Σχετικά με τη μορφή που έχει ο Θεός όταν εκτελεί το έργο Του τις έσχατες ημέρες, κάποιοι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Ωστόσο, αυτές οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανές να εμποδίσουν την πίστη τους στον Θεό, κι οι άνθρωποι δεν πρόκειται να πουν αβίαστα ότι δεν πιστεύουν στον Θεό ή ότι Τον αρνούνται. Τι φαινόμενο είναι αυτό; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που πετυχαίνουν τα λόγια Του. Τα λόγια και το έργο του Θεού έχουν κατακτήσει τους ανθρώπους και εκείνοι ουσιαστικά μπορούν να αποδεχτούν τον Χριστό ως τον Θεό τους. Υπό αυτήν την έννοια, οι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν βάλει τα θεμέλια της αληθινής οδού και είναι βέβαιοι και σίγουροι γι’ αυτό. Και όταν επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα, τότε απαλλάσσονται οι άνθρωποι από τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό; (Όχι, δεν απαλλάσσονται.) Το ότι δεν απαλλάσσονται από τις παρανοήσεις τους αποδεικνύει ότι συνεχίζουν να έχουν πολλές φαντασιοκοπίες, απαιτήσεις και αντιλήψεις για την ενσάρκωση του Θεού και για τον Χριστό. Οι αντιλήψεις αυτές μπορούν να καθοδηγήσουν τις σκέψεις σου, την κατεύθυνση και τους στόχους της επιδίωξής σου, και πολλές φορές μπορούν και να επηρεάσουν την κατάστασή σου. Όταν σου τυχαίνουν ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τις αντιλήψεις σου, τότε μπορείς ακόμα να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, και να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Μόλις, όμως, κάτι πάει κόντρα στις αντιλήψεις σου ή τις ξεπεράσει και δημιουργηθούν αντιφάσεις, πώς το λύνεις αυτό; Αφήνεις τις αντιλήψεις σου να αλωνίζουν ελεύθερα ή τις κλαδεύεις, τις συγκρατείς και επαναστατείς εναντίον τους; Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, έχουν αντιλήψεις και όχι μόνο δεν τις εγκαταλείπουν, αλλά πάνε και τις διαδίδουν στους άλλους και ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να τις εκτονώσουν, έτσι ώστε να αναπτύξουν αντιλήψεις κι οι άλλοι. Κάποιοι, επίσης, διαφωνούν και λένε: «Μπορεί να λέτε πως όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα, αλλά αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό δεν νομίζω να έχει κανένα νόημα». Είναι σωστό να το λέτε αυτό; (Όχι.) Ποιο είναι το ορθό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε; Κάποιοι άνθρωποι που έχουν αντιλήψεις για τον Θεό ενδέχεται να συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν κανονική σχέση μαζί Του, ότι έχουν σχηματίσει παρανοήσεις γι’ Αυτόν και ότι αν δεν απαλλαγούν από αυτές, τότε θα αντιμετωπίσουν μεγάλο κίνδυνο· δηλαδή, υπάρχει πιθανότητα να συγκρουστούν με τον Θεό, να Τον αμφισβητήσουν και ακόμη και να Τον προδώσουν. Τότε, προσεύχονται στον Θεό κι εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους. Αρχικά, αρνούνται τη λανθασμένη οπτική τους, και στη συνέχεια προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτήν αναζητώντας την αλήθεια. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν εύκολα να υποταχθούν στον Θεό. Αν κάποιος, παρόλο που σχηματίζει αντιλήψεις, θεωρεί ότι αυτές είναι σωστές, και αν τελικά δεν μπορέσει να εγκαταλείψει εντελώς τις αντιλήψεις του ή να απαλλαγεί από αυτές, τότε με τον καιρό αυτές θα αρχίσουν να επηρεάζουν τη ζωή-είσοδό του. Στις σοβαρότερες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να επαναστατήσει ενάντια στον Θεό και να Του αντισταθεί· αν γίνει κάτι τέτοιο, κανένας δεν αντέχει να σκεφτεί τις συνέπειες. Αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, καταλαβαίνει ήδη κάποιες αλήθειες και ενίοτε σχηματίζει κάποιες αντιλήψεις για τα πράγματα, τότε δεν πρόκειται για τόσο μεγάλο πρόβλημα, δεν θα τον επηρεάσουν τόσο πολύ οι αντιλήψεις του. Εφόσον έχει μέσα του την αλήθεια, η οποία κατευθύνει τις σκέψεις και τη συμπεριφορά του και τον καθοδηγεί καθώς εκτελεί το καθήκον του, οι αντιλήψεις του δεν πρόκειται να επηρεάσουν καθόλου το αν ακολουθεί τον Θεό. Μπορεί μια μέρα να ακούσει κάποιο κήρυγμα ή κάποια συναναστροφή, να καταλάβει τις αντιλήψεις του και να απαλλαγεί απ’ αυτές. Κάποιοι άνθρωποι, αφού αναπτύξουν αντιλήψεις σχετικά με τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, δεν έχουν την όρεξη να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και δεν καταβάλλουν προσπάθεια να τα εκτελέσουν· είναι συνέχεια σε μια αρνητική κατάσταση και μέσα στην καρδιά τους υπάρχουν συγκρούσεις, δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Είναι σωστή μια τέτοια συμπεριφορά; Λύνεται εύκολα αυτό το ζήτημα; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι θεωρείς πως είσαι έξυπνος, αλλά Εγώ λέω ότι είσαι ανόητος και ότι δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Μόλις το ακούσεις, θυμώνεις, διαφωνείς, και λες από μέσα σου: «Κανένας δεν τόλμησε ποτέ να πει ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση. Πρώτη φορά το ακούω σήμερα και δεν μπορώ να το δεχτώ. Αν δεν είχα πνευματική κατανόηση, θα μπορούσα να γίνω επικεφαλής της εκκλησίας; Θα μπορούσα να κάνω τόσο έργο;» Έχει δημιουργηθεί μια αντίφαση, έτσι δεν είναι; Τι πρέπει να κάνεις; Είναι εύκολο να κάνουν αυτοκριτική οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνει κάτι τέτοιο; Τι είδους άνθρωπος μπορεί να κάνει αυτοκριτική; Αυτοκριτική μπορεί να κάνει κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια και την αναζητά. Εάν έχεις λογική, τότε όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρώτα να αρνηθείς τον εαυτό σου· όταν αρνείσαι τον εαυτό σου σημαίνει ότι αναγνωρίζεις πως δεν κατέχεις την αλήθεια. Ακόμη κι αν έχεις κάποιες ιδέες και οπτικές, αυτές δεν είναι αναγκαστικά σωστές. Αν αρνείσαι, λοιπόν, τον εαυτό σου σε περιστάσεις σαν κι αυτές, δεν τον εξευτελίζεις, αλλά κάνεις το σωστό. Μόλις αρνηθείς τον εαυτό σου, θα νιώσεις γαλήνη στην καρδιά σου, η συμπεριφορά σου θα είναι πολύ καλύτερη και η στάση σου θα διορθωθεί. Όταν ακούσεις τον Θεό να λέει πως είσαι ανόητος και πως δεν έχεις πνευματική κατανόηση, τότε πρέπει να ησυχάσεις ενώπιόν Του και να δεχτείς τα λόγια Του με νοοτροπία υποταγής. Ναι μεν δεν έχεις την παραμικρή επίγνωση των λόγων του Θεού και δεν τα καταλαβαίνεις καθόλου, ναι μεν δεν ξέρεις αν είναι ή δεν είναι σωστά, αλλά στο πλαίσιο της πίστης σου οφείλεις να αναγνωρίσεις το εξής: «Αφού ο Θεός είναι η αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να πει κάτι λάθος;» Ακόμα κι αν ο Θεός είπε κάτι διαφορετικό από αυτό που νομίζεις εσύ, πρέπει να αποδεχτείς τα λόγια Του βασισμένος στην πίστη· ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, πρέπει να τα αποδεχτείς ως την αλήθεια. Αν το κάνεις αυτό, είναι εγγυημένα σωστό. Αν οι άνθρωποι, όταν δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν αποδέχονται ότι αυτά είναι η αλήθεια, αυτό δείχνει ότι δεν έχουν λογική και θα πρέπει να ντρέπονται. Άρα, δεν κάνεις ποτέ λάθος αν υποτάσσεσαι στον Θεό. Αυτό δεν είναι δόγμα, είναι κάτι πρακτικό· αυτά τα λόγια πηγάζουν από την εμπειρία. Στη συνέχεια, όταν θα μπορείς να θεωρήσεις ως αλήθεια τα λόγια του Θεού και να τα αποδεχτείς, πρέπει να αρχίσεις να κάνεις αυτοκριτική. Καθώς θα εκτελείς το καθήκον σου και θα επικοινωνείς με τους άλλους, θα διαπιστώσεις ότι όχι μόνο δεν έχεις πνευματική κατανόηση, αλλά και ότι είσαι εντελώς ανόητος κι ότι έχεις πολλά ελαττώματα και ελλείψεις, και θα ανακαλύψεις ότι έχεις σοβαρό πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορέσεις να καταλάβεις και να αποδεχτείς όσα έχει πει ο Θεός; Αυτά τα λόγια πρέπει να τα αποδεχτείς, πρώτα ως κανονισμό, ορισμό ή έννοια. Στη συνέχεια, στην πραγματική ζωή, πρέπει να βρεις τρόπο να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού, να τα καταλάβεις και να τα βιώσεις. Όταν το κάνεις αυτό για λίγο καιρό, θα φτάσεις σε σημείο να μπορείς να αξιολογήσεις σωστά τον εαυτό σου. Τότε, θα συνεχίσεις να έχεις παρανοήσεις για τον Θεό; Αν δεν διαφωνείς με τον Θεό στο συγκεκριμένο θέμα, θα συνεχίσεις να μην αποδέχεσαι την αξιολόγησή Του για σένα; (Όχι.) Θα μπορείς να την αποδεχτείς και θα πάψεις να είσαι επαναστατικός. Όταν μπορέσεις να αποδεχτείς την αλήθεια και να καταλάβεις σε βάθος αυτά τα πράγματα, τότε θα μπορέσεις να προχωρήσεις ένα βήμα μπροστά και να κάνεις πρόοδο. Εάν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, τότε παραμένεις συνέχεια στο ίδιο σημείο και δεν θα κάνεις καμιά πρόοδο. Είναι σημαντικό να αποδεχτείς την αλήθεια; (Ναι, είναι.) Οι άνθρωποι πρέπει να παραιτηθούν από τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό και δεν πρέπει να εχθρεύονται ή να συγκρούονται μ’ αυτά που λέει Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη στάση αποδοχής της αλήθειας. Κάποιοι γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι επειδή τους αντικαθιστούν. Δεν θέλουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, και όλο αντιμετωπίζουν το έργο παθητικά και τεμπελιάζουν. Φαινομενικά, ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν έχουν θέση την οποία εκτιμούν υπερβολικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός. Ο λόγος της αδυναμίας και της αρνητικότητάς τους είναι απλούστατα ότι ο Θεός ή οι αδελφοί και οι αδελφές τους δεν τους αξιολογούν με τον ίδιο τρόπο που αξιολογούν οι ίδιοι τον εαυτό τους, δηλαδή τους αξιολογούν χαμηλότερα απ’ ό,τι εκείνοι αξιολογούν και κατανοούν τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πείθονται και θίγονται, οπότε τελικά αποφασίζουν να γίνουν αρνητικοί και ανταγωνιστικοί, και να θεωρήσουν τον εαυτό τους ξεγραμμένο· σκέφτονται: «Εσύ δεν είπες ότι δεν είμαι αρκετά καλός; Τώρα θα δεις, δεν πρόκειται να κάνω απολύτως τίποτα». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερούν τα καθήκοντά τους, να προσβάλουν τον Θεό και να παγώνει η ζωή-είσοδός τους. Αυτή είναι μια σημαντική απώλεια.

Κάποιοι λένε: «Όταν ο Θεός λέει ότι είμαι κακός άνθρωπος, δεν μπορώ να το δεχτώ. Αν έλεγε ο θεός που βρίσκεται στον ουρανό ότι έχω κάτι κακό, τότε θα το δεχόμουν. Ο ενσαρκωμένος θεός έχει κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί να κάνει λανθασμένες κρίσεις και δεν γίνεται να τα κάνει όλα εκατό τοις εκατό σωστά. Υπάρχουν κάποια ερωτήματα για το αν μπορεί να αξιολογήσει και να καταδικάσει λανθασμένα τους ανθρώπους ή για τον τρόπο με τον οποίο τους χειρίζεται και κάνει διευθετήσεις γι’ αυτούς. Έτσι, δεν φοβάμαι γι’ αυτά που λέει ο χριστός —ο θεός επί της γης— για μένα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να με καταδικάσει ή να καθορίσει την έκβασή μου». Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Ασφαλώς και υπάρχουν. Όταν τους κλαδεύω, λένε: «Ο θεός στον ουρανό είναι δίκαιος!» Όταν τους χειρίζομαι, λένε: «Πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιο άτομο!» Με σνομπάρουν με αυτά τα λόγια. Και τι κάνουν με αυτά τα λόγια; (Αρνούνται τον Θεό.) Ακριβώς, αρνούνται και προδίδουν τον Θεό. Να τι σημαίνουν αυτά τα λόγια: «Κάτι τέτοιο δεν εξαρτάται από σένα, αλλά από τον θεό στον ουρανό». Αυτοί οι άνθρωποι, με αυτές τις αντιλήψεις και με τέτοια κατανόηση για τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν τη σχέση μεταξύ του ενσαρκωμένου Χριστού και του Θεού στον ουρανό, δηλαδή τη σχέση μεταξύ της σάρκας και του Πνεύματος που βρίσκεται στον ουρανό. Νομίζουν ότι αυτό το ασήμαντο άτομο που βρίσκεται στη γη θα είναι πάντοτε μόνο ένα άτομο, και όσες αλήθειες κι αν εκφράσει, όσα κηρύγματα κι αν κάνει, δεν παύει να είναι άνθρωπος· ακόμη κι αν ολοκληρώσει και σώσει κάποιους ανθρώπους, πάλι στη γη θα βρίσκεται, πάλι άνθρωπος θα είναι, και δεν θα είναι ικανός να υπερβεί τον Θεό στον ουρανό. Πιστεύουν, λοιπόν, ότι η πίστη στον Θεό πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό· μόνο την πίστη στον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό θεωρούν αληθινή πίστη στον Θεό. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πιστεύουν όπως θέλουν. Πιστεύουν με όποιον τρόπο τους ευχαριστεί, και φαντάζονται ότι ο Θεός είναι όπως θέλουν αυτοί. Στη φαντασία τους βασίζονται και όσον αφορά τον ενσαρκωμένο Χριστό: «Αν αυτός ο θεός που βρίσκεται στη γη μού φερόταν λίγο καλύτερα, αν φρόντιζε να μου πηγαίνουν όλα μια χαρά, τότε θα τον σεβόμουν και θα τον αγαπούσα. Αν δεν μου φέρεται καλά, αν έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου, αν μου συμπεριφέρεται άσχημα και συνέχεια με κλαδεύει, τότε δεν είναι ο θεός μου· επιλέγω να πιστέψω στον θεό στον ουρανό». Δεν είναι και λίγοι όσοι έχουν τέτοια στάση. Κι εσείς συμπεριλαμβάνεστε, αφού έχω ήδη συναντήσει τέτοιους ανθρώπους. Όταν όλα πάνε καλά, Μου φέρονται μια χαρά και Με περιποιούνται πρόθυμα, αλλά μόλις τους αντικαταστήσω, στρέφονται εναντίον Μου. Όταν, λοιπόν, φέρονταν καλά στον Θεό, πίστευαν πραγματικά ότι ήταν ο Θεός και ο Χριστός; Όχι. Αυτό που καλοβλέπουν είναι η ταυτότητα και η θέση του Θεού· όλα όσα κάνουν είναι ένα καλόπιασμα λόγω της θέσης και της ταυτότητας του Θεού. Πάντοτε μόνο τον ασαφή θεό στον ουρανό αναγνωρίζουν ως τον αληθινό θεό· όσες αλήθειες κι αν εκφράζει αυτός ο Θεός επί της γης, όσο κι αν διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο και τον ωφελεί, μόνο και μόνο το ότι ζει στην κανονική του ανθρώπινη φύση κι έχει σώμα από σάρκα σημαίνει ότι αποκλείεται να είναι ο θεός στον ουρανό· όσο κι αν κολακεύουν, υπηρετούν και σέβονται οι άνθρωποι αυτόν τον Θεό στη γη, μέσα τους πιστεύουν πως ο θεός στον ουρανό είναι ο μόνος αληθινός θεός. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την άποψη; Μπορεί να πει κανείς ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μια τέτοια άποψη βαθιά στη καρδιά τους, ότι την έχουν θαμμένη βαθιά στο υποσυνείδητό τους. Την ίδια στιγμή που αποδέχονται την παροχή και την ποίμανση του Χριστού, παράλληλα Τον παρατηρούν, Τον μελετούν και Τον αμφισβητούν —ενώ ταυτόχρονα ανυπομονούν να έρθει ο δίκαιος θεός που βρίσκεται στον ουρανό για να κρίνει όλες τους τις πράξεις. Και γιατί θέλουν να τους κρίνει ο θεός στον ουρανό; Θέλουν να ακολουθήσουν τις προτιμήσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους γιατί επιθυμούν να τους συμπεριφερθεί ο θεός που βρίσκεται στον ουρανό —ο θεός της φαντασίας τους— όπως θέλουν αυτοί, ενώ ο Θεός που βρίσκεται στη γη δεν πρόκειται να το κάνει αυτό· ο Θεός που βρίσκεται στη γη εκφράζει μόνο την αλήθεια και λέει τις αλήθεια-αρχές. Και σκέφτονται: «Ο θεός στον ουρανό έχει ανιδιοτελή, άνευ όρων και απεριόριστη αγάπη για τον άνθρωπο· ο θεός επί της γης, όμως, μόλις πεις ή κάνεις κάτι λάθος και το μάθει, σε χρησιμοποιεί στα κηρύγματά του ως κακό παράδειγμα και αρχίζει να σε αναλύει. Πρέπει, λοιπόν, οι άνθρωποι να προσέχουν περισσότερο, να κρύβονται περισσότερο· δεν πρέπει να τον αφήνουν να καταλάβει πότε προκύπτει κάτι». Πείτε Μου, δεν μπορώ να αναλύσω αυτά που προσπαθείτε να Μου κρύψετε; Δεν χρειάζεται να αναλύσω αυτά που κάνεις· θα αναλύσω τις διαθέσεις σου και τις καταστάσεις σου. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω ως παραδείγματα αυτά που κάνετε· μπορώ και πάλι να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια και να κάνω κηρύγματα για να λύσω τα προβλήματα, και πάλι μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν την αλήθεια. Κατά βάθος, οι δύσπιστοι πιστεύουν ότι αυτή η σάρκα, αυτός ο Θεός, δεν είναι δυνατόν να ξέρει όσα δεν βλέπουν τα μάτια Του, πόσο μάλλον να ξέρει οτιδήποτε αφορά το πνευματικό βασίλειο ή την αλήθεια. Πιστεύουν ότι δεν μπορεί καν να δει αυτά που είναι ικανοί να κάνουν όταν τους διαφεντεύουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και ότι δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου. Αυτήν τη λογική και το σκεπτικό έχουν οι δύσπιστοι. Η στάση τους απέναντι στον Χριστό είναι πάντοτε στάση μελέτης, αμφισβήτησης, ακόμη και μη πίστης, ενώ Τον προσδιορίζουν με ανθρώπινα κριτήρια με βάση τις γνώσεις που κατανοούν και αυτά που φαντάζονται. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, όταν μιλάνε με άλλους, πιστεύουν ότι οι άλλοι δεν ξέρουν τι σκέφτονται μέσα τους ή τι διάθεση έχουν· με τον ίδιο τρόπο μιλάνε και σ’ Εμένα, με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζαν έναν συνηθισμένο άνθρωπο, νομίζοντας ότι δεν ξέρω τίποτα· τελικά αυτοί δεν είναι που δεν γνωρίζουν τον Θεό; Σε άλλους ανθρώπους λένε ψέματα και τους άλλους δεν τους πειράζει· κι έτσι, λένε και σ’ Εμένα ψέματα με τον ίδιο τρόπο, χασκογελάνε και Με αντιμετωπίζουν ως ίσο, λες και είμαι το φιλαράκι τους. Νομίζουν ότι επειδή Με ξέρουν, μπορούν να έχουν τέτοια συμπεριφορά, και θεωρούν ότι μπορεί να μην ξέρω τίποτα. Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Είναι ανθρώπινη αντίληψη, είναι η άγνοια του ανθρώπου, και μέσα σ’ αυτήν την άγνοια κρύβεται μια σατανική μοχθηρή διάθεση· είναι αυτή η μοχθηρή διάθεση που κάνει τους ανθρώπους να διαμορφώνουν αντιλήψεις. Πείτε Μου, είναι ανάγκη να ζω με κάποιον και να παρατηρώ κάθε ώρα και στιγμή τις σκέψεις και τις απόψεις του, και να καταλάβω το υπόβαθρό του ολοκληρωτικά, ώστε να μπορώ να εκθέσω ή να διακρίνω τη φύση του; (Όχι.) Όχι, δεν είναι· εσείς, όμως, δεν θα μπορούσατε να το πετύχετε αυτό. Έχετε κάθε μέρα επαφή με ανθρώπους και ζείτε μαζί τους, αλλά δεν μπορείτε να διακρίνετε τη φύση-ουσία τους. Ό,τι κι αν σας συμβεί, μόνο επιφανειακά τα βλέπετε όλα και δεν βλέπετε την ουσία τους. Ο μόνος τρόπος να διακρίνετε κάποιον έστω και λίγο είναι να τον αποκαλύψει ολοκληρωτικά ο Θεός, αλλιώς δεν θα μπορούσατε να τον διακρίνετε ακόμα και μετά από χρόνια επαφής μαζί του. Εγώ μπορώ να βρεθώ κοντά σε κάποιον για μια-δυο μέρες, και μόλις κάνει ή πει κάποια πράγματα και εκφράσει κάποιες απόψεις, τότε ουσιαστικά ξέρω τι άνθρωπος είναι. Από την άλλη, κάποιοι δεν έχουν κάνει ακόμα τίποτα, και με τους οποίους ούτε έχω έρθει σε επαφή ούτε τους έχω διαχειριστεί· γι’ αυτούς έχω ακόμα ένα ερωτηματικό, αλλά μόλις τους τύχει ένα ζήτημα και εκφράσουν κάποια άποψη, φανερώνεται αμέσως η φύση-ουσία τους. Πολλοί λένε: «Και μόλις φανερωθεί η φύση-ουσία τους, μπορείς να τους διακρίνεις αμέσως; Πού τη βασίζεις αυτήν την κατανόηση; Εμείς πώς και δεν μπορούμε να τους διακρίνουμε;» Αν δεν καταλάβεις την αλήθεια, τότε δεν θα μπορέσεις να προσδιορίσεις τους ανθρώπους, και δεν θα έχεις ποτέ τα απαραίτητα κριτήρια για να το κάνεις. Χωρίς αυτά τα κριτήρια, δεν θα μπορέσεις να διακρίνεις τους ανθρώπους. Εγώ, απ’ την άλλη, τα έχω αυτά τα κριτήρια. Από μια άποψη, καταλαβαίνω την αλήθεια, κι έτσι έχω καλύτερη και πιο γρήγορη αντίληψη όταν είναι να αξιολογήσω κάποιον, ενώ από μια άλλη άποψη εργάζεται το Πνεύμα του Θεού. Κάποιοι νομίζουν το εξής: «Όσοι έχουν ζήσει για πολύ καιρό σ’ αυτόν τον κόσμο, μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα και τους ανθρώπους». Αυτό δεν είναι πραγματική κατανόηση· τι είναι αυτό που διακρίνουν; Όλες τις απάτες που υπάρχουν σε αυτήν την κοινωνία, όπως τις πολιτικές, τις επιχειρηματικές, τις οικονομικές ή εκείνες που έχουν σχέση με πορνογραφία. Όσοι έχουν εμπειρίες απ’ αυτά και τα έχουν ακούσει πολλές φορές μπορούν να τα αποφύγουν. Εκείνοι που τους έχουν συμβεί σε μικρότερο βαθμό ή που τα έχουν βιώσει λιγότερο πέφτουν συχνά θύματα εξαπάτησης, αλλά αφού εξαπατηθούν πολλές φορές, αποκτούν εμπειρία και μπορούν να τα διακρίνουν. Έτσι διακρίνουν τα πράγματα. Όσον αφορά, όμως, τη διαφθορά του ανθρώπου, τη φύση και την ουσία του ανθρώπου που έχει διαφθείρει ο Σατανάς, σ’ αυτά τα θέματα αν δεν διαθέτουν την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ τη σοφία να τα διακρίνουν και επίσης δεν πρόκειται να μπορέσουν ποτέ να διακρίνουν τις διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι κάθε είδους πίσω από ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά ούτε και την αιτία του προβλήματος. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα ξέρεις πώς να διαχειριστείς το ζήτημα ή τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συνδέονται μ’ αυτό· δεν θα έχεις κανέναν τρόπο ούτε τη σοφία που χρειάζεται για να το διαχειριστείς. Γι’ αυτό, όταν σου τυχαίνει ένα τέτοιο ζήτημα, ταράζεσαι και συγχύζεσαι πολύ, και δυσκολεύεσαι να το αντιμετωπίσεις. Αν καταλάβεις ξεκάθαρα την αλήθεια, τότε θα μπορείς να διακρίνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και την ουσία που κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν δεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν, τότε θα μάθεις την ουσία τους, και τότε θα καταλάβεις τι είναι το κάθε πράγμα και ο κάθε άνθρωπος, θα ξέρεις πώς να προφυλαχθείς απ’ αυτά, πώς να τα διακρίνεις, και πώς να αντεπεξέλθεις σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτή δεν είναι η πηγή της σοφίας; (Είναι.) Ο Χριστός, λοιπόν, μπορεί να διακρίνει τον άνθρωπο και να τον εφοδιάσει. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Για να το θέσω με όρους δόγματος, τα πάντα προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού. Πιο πρακτικά, οφείλεται στο ότι ο Χριστός διαθέτει την αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό. Έτσι είναι τα πράγματα. Όταν μια μέρα καταφέρετε να αποκτήσετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να την κάνετε ζωή σας, τότε θα αποκτήσετε σοφία και θα μπορείτε να διακρίνετε τους ανθρώπους.

Οι αντιλήψεις των ανθρώπων έχουν και άλλη διάσταση που αφορά όσες αντιλήψεις διαμορφώνουν για το έργο του Θεού. Και από πού προέρχονται οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το έργο του Θεού; Κάποιες προέρχονται από όσα κατανοούσαν από την προηγούμενη πίστη τους και κάποιες προέρχονται από τις δικές τους φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο Του. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι φαντάζονταν το έργο της κρίσης του Θεού σαν να υπάρχει ένας μεγάλος λευκός θρόνος στον ουρανό στον οποίο κάθεται ο Θεός και κρίνει όλους τους λαούς. Σήμερα, ξέρετε όλοι ότι τέτοιες φαντασιοκοπίες δεν είναι ρεαλιστικές. Είναι αδύνατα αυτά τα πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι έχουν πολλές φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού, με το πώς διαχειρίζεται και μεταχειρίζεται τον άνθρωπο, ενώ οι πιο πολλές από αυτές τις φαντασιοκοπίες προέρχονται από τις προτιμήσεις του ανθρώπου. Για ποιον λόγο το λέω αυτό; Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να υποφέρουν. Αυτό που θέλουν πάντα είναι να ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Θεό με άνεση, να απολαύσουν άπλετη χάρη, να κληρονομήσουν τις ευλογίες Του και έπειτα να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Τι υπέροχη σκέψη! Η πιο κοινή και εξωπραγματική ιδέα που έχει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα σχετικά με το έργο του Θεού είναι η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών μέσα σ’ ένα παλανκίνο. Επιπλέον, όταν οι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές αντικρίζουν το έργο του Θεού, δεν το καταλαβαίνουν· δεν γνωρίζουν την αλήθεια που περιλαμβάνει ούτε με ποιον σκοπό κάνει αυτό το έργο ο Θεός και γιατί συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο προς τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, στο παρελθόν έχω χρησιμοποιήσει τις λέξεις «απέραντη» και «τεράστια» για να περιγράψω την αγάπη του Θεού, αλλά πιστεύω πως ίσως και να μην καταλάβατε ποτέ τι ακριβώς εννοούσα με αυτές τις δύο λέξεις. Με τι σκοπό χρησιμοποιούσα τις συγκεκριμένες λέξεις; Το έκανα για να τραβήξω την προσοχή όλων σας, ούτως ώστε να τις αναλογιστείτε. Εκ πρώτης όψεως, αυτές οι λέξεις μοιάζουν κενές. Έχουν τη σημασία τους, αλλά όσο κι αν τις σκεφτούν οι άνθρωποι, μπορούν να καταλήξουν μόνο στο εξής: «Απέραντη. Σημαίνει απεριόριστη σαν τον ουρανό· λέει ότι η καρδιά του Θεού είναι απεριόριστη, ότι δεν υπάρχει όριο στο πόσο αγαπάει την ανθρωπότητα!» Η αγάπη του Θεού δεν είναι σαν την αγάπη που μπορεί να φαντάζεται το μυαλό του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν αυτήν την αγάπη, δεν πρέπει να ερμηνεύουν αυτήν τη λέξη με βάση όσα έχουν μάθει και όσα γνωρίζουν, αλλά να την αξιολογήσουν και να τη βιώσουν με άλλη μέθοδο. Τελικά, φτάνεις στο σημείο να διαισθανθείς πραγματικά ότι η αγάπη του Θεού είναι διαφορετική από την αγάπη που αναφέρουν οι άνθρωποι, ότι η αληθινή αγάπη του Θεού δεν είναι σαν κανένα άλλο είδος αγάπης, δεν είναι όπως καταλαβαίνει όλη η ανθρωπότητα τη λέξη αγάπη. Και τι ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτή η αγάπη του Θεού; Πώς πρέπει να την κατανοήσετε; Αρχικά, µην την προσεγγίζετε µε τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Ας δούμε, για παράδειγμα, την αγάπη μιας μητέρας. Η αγάπη μιας μητέρας προς τα παιδιά της είναι ανιδιοτελής, είναι ιδιαίτερα προστατευτική και ζεστή. Αυτήν τη στιγμή, έχει η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο που νιώθετε την ίδια αίσθηση και το ίδιο νόημα που έχει η αγάπη μιας μητέρας; (Ναι.) Τότε υπάρχει πρόβλημα, είναι λάθος αυτό. Πρέπει να ξεχωρίσεις την αγάπη του Θεού απ’ αυτήν των γονιών, του συζύγου, της συζύγου, των παιδιών, των συγγενών σου, ή την έγνοια των φίλων· την αγάπη του Θεού πρέπει να τη μάθεις από την αρχή. Τι ακριβώς είναι η αγάπη του Θεού; Η αγάπη του Θεού δεν έχει σαρκικά αισθήματα και δεν επηρεάζεται από δεσμούς αίματος. Είναι αγνή και απλή αγάπη. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοούν οι άνθρωποι την αγάπη του Θεού; Γιατί φτάσαμε να συζητάμε για την αγάπη του Θεού; Η αγάπη του Θεού περιέχεται στο έργο Του, έτσι ώστε οι άνθρωποι να την αναγνωρίσουν, να την αποδεχτούν και να τη βιώσουν, και εν τέλει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η αγάπη του Θεού, και να αναγνωρίσουν ότι αυτή είναι η αλήθεια, ότι η αγάπη του Θεού δεν είναι κούφια λόγια ούτε κάποιου είδους συμπεριφορά Του, αλλά η αλήθεια. Όταν αποδεχτείς ότι η αγάπη του Θεού είναι η αλήθεια, τότε θα μπορέσεις μέσα απ’ αυτήν να αναγνωρίσεις τη συγκεκριμένη πτυχή της ουσίας Του. Αν, όμως, την αντιμετωπίσεις σαν κάποιου είδους συμπεριφορά, τότε πολύ δύσκολα θα την αναγνωρίσεις. Τι σημαίνει «συμπεριφορά»; Ας πάρουμε τις μητέρες ως παράδειγμα. Για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, αφιερώνουν τα νιάτα τους, δίνουν το αίμα τους, τον ιδρώτα και τα δάκρυά τους, και τους προσφέρουν ό,τι θέλουν εκείνα. Μια μητέρα, είτε το παιδί της έχει κάνει το σωστό είτε το λάθος, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθεί, του προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα, ικανοποιεί τις ανάγκες του, και ποτέ δεν το μαθαίνει, δεν το βοηθάει και δεν το καθοδηγεί πώς να ακολουθήσει το ορθό μονοπάτι· απλώς το φροντίζει, το αγαπάει και το προστατεύει συνέχεια, σε τέτοιο σημείο που τελικά εκείνο να μην μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος. Έτσι είναι η αγάπη μιας μητέρας και κάθε αγάπη που προέρχεται από τη σάρκα, τα αισθήματα και τις σαρκικές σχέσεις του ανθρώπου. Απ’ την άλλη, η αγάπη του Θεού είναι ακριβώς το αντίθετο. Αν σε αγαπάει ο Θεός, το εκφράζει με τη συχνή συμμόρφωση και πειθάρχηση, καθώς και με το κλάδεμά σου. Μπορεί μεν να μην περνάς και πολύ άνετα τις μέρες σου μέσα στη συμμόρφωση και στην πειθαρχία, αλλά μόλις το βιώσεις αυτό, θα διαπιστώσεις ότι έχεις μάθει πολλά πράγματα, ότι έχεις ικανότητα διάκρισης και σοφία όσον αφορά τις σχέσεις σου με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά και ότι έχεις καταλάβει κάποιες αλήθειες. Αν η αγάπη του Θεού ήταν ίδια με την αγάπη μιας μητέρας ή ενός πατέρα, δηλαδή όπως τη φαντάζεσαι εσύ, αν σε φρόντιζε με τόση επιμέλεια και ήταν πάντα επιεικής απέναντί σου, τότε θα μπορούσες να κερδίσεις αυτά τα πράγματα; Δεν θα μπορούσες. Άρα, η αγάπη του Θεού όπως την καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είναι διαφορετική από την αληθινή αγάπη Του την οποία βιώνουν στο έργο Του· για να μάθουν ποια είναι η αληθινή αγάπη, πρέπει να την προσεγγίσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να αναζητήσουν στα λόγια Του την αλήθεια. Πώς θα μπορούσε κάποιος διεφθαρμένος, χωρίς να αναζητήσει την αλήθεια, να καταλάβει απ’ το πουθενά τι είναι η αγάπη του Θεού, ποιος είναι ο σκοπός του έργου που κάνει Εκείνος στον άνθρωπο και ποιες είναι οι επίπονες προθέσεις Του; Δεν θα τα καταλάβαιναν ποτέ όλα αυτά οι άνθρωποι. Αυτή είναι η πιο πιθανή παρανόηση των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού, και αυτήν την πτυχή της ουσίας Του δυσκολεύονται περισσότερο να καταλάβουν. Για να το καταλάβουν, πρέπει να το βιώσουν σε βάθος και προσωπικά, και να ασχοληθούν πρακτικά μαζί του και να το εκτιμήσουν. Οι άνθρωποι συνήθως με τον όρο «αγάπη» εννοούν ότι δίνουν σε κάποιον ό,τι του αρέσει, όχι όταν θέλει κάτι γλυκό, να του δίνουν κάτι πικρό· ή ακόμη και αν του δίνουν πού και πού κάτι πικρό, το κάνουν για να γιατρευτεί από κάποια αρρώστια. Με λίγα λόγια, η αγάπη αυτή εμπεριέχει τον εγωισμό, τα αισθήματα και τη σάρκα του ανθρώπου· εμπεριέχει στόχους και κίνητρα. Ο Θεός, όμως, ό,τι κι αν κάνει μέσα σου, όσο κι αν σε κρίνει και σε παιδέψει, σε συμμορφώσει και σε πειθαρχήσει ή σε κλαδέψει, ακόμη κι αν Τον παρανοήσεις και παραπονεθείς γι’ Αυτόν μέσα σου, Εκείνος θα συνεχίσει, με ανεξάντλητη υπομονή, να εργάζεται μέσα σου. Και ποιος είναι ο απώτερος σκοπός του Θεού όταν το κάνει αυτό; Θέλει μ’ αυτόν τον τρόπο να σε αφυπνίσει, ώστε μια μέρα να καταλάβεις τις προθέσεις Του. Τι έχει κερδίσει, όμως, ο Θεός όταν βλέπει αυτό το αποτέλεσμα; Στην ουσία τίποτα δεν έχει κερδίσει. Και γιατί το λέω αυτό; Επειδή όλα όσα έχεις προέρχονται από Αυτόν. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να κερδίσει τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι να Τον ακολουθούν οι άνθρωποι με σωστό τρόπο και να εισέρχονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, την ώρα που εκτελεί το έργο Του, για να μπορέσουν τελικά να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα, να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα και πια να μην τους παραπλανά, να μην τους ξεγελάει και να μην τους βάζει σε πειρασμό ο Σατανάς· με τον τρόπο αυτόν, θα καταφέρουν να επαναστατήσουν ενάντια στον Σατανά, να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρέψουν, πράγμα που θα Τον ευχαριστήσει και θα σηματοδοτήσει την ολοκλήρωση του έργου Του. Τι κερδίζει ο Θεός; Εσένα κερδίζει, κι εσύ μπορείς να εξυμνήσεις τον Θεό. Για τον Θεό, όμως, τι σημαίνει η δική σου δοξολογία; Δεν θα ήταν Θεός αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; Δεν θα ήταν παντοδύναμος αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; Θα άλλαζε η ουσία ή η θέση του Θεού αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; (Όχι.) Όχι. Μόνο ως αγάπη και ως έργο του Θεού μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό. Ο τρόπος που κατανοείτε εσείς την αγάπη του Θεού ως απέραντη και τεράστια έχει αυτό το νόημα; (Όχι.) Δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο η κατανόησή σας. Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος ραγίζει την καρδιά του Θεού και οι άλλοι νομίζουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να τον σώσει, ποια στάση τηρεί Εκείνος όταν αυτός ο άνθρωπος κάνει αυτοκριτική, καταλάβει τα λάθη του και μετανοήσει, και αφήσει στην άκρη το κακό που έχει στα χέρια του και δεχτεί τη σωτηρία Του; Ο Θεός τούς αποδέχεται όλους το ίδιο. Εφόσον οι άνθρωποι ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, ο Θεός δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει για τις παραβάσεις τους. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Από ποια αντίληψη πρέπει να απαλλαγεί εδώ ο άνθρωπος; Από την αντίληψη που έχει σχέση με το πώς αγαπάει ο Θεός. Πρέπει οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους· για να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους, πρέπει να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια. Είναι εύκολο να αφήσει κανείς τις αντιλήψεις του, αλλά δεν είναι εύκολη υπόθεση να τις αλλάξει σε βάθος. Αν μελλοντικά αντιμετωπίσεις κάποιο παρόμοιο ζήτημα και σου δημιουργηθεί ξανά κάποια αντίληψη, τι πρόβλημα υπάρχει τότε; Θα αποδειχτεί ότι η συγκεκριμένη αντίληψη είναι ριζωμένη βαθιά μέσα σου. Ίσως σε κάποια ζητήματα να μπορείς να τις εγκαταλείψεις αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, σε κάποια άλλα, όμως, δεν θα μπορέσεις. Ίσως σε κάποιο ζήτημα να είναι εύκολο να εγκαταλείψεις μια αντίληψη, αλλά δεν είναι εύκολο να απαλλαγούν οι άνθρωποι εντελώς απ’ όλες τις αντιλήψεις τους. Για να λύσει κανείς το πρόβλημα των αντιλήψεών του μια και καλή, πρέπει πρώτα να κατανοήσει πολλές αλήθειες. Πρέπει οι άνθρωποι να αναζητούν την αλήθεια στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν, να βιώνουν και να εκτιμούν με τρόπο πρακτικό την αγάπη του Θεού, ενώ πρέπει και ο Θεός να εκτελεί πολλά έργα για να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι. Μόνο όταν γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό, θα απαλλαγούν εντελώς από το πρόβλημα των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών που έχουν γι’ Αυτόν.

Αυτό που χρειάζεται να αναλύσετε τώρα είναι οι αντιλήψεις σχετικά με το έργο του Θεού· πρέπει να αναλύσετε ποιες είναι αυτές οι αντιλήψεις και κυρίως να συνοψίσετε τις διάφορες φαντασιοκοπίες, τις διαμάχες και τις απαιτήσεις σας σχετικά με το έργο του Θεού, την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, και τον τρόπο που Εκείνος εργάζεται. Όλα αυτά μπορούν να σε εμποδίσουν να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, ενώ μπορούν και να σε οδηγήσουν σε παρανοήσεις και σε αντίσταση απέναντι σε όλα αυτά που έχει κάνει Εκείνος μαζί σου. Αυτού του είδους οι αντιλήψεις είναι πολύ σοβαρές και αξίζει να αναλυθούν. Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού που κρίνουν και καταδικάζουν τους ανθρώπους, σχηματίζουν αντιλήψεις και λένε: «Ο Θεός λέει πως δεν αγαπάει τους ανθρώπους σαν εμένα, οπότε ίσως να μη με σώσει». Αυτό δεν είναι αντίληψη; Και ποια συνέπεια θα έχει αυτή η αντίληψη; Όσο διεφθαρμένος κι αν είσαι, ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, γιατί δεν μετανοείς, αφού ξέρεις ότι ο Θεός δεν συμπαθεί όσους επαναστατούν εναντίον Του; Δεν θα σε συμπαθήσει αν αποδεχτείς την αλήθεια, αποβάλεις τη διαφθορά σου και Του υποταχθείς ολοκληρωτικά; Γιατί οριοθετείς τον Θεό και λες πως δεν θα σε σώσει; Αυτές οι αρνητικές σου σκέψεις θα σε εμποδίσουν να ακολουθήσεις τον Θεό και να βιώσεις το έργο Του, θα σε κάνουν να μείνεις στάσιμος και να παραδοθείς στην απελπισία· θα σε κάνουν ακόμη και να απορρίψεις τον Θεό. Σε κάποιες εκκλησίες εμφανίζονται αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι· δημιουργούν αναστάτωση, κι έτσι παραπλανούν κάποιους ανθρώπους· είναι καλό ή κακό αυτό; Αυτή είναι η αγάπη του Θεού ή μήπως ο Θεός παίζει με τους ανθρώπους και τους αποκαλύπτει; Δεν το καταλαβαίνετε, έτσι; Ο Θεός βάζει τα πάντα στην υπηρεσία Του για να οδηγήσει στην τελείωση και να σώσει όσους θέλει να σώσει· αυτό που κερδίζουν τελικά αυτοί που αναζητούν πραγματικά την αλήθεια και την κάνουν πράξη είναι η ίδια η αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, που δεν αναζητούν την αλήθεια παραπονιούνται: «Δεν είναι σωστό να εργάζεται έτσι ο Θεός. Πόσο με κάνει να βασανίζομαι! Παραλίγο να μπλέξω με αντίχριστους. Αν το έχει κανονίσει στ’ αλήθεια ο Θεός όλο αυτό, πώς γίνεται να επιτρέπει στους ανθρώπους να μπλέκουν με αντίχριστους;» Τι γίνεται εδώ; Το ότι δεν έχεις ακολουθήσει τους αντίχριστους αποτελεί απόδειξη πως έχεις την προστασία του Θεού· αν μπλέξεις μαζί τους, τότε έχεις προδώσει τον Θεό κι Εκείνος δεν σε θέλει πια. Είναι, λοιπόν, καλό ή κακό το να προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία αυτοί οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι; Ίσως επιφανειακά να μοιάζει κακό, αλλά όταν αποκαλύπτονται αυτοί οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, τότε αναπτύσσεις ικανότητα διάκρισης, αυτοί εκκαθαρίζονται και το δικό σου ανάστημα μεγαλώνει. Όταν ξανασυναντήσεις αργότερα τέτοιου είδους ανθρώπους, θα μπορείς να τους διακρίνεις πριν ακόμα δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, και θα τους απορρίψεις. Όλο αυτό θα σου δώσει κάποια μαθήματα και θα σε ωφελήσει· θα ξέρεις να διακρίνεις τους αντίχριστους και δεν θα σε παραπλανά πια ο Σατανάς. Πείτε Μου, λοιπόν, δεν είναι καλό για σας να έρχονται αντίχριστοι και να ενοχλούν και να παραπλανούν τους ανθρώπους; Μόνο όταν έχει φτάσει σ’ αυτό το στάδιο η εμπειρία τους, καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι ο Θεός δεν έχει πράξει σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και ότι αφήνει τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να δημιουργεί αναστάτωση με μανία και τους αντίχριστους να παραπλανούν τον εκλεκτό λαό Του, σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει τον Σατανά στην υπηρεσία Του για να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό Του στην τελείωση· και μόνο τότε καταλαβαίνουν τις επίπονες προθέσεις του Θεού. Κάποιοι λένε: «Δυο φορές με έχουν παραπλανήσει αντίχριστοι, και ακόμα δεν μπορώ να τους διακρίνω. Αν έρθει ένας ακόμη πιο δόλιος αντίχριστος, πολύ απλά θα με παραπλανήσει ξανά». Τότε ας ξαναγίνει, για να το βιώσεις και να πάρεις το μάθημά σου. Έτσι πρέπει να ενεργεί ο Θεός, προκειμένου να σώσει την ανθρωπότητα απ’ την επιρροή του Σατανά. Με δυο φράσεις μπορεί να περιγραφεί ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός: εργάζεται με τρόπους «εξαιρετικούς» και «πέρα από κάθε φαντασία» των συνηθισμένων ανθρώπων. Γιατί ορίζω το έργο του Θεού χρησιμοποιώντας αυτές τις δύο φράσεις, «εξαιρετικό» και «πέρα από κάθε φαντασία»; Γιατί η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα ούτε καταλαβαίνει την αλήθεια, το πώς εργάζεται ο Θεός ή το πόσο σοφός είναι ο αγώνας Του κατά του Σατανά. Δεν έχει ιδέα για όλα αυτά η ανθρωπότητα. Άρα, πώς είναι δυνατόν να έχουν οι άνθρωποι ακόμα ιδέες και αντιλήψεις; Ο λόγος είναι ότι παίρνουν λίγες γνώσεις, καταλαβαίνουν κάποιο δόγμα και έχουν τις προτιμήσεις τους, κι έτσι σχηματίζουν κάποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όσον αφορά, όμως, τα ζητήματα του πνευματικού βασιλείου και το έργο που εκτελεί ο Θεός, αυτά δεν τα καταλαβαίνουν καθόλου. Στις έσχατες ημέρες, ο Δημιουργός αντικρίζει ευθέως όλη την ανθρωπότητα και εκφέρει τα λόγια Του. Πρώτη φορά γίνεται κάτι τέτοιο από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Βλέπει δηλαδή, όλη την ανθρωπότητα και εκτελεί έργα φανερά μ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει γνωστό το σχέδιο διαχείρισής Του και στη συνέχεια το εφαρμόζει και το εκτελεί μεταξύ των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο πρώτη φορά συμβαίνει. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα γι’ αυτό το εύρος της σκέψης του Θεού, της ουσίας Του και του τρόπου με τον οποίο εργάζεται, τους είναι τελείως άγνωστα όλα αυτά· επομένως είναι λογικό να έχουν αντιλήψεις γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές συμφωνούν με την αλήθεια. Όσο κανονικές κι αν είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων, παραμένουν αντίθετες με την αλήθεια, δεν συμφωνούν με τα λόγια του Θεού και έρχονται σε σύγκρουση με τις προθέσεις Του. Αν οι άνθρωποι δεν απαλλαγούν εγκαίρως απ’ αυτές τις αντιλήψεις, τότε αυτές θα γίνουν τεράστιο εμπόδιο στο να βιώσουν το έργο του Θεού και στη ζωή-είσοδό τους. Οι ανθρώπινες αντιλήψεις, λοιπόν, όσο κι αν συμφωνούν με τις φαντασιοκοπίες και τις ιδέες τους, αν δεν συμφωνούν με την αλήθεια και με τα λόγια του Θεού, τότε έρχονται όλες τους σε αντίθεση με την αλήθεια, εναντιώνονται στον Θεό και δεν είναι συμβατές μαζί Του. Όσο κι αν συμφωνούν οι αντιλήψεις των ανθρώπων με τις φαντασιοκοπίες τους, πρέπει πάντοτε να προσπαθούν να τις διακρίνουν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις αποδέχονται τυφλά. Τι οφείλει να αποδέχεται η ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα πρέπει να αποδέχεται τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και όλα τα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό. Κι εκείνα που έχουν σχέση με τον Σατανά, όσο καλά κι αν τα θεωρούν, όσο συμβατά με τις φαντασιοκοπίες τους κι αν είναι, δεν πρέπει να τα αποδέχονται· αντίθετα, πρέπει να τα απορρίπτουν. Μόνο έτσι μπορούν να υποταχθούν τελικά στον Θεό και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Δημιουργού.

Μόνο μέσα από τα λόγια του Θεού και μέσω της αλήθειας μπορούν να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τις αντιλήψεις τους· δεν μπορούν να τις βάλουν στην άκρη αν κηρύττουν δόγματα και παρέχουν παρότρυνση· δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό. Στα δίκαια ζητήματα, οι άνθρωποι δεν δεσμεύονται από τίποτα, αλλά έχουν την τάση να κολλάνε στις διάφορες αντιλήψεις ή στα μοχθηρά, στρεβλά πράγματα τα οποία δυσκολεύονται να παραμερίσουν. Τι φταίει γι’ αυτό; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε είτε οι αντιλήψεις τους είναι μεγάλες είτε μικρές, είτε σοβαρές είτε ασήμαντες, είναι εύκολο να απαλλαγούν απ’ αυτές. Σε τελική ανάλυση, οι αντιλήψεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος σκέψης. Όμως, εξαιτίας των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν οι άνθρωποι, όπως είναι η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και ακόμη και η μοχθηρία, οι αντιλήψεις γίνονται φυτίλι που ανάβει και κάνει τους ανθρώπους να έρχονται σε σύγκρουση με τον Θεό, να Τον παρερμηνεύουν ή ακόμα και να Τον κρίνουν. Ποιος μπορεί, όταν έχει αντιλήψεις για τον Θεό, παρ’ όλα αυτά, να υποτάσσεται σε Αυτόν και να Τον εξυμνεί; Κανείς. Όταν οι άνθρωποι διατηρούν αντιλήψεις, τότε απλώς βρίσκονται σε σύγκρουση με τον Θεό, παραπονιούνται γι’ Αυτόν, Τον κρίνουν, και μάλιστα Τον καταδικάζουν. Μόνο και μόνο απ’ αυτό φαίνεται ότι οι αντιλήψεις πηγάζουν από διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι η εμφάνιση των αντιλήψεων είναι η αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεων και ότι όλες οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται αποτελούν επανάσταση και αντίσταση στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ναι μεν έχω αντιλήψεις, αλλά δεν αντιστέκομαι στον Θεό». Αυτή είναι μια παραπλανητική κουβέντα. Μπορεί να μη λένε τίποτα, αλλά κατά βάθος η στάση και η συμπεριφορά τους δείχνουν σύγκρουση. Όταν είναι έτσι αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια; Αδύνατον. Αν τους διακατέχει μια διεφθαρμένη διάθεση, εμμένουν στις αντιλήψεις τους· αυτό το προκαλεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Επομένως, όσο οι άνθρωποι απαλλάσσονται απ’ τις αντιλήψεις, τόσο απαλλάσσονται κι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τότε παύουν να αποτελούν πρόβλημα γι’ αυτούς και πολλές από τις ανώριμες, παιδαριώδεις σκέψεις τους, ακόμη και όσα έχουν ήδη προλάβει να γίνουν αντιλήψεις· όλα αυτά είναι μόνο σκέψεις και δεν επηρεάζουν την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ή την υποταγή σου στον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις συνδέονται μεταξύ τους. Κάποιες φορές υπάρχει μέσα σου κάποια αντίληψη, αλλά δεν κατευθύνει τις πράξεις σου. Όταν δεν επηρεάζει τα άμεσα συμφέροντά σου, την αγνοείς. Όμως, το ότι αγνοείς μια διεφθαρμένη διάθεση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέσα στην αντίληψή σου· όταν γίνει κάτι που συγκρούεται με την αντίληψή σου, τότε κολλάς σ’ αυτή με μια ορισμένη στάση, μια στάση που την ορίζει η διάθεσή σου. Αυτή η διάθεση θα μπορούσε να είναι αδιαλλαξία, αλαζονεία ή ακόμα και φαυλότητα· σε κάνει να κοκορεύεσαι στον Θεό και να λες: «Η άποψή μου έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά πολλές φορές. Αφού οι άνθρωποι έχουν αυτήν την άποψη εδώ και χιλιάδες χρόνια, γιατί να μην μπορώ κι εγώ; Όσα λες κόντρα στις ανθρώπινες αντιλήψεις είναι λανθασμένα· πώς εξακολουθείς να λες ότι είναι η αλήθεια, ότι είναι πάνω απ’ όλα; Η δική μου οπτική είναι η ανώτερη απ’ όλη την ανθρωπότητα!» Μια αντίληψη μπορεί να σε κάνει να συμπεριφερθείς έτσι, να κομπάζεις έτσι. Τι το προκαλεί αυτό; (Οι διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά, το προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι αντιλήψεις έχουν άμεση σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και οι άνθρωποι πρέπει να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους. Μόλις αντιμετωπίσουν τις αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό, τότε τους είναι εύκολο να υποταχθούν στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του κι έτσι εκτελούν το καθήκον τους πιο ομαλά και πιο σωστά, δεν ακολουθούν πλάγια μονοπάτια, δεν διαταράσσουν και δεν αναστατώνουν, και δεν κάνουν τίποτα που να Τον ντροπιάζει. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους, τότε μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι αντιλήψεις τους μπορούν να προκαλέσουν μέσα τους ένα σωρό συγκρούσεις με την ενσάρκωση του Θεού. Όταν μιλάμε για αντιλήψεις, πρόκειται σίγουρα για λανθασμένες απόψεις που πάνε κόντρα στην αλήθεια, είναι εντελώς αντίθετες μ’ αυτήν και μπορούν να προκαλέσουν στους ανθρώπους ένα σωρό συναισθήματα σύγκρουσης με τον Θεό. Η σύγκρουση αυτή σε οδηγεί να αμφισβητείς τον Χριστό και να μην μπορείς να Τον αποδεχτείς ή να υποταχθείς σε Αυτόν, ενώ επηρεάζει και το κατά πόσο αποδέχεσαι την αλήθεια και εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σε ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι διάφορες αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού τούς οδηγούν στην άρνηση του έργου Του, των τρόπων με τους οποίους εργάζεται, καθώς και της κυριαρχίας και των διευθετήσεών Του. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να σωθούν. Για όποια πτυχή του Θεού κι αν έχουν αντιλήψεις οι άνθρωποι, πίσω από αυτές τις αντιλήψεις κρύβονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους· και αυτές οι αντιλήψεις μπορούν να κάνουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις να χειροτερέψουν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βρουν ακόμη μεγαλύτερο πρόσχημα να χρησιμοποιήσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να προσεγγίσουν το έργο του Θεού, τον ίδιο τον Θεό και τη διάθεσή Του. Και όλο αυτό δεν τους ενθαρρύνει να αντισταθούν στον Θεό με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Αυτήν τη συνέπεια έχουν οι αντιλήψεις για τον άνθρωπο.

Αν και παλιότερα έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις ανθρώπινες αντιλήψεις, ποτέ δεν έχουμε συναναστραφεί συστηματικά και με λεπτομέρειες πάνω σε ποιες πτυχές και ποια ζητήματα έχουν αντιλήψεις οι άνθρωποι, αλλά και τι είδους αντιλήψεις σχηματίζουν. Έτσι όπως συναναστράφηκα και ανέλυσα σήμερα κάθε σημείο ξεχωριστά, σας έδωσα μια σαφή κατεύθυνση που μπορείτε να ακολουθήσετε, για να μάθετε τι αντιλήψεις έχετε και να αποκτήσετε πια ένα μονοπάτι για να απαλλαγείτε απ’ αυτές μία προς μία. Αν οι άνθρωποι μπορέσουν να απαλλαγούν απ’ όλες αυτές τις αντιλήψεις μία προς μία, τότε θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν όλο και πιο ξεκάθαρα όλες τις πτυχές της αλήθειας. Έτσι, θα ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο και η πορεία τους προς τα εμπρός· καθώς προχωρούν, θα γίνεται όλο και πιο σταθερό και φωτεινό το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν κατά την πίστη τους στον Θεό.

20 Σεπτεμβρίου 2018