Συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά πάνω σε τέσσερις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Για πείτε Μου ποιες ήταν αυτές. («Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων», «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε».) Καταλαβαίνετε ξεκάθαρα ποιες πτυχές κάθε δήλωσης πρέπει να αναλυθούν και να γίνουν κατανοητές; Κάθε δήλωση της παραδοσιακής κουλτούρας σχετίζεται άμεσα με την πραγματική ζωή των ανθρώπων και τη διαγωγή τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας επηρεάζουν σε ένα βαθμό την πραγματική ζωή και τη διαγωγή των ανθρώπων. Στην ουσία, οι αρχές για τα λόγια, τις ενέργειες και τη διαγωγή κάθε ανθρώπου στην πραγματική ζωή προέρχονται από αυτές τις δηλώσεις και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Είναι προφανές πως η παραδοσιακή κουλτούρα έχει επηρεάσει και διαποτίσει τους ανθρώπους αρκετά βαθιά. Μόλις ολοκλήρωσα τη συναναστροφή στην προηγούμενη συνάθροιση, καθίσατε να την αναλογιστείτε και να συναναστραφείτε κι άλλο πάνω σ’ αυτήν όλοι μαζί; (Συναναστραφήκαμε και κατανοήσαμε λιγάκι αυτές τις δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής και μπορέσαμε ν’ αλλάξουμε ελαφρώς την άποψη και την οπτική μας γι’ αυτά τα πράγματα. Δεν τα έχουμε, όμως, κατανοήσει ακόμα σε βάθος.) Προκειμένου να καταφέρετε να τα κατανοήσετε σε βάθος, πρέπει αφενός να το κάνετε με βάση τη συναναστροφή Μου· αφετέρου, πρέπει να τα κατανοήσετε με βάση τις απόψεις που έχετε στην πραγματική ζωή, καθώς και με βάση τα όσα σκέφτεστε και κάνετε κάθε φορά που σας συμβαίνει κάτι. Δεν αρκεί σε καμιά περίπτωση να ακούτε απλώς κηρύγματα. Ένας άνθρωπος ακούει κηρύγματα με σκοπό να μπορεί να αναγνωρίζει τα αρνητικά πράγματα στην πραγματική ζωή, να τα διακρίνει με μεγαλύτερη ακρίβεια και, στη συνέχεια, να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τα θετικά πράγματα και να τα κατανοεί ξεκάθαρα, προκειμένου τα λόγια του Θεού να γίνουν τα κριτήρια για το φέρσιμο και τη συμπεριφορά του στην πραγματική ζωή. Το να μπορεί κανείς να διακρίνει αυτά τα αρνητικά πράγματα αφενός επιδρά διορθωτικά στο φέρσιμο και τη συμπεριφορά του, με την έννοια ότι μπορεί να διορθώσει τις λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις που διατηρεί απέναντι στα γεγονότα και τα πράγματα. Από θετική άποψη, τον βοηθά επίσης να υιοθετήσει σωστούς τρόπους και μεθόδους, καθώς και ακριβείς αρχές άσκησης όσον αφορά τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις ενέργειές του. Σε αυτό αποσκοπεί και αυτό το αποτέλεσμα επιδιώκει η συναναστροφή και η ανάλυση αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή.

Έχουμε συναναστραφεί πλέον δύο φορές πάνω σε δηλώσεις της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Στην ουσία, οι δηλώσεις αυτές είναι απαιτήσεις για την ηθική διαγωγή των ανθρώπων που προέκυψαν μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Σε ατομικό επίπεδο, αυτές οι δηλώσεις μπορούν να περιορίσουν και να ρυθμίσουν σε ένα βαθμό τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Αν το δούμε πιο γενικευμένα, στόχος τους είναι η καλλιέργεια καλού κοινωνικού ήθους και, φυσικά, το να μπορέσουν οι κυβερνώντες να κυβερνήσουν καλύτερα τον λαό. Αν ο λαός έχει τις δικές του ιδέες, αν έχει ελευθερία σκέψης και είναι σε θέση να αναζητά τα δικά του ηθικά πρότυπα συμπεριφοράς ή να εκφράζει τις δικές του απόψεις, να ζει σύμφωνα με τις δικές του ιδέες, να συμπεριφέρεται όπως κρίνει ο ίδιος και να υιοθετεί τη δική του οπτική για τα πράγματα, τους ανθρώπους, την κοινωνία του και τη χώρα στην οποία ζει, κάτι τέτοιο δεν είναι σίγουρα καλό πράγμα ούτε καλό σημάδι για τους κυβερνώντες, διότι απειλεί άμεσα την κυριαρχική τους θέση. Με λίγα λόγια, αυτές τις δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής τις διατύπωσαν στην ουσία οι λεγόμενοι ηθικολόγοι, στοχαστές και διδάσκαλοι θέλοντας να ικανοποιήσουν και να καλοπιάσουν τους κυβερνώντες, με σκοπό να δείξουν ότι, χρησιμοποιώντας αυτές τις σκέψεις και τις θεωρίες, καθώς και τη φήμη και το κύρος τους, μπορούσαν να τους υπηρετήσουν. Αυτή είναι κατά βάση η φύση όλων αυτών των δηλώσεων για την ηθική διαγωγή σχετικά με τις οποίες συναναστραφήκαμε· μοναδικός σκοπός τους ήταν να περιορίσουν τις σκέψεις, την ηθική διαγωγή και τις απόψεις των ανθρώπων για τα πράγματα μέσα σε ένα ηθικό πλαίσιο που θεωρούνταν λίγο καλύτερο, θετικότερο και ευγενέστερο. Με τον τρόπο αυτόν, δεν θα υπήρχαν τόσο πολλές συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις θα ήταν πιο αρμονικές και θα επικρατούσε γαλήνη, πράγμα που και θα ωφελούσε την κυριαρχία των κυβερνώντων επί του λαού και θα εδραίωνε τη θέση της άρχουσας τάξης, ενώ θα συνέβαλε στη διατήρηση της κοινωνικής αρμονίας και σταθερότητας. Εκείνοι, λοιπόν, που προέβαλαν τα πρότυπα της ηθικής διαγωγής πήραν αυτό ακριβώς που ήθελαν· κέρδισαν, δηλαδή την εκτίμηση της άρχουσας τάξης και ανέλαβαν σημαντικές θέσεις. Μια τέτοια ακριβώς σταδιοδρομία φιλοδοξούσαν και ήλπιζαν να ακολουθήσουν και, ακόμη κι αν δεν μπορούσαν να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, τουλάχιστον θα τους θυμόντουσαν οι επόμενες γενιές και το όνομά τους θα έμενε στην ιστορία. Για σκεφτείτε: Από τους ανθρώπους που διατύπωσαν αυτές τις δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής, υπάρχει κάποιος τον οποίο να μη σέβεται αυτή η κοινωνία; Υπάρχει κάποιος που να μην τον θαυμάζει το ανθρώπινο γένος; Ακόμα και σήμερα, ο κινεζικός λαός εξακολουθεί να θεωρεί δημοφιλείς, καθώς και να εκτιμά και να σέβεται ιδιαίτερα αυτούς τους λεγόμενους στοχαστές, διδασκάλους και ηθικολόγους, όπως τον Κομφούκιο, τον Μέγκιο, τον Λάο Τσε, τον Χαν Φέι Τζου και άλλους παρόμοιους. Εννοείται, βέβαια, πως οι δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής που έχουμε απαριθμήσει είναι ελάχιστες, ενώ τα παραδείγματα που παραθέτουμε είναι κάποια μόνο από τα πιο αντιπροσωπευτικά. Μπορεί αυτές οι δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής να προέρχονται από πολλούς ανθρώπους, ωστόσο οι ιδέες και οι απόψεις που υποστηρίζουν αυτές οι λεγόμενες αυθεντίες συμφωνούν απόλυτα με τα θέλω των κυβερνώντων και της άρχουσας τάξης, ενώ όλες τους οι αντιλήψεις για τη διακυβέρνηση, καθώς και οι βασικές τους ιδέες, δεν διαφέρουν καθόλου. Θέλουν, δηλαδή, να διατυπώσουν κάποιους ηθικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, προκειμένου να φέρονται σωστά, να συνεισφέρουν πειθήνια στην κοινωνία και στη χώρα τους και να ζουν πειθήνια ανάμεσα στους συνανθρώπους τους. Αυτό είναι όλο, στην ουσία. Δεν έχει σημασία από ποια δυναστεία ή από ποιον άνθρωπο προήλθαν αυτές οι δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής· οι ιδέες και οι απόψεις τους έχουν τον ίδιο στόχο: να υπηρετούν την άρχουσα τάξη, καθώς και να παραπλανούν και να ελέγχουν την ανθρωπότητα.

Έχουμε ήδη συναναστραφεί σχετικά με οκτώ δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής. Στην ουσία, η φύση των οκτώ αυτών δηλώσεων είναι η εξής: Απαιτούν από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες και τη δική τους βούληση και να υπηρετούν αντ’ αυτού την κοινωνία, το ανθρώπινο γένος και τη χώρα τους, καθώς και να καταφέρουν να είναι ανιδιοτελείς. Σε όποια, για παράδειγμα, ομάδα κι αν απευθύνονται οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή του τύπου «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων», «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους», η κοινή απαίτηση όλων είναι οι άνθρωποι να δείχνουν αυτοσυγκράτηση —να συγκρατούν, δηλαδή, τις επιθυμίες τους και την ανήθικη διαγωγή τους— και να έχουν θετικές ιδεολογικές και ηθικές απόψεις. Όσο κι αν επηρεάζουν την ανθρωπότητα αυτές οι δηλώσεις και είτε η επιρροή αυτή είναι θετική είτε αρνητική, ο στόχος αυτών των λεγόμενων ηθικολόγων μέσα από τη διατύπωση τέτοιων δηλώσεων ήταν, με δυο λόγια, να περιορίσουν και να ρυθμίσουν την ηθική διαγωγή των ανθρώπων. Με αυτόν τον τρόπο, ο καθένας θα μπορούσε να συμπεριφέρεται και να ενεργεί, να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και να αντιλαμβάνεται την κοινωνία και τη χώρα του σύμφωνα με έναν βασικό κώδικα. Από θετική άποψη, η επινόηση αυτών των δηλώσεων περί ηθικής διαγωγής έχει παίξει κάποιο ρόλο στον περιορισμό και τη ρύθμιση της ηθικής διαγωγής της ανθρωπότητας. Από αντικειμενική σκοπιά, όμως, έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να υιοθετήσουν ορισμένες ανειλικρινείς και επιτηδευμένες σκέψεις και απόψεις, με αποτέλεσμα όσοι επηρεάζονται και διαποτίζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα να γίνονται πιο ύπουλοι, πιο πανούργοι και καλύτεροι στο να προσποιούνται, ενώ περιορίζεται περισσότερο και η σκέψη τους. Επειδή οι άνθρωποι έχουν επηρεαστεί και διαποτιστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα, υιοθετούν σταδιακά αυτές τις λανθασμένες απόψεις και δηλώσεις της ως θετικά πράγματα, ενώ λατρεύουν αυτές τις αυθεντίες και τις σπουδαίες προσωπικότητες που τους παραπλανούν λες και είναι άγιοι. Ο νους των ανθρώπων που έχουν παραπλανηθεί μπερδεύεται, μουδιάζει και θολώνει. Δεν ξέρουν τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τι πρέπει να επιδιώκουν και να τηρούν όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν ξέρουν πώς πρέπει να ζουν οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο ή τι τρόπο και ποιους κανόνες ύπαρξης πρέπει να υιοθετήσουν και ακόμα λιγότερο ποιος είναι ο σωστός στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης. Επειδή επηρεάζονται, κατηχούνται ή και περιορίζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα, έχουν κατασταλεί τα θετικά πράγματα, καθώς και οι απαιτήσεις και οι κανόνες που θέτει ο Θεός. Υπό αυτήν την έννοια, οι διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής έχουν, σε μεγάλο βαθμό, παραπλανήσει και επηρεάσει σε βάθος τον νου των ανθρώπων· περιορίζουν τις σκέψεις τους, τους αποπροσανατολίζουν και τους απομακρύνουν από το σωστό μονοπάτι της ζωής και τους οδηγούν όλο και πιο μακριά από τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι όσο βαθύτερα επηρεάζεσαι και για όσο μεγαλύτερο διάστημα διαποτίζεσαι από τις διάφορες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας για την ηθική διαγωγή τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τις σκέψεις, τις φιλοδοξίες, τον επιδιωκόμενο στόχο και τους κανόνες ύπαρξης που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και από το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός να πληρούν οι άνθρωποι. Όταν οι άνθρωποι μολύνονται, κατηχούνται και διαποτίζονται από αυτές τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, τις υιοθετούν ως κώδικες και μάλιστα τις θεωρούν αλήθειες και κριτήρια σύμφωνα με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν. Δεν σκέφτονται πλέον την ορθότητά τους ούτε αμφιβάλλουν γι’ αυτήν, ενώ όταν σκέφτονται πώς πρέπει να ζουν, περιορίζονται στις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζουν ούτε σκέφτονται οι άνθρωποι. Και γιατί δεν το σκέφτονται; Επειδή τις σκέψεις τους τις έχουν κατακλύσει και κυριεύσει αυτές οι ηθικές γραφές που κηρύττουν την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον αληθινό Θεό και διαβάζουν τη Βίβλο, εντούτοις εξακολουθούν να συγχέουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια με τις πολυάριθμες δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής που πηγάζουν από την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Ορισμένοι άνθρωποι, μάλιστα, θεωρούν πολλές από αυτές τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας ως γραφές με θετικά πράγματα και τις πλασάρουν ως την αλήθεια, και ως αλήθεια, άρα, τις κηρύττουν και τις προωθούν. Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να τις παραθέτουν προκειμένου να διδάξουν τους άλλους ανθρώπους. Είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτό· είναι κάτι που δεν θέλει να βλέπει ο Θεός, κάτι που Τον αηδιάζει. Είναι, λοιπόν, όλοι όσοι αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες σε θέση να δουν και να διακρίνουν καθαρά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας; Όχι απαραίτητα. Υπάρχουν λογικά ορισμένοι άνθρωποι που εξακολουθούν να λατρεύουν και να εγκρίνουν σε ένα βαθμό τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Αν δεν απαλλαγούν τελείως από αυτά τα σατανικά δηλητήρια, οι άνθρωποι θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να διακρίνει το εξής γεγονός: ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια είναι η αλήθεια και τα λόγια του ανθρώπου είναι λόγια του ανθρώπου. Η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία είναι ανθρώπινα λόγια, και το ίδιο ισχύει και για την παραδοσιακή κουλτούρα. Τα ανθρώπινα λόγια δεν είναι ποτέ η αλήθεια ούτε πρόκειται να γίνουν ποτέ η αλήθεια. Αυτό είναι γεγονός. Όσο κι αν οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων ταυτίζονται με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία, όλα αυτά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού· όσο κι αν έχει επαληθευτεί και επιβεβαιωθεί η ορθότητα αυτών των αξιών εδώ και χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης, δεν μπορούν ούτε να γίνουν λόγια του Θεού, ούτε να αντικαταστήσουν τα λόγια Του, ούτε, βέβαια, να συγχέονται με εκείνα. Ακόμη κι αν οι δηλώσεις σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία συμφωνούν με την ανθρώπινη συνείδηση και λογική, δεν είναι λόγια του Θεού, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια Του ούτε, βέβαια, να αποκαλούνται αλήθεια. Οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την κοινωνία και την άρχουσα τάξη. Το μόνο πράγμα στο οποίο αποσκοπούν αυτές οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις είναι ο περιορισμός και η ρύθμιση της συμπεριφοράς των ανθρώπων, προκειμένου να καλλιεργηθεί ένα καλύτερο κοινωνικό ήθος, ένα ήθος που θα συμβάλλει στο να σταθεροποιήσει η άρχουσα τάξη την εξουσία της. Φυσικά, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τηρείς τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας, δεν θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε και να υποταχθείς στον Θεό και δεν θα γίνεις τελικά ένα αποδεκτό δημιούργημα. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, όσο καλά και να τα τηρείς όλα αυτά, δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα αποδεκτά πρότυπα. Πώς θα σε έβλεπε σ’ αυτήν την περίπτωση ο Θεός; Θα εξακολουθούσες να είσαι άπιστος και να ανήκεις στον Σατανά. Ένας άνθρωπος με δήθεν εξαιρετικό ηθικό επίπεδο και ευγενές ήθος διαθέτει, άραγε, τη συνείδηση και τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να αποδεχτεί ειλικρινά την αλήθεια; Μπορεί να πιστέψει στον Θεό και να Τον ακολουθήσει; Σε καμία περίπτωση! Κι αυτό γιατί λατρεύει τον Σατανά, τους διάβολους, τους δήθεν όσιους και τους ψευδοάγιους ανθρώπους. Αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια από τα βάθη της καρδιάς του και μέχρι το κόκαλο. Λογικά, λοιπόν, είναι κάποιος που αντιστέκεται στον Θεό και είναι εχθρός Του. Οι άνθρωποι που λατρεύουν τους διαβόλους και τον Σατανά είναι οι πιο αλαζόνες, επηρμένοι και παράλογοι άνθρωποι· είναι τα αποβράσματα του ανθρώπινου γένους και είναι μέχρι το κόκαλο γεμάτοι από το δηλητήριο, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά. Με το που δουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τα μάτια τους γίνονται κατακόκκινα και οι ίδιοι βράζουν από θυμό, αποκαλύπτοντας έτσι το αποκρουστικό πρόσωπο του διαβόλου. Όποιος, λοιπόν, σέβεται την παραδοσιακή κουλτούρα και πιστεύει τυφλά σε παραδοσιακές πλάνες όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία αποστρέφεται την αλήθεια και τη μισεί. Δεν διαθέτει ούτε ίχνος από τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν πρόκειται ποτέ του να αποδεχθεί την αλήθεια. Τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας και οι δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής που αφορούν την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία δεν συμφωνούν καθόλου με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Όσο σχολαστικά κι αν κάνουν πράξη αυτές τις αξίες και όσο καλά κι αν τις τηρούν οι άνθρωποι, δεν είναι το ίδιο με το να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση, κι αυτό γιατί έχουν όλοι τους διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τους έχουν κατακλύσει ένα σωρό σατανικές διδαχές· το ρητό που λέει «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έχει γίνει η φύση-ουσία τους. Όσο ωραίες κι αν τις κάνεις να ακούγονται, όσο ευγενή γλώσσα κι αν χρησιμοποιείς και όσο βαρύγδουπες κι αν είναι οι θεωρίες σου, είναι αδύνατον να γίνουν πράξη αυτές οι δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Και κάθε έναν από τους κανόνες που επιβάλλουν οι αξίες της παραδοσιακής κουλτούρας περί αγαθοσύνης, δικαιοσύνης, ευπρέπειας, σοφίας και αξιοπιστίας να τηρείς, το μόνο που πετυχαίνεις είναι μια επιφανειακά καλή συμπεριφορά. Αυτές οι αξίες της παραδοσιακής κουλτούρας, όμως, δεν σου χρησιμεύουν καθόλου στο να πιστεύεις στον Θεό, να Τον ακολουθείς, να εκτελείς το καθήκον σου και να υποτάσσεσαι στον Θεό, ούτε χρησιμεύουν σε ό,τι αφορά τη στάση και τις απόψεις σου για τον Θεό και την αλήθεια. Δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν την επαναστατικότητά σου, να ανατρέψουν τις αντιλήψεις σου για τον Θεό, να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων ούτε, βέβαια, να επιλύσουν το ζήτημα της επιπόλαιης εκτέλεσης του καθήκοντος ενός ανθρώπου. Αυτές οι αξίες δεν βοηθούν καθόλου και με κανέναν τρόπο να περιοριστεί η διεφθαρμένη συμπεριφορά των ανθρώπων και ουσιαστικά δεν μπορούν να τους δώσουν την παραμικρή δυνατότητα να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση.

Με το που αρχίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό, θεωρούν ότι η πίστη είναι κάτι πολύ απλό. Θεωρούν ότι το να πιστεύουν στον Θεό και να Τον ακολουθούν σημαίνει να μαθαίνουν να δείχνουν υπομονή και ανεκτικότητα, να δίνουν απλόχερα ελεημοσύνη, να βοηθούν πρόθυμα τους άλλους, να είναι μετρημένοι σε όσα λένε και κάνουν, να μην είναι πολύ αλαζόνες ή πολύ σκληροί με τους άλλους. Νομίζουν πως με τέτοια διαγωγή ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος και δεν πρόκειται όσο εκτελούν το καθήκον τους να δεχθούν κλάδεμα. Πιστεύουν πως, αν υπηρετούν ως επικεφαλής ή εργάτες, δεν θα αντικατασταθούν ούτε θα αποκλειστούν και θεωρούν εγγυημένη την επίτευξη της σωτηρίας τους. Είναι όντως τόσο απλό το να πιστεύει κανείς στον Θεό; (Όχι.) Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την άποψη. Τελικά, όμως, οι ιδέες, οι απόψεις και η διαγωγή τους στη ζωή τούς οδηγούν στην αποτυχία. Στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τη θέση τους στο σύμπαν τα συνοψίζουν όλα σε μία μόνο πρόταση: «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος!» Θεωρούν πως, για να θεωρηθεί ανθρώπινη η συμπεριφορά κάποιου, εκείνος πρέπει να τηρεί πιστά τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας. Αποκαλείται όντως, όμως, αυτό ανθρώπινη συμπεριφορά; Δεν είναι ανθρώπινη συμπεριφορά αυτό· είναι συμπεριφορά δαίμονα. Αν κάποιος έλεγε «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος», θα του έθετα ένα ερώτημα: Έχεις συμπεριφερθεί σαν άνθρωπος; Δεν έχεις καν προσπαθήσει να συμπεριφερθείς σαν άνθρωπος, πώς μπορείς, λοιπόν, και λες «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος»; Οι αξίες της παραδοσιακής κουλτούρας, όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία, είναι αυτές που έχουν αποτύχει να επιτελέσουν τη λειτουργία τους στους ανθρώπους· δεν έχεις αποτύχει εσύ να συμπεριφερθείς ως άνθρωπος. Για κάποιον που εκτελεί το καθήκον του στον οίκο του Θεού, στοιχεία όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία δεν εξυπηρετούν σε τίποτα απολύτως και του είναι πλέον άχρηστα. Χωρίς καν να το καταλάβει, ο άνθρωπος καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Αχ, δεν έχουν αποτέλεσμα η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία! Κάποτε νόμιζα ότι ήταν απλό να συμπεριφέρομαι σωστά. Θεωρούσα, κιόλας, ότι θα ήταν πολύ απλό το να πιστεύω στον Θεό κι ότι δεν θα ’ταν τόσο περίπλοκο. Τώρα καταλαβαίνω ότι υπεραπλούστευα την πίστη στον Θεό». Ακούγοντας κηρύγματα για πολύ καιρό, συνειδητοποιεί τελικά ότι δεν είναι σωστό να μην κατανοούν οι άνθρωποι την αλήθεια. Αν δεν κατανοούν κάποια πτυχή της αλήθειας, πιθανότατα θα κάνουν λάθη σ’ αυτήν και θα έρθουν αντιμέτωποι με το κλάδεμα, την αποτυχία, την κρίση και την παίδευση. Μπροστά στην αλήθεια, όλα όσα θεωρούσαν προηγουμένως σωστά, καλά, θετικά και ευγενή ωχριούν και αχρηστεύονται. Οι διάφορες δηλώσεις σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία έχουν επηρεάσει σε κάποιο βαθμό τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία χειρίζονται τις υποθέσεις τους. Αν δεν μεσολαβούσε το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και εκείνη συνέχιζε να ζει ως έχει, υπό τη δύναμη του Σατανά, τότε η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία, που είναι σχετικά θετικά πράγματα, θα είχαν μια κάπως θετική επίδραση στην ανθρώπινη σκέψη και στο κοινωνικό ήθος και περιβάλλον. Αν μη τι άλλο, όλα αυτά δεν παρακινούν τους ανθρώπους να κάνουν κακό, να σκοτώσουν, να γίνουν εμπρηστές ή να βιάσουν και να λεηλατήσουν. Σε ό,τι, όμως, αφορά το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σχέση με την αλήθεια, την οδό ή τη ζωή που θέλει να χαρίσει ο Θεός στην ανθρωπότητα —ούτε η αγαθοσύνη, ούτε η δικαιοσύνη, ούτε η ευπρέπεια, ούτε η σοφία, ούτε η αξιοπιστία. Και δεν είναι μόνο αυτό: Αν εξετάσουμε τις διάφορες ιδέες που υποστηρίζουν οι αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας, καθώς και τις απαιτήσεις που θέτουν σχετικά με την ανθρώπινη ηθική διαγωγή και τους τρόπους με τους οποίους την επηρεάζουν και την περιορίζουν, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβάλει στο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στον Θεό ή να τους οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Αποτελούν, αντίθετα, σημαντικά εμπόδια που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να επιδιώξουν και να αποδεχτούν την αλήθεια. Προηγουμένως συναναστραφήκαμε πάνω στις εξής δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή, τις οποίες αναλύσαμε: μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις· να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους· να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους· να ανταποδίδεις το κακό με το καλό· η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη· να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων· η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική· όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε. Μέσα από τη συναναστροφή μας, έχουμε βασικά αποσαφηνίσει τις παραπάνω δηλώσεις και όλοι καταλαβαίνουν τουλάχιστον το γενικό τους νόημα. Άσχετα με το ποια πτυχή της ηθικής διαγωγής αφορούν οι συγκεκριμένες δηλώσεις, στην πραγματικότητα περιορίζουν τη σκέψη των ανθρώπων. Για να μπορέσεις να εγκαταλείψεις αυτές τις δηλώσεις περί ηθικής διαγωγής και να απαλλαγείς από την επιρροή που σου ασκούν, πρέπει να μπορέσεις να τις διακρίνεις και να καταλάβεις ξεκάθαρα την ουσία τους, καθώς και να ανατρέψεις αυτές τις παράλογες απόψεις. Αν δεν μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα δυσκολευτείς να αποδεχτείς την αλήθεια από τον Θεό, τα κριτήρια του λόγου Του και τις συγκεκριμένες απαιτήσεις του Δημιουργού για την ανθρώπινη ηθική διαγωγή. Θα δυσκολευτείς, επίσης, να τηρείς και να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού ως αρχές και κριτήρια της αλήθειας. Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό;