Ας ξεκινήσουμε με μια ανασκόπηση αυτών πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε στην προηγούμενή μας συνάθροιση. (Στην προηγούμενή μας συνάθροιση συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα του «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Αρχικά εστιάσαμε στο εξής ερώτημα: «Εφόσον τα πράγματα που θεωρούν καλά και σωστά οι άνθρωποι δεν είναι η αλήθεια, γιατί εξακολουθούν να προσκολλώνται σε αυτά λες και είναι η αλήθεια, νομίζοντας πως έτσι επιδιώκουν την αλήθεια;» Παρέθεσες τρεις λόγους και εστίασες κυρίως στον πρώτο· ποια, δηλαδή, ακριβώς είναι τα πράγματα που θεωρούνται καλά και σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων.) Στην προηγούμενή μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε κυρίως σχετικά με τον πρώτο λόγο. Μιλήσαμε, δηλαδή, για όσα θεωρούνται καλά και σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων και τα χωρίσαμε σε δύο ευρείες κατηγορίες: η πρώτη είναι οι «καλές συμπεριφορές» και η δεύτερη η «καλή ηθική διαγωγή». Για την πρώτη κατηγορία, που περιλαμβάνει τις «καλές συμπεριφορές», έδωσα συνολικά έξι παραδείγματα: να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, να είναι αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και να είναι προσιτός. Δεν έχουμε συναναστραφεί ακόμη σχετικά με τη δεύτερη κατηγορία, την «καλή ηθική διαγωγή». Κάποια από τα θέματα πάνω στα οποία έχουμε ήδη συναναστραφεί πρέπει να τα επανεξετάσουμε λιγάκι· πρέπει, δηλαδή, να ξεκαθαρίσουμε και να αποσαφηνίσουμε τις αλήθειες και τις αρχές αυτής της συναναστροφής, ώστε τα πάντα να είναι σαφή και ξεκάθαρα. Θα μπορέσετε έτσι να κατανοήσετε πιο εύκολα την αλήθεια. Την προηγούμενη φορά που συναναστραφήκαμε αναφερθήκαμε σε κάποιες μεγάλες ενότητες, αλλά δώσαμε και μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα. Μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, από όλες αυτές τις μεγάλες ενότητες, συναναστραφήκαμε μόνο πάνω σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία και αναλύσαμε πιο διεξοδικά, έτσι ώστε η συναναστροφή μας να γίνει λίγο πιο σαφής και ξεκάθαρη. Δώσαμε μεν έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών, αλλά δεν συναναστραφήκαμε λεπτομερώς για όλα τους, κοιτώντας τα ένα προς ένα. Από όλα αυτά τα παραδείγματα, το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό αυτού που σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων θεωρείται σωστό και καλό, επομένως συναναστραφήκαμε λίγο περισσότερο πάνω σ’ αυτό. Τα υπόλοιπα είναι παρόμοια και άρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια παρόμοια μέθοδο για να τα αναλύσετε και να τα διακρίνετε.

Προτού σήμερα περάσουμε στην επίσημη συναναστροφή μας, θα σας διηγηθώ δύο μικρές ιστορίες. Σας αρέσει να ακούτε ιστορίες; (Ναι.) Δεν είναι πολύ κουραστικό ούτε απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση. Γενικά δεν χρειάζεται πολύ κόπο, ενώ μπορεί να είναι και ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ακούστε, λοιπόν, προσεκτικά και, καθώς θα εστιάζετε στο περιεχόμενο των ιστοριών αυτών, σκεφτείτε και τον λόγο για τον οποίο τις λέω· σκεφτείτε, δηλαδή, ποια είναι η συγκεκριμένη, κεντρική ιδέα σε κάθε ιστορία ή, με άλλα λόγια, ποια πρακτικά πράγματα μπορούν να κερδίσουν οι άνθρωποι ακούγοντάς τες. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, την αφήγησή μας. Αυτές είναι οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτζί.

Οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτζί

Για μεγάλο διάστημα, ο Σιαοσιάο ένιωθε έναν πόνο στα μάτια του, ο οποίος συνοδευόταν από διάφορα συμπτώματα, όπως θολή όραση, ευαισθησία στο φως, δάκρυα κάθε φορά που φυσούσε αέρας, την αίσθηση ότι κάτι είχε μπει στο μάτι του και άλλα παρόμοια. Το να τα τρίβει δεν είχε ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ο ίδιος ο Σιαοσιάο δεν ήξερε τι είχε και έκανε τις εξής σκέψεις: «Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τα μάτια μου στο παρελθόν και η όρασή μου είναι μια χαρά. Τι γίνεται;» Κοιταζόταν στον καθρέφτη, αλλά τα μάτια του δεν είχαν ιδιαίτερη διαφορά σε σχέση με πριν· ήταν απλώς λίγο πιο κόκκινα και καμιά φορά λίγο ερεθισμένα. Αυτό τον παραξένευε και του προκαλούσε μια μικρή ανησυχία. Στην αρχή δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, αλλά όταν τα συμπτώματά του άρχισαν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, δεν άντεξε άλλο τελικά. Το σκέφτηκε λίγο: «Να πάω στον γιατρό ή να προσπαθήσω να το ψάξω μόνος μου; Είναι κόπος να κάτσω να βρω σχετικές πληροφορίες. Άσε που μπορεί να κάνω και λάθος διάγνωση αντί να βρω το πραγματικό πρόβλημα. Καλύτερα να πάω κατευθείαν στον γιατρό· η δική του διάγνωση θα είναι σίγουρα ακριβής». Έτσι, λοιπόν, ο Σιαοσιάο πήγε στον γιατρό. Μόλις ο γιατρός τον εξέτασε, δεν βρήκε να έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Του έγραψε κάποιες συνηθισμένες σταγόνες για τα μάτια και τον συμβούλεψε να τα προσέχει και να μην τα παρακουράζει. Μόλις ο Σιαοσιάο άκουσε ότι δεν είχε τίποτα σοβαρό στα μάτια του, ένιωσε μεγάλη ανακούφιση. Αφού επέστρεψε σπίτι, άρχισε να χρησιμοποιεί τις σταγόνες καθημερινά, σύμφωνα με τη δοσολογία και τις ώρες που του είχε συστήσει ο γιατρός· μέσα σε λίγες μέρες, λοιπόν, τα συμπτώματά του υποχώρησαν. Ένα τεράστιο βάρος έφυγε από πάνω του: Ένιωθε πως, εφόσον το πρόβλημα μπορούσε να θεραπευτεί με φάρμακα, δεν θα ήταν κάτι σοβαρό. Αυτό το αίσθημα, όμως, δεν κράτησε πολύ, αφού λίγο αργότερα επανεμφανίστηκαν τα συμπτώματά του. Τότε ο Σιαοσιάο αύξησε τη δοσολογία των σταγόνων, με αποτέλεσμα να μην τον ενοχλούν τόσο τα μάτια του, ενώ τα συμπτώματά του ανακουφίστηκαν σε έναν βαθμό. Μετά από λίγες μέρες, όμως, τα μάτια του έγιναν όπως πριν και τα συμπτώματα χειροτέρεψαν και εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά. Ο Σιαοσιάο δεν καταλάβαινε τι γινόταν και άρχισε ξανά να τον κατακλύζει ένα κύμα δυστυχίας: «Τι να κάνω; Το φάρμακο που μου έδωσε ο γιατρός δεν κάνει τίποτα. Μήπως έχω, άρα, σοβαρό θέμα με τα μάτια μου; Δεν γίνεται να το αφήσω έτσι». Αυτήν τη φορά, αποφάσισε να μην ξαναπάει στον γιατρό ούτε να τον συμβουλευτεί για το θέμα που είχε με τα μάτια του και επέλεξε, αντ’ αυτού, να λύσει μόνος του το πρόβλημα. Μπήκε στο ίντερνετ και βρήκε ένα σωρό βίντεο και πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματά του. Οι περισσότερες πηγές έλεγαν ότι για τα προβλήματα αυτά ευθύνεται η καταπόνηση των ματιών, καθώς και ότι έπρεπε να τα φροντίζει και, κυρίως, να μην τα καταπονεί. Ο Σιαοσιάο δεν βρήκε χρήσιμη τη συγκεκριμένη συμβουλή και θεώρησε πως δεν θα έλυνε το πρόβλημά του, οπότε συνέχισε να ψάχνει για πληροφορίες. Μια μέρα, έπεσε πάνω σε μια πηγή σύμφωνα με την οποία τα συμπτώματά του μπορεί να οφείλονταν σε αιμορραγία του αμφιβληστροειδούς, η οποία μπορεί να προμήνυε γλαύκωμα. Ίσως, μάλιστα, αυτά τα συμπτώματα να εξελίσσονταν με την πάροδο του χρόνου σε καταρράκτη. Με το που διάβασε τους όρους «γλαύκωμα» και «καταρράκτης», άρχισε να βουίζει το κεφάλι του. Όλα μαύρισαν και παραλίγο να λιποθυμήσει· η καρδιά του κόντευε να σπάσει. «Θεέ μου, τι συμβαίνει; Θα πάθω στ’ αλήθεια γλαύκωμα και καταρράκτη; Έχω ακούσει ότι ο καταρράκτης θέλει χειρουργείο και ότι με το γλαύκωμα πιθανότατα τυφλώνεσαι! Πάει, αυτό ήταν, έτσι δεν είναι; Νέος είμαι ακόμα. Αν τυφλωθώ, πώς θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου χωρίς να βλέπω; Δεν θα έχω τίποτα να προσμένω στο εξής. Δεν θα είμαι αναγκασμένος να ζήσω στο σκοτάδι;» Μόλις ο Σιαοσιάο αντίκρισε στη σελίδα τους όρους «γλαύκωμα» και «καταρράκτης», ένιωσε να τον πλημμυρίζει μια τεράστια νευρικότητα. Είχε ταραχτεί πολύ και βυθιζόταν σε όλο και πιο βαθιά κατάθλιψη και απόγνωση. Δεν ήξερε τι να κάνει και πώς θα τα έβγαζε πέρα στο εξής. Ένιωθε απέραντη θλίψη και το μέλλον του έμοιαζε θολό και αβέβαιο. Αντιμέτωπος μ’ ένα τέτοιο πρόβλημα, βυθίστηκε στην απόγνωση. Έχασε κάθε ενδιαφέρον για ζωή και δεν έβρισκε τη δύναμη να εκτελέσει το καθήκον του. Δεν ήθελε ούτε να ξαναπάει στον γιατρό ούτε να μιλήσει στους άλλους για τα προβλήματα που είχε με τα μάτια του και φυσικά φοβόταν μήπως μάθει κανείς ότι θα πάθαινε γλαύκωμα ή καταρράκτη. Και κάπως έτσι, ο Σιαοσιάο περνούσε την κάθε του μέρα μες στην κατάθλιψη, την αρνητικότητα και τη σύγχυση. Δεν τολμούσε να κάνει προβλέψεις ή σχέδια για το μέλλον, γιατί για κείνον οι μελλοντικές προοπτικές του ήταν τρομερές και του ράγιζαν την καρδιά. Περνούσε την κάθε του μέρα μες στην κατάθλιψη και την απόγνωση, η διάθεσή του ήταν χάλια. Δεν ήθελε ούτε να προσευχηθεί, ούτε να διαβάσει τα λόγια του Θεού, ούτε, βέβαια, να μιλήσει με κάποιον άλλο. Είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Λίγες μέρες αργότερα, έκανε ξαφνικά την εξής σκέψη: «Απ’ ό,τι φαίνεται, η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι είναι θλιβερή. Το μέλλον μου είναι δυσοίωνο και αντί ο Θεός να με προστατεύσει, μ’ άφησε να αρρωστήσω απ’ αυτό το πράγμα. Γιατί, λοιπόν, να συνεχίσω να βάζω τα δυνατά μου για να εκτελώ σωστά το καθήκον μου; Η ζωή είναι μικρή· γιατί να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία, όσο βλέπω ακόμα καλά, για να κάνω κάποια από τα πράγματα που μου αρέσουν και να περάσω καλά; Γιατί να ζω μια τόσο εξαντλητική ζωή; Γιατί να πληγώνω τον εαυτό μου και να του φέρομαι τόσο άσχημα;» Κι έτσι, πέρα από το να κοιμάται, να τρώει και να δουλεύει, τον περισσότερο χρόνο του ο Σιαοσιάο τον περνούσε στο διαδίκτυο, όπου έπαιζε παιχνίδια, έβλεπε βίντεο και παρακολουθούσε σειρές με τις ώρες. Ακόμα κι όταν έβγαινε έξω, έπαιρνε μαζί του το κινητό κι έπαιζε ακατάπαυστα παιχνίδια. Ζούσε την κάθε του μέρα βυθισμένος στον κόσμο του διαδικτύου. Όπως ήταν φυσικό, όσο το έκανε αυτό, ο πόνος στα μάτια του χειροτέρευε και τα συμπτώματά του επιδεινώνονταν. Όταν γίνονταν ανυπόφορα, χρησιμοποιούσε λίγες σταγόνες για να τα ανακουφίσει κάπως· με το που περνούσαν λιγάκι, τον απορροφούσε ξανά το διαδίκτυο, όπου καθόταν κι έβλεπε όσα του άρεσαν. Έτσι προσπαθούσε να μετριάσει τον φόβο και τον τρόμο που ένιωθε βαθιά μέσα του, έτσι περνούσε την ώρα του, έτσι έβγαζε την κάθε του μέρα. Κάθε φορά που πονούσαν τα μάτια του και χειροτέρευαν τα συμπτώματά του, ο Σιαοσιάο υποσυνείδητα κοιτούσε τους ανθρώπους γύρω του και σκεφτόταν: «Όπως χρησιμοποιώ τα μάτια μου εγώ, έτσι τα χρησιμοποιούν και οι άλλοι. Γιατί τα δικά τους δεν κοκκινίζουν; Γιατί δεν δακρύζουν συνέχεια και δεν νιώθουν λες και έχει μπει κάτι μέσα τους; Γιατί να είμαι ο μόνος με τέτοια ασθένεια; Μήπως ο Θεός κάνει διακρίσεις; Έχω δαπανήσει τον εαυτό μου πάρα πολύ για τον Θεό· γιατί δεν με προστατεύει; Είναι πολύ άδικος! Όλοι οι άλλοι είναι τυχεροί και έχουν κερδίσει την προστασία του Θεού, γιατί όχι κι εγώ; Γιατί μόνο σ’ εμένα τόση γκαντεμιά;» Όσο το σκεφτόταν τόσο θύμωνε και εκνευριζόταν, και όσο πιο πολύ θύμωνε τόσο περισσότερο ήθελε να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο για ψυχαγωγία και διασκέδαση, προσπαθώντας να διαλύσει την πικρία και τον θυμό του. Ήθελε να απαλλαγεί από την ασθένεια των ματιών του το συντομότερο δυνατό. Όσο περισσότερο, όμως, προσπαθούσε να απαλλαγεί από την πικρία και τον θυμό του, όσες ώρες κι αν αφιέρωνε στο διαδίκτυο, τόσο λιγότερη χαρά και γαλήνη ένιωθε και τόσο πιο άτυχος αισθανόταν, ενώ μέσα του παραπονιόταν ότι ο Θεός είναι άδικος. Κι έτσι περνούσαν οι μέρες, χωρίς να αλλάζει τίποτα. Το πρόβλημα με τα μάτια του δεν βελτιωνόταν και η διάθεσή του όλο και χειροτέρευε. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Σιαοσιάο ένιωθε ακόμα πιο αδύναμος και άτυχος, και συνέχισε να ζει έτσι. Κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει και ο ίδιος δεν αναζητούσε βοήθεια. Απλώς περνούσε την κάθε του μέρα μες στην παραζάλη, την κατάθλιψη και την αδυναμία.

Αυτή ήταν η ιστορία του Σιαοσιάο. Εδώ ολοκληρώνεται, και ακολουθεί η ιστορία του Σιαοτζί.

Καθώς ο Σιαοτζί εκτελούσε το καθήκον του, αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με τον Σιαοσιάο. Άρχισε να βλέπει θολά και συχνά ένιωθε τα μάτια του πρησμένα και ερεθισμένα. Πολλές φορές ένιωθε και σαν κάτι να είχε μπει στα μάτια του· παρότι, όμως, τα έτριβε, δεν έβλεπε κάποια βελτίωση. Σκέφτηκε, λοιπόν: «Τι συμβαίνει; Μια χαρά ήταν τα μάτια μου· δεν έχω πάει ποτέ μου σε οφθαλμίατρο. Τι έχουν πάθει τώρα τελευταία; Μήπως έχω πρόβλημα στα μάτια;» Κοιταζόταν στον καθρέφτη, αλλά δεν έβλεπε καμία διαφορά στα μάτια του σε σχέση με πριν. Απλώς ένιωθε να τον καίνε κάπως και, όταν τα ανοιγόκλεινε με δύναμη, τα ένιωθε ακόμη πιο πρησμένα, έτσουζαν περισσότερο και άρχιζαν να δακρύζουν. Ένιωθε πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τα μάτια του και σκέφτηκε: «Τα προβλήματα στα μάτια είναι σοβαρό πράγμα. Δεν πρέπει να το αγνοήσω. Δεν αισθάνομαι, βέβαια, πολύ χάλια ούτε έχει επηρεαστεί η ζωή μου ή το καθήκον μου. Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ απασχολημένος με το έργο της εκκλησίας· μια επίσκεψη στον γιατρό θα είχε επιπτώσεις στο καθήκον μου. Καλύτερα να ψάξω σχετικές πληροφορίες στον ελεύθερο χρόνο μου». Αφού πήρε αυτήν την απόφαση, ο Σιαοτζί αναζητούσε σχετικές πληροφορίες όταν είχε λίγο χρόνο εκτός καθήκοντος. Ανακάλυψε, λοιπόν, ότι το πρόβλημα στα μάτια του δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ένιωθε αυτήν την ενόχληση επειδή καταπονούσε υπερβολικά και εδώ και πολύ καιρό τα μάτια του. Αν άρχιζε να τα χρησιμοποιεί όπως πρέπει, να τα φροντίζει όπως πρέπει και να κάνει κάποιες ενδεδειγμένες ασκήσεις, τα μάτια του θα επανέρχονταν σε φυσιολογική κατάσταση. Μόλις το διάβασε αυτό, χάρηκε ιδιαίτερα. «Δεν είναι κανένα σοβαρό πρόβλημα, οπότε δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης ανησυχίας. Σύμφωνα με αυτήν τη πηγή, πρέπει να μην καταπονώ τα μάτια μου και να κάνω σωστές ασκήσεις. Το μόνο, λοιπόν, που έχω να κάνω είναι να ψάξω πώς να μην καταπονώ τα μάτια μου και τι ασκήσεις πρέπει να κάνω για να επανέλθουν στο φυσιολογικό τους». Αναζήτησε έπειτα περισσότερες σχετικές πληροφορίες και από αυτές διάλεξε μερικές μεθόδους και προσεγγίσεις που ταίριαζαν στη δική του περίπτωση. Από τότε και στο εξής, πέρα από το να ζει μια κανονική ζωή και να εκτελεί τα καθήκοντά του, ο Σιαοτζί είχε και μια νέα δουλειά: να φροντίζει τα μάτια του. Κάθε μέρα φρόντιζε τα μάτια του με τις τεχνικές που είχε μάθει. Καθώς τις δοκίμαζε, έβλεπε αν ανακουφίζουν τα συμπτώματα των ματιών του. Αφού τις δοκίμασε και πειραματίστηκε για ένα διάστημα, διαπίστωσε ότι κάποιες μέθοδοι λειτουργούσαν, ενώ άλλες ήταν καλές μόνο στη θεωρία και όχι στην πράξη· το δικό του πρόβλημα, τουλάχιστον, δεν μπορούσαν να το διορθώσουν. Με βάση, λοιπόν, τα ευρήματά του από εκείνο το αρχικό διάστημα, ο Σιαοτζί διάλεξε μερικές μεθόδους και τεχνικές διατήρησης της υγείας των ματιών που είχαν αποτέλεσμα για τον ίδιο. Κάθε μέρα, χρησιμοποιούσε όπως έπρεπε τα μάτια του και τα φρόντιζε, εφόσον βέβαια αυτό δεν καθυστερούσε το καθήκον του. Και πράγματι, μετά από λίγο καιρό, ο Σιαοτζί άρχισε να νιώθει ότι τα μάτια του βελτιώνονταν σταδιακά· τα προηγούμενα συμπτώματά του —η ερυθρότητα, το τσούξιμο, η αίσθηση καψίματος και τα συναφή— άρχισαν σιγά σιγά να υποχωρούν και εμφανίζονταν όλο και πιο αραιά. Ο ίδιος ένιωθε πολύ τυχερός. «Δόξα τω Θεώ για την ηγεσία Του. Αυτή είναι η χάρη και η καθοδήγησή Του». Ο Σιαοτζί, παρόλο που τα προβλήματα στα μάτια του μειώθηκαν και τα συμπτώματά του δεν ήταν πια τόσο σοβαρά, συνέχισε να εφαρμόζει αυτές τις μεθόδους φροντίδας και σωστής χρήσης των ματιών και δεν επαναπαύτηκε. Μετά από λίγο καιρό, λοιπόν, τα μάτια του επανήλθαν σε εντελώς φυσιολογική κατάσταση. Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, ο Σιαοτζί έμαθε κάποιους τρόπους για να διατηρεί τα μάτια του υγιή, καθώς και πώς να τα χρησιμοποιεί και να ζει σωστά. Πρόσθεσε κάποιες θετικές, πρακτικές γνώσεις σε ό,τι ήδη ήξερε στη ζωή του. Ο Σιαοτζί ήταν πολύ χαρούμενος κι ένιωθε πως, παρότι είχε βιώσει κάποια σκαμπανεβάσματα και είχε κάποιες ασυνήθιστες εμπειρίες, η εμπειρία ζωής που είχε αποκτήσει τελικά από όλα αυτά ήταν πολύτιμη. Κάθε φορά που κάποιος γύρω του έλεγε ότι τον πονούσαν τα μάτια του ή ότι ήταν πρησμένα και ερεθισμένα, ο Σιαοτζί μοιραζόταν με ειλικρίνεια μαζί του την εμπειρία του και τις προσεγγίσεις και τις τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Με τη βοήθεια του Σιαοτζί, όσοι παρουσίαζαν συμπτώματα προβλημάτων στα μάτια μάθαιναν κι αυτοί τρόπους και μεθόδους για να χρησιμοποιούν σωστά τα μάτια τους και να τα διατηρούν υγιή. Ο Σιαοτζί χαιρόταν και βοηθούσε πολύ τους ανθρώπους γύρω του. Το διάστημα, λοιπόν, αυτό, ο Σιαοτζί και οι άλλοι απέκτησαν κάποιες πρακτικές γνώσεις που οφείλει να έχει κανείς στη ζωή του ως άνθρωπος. Όλοι εργάζονταν και εκτελούσαν μαζί τα καθήκοντά τους, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ο Σιαοτζί δεν υπέκυψε στην αρνητικότητα και την αδυναμία εξαιτίας του προβλήματος που είχε στα μάτια του ούτε παραπονέθηκε ποτέ για την κακή του τύχη. Την ώρα που αναζητούσε πληροφορίες, είδε κι αυτός κάποιους από τους ανησυχητικούς ισχυρισμούς που είδε και ο Σιαοσιάο, αλλά δεν τους έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Αντ’ αυτού, έλυσε το πρόβλημά του ενεργά και σωστά. Όταν έπαθε το ίδιο ο Σιαοσιάο, βυθιζόταν ξανά και ξανά στην κατάθλιψη, την αδυναμία και τη σύγχυση. Ο Σιαοτζί, από την άλλη, όχι μόνο δεν βυθίστηκε στην κατάθλιψη και τη σύγχυση, αλλά ούτε αναλώθηκε στο να δείξει πικρία απέναντι στον Θεό. Μέσα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, μάλιστα, απέκτησε μια πιο ωφέλιμη, ενεργή και θετική στάση απέναντι στη ζωή, βοηθώντας τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους.

Αυτές ήταν, λοιπόν, οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτζί. Τώρα που έχετε ακούσει και τις δύο ιστορίες, τις έχετε καταλάβει; Ποια απ’ τις δυο σάς αρέσει, του Σιαοσιάο ή του Σιαοτζί; (Του Σιαοτζί.) Ποιο είναι το πρόβλημα με τον Σιαοσιάο; (Όταν του συνέβη κάτι, δεν ήταν σε θέση να το αντιμετωπίσει σωστά. Ήταν αρνητικός και αντιστάθηκε.) Η αρνητικότητα και η απροθυμία οδηγούν τον άνθρωπο στην καταστροφή. Οι άλλοι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να το λύσουν. Όταν, όμως, συνέβη κάτι στον Σιαοσιάο, δεν ήταν σε θέση να αναζητήσει την αλήθεια, παρά επέλεξε την αρνητικότητα και την αντίσταση. Φλέρταρε με την καταστροφή του. Μπορεί στις μέρες μας η πληροφόρηση να είναι προηγμένη, αλλά σε αυτόν τον σατανικό κόσμο υπάρχουν παντού ψέματα και απάτες. Ο κόσμος είναι γεμάτος ψέματα και απάτες. Σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο, όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα και οποιαδήποτε πληροφορία, πρέπει να διαθέτουν σοφία, ευφυΐα, διορατικότητα και διάκριση. Πρέπει να φιλτράρουν αυστηρά και από τη σωστή σκοπιά τις κάθε λογής πληροφορίες. Δεν πρέπει να πιστεύουν έτσι εύκολα τον οποιονδήποτε ισχυρισμό και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποδέχονται έτσι εύκολα οποιαδήποτε πληροφορία. Στον κόσμο του Σατανά, όλοι λένε ψέματα και οι ψεύτες δεν λογοδοτούν ποτέ. Λένε τα ψέματά τους και τέλος. Στον κόσμο αυτόν κανείς δεν καταδικάζει τα ψέματα· κανείς δεν καταδικάζει την απάτη. Είναι δύσκολο να δει κανείς μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, και πίσω από κάθε ψεύτη υπάρχει μια πρόθεση και ένας στόχος. Πας, για παράδειγμα, στον γιατρό και σου λέει: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε γρήγορα την ασθένειά σου. Αν δεν το κάνουμε, μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο!» Αν είσαι δειλός, θα φοβηθείς: «Ωχ όχι! Μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο! Να ξεκινήσουμε αμέσως θεραπεία!» Το αποτέλεσμα είναι το εξής: Όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις τόσο επιδεινώνεται, και καταλήγεις στο νοσοκομείο. Στην πραγματικότητα, αυτό που είπε ο γιατρός ήταν ότι η ασθένειά σου μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ακόμη καρκίνος. Εσύ, όμως, το παρεξήγησες και κατάλαβες ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως λες και είναι όντως καρκίνος. Δεν πας γυρεύοντας να πεθάνεις έτσι; Αν την αντιμετωπίζεις σαν καρκίνο, τότε όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις τόσο πιο γρήγορα θα πεθάνεις. Θα επιβίωνες για πολύ ακόμη σ’ αυτήν την περίπτωση; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, αυτό από το οποίο νοσείς δεν είναι καρκίνος. Γιατί, λοιπόν, να σου πει ο γιατρός ότι, αν δεν το αντιμετωπίσεις, θα εξελιχθεί σε καρκίνο; Όλα αυτά τα λέει για να σου φάει χρήματα, για να σε πείσει να αντιμετωπίσεις την ασθένειά σου σαν κάτι σοβαρό. Αν ήξερες ότι είναι μια ελαφριά ασθένεια, δεν θα προσπαθούσες να τη θεραπεύσεις κι εκείνος δεν θα μπορούσε να σου αποσπάσει χρήματα. Πολλοί γιατροί, όταν βλέπουν έναν ασθενή, τον αρπάζουν όπως αρπάζουν οι δαίμονες τους ανθρώπους, τον κρατούν σφιχτά και δεν τον αφήνουν. Αυτή είναι μια κοινή προσέγγιση που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι γιατροί με τους ασθενείς τους. Το πρώτο που κάνουν είναι να σου πουν πόσο καταξιωμένοι και πόσο καλοί γιατροί είναι, πόσους ανθρώπους έχουν θεραπεύσει, ποιες ασθένειες έχουν θεραπεύσει και πόσο καιρό εργάζονται ως γιατροί. Κερδίζουν έτσι την εμπιστοσύνη σου και σε πείθουν να καθίσεις κάτω και να δεχτείς τη θεραπεία τους. Μετά σου λένε ότι θα προσβληθείς από μια σοβαρή ασθένεια και, αν δεν υποβληθείς σε θεραπεία, μπορεί να πεθάνεις. Όλοι πεθαίνουν. Θα πεθάνεις, όμως, πράγματι από αυτήν την ασθένεια; Όχι απαραίτητα. Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρώπου βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Εκείνος αποφασίζει γι’ αυτά, όχι οι γιατροί. Αυτό είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιούν συχνά οι γιατροί για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Οι δειλοί άνθρωποι που φοβούνται τον θάνατο αναζητούν παντού ιατρικές συμβουλές και αφήνουν τους γιατρούς να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με την υγεία τους. Αν ο γιατρός τους πει ότι υπάρχει πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο, τον πιστεύουν και σπεύδουν να πάρουν όποια αγωγή τούς δώσει, ώστε να εξαλειφθεί ο κίνδυνος να πεθάνουν από καρκίνο. Το μόνο που κάνουν είναι να τρομάζουν τον εαυτό τους, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Θα σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο να μιλάμε για τους γιατρούς και θα συνεχίσουμε την κουβέντα για τον Σιαοσιάο και τον Σιαοτζί. Οι οπτικές, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο Σιαοσιάο είναι βουτηγμένος στην αρνητικότητα, ενώ ο Σιαοτζί είναι σε θέση να προσεγγίσει σωστά τα πράγματα που του συμβαίνουν. Διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και αντιμετωπίζει ενεργά το καθετί, ενώ συνεχίζει και να εκτελεί το καθήκον του. Οι δυο τους είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο Σιαοσιάο, όταν του συμβαίνει κάτι, θεωρεί την κατάσταση απελπιστική και κάνει απερίσκεπτες κινήσεις. Δεν ψάχνει να βρει τη σωστή μέθοδο και τα κατάλληλα μέσα για να το αντιμετωπίσει, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει διάκριση, είναι μπερδεμένος, ανόητος, ξεροκέφαλος, αδιάλλακτος, αλλά και αρκετά κακόβουλος. Όταν αρρωσταίνει, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία ή του συμβαίνει κάτι κακό, ελπίζει ότι θα συμβεί και σε όλους τους άλλους. Μισεί τον Θεό που δεν τον προστατεύει και θέλει να ξεσπάσει τον θυμό του. Δεν τολμά, όμως, να ξεσπάσει και να εκτονώσει τον θυμό του στους άλλους, γι’ αυτό ξεσπά την οργή και τον θυμό του στον εαυτό του. Αυτή δεν είναι μια φαύλη διάθεση; (Είναι.) Είναι φαυλότητα το να νιώθεις πικρία, μίσος και φθόνο όταν κάτι ασήμαντο δεν πηγαίνει όπως θέλεις εσύ. Ο Σιαοτζί, όταν του συμβαίνει κάτι, διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έχει τη σοφία και κάνει τις επιλογές κάποιου που διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Παρόλο που ο Σιαοτζί είχε την ίδια ασθένεια με τον Σιαοσιάο, το δικό του πρόβλημα στο τέλος λύθηκε. Το πρόβλημα του Σιαοσιάο, από την άλλη, δεν λύθηκε ποτέ, αλλά όλο και χειροτέρευε και γινόταν πιο έντονο. Το πρόβλημα του Σιαοσιάο είναι σοβαρό και δεν είναι απλώς μια ασθένεια της σάρκας· εξέθεσε τη διάθεση που έκρυβε στα βάθη της καρδιάς του, δηλαδή το πείσμα, την αδιαλλαξία, την ανοησία και την κακοβουλία του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων. Αν γνωρίζετε και κατανοείτε με περισσότερες λεπτομέρειες τον τρόπο ζωής αυτών των δύο ανθρώπων, καθώς και τη στάση και τις μεθόδους που υιοθετούν για να αντιμετωπίσουν τα πράγματα, μπορείτε αργότερα να συνεχίσετε να συναναστρέφεστε σχετικά με αυτά, να τα αντιπαραβάλετε με τον εαυτό σας και να αντλήσετε ένα μάθημα από αυτά. Θα πρέπει, φυσικά, να εισέρχεστε στα πράγματα με ενεργό τρόπο, όπως ο Σιαοτζί. Θα πρέπει να προσεγγίζετε τη ζωή σωστά και να πασχίζετε να βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεστε και να ενεργείτε αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια, έτσι ώστε να γίνετε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν πρέπει να είστε σαν τον Σιαοσιάο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Με τέτοιον τρόπο θα πρέπει να επιδιώκετε και να ασκείστε.

Ας ρίξουμε τώρα μια ακόμη ματιά σ’ αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε στην τελευταία μας συνάθροιση. Αναφερθήκαμε στην πρώτη πτυχή των πραγμάτων που θεωρούνται σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, δηλαδή στις καλές συμπεριφορές, και παραθέσαμε έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών. Όλα τα παραδείγματα ήταν πράγματα που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα και καλές συμπεριφορές που αρέσουν στους ανθρώπους στην πραγματική τους ζωή. Μπορείτε να Μου πείτε ποια ήταν αυτά; (Να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί.) Αυτά ήταν όλα τα παραδείγματα που δώσαμε. Ενδεχομένως οι παραδοσιακές κουλτούρες άλλων χωρών να έχουν κάποιες διαφορετικές αντιπροσωπευτικές καλές συμπεριφορές σε σχέση με τις έξι που προωθεί η παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, αλλά δεν θα τις απαριθμήσουμε. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα σχετικά με τις έξι αυτές καλές συμπεριφορές, τα οποία και αναλύσαμε. Συνολικά, αυτές οι εξωτερικές καλές συμπεριφορές δεν αντιπροσωπεύουν τα θετικά πράγματα που ενυπάρχουν στην ανθρώπινη φύση, πόσο μάλλον μια αλλαγή στη διάθεση κάποιου· σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν αποδεικνύουν ότι κάποιος κατανοεί την αλήθεια και βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι απλώς εξωτερικές συμπεριφορές που μπορεί να δει ο άνθρωπος. Με απλά λόγια, είναι οι εξωτερικές εκδηλώσεις του ανθρώπου. Αυτές οι εξωτερικές εκδηλώσεις και εκφάνσεις δεν είναι παρά τυπικότητες που περιλαμβάνονται στις αλληλεπιδράσεις, τις καλές σχέσεις και τη συμβίωση των ανθρώπων. Σε τι αναφέρεται ο όρος «τυπικότητες»; Αναφέρεται στα πιο επιφανειακά πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άνετα όταν τα βλέπουν. Δεν αντιπροσωπεύουν καθόλου την ουσία των ανθρώπων, τις σκέψεις και τις απόψεις τους ή τη στάση τους απέναντι στα θετικά πράγματα, πόσο μάλλον τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Οι απαιτήσεις και τα πρότυπα αξιολόγησης που έχει η ανθρωπότητα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές δεν είναι παρά τυπικότητες που μπορεί να κατανοήσει και να πετύχει ένας άνθρωπος. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ανθρώπινη ουσία. Όσο προσηνής ή προσιτός κι αν φαίνεται κάποιος επιφανειακά, όσο κι αν αρέσουν στους άλλους οι εξωτερικές συμπεριφορές που βιώνει, όσο κι αν τις σέβονται, τις τιμούν και τις λατρεύουν οι άλλοι, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ανθρώπινη φύση ή καλή φύση-ουσία, ότι αγαπά τα θετικά πράγματα ή ότι διακατέχεται από αίσθημα δικαιοσύνης και, φυσικά, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια. Όλες οι καλές συμπεριφορές που έχουν συνοψίσει οι άνθρωποι δεν είναι παρά εξωτερικές εκδηλώσεις και πράγματα που έχει βιώσει και προωθεί η ανθρωπότητα προκειμένου να διαφοροποιηθεί από τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Για παράδειγμα, καλές συμπεριφορές όπως να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και να είναι αβρός το μόνο που δείχνουν είναι ότι κάποιος εξωτερικά είναι ιδιαίτερα καλότροπος, ευγενικός, μορφωμένος και καλλιεργημένος, σε αντίθεση με τα ζώα, που δεν ακολουθούν κανένα κανόνα. Αφού φάνε και πιουν, οι άνθρωποι σκουπίζουν το στόμα τους με το χέρι τους ή με μια χαρτοπετσέτα και καθαρίζονται λιγάκι. Για προσπάθησε να σκουπίσεις το στόμα ενός σκύλου αφού φάει ή πιει κάτι· δεν θα το πάρει καθόλου καλά. Τα ζώα δεν τα καταλαβαίνουν αυτά. Και γιατί τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι; Επειδή οι άνθρωποι είναι «ανώτερα ζώα». Οφείλουν να τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Αυτές, λοιπόν, τις καλές συμπεριφορές τις χρησιμοποιεί ο άνθρωπος απλά για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του βιολογικού συνόλου που ονομάζεται ανθρωπότητα και το μόνο που κάνουν είναι να διαφοροποιούν τον άνθρωπο από τις κατώτερες μορφές ζωής. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη συμπεριφορά, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη λατρεία του Θεού. Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν εξωτερικά ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα και τις απαιτήσεις τού να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και ούτω καθεξής, ακόμα κι αν έχεις αυτές τις καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι διαθέτεις ανθρώπινη φύση, ότι κατέχεις την αλήθεια ή ότι έχεις φόβο Θεού και αποφεύγεις το κακό. Τίποτα από όλα αυτά δεν σημαίνει. Αντιθέτως, το μόνο που δείχνει είναι ότι, αφού εκπαιδεύτηκες από ένα σύστημα που δίνει έμφαση στη συμπεριφορά και στους εθιμοτυπικούς κανόνες, έχεις αποκτήσει κάποια πειθαρχία σε πτυχές όπως η ομιλία σου, οι εκφράσεις του προσώπου σου, το φέρσιμό σου και ούτω καθεξής. Δείχνει ότι είσαι καλύτερος από τα ζώα και ότι έχεις λίγη ανθρώπινη ομοιότητα, αλλά όχι και ότι είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Θα έλεγε, μάλιστα, κανείς πως αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Το γεγονός ότι έχεις αυτές τις καλές συμπεριφορές δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι διαθέτεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε, βέβαια, ότι έχεις ήδη εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχεις κερδίσει την αλήθεια. Δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο.

Όποιος είχε ποτέ του για κατοικίδιο γάτα ή σκύλο καταλαβαίνει πόσο αξιολάτρευτα ζώα είναι. Υπάρχουν, μάλιστα, γάτες και σκύλοι που έχουν και τρόπους. Μερικές γάτες, όταν θέλουν να μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους, στέκονται στην πόρτα και νιαουρίζουν και δεν μπαίνουν αν δεν πάρουν απάντηση· θα μπουν μόνο όταν ο ιδιοκτήτης τους πει: «Έλα μέσα». Μέχρι και οι γάτες μπορούν να εφαρμόσουν αυτό το είδος εθιμοτυπίας· πριν μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους, ξέρουν να ζητούν την άδεια. Δεν είναι αυτό ένα είδος καλής συμπεριφοράς; Εφόσον ακόμη και τα ζώα διαθέτουν μια τέτοια καλή συμπεριφορά, πόσο ανώτερους από τα ζώα μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους οι καλές τους συμπεριφορές; Πρόκειται για την ελάχιστη κοινή λογική που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι και δεν χρειάζεται να τη διδαχθούν, καθώς είναι κάτι άκρως φυσιολογικό. Μπορεί να αισθάνονται ότι μια τέτοια καλή συμπεριφορά είναι σχετικά σωστή και ίσως τους κάνει να νιώθουν κάπως πιο άνετα. Το γεγονός, όμως, ότι βιώνουν αυτές τις καλές συμπεριφορές αντιπροσωπεύει, άραγε, το ποιόν ή την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους; (Όχι.) Δεν αντιπροσωπεύει αυτά τα πράγματα. Πρόκειται απλώς για κανόνες και μεθόδους που πρέπει να τηρεί κανείς όταν ενεργεί και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το ποιόν και την ουσία της ανθρώπινης φύσης του. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γάτες και τα σκυλιά· τι κοινό έχουν; Όταν τα ταΐζει κάποιος, και τα δύο δείχνουν οικειότητα και ευγνωμοσύνη. Διαθέτουν αυτό το είδος διαγωγής και μπορούν να επιδείξουν μια τέτοια συμπεριφορά. Η διαφορά τους είναι ότι το ένα από αυτά ειδικεύεται στο να πιάνει ποντίκια, ενώ το άλλο στο να φυλάει το σπίτι. Μια γάτα μπορεί να εγκαταλείψει τον ιδιοκτήτη της ανά πάσα στιγμή και όπου κι αν είναι· αν είναι να διασκεδάσει, ξεχνά τον ιδιοκτήτη της και δεν του δίνει σημασία. Ένας σκύλος δεν αφήνει ποτέ το αφεντικό του· αν σε θεωρεί αφεντικό του, ακόμη και ιδιοκτήτη να αλλάξει, θα σε αναγνωρίζει και θα σου φέρεται σαν να ήσουν το αφεντικό του. Εκεί, λοιπόν, διαφέρουν οι γάτες από τα σκυλιά όσον αφορά το ποιόν της συμπεριφοράς τους από ηθική σκοπιά και όσον αφορά την ουσία τους. Aς μιλήσουμε τώρα για τους ανθρώπους. Από τις συμπεριφορές που θεωρεί καλές ο άνθρωπος, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι αβρός, να είναι προσιτός και ούτω καθεξής, ορισμένες είναι ανώτερες από τη συμπεριφορά άλλων ειδών· με άλλα λόγια, αυτά που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος ξεπερνούν τις ικανότητες των άλλων ειδών. Και πάλι, όμως, αυτά τα πράγματα δεν είναι παρά εξωτερικές συμπεριφορές και κανόνες· είναι απλώς προσεγγίσεις που αποσκοπούν στο να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους διαφοροποιούν από άλλες μορφές ζωής. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι διαθέτουν αυτές τις καλές συμπεριφορές μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται διαφορετικοί ή καλύτεροι από άλλες μορφές ζωής. Η αλήθεια, όμως, είναι πως, από κάποιες απόψεις, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται χειρότερα από τα ζώα. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον σεβασμό για τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων: Στο ζωικό βασίλειο, οι λύκοι τα καταφέρνουν καλύτερα από τους ανθρώπους σ’ αυτόν τον τομέα. Στις αγέλες των λύκων, όλοι οι ενήλικοι λύκοι φροντίζουν τα μικρά, ακόμα κι αν δεν είναι δικά τους. Δεν πρόκειται να τα εκφοβίσουν ούτε να τους κάνουν κακό. Ο άνθρωπος δεν το κάνει αυτό, οπότε, από αυτήν την άποψη, η ανθρωπότητα είναι χειρότερη από μια αγέλη λύκων. Πώς ακριβώς σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους η ανθρωπότητα; Είναι όντως ικανοί να το πετύχουν αυτό οι άνθρωποι; Οι περισσότεροι δεν είναι ικανοί να «φροντίζουν τους νέους», οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς, επομένως δεν διαθέτουν αυτό το είδος ανθρώπινης φύσης. Όταν, για παράδειγμα, ένα παιδί είναι με τους γονείς του, οι άλλοι είναι ιδιαίτερα προσηνείς και προσιτοί όταν του απευθύνονται. Όταν, όμως, δεν είναι παρόντες οι γονείς του, εκδηλώνεται η δαιμονική πλευρά των ανθρώπων. Όταν τους μιλάει το παιδί, το αγνοούν, ενώ μπορεί και να το θεωρήσουν αντιπαθητικό και να το κακοποιήσουν. Πόσο μοχθηροί είναι! Σε πολλές χώρες του κόσμου, η εμπορία παιδιών είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο· αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Πείτε Μου, λοιπόν· αν οι άνθρωποι δεν διαθέτουν καν την καλή συμπεριφορά του να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, ενώ εκφοβίζουν τα παιδιά χωρίς τύψεις, τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Εξακολουθούν να προσποιούνται πως σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους, αλλά φορούν απλώς ένα προσωπείο. Γιατί δίνω αυτό το παράδειγμα; Επειδή, παρότι η ανθρωπότητα προωθεί αυτές τις καλές συμπεριφορές και προτείνει αυτές τις απαιτήσεις και αυτά τα πρότυπα για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, η διεφθαρμένη ουσία τους δεν γίνεται να αλλάξει, είτε είναι ικανοί να ανταποκριθούν σε όλα αυτά είτε όχι και όσες καλές συμπεριφορές κι αν διαθέτουν. Τα κριτήρια για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, βασίζονται εξ ολοκλήρου στις διεφθαρμένες σκέψεις και απόψεις της ανθρωπότητας και καθορίζονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Παρόλο που οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει θέσει η ανθρωπότητα αναγνωρίζονται ως καλά και υψηλά πρότυπα, ανταποκρίνονται σ’ αυτά οι άνθρωποι; (Όχι.) Αυτό είναι πρόβλημα. Μπορεί κανείς να είναι σε θέση να ενεργεί λίγο καλύτερα εξωτερικά και να εισπράττει γι’ αυτό κάποια ανταμοιβή και αναγνώριση. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι ενέργειές του είναι νοθευμένες με προσχήματα και τεχνάσματα, επειδή, όπως όλοι παραδέχονται, είναι εύκολο να κάνεις το καλό για λίγο· το δύσκολο είναι να κάνεις το καλό για όλη σου τη ζωή. Αν είναι πράγματι καλός άνθρωπος, γιατί δυσκολεύεται τόσο να κάνει καλά πράγματα; Επομένως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα λεγόμενα «καλά» και αναγνωρισμένα πρότυπα της ανθρωπότητας. Πρόκειται ξεκάθαρα για κομπασμούς, απάτες και μυθοπλασίες. Μπορεί οι άνθρωποι να είναι σε θέση να ανταποκριθούν εξωτερικά σε κάποια από αυτά τα πρότυπα και η συμπεριφορά τους να είναι σχετικά καλή —να έχουν, για παράδειγμα, καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί· μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν και να διαθέτουν μερικά από αυτά τα πράγματα, όμως και πάλι αυτό θα είναι για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, θα ισχύει προσωρινά ή μέσα σε κάποιο παροδικό πλαίσιο. Διαθέτουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο όταν το έχουν ανάγκη. Με το που θιχτούν με κάποιον τρόπο η θέση, η περηφάνια, τα πλούτη, τα συμφέροντα ή ακόμη και η μοίρα και οι προοπτικές τους, θα ξεσπάσει η φύση τους και ο άγριος εαυτός που κρύβουν μέσα τους. Παύουν να προβάλλουν την εικόνα ενός ανθρώπου με καλή μόρφωση και σύνεση, ευγενικού και εκλεπτυσμένου, αβρού, που σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους, που είναι προσηνής ή προσιτός. Αντ’ αυτού, τσακώνονται και συνωμοτούν εναντίον των άλλων, με στόχο να ξεγελάσει, να παγιδεύσει και να σκοτώσει ο ένας τον άλλον. Όλα αυτά είναι πολύ συχνά φαινόμενα. Για χάρη των συμφερόντων τους, της θέσης τους ή της εξουσίας τους, φίλοι, συγγενείς, ακόμη και πατεράδες και γιοι αλληλοσκοτώνονται, μέχρι να μείνει ζωντανός μονάχα ένας τους. Ο καθένας μπορεί να δει την άθλια κατάσταση που επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων. Γι’ αυτό, άλλωστε, το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, να είναι αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και να είναι προσιτός μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως προϊόντα παροδικών περιστάσεων. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να βιώσει πραγματικά αυτά τα πράγματα· ούτε καν οι σοφοί και οι μεγάλοι άνδρες που λατρεύει ο κινεζικός λαός δεν ήταν σε θέση να τα κάνουν. Όλες αυτές, λοιπόν, οι διδαχές και οι θεωρίες είναι παράλογες και σκέτες ανοησίες. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι σε θέση να λύνουν ζητήματα που θίγουν τα προσωπικά τους συμφέροντα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια· είναι, επίσης, σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποτάσσονται στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, η αλήθεια-πραγματικότητα που διαθέτουν είναι υψηλότερη από τα πρότυπα της καλής συμπεριφοράς που αναγνωρίζει η ανθρωπότητα. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα δεσμά των συμφερόντων τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν είναι καν σε θέση να τηρήσουν κανόνες όπως οι καλές συμπεριφορές. Ποια, λοιπόν, είναι η βάση και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν; Το σίγουρο είναι πως πρόκειται απλώς για κανόνες και δόγματα, για φιλοσοφίες και νόμους του Σατανά· δεν είναι η αλήθεια που εμπεριέχεται στα λόγια του Θεού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια και φροντίζουν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα· είναι, άρα, φυσικό να μην μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να τηρήσουν καλές συμπεριφορές. Παρότι προσπαθούν να προσποιηθούν, δεν μπορούν να διατηρήσουν τα προσωπεία τους κι εκθέτουν έτσι το αληθινό τους πρόσωπο. Για τα δικά τους συμφέροντα, θα παλέψουν, θα αρπάξουν και θα ληστέψουν, θα συνωμοτήσουν, θα δολοπλοκήσουν και θα επιστρατεύσουν τεχνάσματα, θα τιμωρήσουν τους άλλους, ενώ μπορεί ακόμα και να σκοτώσουν κάποιον. Εφόσον είναι σε θέση να κάνουν όλα αυτά τα φαύλα πράγματα, δεν εκτίθεται έτσι η φύση τους; Και όταν εκτίθεται η φύση τους, οι άλλοι μπορούν εύκολα να διακρίνουν τον σκοπό και τη βάση των λόγων και των πράξεών τους· καταλαβαίνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και ότι βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση τις φιλοσοφίες του Σατανά. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει», «Όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα», «Όποιος έχει μικρό μυαλό δεν είναι κύριος κι ένας αληθινός άντρας πρέπει να είναι αδίστακτος», «Αν είσαι σκληρόκαρδος, δεν θα είμαι δίκαιος», «Θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα», και ούτω καθεξής· αυτού του είδους οι σατανικές λογικές και νόμοι ελέγχουν τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, οι καλές συμπεριφορές, όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους και ούτω καθεξής, γίνονται μάσκες που φοράνε για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, γίνονται προσωπεία. Γιατί γίνονται προσωπεία; Επειδή τα θεμέλια και οι νόμοι βάσει των οποίων ζουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι πράγματα που ενστάλαξε στον άνθρωπο ο Σατανάς· δεν είναι η αλήθεια. Έτσι, λοιπόν, η ελάχιστη ανθρώπινη συνείδηση και ηθική δεν έχουν την παραμικρή επίδραση σε κάποιον που δεν αγαπά την αλήθεια. Όταν συμβεί κάτι που αφορά τα συμφέροντά του, θα βγει στην επιφάνεια ο αληθινός του εαυτός. Εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι θα δουν το αληθινό του πρόσωπο, θα σοκαριστούν και θα πουν: «Μα συνήθως δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικός, αβρός και κύριος; Γιατί κάθε φορά που του συμβαίνει κάτι, γίνεται άλλος άνθρωπος;» Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος αυτός δεν έχει αλλάξει· απλώς μέχρι τότε δεν είχε αποκαλυφθεί ο αληθινός του εαυτός. Αν δεν θίγονται τα συμφέροντά του και πριν αγριέψουν τα πράγματα, όλα όσα κάνει είναι τεχνάσματα και προσωπεία. Όταν, όμως, θίγονται ή απειλούνται τα συμφέροντά του και όταν σταματά να κρύβεται, οι νόμοι και η βάση της ύπαρξής του που αποκαλύπτει είναι η φύση του, η ουσία του και το ποιος πραγματικά είναι. Έτσι, όποιες καλές συμπεριφορές κι αν έχει κανείς, όσο άψογη κι αν φαίνεται η εξωτερική του συμπεριφορά στους άλλους, αυτό δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια και αγαπά τα θετικά πράγματα· αν μη τι άλλο, δεν σημαίνει ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση, πόσο μάλλον ότι είναι αξιόπιστος ή ότι αξίζει να έχει κανείς επαφές μαζί του.