας, οι άνθρωποι πολλές φορές δοκιμάζουν τον Θεό, θέλουν για ανεξήγητο λόγο να Τον εξετάζουν σχολαστικά και τρέφουν υποψίες, αμφιβολίες και ερωτήματα ως προς τα λόγια Του. Κάνουν εικασίες σχετικά με την πραγματική στάση που τηρεί ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους και θέλουν συνεχώς να το ξέρουν αυτό. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; Μήπως ξέρουν οι άνθρωποι σήμερα ποιες απ’ τις καταστάσεις ή τις συμπεριφορές τους φανερώνουν μια τέτοια διάθεση; Δεν το ξέρουν ξεκάθαρα. Ο Θεός, την περίοδο που σε κρίνει και σε παιδεύει, θα σε κάνει να εκφραστείς ανοιχτά και να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου και τις διάφορες καταστάσεις σου, ώστε να τις καταλάβεις ξεκάθαρα μέσα σου. Φυσικά, την ώρα που ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου, μπορεί να μην ντραπείς και πολύ. Θα μάθεις, τουλάχιστον, γιατί σε κρίνει και σε παιδεύει ο Θεός. Θα καταλάβεις ότι τα λόγια της κρίσης Του και το γεγονός ότι σε εκθέτει βασίζονται στην πραγματικότητα, κι έτσι θα πειστείς και θα καταλάβεις ότι τα λόγια Του είναι ολόσωστα, χωρίς καμία εξαίρεση. Και τότε θα καταλάβεις ξεκάθαρα ότι όλα αυτά τα έχεις μέσα σου· δεν είναι μόνο συμπεριφορές ή αποκαλύψεις της στιγμής, αλλά είναι η ίδια η διάθεσή σου. Μετά απ’ αυτό, την περίοδο που ο Θεός εκτελεί το έργο της κρίσης και της παίδευσής Του, θα αποκαλύπτεσαι συνεχώς και θα κλαδεύεσαι εξαιτίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου, γεγονός που θα σε κάνει να βασανίζεσαι και να υποβάλλεσαι σε εξευγενισμό. Για παράδειγμα, η καχυποψία απέναντι στον Θεό είναι έκφραση της μοχθηρίας. Πολύ συχνά είναι καχύποπτοι οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, αλλά ποτέ δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μοχθηρία· αυτό το ζήτημα πρέπει να λυθεί. Όταν ο Θεός σε κρίνει και σε παιδεύει, αν τρέφεις καχυποψία απέναντί Του, θα σου δείξει ότι κάτι τέτοιο είναι μοχθηρία. Ζεις μέσα σε μια μοχθηρή διάθεση και με βάση αυτή μεταχειρίζεσαι τον Θεό στον οποίο πιστεύεις, ανταγωνίζεσαι τον Θεό σου και είσαι καχύποπτος απέναντί Του· και η καρδιά σου θα νιώσει μεγάλη οδύνη. Αν και δεν θέλεις να το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Εφόσον έχεις τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, ο Θεός θα διευθετήσει τις περιστάσεις για να σε εξευγενίσει κι έτσι να σε κάνει να εγκαταλείψεις χωρίς να το καταλάβεις τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, τη λογική συλλογιστική σου, τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Στο σημείο αυτό, θα υποφέρεις· έτσι είναι ο αληθινός εξευγενισμός, και αυτή η διεφθαρμένη διάθεση είναι η αιτία που εξευγενίζεσαι. Πώς πραγματοποιείται ο εξευγενισμός; Αν πιστεύεις ότι δεν έχεις διεφθαρμένη διάθεση, αν θεωρείς ότι δεν παρουσιάζεις τέτοιες εκδηλώσεις ή καταστάσεις και ότι δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, αν νομίζεις ότι δεν έχεις μέσα σου αυτήν την πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης, τότε θα εξευγενιστείς όταν σε κρίνει ο Θεός; (Όχι.) Ο εξευγενισμός έρχεται όταν παραδέχεσαι μεν ότι έχεις αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση, ξέρεις ότι ο Θεός σε έχει κρίνει και βρίσκεις αντιστοιχία ανάμεσα στη διεφθαρμένη διάθεσή σου και την κρίση Του, αλλά συνεχίζεις να κάνεις εκλογικεύσεις και να ζεις μέσα σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, χωρίς να μπορείς να απελευθερωθείς. Ξέρεις ότι ο Θεός αντιπαθεί και αποστρέφεται τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και ότι απέχεις πολύ απ’ το να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις Του· παρόλο που ξέρεις πολύ καλά ότι εσύ κάνεις λάθος και ο Θεός έχει δίκιο, δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε να ακολουθήσεις την οδό του Θεού. Εκείνη τη στιγμή γεννιέται ο πόνος σου. Νιώθετε τέτοιον πόνο εσείς τώρα; (Όχι.) Τότε, αν μη τι άλλο, δεν έχετε υποβληθεί σε εξευγενισμό σχετικά με τη διεφθαρμένη σας διάθεση· απλώς πονάτε λίγο από τη μομφή και την πειθαρχία όταν κάνετε λάθη ή παραβάσεις, όμως αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση εξευγενισμός. Ας πούμε ότι μπορείτε να εισέλθετε σε μια τέτοια ζωή, να αρχίσετε να ακολουθείτε ένα τέτοιο μονοπάτι και να πείτε: «Έχω πάψει να υποφέρω από τα συναισθήματα ή από τη θέση, μα υφίσταμαι πραγματικό εξευγενισμό. Έχω καταλάβει ότι στ’ αλήθεια δεν είμαι συμβατός με τον Θεό, ότι η διεφθαρμένη μου διάθεση έχει ριζώσει βαθιά και δεν μπορώ να την αποβάλω. Ας με εξευγενίσει και ας με αποκαλύψει ο Θεός». Όταν ζεις μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, τότε βρίσκεσαι στο μονοπάτι της σωτηρίας. Τώρα που το λέμε αυτό, ίσως όλοι σας να λαχταράτε και να ανυπομονείτε να έρθει εκείνη η μέρα· δεν ξέρω, όμως, πόσοι από σας μπορείτε να κερδίσετε στ’ αλήθεια μια τέτοια ευλογία ώστε να έχετε τέτοια μεταχείριση. Κάτι τέτοιο είναι τρομερά καλό, είναι τεράστια ευλογία. Δεν είναι εύκολο να σωθεί κανείς. Αν ο Δημιουργός σε εκτιμήσει στ’ αλήθεια, σε επιλέξει και σου επιτρέψει να γίνεις ακόλουθος Του, αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για τη σωτηρία. Αν ο Δημιουργός σε εκτιμήσει και πει ότι είσαι κατάλληλος να λάβεις την κρίση και την παίδευσή Του, αυτό δεν είναι παρά το δεύτερο βήμα. Εάν καταφέρεις να αναδυθείς από την κρίση και την παίδευση του Θεού, να φτάσεις σε μια κατάσταση κατά την οποία θα αλλάξει η διάθεσή σου και θα γίνεις συμβατός με τον Δημιουργό, κι έτσι ακολουθήσεις το μονοπάτι του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού, αυτή είναι η τελική έκβαση. Ποιος από σας, λοιπόν, θα έχει την ευλογία να φτάσει σ’ εκείνη την ημέρα; Ποιος θα έχει την ευλογία να λάβει μια τέτοια σωτηρία; Μπορεί κανείς να το διακρίνει αυτό από την όψη του άλλου; Μήπως από το επίπεδό του; Από το πόσο μορφωμένος είναι; (Όχι, δεν μπορεί.) Μήπως μπορεί να καθοριστεί από τα καθήκοντα που εκτελεί κάποιος τώρα; Ή από την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε; Κανένας από αυτούς τους παράγοντες δεν μπορεί να αποκαλύψει κάτι τέτοιο. Κάποιοι λένε: «Η οικογένειά μου πιστεύει στον Κύριο εδώ και τρεις γενιές· κι εγώ πιστεύω απ’ την κοιλιά της μάνας μου, άρα είναι σίγουρο ότι θα σωθώ». Αυτά είναι ανοησίες και απίστευτη άγνοια· ο Θεός δεν εξετάζει τέτοια πράγματα. Οι Φαρισαίοι πίστευαν στον Θεό για ολόκληρες γενιές, και τι έχουν απογίνει τώρα; Ο Θεός δεν τους θέλει καν ως ακόλουθούς Του. Έχουν αποκλειστεί πέρα για πέρα· δεν έχουν καμία σχέση με το έργο της σωτηρίας του Θεού και δεν συμμετέχουν καθόλου σ’ αυτό.

Το κατά πόσο μπορεί κανείς να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού έχει άμεση σχέση με το κρίσιμο ζήτημα της αλλαγής της διάθεσης. Οι άνθρωποι, όμως, έχουν την τάση να σχηματίζουν πολλές αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και την παίδευση του Θεού. Είναι πολύ σημαντική η συχνή συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού για να λύνονται αυτά τα ζητήματα. Είναι κάτι πραγματικά απαραίτητο να γίνεται. Για ποιον λόγο κρίνει και παιδεύει ο Θεός τους ανθρώπους; Σε ποιον βαθμό έχει διαφθαρεί η ανθρωπότητα; Ποια ζητήματα έχει στόχο να λύσει η κρίση και η παίδευση; Ποια αποτελέσματα επιτυγχάνουν; Ποια πρότυπα απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους; Αν δεν καταλάβει κανείς αυτές τις αλήθειες, δεν θα μπορέσει εύκολα να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση· μπορεί να διαμορφώσει εύκολα αντιλήψεις για τον Θεό, αλλά και να προβάλει επαναστατικότητα και αντίσταση, ενώ μπορεί ακόμα και να βλασφημήσει τον Θεό και να γίνει εχθρικός απέναντί Του. Και πώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους; Ποιος μπορεί να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του; Ποιος μπορεί να αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης; Ποιος θα αποκλειστεί απ’ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Αν γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή σχετικά μ’ αυτές τις αλήθειες, τότε άραγε δεν θα απαλλαγούν οι άνθρωποι απ’ τις αντιλήψεις τους σχετικά με την κρίση και την παίδευση; Το ελάχιστο που θα γίνει είναι να απαλλαγούν σε βασικό επίπεδο. Όσα ζητήματα παραμένουν είναι δυνατόν να επιλυθούν μόνο μέσα απ’ την εμπειρία του καθενός· όποιος καταλάβει την αλήθεια θα τα λύσει αυτά με φυσικό τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εφόσον έχουμε συγχωρεθεί απ’ τις αμαρτίες μας, για ποιον λόγο είναι ακόμα ανάγκη να κριθούμε και να παιδευτούμε;» Το να συγχωρεθεί κανείς απ’ τις αμαρτίες του είναι η χάρη του Θεού· δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Η κρίση και η παίδευση, όμως, έχουν ως στόχο την ολοκληρωτική σωτηρία των ανθρώπων από την αμαρτία και από την επιρροή του Σατανά· το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός λυτρώνει τους ανθρώπους και τους συγχωρεί από τις αμαρτίες τους. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός τούς κρίνει και εξαγνίζει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αυτά τα δύο αποτελούν στάδια του έργου του Θεού. Πολλοί γελοίοι άνθρωποι στους κόλπους της θρησκείας έχουν συνέχεια αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και την παίδευση· κολλάνε και δεν ξεκολλάνε απ’ τη φράση «αιτιολόγηση μέσω της πίστης μετά τη συγχώρεση των αμαρτιών» και δεν αποδέχονται με τίποτα την κρίση και την παίδευση του Θεού. Πρέπει κανείς ν’ ανοίγει κουβέντα με τέτοιους ανθρώπους; Αν συναντήσετε τέτοιους ανθρώπους και εφόσον μπορούν να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τότε ας συναναστραφείτε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια κι ας τους διαβάσετε τα λόγια του Θεού. Αν αρνηθούν κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν χρειάζεται να κάτσετε να ασχοληθείτε μαζί τους· δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδέκτες της σωτηρίας του Θεού. Ο Θεός σώζει μόνο όσους μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια Του και την αλήθεια· όσο για κείνους που δεν μπορούν με τίποτα να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, δεν υπάρχει περίπτωση να τους σώσει. Όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια θα μπορέσουν να απαλλαγούν εύκολα από τις αντιλήψεις τους, όσες κι αν είναι αυτές· το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να διαβάσουν περισσότερα λόγια του Θεού και να αναζητήσουν περισσότερο την αλήθεια. Αυτοί που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια είναι όσοι διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική. Οι άνθρωποι, πριν την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, διαμορφώνουν πολλές αντιλήψεις και πολλές λανθασμένες σκέψεις, όπως επίσης και κάποιες αρνητικές καταστάσεις. Η πιο συνηθισμένη αρνητική κατάσταση είναι η εξής: «Έχω δαπανήσει τον εαυτό μου για τον Θεό και έχω εκτελέσει τα καθήκοντά μου· ο Θεός κανονικά πρέπει να με προστατεύει και να με ευλογεί στα πάντα. Γιατί μ’ έχουν βρει τόσες συμφορές;» Αυτή είναι η πιο συχνή κατάσταση. Είναι κι ακόμα ένα είδος κατάστασης: Βλέποντας κανείς τους άλλους να ζουν σε καλές συνθήκες και να διασκεδάζουν, ενώ ο ίδιος ζει μέσα στις δυσκολίες και τη φτώχεια, παραπονιέται πως ο Θεός είναι άδικος. Ίσως ακόμα να βλέπει τους άλλους να έχουν καλύτερα αποτελέσματα όταν εκτελούν το καθήκον τους και να ζηλεύει και να γίνεται αρνητικός. Αρνητικότητα νιώθει και όταν οι άλλοι έχουν αρμονία στην οικογένειά τους και είναι ενωμένοι, όταν έχουν μεγαλύτερο επίπεδο απ’ τον ίδιο, όταν τον κουράζει η εκτέλεση του καθήκοντός του ή όταν κάτι δεν κυλάει όπως θέλει ο ίδιος. Με λίγα λόγια, σε κάθε περίσταση που δεν εναρμονίζεται με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του, γίνεται αρνητικός. Αν ο άνθρωπος αυτός έχει ένα ορισμένο επίπεδο και μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε θα πρέπει να λάβει βοήθεια. Εφόσον καταλάβει την αλήθεια, μπορεί εύκολα να λυθεί το πρόβλημα της αρνητικότητάς του. Αν δεν αναζητήσει την αλήθεια και παραμείνει αρνητικός, καλλιεργώντας διαρκώς αντιλήψεις για τον Θεό, τότε Εκείνος θα τον βάλει στην άκρη και δεν θα του δώσει σημασία, καθώς το Άγιο Πνεύμα δεν κάνει άσκοπο έργο. Άνθρωποι σαν κι αυτόν είναι πολύ ισχυρογνώμονες, δεν αποδέχονται την αλήθεια, έχουν συνεχώς αντιλήψεις για τον Θεό και διατυπώνουν συνέχεια τις δικές τους απαιτήσεις· αυτό δεν έχει καμία σύνεση και δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν χαμπαριάζουν από λογική. Παρόλο που καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν την αποδέχονται. Κάτι τέτοιο δεν είναι και λίγο σαν να διαπράττουν αδικήματα εν γνώσει τους; Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο Θεός να μην τους δίνει καμία σημασία. Κάποιοι λένε: «Είμαι πολλές φορές αρνητικός και ο Θεός με αγνοεί. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν με αγαπάει!» Είναι παράλογη μια τέτοια δήλωση. Μήπως ξέρεις εσύ ποιον αγαπάει ο Θεός; Ξέρεις πώς εκδηλώνεται η αγάπη Του; Ξέρεις ποιους δεν αγαπάει και ποιους πειθαρχεί ο Θεός; Η αγάπη του Θεού βασίζεται σε αρχές· δεν είναι όπως τη φαντάζονται οι άνθρωποι, δηλαδή να τους ανέχεται διαρκώς και να τους προσφέρει έλεος και χάρη, να τους σώζει όλους, όποιοι κι αν είναι, να τους συγχωρεί όλους, ό,τι αμαρτίες κι αν έχουν κάνει, και τελικά να τους οδηγεί όλους ανεξαιρέτως στη βασιλεία Του. Τι είναι όλα αυτά παρά ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν να κάνει ο Θεός το έργο της κρίσης. Υπάρχουν αρχές ως προς το πώς συμπεριφέρεται ο Θεός στους ανθρώπους που είναι συχνά αρνητικοί. Όταν οι άνθρωποι είναι συνεχώς αρνητικοί, τότε υπάρχει πρόβλημα. Ο Θεός έχει πει πάρα πολλά, έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες· αν, λοιπόν, κάποιος πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε, αφού διαβάσει τα λόγια Του και κατανοήσει την αλήθεια, όλο και θα λιγοστεύουν τα αρνητικά πράγματα που έχει μέσα του. Αν οι άνθρωποι είναι διαρκώς αρνητικοί, τότε είναι βέβαιο ότι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, κι έτσι, μόλις συναντήσουν κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους, γίνονται αρνητικοί. Γιατί δεν αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού; Γιατί δεν αποδέχονται την αλήθεια; Αυτό συμβαίνει σίγουρα επειδή έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, κι επειδή δεν αναζητούν την αλήθεια. Επομένως, όταν προσεγγίζουν την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός άραγε θα τους δίνει και τότε σημασία; Μήπως οι άνθρωποι αυτοί δεν παίρνουν χαμπάρι από λογική; Ποια είναι η στάση του Θεού προς εκείνους που δεν παίρνουν χαμπάρι από λογική; Τους παραμερίζει και τους αγνοεί. Πίστευε με όποιον τρόπο επιθυμείς· το αν θα πιστέψεις ή η δεν θα πιστέψεις είναι δικό σου θέμα· αν πραγματικά πιστεύεις και επιδιώκεις την αλήθεια, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια· αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν θα την αποκτήσεις. Ο Θεός φέρεται δίκαια στον κάθε άνθρωπο. Αν δεν έχεις στάση αποδοχής της αλήθειας, αν δεν έχεις στάση υποταγής, αν δεν πασχίζεις για να συμμορφωθείς με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε μπορείς να πιστεύεις όπως θες· επίσης, αν θα προτιμούσες να φύγεις, μπορείς να φύγεις αμέσως. Αν δεν θέλεις να κάνεις το καθήκον σου, τότε ο οίκος του Θεού δεν θα σ’ εξαναγκάσει, μπορείς να πας όπου θες. Ο Θεός δεν προτρέπει τέτοιου είδους ανθρώπους να μείνουν. Αυτή είναι η στάση Του. Είναι ξεκάθαρο ότι είσαι δημιούργημα, αλλά εσύ δεν θέλεις ποτέ να είσαι δημιούργημα. Θέλεις συνέχεια να είσαι ο αρχάγγελος, δεν είσαι πρόθυμος να υποταχθείς στον Θεό και θέλεις συνέχεια να είσαι ίσος μ’ Αυτόν. Αυτό αποτελεί απροκάλυπτη αντίσταση στον Θεό· είναι κάτι που προσβάλλει τη διάθεσή Του. Είναι προφανές πως είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά θέλεις πάντοτε ειδική μεταχείριση, θέλεις να έχεις θέση και να είσαι κάποιος, θέλεις να είσαι με κάθε τρόπο καλύτερος απ’ τους άλλους, να απολαμβάνεις μεγάλες ευλογίες και να τους ξεπερνάς όλους. Αυτό δείχνει ότι δεν διαθέτεις λογική. Και τι άποψη έχει ο Θεός για όσους δεν διαθέτουν λογική; Πώς τους αποτιμά; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν χαμπαριάζουν από λογική. Κάποιοι λένε: «Αν λες ότι δεν χαμπαριάζω από λογική, τότε θα πάψω να δουλεύω για Σένα!» Ποιος σου ζήτησε να δουλέψεις; Αν δεν θες να το κάνεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε αναγκάσει. Φύγε γρήγορα· ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε κρατήσει. Ακόμα κι αν θέλεις απλώς να δουλέψεις, ο οίκος του Θεού έχει απαιτήσεις. Αν η δουλειά σου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και ο τρόπος που εκτελείς το καθήκον σου προκαλεί πολλά προβλήματα στον οίκο του Θεού, δηλαδή κάνεις πιο πολύ κακό παρά καλό, τότε ο οίκος του Θεού σίγουρα θα σε αποκλείσει· ακόμα κι αν θέλεις απλώς να δουλέψεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σε θέλει. Αν οι άνθρωποι έχουν την προθυμία να δουλέψουν, αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια κι αν δέχονται το κλάδεμα, τότε είναι κατάλληλοι να μείνουν στον οίκο του Θεού. Αν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού και μπορούν να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση, αυτό είναι τεράστια ευλογία. Μη νομίζεις ότι ο Θεός σε παρακαλάει και ότι έχει Αυτός την ανάγκη να σε κρίνει και να σε παιδεύσει· ο Θεός δεν πρόκειται να σε παρακαλέσει. Ο Θεός σώζει και τους ανθρώπους και τους οδηγεί στην τελείωση επιλεκτικά, με συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό του και με συγκεκριμένες αρχές. Δεν γίνεται να καταφέρουν να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού όλοι όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν· πολλοί καλούνται, μα λίγοι επιλέγονται. Πρέπει να ανταποκριθείς σε πολλά απ’ τα πρότυπα του Θεού: να εκτελείς επαρκώς το καθήκον σου, να διαθέτεις υποτακτική νοοτροπία, να είσαι κατά βάση ειλικρινής και να διαθέτεις καρδιά που μετανοεί. Μόνο τότε ο Θεός θα αρχίσει επισήμως να σε κρίνει και να σε παιδεύει, να σε εξαγνίζει και να σε οδηγεί στην τελείωση. Κάποιοι λένε: «Η κρίση και η παίδευση σημαίνουν ταλαιπωρία». Ναι, είναι αλήθεια ότι θα ταλαιπωρηθείς, αλλά πρέπει και να είσαι κατάλληλος γι’ αυτό. Αν δεν είσαι κατάλληλος, τότε δεν είσαι καν άξιος να ταλαιπωρηθείς! Νομίζεις μήπως ότι είναι κάτι απλό το έργο του Θεού και η τελείωση στην οποία οδηγεί τους ανθρώπους; Εκείνοι που αρνούνται να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση ή που αποφεύγουν την κρίση και την παίδευση, τελικά θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Όποιος κι αν είναι κανείς και όποια στάση κι αν έχει απέναντι στον Θεό, αν αυτή η στάση δεν συμφωνεί με όσα απαιτεί ο Θεός, τότε Εκείνος δεν πρόκειται να επέμβει, θα τον αφήσει να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Τα λόγια του Θεού μπροστά σου είναι· αν μπορείς να κάνεις αυτά που λέει, τότε κάν’ τα. Αν είσαι πρόθυμος να τα κάνεις, τότε κάν’ τα. Αν δεν είσαι πρόθυμος ή δεν μπορείς να τα κάνεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Νομίζεις ότι ο Θεός θα σε παρακαλέσει; Νομίζεις ότι θα σε πειθαρχήσει; Να είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να το κάνει αυτό σε καμία περίπτωση. Θα σου πει: «Αν δεν σου αρέσει να αποδέχεσαι την αλήθεια, αν αποστρέφεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού, τότε κανένα πρόβλημα. Έχεις ήδη απολαύσει κάποια χάρη, οπότε γύρνα γρήγορα πίσω στον κόσμο, φύγε γρήγορα· δεν πρόκειται να σε αναγκάσει κανείς. Δεν είσαι κατάλληλος να απολαύσεις τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών και, ακόμα και να το θες, δεν μπορείς να τις αποκτήσεις». Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους να δεχτούν την κρίση και την παίδευσή Του; Σημαίνει ότι, αν οι άνθρωποι δεν αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, Εκείνος ούτε πειθαρχεί, ούτε παιδεύει, ούτε υπενθυμίζει, ούτε παροτρύνει· δεν πρόκειται να υπάρξει διαφώτιση ούτε φώτιση από το Άγιο Πνεύμα. Φαινομενικά, αυτοί οι άνθρωποι ζουν σχετικά άνετα. Δεν πειθαρχούνται για το γεγονός ότι εκτελούν επιπόλαια το καθήκον τους ούτε για την αρνητική προχειρότητα που επιδεικνύουν στο έργο τους, αλλά ούτε και για το γεγονός ότι κρίνουν τον Θεό χωρίς να το πολυσκεφτούν. Ακόμα και για το γεγονός ότι παρανοούν τον Θεό, παραπονιούνται γι’ Αυτόν και Του αντιστέκονται, δεν νιώθουν τίποτα στην καρδιά τους, μέχρι τη στιγμή που θα κάνουν κάποιο μεγάλο κακό, όπως να κλέψουν ή να καταχραστούν τις προσφορές· και πάλι, όμως, εξακολουθούν να μην το αντιλαμβάνονται. Όσοι διαπράττουν τέτοια μεγάλα κακά περνάνε χρόνια ολόκληρα χωρίς να κάνουν αυτοκριτική, χωρίς το ελάχιστο δείγμα μετάνοιας, χωρίς κανένα προαίσθημα για το ποια τιμωρία θα τους βρει ή ποια έκβαση θα έχουν. Ένας κανονικός άνθρωπος θα έπρεπε να έχει κάποιου είδους προαίσθημα, αυτοί όμως δεν έχουν, επειδή ο Θεός δεν κάνει απολύτως τίποτα μέσα τους. Η αδράνεια του Θεού είναι στάση κι αυτή. Τι αντιπροσωπεύει; Μπορείτε να φανταστείτε τι σκέφτεται μέσα στην καρδιά Του ο Θεός; Ανθρώπους σαν κι αυτούς τους έχει εγκαταλείψει τελείως. Για ποιον λόγο εγκαταλείπει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Τέτοιους ανθρώπους τους σιχαίνεται· είναι πιο ασήμαντοι κι από ένα φτερό, από ένα μυρμήγκι, δεν είναι άξιοι αναφοράς, κι έτσι αποφασίζεται η έκβασή τους. Μια μέρα που ένας τέτοιος άνθρωπος θα πει: «Θέλω να γίνω δημιούργημα του θεού, σε δέχομαι ως κύριό μου, ως θεό μου», τότε ο Θεός θα τον θέλει; Δεν θα τον θέλει. Κάποιοι λένε: «Το έχω μετανιώσει, αναστρέφω την πορεία μου τώρα». Είναι άραγε πολύ αργά γι’ αυτούς; Είναι πολύ αργά. Εφόσον τέτοιοι άνθρωποι έχουν τη φύση του διαβόλου, η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, ο Θεός δεν τους σώζει. Όσο κι αν μετανιώνουν, όσο γοερά κι αν κλαίνε, μπορούν να αλλάξουν; Μπορούν να μετανοήσουν πραγματικά; Με τίποτα. Είτε, λοιπόν, επιδιώκεις είτε δεν επιδιώκεις την αλήθεια, εφόσον πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό, θα πρέπει να καταλάβεις τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνεις σχέδια για τις προσφορές του Θεού· είναι απαράδεκτο ακόμα και να σκεφτείς να τις κλέψεις ή να τις χρησιμοποιήσεις. Μόλις κάνεις τέτοιες πράξεις, θα προκαλέσεις μεγάλη συμφορά, γεγονός που θα επηρεάσει την έκβασή σου. Μόλις καθοριστεί η έκβασή σου, τότε θα είναι μάταιο να σκέφτεσαι τι έχει πει ο Θεός ή ποιες είναι οι απαιτήσεις Του και να μετανιώνεις —θα είναι πολύ αργά. Αυτήν τη στιγμή, το έργο του Θεού δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, αλλά η έκβαση κάποιων ανθρώπων έχει ήδη καθοριστεί. Ο Θεός δεν το έχει διακηρύξει αυτό το ζήτημα ούτε το έχει πει σε κανέναν. Αυτοί οι άνθρωποι νομίζουν ακόμα ότι τα πάνε μια χαρά, συνεχίζοντας να χάνουν τον χρόνο τους άσκοπα. Ακόμα και τη στιγμή που τους χτυπάει την πόρτα ο θάνατος, χαμπάρι δεν παίρνουν· είναι ένα μάτσο μπερδεμένοι και άχρηστοι άνθρωποι.

Θα συνεχίσω με δύο ακόμα περιστατικά. Το προηγούμενο περιστατικό μιλούσε για έναν άνδρα, ενώ σ’ αυτά τα δύο πρωταγωνίστριες είναι δύο γυναίκες επικεφαλής. Μόλις ακούσει κανείς αυτόν τον τίτλο, καταλαβαίνει αμέσως ότι δεν έχουν χαμηλή θέση· κι όμως, άνθρωποι με τέτοια θέση μπορούν να διαπράξουν μεγάλα κακά. Η μία απ’ αυτές τις δύο γυναίκες είχε πάρε-δώσε με έναν άπιστο, ο οποίος είχε μια επιχείρηση που κινδύνευε να χρεοκοπήσει επειδή δεν είχε αρκετά κεφάλαια. Εφόσον αυτή η γυναίκα υπηρετούσε ως επικεφαλής στην εκκλησία και διατηρούσε τον έλεγχο των οικονομικών, ο άπιστος της ζήτησε να του δανείσει λεφτά. Εκείνη, χωρίς να αναζητήσει από τον Άνωθεν, συμφώνησε από μόνη της να του δανείσει εκατοντάδες χιλιάδες γουάν. Τα λεφτά που ανήκουν σε ανθρώπους μπορεί κανείς να τα δανείσει, αλλά τα λεφτά του Θεού είναι προσφορές, και όποιος αγγίζει την προσφορά του Θεού πρέπει να τιμωρηθεί. Εκείνη καταχράστηκε κρυφά τις προσφορές, και το ποσό δεν ήταν και μικρό. Μόλις τα καταχράστηκε, η εκκλησία έλαβε μέτρα εναντίον της, υποχρεώνοντάς την να εργαστεί για να ξεπληρώσει το ποσό. Μ’ αυτόν τον τρόπο το χειρίστηκε η εκκλησία· δηλαδή με μια ανθρώπινη μέθοδο. Εκείνη κατάφερε να επιστρέψει τα λεφτά, και προς τα έξω φαινόταν ότι είχε σωστή συμπεριφορά. Άραγε, σήμαινε αυτό ότι έκανε μεταστροφή; (Όχι.) Είχε ενεργήσει με μεγάλο θράσος, σαν απερίσκεπτος μπουμπούνας, γεγονός που έδειχνε τη διάθεσή της και τη στάση της απέναντι στον Θεό. Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να καταλάβει με αγνό τρόπο την αλήθεια; Μπορεί να καταφέρει να ενεργήσει με λογική; Τόλμησε να βάλει χέρι στις προσφορές του Θεού, λες κι ήταν δικά της λεφτά. Χωρίς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το πώς να κατανέμονται τα λεφτά ή τη δήλωσή Του ότι δεν πρέπει να τα αγγίζει κανείς, εκείνη δεν είχε στην καρδιά της ούτε αρχές ούτε όρια. Νόμιζε ότι ως επικεφαλής είχε το δικαίωμα να έχει υπό τον έλεγχό της αυτά τα λεφτά και τόλμησε να τα καταχραστεί. Πώς τη μεταχειρίστηκε ο Θεός μόλις τα καταχράστηκε; Ο Θεός δεν χρειάστηκε ούτε το δαχτυλάκι του να κουνήσει· την τιμώρησε η εκκλησία. Αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες γουάν καθόρισαν από μόνα τους την έκβασή της: Ο Θεός την απέκοψε για πάντα και την έβαλε στην άκρη. Γιατί να το κάνει αυτό ο Θεός; Αυτό είναι δείγμα της οργής Του· φυσικά, είναι και μια πτυχή της διάθεσής Του. Ο Θεός δεν ανέχεται καμία προσβολή· αν προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, τότε έχεις ξεπεράσει ένα όριο. Προβλέπεται κάτι τέτοιο στα διοικητικά διατάγματα; (Ναι.) Ο εκλεκτός λαός του Θεού το έχει καταλάβει ξεκάθαρα αυτό: Η κατάχρηση των προσφορών αποτελεί παράβαση ενάντια στη διάθεση του Θεού. Μήπως επενέβη ο Θεός όταν αυτή η γυναίκα καταχράστηκε την προσφορά; Ο Θεός δεν επενέβη ούτε τη σταμάτησε ούτε της είπε τίποτα· ούτε την περιόρισε, την επέπληξε ή την προειδοποίησε όταν εκείνη έκανε ό,τι έκανε. Έτσι απλά, δάνεισε τα λεφτά. Ένιωθε πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της προτού εκτεθεί το ζήτημα και τη χειριστεί η εκκλησία. Άρχισε τότε να μυξοκλαίει και αμέσως μετά ξεκίνησε να εργάζεται για να επιστρέψει τα λεφτά. Άραγε, ο Θεός για τα λεφτά νοιαζόταν στην πραγματικότητα; Όχι· αυτό που Τον ένοιαζε δεν ήταν τα λεφτά, αλλά η στάση που Του αποκάλυψε η γυναίκα σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτό ένοιαζε τον Θεό. Δεν αξίζει τον θάνατο η προσβολή της διάθεσης του Θεού αποκλειστικά και μόνο λόγω των χρημάτων; Αυτό σημαίνει το να παίρνεις ό,τι σου αξίζει! Αν είσαι λίγο αρνητικός ή αδύναμος, ή αν κάποιες φορές εκτελείς το καθήκον σου με κάποιες νοθείες, ή αν κάποιες φορές στέκεσαι εκεί που σε τοποθετεί μια συγκεκριμένη θέση και απολαμβάνεις τα πλεονεκτήματά της, ο Θεός το βλέπει αυτό ως αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν, όμως, βάζεις χέρι στις προσφορές του Θεού χωρίς να Τον συμβουλευτείς, ή όταν τις καταχράσαι χωρίς να λάβεις την άδειά Του, τότε για τι είδους πρόβλημα μιλάμε; Είναι κλοπή των προσφορών. Και τι διάθεση υποδηλώνει κάτι τέτοιο; Τη διάθεση του αρχάγγελου, τη διάθεση του Σατανά. Δεν είναι προδοσία να κλέβεις τις προσφορές του Θεού; (Είναι.) Τι έκανε ο Σατανάς που ο Θεός το θεώρησε προδοσία; (Επιδίωξε να γίνει Θεός.) Όσο για τη γυναίκα που συζητάμε, ήθελε να ελέγξει τις προσφορές του Θεού. Τι νόμιζε ότι είναι; (Νόμιζε ότι είναι Θεός.) Ακριβώς, θεώρησε τον εαυτό της Θεό, κι εκεί ήταν που έκανε λάθος. Γι’ αυτό λέμε ότι πρόσβαλε τη διάθεση του Θεού. Είναι σοβαρή η φύση αυτού του γεγονότος; (Ναι.) Είναι σωστός ο χαρακτηρισμός μας; (Σωστός είναι.) Αυτή η γυναίκα δεν έχει πλέον καμία έκβαση. Δεν έχει έκβαση, έτσι φαίνεται τώρα. Όσο για τον ορισμό του Θεού, όσον αφορά τις τιμωρίες που θα βιώσει στη συνέχεια, αυτά είναι για αργότερα. Αυτή ήταν η ιστορία της πρώτης γυναίκας. Είχε τεράστιο θράσος, ήταν ικανή να εξαπατήσει τους ανωτέρους και τους κατωτέρους της, ενήργησε απερίσκεπτα χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, ήταν ανόητη και αυθάδης. Διέθετε έστω και το παραμικρό ίχνος υποταγής ή καμιά επιθυμία να αναζητήσει; (Όχι.) Ήθελε να έχει υπό τον έλεγχό της τις προσφορές του Θεού, τα υπάρχοντα του Θεού, χωρίς να συναινέσει κανείς και χωρίς να συζητήσει το ζήτημα ή να συναναστραφεί σχετικά με αυτό με κανέναν άλλον. Ανέλαβε από μόνη της να διαχειριστεί αυτό το ζήτημα ανεξάρτητα, και αυτές ήταν οι συνέπειες. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μόνο και μόνο που αγγίζει κανείς τις προσφορές του Θεού σημαίνει ότι προσβάλλει τη διάθεσή Του;» Έτσι είναι; Όχι. Η εκκλησία έχει συγκεκριμένες αρχές για τον τρόπο κατανομής των προσφορών του Θεού και, αν ενεργήσεις σύμφωνα με αυτές τις αρχές, ο Θεός δεν πρόκειται να επέμβει. Αν ήδη έχεις τις αρχές και δεν τις ακολουθείς, αλλά συνεχίζεις να ενεργείς απερίσκεπτα και να κάνεις τα πράγματα με τον δικό σου τρόπο, να χειρίζεσαι μόνος σου κρυφά αυτά τα ζητήματα, τότε προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού. Αυτή ήταν η ιστορία της πρώτης γυναίκας.

Με τις προσφορές σχετίζεται και η ιστορία της δεύτερης επικεφαλής, που έχει ως εξής: Η εκκλησία αγόρασε ένα σπίτι για να το χρησιμοποιήσει ως χώρο λατρείας, το οποίο χρειαζόταν κάποια ανακαίνιση. Για μια ανακαίνιση χρειάζεται να γίνει σχεδιασμός και να αγοραστούν υλικά, πράγμα που κοστίζει λεφτά. Εφόσον μιλάμε για έργο του οίκου του Θεού, το οποίο αφορά τη διαχείριση του Θεού, τα λεφτά που δαπανώνται είναι φυσικό να προέρχονται από τον οίκο του Θεού· είναι προσφορά του Θεού. Αυτό το ποσό ξοδεύεται λογικά, δικαιωματικά και σωστά σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού. Εκείνο τον καιρό, η γυναίκα της ιστορίας ήταν επικεφαλής και υπεύθυνη γι’ αυτό το έργο. Διάλεξε έναν νέο πιστό, που δεν τον ήξερε κανένας, για να πάει να επιβλέψει το έργο. Αυτός ο άνθρωπος έμοιαζε με άπιστο. Στη συνέχεια, εκείνη συνωμότησε μ’ αυτόν τον άπιστο και αγόρασε πολλά είδη πολυτελείας και σπατάλησε πολλά λεφτά. Αυτό δεν είναι κομπίνα με τα λεφτά από τον οίκο του Θεού; Πρόκειται για απατεωνιά και σπατάλη των προσφορών του Θεού! Ο συγκεκριμένος άπιστος έβγαλε αρκετά λεφτά από αυτό. Άραγε αυτό είχε καμία σχέση με τη γυναίκα; (Ναι.) Εκείνη ήταν ο μεσάζοντας και επέτρεψε στον άπιστο να κάνει αυτά τα πράγματα. Όταν κάποιος ανακάλυψε το ζήτημα και θέλησε να το καταγγείλει, εκείνη τον εμπόδισε με λύσσα και τον απείλησε. Πρόδωσε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αφού έβλαψε τα συμφέροντα αυτά και προξένησε μεγάλη απώλεια και στις προσφορές. Μήπως την περίοδο εκείνη ο Θεός την επέπληξε; (Όχι.) Εκείνη δεν είχε συνειδητοποιήσει τίποτα. Πώς καταλαβαίνουμε ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει τίποτα; Είναι κάποια γεγονότα που το αποδεικνύουν· μπορούσε εξαρχής να δει ξεκάθαρα τι είχε σκοπό να κάνει ο άπιστος, αλλά δεν τον σταμάτησε· αντίθετα, ενέδωσε σ’ αυτό και το ενέκρινε σιωπηρά, δίνοντας συνέχεια λεφτά. Αυτό οδήγησε στο να εκτιναχθούν τα κόστη στα ύψη και το τελικό έργο να είναι υποδεέστερο του αναμενόμενου. Παρόλο που το έβλεπε καθαρά αυτό, συνέχισε να δίνει κι άλλα λεφτά. Έκανε τίποτα ο Θεός εκείνη τη στιγμή; Ο Θεός δεν έκανε κάτι. Τι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα; Πιστεύουν ότι ο Θεός θα όφειλε να είναι υπεύθυνος για τα λεφτά Του και ότι θα έπρεπε να τη σταματήσει. Αυτή είναι μια ανθρώπινη αντίληψη, αλλά ο Θεός δεν έδρασε μ’ αυτόν τον τρόπο. Μετά την ολοκλήρωση της ανακαίνισης και ύστερα από έρευνα, ο οίκος του Θεού διαπίστωσε ότι έλειπε μεγάλο μέρος των προσφορών. Τι έπρεπε να συμβεί μ’ αυτήν τη γυναίκα; Ο Θεός δεν έκανε τίποτα· την ανέλαβε η εκκλησία και μια άλλη γυναίκα άρχισε να ξεπληρώνει τα χρήματα. Ποια ήταν η φύση των πράξεών της; Ως επικεφαλής, όχι μόνο φέρθηκε ανεύθυνα και δεν συγκράτησε τις δαπάνες των προσφορών, αλλά συνωμότησε κιόλας με έναν ξένο για να εξαπατήσει τον οίκο του Θεού και να καταχραστεί τις προσφορές του Θεού. Αυτό το περιστατικό είναι ακόμα πιο σοβαρό απ’ το προηγούμενο. Από την οπτική του Θεού, λοιπόν, ποια είναι η έκβαση ενός τέτοιου ανθρώπου; Η καταστροφή· το αν θα τιμωρηθεί ή όχι δεν είναι της παρούσης. Ο Θεός μπορεί μια μέρα να βάλει έναν τέτοιον άνθρωπο σε έναν τόπο όπου ζουν κακά πνεύματα και βρωμεροί δαίμονες, όπου το φυσικό του σώμα θα καταστραφεί σ’ αυτήν τη ζωή και η ψυχή του θα μολυνθεί και θα βεβηλωθεί από τους βρωμερούς δαίμονες και τα κακά πνεύματα· όσο για την επόμενη ζωή, είναι πολύ μακρινή για να μιλήσουμε γι’ αυτήν. Αυτή είναι η έκβαση. Γιατί μεταχειρίζεται έτσι ο Θεός ένα τέτοιο άτομο; Επειδή προσέβαλε τη διάθεση του Θεού. Αφού προσέβαλε τη διάθεση του Θεού, θα ήταν δυνατό να την αγαπάει ακόμα Εκείνος; Δεν μένει καθόλου αγάπη, ούτε έλεος ούτε τρυφερότητα· μόνο οργή. Όταν αναφέρει κάποιος τις πράξεις της, ο Θεός τη μισεί και την αποστρέφεται. Γιατί την αποστρέφεται τόσο πολύ; Επειδή διέπραξε συνειδητά αμαρτίες, παρόλο που γνώριζε την αληθινή οδό. Όχι μόνο δεν υπάρχει πια προσφορά περί αμαρτίας γι’ αυτήν, αλλά πρέπει να υποστεί και την τιμωρία της οργής του Θεού. Δεν έχει καμία έκβαση, κανέναν προορισμό και καμία ευκαιρία για να σωθεί· δεν έχει τίποτα απ’ αυτά. Αυτό σημαίνει να προσβάλλει κανείς τη διάθεση του Θεού· αυτό γίνεται όταν προσβάλλει κάποιος τη διάθεση του Θεού.

Για πείτε Μου, είναι εύκολο να προσβάλλει κανείς τη διάθεση του Θεού; Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πάρα πολλές οι ευκαιρίες και οι καταστάσεις στις οποίες μπορεί να συμβεί αυτό. Οι ευκαιρίες είναι λίγες, οι πιθανότητες ισχνές· όμως, παρά τις λίγες ευκαιρίες και τις ελάχιστες πιθανότητες, γιατί καταφέρνουν ακόμα οι άνθρωποι να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού; Οι δύο αυτές γυναίκες πίστευαν στον Θεό για πάνω από είκοσι χρόνια η καθεμιά, άκουσαν κηρύγματα για πολλά χρόνια και υπηρέτησαν για πολύ καιρό ως επικεφαλής και εργάτριες. Πώς μπόρεσαν και έκαναν τόσο σοβαρά λάθη; Από την πλευρά της ανθρώπινης φύσης, δεν είχαν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και ορθολογισμό· από την πλευρά της πίστης τους στον Θεό, δεν είχαν αληθινή πίστη, δεν είχαν τον Θεό στην καρδιά τους. Και πώς εκδηλωνόταν αυτή η απουσία του Θεού στην καρδιά τους; Μέσα στις πράξεις τους δεν διακρινόταν το αίσθημα του φόβου, δεν υπήρχε καμία βάση· δεν σκεφτόντουσαν: «Τι θα μου συμβεί μόλις το κάνω αυτό; Θα έχω άραγε επιπτώσεις; Μπορεί οι άνθρωποι να μην το μάθουν· αν όμως το μάθει ο Θεός, τι θα γίνει; Οφείλω να αναλάβω την ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα, αφού σχετίζεται με την έκβασή μου». Δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά· δεν είναι πρόβλημα αυτό; Εφόσον δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά, είχαν άραγε συνείδηση ή λογική; (Όχι.) Ήταν ικανές, λοιπόν, να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού, να κάνουν τόσο μεγάλα λάθη. Αν κάποιος έχει κανονικό ανθρώπινο τρόπο σκέψης, τότε θα έχει τέτοια νοοτροπία· όταν κάποιος ζητάει να δανειστεί λεφτά, θα σκεφτόταν: «Να δανειστεί λεφτά; Αυτά είναι λεφτά του Θεού. Αν δανείσω τα λεφτά του Θεού απλώς και μόνο για να με εκτιμήσει κάποιος μια στιγμή, τι θα γίνει αν δεν μπορέσει να τα επιστρέψει; Πώς θα τα ξεπληρώσω αυτά τα λεφτά; Αλλά ακόμα και να μπορέσω, τι είδους συμπεριφορά είναι το να δανείσω τα λεφτά αυτά; Είναι δυνατόν να βάλει κανείς χέρι με τέτοια άνεση στα λεφτά του Θεού; Δεν γίνεται να τους βάλει κανείς χέρι με τέτοια άνεση· αν τα αγγίξω, ποια θα είναι η φύση αυτής της πράξης;» Θα τα σκεφτόταν όλα αυτά και δεν θα δάνειζε τα λεφτά από παρορμητισμό, μόνο και μόνο επειδή κάποιος τα ζητούσε. Αν δεν το σκεφτεί, ή ακόμα κι αν το σκεφτεί αλλά δεν εξετάσει τις συνέπειες, τι δείχνει αυτό για τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τον Θεό; Πώς πιστεύει; Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει Θεός, και αυτό είναι τρομακτικό! Εφόσον δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει ο Θεός, δεν αναγνωρίζει ότι ο Θεός θα καθορίσει την έκβασή του και δεν αναγνωρίζει ότι ο Θεός θα τον τιμωρήσει· δεν το φοβάται αυτό, δεν πιστεύει στην τιμωρία. Γενικά, αν κάποιος πιστεύει κατά πενήντα με εξήντα τοις εκατό, θα είναι προσεκτικός και συγκρατημένος στις ενέργειές του. Αν πιστεύει κατά τριάντα τοις εκατό, μπορεί και τότε να δείξει λίγη αυτοσυγκράτηση, αλλά μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία, θα το κάνει· ή, αν έχει ελάχιστες ευκαιρίες ή δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, θα καταφέρει να δείξει λίγη αυτοσυγκράτηση και αυτοπεριορισμό. Ωστόσο, εκείνοι που δεν έχουν το παραμικρό στοιχείο πίστης θα τολμούσαν να κάνουν όλων των ειδών τα κακά πράγματα, θα ενεργούσαν απερίσκεπτα χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες· έτσι είναι τα θηρία. Εξωτερικά, μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά αυτά που κάνουν δεν είναι εκείνα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι· το λιγότερο που μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανείς είναι κτήνη και, ακόμα πιο σοβαρά, μπορεί να είναι βρωμεροί δαίμονες και κακά πνεύματα που έρχονται για να διαταράξουν και να αναστατώσουν το έργο του Θεού, που είναι ειδικοί στο να υπονομεύουν το έργο του Θεού. Είναι σωστός ο τρόπος που κατατάσσει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Είναι πάρα πολύ σωστός· κανένα λάθος δεν έχουν αυτά που κάνει ο Θεός, όλα όσα κάνει είναι σωστά. Επίσης, οι ενέργειες του Θεού κι ο τρόπος που Εκείνος καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων δεν βασίζονται στην απόδοσή τους μια δεδομένη στιγμή. Οι δύο αυτές γυναίκες, παρόλο που πίστευαν στον Θεό είκοσι χρόνια, κατέληξαν με κάποιον τρόπο σ’ αυτό το σημείο και μ’ αυτόν τον τρόπο επισφράγισαν την έκβασή τους. Πώς έγινε αυτό; Δεν είναι κάτι που προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη. Από την οπτική της επιδίωξής τους κατά την πίστη και του μονοπατιού που επέλεξαν, δεν ήταν άνθρωποι που επιδίωκαν την αλήθεια· αυτή είναι μια πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι πως δεν τους ένοιαζε καθόλου η αλήθεια. Αν τους ενδιέφερε έστω και στο ελάχιστο, τότε θα είχε αλλάξει η ανθρώπινη φύση τους. Και τι θα προκαλούσε μια τέτοια αλλαγή της ανθρώπινης φύσης τους; Θα τις έκανε να ενεργούν με αυτοσυγκράτηση και να σέβονται τα όρια, να έχουν ένα πρότυπο αξιολόγησης και να ζυγίζουν τα πράγματα με βάση τη λογική και το σκεπτικό ενός κανονικού ανθρώπου. Αν διαπίστωναν ότι μια ενέργεια ήταν ανάρμοστη, θα την απέφευγαν. Εκείνες οι δύο γυναίκες, όμως, δεν επιδίωξαν ποτέ την αλήθεια· δεν είχαν καν αυτό το βασικό όριο και τρόπο σκέψης. Είχαν το θράσος να κάνουν τα πάντα, και αυτή ακριβώς η φύση τους ήταν που τις οδήγησε στην καταστροφή, ακόμη και στον θάνατο. Γι’ αυτό είχε τέτοια κατάληξη το ταξίδι της πίστης τους στον Θεό.

Τι σκέφτεστε τώρα που ακούσατε αυτά τα δύο περιστατικά; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Σήμερα κέρδισα πολλά. Απέκτησα την ύψιστη αλήθεια, δηλαδή το να μην πειράζεις τα πράγματα του Θεού, ούτε καν να το σκέφτεσαι —μην πας να βάλεις χέρι σ’ αυτά. Αν τους βάλεις χέρι, τίποτε καλό δεν πρόκειται να βγει απ’ αυτό». Έτσι είναι όντως; Αυτή είναι η αλήθεια; (Όχι.) Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το αν θα βάλεις χέρι στα πράγματα του Θεού, αλλά το τι στάση τηρείς στην καρδιά σου απέναντι στον Θεό. Αν έχεις φόβο Θεού και μέσα σου Τον τρέμεις, αν πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι υπάρχει και σε απασχολεί ειλικρινά η έκβασή σου, τότε είναι κάποια πράγματα που δεν θα τα κάνεις· ούτε καν θα τα σκεφτείς. Οπότε, δεν πρόκειται να πέσεις σε τέτοιον πειρασμό· ποτέ δεν θα βρεθεί μπροστά σου. Είναι χρήσιμος ο τρόμος; Ο τρόμος είναι ανώφελος. Τι έκανε ο Θεός την ώρα που έκαναν αυτά τα πράγματα οι συγκεκριμένες γυναίκες; Άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν, ρίχνοντας αυτούς τους δύο διαβόλους —αυτές τις δύο που δεν ήταν άνθρωποι και που η καρδιά τους δεν έτρεμε καθόλου τον Θεό— στον πειρασμό του Σατανά, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν ολοκληρωτικά και να καταστραφούν. Αυτή δεν είναι η στάση του Θεού; Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού και δεν πρέπει να την παίρνει κανείς αψήφιστα! Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ανθρώπινα μέσα για να διαχειριστούν τους άλλους και να τους τιμωρήσουν, ανταποδίδοντας το κακό με το κακό. Ο Θεός όμως δεν το κάνει αυτό· ο Θεός έχει τη δική Του βάση, τις δικές Του αρχές και τους δικούς Του τρόπους. Όταν ο Θεός τιμωρεί κάποιον, το κάνει με τέτοιον τρόπο ώστε εκείνος να μην καταλάβει τίποτα· δεν το αντιλαμβάνεται, αλλά στα μάτια του Θεού το ζήτημα είναι ήδη λυμένο. Μετά από χρόνια, θα βγει σιγά σιγά στην επιφάνεια ο μεταγενέστερος πόνος. Εφόσον ο Θεός έχει αποσύρει απ’ τον συγκεκριμένο άνθρωπο όλη τη χάρη Του, τις ευλογίες Του, τη διαφώτιση, τη φώτιση και όλη τη μεταχείριση που προσφέρει ο Θεός σε έναν κανονικό άνθρωπο, εκείνος δεν είναι άνθρωπος πια· ο Θεός δεν τον βλέπει πια ως δημιούργημα, αλλά ως κτήνος, ως κάτι τελείως διαφορετικό. Ο Θεός λέει: «Αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς». Είναι αγαθοί ή πονηροί αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Από την οπτική του Θεού, από τους καταλόγους Του, τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν διαγραφεί· έχουν εξαφανιστεί, είναι μη ανθρώπινοι. Και πώς ορίζεται η έννοια του μη ανθρώπινου; (Είναι θηρία, κτήνη με ανθρώπινη ενδυμασία.) Κάποιοι μπορεί μέχρι και να τους ζηλέψουν και να πουν: «Αυτοί δουλεύουν στον έξω κόσμο και βγάζουν λεφτά, ζουν μαζί με άπιστους· ζούνε πολύ πιο άνετα από το να ταλαιπωρούνται μέσα στην εκκλησία, εκτελώντας καθήκοντα απ’ το πρωί ως το βράδυ». Σου λέω, δεν έχουν έρθει ακόμα οι μέρες που θα βασανιστούν. Αν τους ζηλεύεις, πήγαινε και γίνε σαν αυτούς· ο οίκος του Θεού δεν περιορίζει κανέναν. Τα βάσανα δεν είναι μόνο ο πόνος στο σώμα από κάποια αρρώστια· αν κάποιος βασανίζεται μέσα του και αυτό φτάσει σε ένα επίπεδο, είναι απερίγραπτο, όπως είναι τα χτυπήματα που δέχεται στην ψυχή του, ειδικά όταν υποβάλλεται στην τιμωρία του Θεού. Αυτό είναι χειρότερο απ’ τον θάνατο, είναι πιο βασανιστικό· είναι ένα είδος ψυχικής οδύνης. Αυτές οι δύο γυναίκες βρέθηκαν σε μια τέτοια κατάσταση επειδή με τις απερίσκεπτες ενέργειές τους προσέβαλαν τη διάθεση του Θεού. Σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, φαίνεται πως όσα λάθη κι αν κάνουν οι άνθρωποι και ό,τι κι αν κάνουν, εφόσον μπορέσουν να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν, Εκείνος μπορεί να τους συγχωρέσει· κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε ότι ο Θεός έχει τεράστια αγάπη, ότι αγαπάει αληθινά την ανθρωπότητα. Αυτό είναι μια ανθρώπινη αντίληψη και δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τον Θεό είναι γεμάτος από πάρα πολλές φαντασιοκοπίες και υπερβολικά πολλή ανθρώπινη βούληση. Αν οι ανθρώπινες αντιλήψεις οριοθετούσαν τον Θεό, τότε οι πράξεις του Θεού δεν θα είχαν αρχές κι Εκείνος δεν θα είχε καμία διάθεση· ένας τέτοιος Θεός δεν υπάρχει. Επειδή ακριβώς ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια, επειδή είναι ζωντανός και ενεργός, και επειδή είναι αληθινός, αναμφισβήτητα και κατά τρόπο απτό, έχει διαφορετικές εκδηλώσεις. Αυτές οι εκδηλώσεις φαίνονται ξεκάθαρα στις διάφορες πράξεις και συμπεριφορές Του προς τους ανθρώπους, και αποδεικνύουν ότι υπάρχει στ’ αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται οι ίδιοι πότε υφίστανται κάποια διαχείριση, πώς μπορούμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη του Θεού;» Μόνο και μόνο απ’ τα περιστατικά που ανέφερα μπορούν οι άνθρωποι να δουν τη στάση και τη διάθεση του Θεού, και επίσης μπορούν να δουν με βάση ποιες αρχές ενεργεί και διαχειρίζεται ο Θεός τους ανθρώπους. Αυτό δεν αποτελεί απόδειξη ότι ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια; (Ναι.) Αν δεν υπήρχε Αυτός ο Θεός, αν όντως ήταν μόνο αέρας, τότε ό,τι κι αν έκανε δεν θα είχε ούτε αρχές ούτε όρια· δεν θα μπορούσε να το εντοπίσει και να το αγγίξει κανένας, θα ήταν κούφιο, δεν θα εφαρμοζόταν στη ζωή των ανθρώπων και θα ήταν άσχετο με τη ζωή τους, με τις πράξεις τους και με οποιαδήποτε εκδήλωσή τους. Δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια θεωρία, ένα επιχείρημα, μια κενή κουβέντα. Επειδή ακριβώς Αυτός ο Θεός υπάρχει, τα τόσα πράγματα που κάνει δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν τη στάση Του.

Στη συναναστροφή μας καλύψαμε κατά βάση τις περισσότερες απ’ τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού. Πού εστιάζει το κύριο μέρος; Έχει να κάνει με τις διάφορες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και ιδέες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την κρίση και την παίδευση του Θεού, όπως επίσης και με τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που έχουν σχετικά με το τι είναι η αλλαγή διάθεσης. Επιπλέον, οι άνθρωποι έχουν και πάρα πολλές φαντασιοκοπίες σχετικά με τις αρχές που κρύβονται πίσω απ’ το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, αλλά και με τα πρότυπα που απαιτεί Εκείνος απ’ τους ανθρώπους. Για τους ανθρώπους, αυτές οι έννοιες είναι γενικά συγκεχυμένες και ασαφείς. Τι σημαίνει το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα όλα αυτά; Σημαίνει ότι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ δεν καταλαβαίνουν ούτε τις αλήθειες που εμπεριέχονται στο έργο που κάνει σ’ εκείνους ο Θεός. Μέσα απ’ τη συναναστροφή μας σήμερα, έχετε κατά βάση έναν συνοπτικό ορισμό της κρίσης και της παίδευσης, αλλά και των προτύπων που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους; (Ναι.) Και τι πρέπει να κάνετε από δω και πέρα, αφού έχετε αυτήν την κατανόηση; Κατ’ αρχάς, πρέπει να αναγνωρίσετε ότι ο Θεός έχει τέτοια πρότυπα. Είναι ευέλικτα αυτά τα πρότυπα; Γίνεται να είναι πιο ψηλά ή πιο χαμηλά απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα; (Όχι.) Γιατί όχι; Από την Εποχή της Χάριτος μέχρι σήμερα, καταλαβαίνουμε από αυτούς που έχει οδηγήσει ο Θεός στην τελείωση ότι αυτά τα πρότυπα είναι αυστηρά και καθορισμένα με μεγάλη ακρίβεια· ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να τα αλλάξει. Δεν τα άλλαξε ούτε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και δεν τα έχει αλλάξει ούτε μέχρι σήμερα. Η διαφορά είναι ότι τώρα θα οδηγηθούν περισσότεροι άνθρωποι στην τελείωση, επειδή ο Θεός έχει μιλήσει πάρα πολύ. Παλιότερα, εργαζόταν σε μικρότερη κλίμακα και δεν έλεγε ξεκάθαρα στους ανθρώπους περισσότερες αλήθειες. Τώρα, τους έχει πει περισσότερες αλήθειες και τους έχει γνωστοποιήσει πιο πολλές από τις προθέσεις Του· ο Θεός έχει εκφράσει όλα τα πρότυπα που απαιτεί και όλες τις αλήθειες που πρέπει να ξέρουν οι άνθρωποι. Την ίδια στιγμή, με το ίδιο τρόπο εργάζεται μαζί και το Πνεύμα του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο συνδυασμός αυτών των δύο πτυχών αποδεικνύει ότι, κατά την περίοδο αυτή, ο Θεός σκοπεύει να οδηγήσει περισσότερους ανθρώπους στην τελείωση· δηλαδή μια ομάδα ανθρώπων, όχι μόνο έναν ή δύο. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, έχετε οι περισσότεροι από εσάς ελπίδες να οδηγηθείτε στην τελείωση; Κάποιοι λένε πως δεν είναι σίγουροι, αλλά ακόμα κι αν δεν είμαστε σίγουροι, ας προσπαθήσουμε· καλύτερα να αποτύχουμε παρά να παρακαλάμε τώρα για έλεος. Τι συμπεριφορά είναι το να παρακαλάει κανείς για έλεος αυτήν τη στιγμή; Είναι δειλή, άχρηστη, ανεπαρκής, ποταπή συμπεριφορά, ντροπιάζει τον Θεό. Δεν πρέπει να είστε δειλοί! Έχουν εξηγηθεί ξεκάθαρα στους ανθρώπους οι συνθήκες και τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία θα οδηγηθούν στην τελείωση· το μόνο που μένει είναι το πώς να ασκούνται και πώς να συνεργάζονται με το έργο του Θεού. Όσες φορές κι αν αποτύχεις αυτήν την περίοδο, εφόσον δεν προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού, ούτε να χάνεις το θάρρος σου πρέπει ούτε να παραιτηθείς· συνέχισε να παλεύεις για να ανέβεις. Κάποιοι λένε ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Ο Θεός δεν το ξέρει ότι έχουν χαμηλό επίπεδο; Μόνο και μόνο που παραδέχονται ότι έχουν χαμηλό επίπεδο ο Θεός το βλέπει ως κάτι καλό, γιατί η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι αλαζονική και αυτάρεσκη· πολύ λίγοι παραδέχονται ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό. Είναι καλό να αναγνωρίσει κανείς κάτι τέτοιο, είναι καλή έκφραση. Κάποιοι μιλάνε για τις εμπειρίες τους και συνειδητοποιούν ότι έχουν φτωχή και κακή ανθρώπινη φύση. Για ποιον λόγο κάποιοι άλλοι δεν το συνειδητοποιούν αυτό; Το ότι αναγνωρίζεις τη φτωχή ανθρώπινη φύση σου, την κακή ανθρώπινη φύση σου, δείχνει ότι έχεις καταλάβει τα λόγια του Θεού και έχεις βρει αντιστοιχίες ανάμεσα σε αυτά και τον εαυτό σου· δείχνει ότι έχεις πίστη στο έργο της σωτηρίας του Θεού, ότι είσαι αποφασισμένος και πρόθυμος να Τον ικανοποιήσεις. Τουλάχιστον, μπόρεσες να παραδεχτείς αυτήν την ειλικρινή διαπίστωση. Υπάρχει κανένας άπιστος που να λέει τώρα ότι είναι κακός; Ακόμα κι όταν είναι κακοί, λένε πως είναι καλοί· υποστηρίζουν πως οι κακές τους πράξεις είναι σπουδαίες καλές πράξεις και ενάρετη συμπεριφορά, διαστρεβλώνοντας εξόφθαλμα το σωστό και το λάθος. Ό,τι αναποδιές κι αν σου τύχουν, λοιπόν, όποιες αποτυχίες κι αν συναντήσεις και όσο κι αν στραβοπατήσεις, πρέπει να μπορείς να διακρίνεις ότι μπροστά σου υπάρχει ελπίδα. Ποιος είναι μπροστά; Ο Θεός! Με τα λόγια του Θεού ως οδηγό και καθοδηγητή, οι άνθρωποι μπορούν να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι.

Στη σημερινή συναναστροφή παρουσιάστηκαν τρία περιστατικά προς μελέτη, ώστε να ξεκαθαριστούν οι διάφορες ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Τα καταλάβατε όλα όσα ειπώθηκαν; (Ναι.) Η ικανότητά σας να καταλάβετε δείχνει ότι διαθέτετε το επίπεδο και τις ικανότητες που χρειάζονται για να αποδεχτείτε την αλήθεια· δηλαδή, έχετε ελπίδα να καταλάβετε και να αποκτήσετε την αλήθεια. Για ποιον λόγο δεν γίνεται να εξηγήσει κανείς ξεκάθαρα αυτές τις αλήθειες μέσα σε μια δυο ώρες ή σε δυο τρεις ώρες; Επειδή πρέπει στην αρχή να παρουσιαστεί ένα εκτενές προπαρασκευαστικό περιεχόμενο, έτσι ώστε στη συνέχεια να αναφερθούν οι λεπτομέρειες που ακολουθούν. Αν δεν γίνει κάποια προεργασία στην αρχή, δεν θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε το περιεχόμενο που θα ακολουθήσει. Αν μιλούσα λακωνικά χωρίς προπαρασκευαστικό περιεχόμενο, θα δυσκολευόσασταν να παρακολουθήσετε. Μιλάω, λοιπόν, για κάποια παραδείγματα, και στη συνέχεια τα συζητώ τόσο απ’ τη θετική όσο και απ’ την αρνητική σκοπιά, έτσι ώστε να σας βοηθήσω να καταλάβετε και να διακρίνετε, να μάθετε τι ακριβώς ισχύει σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα και πώς θα πρέπει κανείς να τα καταλάβει ξεκάθαρα. Αν μπορέσετε να το πετύχετε αυτό, τότε δεν μίλησα μάταια. Απ’ τη στιγμή που θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι κάπως αυτές τις αλήθειες μόλις τις ακούς, μέχρι το σημείο όπου θα τις καταλαβαίνεις σε βάθος, όπου θα συνειδητοποιείς βαθιά μέσα σου για ποιον λόγο λέει ο Θεός αυτά τα πράγματα, ποιο κομμάτι της διεφθαρμένης διάθεσής σου περιλαμβάνεται σ’ αυτές τις αλήθειες που λέει ο Θεός και για ποιον λόγο θέλει Αυτός να σου πει αυτά τα πράγματα, για να φτάσεις σ’ αυτό το επίπεδο κατανόησης είναι απαραίτητο ένα ορισμένο στάδιο. Πρέπει να συνδέσεις αυτές τις αλήθειες με τη διεφθαρμένη σου διάθεση, την ομιλία, τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τις ιδέες σου· δηλαδή, πρέπει να τις εφαρμόσεις στην πραγματική σου κατάσταση. Μετά απ’ αυτό, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, σιγά σιγά θα καταφέρεις να καταλάβεις και να συλλάβεις αυτές τις αλήθειες. Αν δεν βρεις αντιστοιχίες ανάμεσα σε αυτές και την περίπτωσή σου, αλλά αντ’ αυτού κρατήσεις κάποιες σημειώσεις σήμερα, τις κάνεις επανάληψη και τις μάθεις απ’ έξω αύριο, και μετά τις διακηρύξεις σ’ αυτούς που δεν τις έχουν ακούσει ποτέ, μπορεί να νομίζεις ότι τις έχεις αποκτήσει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν τις έχεις αποκτήσει. Από την ημέρα που μπορείς να διαλαλήσεις δόγματα, αυτές οι αλήθειες παύουν να είναι αλήθειες για σένα και δυσκολεύεσαι να συλλάβεις την αλήθεια, σαν να έχει εξαφανιστεί τελείως. Απ’ τη στιγμή που η αλήθεια μετατρέπεται για σένα σε απλό δόγμα, είναι πλέον δύσκολο να έχει αποτελέσματα μέσα σου. Πρέπει να μετατρέψεις την αλήθεια στην πραγματικότητά σου, να εφαρμόσεις σιγά σιγά στον εαυτό σου την πρακτική πτυχή κάθε αλήθειας με τη βοήθεια της αναζήτησης και της συναναστροφής, και τελικά να καταλάβεις ποιες καταστάσεις αφορά αυτή η αλήθεια και τι εμπεριέχει, για να καταλάβεις τα νοήματα που κρύβονται πίσω απ’ αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός. Αυτή είναι η αφετηρία της κατανόησης της αλήθειας. Τι καταλαβαίνετε τώρα; (Δόγματα.) Όταν οι άνθρωποι πρωτοέρχονται σε επαφή με την αλήθεια, εκείνο που καταλαβαίνουν είναι κάποιου είδους δόγμα. Και το να καταλάβεις κάποιο δόγμα, βέβαια, δεν είναι τόσο απλό· κι αυτό χρειάζεται κάποιο επίπεδο και κάποια ικανότητα κατανόησης. Χρειάζεται, επίσης, να έχεις ήσυχη και συγκεντρωμένη καρδιά, για να μπορείς ν’ ακούς τα κηρύγματα με αμέριστη προσοχή. Έχω παρατηρήσει ότι κάποιοι άνθρωποι, όταν ακούνε κηρύγματα, σκέφτονται: «Άχρηστα είναι όλα αυτά που λες, δεν θέλω να τ’ ακούσω. Εγώ κηρύγματα θέλω να ακούω, όχι να ακούω για γεγονότα». Νομίζουν ότι μιλάω για το σωστό και το λάθος. Επειδή έχουν αυτήν την άποψη, δεν μπορούν να αφομοιώσουν αυτά που ακούνε· νυστάζουν, δεν καταλαβαίνουν και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια· το επίπεδό τους είναι λειψό. Κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως πνευματικοί άνθρωποι, όταν Με ακούνε να λέω ιστορίες, δεν είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Πίνουν νερό ή χασμουριούνται, και δεν μπορούν να κάτσουν σε μια μεριά. Σκέφτονται: «Οι ιστορίες που λες έχουν να κάνουν με εξωτερικά ζητήματα· είναι πολύ ρηχό όλο αυτό, δεν μπορώ να το αφομοιώσω. Θα έπρεπε να μιλάς περισσότερο για το πνευματικό βασίλειο· αυτό θα μου άρεσε πιο πολύ». Αυτήν ακριβώς τη στάση έχουν κάποιοι άνθρωποι. Όταν έχουν υπάρξει για πολλά χρόνια επικεφαλής, τους αρέσει να μιλάνε για μεγαλειώδη κηρύγματα, για σπουδαίες θεωρίες και για λόγια του τρίτου ουρανού· όσο πιο πολύ μιλάνε τόσο πιο πολύ ενθουσιάζονται. Αν, όμως, μιλάμε για ζητήματα της εκκλησίας, για πρακτικές εμπειρίες ή ιδιαίτερα για την ανάλυση της δυναμικής της ανθρώπινης ψυχής, αυτό τους φαίνεται πάντοτε ρηχό και βαρετό. Τι διάθεση είναι αυτή; Κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα στο έργο τους; Σας αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι; Η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια δεν μπορεί να αποκοπεί απ’ την πραγματικότητα. Μπορούν, άραγε, αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα να αγαπήσουν την αλήθεια; Δεν νομίζω· τέτοιοι άνθρωποι αποστρέφονται την αλήθεια, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.

8 Νοεμβρίου 2018