Μόνο η διάλυση της διεφθαρμένης διάθεσης μπορεί να επιφέρει αληθινή μεταμόρφωση (Μέρος δεύτερο)

Ας πούμε ότι κάποιος ζωγραφίζει έναν πίνακα. Νομίζει ότι ο πίνακας είναι τέλειος και είναι ευχαριστημένος, μέχρι που μια μέρα κάποιος του λέει ότι ο πίνακάς του έχει πολλές ατέλειες. Πριν καν εκείνος ο άνθρωπος μπει στις λεπτομέρειες, ο πρώτος θεωρεί ότι του επιτίθεται. Αναστατώνεται και αντιδρά αμέσως: «Λες ότι δεν ξέρω να ζωγραφίζω; Εσύ ζωγραφίζεις χειρότερα από μένα και τα έργα σου έχουν πιο πολλά προβλήματα! Κανείς δεν θέλει καν να τα κοιτάξει!» Πώς γίνεται να μπορεί να πει κάτι τέτοιο; Σε τι κατάσταση βρίσκεται για να μπορεί να λέει κάτι τέτοιο; Γιατί ένα τόσο δα πραγματάκι είναι ικανό να τον εξοργίσει και να τον κάνει να θυμώσει τόσο πολύ, γεννώντας μέσα του μια εκδικητική, επιθετική νοοτροπία; Τι το προκάλεσε αυτό; (Θεωρεί τον πίνακά του τέλειο και το ότι κάποιος άλλος λέει πως έχει ψεγάδια τον προσβάλλει.) Το ζήτημα είναι ότι δεν επιτρέπεται να βλάψεις την τέλεια εικόνα του. Αν κάτι το θεωρεί καλό, καλύτερα να μην επισημαίνεις τυχόν ατέλειες ούτε να αναφέρεις τυχόν αμφιβολίες. Πρέπει να πεις: «Ο πίνακάς σου είναι πολύ καλός. Θα έλεγα πως είναι αριστούργημα. Νομίζω πως ούτε και οι μεγάλοι δάσκαλοι δεν έχουν μεγαλύτερες ικανότητες απ’ τις δικές σου. Αν το δείξεις στον κόσμο, σίγουρα θα κάνει αίσθηση στον κλάδο και θα αποτελέσει πολύτιμο απόκτημα για πολλές γενιές!» Αν τα πεις αυτά, θα είναι ευχαριστημένος. Από το ίδιο άτομο προέρχονται και η ευχαρίστηση και η οργή· πώς γίνεται να έχει δύο διαφορετικές αποκαλύψεις ο ίδιος άνθρωπος; Ποια από τις δύο είναι η διεφθαρμένη του διάθεση; (Και οι δύο.) Ποια από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις είναι πιο σοβαρή; (Η δεύτερη.) Η δεύτερη αποκαλύπτει την υποκρισία, την άγνοια και την ανοησία του. Γιατί, όταν κάποιος λέει ότι δεν ζωγραφίζεις καλά, σε πειράζει τόσο πολύ, σε σημείο που γεμίζεις μίσος, επιθετικότητα και εκδικητικότητα; Γιατί, όταν κάποιος σου αραδιάζει λίγα ωραία λόγια, είσαι τόσο ευχαριστημένος; Γιατί έχεις τόσο μεγάλη αυταρέσκεια; Δεν είναι εντελώς ξεδιάντροποι τέτοιοι άνθρωποι; Η ντροπή είναι κάτι άγνωστο γι’ αυτούς· είναι και ανόητοι και αξιολύπητοι. Δεν είναι ωραία αυτά τα λόγια, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Από πού προέρχεται η άγνοια, η ανοησία και η άσχημη όψη των ανθρώπων; Από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν κάποιος έχει μια τέτοια στάση όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, τότε αυτά που αποκαλύπτει δεν είναι η λογική και η συνείδηση που θα έπρεπε να διαθέτει ούτε αυτά που θα έπρεπε να βιώνει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Πώς, λοιπόν, πρέπει να αντιμετωπίζονται ζητήματα σαν κι αυτό; Κάποιοι λένε: «Έχω εγώ έναν τρόπο. Όταν κάποιος άλλος καυχιέται ότι είμαι καλός, εγώ σιωπώ· όταν κάποιος λέει ότι είμαι κακός, ούτε τότε μιλάω. Τα αντιμετωπίζω όλα ψυχρά. Δεν έχει να κάνει με το ποιος έχει δίκιο ή άδικο ούτε είναι αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης. Δεν είναι υπέροχο;» Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; Σημαίνει αυτό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Όσο καλά κι αν προσποιείται κάποιος, ίσως να μπορεί να το κάνει για λίγο, αλλά δεν είναι εύκολο να το κάνει μια ολόκληρη ζωή. Όσο καλός κι αν είσαι στο να προσποιείσαι και όσο καλά κι αν καλύπτεις τα πράγματα, δεν μπορείς να κρύψεις ούτε να συγκαλύψεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Τους ανθρώπους ίσως να μπορείς να τους εξαπατήσεις σχετικά με το τι υπάρχει στην καρδιά σου, αλλά δεν μπορείς να εξαπατήσεις ούτε τον Θεό ούτε τον εαυτό σου. Είτε αποκαλύπτονται είτε δεν αποκαλύπτονται, στο τέλος όλα όσα σκέφτεται κάποιος και όσα γεννιούνται στο μυαλό του, είτε έντονα είτε όχι, είτε εμφανή είτε κρυφά, αντιπροσωπεύουν τη διεφθαρμένη του διάθεση. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, λοιπόν, δεν αποκαλύπτονται οπουδήποτε και οποτεδήποτε με τρόπο φυσικό; Κάποιοι πιστεύουν ότι μερικές φορές, όταν δεν είναι προσεκτικοί, μπορεί να τους ξεφύγει κάποιο σχόλιο και να εκτεθούν οι ενδόμυχες σκέψεις τους και το μετανιώνουν. Σκέφτονται: «Δεν ξαναλέω τίποτα· όποιος λέει πολλά σφάλλει συχνά. Αν δεν πω τίποτα, τότε δεν θα αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη μου διάθεση, έτσι δεν είναι;» Στο τέλος, όμως, όταν ενεργούν, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους αποκαλύπτονται και πάλι και εκθέτουν και πάλι τις προθέσεις τους· αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και οποτεδήποτε και είναι αδύνατο να προφυλαχτούν. Έτσι, αν δεν απαλλαγείς απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση, είναι φυσικό αυτή η διεφθαρμένη διάθεση να αποκαλύπτεται τακτικά. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να απαλλαγείς απ’ αυτήν: να αναζητήσεις την αλήθεια και να καταβάλεις κάποια προσπάθεια, μέχρι να καταλάβεις πραγματικά την αλήθεια και να συνειδητοποιήσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου· τότε, θα μπορέσεις να μισήσεις τον Σατανά και τη σάρκα σου και, αν το κάνεις αυτό, θα είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αυτό που θα αποκαλύπτεις δεν θα είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά αντίθετα αποκαλύψεις συνείδησης, λογικής και κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οπότε, μόνο αν αναζητήσεις την αλήθεια μπορείς να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης· αν βασίζεσαι στον αυτοέλεγχο, την αυτοσυγκράτηση και την αυτοπειθαρχία, αυτή η μέθοδος δεν είναι καλή και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σε απαλλάξει από μια διεφθαρμένη διάθεση.

Πώς απαλλάσσεσαι, λοιπόν, απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Πρέπει αρχικά να αναγνωρίσεις και να αναλύσεις την πηγή αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων και μετά να βρεις την αντίστοιχη μέθοδο άσκησης. Δες το παράδειγμα που είπα τώρα μόλις. Εκείνος ο άνθρωπος θεωρεί τέλειο τον πίνακά του, αλλά τελικά κάποιος που καταλαβαίνει από ζωγραφική λέει ότι έχει πολλές ατέλειες· έτσι, δυσαρεστείται και νιώθει ότι έχει πληγεί η αυτοεκτίμησή του. Τι μπορεί να γίνει όταν έχει πληγεί η αυτοεκτίμησή σου και αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου; Οι άλλοι διατυπώνουν διαφορετικές ιδέες και οπτικές. Τι μπορεί να γίνει όταν εσύ δεν μπορείς να τις αποδεχτείς; Κάποιοι δεν μπορούν να χειριστούν σωστά ένα τέτοιο γεγονός. Όταν τους συμβαίνει κάτι, το αναλύουν πρώτα: «Τι εννοεί μ’ αυτό; Σ’ εμένα απευθύνεται; Μήπως επειδή τον στραβοκοίταξα χθες κι έτσι σήμερα θέλει να πάρει το αίμα του πίσω; Αν απευθύνεται σ’ εμένα, τότε δεν θα το αφήσω έτσι: οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Αν δεν είναι ευγενικός απέναντί μου, τότε δεν θα του φερθώ δίκαια. Πρέπει να ανταποδώσω!» Τι αποκάλυψη είναι αυτή; Κι αυτή είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Στην πράξη, μια τέτοια αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης δείχνει την τάση και την πρόθεση για εκδίκηση. Πώς χαρακτηρίζεται ουσιαστικά μια τέτοια ενέργεια; Δεν είναι κακόβουλη; Εμπεριέχει κακόβουλα στοιχεία. Θα εκδικούνταν οι άνθρωποι αν δεν είχαν κακόβουλη φύση; Ούτε καν θα το σκεφτόντουσαν. Μόνο όταν σκέφτονται την εκδίκηση ξεστομίζουν τέτοια λόγια: «Λες ότι δεν ξέρω να ζωγραφίζω; Εσύ ζωγραφίζεις χειρότερα από μένα και τα έργα σου έχουν πιο πολλά προβλήματα! Κανείς δεν θέλει καν να τα κοιτάξει!» Πώς χαρακτηρίζονται αυτά τα λόγια; Είναι ένα είδος επίθεσης. Τι γνώμη έχεις για αυτήν την πρακτική; Η επίθεση και η εκδίκηση είναι θετικές ή αρνητικές πράξεις; Είναι επαινετικές ή υποτιμητικές; Προφανώς, είναι αρνητικές και υποτιμητικές. Η επίθεση και η εκδίκηση είναι μια ενέργεια και μια αποκάλυψη που προέρχεται από μια κακόβουλη σατανική φύση. Είναι, επίσης, ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: «Αν δεν είσαι ευγενικός απέναντί μου, τότε σου κάνω κακό! Αν δεν μου φέρεσαι με αξιοπρέπεια, γιατί να σου φερθώ εγώ με αξιοπρέπεια;» Τι τρόπος σκέψης είναι αυτός; Δεν είναι τρόπος σκέψης που βασίζεται στα αντίποινα; Κατά την άποψη ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν είναι αυτή μια βάσιμη οπτική; Δεν στέκει λογικά; «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ» και «Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα» —οι άπιστοι λένε συχνά τέτοια πράγματα· μεταξύ τους, όλα αυτά τα σκεπτικά ευσταθούν και συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ωστόσο, πώς θα πρέπει να βλέπουν αυτά τα λόγια όσοι πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι σωστές αυτές οι ιδέες; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστές; Πώς θα πρέπει να διακρίνονται; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; (Από τον Σατανά.) Προέρχονται από τον Σατανά, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Από ποια διάθεση του Σατανά προέρχονται; Προέρχονται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά· εμπεριέχουν δηλητήριο και το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά με όλη τη μοχθηρία και την ασχήμια του. Εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των οπτικών, των σκέψεων, των αποκαλύψεων, των λόγων και ακόμη και των ενεργειών που εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία; Αναμφίβολα, είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου —είναι η διάθεση του Σατανά. Συνάδουν αυτά τα σατανικά πράγματα με τα λόγια του Θεού; Συνάδουν με την αλήθεια; Βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού; (Όχι) Είναι αυτές οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν οι οπαδοί του Θεού και οι σκέψεις και οι απόψεις που θα πρέπει να έχουν; Συμφωνούν με την αλήθεια αυτές οι σκέψεις και οι ενέργειες; (Όχι.) Εφόσον αυτά τα πράγματα δεν συμφωνούν με την αλήθεια, συμφωνούν μήπως με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Τώρα καταλαβαίνετε ξεκάθαρα ότι αυτά τα πράγματα δεν συμφωνούν με την αλήθεια ούτε με την κανονική ανθρώπινη φύση. Παλιότερα θεωρούσατε κατάλληλες και σωστές αυτές τις ενέργειες και τις σκέψεις; Λέγατε πως είχαν βάση; (Ναι.) Αυτές οι σατανικές σκέψεις και θεωρίες κυριαρχούν στην καρδιά των ανθρώπων, καθοδηγώντας τις σκέψεις, τις απόψεις, τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις τους· μπορούν, λοιπόν, οι άνθρωποι να καταλάβουν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο: Μήπως δεν κάνουν πράξη αυτά που θεωρούν σωστά και δεν επιμένουν σ’ αυτά λες και είναι η αλήθεια; Αν αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, τότε γιατί όταν εμμένεις σ’ αυτά δεν λύνονται τα πρακτικά σου προβλήματα; Γιατί όταν εμμένεις σ’ αυτά δεν αλλάζεις πραγματικά, παρ’ όλο που πιστεύεις τόσα χρόνια στον Θεό; Γιατί δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα λόγια του Θεού για να διακρίνεις αυτές τις φιλοσοφίες που προέρχονται από τον Σατανά; Συνεχίζεις να εμμένεις σ’ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες λες και είναι η αλήθεια; Αν έχεις όντως ικανότητα διάκρισης, τότε δεν έχεις ανακαλύψει την αιτία των προβλημάτων; Το πρόβλημα είναι ότι αυτά που υποστήριζες δεν ήταν ποτέ η αλήθεια, αλλά σατανικές πλάνες και φιλοσοφίες. Πρέπει όλοι σας να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι για να εξετάσετε και να ελέγξετε εξονυχιστικά τον εαυτό σας· να δείτε ποια απ’ όσα έχετε μέσα σας είναι εκείνα που νομίζετε ότι έχουν βάση, που είναι σύμφωνα με την κοινή λογική και τη σοφία του κόσμου, εκείνα που νομίζετε ότι μπορείτε να βάλετε στο τραπέζι· δηλαδή οι λανθασμένες σκέψεις, απόψεις, ενέργειες και θεμέλια που ήδη μέσα σας τα θεωρούσατε ως αλήθεια, που δεν τα θεωρείτε διεφθαρμένες διαθέσεις. Συνεχίστε να σκαλίζετε για να τα βρείτε όλα αυτά· υπάρχουν κι άλλα πολλά. Αν ανασύρετε όλα αυτά τα διεφθαρμένα και αρνητικά πράγματα, τα αναλύσετε μέχρι να τα διακρίνετε και καταφέρετε να τα εγκαταλείψετε, τότε θα απαλλαγείτε εύκολα απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας και θα μπορέσετε να καθαρθείτε.

Ας γυρίσουμε στο προηγούμενο παράδειγμα. Όταν ο ζωγράφος ακούει αυτά που λένε οι άλλοι για το έργο του, και τα αρνητικά και τα ευχάριστα, ποια είναι η σωστή αντίδραση; Ποια είναι μια συμπεριφορά και εκδήλωση ανθρώπινης φύσης και ορθολογισμού; Μόλις είπα ότι όλες αυτές οι σκέψεις που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, είτε τις θεωρούν σωστές είτε λανθασμένες, προέρχονται από τον Σατανά, από τη διεφθαρμένη τους διάθεση· είναι λανθασμένες, δεν είναι η αλήθεια. Όσο σωστά κι αν σκέφτεσαι και όσο κι αν νομίζεις ότι οι άλλοι εγκρίνουν τις σκέψεις σου, δεν προέρχονται από την αλήθεια· δεν αποτελούν αποκαλύψεις ούτε βιώματα της αλήθεια-πραγματικότητας και δεν συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού. Άρα, πώς πραγματικά πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτό το θέμα με βάση τον ορθολογισμό και την ανθρώπινη φύση; Πρώτα απ’ όλα, μην έχεις αυτάρεσκα συναισθήματα για τους επαίνους που ακούς απ’ τους άλλους· μία κατάσταση είναι αυτή. Επίσης, ούτε να απεχθάνεσαι ούτε να αποστρέφεσαι όλα τα κακά που λένε οι άλλοι για σένα και σε καμία περίπτωση να μην έχεις κακόβουλη και εκδικητική νοοτροπία. Είτε σε επαινούν είτε όχι, είτε λένε άσχημα πράγματα για σένα, εσύ πρέπει μέσα σου να τηρήσεις μια σωστή στάση. Τι στάση πρέπει να τηρήσεις; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και μετά να απαντήσεις: «Τη ζωγραφική την έχω για χόμπι, ερασιτέχνης είμαι. Ξέρω μέχρι πού φτάνουν οι δεξιότητές μου. Ό,τι κι αν λες, εγώ μπορώ να σου φερθώ σωστά. Ας μη συζητήσουμε για τη ζωγραφική· δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν μπορείς να μου πεις αν αποκαλύπτω καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, που δεν γνωρίζω. Σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα θέλω να συναναστραφούμε, αυτά θέλω να ερευνήσουμε. Ας βιώσουμε και οι δύο την ανάπτυξη στη ζωή-είσοδό μας και ας έχουμε βαθύτερη είσοδο —τι καλά που θα ήταν! Ποιο το όφελος να συζητάμε για εξωτερικά ζητήματα; Κάτι τέτοιο δεν βοηθάει κανέναν να κάνει καλά το καθήκον του. Η αλήθεια είναι ότι δεν με νοιάζει αν θεωρείς καλή ή κακή τη ζωγραφική μου. Αν την εγκωμιάζεις, μήπως έχεις κάποιο απώτερο κίνητρο; Μήπως θέλεις να με χρησιμοποιήσεις για να κάνω κάτι για σένα; Αν θέλεις να σε βοηθήσω να χειριστείς ένα ζήτημα, θα σε βοηθήσω όσο μπορώ —και δωρεάν· αν δεν μπορώ να βοηθήσω, μπορώ να σου προτείνω κάποια πράγματα. Δεν χρειάζεται να αλληλεπιδράς έτσι μαζί μου. Είναι υποκρισία και με αηδιάζει! Μήπως λέγοντας ότι δεν ξέρω να ζωγραφίζω προσπαθείς να με βάλεις σε πειρασμό; Θέλεις να δείξω τη θερμοαιμία μου και στη συνέχεια να σε εκδικηθώ και να σου επιτεθώ; Δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο, δεν είμαι τόσο ανόητος. Δεν θα με ξεγελάσει ο Σατανάς». Πώς σου φαίνεται μια τέτοια στάση; (Καλή είναι.) Πώς λέγεται μια τέτοια ενέργεια; Λέγεται αντεπίθεση στον Σατανά. Κάποιοι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν τίποτα να κάνουν και λένε ένα σωρό άχρηστα λόγια: «Αχ, τέτοια μεγάλη καριέρα που έχεις κάνει μέχρι τώρα μπορεί να κάνει κάποιον να ζηλέψει!» «Α! Κοίτα πόσο όμορφη είσαι! Το πρόσωπό σου είναι η επιτομή της καλής τύχης». Ψάχνουν να δουν ποιος είναι ισχυρός, ποιος είναι όμορφος ή ποιος θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμος και μετά του γίνονται κολλητσίδα, όλο τον κολακεύουν, τον επαινούν και τον καλοπιάνουν. Θέλουν να ικανοποιήσουν τις ακατονόμαστες προθέσεις και επιθυμίες τους με ένα σωρό ποταπές, ξεδιάντροπες μεθόδους. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; (Είναι.) Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφέρεστε σε τέτοιους ανθρώπους όταν τους έχετε απέναντί σας; Είναι σωστό να πηγαίνεις με τη λογική του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος»; (Όχι.) Αν δεν έχεις χρόνο, πες απλώς λίγα σκληρά λόγια για να περάσεις στην αντεπίθεση και να τους ντροπιάσεις. Μπορείς να πεις: «Πώς γίνεται να είσαι τόσο βαρετός; Δεν έχεις με τι να ασχοληθείς; Τι νόημα έχει να κουτσομπολεύεις για τέτοια πράγματα;» Αν βρίσκεις τα κολακευτικά τους λόγια πολύ επιφανειακά και αηδιαστικά, αν δεν σου αρέσει να ακούς και δεν προλαβαίνεις να μιλήσεις με λεπτομέρειες, τότε απάντησε με αυτές τις λίγες φράσεις και τελείωνε. Αν έχεις χρόνο, τότε κάνε συναναστροφή μαζί τους. Τώρα που μιλάμε για συναναστροφή, στην περίπτωση αυτήν δεν υπάρχει καμία διεφθαρμένη διάθεση, καμία θερμοαιμία και καμία φυσικότητα, καμία επίθεση ή εκδίκηση, κανένα μίσος· δεν υπάρχει τίποτα που να απεχθάνονται οι άνθρωποι. Όσα αποκαλύπτεις πρέπει να είναι σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική, πρέπει να περιλαμβάνουν την αλήθεια-πραγματικότητα, να μπορούν να βοηθήσουν τους άλλους και να είναι εποικοδομητικά και ωφέλιμα για τους άλλους. Όλα αυτά τα πράγματα είναι θετικές εκδηλώσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, κάποιες απ’ τις αρνητικές εκδηλώσεις; Για πείτε μερικές. (Η εκδίκηση, η επίθεση, η λογική «οφθαλμόν αντί οφθαλμού».) Η εκδίκηση, η επίθεση, η λογική «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» και οι ιδέες που οι άνθρωποι θεωρούν παραδοσιακά σωστές: «Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα» και «Θέλω να είμαι ένας έντιμος κύριος, δεν θέλω να είμαι ούτε ποταπός ούτε υποκριτής». Συμφωνούν με την αλήθεια αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά; (Όχι.) Αυτά τα πράγματα πρέπει να εξεταστούν. Όσα πράγματα είναι απλά, ξεκάθαρα και ορατά με μια ματιά είναι και πιο εύκολα να τα διακρίνει κανείς. Εκείνα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα βλέπουν, εκείνα που πολλοί τα θεωρούν σωστά και καλά —αυτά δεν τα διακρίνουν, οπότε τους είναι εύκολο να τα αντιμετωπίζουν και να τα τηρούν λες και είναι η αλήθεια. Και καθώς τα τηρούν, νομίζουν ότι αυτό που βιώνουν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και η κανονική ανθρώπινη φύση· σκέφτονται πόσο τέλειοι, πόσο καλοί, πόσο δίκαιοι και έντιμοι, πόσο ανοιχτοί και ανώτεροι είναι. Ένα λάθος που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν είναι το να βιώνουν και να βάζουν στη θέση της αλήθειας εκείνα τα πράγματα που δείχνουν θερμοαιμία, που είναι φυσικά, σαρκικά, ηθικά και δεοντολογικά, σαν να ήταν η αλήθεια-πραγματικότητα· είναι ένα τόσο μεγάλο λάθος που ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό δεν μπορούν να το διακρίνουν. Σχεδόν όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να περάσουν απ’ αυτήν τη φάση και μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να γλιτώσουν απ’ αυτήν τη λανθασμένη ιδέα. Οι άνθρωποι, λοιπόν, πρέπει να αναγνωρίσουν και να ερευνήσουν βαθιά αυτά τα πράγματα που προέρχονται από την θερμοαιμία και τη φυσικότητα. Αν μπορέσεις να τα διακρίνεις και να απαλλαγείς απ’ αυτά, τότε κάποια από τα πράγματα που αποκαλύπτεις συνήθως θα είναι σύμφωνα με την αλήθεια-πραγματικότητα. Η άσκηση της αλήθειας μπορεί να επιτευχθεί με την κανονική ανθρώπινη φύση· η άσκηση της αλήθειας είναι το μόνο πρότυπο που αποδεικνύει ότι κάποιος έχει συνείδηση και λογική. Όση αλήθεια κι αν κάνει κανείς πράξη, είναι θετική στο σύνολό της· δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για διεφθαρμένη διάθεση και ακόμα λιγότερο για θερμοαιμία. Αν κάποιος παλιότερα σε είχε βλάψει κι εσύ του φερθείς με τον ίδιο τρόπο, αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές; Αν, επειδή σε έβλαψε —και μάλιστα πολύ άσχημα— προσπαθείς να τον εκδικηθείς και να τον τιμωρήσεις με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, οι άπιστοι αυτό το θεωρούν δίκαιο και λογικό, δεν θεωρούν ότι είναι κάτι κατακριτέο. Τι πρακτική είναι, όμως, αυτή; Είναι θερμοαιμία. Πράγματι σε έβλαψε, και αυτή η ενέργεια είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης σατανικής φύσης, αλλά αν εσύ τον εκδικηθείς, τότε δεν κάνεις το ίδιο μ’ εκείνον; Η νοοτροπία, το σημείο εκκίνησης και η πηγή της εκδίκησής σου είναι η ίδια με τη δική του· δεν υπάρχει διαφορά. Άρα, οι πράξεις σου χαρακτηρίζονται σίγουρα από θερμοαιμία, είναι φυσικές και σατανικές. Αφού βλέπεις ότι αυτή η ενέργειά σου είναι σατανική και θερμόαιμη, δεν θα έπρεπε να την αλλάξεις; Θα πρέπει να αλλάξει η πηγή, οι προθέσεις και τα κίνητρα των ενεργειών σου; (Ναι.) Και πώς μπορείς να τα αλλάξεις; Εάν σου συμβαίνει κάτι μικρό, κάτι που ναι μεν σε κάνει να νιώθεις άβολα, αλλά δεν θίγει τα συμφέροντά σου και δεν σε πληγώνει άσχημα, δεν σε κάνει να το μισείς ούτε σε κάνει να ρισκάρεις τη ζωή σου για να εκδικηθείς, τότε μπορείς να εγκαταλείψεις το μίσος σου χωρίς να βασιστείς στην θερμοαιμία· αντίθετα, μπορείς με βάση τον ορθολογισμό και την ανθρώπινη φύση σου να χειριστείς το ζήτημα σωστά και ψύχραιμα. Μπορείς να το εξηγήσεις ευθέως και ειλικρινά στον συνομιλητή σου και να απαλλαγείς απ’ το μίσος σου. Αν, όμως, αυτό το μίσος είναι πολύ βαθύ και σε φτάνει μέχρι το σημείο να ζητάς εκδίκηση και να νιώθεις μεγάλη πίκρα, τότε μπορείς να κάνεις υπομονή; Δεν είναι μια διαφορετική κατάσταση το να μπορείς να μη βασίζεσαι στην θερμοαιμία, αλλά να μπορείς να πεις ήρεμα: «Πρέπει να είμαι λογικός. Πρέπει να ζω με βάση τη συνείδηση και τη λογική μου και να ζω με βάση τις αλήθεια-αρχές. Δεν μπορώ να απαντήσω στο κακό με κακό, πρέπει να παραμείνω σταθερός στη μαρτυρία μου και να ντροπιάσω τον Σατανά»; (Είναι.) Τι καταστάσεις είχατε στο παρελθόν; Αν κάποιος κλέψει ή φάει κάτι δικό σου, αυτό δεν προκαλεί μεγάλο, βαθύ μίσος, άρα δεν πρόκειται να θεωρήσεις απαραίτητο να πας και να τσακωθείς μαζί του μέχρι να κοκκινίσεις απ’ τον θυμό σου λόγω όλου αυτού —είσαι ανώτερος απ’ αυτό και δεν αξίζει τον κόπο. Σε καταστάσεις σαν κι αυτές, μπορείς να χειριστείς το ζήτημα λογικά. Αλλά το ότι μπορείς να χειριστείς το ζήτημα λογικά σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια; Σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα ως προς αυτό το ζήτημα; Σε καμία περίπτωση. Ο ορθολογισμός και η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αν σου συμβεί κάτι που σε κάνει έξαλλο, αλλά μπορείς να το αντιμετωπίσεις λογικά και ήρεμα, χωρίς να αποκαλύψεις θερμοαιμία ή διαφθορά —για να το αντιμετωπίσεις αυτό χρειάζεται να καταλάβεις τις αλήθεια-αρχές και να βασιστείς στη σοφία. Αν βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση και δεν προσευχηθείς στον Θεό ούτε αναζητήσεις την αλήθεια, εύκολα θα γεννηθεί μέσα σου η θερμοαιμία, ακόμη και η βία. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, αν μόνο υιοθετείς ανθρώπινες μεθόδους και αντιμετωπίζεις το ζήτημα σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις, τότε δεν λύνεται με το κήρυγμα κάποιου δόγματος ή με το να καθίσεις και να ξεγυμνώσεις την καρδιά σου. Δεν είναι τόσο απλό.

Η τωρινή μας συναναστροφή θίγει το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων και της διεφθαρμένης φύσης των ανθρώπων. Κάποιοι γεννιούνται με απλή και ξεκάθαρη ιδιοσυγκρασία· όταν οι άλλοι βλάπτουν τα συμφέροντά τους ή τους λένε κάτι δυσάρεστο, το προσπερνούν γελώντας και το αφήνουν να περάσει έτσι. Άλλοι είναι μικροπρεπείς και δεν μπορούν να το αφήσουν να περάσει έτσι, οπότε κρατάνε κακία μια ζωή. Ποιο απ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων έχει διεφθαρμένη διάθεση; Η αλήθεια είναι πως έχουν και οι δύο, απλώς έχουν διαφορετική φυσική ιδιοσυγκρασία. Η ιδιοσυγκρασία δεν επηρεάζει τη διεφθαρμένη διάθεση ενός ανθρώπου ούτε καθορίζει πόσο βαθιά είναι η διεφθαρμένη διάθεσή του. Το πόσο βαθιά είναι η διεφθαρμένη διάθεση του καθενός δεν καθορίζεται απ’ την ανατροφή, την εκπαίδευση και τις οικογενειακές συνθήκες του. Τότε, μήπως έχει σχέση με τις σπουδές; Κάποιοι λένε: «Εγώ σπούδασα φιλολογία και έχω διαβάσει πολλά βιβλία· έχω καλό γούστο και είμαι καλλιεργημένος, οπότε έχω ισχυρότερη ικανότητα αυτοσυγκράτησης απ’ τους άλλους, καταλαβαίνω τους ανθρώπους καλύτερα απ’ ό,τι οι άλλοι και έχω πιο ανοιχτό μυαλό απ’ όλους. Όταν μου συμβαίνει κάτι, έχω τρόπο να το λύσω, επομένως η διεφθαρμένη μου διάθεση μπορεί να μην είναι τόσο βαθιά». Κάποιοι λένε: «Αφού έχω σπουδάσει μουσική, είμαι μεγάλο ταλέντο. Η μουσική εξυψώνει και εξαγνίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Κάθε νότα επηρεάζει την ψυχή του ανθρώπου κι έτσι η ψυχή του εξαγνίζεται και μεταμορφώνεται. Ακούγοντας διαφορετικά είδη μουσικής, οι άνθρωποι οδηγούνται σε διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις και διαμορφώνουν διαφορετικές διαθέσεις. Όταν δεν έχω κέφια, ακούω μουσική για να το αλλάξω αυτό· καθώς ακούω μουσική, λοιπόν, σιγά σιγά εξασθενεί η διεφθαρμένη μου διάθεση. Επίσης, καθώς βελτιώνεται η ικανότητά μου στη μουσική, σιγά σιγά απαλλάσσομαι απ’ τη διεφθαρμένη φύση μου». Κάποιοι άνθρωποι που τραγουδάνε λένε: «Τα χαρούμενα τραγούδια φέρνουν την ευτυχία στις ψυχές των ανθρώπων. Όσο περισσότερο τραγουδάω τόσο πιο υπέροχη γίνεται η φωνή μου, αυξάνεται η ικανότητά μου στο τραγούδι και γίνομαι πιο επαγγελματίας, οπότε βελτιώνεται και η κατάστασή μου. Όσο βελτιώνεται συνεχώς η κατάστασή μου, δεν θα μειώνεται όλο και περισσότερο η διεφθαρμένη μου διάθεση;» Τι λέτε, ισχύει αυτό; (Όχι.) Πολλοί άνθρωποι, λοιπόν, έχουν λανθασμένες ιδέες σ’ αυτά που γνωρίζουν και καταλαβαίνουν για τις διεφθαρμένες διαθέσεις· όταν αποκτήσουν λίγη μόρφωση, νομίζουν ότι έτσι μειώνεται η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Κάποιοι ηλικιωμένοι σκέφτονται μέχρι κι αυτό: «Στα νιάτα μου υπέφερα πολύ και τότε η ζωή ήταν πολύ απλή· εστίαζα στο να αποταμιεύω και να μη σπαταλώ. Όποια δουλειά κι αν έκανα, ήμουν πεντακάθαρος και μιλούσα ευγενικά. Μιλούσα ειλικρινά και δεν είχα δόλο. Επομένως, δεν έχω και πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Ορισμένοι νέοι επηρεάζονται απ’ το κοινωνικό τους περιβάλλον: Παίρνουν ναρκωτικά και ακολουθούν τις κακές τάσεις. Είναι πολύ μολυσμένοι από την κοινωνική ατμόσφαιρα και έχουν τεράστια διαφθορά!» Αυτές οι παράλογες αντιλήψεις και η παράλογη γνώση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις προκαλούν στους ανθρώπους διαφορετικά συναισθήματα και προκαταλήψεις σχετικά με τη διεφθαρμένη ουσία και τη σατανική φύση τους. Λόγω αυτών των συναισθημάτων και των προκαταλήψεων, οι περισσότεροι νομίζουν ότι, παρόλο που έχουν διεφθαρμένη διάθεση, παρόλο που είναι αλαζόνες, αυτάρεσκοι και επαναστατικοί, η συμπεριφορά τους παραμένει σε γενικές γραμμές καλή. Πιο συγκεκριμένα, όταν οι άνθρωποι μπορούν να τηρούν τους κανόνες, να έχουν κανονική, οργανωμένη πνευματική ζωή και να λένε κάποια πνευματικά δόγματα, τότε είναι ακόμη πιο σίγουροι ότι έχουν πετύχει κάποια πράγματα στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που, όταν η κατάστασή τους δεν είναι πολύ κακή, όταν καθώς εκτελούσαν το καθήκον τους έχουν κάνει κάποια επιτεύγματα ή όταν καταφέρνουν κάτι, νομίζουν ότι έχουν ήδη κατακτήσει την πνευματικότητα, ότι είναι άγιοι άνθρωποι που έχουν ήδη οδηγηθεί στην τελείωση και έχουν εξαγνιστεί και ότι δεν έχουν πλέον διεφθαρμένη διάθεση. Τέτοιου είδους σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι δεν είναι οι διάφορες παρανοήσεις τους λόγω του ότι δεν γνωρίζουν πραγματικά τις διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις τους; (Ναι.) Αυτές οι παρανοήσεις δεν είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις δυσκολίες τους; Αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο, αυτό που δυσκολεύει περισσότερο την αντιμετώπιση των ανθρώπων.

Καταλαβαίνετε σχετικά με ποιο θέμα συναναστραφήκαμε σήμερα; Καταλάβατε τα βασικά στοιχεία; Αν οι άνθρωποι δεν απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν θα μπορέσουν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν δεν γνωρίζουν ποιες είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους ή ποια είναι η σατανική τους φύση-ουσία, τότε μπορούν να παραδεχτούν πραγματικά ότι είναι διεφθαρμένοι; (Όχι.) Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να παραδεχτούν πραγματικά ότι είναι σατανικοί, ότι ανήκουν στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, τότε μπορούν να μετανοήσουν πραγματικά; (Όχι.) Κι αν δεν μπορούν να μετανοήσουν πραγματικά, τότε δεν θα μπορούσαν να πιστεύουν πολλές φορές ότι δεν τα πάνε και τόσο άσχημα, ότι έχουν αξιοπρέπεια, ότι βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία, ότι διαθέτουν θέση και τιμή; Δεν θα μπορούσαν να έχουν συχνά τέτοιες σκέψεις και καταστάσεις; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, εμφανίζονται αυτές οι καταστάσεις; Όλα καταλήγουν σε μία πρόταση: Αν οι άνθρωποι δεν απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τότε η καρδιά τους παραμένει συνεχώς αναστατωμένη και δυσκολεύονται να βρεθούν σε κανονική κατάσταση. Αν, δηλαδή, δεν απαλλαγείς από κάποια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου, πολύ δύσκολα θα απελευθερωθείς απ’ την επιρροή μιας αρνητικής κατάστασης και πολύ δύσκολα θα ξεφύγεις απ’ αυτήν την αρνητική κατάσταση. Ίσως, μάλιστα, και να νομίζεις ότι αυτή σου η κατάσταση είναι σωστή, ορθή και σύμφωνη με την αλήθεια. Θα τη διατηρείς και θα εμμένεις σ’ αυτήν, με αποτέλεσμα, φυσικά, να παγιδευτείς μέσα της και να δυσκολεύεσαι πολύ να ξεφύγεις. Και μια μέρα που θα καταλάβεις την αλήθεια, θα συνειδητοποιήσεις ότι η κατάσταση αυτή σε οδηγεί να παρανοείς τον Θεό και να Του αντιστέκεσαι, καθώς και να συγκρούεσαι μαζί Του και να Τον κρίνεις, σε σημείο που να αμφιβάλλεις ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, να αμφιβάλλεις για το έργο Του, να αμφιβάλλεις ότι Εκείνος κυριαρχεί στα πάντα και να αμφιβάλλεις ότι Αυτός είναι η πραγματικότητα και η πηγή όλων των θετικών πραγμάτων. Θα καταλάβεις ότι η κατάστασή σου είναι πολύ επικίνδυνη. Αυτήν τη σοβαρή συνέπεια την προκάλεσε το ότι δεν αντιλαμβανόσουν πραγματικά αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, ιδέες και θεωρίες. Μόνο εκείνη τη στιγμή θα καταλάβεις πόσο μοχθηρός και κακόβουλος είναι ο Σατανάς· ο Σατανάς έχει μεγάλη ικανότητα να εξαπατά και να διαφθείρει τους ανθρώπους, οδηγώντας τους στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό και της προδοσίας Του. Εάν δεν απαλλαγούν οι άνθρωποι απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις, οι συνέπειες είναι σοβαρές. Μόνο η κατανόηση της αλήθειας, καθώς και η διαφώτιση και η φώτιση των λόγων του Θεού, θα σου δώσουν τη δυνατότητα να το καταλάβεις και να το συνειδητοποιήσεις αυτό. Όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν μπορούν να διακρίνουν πώς διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους, πώς τους παραπλανά και τους κάνει να αντιστέκονται στον Θεό· αυτή η συνέπεια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Οι άνθρωποι, όσο βιώνουν το έργο του Θεού, αν δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και να διακρίνουν τα αρνητικά πράγματα και τις σατανικές φιλοσοφίες, δεν ξέρουν και πώς να απαλλαγούν από την παραπλάνηση και τη διαφθορά του Σατανά. Γιατί απαιτεί ο Θεός να διαβάζουν οι άνθρωποι περισσότερα απ’ τα λόγια Του; Για να καταλάβουν την αλήθεια, να φτάσουν στην αυτογνωσία, να διακρίνουν ξεκάθαρα τι γεννά τις διεφθαρμένες καταστάσεις τους και να δουν από πού πηγάζουν οι ιδέες τους, οι απόψεις τους και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν όταν μιλάνε, συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αυτές οι απόψεις που υποστηρίζεις δεν συμφωνούν με την αλήθεια, ότι πάνε κόντρα σε όλα όσα έχει πει ο Θεός και ότι Εκείνος δεν τις θέλει· όταν ο Θεός απαιτεί πράγματα από σένα, όταν φτάνουν σ’ εσένα τα λόγια Του, αλλά και όταν η κατάσταση και η νοοτροπία σου δεν σου επιτρέπουν να υποταχτείς σ’ Αυτόν και στις συνθήκες που έχει διευθετήσει, ενώ δεν σε κάνουν να ζεις ελεύθερος και απελευθερωμένος ενώπιόν Του και να Τον ικανοποιείς, τότε όλ’ αυτά αποδεικνύουν πως βρίσκεσαι σε λανθασμένη κατάσταση. Έχεις βρεθεί κάποια στιγμή σε τέτοιες καταστάσεις; Βασίζεις τη ζωή σου σ’ αυτά που θεωρείς θετικά, αυτά που θεωρείς πιο χρήσιμα για σένα· όταν, όμως, σου συμβαίνει κάτι, τότε χωρίς να το περιμένεις αυτά που θεωρείς πιο σωστά πολλές φορές δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα· αντίθετα, σου προκαλούν αμφιβολίες για τον Θεό, σε αφήνουν χωρίς μονοπάτι, σου δημιουργούν παρανοήσεις γι’ Αυτόν και σε οδηγούν να συγκρουστείς μαζί Του. Σου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο; (Ναι.) Φυσικά, δεν θα επέμενες σε καμία περίπτωση να διατηρείς τα πράγματα που θεωρείς λανθασμένα· διατηρείς και επιμένεις μόνο σ’ εκείνα που θεωρείς σωστά —σε τέτοια κατάσταση ζεις διαρκώς. Όταν μια μέρα καταλάβεις την αλήθεια, μόνο τότε συνειδητοποιείς ότι εκείνα στα οποία επιμένεις δεν είναι θετικά· είναι τελείως λανθασμένα, είναι πράγματα που οι άνθρωποι τα θεωρούν καλά, αλλά δεν είναι η αλήθεια. Σε πόσες περιπτώσεις συνειδητοποιείτε και αντιλαμβάνεστε ότι είναι λανθασμένα όσα υποστηρίζετε; Αν τις περισσότερες φορές καταλαβαίνετε ότι είναι λανθασμένα, αλλά δεν κάνετε αυτοκριτική και συγκρούεστε μέσα σας, αν δεν μπορείτε να αποδεχτείτε την αλήθεια και να αντιμετωπίσετε την κατάσταση σωστά, ενώ υποστηρίζετε και τον εαυτό από πάνω —αν δεν αλλάξει αυτή η λανθασμένη κατάσταση, τότε είναι πολύ επικίνδυνη. Αν επιμένετε πάντα σε τέτοια πράγματα, τότε είναι πολύ εύκολο να γεμίσετε θλίψη, να σκοντάψετε και να αποτύχετε και, επιπλέον, δεν πρόκειται να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν οι άνθρωποι υπερασπίζονται πάντοτε τον εαυτό τους, αυτό αποτελεί επαναστατικότητα· σημαίνει ότι δεν έχουν λογική. Ακόμα κι αν δεν λένε τίποτα φωναχτά, αν τα κρατάνε μέσα τους, και πάλι δεν έχει λυθεί το πρόβλημα απ’ τη ρίζα του. Σε ποιες στιγμές, λοιπόν, είσαι ικανός να μην πας κόντρα στον Θεό; Πρέπει να αντιστρέψεις την κατάστασή σου και να λύσεις τα προβλήματά τους απ’ τη ρίζα τους στο συγκεκριμένο θέμα· πρέπει να ξεκαθαρίσεις πού ακριβώς είναι το λάθος στην άποψη που υποστηρίζεις· πρέπει να το διερευνήσεις και να αναζητήσεις την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτό. Μόνο τότε μπορείς να ζήσεις στη σωστή κατάσταση. Όταν ζεις στη σωστή κατάσταση, δεν θα έχεις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, δεν θα Του πηγαίνεις κόντρα ούτε, βέβαια, θα γεννιούνται αντιλήψεις μέσα σου. Εκείνη τη στιγμή, στο συγκεκριμένο θέμα θα έχει απαλλαγεί απ’ την επαναστατικότητά σου. Όταν απαλλαγείς, και ξέρεις πλέον πώς να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, οι πράξεις σου εκείνη τη στιγμή δεν θα βρίσκονται σε αρμονία με τον Θεό; Εάν βρίσκεσαι σε αρμονία με τον Θεό σ’ αυτό το θέμα, τότε δεν θα είναι όλες σου οι πράξεις σύμφωνες με τις προθέσεις Του; Και οι ενέργειες και η άσκηση που συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού δεν συμφωνούν, άραγε, και με την αλήθεια; Παραμένοντας σταθερός σ’ αυτό το θέμα, ζεις στη σωστή κατάσταση. Κι όταν ζεις στη σωστή κατάσταση, αυτό που αποκαλύπτεις και βιώνεις δεν είναι πλέον μια διεφθαρμένη διάθεση· μπορείς να βιώσεις την κανονική ανθρώπινη φύση, μπορείς εύκολα να κάνεις πράξη την αλήθεια και δείχνεις πραγματική υποταγή. Τη στιγμή αυτή, η εμπειρία των περισσότερων από σας δεν έχει φτάσει ακόμη σ’ αυτό το σημείο, οπότε ίσως να μην καταλαβαίνετε πολύ καλά τα λόγια του Θεού και η κατανόησή σας γι’ αυτά να είναι ασαφής. Μπορείτε να τα αποδεχτείτε θεωρητικά και φαίνεται σαν να τα καταλαβαίνετε, αλλά ταυτόχρονα και σαν να μην τα καταλαβαίνετε. Το μέρος που καταλαβαίνετε είναι το δόγμα, ενώ αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι εκείνο που αφορά τις καταστάσεις και την πραγματικότητα. Καθώς η εμπειρία σας γίνεται πιο βαθιά, θα καταλάβετε αυτά τα λόγια και θα μάθετε πώς να τα κάνετε πράξη. Αυτήν τη στιγμή, όσο βαθιά κι αν είναι η εμπειρία σου, σίγουρα δεν είναι λίγες οι δυσκολίες που έχεις σε όσα σου συμβαίνουν· πώς μπορείς, λοιπόν, να επιλύσεις αυτές τις δυσκολίες; Πρώτα να αναλογιστείς για το ποιες διεφθαρμένες καταστάσεις πρέπει να διερευνήσεις: Ποιες διαφορετικές πτυχές υπάρχουν; Ποιος θα ήθελε να προσπαθήσει να τις περιγράψει; (Υπάρχουν πέντε τέτοιες πτυχές: οι ιδέες, οι απόψεις, οι συνθήκες, οι ψυχικές καταστάσεις και οι στάσεις.) Μόλις καταλάβετε το δόγμα, πώς θα πρέπει τότε να ασκείστε και να βιώνετε όταν σας συμβαίνει κάτι; (Όταν συμβαίνει κάτι, πρέπει να εξετάζουμε σε ποια διάθεση και φύση ανήκουν οι στάσεις και οι ιδέες που αποκαλύπτουμε, να γνωρίσουμε αυτές τις νοοτροπίες, τις ιδέες και τις οπτικές και έπειτα να αρχίσουμε από αυτό το σημείο να απαλλασσόμαστε απ’ αυτές.) Σωστά. Αν γνωρίσετε καλά τις πραγματικές σας καταστάσεις, στάσεις, ιδέες και οπτικές, τότε το πρόβλημα αυτό έχει ήδη λυθεί κατά το ήμισυ· και στη συνέχεια, μέσω αναζήτησης και άσκησης της αλήθειας, η δυσκολία θα εξαφανιστεί.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.