Ξέρετε πλέον πώς να γνωρίσετε τον εαυτό σας, να κερδίσετε ζωή-είσοδο και να εισέλθετε στο ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό; Έχετε κάποιον στόχο ή κατεύθυνση; Όλο και κάποια ιδέα θα έχετε, αφού έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω σε διάφορα ζητήματα, όπως το να είστε ειλικρινείς και να έχετε αυτογνωσία, πώς να τρώτε και να πίνετε τον λόγο του Θεού, πώς να συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια για να λύνετε τα προβλήματα, πώς να συνεργάζεστε αρμονικά όταν εκτελείτε το καθήκον σας, πώς να έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές κανονικές σχέσεις μεταξύ τους, και ούτω καθεξής. Δεν νιώθετε πολύ καλύτερα τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει λίγο περισσότερο όλες τις πτυχές της αλήθειας που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό, κι έχετε κάποια πρακτική γνώση και δεν είστε όπως πριν, που για όποια πτυχή κι αν σας ρωτούσαν, δεν ξέρατε τίποτα; (Τώρα νιώθω ότι καταλαβαίνω ολοένα και πιο ξεκάθαρα.) Πολύ σωστά, «ολοένα και πιο ξεκάθαρα». Στην πραγματικότητα, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν κάνει πράξη κάποιος, πρέπει να ξεκινήσεις θίγοντας το θέμα της αυτογνωσίας. Αυτό ισχύει είτε ασκείται κανείς να είναι ειλικρινής, είτε εκπαιδεύεται να υποτάσσεται στον Θεό, είτε πώς να συνεργάζεται φιλικά με τους αδελφούς και τις αδελφές του, πώς να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, ή κάτι παρόμοιο. Η ειλικρίνεια δεν συνεπάγεται αυτογνωσία; Δεν θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια μέχρι να καταλάβεις πόσο δόλιος και ανειλικρινής είσαι. Όταν καταλάβεις ότι δεν έχεις καταφέρει να υποταχθείς στον Θεό, μόνο τότε θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την υποταγή σ’ Αυτόν ή να αναζητήσεις τι πρέπει να κάνεις για να Του υποταχθείς. Αν δεν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τότε όσο και να επιθυμείς να γίνεις ειλικρινής, να υποταχθείς στον Θεό ή να σωθείς, είναι μάταιο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οι οποίες τους μολύνουν και παρεμποδίζουν συνέχεια την άσκησή τους. Γι’ αυτό δεν μπορούν εύκολα να κάνουν πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας. Όταν κάνεις πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, σίγουρα θα αποκαλυφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, οι οποίες σε εμποδίζουν να είσαι ειλικρινής, να υποταχθείς στον Θεό και να δείξεις υπομονή και ανεκτικότητα προς τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να ξεσκεπάζεις, να αναλύεις και να αναγνωρίζεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια βασισμένος στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Αλλιώς, απλώς θα ακολουθείς κανονισμούς, αφού δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια και δεν ξέρεις ποιες αλήθεια-αρχές να τηρείς. Ένα άτομο, λοιπόν, πρέπει πρώτα να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό του, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν ασκεί, ό,τι κι αν κάνει. Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζεις κάθε σου λέξη και πράξη, κάθε σου ενέργεια· σημαίνει να γνωρίζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις προθέσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τα διάφορα δηλητήριά του, καθώς και τη γνώση της παραδοσιακής κουλτούρας. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν τα διακρίνεις, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα φτάσεις στην αληθινή αυτογνωσία. Μπορεί κάποιος να έχει κάνει πολλές καλές πράξεις από τότε που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, αλλά να είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει καλά, και φυσικά να μην καταλαβαίνει την αλήθεια. Επειδή, όμως, έχει κάνει πολλές καλές πράξεις, νομίζει ότι ήδη κάνει πράξη την αλήθεια, ότι έχει ήδη υποταχθεί στον Θεό και ότι έχει ήδη ικανοποιήσει αρκετά τις προθέσεις Του. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι σου λένε, δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό να εκτελέσεις οποιοδήποτε καθήκον και δεν αντιστέκεσαι. Όταν σου λένε να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν παραπονιέσαι και αντέχεις την ταλαιπωρία. Όταν σου λένε να τρέξεις και να εργαστείς ή να κάνεις μια εργασία, τρέχεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι υποτάσσεσαι στον Θεό και επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια. Αν, όμως, σε ρωτήσουν σοβαρά «Είσαι ειλικρινής; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Έχεις αλλάξει τη διάθεσή σου;» —αν συγκριθούν οι πάντες με την αλήθεια των λόγων του Θεού— σίγουρα κανένας δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και κανένας δεν θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλη, λοιπόν, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Πρέπει όλοι να αναλογιστούν με τι διαθέσεις ζουν, και από ποιες σατανικές φιλοσοφίες, λογική ή αιρέσεις και πλάνες προέρχεται κάθε πράξη και ενέργειά τους. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να βρουν για ποιον κυρίως λόγο αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να βρουν την ουσία του λόγου που ενεργούν με τέτοια ισχυρογνωμοσύνη, το γιατί και για ποιον ζουν. Αν αυτό συγκριθεί με την αλήθεια, τότε όλοι θα καταδικαστούν. Για ποιον λόγο; Επειδή η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και ζουν όλοι με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, πιστεύουν συνέχεια στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνουν τα καθήκοντά τους όπως και με όποια μέθοδο θέλουν, και υπηρετούν τον Θεό ακολουθώντας θρησκευτικές θεωρίες. Επιπλέον, πιστεύουν μάλιστα ότι είναι γεμάτοι πίστη, ότι ενεργούν πολύ λογικά, και στο τέλος πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει πολλά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, νομίζουν τελικά ότι ενεργούν ήδη σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, ότι τις έχουν ικανοποιήσει πλήρως, και ότι έχουν ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού και ακολουθούν το θέλημά Του. Αν έτσι πιστεύεις, ή αν νομίζεις ότι έχεις κερδίσει κάποια πράγματα τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο επιτακτικό να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού για να εξετάσεις τον εαυτό σου προσεκτικά. Να εξετάσεις το μονοπάτι όπου βαδίζεις όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις, για να δεις αν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές σου ενώπιον του Θεού ήταν απολύτως σύμφωνες με τις προθέσεις Του. Εξέτασε ποιες συμπεριφορές σου ήταν αντίθετες προς τον Θεό, ποιες έδειχναν υποταγή σ’ Αυτόν, αν οι πράξεις σου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του Θεού και αν τις ικανοποιούσαν. Μόνο αν ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα πράγματα, θα γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Ας πάρουμε τον Παύλο ως παράδειγμα. Ο Παύλος ήταν πολύ μορφωμένος, υπέφερε πολύ όσο κήρυττε και εργαζόταν και πολλοί άνθρωποι τον λάτρεψαν ιδιαιτέρως. Ως εκ τούτου, αφού ολοκλήρωσε πολύ έργο, υπέθεσε ότι θα υπήρχε γι’ αυτόν ένας στέφανος. Αυτό τον έκανε να προχωράει όλο και πιο μακριά στο λανθασμένο μονοπάτι, μέχρι που τελικά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Αν είχε αναλογιστεί τον εαυτό του και τον είχε αναλύσει εκείνον τον καιρό, δεν θα είχε σκεφτεί με τον τρόπου που σκέφτηκε. Με άλλα λόγια, ο Παύλος δεν είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα λόγια του Κυρίου Ιησού· είχε πιστέψει μόνο στις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Είχε σκεφτεί ότι κάνοντας απλώς κάποια καλά πράγματα και επιδεικνύοντας κάποιες καλές συμπεριφορές, θα λάμβανε την έγκριση και την ανταμοιβή του Θεού. Τελικά, οι δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τύφλωσαν την καρδιά του και κάλυψαν την αλήθεια της διαφθοράς του. Μα οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και δεν είχαν γνώση αυτών των πραγμάτων, και πριν το εκθέσει ο Θεός, πάντα παρουσίαζαν τον Παύλο ως το πρότυπο στο οποίο θα πρέπει να στοχεύει κανείς, ως παράδειγμα προς μίμηση, και τον έβλεπαν ως ένα είδωλο το οποίο επιζητούσαν και λαχταρούσαν να γίνουν. Η περίπτωση του Παύλου αποτελεί προειδοποίηση για κάθε έναν από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ιδιαίτερα όταν εμείς που ακολουθούμε τον Θεό μπορεί να υποφέρουμε και να πληρώνουμε το τίμημα στα καθήκοντά μας και καθώς υπηρετούμε τον Θεό, αισθανόμαστε ότι είμαστε αφοσιωμένοι και αγαπάμε τον Θεό, και σε τέτοιες στιγμές πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας όσον αφορά το μονοπάτι που ακολουθούμε, πράγμα εξαιρετικά απαραίτητο. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό είναι αυτό που θα προσδιορίσεις ως σωστό, και δεν θα το αμφισβητήσεις, δεν θα το αναλογιστείς ούτε θα αναλύσεις αν υπάρχει σε αυτό κάτι που αντιστέκεται στον Θεό. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως είναι εξαιρετικά καλόκαρδοι. Δεν μισούν ποτέ τους άλλους, ούτε τους κάνουν κακό, και τείνουν πάντα μια χείρα βοηθείας στους αδελφούς ή τις αδελφές, οι οικογένειες των οποίων έχουν ανάγκη, μήπως μείνει ανεπίλυτο το πρόβλημά τους· διαθέτουν μεγάλο βαθμό καλής θέλησης και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν όποιον μπορούν. Ωστόσο, δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας και δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξυπηρετικότητας; Βάζουν τη ζωή τους σε αναμονή, κι όμως είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους και τρομερά ικανοποιημένοι με όλα όσα έχουν κάνει. Επιπλέον, νιώθουν πολύ υπερήφανοι γι’ αυτά, καθώς πιστεύουν πως σε όλα όσα έχουν κάνει, δεν υπάρχει τίποτα που να αντίκειται στην αλήθεια, πως αυτά θα ικανοποιήσουν σίγουρα τις προθέσεις του Θεού, και πως έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Βλέπουν τη φυσική καλοσύνη τους ως κάτι προς αξιοποίηση και, μόλις το κάνουν αυτό, το θεωρούν δεδομένα ως την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ό,τι κάνουν είναι ανθρωπίνως καλό. Δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια, διότι ό,τι κάνουν είναι ενώπιον του ανθρώπου, όχι ενώπιον του Θεού, ενώ πολύ λιγότερο δε, ασκούνται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια. Επομένως, όλες οι πράξεις τους είναι μάταιες. Τίποτε απ’ όσα κάνουν δεν αποτελεί άσκηση της αλήθειας ή των λόγων του Θεού, πόσο μάλλον ακολούθηση του θελήματός Του· αντίθετα, χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλοσύνη και την καλή συμπεριφορά για να βοηθήσουν τους άλλους. Συνοψίζοντας, δεν αναζητούν τις προθέσεις του Θεού σε όλα όσα κάνουν ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός δεν εγκρίνει αυτήν την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου· για τον Θεό, είναι καταδικαστέα και δεν αξίζει να τη θυμάται Εκείνος.

Η αυτογνωσία είναι κρίσιμης σημασίας για τον καθένα, διότι επηρεάζει άμεσα αν μπορεί κανείς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση και να σωθεί, ζήτημα πολύ σημαντικό. Μη νομίζεις ότι είναι απλό. Αυτογνωσία δεν σημαίνει να καταλαβαίνεις τις ενέργειες ή τις πρακτικές σου, σημαίνει να γνωρίζεις την ουσία του προβλήματός σου, να ξέρεις την αιτία και την ουσία της επαναστατικότητάς σου, τον λόγο που δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, και να κατανοείς όσα συμβαίνουν όταν κάνεις πράξη την αλήθεια και σε αναστατώνουν. Αυτές είναι κάποιες απ’ τις πιο σημαντικές πτυχές της αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, λόγω του τρόπου διαμόρφωσης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, οι Κινέζοι κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι το τέκνο οφείλει ευσέβεια προς τους γονείς του. Όποιος δεν υπακούει σε αυτό, είναι ασεβής ως τέκνο. Με αυτές τις ιδέες έχουν εμποτιστεί οι άνθρωποι από την παιδική τους ηλικία, αυτές διδάσκονται ουσιαστικά σε κάθε σπιτικό, αλλά και σε κάθε σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Όταν γεμίζεις το κεφάλι κάποιου με τέτοιου είδους πράγματα, σκέφτεται αυτός: «Η ευσέβεια του τέκνου είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο. Εάν δεν την τηρώ, δεν θα είμαι καλός άνθρωπος —θα είμαι ασεβής ως τέκνο και θα με αποδοκιμάσει η κοινωνία. Θα είμαι άτομο χωρίς συνείδηση». Είναι ορθή αυτή η άποψη; Οι άνθρωποι έχουν δει τόσες αλήθειες που εκφράζει ο Θεός —απαίτησε ο Θεός να δείχνει κάποιος ευσέβεια τέκνου προς τους γονείς του; Είναι αυτή μία από τις αλήθειες που πρέπει να κατανοούν οι πιστοί του Θεού; Όχι, δεν είναι. Ο Θεός συναναστράφηκε μόνο σχετικά με ορισμένες αρχές. Βάσει ποιας αρχής ζητούν τα λόγια του Θεού να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Να αγαπούν αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισούν αυτό που μισεί: αυτή είναι η αρχή που θα πρέπει να τηρείται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημά Του· αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να αγαπάμε κι εμείς. Όσοι δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, Τον μισούν και επαναστατούν ενάντιά Του —αυτούς τους απεχθάνεται ο Θεός και θα πρέπει να τους απεχθανόμαστε κι εμείς. Αυτό ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Εάν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, εάν γνωρίζουν μεν πολύ καλά ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι και ότι μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, όμως παραμένουν μη δεκτικοί, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ανθρώπους που αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον μισούν —και ο Θεός φυσικά τους απεχθάνεται και τους μισεί. Θα μπορούσες να απεχθάνεσαι τέτοιους γονείς; Εναντιώνονται στον Θεό και μιλούν άσχημα σ’ Εκείνον —οπότε, στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρα δαίμονες και Σατανάδες. Θα μπορούσες να τους μισείς και να τους καταριέσαι; Όλα αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα. Εάν οι γονείς σου δεν σε αφήνουν να πιστεύεις στον Θεό, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι; Όπως ζητά ο Θεός, θα πρέπει να αγαπάς αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισείς αυτό που μισεί ο Θεός. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» «Διότι όστις ακολουθεί το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ». Αυτά τα λόγια υπήρχαν ήδη από την Εποχή της Χάριτος, και τώρα τα λόγια του Θεού είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Να αγαπάς όσα αγαπά ο Θεός και να μισείς όσα μισεί ο Θεός». Αυτά τα λόγια μάς βάζουν κατευθείαν στο θέμα, κι όμως οι άνθρωποι συχνά δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την πραγματική τους σημασία. Εάν κάποιος απαρνείται τον Θεό και Του αντιτίθεται, και είναι καταραμένος από τον Θεό, όμως είναι γονιός ή συγγενής σου, δεν φαίνεται να είναι κακός άνθρωπος απ’ όσο ξέρεις, και σου συμπεριφέρεται καλά, τότε μπορεί να μην είσαι σε θέση να μισήσεις αυτό το άτομο, και μάλιστα ενδέχεται να παραμείνεις σε στενή επαφή μαζί του, με τη σχέση σας να παραμένει αμετάβλητη. Θα σε προβληματίσει όταν ακούσεις ότι ο Θεός μισεί τους ανθρώπους αυτούς, ενώ εσύ δεν μπορείς να σταθείς στο πλευρό Του και να τους απορρίψεις χωρίς έλεος. Σε περιορίζουν διαρκώς τα αισθήματα και δεν μπορείς να τους εγκαταλείψεις πλήρως. Ποιος είναι ο λόγος για αυτό; Τούτο συμβαίνει επειδή τα αισθήματά σου είναι πολύ ισχυρά και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό το άτομο είναι καλό μαζί σου, δεν μπορείς, επομένως, να εξαναγκάσεις τον εαυτό σου να το μισήσει. Θα μπορούσες να το μισήσεις μόνο εάν σε έβλαπτε. Συνάδει αυτό το μίσος με τις αλήθεια-αρχές; Επίσης, σε δεσμεύουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και σκέφτεσαι ότι είναι γονιός ή συγγενής σου, οπότε, εάν τον μισήσεις, θα σε περιφρονήσει η κοινωνία και θα σε υβρίσει η κοινή γνώμη, θα σε καταδικάσουν ως άσπλαχνο τέκνο, χωρίς συνείδηση, χωρίς καν ανθρώπινη υπόσταση. Νομίζεις ότι θα υποστείς τη θεία καταδίκη και τιμωρία. Ακόμη και αν θες να τον μισήσεις, η συνείδησή σου δεν θα το επιτρέψει. Γιατί λειτουργεί η συνείδησή σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από τότε που ήσουν παιδί έχει καλλιεργηθεί μέσα σου ένας τρόπος σκέψης από την οικογένειά σου, την εκπαίδευση που σου έδωσαν οι γονείς σου και την κατήχηση της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά σου, και σε κάνει να πιστεύεις λανθασμένα ότι η ευλάβεια εκ μέρους των τέκνων είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, και πως οτιδήποτε κληροδοτείται από τους προγόνους είναι πάντα καλό. Την έμαθες πρώτη και παραμένει κυρίαρχη, δημιουργώντας ένα μεγάλο εμπόδιο και αναστάτωση στην πίστη σου και την αποδοχή της αλήθειας, αφού δεν σου επιτρέπει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και να αγαπάς αυτό που αγαπάει, να μισείς αυτό που μισεί. Γνωρίζεις μέσα σου ότι η ζωή σου προήλθε από τον Θεό, όχι από τους γονείς σου, και ξέρεις επίσης ότι οι γονείς σου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά και Του αντιστέκονται, ότι ο Θεός τούς μισεί κι εσύ θα πρέπει να υποταχθείς σε Αυτόν, να σταθείς στο πλευρό Του, όμως απλά δεν μπορείς να τα καταφέρεις να τους μισήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών, δεν μπορείς να χαλυβδώσεις την καρδιά σου ούτε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ποια είναι η αιτία αυτού του γεγονότος; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτού του είδους την παραδοσιακή κληρονομιά και τις αντιλήψεις περί ηθικής για να δεσμεύσει τις σκέψεις σου, το μυαλό και την καρδιά σου, καθιστώντας σε ανίκανο να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού· έχεις κυριευτεί από αυτά τα πράγματα του Σατανά και δεν είσαι πλέον σε θέση να δεχτείς τα λόγια του Θεού. Όταν θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αυτά τα πράγματα προκαλούν αναταραχή μέσα σου και σε κάνουν να αντιτάσσεσαι στην αλήθεια και στις απαιτήσεις Του, δεν έχεις, λοιπόν, τη δύναμη να απαλλαγείς από τον ζυγό της παραδοσιακής κληρονομιάς. Αφού παλέψεις για λίγο, συμβιβάζεσαι: προτιμάς να πιστεύεις ότι οι παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής είναι ορθές και συνάδουν με την αλήθεια, κι έτσι απορρίπτεις ή αποποιείσαι τα λόγια του Θεού. Δεν αποδέχεσαι τα λόγια Του ως αλήθεια ούτε και σκέφτεσαι τίποτε ως προς τη σωτηρία σου, νιώθοντας ότι εξακολουθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορείς να επιβιώσεις μόνον εάν βασίζεσαι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ανίκανος να αντέξεις τις αντεγκλήσεις της κοινωνίας, προτιμάς να αποποιηθείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, και να αφεθείς στις παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής και στην επιρροή του Σατανά, προτιμώντας να προσβάλεις τον Θεό και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είναι οι άνθρωποι αξιολύπητοι; Δεν έχουν ανάγκη τη σωτηρία του Θεού; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως και πάλι δεν γνωρίζουν καθόλου το θέμα της ευσέβειας των τέκνων. Πραγματικά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν το εμπόδιο των κοσμικών σχέσεων· δεν έχουν το θάρρος ούτε την αυτοπεποίθηση, πόσο μάλλον την αποφασιστικότητα που απαιτείται, οπότε δεν μπορούν να αγαπήσουν και να υπακούσουν τον Θεό. Κάποιοι μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό, αλλά δεν τους είναι καθόλου εύκολο να πουν: «Οι γονείς μου δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν αφήνουν ούτε κι εμένα να πιστέψω. Είναι διάβολοι». Ούτε ένας άπιστος δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός ή ότι Αυτός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, ή ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που λένε: «Η ζωή δίνεται στον άνθρωπο από τους γονείς του και αυτούς πρέπει να τιμά». Από πού προέρχεται μια τέτοια σκέψη ή άποψη; Μήπως προέρχεται από τον Σατανά; Οι χιλιετίες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αυτές που έχουν εκπαιδεύσει και παραπλανήσει έτσι τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να αρνείται τη δημιουργία και την κυριαρχία του Θεού. Αν ο Σατανάς δεν παραπλανούσε και δεν έλεγχε τους ανθρώπους, η ανθρωπότητα θα ερευνούσε το έργο του Θεού και θα διάβαζε τα λόγια Του, και θα γνώριζε ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, ότι η ζωή όλων έχει δοθεί από τον Θεό· θα γνώριζε ότι όλα όσα έχει τα έχει προσφέρει ο Θεός και ότι ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να ευχαριστεί. Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό —συγκεκριμένα οι γονείς μας, οι οποίοι μας γέννησαν και μας μεγάλωσαν· όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα· ο άνθρωπος είναι απλώς ένα εργαλείο υπηρεσίας. Αν κάποιος μπορεί να παραμερίσει τους γονείς του ή τον σύζυγο (ή τη σύζυγο) και τα παιδιά του, προκειμένου να δαπανήσει εαυτόν για τον Θεό, τότε το άτομο αυτό θα είναι πιο δυνατό και θα έχει μεγαλύτερο αίσθημα δικαιοσύνης ενώπιον Του. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να σπάσουν εύκολα τα δεσμά της εθνικής εκπαίδευσης και των ιδεών, των αντιλήψεων και των ηθικών δηλώσεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτά τα σατανικά δηλητήρια και οι φιλοσοφίες έχουν ριζώσει εδώ και καιρό στην καρδιά τους, και έχουν δημιουργήσει κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν τους αφήνουν να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Από τα βάθη της διεφθαρμένης καρδιάς του ανθρώπου λείπει κάτι πολύ βασικό: η προθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια και να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι επαναστατούν κατά του Θεού και Του αντιστέκονται· μπορεί ανά πάσα στιγμή να Τον προδώσουν και να Τον απαρνηθούν. Είναι δυνατόν να αποδεχτεί κάποιος την αλήθεια αν έχει μέσα του διεφθαρμένες διαθέσεις, σατανικά δηλητήρια και σατανικές φιλοσοφίες; Είναι δυνατόν να υποταχθεί στον Θεό; Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Αν δεν υπήρχε το έργο της κρίσης από τον ίδιο τον Θεό, τότε η βαθιά διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να σωθεί και να καθαρθεί από όλες τις σατανικές της διαθέσεις. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν, δεν μπορούν να Τον ακούσουν και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, επειδή πρέπει να κοπιάσουν υπερβολικά για να αποδεχτούν την αλήθεια. Πρέπει, λοιπόν, πριν αρχίσει κανείς να επιδιώκει την αλήθεια, να επιδιώξει την αυτογνωσία και να διορθώσει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε θα αποδεχτεί πιο εύκολα την αλήθεια. Η αυτογνωσία δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση· μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία. Γι’ αυτό, λοιπόν, η αυτογνωσία είναι ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας, το οποίο δεν πρέπει να παραβλέψετε.

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν την αλήθεια και ακόμη περισσότερο να φτάσουν στην αυτογνωσία λόγω των διεφθαρμένων τους διαθέσεων. Για να σωθούν, πρέπει να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη φύση-ουσία τους. Μόνο τότε μπορούν να αποδεχτούν πραγματικά και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι περισσότεροι απ’ όσους πιστεύουν στον Θεό αρκούνται μόνο στο να μπορούν να λένε λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι έτσι κατανοούν την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Χωρίς να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του, δεν γίνεται να γνωρίσει την αλήθεια. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, πρέπει να εστιάσουν στην αυτογνωσία. Ανεξάρτητα από το μέρος, τον χρόνο και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, αν μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε και να αναλύσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, και να θέσουμε την αυτογνωσία ως την ύψιστη προτεραιότητά μας, τότε σίγουρα θα κερδίσουμε κάτι, και σιγά-σιγά η αυτογνωσία μας θα αυξάνεται. Ταυτόχρονα, θα κάνουμε πράξη την αλήθεια, την αγάπη και την υποταγή στον Θεό, και θα κατανοούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Τότε, ως φυσικό επακόλουθο, η αλήθεια θα γίνει η ζωή μας. Αν, όμως, δεν γνωρίσεις καθόλου τον εαυτό σου, τότε σε τυφλώνουν κάθε λογής επιφανειακά φαινόμενα και είναι ψέμα ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Νιώθεις λες και έχει βελτιωθεί η συμπεριφορά σου, ότι έχεις περισσότερη συνείδηση και λογική απ’ ό,τι πριν, ότι είσαι πιο ευγενικός, πιο στοργικός και ανεκτικός, ότι έχεις μεγαλύτερη υπομονή και συγχωρείς πιο εύκολα, κι έτσι νομίζεις ότι ήδη βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και ότι είσαι σπουδαίος και τέλειος. Αλλά στα μάτια του Θεού, δεν ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις και τα πρότυπά Του, και απέχεις πολύ από την υποταγή σ’ Αυτόν και την πραγματική λατρεία Του. Άρα, αυτό δείχνει ότι δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, δεν έχεις το παραμικρό ίχνος πραγματικότητας και απέχεις ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας. Πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν ποιες είναι οι αλήθειες με τις οποίες πρέπει να εξοπλιστούν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Ακόμη δεν μπορούν καν να ξεχωρίσουν τις εξωτερικές καλές συμπεριφορές από την άσκηση της αλήθειας. Το μόνο που έχουν σ’ αυτό το σημείο είναι απλώς κάποιες μικρές αλλαγές στην εξωτερική τους συμπεριφορά. Σήμερα, οι περισσότεροι παρευρίσκονται συχνά σε συναθροίσεις και ακούνε κηρύγματα, ενώ τα πάνε καλά μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους με τρόπο κανονικό. Δεν τσακώνονται, δείχνουν ανεκτικότητα και υπομονή μεταξύ τους, και εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ευσυνείδητα απ’ ό,τι πριν. Όμως, καταλαβαίνουν πολύ επιφανειακά την αλήθεια, οι σκέψεις και οι απόψεις τους για πολλά θέματα απέχουν από την αλήθεια ή εναντιώνονται σ’ αυτήν, και μάλιστα κάποιες από τις απόψεις τους είναι και εχθρικές προς τον Θεό. Αυτό αρκεί από μόνο του για να καταδείξει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την αλήθεια. Γι’ αυτό και πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια σε κάθε πτυχή της αυτογνωσίας και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε βαθύτερα τον εαυτό μας. Τώρα που συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό, δεν θεωρείτε πολύ σημαντική την αυτογνωσία; Μόλις έδωσα ένα παράδειγμα της ευσέβειας που πρέπει να δείχνουν τα παιδιά προς τους γονείς. Πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Αν δεν κατανοήσετε την αλήθεια και δεν ξεφύγετε από τις παραδοσιακές σκέψεις και αντιλήψεις, θα δυσκολευτείτε να αποκηρύξετε τα πάντα και να δαπανήσετε πραγματικά εαυτόν για τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχουν εκτελέσει κάποιο καθήκον. Παλεύουν μέσα τους για άγνωστο χρονικό διάστημα, κανείς δεν ξέρει πότε θα κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και θα ξεφύγουν απ’ τους περιορισμούς και τα δεσμά των σαρκικών σχέσεων και των παραδοσιακών σκέψεων και αντιλήψεων, φτάνοντας στο σημείο «να αγαπούν όσα αγαπάει ο Θεός και να μισούν όσα μισεί ο Θεός». Δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς αυτό. Είναι δύσκολο εμπόδιο για όσους ακολουθούν τον Θεό να διακρίνουν την ουσία της οικογένειας και να αποβάλουν τους περιορισμούς των σαρκικών σχέσεων. Για να ξεφύγει κανείς από τα δεσμά της οικογένειας και των σαρκικών σχέσεων, και να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς των σκέψεων της παραδοσιακής κουλτούρας, υπάρχει κάποια διαδικασία. Απαιτείται ο Θεός να οργανώσει περιβάλλοντα όπου θα κάνουμε πράξη την είσοδό μας στην αλήθεια. Ειδικά όταν πρόκειται για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι ακόμη πιο αναγκαίο να καταλάβουμε καλά το αληθινό τους πρόσωπο και τη φύση-ουσία του καθενός τους. Ταυτόχρονα, πρέπει και να κάνουμε αυτοκριτική με βάση την αλήθεια σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουμε αποκαλύψει και τις σατανικές αιρέσεις και πλάνες που εξακολουθούμε να έχουμε μέσα μας. Για να γίνει αυτό, πρέπει ο Θεός να ενορχηστρώσει διάφορα περιβάλλοντα για να μας αποκαλύψει, έτσι ώστε να καταλάβουμε ποια πράγματα υπάρχουν ακόμα στην καρδιά μας που αντιστέκονται σ’ Αυτόν ή είναι ασύμβατα μ’ Αυτόν. Στη συνέχεια, πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια για να τα διορθώσουμε. Χρειαζόμαστε να οργανώσει ο Θεός τα κατάλληλα περιβάλλοντα για να αποκαλυφθεί η διαφθορά και το ανάστημά μας. Πρέπει, όμως, κι εμείς να εργαστούμε ενεργά και θετικά μαζί με τον Θεό, και να θέσουμε απαιτήσεις στον εαυτό μας σύμφωνα με τον λόγο Του. Μόνο τότε θα μας ολοκληρώσει ο Θεός. Αλλά πριν ενεργήσει ο Θεός, πρέπει να προετοιμαστούμε πνευματικά. Αρχικά, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα σατανικά δηλητήρια που έχει μέσα του ο άνθρωπος και να καταλάβουμε ότι οι σκέψεις και οι αντιλήψεις της παραδοσιακής κουλτούρας παραπλανούν και διαφθείρουν τους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε πόσο σοβαρά αντιστέκονται στον Θεό και πόσο πολύ αντίθετα με την αλήθεια είναι αυτά τα σατανικά πράγματα, τα οποία κληρονομούνται και προέρχονται από την εκπαίδευση και από την κοινωνία. Μόνο όταν διακρίνεις αυτά τα πράγματα μπορεί να ειπωθεί ότι καταλαβαίνεις πραγματικά την αλήθεια.

Μόλις μίλησα για το πώς πρέπει να φέρεται κανείς στους γονείς του. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα ζήτημα μείζον στη ζωή, ένα σημαντικό ζήτημα που κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ας συναναστραφούμε τώρα πάνω σε ένα άλλο θέμα, στο πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος στα παιδιά του. Δεν έχει σημασία αυτός καθαυτός ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεσαι στα παιδιά σου και στους γονείς σου· σημασία έχει η οπτική σου, δηλαδή με ποια οπτική και με τι στάση τους προσεγγίζεις. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό βαθιά μέσα µας. Κάθε άνθρωπος, από τη στιγμή που κάνει παιδιά, αρχίζει να κάνει σχέδια για το τι εκπαίδευση θα λάβουν τα παιδιά του, σε τι πανεπιστήμιο θα σπουδάσουν και πώς θα βρουν στη συνέχεια μια καλή δουλειά, για να καταφέρουν να εδραιώσουν τη θέση τους και να αποκτήσουν κάποιο κύρος στην κοινωνία. Όλοι πιστεύουν ότι σ’ αυτήν τη ζωή, πρώτα πρέπει να έχει κανείς γνώσεις και ένα καλό πτυχίο. Πιστεύουν ότι μόνο έτσι βρίσκει κανείς μια δουλειά για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και να μην αναγκάζεται να ανησυχεί στο εξής για το πώς θα καλύψει βασικές ανάγκες, όπως το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μεταφορά. Έτσι, λοιπόν, κάθε γονιός στο πλαίσιο της σχέσης με το παιδί του θέλει να του προσφέρει ανώτερη εκπαίδευση. Όλοι ελπίζουν το παιδί τους μια μέρα να προοδεύσει στον κόσμο, να έχει θέση στην κοινωνία, υψηλό και σταθερό εισόδημα, γόητρο και κύρος. Πιστεύουν ότι έτσι θα τιμήσουν τους προγόνους τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την εξής άποψη: «Είθε τα παιδιά μου να γίνουν η αφρόκρεμα». Είναι σωστή αυτή η άποψη; Κάθε άνθρωπος θέλει ο γιος ή η κόρη του να πάει σ’ ένα πανεπιστήμιο υψηλού κύρους και στη συνέχεια να συνεχίσει τις σπουδές του, επειδή θεωρεί ότι μόλις αποκτήσει ένα καλό πτυχίο, θα προοδεύσει. Όλοι λατρεύουν μέσα τους τη γνώση και πιστεύουν ότι «Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες». Επιπλέον, πιστεύουν ότι στις μέρες μας υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός στην κοινωνία και ότι αν κάποιος δεν έχει κάποιο πτυχίο, δεν θα έχει ούτε να φάει. Κάθε άνθρωπος έχει αυτήν τη σκέψη και άποψη. Λες και, αν κάποιος έχει καλό πτυχίο, θα εξασφαλίσει τα προς το ζην και το μέλλον του. Όσον αφορά, λοιπόν, τις απαιτήσεις των γονιών από τους γιους και τις κόρες τους, θέτουν ως ύψιστη προτεραιότητα να μπουν στο πανεπιστήμιο και να λάβουν ανώτερη εκπαίδευση. Ωστόσο, όλη αυτή η εκπαίδευση, όλες αυτές οι γνώσεις και ιδέες που παίρνουν οι άνθρωποι αντιτίθενται στον Θεό και στην αλήθεια, κι έτσι ο Θεός τις αποστρέφεται και τις καταδικάζει. Αυτό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει λανθασμένες και παράλογες απόψεις. Ας καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αν λάβουν τέτοια εκπαίδευση, πέρα απ’ τις λίγες χρήσιμες ακαδημαϊκές γνώσεις που θα πάρουν, θα κατηχηθούν και με πολλά από τα δηλητήρια, τις σκέψεις, τις θεωρίες, και τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες του Σατανά. Πρέπει να καταλάβουν τι συνέπειες θα έχει αυτό. Δεν το έχουν σκεφτεί ποτέ και δεν μπορούν να το καταλάβουν. Το μόνο που πιστεύουν είναι ότι αν τα παιδιά τους μπουν στο πανεπιστήμιο, το μέλλον τους θα είναι λαμπρό και θα τιμήσουν τους προγόνους τους. Όταν, λοιπόν, έρθει το παιδί σου μια μέρα στο σπίτι και του μιλήσεις για την πίστη στον Θεό, θα σου πάει κόντρα. Και όταν συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια, θα σε πει ανόητο, θα σε κοροϊδέψει και θα περιφρονήσει τα λόγια σου. Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιήσεις ότι όταν έστελνες το παιδί σου στο πανεπιστήμιο για να μορφωθεί, επέλεξες το λάθος μονοπάτι. Θα είναι, όμως, πολύ αργά για να μετανιώσεις. Από τη στιγμή που κάποιος αποδέχεται τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά και αυτά τα πράγματα ριζώνουν, ανθίζουν και αρχίζουν να καρποφορούν μέσα του, είναι σαν να εμφανίζει καρκινικούς όγκους. Αυτά τα πράγματα δεν αφαιρούνται ούτε αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα. Σ’ εκείνο το σημείο, το άτομο αυτό δεν θα μπορεί να αποδεχτεί εύκολα την αλήθεια και δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί. Είναι σαν να τον έχει δηλητηριάσει μέχρι θανάτου ο Σατανάς. Δεν έχω δει κανέναν να λέει το εξής: «Όταν το παιδί μου πάει στο σχολείο, ας μάθει απλώς να διαβάζει, για να καταλαβαίνει τι λένε τα λόγια του Θεού. Έπειτα, θα το καθοδηγήσω να πιστέψει ολόψυχα στον Θεό και να μάθει λίγα πράγματα για να μπορεί να κάνει ένα χρήσιμο επάγγελμα, ώστε να εξασφαλίσει μια καλή δουλειά και να έχει μια σταθερή ζωή στο μέλλον. Τότε, θα μπορώ να ησυχάσω. Καλά θα ήταν να έχει υψηλό επίπεδο, να διαθέτει καλή ανθρώπινη φύση και να μπορεί να εκτελέσει κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού. Ειδάλλως, μου φτάνει να έχει μια δουλειά εκτός της εκκλησίας, ώστε να μπορεί να συντηρήσει την οικογένειά του. Αυτό που θέλω πάνω απ’ όλα είναι να δεχτεί τις αλήθειες του Θεού στον οίκο Του και να μη το μολύνει ούτε να το επηρεάσει η κοινωνία». Οι άνθρωποι δεν έχουν την πίστη που χρειάζεται για να φέρουν τα παιδιά τους ενώπιον του Θεού· τους νοιάζει μόνο ότι αν δεν μπουν στο πανεπιστήμιο, δεν θα έχουν καλό μέλλον. Με άλλα λόγια, κανένας δεν είναι πρόθυμος να φέρει τα παιδιά του ενώπιον του Θεού, ώστε να αποδεχτούν τον λόγο Του και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια και στις απαιτήσεις Του. Δεν θέλουν και δεν τολμούν να το κάνουν. Φοβούνται ότι, αν το κάνουν αυτό, τα παιδιά τους δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και δεν θα έχουν μέλλον σ’ αυτήν την κοινωνία. Τι επιβεβαιώνει αυτή η άποψη; Επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι που τους έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς δεν νοιάζονται για την αλήθεια ή για την πίστη στον Θεό. Ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά μόνο για να λάβουν ευλογίες. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή κατά βάθος λατρεύουν τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και την επιρροή του Σατανά. Δεν έχεις την πίστη που χρειάζεται για να πεις: «Αν κάποιος εγκαταλείψει τις κοσμικές τάσεις και βασιστεί στον Θεό, Εκείνος θα του δώσει διέξοδο για να μπορέσει να επιβιώσει». Δεν έχεις αυτήν την πίστη. Η λανθασμένη άποψή σου για τη λατρεία της γνώσης έχει ριζώσει στην καρδιά σου και ελέγχει κάθε σου λέξη και πράξη. Συνεπώς, δεν μπορείς να αποδεχτείς το έργο του Θεού και να υποταχθείς σ’ αυτό, πόσο μάλλον να αποδεχτείς τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή αυτή η σκέψη και η άποψη αντιτάσσεται στον Θεό, αποτελεί προδοσία και άρνηση του Θεού και δεν είναι συμβατή με την αλήθεια. Κάποιος που κατανοεί την αλήθεια καταλαβαίνει αυτό το πρόβλημα και συνειδητοποιεί ότι μέσα του έχει πολλά πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό, πράγματα που ο Θεός αποστρέφεται κατάφωρα. Όλα αυτά τα επιτυγχάνει κανείς αν βιώσει το έργο του Θεού. Αν δεν υπήρχαν η έκθεση του λόγου του Θεού, η κρίση και η παίδευσή Του, οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι έχουν γίνει άγιοι, ότι είναι γεμάτοι αγάπη για τον Θεό και ότι η πίστη τους σ’ Αυτόν είναι ισχυρή επειδή πίστεψαν για λίγα χρόνια σ’ Αυτόν και άλλαξαν λίγο τη συμπεριφορά τους. Τώρα που κατανοούν την αλήθεια, συνειδητοποιούν ξαφνικά το εξής: «Πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμη αυτά τα διεφθαρμένα πράγματα στους ανθρώπους; Γιατί δεν τα αναγνώριζα πριν; Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα!» Εκείνη τη στιγμή, μαθαίνουν ότι είναι πολύ σπουδαίο και απαραίτητο ότι ο Θεός εκθέτει τη διαφθορά του ανθρώπου. Καταλαβαίνουν ότι αν δεν εξέθετε και δεν έκρινε ο Θεός τη διαφθορά τους, δεν θα την αναγνώριζαν ποτέ. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να προσποιούνται και να μεταμφιέζονται με πολύ μεγάλη άνεση. Μπορούν να μεταμφιεστούν πολύ καλά ή να καλύψουν το αληθινό τους πρόσωπο και να παρουσιάσουν τον εαυτό τους με ένα ωραίο περιτύλιγμα. Όμως, οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν και οι σκέψεις που είναι βαθιά ριζωμένες στο μυαλό τους αποτελούν αντίσταση στον Θεό, και αυτά τα πράγματα ο Θεός τα αποστρέφεται και τα μισεί. Αυτά ακριβώς θέλει να εκθέσει ο Θεός, και αυτά θα πρέπει να μάθουν τελικά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, όμως, σκέφτονται συχνά το εξής: «Όσον αφορά τα λόγια μας, δεν έχουμε πει τίποτα που να αντιστέκεται στον Θεό, και έχουμε λογική. Όσον αφορά τη συμπεριφορά μας, δεν έχουμε κάνει τίποτα παράτυπο, έχουμε ήδη φτάσει στο σημείο όπου εκτελούμε πολύ σωστά τα καθήκοντά μας. Δεν έχουμε κανένα κραυγαλέο πρόβλημα. Τι άλλο, λοιπόν, θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας; Είναι ανάγκη να φτάσουμε στην αυτογνωσία;» Αν αυτή η άποψη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους στον Θεό; Γιατί εξακολουθούν να αποκαλύπτουν συχνά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και να διαπράττουν ακόμη και παραβάσεις; Όσο περισσότερο, λοιπόν, θεωρείς τον εαυτό σου καλό σε έναν τομέα, τόσο περισσότερο αξίζει να αναζητήσεις την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τελικά τον εαυτό σου από αυτήν την άποψη. Μόνο έτσι μπορείς τελικά να γνωρίσεις πραγματικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να εξαγνιστείς και να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνει όποιος βιώνει το έργο του Θεού.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός βλέπει θετικά κι ευλογεί την ευσέβεια των παιδιών απέναντι στους γονείς. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύουν ότι σίγουρα αρέσει στον Θεό το να είναι κανείς ευσεβής προς τους γονείς του είναι πως το θεωρούν κάτι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, ως κάτι που αποδεικνύει ότι το άτομο έχει συνείδηση και ότι δεν έχει ξεχάσει την καταγωγή του. Τα άτομα αυτά θεωρούνται κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις καλοί άνθρωποι και ευσεβή παιδιά. Τα ευσεβή παιδιά όλοι τα επιδοκιμάζουν. Και οι γονείς τους και οι υπόλοιποι τα αγαπούν. Υποθέτεις, λοιπόν, φυσικά ότι και ο Θεός πρέπει να τα συμπαθεί, και εύλογα πιστεύεις το εξής: «Λογικά ο Θεός συμπαθεί όσους είναι ευσεβείς απέναντι στους γονείς τους —σίγουρα τους συμπαθεί!» Έτσι, παύεις να εκτελείς το καθήκον σου και επιστρέφεις στο σπίτι σου για να δείξεις ευσέβεια στους γονείς σου. Καθώς το κάνεις αυτό, αποκτάς όλο και περισσότερα κίνητρα και πείθεσαι όλο και περισσότερο ότι αυτό είναι σωστό και δικαιολογημένο, και ότι με αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια. Αρχίζεις ασυνείδητα να πιστεύεις ότι έχεις ήδη ικανοποιήσει τον Θεό και ότι διαθέτεις το κεφάλαιο που χρειάζεται για να σε εγκρίνει ο Θεός, να ευαρεστηθεί μ’ εσένα και να σε αναγνωρίσει. Όταν ο Θεός λέει ότι Τον αψηφάς και Τον προδίδεις, ή όταν λέει ότι δεν έχεις αλλάξει καθόλου, εσύ Του αντιστέκεσαι και Τον κρίνεις. Αρνείσαι τα λόγια Του και λες ότι κάνει λάθος. Τι πρόβλημα έχουμε εδώ; Όταν ο Θεός λέει ότι είσαι καλός και σε εγκρίνει, αμέσως το αποδέχεσαι. Όταν, όμως, φανερώνει ότι επαναστατείς εναντιόν Του και Τον αψηφάς, τότε το αρνείσαι και το απορρίπτεις, και μάλιστα αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον κρίνεις. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, επηρμένοι και αυτάρεσκοι. Συνήθως, φαινομενικά αναγνωρίζουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Επίσης, όλοι θεωρούν ότι είναι υποτακτικοί απέναντι στον Θεό, αλλά όταν ο Θεός τούς κρίνει και εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κανένας τους δεν δίνει καμία σημασία στα λόγια Του ούτε συγκρίνει τις πράξεις του με τον λόγο του Θεού όποτε κάνει κάτι. Αντίθετα, όλοι απλώς μιλούν και συζητούν λίγο, και τέλος· ή απαγγέλλουν μερικούς στίχους του λόγου του Θεού στις συναθροίσεις, συναναστρέφονται λίγο πάνω σ’ αυτούς, και μετά τέλος. Στην πραγματικότητα, όταν ενεργείς, δεν κάνεις καθόλου πράξη τον λόγο του Θεού. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να διαβάζεις τον λόγο του Θεού και να συναναστρέφεσαι σχετικά μ’ αυτόν; Όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού και δεν ζεις σύμφωνα μ’ αυτόν. Γιατί, λοιπόν, τον διαβάζεις; Τυπική διαδικασία είναι. Μπορείς έτσι να καταλάβεις την αλήθεια; Μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Δεν έχει νόημα να πιστεύεις με αυτόν τον τρόπο στον Θεό. Πολλοί άνθρωποι απλώς διαβάζουν λίγο τον λόγο του Θεού, καταλαβαίνουν λίγο την κυριολεκτική σημασία του και νομίζουν ότι, αν πουν λίγα λόγια και δόγματα, αυτό σημαίνει ότι έχουν κατανοήσει την αλήθεια και διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Κάποιοι λένε: «Αφού συναναστρέφομαι πάνω στον λόγο του Θεού, πώς γίνεται να είναι μόνο λόγια και δόγματα;» Δεν γνωρίζεις την ουσία του λόγου του Θεού, δεν τον κάνεις πράξη, και σίγουρα δεν τον γνωρίζεις μέσω της εμπειρίας σου. Όταν, λοιπόν, συναναστρέφεσαι πάνω σ’ αυτόν, απλώς λες λόγια και δόγματα. Ο λόγος του Θεού είναι, φυσικά, η αλήθεια, αλλά εσύ δεν τον καταλαβαίνεις πραγματικά ούτε τον κάνεις πράξη, επομένως μόνο το δόγμα καταλαβαίνεις. Το αντιλαμβάνεστε αυτό που λέω; Άγγιξαν αυτά τα λόγια κάποια ευαίσθητη χορδή σας; Θα πείτε: «Δεν είναι μεγάλη προσβολή να μην τιμώ τους γονείς μου; Δεν δείχνουν αδιαφορία για τα συναισθήματα των ανθρώπων οι απαιτήσεις του Θεού από αυτούς;» Πείτε Μου, θέτει υψηλές απαιτήσεις ο Θεός στον άνθρωπο; Όχι, δεν θέτει υψηλές απαιτήσεις —βάσει της συνείδησης και της λογικής τους, οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν σε όλες αυτές τις απαιτήσεις. Οι άνθρωποι θεωρούν υπερβολικά υψηλές και πέρα από τις δυνατότητές τους τις απαιτήσεις του Θεού επειδή τους επηρεάζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα και έχει ήδη ριζώσει σταθερά και ακλόνητα μέσα τους η παραδοσιακή κουλτούρα. Φταίει, δηλαδή, ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Αν καταλάβεις πραγματικά την αλήθεια και αντιληφθείς την αληθινή φύση αυτού του θέματος, θα μπορέσεις να προσεγγίσεις και να χειριστείς σωστά το πρόβλημα αυτό. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η παραδοσιακή κουλτούρα επηρεάζει τους ανθρώπους. Έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά τους οι φιλοσοφίες και οι νόμοι του Σατανά για τη διαγωγή. Με τέτοιες ιδέες ζεις, οπότε τι ακριβώς έχεις βιώσει; Έχεις βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση; Έχεις βιώσει την αληθινή ζωή; Αξίζει να γνωρίσεις και να αναλύσεις το θέμα. Προβληματίσου και σκέψου τι έχεις αποκομίσει από την παραδοσιακή κουλτούρα και τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά, αν αυτά τα πράγματα είναι όντως η αλήθεια, και τι σου προσφέρουν. Στη συνέχεια, να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά τα θέματα και να τα αναλύσεις με βάση τον λόγο του Θεού. Αν το κάνεις, θα ανακαλύψεις εύκολα την αλήθεια. Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και αντιληφθείς τις προθέσεις του Θεού, θα δεις ότι μέσω της συνείδησης και της λογικής του ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει όλα όσα απαιτεί ο Θεός από αυτόν. Ως φυσικό επακόλουθο, δεν θα παραπονιέσαι πλέον ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις. Θα λες, αντίθετα, το εξής: «Καταλαβαίνουμε τις αρχές· έχουμε μονοπάτι άσκησης, και καταλαβαίνουμε πώς να χειριστούμε αυτά τα πράγματα». Με αυτόν τον τρόπο, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Μέσω αυτής της διαδικασίας θα κατανοήσεις την αλήθεια.