Μία από τις απαιτήσεις που έχει διατυπώσει ο Θεός αναφορικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι και η εξής: «Να τιμά κανείς τους γονείς του». Οι άνθρωποι συνήθως δεν σκέφτονται καθόλου τις άλλες απαιτήσεις ούτε διαμορφώνουν αντιλήψεις σχετικά με αυτές. Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις σας για την απαίτηση «να τιμά κανείς τους γονείς του»; Υπάρχει κάποια αντίφαση ανάμεσα στις δικές σας απόψεις και την αλήθεια-αρχή που διατύπωσε ο Θεός; Καλό θα ήταν να μπορούσατε να το δείτε αυτό ξεκάθαρα. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά το μόνο που ξέρουν είναι να ακολουθούν κανόνες και να φλυαρούν με λόγια και δόγματα, δεν έχουν διάκριση· όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τρέφουν πάντα μέσα τους ανθρώπινες αντιλήψεις, νιώθουν ότι τα λόγια Του εμπεριέχουν κάποιες αντιφάσεις και δεν μπορούν να τα δουν καθαρά. Από την άλλη, όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια, επειδή διαθέτουν πνευματική κατανόηση και είναι σε θέση να αντιληφθούν την αλήθεια, δεν βρίσκουν αντιφάσεις στα λόγια του Θεού και τα θεωρούν σαφέστατα. Μερικές φορές δεν μπορείτε να διακρίνετε καθαρά τα λόγια του Θεού και δεν μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις. Όταν δεν κάνετε ερωτήσεις, φαίνεται σαν να μην έχετε κανένα πρόβλημα, στην πραγματικότητα, όμως, έχετε πολλά προβλήματα και πολλές δυσκολίες· απλώς δεν το αντιλαμβάνεστε, πράγμα που δείχνει ότι έχετε υπερβολικά μικρό ανάστημα. Ας εξετάσουμε αρχικά την απαίτηση του Θεού οι άνθρωποι να τιμούν τους γονείς τους· είναι σωστή ή λανθασμένη η συγκεκριμένη απαίτηση; Πρέπει να την τηρούν οι άνθρωποι ή όχι; (Πρέπει.) Αυτό είναι σίγουρο και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Δεν υπάρχει λόγος να έχετε ενδοιασμούς ή να το πολυσκέφτεστε· η απαίτηση αυτή είναι σωστή. Από ποια άποψη είναι σωστή; Γιατί έθεσε ο Θεός μια τέτοια απαίτηση; Τι εννοεί ο Θεός όταν λέει «να τιμά κανείς τους γονείς του»; Ξέρετε; Δεν ξέρετε. Γιατί ποτέ δεν ξέρετε τίποτα; Δεν ξέρετε τίποτα που να έχει σχέση με την αλήθεια, αλλά παρόλα αυτά μιλάτε ασταμάτητα για λόγια και δόγματα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Πώς κάνετε πράξη αυτά τα λόγια του Θεού; Δεν σχετίζεται με την αλήθεια αυτό; (Ναι.) Βλέπεις στα λόγια του Θεού τη φράση «Πρέπει να τιμάς τους γονείς σου» και σκέφτεσαι μέσα σου: «Εφόσον μου ζητά ο Θεός να τιμώ τους γονείς μου, πρέπει να το κάνω». Αρχίζεις, λοιπόν, να τους τιμάς και κάνεις ό,τι σου ζητάνε· όταν οι γονείς σου είναι άρρωστοι, κάθεσαι δίπλα στο κρεβάτι τους και τους φροντίζεις, τους βάζεις κάτι να πιουν, τους μαγειρεύεις κάτι νόστιμο να φάνε και στις γιορτές τούς κάνεις δώρο πράγματα που τους αρέσουν. Όταν τους βλέπεις κουρασμένους, τους τρίβεις τους ώμους και τους κάνεις μασάζ στην πλάτη, ενώ κάθε φορά που έχουν κάποιο πρόβλημα, κάθεσαι και βρίσκεις μια λύση για να το ξεπεράσουν. Με όλα αυτά, λοιπόν, οι γονείς σου νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση απέναντί σου. Εφόσον τιμάς τους γονείς σου, ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βιώνεις κανονική ανθρώπινη φύση, νιώθεις σταθερότητα στην καρδιά σου και σκέφτεσαι: «Για δες· οι γονείς μου λένε ότι έχω αλλάξει από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό. Λένε ότι πλέον τους τιμώ και είμαι πιο συνετός. Νιώθουν μεγάλη ευχαρίστηση και θεωρούν σπουδαία την πίστη στον Θεό, επειδή οι γιοι και οι κόρες που πιστεύουν στον Θεό όχι μόνο τιμούν τους γονείς τους, αλλά βαδίζουν και στο σωστό μονοπάτι στη ζωή τους και βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα· τα παιδιά αυτά είναι πολύ καλύτερα από τους άπιστους. Αφότου ξεκίνησα να πιστεύω στον Θεό, άρχισα να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια Του και να ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του· οι γονείς μου χαίρονται πάρα πολύ που βλέπουν ότι έχω αλλάξει έτσι. Αισθάνομαι πολύ περήφανος για τον εαυτό μου και δοξάζω τον Θεό. Ο Θεός είναι σίγουρα ικανοποιημένος μαζί μου και θα λέει ότι είμαι άνθρωπος που τιμά τους γονείς του και διαθέτει ευπρέπεια αγίου». Έρχεται μια μέρα που η εκκλησία κανονίζει να πας σε κάποιο άλλο μέρος για να διαδώσεις το ευαγγέλιο και είναι πολύ πιθανόν να μην μπορείς να επιστρέψεις σπίτι σου για πολύ καιρό. Συμφωνείς να πας, καθώς θεωρείς ότι δεν μπορείς να αγνοήσεις την ανάθεση από τον Θεό, ενώ πιστεύεις ότι πρέπει και να τιμάς τους γονείς σου στο σπίτι και να φέρνεις σε πέρας την ανάθεση από τον Θεό εκτός σπιτιού. Όταν, όμως, πας να το συζητήσεις με τους γονείς σου, εκείνοι εξοργίζονται και λένε: «Ανυπάκουο παιδί! Πόσο σκληρά δουλέψαμε για να σε μεγαλώσουμε, και τώρα εσύ σηκώνεσαι και φεύγεις. Άπαξ και φύγεις, ποιος θα φροντίσει δύο γέρους ανθρώπους σαν κι εμάς; Ποιος θα μας πάει στο νοσοκομείο αν αρρωστήσουμε ή συμβεί κάποια καταστροφή;» Δεν συμφωνούν να φύγεις, κι εσύ έχεις την εξής ανησυχία: «Ο Θεός μάς λέει να τιμάμε τους γονείς μας, αλλά οι δικοί μου δεν με αφήνουν να φύγω για να κάνω το καθήκον μου. Αν τους υπακούσω, θα πρέπει να αγνοήσω την ανάθεση από τον Θεό και δεν θα Του αρέσει αυτό. Αν, όμως, υπακούσω τον Θεό και πάω να κάνω το καθήκον μου, θα δυσαρεστήσω τους γονείς μου. Τι να κάνω;» Το σκέφτεσαι ξανά και ξανά: «Εφόσον ο Θεός έθεσε πρώτα την απαίτηση οι άνθρωποι να τιμούν τους γονείς τους, αυτό θα τηρήσω. Δεν χρειάζεται να φύγω από το σπίτι μου για να κάνω το καθήκον μου». Παραμερίζεις, λοιπόν, το καθήκον σου και επιλέγεις να τιμήσεις τους γονείς σου στο σπίτι· η καρδιά σου, όμως, δεν είναι σταθερή. Νιώθεις πως, παρότι τιμάς τους γονείς σου, δεν έχει εκπληρώσει το καθήκον σου και σκέφτεσαι ότι έχεις απογοητεύσει τον Θεό. Πώς μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια, ώσπου μια μέρα να κατανοήσεις την αλήθεια και να συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ’ το να κάνεις το καθήκον σου. Τότε, θα είναι φυσικό για σένα να φύγεις από το σπίτι σου για να κάνεις το καθήκον σου. Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Ο Θεός θέλει και να κάνω το καθήκον μου και να τιμώ τους γονείς μου. Δεν είναι αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα αυτά τα δύο; Τι στο καλό πρέπει να κάνω πράξη;» Το «να τιμά κανείς τους γονείς του» είναι μια απαίτηση που έχει θέσει ο Θεός σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Δεν είναι, όμως, απαίτηση του Θεού και το να απαρνηθεί κανείς τα πάντα για να Τον ακολουθήσει και να ολοκληρώσει την ανάθεση από Εκείνον; Δεν είναι σε μεγαλύτερο βαθμό κάτι που απαιτεί ο Θεός; Δεν είναι σε μεγαλύτερο βαθμό αυτό η άσκηση της αλήθειας; (Ναι.) Τι πρέπει να κάνετε στην περίπτωση που συγκρούονται αυτές οι δύο απαιτήσεις; Κάποιοι λένε: «Λοιπόν, πρέπει και να τιμήσω τους γονείς μου και να ολοκληρώσω την ανάθεση από τον Θεό· πρέπει να τηρήσω τα λόγια του Θεού και να κάνω πράξη την αλήθεια. Εύκολο είναι αυτό. Θα τακτοποιήσω τα πάντα στο σπίτι, θα ετοιμάσω όλα όσα χρειάζονται οι γονείς μου για να ζήσουν, θα προσλάβω μια νοσοκόμα και μετά θα φύγω για να εκτελέσω το καθήκον μου. Θα φροντίζω να επιστρέφω μια φορά τη βδομάδα για να ελέγχω αν είναι καλά οι γονείς μου και μετά θα φεύγω· αν κάτι δεν πάει καλά, θα μείνω για δυο μερούλες. Δεν γίνεται να είμαι συνέχεια μακριά τους και να μην έρχομαι ποτέ, ούτε μπορώ να μείνω για πάντα στο σπίτι και να μη φεύγω ποτέ για να κάνω το καθήκον μου. Αυτή δεν είναι η χρυσή τομή;» Πώς σας φαίνεται αυτή η λύση; (Δεν θα λειτουργήσει.) Είναι μια φαντασιοκοπία· δεν είναι ρεαλιστική. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζετε μια τέτοια κατάσταση, πώς ακριβώς οφείλετε να ενεργήσετε σύμφωνα με την αλήθεια; (Δεν υπάρχει χρυσή τομή ανάμεσα στην αφοσίωση ενός ανθρώπου και την ευσέβεια απέναντι στους γονείς του· πρέπει να βάλω πάνω απ’ όλα το καθήκον μου.) Αρχικά, ο Θεός είπε στους ανθρώπους να τιμούν τους γονείς τους και, στη συνέχεια, τους έθεσε υψηλότερες απαιτήσεις: Να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να ακολουθούν την οδό του Θεού. Εσύ τι από όλα αυτά πρέπει να τηρείς; (Τις υψηλότερες απαιτήσεις.) Είναι σωστό να ασκείστε σύμφωνα με τις υψηλότερες απαιτήσεις; Χωρίζεται η αλήθεια σε υψηλότερες και κατώτερες αλήθειες ή σε πιο παλιές και πιο νέες; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, κάνετε πράξη την αλήθεια, σύμφωνα με τι θα πρέπει να ασκείστε; Τι σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια; (Να χειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές.) Το σημαντικότερο είναι να χειρίζεται κανείς τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές. Το να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού σε διαφορετικούς χρόνους, τόπους, περιβάλλοντα και πλαίσια· το θέμα δεν είναι να εφαρμόζει αυστηρά κανόνες σε πράγματα, αλλά να τηρεί τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια. Πολύ απλά, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία απολύτως σύγκρουση ανάμεσα στην άσκηση των λόγων του Θεού και την τήρηση των απαιτήσεων που θέτει ο Θεός. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπάρχει καμία απολύτως σύγκρουση ανάμεσα στο να τιμά κανείς τους γονείς του και το να ολοκληρώνει την ανάθεση και το καθήκον που του έχει δώσει ο Θεός. Ποια από αυτά αποτελούν τα λόγια και τις απαιτήσεις που εκφράζει τώρα ο Θεός; Πρέπει αρχικά να εξετάσετε αυτό το ερώτημα. Οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον κάθε άνθρωπο διαφέρουν· έχει ξεχωριστές απαιτήσεις από τον καθένα τους. Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες έχουν κληθεί από τον Θεό, επομένως πρέπει να απαρνηθούν τους γονείς τους· δεν μπορούν να μείνουν μαζί τους και να τους τιμούν. Πρέπει να αποδεχτούν την ανάθεση από τον Θεό και να απαρνηθούν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Μία κατάσταση είναι αυτή. Οι απλοί ακόλουθοι δεν έχουν κληθεί από τον Θεό, συνεπώς μπορούν να μείνουν με τους γονείς τους και να τους τιμούν. Αν το κάνουν αυτό, δεν θα λάβουν ανταμοιβές ούτε θα κερδίσουν ευλογίες ως αποτέλεσμα· εντούτοις, αν δεν δείξουν ευσέβεια απέναντι στους γονείς τους, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Στην πραγματικότητα, το να τιμά κανείς τους γονείς του είναι απλώς μια ευθύνη και δεν ισοδυναμεί με άσκηση της αλήθειας. Η άσκηση της αλήθειας είναι η υποταγή στον Θεό· εκδήλωση της υποταγής στον Θεό είναι η αποδοχή της ανάθεσης από τον Θεό· και ακόλουθοι του Θεού είναι όσοι απαρνούνται τα πάντα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Με δυο λόγια, το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνετε τώρα είναι να εκτελείτε καλά το καθήκον σας. Αυτή είναι η άσκηση της αλήθειας και αποτελεί εκδήλωση της υποταγής στον Θεό. Ποια, λοιπόν, αλήθεια πρέπει πάνω απ’ όλα να κάνουν πράξη τώρα οι άνθρωποι; (Την εκτέλεση του καθήκοντος.) Σωστά, η πιστή εκτέλεση του καθήκοντος είναι η άσκηση της αλήθειας, ενώ όποιος δεν εκτελεί το καθήκον του με ειλικρίνεια είναι απλός δουλευτής.

Ποιο ερώτημα συζητήσαμε πριν λίγο; (Η αρχική απαίτηση του Θεού από τους ανθρώπους ήταν να τιμούν τους γονείς τους. Στη συνέχεια, έθεσε υψηλότερες απαιτήσεις, όπως το να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να ακολουθούν την οδό του Θεού. Τι, λοιπόν, πρέπει να τηρούν πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι;) Είπατε πριν λίγο ότι οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τις υψηλότερες απαιτήσεις. Θεωρητικά, αυτή η δήλωση είναι σωστή· γιατί λέω ότι είναι θεωρητικά σωστή; Εννοώ ότι, αν σε αυτό το θέμα εφαρμόζατε κανόνες και τύπους, αυτή η απάντηση θα ήταν σωστή. Όταν, όμως, οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματική ζωή, πολλές φορές αυτή η δήλωση δεν λειτουργεί και είναι δύσκολο να εφαρμοστεί. Ποια είναι, λοιπόν, η σωστή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα; Πρέπει αρχικά να εξετάσεις την κατάσταση και το περιβάλλον διαβίωσης που αντιμετωπίζεις, καθώς και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι. Αν, σύμφωνα με το περιβάλλον διαβίωσής σου και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι, το να τιμάς τους γονείς σου δεν έρχεται σε σύγκρουση με την ολοκλήρωση της ανάθεσής σου από τον Θεό και την εκτέλεση του καθήκοντός σου —με άλλα λόγια, αν το να τιμάς τους γονείς σου δεν σε επηρεάζει στο να εκτελείς πιστά το καθήκον σου— τότε μπορείς να τα κάνεις και τα δύο πράξη ταυτόχρονα. Δεν χρειάζεται να κρατήσεις εξωτερικά απόσταση από τους γονείς σου ούτε και να τους απαρνηθείς ή να τους απορρίψεις εξωτερικά. Σε ποια περίπτωση ισχύει αυτό; (Όταν το να τιμά κανείς τους γονείς του δεν έρχεται σε σύγκρουση με την εκτέλεση του καθήκοντός του.) Σωστά. Με άλλα λόγια, αν οι γονείς σου δεν προσπαθούν να μπουν εμπόδιο στην πίστη σου στον Θεό και είναι και οι ίδιοι πιστοί, αν σε υποστηρίζουν και σε ενθαρρύνουν πραγματικά να εκτελείς πιστά το καθήκον σου και να ολοκληρώσεις την ανάθεση από τον Θεό, τότε η μεταξύ σας σχέση δεν είναι μια σαρκική σχέση μεταξύ συγγενών με τη συνηθισμένη σημασία του όρου· είναι μια σχέση μεταξύ αδελφών της εκκλησίας. Στην περίπτωση αυτή, πέρα από τις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις ως αδελφοί και αδελφές της εκκλησίας, πρέπει να εκπληρώσεις και ορισμένες από τις ευθύνες που έχεις ως παιδί τους απέναντί τους. Πρέπει να τους δείχνεις λίγο παραπάνω ενδιαφέρον. Εφόσον κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, εφόσον, δηλαδή, η καρδιά σου δεν περιορίζεται από τους γονείς σου, μπορείς να τους πάρεις ένα τηλέφωνο για να τους ρωτήσεις πώς τα πάνε και να δείξεις λίγο ενδιαφέρον, μπορείς να τους βοηθήσεις να αντιμετωπίσουν ορισμένες δυσκολίες και να χειριστούν κάποια από τα προβλήματα που έχουν στη ζωή τους· μπορείς, ακόμη, να τους βοηθήσεις να αντιμετωπίσουν κάποιες από τις δυσκολίες που έχουν όσον αφορά τη ζωή-είσοδό τους. Όλα αυτά είναι πράγματα που μπορείς να κάνεις. Με άλλα λόγια, εφόσον οι γονείς σου δεν εμποδίζουν την πίστη σου στον Θεό, οφείλεις να διατηρήσεις τη μεταξύ σας σχέση και να εκπληρώνεις τις ευθύνες που έχεις απέναντί τους. Γιατί πρέπει να δείχνεις ενδιαφέρον γι’ αυτούς, να τους φροντίζεις και να τους ρωτάς πώς τα πάνε; Επειδή είσαι το παιδί τους και έχετε μια τέτοιου είδους σχέση, έχεις μια παραπάνω ευθύνη. Λόγω αυτής της ευθύνης, λοιπόν, πρέπει να ρωτάς για αυτούς λίγο πιο συχνά και να τους βοηθάς με πιο ουσιαστικούς τρόπους. Το ελάχιστο πρότυπο που πρέπει να πληροίς είναι το εξής: Εφόσον δεν επηρεάζεται η εκπλήρωση του καθήκοντός σου και εφόσον οι γονείς σου δεν εμποδίζουν και δεν αναστατώνουν την πίστη σου στον Θεό και την εκτέλεση του καθήκοντός σου ούτε σε κρατούν πίσω, τότε είναι φυσικό και πρέπον να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντί τους, έτσι ώστε να έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Αν οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι σε επηρεάζουν και σε εμποδίζουν να τιμήσεις τους γονείς σου στο σπίτι, τότε δεν χρειάζεται να τηρήσεις αυτόν τον κανόνα. Θα πρέπει να αφεθείς στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού και να υποταχθείς στις διευθετήσεις Του· δεν χρειάζεται να επιμένεις να τιμάς τους γονείς σου. Το καταδικάζει αυτό ο Θεός; Ο Θεός δεν το καταδικάζει ούτε εξαναγκάζει τους ανθρώπους να το κάνουν. Πάνω σε τι συναναστρεφόμαστε αυτήν τη στιγμή; Πάνω στο πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι όταν το να τιμούν τους γονείς τους έρχεται σε σύγκρουση με την εκτέλεση του καθήκοντός τους· συναναστρεφόμαστε πάνω στις αρχές της άσκησης και την αλήθεια. Έχεις ευθύνη να τιμάς τους γονείς σου και μπορείς να ανταποκρίνεσαι σε αυτήν εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες, όμως δεν πρέπει να σε περιορίζουν τα αισθήματά σου. Αν, για παράδειγμα, αρρωστήσει ένας από τους γονείς σου και πρέπει να πάει στο νοσοκομείο, αλλά δεν υπάρχει κανείς να τον φροντίσει κι εσύ είσαι πολύ απασχολημένος με το καθήκον σου και δεν μπορείς να επιστρέψεις στο σπίτι, τι θα πρέπει να κάνεις; Σε τέτοιες στιγμές, δεν πρέπει να αφήνεις τα αισθήματά σου να σε περιορίζουν. Θα πρέπει να προσευχηθείς γι’ αυτό το θέμα, να το εμπιστευτείς στον Θεό και να το αφήσεις στο έλεος των ενορχηστρώσεών Του. Τέτοια στάση θα πρέπει να τηρείς. Ακόμη κι αν αυτό που θέλει ο Θεός από τον γονιό σου είναι να του αφαιρέσει τη ζωή και να τον πάρει μακριά σου, εσύ πρέπει να υποταχθείς. Λένε κάποιοι: «Παρόλο που έχω υποταχθεί, ακόμα νιώθω χάλια και κλαίω εδώ και μέρες γι’ αυτό που έγινε· αυτό δεν είναι ένα σαρκικό αίσθημα;» Δεν είναι σαρκικό αίσθημα αυτό, αλλά ανθρώπινη καλοσύνη· σημαίνει πως έχεις ανθρώπινη φύση και ο Θεός δεν το καταδικάζει. Επιτρέπεται να κλάψεις. Αν, όμως, κλαις για κάμποσες μέρες και δεν μπορείς να κοιμηθείς και να φας, δεν έχεις διάθεση να κάνεις το καθήκον σου, ενώ θες μάλιστα να πας σπίτι σου και να επισκεφτείς τους γονείς σου, τότε δεν μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου και δεν έχεις κάνει πράξη την αλήθεια. Με άλλα λόγια, τιμώντας τους γονείς σου δεν ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, αλλά ζεις μέσα στα αισθήματά σου. Αν τιμάς τους γονείς σου ζώντας μέσα στα αισθήματά σου, τότε δεν ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου ούτε τηρείς τα λόγια του Θεού, κι αυτό γιατί έχεις εγκαταλείψει την ανάθεση από τον Θεό και δεν ακολουθείς την οδό Του. Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση, εφόσον κάτι τέτοιο δεν καθυστερεί το καθήκον σου ούτε επηρεάζει την πιστή εκτέλεσή του, κάνε ό,τι μπορείς να κάνεις για να δείξεις ευσέβεια απέναντι στους γονείς σου και εκπλήρωσε όσες ευθύνες μπορείς να εκπληρώσεις. Με δυο λόγια, αυτό οφείλουν και είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι στα πλαίσια της ανθρώπινης φύσης. Αν παγιδευτείς μέσα στα αισθήματά σου, με αποτέλεσμα να καθυστερείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, κάτι τέτοιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν απαίτησε ποτέ κάτι τέτοιο. Το μόνο που απαιτεί ο Θεός είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στους γονείς σου· αυτό είναι όλο. Αυτό σημαίνει να δείχνει κανείς ευσέβεια απέναντι στους γονείς του. Όταν ο Θεός λέει «να τιμά κανείς τους γονείς του», αυτό εντάσσεται σε ένα πλαίσιο. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ανταποκρίνεσαι στις λίγες ευθύνες που μπορείς σε οποιεσδήποτε συνθήκες· αυτό είναι όλο. Είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις για πράγματα όπως το αν θα αρρωστήσουν βαριά οι γονείς σου ή αν θα πεθάνουν; Έχουν καμία σχέση μ’ εσένα πράγματα όπως το πώς θα ζήσουν, πότε θα πεθάνουν, ποια ασθένεια θα τους σκοτώσει ή πώς θα πεθάνουν; (Όχι.) Καμία σχέση μ’ εσένα δεν έχουν αυτά. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Πρέπει να ανταποκριθώ στις ευθύνες μου για να τιμήσω τους γονείς μου. Πρέπει να φροντίσω να μην αρρωστήσουν και ειδικά από καρκίνο ή κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Πρέπει να φροντίσω να φτάσουν εκατό χρονών. Μόνο τότε θα έχω πράγματι ανταποκριθεί στις ευθύνες μου απέναντί τους». Δεν είναι παράλογοι αυτοί οι άνθρωποι; Αυτό είναι ξεκάθαρα ανθρώπινη φαντασιοκοπία και δεν συνιστά σε καμία περίπτωση απαίτηση του Θεού. Δεν ξέρεις καν αν θα μπορέσεις εσύ ο ίδιος να φτάσεις εκατό χρονών και έχεις την απαίτηση να φτάσουν οι γονείς σου σ’ αυτήν την ηλικία· αυτό είναι το όνειρο ενός ανόητου! Όταν ο Θεός σού λέει «να τιμάς τους γονείς σου», το μόνο που σου ζητάει είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου στα πλαίσια της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρκετό να μην κακομεταχειρίζεσαι τους γονείς σου και να μην κάνεις κάτι που να πηγαίνει κόντρα στη συνείδηση και την ηθική σου. Δεν συμφωνεί αυτό με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Φυσικά, αναφερθήκαμε πριν λίγο και στην περίπτωση κατά την οποία οι γονείς σου μπαίνουν εμπόδιο στην πίστη σου στον Θεό, έχουν την ίδια φύση-ουσία με τους δύσπιστους και τους άπιστους ή ακόμα και με τους κακούς ανθρώπους και τους διαβόλους, και δεν βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα. Με άλλα λόγια, είστε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι και, παρόλο που ζούσατε στο ίδιο σπίτι για πολλά χρόνια, πολύ απλά δεν έχετε ούτε τις ίδιες επιδιώξεις ούτε τον ίδιο χαρακτήρα και σίγουρα όχι τις ίδιες προτιμήσεις και φιλοδοξίες. Ενώ εσύ πιστεύεις στον Θεό, εκείνοι δεν πιστεύουν καθόλου σ’ Εκείνον και μάλιστα Του αντιστέκονται. Τι πρέπει να κάνεις υπό αυτές τις συνθήκες; (Να τους απορρίψω.) Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Θεός δεν σου έχει πει ούτε να τους απορρίψεις ούτε να τους καταραστείς. Δεν είπε τέτοιο πράγμα Θεός. Εξακολουθεί να ισχύει η απαίτηση του Θεού «να τιμά κανείς τους γονείς του». Με άλλα λόγια, όσο ζεις με τους γονείς σου, πρέπει να συμμορφώνεσαι με την απαίτηση να τους τιμάς. Καμία αντίφαση δεν υπάρχει σε αυτό το θέμα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση. Όταν, δηλαδή, καταφέρνεις και επιστρέφεις στο σπίτι για να τους επισκεφτείς, μπορείς να τους μαγειρεύεις ένα πιάτο φαΐ ή να τους φτιάχνεις μερικά ντάμπλινγκ, και, αν είναι δυνατόν, να τους αγοράζεις μερικά προϊόντα για τη φροντίδα της υγείας τους. Αυτό θα τους ευχαριστήσει πολύ. Αν, όταν μιλάς για την πίστη σου, εκείνοι δεν την αποδέχονται ούτε πιστεύουν, ενώ σε βρίζουν κιόλας, δεν υπάρχει λόγος να τους κηρύττεις το ευαγγέλιο. Αν έχεις τη δυνατότητα να τους βλέπεις, να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο· αν δεν την έχεις, έτσι ακριβώς πρέπει να είναι τα πράγματα και αυτή είναι η ενορχήστρωση του Θεού. Πρέπει, λοιπόν, να απομακρυνθείς γρήγορα από αυτούς και να τους αποφεύγεις. Ποια σχετική αρχή υπάρχει; Αν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, αν δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα, αν δεν έχετε κοινές επιδιώξεις και κοινούς στόχους, αν δεν βαδίζετε στο ίδιο μονοπάτι, ενώ επιπλέον εμποδίζουν και διώκουν την πίστη σου στον Θεό, τότε μπορείς να τους διακρίνεις, να δεις καθαρά την ουσία τους και να τους απορρίψεις. Αν, φυσικά, βρίζουν τον Θεό ή σε καταριούνται, μπορείς μέσα στην καρδιά σου να τους καταραστείς κι εσύ. Τι εννοεί, λοιπόν, ο Θεός όταν λέει «να τιμά κανείς τους γονείς του»; Πώς πρέπει να το κάνεις πράξη αυτό; Αν μπορείς να ανταποκριθείς στις ευθύνες σου, τότε να το κάνεις σε έναν βαθμό· αν, όμως, δεν σου δίνεται αυτή η ευκαιρία ή αν έχετε ήδη έρθει σε μεγάλη προστριβή στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις και υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ σας, σε σημείο που δεν μπορείτε πλέον να βλέπετε ο ένας τον άλλον, τότε θα πρέπει να απομακρυνθείς γρήγορα από αυτούς. Όταν λέει ο Θεός να τιμάς αυτούς τους γονείς, εννοεί ότι πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου από τη θέση που έχεις ως παιδί τους και να κάνεις τα πράγματα που οφείλει να κάνει ένα παιδί. Δεν πρέπει να τους κακομεταχειρίζεσαι ή να τσακώνεσαι μαζί τους, δεν πρέπει να τους χτυπάς, να τους φωνάζεις ή να τους κακοποιείς. Θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντί τους στο μέτρο των δυνατοτήτων σου. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται στα πλαίσια της ανθρώπινης φύσης· αυτές είναι οι αρχές που πρέπει να κάνει κάποιος πράξη όσον αφορά το «να τιμά τους γονείς του». Δεν είναι εύκολο να γίνουν αυτά; Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζεις τους γονείς σου με θερμοαιμία και να λες: «Διάβολοι και δύσπιστοι, ο Θεός σάς καταριέται στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού και στο πηγάδι της αβύσσου. Θα σας στείλει στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης!» Δεν είναι απαραίτητο αυτό, δεν χρειάζεται να φτάσετε σε τόσο ακραίο σημείο. Αν οι συνθήκες το επιτρέπουν και η κατάσταση το απαιτεί, μπορείς να ανταποκριθείς στις ευθύνες που έχεις ως παιδί απέναντι στους γονείς σου. Αν κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο ή δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες και δεν είναι εφικτό, απαλλάσσεσαι τότε από αυτήν την υποχρέωση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες που έχεις απέναντι στους γονείς σου ως παιδί όταν τους συναντάς και αλληλεπιδράς μαζί τους· τότε, θα έχεις εκπληρώσει την υποχρέωσή σου. Πώς σας φαίνεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεσαι τον οποιονδήποτε άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών σου, πρέπει να διέπεται από κάποιες αρχές. Δεν μπορείς να ενεργείς παρορμητικά ούτε να βρίζεις τους γονείς σου μόνο και μόνο επειδή διώκουν την πίστη σου στον Θεό. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι στον κόσμο που δεν πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν τόσοι και τόσοι άπιστοι και άλλοι τόσοι άνθρωποι που προσβάλλουν τον Θεό· θα αρχίσεις να τους καταριέσαι και να φωνάζεις σε όλους; Αν όχι, τότε ούτε στους γονείς σου πρέπει να φωνάζεις. Αν φωνάζεις στους γονείς σου, αλλά όχι σε αυτούς τους άλλους ανθρώπους, τότε ζεις μέσα στη θερμοαιμία σου και κάτι τέτοιο δεν αρέσει στον Θεό. Μην έχεις την εντύπωση ότι, αν βρίζεις και καταριέσαι τους γονείς σου χωρίς σοβαρό λόγο και λες ότι είναι διάβολοι, ζωντανοί σατανάδες και υποχείρια του Σατανά και τους καταριέσαι να πάνε στην κόλαση, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος μαζί σου. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε αποδεχτεί ή να πει ότι έχεις ανθρώπινη φύση επειδή δείχνεις ότι τάχα είσαι δραστήριος. Αυτό που θα πει, αντίθετα, είναι ότι οι πράξεις σου είναι συνυφασμένες με συναισθήματα και θερμοαιμία. Αυτές σου οι ενέργειες δεν θα αρέσουν στον Θεό, είναι πολύ ακραίες και δεν συνάδουν με τις προθέσεις Του. Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεσαι τον οποιονδήποτε άνθρωπο, μαζί και τους γονείς σου, πρέπει να διέπεται από κάποιες αρχές· είτε πιστεύουν στον Θεό είτε όχι και είτε είναι κακοί άνθρωποι είτε όχι, εσύ πρέπει να τους φέρεσαι σύμφωνα με τις αρχές. Ο Θεός έχει μιλήσει στον άνθρωπο για την εξής αρχή: Πρέπει κανείς να μεταχειρίζεται δίκαια τους άλλους· απλώς οι άνθρωποι φέρουν έναν επιπλέον βαθμό ευθύνης απέναντι στους γονείς τους. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι να ανταποκρίνεσαι σε αυτήν την ευθύνη. Δεν έχει σημασία αν οι γονείς σου είναι πιστοί ή όχι, αν επιδιώκουν την πίστη τους ή όχι, αν συμβαδίζετε όσον αφορά τις απόψεις σας για τη ζωή και την ανθρώπινη φύση σας ή όχι· το μόνο που πρέπει να κάνεις εσύ είναι να ανταποκρίνεσαι στην ευθύνη σου απέναντί τους. Δεν χρειάζεται να τους αποφεύγεις· άσε απλώς τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους, σύμφωνα με τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Ακόμα κι αν οι γονείς σου εμποδίζουν την πίστη σου στον Θεό, πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες που έχεις ως παιδί απέναντί τους στο μέτρο των δυνατοτήτων σου, έτσι ώστε να μη νιώθεις τουλάχιστον στη συνείδησή σου ότι τους χρωστάς κάτι. Αν δεν σε εμποδίζουν και υποστηρίζουν την πίστη σου στον Θεό, και πάλι θα πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές και να τους φέρεσαι καλά όταν πρέπει. Με λίγα λόγια, ό,τι κι αν συμβεί, οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο δεν αλλάζουν, ούτε μπορούν να αλλάξουν οι αλήθεια-αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Σε αυτά τα ζητήματα, πρέπει απλώς να τηρείς τις αρχές και να ανταποκρίνεσαι σε όσες ευθύνες μπορείς.

Θα μιλήσω τώρα για τον λόγο για τον οποίο έθεσε ο Θεός την απαίτηση «να τιμά κανείς τους γονείς του» αναφορικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όλες οι άλλες απαιτήσεις του Θεού αποτελούν κανονισμούς συμπεριφοράς που έχουν να κάνουν με την ατομική συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν, να θέσει ο Θεός μια διαφορετική απαίτηση αναφορικά με το θέμα της ευσέβειας ενός παιδιού απέναντι στους γονείς του; Για πείτε Μου: Αν κάποιος δεν μπορεί να τιμήσει ούτε τους ίδιους του τους γονείς, τι φύση-ουσία έχει; (Κακή.) Οι γονείς του υπέφεραν πολύ για να τον γεννήσουν και να τον μεγαλώσουν και σίγουρα δυσκολεύτηκαν να τον αναθρέψουν. Στην πραγματικότητα, αυτό που περιμένουν από το παιδί τους δεν είναι να τους φέρει μεγάλη ευτυχία και ικανοποίηση· ελπίζουν απλώς ότι, αφού μεγαλώσει, θα ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή και δεν θα χρειάζεται να ανησυχούν υπερβολικά για εκείνο. Το παιδί τους, όμως, δεν αγωνίζεται ούτε εργάζεται σκληρά και δεν έχει μια καλή ζωή. Συνεχίζει να στηρίζεται στη φροντίδα των γονιών του και ζει παρασιτικά· όχι μόνο δεν τιμά τους γονείς του, αλλά θέλει και να τους αποσπάσει την περιουσία τους με εκφοβισμούς και εκβιασμούς. Εφόσον είναι ικανός να έχει μια τόσο ελεεινή συμπεριφορά, τι είδους άνθρωπος είναι; (Ένας άνθρωπος με κακή ανθρώπινη φύση.) Δεν εκπληρώνει καμία από τις ευθύνες του απέναντι στους ανθρώπους που τον γέννησαν και τον ανέθρεψαν και δεν αισθάνεται ίχνος ενοχής γι’ αυτό. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, έχει συνείδηση ο συγκεκριμένος άνθρωπος; (Όχι.) Χτυπά και βρίζει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών του. Φέρεται στους γονείς του όπως θα φερόταν στον οποιονδήποτε· τους χτυπά και τους βρίζει ανάλογα με τις ορέξεις του. Όταν νιώθει δυσαρέσκεια, ξεσπά τον θυμό του στους γονείς του, σπάει σκεύη και πιάτα και τους τρομοκρατεί. Διαθέτει λογική ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Θεωρείται άνθρωπος κάποιος που δεν έχει ούτε συνείδηση ούτε λογική και μπορεί άνετα να κακοποιεί ακόμα και τους ίδιους τους γονείς του; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν; (Ένα θηρίο.) Είναι ένα θηρίο. Είναι ακριβής αυτή η δήλωση; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτονόητο ένας άνθρωπος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση να ανταποκρίνεται σε ορισμένες από τις ευθύνες του απέναντι στους γονείς του, να νοιάζεται γι’ αυτούς και να τους αγαπάει πολύ; (Ναι.) Αν κάποιος κακομεταχειριζόταν και κακοποιούσε τους γονείς του, θα το άντεχε αυτό η συνείδησή του; Είναι δυνατόν ένας κανονικός άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο; Όσοι έχουν συνείδηση και λογική δεν θα μπορούσαν να ενεργήσουν έτσι· αν σύγχιζαν τους γονείς τους, θα ένιωθαν χάλια για μέρες. Μερικοί άνθρωποι είναι οξύθυμοι και σε μια στιγμή απελπισίας μπορεί να εκνευριστούν με τους γονείς τους. Αμέσως μετά, όμως, θα νιώσουν τύψεις και, ακόμη κι αν δεν ζητήσουν συγγνώμη, δεν πρόκειται να το ξανακάνουν. Αυτό είναι κάτι που οφείλουν να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, είναι μια εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι σε θέση να κακοποιούν τους γονείς τους με ένα σωρό τρόπους χωρίς να νιώθουν το παραμικρό, και αυτό ακριβώς κάνουν. Αν, όταν ήταν μικροί, τους χτύπησαν μια φορά οι γονείς τους, θα το θυμούνται για μια ολόκληρη ζωή και, μόλις μεγαλώσουν, θα θέλουν να τους ανταποδώσουν το χτύπημα, να τους χτυπήσουν κι αυτοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ανταποδίδουν τα χτυπήματα όταν, όντας παιδιά, τους χτυπούν οι γονείς τους· κάποιοι άνθρωποι, ακόμη και όταν γίνουν τριάντα χρονών, δεν ανταποδίδουν τα χτυπήματα όταν τους χτυπούν οι γονείς τους, ενώ δεν βγάζουν άχνα όσο κι αν πονάνε. Αυτό οφείλουν να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Γιατί δεν βγάζουν άχνα; Αν πήγαινε να τους χτυπήσει κάποιος άλλος, θα το επέτρεπαν; Θα τον άφηναν να το κάνει; (Όχι.) Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, δεν θα τον άφηναν να τους χτυπήσει· δεν θα τον άφηναν καν να ξεστομίσει την παραμικρή βρισιά. Γιατί, λοιπόν, όσο κι αν τους χτυπάνε οι γονείς τους, εκείνοι ούτε ανταποδίδουν τα χτυπήματα ούτε θυμώνουν; Γιατί το ανέχονται; Δεν έχει να κάνει με το ότι η ανθρώπινη φύση τους διακατέχεται από συνείδηση και λογική; Σκέφτονται μέσα τους: «Οι γονείς μου είναι αυτοί που με μεγάλωσαν. Παρόλο που δεν είναι σωστό να με χτυπάνε, πρέπει να το υπομείνω. Εγώ, εξάλλου, τους εκνεύρισα, άρα μου αξίζει να φάω ξύλο. Ο μόνος λόγος για τον οποίο το κάνουν είναι επειδή τους παράκουσα και τους εκνεύρισα. Μου αξίζει να φάω ξύλο! Δεν θα το ξανακάνω ποτέ». Αυτήν τη λογική δεν πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Χάρη σ’ αυτήν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης μπορούν και υπομένουν μια τέτοια μεταχείριση από τους γονείς τους. Αυτή είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Διαθέτουν, λοιπόν, αυτήν την ανθρώπινη φύση όσοι δεν μπορούν να υπομείνουν μια τέτοια μεταχείριση και χτυπούν κι αυτοί τους γονείς τους; (Όχι.) Σωστά, δεν τη διαθέτουν. Αν οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης είναι σε θέση να χτυπούν και να βρίζουν ακόμη και τους ίδιους τους γονείς τους, πώς μπορούν, τότε, να φερθούν στον Θεό και στους αδελφούς και τις αδελφές τους στην εκκλησία; Αν είναι σε θέση να φέρονται έτσι στους ανθρώπους που τους γέννησαν και τους ανέθρεψαν, δεν θα αδιαφορούν ακόμη περισσότερο για τους άλλους ανθρώπους, με τους οποίους δεν έχουν συγγένεια εξ αίματος; (Ναι.) Πώς θα φέρονται στον Θεό, που δεν μπορούν καν να δουν και να αγγίξουν; Εφόσον δεν μπορούν να Τον δουν, θα είναι σε θέση να Του φέρονται με συνείδηση και λογική; Θα είναι σε θέση να υποταχθούν σε όλα τα περιβάλλοντα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός; (Όχι.) Θα αντιστέκονταν στον Θεό αν τους κλάδευε, τους έκρινε ή τους παίδευε; (Ναι.) Σκεφτείτε το εξής: Ποια λειτουργία επιτελούν η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου; Η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου μπορούν, ως ένα βαθμό, να συγκρατούν και να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του. Όταν του συμβαίνει κάτι, του επιτρέπουν να έχει τη σωστή στάση και να κάνει τις σωστές επιλογές, καθώς και να προσεγγίζει όλα όσα του συμβαίνουν με βάση τη συνείδηση και τη λογική του. Τις περισσότερες φορές, αν κάποιος ενεργεί με βάση τη συνείδηση και τη λογική, θα μπορέσει να αποφύγει πολλές αναποδιές. Όσοι, βέβαια, επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν σε αυτήν τη βάση να επιλέξουν να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν διαθέτουν αυτού του είδους τη συνείδηση και τη λογική, και οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Όπως ακριβώς έκαναν οι Φαρισαίοι στον Κύριο Ιησού, έτσι κι αυτοί είναι ικανοί να κάνουν στον Θεό το οτιδήποτε· μπορούν να Τον προσβάλουν, να Τον εκδικηθούν, να Τον βλασφημήσουν, ακόμη και να Τον κατηγορήσουν και να Τον προδώσουν. Αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα· δεν θα οδηγήσει σε μπελάδες; Όσοι δεν έχουν τη λογική της ανθρώπινης φύσης βασίζονται στη θερμοαιμία τους για να πάρουν εκδίκηση από τους άλλους· χωρίς να τους συγκρατεί η λογική της ανθρώπινης φύσης, αναπτύσσουν εύκολα κάποιες ακραίες σκέψεις και απόψεις και στη συνέχεια προβαίνουν σε ακραίες συμπεριφορές και ενεργούν πολλές φορές χωρίς συνείδηση και λογική. Στο τέλος, οι συνέπειες είναι τελείως ανεξέλεγκτες. Έχω λίγο πολύ ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω στο «να τιμά κανείς τους γονείς του» και στην άσκηση της αλήθειας. Στο τέλος, όλα έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη φύση. Γιατί έθεσε ο Θεός την απαίτηση «να τιμά κανείς τους γονείς του»; Επειδή σχετίζεται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αφενός, ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την απαίτηση για να ρυθμίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά και, αφετέρου, μέσα από αυτήν δοκιμάζει και ορίζει την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Κάποιος που δεν φέρεται με συνείδηση και λογική στους ίδιους του τους γονείς είναι βέβαιο ότι δεν έχει ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κι αν οι γονείς του δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση και δεν έχουν ανταποκριθεί σε όλες τις ευθύνες τους απέναντι στο παιδί τους, είναι υποχρεωμένο να τους δείξει ευσέβεια;» Αν μία κόρη ή ένας γιος διαθέτει συνείδηση και λογική, δεν θα κακοποιήσει τους γονείς του. Όσοι κακοποιούν τους γονείς τους δεν έχουν ίχνος συνείδησης και λογικής. Επομένως, όποια απαίτηση κι αν θέτει ο Θεός, είτε αυτή αφορά τη στάση που έχουν οι άνθρωποι απέναντι στους γονείς τους είτε την ανθρώπινη φύση που βιώνουν και αποκαλύπτουν συνήθως, σε κάθε περίπτωση, για να έχει παραθέσει ο Θεός αυτές τις προσεγγίσεις όσον αφορά τις εξωτερικές συμπεριφορές, έχει σίγουρα τους δικούς Του λόγους και στόχους. Μπορεί αυτές οι απαιτήσεις συμπεριφοράς που θέτει ο Θεός να απέχουν ακόμη λίγο από την αλήθεια, αλλά εξακολουθούν να είναι πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για να ρυθμίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Είναι όλες σημαντικές και εξακολουθούν να ισχύουν σήμερα.

Συναναστράφηκα πριν λίγο πάνω στις διάφορες ομοιότητες και διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα κριτήρια συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο και στις αλήθειες που απαιτεί. Δεν έχουμε στο σημείο αυτό ολοκληρώσει λίγο πολύ τη συναναστροφή μας πάνω στις καλές συμπεριφορές που συγκαταλέγονται στα πράγματα που θεωρούν σωστά και καλά οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους; Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας γι’ αυτήν την πτυχή, μιλήσαμε και για μερικά πρότυπα και ρητά που έχει διατυπώσει ο Θεός για να ρυθμίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά και όσα βιώνει ένας άνθρωπος. Παραθέσαμε, επίσης, μερικά παραδείγματα, όπως τα εξής: να μη χτυπά κανείς ούτε να βρίζει τους άλλους, να τιμά τους γονείς του, να μην καπνίζει ούτε να πίνει, να μην κλέβει, να μην εκμεταλλεύεται τους άλλους, να μην ψευδομαρτυρεί, να μη λατρεύει είδωλα και ούτω καθεξής. Αυτά, βέβαια, είναι μόνο τα κυριότερα, ενώ υπάρχουν πολλές ακόμα λεπτομέρειες στις οποίες δεν θα αναφερθούμε. Τώρα, λοιπόν, που έχουμε συναναστραφεί σχετικά με αυτά τα πράγματα, ποιες αλήθειες πρέπει να έχετε αποκομίσει; Ποιες αρχές πρέπει να κάνετε πράξη; Τι πρέπει να κάνετε; Πρέπει μήπως να σέβεστε τους ηλικιωμένους και να φροντίζετε τους νέους; Πρέπει να είστε αβροί; Πρέπει να είστε προσηνείς και προσιτοί; Πρέπει οι γυναίκες να είναι ευγενικές και εκλεπτυσμένες ή να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση; Πρέπει οι άντρες να είναι σπουδαίοι, φιλόδοξοι και καταξιωμένοι; Όχι. Έχουμε βέβαια συναναστραφεί πάρα πολύ για όλα αυτά. Είναι ξεκάθαρο πως αυτά τα πράγματα που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα τα χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Είναι όλα πολύ παραπλανητικά και εξαπατούν τους ανθρώπους. Πρέπει, λοιπόν, να εξετάσετε τον εαυτό σας και να δείτε αν εξακολουθείτε να έχετε οποιεσδήποτε από αυτές τις σκέψεις και απόψεις ή συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Αν ναι, θα πρέπει να αναζητήσετε γρήγορα την αλήθεια για να τις διορθώσετε, και στη συνέχεια να αποδεχτείτε την αλήθεια και να ζήσετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα μπορέσετε έτσι να κερδίσετε την έγκριση του Θεού. Θα πρέπει να αναλογιστείτε πώς ήταν η εσωτερική σας κατάσταση όταν ζούσατε σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα και πώς νιώθατε βαθιά μέσα σας. Θα πρέπει να δεις τι κέρδισες και ποιο ήταν το αποτέλεσμα, και στη συνέχεια να δεις πώς νιώθεις όταν συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, όπως το να συγκρατείται, να έχει ευπρέπεια αγίου, να μη χτυπά και να μη βρίζει τους άλλους και ούτω καθεξής. Δες ποιος από αυτούς τους τρόπους ζωής σε βοηθά να ζήσεις πιο εύκολα, πιο ελεύθερα, πιο σταθερά και πιο ειρηνικά, καθώς και με περισσότερη ανθρώπινη φύση, και ποιος σου δίνει την αίσθηση ότι φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο και ζεις μια πολύ υποκριτική και μίζερη ζωή. Δες με ποιον από αυτούς τους τρόπους ζωής μπορείς να ζεις όλο και πιο κοντά στις απαιτήσεις του Θεού και να έχεις μια όλο και πιο κανονική σχέση με τον Θεό. Όταν το βιώσεις πραγματικά, θα ξέρεις. Ο μόνος τρόπος να απελευθερωθείς, να νιώσεις ελεύθερος και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού είναι να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Έστω, για παράδειγμα, ότι προκειμένου να πείσεις τους άλλους ότι σέβεσαι τους ηλικιωμένους και φροντίζεις τους νέους, ότι τηρείς τους κανόνες και ότι είσαι καλός άνθρωπος, κάθε φορά που συναντάς έναν μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή, τον αποκαλείς «πρεσβύτερο αδελφό» ή «πρεσβύτερη αδελφή», και δεν τολμάς σε καμία περίπτωση να τον αποκαλέσεις με το όνομά του, καθώς κάτι τέτοιο σου προκαλεί τρομερή αμηχανία και το βρίσκεις πολύ ασεβές. Στα βάθη της καρδιάς σου κρύβεται αυτή η παραδοσιακή αντίληψη του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων, με αποτέλεσμα κάθε φορά που βλέπεις έναν ηλικιωμένο να είσαι πολύ ευγενικός και καλοσυνάτος και να δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που τηρεί τους κανόνες και είναι πολύ καλλιεργημένος, ενώ νιώθεις υποχρεωμένος να κάνεις υπόκλιση, σχηματίζοντας γωνία από 15 έως 90 μοίρες. Φέρεσαι με σεβασμό στους ηλικιωμένους και όσο πιο ηλικιωμένος είναι ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου τόσο πιο κόσμιος υποκρίνεσαι ότι είσαι. Είναι καλό να φέρεσαι με τέτοια κοσμιότητα; Σημαίνει ότι ζεις χωρίς κότσια και χωρίς αξιοπρέπεια. Μόλις βλέπουν ένα μικρό παιδί, οι άνθρωποι αυτού του είδους κάνουν τους χαριτωμένους και φέρονται παιχνιδιάρικα, λες και είναι κι αυτοί παιδιά. Όταν βλέπουν κάποιον στην ηλικία τους, κορδώνονται και συμπεριφέρονται σαν ενήλικες, ώστε να μην τολμήσει κανείς να τους δείξει ασέβεια. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν έχουν πολλά πρόσωπα; Δεν αλλάζουν πολύ γρήγορα; Όταν βλέπουν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, τον αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού» ή «πρεσβύτερη γιαγιά». Όταν βλέπουν κάποιον λίγο μεγαλύτερό τους, τον αποκαλούν «θείο», «θεία», «μεγάλο αδελφό» ή «μεγάλη αδελφή», ενώ όταν συναντούν κάποιον μικρότερό τους, τον αποκαλούν «μικρό αδελφό» ή «μικρή αδελφή». Δίνουν στον καθένα διαφορετικούς τίτλους και προσωνύμια ανάλογα με την ηλικία τους και χρησιμοποιούν αυτές τις προσφωνήσεις με μεγάλη ακρίβεια και ευστοχία. Αυτά τα πράγματα έχουν ριζώσει βαθιά μέσα τους και τους είναι πολύ εύκολο να τα χρησιμοποιούν. Αφού ειδικά αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, νιώθουν ακόμη πιο πεπεισμένοι για το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, πρέπει να τηρώ τους κανόνες και να είμαι καλλιεργημένος· πρέπει να έχω καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν γίνεται να παραβιάζω τους κανόνες και να επαναστατώ όπως αυτοί οι άπιστοι, προβληματικοί νέοι. Δεν αρέσει αυτό στους ανθρώπους. Προκειμένου να με συμπαθήσουν όλοι, πρέπει να σέβομαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζω τους νέους». Είναι, λοιπόν, ακόμη πιο αυστηροί με τη ρύθμιση της συμπεριφοράς τους και χωρίζουν τους ανθρώπους διαφορετικών ηλικιακών ομάδων σε διαφορετικά επίπεδα, δίνοντας σε όλους τίτλους και προσωνύμια. Έπειτα, δεν σταματούν να το εφαρμόζουν αυτό στην καθημερινή τους ζωή, μέχρι που πιστεύουν όλο και περισσότερο το εξής: «Κοιτάξτε με! Από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, έχω πραγματικά αλλάξει. Έχω καλή μόρφωση, σύνεση και είμαι αβρός, σέβομαι τους ηλικιωμένους και φροντίζω τους νέους, και είμαι προσηνής. Ζω πραγματικά με ανθρώπινη ομοιότητα. Κάθε άνθρωπο που συναντώ, όσων χρονών κι αν είναι, ξέρω να τον αποκαλώ με τον κατάλληλο τίτλο. Δεν χρειάστηκε να μου το μάθουν αυτό οι γονείς μου ούτε να μου το πουν οι γύρω μου. Ήξερα μόνος μου πώς να το κάνω». Κάνοντας πράξη αυτές τις καλές συμπεριφορές, νομίζουν ότι έχουν πράγματι ανθρώπινη φύση, ότι τηρούν στ’ αλήθεια τους κανόνες και ότι κάτι τέτοιο αρέσει λογικά στον Θεό. Δεν κοροϊδεύουν έτσι τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους; Πρέπει στο εξής να τα εγκαταλείψετε όλα αυτά. Αφηγήθηκα νωρίτερα την ιστορία του Ντάμινγκ και του Σιαομίνγκ. Αυτή η ιστορία δεν έχει να κάνει με τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων; (Ναι.) Όταν κάποιοι άνθρωποι βλέπουν έναν ηλικιωμένο, πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά ευγενικό να τον αποκαλέσουν «πρεσβύτερο αδελφό» ή «πρεσβύτερη αδελφή» και ότι δεν θα θεωρηθούν έτσι αρκετά καλλιεργημένοι, οπότε τον αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού» ή «πρεσβύτερη θεία». Απ’ ό,τι φαίνεται, του έχεις δείξει αρκετό σεβασμό. Από πού, λοιπόν, πηγάζει ο σεβασμός σου γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Δεν έχεις το πρόσωπο ενός ανθρώπου που σέβεται τους άλλους. Η όψη σου είναι τρομακτική και άγρια, θρασύτατη και αλαζονική, ενώ ενεργείς πιο αλαζονικά από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Όχι μόνο δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, αλλά δεν συμβουλεύεσαι και κανέναν άλλο· κάνεις του κεφαλιού σου και δεν έχεις το παραμικρό ίχνος ανθρώπινης φύσης. Ψάχνεις να δεις ποιος έχει θέση και μετά τον αποκαλείς «πρεσβύτερο θείο» ή «πρεσβύτερη θεία», με την ελπίδα ότι οι άλλοι θα σε επαινέσουν γι’ αυτό. Χρησιμεύει σε τίποτα μια τέτοια προσποίηση; Αν προσποιείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσεις μήπως ανθρώπινη φύση και ηθική; Κάθε άλλο· μόλις κάποιος σε δει να το κάνεις, θα νιώσει ακόμα μεγαλύτερη αηδία για σένα. Όταν προκύπτει κάποιο ζήτημα που αφορά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, είσαι πραγματικά ικανός να τα ξεπουλήσεις. Ζεις αποκλειστικά και μόνο για τη δική σου ικανοποίηση και, παρότι έχεις τέτοια ανθρώπινη φύση, εξακολουθείς να αποκαλείς τους άλλους «πρεσβύτερη θεία». Δεν είναι προσποίηση αυτό; (Ναι.) Είσαι πολύ καλός στην προσποίηση! Πείτε Μου, δεν είναι αηδιαστικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτού του είδους οι άνθρωποι ξεπουλάνε μονίμως τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν τα προστατεύουν καθόλου. Δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει και δεν τους αξίζει να ζουν στον οίκο του Θεού. Εξέτασε τον εαυτό σου για να δεις ποιες από τις σκέψεις, τις απόψεις, τις στάσεις, τις προσεγγίσεις και τους τρόπους μεταχείρισης των ανθρώπων που έχεις ακόμη μέσα σου αποτελούν πράγματα τα οποία η ανθρωπότητα αναγνωρίζει κοινώς ως καλές συμπεριφορές, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτά που απεχθάνεται ο Θεός. Όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα πρέπει να τα εγκαταλείψεις το συντομότερο δυνατόν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραμείνεις προσκολλημένος σε αυτά. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πού είναι το κακό άμα ενεργώ έτσι;» Αν ενεργείς έτσι, θα Με αηδιάσεις και θα νιώσω απέχθεια για σένα. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φέρεσαι έτσι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχει σημασία αν Σε αηδιάζουμε, άλλωστε δεν ζούμε μαζί Σου». Μπορεί να μη ζούμε μαζί, αλλά και πάλι δεν πρέπει να ενεργείς έτσι. Θα Με αηδιάσεις επειδή δεν είσαι σε θέση να αποδεχτείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείς να σωθείς. Επομένως, το καλύτερο είναι να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα το συντομότερο δυνατό. Σταμάτα να προσποιείσαι και να ζεις φορώντας ένα ψεύτικο προσωπείο. Οι άνθρωποι που ζουν στη Δύση Μού φαίνονται πολύ φυσιολογικοί σ’ αυτό το θέμα. Στην Αμερική, για παράδειγμα, αρκεί να αποκαλείς τους ανθρώπους με το όνομά τους. Δεν χρειάζεται να αποκαλείς αμήχανα τον έναν «παππού» και την άλλη «γιαγιά» ούτε να ανησυχείς μην τυχόν σε κρίνουν οι άλλοι. Μπορείς απλά και με αξιοπρέπεια να αποκαλείς τον καθένα με το όνομά του. Μόλις οι άλλοι σε ακούσουν να τους αποκαλείς έτσι, είτε είναι ενήλικες είτε παιδιά, θα χαρούν πολύ και θα θεωρήσουν ότι τους σέβεσαι. Από την άλλη, αν παρόλο που ξέρεις το όνομά τους, εξακολουθείς να τους αποκαλείς «κύριε» ή «θεία», δεν θα χαρούν και θα είναι ψυχροί απέναντί σου, πράγμα που θα σου φανεί πολύ παράξενο. Η δυτική κουλτούρα διαφέρει από την κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα. Οι Κινέζοι έχουν κατηχηθεί και επηρεαστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα και θέλουν πάντα να ορθώνουν το ανάστημά τους, να είναι οι πρεσβύτεροι στην ομάδα και να κερδίζουν τον σεβασμό των άλλων. Δεν τους αρκεί να τους αποκαλούν «παππού» ή «γιαγιά»· θέλουν να προσθέτουν και την προσφώνηση «πρεσβύτερος» μπροστά και να τους αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού», «πρεσβύτερη γιαγιά» ή «πρεσβύτερο θείο». Έχουμε, επίσης και τις προσφωνήσεις «μεγάλη θεία» ή «μεγάλος θείος»· αν δεν αποκαλούνται «πρεσβύτεροι», θέλουν να αποκαλούνται «μεγάλοι». Δεν είναι αηδιαστικοί αυτοί οι άνθρωποι; Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι άθλια; Είναι πολύ αηδιαστική! Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο είναι ανίκανοι να κερδίσουν τον σεβασμό των άλλων, αλλά όλοι τούς απεχθάνονται και τους περιφρονούν, απομακρύνονται από αυτούς και τους απορρίπτουν. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος που ο Θεός εκθέτει αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας και αποστρέφεται και απορρίπτει αυτά τα πράγματα. Τα πράγματα αυτά περιέχουν τα τεχνάσματα και τη διάθεση του Σατανά και μπορούν να επηρεάσουν τις μεθόδους και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου. Μπορούν, φυσικά, και να επηρεάσουν την οπτική από την οποία βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και παράλληλα, τυφλώνουν τους ανθρώπους και επηρεάζουν την ικανότητά τους να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι. Δεν πρέπει, άρα, οι άνθρωποι να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά; (Ναι.)

Ο κινεζικός λαός έχει επηρεαστεί πολύ βαθιά από την παραδοσιακή κουλτούρα. Φυσικά, κάθε χώρα του κόσμου έχει τη δική της παραδοσιακή κουλτούρα, αλλά οι διαφορές ανάμεσα σε όλες αυτές τις κουλτούρες είναι πολύ μικρές. Μπορεί ορισμένα από τα ρητά που χρησιμοποιούν να είναι διαφορετικά από εκείνα της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά όλα έχουν την ίδια φύση. Ο λόγος ύπαρξης όλων αυτών των ρητών είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και στερούνται κανονικής ανθρώπινης φύσης. Χρησιμοποιούν, λοιπόν, κάποιες πολύ παραπλανητικές συμπεριφορές, που εκ πρώτης όψεως φαίνονται καλές, συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και μπορούν εύκολα να τις υιοθετήσουν οι άνθρωποι και να πλασάρουν τον εαυτό τους έτσι ώστε να μοιάζουν σωστοί κύριοι, ιδιαίτερα ευγενείς και αξιοσέβαστοι, δίνοντας την εντύπωση ενός αξιοπρεπούς και ακέραιου ανθρώπου. Αυτές ακριβώς οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας, όμως, είναι που ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, τους εξαπατούν και δεν τους αφήνουν να βιώσουν την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Το χειρότερο είναι πως ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα για να διαφθείρει την ανθρώπινη φύση τους και να τους απομακρύνει από το σωστό μονοπάτι. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Ο Θεός λέει στους ανθρώπους να μην κλέβουν, να μη μοιχεύουν και ούτω καθεξής, ενώ ο Σατανάς τούς λέει ότι πρέπει να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αβροί και ούτω καθεξής. Αυτά δεν είναι τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που απαιτεί Θεός; Δεν αντικρούουν σκόπιμα τις απαιτήσεις του Θεού; Ο Σατανάς διδάσκει στους ανθρώπους πώς να εξαπατούν τους άλλους, χρησιμοποιώντας εξωτερικές μεθόδους, συμπεριφορές και βιώματα. Τι τους διδάσκει ο Θεός; Να μη χρησιμοποιούν εξωτερικές συμπεριφορές για να κερδίσουν με ψέματα την εμπιστοσύνη των άλλων, αλλά να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια Του και την αλήθεια. Έτσι θα κερδίσουν επάξια την εμπιστοσύνη των άλλων και θα θεωρούνται αξιόπιστοι· μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση. Δεν υπάρχει μια διαφορά εδώ; Υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Ο Θεός σού λέει πώς να συμπεριφέρεσαι, ενώ ο Σατανάς σού λέει πώς να προσποιείσαι και να εξαπατάς τους άλλους. Δεν είναι μεγάλη αυτή η διαφορά; Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πλέον τι πρέπει να επιλέξουν στο τέλος οι άνθρωποι; Ποιο είναι το σωστό μονοπάτι; (Τα λόγια του Θεού.) Σωστά, τα λόγια του Θεού είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Ό,τι κι αν απαιτούν τα λόγια του Θεού σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά, ακόμη και αν πρόκειται για έναν κανόνα, μια εντολή ή έναν νόμο για τον οποίο έχει μιλήσει ο Θεός στον άνθρωπο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα είναι σωστά και οι άνθρωποι πρέπει να τα τηρούν. Αυτό οφείλεται στο ότι τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα το σωστό μονοπάτι και τα θετικά πράγματα, ενώ τα λόγια του Σατανά, όσο κι αν συμφωνούν με τα γούστα, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, τους εξαπατούν και τους διαφθείρουν, περιέχουν τις δολοπλοκίες του Σατανά και δεν αποτελούν το σωστό μονοπάτι. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.) Πώς αισθάνεστε τώρα που έχετε ακούσει το περιεχόμενο της σημερινής συναναστροφής; Σχετίζεται με την αλήθεια; (Ναι.) Κατανοούσατε προηγουμένως αυτήν την πτυχή της αλήθειας; (Όχι ξεκάθαρα.) Τώρα την κατανοείτε ξεκάθαρα; (Περισσότερο από ό,τι πριν.) Με λίγα λόγια, αν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτές τις αλήθειες, στο μέλλον αυτό θα τους ωφελήσει. Θα τους είναι χρήσιμο για να επιδιώξουν την αλήθεια στο μέλλον, για να βιώσουν την ανθρώπινη φύση, καθώς και για τον στόχο και την κατεύθυνση που επιδιώκουν στη ζωή τους.

26 Φεβρουαρίου 2022