Πιστεύετε τόσα χρόνια στον Θεό· αν και καταλαβαίνετε κάποιες αλήθειες, καθένας σας έχει στην καρδιά του τις δικές του ερμηνείες, πεποιθήσεις και φαντασιοκοπίες, που όλες είναι εντελώς αντίθετες και αντιφατικές με την αλήθεια και με τις προθέσεις του Θεού. Και τι είναι αυτά τα πράγματα; Είναι ανθρώπινες αντιλήψεις. Ο άνθρωπος δεν κατέχει την παραμικρή αλήθεια, αλλά το μυαλό του μπορεί να δημιουργήσει πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, που καμιά τους δεν εναρμονίζεται με την αλήθεια. Καθετί που είναι αντίθετο με την αλήθεια αφορά τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Και πώς προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις; Προκύπτουν για πολλούς και διάφορους λόγους. Κατά ένα μέρος φταίει η διαμόρφωση που λαμβάνει κανείς από την παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο διαδίδονται και εμφυσούνται οι γνώσεις, ο αντίκτυπος των κοινωνικών τάσεων και των διδασκαλιών της οικογένειας, και ούτω καθεξής. Στην Κίνα —μια χώρα όπου εδώ και χιλιάδες χρόνια επικρατεί αθεϊσμός— πώς αντιλαμβάνονται και πώς ορίζουν τον Θεό οι άνθρωποι; Ο Θεός είναι μεν αόρατος και άυλος, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχει στ’ αλήθεια, μπορεί να μεταφέρεται μέσω του αέρα εδώ και εκεί, να έρχεται και να φεύγει χωρίς να αφήνει ίχνος, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται ξαφνικά· μπορεί και περνάει μέσα από τοίχους, δεν Τον εμποδίζει κανένα υλικό και κανένας χώρος, και έχει τεράστιες ικανότητες· είναι παντοδύναμος. Αυτές είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό. Και από πού προκύπτουν οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις τους; Έχουν σχέση κυρίως με την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση που λαμβάνουν από την παραδοσιακή κουλτούρα. Στην Κίνα, διδάσκεται εδώ και χιλιετίες ο αθεϊσμός, και οι σπόροι του έχουν πολύ καιρό τώρα φυτευτεί μέσα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς και ένα σωρό πονηρά πνεύματα έκαναν πολλά σημεία και τέρατα ανάμεσα στους ανθρώπους, με σκοπό να τους παραπλανήσουν και να τους ελέγξουν. Αυτά τα πράγματα εξαπλώνονται σε μεγάλο βαθμό ανάμεσα στους ανθρώπους και έχουν τρομερό αντίκτυπο. Τα πονηρά αυτά πνεύματα ενεργούν απερίσκεπτα για να παραπλανήσουν, να κοροϊδέψουν και να κάνουν κακό στους ανθρώπους, και έτσι εκείνοι έχουν αναπτύξει πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Το συμπέρασμα είναι ότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων προέρχονται εξολοκλήρου από τη μοχθηρή διαμόρφωση που λαμβάνουν απ’ την κοινωνία και απ’ την πλύση εγκεφάλου που τους κάνει ο Σατανάς. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο Σατανάς διδάσκει από γενιά σε γενιά τους ανθρώπους και εκείνοι έχουν δεχθεί τη διάδοση και την πλύση εγκεφάλου της παραδοσιακής κουλτούρας και γνώσης, οπότε έχουν αναπτύξει ένα σωρό αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτά τα πράγματα μπορεί να μην έχουν επηρεάσει άμεσα τη δουλειά, τις σπουδές και την κανονική ζωή τους. Οι αντιλήψεις, όμως, και οι φαντασιοκοπίες αυτές υπήρξαν ένα τεράστιο εμπόδιο στο να αποδεχτούν το έργο του Θεού και να υποταχθούν σ’ αυτό. Ακόμα κι αν έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού, αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να τους εμποδίζουν σημαντικά να γνωρίσουν τον Θεό και να υποταχθούν σε Αυτόν, με αποτέλεσμα να έχουν πολύ λίγη πίστη, να παρουσιάζουν συχνά αρνητικότητα και αδυναμία, αλλά και να δυσκολεύονται πολύ να παραμείνουν σταθεροί στις δοκιμασίες, ακόμα και αν πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό. Αυτές τις συνέπειες προκαλούν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει να κάνεις καλές πράξεις και να είσαι καλός άνθρωπος. Πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι μόνο αν κάποιος δίνει ελεημοσύνη στους φτωχούς πιστεύει στο Θεό. Κάποιος που κάνει πολλές καλές πράξεις και οι άλλοι τον εγκωμιάζουν ευχαριστεί τον Θεό μέσα απ’ την καρδιά του και λέει στους ανθρώπους: «Μην ευχαριστείτε εμένα. Τον Θεό στον ουρανό πρέπει να ευχαριστείτε· Εκείνος με έμαθε να το κάνω αυτό». Μόλις λάβει τον έπαινο των ανθρώπων, νιώθει τεράστια ικανοποίηση και ανακούφιση· θεωρεί καλό το να πιστεύεις στον Θεό, πιστεύει ότι έχει την επιβεβαίωση των ανθρώπων και ότι σίγουρα θα έχει και την επιβεβαίωση του Θεού. Και από πού προέρχεται αυτό το αίσθημα ανακούφισης; (Από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.) Είναι αληθινό ή ψεύτικο αυτό το αίσθημα ανακούφισης; (Ψεύτικο.) Εκείνος, όμως, το θεωρεί αληθινό, και νομίζει ότι είναι πολύ προσγειωμένος, πρακτικός και αληθινός, διότι αυτό το αίσθημα ανακούφισης είναι που επιδιώκει. Και πώς ακριβώς προκύπτει αυτό το αίσθημα ανακούφισης; Αυτήν την ψευδή εντύπωση την έχουν προκαλέσει οι αντιλήψεις του, και αυτές είναι που τον έχουν κάνει να πιστεύει πως τέτοια πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό, ότι τέτοιος άνθρωπος πρέπει να είναι, ότι έτσι πρέπει να ενεργεί, ότι σίγουρα θα ικανοποιήσει τον Θεό κάνοντας αυτά τα πράγματα και ότι στο τέλος θα καταφέρει σίγουρα να σωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Από πού προέρχεται αυτό το «σίγουρα»; (Από τις ανθρώπινες αντιλήψεις.) Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του είναι αυτές που του δίνουν αυτήν τη βεβαιότητα και αυτήν τη λανθασμένη εντύπωση, αλλά και που τον κάνουν να νιώθει τόσο άνετα. Και ο Θεός πώς ακριβώς αξιολογεί και καθορίζει αυτό το θέμα; Είναι απλώς ένα είδος καλής συμπεριφοράς, την οποία εκδηλώνει σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και την ανθρώπινη καλοσύνη του. Αυτός ο άνθρωπος κάνει μια μέρα κάτι αντίθετο με τις αρχές και κλαδεύεται· τότε ανακαλύπτει ότι τα κριτήρια με τα οποία αξιολογεί ο Θεός τους καλούς ανθρώπους δεν είναι αυτά που νόμιζε και ότι τα λόγια Του δεν λένε κάτι τέτοιο, οπότε αρχίζει να προβάλλει κάποια αντίσταση και σκέφτεται το εξής: «Δεν είμαι καλός άνθρωπος; Τόσα χρόνια ήμουν καλός άνθρωπος και ποτέ κανείς δεν είπε ότι δεν ήμουν καλός. Ο μόνος που λέει ότι δεν είμαι καλός άνθρωπος είναι ο Θεός!» Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ; Και πώς προέκυψε αυτό το πρόβλημα; Το προκάλεσαν οι αντιλήψεις του. Τι είναι αυτό που φταίει περισσότερο απ’ όλα; (Οι αντιλήψεις.) Αυτό που φταίει περισσότερο απ’ όλα είναι οι ανθρώπινες αντιλήψεις. Πολλές φορές, οι αντιλήψεις τους κάνουν τους ανθρώπους να παρανοήσουν τον Θεό και να προβάλλουν συχνά ένα σωρό απαιτήσεις και κρίσεις προς Αυτόν, αλλά και να Τον αξιολογούν σύμφωνα με κάθε λογής κριτήρια· αναγκάζουν τους ανθρώπους να αξιολογούν συχνά με βάση συγκεκριμένες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις αν κάποια πράγματα είναι σωστά ή λάθος, αν κάποιος είναι καλός ή κακός, και αν κάποιος είναι αφοσιωμένος στον Θεό και έχει πίστη σ’ Αυτόν. Τι φταίει κυρίως γι’ αυτά τα λάθη; Οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων μπορεί να μην έχουν καμία επίδραση ως προς το τι τρώνε ή πώς κοιμούνται, ενδέχεται να μην επηρεάζουν την κανονική ανθρώπινη ζωή τους, υπάρχουν όμως στο μυαλό και τις σκέψεις των ανθρώπων, προσκολλώνται επάνω τους σαν σκιά, ακολουθώντας τους παντού όλη την ώρα. Εάν δεν τις αποδιώχνεις συνεχώς, θα ελέγχουν διαρκώς τη συμπεριφορά και τη σκέψη σου, θα ελέγχουν την κρίση σου, θα ελέγχουν τη γνώση σου για τον Θεό και τη σχέση σου μαζί Του. Το βλέπεις πλέον ξεκάθαρα αυτό; Οι αντιλήψεις είναι τεράστιο πρόβλημα. Το να έχουν οι άνθρωποι αντιλήψεις για τον Θεό είναι σαν να στέκεται ένα τείχος μεταξύ αυτών και του Θεού, που τους εμποδίζει να δουν το αληθινό πρόσωπό Του, τους εμποδίζει να δουν την αληθινή διάθεση και την αληθινή ουσία Του —γιατί οι άνθρωποι ζουν μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους για να καθορίσουν εάν ο Θεός πράττει σωστά ή λάθος, αλλά και για να μετρήσουν, να καταδικάσουν και να κρίνουν όλα όσα πράττει. Σε τι είδους κατάσταση βυθίζονται συχνά οι άνθρωποι πράττοντάς το αυτό; Μπορούν οι άνθρωποι να υποταχθούν αληθινά στον Θεό όταν ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους; Μπορούν να έχουν αληθινή πίστη στον Θεό; (Δεν μπορούν, όχι.) Ακόμη και όταν υποτάσσονται λίγο, αυτό γίνεται σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αμέσως μόλις κάποιος υποταχθεί σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, μολύνεται με προσωπικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά και τον εξωτερικό κόσμο και έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια. Το πρόβλημα των αντιλήψεων των ανθρώπων για τον Θεό είναι σοβαρό: αποτελεί μείζονος σημασίας ζήτημα μεταξύ ανθρώπου και Θεού που πρέπει επειγόντως να επιλυθεί. Όποιος έρχεται ενώπιον του Θεού έχοντας αντιλήψεις, έχει και κάθε είδους υποψίες για τον Θεό. Μπορεί, λοιπόν, να ειπωθεί και ότι έχει μυριάδες παρανοήσεις για τον Θεό όσον αφορά όλα όσα Εκείνος τού παρέχει, όσον αφορά τις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις Του. Και τότε, με τι είδους σχέση με τον Θεό έρχονται αντιμέτωποι; Οι άνθρωποι παρανοούν διαρκώς τον Θεό, είναι συνεχώς καχύποπτοι απέναντί Του και χρησιμοποιούν διαρκώς τα δικά τους πρότυπα για να μετρήσουν εάν ο Θεός πράττει σωστά ή λάθος, για να μετρήσουν κάθε ένα από τα λόγια και τα έργα Του. Τι είναι αυτή η συμπεριφορά; (Επαναστατικότητα και απείθεια.) Σωστά, οι άνθρωποι επαναστατούν εναντίον του Θεού, Του δείχνουν απείθεια, Τον καταδικάζουν και Τον κρίνουν, Τον βλασφημούν και Τον ανταγωνίζονται· σε σοβαρές περιπτώσεις δε οι άνθρωποι θέλουν να οδηγηθούν σε δικαστική διαμάχη απέναντι στον Θεό και να ξεκινήσουν έναν «καθοριστικό αγώνα» εναντίον Του. Σε ποιο επίπεδο μπορούν να φτάσουν στην πιο σοβαρή μορφή τους οι αντιλήψεις των ανθρώπων; Στο να αρνηθούν οι άνθρωποι τον ίδιο τον αληθινό Θεό, να αρνηθούν ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια και να καταδικάσουν το έργο Του. Όταν φτάσουν οι αντιλήψεις των ανθρώπων σ’ αυτό το επίπεδο, είναι φυσικό να αρνηθούν τον Θεό, να Τον καταδικάσουν, να βλασφημήσουν εναντίον Του και να Τον προδώσουν. Όχι μόνο αρνούνται ότι υπάρχει ο Θεός, αλλά αρνούνται και να αποδεχτούν την αλήθεια και να Τον ακολουθήσουν. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; (Ναι.) Πρόκειται για ένα τρομακτικό πρόβλημα. Μπορεί να πει κανείς ότι οι αντιλήψεις κάνουν μόνο κακό στους ανθρώπους, δεν έχουν ούτε ένα όφελος. Γι’ αυτό συναναστρεφόμαστε σήμερα και αναλύουμε τι είναι οι αντιλήψεις και ποιες αντιλήψεις έχουν οι άνθρωποι· είναι απολύτως απαραίτητο. Ποιες αντιλήψεις προκύπτουν συνήθως σ’ εσάς; Ποιες σκέψεις, ποιος τρόπος κατανόησης, ποιες κρίσεις και ποιες απόψεις σας σχετίζονται με τις αντιλήψεις σας; Δεν αξίζει να το σκεφτείτε αυτό; Η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν σχετίζεται με τις αντιλήψεις τους, αλλά οι σκέψεις και οι απόψεις που κρύβει αυτή η συμπεριφορά έχουν άμεση σχέση μ’ αυτές. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων περιορίζονται στο έργο του Θεού και συνοψίζονται βασικά στις παρακάτω. Πρώτα πρώτα είναι οι διάφορες αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές φαντασιοκοπίες και ορίζουν διαφορετικά μεταξύ τους την πίστη στον Θεό, το τι πρέπει να κερδίσουν και σε ποιο μονοπάτι θα πρέπει να βαδίσουν κατά την πίστη τους στον Θεό, και έτσι καταλήγουν να έχουν ένα σωρό αντιλήψεις. Δεύτερον, οι αντιλήψεις που έχουν σχετικά με την ενσάρκωση του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν ακόμη περισσότερες φαντασιοκοπίες και ορίζουν με ακόμα περισσότερους τρόπους την ενσάρκωση, και έτσι είναι φυσικό να καταλήγουν σε πολλές αντιλήψεις· είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο. Τρίτον, οι αντιλήψεις τους για το έργο του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν πολλές διαφορετικές φαντασιοκοπίες και ορίζουν διαφορετικά μεταξύ τους την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός, τη διάθεση που αποκαλύπτει και τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, κι έτσι καταλήγουν να έχουν πολλές αντιλήψεις. Αυτά τα τρία στοιχεία μπορούμε να τα χωρίσουμε σε ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, πάντως καλύπτουν ουσιαστικά όλες τις αντιλήψεις των ανθρώπων, οπότε ας συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά ένα ένα με τη σειρά.

Ας μιλήσουμε τώρα για το πρώτο στοιχείο, που είναι οι διάφορες αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό. Οι αντιλήψεις αυτές εντάσσονται σ’ ένα κάπως ευρύ πλαίσιο. Είτε μόλις ξεκίνησαν να πιστεύουν στον Θεό είτε πίστευαν και παλιότερα, στην αρχή της πίστης τους σ’ Αυτόν, οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν πρωτοδιαβάζουν τη Βίβλο, νιώθουν έναν αναβρασμό μέσα τους και σκέφτονται: «Θα γίνω καλός άνθρωπος· θα πάω στον παράδεισο». Στη συνέχεια, καταλήγουν να έχουν ένα σωρό φαντασιοκοπίες και ορισμούς ή παγιωμένες ιδέες σχετικά με την πίστη στον Θεό, και είναι βέβαιο ότι τελικά θα αποκτήσουν διαφορετικές αντιλήψεις. Για παράδειγμα, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, φαντάζονται ένα σωρό πράγματα όσον αφορά το τι άνθρωποι πρέπει να είναι. Κάποιος λέει το εξής: «Μόλις αρχίσω να πιστεύω στον Θεό, θα σταματήσω το κάπνισμα, το ποτό και τον τζόγο. Δεν θα πηγαίνω σε αυτά τα άθλια μέρη. Θα μιλάω ευγενικά και θα κυκλοφορώ με το χαμόγελο στο στόμα». Τι είναι αυτό; Είναι αντίληψη ή ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς; (Είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρονται.) Είναι μια έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Δεν είναι αντίληψη ούτε φαντασιοκοπία· είναι ένας τρόπος σκέψης απόλυτα λογικός και εύλογος. Ένας ηλικιωμένος αδελφός λέει το εξής: «Είμαι γέρος και πιστεύω τόσα χρόνια στον Θεό. Θα πρέπει να μιλάω και να ενεργώ με τέτοιον τρόπο, ώστε να δίνω το παράδειγμα στους νέους. Δεν πρέπει να χαχανίζω ούτε να συμπεριφέρομαι με τρόπο που δεν αρμόζει στην ηλικία μου. Πρέπει να δείχνω αξιοπρεπής και καλλιεργημένος, και να φέρομαι ως κομψός κύριος». Έτσι, όταν μιλάει σε νέους, η έκφρασή του είναι σοβαρή και όλο χρησιμοποιεί λόγιες λέξεις και φράσεις, με αποτέλεσμα οι νέοι όταν τον βλέπουν να νιώθουν άβολα και να μη θέλουν να τον πλησιάσουν. Στις συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές χορεύουν και δοξάζουν τον Θεό, αλλά αυτός ο ηλικιωμένος αδελφός πιστεύει ότι πρέπει να συγκρατεί τη λαγνεία στο βλέμμα του και να κοιτάζει μόνο αυτά που είναι πρέπον να κοιτάζει, οπότε συγκρατιέται και δεν παρακολουθεί. Μέσα του, όμως, συνεχίζει να μουρμουρίζει: «Αυτοί οι νέοι ζουν με τόσες ελευθερίες· εγώ γιατί ζω μες στην καταπίεση; Κι όμως, πρέπει να καταπιέζεται και λίγο κάποιος που πιστεύει στον Θεό· Αυτός με έκανε να φτάσω σ’ αυτήν την ηλικία!» Λέει ότι δεν πρέπει να βλέπει τον κόσμο που χορεύει, αλλά και πάλι ρίχνει μερικές κλεφτές ματιές, προσπαθώντας ξεκάθαρα να κρατήσει τα προσχήματα. Και γιατί το κάνει αυτό; Τι τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση αμηχανίας; Μια φαντασιοκοπία που έχει σχετικά με τη συμπεριφορά και τις εκφράσεις που θα έπρεπε να έχει στο πλαίσιο της πίστης του στον Θεό. Αυτή η φαντασιοκοπία κυριαρχεί μέσα του, κι έτσι μιλάει και ενεργεί με τρόπο μουλωχτό και ψεύτικο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, καθώς τραγουδούν στις συναθροίσεις, την ώρα που τραγουδούν χειροκροτάνε, κι έτσι αφήνουν τον εαυτό τους ελεύθερο. Όμως, αυτός ο ηλικιωμένος αδελφός παραμένει απαθής και μουδιασμένος σαν νεκρός, δίχως καμιά ζωντάνια και καμιά ανθρώπινη ομοιότητα. Θεωρεί ότι επειδή είναι ηλικιωμένος, πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιος και να μη φέρεται σαν παιδί, να μη δείχνει αφελής, δίνοντας δικαιώματα στον κόσμο να τον περιγελάει. Με λίγα λόγια, κάθε του έκφραση δεν είναι παρά μια προσποίηση και απλώς πιέζει τον εαυτό του να παριστάνει τον σπουδαίο. Είναι εποικοδομητικό για τους άλλους να βλέπουν μια τέτοια υποκριτική συμπεριφορά; (Όχι.) Πώς νιώθεις όταν βλέπεις κάτι τέτοιο; Πρώτον, τον θεωρείς υποκριτή και αυτό σε κάνει να νιώθεις άβολα· δεύτερον, τον θεωρείς ψεύτικο, ενώ τον σιχαίνεσαι και αηδιάζεις κάπως, και όταν μιλάς μαζί του, νιώθεις να πνίγεσαι και να περιορίζεσαι, δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα. Αν δεν είσαι προσεκτικός, σου κάνει «κήρυγμα» και σου λέει: «Κοιτάξτε πώς έχετε καταντήσει εσείς οι νέοι, είστε τόσο βαθιά διεφθαρμένοι! Τρώτε καλό φαγητό και φοράτε ωραία ρούχα, τρώτε όπως τρώγαμε παλιά την Πρωτοχρονιά και στις άλλες γιορτές, και παρ’ όλα αυτά είστε ιδιότροποι και δεν σας φτάνουν αυτά. Εμείς στα νιάτα μας το μόνο που είχαμε να φάμε ήταν άχυρα και αγριόχορτα». Καυχιέται που είναι μεγαλύτερος και κάνει «κήρυγμα» στους άλλους, κι έτσι οι νέοι τον αποφεύγουν. Δεν το καταλαβαίνει αυτό, και μάλιστα επικρίνει τους νέους επειδή δεν σέβονται τους μεγαλύτερους και συμπεριφέρονται άσχημα. Δεν είναι τα λόγια του γεμάτα με αντιλήψεις και με την ανθρώπινη βούληση; Δεν συνάδουν με την αλήθεια ούτε είναι εποικοδομητικά για τους άλλους. Όλα αυτά, όμως, είναι μικροπράγματα. Το πιο σημαντικό είναι αυτό: Έτσι που κάνει, καταλαβαίνει την αλήθεια; (Όχι.) Χρησιμεύει και ωφελεί αυτό για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Αφού ασκείται και φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, αφού ζει έτσι κάθε μέρα, μπορεί να ζήσει ενώπιον του Θεού; Μήπως έχει κάτσει ποτέ να σκεφτεί το εξής: «Συμφωνεί η κατανόησή μου για την πίστη στον Θεό με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις του Θεού; Τι είναι αυτό που απαιτεί ο Θεός; Ποιους ανθρώπους αγαπάει; Μήπως άλλο καταλαβαίνω εγώ κι άλλο απαιτεί ο Θεός;» Σίγουρα δεν τα έκατσε ποτέ να σκεφτεί αυτά τα ερωτήματα. Αν τα είχε σκεφτεί, τότε δεν θα φερόταν τόσο ανόητα, κι ας μην είχε βρει τις απαντήσεις. Και τότε ποιος είναι ο κύριος λόγος που συμπεριφέρεται έτσι; (Οι αντιλήψεις.) Και ποιος είναι ο κύριος λόγος που τον οδήγησε σε αντιλήψεις; Το ότι έχει παράλογη κατανόηση σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται και να εκφράζονται όσοι πιστεύουν στον Θεό. Και πώς προέκυψε αυτή η παράλογη κατανόηση; Ποια είναι η πηγή της; Είναι η διαμόρφωση που έχει λάβει απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα και οι διδασκαλίες των δασκάλων στα σχολεία, όπως το ότι οι νέοι πρέπει να σέβονται τους ηλικιωμένους και να αγαπούν τα παιδιά, ενώ οι ηλικιωμένοι πρέπει να φέρονται ανάλογα με την ηλικία τους και ούτω καθεξής. Αυτό τον οδηγεί να αναπτύξει διάφορες παράξενες συμπεριφορές. Άλλοτε φέρεται παράξενα και άλλες φορές παίρνει παράξενες εκφράσεις· πάντως, όπως και να ’χει, δεν δείχνει τελείως φυσιολογικός. Είτε φέρεται παράξενα είτε παίρνει παράξενες εκφράσεις, από τη στιγμή που δεν κατανοεί την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού, και απ’ τη στιγμή που δεν αναζητά την αλήθεια, η συμπεριφορά του είναι βέβαιο πως θα είναι απομακρυσμένη απ’ την αλήθεια. Σε ένα τόσο απλό θέμα, δηλαδή μια απλή εξωτερική συμπεριφορά, οι αντιλήψεις που έχουν βαθιά ριζωμένες μέσα τους οι άνθρωποι τους αναγκάζουν να κάνουν αυτά τα παράλογα πράγματα. Όταν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και τις προθέσεις Του, τότε δεν πρόκειται να καταλάβουν ποια είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από εκείνους. Όταν οι ηλικιωμένοι δεν καταλαβαίνουν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους, τότε συμπεριφέρονται και εκφράζονται παράξενα, και ενεργούν παράλογα· όταν οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και βασίζουν την πίστη τους σ’ Αυτόν στις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους, τότε και αυτοί θα προβούν σε κάποιες λανθασμένες εκφράσεις και συμπεριφορές. Ποιες είναι αυτές οι λανθασμένες συμπεριφορές και εκφράσεις; Ένα παράδειγμα είναι ότι ορισμένοι νέοι βλέπουν στα λόγια του Θεού ότι απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να ζουν αγνοί και ανοιχτοί, φρέσκοι και ζωντανοί, σαν τα παιδιά, και έτσι σκέφτονται ως εξής: «Αφού ενώπιον του Θεού θα μας είμαστε πάντοτε μωρά και δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ, πρέπει να περπατάμε και να μιλάμε σαν παιδιά. Τώρα γνωρίζω πια πώς να είμαι κάποιος που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού και ένας ακόλουθος του Θεού, και πλέον καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι σαν παιδί. Παλιά ήμουν δόλιος, φαινόμουν τόσο σοφιστικέ, απαθής και μουδιασμένος, αλλά στο εξής πρέπει να συμπεριφέρομαι με μεγαλύτερη φρεσκάδα και ζωντάνια». Παρατηρούν έπειτα πώς λειτουργούν οι νέοι στη σημερινή κοινωνία και, μόλις βγάλουν συμπέρασμα για το πώς πρέπει να λειτουργούν, αρχίζουν να το κάνουν πράξη ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές· μιλάνε σε όλους με παιδική φωνή, πιέζουν τον λαιμό τους και μιλάνε με γλυκό, παιδικό ύφος. Στο μυαλό τους πιστεύουν ότι μόνο μια τέτοια φωνή είναι παιδική, και την ίδια στιγμή κάνουν κάποιες περίεργες χειρονομίες που προκαλούν στους ανθρώπους απίστευτη αμηχανία και ενόχληση. Δεν έχουν καταλάβει τι εννοεί ο Θεός λέγοντας να είσαι αγνός και ανοιχτός, να έχεις τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα ενός παιδιού, οπότε όλα όσα κάνουν δεν είναι παρά εξωτερική συμπεριφορά —υποκρισία, μίμηση και προσποίηση. Η κατανόηση αυτών των ανθρώπων είναι στρεβλή. Και ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ αυτήν την περίπτωση; Όχι μόνο δεν μπορούν να κατανοήσουν καθαρά το νόημα των λόγων του Θεού, αλλά αντίθετα, συγχέουν τα λόγια αυτά με τη συμπεριφορά, τις πράξεις και τις τάσεις των απίστων. Δεν είναι λάθος αυτό; Δεν έρχονται να αναζητήσουν ενώπιον του Θεού, δεν διαβάζουν τα λόγια Του και δεν αναζητούν την αλήθεια. Αυτό που κάνουν, αντίθετα, είναι να αναλύουν και να μελετούν τα πράγματα με το μυαλό τους ή, διαφορετικά, να ψάχνουν να βρουν μέσα στους άπιστους, στην παραδοσιακή κουλτούρα ή στην επιστημονική γνώση μια θεωρητική βάση. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι, είναι.) Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Υπάρχει πουθενά καμιά αλήθεια στη γνώση των άπιστων; Αν ψάχνεις να βρεις μια βάση για τη διαγωγή σου, μόνο στα λόγια του Θεού μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια. Εν πάση περιπτώσει, σε όποιο επίπεδο κατανόησης και αν μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι, όλα τα λόγια του Θεού ένα προς ένα και όλα όσα απαιτεί απ’ τον άνθρωπο είναι πρακτικά και λεπτομερή· δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλά όσο δείχνουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο δεν αποτελούν στολίδια της εξωτερικής του εμφάνισης, δεν είναι απλές συμπεριφορές, πόσο μάλλον απλώς ένας τρόπος να ενεργεί κανείς. Αντίθετα, είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους· είναι οι αρχές και τα πρότυπα με βάση τα οποία πρέπει ο άνθρωπος να φέρεται και να ενεργεί. Και αυτές τις αρχές οι άνθρωποι οφείλουν να τις κατακτήσουν και να τις αποκτήσουν. Αν δεν συναναστραφώ ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτά τα λεπτομερέστατα προβλήματα, τότε η κατανόηση των ανθρώπων θα περιοριστεί σε κάποιο δόγμα και εκείνοι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό ως προς την εξωτερική τους συμπεριφορά. Ποιες άλλες τέτοιες γνωρίζετε σχετικά με την εξωτερική συμπεριφορά; Μια και μιλάμε για αντιλήψεις, οι αντιλήψεις είναι σωστές ή λανθασμένες; (Λανθασμένες.) Είναι θετικές ή είναι αρνητικές; (Αρνητικές.) Σίγουρα πάνε κόντρα στις απαιτήσεις του Θεού και στην αλήθεια· δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Είτε είναι καθαρά αποκυήματα της φαντασίας των ανθρώπων είτε έχουν κάποια βάση, σε κάθε περίπτωση, καμία από αυτές δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Άρα, για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις αναλύουμε; Για να καταλάβουν αρχικά οι άνθρωποι τι είναι οι αντιλήψεις και, την ίδια στιγμή που γνωρίζουν ότι αυτά αποτελούν αντιλήψεις, να καταλάβουν κιόλας ποια είναι η αλήθεια, ώστε στη συνέχεια να εισέλθουν σ’ αυτήν. Όλο αυτό, λοιπόν, γίνεται με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την ουσία της αλήθειας, η οποία είναι να προσέλθουν πραγματικά ενώπιον του Θεού. Όσο λογικές κι αν είναι οι αντιλήψεις σου και όση βάση κι αν έχουν, δεν παύουν να είναι αντιλήψεις· δεν είναι η αλήθεια και ούτε μπορούν να την αντικαταστήσουν. Αν θεωρείς τις αντιλήψεις ως την αλήθεια, τότε δεν θα έχεις καμία σχέση μ’ αυτήν, δεν θα έχεις καμία σχέση με την πίστη στον Θεό, οπότε θα είναι ανώφελο να πιστεύεις. Όσο κι αν εργάζεσαι κι όσο κι αν τρέχεις και δεν φτάνεις για τον Θεό, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις γι’ Αυτόν, αν όλα αυτά τα βασίζεις στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Τίποτα από όσα κάνεις δεν θα έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την αλήθεια ούτε με τον Θεό· Εκείνος θα τα καταδικάσει όλα και δεν πρόκειται να τα εγκρίνει· αυτά είναι τα αποτελέσματα, ωφέλιμα και βλαβερά. Τώρα λογικά καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να απαλλαγεί κανείς απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.

Και ποιο είναι το πρώτο βήμα για να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου; Είναι να διακρίνεις και να αναγνωρίσεις τι είναι μια αντίληψη. Όταν άρχισε για πρώτη φορά ο οίκος του Θεού να γυρίζει ταινίες, έγινε στην Κινηματογραφική Ομάδα κάτι απεχθές, το οποίο έχει σχέση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Θα αναλύσω τώρα αυτό το ζήτημα, όχι για να καταδικάσω κανέναν, αλλά για να μπορέσετε να αναπτύξετε περισσότερη διάκριση, για να θυμάστε αυτό το ζήτημα, κι έτσι μέσω αυτού να καταλάβετε πιο βαθιά τις αντιλήψεις και να μάθετε πόσο κακό κάνουν στους ανθρώπους. Αν δεν μιλήσω γι’ αυτό το ζήτημα, τότε μπορεί να μην το θεωρήσετε σπουδαίο, αλλά μόλις το αναλύσω, σίγουρα θα γνέψετε καταφατικά και θα συμφωνήσετε ότι είναι πολύ σημαντικό. Στις ταινίες, υπάρχει το ζήτημα του τι χρώμα και τι στυλ ρούχων θα χρησιμοποιηθεί. Κάποιοι ήταν πολύ συντηρητικοί και συγκεκριμένα χρησιμοποιούσαν μουντά χρώματα, όπως το γκρι και το χακί, πράγμα που Με προβλημάτισε, κι έτσι ρώτησα για ποιον λόγο το κάνουν αυτό. Γιατί διάλεγαν ρούχα τέτοιου χρώματος; Όλα αυτά τα μουντά γκρίζα και χακί χρώματα σκοτείνιαζαν ολόκληρη τη σκηνή, και όταν το είδα δεν Μου άρεσε καθόλου. Γιατί δεν διάλεγαν τίποτα πιο χρωματιστό; Ήδη είχα πει ότι τα ρούχα μπορούν να είναι χρωματιστά και ότι πρέπει να υπάρχει ένα ύφος κατάλληλο και κομψό. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να αφήσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις του οίκου Του, να τα αγνοήσουν τελείως και να επιλέξουν μουντά γκρίζα και χακί υφάσματα για τα ρούχα; Γιατί είχαν τέτοια συμπεριφορά; Δεν αξίζει να το σκεφτούμε αυτό; Ποια ήταν η κύρια αιτία που το προκάλεσε; Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, δεν άκουγαν ό,τι τους έλεγα και δεν ήταν υποτακτικοί· ο κύριος λόγος ήταν ότι έχουν μέσα τους μια φύση που προδίδει τον Θεό. Και ποια είναι αυτή η φύση; Ποια είναι αυτή η διάθεση; Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και ότι μπορούν να αρνηθούν να τη δεχτούν, ότι έχουν σκληρή καρδιά. Ναι μεν λένε ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στις διευθετήσεις του Θεού και να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά ό,τι και να κάνουν το κάνουν όπως θέλουν αυτοί για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Αν μιλούσαμε για κάποιο προσωπικό σου ζήτημα, τότε δεν θα ήταν τόσο μεγάλο θέμα να κάνεις τα πάντα όπως θέλεις εσύ, αφού αυτό αφορά μόνο τη δική σου ζωή-είσοδο. Τώρα, όμως, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία, και οι συνέπειες τέτοιων ενεργειών επηρεάζουν το έργο και τη δόξα του Θεού, και αυτό αφορά τη φήμη της εκκλησίας· όποιος ενεργεί απερίσκεπτα όπως θέλει εκείνος είναι ικανός να ατιμάσει τον Θεό. Ο οίκος του Θεού δεν ανακατεύεται στο πώς θα ντυθεί κανείς· η αρχή είναι να παρουσιάζεσαι αξιοπρεπής και κόσμιος, ώστε να είναι εποικοδομητικό για τους άλλους να σε βλέπουν. Είναι όμως σωστό να προτείνει κάποιος να φοράνε όλο μουντά γκρι και χακί ρούχα στα γυρίσματα μιας ταινίας; Ποια ήταν η ουσία αυτού του προβλήματος; Ότι οι άνθρωποι ενεργούσαν με βάση τις αντιλήψεις τους και θεωρούσαν πως το μουντό γκρι και χακί ήταν ένα σημάδι που συμβόλιζε ότι κάποιος πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί. Μπορεί να πει κανείς ότι όριζαν αυτά τα χρώματα ως χρώματα που συμφωνούσαν με την αλήθεια, με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού, πράγμα που ήταν λάθος. Αυτά τα χρώματα από μόνα τους δεν έχουν τίποτα κακό. Το πρόβλημα είναι όταν οι άνθρωποι ενεργούν με βάση τις αντιλήψεις τους και χρησιμοποιούν αυτά τα χρώματα ως κάποιου είδους σύμβολο. Τη συνέπεια αυτήν την προκάλεσαν οι αντιλήψεις των ανθρώπων, και αυτές οι ιδέες και οι πρακτικές δημιουργήθηκαν από τις αντιλήψεις εκείνες που υπήρχαν στην καρδιά τους. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες λες και είναι η αλήθεια, και θεωρούν ότι το μουντό γκρι και χακί συμβολίζουν ρούχα που φοράνε οι πιστοί στον Θεό, ενώ βάζουν στην άκρη και αποκλείουν την αλήθεια, τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και τα αντικαθιστούν με τις αντιλήψεις και τα πρότυπα των ανθρώπων. Αυτή ήταν η κύρια αιτία του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, τα χρώματα και το στυλ ρούχων που θα επιλεχθούν είναι πράγματα εξωτερικά, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όμως, οι αντιλήψεις των ανθρώπων προκάλεσαν αυτά τα παράλογα πράγματα, τα οποία δημιούργησαν κάποιον αρνητικό αντίκτυπο. Επομένως, για να λυθεί το ζήτημα ήταν απαραίτητη η αλήθεια.

Οι άνθρωποι, κατά την πίστη τους στον Θεό, όποιο ζήτημα κι αν προκύψει και όποιο πρόβλημα κι αν αντιμετωπίσουν, έχουν αντιλήψεις που αναδύονται διαρκώς και τις χρησιμοποιούν συνέχεια. Ζουν μονίμως μέσα στις αντιλήψεις τους και αυτές τους περιορίζουν, τους εξουσιάζουν και τους ελέγχουν, με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν τις σκέψεις, τη συμπεριφορά, τον τρόπο ζωής, τις αρχές της διαγωγής, την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής τους, καθώς και το πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια και το έργο του Θεού. Έτσι, δεν ελευθερώνονται ούτε απελευθερώνονται καθόλου μέσα από την αλήθεια. Και εφόσον πιστεύουν έτσι στον Θεό, μένοντας σταθερά προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους, μετά από 10 ή 20 χρόνια, εκείνες οι αρχικές αντιλήψεις που είχαν παραμένουν μέχρι και σήμερα όπως ήταν. Δεν τις έχει αναλύσει κανείς, δεν τις έχουν εξετάσει ποτέ οι ίδιοι οι άνθρωποι, πόσο μάλλον έχουν δεχτεί ποτέ να υποβληθούν σε κλάδεμα. Εφόσον ποτέ δεν τις μεταχειρίστηκαν με σοβαρότητα, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, εισπράττουν ή δεν εισπράττουν αποτελέσματα; Σίγουρα δεν εισπράττουν κανένα αποτέλεσμα. Η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό βελτιώνεται σιγά σιγά μέσω της συνεχούς ανάλυσης και κατανόησης των αντιλήψεων και, στη συνέχεια, της απαλλαγή απ’ αυτές· κάτι τέτοιο δεν έχει κάποια πρακτική πτυχή; (Ναι.) Αν, όμως, οι αντιλήψεις σου παραμένουν σταθερά στο στάδιο που βρίσκονταν όταν πρωτοπίστεψες στον Θεό, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι η σχέση σου μαζί Του δεν έχει βελτιωθεί καθόλου. Από ποιες άλλες αντιλήψεις στις οποίες στηρίζεστε για να ζήσετε δεν έχετε απαλλαγεί, όσον αφορά την πίστη στον Θεό; Ποιες αντιλήψεις θεωρείτε πάντα σωστές, πιστεύετε ότι συμφωνούν με την αλήθεια και ότι δεν αποτελούν πρόβλημα; Ποιες αντιλήψεις μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά σου, την επιδίωξή σου και τις απόψεις σου σχετικά με την πίστη στον Θεό, με αποτέλεσμα η σχέση σου μαζί Του να είναι πάντα χλιαρή, δηλαδή ούτε στενή ούτε απόμακρη; Κάνεις το λάθος να πιστεύεις ότι αγαπάς πολύ τον Θεό, ότι έχει μεγαλώσει η πίστη σου και η αφοσίωσή σου σ’ Αυτόν, ότι είσαι πιο αποφασισμένος να υποφέρεις, τη στιγμή που στην ουσία ο Θεός θεωρεί ότι δεν έχεις καν την παραμικρή αλήθεια-πραγματικότητα. Πρέπει όλοι σας να αναλύσετε το συγκεκριμένο ζήτημα· είναι σίγουρο ότι στον καθένα σας υπάρχουν ακόμα πολλές αντιλήψεις στις οποίες στηρίζεστε για να ζήσετε και οι οποίες δεν έχουν διορθωθεί. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό.

Τώρα που έχω αναφέρει τρία παραδείγματα για τις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό, γνωρίζετε πλέον λίγο καλύτερα ποιες αντιλήψεις έχετε σχετικά μ’ αυτή; (Ναι.) Πείτε Μου, λοιπόν, ποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες δεν αφήνουν τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια και επηρεάζουν, επίσης, την εκπλήρωση του καθήκοντός τους και την κανονική τους σχέση με τον Θεό; Δηλαδή, ποιες αντιλήψεις τούς εμποδίζουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και έχουν άμεσο αντίκτυπο στο να γνωρίσουν τον Θεό; (Μια πολύ έντονη αντίληψή μου είναι ότι πιστεύω πως αν μπορώ να εκτελώ κανονικά το καθήκον μου κάθε μέρα, τότε αυτός ο τρόπος πίστης στον Θεό μπορεί να με οδηγήσει στη σωτηρία.) Αν πιστεύεις ότι εφόσον εκτελείς το καθήκον σου, μπορείς να σωθείς, αυτό δεν είναι παρά μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία. Είναι, άρα, σημαντικό να εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα; Όσοι δεν εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με τα πρότυπα μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία; Όποιος εκτελεί το καθήκον του απερίσκεπτα διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού, άρα όχι μόνο δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία, αλλά και θα τιμωρηθεί. Αυτά τα πράγματα εσείς δεν μπορείτε να τα σκεφτείτε, δεν τα καταλαβαίνετε και δεν τα βλέπετε καθαρά, αλλά παρ’ όλα αυτά λέτε τέτοιες κουβέντες: «Αρκεί να εκτελώ το καθήκον μου, και τότε μπορώ να φτάσω στη σωτηρία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών». Συμφωνεί αυτό με τα λόγια του Θεού; Είναι μια ιδέα που αποτελεί απλώς έναν ευσεβή πόθο· πώς θα μπορούσες να το πετύχεις αυτό τόσο εύκολα; Είναι δυνατόν να θεωρείται πίστη στον Θεό το να μην αποδέχεσαι την αλήθεια; Μπορεί να φτάσει κάποιος στη σωτηρία χωρίς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση; Έχετε μέσα σας ένα σωρό πράγματα που σχετίζονται με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Οι κάθε λογής φαντασιοκοπίες, τρόποι κατανόησης και ορισμοί που δεν συμφωνούν με την αλήθεια σχετίζονται όλα τους με αντιλήψεις. Και ποιες άλλες αντιλήψεις έχετε; (Νομίζω ότι όσο πιο σημαντικό καθήκον εκτελώ και όσο περισσότερα κατορθώματα κάνω τα οποία καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, τόσο πιο μεγάλη αξία θα αποκτήσω στο μέλλον, τόσο περισσότερο θα με εγκρίνει ο Θεός και τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι ευλογίες μου.) Και αυτό αντίληψη είναι. Με λίγα λόγια, όλες οι αντιλήψεις πηγάζουν απ’ τη φαντασία των ανθρώπων ή τις βγάζουν απ’ το μυαλό τους. Ακόμη κι αν έχουν κάποια βάση, δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ή την αλήθεια· είναι ιδέες που βασίζονται στους ευσεβείς πόθους των ανθρώπων και προκύπτουν από την επιθυμία τους για ευλογίες. Όταν ενεργούν κυριευμένοι από μια τέτοια σκέψη, κάνουν ένα σωρό πράγματα και πληρώνουν μεγάλο τίμημα προτού τελικά διαπιστώσουν ότι έκαναν λάθος και πήγαν κόντρα στις αρχές, ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζονταν. Αυτό τους ρίχνει στην αρνητικότητα. Μια μέρα που κάνουν απολογισμό και καταλαβαίνουν ότι ακολουθούσαν ένα μονοπάτι που βασιζόταν στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, έχει ήδη χαθεί πάρα πολύς χρόνος. Θέλουν να επιστρέψουν, αλλά δεν γίνεται. Από ποιες άλλες αντιλήψεις δεν έχετε απαλλαγεί ακόμα; (Νομίζω ότι, αφού πιστεύω στον Θεό και δαπανώ τον εαυτό μου γι’ Αυτόν, τότε θα πρέπει να με ευλογεί και να μου εξασφαλίζει οφέλη. Όταν έχω κάποιο πρόβλημα και απευθύνομαι στον Θεό, θεωρώ ότι Εκείνος είναι υποχρεωμένος να μου ανοίξει έναν δρόμο, και επειδή πιστεύω σ’ Αυτόν, πρέπει όλα να εξελιχθούν ομαλά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν εκτελώ το καθήκον μου και συναντώ μια δυσκολία, παρανοώ τον Θεό και δυσανασχετώ, νομίζοντας ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέψει να μου συμβούν τέτοια πράγματα.) Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτήν την αντίληψη· είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους κατανοούν την πίστη στον Θεό. Νομίζουν ότι πιστεύει κανείς στον Θεό για να κερδίσει οφέλη, και αν δεν κερδίσει οφέλη, τότε σίγουρα αυτό το μονοπάτι είναι λάθος. Έχεις απαλλαγεί τώρα απ’ αυτήν η αντίληψη; Έχεις αρχίσει να τη διορθώνεις; Όταν αυτή η αντίληψη ελέγχει τη συμπεριφορά σου ή επηρεάζει την κατεύθυνση προς την οποία προχωράς, έχεις προσπαθήσει να απαλλαγείς απ’ αυτήν μέσω της αναζήτησης της αλήθειας; Οι άνθρωποι οριοθετούν πολλές φορές μέσα τους την πίστη στον Θεό, και νομίζουν ότι εφόσον πιστεύουν σ’ Αυτόν, τότε όλα θα πρέπει να είναι ήρεμα, ή αλλιώς σκέφτονται: «Εφόσον δαπανώ τον εαυτό μου και εκτελώ το καθήκον μου για τον Θεό, Εκείνος πρέπει να ευλογήσει την οικογένειά μου, να την ευλογήσει ολόκληρη με γαλήνη, να με προστατεύσει απ’ τις αρρώστιες και να κάνει όλη μου την οικογένεια ευτυχισμένη. Και παρόλο που το καθήκον μου το εκτελώ εγώ, πρόκειται για το έργο του Θεού, άρα Εκείνος πρέπει να επωμιστεί όλη την ευθύνη γι’ αυτό και να τα ρυθμίσει όλα σωστά· πρέπει να διαμορφώσει την κατάσταση ώστε να μην αντιμετωπίσω καμία δυσκολία, κανέναν κίνδυνο και κανέναν πειρασμό την ώρα που εκτελώ το καθήκον μου. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ίσως να μην είναι έργο του Θεού». Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις· μπορεί οι άνθρωποι να αναπτύξουν τέτοιες αντιλήψεις όταν δεν καταλαβαίνουν το έργο του Θεού. Εμφανίζονται συχνά αυτές οι αντιλήψεις την ώρα που εκτελείτε το καθήκον σας; (Ναι.) Αν πιστεύεις πάντα ότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου είναι απόλυτα φυσιολογικές και λογικές, ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, και δεν αναζητάς την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτές, τότε δεν πρόκειται να κερδίσεις την αλήθεια και δεν θα έχεις καμία ζωή-είσοδο. Η αλήθεια δεν θα έχει καμία αξία και κανένα νόημα για σένα, και ούτε η πίστη σου στον Θεό θα έχει κανένα νόημα. Αν οι άνθρωποι, στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, τρώνε και πίνουν συχνά τα λόγια Του, συμμετέχουν σε συναθροίσεις, ακούνε κηρύγματα και ζουν μια άκρως κανονική πνευματική ζωή, αλλά απ’ την άλλη βασίζουν τις ενέργειές τους, τη διαγωγή τους και την εκτέλεση των καθηκόντων τους στις αντιλήψεις τους, αν κάνουν τα πάντα με βάση τις αντιλήψεις τους και αν αξιολογούν σύμφωνα μ’ αυτές το σωστό και το λάθος για όλα τα πράγματα, τότε τέτοιοι άνθρωποι δεν ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους; Όσοι ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν και όσα λόγια του Θεού κι αν φάνε και πιουν, μπορούν να αλλάξουν ποτέ έστω και λίγο; Μπορεί ποτέ να καλυτερεύσει η σχέση τους με τον Θεό; (Όχι.) Άρα, εγκρίνει ο Θεός μια τέτοια πίστη; (Όχι.) Σίγουρα δεν την εγκρίνει. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να αναλυθούν οι αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τρώνε και πίνουν όσο θέλουν και όλα είναι καλά, ή όταν παρακολουθούν τις παραδοσιακές θρησκευτικές τελετές, δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, ο Θεός επιτελεί το έργο Του και εκφράζει την αλήθεια, τότε αναδύονται πολλές αντιλήψεις. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη εκτελέσει το καθήκον τους και απλώς παρακολουθούν κανονικά τις συναθροίσεις, δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, ο Θεός απαιτεί να εκτελέσουν το καθήκον τους ή όταν συναντούν δυσκολίες σ’ αυτό, τότε αναδύονται πολλές αντιλήψεις. Όταν οι άνθρωποι σωματικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα και απολαμβάνουν τη ζωή τους, τότε δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, αρρωσταίνουν ή αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, τότε φυσικά προκύπτουν τέτοιες. Ένα παράδειγμα: υπάρχει κάποιος που, πριν πιστέψει στον Θεό, η δουλειά του και η οικογενειακή του ζωή κυλάνε ομαλά, αλλά με το που αρχίζει να πιστεύει, γίνονται κάποια πράγματα που δεν του αρέσουν. Κάποιες φορές οι άλλοι τον κρίνουν, του ασκούν διακρίσεις, τον εκφοβίζουν, ακόμη και τον συλλαμβάνουν, τον βασανίζουν και καταλήγει με μόνιμα κουσούρια. Όλα αυτά τον κάνουν να ανησυχεί και να σκέφτεται: «Γιατί δεν πήγαν καλά τα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον Θεό; Εφόσον πιστεύω στον αληθινό Θεό, γιατί δεν με προστατεύει; Πώς είναι δυνατόν να βλέπει να με δέρνουν οι κακοί άνθρωποι και να με ποδοπατούν οι διάβολοι, και να μη νοιάζεται;» Δεν σχηματίζουν αυτές τις αντιλήψεις οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο σχηματίζουν αυτές τις αντιλήψεις; Πιστεύουν το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, ανήκω σ’ Αυτόν, κι έτσι Εκείνος πρέπει να με φροντίζει, να φροντίζει για το φαγητό μου και για το πού θα μένω, να φροντίζει για το μέλλον μου και για τη μοίρα μου, όπως και για την ασφάλειά μου, στην οποία περιλαμβάνεται και η ασφάλεια της οικογένειάς μου· επίσης, πρέπει να μου εγγυηθεί ότι όλα θα μου πάνε καλά, ότι όλα θα κυλήσουν ήρεμα και χωρίς απρόοπτα». Και αν τελικά τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα απαιτούν και τα φαντάζονται, τότε σκέφτονται το εξής: «Δεν είναι τόσο καλό και τόσο εύκολο όσο φανταζόμουν το να πιστεύεις στον Θεό. Τελικά φαίνεται ότι πρέπει και πάλι να υποστώ όλες αυτές τις διώξεις και τα δεινά, και να υποβληθώ σε πολλές δοκιμασίες για την πίστη μου στον Θεό. Γιατί δεν με προστατεύει ο Θεός;» Είναι σωστό ή λάθος αυτό το σκεπτικό; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, δεν δείχνει αυτό το σκεπτικό ότι οι άνθρωποι έχουν παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό; Γιατί δεν προσεύχονται στον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια όσοι έχουν τέτοιο σκεπτικό; Φυσικά, ο Θεός αναγκάζει τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα λόγω του καλού θελήματός Του· για ποιον λόγο δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τις προθέσεις του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να συνεργαστούν με το έργο Του; Ο Θεός τούς κάνει σκόπιμα να αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα, προκειμένου να αναζητήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά και να ζήσουν στηριζόμενοι σ’ αυτήν. Εκείνοι, όμως, δεν αναζητούν την αλήθεια, αλλά αντιθέτως το πρόβλημά τους είναι ότι αξιολογούν τον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Να πώς πρέπει να κατανοείτε αυτά τα δυσάρεστα πράγματα: Κανείς δεν περνά ολόκληρη τη ζωή του χωρίς να υποφέρει. Για μερικούς ανθρώπους έχει να κάνει με την οικογένεια, για μερικούς με τη δουλειά, για μερικούς με τον γάμο και για μερικούς με κάποια σωματική ασθένεια. Όλοι πρέπει να υποφέρουν. Μερικοί λένε: «Γιατί πρέπει να υποφέρουν οι άνθρωποι; Πόσο υπέροχο θα ήταν να περνάμε όλη μας τη ζωή ειρηνικά και ευτυχισμένα. Δεν μπορούμε να μην υποφέρουμε;» Όχι —όλοι πρέπει να υποφέρουν. Ο πόνος κάνει το κάθε άτομο να βιώνει τις μυριάδες αισθήσεις της υλικής ζωής, είτε αυτές είναι θετικές, αρνητικές, ενεργητικές ή παθητικές. Ο πόνος σού δίνει διαφορετικά συναισθήματα και εκτιμήσεις και όλα αυτά είναι για σένα οι εμπειρίες σου στη ζωή. Αυτή είναι μια πτυχή, και αποσκοπεί στο να αποκτήσουν οι άνθρωποι μεγαλύτερη εμπειρία. Αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια και αυτό να σε κάνει να καταλάβεις την πρόθεση του Θεού, τότε θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο στο πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από σένα. Μια άλλη πτυχή είναι ότι αποτελεί την ευθύνη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Είναι ο πόνος που πρέπει να υποστείς. Αν μπορέσεις να επωμιστείς και να υπομείνεις αυτόν τον πόνο, τότε αυτό είναι μαρτυρία, δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν, φοβούνται μήπως το μάθουν οι άλλοι· θεωρούν ντροπή το να αρρωστήσουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπονται. Είναι καλό ή κακό αν μπορείς, ως κανονικός άνθρωπος, να υποταχθείς στις ρυθμίσεις του Θεού, να υπομείνεις όλους τους πόνους και να μπορείς να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου και να ολοκληρώνεις τις αναθέσεις που σου δίνει ο Θεός ενώ είσαι άρρωστος; Είναι καλό, είναι μαρτυρία για την υποταγή σου στον Θεό, για το ότι εκτελείς αφοσιωμένα το καθήκον σου, και είναι μια μαρτυρία που ντροπιάζει τον Σατανά και τον κατατροπώνει. Οπότε, κάθε δημιούργημα και καθένας απ’ αυτούς που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού πρέπει να αποδέχεται κάθε πόνο και να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Αυτήν την κατανόηση πρέπει να αποκτήσετε· πρέπει να πάρετε αυτό το μάθημα και να φτάσετε στην αληθινή υποταγή στον Θεό. Κάτι τέτοιο συμφωνεί με την πρόθεση του Θεού και είναι η επιθυμία Του. Αυτό ρυθμίζει Εκείνος για κάθε δημιούργημα. Το ότι σε τοποθέτησε σ’ αυτές τις καταστάσεις και συνθήκες είναι αντίστοιχο με το να σου δώσει μια ευθύνη, μια υποχρέωση και μια ανάθεση, οπότε όλα αυτά θα πρέπει να τα αποδεχτείς. Αλήθεια δεν είναι αυτό; (Ναι.) Αφού προέρχεται από τον Θεό κι Εκείνος έχει από σένα μια τέτοια απαίτηση και μια τέτοια πρόθεση, τότε είναι η αλήθεια. Γιατί λέμε ότι είναι η αλήθεια; Γιατί αν αποδεχτείς αυτά τα λόγια ως αλήθεια, τότε θα μπορέσεις να απαλλαγείς απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση, απ’ τις αντιλήψεις σου και απ’ την επαναστατικότητά σου· αποτέλεσμα αυτού θα είναι να μην πας ενάντια στις επιθυμίες του Θεού και να μην επαναστατήσεις εναντίον Του όταν ξανασυναντήσεις δυσκολίες. Θα μπορείς, δηλαδή, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, θα μπορέσεις να καταθέσεις μαρτυρία που θα ντροπιάσει τον Σατανά, καθώς και να κερδίσεις την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία. Αν σκέφτεσαι, σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και ιδέες: «Εφόσον τώρα πιστεύω στον Θεό, πρέπει να με ευλογήσει. Πρέπει να ευλογηθώ», τότε ποια είναι η κατανόησή σου γι’ αυτήν την ευλογία; Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι την ευλογία είναι μια ζωή γεμάτη χλιδή και ευημερία, να έχεις ό,τι επιθυμείς για να φας και να πιεις, να μην αρρωσταίνεις, να έχεις τα πάντα από τη στιγμή που θα γεννηθείς, να τα έχεις όλα στο πιάτο, και να χαίρεσαι μια ζωή γεμάτη υλικές απολαύσεις χωρίς να είσαι αναγκασμένος να δουλέψεις για όλα αυτά. Την αντιλαμβάνεσαι, επίσης, ως μια γαλήνια ζωή όπου όλα κυλούν ομαλά, με τεράστιες ανέσεις και χωρίς καθόλου πόνο. Αυτό νομίζεις ότι είναι ευλογία. Όπως, όμως, το βλέπεις τώρα, ευλογία είναι αυτό; Δεν είναι ευλογία, είναι συμφορά. Αν βαδίζεις στο μονοπάτι της λαχτάρας των σαρκικών ανέσεων, θα απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ τον Θεό, αλλά και θα βυθίζεσαι όλο και πιο βαθιά σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο, ανήμπορος να ελευθερωθείς. Όταν σε καλεί ο Δημιουργός, πολλά είναι εκείνα που δεν είσαι διατεθειμένος να παρατήσεις· αυτές τις σαρκικές ανέσεις δεν μπορείς να τις εγκαταλείψεις. Ακόμα κι αν σου δώσει ο Θεός κάποια ανάθεση και σου ζητήσει να εκτελέσεις ένα καθήκον, εσύ κάνεις σαν κακομαθημένος: Τη μία δεν νιώθεις καλά, την άλλη δεν έχεις κέφια, σου λείπουν οι γονείς σου, σου λείπει ο σύντροφός σου, όλη μέρα σκέφτεσαι μόνο πράγματα της σάρκας, δεν εκτελείς καλά κανένα καθήκον. Και παρ’ όλα αυτά, θέλεις να απολαμβάνεις περισσότερα απ’ τους άλλους· σαν παράσιτο ζεις. Μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια; Μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία; Όχι, δεν μπορείς. Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές φαντασιοκοπίες σε σχέση με την πίστη στον Θεό. Φαντάζονται ότι μόλις πιστέψουν στον Θεό, θα έχουν σε όλη τους τη ζωή πλούτη και γαλήνη, ότι μαζί τους θα επωφεληθούν και όλοι οι συγγενείς τους και θα τους κοιτάζουν με φθόνο· φαντάζονται, επίσης, ότι ποτέ πια δεν πρόκειται να είναι φτωχοί ούτε να αρρωστήσουν ή να αντιμετωπίσουν οποιουδήποτε είδους καταστροφή. Φαντασιοκοπίες σαν κι αυτές προκαλούν στους ανθρώπους πολλές παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό. Απ’ τη στιγμή που καταλήγεις να έχεις παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό, η σχέση σου μαζί Του είναι ή δεν είναι κανονική; Σίγουρα δεν είναι κανονική. Άρα, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σε φέρνουν στο πλευρό του Θεού ή απέναντί Του; Μπορούν μόνο να σε φέρουν απέναντι στον Θεό, να σε κάνουν να Τον αμφισβητήσεις και να Του αντισταθείς, ακόμα και να Τον προδώσεις και να Τον εγκαταλείψεις, και μάλιστα αυτές οι συμπεριφορές σοβαρεύουν όλο και περισσότερο. Όταν, δηλαδή, έχουν τέτοιες αντιλήψεις οι άνθρωποι, δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να αποκτήσουν αντιλήψεις για τον Θεό, στην καρδιά τους εμφανίζονται συναισθήματα επαναστατικότητας και αρνητικότητας. Όταν γίνεται αυτό, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτές. Όταν καταλάβουν την αλήθεια και την ανάθεση που τους δίνει ο Θεός, καθώς και τις πολλές απαιτήσεις που έχει για την πίστη τους σ’ Αυτόν, όταν καταλάβουν αυτά τα πράγματα και καταφέρουν να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε θα απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Μόλις καταλάβουν την αλήθεια, είναι φυσικό να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους, και στο σημείο εκείνο θα γίνει πιο κανονική η σχέση τους με τον Θεό. Η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις ταυτίζεται με την απαλλαγή απ’ τις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Με άλλα λόγια, μόνο όταν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους και απαλλαγούν απ’ αυτές, θα καταλάβουν ποια είναι η αλήθεια και ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού.