Μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κανείς να πορευτεί στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό (1) Μέρος δεύτερο
Ποιες άλλες αντιλήψεις υπάρχουν στην καρδιά σας που μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση των καθηκόντων σας; Ποιες αντιλήψεις σάς επηρεάζουν και σας εξουσιάζουν συχνά στη ζωή σας; Όταν σου συμβαίνουν ορισμένα πράγματα που δεν σου αρέσουν, οι αντιλήψεις σου εμφανίζονται κατά τρόπο φυσικό και τότε παραπονιέσαι στον Θεό, διαφωνείς και ανταγωνίζεσαι μαζί Του, κι επίσης οι αντιλήψεις αυτές αλλάζουν γρήγορα τη σχέση σου με τον Θεό: Από εκεί που ένιωθες στην αρχή ότι αγαπάς πάρα πολύ τον Θεό και Του είσαι πολύ αφοσιωμένος και θέλεις να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή σ’ Αυτόν, ξαφνικά αλλάζεις στάση και δεν θέλεις πια να εκτελείς το καθήκον σου ή να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό, ενώ μετανιώνεις για την πίστη σου σ’ Αυτόν, μετανιώνεις που επέλεξες αυτό το μονοπάτι, και μάλιστα διαμαρτύρεσαι που σε επέλεξε ο Θεός. Ποιες άλλες αντιλήψεις μπορούν να προκαλέσουν ξαφνικά αλλαγή στη σχέση σου με τον Θεό; (Όταν ο Θεός ρυθμίζει μια κατάσταση για να με δοκιμάσει και να με αποκαλύψει, κι εγώ αισθάνομαι ότι δεν θα έχω καλό αποτέλεσμα, διαμορφώνω αντιλήψεις για τον Θεό. Αισθάνομαι ότι πιστεύω στον Θεό, Τον ακολουθώ και έκανα ανέκαθεν το καθήκον μου, άρα, εφόσον δεν Τον απαρνούμαι, Εκείνος δεν πρέπει να με εγκαταλείψει.) Αυτό είναι ένα είδος αντίληψης. Έχετε συχνά τέτοιες αντιλήψεις; Πώς κατανοείτε το να σας εγκαταλείψει ο Θεός; Πιστεύεις ότι το να σε αφήσει ο Θεός σημαίνει ότι δεν σε θέλει και δεν θα σε σώσει; Αυτό είναι ένα ακόμη είδος αντίληψης. Πώς, λοιπόν, προκύπτει μια τέτοια αντίληψη; Προέρχεται από τη φαντασία σου ή έχει βάση; Πώς γνωρίζεις ότι ο Θεός δεν θα σου δώσει ένα καλό αποτέλεσμα; Σου το είπε προσωπικά ο Θεός; Τις σκέψεις αυτές τις διαμόρφωσες αποκλειστικά μόνος σου. Τώρα ξέρεις ότι αυτή είναι μια αντίληψη. Το βασικό ζήτημα είναι πώς να τη διορθώσεις. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Αν μπορέσεις να καταλάβεις ότι έχεις μια αντίληψη, τότε πρέπει να ξέρεις ότι είναι λάθος. Και πώς πρέπει να απαλλαγείς απ’ αυτές τις αντιλήψεις; Αρχικά, πρέπει να διακρίνεις καθαρά αν προέρχονται από τη γνώση ή από τις σατανικές φιλοσοφίες, ποιο είναι το λάθος τους, τι κακό έχουν· μόλις το διακρίνεις αυτό καθαρά, είναι φυσικό να μπορέσεις να εγκαταλείψεις αυτήν την αντίληψη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχεις απαλλαγεί τελείως απ’ αυτήν· παραμένει υποχρεωτικό να αναζητήσεις την αλήθεια, να δεις ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού και, στη συνέχεια, να αναλύσεις την αντίληψη αυτή σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν καταφέρεις να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι η συγκεκριμένη αντίληψη είναι λάθος, ότι είναι παράλογη και ότι δεν συνάδει καθόλου με την αλήθεια, τότε ουσιαστικά θα έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια και δεν συγκρίνεις τη συγκεκριμένη αντίληψη με τα λόγια του Θεού, τότε δεν πρόκειται να διακρίνεις καθαρά πού έγκειται το λάθος της, οπότε δεν θα μπορέσεις να την εγκαταλείψεις τελείως· ακόμη και αν γνωρίζεις ότι πρόκειται για αντίληψη, δεν είναι απαραίτητο ότι θα μπορέσεις να την εγκαταλείψεις τελείως. Σε τέτοιου είδους περιστάσεις, όπου οι αντιλήψεις σου έρχονται σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του Θεού, υπάρχει περίπτωση, ακόμη κι αν καταλαβαίνεις ότι οι αντιλήψεις σου είναι λανθασμένες, η καρδιά σου να παραμένει προσκολλημένη σ’ αυτές. Μπορεί, επίσης, να είσαι σίγουρος ότι οι αντιλήψεις σου έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, αλλά μέσα σου να συνεχίζεις να τις θεωρείς βάσιμες. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα είσαι κάποιος που καταλαβαίνει την αλήθεια· άνθρωποι σαν εσένα δεν έχουν ζωή-είσοδο και το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι όσον αφορά την έκβαση και τον προορισμό τους, καθώς και τις προσαρμογές του καθήκοντός τους και την αντικατάστασή τους στα καθήκοντά τους. Μερικοί καταλήγουν συχνά σε λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με τα πράγματα αυτά και θεωρούν ότι, μόλις αντικατασταθούν στα καθήκοντά τους και δεν έχουν πλέον κανένα κύρος, ή μόλις ο Θεός λέει πως δεν τους συμπαθεί ή δεν τους θέλει πια, τότε όλα έχουν τελειώσει για αυτούς. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν. Πιστεύουν το εξής: «Δεν έχει νόημα να πιστεύω στον Θεό, ο Θεός δεν με θέλει και έχει ήδη ορίσει το αποτέλεσμά μου, άρα ποιος ο λόγος να ζω πια;» Άλλοι, ακούγοντας αυτές τις σκέψεις, τις θεωρούν λογικές και αξιοπρεπείς. Στην ουσία, όμως, τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Επαναστατούν εναντίον του Θεού, αφήνουν τον εαυτό έρμαιο στην απελπισία. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, δεν βλέπουν καθαρά πώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους ούτε έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν. Γνωρίζει ο Θεός πότε οι άνθρωποι αφήνονται έρμαιο στην απελπισία; (Ναι.) Ο Θεός το γνωρίζει αυτό. Πώς αντιμετωπίζει, άρα, τους ανθρώπους αυτούς; Οι άνθρωποι διαμορφώνουν μια ορισμένη αντίληψη και λένε: «Ο Θεός έχει πληρώσει ένα άκρως επίπονο τίμημα για τον άνθρωπο, έχει επιτελέσει μεγάλο έργο σε κάθε άτομο και έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Δεν είναι εύκολο για Αυτόν να επιλέξει και να σώσει ένα άτομο. Ο Θεός θα πληγωθεί πάρα πολύ αν κάποιος αφεθεί έρμαιο στην απελπισία και κάθε μέρα θα ελπίζει ότι μπορεί να σηκωθεί ξανά». Αυτό είναι επιφανειακά το νόημα, όμως, στην πραγματικότητα, είναι και μια αντίληψη του ανθρώπου. Ο Θεός έχει μια συγκεκριμένη στάση απέναντι σε ανθρώπους αυτού του είδους: εάν αφεθείς έρμαιο στην απελπισία και δεν προσπαθήσεις να προχωρήσεις μπροστά, θα σου επιτρέψει να επιλέξεις μόνος σου· δεν θα σε αναγκάσει να κάνεις τίποτα που να μη θες. Σε περίπτωση που πεις: «Θέλω ακόμα να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργήματος, να κάνω ό,τι μπορώ για να ασκούμαι όπως ζητά ο Θεός και να ικανοποιώ τις προθέσεις Του. Θα χρησιμοποιήσω όλα τα χαρίσματα και τα ταλέντα μου, κι αν κάτι δεν μπορώ να το κάνω, θα μάθω να υποτάσσομαι και να υπακούω. Δεν θα εγκαταλείψω το καθήκον μου», ο Θεός θα πει το εξής: «Αν είσαι πρόθυμος να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε συνέχισε να ακολουθείς, πρέπει, όμως, να κάνεις αυτό που ζητά ο Θεός· τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και οι αρχές Του δεν αλλάζουν». Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Σημαίνουν ότι μόνο οι άνθρωποι μπορούν να εγκαταλείψουν τον εαυτό τους· ο Θεός δεν θα εγκατέλειπε ποτέ κάποιον. Όποιος μπορεί τελικά να σωθεί και να αντικρύσει τον Θεό, να συνάψει μια κανονική σχέση μαζί Του και να προσέλθει ενώπιόν Του, όλα αυτά δεν μπορεί να τα πετύχει αφού αποτύχει ή κλαδευτεί μία μόνο φορά, ή αφού κριθεί και παιδευθεί μία μόνο φορά. Προτού ο Πέτρος οδηγηθεί στην τελείωση, εξευγενίστηκε εκατοντάδες φορές. Ούτε ένας από αυτούς που θα παραμείνουν αφού απλώς δουλεύουν μέχρι τέλους δεν θα έχει βιώσει δοκιμασίες και εξευγενισμό για οκτώ ή δέκα φορές μόνο προτού τελικά τα καταφέρει. Όσες φορές και να δοκιμαστεί και να εξευγενιστεί κάποιος, δεν είναι αυτό η αγάπη του Θεού; (Ναι.) Όταν μπορείτε να αντικρύσετε την αγάπη του Θεού, μπορείτε να κατανοήσετε τότε τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο.
Κάποιοι άνθρωποι, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και Τον βλέπουν να καταδικάζει σ’ αυτά τους ανθρώπους, σχηματίζουν αντιλήψεις και νιώθουν ένα είδος σύγκρουσης. Για παράδειγμα, τα λόγια του Θεού λένε ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, κι άρα ο Θεός δεν σε συμπαθεί ούτε σε αποδέχεται, ή λένε ότι είσαι κακοποιός, αντίχριστος, ότι ταράζεται και μόνο που σε βλέπει και ότι δεν σε θέλει. Όταν διαβάζουν αυτά τα λόγια οι άνθρωποι, σκέφτονται: «Τα λόγια αυτά απευθύνονται σ’ εμένα. Ο Θεός έχει καθορίσει ότι δεν με θέλει, και αφού με παράτησε Εκείνος, θα πάψω κι εγώ να πιστεύω σ’ Αυτόν». Υπάρχουν εκείνοι που, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, επειδή ο Θεός φανερώνει τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων και αναφέρει ενίοτε ότι τους καταδικάζει, αναπτύσσουν συχνά αντιλήψεις και παρανοήσεις. Γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, επειδή νομίζουν ότι τα λόγια του Θεού απευθύνονταν σε αυτούς, ότι ο Θεός τούς εγκαταλείπει και δεν θα τους σώσει. Γίνονται τόσο αρνητικοί που βάζουν τα κλάματα και δεν θέλουν πλέον να ακολουθούν τον Θεό. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια παρανόηση για τον Θεό. Όταν δεν καταλαβαίνεις τη σημασία των λόγων του Θεού, δεν πρέπει να προσπαθείς να Τον σκιαγραφήσεις. Δεν ξέρεις τι είδους ανθρώπους εγκαταλείπει ο Θεός ή υπό ποιες συνθήκες τούς παρατά ή τους παραμερίζει. Όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με συγκεκριμένες αρχές και πλαίσια. Εάν δεν έχεις πλήρη γνώση αυτών των λεπτομερών θεμάτων, είναι πολύ πιθανό μα γίνεις υπερβολικά ευαίσθητος και να οριοθετείς τον εαυτό σου με βάση κάθε λόγο του Θεού. Δεν δημιουργεί προβλήματα αυτό; Ποια είναι η κύρια πτυχή των ανθρώπων την οποία καταδικάζει ο Θεός όταν τους κρίνει; Αυτό που κρίνει και φανερώνει ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η διεφθαρμένη ουσία τους· καταδικάζει τις σατανικές τους διαθέσεις και τη σατανική τους φύση, τις διάφορες εκδηλώσεις και συμπεριφορές που δείχνουν επαναστατικότητα και εναντίωση σ’ Αυτόν· τους καταδικάζει επειδή δεν μπορούν να υποταχθούν σε Αυτόν, επειδή Του εναντιώνονται συνέχεια και επειδή έχουν μονίμως τα δικά τους κίνητρα και τους δικούς τους στόχους. Ωστόσο, μια τέτοια καταδίκη δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει όσους έχουν σατανικές διαθέσεις. Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό ξεκάθαρα, τότε δεν έχετε ικανότητα κατανόησης, κι έτσι μοιάζετε λίγο με εκείνους που έχουν κάποια ψυχική ασθένεια, οι οποίοι είναι μονίμως καχύποπτοι απέναντι στα πάντα και παρερμηνεύουν τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Θεό; Με το που ακούς έστω και μία καταδικαστική δήλωση του Θεού, νομίζεις ότι εφόσον έχει καταδικάσει τους ανθρώπους, τους έχει εγκαταλείψει και δεν πρόκειται πλέον να σωθούν· αυτό σε κάνει αρνητικό και αφήνεσαι έρμαιο στην απελπισία. Με αυτόν τον τρόπο παρερμηνεύεις τον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους. Εκείνοι Τον έχουν παρερμηνεύσει και έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κρίσιμο από το ότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον εαυτό τους, όπως εκπληρώνεται μέσα από τα λόγια της Παλαιάς Διαθήκης: «Οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι’ έλλειψιν φρενών» (Παροιμίαι 10:21). Η πιο ανόητη συμπεριφορά είναι όταν οι άνθρωποι αφήνονται έρμαιο στην απελπισία. Κάποιες φορές διαβάζεις κάποια λόγια του Θεού που μοιάζουν να σκιαγραφούν τους ανθρώπους· η αλήθεια είναι ότι κανέναν δεν σκιαγραφούν, απλώς εκφράζουν τις προθέσεις και τις απόψεις του Θεού. Είναι λόγια αλήθειας και αρχών, δεν σκιαγραφούν κανέναν. Τα λόγια που εκφράζει ο Θεός όταν είναι θυμωμένος ή εξοργισμένος αντιπροσωπεύουν κι αυτά τη διάθεσή Του, είναι λόγια που αποτελούν την αλήθεια και, επιπλέον, είναι λόγια αρχής. Πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι. Ο Θεός τα λέει όλα αυτά με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τις αρχές· δεν σκοπεύει σε καμία περίπτωση να σκιαγραφήσει κανέναν. Κάτι τέτοιο καμία σχέση δεν έχει με τον τελικό προορισμό και την ανταμοιβή τους, ούτε είναι σε καμία περίπτωση η τελική τιμωρία τους. Είναι μόνο λόγια που τα είπε με σκοπό να κρίνει και να κλαδέψει τους ανθρώπους, προκύπτουν επειδή τους θυμώνει που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες Του· τα είπε για να τους αφυπνίσει, για να τους προτρέψει, και είναι λόγια που προέρχονται απ’ την καρδιά Του. Και όμως, κάποιοι άνθρωποι καταρρέουν και απαρνιούνται τον Θεό μόνο και μόνο εξαιτίας μίας δήλωσης που εκφράζει την κρίση Του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν το καλό τους, δεν παίρνουν από λογική, δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια. Κάποιοι νιώθουν αδύναμοι για ένα διάστημα και στη συνέχεια προσέρχονται ξανά ενώπιον του Θεού και σκέφτονται: «Δεν είναι σωστό αυτό, πρέπει να συνεχίσω να ακολουθώ τον Θεό και να κάνω ό,τι απαιτεί Εκείνος. Αν δεν Τον ακολουθήσω ή δεν εκτελέσω καλά το καθήκον μου, τότε η ζωή μου θα είναι άχρηστη. Για να έχει νόημα η ζωή μου, πρέπει να ακολουθήσω τον Θεό». Και πώς τον ακολουθούν; Πρέπει να βιώσουν το έργο Του. Αν κάποιος λέει μόνο ότι πιστεύει στον Θεό χωρίς να βιώνει το έργο Του, τότε δεν Τον ακολουθεί. Αν κάποιος στο παρελθόν δεν εκτελούσε αφοσιωμένα το καθήκον του και τώρα δεν θέλει να κλαδευτεί λίγο, είναι αυτή η στάση που πρέπει να έχει κανείς όταν αποδέχεται το έργο του Θεού; Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος δεν αποδέχεται το κλάδεμα και, όταν ταλαιπωρηθεί λιγάκι, διαμαρτύρεται όλη την ώρα; Πρέπει κανείς να κάνει αυτοκριτική και να δει ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού, και πρέπει να πράξει σύμφωνα μ’ αυτές. Αν ο Θεός πει ότι δεν είσαι αρκετά καλός, τότε δεν είσαι αρκετά καλός· μην οριοθετείς τα πράγματα ούτε να εναντιώνεσαι στον Θεό χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου· πρέπει να υποταχθείς και να παραδεχθείς ότι δεν είσαι αρκετά καλός. Αν το κάνεις αυτό, τότε δεν θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης; Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό, μπορεί παρ’ όλα αυτά να Τον εγκαταλείψει; Όχι, δεν μπορεί. Κάποιες στιγμές πιστεύεις ότι ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει —στην πραγματικότητα, όμως, δεν σε έχει εγκαταλείψει, απλώς σε αφήνει για λίγο στην άκρη για να κάνεις αυτοκριτική. Μπορεί να σε αποστρέφεται και να μη θέλει να σε προσέξει, αλλά δεν σε έχει εγκαταλείψει πραγματικά. Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν μια προσπάθεια να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού αλλά, λόγω της ουσίας τους και των διαφόρων πραγμάτων που εκδηλώνονται σ’ αυτούς, ο Θεός βλέπει ότι δεν αγαπάνε ούτε αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, κι έτσι τους απαρνιέται όντως. Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν επιλέχθηκαν, αλλά απλώς παρείχαν υπηρεσία για λίγο. Παράλληλα, υπάρχουν και κάποιοι που ο Θεός κάνει ό,τι μπορεί για να τους πειθαρχήσει, να τους συμμορφώσει και να τους κρίνει, ενώ μάλιστα τους καταδικάζει και τους καταριέται χρησιμοποιώντας ένα σωρό τρόπους για να τους μεταχειριστεί, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Μερικοί άνθρωποι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού και νομίζουν ότι ο Θεός τούς παρενοχλεί και τους βλάπτει. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στο να ζουν ενώπιον του Θεού, δεν θέλουν να πληγώσουν άλλο τον Θεό και εγκαταλείπουν την εκκλησία. Νομίζουν μάλιστα ότι είναι λογικό να ενεργήσουν έτσι κι έτσι γυρίζουν την πλάτη τους στον Θεό. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός δεν τους είχε απαρνηθεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ιδέα για την πρόθεση του Θεού. Είναι κάπως υπερευαίσθητοι, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να εγκαταλείψουν τη σωτηρία του Θεού. Έχουν πραγματικά συνείδηση; Υπάρχουν στιγμές που ο Θεός αποφεύγει τους ανθρώπους, και στιγμές που τους αφήνει στην άκρη για ένα διάστημα, ώστε να κάνουν την αυτοκριτική τους, χωρίς, όμως, να τους έχει απαρνηθεί· τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ο Θεός απαρνιέται αληθινά μόνο τους κακούς ανθρώπους που διαπράττουν πολλές κακές πράξεις, τους δύσπιστους και τους αντίχριστους. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αισθάνομαι ότι δεν έχω το έργο του Αγίου Πνεύματος και καιρό τώρα δεν λαμβάνω τη διαφώτισή Του. Με έχει απαρνηθεί ο Θεός;» Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη. Εδώ υπάρχει κι ένα πρόβλημα διάθεσης: Οι άνθρωποι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί, ακολουθούν πάντα τη δική τους λογική, είναι πάντα ισχυρογνώμονες και δεν έχουν ορθολογισμό. Αυτό δεν είναι πρόβλημα διάθεσης; Λες ότι ο Θεός σε έχει απαρνηθεί, ότι δεν θα σε σώσει. Έχει, άρα, προκαθορίσει την έκβασή σου; Ο Θεός απλώς σου είπε μερικά θυμωμένα λόγια. Πώς μπορείς να λες ότι σε έχει εγκαταλείψει, ότι δεν σε θέλει πια; Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς να αισθανθείς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά ο Θεός δεν σου έχει στερήσει το δικαίωμα να διαβάζεις τα λόγια Του, ούτε έχει καθορίσει την έκβασή σου, ούτε έχει κόψει το μονοπάτι σου προς τη σωτηρία —οπότε γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος; Είσαι σε κακή κατάσταση, υπάρχει πρόβλημα με τα κίνητρά σου, υπάρχουν θέματα με τη σκέψη και την άποψή σου, η πνευματική σου κατάσταση είναι διαταραγμένη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν αναζητάς την αλήθεια για να προσπαθείς να διορθώσεις αυτά τα πράγματα, και αντ’ αυτού, συνεχώς παρερμηνεύεις και διαμαρτύρεσαι για τον Θεό, ρίχνεις την ευθύνη σ’ Αυτόν, ενώ λες κιόλας το εξής: «Αφού δεν με θέλει ο Θεός, παύω να πιστεύω σ’ Αυτόν». Δεν παραλογίζεσαι; Δεν φέρεσαι παράλογα; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι υπερβολικά συναισθηματικός, δεν έχει καθόλου σύνεση, δεν παίρνει από λογική. Είναι πολύ απίθανο να αποδεχτεί την αλήθεια και πολύ δύσκολα θα φτάσει στη σωτηρία.
Να θυμάστε αυτά τα λόγια: Ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση μετά από εκατοντάδες εξευγενισμούς. Σύμφωνα με τις δικές σας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αν κάποιος εξευγενιστεί εκατοντάδες φορές, αυτό σημαίνει ότι ζει μια θεαματική ζωή με απερίγραπτες δυσχέρειες για να ακολουθήσει τον Θεό, και ότι, στο τέλος, θα σταυρωθεί ανάποδα. Δεν είναι έτσι· αυτό δεν είναι παρά μια ανθρώπινη αντίληψη. Γιατί λέω ότι αυτή είναι ανθρώπινη αντίληψη; Γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι είναι οι δοκιμασίες του Θεού και ότι κάθε μία απ’ αυτές την οργανώνει και την υλοποιεί το χέρι του Θεού· οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αυτό το «εκατοντάδες φορές» ούτε το γιατί ο Θεός εξευγένισε τον Πέτρο εκατοντάδες φορές, ούτε το πώς έφτασε σ’ αυτές τις «εκατοντάδες φορές», και ούτε τη βασική αιτία τους. Δεν τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά αντίθετα συνέχεια βασίζουν την κατανόησή τους στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι έτσι παρερμηνεύουν τον Θεό. Είναι κάποια λόγια του Θεού που οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει κι έτσι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Αν στην πραγματική ζωή, το μόνο που έκανε ο Θεός σε κάθε άνθρωπο ήταν να τον ευλογεί, να τον καθοδηγεί και να του μιλάει με ηρεμία, τότε οι δοκιμασίες δεν θα ήταν ποτέ τίποτε άλλο από κενά λόγια για τους ανθρώπους και τίποτα περισσότερο από μια λέξη, έναν ορισμό, μια έννοια. Ο Θεός, ωστόσο, εκτελεί πολύ συχνά αυτό το έργο πάνω σου: τη μία σε κάνει να αρρωστήσεις, την άλλη σε φέρνει αντιμέτωπο με κάτι δυσάρεστο που θα σε αποθαρρύνει και θα σε ρίξει στην αδυναμία, την παράλλη σου στέλνει μια δύσκολη κατάσταση που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις εύκολα και δεν ξέρεις τι να κάνεις· τι είναι για σένα όλα αυτά; Αν μπορείς όλα αυτά τα άσχημα πράγματα, όλα αυτά τα βάσανα, τις δυσκολίες ή τις κακουχίες, ακόμη και τους πειρασμούς του Σατανά, να τα θεωρείς δοκιμασίες που σου δίνει ο Θεός, που η καθεμιά τους είναι μία απ’ τις εκατοντάδες, και μπορείς να τις αποδεχτείς και να αναζητήσεις μέσα σ’ αυτές την αλήθεια, τότε θα αλλάξει η κατάστασή σου και θα βελτιωθεί η σχέση σου με τον Θεό. Αν, όμως, κάθε δοκιμασία που συναντάς, την απορρίπτεις, προσπαθείς όλη την ώρα να κρυφτείς απ’ αυτήν, να της αντισταθείς και να της εναντιωθείς, τότε αυτές οι «εκατοντάδες δοκιμασίες» δεν θα είναι για σένα παρά κενά λόγια που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Ας πούμε πως σου συμπεριφέρεται κάποιος άσχημα κι εσύ, επειδή δεν ξέρεις τον λόγο, στενοχωριέσαι. Αν ζεις σύμφωνα με τη θερμοαιμία σου και τη σάρκα σου, τότε έχεις μια δικαιολογία για να του φέρεσαι κι εσύ άσχημα. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος. Αν, όμως, ζεις ενώπιον του Θεού και θέλεις να αποδεχτείς την τελείωση και τη σωτηρία από Εκείνον, τότε όλα αυτά που σου συμβαίνουν πρέπει να τα δεις ως δοκιμασία απ’ τον Θεό και να τα αποδεχτείς· στην πραγματικότητα, αυτός είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους σε δοκιμάζει ο Θεός. Τώρα που συναναστραφήκαμε έτσι, νιώθεις μέσα σου πολύ μεγαλύτερη απελευθέρωση και ανακούφιση; Αν μπορείτε να ασκηθείτε σύμφωνα με αυτά τα λόγια και να συγκρίνετε μ’ αυτά τη συμπεριφορά και τις απόψεις σας, τότε αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στο θέμα της υποταγής στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του στην καθημερινότητά σας.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι κύριες πτυχές της σημερινής συζήτησης σχετικά με τις αντιλήψεις των ανθρώπων για την πίστη στον Θεό; Η μία είναι η πτυχή της εξωτερικής τους συμπεριφοράς, το ότι συμπεριφέρονται τόσο ψεύτικα όσο οι Φαρισαίοι, υιοθετώντας μια ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη και ευγενική συμπεριφορά· μια άλλη πτυχή είναι αυτή του φαγητού, της ενδυμασίας, της στέγασης και των ταξιδιών· μια ακόμη πτυχή είναι εκείνη που αφορά το πώς κατανοούν την πίστη στον Θεό, η ιδέα, δηλαδή, ότι εφόσον πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να λάβουν ευλογίες και οφέλη. Ποια ήταν η εμπειρία του Ιώβ στη συγκεκριμένη πτυχή; Όταν τον έπληξαν οι δοκιμασίες, εκείνος κατάλαβε ότι προέρχονταν από τον Θεό, ότι ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα κακό και ότι ο Θεός δεν τον τιμωρούσε, αλλά αντίθετα τον δοκίμαζε, ενώ τον έβαζε σε πειρασμό ο Σατανάς. Αυτήν την κατανόηση είχε ο Ιώβ. Και οι φίλοι του τι κατανόηση είχαν; Εκείνοι πίστεψαν ότι αυτή η συμφορά λογικά τον είχε πλήξει επειδή είχε κάνει κάτι κακό και είχε προσβάλει τον Θεό. Το γεγονός ότι ήταν ικανοί να σκεφτούν με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι είχαν αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Γιατί ο Ιώβ καταλάβαινε τα πράγματα διαφορετικά απ’ τους άλλους; Γιατί είχε διακρίνει ξεκάθαρα τι συνέβαινε, κι έτσι δεν είχε καμιά αντίληψη γι’ αυτό. Ο Ιώβ, την ώρα που ο Θεός επιτελούσε το έργο Του πάνω του, απέκτησε εμπειρία και γνώρισε το έργο του Θεού, και έπαψε να έχει αυτές τις ανθρώπινες αντιλήψεις και ιδέες· είχε, άρα, καμία παρανόηση όταν έπεσε πάνω του το χέρι του Θεού; (Όχι.) Δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό δεν παραπονέθηκε· δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό δεν επαναστάτησε· δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό μπόρεσε και υποτάχθηκε πραγματικά. Σωστά; (Σωστά.) Σωστά ως προς τι; Οι άνθρωποι, αν μέσα τους λένε «Αμήν» στα λόγια του Θεού, αν θεωρούν ότι τα λόγια Του είναι η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων, ότι είναι το σωστό, το πρότυπο, κάτι το ύψιστο και οι αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη, τότε θα υποταχθούν και δεν θα παρανοήσουν τίποτα. Κάθε φορά που οι άνθρωποι σχηματίζουν παρανοήσεις σχετικά με τα λόγια που εκφέρει ο Θεός ή με αυτά που κάνει, εκφράζουν ένα πράγμα· ποιο είναι αυτό; (Είναι απρόθυμοι να τα αποδεχτούν.) Και ποιος είναι ο λόγος αυτής της απροθυμίας να αποδεχτούν τα λόγια και τις πράξεις του Θεού; Ότι έχουν τις δικές τους ιδέες, και ότι οι ιδέες αυτές είναι αντίθετες και συγκρούονται με τα λόγια του Θεού· τότε σχηματίζουν παρανοήσεις και αντιλήψεις για τον Θεό, και πιστεύουν πως όσα λέει Εκείνος δεν είναι απαραιτήτως σωστά. Ακόμη κι αν μοιάζουν να τα αποδέχονται, καμιά φορά κι αυτό δεν είναι παρά μια προσποίηση· δεν είναι αληθινή αποδοχή. Πρέπει κανείς να αναζητά την αλήθεια για να σκέφτεται εντελώς σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, αλλά και να συμφωνεί μέσα του με τα λόγια Του· μόνο έτσι μπορεί να βρεθεί σε σύμπνοια μαζί Του. Αν δεν αποδεχθείς μέσα σου αυτά τα πράγματα, και τα παρερμηνεύεις ή μάλιστα τους πας κόντρα και τους αντιστέκεσαι, τότε αυτό δείχνει ότι κάτι υπάρχει μέσα σου. Αν μπορείς αυτό που υπάρχει μέσα σου να το αναλύσεις και να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου. Αν η κατανόηση σου είναι στρεβλή, αν δεν έχεις πνευματική κατανόηση ή ικανότητα κατανόησης, αν πολύ απλά δεν μπορείς να συγκρίνεις τις αντιλήψεις σου με τα λόγια του Θεού, αν δεν μπορείς να τις γνωρίσεις και να τις αναλύσεις, και δεν το καταλαβαίνεις όταν αναδύονται μέσα σου, τότε δεν θα απαλλαγείς ποτέ απ’ αυτές τις αντιλήψεις. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν μέσα τους αντιλήψεις για τον Θεό, αλλά επιμένουν να λένε ότι δεν έχουν, γιατί φοβούνται ότι αν μιλήσουν γι’ αυτές, τότε θα χάσουν την υπόληψή τους και θα υποστούν την περιφρόνηση των άλλων. Η απάντησή τους στην ερώτηση: «Αφού δεν έχεις παρανοήσει τον Θεό, τότε πώς είναι δυνατόν να μην μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν;» είναι η εξής: «Δεν ξέρω πώς να ασκηθώ». Τι εκδήλωση είναι αυτή; Εάν δεν έχεις πνευματική κατανόηση, εάν δεν έχεις ικανότητα διάκρισης και δεν ξέρεις πώς να κάνεις αυτοκριτική όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, τότε δεν θα μπορέσεις να απαλλαγείς από τις αντιλήψεις σου ή τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Όταν γίνονται πράγματα που δεν έχουν σχέση με τις αντιλήψεις σου, τότε είσαι πολύ ήρεμος και δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα. Τη στιγμή, όμως, που γίνεται κάτι που αφορά τις αντιλήψεις σου, γεννιούνται μέσα σου συναισθήματα σύγκρουσης με τον Θεό. Και πώς εκδηλώνεται αυτή η σύγκρουση; Κάποιες φορές μπορεί να νιώθεις μια πικρία, και αυτό το συναίσθημα να μην περνάει με τον καιρό· τότε εδραιώνονται ακόμη περισσότερο οι παρανοήσεις σου για τον Θεό και ενισχύεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου, οπότε και θα αρχίσεις να ξεσπάς τις αντιλήψεις σου και να κρίνεις τον Θεό. Και μόλις φτάσεις στο σημείο να κρίνεις τον Θεό, τότε δεν πρόκειται πλέον για πρόβλημα νοοτροπίας ή συμπεριφοράς· αντίθετα, πρόκειται για αποκάλυψη μιας σατανικής διάθεσης. Αν κάποιος από καθαρή άγνοια εκδηλώνει στη συμπεριφορά του μια μικρή σύγκρουση ή έλλειψη υποταγής, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να το καταδικάσει αυτό. Αν, όμως, κάποιος συγκρούεται ευθέως με τον Θεό λόγω της διάθεσής του και το κάνει επίτηδες, τότε αυτό θα του δημιουργήσει πρόβλημα· ο άνθρωπος αυτός αψηφά τον Θεό. Και όποιος αψηφά επίτηδες τον Θεό προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, θα πρέπει να απαλλάσσονται απ’ αυτές· μόνο όταν έχουν απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις τους μπορούν να διορθώσουν τις παρανοήσεις που προκύπτουν ανάμεσα στους ίδιους και στον Θεό, και μόνο όταν διορθωθούν αυτές οι παρανοήσεις μπορούν να υποταχθούν πραγματικά στον Θεό. Κάποιοι λένε: «Δεν έχω αντιλήψεις και όσον αφορά τις παρανοήσεις ανάμεσα σ’ εμένα και τον Θεό, έχουν διορθωθεί. Δεν σκέφτομαι τίποτα πια». Αρκεί αυτό; Ο σκοπός της απαλλαγής απ’ τις αντιλήψεις δεν είναι μόνο η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις, αλλά αντίθετα είναι το να ασκηθεί κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, να φτάσει στην υποταγή στον Θεό και να Τον ικανοποιήσει. Κάποιοι λένε: «Αρκεί που δεν έχω παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό· όλα θα πάνε καλά και θα είμαι ασφαλής». Κάτι τέτοιο δεν είναι αληθινή άσκηση της αλήθειας ούτε αληθινή υποταγή. Δεν έχει λυθεί ακόμα το πρόβλημα. Αν είχε λυθεί όντως το πρόβλημα, τότε όχι μόνο οι άνθρωποι δεν θα παρανοούσαν τον Θεό, αλλά θα γνώριζαν κιόλας σε όσα τους συνέβαιναν τις απαιτήσεις Του και τις προθέσεις Του. Όχι μόνο θα μπορούσαν να αναλύσουν τις δικές τους αντιλήψεις, αλλά θα μπορούσαν και να βοηθήσουν τους άλλους ανθρώπους που έχουν αντιλήψεις να μάθουν να αναζητούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Τότε δεν θα συμφωνούσαν με τις προθέσεις του Θεού; Η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις έχει ως κύριο σκοπό το να καταλάβει κανείς τις προθέσεις του Θεού και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα· αυτό είναι το πιο βασικό. Εφόσον λες ότι δεν έχεις καμιά παρανόηση για τον Θεό, σημαίνει αυτό ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια; Αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε ακόμα κι αν δεν έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, και πάλι δεν είσαι κάποιος που υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Αν δεν έχεις παρανοήσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις τον Θεό, πόσο μάλλον ότι μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, οι άνθρωποι δεν έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν καθόλου αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Όταν τους συμβαίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά τους, τότε είναι φυσικό να ανακύπτουν οι αντιλήψεις τους και να διαμορφώνουν παρανοήσεις για τον Θεό, ακόμη και να παραπονιούνται. Μπορούν να υποταχθούν στον Θεό όταν θεωρούν τόσο σημαντικά τα δικά τους συμφέροντα; Γιατί, όταν σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά του, αναδύονται τότε οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις του, κι εκείνος επαναστατεί κατά του Θεού και Τον αψηφά; Αυτό συμβαίνει σε όσους έχουν σατανική φύση και σατανική διάθεση. Όταν γίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά τους ή όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πλέον δεν μπορούν υποταχθούν στον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό είναι αποτέλεσμα της κατάστασής τους. Αν δεν μπορούν να αναζητήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να απαλλαγούν ποτέ απ’ τις αντιλήψεις τους και ούτε πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει κανονική η σχέση τους με τον Θεό. Εκείνους που έχουν αντιλήψεις, αλλά δεν προσπαθούν να απαλλαγούν απ’ αυτές αναζητώντας την αλήθεια, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σ’ Αυτόν, ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει.
Το γεγονός ότι ο Θεός σώζει τον άνθρωπο είναι κάτι παραπάνω από κενά λόγια. Όλες αυτές τις αλήθειες ο Θεός τις εκφράζει για να αντιμετωπίσει όλα όσα έχει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα και είναι αντίθετα με την αλήθεια, δηλαδή τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις γνώσεις, τις φιλοσοφίες, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Μέσω της ανάλυσης όλων αυτών, δίνει στον άνθρωπο να καταλάβει ποια είναι τα θετικά πράγματα, ποια είναι τα αρνητικά, ποια πράγματα προέρχονται από Εκείνον, ποια απ’ τον Σατανά, ποια είναι η αλήθεια και ποιες είναι οι φιλοσοφίες και η λογική του Σατανά. Όταν δουν πραγματικά πώς είναι αυτά τα πράγματα, είναι φυσικό να αποφασίσουν να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι της ζωής· επιπλέον, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, να κάνουν αυτά που ζητάει ο Θεός και να διακρίνουν τα αρνητικά πράγματα. Αυτό, λοιπόν, ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους, και με βάση αυτό το πρότυπο τους οδηγεί στην τελείωση και στη σωτηρία. Κάποιοι λένε: «Ναι μεν ο Θεός αναλύει τις αντιλήψεις του ανθρώπου, αλλά εγώ δεν έχω αντιλήψεις. Όσοι έχουν αντιλήψεις είναι συνήθως παμπόνηρες αλεπούδες ή αλλιώς θεολόγοι και Φαρισαίοι. Εγώ δεν είμαι σαν κι αυτούς». Τι πρόβλημα υπάρχει αν μπορείς να λες κάτι τέτοιο; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία. Όσο κι αν τους συναναστραφεί κανείς σχετικά με την αλήθεια, δεν την εφαρμόζουν στον εαυτό τους, γιατί πιστεύουν ότι οι ίδιοι δεν είναι έτσι. Αυτό είναι άγνοια, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Θα μπορούσατε εσείς να σκεφτείτε με τον ίδιο τρόπο; Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν αυτό το σκεπτικό. Όταν κάποιος έχει φάει κι έχει πιει πολλά από τα λόγια του Θεού και μπορεί να καταλάβει κάποιες αλήθειες, τότε μπορεί να διακρίνει καθαρά ότι όλοι διαθέτουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, και ότι όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν είναι ντροπή να τα αναλύουν αυτά τα πράγματα· και αφού τα αναλύσουν, πιστεύουν κιόλας ότι αυτό θα βοηθήσει και τους υπόλοιπους να αναπτύξουν διάκριση, κι ότι και οι ίδιοι θα αναπτυχθούν και θα μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια πιο γρήγορα. Για τον λόγο αυτόν μπορούν όλοι τους να αναλύουν φανερά τον εαυτό τους. Και ποιος είναι ο στόχος της ανάλυσης των αντιλήψεων; Στόχος είναι αυτές οι αντιλήψεις να παραμεριστούν, να αντιμετωπιστούν οι παρανοήσεις ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό, και στη συνέχεια να μπορέσουν οι άνθρωποι να επικεντρωθούν σε όσα τους ζητάει Εκείνος, να μάθουν πώς να εισέλθουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν το κάνεις συχνά πράξη αυτό, στο τέλος θα επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επιδιώκεις, Από τη μία, οι άνθρωποι θα καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού και θα μπορέσουν να υποταχθούν σ’ Αυτόν, ενώ απ’ την άλλη, θα αναπτύξουν τέτοια ανοσία, ώστε να απορρίπτουν πολλά αρνητικά πράγματα και να αντιστέκονται σ’ αυτά, όπως οι μοχθηρές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και τα πράγματα που προέρχονται από τη γνώση. Όταν αντικρίζεις έναν διανοούμενο της θρησκείας, έναν θεολόγο, έναν πάστορα ή πρεσβύτερο από τη θρησκεία, μπορείς να τον διακρίνεις αν μιλήσεις μαζί του, ενώ μπορείς και να χρησιμοποιήσεις την αλήθεια για να αντικρούσεις τις αναρίθμητες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αιρέσεις και πλάνες του. Κάτι τέτοιο δείχνει ότι μπορείς και αναγνωρίζεις τα αρνητικά πράγματα, ότι έχεις καταλάβει κάποιες αλήθειες, ότι εφόσον διαθέτεις κάποιο ανάστημα, δεν τρομάζεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ αυτούς τους επικεφαλής και αυτές τις φιγούρες της θρησκείας. Η γνώση, η μάθηση και οι φιλοσοφίες για τις οποίες μιλάνε, ακόμα και όλες οι ιδεολογίες και οι θεωρίες τους, δεν στηρίζονται πουθενά, γιατί εσύ έχεις καταφέρει να διακρίνεις τα λόγια και τα δόγματα, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες της θρησκείας, κι έτσι όλα αυτά δεν μπορούν να σε παραπλανούν πια. Εσείς, όμως, δεν έχετε φτάσει ακόμη εκεί. Όταν συναντάτε αυτούς τους θρησκευτικούς απατεώνες και Φαρισαίους, ή οποιονδήποτε έχει έστω και λίγο κύρος, τρομάζετε· ξέρετε ότι όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σωστά, ότι είναι γεμάτα αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, ότι προέρχονται από τη γνώση, και παρ’ όλα αυτά δεν ξέρετε πώς να τα αποκηρύξετε, δεν ξέρετε από πού να αρχίσετε να τα αναλύετε ούτε με ποια λόγια να τους εκθέσετε. Δεν δείχνει αυτό ότι ακόμα δεν έχετε καταλάβει την αλήθεια; (Ναι, αυτό δείχνει.) Πρέπει, λοιπόν, να εφοδιαστείτε με την αλήθεια· μόλις την καταλάβετε, θα μπορέσετε στη συνέχεια να αναλύσετε τον εαυτό σας και θα ξέρετε πώς να διακρίνετε τους ανθρώπους. Όταν καταλάβετε την αλήθεια, θα μπορείτε πια να διακρίνετε καθαρά τους υπόλοιπους ανθρώπους· αν, όμως, δεν την καταλάβετε, τότε δεν θα μπορέσετε να τους διακρίνετε ποτέ καθαρά. Για να μπορέσετε να διακρίνετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια. Αν δεν έχετε την αλήθεια ως θεμέλιο, ως τη ζωή σας, τότε δεν θα μπορέσετε να εντρυφήσετε βαθιά σε τίποτα.
Όταν οι άνθρωποι απαλλαγούν από τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους, τότε αποκτούν γνώση και εμπειρία των λόγων του Θεού και ταυτόχρονα έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων Του. Και την ώρα που εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, απαλλάσσονται από τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που εκδηλώνουν, μία προς μία, ενώ αλλάζει και η γνώση τους για το έργο του Θεού, για την ουσία του Θεού και για τις διάφορες στάσεις που έχει Εκείνος απέναντι στους ανθρώπους. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η αλλαγή; Επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι αφήσουν στην άκρη τις διάφορες ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όταν αφήσουν στην άκρη τις διάφορες ιδέες και οπτικές που πηγάζουν από τη γνώση, τη φιλοσοφία, την παραδοσιακή κουλτούρα ή τον κόσμο, και στη θέση τους αποδεχτούν τις διάφορες οπτικές που πηγάζουν από τον Θεό και που σχετίζονται με την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους, τότε εισέρχονται και στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να εξετάσουν και να σκεφτούν κάποια ερωτήματα, και για να διορθώσουν διάφορα ζητήματα. Μόλις απαλλαγούν από τις διάφορες αντιλήψεις και παρανοήσεις που έχουν για τον Θεό, τότε μπορούν αμέσως να βελτιώσουν τη σχέση τους μαζί Του, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν τον δρόμο τους προς τη ζωή-είσοδο. Σε τι μετατρέπεται η σχέση των ανθρώπων με τον Θεό όταν κατορθώνουν τέτοιες αλλαγές; Μετατρέπεται σε μια σχέση μεταξύ δημιουργημάτων και Δημιουργού. Στις σχέσεις αυτού του επιπέδου δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός, καμία δοκιμασία, ενώ υπάρχει ελάχιστη επαναστατικότητα· οι άνθρωποι είναι πολύ πιο υποτακτικοί, έχουν περισσότερη κατανόηση, λατρεία, αφοσίωση και ειλικρίνεια απέναντι στον Θεό, και έχουν στ’ αλήθεια φόβο Θεού. Αυτήν την αλλαγή επιφέρει στη ζωή των ανθρώπων η απαλλαγή από τις αντιλήψεις τους. Αν μπορείτε να κάνετε μια τέτοια αλλαγή, τότε είστε πρόθυμοι να απαλλαγείτε από τις αντιλήψεις σας; (Ναι.) Για να απαλλαγούν, όμως, οι άνθρωποι από τις αντιλήψεις τους η διαδικασία είναι πολύ επώδυνη. Πρέπει να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να βάλουν στην άκρη τις αντιλήψεις τους και τα πράγματα που πιστεύουν ότι είναι σωστά, να βάλουν στην άκρη εκείνα που επιζητούν με επιμονή, εκείνα που θεωρούν σωστά και τα οποία επιδιώκουν και λαχταρούν όλη τους τη ζωή. Αυτό προϋποθέτει να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους, να αφήσουν κατά μέρος τις γνώσεις, τις φιλοσοφίες —ακόμη και τον τρόπο ύπαρξής τους— που έχουν μάθει από τον κόσμο του Σατανά, και στη θέση τους να υιοθετήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής, ο οποίος έχει ως θεμέλιο και πυρήνα την αλήθεια. Άρα, πρέπει να υποστούν μεγάλα βάσανα. Αυτά τα βάσανα μπορεί να μην είναι σωματικές ασθένειες ή οι κακουχίες και οι δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά μπορεί να οφείλονται στο ότι θα αλλάξεις μέσα σου έναν σωρό απόψεις για διάφορα πράγματα και για την ανθρωπότητα, ή μπορεί ακόμη και να τα προκαλέσει μια αλλαγή στις διάφορες πτυχές της γνώσης που έχεις για τον Θεό, πράγμα που θα φέρει τα πάνω κάτω σ’ αυτά που ξέρεις και που πιστεύεις για τον κόσμο, την ανθρώπινη ζωή, την ανθρωπότητα, ακόμη και για τον Θεό.
Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στις αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την πίστη στον Θεό και αναφέραμε πολλά παραδείγματα, προκειμένου να αποκτήσετε μια βασική αίσθηση αυτής της πτυχής της αλήθειας. Από δω και πέρα, μπορείτε να τα ξανασκεφτείτε όλα αυτά και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά όλοι μαζί, να βγάλετε συμπεράσματα και σιγά σιγά να αναλογιστείτε, να κατανοήσετε και να αναλύσετε τις διάφορες αντιλήψεις που αφορούν την πίστη στον Θεό, και στη συνέχεια να απαλλαγείτε βήμα βήμα από αυτές. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι έχουν πολλές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Για παράδειγμα, σχηματίζουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν με το που προκύψει κάποια δυσκολία σχετικά με τη ζωή τους, τον γάμο τους, την οικογένειά τους ή τη δουλειά τους· μετά διαμαρτύρονται γι’ Αυτόν και Τον κρίνουν, καθώς σκέφτονται μέσα τους πάντοτε: «Γιατί δεν με προστατεύει ούτε με ευλογεί ο Θεός;» Το ίδιο ισχύει μ’ αυτά που λένε συνέχεια οι άπιστοι: «Ο Ουρανός είναι άδικος» και «Ο Ουρανός είναι τυφλός». Αυτά όμως δεν γίνονται τυχαία. Όταν ζουν άνετα κι ευτυχισμένα, δεν λένε ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ στον Θεό, ενώ μπορεί ακόμα και να Τον αρνηθούν και να αμφισβητήσουν ότι υπάρχει. Όταν, όμως, πλησιάζει η καταστροφή, θεωρούν πως φταίει ο Θεός γι’ αυτήν και αρχίζουν να Τον κρίνουν και να Τον βλασφημούν. Μάλιστα, κάποιοι νομίζουν ότι από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, δεν υπάρχει πια λόγος να μάθουν τίποτα ή να κάνουν καθόλου έργο, ότι όταν έρθει η ώρα, θα τα ετοιμάσει όλα ο Θεός γι’ αυτούς και ότι αν έχουν κάποια δυσκολία, θα προσευχηθούν σ’ Αυτόν και θα Του εμπιστευτούν το θέμα για να το λύσει Εκείνος για λογαριασμό τους. Πιστεύουν ότι αν αρρωστήσουν, θα τους κάνει καλά ο Θεός, ότι αν τους τύχει κάποια καταστροφή, θα τους προστατέψει ο Θεός, ότι όταν έρθει η ημέρα του Θεού, θα αλλάξουν όλοι τους μορφή και ότι αν ο Θεός κάνει σημεία και τέρατα, τότε όλα θα πάνε καλά. Όλα αυτά είναι φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις των ανθρώπων. Όσον αφορά τις επαγγελματικές γνώσεις που πρέπει να μάθουν κι έχουν σχέση με τα καθήκοντά τους, πρέπει να τις διδάσκονται σύμφωνα με όσα χρειάζονται για το καθήκον τους· αυτό λέγεται ρεαλισμός και αφοσίωση στο καθήκον που αναλογεί στον καθένα· δεν πρέπει κάποιος απλώς να ονειρεύεται και να στηρίζεται στη φαντασία του. Αυτό που απαιτεί ο Θεός να κάνουν οι άνθρωποι είναι αυτό που πρέπει να κάνουν, δηλαδή τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελούν. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται να αλλάξει με τίποτα και πρέπει να το προσεγγίζει κανείς με ευσυνειδησία· αυτό συμφωνεί με την αλήθεια, και αυτήν την οπτική πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο καθήκον τους. Δεν πρόκειται για αντίληψη, αυτή είναι η αλήθεια και η απαίτηση του Θεού. Πολλές φορές, αυτά που κάνει ο Θεός συγκρούονται με τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Αν, όμως, εκείνοι μπορέσουν να βάλουν στην άκρη τις αντιλήψεις τους, να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορέσουν να τα ξεπεράσουν όλα αυτά. Αν είσαι πεισματάρης και εμμένεις πεισματικά στις αντιλήψεις σου, τότε είναι σαν να μην αποδέχεσαι την αλήθεια, να μην αποδέχεσαι όσα είναι σωστά και να μην αποδέχεσαι τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια ή τα σωστά πράγματα, τότε δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι εναντιώνεσαι στον Θεό; Η αλήθεια και τα θετικά πράγματα πηγάζουν από τον Θεό. Αν δεν τα αποδέχεσαι και αντιθέτως εμμένεις στις αντιλήψεις σου, τότε είναι ξεκάθαρο ότι εναντιώνεσαι στην αλήθεια. Η συναναστροφή μας πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό θα σταματήσει εδώ. Αυτό που μένει είναι να την εφαρμόσετε στον εαυτό σας με βάση αυτές τις αρχές και τα λόγια σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε εδώ σήμερα. Από τα τρία είδη αντιλήψεων, εκείνες που έχουν σχέση με την πίστη των ανθρώπων στον Θεό είναι οι πιο συνηθισμένες και οι πιο κοινές. Εφόσον αυτές οι αντιλήψεις σχετίζονται με αλήθειες που δεν είναι και τόσο βαθιές, λογικά είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς από αυτές.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.