Για να οικοδομήσει κανείς μια κανονική σχέση με τον Θεό, το πιο σημαντικό είναι το ζήτημα του πώς να αντιμετωπίζει τα λόγια Του. Με όποιον τρόπο κι αν μιλάει ο Θεός, για όποιο θέμα ή σε όποιον βαθμό κι αν μιλάει, η αλήθεια είναι πως όλα όσα λέει είναι αυτά που ο άνθρωπος χρειάζεται περισσότερο, αυτά που πρέπει να καταλάβει και με τα οποία πρέπει να εφοδιαστεί. Επιπλέον, τα λόγια που λέει ο Θεός μπορούν να γίνουν απολύτως αντιληπτά από τον ανθρώπινο νου και την ανθρώπινη σκέψη, δηλαδή δεν είναι έξω από την έμφυτη ικανότητα αντίληψης του ανθρώπου. Είναι καταληπτά και κατανοητά από τον άνθρωπο. Όλα όσα λέει και κάνει ο Θεός, είτε πρόκειται για το έργο του Αγίου Πνεύματος σε κάποιον είτε για τις διευθετήσεις του Θεού σχετικά με διάφορα άτομα, γεγονότα, πράγματα ή περιβάλλοντα, δεν υπερβαίνουν την έμφυτη ικανότητα αντίληψης του ανθρώπου ή τη σφαίρα της σκέψης του· αντίθετα, είναι όλα συγκεκριμένα, γνήσια και αληθινά. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει, τότε κάτι δεν πάει καλά μαζί του. Σημαίνει ότι είναι υπερβολικά χαμηλού επιπέδου. Όπως και να ’χει, ο τρόπος και το ύφος της ομιλίας του Θεού, η ορμή της ομιλίας Του και όλα τα λόγια που δίνει στον άνθρωπο πρέπει να τα καταλάβουν οι πιστοί στον Θεό και όλα είναι κατανοητά για τον άνθρωπο. Κι αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο και αυτά που λέει τα λέει σε ανθρώπινη γλώσσα· εκφράζοντας αυτά τα λόγια Του, τα μεταδίδει και τα παρέχει στον άνθρωπο χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερη καθομιλουμένη γλώσσα και λεξιλόγιο που παρουσιάζει ποικιλομορφία, που για τους ανθρώπους είναι διαθέσιμα και προσιτά, έτσι ώστε άνθρωποι που έχουν διαφορετικές σκέψεις και οπτικές, διαφορετικά επίπεδα βασικής παιδείας και διαφορετικό μορφωτικό και οικογενειακό υπόβαθρο, να μπορούν όλοι να τα αντιληφθούν και να τα καταλάβουν. Σε όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβεις: Δεν υπάρχει τίποτε ιδιαίτερα απόκρυφο ή αφηρημένο στα λόγια Του, ούτε υπάρχουν λόγια που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ερμηνεύσει. Εφόσον κάποιος έχει ένα συγκεκριμένο επίπεδο και επικεντρώνεται στο να κάνει πράξη και να βιώσει τα λόγια του Θεού, μπορεί να επιτύχει την κατανόηση της αλήθειας και να συλλάβει τις προθέσεις Του. Οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός προέρχονται από Εκείνον, αλλά όλες οι μορφές της γλώσσας που χρησιμοποιεί για να τις εκφράσει, μέχρι και η ιδιαίτερη φρασεολογία τους, είναι ανθρώπινες. Δεν ξεφεύγουν από τα όρια της ανθρώπινης γλώσσας. Όποιο στυλ κι αν χρησιμοποιεί ο Θεός για να πει τα λόγια Του, με όποια μέθοδο ή όποιο ύφος κι αν μιλάει, είτε οι φράσεις Του προέρχονται από τη Δύση είτε από την Ανατολή, είτε μιλάει στην αρχαία είτε στη σύγχρονη ανθρώπινη γλώσσα, υπάρχει στην ομιλία Του καμία γλώσσα που η ανθρωπότητα δεν καταλαβαίνει ή θεωρεί μη ανθρώπινη; (Όχι.) Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει βρει καμία. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Αυτό δεν ισχύει· βρήκα δύο τέτοιες λέξεις: “δικαιοσύνη” και “μεγαλοπρέπεια”». Η «δικαιοσύνη» και η «μεγαλοπρέπεια» είναι δύο περιγραφές ή δηλώσεις που σχετίζονται με μια πτυχή της θεϊκής ουσίας· αυτές οι λέξεις, όμως, δεν είναι και διαδεδομένες μεταξύ των ανθρώπων; (Ναι, είναι.) Άσχετα με το πόσο βαθιά κατανοείς εσύ αυτές τις δύο λέξεις μπορείς, τουλάχιστον, να βρεις τους πιο θεμελιώδεις, αυθεντικούς ορισμούς τους στο λεξικό· συγκρίνοντας αυτούς τους πιο αυθεντικούς ορισμούς με την ουσία του Θεού, με τη διάθεσή Του και με αυτό που έχει και αυτό που είναι, σε έναν τέτοιο συνδυασμό, οι λέξεις γίνονται πιο συγκεκριμένες για τους ανθρώπους και παύουν να είναι αφηρημένες. Αν το συνδυάσεις αυτό με τις μακροσκελείς εκθέσεις των γεγονότων, τα σχόλια και τις εξηγήσεις γι’ αυτές τις λέξεις που βρίσκονται στα λόγια του Θεού, τότε γίνονται πιο συγκεκριμένες για όλους τους ανθρώπους, πιο ζωντανές σε επίπεδο απεικόνισης, πιο αυθεντικές, όλο και πιο κοντά στην ουσία, τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού που οι άνθρωποι οφείλουν να γνωρίζουν. Έτσι, οι λέξεις και οι δηλώσεις που έχουν να κάνουν με πράγματα όπως η διάθεση του Θεού δεν σας φαίνονται αφηρημένα ούτε μυστηριώδη. Πείτε Μου: Υπάρχει τίποτε αφηρημένο σ’ αυτές τις αλήθειες που σχετίζονται με τη συνήθη άσκηση των ανθρώπων, με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και με τις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Και πάλι, δεν υπάρχει τίποτα αφηρημένο σ’ αυτά.

Από τότε που άρχισα να εκφράζω τα λόγια Μου και να κάνω κηρύγματα, καταβάλλω τεράστιες προσπάθειες να χρησιμοποιήσω ανθρώπινη γλώσσα —μια γλώσσα που οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν, να χρησιμοποιήσουν και να καταλάβουν— για να κηρύξω, να συναναστραφώ πάνω στην αλήθεια και να συζητήσω τις αλήθεια-αρχές έτσι ώστε να καταλάβετε καλύτερα την αλήθεια. Δεν είναι πιο ανθρώπινη αυτή η προσέγγιση; Τι πλεονέκτημα σας προσφέρει αυτή η προσέγγιση; Σας επιτρέπει να καταλάβετε μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Και τι σκοπό έχω που μιλάω έτσι; Να σας δώσω τη δυνατότητα να ακούσετε πλουσιότερη, πιο ποικιλόμορφη γλώσσα και, στη συνέχεια, με αυτήν την ποικιλόμορφη γλώσσα να διευκολύνετε κι εσείς τους υπόλοιπους να καταλάβουν την αλήθεια και να μην τη θεωρήσουν κουραστική. Η ποικιλία της γλώσσας της Βίβλου, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης, είναι κάποιου είδους ιδίωμα κι έτσι είναι εύκολο να καταλάβει κανείς με μια ματιά ότι κάποια λόγια είναι βιβλικά, ότι προέρχονται από τη Βίβλο. Αυτά τα λόγια έχουν μια διάσταση σηματοδότησης και συμβολισμού. Εγώ προσπαθώ το ύφος και η διατύπωση της σημερινής γλώσσας να μην έχουν συμβολικά χαρακτηριστικά, ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι αυτή η γλώσσα υπερβαίνει το βιβλικό ιδίωμα. Ναι μεν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν απ’ το περιεχόμενο και το ύφος της ομιλίας του Θεού ότι η πηγή αυτής της ομιλίας είναι η ίδια με την πηγή των λόγων που είπε ο Θεός στη Βίβλο, αλλά αντιλαμβάνονται από τη διατύπωσή της ότι έχει κάνει άλμα πέρα από τη Βίβλο, πέρα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, και έχει πάει ψηλότερα ακόμη και από την πνευματική ορολογία που χρησιμοποιούν όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι εδώ και χιλιετίες. Ποιοι όροι, λοιπόν, περιλαμβάνονται σ’ εκείνους που χρησιμοποιεί τώρα ο Θεός; Κάποιοι από αυτούς είναι η θετική, επαινετική γλώσσα που χρησιμοποιούν συχνά οι άνθρωποι, ενώ κάποια άλλα λόγια και στοιχεία της γλώσσας Του είναι πιο κατάλληλα για να εκθέσουν και να εκφράσουν τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Υπάρχουν, επίσης, κάποια εξειδικευμένα πράγματα, τα οποία αφορούν τη λογοτεχνία, τη μουσική, τον χορό, τη μετάφραση και ούτω καθεξής. Αυτό γίνεται για να μπορέσει ο οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από το καθήκον του ή την επαγγελματική του τεχνογνωσία, να αντιληφθεί ότι οι αλήθειες που λέω έχουν στενή σχέση με την αληθινή ζωή και το καθήκον που εκτελεί και ότι δεν υπάρχει καμία απόκλιση ανάμεσα στην αλήθεια σε καμία απ’ τις πτυχές της και στην αληθινή ζωή των ανθρώπων ή στα καθήκοντα που αυτοί εκτελούν. Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλη βοήθεια για σας αυτές οι αλήθειες; (Είναι.) Αν δεν με ενδιέφεραν τέτοια πράγματα και απέφευγα κατηγορηματικά οτιδήποτε έχει σχέση με τα θέματα της μετάφρασης, του κινηματογράφου, της τέχνης, της συγγραφής και της μουσικής, και δεν έλεγα ποτέ τέτοια λόγια, αποφεύγοντάς τα σκόπιμα, τότε θα μπορούσα να κάνω καλά το έργο Μου; Σε εκείνη την περίπτωση, ίσως να μπορούσα να κάνω ένα μέρος του, αλλά θα ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω μαζί σας. Άρα, καταβάλλω προσπάθεια να μελετήσω και να κατακτήσω αυτά τα στοιχεία της γλώσσας. Απ’ τη μία, αυτό μπορεί να σας βοηθήσει στη θεωρία και στις αρχές του επαγγελματικού σας έργου· απ’ την άλλη, όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας στους τομείς αυτούς, καταλαβαίνετε ότι το επαγγελματικό έργο που αφορούν τα καθήκοντά σας δεν είναι αποκομμένο απ’ την αλήθεια. Όποια κι αν είναι η ειδικότητά σου, όποιο κι αν είναι το φόρτε σου, όποιο επάγγελμα κι αν σπουδάζεις, αυτά τα λόγια μπορείς να τα διαβάσεις και να τα καταλάβεις, και σου επιτρέπουν κάνοντας το καθήκον σου να πετύχεις τον στόχο της εισόδου στην αλήθεια. Δεν είναι καλό αυτό; (Είναι.) Είναι καλό πράγμα αυτό. Πώς, λοιπόν, μπορεί να επιτευχθεί ένα τέτοιο καλό αποτέλεσμα; Προϋποθέτει ο Θεός, στην ανθρώπινη φύση Του, να διαθέτει κάποια πράγματα. Και ποια είναι αυτά τα πράγματα; Η κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού πρέπει να καταλαβαίνει κάποια πράγματα σχετικά με διάφορες ειδικότητες, χωρίς να χρειάζεται φυσικά να δουλέψω σκληρά γι’ αυτά και να τα μελετήσω μέχρι να τα κατακτήσω. Γίνεται απλώς για να μπορώ να χρησιμοποιώ γνώσεις απ’ όλους τους τομείς όταν συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια και δίνω μαρτυρία για τον Θεό. Κάτι τέτοιο επιτρέπει στους ανθρώπους που προέρχονται από οποιονδήποτε κλάδο να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν τις μαρτυρίες του οίκου του Θεού, καθώς και τα διάφορα κινηματογραφημένα έργα του, γεγονός που ωφελεί πάρα πολύ το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Αν συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια μόνο με τη γλώσσα του οίκου του Θεού και δεν χρησιμοποιούσα καθόλου τη γλώσσα και τη γνώση των διάφορων εξειδικευμένων κλάδων της κοινωνίας, τα αποτελέσματα θα ήταν πενιχρά. Τι πρέπει, λοιπόν, να επιτύχω για να κάνω καλά αυτό το έργο; Πρέπει να έχω ένα επίπεδο επαγγελματικής γνώσης, γι’ αυτό και κάποιες φορές ακούω τραγούδια, παρακολουθώ ειδήσεις, διαβάζω περιοδικά και καμιά φορά διαβάζω εφημερίδες. Πού και πού, δίνω προσοχή και σε κάποιες απ’ τις υποθέσεις των απίστων. Οι υποθέσεις των απίστων περιλαμβάνουν πολλά διαφορετικά πράγματα, και κάποιο μέρος της γλώσσας τους απουσιάζει απ’ τον οίκο του Θεού. Αν, όμως, αυτή η γλώσσα χρησιμοποιηθεί στα κηρύγματα, μερικές φορές θα είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, θα σας βοηθήσει και θα σας κάνει να νιώσετε ότι το μονοπάτι της πίστης στον Θεό είναι ευρύ, όχι κουραστικό και αδιάφορο. Αυτό θα σας βοηθήσει πολύ, και απ’ αυτό πρέπει να μάθετε κάποια χρήσιμα πράγματα. Οι περισσότεροι από σας δεν θα το καταφέρετε αυτό, αλλά όσοι έχουν επαρκές επίπεδο θα μάθουν κάποια χρήσιμα πράγματα, τα οποία θα τους βοηθήσουν στο πώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όταν δεν έχω τίποτα να κάνω, μαθαίνω ασυναίσθητα κάποια πράγματα απ’ τις ειδήσεις και ακούγοντας μουσική. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια· απλώς περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου μαθαίνοντας, βλέποντας, ακούγοντας πράγματα και, ακουσίως, κατακτώ κάποια από αυτά. Αν τα κατακτήσω αυτά, θα επηρεαστεί το έργο; Καθόλου· εδώ που τα λέμε, είναι απαραίτητο να το κάνω. Βοηθάει στο έργο του οίκου του Θεού και στη διάδοση του ευαγγελίου. Ποιο είναι το νόημα της συναναστροφής Μου μαζί σας γι’ αυτά τα ζητήματα; Αυτά τα λόγια του Θεού θα πρέπει να είναι προσιτά σ’ εσάς, να είναι όλα κατανοητά και να γίνονται εύκολα πράξη. Είναι τουλάχιστον κάτι που η ανθρώπινη φύση πρέπει να διαθέτει. Όταν λέω ότι η ανθρώπινη φύση θα πρέπει να διαθέτει αυτά τα πράγματα, εννοώ ότι όταν ο Θεός κάνει το έργο Του και εκφράζει τα λόγια Του, αυτά τα έχει ήδη επεξεργαστεί η ανθρώπινη φύση Του. Τι σημαίνει «επεξεργαστεί»; Ενδεικτικά, είναι σαν το αποφλοιωμένο σιτάρι, το οποίο το αλωνίζουν και το αλέθουν, και γίνεται αλεύρι, και μετά γίνεται ψωμί, κέικ και χυλοπίτες. Όλα αυτά, μετά από επεξεργασία, δίνονται σ’ εσάς και αυτό που τελικά απολαμβάνετε είναι ένα τελικό προϊόν, μια παρασκευασμένη τροφή. Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος σ’ αυτό; Είναι το να τρώτε και να πίνετε στο σύνολό τους τα λόγια που λέει σήμερα ο Θεός, όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Να τρώτε και να πίνετε περισσότερα απ’ αυτά, να αποδέχεστε περισσότερα απ’ αυτά και να τα βιώνετε, να τα χωνεύετε και να τα απορροφάτε λίγο λίγο. Να τα μετατρέψετε στη ζωή σας, στο ανάστημά σας, και να τα αφήσετε να κυριαρχούν σε κάθε μέρα της ζωής σας και στο καθήκον που εκτελείτε. Όλα τα λόγια που λέει ο Θεός είναι στη γλώσσα της ανθρώπινης φύσης. Ναι μεν γίνονται εύκολα κατανοητά, αλλά την αλήθεια που βρίσκεται μέσα τους δεν την καταλαβαίνει εύκολα κανείς ούτε εισέρχεται εύκολα σ’ αυτήν· παρόλο που τη γλώσσα την καταλαβαίνεις εύκολα, η είσοδος στην αλήθεια είναι μια διαδικασία πολλών σταδίων. Ο Θεός έχει εκφράσει τόσα λόγια και έχει φέρει τον άνθρωπο στο παρόν και κάθε λέξη που λέει εκπληρώνεται μέσα σας κομμάτι κομμάτι, ενώ η αλήθεια που εκφράζει, καθώς και η διαδικασία που καθοδηγεί τους ανθρώπους ενώ εισέρχονται στην αλήθεια και αρχίζουν να διαβαίνουν το μονοπάτι της σωτηρίας, γίνεται, αρκετά ξεκάθαρα και εμφανώς, πραγματικότητα μέσα σας και εκπληρώνεται κομμάτι κομμάτι. Σιγά σιγά, εκδηλώνονται μέσα σας τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει τίποτε αφηρημένο σ’ αυτό. Όπως και να ’χει, δεν θα δώσουμε σημασία στο πώς επεξεργάζεται η ανθρώπινη φύση του Θεού τα λόγια Του. Δεν χρειάζεται να εξετάσουμε αυτήν τη διαδικασία· εμπεριέχει ένα μυστήριο το οποίο δεν μπορεί να διαπεράσει η μελέτη του ανθρώπου. Το μόνο που πρέπει να σας απασχολεί είναι να αποδεχθείτε την αλήθεια. Αυτή είναι η πιο σοφή επιλογή και η πιο σωστή στάση. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να θέλετε συνέχεια να διερευνάτε τα πράγματα. Είναι χάσιμο χρόνου και τζάμπα κόπος. Την αλήθεια δεν την αποκτά κανείς μέσω της μελέτης, ούτε, βέβαια, την ανακαλύπτει μέσω της επιστήμης. Ο Θεός την εκφράζει άμεσα, και μόνο μέσω της εμπειρίας μπορεί κανείς να την καταλάβει και να τη γνωρίσει. Μόνο βιώνοντας το έργο του Θεού μπορεί κανείς να κερδίσει την αλήθεια. Αν κάποιος μελετάει τα πράγματα μόνο σε νοητικό επίπεδο, αλλά δεν ασκείται και δεν έχει εμπειρία, δεν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια. Ποια θα μπορούσε να είναι μια θετική στάση απέναντι στα λόγια του Θεού, εκτός από τη μη διερεύνηση των πραγμάτων; Η αποδοχή, η συνεργασία και η αδιαπραγμάτευτη υποταγή. Πραγματικά, αν κάποιος είναι πιο κατάλληλος απ’ όλους να μελετήσει, αυτός είμαι Εγώ, όμως ποτέ δεν το κάνω. Ποτέ δεν λέω: «Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια; Ποιος Μου τα είπε; Πώς τα γνωρίζω; Πότε τα έμαθα; Τα γνωρίζουν και άλλοι; Όταν τα πω, θα έχουν αποτελέσματα; Τι θα προκύψει απ’ αυτά; Με τόσους ανθρώπους που οδηγώ, τι θα κάνω αν τελικά δεν πετύχω τα επιθυμητά αποτελέσματα, αν δεν τους οδηγήσω στο μονοπάτι της σωτηρίας;» Πείτε Μου: Πρέπει να διερευνηθούν αυτά; (Όχι, δεν πρέπει.) Ποτέ δεν διερευνώ αυτά τα πράγματα. Ό,τι θέλω να πω, ό,τι θέλω να σας πω, σας το λέω απευθείας. Δεν έχω ανάγκη να το μελετήσω. Το μόνο που χρειάζεται να σκεφτώ είναι αν εσείς θα το καταλάβετε αν το θέσω με έναν συγκεκριμένο τρόπο· μήπως χρειάζεται να μιλήσω πιο συγκεκριμένα· μήπως χρειάζεται να σας δώσω περισσότερα παραδείγματα και να πω περισσότερες ιστορίες για να σας δώσω πιο συγκεκριμένες πληροφορίες και πιο συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης· αν έχετε καταλάβει αυτά που λέω· αν κάτι στη διατύπωσή Μου, στο ύφος και τον τόνο της ομιλίας Μου, στη γραμματική ή στις διατυπώσεις Μου σας μπέρδεψε ή σας προβλημάτισε· ή αν υπάρχει κάτι στην ομιλία Μου που θεωρείτε αφηρημένο, μυστηριώδες ή κενό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παρατηρήσω και να σκεφτώ αυτά τα πράγματα. Τα υπόλοιπα δεν τα διερευνώ. Εγώ είναι φυσιολογικό να μη διερευνώ τα πράγματα· εσείς, όμως; Για εσάς είναι φυσιολογικό να διερευνάτε τα πράγματα· θα ήταν αφύσικο να μην το κάνετε. Αυτό προέρχεται από τις παροτρύνσεις του ενστίκτου και της φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Όλοι σας σίγουρα θα διερευνήσετε διάφορα πράγματα. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που μπορεί να επιλύσει αυτό το πρόβλημα: Καθώς ο άνθρωπος φτάνει σταδιακά στο σημείο να επικοινωνεί με τον Θεό, η σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού γίνεται πιο κανονική, και ο άνθρωπος τοποθετείται σωστά στη θέση του και αποδίδει μέσα του τη σωστή θέση στον Θεό. Καθώς αυτό προχωράει προς το καλύτερο, προς μια όλο και πιο θετική κατεύθυνση, θα γίνεται όλο και πιο βαθιά η συνειδητοποίηση, η γνώση, η βεβαιότητα και η αποδοχή του ανθρώπου για όσα κάνει ο Θεός και, καθώς αυτό συμβαίνει, θα γίνεται πιο βαθιά και η βεβαιότητα, η συνειδητοποίηση, η γνώση και η αναγνώριση της ενσάρκωσης από τον άνθρωπο. Καθώς γίνονται πιο βαθιά αυτά τα πράγματα, θα μελετάτε και θα αμφισβητείτε τον Θεό όλο και λιγότερο, σε όλο και μικρότερο βαθμό.

Γιατί μελετάνε οι άνθρωποι τον Θεό; Γιατί έχουν μέσα τους πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες γι’ Αυτόν, πάρα πολλούς παράγοντες που προκαλούν αβεβαιότητα, πάρα πολλές αμφιβολίες, πάρα πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνουν και που θεωρούν ακατανόητα, πάρα πολλά μυστήρια, οπότε τα μελετάνε για να τα καταλάβουν. Καμία μελέτη που επιχειρείς και στην οποία χρησιμοποιείς εξωτερικά φαινόμενα, τις εξειδικευμένες γνώσεις σου ή τη νοητική σου κρίση δεν θα σε κάνει να καταλάβεις· άδικα θα κοπιάσεις, αφού δεν πρόκειται έτσι καταλάβεις τι είναι ο Θεός και η αλήθεια. Όσοι, όμως, επιδιώκουν την αλήθεια θα δουν αποτελέσματα, θα κερδίσουν αληθινή γνώση του Θεού και θα αποκτήσουν βαθιά μέσα τους φόβο Θεού και υποταγή σε λίγα μόνο χρόνια. Κάποιοι δεν θεωρούν πρακτικά ή πραγματικά τα λόγια του Θεού, οπότε θέλουν συνέχεια να μελετούν τον Θεό, τα λόγια Του και ακόμη και την ενσάρκωση. Τα ζητήματα της ζωής και του πνεύματος δεν επιδέχονται μελέτη. Όταν έρθει η ημέρα που θα βιώσεις αυτές τις αλήθειες και θα χρησιμοποιείς όλο το μυαλό σου, όλο το τίμημα που πληρώνεις και όλη την προσοχή σου για να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εκτελέσεις το καθήκον σου, τότε θα έχεις εισέλθει στο μονοπάτι της σωτηρίας και θα πάψεις να μελετάς τον ενσαρκωμένο Θεό. Δηλαδή, τότε θα έχει απαντηθεί το ερώτημα σχετικά με το αν είναι άνθρωπος ή Θεός. Όσο κανονική κι αν είναι η ανθρώπινη φύση Του, όσο κι αν μοιάζει με τους συνηθισμένους ανθρώπους, δεν θα έχει πλέον σημασία. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα έχεις ανακαλύψει επιτέλους τη θεϊκή ουσία Του, θα έχεις αναγνωρίσει επιτέλους τις αλήθειες που εκφράζει, αλλά και θα έχεις πια αποδεχτεί από τα βάθη της καρδιάς σου ότι αυτό το άτομο είναι η σάρκα της ενσάρκωσης του Θεού. Κάποια γεγονότα, κάποιες διεργασίες, κάποιες εμπειρίες, κάποια μαθήματα που πήρες από τα στραβοπατήματα και τις αποτυχίες θα σε κάνουν να καταλάβεις βαθιά μέσα σου ένα μέρος της αλήθειας και να παραδεχτείς ότι έκανες λάθος. Θα πάψεις να αμφισβητείς και να μελετάς αυτό το άτομο, θα καταλάβεις ότι είναι ο πρακτικός Θεός, αυτό θα είναι πια σαφές και αδιαμφισβήτητο. Θα έχεις πια αποδεχτεί ενστικτωδώς ότι Αυτός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, χωρίς καμία αμφιβολία. Όσο κανονική κι αν είναι η ανθρώπινη φύση Του, και παρόλο που μιλάει και ενεργεί σαν συνηθισμένος άνθρωπος και δεν είναι στο παραμικρό εξαιρετικός ή μεγαλοπρεπής, δεν θα Τον αμφισβητείς ούτε θα Τον περιφρονείς. Πιο παλιά, δεν θα θεωρούσες ότι ο ενσαρκωμένος Θεός συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου. Θα Τον μελετούσες και θα ήσουν περιφρονητικός και χλευαστικός, προκλητικός μέσα σου· σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σήμερα, καθώς απολαμβάνεις και ακούς τα λόγια Του με κάθε λεπτομέρεια, δέχεσαι αυτά που εκφράζει από μια διαφορετική οπτική γωνία. Ποια, δηλαδή; «Εγώ είμαι δημιούργημα. Ο Χριστός μπορεί να μην είναι ψηλός και να μην έχει δυνατή φωνή, μπορεί στην εμφάνιση να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η ταυτότητά Του είναι διαφορετική απ’ τη δική μου. Δεν είναι μέλος της διεφθαρμένης ανθρωπότητας· δεν είναι ένας από μας. Δεν είμαστε ούτε ισότιμοι ούτε ισάξιοί Του». Εδώ υπάρχει μια διαφορά από την οπτική γωνία που είχες παλιά. Πώς προκύπτει αυτή η διαφορά; Βαθιά μέσα σου, κάνεις τη μετάβαση από την αρχική σου στάση της μη αποδοχής και ακούσιας μελέτης στην αποδοχή των λόγων Του ως ζωή, ως μονοπάτι άσκησής σου, στην αντίληψη ότι Αυτός έχει την αλήθεια· ότι Αυτός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή· ότι Αυτός φαίνεται να έχει τη σκιά του Θεού και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του· και ότι η αποστολή από τον Θεό και το έργο Του βρίσκονται στο άτομό Του. Τότε είναι που θα Τον έχεις αναγνωρίσει και αποδεχτεί πλήρως. Όταν κάθε αντίδραση και στάση που έχεις απέναντί Του έχει μετατραπεί στην ενστικτώδη και σωστή αντίδραση που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα, τότε είναι που θα μπορείς να συμπεριφέρεσαι σ’ Αυτόν τον ενσαρκωμένο Υιό του ανθρώπου ως Θεό και να πάψεις να Τον μελετάς, ακόμη κι αν σου λένε να το κάνεις, όπως ακριβώς δεν θα μελετούσες το γιατί σε γέννησε η μάνα σου και ο πατέρας σου ή γιατί τους μοιάζεις. Όταν έχεις φτάσει σ’ αυτό το σημείο, παύεις ενστικτωδώς να μελετάς τέτοια πράγματα. Αυτά τα θέματα δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητά σου και δεν είναι πλέον ερωτήματα που σε απασχολούν. Η στάση σου απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα έχει περάσει από το αρχικό εξαρτημένο αντανακλαστικό να τα μελετήσεις σε μια ενστικτώδη άρνηση να το κάνεις και, εφόσον έχει αλλάξει έτσι το ένστικτό σου, ο ενσαρκωμένος Θεός θα ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά σε θέση και μέγεθος, θα γίνει αναντικατάστατος από οποιονδήποτε άνθρωπο, και θα γίνει ο ίδιος ο Θεός μέσα στην καρδιά σου, θα έχει τη θέση του Θεού. Η σχέση σου με τον Θεό θα είναι τότε εντελώς κανονική. Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή δεν μπορείς να δεις το πνευματικό βασίλειο, και για τον οποιονδήποτε άνθρωπο, ο Θεός του πνευματικού βασιλείου είναι σχετικά αφηρημένος. Πού βρίσκεται, πώς είναι, ποια είναι η στάση Του απέναντι στον άνθρωπο, τι έκφραση έχει όταν μιλάει με τον άνθρωπο; Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα από όλα αυτά. Σήμερα, Αυτός που στέκεται μπροστά σου ονομάζεται Θεός, αλλά έχει μορφή και ομοίωση ανθρώπου. Στην αρχή δεν Τον καταλαβαίνεις, με την αντίσταση, την αμφιβολία, τις υποθέσεις, τις παρανοήσεις, ακόμη και την περιφρόνηση που έχεις· στη συνέχεια, βιώνεις τα λόγια Του και τελικά τα αποδέχεσαι ως ζωή και αλήθεια, ως τις αρχές της άσκησής σου και ως στόχο και κατεύθυνση του μονοπατιού στο οποίο βαδίζεις· και από εκεί και πέρα, αποδέχεσαι αυτό το αληθινό άτομο ως μια εικόνα του Θεού που είχες μέσα στην καρδιά σου και δεν μπορούσες να δεις και τώρα έχει πάρει σάρκα και οστά. Όταν φτάσεις να το νιώσεις αυτό, θα είναι κενή η σχέση σου με τον Θεό; (Όχι.) Όχι, δεν θα είναι. Όταν πάρεις τον Θεό που αρχικά είναι μια αόριστη, μη ορατή εικόνα και Τον κάνεις συγκεκριμένο, στο σημείο που να έχει γίνει ένα σαρκικό σώμα, ένα άτομο ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι σαν όλους τους άλλους, αν ακόμα μπορείς να διατηρήσεις μαζί Του τη σχέση του δημιουργήματος και του Δημιουργού, τότε η σχέση σου με τον Θεό θα είναι όσο πιο κανονική γίνεται. Η συμπεριφορά σου απέναντί Του θα είναι επί της ουσίας η ενστικτώδης αντίδραση που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα. Αποκλείεται να Τον αμφισβητούσες ακόμη κι αν σου το ζητούσαν, ούτε θα μπορούσες να Τον μελετήσεις· δεν θα προσπαθούσες να Τον μελετήσεις, λέγοντας: «Γιατί μιλάει έτσι ο Θεός; Γιατί είναι έτσι η έκφρασή Του; Γιατί χαμογελάει και συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο;» Αυτά τα πράγματα θα σου είναι απολύτως φυσιολογικά. Θα λες μέσα σου: «Ο Θεός έτσι είναι και έτσι πρέπει να είναι. Ναι! Ό,τι κι αν κάνει, η σχέση μου μαζί Του θα είναι κανονική και δεν θα αλλάξει».