Όταν κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια δυσκολία ή έναν κίνδυνο και τύχει να λάβουν βοήθεια από κάποιον κακό άνθρωπο που τους δίνει τη δυνατότητα να απαλλαγούν από τα δεινά τους, καταλήγουν να πιστέψουν πως ο κακός αυτός άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα καλός, και είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι γι’ αυτόν ώστε να του δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, το κακό άτομο θα προσπαθήσει να τους μπλέξει στα καταχθόνιά του έργα και να τους χρησιμοποιήσει για να επιτελέσουν κακές πράξεις. Αν δεν μπορούν να αρνηθούν, η κατάσταση μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Σε τέτοιες καταστάσεις, κάποιοι απ’ αυτούς νιώθουν διχασμένοι, επειδή σκέφτονται πως αν δεν βοηθήσουν τον κακό τους φίλο να κάνει κάποιες κακές πράξεις, τότε μπορεί να δώσουν την εντύπωση πως δεν ανταποδίδουν επαρκώς τη φιλία αυτή· από την άλλη, όμως, αν έκαναν κάτι κακό, αυτό θα παραβίαζε τη συνείδηση και τη λογική τους. Έτσι, λοιπόν, παγιδεύονται σ’ αυτό το δίλημμα. Αυτό συμβαίνει, επειδή επηρεάζονται από την ιδέα της ανταπόδοσης της καλοσύνης που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα· αυτή η ιδέα τούς περιορίζει, τους δεσμεύει και τους ελέγχει. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας αντικαθιστούν το αίσθημα συνείδησης του ανθρώπου και την κανονική του κρίση. Φυσικά, επηρεάζουν και τον κανονικό τρόπο σκέψης του, όπως και το να παίρνει σωστές αποφάσεις. Οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι εσφαλμένες και επηρεάζουν άμεσα τις απόψεις που έχει ο άνθρωπος για τα πράγματα, κάνοντάς τον να παίρνει κακές αποφάσεις. Από την αρχαιότητα έως και σήμερα, αναρίθμητοι άνθρωποι έχουν επηρεαστεί απ’ την ιδέα, την άποψη και το κριτήριο της ηθικής διαγωγής που αφορά την ανταπόδοση της καλοσύνης. Ακόμη κι όταν το άτομο που τους δείχνει καλοσύνη είναι κακός ή μοχθηρός άνθρωπος και τους αναγκάζει να κάνουν καταχθόνιες και κακές πράξεις, εκείνοι και πάλι πηγαίνουν κόντρα στη συνείδηση και τη λογική τους και συμμορφώνονται στα τυφλά προκειμένου να του ανταποδώσουν την καλοσύνη του. Αυτό έχει πολλές καταστροφικές συνέπειες. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πολλοί άνθρωποι, επειδή έχουν επηρεαστεί, παρεμποδιστεί, περιοριστεί και δεσμευτεί απ’ αυτό το κριτήριο της ηθικής διαγωγής, υποστηρίζουν τυφλά και εσφαλμένα αυτήν την άποψη της ανταπόδοσης καλοσύνης, ενώ είναι μάλιστα πιθανό να βοηθήσουν και να υποθάλψουν κακούς ανθρώπους. Τώρα που έχετε ακούσει τη συναναστροφή Μου, έχετε πλέον σαφή εικόνα της κατάστασης· διαπιστώνετε πως κάτι τέτοιο αποτελεί ανόητη αφοσίωση, πως αυτή η συμπεριφορά δείχνει πως δεν θέτεις όρια και ανταποδίδεις απερίσκεπτα την καλοσύνη χωρίς διάκριση· κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα και αξία. Επειδή οι άνθρωποι φοβούνται πως θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη ή θα τους καταδικάσουν οι άλλοι, αφιερώνουν απρόθυμα τη ζωή τους στο να ανταποδίδουν την καλοσύνη των άλλων ή φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τη θυσιάσουν· αυτός είναι ένας παράλογος και ανόητος τρόπος να ενεργεί κανείς. Το ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας δεν έχει περιορίσει μόνο τη σκέψη των ανθρώπων, αλλά έχει προσθέσει κι ένα αχρείαστο βάρος κι έναν περιττό μπελά στη ζωή τους, φορτώνοντας την οικογένειά τους με επιπλέον ταλαιπωρίες και φορτία. Πολλοί άνθρωποι έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα για να ανταποδώσουν την καλοσύνη που έλαβαν. Βλέπουν την ανταπόδοση της καλοσύνης ως κοινωνική ευθύνη ή ως καθήκον τους, και μπορεί μάλιστα να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους ανταποδίδοντας την καλοσύνη των άλλων. Πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο· πως είναι ένα καθήκον το οποίο δεν μπορούν να αποφύγουν. Δεν είναι ανόητη και παράλογη αυτή η άποψη; Δεν είναι ανόητος και παράλογος ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν; Αποκαλύπτει πλήρως πόσο αδαείς και μη διαφωτισμένοι είναι οι άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση, το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» ναι μεν μπορεί να συμφωνεί με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Είναι ασύμβατο με τα λόγια του Θεού και αποτελεί εσφαλμένη άποψη και λανθασμένο τρόπο να ενεργεί κανείς.

Εφόσον η ανταπόδοση της καλοσύνης δεν σχετίζεται με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, και εφόσον αποτέλεσε αντικείμενο της κριτικής μας, πώς ακριβώς βλέπει ο Θεός το ρητό αυτό; Τι είδους απόψεις οφείλουν να έχουν και σε ποιες ενέργειες οφείλουν να προβαίνουν οι κανονικοί άνθρωποι ως απάντηση σ’ αυτό το ρητό; Το γνωρίζετε αυτό ξεκάθαρα; Αν κάποιος σού έδειξε παλιότερα καλοσύνη η οποία σε ωφέλησε σημαντικά ή σου έκανε μεγάλη χάρη, οφείλεις να του την ανταποδώσεις; Πώς οφείλεις να προσεγγίσεις μια τέτοια κατάσταση; Το ζήτημα δεν αφορά τις απόψεις των ανθρώπων; Αφορά τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τα μονοπάτια άσκησής τους. Πείτε Μου την άποψή σας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Αν κάποιος σού δείξει καλοσύνη, οφείλεις να του την ανταποδώσεις; Θα έχετε πρόβλημα αν εξακολουθείτε να μην μπορείτε να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα. Παλιά δεν κατανοούσατε την αλήθεια και κάνατε πράξη την ανταπόδοση της καλοσύνης σαν να ήταν η αλήθεια. Τώρα, αφού ακούσατε την ανάλυση και την κριτική Μου, έχετε δει πού βρίσκεται το πρόβλημα, αλλά εξακολουθείτε να μη γνωρίζετε πώς να ασκηθείτε και πώς να αντιμετωπίσετε το ζήτημα αυτό. Συνεχίζετε να μην το αντιλαμβάνεστε; Προτού κατανοήσεις την αλήθεια, ζούσες βάσει της συνείδησής σου· όποιος κι αν σου έδειχνε καλοσύνη ή σε βοηθούσε, ακόμη κι αν ήταν κακός άνθρωπος ή κακοποιός, εσύ οπωσδήποτε του την ανταπέδιδες, ενώ ένιωθες υποχρεωμένος να φας σφαίρα για τους φίλους σου και να βάλεις μέχρι και τη ζωή σου σε κίνδυνο γι’ αυτούς. Οι άντρες θα πρέπει ως ανταπόδοση να υποδουλώνονται στους ευεργέτες τους, ενώ οι γυναίκες θα πρέπει να δεσμεύονται σ’ αυτούς με γάμο και να φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά τους —αυτή είναι η ιδέα που εντυπώνει στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Τους προστάζει να ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κάνουν σκέψεις όπως: «Μόνο οι άνθρωποι που ανταποδίδουν την καλοσύνη έχουν συνείδηση. Αν δεν το κάνουν, τότε μάλλον δεν έχουν συνείδηση και είναι άσπλαχνοι». Αυτή η ιδέα είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά των ανθρώπων. Πείτε Μου, γνωρίζουν τα ζώα να ανταποδίδουν την καλοσύνη; (Ναι.) Εφόσον είναι έτσι, μπορούν όντως οι άνθρωποι να θεωρούνται εξελιγμένοι απλώς και μόνο επειδή γνωρίζουν να ανταποδίδουν την καλοσύνη; Μπορεί η ανταπόδοση της καλοσύνης, την οποία κάνει πράξη ο άνθρωπος, να θεωρείται ένδειξη της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, ποια άποψη θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτό το θέμα; Πώς θα πρέπει να το κατανοεί κανείς; Μόλις το κατανοήσει, ποια προσέγγιση θα πρέπει να υιοθετήσει απέναντί του; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα πρέπει όλοι σας να προσπαθήσετε να απαντήσετε αυτήν τη στιγμή. Πείτε, σας παρακαλώ, τις απόψεις σας πάνω στο θέμα. (Αν κάποιος πράγματι με βοηθούσε να επιλύσω κάποιο ζήτημα ή πρόβλημα, αρχικά θα τον ευχαριστούσα ειλικρινά, αλλά δεν θα με περιόριζε ούτε θα με έλεγχε αυτή η κατάσταση. Αν συναντούσε εκείνος δυσκολίες, θα έκανα ό,τι μπορούσα γι’ αυτόν στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μου. Θα τον βοηθούσα σε οτιδήποτε μπορούσα, αλλά δεν θα πίεζα τον εαυτό μου να υπερβώ τις δυνατότητές μου.) Η άποψη αυτή είναι σωστή και είναι αποδεκτό να ενεργείς έτσι. Θέλει να πει κάποιος άλλος την άποψή του πάνω στο θέμα; (Στο παρελθόν, η άποψή μου ήταν πως αν κάποιος με βοηθούσε, όφειλα να του το ανταποδώσω όταν αντιμετώπιζε εκείνος προβλήματα. Μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυση του Θεού πάνω στις απόψεις «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» και «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», έχω συνειδητοποιήσει πως πρέπει να ακολουθούμε αρχές όταν βοηθάμε τους άλλους. Αν κάποιος μού έχει δείξει καλοσύνη ή με έχει βοηθήσει, η συνείδησή μου μου υπαγορεύει πως οφείλω να τον βοηθήσω κι εγώ. Όμως, η βοήθεια που του προσφέρω πρέπει να βασίζεται στις περιστάσεις μου και στα όσα είμαι ικανός να προσφέρω. Εκτός αυτού, θα πρέπει απλώς να τον βοηθήσω να επιλύσει τις δυσκολίες του και να φροντίσει για τα απαραίτητα στη ζωή. Δεν θα πρέπει να τον βοηθήσω να κάνει κάτι κακό ή να επιτελέσει μοχθηρές πράξεις. Αν δω πως κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή αντιμετωπίζουν δυσκολίες, θα τους βοηθήσω όχι επειδή κάποτε με βοήθησαν εκείνοι, αλλά επειδή είναι καθήκον και ευθύνη μου.) Τίποτε άλλο; (Θυμάμαι τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό». Με άλλα λόγια, όποτε κάποιος συμπεριφέρεται όμορφα απέναντί μας, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό και να είμαστε σε θέση να το χειριστούμε σωστά. Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά αυτήν την άποψη σχετικά με την ανταπόδοση της καλοσύνης. Εκτός αυτού, ο Θεός λέει πως πρέπει να αγαπάμε ό,τι αγαπάει Εκείνος και να μισούμε ό,τι μισεί. Όταν βοηθάμε άλλους ανθρώπους, πρέπει να διακρίνουμε αν είναι άτομα τα οποία αγαπάει ή μισεί ο Θεός. Πρέπει να ενεργούμε βάσει αυτής της αρχής.) Αυτό σχετίζεται με την αλήθεια. Είναι μια σωστή αρχή και έχει βάση. Ας μη μιλήσουμε τώρα γι’ αυτά που σχετίζονται με την αλήθεια. Αντίθετα, ας εξετάσουμε πώς οφείλουν να προσεγγίζουν οι άνθρωποι αυτό το θέμα από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, οι καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσεις δεν είναι πάντα τόσο απλές. Δεν προκύπτουν πάντα μέσα στην εκκλησία και μεταξύ αδελφών. Συχνά, προκύπτουν εκτός του πεδίου της εκκλησίας. Μπορεί, για παράδειγμα, να σου δείξει καλοσύνη ή να σε βοηθήσει κάποιος άπιστος συγγενής, φίλος, γνωστός ή συνάδελφός σου. Αν μπορείς να προσεγγίσεις σωστά το ζήτημα και να αντιμετωπίσεις σωστά το άτομο που σε βοήθησε, με τρόπο δηλαδή που συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές και ταυτόχρονα φαίνεται σωστός στους άλλους, τότε η στάση σου απέναντι στο ζήτημα και οι ιδέες σου γι’ αυτό θα είναι σχετικά ακριβείς. Πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε την έννοια της παραδοσιακής κουλτούρας ότι «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Το πιο σημαντικό μέρος είναι η λέξη «καλοσύνη»· πώς θα πρέπει να βλέπετε αυτήν την καλοσύνη; Σε ποια πτυχή και φύση της καλοσύνης αναφέρεται; Ποια είναι η σημασία της φράσης «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Οι άνθρωποι πρέπει να βρουν τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιορίζονται από αυτήν την ιδέα της ανταπόδοσης της καλοσύνης. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για όποιον επιδιώκει την αλήθεια. Τι είναι η «καλοσύνη» σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; Σε ένα μικρότερο επίπεδο, καλοσύνη είναι να σε βοηθάει κάποιος όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα, να σου δίνει ένα μπολ ρύζι όταν πεινάς ή ένα μπουκάλι νερό όταν διψάς, ή να σε βοηθάει να σηκωθείς αν πέσεις και δεν μπορείς να σηκωθείς. Όλα αυτά είναι πράξεις καλοσύνης. Μια μεγάλη πράξη καλοσύνης είναι να σε σώσει κάποιος όταν βρίσκεσαι σε απελπιστική κατάσταση —αυτή είναι μια καλοσύνη που σώζει ζωές· Όταν βρίσκεσαι σε θανάσιμο κίνδυνο και κάποιος σε βοηθήσει να αποφύγεις τον θάνατο, τότε ουσιαστικά σου σώζει τη ζω. Αυτά είναι ορισμένα από τα πράγματα που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως «καλοσύνη». Αυτού του είδους η καλοσύνη ξεπερνάει κατά πολύ οποιαδήποτε ασήμαντη, υλική χάρη —πρόκειται για μεγάλη καλοσύνη που δεν μπορεί να μετρηθεί με χρήματα ή υλικά πράγματα. Εκείνοι που τη δέχονται νιώθουν ένα είδος ευγνωμοσύνης που είναι αδύνατο να εκφραστεί με λίγα λόγια ευχαριστίας. Είναι ακριβές, όμως, να μετρούν οι άνθρωποι την καλοσύνη με αυτόν τον τρόπο; (Δεν είναι.) Γιατί λέτε πως δεν είναι ακριβές; (Επειδή αυτή η μέτρηση βασίζεται στα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας.) Αυτή η απάντηση βασίζεται στη θεωρία και το δόγμα, και ενώ μπορεί να φαίνεται σωστή, δεν φτάνει στην ουσία του θέματος. Πώς μπορεί, λοιπόν, να το εξηγήσει αυτό κανείς με πρακτικούς όρους; Σκεφτείτε το προσεκτικά. Πριν από λίγο καιρό, άκουσα για ένα βίντεο στο διαδίκτυο που δείχνει έναν άντρα να χάνει το πορτοφόλι του καθώς περπατάει. Το μαζεύει ένα μικρό σκυλάκι και παίρνει τον άντρα στο κυνήγι. Όταν το βλέπει αυτό ο άνδρας, χτυπάει το σκυλάκι γιατί του έκλεψε το πορτοφόλι. Παράλογο, έτσι δεν είναι; Ο άνθρωπος έχει λιγότερη ηθική από τον σκύλο! Οι πράξεις του σκύλου ήταν απολύτως σύμφωνες με τα ανθρώπινα πρότυπα ηθικής. Ένας άνθρωπος θα φώναζε: «Σου έπεσε το πορτοφόλι σου!» αλλά επειδή ο σκύλος δεν μπορούσε να μιλήσει, μάζεψε απλώς σιωπηλά το πορτοφόλι και έτρεξε πίσω από τον άνθρωπο. Άρα, λοιπόν, αν ένας σκύλος μπορεί να εκτελέσει κάποιες από τις καλές συμπεριφορές που ενθαρρύνει η παραδοσιακή κουλτούρα, τι λέει αυτό για τους ανθρώπους; Οι άνθρωποι γεννιούνται με συνείδηση και λογική, οπότε είναι ακόμη πιο ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα. Εφόσον κάποιος έχει αίσθημα συνείδησης, μπορεί να εκπληρώσει τέτοιου είδους ευθύνες και υποχρεώσεις. Δεν είναι απαραίτητο να δουλέψεις σκληρά ή να πληρώσεις κάποιο τίμημα· απαιτεί λίγη προσπάθεια και είναι απλώς θέμα του να κάνεις κάτι χρήσιμο, κάτι που ωφελεί τους άλλους. Αλλά μπορεί πραγματικά η φύση αυτής της πράξης να χαρακτηριστεί ως «καλοσύνη»; Φτάνει στο επίπεδο μιας πράξης καλοσύνης; (Δεν φτάνει.) Εφόσον δεν φτάνει, χρειάζεται οι άνθρωποι να μιλούν για ανταπόδοσή της; Θα ήταν περιττό.

Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στο ζήτημα της λεγόμενης καλοσύνης του ανθρώπου. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση ενός ευγενικού ανθρώπου που σώζει έναν ζητιάνο ο οποίος έχει καταρρεύσει από την πείνα μες στο χιόνι. Ο άνθρωπος αυτός περιμαζεύει τον ζητιάνο στο σπίτι του, τον ταΐζει, τον ντύνει και του επιτρέπει να ζήσει με την οικογένειά του και να εργαστεί γι’ αυτούς. Ανεξάρτητα από το αν ο ζητιάνος προσφερόταν να εργαστεί εθελοντικά ή αν το έκανε ώστε να ανταποδώσει ένα χρέος καλοσύνης, ήταν η διάσωσή του μια πράξη καλοσύνης; (Όχι.) Ακόμη και τα μικρά ζώα βοηθούν και σώζουν το ένα το άλλο. Αυτές οι πράξεις δεν απαιτούν παρά ελάχιστη προσπάθεια από τους ανθρώπους. Οποιοσδήποτε έχει ανθρώπινη φύση μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα μπορούσε να πει κανείς πως τέτοιες πράξεις αποτελούν κοινωνική ευθύνη και υποχρέωση που οφείλει να εκπληρώνει οποιοσδήποτε έχει ανθρώπινη φύση. Δεν υπερβάλλει κάπως ο άνθρωπος όταν τις χαρακτηρίζει ως «καλοσύνη»; Είναι εύστοχος αυτός ο χαρακτηρισμός; Έστω, για παράδειγμα, πως κατά τη διάρκεια ενός λιμού, όταν πεινάει πολύ κόσμος, κάποιος πλούσιος άνθρωπος μοιράσει σακιά με ρύζι σε φτωχά νοικοκυριά, ώστε να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν αυτήν τη δύσκολη περίοδο. Δεν είναι αυτό ένα απλό παράδειγμα της ευγενικής και στοιχειώδους ηθικής βοήθειας και υποστήριξης που θα πρέπει να προσφέρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους; Το μόνο που έκανε ήταν να τους δώσει λίγο ρύζι· δεν μοίρασε όλα τα τρόφιμά τους στους άλλους κι έμεινε ο ίδιος νηστικός. Μετρά αυτό πραγματικά ως καλοσύνη; (Όχι.) Οι κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις τις οποίες είναι ικανός να εκπληρώνει ο άνθρωπος, οι πράξεις τις οποίες θα πρέπει να είναι ενστικτωδώς ικανός και οφείλει να εκτελεί, καθώς και οι απλές εξυπηρετήσεις οι οποίες βοηθούν και ωφελούν τους άλλους δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ως καλοσύνη, αφού δεν είναι παρά περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος προσφέρει απλώς μια χείρα βοηθείας στους άλλους. Το να προσφέρεις βοήθεια σε κάποιον που τυχαίνει να τη χρειάζεται, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο, είναι ένα πολύ φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι επίσης ευθύνη κάθε μέλους του ανθρώπινου γένους. Είναι απλώς ένα είδος ευθύνης και υποχρέωσης. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους αυτά τα ένστικτα όταν τους δημιούργησε. Σε ποια ένστικτα αναφέρομαι εδώ; Αναφέρομαι στη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου. Όταν βλέπεις κάποιον να σωριάζεται στο έδαφος, η ενστικτώδης αντίδρασή σου είναι «πάω να τον βοηθήσω να σηκωθεί». Αν τον έβλεπες να πέφτει, αλλά έκανες πως δεν τον είχες δει και δεν πήγαινες να τον βοηθήσεις, αυτό θα βάραινε τη συνείδησή σου και θα ένιωθες άσχημα για τη συμπεριφορά σου. Αν κάποιος με πραγματικά ανθρώπινη φύση δει έναν άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος, θα σκεφτεί αμέσως να πάει να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του. Δεν θα τον νοιάξει αν το άτομο εκείνο τού δείξει ευγνωμοσύνη, γιατί πιστεύει πως κάνει απλώς αυτό που οφείλει και τέλος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτά είναι τα ένστικτα που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό. Οποιοσδήποτε διαθέτει συνείδηση και λογική θα σκεφτόταν να το κάνει αυτό και θα μπορούσε να ενεργήσει έτσι. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο συνείδηση και ανθρώπινη καρδιά· επειδή ο άνθρωπος έχει ανθρώπινη καρδιά, έχει κατά συνέπεια κι ανθρώπινες σκέψεις, καθώς και τις οπτικές και τις προσεγγίσεις που θα πρέπει να έχει αναφορικά με κάποιο θέμα. Άρα, μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα από φυσικού του και με ευκολία. Δεν χρειάζεται βοήθεια ή ιδεολογική καθοδήγηση από κάποια εξωτερική δύναμη, ούτε καν εκπαίδευση ή θετική ηγεσία· δεν έχει ανάγκη τίποτε απ’ αυτά. Όταν οι άνθρωποι πεινάνε, ψάχνουν να βρουν φαγητό· όταν διψάνε, ψάχνουν να βρουν νερό. Το ίδιο ισχύει κι εδώ: πρόκειται για ένστικτο και δεν χρειάζεται να σου το διδάξουν οι γονείς ή οι δάσκαλοί σου. Σου βγαίνει φυσικά, επειδή ο άνθρωπος διαθέτει τη σκέψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι άνθρωποι είναι ικανοί να εκτελούν τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους στον οίκο του Θεού, κι αυτό είναι κάτι που οφείλουν να κάνουν όσοι έχουν συνείδηση και λογική. Άρα, λοιπόν, το να βοηθούν οι άνθρωποι τους άλλους και να είναι ευγενικοί μαζί τους έρχεται σχεδόν αβίαστα, εμπίπτει στο πεδίο του ανθρώπινου ενστίκτου και είναι κάτι που οι άνθρωποι είναι απολύτως ικανοί να καταφέρουν. Δεν χρειάζεται να το κατατάσσουμε τόσο ψηλά όσο την καλοσύνη. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι εξισώνουν τη βοήθεια των άλλων με την καλοσύνη, και πάντοτε μιλούν γι’ αυτήν και την ανταποδίδουν συνεχώς, αφού νομίζουν ότι αν δεν το κάνουν, δεν έχουν συνείδηση. Υποτιμούν και σιχαίνονται τον εαυτό τους, ενώ ανησυχούν μάλιστα ότι θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη. Είναι απαραίτητο ν’ ανησυχείτε γι’ αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό και περιορίζονται διαρκώς απ’ αυτό το θέμα. Αυτό σημαίνει να μην κατανοείς τις αλήθεια-αρχές. Αν, για παράδειγμα, πήγαινες με έναν φίλο σου στην έρημο κι εκείνος ξέμενε από νερό, τότε σίγουρα θα του έδινες λίγο από το δικό σου και δεν θα τον άφηνες να πεθάνει από τη δίψα. Παρόλο που θα ήξερες πως το νερό σου θα τελείωνε στον μισό χρόνο, εφόσον θα πίνατε και οι δύο απ’ αυτό, και πάλι θα το μοιραζόσουν με τον φίλο σου. Γιατί θα το έκανες αυτό; Επειδή δεν θα άντεχες να πίνεις εσύ νερό, ενώ ο φίλος σου παραδίπλα υπέφερε από τη δίψα· δεν θα άντεχες να τον βλέπεις έτσι. Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να μην αντέχεις να βλέπεις τον φίλο σου να υποφέρει από τη δίψα; Η συνείδησή σου σου προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Ακόμη κι αν δεν ήθελες να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, η συνείδησή σου δεν θα σου επέτρεπε να ενεργήσεις διαφορετικά και θα σε έκανε να στενοχωρηθείς. Δεν είναι όλα αυτά αποτέλεσμα των ανθρώπινων ενστίκτων; Δεν καθορίζονται όλα από τη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου; Έστω πως ο φίλος σου γυρνούσε και σου έλεγε: «Σου χρωστάω ευγνωμοσύνη επειδή μου έδωσες να πιω από το νερό σου εκείνη τη φορά!» Δεν θα ήταν κι αυτό λάθος; Δεν έχει καμία σχέση με την καλοσύνη. Αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι, κι αν υποθέσουμε πως ο φίλος σου είχε ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, τότε κι εκείνος θα μοιραζόταν το νερό του μαζί σου. Δεν είναι παρά μια βασική κοινωνική ευθύνη ή σχέση μεταξύ ανθρώπων. Αυτές οι πλέον βασικές κοινωνικές σχέσεις ή ευθύνες και υποχρεώσεις προκύπτουν όλες από τη συνείδηση που έχει ο άνθρωπος, από την ανθρώπινη φύση του και από τα ένστικτα που του έδωσε ο Θεός όταν τον δημιούργησε. Υπό κανονικές συνθήκες, τα πράγματα αυτά δεν χρειάζεται να σου τα διδάξουν οι γονείς σου ή να σου τα ενσταλάξει η κοινωνία, πόσο μάλλον να σε νουθετήσουν επανειλημμένα οι άλλοι λέγοντάς σου να τα κάνεις. Η εκμάθησή τους θα ήταν απαραίτητη μόνο για όσους δεν έχουν συνείδηση και λογική, για όσους δεν έχουν κανονικές γνωστικές ικανότητες —όπως είναι, για παράδειγμα, οι άνθρωποι με νοητικές δυσκολίες ή όσοι είναι αργόστροφοι— ή για όσους έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι αδαείς και πεισματάρηδες. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση δεν χρειάζεται να διδαχθούν αυτά τα πράγματα· όλοι όσοι έχουν συνείδηση και λογική τα κατέχουν. Άρα, λοιπόν, δεν είναι σωστό να μεγαλοποιεί κανείς τόσο πολύ μια συμπεριφορά ή μια πράξη σαν να είναι μια μορφή καλοσύνης, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάτι το ενστικτώδες που συμφωνεί με τη συνείδηση και τη λογική. Γιατί δεν είναι σωστό; Αν εξυψώνεις τέτοιες συμπεριφορές σ’ αυτό το επίπεδο, φορτώνεις κάθε άνθρωπο με μεγάλο βάρος και φορτίο, πράγμα που περιορίζει φυσικά τους ανθρώπους. Αν, για παράδειγμα, κάποιος σου έδωσε χρήματα στο παρελθόν, σε βοήθησε να ξεπεράσεις μια δύσκολη κατάσταση, να βρεις δουλειά ή σε έσωσε, τότε θα σκεφτείς: «Δεν γίνεται να είμαι αχάριστος. Πρέπει να είμαι ευσυνείδητος και να του ανταποδώσω την καλοσύνη του. Αν δεν του την ανταποδώσω, τι άνθρωπος θα είμαι;» Για να λέμε την αλήθεια, είτε του ανταποδώσεις την καλοσύνη του είτε όχι, εσύ παραμένεις άνθρωπος και εξακολουθείς να ζεις στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μια τέτοια ανταπόδοση δεν θα αλλάξει τίποτα. Η ανθρώπινη φύση σου δεν θα αλλάξει και η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν θα μετριαστεί απλώς και μόνο επειδή του το ανταπέδωσες επαρκώς. Παρομοίως, η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν θα χειροτερέψει απλώς και μόνο επειδή δεν του το ανταπέδωσες επαρκώς. Είτε ανταποδίδεις και δείχνεις καλοσύνη σε άλλους είτε δεν το κάνεις, αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Φυσικά, είτε υπάρχει κάποια σχέση είτε όχι, για Μένα, αυτό το είδος «καλοσύνης» απλώς δεν υπάρχει, και ελπίζω το ίδιο να ισχύει και για εσάς. Πώς θα πρέπει να το βλέπεις, λοιπόν; Να το θεωρείς απλώς ως μια υποχρέωση και μια ευθύνη, και ως κάτι που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινα ένστικτα. Θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου ως ανθρώπινο ον, και να το κάνεις στο μέτρο των δυνατοτήτων σου. Αυτό είναι όλο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Ξέρω πως είναι ευθύνη μου, αλλά δεν θέλω να το κάνω». Εντάξει, κι αυτό αποδεκτό είναι. Αποφασίζεις μόνος σου βάσει της κατάστασης και των συνθηκών σου. Μπορείς, επίσης, να αποφασίσεις με μεγαλύτερη ευελιξία βάσει της ψυχολογικής διάθεσης που έχεις εκείνη την ώρα. Αν δεν θέλεις να φέρεις εις πέρας αυτήν την ευθύνη, επειδή ανησυχείς πως, αφού το κάνεις, το επωφελούμενο άτομο θα προσπαθεί διαρκώς να σου το ανταποδώσει, θα ρωτά για σένα, και θα σε ευχαριστεί τόσο συχνά που η κατάσταση θα γίνει τελικά άβολη και ενοχλητική, τότε κι αυτό αποδεκτό είναι. Από σένα εξαρτάται. Κάποιοι θα ρωτήσουν το εξής: «Έχουν κακή ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που δεν θέλουν να εκπληρώσουν μια τέτοια κοινωνική ευθύνη;» Κρίνουμε σωστά μ’ αυτόν τον τρόπο την ανθρώπινη φύση ενός ατόμου; (Όχι.) Γιατί είναι λανθασμένος; Σ’ αυτήν τη κακή κοινωνία, ο άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται μετρημένα, και να ενεργεί πάντα με αίσθημα ευπρέπειας. Ακόμη πιο αναγκαίο είναι, φυσικά, να αναγνωρίζει το περιβάλλον και το πλαίσιο εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Όπως λένε και οι άπιστοι: «Σ’ αυτόν τον χαώδη κόσμο, οι άνθρωποι πρέπει να είναι έξυπνοι, ευφυείς και σοφοί ό,τι κι αν κάνουν. Δεν πρέπει να είναι αδαείς, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν ανόητες πράξεις». Σε ορισμένες χώρες, για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι στήνουν απάτες σε δημόσιους χώρους και σκηνοθετούν ένα ψεύτικο ατύχημα, ώστε με δόλια μέσα να διεκδικήσουν στη συνέχεια κάποια αποζημίωση. Αν δεν καταλάβεις την απάτη αυτών των κακών ανθρώπων και ενεργήσεις τυφλά σύμφωνα με τη συνείδησή σου, τότε είναι πιθανό να ξεγελαστείς και να βρεις τον μπελά σου. Αν, για παράδειγμα, δεις μια ηλικιωμένη γυναίκα να πέφτει στον δρόμο, μπορεί να σκεφτείς: «Πρέπει να φέρω εις πέρας τις ευθύνες μου απέναντι στην κοινωνία και δεν έχω ανάγκη να μου το ανταποδώσει εκείνη. Έχω ανθρώπινη φύση και αίσθημα συνείδησης, οπότε οφείλω να της δώσω ένα χεράκι· πάω, λοιπόν, να τη βοηθήσω να σηκωθεί». Όταν, όμως, πηγαίνεις να τη σηκώσεις, εκείνη σε εκβιάζει· αναγκάζεσαι, λοιπόν, να την πας στο νοσοκομείο και να πληρώσεις το κόστος της περίθαλψής της, αποζημίωση για ψυχική οδύνη και έξοδα συνταξιοδότησης. Αν δεν πληρώσεις, θα κληθείς να παρουσιαστείς στο αστυνομικό τμήμα. Απ’ ό,τι φαίνεται βρήκες τον μπελά σου, έτσι δεν είναι; Πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση; (Επειδή ακολούθησα την καλή μου πρόθεση και δεν επέδειξα σοφία.) Ήσουν τυφλός, δεν είχες διάκριση, δεν κατάφερες να αναγνωρίσεις τις τρέχουσες τάσεις και δεν διέκρινες το σκηνικό της κατάστασης. Σε μια κακή κοινωνία όπως αυτήν, πρέπει κανείς να πληρώσει κάποιο τίμημα απλώς και μόνο επειδή βοήθησε χωρίς να το πολυσκεφτεί κάποιον ηλικιωμένο που είχε πέσει. Αν η γυναίκα εκείνη είχε όντως πέσει και χρειαζόταν τη βοήθειά σου, δεν θα έπρεπε να καταδικαστείς επειδή εκπλήρωσες τις κοινωνικές σου ευθύνες· θα έπρεπε να επαινεθείς, αφού η συμπεριφορά σου ήταν σύμφωνη με την ανθρώπινη φύση και το αίσθημα συνείδησης που έχει ο άνθρωπος. Αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα, όμως, είχε απώτερο σκοπό και δεν χρειαζόταν πραγματικά τη βοήθειά σου. Απλώς σε εξαπατούσε, κι εσύ δεν κατάλαβες το πανούργο της σχέδιο. Φέρνοντας εις πέρας την ευθύνη που έχεις απέναντί της ως συνάνθρωπός της, έπεσες θύμα της πλεκτάνης της. Τώρα σε έχει του χεριού της και σε εκβιάζει για ακόμη περισσότερα χρήματα. Φέρνεις εις πέρας τις κοινωνικές σου ευθύνες όταν βοηθάς ανθρώπους που έχουν ανάγκη και εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Δεν θα πρέπει να γίνεται η αιτία να ξεγελαστείς ή να πιαστείς σε παγίδα. Πολλοί άνθρωποι έχουν πέσει θύματα τέτοιας απάτης και έχουν δει ξεκάθαρα πόσο κακοί είναι πλέον οι άνθρωποι και πόσο επιδέξιοι είναι στο να εξαπατούν τους άλλους. Εξαπατούν τους πάντες, είτε είναι άγνωστοι είτε φίλοι και συγγενείς. Τι απαίσια κατάσταση! Ποιος προκάλεσε αυτήν τη διαφθορά; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Αυτός έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα βαθιά και βάναυσα. Κάνει κάθε λογής ανήθικες πράξεις, για να προωθήσει τα συμφέροντά του, και οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί από το κακό του παράδειγμα. Ως αποτέλεσμα, οι απατεώνες και οι κλέφτες πλέον αφθονούν. Με βάση τα γεγονότα αυτά, βλέπει κανείς πως πολλοί άνθρωποι δεν είναι καλύτεροι από σκύλους. Ίσως κάποιοι να μην είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τέτοιες κουβέντες, να νιώσουν άβολα και να σκεφτούν: «Ισχύει πως δεν είμαστε καλύτεροι από σκύλους; Δείχνεις έλλειψη σεβασμού απέναντί μας και μας περιφρονείς αφού μας συγκρίνεις συνεχώς με σκύλους. Δεν μας σέβεσαι καθόλου ως ανθρώπους!» Θα ήθελα πάρα πολύ να σας δω ως ανθρώπους, αλλά τι είδους συμπεριφορά έχουν εκδηλώσει οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι πολύ απλά δεν είναι καλύτεροι από σκύλους. Για την ώρα δεν έχω να πω κάτι άλλο πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.

Μόλις σας συναναστράφηκα πάνω στο γεγονός πως όταν οι άνθρωποι βοηθούν λιγάκι τους άλλους, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καλοσύνη και δεν είναι παρά μια κοινωνική ευθύνη. Φυσικά, οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν ποιες κοινωνικές ευθύνες μπορούν να εκπληρώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Μπορούν να εκπληρώσουν τις κατάλληλες και όχι εκείνες που θεωρούν ακατάλληλες. Αυτή είναι ελευθερία και επιλογή κάθε ανθρώπου. Μπορείς να επιλέξεις ποιες κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις οφείλεις να εκπληρώσεις βάσει των συνθηκών σου, των δυνατοτήτων σου και, φυσικά, του πλαισίου και των συνθηκών τη δεδομένη στιγμή. Είναι δικαίωμά σου. Σε ποιο πλαίσιο προέκυψε αυτό το δικαίωμα; Ο κόσμος παραείναι σκοτεινό μέρος, η ανθρωπότητα παραείναι κακή, ενώ δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην κοινωνία. Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει πρώτα να προστατέψεις τον εαυτό σου, να φροντίσεις να μην ενεργείς ασύνετα και με άγνοια, και να δείχνεις σοφία. Φυσικά, όταν λέω πως πρέπει να προστατεύεις στον εαυτό σου δεν εννοώ να προστατεύεις το πορτοφόλι και την περιουσία σου για να μη σου τα κλέψουν, αλλά να προστατεύεις τον εαυτό σου ώστε να μην πάθεις κακό. Αυτό έχει μέγιστη σημασία. Θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου, διασφαλίζοντας παράλληλα και τη δική σου ασφάλεια. Μη σε απασχολεί να κερδίσεις τον σεβασμό των άλλων, μην επηρεάζεσαι και περιορίζεσαι από την κοινή γνώμη. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Θα πρέπει να αποφασίσεις πώς θα εκπληρώσεις το καθήκον σου με βάση τη δική σου κατάσταση· μην αναλαμβάνεις περισσότερα από όσα μπορείς να χειριστείς δεδομένων των συνθηκών και των δυνατοτήτων σου. Δεν θα πρέπει να προσπαθείς να εντυπωσιάζεις τους άλλους προσποιούμενος πως έχεις ικανότητες που δεν κατέχεις, ούτε θα πρέπει να φοβάσαι την έλλειψη σεβασμού, την επίκριση ή την αποδοκιμασία των άλλων. Είναι λάθος να κάνεις πράγματα για να ικανοποιείς τη δική σου ματαιοδοξία. Κάνε μόνο όσα μπορείς, ανάλαβε μόνο όσα υπαγορεύει το αίσθημα ευθύνης που έχεις και εκπλήρωσε όσες υποχρεώσεις μπορείς. Είναι δικαίωμά σου. Μην αναγκάζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν έχει απαιτήσει από σένα ο Θεός. Δεν έχει νόημα να ακολουθείς τη συνείδησή σου, για να κάνεις πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσα πράγματα κι αν κάνεις, ο Θεός δεν θα σε επαινέσει γι’ αυτά, ούτε και θα υποδηλώνουν πως έχεις καταθέσει αληθινή μαρτυρία, πόσο μάλλον πως έχεις εφοδιαστεί με καλές πράξεις. Σε ό,τι αφορά πράγματα που δεν σχετίζονται με τις απαιτήσεις του Θεού, αλλά τα οποία οι άνθρωποι απαιτούν να κάνεις, θα πρέπει να έχεις δική σου βούληση και να ακολουθείς τις δικές σου αρχές. Μην περιορίζεσαι από ανθρώπους. Αρκεί να μην κάνεις τίποτα που παραβιάζει τη συνείδηση και τη λογική σου, καθώς και την αλήθεια. Αν βοηθήσεις κάποιον επιλύοντας ένα στιγμιαίο ζήτημα που αντιμετωπίζει, τότε το άτομο αυτό θα μάθει να στηρίζεται πάνω σου και θα θεωρεί πως πρέπει να λύνεις τα προβλήματά του. Θα αρχίσει να εξαρτάται τελείως από σένα, και θα στραφεί εναντίον σου, αν αποτύχεις έστω και μια φορά να επιλύσεις κάποιο ζήτημά του. Αυτό θα σου φέρει μπελάδες και όχι το αποτέλεσμα που θέλεις να δεις. Αν προβλέπεις πως αυτό θα είναι το αποτέλεσμα, τότε είναι στην ευχέρειά σου να μην τον βοηθήσεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση, με άλλα λόγια, δεν θα ήταν λάθος να μη φέρεις εις πέρας αυτήν την ευθύνη ή υποχρέωση. Αυτή είναι η άποψη και η στάση που οφείλεις να έχεις απέναντι στην κοινωνία, την ανθρωπότητα και, πιο συγκεκριμένα, απέναντι στην κοινότητα στην οποία ζεις. Με άλλα λόγια, να προσφέρεις στους άλλους όση αγάπη έχεις και να κάνεις όσα μπορείς. Μην πηγαίνεις κόντρα στα πιστεύω σου προσπαθώντας να κάνεις επίδειξη, μην προσπαθείς να κάνεις πράγματα που δεν μπορείς. Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεις τον εαυτό σου να πληρώσει το τίμημα το οποίο είναι ανίκανος να πληρώσει ο μέσος άνθρωπος. Με λίγα λόγια, μην έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Κάνε μόνο όσα είσαι ικανός να κάνεις. Πώς σου ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Έστω, για παράδειγμα, πως ένας φίλος σου σου ζητά να δανειστεί το αυτοκίνητό σου. Εσύ κάνεις τις εξής σκέψεις: «Εκείνος μου έχει δανείσει πράγματα στο παρελθόν. Δικαιωματικά, λοιπόν, οφείλω να του δανείσω το αυτοκίνητό μου. Δεν είναι, όμως, προσεκτικός ούτε έχει μέτρο. Μπορεί μέχρι και να καταστρέψει το αμάξι μου. Καλύτερα να μην του το δανείσω». Αποφασίζεις, λοιπόν, να μην του δανείσεις το αυτοκίνητό σου. Είναι σωστή η απόφασή σου; Είτε του δανείσεις το αυτοκίνητό σου είτε όχι, το ζήτημα δεν είναι σοβαρό. Εφόσον κατανοείς με σαφήνεια και διορατικότητα το θέμα, αν κάνεις αυτό που πιστεύεις πως είναι το πιο κατάλληλο, τότε θα έχεις δίκιο. Αν τώρα σκεφτείς από μέσα σου το εξής: «Εντάξει, θα του το δανείσω. Όποτε του έχω ζητήσει κάτι, δεν μου έχει αρνηθεί ποτέ. Δεν είναι πολύ μετρημένος και προσεκτικός όταν χρησιμοποιεί κάτι, αλλά δεν πειράζει. Αν πάθει κάποια βλάβη το αυτοκίνητό μου, απλώς θα ξοδέψω λίγα χρήματα για να το φτιάξω». Οπότε, συμφωνείς να του το δανείσεις και δεν του το αρνείσαι. Είναι σωστή, άραγε, η απόφασή σου; Κι αυτή αποδεκτή είναι. Αν, για παράδειγμα, κάποιος που σε είχε βοηθήσει στο παρελθόν έρθει να σε βρει, επειδή η οικογένειά του αντιμετωπίζει δυσκολίες, θα πρέπει να τον βοηθήσεις ή όχι; Αυτό εξαρτάται από τη δική σου κατάσταση, και η απόφασή σου να τον βοηθήσεις ή όχι δεν είναι ζήτημα αρχής. Πρέπει απλώς η απόφασή σου να βασίζεται στην ειλικρίνεια και το ένστικτο, και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου όσο καλύτερα μπορείς. Αν το κάνεις αυτό, θα ενεργείς εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης σου και της συνείδησής σου. Δεν έχει σημασία αν θα εκπληρώσεις πλήρως αυτήν την ευθύνη ή αν θα τη φέρεις εις πέρας καλά. Έχεις το δικαίωμα να συμφωνήσεις ή να αρνηθείς. Αν αρνηθείς, δεν σημαίνει πως δεν έχεις συνείδηση, ούτε σημαίνει πως ο φίλος σου έκανε μια πράξη καλοσύνης επειδή σε βοήθησε. Οι πράξεις αυτές δεν ανέρχονται σ’ αυτό το επίπεδο. Καταλαβαίνεις; (Ναι.) Συζητήσαμε για την καλοσύνη και, πιο συγκεκριμένα, για το πώς θα πρέπει να βλέπεις την καλοσύνη, πώς να προσεγγίζεις το ζήτημα της βοήθειας που προσφέρεις σε άλλους και πώς θα πρέπει να εκπληρώνεις τις κοινωνικές σου ευθύνες. Στα θέματα αυτά, οι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Δεν μπορείς να τα επιλύσεις με το να στηρίζεσαι απλώς στη συνείδηση και τη λογική σου. Κάποιες ειδικές συνθήκες μπορεί να είναι πολύ περίπλοκες, κι αν δεν τις χειριστείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε είναι πιθανό να προκαλέσεις μπελάδες και αρνητικές συνέπειες. Άρα, λοιπόν, σε αυτά τα θέματα, οι εκλεκτοί του Θεού πρέπει να κατανοούν τις προθέσεις Του και να ενεργούν με ανθρώπινη φύση, λογική, σοφία και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη προσέγγιση.

Μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκύψει όσον αφορά το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» είναι η βοήθεια που λαμβάνεις να μην είναι κάτι το αμελητέο όπως ένα μπουκάλι νερό, λίγα λαχανικά ή ένα σακί με ρύζι, αλλά μια μορφή βοήθειας που επηρεάζει τόσο τον δικό σου όσο και τον βιοπορισμό της οικογένειάς σου, και έχει μάλιστα επιπτώσεις στη μοίρα και στo μέλλον σου. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να σου διδάξει κάτι ή να σου προσφέρει οικονομική βοήθεια, με αποτέλεσμα να μπορέσεις να φοιτήσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να βρεις μια καλή δουλειά, να καλοπαντρευτείς, και να συμβούν ένα σωρό καλά πράγματα στη ζωή σου. Κάτι τέτοιο δεν είναι απλώς μια μικρή χάρη ή μια ασήμαντη βοήθεια· πολλοί άνθρωποι το βλέπουν ως μια πράξη τεράστιας καλοσύνης. Πώς θα πρέπει να προσεγγίσετε μια τέτοια κατάσταση; Αυτές οι μορφές βοήθειας σχετίζονται με την κοινωνική ευθύνη και τις υποχρεώσεις που φέρνει εις πέρας ο άνθρωπος και για τις οποίες μόλις συζητήσαμε. Επειδή, όμως, έχουν επιπτώσεις στην επιβίωση, τη μοίρα και το μέλλον του ανθρώπου, είναι πολύ πιο πολύτιμες από ένα απλό μπουκάλι νερό ή ένα σακί με ρύζι. Έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στη ζωή των ανθρώπων, στον βιοπορισμό τους και στον χρόνο που έχουν σ’ αυτήν τη γη. Έτσι, λοιπόν, η αξία τους είναι πολύ μεγαλύτερη. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτές οι μορφές βοήθειας να εξυψώνονται στο επίπεδο της καλοσύνης; Όπως και να ’χει, δεν προτείνω να βλέπετε αυτές τις μορφές βοήθειας ως καλοσύνη. Εφόσον αυτές οι μορφές βοήθειας δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως καλοσύνη, ποιος είναι ο κατάλληλος και σωστός τρόπος για να αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση; Δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι; Ίσως, για παράδειγμα, κάποιος να σε απέτρεψε από μια ζωή στο έγκλημα, να σε έβαλε στον σωστό δρόμο και να σου βρήκε μια δουλειά σε κάποιον νόμιμο τομέα εργασίας. Έτσι, σου έδωσε τη δυνατότητα να ζήσεις μια καλή ζωή, να παντρευτείς και να νοικοκυρευτείς, και να αλλάξεις τη μοίρα σου προς το καλύτερο. Ίσως, πάλι, όταν αντιμετώπιζες μια δύσκολη κατάσταση και ένιωθες τελείως αποκαρδιωμένος, κάποιος καλός άνθρωπος να σου πρόσφερε λίγη βοήθεια και καθοδήγηση, κι αυτό να άλλαξε με θετικό τρόπο τις μελλοντικές σου προοπτικές. Σου έδωσε, λοιπόν, τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις από τους άλλους και να ζήσεις μια καλή ζωή. Πώς θα πρέπει να προσεγγίσεις καταστάσεις σαν κι αυτές; Θα πρέπει να θυμηθείς την καλοσύνη τους και να τους την ανταποδώσεις; Θα πρέπει να βρεις τρόπους να τους αποζημιώσεις και να τους ανταμείψεις; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να αφήσεις τις αρχές να κατευθύνουν τις αποφάσεις σου, έτσι δεν είναι; Θα πρέπει να προσδιορίσεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που σε βοήθησε. Αν είναι καλός και θετικός άνθρωπος, τότε πέρα από το «ευχαριστώ» που θα του πεις, μπορείς να συνεχίσεις να αλληλεπιδράς κανονικά μαζί του και να γίνετε φίλοι· όταν χρειαστεί βοήθεια, μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου όσο καλύτερα μπορείς. Η εκπλήρωση αυτής της ευθύνης και υποχρέωσης, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να του δίνεις τα πάντα άνευ όρων, αλλά να περιορίζεσαι σε όσα μπορείς να κάνεις δεδομένων των συνθηκών σου. Αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους σ’ αυτές τις καταστάσεις. Το επίπεδό σας δεν διαφέρει. Αν κι εκείνος σε βοήθησε και σου έδειξε καλοσύνη, και πάλι δεν μπορεί να ονομαστεί «σωτήρας» σου, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Το μόνο που έκανε ήταν να σου προσφέρει μια χείρα βοηθείας ενεργώντας μέσω της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως είναι ανώτερος από σένα, πόσο μάλλον πως του ανήκεις και πως μπορεί να σε χειραγωγεί και να σε ελέγχει. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να εξουσιάζει τη μοίρα σου και δεν θα πρέπει να επικρίνει ή να σχολιάζει τη ζωή σου· παραμένετε ίσοι. Εφόσον είστε ίσοι, μπορείτε να αλληλεπιδράτε μεταξύ σας ως φίλοι και, όπου χρειάζεται, μπορείς να τον βοηθάς στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου. Έτσι εκπληρώνεις και πάλι την κοινωνική σου ευθύνη και υποχρέωση εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης και κάνεις αυτό που οφείλεις βάσει και εντός του πλαισίου της ανθρώπινης φύσης· φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου με στοχευμένο τρόπο. Γιατί να το κάνεις αυτό; Εκείνος σε βοήθησε στο παρελθόν και σου έδωσε τη δυνατότητα να αποκομίσεις οφέλη και να βγεις πολύ κερδισμένος, οπότε η συνείδηση που προέρχεται από την ανθρώπινη φύση σου σου υπαγορεύει να του φέρεσαι ως φίλο. Κάποιοι άνθρωποι θα ρωτήσουν: «Μπορώ να του φέρομαι ως έμπιστό μου;» Αυτό εξαρτάται από το πώς τα πηγαίνετε μεταξύ σας και από το αν μοιάζουν η ανθρώπινη φύση και οι προτιμήσεις σας, αυτά που αναζητάτε και το πώς βλέπετε τον κόσμο. Η απάντηση θα εξαρτηθεί από σένα. Σε μια τέτοια ξεχωριστή σχέση, θα πρέπει να ανταμείψεις τον ευεργέτη σου με τη ζωή σου; Εφόσον σε βοήθησε τόσο πολύ και είχε τόσο τεράστια επιρροή πάνω σου, θα πρέπει να του τον ανταμείψεις με τη ζωή σου; Δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Εσύ είσαι ο αιώνιος κάτοχος της ζωής σου· τη ζωή σου σου την έδωσε ο Θεός, είναι δική σου και δεν μπορεί να τη διαχειρίζεται κανένας άλλος. Δεν υπάρχει λόγος να επιτρέπεις απερίσκεπτα σε κάποιον άλλο να διαχειρίζεται τη ζωή σου λόγω αυτού του πλαισίου κι αυτής της κατάστασης. Αν το κάνεις αυτό, τότε ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς είναι τρομερά ανόητος και, φυσικά, παράλογος. Όσο στενοί φίλοι κι αν είστε ή όσο ισχυρός κι αν είναι ο δεσμός που έχετε, εσύ μπορείς μόνο να φέρνεις εις πέρας την ευθύνη σου ως άνθρωπος, και μεταξύ σας να αλληλεπιδράτε κανονικά και να βοηθάτε ο ένας τον άλλο εντός του πλαισίου της ανθρώπινης φύσης και λογικής. Αυτό το επίπεδο σχέσης είναι πιο λογικό και ισότιμο. Ο απώτερος λόγος που γίνατε φίλοι είναι ουσιαστικά το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός κάποτε σε βοήθησε. Έτσι, λοιπόν, θεώρησες πως άξιζε να τον έχεις ως φίλο και πως πληρούσε το πρότυπο που απαιτείς από τους φίλους σου. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που ήσουν πρόθυμος να γίνεις φίλος του. Για σκέψου και την εξής κατάσταση: Κάποιος σε βοήθησε στο παρελθόν, ήταν με κάποιον τρόπο ευγενικός μαζί σου και επηρέασε τη ζωή σου ή κάποιο σημαντικό γεγονός· παρόλα αυτά, η ανθρώπινη φύση του και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει δεν συμβαδίζουν με το δικό σου μονοπάτι και μ’ αυτά που αναζητάς. Δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα, δεν τον συμπαθείς και, σε κάποιον βαθμό, ίσως θα μπορούσες να πεις πως τα ενδιαφέροντά σου και τα πράγματα που αναζητάς είναι τελείως διαφορετικά από τα δικά του. Έχετε διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή, κοσμοθεωρία και απόψεις για τη ζωή· είστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Άρα, λοιπόν, πώς θα πρέπει να προσεγγίσεις και να ανταποκριθείς στη βοήθεια που σου προσέφερε στο παρελθόν; Μπορεί να προκύψει αυτή η ρεαλιστική κατάσταση; (Ναι.) Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις κι αυτήν την κατάσταση. Εφόσον οι δυο σας βαδίζετε σε διαφορετικά μονοπάτια, αφού του δώσεις την όποια υλική αποζημίωση αντέχει η τσέπη σου, διαπιστώνεις πως οι πεποιθήσεις σας αποκλίνουν κατά πολύ, δεν μπορείτε να βαδίσετε στο ίδιο μονοπάτι, δεν μπορείτε να είστε καν φίλοι ούτε να έχετε πια κάποια αλληλεπίδραση. Πώς θα πρέπει να προχωρήσεις, εφόσον δεν μπορείτε να έχετε πια αλληλεπίδραση; Μείνε μακριά του. Μπορεί να ήταν ευγενικός μαζί σου στο παρελθόν, αλλά πορεύεται στην κοινωνία εξαπατώντας τους άλλους και κάνοντας απατεωνιές, διαπράττει κάθε λογής καταχθόνιες πράξεις και, εκτός αυτού, δεν τον συμπαθείς· άρα, λοιπόν, είναι απόλυτα λογικό να κρατήσεις τις αποστάσεις σου απ’ αυτόν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν ενεργήσω έτσι, δεν σημαίνει πως δεν έχω συνείδηση;» Δεν σημαίνει πως δεν έχεις συνείδηση. Αν πράγματι αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία στη ζωή του, μπορείς και πάλι να τον βοηθήσεις· δεν γίνεται όμως να περιορίζεσαι απ’ αυτόν ή να κάνεις μαζί του κακές και ασυνείδητες πράξεις. Επίσης, δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις γι’ αυτόν σαν το σκυλί απλώς και μόνο επειδή σε βοήθησε ή σου έκανε κάποια μεγάλη χάρη στο παρελθόν· δεν είναι υποχρέωσή σου κι εκείνος δεν αξίζει μια τέτοια μεταχείριση. Είναι δικαίωμά σου να επιλέξεις να αλληλεπιδράς, να περνάς χρόνο και να γίνεσαι μάλιστα φίλος με άτομα τα οποία συμπαθείς και με τα οποία τα πηγαίνεις καλά —με άτομα τα οποία είναι σωστά. Μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου απέναντι σ’ αυτό το άτομο· είναι δικαίωμά σου. Φυσικά, μπορείς επίσης να αρνηθείς να πιάσεις φιλίες και να έχεις πάρε δώσε με ανθρώπους που δεν συμπαθείς, και δεν χρειάζεται να εκπληρώσεις καμία υποχρέωση ή ευθύνη απέναντί τους· είναι κι αυτό δικαίωμά σου. Ούτε και θα είναι λάθος αν αποφασίσεις να εγκαταλείψεις το άτομο αυτό και αρνηθείς να αλληλεπιδράς μαζί του ή να εκπληρώσεις οποιαδήποτε ευθύνη ή υποχρέωση απέναντί του. Πρέπει να θέτεις ορισμένα όρια στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι, και να φέρεσαι σε διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο. Δεν θα πρέπει να έχεις επαφές με κακούς ανθρώπους ούτε να ακολουθείς το κακό τους παράδειγμα· αυτή είναι η σοφή επιλογή. Μην επηρεάζεσαι από διάφορους παράγοντες όπως η ευγνωμοσύνη, τα αισθήματα και η κοινή γνώμη· με τον τρόπο αυτό παίρνεις θέση και έχεις αρχές, κι αυτό οφείλεις να κάνεις. Μπορείτε να αποδεχτείτε αυτές τις μεθόδους κι αυτούς τους ισχυρισμούς; (Ναι.) Αν και οι απόψεις, τα μονοπάτια άσκησης και οι αρχές για τα οποία μιλάω είναι πράγματα που επικρίνουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και η κουλτούρα, αυτές οι απόψεις και αρχές θα προστατέψουν σθεναρά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου που έχει ανθρώπινη φύση και συνείδηση. Θα δώσουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μην περιορίζονται και να μη δεσμεύονται από τα λεγόμενα πρότυπα ηθικής διαγωγής της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά να απαλλαγούν από την εξαπάτηση και την παραπλάνηση αυτών των τάχα ευλαβών και ευλογοφανών πραγμάτων. Αυτές οι απόψεις και αρχές θα τους δώσουν, επίσης, τη δυνατότητα να κατανοήσουν την αλήθεια μέσα από τα λόγια του Θεού, να ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και την αλήθεια, να μην επηρεάζονται από ό,τι λέει η κοινή γνώμη για την ηθική και να απαλλαγούν από τους περιορισμούς και τα δεσμά του λεγόμενου κοσμικού τρόπου ζωής, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και όλα τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βάσει σωστών απόψεων, και να αποτινάξουν τελείως τα δεσμά και την παραπλάνηση των εγκόσμιων, της παράδοσης και της κοινωνικής ηθικής. Έτσι, λοιπόν, θα μπορούν να ζουν στο φως, να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση, να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή και να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού.

Τι είδους αλλαγή μπορούν να επιφέρουν πραγματικά στους ανθρώπους τα ρητά σχετικά με την κοινωνική ηθική όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους»; Μπορούν να αλλάξουν τη σατανική διάθεση του ανθρώπου που κυνηγά με κάθε τρόπο τη θέση και το κέρδος; Μπορούν να μεταμορφώσουν τη φιλοδοξία και τον πόθο του ανθρώπου; Μπορούν να βάλουν τέλος στις διαμάχες και τις αιματοχυσίες μεταξύ ανθρώπων; Μπορούν να τους δώσουν τη δυνατότητα να αρχίσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή; (Όχι.) Τότε, ποια επίδραση έχουν πραγματικά αυτά τα κριτήρια για την κοινωνική ηθική; Μήπως, στην καλύτερη περίπτωση, ενθαρρύνουν απλώς κάποιους καλούς ανθρώπους να κάνουν καλές πράξεις και να συμβάλουν στην ασφάλεια και την προστασία της κοινωνίας; (Ναι.) Αυτό είναι το μόνο που κάνουν, και δεν επιλύουν ούτε ένα ζήτημα. Ακόμη κι αν, υπό την κατήχηση αυτών των λεγόμενων κριτηρίων ηθικής διαγωγής, οι άνθρωποι μπορούσαν τελικά να συμμορφωθούν μ’ αυτά και να τα βιώσουν, αυτό δεν σημαίνει πως θα μπορούσαν να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις και να βιώσουν μια ανθρώπινη ομοιότητα. Έστω, για παράδειγμα, πως ένας άνθρωπος σου έκανε μια χάρη, οπότε κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να του την ανταποδώσεις· όταν εκείνος σου δίνει ένα σακί με ρύζι, εσύ του το ανταποδίδεις με μια μεγάλη συσκευασία αλεύρι, και όταν σου δίνει δύο κιλά χοιρινό, εσύ του το ανταποδίδεις με δύο κιλά βοδινό. Τι αποτέλεσμα θα έχει το να ξεπληρώνετε συνεχώς ο ένας τον άλλο; Όταν είστε μόνοι, και οι δύο θα υπολογίζετε ποιος βγήκε κερδισμένος και ποιος ζημιωμένος, πράγμα που θα οδηγήσει σε παρεξηγήσεις, τσακωμούς και δολοπλοκίες μεταξύ σας. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ πως το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για να έχει κανείς ηθική διαγωγή, όχι μόνο περιορίζει και παραπλανά τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αλλά επιβαρύνει και τη ζωή τους με πολλές δυσκολίες, βάρη, ακόμη και οδύνη. Και αν σε μετατρέψει σε εχθρό κάποιου, τότε θα έχεις ακόμη περισσότερους μπελάδες και ανείπωτες ταλαιπωρίες! Οι σχέσεις τύπου πάρε δώσε δεν αποτελούν το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ζουν πάντα σύμφωνα με τέτοια αισθήματα και κοσμικό τρόπο ζωής, πράγμα που θα τους προξενήσει τελικά πολλούς περιττούς μπελάδες. Απλώς βασανίζουν τον εαυτό τους και τον υποβάλουν σε ανούσιο μαρτύριο. Έτσι εμφυτεύεται στον νου των ανθρώπων και τους παραπλανά η παραδοσιακή κουλτούρα και οι ισχυρισμοί σχετικά με την ηθική διαγωγή. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα διάκρισης, πιστεύουν εσφαλμένα πως αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας είναι σωστές και τις εκλαμβάνουν ως τα κριτήρια και την πυξίδα τους· τηρούν αυστηρά τα ρητά αυτά και ζουν υπό την επιτήρηση της κοινής γνώμης. Σταδιακά και εν αγνοία τους, φτάνουν να κατηχούνται, να επηρεάζονται και να ελέγχονται απ’ αυτά τα πράγματα, και καταλήγουν να νιώθουν αβοήθητοι και απελπισμένοι, αλλά ταυτόχρονα είναι και ανίσχυροι να ξεφύγουν. Πολλοί άνθρωποι ταράζονται μάλιστα όταν ο Θεός μιλάει για να εκθέσει και να κρίνει αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν μέσα τους. Όταν οι άνθρωποι καθαρθούν πλήρως από τα πράγματα αυτά στον νου, τις σκέψεις και τις αντιλήψεις τους, νιώθουν ξαφνικά πολύ άδειοι, λες και δεν έχουν τίποτα από το οποίο μπορούν να κρατηθούν. Τότε, θα ρωτήσουν: «Τι να κάνω στο μέλλον; Πώς να ζήσω; Χωρίς τα πράγματα αυτά, δεν έχω μονοπάτι και κατεύθυνση στη ζωή μου. Γιατί νιώθω τόσο κενός τώρα που έχει καθαρθεί ο νους μου από τα πράγματα αυτά; Γιατί νιώθω πως δεν έχω σκοπό; Αν οι άνθρωποι δεν ζουν σύμφωνα μ’ αυτά τα ρητά, θεωρούνται άνθρωποι; Έχουν ανθρώπινη φύση;» Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος. Στην πραγματικότητα, μόλις καθαρθείς απ’ αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας, η καρδιά σου εξαγνίζεται, εσύ δεν περιορίζεσαι ούτε δεσμεύεσαι πια από τα πράγματα αυτά, απελευθερώνεσαι, χειραφετείσαι και δεν ενοχλείσαι πια από όλα αυτά. Πώς θα μπορούσες να μη θέλεις να καθαρθείς απ’ αυτά; Αν μη τι άλλο, όταν εγκαταλείψεις αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας οι οποίες δεν αφορούν την αλήθεια, θα βιώνεις λιγότερη ταλαιπωρία και αγωνία και θα μπορείς να ξεφορτωθείς πολλούς ανούσιους περιορισμούς και ανησυχίες. Αν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια και να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε θα αρχίσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και θα είσαι σε θέση να ζεις στο φως. Παρόλο που φαίνεται απόλυτα δικαιολογημένο να υποστηρίζεις τα πρότυπα ηθικής διαγωγής που διατυπώνει η παραδοσιακή κουλτούρα, βιώνεις μια ανθρώπινη ομοιότητα; Έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; Αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Δεν μπορούν να μεταμορφώσουν το διεφθαρμένο σκεπτικό των ανθρώπων, ούτε τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, πόσο μάλλον μπορούν να αλλάξουν τη διεφθαρμένη τους ουσία. Δεν έχουν καμία θετική επίδραση· αντίθετα, μέσα από τις διδαχές, την κατήχηση και την επιρροή τους, κάνουν την ανθρώπινη φύση στρεβλή και διεστραμμένη. Αν και οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ξεκάθαρα πως το άτομο που τους έδειξε καλοσύνη δεν είναι καλός άνθρωπος, πηγαίνουν παρόλα αυτά κόντρα στις πεποιθήσεις τους και του την ανταποδίδουν, μόνο και μόνο επειδή τους έκανε μια χάρη στο παρελθόν. Τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να πάνε ενάντια στις πεποιθήσεις τους για να ξεπληρώσουν τους άλλους; Το κάνουν επειδή έχει ριζώσει στην καρδιά τους η ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Φοβούνται πως αν δεν πάνε κόντρα στις πεποιθήσεις τους και δεν ξεπληρώσουν εκείνους που τους βοήθησαν, τότε θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη και θα θεωρούνται αχάριστοι που δεν ανταπέδωσαν την καλοσύνη που έλαβαν, κακόβουλοι και αχρείοι χαρακτήρες, και άτομα χωρίς συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Επειδή φοβούνται όλα αυτά τα πράγματα και ανησυχούν πως κανείς δεν θα τους βοηθήσει στο μέλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ζουν υπό την κατήχηση και τα δεσμά αυτής της ιδέας της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι να ζουν μια διεστραμμένη και αγωνιώδη ζωή, κατά την οποία ενεργούν κόντρα στις δικές τους πεποιθήσεις και δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Αξίζει τον κόπο κάτι τέτοιο; Αυτή η ιδέα που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη δεν κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν;

Μόλις μιλήσαμε για το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Σας συναναστράφηκα πάνω στο τι είναι ακριβώς η «καλοσύνη», πώς βλέπει ο Θεός τον ορισμό του ανθρώπου για την καλοσύνη, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει ο άνθρωπος αυτήν την καλοσύνη, πώς θα πρέπει να φέρεται σε όσους του έδειξαν καλοσύνη ή του έσωσαν τη ζωή, ποια είναι πραγματικά η σωστή οπτική και το σωστό μονοπάτι και ποια η θέση που θα πρέπει να έχουν αυτά στη ζωή του. Επιπλέον, πώς θα πρέπει να φέρνουν οι άνθρωποι εις πέρας τις υποχρεώσεις τους, καθώς και πώς θα πρέπει να χειρίζονται και από ποια οπτική θα πρέπει να βλέπουν ορισμένες ειδικές περιπτώσεις. Αυτά είναι σχετικά περίπλοκα ζητήματα που δεν μπορούν να ξεκαθαριστούν με λίγα μόνο σύντομα σχόλια· παρόλα αυτά, έχω μοιραστεί μαζί σας τα κύρια σημεία, την ουσία των προβλημάτων σ’ αυτό το θέμα και ούτω καθεξής. Αν αντιμετωπίσετε ξανά ένα τέτοιο ζήτημα, δεν θεωρείτε πλέον ότι γνωρίζετε λίγο πολύ την άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσετε και το μονοπάτι άσκησης που θα πρέπει να ακολουθήσετε; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Στη θεωρία, τα γνωρίζω· οι άνθρωποι όμως είναι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά. Εφόσον ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, σίγουρα θα επηρεαζόμαστε απ’ αυτά τα ηθικά κριτήρια και θα παρασυρόμαστε απ’ την κοινή γνώμη. Πολλοί άνθρωποι ζούνε κατ’ αυτόν τον τρόπο· εκτιμούν, δηλαδή, τις πράξεις καλοσύνης και ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη κάθε καλοσύνη που λαμβάνουν. Αν δεν ζω έτσι, είναι σίγουρο πως οι άλλοι θα με κατακρίνουν, θα με αποστραφούν και θα με εγκαταλείψουν. Φοβάμαι πως θα μ’ αποκηρύξουν, θα με πουν απάνθρωπο, θα ζω σαν παρίας, κι αυτό δεν τ’ αντέχω». Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Γιατί περιορίζονται οι άνθρωποι από κάτι τέτοιο; Είναι εύκολο να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Ναι, είναι, και θα σου πω και πώς. Αν θεωρείς πως, με το να μη ζεις σύμφωνα με την άποψη της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει ότι η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη, θα ζεις σαν απόκληρος της κοινωνίας· αν θεωρείς πως δεν μοιάζεις πια με παραδοσιακό Κινέζο, πως αν απομακρυνθείς από την παραδοσιακή κουλτούρα, τότε δεν θα ζεις σαν άνθρωπος και δεν θα έχεις τα γνωρίσματα που σε κάνουν άνθρωπο· αν ανησυχείς πως δεν θα ενσωματωθείς στην κινεζική κοινωνία, πως θα σε σιχαίνονται οι Κινέζοι συμπατριώτες σου και θα σε θεωρούν σκάρτο, τότε επίλεξε να ακολουθήσεις τις κοινωνικές τάσεις. Κανείς δεν σε πιέζει και κανείς δεν θα σε καταδικάσει. Αν, όμως, θεωρείς πως το να ζεις όπως επιτάσσει η παραδοσιακή κουλτούρα και το να εκτιμάς συνεχώς τις πράξεις καλοσύνης δεν σε έχει ωφελήσει ιδιαίτερα όλα αυτά τα χρόνια και αυτός ο τρόπος ζωής σε κούρασε, και είσαι αποφασισμένος να εγκαταλείψεις αυτόν τον τρόπο ζωής και να προσπαθήσεις να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με λόγια Μου, τότε αυτό θα ήταν φυσικά ακόμη καλύτερο. Παρόλο που πλέον καταλαβαίνετε στη θεωρία τα πράγματα αυτά και αντιλαμβάνεστε καλά την κατάσταση, το πώς ακριβώς θα βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, και το πώς θα ζείτε και θα συμπεριφέρεστε από εδώ και στο εξής είναι δική σας υπόθεση. Ο βαθμός στον οποίο μπορείς να αποδεχθείς όσα είπα και να τα κάνεις όλα πράξη, καθώς και το πόσο μακριά θα φτάσεις, είναι δική σου επιλογή και εξαρτώνται όλα από σένα. Δεν σε πιέζω. Σου δείχνω απλώς τον δρόμο. Ένα πράγμα, όμως, είναι σίγουρο: Είναι αλήθεια πως αν ζεις σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα, η ζωή σου θα γίνεται όλο και πιο απάνθρωπη και αναξιοπρεπής, και θα διαπιστώσεις πως η συνείδησή σου θα απευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο. Σταδιακά, η ζωή σου θα γίνει μίζερη κι εσύ δεν θα μοιάζεις ούτε με άνθρωπο ούτε με στοιχειό. Αν, όμως, ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Μου και τις αρχές για τις οποίες έχω μιλήσει, τότε σου εγγυώμαι πως θα ζεις με ολοένα και μεγαλύτερη ανθρώπινη ομοιότητα, συνείδηση, λογική και αξιοπρέπεια· αυτό είναι βέβαιο. Όταν αργότερα αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις, θα μπορείς να ζεις ελεύθερος και απελευθερωμένος και θα νιώθεις γαλήνη και χαρά. Οι σκιές και τα βάρη που υπάρχουν στην καρδιά σου θα μειωθούν κι εσύ θα αισθάνεσαι σιγουριά και θα μπορείς να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Δεν θα σε ταλαιπωρεί, παραπλανά ή επηρεάζει πια ο κοσμικός τρόπος ζωής και θα ζεις με αξιοπρέπεια. Θα νιώθεις προσγειωμένος κάθε μέρα και θα αντιμετωπίζεις και θα χειρίζεσαι κάθε υπόθεση ανεξαιρέτως με τη μεγαλύτερη ακρίβεια, αποφεύγοντας πολλές παρακάμψεις και πολλή μάταιη ταλαιπωρία. Δεν θα κάνεις τίποτα μάταια, ούτε θα πληρώσεις κάποιο τίμημα μάταια. Δεν θα ζεις πια για τους άλλους, ούτε θα σε επηρεάζουν πια οι οπτικές και οι απόψεις τους. Δεν θα σε περιορίζουν πια οι απόψεις και η κατάκριση της κοινωνίας. Δεν είναι αξιοπρεπής αυτή η ζωή; Δεν είναι μια ελεύθερη και απελευθερωμένη ζωή; Τότε είναι που θα νιώσεις πως το μόνο σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι το να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και πως μόνο αν ζει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο θα έχει την ομοιότητα ενός ανθρώπου και θα είναι ευτυχισμένος. Αν ζεις μες στην ομίχλη της παραδοσιακής κουλτούρας, δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα το μονοπάτι και πιστεύεις εσφαλμένα πως κατευθύνεσαι προς μια ιδεαλιστική ουτοπία που βρίσκεται στον κόσμο του ανθρώπου. Τελικά, όμως, καταλήγεις να σε παραπλανά, να σε γελοιοποιεί και να σε βασανίζει ο Σατανάς. Σήμερα, εφόσον έχεις ακούσει τη φωνή του Θεού, έχεις ανακαλύψει την αλήθεια κι έχεις δει το φως να έρχεται στον κόσμο του ανθρώπου, έχεις διαλύσει την ομίχλη και έχεις δει ξεκάθαρα το μονοπάτι και την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η ζωή σου. Κινείσαι βιαστικά προς τα εμπρός και επιστρέφεις ενώπιον του Θεού. Δεν είναι αυτή η χάρη και η ευλογία του Θεού; Έχετε διαλύσει πλέον αυτήν την ομίχλη; Έχετε δει τον καθαρό ουρανό εκεί ψηλά; Ίσως να έχετε ήδη δει μια λάμψη και να προχωράτε προς το φως· αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία. Αν μπορείτε να ακούσετε τη φωνή του Θεού, να αποδεχθείτε και να κατανοήσετε την αλήθεια, να διαλύσετε την ομίχλη, να εγκαταλείψετε όλα αυτά τα εσφαλμένα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και να απομακρύνετε κάθε εμπόδιο, τότε θα αρχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι προς τη σωτηρία. Αυτά ήταν όλα όσα είχα να συναναστραφώ σχετικά με το ρητό της ηθικής διαγωγής που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Μπορείτε στη συνέχεια να συναναστραφείτε ο ένας τον άλλο περισσότερο πάνω σ’ αυτά τα λόγια, κι έτσι να τα κατανοήσετε πλήρως. Δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει κανείς άμεση είσοδο σ’ αυτά τα ζητήματα μετά από μία μόνο συνάθροιση για συναναστροφή. Αν και έχω ολοκληρώσει τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, και παρόλο που το καταλαβαίνετε θεωρητικά και κατ’ αρχήν, δεν είναι εύκολο να αποβάλετε αυτές τις παλιές παραδοσιακές αντιλήψεις στην πραγματική ζωή. Μπορεί για κάποιο διάστημα να παραμείνετε προσκολλημένοι σ’ αυτές τις παλιές ιδέες και να σας βασανίζουν. Αν μη τι άλλο, θα χρειαστεί κάποιος χρόνος προτού μπορέσετε να εγκαταλείψετε ολοκληρωτικά αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας και να αποδεχθείτε πλήρως την αλήθεια των λόγων του Θεού. Πρέπει σταδιακά να βιώνετε, να ζείτε και να επιβεβαιώνετε την αλήθεια των λόγων του Θεού στην πραγματική ζωή και όταν αντιμετωπίζετε την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Μέσα από τις εμπειρίες αυτές, θα καταφέρετε σταδιακά να γνωρίσετε τα λόγια του Θεού και να κατανοήσετε την αλήθεια. Με τον τρόπο αυτό, θα αρχίσεις να επωφελείσαι, να αντλείς πλεονεκτήματα και να αποκομίζεις ανταμοιβές, ενώ θα διορθώσεις, επίσης, τις εσφαλμένες απόψεις και ιδέες σου για κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία και το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.