Ανάμεσά σας βρίσκονται αρκετοί νέοι, καθώς και άνθρωποι που δεν έχουν κάνει ακόμα οικογένεια. Όλοι σας έχετε εγκαταλείψει τα σπίτια σας για να κάνετε το καθήκον σας εδώ και αρκετά χρόνια. Σας λείπει, λοιπόν, το σπίτι σας; Σας λείπουν οι γονείς σας; Ζείτε συχνά στην κατάσταση να σας λείπουν οι γονείς σας; Ας μιλήσει κάποιος για την κατάσταση του να σου λείπουν οι γονείς σου, η οποία είναι μια πραγματική εμπειρία. (Όταν είχα πρωτοέρθει στο εξωτερικό, μου έλειπαν πάρα πολύ η μητέρα μου και η αδελφή μου· πάντα βασιζόμουν σ’ αυτές, οπότε όταν έφυγα μόνη μου, μου έλειπαν συνέχεια. Όμως, μετά από τόση εμπειρία στο εξωτερικό, Αυτός που δεν μπορώ να αφήσω πια πίσω μου είναι ο Θεός· όποτε συμβαίνει κάτι, προσεύχομαι σ’ Αυτόν κι εκείνες δεν μου λείπουν πια.) Εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικές καταστάσεις. Η πρώτη ποια είναι; Να σου λείπει συνέχεια το σπίτι σου, να σου λείπουν η μητέρα και η αδελφή σου. Τι ιδιαιτερότητες έχει μια τέτοια κατάσταση; Ότι όταν συμβαίνει κάτι, δεν ξέρεις πώς να κάνεις το ένα ή το άλλο κι έτσι νιώθεις αβοήθητος· δεν μπορείς να είσαι χωρίς τους δικούς σου ανθρώπους στο πλευρό σου και δεν έχεις κανέναν να βασιστείς. Ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και αρχίζουν να σου λείπουν· το βράδυ, πριν κοιμηθείς, τους σκέφτεσαι· έχεις κολλήσει σ’ αυτήν την κατάσταση κατά την οποία σου λείπουν οι δικοί σου άνθρωποι. Και γιατί σου λείπουν τόσο πολύ; Γιατί οι συνθήκες έχουν αλλάξει και τους έχεις αφήσει πίσω. Ανησυχείς γι’ αυτούς και, επιπλέον, σ’ αυτούς είχες συνηθίσει να στηρίζεσαι, από αυτούς είχες συνηθίσει να ζεις και να εξαρτάσαι για την επιβίωσή σου. Ήσασταν αχώριστοι σε πολλά πράγματα στη ζωή και γι’ αυτό σου λείπουν πολύ· αυτή είναι η κατάστασή σου. Και τώρα που δεν σου λείπουν, σε τι κατάσταση είσαι; (Καταλαβαίνω πως το γεγονός ότι έφυγα απ’ το σπίτι μου και έκανα το καθήκον μου αποτελεί ένδειξη της αγάπης του Θεού, της σωτηρίας Του, η οποία μου επέτρεψε να μάθω πώς να στηρίζομαι σ’ Αυτόν. Έχει αλλάξει κάπως η διεφθαρμένη μου διάθεση και η ψυχή μου νιώθει παρηγοριά· επίσης, αφού αναγνωρίζω την κυριαρχία του Θεού, γνωρίζω ότι έχει στα χέρια Του την τύχη κάθε ανθρώπου. Εκείνες έχουν την αποστολή τους κι εγώ έχω τη δική μου, οπότε δεν μου λείπουν πια.) Έχει λυθεί το πρόβλημα; (Θεωρώ ότι έχει λυθεί.) Τι πιστεύετε όλοι, έχει λυθεί; (Έχει λυθεί προσωρινά.) Έχει λυθεί προσωρινά. Πώς θα ένιωθες αν μια μέρα συναντούσες μια αδελφή η οποία έμοιαζε πολύ με τη μητέρα σου ή με την αδελφή σου στην εμφάνιση, στον τόνο της φωνής ή στον τρόπο που σου φερόταν; (Θα άρχιζαν πάλι να μου λείπουν.) Θα έπεφτες και πάλι σε μια κατάσταση όπου θα τις σκεφτόσουν, άρα το πρόβλημα δεν θα είχε λυθεί. Πώς το λύνεις, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα απ’ τη ρίζα του; Όταν σου λείπουν τα αγαπημένα σου πρόσωπα, τι είναι αυτό που σου λείπει; Συνήθως, όταν σου λείπει κάποιος, ένα αγαπημένο πρόσωπο ή το σπίτι σου, σίγουρα δεν σου λείπουν εκείνα που σε στεναχωρούν· σου λείπουν αυτά που σε ευχαριστούν, αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ευτυχισμένος και χαρούμενος, αυτά που απολαμβάνεις· για παράδειγμα, σου λείπει η φροντίδα, η περιποίηση και η αγάπη της μητέρας σου ή τα ωραία πράγματα που σου αγόραζε ο πατέρας σου. Σου λείπουν όλα αυτά τα καλά πράγματα και γι’ αυτό δεν μπορείς να σταματήσεις να νοσταλγείς τους δικούς σου ανθρώπους. Όσο περισσότερο σκέφτεσαι τα αγαπημένα σου πρόσωπα τόσο περισσότερο δεν μπορείς να τα εγκαταλείψεις και δεν μπορείς να συγκρατηθείς. Κάποιοι λένε: «Μετά από τόσα χρόνια, δεν έχω φύγει ποτέ ξανά απ’ τη μητέρα μου. Όπου κι αν πηγαίνει, την ακολουθώ, είμαι η αδυναμία της. Πώς γίνεται να μη μου λείψει, τόσο καιρό που είμαι μακριά;» Είναι φυσικό να σου λείπει· έτσι ακριβώς είναι η σάρκα των ανθρώπων. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ζουν μέσα στα συναισθήματά τους. Πιστεύουν το εξής: «Μόνο αν ζούμε έτσι έχουμε την ομοιότητα του ανθρώπου. Αν δεν μου λείπουν καν οι δικοί μου, αν δεν τους σκέφτομαι ή αν δεν βρίσκω θρέψη σ’ αυτούς, τότε είμαι άνθρωπος; Δεν θα ήμουν σαν ζώο;» Έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; Αν δεν αγαπάνε κανέναν και δεν έχουν φίλους, και αν δεν σκέφτονται τους άλλους, τότε οι υπόλοιποι νομίζουν ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και ότι δεν γίνεται να ζουν έτσι. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι.) Η αλήθεια είναι πως το αν σου λείπουν ή δεν σου λείπουν οι γονείς σου δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Δεν είναι λάθος να σου λείπουν ούτε είναι λάθος να μη σου λείπουν. Κάποιοι είναι πολύ ανεξάρτητοι, ενώ άλλοι είναι προσκολλημένοι στους γονείς τους· όλοι σας, όμως, έχετε καταφέρει να φύγετε απ’ τα σπίτια σας και τους γονείς σας για να κάνετε το καθήκον σας. Πρώτα απ’ όλα, έχετε όντως την προθυμία και τη θέληση να κάνετε το καθήκον σας, τη θέληση να δαπανήσετε τον εαυτό σας και να παραμερίσετε διάφορα πράγματα για τον Θεό· οι δυσκολίες σας, όμως, δεν λύνονται με μία μόνο προσπάθεια ούτε γίνεται να απαλλαγείτε απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας προσπαθώντας μόνο μια φορά να κάνετε καλές πράξεις και να έχετε καλή συμπεριφορά. Το καταλαβαίνετε αυτό το δόγμα, έτσι δεν είναι; Πώς, λοιπόν, θα λύσετε απ’ τη ρίζα του το ζήτημα ότι σας λείπουν οι γονείς σας; Κάποιοι έχουν φύγει από το πατρικό τους και ζουν ανεξάρτητα εδώ και δύο ή τρία χρόνια· έχουν ήδη ωριμάσει και δεν τους λείπουν τόσο οι γονείς τους. Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Όχι. Αν τους ρωτήσεις σε ποιον βρίσκονται πιο κοντά, θα σου δώσουν μια τυπική απάντηση: «Είμαι πιο κοντά στον Θεό, τον Θεό αγαπώ περισσότερο!» Αλλά μέσα τους σκέφτονται: «Ο Θεός δεν είναι δίπλα μου ούτε μπορεί να με φροντίσει. Η μητέρα μου παραμένει το πιο κοντινό μου πρόσωπο. Προέρχομαι από την ίδια της τη σάρκα, αυτή με περιποιείται περισσότερο, αυτή με καταλαβαίνει και με κατανοεί περισσότερο. Όταν έχω μεγάλες δυσκολίες και τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, η μητέρα μου είναι πάντα εκεί για να με παρηγορήσει, να με βοηθήσει και να με φροντίσει. Τώρα που έχω φύγει απ’ το σπίτι, δεν υπάρχει κανένας σαν τη μητέρα μου να με φροντίσει όταν αρρωστήσω. Λέτε ότι ο Θεός είναι καλός. Πάντως εγώ δεν βλέπω το πρόσωπό Του· πού είναι, λοιπόν; Δεν είναι πρακτικό όλο αυτό». Πιστεύουν ότι δεν είναι πρακτικό να στηρίζονται στον Θεό και τα λόγια τους ότι ο Θεός είναι ο πιο κοντινός τους είναι λίγο βεβιασμένα, λίγο υποκριτικά. Η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος θεωρούν τη μητέρα τους ως το πιο κοντινό τους πρόσωπο. Αλλά γιατί; «Απ’ το ευαγγέλιο που μου μετέδωσε η μητέρα μου πιστεύω στον Θεό· αν δεν ήταν αυτή, δεν θα ήμουν εδώ». Έτσι δεν σκέφτονται; (Ναι.) Θεωρείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια; (Δεν την κατανοούν.) Η μητέρα σου απλώς σε γέννησε και σε φρόντισε για καμιά εικοσαριά χρόνια. Μπορεί να σου προσφέρει την αλήθεια; Μπορεί να σου χαρίσει τη ζωή; Μπορεί να σε σώσει απ’ την επιρροή του Σατανά; Μπορεί να εξαγνίσει τη διεφθαρμένη σου διάθεση; Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να κάνει. Άρα, η χάρη και η αγάπη που κερδίζεις απ’ τους γονείς είναι πολύ περιορισμένες. Τι μπορεί να κάνει ο Θεός για σένα; Ο Θεός μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους την αλήθεια, μπορεί να τους σώσει απ’ την επιρροή του Σατανά και απ’ τον θάνατο και μπορεί να τους χαρίσει αιώνια ζωή. Αυτό δεν είναι μεγάλη αγάπη; Αυτή η αγάπη είναι τόσο υψηλή όσο οι ουρανοί και τόσο βαθιά όσο η γη. Είναι απίστευτα μεγάλη: εκατό —μάλλον όχι, χίλιες φορές μεγαλύτερη απ’ την αγάπη ενός γονιού. Αν οι άνθρωποι καταλάβουν πραγματικά πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού, θα συνεχίσουν να έχουν τόσο έντονα αισθήματα για τους γονείς τους; Θα συνεχίσουν να τους σκέφτονται όλη μέρα την Πρωτοχρονιά και στις γιορτές; Αν κατανοήσουν την αλήθεια, θα σκέφτονται περισσότερο την αγάπη του Θεού. Αν κάποιος πιστεύει χρόνια στον Θεό και συνεχίζει να νομίζει ότι η αγάπη των γονιών του είναι μεγαλύτερη απ’ την αγάπη του Θεού, τότε είναι τυφλός και δεν έχει καθόλου πίστη στον Θεό. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί να απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη του διάθεση; Μπορεί να φτάσει στη σωτηρία; Δεν μπορεί. Εάν δεν έχεις απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση και η πνευματική σου ζωή δεν έχει αποκτήσει κάποιο ανάστημα, τότε μπορείς μεν να φωνάζεις κάποια συνθήματα, αλλά δεν θα μπορείς να τα υλοποιήσεις, αφού σου λείπει το απαραίτητο ανάστημα. Το πόσο σπουδαία πράγματα μπορείς να κάνεις εξαρτάται απ’ τη δύναμή σου. Το πόσο μεγάλες δοκιμασίες μπορείς να περάσεις εξαρτάται απ’ το πόσο αντέχει το ανάστημά σου. Μπορείς να εισέλθεις σε όση αλήθεια-πραγματικότητα μπορείς να καταλάβεις· τόση αλήθεια-πραγματικότητα μπορείς να βιώσεις. Αντίστοιχα, τόση απ’ την αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσής σου και τόσες από τις δυσκολίες σου μπορείς να επιλύσεις· πάει αναλογικά.

Κάποια μέρα, όταν κατανοήσεις μέρος της αλήθειας, δεν θα πιστεύεις πλέον ότι η μητέρα σου είναι το καλύτερο άτομο ή ότι οι γονείς σου είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Θα συνειδητοποιήσεις ότι και αυτοί είναι μέλη του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους και ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι όλες ίδιες. Το μόνο που τους ξεχωρίζει είναι η εξ αίματος συγγένεια μαζί σου. Αν δεν πιστεύουν στον Θεό, τότε είναι ίδιοι με τους άπιστους. Δεν θα τους βλέπεις πλέον από την οπτική ενός μέλους της οικογένειας ή από την οπτική της σαρκικής σχέσης σας, αλλά από την πλευρά της αλήθειας. Ποιες είναι οι κύριες πτυχές που θα πρέπει να εξετάσεις; Θα πρέπει να εξετάσεις τις απόψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό, τις απόψεις τους για τον κόσμο, τις απόψεις τους σχετικά με τον χειρισμό των ζητημάτων και, κυρίως, τη στάση τους απέναντι στον Θεό. Αν αξιολογήσεις με ακρίβεια αυτές τις πτυχές, θα μπορέσεις να δεις ξεκάθαρα αν είναι καλοί ή κακοί άνθρωποι. Μια μέρα μπορεί να διακρίνεις καθαρά ότι είναι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις, ακριβώς σαν κι εσένα. Ίσως να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι δεν είναι οι καλόκαρδοι άνθρωποι που φανταζόσουν ότι είναι, οι οποίοι έχουν πραγματική αγάπη για σένα, ούτε είναι ικανοί να σε οδηγήσουν στην αλήθεια ή στο ορθό μονοπάτι της ζωής. Ίσως να διακρίνεις καθαρά πως ό,τι έχουν κάνει για σένα δεν σου προσφέρει κανένα μεγάλο όφελος και δεν σου χρησιμεύει καθόλου το να ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Ίσως να διαπιστώσεις, επίσης, ότι πολλές από τις πρακτικές και τις απόψεις τους είναι αντίθετες με την αλήθεια, ότι είναι της σάρκας, και ότι αυτό σε κάνει να τους σιχαίνεσαι, και να νιώθεις αποστροφή και μίσος. Αν καταφέρεις να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, τότε θα είσαι σε θέση να μεταχειριστείς τους γονείς σου σωστά στην καρδιά σου, και δεν θα σου λείπουν πλέον, δεν θα ανησυχείς γι’ αυτούς ούτε δεν θα είσαι πλέον σε θέση να ζήσεις μακριά από αυτούς. Έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους ως γονείς, άρα δεν θα τους θεωρείς πλέον ως τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους ούτε θα τους ειδωλοποιείς. Αντίθετα, θα τους θεωρήσεις συνηθισμένους ανθρώπους, και εκείνη τη στιγμή, θα ξεφύγεις εντελώς από τα δεσμά των συναισθημάτων και θα απελευθερωθείς πραγματικά από τα συναισθήματά σου και την αγάπη σου για την οικογένεια. Μόλις το κάνεις αυτό, θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτά τα πράγματα δεν αξίζουν τη λατρεία σου και θα δεις ότι οι συγγενείς, η οικογένεια και οι σαρκικές σχέσεις σε εμποδίζουν να καταλάβεις την αλήθεια και να απελευθερωθείς απ’ τα συναισθήματα. Φταίει το ότι έχεις αυτήν την οικογενειακή σχέση μαζί τους· αυτήν τη σαρκική σχέση που σε παραλύει, σε παρασύρει και σε κάνει να πιστεύεις ότι σου φέρονται με τον καλύτερο τρόπο, ότι είναι τα πιο κοντινά σου πρόσωπα, ότι σε φροντίζουν καλύτερα απ’ τον καθένα και ότι σε αγαπάνε περισσότερο από όλους. Όλα αυτά είναι που δεν σε αφήνουν να διακρίνεις καθαρά αν είναι καλοί ή κακοί άνθρωποι. Μόλις απομακρυνθείς πραγματικά απ’ αυτά τα συναισθήματα, ίσως να συνεχίζεις να σκέφτεσαι αυτούς τους ανθρώπους κατά καιρούς, όμως θα σου λείπουν με όλη σου την καρδιά, θα τους έχεις τόσο πολύ στον νου σου και θα τους νοσταλγείς όπως και τώρα; Όχι. Δεν θα λες: «Εκείνη που πραγματικά δεν κάνω μακριά της είναι η μητέρα μου· αυτή με αγαπάει, με φροντίζει και με νοιάζεται περισσότερο απ’ όλους». Όταν φτάσει η αντίληψή σου σ’ αυτό το επίπεδο, θα συνεχίσεις να κλαις όταν τους σκέφτεσαι; Όχι. Το πρόβλημα θα έχει λυθεί. Σχετικά, λοιπόν, με τα προβλήματα ή τα ζητήματα που σου προκαλούν δυσκολίες, αν δεν έχεις κερδίσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και αν δεν έχεις εισέλθει σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθεια-πραγματικότητας, θα βρεθείς παγιδευμένος σε τέτοιες δυσκολίες και καταστάσεις, χωρίς να μπορείς ποτέ να βγεις από αυτές. Αν θεωρήσεις αυτού του είδους τις δυσκολίες και προβλήματα ως τα βασικά προβλήματα της ζωή-εισόδου και στη συνέχεια αναζητήσεις την αλήθεια για να τα λύσεις, τότε θα μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθεια-πραγµατικότητας· χωρίς να το αντιληφθείς, θα πάρεις το μάθημά σου απ’ αυτές τις δυσκολίες κι αυτά τα προβλήµατα. Όταν λυθούν τα προβλήματα, δεν θα νιώθεις πια τόσο κοντά στους γονείς και στην οικογένειά σου, θα διακρίνεις πιο καθαρά τη φύση-ουσία τους και θα δεις τι άνθρωποι είναι πραγματικά. Όταν διακρίνεις καθαρά τα αγαπημένα σου πρόσωπα, θα πεις: «Η μητέρα μου δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια· εδώ που τα λέμε, την αποστρέφεται και τη μισεί. Στην ουσία της, είναι κακιά, είναι ένας διάβολος. Ο πατέρας, που στέκεται στο πλευρό της μητέρας μου, είναι ένας ανθρωπάρεσκος. Ούτε αποδέχεται ούτε κάνει καθόλου πράξη την αλήθεια· δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν κρίνω απ’ τη συμπεριφορά τους, και ο πατέρας μου και η μητέρα μου είναι δύσπιστοι· είναι και οι δύο διάβολοι. Πρέπει να επαναστατήσω μια και καλή εναντίον τους και να θέσω σαφή όρια ανάμεσά μας». Αν το κάνεις αυτό, θα σταθείς στην πλευρά της αλήθειας και θα μπορέσεις να τους αποκηρύξεις. Όταν μπορέσεις να διακρίνεις ποιοι είναι, τι άνθρωποι είναι, θα συνεχίσεις να νιώθεις πράγματα γι’ αυτούς; Θα συνεχίσεις να τους αγαπάς; Θα συνεχίσεις να έχεις σαρκική σχέση μαζί τους; Όχι. Θα συνεχίσεις να έχεις ανάγκη να συγκρατήσεις τα συναισθήματά σου; (Όχι.) Σε τι βασίζεσαι, λοιπόν, στην πραγματικότητα για να επιλύσεις αυτές τις δυσκολίες; Βασίζεσαι στην κατανόηση της αλήθειας, καθώς και στο ότι στηρίζεσαι στον Θεό και Τον θαυμάζεις. Αν έχεις ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα μέσα σου, υπάρχει πλέον λόγος να συγκρατείσαι; Εξακολουθείς να νιώθεις αδικημένος; Υπάρχει ακόμα λόγος να πονάς τόσο; Χρειάζεται ακόμα να συναναστρέφονται οι άλλοι μαζί σου και να κάνουν ιδεολογικό έργο; Όχι, γιατί τα έχεις ήδη διευθετήσει όλα μόνος σου· είναι πανεύκολο. Επιστρέφοντας στο θέμα μας, πώς πρέπει να λύσεις αυτό το ζήτημα, έτσι ώστε να μην τους σκέφτεσαι και να μη σου λείπουν; (Αναζητώντας την αλήθεια για να το λύσουμε.) Αυτά είναι μεγάλα λόγια που ακούγονται πολύ επίσημα· μιλήστε, όμως, λίγο πιο πρακτικά. (Εφαρμόζοντας τα λόγια του Θεού για να διακρίνουμε την ουσία τους· δηλαδή, να τους καταλάβουμε με βάση την ουσία τους. Αν το κάνουμε, θα μπορέσουμε να αφήσουμε στην άκρη την αγάπη μας και τη σαρκική μας σχέση.) Σωστά. Πρέπει να διακρίνετε τη φύση-ουσία των ανθρώπων με βάση τα λόγια του Θεού. Χωρίς την έκθεση του λόγου του Θεού, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τη φύση-ουσία των άλλων. Μόνο με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια μπορεί κανείς να διακρίνει τη φύση-ουσία των ανθρώπων· μόνο τότε μπορεί να λύσει το πρόβλημα των ανθρώπινων συναισθημάτων απ’ τη ρίζα του. Πρώτα πρώτα, άφησε πίσω σου τα συναισθήματα και τις σαρκικές σχέσεις σου· για όποιον έχεις πιο ισχυρά συναισθήματα, αυτόν πρέπει πρώτα να αναλύσεις και να διακρίνεις. Πώς σου φαίνεται αυτή η λύση; (Καλή.) Κάποιοι λένε: «Είναι πολύ άκαρδο να διακρίνω και να αναλύω τους ανθρώπους που γι’ αυτούς έχω τα πιο έντονα συναισθήματα!» Το νόημα της διάκρισής τους δεν είναι για να διακόψεις τις σχέσεις σου μαζί τους· δεν είναι για να διακόψεις τις σχέσεις του γονιού με το παιδί του ούτε να τους εγκαταλείψεις τελείως και να μην έχετε πια καμία επικοινωνία. Πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στα αγαπημένα σου πρόσωπα, αλλά δεν γίνεται να σε περιορίζουν ή να σε μπλέκουν, γιατί είσαι ακόλουθος του Θεού· αυτή η αρχή πρέπει να σε διακατέχει. Αν μπορούν ακόμα να σε περιορίζουν και να σε εμπλέκουν, δεν μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου ούτε να εγγυηθείς ότι μπορείς να ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι τέλους. Αν δεν ήσουν ακόλουθος του Θεού ή δεν αγαπούσες την αλήθεια, κανείς δεν θα το απαιτούσε αυτό από σένα. Κάποιοι λένε: «Για την ώρα δεν κατανοώ την αλήθεια· δεν ξέρω πώς να διακρίνω τους άλλους». Αν δεν έχεις το απαιτούμενο ανάστημα, τότε προς το παρόν άσε τη διάκριση. Όταν το ανάστημά σου θα είναι επαρκές και θα μπορείς να περάσεις από τέτοιες δοκιμασίες και να πάρεις εσύ ο ίδιος την πρωτοβουλία να το κάνεις πράξη, δεν θα είναι πολύ αργά για να ασκηθείς σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας.

Πολλοί άνθρωποι βασανίζονται συναισθηματικά, αν και δεν χρειάζεται· Στην πραγματικότητα, όλα αυτά είναι αχρείαστα, άχρηστα βάσανα. Γιατί το λέω αυτό; Οι άνθρωποι περιορίζονται πάντα από τα συναισθήματά τους, οπότε δεν είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό· επιπλέον, το να περιορίζεται κανείς από τα συναισθήματα δεν είναι καθόλου ωφέλιμο στο να κάνει καθήκον ή να ακολουθεί τον Θεό, και είναι επίσης τεράστιο εμπόδιο για την είσοδο στη ζωή. Έτσι, ο περιορισμός από τα συναισθήματα δεν έχει κανένα νόημα, και ο Θεός δεν τον θυμάται. Πώς, λοιπόν, απελευθερώνεσαι από αυτά τα άσκοπα βάσανα; Χρειάζεται να κατανοήσεις την αλήθεια, και να διακρίνεις και να καταλάβεις την ουσία αυτών των σαρκικών σχέσεων· τότε, θα σου είναι εύκολο να απελευθερωθείς από τα συναισθήματα της σάρκας. Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό υφίστανται σκληρές διώξεις από τους άπιστους γονείς τους, που τους εξαναγκάζουν να βρουν σύντροφο ή δουλειά. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν τους επιτρέπεται να πιστεύουν στον Θεό. Ορισμένοι γονείς, μάλιστα, φτάνουν μέχρι και να βλασφημούν τον Θεό, οπότε αυτοί οι άνθρωποι διαπιστώνουν το αληθινό διαβολικό πρόσωπο των γονιών τους. Μόνο τότε αναφωνεί η καρδιά τους: «Είναι στ’ αλήθεια διάβολοι, οπότε δεν μπορώ να τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους!» Από κει και μετά, απελευθερώνονται από τους περιορισμούς και τα δεσμά των συναισθημάτων τους. Ο Σατανάς θέλει να περιορίζει και να δεσμεύει τους ανθρώπους με εργαλείο το συναίσθημα. Αν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, είναι εύκολο να εξαπατηθούν. Αρκετά συχνά, για χάρη των γονιών τους και των αγαπημένων τους, είναι δυστυχισμένοι, κλαίνε, υπομένουν δυσκολίες και κάνουν θυσίες. Αυτή είναι η βαθιά άγνοιά τους· το δέχονται χωρίς αντιρρήσεις και θερίζουν ό,τι σπέρνουν. Δεν έχει καμία αξία να υποφέρουν έτσι, είναι μια μάταιη προσπάθεια που ο Θεός δεν πρόκειται να θυμάται καθόλου, ενώ θα μπορούσε κανείς να πει ότι ζουν μια κόλαση. Όταν καταλάβεις πραγματικά την αλήθεια και διακρίνεις την ουσία τους, θα ελευθερωθείς· θα νιώσεις ότι προηγουμένως υπέφερες τόσο πολύ επειδή ήσουν αδαής και βαθιά νυχτωμένος. Κανέναν άλλον δεν θα κατηγορείς παρά μόνο την τυφλότητα και την ανοησία σου, καθώς και το γεγονός ότι δεν καταλάβαινες την αλήθεια και δεν μπορούσες να διακρίνεις καθαρά τα πράγματα. Λύνεται εύκολα το πρόβλημα των συναισθημάτων; Εσείς το έχετε επιλύσει; (Όχι ακόμα. Δεν έχουμε ακόμα ασκηθεί ούτε έχουμε εισέλθει στο μονοπάτι της άσκησης που έχει υποδείξει ο Θεός· απλώς έχουμε μια βάση αναφοράς όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα.) Με όλα αυτά που σας λέω, είτε όταν μιλάω για πρακτικά ζητήματα είτε για αυτά που εσείς έχετε ερμηνεύσει ως μονοπάτια, θέλω να σας πω το εξής: Όταν σας συμβαίνουν τέτοια πράγματα, η καλύτερη μέθοδος να τα αντιμετωπίσετε είναι να προσεύχεστε στον Θεό και να αναζητάτε την αλήθεια· τότε θα βρίσκετε τρόπο να τα επιλύσετε. Όταν θα έχετε διακρίνει την ουσία των συναισθημάτων της σάρκας, θα μπορείτε εύκολα να χειριστείτε τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν σας περιορίζουν πάντα οι σαρκικές σχέσεις με τους αγαπημένους σας ανθρώπους, δεν έχετε τρόπο να κάνετε πράξη την αλήθεια· μπορεί να καταλαβαίνετε τα δόγματα και να φωνάζετε συνθήματα, αλλά και πάλι δεν θα μπορείτε να λύσετε τα αληθινά σας προβλήματα. Κάποιοι άνθρωποι πολύ απλά δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια. Άλλοι είναι ικανοί να την αναζητήσουν, αλλά όταν κάποιοι συναναστρέφονται μαζί τους ξεκάθαρα σχετικά με την αλήθεια, δεν την πιστεύουν εντελώς και δεν μπορούν να την αποδεχτούν ολοκληρωτικά· απλώς την ακούνε λες και είναι δόγμα. Έτσι, δεν λύνεται ποτέ το πρόβλημα ότι σας περιορίζουν τα συναισθήματά σας· κι αν δεν λυθεί ποτέ, δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξεφύγεις και θα συνεχίσει να σε περιορίζει και να σε δεσμεύει. Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν μπορείς να Τον ακολουθήσεις ή να κάνεις το καθήκον που οφείλεις, τότε, στο τέλος, δεν θα είσαι άξιος να λάβεις την υπόσχεσή Του, μέχρι που μια μέρα θα περιπέσεις στην καταστροφή και θα τιμωρηθείς. Τότε πια δεν θα ωφελεί να κλαις και να χτυπιέσαι και κανείς δεν θα μπορεί να σε σώσει. Έχετε καταλάβει πλέον ποιες συνέπειες θα υποστείτε αν δεν απαλλαγείτε απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις;

Σχετικά με τι συναναστραφήκαμε σήμερα; Συναναστραφήκαμε σχετικά με τις καταστάσεις των ανθρώπων, με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, καθώς και με το πώς να εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα, πώς να χειρίζεσαι σωστά τα ζητήματα που σου τυχαίνουν, τι απόψεις πρέπει να έχεις και πώς να γνωρίσεις, να αναλύσεις και να απαλλαχθείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Πρέπει πάντοτε να παίρνεις το μάθημα της ζωή-εισόδου· ποτέ δεν είναι αργά για να μάθεις ή για να ξεκινήσεις. Και πότε είναι πολύ αργά; Αν έχεις πεθάνει, τότε είναι πολύ αργά· αν είσαι ακόμα ζωντανός, τότε δεν είναι πολύ αργά. Τώρα είστε όλοι ζωντανοί, δεν είστε νεκροί· έχετε, όμως, καταλάβει ξεκάθαρα ποιοι είναι οι ζωντανοί και ποιοι οι νεκροί; Στα αγγλικά, λένε συνέχεια: «Είμαι ακόμα ζωντανός». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι νιώθεις χαμένος όταν σου συμβαίνουν πράγματα, όταν έχεις παρασυρθεί από το ρεύμα της κοινωνίας ή όταν νιώθεις ότι έχεις εκφυλιστεί, και τότε τσιμπιέσαι με μια βελόνα και νιώθεις το τσίμπημα. Νιώθεις, λοιπόν, ότι είσαι ακόμα ζωντανός, ότι η καρδιά σου δεν έχει πεθάνει ακόμα. Αν είσαι ακόμα ζωντανός, τότε πρέπει να έχεις επιδιώξεις και να βιώσεις την ομοιότητα του ανθρώπου. Παλιότερα, ήσουν εκφυλισμένος, ακολουθούσες τα κοσμικά πράγματα και ζούσες μέσα στην κακία· δεν είναι καιρός να συνέλθεις τώρα για να μην εκφυλιστείς περισσότερο; Οι Δυτικοί, βλέπεις, δεν έχουν βρει την αληθινή οδό και νιώθουν απελπισία σχετικά με την ανθρώπινη ζωή και με τον τρόπο ζωής τους· για τον λόγο αυτόν, μιλάνε με πολύ συναισθηματικό τρόπο και έχουν μέσα τους μια κατάθλιψη και μια απελπισία, δηλαδή νιώθουν μέσα τους τελείως αβοήθητοι. Έτσι που ζουν, αισθάνονται συχνά ότι δεν είναι άνθρωποι, αλλά πρέπει να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο· ακόμη κι αν νιώθουν σαν φαντάσματα, ζώα ή θηρία, πρέπει να συνεχίσουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να γίνει; Τίποτα δεν μπορούν να κάνουν. Αν δεν πεθάνουν, τότε πρέπει να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο· δεν έχουν άλλο μονοπάτι και ζουν αξιοθρήνητα. Εσείς όλοι έτσι είστε; Αν μια μέρα γεμίσετε με βαθιά συναισθήματα και σκεφτείτε: «Α, είμαι ακόμα ζωντανός, η καρδιά μου δεν έχει πεθάνει ακόμα» —αν φτάσει κάποιος μέχρι του σημείου να ζει έτσι, τότε τι θα απογίνει; Ήδη κινδυνεύει πολύ! Για έναν πιστό, κάτι τέτοιο είναι ήδη πολύ επικίνδυνο. Μην πείτε σε καμία περίπτωση κάτι σαν κι αυτό: «Είμαι ακόμα ζωντανός, αλλά η σάρκα μου είναι κέλυφος· είμαι ένα κινούμενο πτώμα. Η καρδιά μου είναι ζωντανή και μόνο οι λίγες επιθυμίες και τα ιδανικά που υπάρχουν στην καρδιά μου στηρίζουν τη σάρκα μου». Μη φτάσετε σ’ αυτό το σημείο! Αν φτάσετε σ’ αυτό το σημείο, θα είναι πολύ δύσκολη η σωτηρία σας. Τώρα που σας βλέπω όλους αυτήν τη στιγμή, δεν βρίσκεστε σε άσχημη κατάσταση. Αν διαβάσετε τον λόγο του Θεού σε έναν άπιστο, δεν θα μάθει τίποτα· αν, λοιπόν, τώρα σας κλαδέψω με αυστηρά λόγια, θα το συνειδητοποιήσετε καθόλου; (Ναι.) Κάποιοι από σας αποκτάτε αυτογνωσία μόνο με το κλάδεμα· μόνο τότε αισθάνεστε μεταμέλεια. Αυτό σημαίνει ότι έχετε ακόμα συνείδηση και η καρδιά σας δεν έχει πεθάνει ακόμη εντελώς, κι αυτό αποδεικνύει ότι είστε ακόμα ξύπνιοι, ακόμα ζωντανοί! Αν μπορείτε να αποδεχτείτε και να κάνετε πράξη την αλήθεια, τότε έχετε ελπίδα να σωθείτε. Αν κάποιος φτάσει στο σημείο να μη δέχεται με τίποτα την αλήθεια, τότε έχει πεθάνει εντελώς και δεν γίνεται να σωθεί. Δεν είναι και λίγοι στην εκκλησία οι άνθρωποι που δεν δέχονται με τίποτα την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι αναπνέουν, στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχουν πνεύμα. Είναι οι άψυχοι νεκροί, κινούμενα πτώματα. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν αποκαλυφθεί εντελώς και έχουν αποκλειστεί.

5 Οκτωβρίου 2016