Τώρα τελευταία σας έχω συναναστραφεί πάνω σε κάθε λογής ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πάνω σε ορισμένα ρητά, ιδίως, έχω συναναστραφεί πολύ εκτενώς. Λοιπόν, έχει καμία σχέση με την αλήθεια το θέμα και το περιεχόμενο αυτό; (Ναι.) Υπάρχει κάποιος που θεωρεί πως αυτό το θέμα και περιεχόμενο φαίνεται άσχετο με την αλήθεια; Αν κάποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε έχει χαμηλό επίπεδο και δεν έχει ούτε την παραμικρή διάκριση. Σας ήταν εύκολο να κατανοήσετε τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Αν δεν σας είχα συναναστραφεί έτσι πάνω σ’ αυτό το θέμα και δεν το είχα αναλύσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, μήπως θα είχατε περάσει για την αλήθεια αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής τα οποία οι άνθρωποι θεωρούν ως σχετικά θετικά; Μήπως θα συνεχίζατε να τα υποστηρίζετε; Καταρχάς, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτά τα ρητά είναι θετικά, συμφωνούν με την ανθρώπινη φύση και πρέπει να τηρούνται. Επιπλέον, θεωρούν ότι εναρμονίζονται με τη συνείδηση, τη λογική, τις απαιτήσεις, τις αντιλήψεις και άλλα παρόμοια πράγματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση. Μπορούμε να πούμε ότι προτού συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό το θέμα, σχεδόν όλοι θεωρούσαν τα διάφορα αυτά ρητά σχετικά με την ηθική αγωγή ως θετικά πράγματα που συμφωνούν με την αλήθεια. Αφού ακούσατε τη συναναστροφή και την ανάλυσή Μου, μπορείτε πλέον να διακρίνετε ποια ρητά έχουν σχέση με την ηθική διαγωγή και την αλήθεια; Διαθέτετε αυτήν την ικανότητα διάκρισης; Κάποιοι θα πουν: «Δεν μπορώ να διακρίνω μεταξύ των δυο τους αλλά, σε κάθε περίπτωση, αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, πλέον βλέπω πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα πράγματα και την αλήθεια. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον μπορούμε να πούμε πως είναι θετικά ή πως είναι η αλήθεια. Ούτε συζήτηση, φυσικά, να θεωρήσουμε πως συμφωνούν με τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις ή τα κριτήρια της αλήθειας. Δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις Του και τα κριτήρια της αλήθειας. Σε τελική ανάλυση, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης, δεν λατρεύω πια αυτά τα πράγματα μέσα στην καρδιά μου ούτε θεωρώ πια πως είναι η αλήθεια». Αυτό δείχνει πως αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας δεν παίζουν πια κατευθυντήριο ρόλο μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι ακούσουν αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, θα τα διακρίνουν ασυναίσθητα από την αλήθεια και, το πολύ πολύ, θα τα εκλάβουν ως κάτι που εγκρίνουν οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Γνωρίζουν, όμως, πως αυτά τα ρητά δεν παύουν να είναι διαφορετικά από την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Μόλις οι άνθρωποι συλλάβουν την ουσία τους σχετικά με την ηθική διαγωγή, θα σταματήσουν να τα εκλαμβάνουν ως την αλήθεια και θα πάψουν να τα τηρούν, να τα λατρεύουν ή να τα αναζητούν σαν να είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το βασικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται. Ποιες είναι οι θετικές επιδράσεις που έχει η κατανόηση όλων αυτών των πραγμάτων στην επιδίωξη των ανθρώπων για την αλήθεια; Είναι βέβαιο πως θα έχει θετική επίδραση, αλλά το μέγεθός της θα εξαρτηθεί από τον βαθμό στον οποίο κατανοείς την αλήθεια ή από το πόση αλήθεια γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα σημεία αυτά, είναι άκρως απαραίτητο να αναλύσουμε αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας τις οποίες υποστηρίζουν οι άνθρωποι και οι οποίες συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Αν μη τι άλλο, η ανάλυση αυτή θα βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν ξεκάθαρα την αλήθεια, θα αποτρέψει το ενδεχόμενο να αποβούν άκαρπες οι προσπάθειές τους και θα τους εμποδίσει να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν.

Την τελευταία φορά αναλύσαμε και συναναστραφήκαμε πάνω σε τέσσερα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αυτά ήταν τα εξής: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις», «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους», «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» και «Να ανταποδίδεις το κακό με το καλό». Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω σε άλλα ρητά. Η κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα έχει διατυπώσει πολλούς ρητούς ισχυρισμούς σχετικά με την ηθική διαγωγή. Σε όποια εποχή ή περίοδο της ιστορίας κι αν προωθήθηκαν αρχικά αυτά τα ρητά, όλα τους έχουν περάσει από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα και έχουν ριζώσει για τα καλά στην καρδιά των ανθρώπων. Με την πάροδο του χρόνου και τη σταδιακή εμφάνιση νέων πραγμάτων, ο άνθρωπος έχει προτείνει πολλούς νέους και διαφορετικούς ισχυρισμούς σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι ουσιαστικά πράγματα που απαιτούνται από τον ηθικό χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Γνωρίζετε όλοι σας λίγο πολύ τα τέσσερα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε την τελευταία φορά; (Ναι.) Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας με το επόμενο ρητό: «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Η ιδέα ότι η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη είναι ένα από τα κλασικά κριτήρια της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας για να κριθεί αν η διαγωγή ενός ατόμου είναι ηθική ή ανήθικη. Όταν αξιολογείται το αν η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι καλή ή κακή και το πόσο ηθική είναι η διαγωγή του, ένα από τα σημεία αναφοράς είναι το αν ανταποδίδει τις χάρες ή τη βοήθεια που λαμβάνει, το αν ανταποδίδει με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνει ή όχι. Στην κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα και στην παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι το εκλαμβάνουν αυτό ως σημαντικό μέτρο ηθικής διαγωγής. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει πως η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη και είναι αχάριστος, τότε θεωρείται ότι δεν έχει συνείδηση και δεν αξίζει να έχει κάποιος σχέσεις μαζί του. Επιπλέον, όλοι θα πρέπει να τον σιχαίνονται, να τον αποστρέφονται, να τον περιφρονούν και να τον απορρίπτουν. Από την άλλη πλευρά, αν κάποιος καταλαβαίνει πως η καλοσύνη που λαμβάνει θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη —αν είναι ευγνώμων και ανταποδίδει τις χάρες και τη βοήθεια που λαμβάνει με κάθε μέσο που διαθέτει— τότε θεωρείται άτομο με συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος λαμβάνει οφέλη ή βοήθεια από ένα άλλο άτομο, αλλά δεν τα ανταποδίδει ή απλώς του εκφράζει λίγη ευγνωμοσύνη με ένα απλό «ευχαριστώ» και τίποτε περισσότερο, τι θα σκεφτεί το άλλο άτομο; Μήπως θα νιώσει άβολα; Μήπως θα σκεφτεί: «Αυτός ο τύπος δεν αξίζει βοήθεια, δεν είναι καλός άνθρωπος. Αν αντιδρά έτσι ενώ τον έχω βοηθήσει τόσο πολύ, τότε δεν έχει συνείδηση ούτε ανθρώπινη φύση και δεν αξίζει να έχω σχέσεις μαζί του»; Αν ξανασυναντούσε αυτόν τον άνθρωπο, θα τον βοηθούσε και πάλι; Αν μη τι άλλο, δεν θα ήθελε να το κάνει. Εσείς, σε παρόμοιες περιστάσεις, δεν θα αναρωτιόσασταν αν όντως θα έπρεπε να βοηθήσετε ή όχι; Το μάθημα που θα παίρνατε από την προηγούμενη εμπειρία σας θα ήταν το εξής: «Δεν μπορώ να βοηθάω τον οποιονδήποτε —πρέπει να καταλάβει ότι η καλοσύνη που λαμβάνει θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη. Αν είναι από τους αχάριστους που δεν μου ανταποδίδουν τη βοήθεια που τους έδωσα, τότε καλύτερα να μη βοηθήσω». Αυτή δεν θα ήταν η άποψή σας επί του θέματος; (Ναι.) Σε γενικές γραμμές, όταν οι άνθρωποι βοηθάνε τους άλλους, τι άποψη έχουν ακριβώς για τη βοήθεια που τους προσέφεραν; Έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες ή απαιτήσεις από το άτομο το οποίο βοηθούν; Μήπως λέει κανείς το εξής; «Σε βοηθάω με το αζημίωτο. Δεν θέλω να κερδίσω κάτι από σένα. Το να σε βοηθήσω όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες είναι απλώς αυτό που οφείλω να κάνω· είναι το καθήκον μου. Ανεξάρτητα από το αν έχουμε κάποια σχέση μεταξύ μας ή αν θα μπορέσεις να μου το ξεπληρώσεις στο μέλλον, εγώ κάνω απλώς το βασικό μου καθήκον ως κανονικός άνθρωπος και δεν θα απαιτήσω καμία ανταπόδοση. Δεν με νοιάζει αν θα μου το ξεπληρώσεις ή όχι». Υπάρχουν άνθρωποι που λένε τέτοιες κουβέντες; Ακόμη κι αν υπάρχουν, δεν είναι παρά επινοήματα που δεν συμφωνούν με τα γεγονότα. Υπάρχουν πάρα πολλοί φανταστικοί ηρωικοί χαρακτήρες στα κινεζικά ιστορικά μυθιστορήματα, ενώ οι ήρωες που έχει επινοήσει η χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα στη σύγχρονη κοινωνία είναι ακόμη πιο πλασματικοί. Αν και οι άνθρωποι όντως υπήρχαν, οι ιστορίες γι’ αυτούς έχουν επινοηθεί. Αν το εξετάσετε με βάση τα γεγονότα αυτά, γνωρίζετε πλέον ξεκάθαρα την προέλευση του ρητού «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» —αυτού του κριτηρίου βάσει του οποίου κρίνεται η ηθική διαγωγή των ανθρώπων— και από ποιον προέρχεται; Ίσως κάποιοι άνθρωποι να μην το γνωρίζουν ακόμη ξεκάθαρα. Σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή, όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα ιδεώδες και μια συγκεκριμένη προσδοκία από την ανθρώπινη κοινωνία. Ποια είναι η προσδοκία αυτή; «Αν όλοι δώσουν λίγη αγάπη, ο κόσμος θα γίνει ένα υπέροχο μέρος». Πέρα απ’ αυτήν την προσδοκία, οι άνθρωποι ελπίζουν, επίσης, πως θα λάβουν ανταπόδοση και αποζημίωση για τη στοργική τους καρδιά και για το τίμημα που πληρώνουν. Από τη μία, η αποζημίωση μπορεί να είναι υλικής φύσεως, όπως κάποιο χρηματικό δώρο ή κάποια υλική ανταμοιβή. Από την άλλη, μπορεί να σημαίνει αποζημίωση με την πνευματική έννοια. Μπορεί, δηλαδή, να φέρνει στους ανθρώπους πνευματική πληρότητα με τη μορφή μιας ανταμοιβής που θα ενισχύσει τη φήμη τους με έναν τίτλο όπως «πρότυπο εργάτη», «πρότυπο ηθικής» ή «υπόδειγμα ηθικής». Στην ανθρώπινη κοινωνία, σχεδόν όλοι έχουν αυτήν την προσδοκία από την κοινωνία και τον κόσμο· όλοι ελπίζουν να είναι καλοί άνθρωποι, να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, να προσφέρουν μια χείρα βοηθείας σε όσους έχουν ανάγκη, δίνοντας τη δυνατότητα στους άλλους να λάβουν τη βοήθειά τους και να αποκομίσουν ορισμένα οφέλη. Ελπίζουν πως εκείνοι που λαμβάνουν τη βοήθειά τους θα θυμούνται ποιος τους την προσέφερε, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους επωφελήθηκαν απ’ αυτήν. Φυσικά, ελπίζουν επίσης πως θα βρεθεί κάποιος να τους προσφέρει μια χείρα βοηθείας, όταν βρεθούν και οι ίδιοι σε ανάγκη. Από τη μία, ελπίζουν πως όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια, ορισμένοι άνθρωποι θα του δείξουν στοργή· από την άλλη, ελπίζουν πως όταν αυτοί που δείχνουν στοργή περνούν δύσκολες στιγμές, θα λάβουν κι εκείνοι τη βοήθεια που χρειάζονται. Οι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους την προσδοκία από την κοινωνία και τον κόσμο· στην πραγματικότητα, απώτερός τους στόχος είναι να ζήσει η ανθρωπότητα σε μια αρμονική, ειρηνική και σταθερή κοινωνία. Πώς έχει προκύψει αυτή η προσδοκία; Είναι φυσικό να έχουν^[α] προκύψει η προσδοκία αυτή και ο συνακόλουθος ισχυρισμός, επειδή οι άνθρωποι δεν νιώθουν ασφαλείς κι ευτυχισμένοι σ’ αυτού του είδους το κοινωνικό περιβάλλον. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι άρχισαν να αξιολογούν την ηθική διαγωγή ενός ατόμου και την ευγένεια του χαρακτήρα του με βάση αν ανταπέδιδε ή όχι στους άλλους την καλοσύνη τους· απ’ αυτήν την κατάσταση προέκυψε το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο αποτελεί κριτήριο για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Δεν είναι πολύ παράξενο το πώς δημιουργήθηκε αυτό το ρητό; (Ναι.) Στη σύγχρονη εποχή, ο άνθρωπος δεν αναζητάει ούτε αποδέχεται την αλήθεια, και μάλιστα την αποστρέφεται. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια χαοτική κατάσταση. Παρόλο που ζουν μαζί, κανείς τους δεν γνωρίζει ξεκάθαρα ποιες ευθύνες οφείλει να φέρει εις πέρας, ποια καθήκοντα οφείλει να εκτελεί, ποια θέση οφείλει να πάρει και από ποια σκοπιά είναι καλύτερο να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα. Εκτός αυτού, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες ευθύνες και ποια καθήκοντα έχουν απέναντι στην κοινωνία, ούτε είναι σίγουροι για τη θέση και την οπτική από τις οποίες οφείλουν να βλέπουν και να προσεγγίζουν την κοινωνία. Δεν έχουν κάποια ακριβή εξήγηση και ετυμηγορία για οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο και δεν καταφέρνουν να βρουν το σωστό μονοπάτι άσκησης που θα τους υπαγορεύσει πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Αντιμέτωποι με τον ολοένα και πιο σκοτεινό και τρομακτικό κόσμο που ταλανίζεται από διαμάχες, βεντέτες, πολέμους και κάθε λογής άδικη μεταχείριση, οι άνθρωποι λαχταρούν και περιμένουν με προσδοκία τον ερχομό του Σωτήρα. Παρόλα αυτά, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η αλήθεια και κανείς δεν αναζητά ενεργά τον Θεό ή το έργο Του. Ακόμη κι αν όντως ακούσουν τις ομιλίες Του, δεν προβαίνουν σε αναζήτηση, πόσο μάλλον τις αποδέχονται. Είναι όλοι τους αβοήθητοι και όλοι τους θεωρούν πως η κοινωνία είναι εξαιρετικά άδικη και μάλιστα επικίνδυνη. Όλοι έχουν βαρεθεί παντελώς αυτήν την κοινωνία κι αυτόν τον κόσμο και είναι γεμάτοι εχθρότητα απέναντί τους. Παρόλο που είναι γεμάτοι εχθρότητα, όμως, εξακολουθούν να ελπίζουν πως μια μέρα η κοινωνία θα βελτιωθεί. Τι θεωρούν «βελτιωμένη κοινωνία»; Οραματίζονται μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχουν πια διαμάχες και βεντέτες· μια κοινωνία στην οποία όλοι αλληλεπιδρούν αρμονικά, κανείς δεν καταπιέζεται, δεν υποφέρει ούτε περιορίζεται από τα δεσμά της ζωής. Όλοι ζουν μια χαλαρή, ελεύθερη, άνετη κι ευτυχισμένη ζωή, αλληλεπιδρούν κανονικά με τους άλλους, και ο ένας μεταχειρίζεται δίκαια τον άλλον. Κι αυτό επειδή στον κόσμο αυτόν και μεταξύ της ανθρωπότητας, δεν έχει υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη. Υπάρχουν μόνο διαμάχες και βεντέτες, αλλά ποτέ αρμονία μεταξύ ανθρώπων. Έτσι είχαν ανέκαθεν τα πράγματα, όποια περίοδο της ιστορίας κι αν διάνυε η ανθρωπότητα. Αντιμέτωποι με αυτό το βάρβαρο κοινωνικό πλαίσιο κι αυτές τις βάρβαρες κοινωνικές συνθήκες, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να ξέρει πώς να επιλύσει αυτά τα ζητήματα, όπως το πρόβλημα των διαμαχών και των βεντετών μεταξύ ανθρώπων, ούτε καμία από τις άδικες και μεροληπτικές καταστάσεις που προκύπτουν στην κοινωνία. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι σχηματίζουν ένα τέτοιο ουτοπικό όραμα στο μυαλό τους οφείλεται συγκεκριμένα στην ύπαρξη αυτών των προβλημάτων και στο γεγονός πως δεν ξέρουν πώς να τα επιλύσουν, από ποια σκοπιά ή οπτική θα πρέπει να προσεγγίσουν τα ζητήματα αυτά, ή ποια μέθοδο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν για να τα επιλύσουν. Στο ουτοπικό αυτό όραμα, οι άνθρωποι μπορούν να ζουν μαζί αρμονικά, και όλοι λαμβάνουν δίκαιη μεταχείριση από την κοινωνία και από τους ανθρώπους γύρω τους. Όλοι ελπίζουν πως «ο σεβασμός που δείχνουν οι άνθρωποι στους άλλους θα επιστρέψει σ’ αυτούς δεκαπλάσιος. Αν με βοηθήσεις, θα σου το ανταποδώσω· και όταν χρειαστείς βοήθεια, θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι στην κοινωνία να σου προσφέρουν μια χείρα βοηθείας και να εκπληρώσουν τις κοινωνικές τους ευθύνες. Και όταν χρειαστώ εγώ βοήθεια, εκείνοι που επωφελήθηκαν παλιότερα από τη δική μου συνδρομή θα έρθουν να με βοηθήσουν. Θα έπρεπε η κοινωνία μας να είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο». Οι άνθρωποι θεωρούν πως μόνο έτσι μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χαρούμενα και αρμονικά, σε μια σταθερή και ειρηνική κοινωνία. Θεωρούν πως μόνο έτσι μπορεί να εξαλειφθεί και να επιλυθεί το πρόβλημα των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων. Πιστεύουν πως μόλις επιλυθούν αυτά τα ζητήματα, θα γίνουν πραγματικότητα οι προσδοκίες και τα ιδανικά που έχουν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους για την ανθρώπινη κοινωνία.

Στην κοινωνία των απίστων, υπάρχει ένα δημοφιλές τραγούδι με τίτλο «Το αύριο θα είναι καλύτερο». Οι άνθρωποι τρέφουν συνεχώς την ελπίδα πως τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον. Αν και δεν υπάρχει κάτι κακό σ’ αυτό, ισχύει πως τα πράγματα θα είναι όντως καλύτερα αύριο; Όχι, αυτό είναι αδύνατον. Τα πράγματα απλώς θα χειροτερέψουν, επειδή η ανθρώπινη κοινωνία γίνεται όλο και πιο κακή και ο κόσμος όλο και πιο σκοτεινός. Μεταξύ των ανθρώπων, όχι μόνο όλο και λιγότεροι ανταποδίδουν την καλοσύνη που λαμβάνουν με ευγνωμοσύνη, αλλά όλο και περισσότεροι είναι αχάριστοι και δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει. Αυτή είναι, αντιθέτως, η τωρινή πραγματικότητα της κατάστασης. Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Γιατί δεν είχε κατασταλτική επίδραση στους ανθρώπους το κριτήριο της ηθικής διαγωγής «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο προωθούν οι ηθικολόγοι, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι; (Επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Ακριβώς. Το γνωρίζουν, όμως, αυτό εκείνοι οι ηθικολόγοι, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι; (Όχι.) Δεν γνωρίζουν πως η βασική αιτία των βεντετών και των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων δεν είναι η προβληματική ηθική τους διαγωγή, αλλά πως, αντίθετα, ευθύνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση των κριτηρίων σύμφωνα με τα οποία οφείλουν να συμπεριφέρονται. Με άλλα λόγια, δεν ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται σωστά ούτε γνωρίζουν ποιες είναι ακριβώς οι αρχές και τα μονοπάτια της συμπεριφοράς. Εκτός αυτού, όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και σατανική φύση, ζουν για να βγάζουν κέρδος και βάζουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο σοβαρό το πρόβλημα των βεντετών και των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων. Μπορούν τέτοιοι διεφθαρμένοι άνθρωποι να συμμορφώνονται με τα κριτήρια της ηθικής διαγωγής όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Εφόσον οι άνθρωποι έχουν χάσει ακόμη και την πιο στοιχειώδη λογική και συνείδηση, πώς μπορούν να ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν; Ο Θεός καθοδηγούσε ανέκαθεν τους ανθρώπους. Προετοίμαζε όλα όσα χρειάζονται για την επιβίωσή τους, τους παρείχε το φως του ήλιου, αέρα, φαγητό, νερό και ούτω καθεξής. Παρόλα αυτά, πόσοι απ’ αυτούς Τον ευγνωμονούν; Πόσοι απ’ αυτούς είναι σε θέση να αντιληφθούν την αληθινή αγάπη που τρέφει ο Θεός για την ανθρωπότητα; Υπάρχουν πολλοί πιστοί οι οποίοι, παρόλο που απολαμβάνουν τόσο πολλή από τη χάρη Tου, εξοργίζονται, επιπλήττουν τον Θεό και παραπονιούνται για την αδικία του Ουρανού, μόλις ο Θεός δεν εκπληρώσει τις επιθυμίες τους μια-δυο φορές. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Ποια προβλήματα, άραγε, θα λυθούν, ακόμη κι αν ορισμένα άτομα μπορούν να ανταποδώσουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν από κάποιους άλλους; Φυσικά, οι άνθρωποι που πρότειναν αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή είχαν καλές προθέσεις· μοναδικό τους κίνητρο ήταν η ελπίδα πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βάλουν τέλος στην εχθρότητά τους, να αποφεύγουν τις διαμάχες, να βοηθούν ο ένας τον άλλο, να ζουν αρμονικά, να αλληλοεπηρεάζονται για να διορθώνονται, να δείχνουν στοργή ο ένας στον άλλον και να ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον σε περιόδους ανάγκης. Πόσο υπέροχη θα ήταν η κοινωνία αν η ανθρωπότητα μπορούσε να εισέλθει σε μια τέτοια κατάσταση· δυστυχώς, όμως, δεν θα υπάρξει ποτέ μια τέτοια κοινωνία, γιατί η κοινωνία δεν είναι άλλο παρά το σύνολο των διεφθαρμένων ατόμων που την απαρτίζουν. Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο σκοτεινή και κακή εξαιτίας της διαφθοράς του ανθρώπου. Το ιδεώδες του ανθρώπου, λοιπόν, για μια αρμονική κοινωνία δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Γιατί δεν θα υλοποιηθεί αυτή η ιδανική κοινωνία; Από μια θεμελιώδη και θεωρητική σκοπιά, μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει εξαιτίας των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, οι στιγμιαίες καλές συμπεριφορές, οι μεμονωμένες πράξεις που δείχνουν καλή ηθική διαγωγή, οι παροδικές εκδηλώσεις αγάπης, βοήθειας και υποστήριξης προς τους άλλους, και ούτω καθεξής, πολύ απλά δεν μπορούν να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Φυσικά, ακόμη πιο σημαντικό είναι πως αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να απαντήσουν στα ερωτήματα για το πώς οφείλουν να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι και πώς οφείλουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Εφόσον δεν μπορούν να επιλυθούν τα ζητήματα αυτά, θα μπορέσει η κοινωνία αυτή να φτάσει στην αρμονική κατάσταση την οποία εξιδανικεύουν και προσδοκούν οι άνθρωποι; Δεν είναι παρά ένα απατηλό όνειρο, και οι πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα είναι ελάχιστες. Μέσω των ηθικών γραφών και της εκπαίδευσης, αυτοί οι ηθικολόγοι προσπαθούν να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν την ηθική διαγωγή, για να βοηθούν τους άλλους και να τους επηρεάζουν για να διορθωθούν, με στόχο να επηρεάσουν και να βελτιώσουν την κοινωνία. Είναι, όμως, σωστή ή εσφαλμένη αυτή η ιδέα και φιλοδοξία τους; Είναι σίγουρα εσφαλμένη και δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή κατανοούν μονάχα τις συμπεριφορές, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και την ηθική διαγωγή· δεν γνωρίζουν, όμως, τίποτα σχετικά με τα πιο σημαντικά ζητήματα όπως η ουσία του ανθρώπου, οι διεφθαρμένες του διαθέσεις, η πηγή της διαφθοράς του και το πώς μπορούν να διορθωθούν οι διεφθαρμένες του διαθέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προτείνουν ανόητα κριτήρια για την ηθική διαγωγή όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Έπειτα, ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο ρητό κι ένα τέτοιο κριτήριο ηθικής διαγωγής για να επηρεάσουν την ανθρωπότητα και τη μια γενιά μετά την άλλη, να μεταμορφώσουν τα κριτήρια συμπεριφοράς του ανθρώπου και να αλλάξουν την κατεύθυνση και τους στόχους των συμπεριφορών του. Ταυτόχρονα μεταμορφώνεται σταδιακά το κοινωνικό κλίμα, οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και οι σχέσεις μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πιστεύουν πως μόλις μεταμορφωθούν αυτές οι σχέσεις, η κοινωνία θα πάψει να είναι τόσο άδικη και να μαστίζεται τόσο πολύ από διαμάχες, εχθρότητα και αιματοχυσίες. Αυτό θα ωφελήσει τον απλό λαό, ο οποίος θα αποκτήσει ένα δίκαιο κοινωνικό περιβάλλον διαβίωσης και θα ζει μια σχετικά πιο ικανοποιητική ζωή. Το μέγιστο όφελος, όμως, δεν θα το αποκομίσει ο απλός λαός, αλλά οι κυβερνώντες, η άρχουσα τάξη και οι αριστοκράτες της κάθε εποχής. Αυτές οι υποτιθέμενες εξέχουσες προσωπικότητες και οι σοφοί που προωθούν ηθικά δόγματα —τα οποία η ανθρωπότητα θεωρεί ότι είναι σχετικά ευγενή και σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση και το αίσθημα της συνείδησής της— τα χρησιμοποιούν συνεχώς για να εκπαιδεύσουν και να επηρεάσουν τους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, επιπλέον, μεταμορφώνουν τις ηθικές τους απόψεις, έτσι ώστε να ζουν εκουσίως σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που είναι πολιτισμένο ή έχει συγκεκριμένα ηθικά πρότυπα. Από μία άποψη, αυτό ωφελεί την καθημερινή ζωή του απλού λαού, αφού κάνει το περιβάλλον στο οποίο ζει πιο αρμονικό, ειρηνικό και πολιτισμένο. Από την άλλη άποψη, προσφέρει στους κυβερνώντες πιο ευνοϊκές συνθήκες για να κυβερνούν τον λαό. Αυτά τα ρητά τα οποία εκφράζουν κριτήρια για την ηθική διαγωγή συμφωνούν με τις ιδέες και τις αντιλήψεις των περισσότερων ανθρώπων, ενώ συμβαδίζουν και με τα ουτοπικά οράματα που έχουν οι άνθρωποι για ένα λαμπρό μέλλον. Φυσικά, όταν προωθούν αυτά τα ρητά, κύριός τους στόχος είναι να δημιουργήσουν ευνοϊκότερες συνθήκες διακυβέρνησης για τους κυβερνώντες. Υπό τέτοιες συνθήκες, ο απλός λαός δεν θα προκαλεί προβλήματα, θα ζει αρμονικά και χωρίς διενέξεις, και όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να συμμορφώνονται πρόθυμα με τα ηθικά κριτήρια που διέπουν την κοινωνική συμπεριφορά. Για να το εκφράσω με απλά λόγια, στόχος της προώθησης αυτών των ρητών είναι οι κυβερνώμενοι υπήκοοι του κράτους και οι μάζες των κοινών ανθρώπων να συμπεριφέρονται υπάκουα και σωστά υπό τους περιορισμούς των ηθικών κριτηρίων της κοινωνίας, να μάθουν να υπακούν σε κανόνες και να γίνουν πειθήνιοι πολίτες. Έτσι δεν θα ηρεμούσαν και θα καθησυχάζονταν οι κυβερνώντες; Αν οι κυβερνώντες δεν χρειαζόταν να ανησυχούν μήπως οι μάζες ξεσηκωθούν εναντίον τους και σφετεριστούν την εξουσία τους, αυτό δεν θα οδηγούσε στη δημιουργία μιας λεγόμενης αρμονικής κοινωνίας; Δεν θα εδραίωνε την πολιτική δύναμη των κυβερνώντων; Αυτή είναι ουσιαστικά η προέλευση αυτών των ηθικών γραφών και το πλαίσιο μέσα στο οποίο έχουν προκύψει. Για να το θέσω επιεικώς, ο λόγος για τον οποίο διατυπώθηκαν κάποια βασικά κριτήρια για την κοινωνική ηθική των μαζών ήταν για να ρυθμιστούν οι συμπεριφορές και η ηθική διαγωγή τους. Με άλλα λόγια, αυτά τα ρητά υπάρχουν για χάρη των ανθρώπων. Στην ουσία, προωθούνται για χάρη της σταθερότητας της κοινωνίας και της χώρας, καθώς και για να δώσουν τη δυνατότητα στους κυβερνώντες να κυβερνούν για πολύ καιρό ή επ’ άπειρον. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος που έχουν οι λεγόμενοι ηθικολόγοι όταν προωθούν την παραδοσιακή κουλτούρα. Οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται πραγματικά για την ευημερία των μαζών· ακόμη κι όταν δίνουν την εντύπωση πως νοιάζονται, το κάνουν μόνο για να διατηρήσουν τη σταθερότητα της πολιτικής τους δύναμης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους ευτυχία, η σταθερότητα της δύναμης και του κύρους τους, η ικανότητά τους να κυβερνούν επ’ άπειρον τις μάζες και η πιθανότητα να κυβερνήσουν ακόμη περισσότερες χώρες, με τελικό στόχο να καταλάβουν ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά είναι τα κίνητρα και οι προθέσεις των διαβόλων βασιλιάδων. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι λένε το εξής: «Η οικογένειά μας είναι χωρικοί εδώ και πολλές γενιές· μοχθούσαν ως μακροχρόνια μισθωμένοι αγρεργάτες για τους γαιοκτήμονες και δεν είχαν ποτέ δική τους γη. Όταν ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το Κομμουνιστικό Κόμμα ανέτρεψε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, μας έδωσε δικές μας εκτάσεις γης, και από χωρικοί γίναμε κτηματίες. Χρωστάμε τα πάντα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι ο σωτήρας του κινεζικού λαού· πρέπει να ανταποδώσουμε με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη του, και όχι να είμαστε αχάριστοι. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ξεσηκωθούν εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος! Μα πόσο αχάριστοι είναι! Έτσι δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει; Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να υστερούν τόσο πολύ σε συνείδηση και να ξεχνούν τις ρίζες τους!» Αυτή η δήλωση υποδηλώνει πως ανεξάρτητα από το περιβάλλον στο οποίο ζεις σήμερα και από τη μεταχείριση που έχεις λάβει, είτε τα ανθρώπινά σου δικαιώματα είναι διασφαλισμένα είτε όχι, είτε το δικαίωμα ύπαρξής σου απειλείται είτε σου έχει αφαιρεθεί, εσύ πρέπει πάντα να θυμάσαι να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που έχεις λάβει και να μην ξεχνάς τις ρίζες σου. Δεν θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν κάποιο μοχθηρό και αχάριστο άτομο. Θα πρέπει κάθε ώρα και στιγμή να ανταποδίδεις την καλοσύνη που λαμβάνεις χωρίς να προσδοκείς κάποια αποζημίωση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εξακολουθούν να ζουν σαν σκλάβοι; Νομίζουν πως ήταν σκλάβοι των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, αλλά όντως εκμεταλλεύονταν τον απλό λαό οι καπιταλιστές και οι γαιοκτήμονες; Ήταν όντως οι χωρικοί σε χειρότερη θέση απ’ ό,τι είναι οι άνθρωποι σήμερα; Όχι, αυτό είναι ψέμα που έχει κατασκευάσει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τώρα τα γεγονότα και η πραγματικότητα της κατάστασης έρχονται λίγο λίγο στο φως. Ο ισχυρισμός τους πως οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονταν τον ιδρώτα και τον μόχθο τόσο πολλών απλών ανθρώπων και η ιστορία του «Κοριτσιού με τα άσπρα μαλλιά» είναι όλα κατασκευάσματα και ψέματα· τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των κατασκευασμάτων και ψεμάτων; Να κάνουν τους ανθρώπους να μισήσουν τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, να εγκωμιάζουν διαρκώς το Κομμουνιστικό Κόμμα και να υποτάσσονται πάντα σ’ αυτό. Στο παρελθόν, πολύς κόσμος τραγουδούσε το τραγούδι «Χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν θα υπήρχε νέα Κίνα». Αυτό το τραγούδι ακουγόταν σε κάθε γωνιά της Κίνας για δεκαετίες ολόκληρες· τώρα, όμως, δεν το τραγουδάει κανείς. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα κατασκευασμάτων και ψεμάτων του Κομμουνιστικού Κόμματος, και όλα τους έρχονται σε αντίθεση με τα αντικειμενικά γεγονότα. Τώρα κάποιοι άνθρωποι αποκαλύπτουν δημοσίως την αλήθεια για να δείξουν σε όλους την πραγματική κατάσταση. Στην ανθρώπινη κοινωνία, όποια εποχή κι αν διάνυε η ανθρωπότητα, το κριτήριο της ηθικής διαγωγής «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» ήταν ανέκαθεν σχετικά αποτελεσματικό στο να χαλιναγωγεί τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Φυσικά, μια πιο σημαντική επίδραση αυτού του ρητού είναι πως έχει χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους κυβερνώντες να ισχυροποιήσουν την κυριαρχία τους επί των μαζών. Κατά μία έννοια, μπορούμε να ισχυριστούμε πως το ρητό αυτό χρησιμεύει ως τρόπος χαλιναγώγησης της συμπεριφοράς και της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Τους κάνει να σκέφτονται και να βλέπουν τυχόν προβλήματα εντός του πλαισίου αυτού του κριτηρίου ηθικής διαγωγής. Έπειτα, βγάζουν συμπεράσματα και κάνουν επιλογές με βάση το κριτήριο αυτό. Δεν προτρέπει τους ανθρώπους να εκπληρώνουν όλες τις ευθύνες που οφείλουν, τόσο απέναντι στην οικογένειά τους όσο και απέναντι στην ευρύτερη κοινωνία. Αντίθετα, τους επιβάλλει τι να σκέφτονται, πώς να σκέφτονται, τι να κάνουν και πώς να το κάνουν. Αυτό αποτελεί σοβαρότατη παραβίαση των κανόνων και των επιθυμιών της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό το ρητό ενεργεί ως ένα είδος ανεπαίσθητης μεθόδου και αόρατου πλαισίου για να καθοδηγεί, να περιορίζει και να δεσμεύει τους ανθρώπους, καθώς και να τους ενημερώνει σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνουν και τι όχι. Στόχος του είναι να χρησιμοποιεί την κοινή γνώμη και το κριτήριο της κοινωνικής ηθικής για να επηρεάζει τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται και ενεργούν.

Οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» δεν λένε στους ανθρώπους ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες τους μέσα στην κοινωνία και μεταξύ της ανθρωπότητας. Αντιθέτως, αποτελούν τρόπο δέσμευσης ή εξαναγκασμού των ανθρώπων να ενεργούν και να σκέφτονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, είτε το θέλουν είτε όχι και ανεξάρτητα από τις περιστάσεις ή το γενικότερο πλαίσιο στα οποία τους συμβαίνουν αυτές οι πράξεις καλοσύνης. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανταπόδοσης της καλοσύνης από την αρχαία Κίνα. Ένα από αυτά αφορά ένα πεινασμένο ζητιανάκι το οποίο περιμάζεψε μια οικογένεια και το τάισε, το έντυσε, το εκπαίδευσε στις πολεμικές τέχνες και του δίδαξε κάθε είδους γνώσεις. Περίμεναν μέχρι να μεγαλώσει και μετά άρχισαν να το χρησιμοποιούν ως πηγή εισοδήματος, στέλνοντάς το να πράττει το κακό, να σκοτώνει ανθρώπους, να κάνει πράγματα που δεν ήθελε να κάνει. Αν δεις την ιστορία του υπό το πρίσμα των ευεργεσιών που δέχτηκε, τότε το ότι σώθηκε ήταν κάτι καλό. Αλλά αν σκεφτείς αυτό που αναγκάστηκε να κάνει αργότερα, ήταν πραγματικά καλό ή κακό; (Ήταν κακό.) Υπό την κατήχηση όμως της παραδοσιακής κουλτούρας, η οποία υποστηρίζει πράγματα όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν αυτήν τη διάκριση. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι το αγόρι δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει κακά πράγματα, να βλάψει ανθρώπους και να γίνει δολοφόνος —να κάνει, δηλαδή, πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήθελαν να κάνουν. Το γεγονός όμως πως έκανε τα κακά αυτά πράγματα και σκότωσε κατ’ εντολή του αφέντη του δεν προερχόταν κατά βάθος από την επιθυμία να του ανταποδώσει την καλοσύνη του; Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να επηρεάζονται και να ελέγχονται από αυτές τις ιδέες κυρίως εξαιτίας της κατήχησης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, η οποία υποστηρίζει πράγματα όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Είναι βέβαιο πως από αυτές περιορίζεται και ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν, καθώς και οι προθέσεις και τα κίνητρα πίσω από αυτές τις ενέργειες. Όταν το αγόρι βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση, ποια θα ήταν η πρώτη του σκέψη; «Αυτή η οικογένεια με έσωσε και μου φέρθηκε καλά. Δεν μπορώ να είμαι αχάριστος, πρέπει να ανταποδώσω την καλοσύνη τους. Τους χρωστάω τη ζωή μου, γι’ αυτό πρέπει να τους την αφιερώσω. Θα πρέπει να κάνω ό,τι μου ζητήσουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πράττω το κακό και να σκοτώνω ανθρώπους. Δεν πρέπει να σκεφτώ αν είναι σωστό ή λάθος· πρέπει απλώς να ανταποδώσω την καλοσύνη τους. Θα εξακολουθούσα να είμαι άξιος να λέγομαι άνθρωπος αν δεν το έκανα;» Ως αποτέλεσμα, όποτε η οικογένεια ήθελε να δολοφονήσει κάποιον ή να κάνει κάτι κακό, το αγόρι το έκανε χωρίς κανέναν δισταγμό και καμία επιφύλαξη. Άρα, λοιπόν, η διαγωγή, οι πράξεις και η άκριτη υπακοή του δεν υπαγορεύονταν όλα τους από την ιδέα και την άποψη ότι «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Δεν εκπλήρωνε αυτό το κριτήριο ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τι βλέπετε από αυτό το παράδειγμα; Είναι καλό ή όχι το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; (Δεν είναι καλό, δεν στηρίζεται σε καμία αρχή.) Στην πραγματικότητα, ένα άτομο που ανταποδίδει μια καλοσύνη στηρίζεται σε κάποια αρχή. Συγκεκριμένα, στηρίζεται στην αρχή που λέει «η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Αν κάποιος κάνει κάτι καλό για σένα, πρέπει να του το ανταποδώσεις. Αν δεν το κάνεις, τότε δεν είσαι άνθρωπος· και αν σε καταδικάσουν γι’ αυτό, δεν θα μπορείς να πεις κουβέντα. Το ρητό λέει: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης»· σε αυτήν την περίπτωση, όμως, το αγόρι δεν ήταν αποδέκτης κάποιας μικρής πράξης καλοσύνης, αλλά μιας καλοσύνης που του έσωσε τη ζωή, πράγμα που σήμαινε πως είχε έναν ακόμη λόγο να την ανταποδίδει, ως αντάλλαγμα, για μια ζωή. Δεν γνώριζε ποια ήταν τα όρια και ποιες οι αρχές της ανταπόδοσης της καλοσύνης. Πίστευε ότι αυτή η οικογένεια του είχε χαρίσει τη ζωή του, οπότε έπρεπε να τους την αφιερώσει ως αντάλλαγμα και να κάνει ό,τι του ζητούσαν, ακόμη και φόνο ή άλλες κακές πράξεις. Αυτός ο τρόπος ανταπόδοσης της καλοσύνης δεν έχει αρχές ή όρια. Λειτούργησε ως συνεργός των κακοποιών και στην πορεία κατέστρεψε τον εαυτό του. Ήταν σωστό να ανταποδώσει την καλοσύνη με αυτόν τον τρόπο; Φυσικά και όχι. Ήταν ανόητο εκ μέρους του να ενεργήσει έτσι. Είναι αλήθεια πως η οικογένεια αυτή τον έσωσε και του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει τη ζωή του. Πρέπει, όμως, κανείς να ανταποδίδει την καλοσύνη βάσει αρχών, με όριο και μέτρο. Μπορεί εκείνοι να του έσωσαν τη ζωή, αλλά σκοπός της ζωής του δεν ήταν να πράττει το κακό. Το νόημα και η αξία της ζωής, καθώς και η αποστολή του ανθρώπου, δεν είναι να πράττει το κακό και να διαπράττει φόνους, ούτε και θα πρέπει να ζει με αποκλειστικό σκοπό να ανταποδίδει την καλοσύνη. Το αγόρι πίστεψε εσφαλμένα πως το νόημα και η αξία της ζωής ήταν να ανταποδίδει με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που έλαβε. Αυτό ήταν τεράστια παρανόηση. Δεν είχε επηρεαστεί από το κριτήριο ηθικής διαγωγής που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; (Ναι.) Είχε παραπλανηθεί και επηρεαστεί από αυτό το ρητό που μιλά για την ανταπόδοση της καλοσύνης ή είχε βρει το σωστό μονοπάτι και τις σωστές αρχές άσκησης; Είναι ολοφάνερο πως είχε παραπλανηθεί· αείναι φως φανάρι. Αν δεν υπήρχε αυτό το κριτήριο για την ηθική διαγωγή, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να βγάλουν συμπεράσματα σε απλές υποθέσεις σωστού και λάθους; (Ναι.) Το αγόρι θα έκανε την εξής σκέψη: «Αυτή η οικογένεια πράγματι με έσωσε, αλλά φαίνεται πως το έκαναν μόνο για την επιχείρηση και το μέλλον τους. Δεν είμαι παρά ένα εργαλείο με το οποίο μπορούν να βλάψουν ή να σκοτώσουν όποιον διαταράσσει ή παρεμποδίζει τα επιχειρηματικά τους εγχειρήματα. Αυτός είναι ο αληθινός λόγος που με έσωσαν. Με απομάκρυναν από το χείλος του θανάτου απλώς και μόνο για να με βάζουν να κάνω κακό και να διαπράττω φόνους· δεν με στέλνουν έτσι κατευθείαν στον δρόμο προς την κόλαση; Αυτό δεν θα με κάνει να υποφέρω ακόμη περισσότερο; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα ήταν καλύτερα για μένα αν με είχαν αφήσει να πεθάνω. Δεν με έσωσαν πραγματικά!» Η οικογένεια αυτή δεν έσωσε το ζητιανάκι λόγω φιλανθρωπικής παρόρμησης ή για να του δώσει τη δυνατότητα να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Το έκαναν απλώς και μόνο για να μπορούν να τον ελέγχουν και να τον βάζουν να κάνει κακό σε άλλους, να τους βλάπτει και να τους σκοτώνει. Άρα, τι έκαναν στην πραγματικότητα; Έπρατταν το καλό ή το κακό; Είναι ολοφάνερο πως έπρατταν το κακό, όχι το καλό. Αυτοί οι ευεργέτες είχαν γίνει κακοί άνθρωποι. Αξίζει να ανταποδίδεις κάτι σε κακούς ανθρώπους; Οφείλεις να το κάνεις; Όχι. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν, τη στιγμή που ανακαλύψεις πως είναι κακοί; Θα πρέπει να κρατήσεις αποστάσεις απ’ αυτούς, να τους αποφύγεις και να βρεις έναν τρόπο να τους ξεφύγεις. Αυτή είναι η σοφή κίνηση. Ορισμένοι μπορεί να πουν: «Αυτοί οι κακοί άνθρωποι ήδη με ελέγχουν, οπότε δεν είναι και τόσο εύκολο να τους ξεφύγω. Η διαφυγή είναι αδύνατη!» Αυτές είναι συνήθως οι συνέπειες που έχει το να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Επειδή οι καλοί άνθρωποι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, ενώ οι κακοί είναι πάρα πολλοί, αν πέσεις σε κάποιο καλό άτομο, τότε δεν είναι κακό να του ανταποδώσεις την καλοσύνη του· αν όμως πέσεις στα χέρια κάποιου κακού ανθρώπου, αυτό ισοδυναμεί με το να πέσεις στα χέρια ενός δαίμονα, του Σατανά. Θα συνωμοτήσει εναντίον σου και θα σε κάνει παιχνιδάκι του· τίποτα καλό δεν θα βγει, αν πέσεις στα χέρια του. Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα στο διάβα της ιστορίας. Τώρα που γνωρίζεις πως το να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις δεν αποτελεί εύλογο κριτήριο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, τι οφείλεις να κάνεις όταν κάποιος σου δείξει καλοσύνη; Τι άποψη έχετε πάνω σ’ αυτό; (Όποιος κι αν μας βοηθήσει, θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα δεχθούμε ή όχι τη βοήθειά του με βάση την κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αποδεκτό να δεχθούμε βοήθεια· σε άλλες, όμως, δεν πρέπει να δεχθούμε στα τυφλά τη βοήθειά του. Αν όντως τη δεχθούμε, πρέπει και πάλι να στηριζόμαστε σε αρχές και να θέτουμε όρια για το πώς θα ανταποδώσουμε την καλοσύνη του, έτσι ώστε να μη μας παραπλανήσουν και να μη μας εκμεταλλευτούν κακοί άνθρωποι.) Αυτός είναι ένας τρόπος να προσεγγίζετε την κατάσταση με βάση τις αρχές. Εκτός αυτού, αν δεν μπορείς να δεις καθαρά την κατάσταση ή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Του ζητήσεις να σου ανοίξει ένα μονοπάτι. Αυτό θα σου δώσει τη δυνατότητα να αποφύγεις τον πειρασμό και να ξεφύγεις απ’ τα νύχια του Σατανά. Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του Σατανά για να βοηθήσει τους ανθρώπους, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να φροντίζουμε να ευχαριστούμε τον Θεό, όχι να ανταποδίδουμε καλοσύνη στον Σατανά. Αυτό είναι ζήτημα αρχής. Όταν ο πειρασμός εμφανιστεί με τη μορφή ενός κακού ανθρώπου που σου δείχνει καλοσύνη, πρέπει πρώτα να βεβαιωθείς ποιος ακριβώς σε βοηθάει και σου παρέχει συνδρομή, ποια είναι η δική σου κατάσταση και κατά πόσον μπορείς να πάρεις άλλα μονοπάτια. Πρέπει να αντιμετωπίζεις ευέλικτα τέτοιες περιπτώσεις. Εάν ο Θεός θέλει να σε σώσει, όποιου τις υπηρεσίες κι αν χρησιμοποιεί για να το επιτύχει, εσύ θα πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις τον Θεό και να το αποδεχθείς από Εκείνον. Δεν θα πρέπει να απευθύνεις την ευγνωμοσύνη σου αποκλειστικά προς τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να προσφέρεις τη ζωή σου σε κάποιον σε ένδειξη ευγνωμοσύνης. Είναι σοβαρό λάθος αυτό. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η καρδιά σου να ευγνωμονεί τον Θεό και να το αποδέχεσαι από Εκείνον. Αν το άτομο που σου δείχνει καλοσύνη, σε βοηθά ή σε σώζει είναι καλός άνθρωπος, τότε οφείλεις να του ανταποδώσεις την καλοσύνη που σου έδειξε· θα πρέπει να κάνεις, όμως, μόνο όσα είσαι ικανός να κάνεις εντός των δυνατοτήτων σου. Αν το άτομο που σε βοήθησε έχει εσφαλμένες προθέσεις και σχεδιάζει να συνωμοτήσει εναντίον σου και να σε χρησιμοποιήσει, για να πετύχει τους δικούς του στόχους, τότε δεν υπάρχει ανάγκη να του το ανταποδώσεις με οποιοδήποτε κόστος. Με λίγα λόγια, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά του ανθρώπου· εφόσον δεν έχεις ένοχη συνείδηση και οι προθέσεις σου είναι σωστές, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Με άλλα λόγια, προτού καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, οι πράξεις σου πρέπει να συμφωνούν τουλάχιστον με την ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις λογικά την κατάσταση, ώστε να μη μετανιώσεις ποτέ για τις πράξεις στο μέλλον. Είστε όλοι σας ενήλικες και έχετε περάσει όλοι σας πολλά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Έλειψαν ποτέ από τη ζωή σας πράγματα όπως η καταπίεση, οι διωγμοί, η κακομεταχείριση ή η ταπείνωση; Όλοι σας βλέπετε πόσο βαθιά διεφθαρμένη έχει γίνει η ανθρωπότητα· οπότε, όποιον πειρασμό κι αν αντιμετωπίσετε, πρέπει να τον προσεγγίσετε σοφά και να μην εξαπατηθείτε από τις ύπουλες σκευωρίες του Σατανά. Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσετε, πρέπει να αναζητήσετε την αλήθεια και να πάρετε αποφάσεις μόνο αφότου κατανοήσετε τις αρχές μέσω προσευχής και συναναστροφής. Τα τελευταία χρόνια, η εκκλησία επιτελεί το έργο της εκκαθάρισης. Έχουν εκτεθεί, αποπεμφθεί κι αποβληθεί πολλοί κακοί άνθρωποι, δύσπιστοι και αντίχριστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προέβλεψαν ποτέ πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεδομένου πως ακόμη και μέσα στην εκκλησία εξακολουθούν να υπάρχουν τόσοι μπερδεμένοι, κακοί και δύσπιστοι άνθρωποι, υποθέτω πως γνωρίζετε ξεκάθαρα πόσο διεφθαρμένοι και κακοί πρέπει να είναι οι άπιστοι, σωστά; Χωρίς την αλήθεια και χωρίς σοφία, οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά· απλώς θα τους εξαπατήσουν, θα τους ξεγελάσουν και θα τους κάνουν παιχνιδάκι τους οι κακοί άνθρωποι και ο Σατανάς. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται υπηρέτες του Σατανά. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν αρχές, κάνουν μονάχα ανόητα πράγματα.

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο λέει: «Αυτός ο ισχυρισμός έχει».