Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (6) Μέρος δεύτερο
Το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» είναι η πιο επιφανειακή από τις απαιτήσεις που έχει η παραδοσιακή κουλτούρα για την ηθική διαγωγή. Αν και όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν προωθήσει και διδάξει κάποια τέτοια ιδέα, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και επειδή έχουν επικρατήσει οι κακές τάσεις της ανθρωπότητας, ακόμη κι αν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» ή να έχουν αυτού του είδους την καλή ηθική διαγωγή για κάποιο χρονικό διάστημα, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων εξουσιάζουν διαρκώς τις σκέψεις και τις συμπεριφορές τους, εξουσιάζοντας και ελέγχοντας παράλληλα τη συμπεριφορά και τις επιδιώξεις τους. Οι παροδικές εκδηλώσεις καλής ηθικής διαγωγής δεν έχουν καμία επίδραση στην επιδίωξη ενός ανθρώπου και σίγουρα δεν μπορούν να αλλάξουν το γεγονός πως κάποιος λατρεύει, θαυμάζει και ακολουθεί τις κακές τάσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, το τραγούδι που τραγουδούσαν παλιά οι άνθρωποι: «Στην άκρη του δρόμου, μάζεψα μια δεκάρα από κάτω» δεν είναι πλέον τίποτε άλλο παρά ένα παιδικό τραγουδάκι. Έχει γίνει μια ανάμνηση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να συμμορφωθούν με τη βασική καλή συμπεριφορά τού να μη βάζουν στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκουν. Αν και οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τις επιδιώξεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας προωθώντας την καλή ηθική διαγωγή και προσπαθούν να σταματήσουν την εξαχρείωση της ανθρωπότητας και τον καθημερινό εκφυλισμό της κοινωνίας, έχουν τελικά αποτύχει να εκπληρώσουν αυτούς τους στόχους. Η ηθική επιταγή που λέει: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» μπορεί να υπάρξει μόνο στον ιδανικό κόσμο του ανθρώπου. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτήν την ηθική επιταγή ως ιδανικό και ως προσδοκία για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτή η ηθική επιταγή υφίσταται στον πνευματικό κόσμο του ανθρώπου. Είναι μια ελπίδα που έχει ο άνθρωπος για τον κόσμο του μέλλοντος, αλλά είναι ασύμβατη με την πραγματικότητα της ανθρώπινης ζωής και την πραγματική ανθρώπινη φύση των ατόμων. Έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της συμπεριφοράς του ανθρώπου και με τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν οι άνθρωποι, καθώς και με όσα επιδιώκουν και όσα οφείλουν να διαθέτουν και να επιτύχουν. Είναι ασύμβατη με τις εκδηλώσεις και τις εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης και με τις αρχές των διαπροσωπικών σχέσεων και του χειρισμού υποθέσεων. Επομένως, αυτό το πρότυπο για να κρίνει κανείς την ηθική διαγωγή της ανθρωπότητας ήταν ανέκαθεν άκυρο, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα. Η ιδέα και άποψη που λέει: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και την οποία προωθεί ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ανούσια· οι περισσότεροι άνθρωποι την αγνοούν, επειδή δεν μπορεί να αλλάξει ούτε την κατεύθυνση της συμπεριφοράς τους ούτε τις επιδιώξεις τους, ενώ σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει την εξαχρείωση, τον εγωισμό και την ιδιοτέλεια των ανθρώπων ή την αυξανόμενη τάση τους να οδεύουν ολοταχώς προς το κακό. Αυτή η πλέον επιφανειακή απαίτηση που λέει: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» έχει γίνει ένα διασκεδαστικό, σατιρικό αστείο. Πλέον, ούτε τα παιδιά δεν θέλουν να τραγουδήσουν το «Στην άκρη του δρόμου, μάζεψα μια δεκάρα από κάτω»· δεν έχει το παραμικρό νόημα. Σε έναν κόσμο που βρίθει από διεφθαρμένους πολιτικούς, αυτό το τραγούδι έχει γίνει πολύ ειρωνικό. Η πραγματικότητα —την οποία γνωρίζουν πολύ καλά οι άνθρωποι— είναι πως ένας άνθρωπος ίσως παραδώσει μια χαμένη δεκάρα στην αστυνομία, αλλά αν έβρισκε ένα εκατομμύριο ή δέκα εκατομμύρια γουάν, θα τα έβαζε κατευθείαν στην τσέπη του. Από το φαινόμενο αυτό βλέπουμε πως έχουν αποτύχει οι προσπάθειες των ανθρώπων να προωθήσουν σε όλους αυτήν την απαίτηση σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη ακόμη και στοιχειώδεις καλές συμπεριφορές. Τι σημαίνει να είναι κανείς ανίκανος να κάνει πράξη ακόμη και στοιχειώδεις καλές συμπεριφορές; Σημαίνει πως οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη ακόμη και τα στοιχειώδη πράγματα που οφείλουν να κάνουν, όπως το να μην κρατάνε κάτι που βρίσκουν αν αυτό ανήκει σε κάποιον άλλο. Επιπλέον, όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι λάθος, δεν λένε ούτε μια ειλικρινή κουβέντα σχετικά με αυτό και θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να παραδεχθούν το σφάλμα τους. Δεν μπορούν να συμμορφωθούν ούτε καν με κάτι τόσο στοιχειώδες όσο το να μη λένε ψέματα, επομένως σίγουρα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να συζητούν περί ηθικής. Δεν θέλουν καν να διαθέτουν συνείδηση και λογική, οπότε πώς μπορούν να μιλούν για ηθική; Οι αξιωματούχοι και όσοι έχουν εξουσία στύβουν το μυαλό τους για να βρουν τρόπους να αποσπάσουν και να απομυζήσουν περισσότερα κέρδη από τους άλλους και να αρπάξουν πράγματα που δεν τους ανήκουν. Ούτε ο νόμος δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς έφτασε ο άνθρωπος σε αυτό το σημείο; Όλα αυτά οφείλονται στις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις των ανθρώπων, καθώς και στον έλεγχο και την εξουσία που τους ασκεί η σατανική τους φύση, γεννώντας κάθε λογής δόλιες και επιβλαβείς συμπεριφορές. Αυτοί οι υποκριτές κάνουν πολλά ποταπά και αναίσχυντα πράγματα με το πρόσχημα πως «υπηρετούν τον λαό». Δεν έχουν χάσει κάθε αίσθημα αισχύνης; Τη σήμερον ημέρα, υπάρχουν πάρα πολλοί υποκριτές. Σε έναν κόσμο όπου οι κακοί άνθρωποι δρουν ανεξέλεγκτα και οι καλοί καταπιέζονται, ένα δόγμα όπως το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» δεν μπορεί ούτε να συγκρατήσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων ούτε να αλλάξει τη φύση-ουσία τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν.
Καταλάβατε τα πράγματα που έχω πει σε αυτήν τη συναναστροφή για το θέμα «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις»; Ποια σημασία έχει αυτό το ρητό για τους διεφθαρμένους ανθρώπους; Πώς ακριβώς θα πρέπει να κατανοήσει κανείς αυτήν την ηθική επιταγή; (Το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» δεν έχει καμία σχέση με τη συμπεριφορά των ανθρώπων και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Δεν μπορεί να αλλάξει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ο άνθρωπος.) Σωστά, δεν αρμόζει να αξιολογείται η ανθρώπινη φύση κάποιου με βάση το ρητό «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Αυτό το ρητό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της ανθρώπινης φύσης κάποιου, ενώ είναι επίσης λάθος να χρησιμοποιείται για τη μέτρηση του ήθους ενός ανθρώπου. Δεν είναι πάρα μόνο μια παροδική συμπεριφορά του ανθρώπου. Πολύ απλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της ουσίας ενός ανθρώπου. Οι λεγόμενοι στοχαστές και δάσκαλοι που πρότειναν το ρητό «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» για την ηθική διαγωγή είναι ιδεαλιστές. Δεν κατανοούν την ανθρώπινη φύση ή την ουσία του ανθρώπου ούτε αντιλαμβάνονται τον βαθμό στον οποίο έχει εξαχρειωθεί και διαφθαρεί ο άνθρωπος. Ως εκ τούτου, αυτό το ρητό που διατύπωσαν σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι άνευ ουσίας, δεν είναι καθόλου πρακτικό και δεν ταιριάζει στις πραγματικές συνθήκες του ανθρώπου. Αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ουσία του ανθρώπου, με τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνουν οι άνθρωποι και με τις αντιλήψεις, τις απόψεις και τις συμπεριφορές που μπορεί να παρουσιάσουν οι άνθρωποι καθώς εξουσιάζονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Ένα κομμάτι είναι αυτό. Ένα άλλο είναι πως το να μη βάζει κάποιος στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκει είναι απλώς κάτι που οφείλει να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος. Για παράδειγμα, οι γονείς σου σε γέννησαν και σε ανέθρεψαν· όταν ήσουν, όμως, ακόμα αδαής και ανώριμος, το μόνο που έκανες ήταν να τους ζητάς φαγητό και ρούχα. Όταν, ωστόσο, ωρίμασες και απέκτησες καλύτερη κατανόηση των πραγμάτων, ήταν φυσικό να ξέρεις να αγαπάς βαθιά τους γονείς σου, να αποφεύγεις να τους κάνεις να ανησυχούν ή να θυμώνουν, να προσπαθείς να μην επιβαρύνεις τον φόρτο εργασίας και τα βάσανά τους και να κάνεις μόνος σου όλα όσα ήσουν ικανός να κάνεις. Αυτά τα πράγματα τα κατάλαβες με φυσικό τρόπο και δεν χρειάστηκε να σου τα μάθει κάποιος. Είσαι άνθρωπος, έχεις συνείδηση και λογική, οπότε μπορείς και οφείλεις να κάνεις αυτά τα πράγματα· τίποτε από αυτά δεν είναι καν άξιο αναφοράς. Εξυψώνοντας το ρητό «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» στο επίπεδο του ευγενούς ηθικού χαρακτήρα, οι άνθρωποι υπερβάλλουν και δίνουν ουσία σε κάτι που δεν έχει· η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν θα πρέπει να ορίζεται με αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι μπορεί να μάθει κανείς από αυτό; Το να κάνει κανείς αυτό που οφείλει και μπορεί να κάνει στα πλαίσια της κανονικής ανθρώπινης φύσης είναι σημάδι πως έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτό σημαίνει πως, αν ένας άνθρωπος έχει κανονική λογική, μπορεί να κάνει τα πράγματα που θα σκέφτονταν και θα συνειδητοποιούσαν πως όφειλαν να κάνουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν πρόκειται για πολύ φυσιολογικό φαινόμενο; Αν κάνεις κάτι το οποίο είναι ικανός να κάνει οποιοσδήποτε έχει κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί πραγματικά να χαρακτηριστεί ως καλή ηθική διαγωγή; Είναι απαραίτητο να ενθαρρύνεται; (Όχι.) Μετρά πραγματικά ως ευγενής ανθρώπινη φύση; Θεωρείται πως έτσι διαθέτεις ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Επιδεικνύοντας κανείς τέτοιες συμπεριφορές δεν εξυψώνεται στο επίπεδο του ανθρώπου που διαθέτει ανθρώπινη φύση. Αν λες πως ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση, αυτό σημαίνει πως τόσο η οπτική και η σκοπιά από τις οποίες βλέπει τα προβλήματα όσο και οι μέθοδοι και οι τρόποι που χρησιμοποιεί για να τα χειριστεί είναι όλα τους πράγματα θετικά και ενεργά. Τι αποτελεί σημάδι θετικότητας και ενεργητικότητας; Αυτός ο άνθρωπος θα έχει συνείδηση και αίσθημα αισχύνης. Ένα άλλο σημάδι θετικότητας και ενεργητικότητας είναι το αίσθημα δικαιοσύνης. Ίσως αυτός ο άνθρωπος να έχει κάποιες κακές συνήθειες, όπως το να κοιμάται και να ξυπνάει αργά, να είναι ιδιότροπος στο φαγητό ή να προτιμάει φαγητά με έντονη γεύση. Πέρα από αυτές τις κακές συνήθειες, όμως, θα έχει και ορισμένες καλές ιδιότητες. Θα έχει αρχές και όρια σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, θα έχει αίσθημα αισχύνης και δικαιοσύνης, ενώ τα θετικά του γνωρίσματα θα είναι περισσότερα από τα αρνητικά. Αν μπορούσε να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό θα ήταν ακόμη καλύτερο και θα του ήταν εύκολο να ξεκινήσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αντίθετα, αν ένας άνθρωπος αγαπάει το κακό, επιζητεί τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση, λατρεύει το χρήμα και του αρέσει να ζει χλιδάτη ζωή και να σπαταλάει τον χρόνο του αναζητώντας απολαύσεις, τότε η σκοπιά από την οποία βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και η οπτική του για τη ζωή και το σύστημα των αξιών του, θα είναι όλα αρνητικά και σκοτεινά, ενώ εκείνος δεν θα έχει αίσθημα αισχύνης και δικαιοσύνης. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα έχει ανθρώπινη φύση και σίγουρα δεν θα του είναι εύκολο να αποδεχθεί την αλήθεια ή να φτάσει στη σωτηρία του Θεού. Αυτή είναι μια απλή αρχή για την αξιολόγηση των ανθρώπων. Η αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής κάποιου δεν αποτελεί πρότυπο μέτρησης για το κατά πόσον έχει ανθρώπινη φύση. Για να αξιολογήσεις το αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός, πρέπει να τον κρίνεις βάσει της ανθρώπινης φύσης του, όχι της ηθικής διαγωγής του. Η ηθική διαγωγή έχει την τάση να είναι επιφανειακή και επηρεάζεται από το κοινωνικό κλίμα, το υπόβαθρο και το περιβάλλον των ανθρώπων. Επειδή κάποιες προσεγγίσεις και εκδηλώσεις αλλάζουν συνεχώς, είναι δύσκολο να καθοριστεί η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης κάποιου αποκλειστικά και μόνο με βάση την ηθική διαγωγή του. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να σέβεται ιδιαίτερα τα κοινωνικά ήθη και να ακολουθεί τους κανόνες όπου κι αν πηγαίνει. Μπορεί να δείχνει αυτοσυγκράτηση σε ό,τι κάνει, να τηρεί τους νόμους της κυβέρνησης και να αποφεύγει να προκαλεί φασαρίες δημοσίως ή να πλήττει τα συμφέροντα των άλλων. Μπορεί, επίσης, να σέβεται και να βοηθά τους άλλους, καθώς και να φροντίζει τους νέους και τους ηλικιωμένους. Μήπως το γεγονός πως αυτός ο άνθρωπος έχει τόσο πολλά καλά γνωρίσματα σημαίνει πως βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση και είναι καλός άνθρωπος; (Όχι.) Ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει πολύ καλά πράξη το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και να συμμορφώνεται σταθερά με αυτήν την ηθική επιταγή την οποία προωθεί και υποστηρίζει η ανθρωπότητα, αλλά πώς είναι η ανθρώπινη φύση του; Το γεγονός πως κάνει πράξη το να μη βάζει στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκει δεν χαρακτηρίζει καθόλου την ανθρώπινη φύση του· αυτή η ηθική διαγωγή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αξιολογήσει κανείς αν είναι καλή ή κακή η ανθρώπινη φύση του. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μετρηθεί η ανθρώπινη φύση του; Πρέπει να του αφαιρέσεις το περιτύλιγμα αυτής της ηθικής διαγωγής και να απομακρύνεις τις συμπεριφορές και την ηθική διαγωγή τις οποίες ο άνθρωπος βλέπει ως σωστές και οι οποίες αποτελούν το ελάχιστο το οποίο είναι ικανός να επιτύχει κάθε άνθρωπος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Μετά από αυτό, εξέτασε τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις του, όπως τις αρχές της συμπεριφοράς του και τα όρια που δεν ξεπερνά στη συμπεριφορά του, καθώς και τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δεις την ανθρώπινη φύση-ουσία του και την εσωτερική του φύση. Το να βλέπει κανείς έτσι τους ανθρώπους είναι σχετικά αντικειμενικό και ακριβές. Σε αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η συζήτησή μας σχετικά με την ηθική επιταγή: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Κατανοήσατε όλοι αυτήν τη συναναστροφή; (Ναι.) Συχνά ανησυχώ πως δεν έχετε καταλάβει πραγματικά τα όσα έχω πει και πως έχετε κατανοήσει απλώς λίγα δόγματα σχετικά με αυτά, χωρίς, όμως, να κατανοείτε τα σημεία που αφορούν την ουσία τους. Οπότε, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να διευκρινίσω λίγο καλύτερα την εκάστοτε ιδέα. Θα νιώσω άνετα μόνο όταν δω πως έχετε καταλάβει. Και πώς ξέρω ότι έχετε καταλάβει; Όταν δω μια έκφραση χαράς στα πρόσωπά σας, μάλλον έχετε καταλάβει αυτά που λέω. Αν μπορέσω να το καταφέρω αυτό, τότε αξίζει να μιλήσω λίγο ακόμη γι’ αυτό το θέμα.
Έχω ολοκληρώσει λίγο πολύ τη συναναστροφή Μου πάνω στο «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Αν και δεν σας είπα ευθέως τον τρόπο με τον οποίο έρχεται αυτό το ρητό σε σύγκρουση με την αλήθεια, τον λόγο που δεν μπορεί να εξυψωθεί στο επίπεδο της αλήθειας ή τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τη συμπεριφορά και την ηθική διαγωγή των ανθρώπων, δεν τα έχω καλύψει όλα αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Μήπως ο οίκος του Θεού προωθεί ηθικές επιταγές όπως το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις»; (Όχι.) Τότε πώς βλέπει ο οίκος του Θεού αυτό το ρητό; Μιλήστε για το πώς το κατανοείτε. (Το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» είναι απλώς κάτι το οποίο οφείλει να τηρεί και να κάνει όποιος έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Άρα, λοιπόν, δεν χρειάζεται να προωθείται. Επίσης, το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» δεν είναι παρά μια εκδήλωση της ηθικής του ανθρώπου και δεν σχετίζεται με τις αρχές της συμπεριφοράς των ανθρώπων, με τις απόψεις που έχουν για τις επιδιώξεις τους, με τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν ή με την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους.) Είναι η ηθική διαγωγή σημάδι ανθρώπινης φύσης; (Όχι, δεν είναι. Κάποιες πτυχές της ηθικής διαγωγής δεν είναι παρά πράγματα που οφείλουν να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση.) Όταν ο οίκος του Θεού μιλά για την ανθρώπινη φύση και τη διάκριση των ανθρώπων, το κάνει εντός του ευρύτερου πλαισίου της επιδίωξης της αλήθειας. Σε γενικές γραμμές, ο οίκος του Θεού δεν θα αξιολογήσει το πώς είναι η ηθική διαγωγή ενός ανθρώπου· αν μη τι άλλο, ο οίκος του Θεού δεν θα αξιολογήσει το κατά πόσον ένας άνθρωπος μπορεί να συμμορφωθεί με το ρητό: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Ο οίκος του Θεού δεν θα το εξετάσει αυτό. Αντ’ αυτού, θα εξετάσει την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του συγκεκριμένου ατόμου, αν αγαπά τα θετικά πράγματα και την αλήθεια και τι είδους στάση τηρεί απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Ένας άνθρωπος μπορεί να μη βάζει στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκει ενώ ζει στην κοσμική κοινωνία, αλλά αν δεν προστατεύει καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού αφότου γίνει πιστός —αν είναι ικανός να κλέψει, να κατασπαταλήσει ή ακόμα και να πουλήσει τις προσφορές όταν του δοθεί η ευκαιρία να τις διαχειριστεί— και είναι ικανός να κάνει κάθε λογής κακές πράξεις, τότε τι είναι; (Είναι κακός άνθρωπος.) Δεν παίρνει ποτέ θέση για να προστατέψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν προκύπτουν ζητήματα. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Θα ήταν, επομένως, κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί το ρητό «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης του; Δεν θα ήταν κατάλληλο. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Ήταν καλός άνθρωπος κάποτε. Είχε ευγενή ηθικό χαρακτήρα και όλοι τον ενέκριναν. Γιατί άλλαξε, λοιπόν, αφότου ήρθε στον οίκο του Θεού;» Άλλαξε όντως; Η αλήθεια είναι πως δεν άλλαξε. Είχε ηθική διαγωγή και καλή συμπεριφορά σε κάποιο βαθμό, όμως, πέρα από αυτά, αυτή ήταν ανέκαθεν η ανθρώπινη φύση-ουσία του, που δεν έχει αλλάξει καθόλου. Όπου κι αν πάει, πάντα έτσι συμπεριφέρεται. Το θέμα είναι πως παλιότερα οι άνθρωποι, αντί να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να κρίνουν την ανθρώπινη φύση του, τον αξιολογούσαν με βάση το κριτήριο της ηθικής διαγωγής. Οι άλλοι νομίζουν ότι κάπου άλλαξε, στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Κάποιοι λένε: «Δεν ήταν έτσι παλιά». Δεν ήταν έτσι παλιά επειδή παλιά δεν αντιμετώπιζε τέτοιες καταστάσεις ούτε βρισκόταν σε τέτοιο περιβάλλον. Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν την αλήθεια και δεν μπορούσαν να τον διακρίνουν. Ποια τελική συνέπεια έχει το να βλέπουν και να κρίνουν οι άνθρωποι τους άλλους με βάση μια μεμονωμένη καλή συμπεριφορά και όχι με βάση την ανθρώπινη φύση-ουσία τους; Όχι μόνο δεν θα μπορούν να δουν τους άλλους καθαρά, αλλά και θα τους τυφλώσει και θα τους παραπλανήσει η εξωτερική καλή ηθική διαγωγή τους. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τους άλλους καθαρά, θα εμπιστευτούν, θα προαγάγουν και θα αναθέσουν πόστα σε λάθος ανθρώπους, ενώ θα παραπλανηθούν και θα εξαπατηθούν από άλλους ανθρώπους. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες κάνουν συχνά αυτό το λάθος όταν επιλέγουν ανθρώπους και τους αναθέτουν πόστα. Τους τυφλώνουν οι άνθρωποι που διαθέτουν εξωτερικά μερικές καλές συμπεριφορές και καλή ηθική διαγωγή και κανονίζουν να αναλάβουν σημαντικές εργασίες ή να φυλάξουν κάποια σημαντικά αντικείμενα. Ως αποτέλεσμα, κάτι πάει στραβά και ο οίκος του Θεού ζημιώνεται. Γιατί πήγε κάτι στραβά; Πήγε στραβά επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη φύση-ουσία αυτών των ανθρώπων. Γιατί δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη φύση-ουσία τους; Επειδή οι συγκεκριμένοι επικεφαλής και εργάτες δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να αξιολογήσουν και να διακρίνουν ανθρώπους. Δεν μπορούν να διακρίνουν τη φύση-ουσία των ανθρώπων και δεν γνωρίζουν τι είδους στάση έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, την αλήθεια και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή αυτοί οι επικεφαλής και εργάτες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα από λανθασμένη οπτική. Αντί να βλέπουν την ουσία των ανθρώπων σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, βλέπουν τους ανθρώπους βασιζόμενοι μόνο σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, καθώς και βάσει της ηθικής διαγωγής τους και των εξωτερικών συμπεριφορών και εκδηλώσεών τους. Επειδή οι απόψεις τους για τους ανθρώπους δεν στηρίζονται σε αρχές, εμπιστεύτηκαν και ανέθεσαν πόστα σε λάθος ανθρώπους, οι οποίοι τους τύφλωσαν, τους εξαπάτησαν και τους χρησιμοποίησαν, με αποτέλεσμα να ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν κάποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να διακρίνει τους ανθρώπους. Άρα, λοιπόν, όταν ένας άνθρωπος θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, το πρώτο μάθημα που πρέπει να μάθει είναι πώς να διακρίνει και να βλέπει τους άλλους· χρειάζεται πολύ καιρό για να μάθει κανείς αυτό το μάθημα και αποτελεί ένα από τα πιο βασικά μαθήματα που πρέπει να μάθουν οι άνθρωποι. Αν θέλεις να βλέπεις έναν άνθρωπο καθαρά και να μάθεις να τον αναγνωρίζεις, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις ποια πρότυπα χρησιμοποιεί ο Θεός για να αξιολογήσει τους ανθρώπους, ποιες παράλογες σκέψεις και απόψεις ελέγχουν και εξουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν και αξιολογούν οι άνθρωποι τους άλλους, κατά πόσον έρχονται σε σύγκρουση με τα πρότυπα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να αξιολογήσει τους ανθρώπους, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο έρχονται σε σύγκρουση. Βασίζονται στις απαιτήσεις του Θεού οι μέθοδοι και τα κριτήρια με τα οποία αξιολογείς τους ανθρώπους; Βασίζονται στα λόγια του Θεού; Βασίζονται στην αλήθεια; Αν δεν βασίζονται σε αυτά τα πράγματα και εσύ στηρίζεσαι αποκλειστικά στις εμπειρίες και τις φαντασιοκοπίες σου για να αξιολογήσεις τους άλλους ή φτάνεις ακόμη και στο σημείο να βασίσεις τις αξιολογήσεις σου στα κοινωνικά ήθη που προωθούνται εντός της κοινωνίας ή σε ό,τι παρατηρείς με τα ίδια σου τα μάτια, τότε ο άνθρωπος που προσπαθείς να διακρίνεις θα εξακολουθεί να σου είναι ασαφής. Δεν θα μπορείς να τον διακρίνεις. Θα είναι ρίσκο να τον εμπιστευτείς και να του αναθέσεις καθήκοντα· όπως είναι αναπόφευκτο, θα υπάρχει η πιθανότητα κάτι τέτοιο να ζημιώσει τις προσφορές του Θεού, το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των εκλεκτών του Θεού. Το πρώτο μάθημα που πρέπει να μάθεις αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια είναι να διακρίνεις τους ανθρώπους. Φυσικά, είναι και μια από τις βασικότερες πτυχές της αλήθειας που οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι. Το να μάθεις να διακρίνεις τους ανθρώπους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το θέμα της σημερινής συναναστροφής. Πρέπει να μπορείς να διακρίνεις την καλή ηθική διαγωγή και τις καλές ιδιότητες του ανθρώπου από τα πράγματα που οφείλει να διαθέτει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να κάνεις αυτήν τη διάκριση. Τότε μόνο θα είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις και να αντιληφθείς με ακρίβεια την ουσία ενός ανθρώπου και, εν τέλει, να καθορίσεις ποιος έχει ανθρώπινη φύση και ποιος δεν έχει. Με τι πρέπει να εξοπλιστεί πρώτα κανείς προκειμένου να διακρίνει αυτά τα πράγματα; Πρέπει να κατανοήσει τα λόγια του Θεού και αυτήν την πτυχή της αλήθειας και να φτάσει στο σημείο να βλέπει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Αυτό δεν αποτελεί μια αλήθεια-αρχή που οφείλει να κάνει πράξη και να διαθέτει ένας άνθρωπος καθώς επιδιώκει την αλήθεια; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, είναι επιτακτική ανάγκη να συναναστραφούμε πάνω σε αυτά τα θέματα.
Μόλις συναναστράφηκα πάνω στο πρώτο ρητό, που λέει: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και είναι ξεκάθαρα ένα είδος ηθικής διαγωγής του ανθρώπου. Είναι ένα είδος ηθικού χαρακτήρα και παροδικής συμπεριφοράς που ναι μεν κάνει καλή εντύπωση στους ανθρώπους, αλλά δεν μπορεί, δυστυχώς, να χρησιμεύσει ως πρότυπο για την αξιολόγηση του αν έχει κανείς ανθρώπινη φύση ή όχι. Το ίδιο είναι και το δεύτερο ρητό, που λέει: «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους». Με βάση τη διατύπωση αυτής της δήλωσης, είναι ξεκάθαρο πως και αυτό είναι κάτι που αρέσει στους ανθρώπους και το θεωρούν καλή συμπεριφορά. Όσοι εκδηλώνουν αυτήν την καλή συμπεριφορά χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και θεωρούνται άνθρωποι που διαθέτουν καλή ηθική διαγωγή και ευγενή χαρακτήρα· με λίγα λόγια, θεωρούνται άνθρωποι με εξαίρετο ηθικό χαρακτήρα, που αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους. Το «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» έχει κάποιες ομοιότητες με το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Είναι και αυτό μια καλή συμπεριφορά που παρουσιάζουν οι άνθρωποι σε ορισμένα κοινωνικά κλίματα. Το κυριολεκτικό νόημα του «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» είναι να σε ευχαριστεί να βοηθάς άλλους ανθρώπους. Δεν σημαίνει πως είναι καθήκον του ανθρώπου να βοηθάει τους άλλους, αφού το ρητό δεν λέει «Είναι ευθύνη σου να βοηθάς τους άλλους», αλλά «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους». Από αυτό, βλέπουμε ποιο είναι το κίνητρο των ανθρώπων για να βοηθούν τους άλλους. Δεν το κάνουν για το καλό των άλλων, αλλά για τον εαυτό τους. Επειδή οι άνθρωποι είναι γεμάτοι ανησυχίες και πόνο, βρίσκουν άλλους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια και τους παρέχουν φιλανθρωπία και συνδρομή· τους προσφέρουν μια χείρα βοηθείας και κάνουν όποια καλά πράγματα μπορούν προκειμένου να νιώσουν οι ίδιοι ευτυχισμένοι, ευχαριστημένοι, ήρεμοι και χαρούμενοι και να αποκτήσουν νόημα οι μέρες τους, έτσι ώστε να μη νιώθουν τόσο κενοί και απελπισμένοι· βελτιώνουν την ηθική τους διαγωγή για να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να εξαγνίσουν και να εξυψώσουν τη σφαίρα της καρδιάς και του νου τους. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αν δεις τους ανθρώπους που αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους από τη σκοπιά αυτής της εξήγησης, δεν είναι καλοί άνθρωποι. Αν μη τι άλλο, αυτό που τους παρακινεί να κάνουν όσα οφείλουν να κάνουν ή να εκπληρώσουν τις κοινωνικές και τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις δεν είναι η ηθική, η συνείδηση ή η ανθρώπινη φύση τους. Όχι· βοηθούν τους ανθρώπους για να αποκομίσουν ευχαρίστηση, να παρηγορηθούν πνευματικά και συναισθηματικά και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Πώς πρέπει να κρίνει κανείς αυτό το είδος ηθικής διαγωγής; Αν κοιτάξεις τη φύση της, είναι ακόμη χειρότερη από το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις». Το «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» τουλάχιστον δεν κρύβει κάποια εγωιστική πτυχή. Τι γίνεται με το «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους»; Η λέξη «ευχαρίστηση» υποδηλώνει πως αυτή η συμπεριφορά περιέχει στοιχεία εγωισμού και ευτελών προθέσεων. Δεν έχει να κάνει με το να βοηθά κανείς τους ανθρώπους για το δικό τους καλό ούτε είναι κάποια ανιδιοτελής προσφορά· το κάνει για χάρη της δικής του ευχαρίστησης. Είναι κάτι που πολύ απλά δεν αξίζει να ενθαρρύνεται. Έστω, για παράδειγμα, πως βλέπεις έναν ηλικιωμένο να πέφτει κάτω σε έναν κεντρικό δρόμο και σκέφτεσαι μέσα σου: «Νιώθω πεσμένος αυτό το διάστημα. Αυτός ο ηλικιωμένος που έπεσε μου δίνει τη σπουδαία ευκαιρία να αντλήσω ευχαρίστηση από το να βοηθήσω τους άλλους!» Πηγαίνεις, λοιπόν, και βοηθάς τον ηλικιωμένο να σηκωθεί και, όταν σταθεί στα πόδια του, σε επαινεί και σου λέει: «Είσαι πολύ καλός άνθρωπος, παιδί μου. Σου εύχομαι υγεία και ευτυχία και να ζήσεις μέχρι τα βαθιά γεράματα!» Ακούγοντας όλα αυτά τα ευχάριστα λόγια, κάθε ανησυχία σου εξαφανίζεται και νιώθεις ευχαριστημένος. Σκέφτεσαι πως είναι καλό να βοηθάς τους άλλους και αποφασίζεις πως στον ελεύθερο χρόνο σου θα παίρνεις τους δρόμους και θα βοηθάς όποιον πέσει κάτω να σταθεί όρθιος. Επηρεασμένοι από τέτοιες σκέψεις, οι άνθρωποι εκδηλώνουν κάποιες καλές συμπεριφορές και η κοινωνία των ανθρώπων το έχει χαρακτηρίσει ως τη σπουδαία παράδοση του να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους και ως ένα είδος ευγενούς ηθικού χαρακτήρα το οποίο μεταλαμπαδεύει αυτήν τη σπουδαία παράδοση. Το δευτερεύον πλαίσιο του να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους είναι πως εκείνοι που προσφέρουν τη βοήθεια συνήθως θεωρούν εαυτούς στυλοβάτες ηθικής. Αυτοπροβάλλονται ως σπουδαίοι φιλάνθρωποι και όσο περισσότερο τους επαινούν οι άνθρωποι τόσο πιο πρόθυμοι είναι να βοηθήσουν, να κάνουν αγαθοεργίες και να προσφέρουν περισσότερα στους άλλους. Έτσι ικανοποιείται η επιθυμία τους να είναι ήρωες και σωτήρες της ανθρωπότητας, καθώς και η επιθυμία τους να αντλούν ικανοποίηση από το να τους χρειάζονται οι άλλοι. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι τους χρειάζονται, έτσι δεν είναι; Όταν οι άνθρωποι νιώθουν πως οι άλλοι τους έχουν ανάγκη, θεωρούν ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι και ότι η ζωή τους έχει νόημα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν επιζητούν απλώς την προσοχή; Το να επιζητούν την προσοχή είναι το μόνο πράγμα που φέρνει ευχαρίστηση στους ανθρώπους —είναι ο τρόπος ζωής τους. Στην πραγματικότητα, από όποια σκοπιά κι αν δούμε το ζήτημα του να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους, δεν αποτελεί πρότυπο για την αξιολόγηση του ήθους του ανθρώπου. Συχνά, για να αντλήσει κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθήσει τους άλλους απαιτείται να καταβάλει μόνο ελάχιστη προσπάθεια. Αν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις αυτό, τότε θα έχεις εκπληρώσει την κοινωνική σου ευθύνη· αν δεν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις, κανείς δεν θα σε θεωρήσει υπεύθυνο ούτε πρόκειται να αποδοκιμαστείς δημοσίως. Μπορεί κανείς είτε να επιλέξει να κάνει πράξη τις καλές συμπεριφορές που επιδοκιμάζει ο άνθρωπος είτε όχι· και οι δύο επιλογές είναι αποδεκτές. Δεν υπάρχει ανάγκη να περιορίζονται οι άνθρωποι από αυτό το ρητό ούτε να αναγκάζονται να μάθουν πώς να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, επειδή, από μόνο του, δεν είναι παρά μια παροδική καλή συμπεριφορά. Ανεξάρτητα από το κίνητρο του καθενός όταν κάνει πράξη αυτήν την καλή συμπεριφορά —είτε είναι η επιθυμία να ανταποκριθεί στην κοινωνική του ευθύνη είτε το αίσθημα της αρετής του πολίτη— ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Απλώς θα ικανοποιήσει την επιθυμία του να είναι καλός άνθρωπος και να ενσαρκώσει το πνεύμα του Λέι Φενγκ σε αυτήν τη μεμονωμένη περίπτωση· θα αντλήσει κάποια ευχαρίστηση και παρηγοριά από αυτήν την πράξη, εξυψώνοντας έτσι τη σφαίρα του τρόπου σκέψης του σε ανώτερο επίπεδο. Αυτό είναι όλο. Αυτή είναι η ουσία της πράξης του. Πριν από αυτήν τη συναναστροφή, λοιπόν, πώς κατανοούσατε το ρητό «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους»; (Πριν από αυτήν, δεν αναγνώριζα τις εγωιστικές και ποταπές προθέσεις που έκρυβε.) Πάρε, για παράδειγμα, το ακόλουθο σενάριο: Είναι καθήκον σου να κάνεις κάτι, έχεις μια ευθύνη την οποία δεν πρέπει να αποφύγεις. Πρόκειται για κάτι αρκετά δύσκολο και πρέπει να υπομείνεις λίγη ταλαιπωρία, να απαρνηθείς κάποια πράγματα και να πληρώσεις ένα τίμημα προκειμένου να το καταφέρεις· παρ’ όλα αυτά, είσαι σε θέση να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη. Δεν θα νιώθεις ιδιαίτερα ευχαριστημένος καθώς το κάνεις και, αφότου πληρώσεις ένα τίμημα και ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη, τα αποτελέσματα του κόπου σου δεν θα σου φέρουν καμία ευχαρίστηση ή παρηγοριά. Επειδή, όμως, ήταν ευθύνη και καθήκον σου, το έκανες ούτως ή άλλως. Αν το συγκρίνουμε αυτό με το να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους, ποιο εκδηλώνει περισσότερη ανθρώπινη φύση; (Οι άνθρωποι που ανταποκρίνονται στις ευθύνες και τα καθήκοντά τους έχουν περισσότερη ανθρώπινη φύση.) Το να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους δεν έχει να κάνει με το να ανταποκρίνεται σε κάποια ευθύνη· δεν είναι παρά μια απαίτηση σχετικά με την ηθική διαγωγή και τις κοινωνικές ευθύνες των ανθρώπων που υφίσταται σε ορισμένα κοινωνικά πλαίσια. Προέρχεται από την κοινή γνώμη, τα κοινωνικά ήθη ή ακόμη και από τους νόμους μιας χώρας και με αυτήν αξιολογείται το αν κάποιος έχει ήθος, καθώς και η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του. Με άλλα λόγια, το «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» είναι απλώς ένα ρητό που περιορίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων και το οποίο έχει διατυπώσει η ανθρώπινη κοινωνία για να εξυψώσει τη σφαίρα του τρόπου σκέψης των ατόμων. Ένα τέτοιο ρητό χρησιμοποιείται απλώς για να κάνουν οι άνθρωποι πράξη λίγες καλές συμπεριφορές, ενώ τα πρότυπα για την αξιολόγηση αυτών των καλών συμπεριφορών είναι τα κοινωνικά ήθη, η κοινή γνώμη ή ακόμη και ο νόμος. Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για σένα αν, για παράδειγμα, δεις κάποιον που χρειάζεται βοήθεια σε έναν δημόσιο χώρο και, παρόλο που είσαι το πρώτο άτομο που οφείλει να πάει να τον βοηθήσει, δεν το κάνεις; Θα σε επιπλήξουν για τους κακούς σου τρόπους. Αυτό δεν εννοούμε όταν λέμε «κοινή γνώμη»; (Ναι.) Τι είναι, τότε, τα κοινωνικά ήθη; Είναι θετικά και εξυψωτικά πράγματα και συνήθειες που προωθεί και ενθαρρύνει η κοινωνία. Όπως είναι φυσικό, περιλαμβάνουν πολλές συγκεκριμένες απαιτήσεις, όπως για παράδειγμα να υποστηρίζεις τους ευάλωτους ανθρώπους, να τείνεις χείρα βοηθείας όταν οι άλλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες και να μη μένεις άπραγος. Οι άνθρωποι υποτίθεται πως πρέπει να κάνουν πράξη αυτού του είδους την ηθική διαγωγή· αυτό σημαίνει να διαθέτει κανείς κοινωνικό ήθος. Αν δεις κάποιον να υποφέρει και κάνεις τα στραβά μάτια, τον αγνοήσεις και δεν κάνεις τίποτα, τότε δεν έχεις κοινωνικό ήθος. Και ποιες απαιτήσεις θέτει ο νόμος για την ηθική διαγωγή του ανθρώπου; Η Κίνα αποτελεί ειδική περίπτωση σε αυτόν τον τομέα: Ο κινεζικός νόμος δεν έχει ρητές διατάξεις αναφορικά με τις κοινωνικές ευθύνες και τα κοινωνικά ήθη. Οι άνθρωποι μαθαίνουν απλώς λιγάκι γι’ αυτά τα πράγματα μέσα από την οικογενειακή τους ανατροφή, τη σχολική τους εκπαίδευση και όσα ακούν και παρατηρούν στην κοινωνία. Αντίθετα, στις δυτικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι κατοχυρωμένα διά νόμου. Αν, για παράδειγμα, δεις κάποιον πεσμένο στον δρόμο, θα πρέπει τουλάχιστον να πας να τον ρωτήσεις: «Είσαι καλά; Χρειάζεσαι βοήθεια;» Αν εκείνος απαντήσει: «Είμαι καλά, ευχαριστώ», δεν χρειάζεται να τον βοηθήσεις· δεν χρειάζεται να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη. Αν πει: «Σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια», τότε πρέπει να τον βοηθήσεις. Αν δεν τον βοηθήσεις, θα θεωρηθείς νομικά υπεύθυνος. Πρόκειται για μια ειδική απαίτηση που διατυπώνουν ορισμένες χώρες σχετικά με την ηθική διαγωγή των ανθρώπων· θέτουν αυτήν την απαίτηση στους ανθρώπους μέσω ρητών διατάξεων στη νομοθεσία τους. Αυτές οι απαιτήσεις που τίθενται στην ηθική διαγωγή των ανθρώπων από την κοινή γνώμη, τα κοινωνικά ήθη ή ακόμη και τον νόμο, περιορίζονται μόνο στη συμπεριφορά των ανθρώπων και αυτά τα βασικά κριτήρια συμπεριφοράς είναι τα πρότυπα με τα οποία αξιολογείται η ηθική διαγωγή ενός ανθρώπου. Εκ πρώτης όψεως, αυτά τα ηθικά πρότυπα φαίνεται πως αξιολογούν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, με άλλα λόγια, το αν έχουν εκπληρώσει οι άνθρωποι τις κοινωνικές τους ευθύνες ή όχι. Στην ουσία, όμως, αξιολογούν την εσωτερική ποιότητα των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για την κοινή γνώμη, τα κοινωνικά ήθη ή τον νόμο, αυτά τα πράγματα απλώς μετρούν ή θέτουν απαιτήσεις για τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι και αυτές οι μετρήσεις και απαιτήσεις περιορίζονται στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Κρίνουν την ποιότητα και την ηθική διαγωγή ενός ανθρώπου με βάση τη συμπεριφορά του· αυτό είναι το πεδίο της αξιολόγησής τους. Αυτή είναι η φύση της δήλωσης «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους». Σε ό,τι αφορά το να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους, οι δυτικές χώρες θέτουν απαιτήσεις στους ανθρώπους μέσω νομικών διατάξεων, ενώ στην Κίνα χρησιμοποιείται η παραδοσιακή κουλτούρα για να εκπαιδεύσει και να διαμορφώσει τους ανθρώπους με αυτές τις ιδέες. Αν και υπάρχει αυτή η διαφορά ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, η φύση τους είναι ίδια, αφού και οι δύο χρησιμοποιούν ρητά για να περιορίσουν και να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά και την ηθική των ανθρώπων. Ωστόσο, είτε πρόκειται για τους νόμους των δυτικών χωρών είτε για την παραδοσιακή κουλτούρα της Ανατολής, όλα αυτά αποτελούν απλώς απαιτήσεις και κανονισμούς που τίθενται στη συμπεριφορά και την ηθική διαγωγή του ανθρώπου και αυτά τα κριτήρια ρυθμίζουν απλώς τη συμπεριφορά και την ηθική διαγωγή των ανθρώπων. Αφορά, όμως, κανένα από αυτά την ανθρώπινη φύση του ανθρώπου; Μπορούν οι κανονισμοί οι οποίοι απλώς υπαγορεύουν ποιες συμπεριφορές οφείλει να κάνει πράξη ένας άνθρωπος να χρησιμοποιηθούν ως πρότυπα για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης του; (Όχι.) Αν εξετάσουμε το ρητό «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους», ορισμένοι κακοί άνθρωποι μπορεί να είναι σε θέση να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, όμως κίνητρό τους είναι οι δικοί τους στόχοι και σκοποί. Όταν οι διάβολοι κάνουν μια μικρή καλή πράξη, είναι ακόμη πιο πιθανό να την έκαναν επειδή είχαν τους δικούς τους στόχους και σκοπούς. Πιστεύετε πως όλοι όσοι αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια και έχουν αίσθημα δικαιοσύνης; Πάρτε, για παράδειγμα, εκείνους που υποτίθεται πως αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους στην Κίνα, όπως οι ιπποτικές προσωπικότητες, οι άνθρωποι που κλέβουν από τους πλούσιους και τα δίνουν στους φτωχούς, όσοι βοηθούν συχνά τις ευπαθείς ομάδες και τα άτομα με αναπηρίες και ούτω καθεξής. Έχουν όλοι τους ανθρώπινη φύση; Αγαπούν όλοι τους τα θετικά πράγματα και έχουν αίσθημα δικαιοσύνης; (Όχι.) Στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλώς άνθρωποι με σχετικά καλύτερο χαρακτήρα. Επειδή διέπονται από το πνεύμα τού να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, κάνουν πολλές καλές πράξεις που τους δίνουν ευχαρίστηση, παρηγοριά και τη δυνατότητα να απολαύσουν ένα βαθύ αίσθημα ευτυχίας. Το γεγονός, όμως, ότι κάνουν πράξη τέτοιες συμπεριφορές δεν σημαίνει ότι έχουν ανθρώπινη φύση, αφού τόσο η πίστη τους όσο και αυτό που επιδιώκουν σε πνευματικό επίπεδο είναι πράγματα ασαφή· είναι άγνωστες μεταβλητές. Μπορούν, λοιπόν, να θεωρηθούν άνθρωποι με ανθρώπινη φύση και συνείδηση με βάση αυτήν την καλή ηθική διαγωγή; (Όχι.) Κάποιοι θεσμοί, όπως τα ιδρύματα και οι υπηρεσίες κοινωνικής μέριμνας, οι οποίοι υποτίθεται πως αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους και συνδράμουν ευπαθείς ομάδες και άτομα με αναπηρίες, ανταποκρίνονται, το πολύ πολύ, σε μέρος της κοινωνικής τους ευθύνης. Κάνουν αυτά τα πράγματα προκειμένου να βελτιώσουν τη δημόσια εικόνα τους, να αυξήσουν την προβολή τους και να ικανοποιήσουν τη νοοτροπία τού να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους. Αυτό δεν ανέρχεται σε καμία περίπτωση στο επίπεδο του να υποδηλώνει πως «έχουν ανθρώπινη φύση». Επιπλέον, οι άνθρωποι τους οποίους βοηθούν, με αποτέλεσμα να αντλούν ευχαρίστηση από αυτό, χρειάζονται πραγματικά βοήθεια; Το να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους είναι από μόνο του δίκαιο; Όχι απαραίτητα. Αν μελετήσεις για αρκετό καιρό τα διάφορα μεγάλα και μικρά γεγονότα που συμβαίνουν σε ολόκληρη την κοινωνία, θα δεις πως κάποια από αυτά είναι απλώς περιπτώσεις ανθρώπων που αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, ενώ, σε πολλές άλλες περιπτώσεις, τα περιστατικά όπου οι άνθρωποι αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους περικλείουν περισσότερα ανείπωτα μυστικά και περισσότερες σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, πίσω από το γεγονός πως οι άνθρωποι αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους κρύβονται σκοποί και στόχοι, είτε αυτοί είναι να γίνουν διάσημοι και να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους, είτε να συμμορφωθούν με τα κοινωνικά ήθη και να μην παραβιάσουν τους νόμους, είτε να λάβουν μια πιο θετική αξιολόγηση από την ευρύτερη κοινωνία. Όπως κι αν το δει κανείς, το να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους δεν είναι παρά μία από τις εξωτερικές συμπεριφορές του ανθρώπου και, στην καλύτερη περίπτωση, ισοδυναμεί με ένα είδος καλής ηθικής διαγωγής. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κανονική ανθρώπινη φύση που απαιτεί ο Θεός. Όσοι είναι ικανοί να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους μπορεί κάλλιστα να είναι μέσοι άνθρωποι χωρίς πραγματικές φιλοδοξίες ή μπορεί να είναι σημαντικές προσωπικότητες της κοινωνίας· μπορεί να είναι σχετικά καλόκαρδοι άνθρωποι, αλλά μπορεί και να είναι κατά βάθος κακόβουλοι. Μπορεί να είναι κάθε λογής άνθρωποι και όλοι είναι ικανοί να κάνουν πράξη αυτήν τη συμπεριφορά σε μια φευγαλέα στιγμή. Επομένως, η δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει: «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί πρότυπο για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης των ατόμων.
Το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει: «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» δεν αντιπροσωπεύει, στην πραγματικότητα, την ουσία της ανθρώπινης φύσης των ατόμων και έχει ελάχιστη σχέση με τη φύση-ουσία τους. Είναι, επομένως, ακατάλληλο να χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της ποιότητας της ανθρώπινης φύσης του οποιουδήποτε. Ποιος είναι, λοιπόν, ένας κατάλληλος τρόπος να αξιολογηθεί η ανθρώπινη φύση κάποιου; Αν μη τι άλλο, όποιος έχει ανθρώπινη φύση δεν θα πρέπει να αποφασίζει αν θα βοηθήσει κάποιον ή αν θα ανταποκριθεί στις ευθύνες του με βάση το αν αυτή η πράξη του θα τον κάνει να νιώσει χαρούμενος ή όχι· αντ’ αυτού, η απόφασή του θα πρέπει να βασίζεται στη συνείδηση και τη λογική του και δεν θα πρέπει να σκέφτεται τι έχει να κερδίσει, ποιες συνέπειες θα αντιμετωπίσει αν βοηθήσει εκείνο το άτομο ή πώς αυτό μπορεί να τον επηρεάσει στο μέλλον. Δεν θα πρέπει να σκέφτεται τίποτε από αυτά, αλλά να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του, να βοηθά τους άλλους και να τους προφυλάσσει από τα βάσανα. Θα πρέπει να βοηθά τους ανθρώπους με αγνό τρόπο, χωρίς να έχει εγωιστικούς στόχους· αυτό θα έκανε κάποιος που έχει στ’ αλήθεια ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος βοηθά τους άλλους με στόχο να ευχαριστήσει τον εαυτό του ή να αποκτήσει καλή φήμη, τότε η πράξη του έχει μια εγωιστική και ευτελή πτυχή· όσοι έχουν πραγματικά συνείδηση και λογική δεν θα ενεργούσαν έτσι. Οι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τους άλλους δεν κάνουν πράγματα αποκλειστικά και μόνο για να εκπληρώσουν την επιθυμία τους να νιώσουν κάτι συγκεκριμένο, αλλά τα κάνουν για να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους και να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν τους άλλους. Δεν βοηθούν τους ανθρώπους για να λάβουν κάποια ανταμοιβή ούτε έχουν άλλους σκοπούς και κίνητρα. Αν και μπορεί να τους είναι δύσκολο να ενεργούν έτσι, αν και μπορεί να επικρίνονται από τους άλλους ή να αντιμετωπίζουν ακόμη και έναν βαθμό κινδύνου, αναγνωρίζουν πως πρόκειται για ένα καθήκον το οποίο οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι, πως είναι ευθύνη των ανθρώπων και πως, αν δεν ενεργήσουν έτσι, δεν θα έχουν ανταποκριθεί σε όσα χρωστούν στους άλλους και στον Θεό και θα έχουν τύψεις για μια ζωή. Έτσι, λοιπόν, προχωρούν χωρίς δισταγμό, κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, υπακούν στο θέλημα του Ουρανού και ανταποκρίνονται στην ευθύνη τους. Όπως κι αν τους κρίνουν οι άλλοι, είτε εισπράξουν ευγνωμοσύνη και εκτίμηση από τους άλλους είτε όχι, εφόσον είναι σε θέση να βοηθήσουν ολόκαρδα το άλλο άτομο να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, θα νιώσουν ικανοποιημένοι. Όσοι είναι σε θέση να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο έχουν συνείδηση και λογική και διαθέτουν τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης, όχι μόνο ένα είδος συμπεριφοράς που περιορίζεται στο πεδίο του ηθικού χαρακτήρα και της ηθικής διαγωγής. Το να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς και, μερικές φορές, είναι απλώς μια συμπεριφορά που προκύπτει σε κάποια συγκεκριμένα πλαίσια· ένας άνθρωπος αποφασίζει να επιδοθεί σε μια τέτοια παροδική συμπεριφορά με βάση την ψυχική του κατάσταση, τα αισθήματά του, το κοινωνικό του περιβάλλον, καθώς και το άμεσο πλαίσιο και τα οποιαδήποτε οφέλη ή μειονεκτήματα μπορεί να προκύψουν από αυτήν του την ενέργεια. Όσοι έχουν ανθρώπινη φύση δεν σκέφτονται τέτοια πράγματα όταν βοηθούν τους άλλους· παίρνουν την απόφασή τους με βάση ένα πρότυπο κρίσης που είναι πιο θετικό και πιο σύμφωνο με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μερικές φορές, είναι σε θέση ακόμα και να συνεχίσουν να βοηθούν τους άλλους παρόλο που αυτή τους η πράξη αντιβαίνει και πηγαίνει κόντρα στα πρότυπα της ηθικής. Τα κριτήρια, οι ιδέες και οι απόψεις περί ηθικής μπορούν μόνο να συγκρατήσουν τις παροδικές συμπεριφορές των ανθρώπων. Το αν αυτές οι συμπεριφορές είναι καλές ή κακές θα αλλάζει ανάλογα με την ψυχική κατάσταση και τα αισθήματα του ατόμου, με το καλό και το κακό που υπάρχουν μέσα του, καθώς και με τις εφήμερες καλές ή κακές προθέσεις του. Όπως είναι φυσικό, το κοινωνικό κλίμα και περιβάλλον θα έχει επίσης επίδραση σε αυτό. Αυτές οι συμπεριφορές είναι γεμάτες ακάθαρτα στοιχεία· είναι όλες τους επιφανειακές συμπεριφορές και οι άνθρωποι δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν για να κρίνουν το αν κάποιος έχει ανθρώπινη φύση ή όχι. Αντίθετα, είναι πολύ πιο ακριβές και πρακτικό να κρίνουν το αν έχει ανθρώπινη φύση ή όχι με βάση την ανθρώπινη φύση-ουσία του, αυτό που επιδιώκει, την οπτική του για τη ζωή, το σύστημα αξιών του, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει και το πού βασίζονται οι πράξεις και η συμπεριφορά του. Πείτε Μου, ποιο από τα ακόλουθα συμφωνεί με την αλήθεια: οι βάσεις για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης ή οι βάσεις για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής; Τα πρότυπα για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής είναι αυτά που συμφωνούν με την αλήθεια ή τα πρότυπα για την αξιολόγηση του αν έχει κάποιος ανθρώπινη φύση; Ποια από αυτά τα πρότυπα συμφωνούν με την αλήθεια; Στην πραγματικότητα, αυτά που συμφωνούν με την αλήθεια είναι τα πρότυπα για την αξιολόγηση του αν έχει κάποιος ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Τα πράγματα που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως κριτήρια, επειδή είναι μεταβλητά. Είναι γεμάτα ακάθαρτα στοιχεία, όπως οι συναλλαγές, τα συμφέροντα, οι προτιμήσεις, οι επιδιώξεις, τα αισθήματα, οι κακές σκέψεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Περιέχουν πάρα πολλά λάθη και ακάθαρτα στοιχεία· δεν είναι ξεκάθαρα. Άρα, λοιπόν, δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως κριτήρια για να κρίνει κανείς τους ανθρώπους. Είναι γεμάτα με κάθε λογής πράγματα που ενσταλάζει ο Σατανάς στον άνθρωπο, καθώς και επιπρόσθετες προϋποθέσεις που προκύπτουν λόγω της διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης του ανθρώπου· ως εκ τούτου, δεν είναι η αλήθεια. Συνοψίζοντας, είτε οι άνθρωποι θεωρούν πως είναι εύκολο να ανταποκριθεί κανείς σε αυτά τα κριτήρια ηθικής διαγωγής είτε το θεωρούν δύσκολο, και ανεξάρτητα από το αν τα αποτιμούν ως υψηλής, χαμηλής ή μέσης αξίας, σε κάθε περίπτωση, είναι όλα τους απλώς ρητά που περιορίζουν και ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ανέρχονται μόνο στο επίπεδο της ηθικής ποιότητας του ανθρώπου και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την απαίτηση του Θεού να κρίνει κανείς την ανθρώπινη φύση ενός ατόμου χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Δεν εμπεριέχουν καν τα πιο βασικά πρότυπα που οφείλουν να διαθέτουν και να τηρούν όσοι έχουν ανθρώπινη φύση· υστερούν ως προς όλα αυτά τα πράγματα. Όταν ένας άνθρωπος βλέπει τους άλλους, επικεντρώνεται μόνο στο να αξιολογήσει τις εκδηλώσεις της ηθικής διαγωγής τους· βλέπει και αξιολογεί τους άλλους αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Ο Θεός δεν βλέπει τους ανθρώπους μόνο με βάση τις εκδηλώσεις της ηθικής διαγωγής τους· επικεντρώνεται στην ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Τι περιλαμβάνει η ανθρώπινη φύση-ουσία κάποιου; Τις προτιμήσεις του, τις απόψεις του για τα πράγματα, την οπτική του για τη ζωή, το σύστημα αξιών του, αυτά που επιδιώκει, το κατά πόσον έχει αίσθημα δικαιοσύνης, το κατά πόσον αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, την ικανότητά του να δέχεται την αλήθεια και να υποτάσσεται σε αυτήν, το μονοπάτι που επιλέγει και ούτω καθεξής. Είναι ακριβές να κρίνει κανείς την ανθρώπινη φύση-ουσία ενός ανθρώπου σύμφωνα με αυτά τα πράγματα. Στο σημείο αυτό ολοκληρώνεται λίγο πολύ η συναναστροφή Μου πάνω στο να αντλεί κανείς ευχαρίστηση από το να βοηθά τους άλλους. Μέσα από αυτήν τη συναναστροφή πάνω σε αυτές τις δύο απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή, κατανοείτε πλέον τις βασικές αρχές διάκρισης όσον αφορά, αφενός, το πώς να αξιολογείτε την ηθική διαγωγή και, αφετέρου, τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα πρότυπα του Θεού για την αξιολόγηση των ανθρώπων και την ηθική διαγωγή για την οποία κάνει λόγο ο άνθρωπος; (Ναι.)
Μόλις συναναστράφηκα πάνω σε δύο από τις απαιτήσεις που θέτει η παραδοσιακή κουλτούρα για την ηθική διαγωγή του ανθρώπου. Αυτές ήταν οι εξής: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους». Τι μάθατε από τη συναναστροφή Μου πάνω σε αυτά τα δύο ρητά; (Έμαθα πως η ηθική διαγωγή των ανθρώπων δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Στην καλύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι που επιδεικνύουν αυτά τα είδη ηθικής διαγωγής έχουν κάποιες καλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις σε ό,τι αφορά την ποιότητα της ηθικής τους. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, πως έχουν ανθρώπινη φύση ή πως βιώνουν την ανθρώπινη ομοιότητα. Έχω κατανοήσει κάπως σαφέστερα αυτό το ζήτημα.) Οι άνθρωποι που επιδεικνύουν καλή ηθική διαγωγή δεν έχουν απαραίτητα ανθρώπινη φύση· αυτό είναι κάτι που μπορούν να αναγνωρίσουν όλοι και έτσι έχουν όντως τα πράγματα. Όλοι οι άνθρωποι ακολουθούν τις κακές τάσεις της κοινωνίας, όλοι τους έχασαν σταδιακά τη συνείδηση και τη λογική τους, ενώ λίγοι είναι σε θέση να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα. Μήπως κάθε άνθρωπος που παρέδωσε κάποια στιγμή στην αστυνομία μια δεκάρα που βρήκε στο πεζοδρόμιο αποδείχθηκε πως ήταν καλός άνθρωπος; Όχι απαραίτητα. Τι έκβαση είχαν στην πορεία εκείνοι που κάποτε εγκωμιάστηκαν ως ήρωες; Μέσα στην καρδιά τους, όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Τι απέγιναν εκείνοι οι στυλοβάτες της κοινωνικής ηθικής και οι σπουδαίοι φιλάνθρωποι που συχνά αντλούσαν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, ήταν στολισμένοι με κόκκινα λουλούδια και επιδοκιμάζονταν από τους ανθρώπους; Όπως αποδείχθηκε, οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν καλοί άνθρωποι. Απλώς έκαναν εσκεμμένα κάποιες καλές πράξεις για να γίνουν διάσημοι. Η αλήθεια είναι ότι η πραγματική τους συμπεριφορά, η ζωή και ο χαρακτήρας τους δεν είναι, ως επί το πλείστον, καθόλου καλά. Το μόνο πράγμα στο οποίο είναι πραγματικά καλοί είναι η κολακεία και η δουλοπρέπεια. Όταν βγάζουν τα κόκκινα λουλούδια τους και το προσωπείο του στυλοβάτη της κοινωνικής ηθικής, δεν ξέρουν καν πώς να συμπεριφερθούν ή πώς θα πρέπει να πορευτούν στη ζωή τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχουν παγιδευτεί από το στεφάνι του «στυλοβάτη της ηθικής» που τους απένειμε η κοινωνία, έτσι δεν είναι; Δεν ξέρουν τον πραγματικό τους εαυτό· μετά από τόσες κολακείες, έχουν αρχίσει να μεγαλοπιάνονται και δεν μπορούν να είναι πια κανονικοί άνθρωποι. Στο τέλος, δεν ξέρουν ούτε καν πώς να ζουν, η καθημερινή τους ύπαρξη βυθίζεται στο χάος, ενώ κάποιοι μπορεί να καταλήξουν να γίνουν αλκοολικοί, να πέσουν σε κατάθλιψη και να αυτοκτονήσουν. Υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Κυνηγούν διαρκώς ένα αίσθημα, ελπίζουν να γίνουν ήρωες, υποδείγματα, διάσημοι ή η επιτομή της ηθικής υπεροχής. Δεν μπορούν να επιστρέψουν ποτέ στον αληθινό κόσμο· οι καθημερινές ανάγκες της πραγματικής ζωής αποτελούν γι’ αυτούς συνεχή πηγή ενόχλησης και ταλαιπωρίας. Δεν ξέρουν πώς να απαλλαχθούν από αυτόν τον πόνο ή πώς να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Στην αναζήτησή τους για συγκινήσεις, κάποιοι στρέφονται στα ναρκωτικά, ενώ άλλοι επιλέγουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους για να ξεφύγουν από το αίσθημα της ματαιότητας. Κάποιοι από εκείνους που δεν αυτοκτονούν καταλήγουν συχνά να πεθαίνουν από κατάθλιψη. Δεν υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα; (Ναι.) Αυτή είναι η ζημιά που προκαλεί στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Δεν δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να κατανοήσουν με ακρίβεια την ανθρώπινη φύση και δεν τους καθοδηγεί στο σωστό μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθήσουν —αλλά όχι μόνο: Επιπλέον, τους παραπλανά και τους οδηγεί σε μια σφαίρα αυταπάτης και φαντασίας. Αυτό βλάπτει τους ανθρώπους, και μάλιστα αρκετά βαθιά. Κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις! Μια χαρά δεν τα πάμε εμείς;» Το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή τα πάτε μια χαρά οφείλεται στην προστασία του Θεού και μόνο, έτσι δεν είναι; Το ότι είχατε την τύχη να αποδεχτείτε το έργο του Θεού και μπορείτε να διαβάζετε τα λόγια Του, να πηγαίνετε σε συναθροίσεις, να συναναστρέφεστε μεταξύ σας και να εκτελείτε εδώ το καθήκον σας οφείλεται αποκλειστικά στο ότι ο Θεός σάς επέλεξε και σας προστατεύει· το ότι μπορείτε να ζείτε τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου και να διαθέτετε την κανονική λογική για να αντιμετωπίσετε όλες τις πτυχές της καθημερινής σας ζωής οφείλεται αποκλειστικά στην προστασία Του. Ωστόσο, δεν χωρά αμφιβολία πως στα βάθη του μυαλού σας εξακολουθούν να υπάρχουν ιδέες και απόψεις του τύπου: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους». Ταυτόχρονα, εξακολουθείτε να είστε αιχμάλωτοι αυτών των ιδεολογικών και ηθικών κριτηρίων που προέρχονται από την ανθρωπότητα. Γιατί λέω πως είστε αιχμάλωτοι αυτών των πραγμάτων; Επειδή το μονοπάτι που επιλέγετε να πάρετε στη ζωή, οι αρχές και η κατεύθυνση των πράξεων και της συμπεριφοράς σας, καθώς και οι αρχές, οι μέθοδοι και τα κριτήρια με τα οποία βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα και ούτω καθεξής εξακολουθούν όλα τους να επηρεάζονται ή ακόμα και να περιορίζονται και να ελέγχονται σε διαφορετικό βαθμό από αυτά τα ιδεολογικά και ηθικά κριτήρια. Από την άλλη, τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν έχουν γίνει ακόμα η βάση και τα κριτήρια των απόψεών σας για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και της συμπεριφοράς και των πράξεών σας. Μέχρι στιγμής, έχετε επιλέξει απλώς τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή και έχετε τη θέληση, την προσδοκία και την ελπίδα να ξεκινήσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Στην πραγματικότητα, όμως, οι περισσότεροι από εσάς δεν έχετε εισέλθει καθόλου σε αυτό το μονοπάτι. Με άλλα λόγια, δεν έχετε πατήσει ούτε το πόδι σας στο σωστό μονοπάτι που έχει ετοιμάσει ο Θεός για τον άνθρωπο. Κάποιοι θα πουν: «Αν δεν έχουμε πατήσει το πόδι μας στο σωστό μονοπάτι, τότε πώς μπορούμε ακόμα να εκτελούμε τα καθήκοντά μας;» Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιλογής, της συνεργασίας, της συνείδησης και της αποφασιστικότητας του ανθρώπου. Αυτήν τη στιγμή, συνεργάζεσαι με τις απαιτήσεις του Θεού και κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να βελτιωθείς· το ότι προσπαθείς να βελτιωθείς, όμως, δεν σημαίνει πως έχεις ήδη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι εξακολουθείτε να επηρεάζεστε από τις ιδέες που σας έχει ενσταλάξει η παραδοσιακή κουλτούρα. Μπορεί, για παράδειγμα, να κατανοήσατε καλά την ουσία των δηλώσεων «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» μόλις Με ακούσατε να συναναστρέφομαι πάνω σε αυτές και να τις εκθέτω· σε λίγες μέρες, όμως, μπορεί να αλλάξετε γνώμη και να σκεφτείτε: «Τι το τόσο κακό έχει το ρητό “Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις”; Τυχαίνει να συμπαθώ τους ανθρώπους που δεν βάζουν στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκουν. Τουλάχιστον δεν είναι άπληστοι. Τι το κακό έχει το ρητό “Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους”; Αν μη τι άλλο, όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη, μπορείς να είσαι βέβαιος πως κάποιος θα σου τείνει χείρα βοηθείας. Αυτό είναι κάτι καλό και κάτι που χρειάζονται όλοι! Εξάλλου, όπως κι αν το δεις, το να αντλούν οι άνθρωποι ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους είναι κάτι καλό και θετικό. Είναι επιβεβλημένο καθήκον μας και δεν θα πρέπει να επικρίνεται!» Όπως βλέπεις, λίγες μόλις ημέρες αφότου αφυπνίστηκες, ένας βραδινός ύπνος θα είναι αρκετός να σε αλλάξει· θα σε στείλει εκεί που ήσουν πριν και θα σε γυρίσει για άλλη μια φορά στη φυλακή της παραδοσιακής κουλτούρας. Με άλλα λόγια, αυτά τα πράγματα που είναι ριζωμένα στα βάθη του μυαλού σου επηρεάζουν κατά καιρούς τις σκέψεις και τις απόψεις σου, καθώς και τα μονοπάτια που επιλέγεις. Όπως είναι αναπόφευκτο, καθώς σε επηρεάζουν, ταυτόχρονα σε καθυστερούν διαρκώς, σε εμποδίζουν να εκπληρώσεις την επιθυμία σου να πατήσεις το πόδι σου στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να εισέλθεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να πάρεις το μονοπάτι στη ζωή όπου τα λόγια του Θεού είναι η βάση σου και η αλήθεια το κριτήριό σου. Ακόμη κι αν θέλεις να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι με μεγάλη προθυμία, ακόμη κι αν λαχταράς να το κάνεις, νιώθεις αγωνία γι’ αυτό και περνάς τις μέρες σου κάνοντας σκέψεις και σχέδια, παίρνοντας αποφάσεις και κάνοντας προσευχές γι’ αυτό, τα πράγματα και πάλι δεν θα πάνε όπως τα θέλεις. Κι αυτό επειδή αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας είναι πολύ βαθιά ριζωμένες στα βάθη της καρδιάς σου. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτό δεν είναι σωστό! Λες πως η παραδοσιακή κουλτούρα είναι πολύ βαθιά ριζωμένη μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, αλλά εγώ δεν πιστεύω πως ισχύει κάτι τέτοιο. Είμαι είκοσι-κάτι χρόνων. Δεν έχω περάσει ούτε τα εβδομήντα ούτε τα ογδόντα, οπότε πώς γίνεται να έχουν ήδη ριζώσει αυτά τα πράγματα βαθιά μέσα στην καρδιά μου;» Γιατί λέω πως αυτές οι ιδέες έχουν ήδη ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά σου; Σκέψου το: Από τις πρώτες κιόλας αναμνήσεις που έχεις, δεν προσδοκούσες ανέκαθεν να είσαι ευγενής άνθρωπος, ακόμη κι αν οι γονείς σου δεν σου ενστάλαξαν τέτοιες ιδέες; Οι περισσότεροι άνθρωποι, για παράδειγμα, βλέπουν ταινίες και διαβάζουν μυθιστορήματα για ήρωες, συμπονούν βαθιά τα θύματα σε αυτές τις ιστορίες, ενώ απεχθάνονται τους κακούς και τους άσπλαχνους χαρακτήρες που βλάπτουν τους άλλους ανθρώπους. Όταν μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ασυνείδητα αποδέχεσαι τα πράγματα τα οποία έχει συμφωνήσει από κοινού το κοινωνικό σύνολο. Γιατί αποδέχθηκες, λοιπόν, αυτά τα πράγματα; Επειδή οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια από γεννησιμιού τους ούτε έχουν έμφυτη την ικανότητα να διακρίνουν το οτιδήποτε. Δεν διαθέτεις αυτό το ένστικτο· το ένστικτο που διαθέτουν οι άνθρωποι είναι μια έμφυτη τάση να τους αρέσουν κάποια καλά, θετικά και ενεργά πράγματα. Αυτά τα ενεργά και θετικά πράγματα σε κάνουν να προσδοκάς να τα πηγαίνεις καλύτερα και να γίνεις ένας καλός, ηρωικός και σπουδαίος άνθρωπος. Αυτά τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν σταδιακά μορφή μέσα στην καρδιά σου όταν έρχεσαι σε επαφή με ρητά που προέρχονται από την κοινή γνώμη και τα κοινωνικά ήθη. Μόλις σε διαποτίσουν οι δηλώσεις που προέρχονται από την ηθική της παραδοσιακής κουλτούρας και εισέλθουν στον εσωτερικό σου κόσμο, ριζώνουν μέσα στην καρδιά σου και αρχίζουν να εξουσιάζουν τη ζωή σου. Όταν συμβεί αυτό, δεν διακρίνεις αυτά τα πράγματα, δεν αντιστέκεσαι σε αυτά ούτε τα απορρίπτεις, αλλά νιώθεις βαθιά πως τα χρειάζεσαι. Η πρώτη σου κίνηση είναι να συμμορφωθείς με αυτά τα ρητά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή αυτά τα ρητά ταιριάζουν πάρα πολύ με τα γούστα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων και ανταποκρίνονται στις ανάγκες του πνευματικού τους κόσμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποδέχεσαι αυτές τις δηλώσεις αδιαμαρτύρητα και ανεπιφύλακτα. Σταδιακά, μέσα από την οικογενειακή σου ανατροφή, τη σχολική σου εκπαίδευση, την επιρροή και την κατήχηση της κοινωνίας και τις δικές σου φαντασιοκοπίες, καταλήγεις απόλυτα πεπεισμένος πως αυτά τα ρητά είναι θετικά πράγματα. Καθώς ο καιρός περνά κι εσύ μεγαλώνεις, πασχίζεις να ακολουθείς αυτά τα ρητά σε κάθε είδους συνθήκες και καταστάσεις και να ακολουθείς αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι εγγενώς προτιμούν και πιστεύουν πως είναι καλά. Όλο και περισσότερο, παίρνουν πιο συμπαγή μορφή και εδραιώνονται μέσα σου. Ταυτόχρονα, αυτά τα πράγματα κυριαρχούν στην οπτική σου για τη ζωή και τους στόχους που επιδιώκεις και γίνονται τα πρότυπα βάσει των οποίων κρίνεις τους ανθρώπους και τα πράγματα. Μόλις αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας πάρουν μορφή μέσα στους ανθρώπους, έχουν διαμορφωθεί και οι βασικές συνθήκες που τους οδηγούν να αντιστέκονται στον Θεό και την αλήθεια· είναι λες και οι άνθρωποι βρίσκουν τους δικούς τους λόγους και τη δική τους βάση για να ενεργούν έτσι. Και όταν, λοιπόν, ο Θεός εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την ουσία των ανθρώπων, και τους υποβάλλει στην παίδευση και την κρίση Του, οι άνθρωποι σχηματίζουν κάθε λογής αντιλήψεις για Εκείνον. Σκέφτονται: «Οι άνθρωποι λένε συχνά: “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους” και “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”. Γίνεται να μιλάει έτσι ο θεός; Τις είπε όντως ο θεός αυτές τις κουβέντες; Ο Θεός δεν θα μιλούσε έτσι· οφείλει να δείχνει ανωτερότητα και να μιλάει στους ανθρώπους με ευγενικό τόνο φωνής —με τον τόνο του Βούδα, που λυτρώνει όλα τα ανθρώπινα όντα από τα βάσανα, με τον τόνο ενός Μποντισάτβα. Έτσι είναι ο θεός: μια εξαιρετικά ευγενική και μεγαλοπρεπής μορφή». Όλες αυτές οι ιδέες, οι απόψεις και οι αντιλήψεις συνεχίζουν να αναβλύζουν από την καρδιά σου όλο και πιο ορμητικά, μέχρι που, στο τέλος, δεν αντέχεις άλλο και, παρόλο που δεν το θέλεις, κάνεις κάτι για να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Του αντισταθείς. Με αυτόν τον τρόπο, σε καταστρέφουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου. Βλέπουμε, λοιπόν, πως όποια κι αν είναι η ηλικία σου, εφόσον έχεις λάβει την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας και διαθέτεις τη νοητική ικανότητα ενός ενήλικα, η καρδιά σου θα είναι γεμάτη με αυτές τις πτυχές της ηθικής της παραδοσιακής κουλτούρας και αυτές θα εδραιώνονται σταδιακά μέσα σου. Ήδη σε εξουσιάζουν και ήδη ζεις σύμφωνα με αυτά τα πράγματα εδώ και πολλά χρόνια. Η ζωή και η ίδια σου η φύση κατέχονται εδώ και καιρό από αυτές τις πτυχές της ηθικής της παραδοσιακής κουλτούρας. Για παράδειγμα, από την ηλικία των πέντε ή έξι χρόνων, έμαθες να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους και να μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις. Αυτά τα πράγματα σε επηρέαζαν και υπαγόρευαν απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόσουν. Τώρα που είσαι μεσήλικας, ήδη ζεις σύμφωνα με αυτά τα πράγματα εδώ και πολλά χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως απέχεις πολύ από τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Από τότε που αποδέχτηκες αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα, απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού. Το χάσμα μεταξύ των δικών σου προτύπων της ανθρώπινης φύσης και των προτύπων της ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός αυξάνεται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τον Θεό. Έτσι δεν είναι; Συλλογιστείτε αυτά τα λόγια με την ησυχία σας.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.