Ο Θεός απαιτεί τα λόγια του ανθρώπου να στηρίζονται σε αρχές και να διαπλάθουν τους άλλους. Έχει αυτό κάποια σχέση με τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τα έξω; (Όχι.) Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτούς. Έστω πως δεν είσαι αυταρχικός απέναντι στους άλλους και τα λόγια σου δεν είναι ψευδή και δόλια, αλλά μπορείς, μάλιστα, να ενθαρρύνεις, να καθοδηγείς και να παρηγορείς τους άλλους. Αν μπορείς να κάνεις και τα δύο αυτά πράγματα, χρειάζεται να τα κάνεις έχοντας προσιτή στάση; Πρέπει να καταφέρεις να είσαι προσιτός; Μπορείς να τα κάνεις αυτά μόνο σε ένα πλαίσιο συμπεριφορών προς τα έξω όπως το να είσαι αβρός, ευγενικός και εκλεπτυσμένος; Δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Η προϋπόθεση ώστε τα λόγια σου να διαπλάθουν τους άλλους είναι να βασίζονται στα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις Του και την αλήθεια, όχι στους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που ορίζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Όταν τα λόγια σου βασίζονται σε αρχές και διαπλάθουν τους άλλους, μπορείς να μιλάς είτε καθιστός είτε όρθιος, είτε μεγαλόφωνα είτε χαμηλόφωνα, είτε ευγενικά είτε αυστηρά. Εφόσον το τελικό αποτέλεσμα είναι θετικό κι εσύ έχεις ανταποκριθεί στην ευθύνη σου και έχει επωφεληθεί και το άλλο άτομο, τότε εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές. Αν αυτό που επιδιώκεις είναι η αλήθεια, και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια, και η βάση της ομιλίας και των πράξεών σου είναι τα λόγια του Θεού, οι αλήθεια-αρχές, και αν οι άλλοι μπορούν να επωφεληθούν και να κερδίσουν κάτι από εσένα, αυτό δεν θα ήταν επωφελές για όλους σας; Αν, ζώντας περιορισμένος από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας, παίζεις θέατρο ενώ οι άλλοι κάνουν το ίδιο, και επιδεικνύεις αβρότητα ενώ αυτοί υποκλίνονται, παίζοντας ο ένας θέατρο για τον άλλον, τότε καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι καλή. Και εσύ και εκείνοι όλη μέρα υποκλίνεστε και επιδίδεστε σε αβρότητες, χωρίς ούτε μια αληθινή λέξη, ενσωματώνοντας στη ζωή μόνο την καλή συμπεριφορά όπως την προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Παρόλο που μια τέτοια συμπεριφορά φαίνεται εξωτερικά να είναι συμβατική, είναι εντελώς υποκριτική, μια συμπεριφορά που ξεγελά και παραπλανά τους άλλους, μια συμπεριφορά που εξαπατά τους ανθρώπους και τους ξεγελά, χωρίς να ακούγεται ούτε ένας ειλικρινής λόγος. Αν γίνεις φίλος με ένα τέτοιο άτομο, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα σε εξαπατήσει και θα σε ξεγελάσει. Δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις από την καλή του συμπεριφορά που θα μπορούσε να σε διαπλάσει. Το μόνο που έχει να σου διδάξει είναι το ψέμα και η απάτη: Τον ξεγελάς, σε ξεγελά και αυτός. Αυτό που θα νιώσεις, τελικά, είναι μια ακραία υποβάθμιση της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς σου, την οποία απλώς θα πρέπει να υπομείνεις. Θα πρέπει ακόμα να παρουσιάζεσαι με ευγένεια, με τρόπο που δείχνει καλή μόρφωση και σύνεση, χωρίς να διαφωνείς με τους άλλους ή να απαιτείς πολλά από αυτούς. Θα πρέπει ακόμη να είσαι υπομονετικός και ανεκτικός, να επιδεικνύεις χαλαρότητα και απλόχερη μεγαλοψυχία με ένα λαμπερό χαμόγελο. Πόσα χρόνια προσπάθειας πρέπει να χρειάζονται για να επιτευχθεί μια τέτοια κατάσταση! Αν απαιτήσεις από τον εαυτό σου να ζει έτσι ενώπιον των άλλων, δεν θα σε εξαντλήσει η ζωή σου; Το να προσποιείσαι ότι έχεις τόση αγάπη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχεις —τέτοια υποκρισία δεν είναι εύκολο πράγμα! Θα ένιωθες όλο και πιο έντονα την εξάντληση του να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο ως άτομο· θα προτιμούσες στην επόμενη ζωή σου να γεννηθείς ως αγελάδα ή άλογο, γουρούνι ή σκύλος παρά ως ανθρώπινο ον. Θα τα έβρισκες υπερβολικά ψεύτικα και κακά. Γιατί ζει ο άνθρωπος με τρόπο που τον εξουθενώνει τόσο πολύ; Επειδή ζει με παραδοσιακές αντιλήψεις που τον περιορίζουν και τον δεσμεύουν. Βασίζεται στη διεφθαρμένη διάθεσή του κι έτσι ζει μέσα στην αμαρτία, ανήμπορος να απελευθερωθεί απ’ αυτήν. Δεν έχει διέξοδο. Αυτό που βιώνει δεν είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπινου όντος. Μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και σε ένα αντρόγυνο, ανάμεσα σε μητέρα και κόρη ή πατέρα και γιο —μεταξύ ανθρώπων, δηλαδή, που έχουν τις στενότερες σχέσεις— δεν ακούει και δεν εισπράττει κανείς ούτε μια λέξη στοιχειώδους ειλικρίνειας, ούτε μια στοργική ή τρυφερή λέξη ή κάποια κουβέντα που μπορεί να του προσφέρει παρηγοριά. Σε τι χρησιμεύουν, λοιπόν, αυτοί οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς προς τα έξω; Διατηρούν προσωρινά μια κανονική απόσταση και κανονικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, πίσω από αυτούς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς, κανείς δεν τολμά να αλληλεπιδράσει σε βαθύτερο επίπεδο με κάποιον άλλο, πράγμα που η ανθρωπότητα έχει συνοψίσει τελικά στην εξής φράση: «Η απόσταση γεννά την ομορφιά». Αυτό αποκαλύπτει την αληθινή φύση της ανθρωπότητας, έτσι δεν είναι; Πώς γίνεται η απόσταση να γεννά την ομορφιά; Στην ψευδή και μοχθηρή πραγματικότητα μιας τέτοιας ζωής, ο άνθρωπος βιώνει όλο και μεγαλύτερη μοναξιά, στέρηση, κατάθλιψη, αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, χωρίς να έχει κάποιο μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτή είναι η αληθινή κατάσταση των απίστων. Εσύ, όμως, πιστεύεις τώρα στον Θεό. Έχεις εισέλθει στον οίκο Του, έχεις αποδεχθεί την παροχή των λόγων Του και ακούς συχνά κηρύγματα. Μέσα στην καρδιά σου, παρόλα αυτά, σου αρέσουν ακόμα οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα, πράγμα που αποδεικνύει το εξής: Δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις καμία πραγματικότητα. Γιατί εξακολουθείς να νιώθεις τόση μοναξιά και κατάθλιψη στη ζωή σου, να είσαι τόσο αξιολύπητος και να ταπεινώνεις τόσο τον εαυτό σου; Η μόνη αιτία είναι πως δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Με άλλα λόγια, δεν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε συμπεριφέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν έχεις ως κριτήριό σου την αλήθεια. Εξακολουθείς να ζεις βάσει διεφθαρμένων διαθέσεων και παραδοσιακών αντιλήψεων. Γι’ αυτό εξακολουθείς να νιώθεις τόση μοναξιά στη ζωή σου. Δεν έχεις φίλους και κανέναν στον οποίο να μπορείς να πεις τα μυστικά σου. Δεν μπορείς να λάβεις από άλλους την ενθάρρυνση, καθοδήγηση, βοήθεια ή διάπλαση που χρειάζεσαι, ούτε μπορείς κι εσύ με τη σειρά σου να ενθαρρύνεις, να καθοδηγήσεις ή να βοηθήσεις τους άλλους. Ακόμη και σε αυτές τις βασικότερες συμπεριφορές, δεν εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως βάση σου και την αλήθεια ως κριτήριό σου, άρα δεν έχει νόημα να αναφερθούμε καν στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αφού αυτά απέχουν παρασάγγας από την αλήθεια και τα λόγια του Θεού.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, απαιτεί τα λόγια και οι πράξεις του ανθρώπου να στηρίζονται σε αρχές και να διαπλάθουν τους άλλους. Με βάση αυτό, λοιπόν, γνωρίζουν πλέον όλοι αν έχουν κάποια αξία αυτοί οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς τους οποίους συνοψίζει ο άνθρωπος και αν αξίζει να τους εκτιμά κανείς; (Δεν αξίζει.) Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν, εφόσον δεν πιστεύετε πως αξίζει να τους εκτιμάτε; (Να τους απαρνηθούμε.) Πώς τους απαρνιέται κανείς; Για να τους απαρνηθεί, πρέπει να ασκείται ακολουθώντας συγκεκριμένο μονοπάτι και βήματα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του και να δει αν εκδηλώνει τους τρόπους συμπεριφοράς που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα, δηλαδή να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, και να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος. Τι μορφή έχει μια τέτοια εξέταση και ποιο είναι το περιεχόμενό της; Πρέπει να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις σε τι βασίζονται οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και η συμπεριφορά και οι πράξεις σου, και ποια στοιχεία του Σατανά έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά σου και σε έχουν διαποτίσει ως το μεδούλι. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, έναν άνθρωπο που, αν και είναι παραχαϊδεμένος από παιδί και δεν ξέρει πολλά για τον αυτοέλεγχο, ωστόσο δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση. Είναι αληθινός πιστός, πιστεύει στον Θεό, εκτελεί το καθήκον του με ειλικρίνεια και μπορεί να υποφέρει και να πληρώνει το εκάστοτε τίμημα. Έχει απλώς ένα κακό: Όταν τρώει, έχει τη συνήθεια να σκαλίζει το φαγητό του και να κάνει θόρυβο ενώ μασάει. Ο ήχος που κάνει σε ενοχλεί τόσο πολύ που δεν μπορείς φας. Παλιά, ένιωθες μεγάλη αντιπάθεια για τέτοιους ανθρώπους. Έλεγες πως δεν έχουν καλή ανατροφή, δεν ξέρουν πώς να ελέγχουν τον εαυτό τους και δεν έχουν καλή μόρφωση και σύνεση. Μέσα σου, τους σιχαινόσουν, θεωρώντας ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι ποταποί και αναξιοπρεπείς και ότι αποκλείεται να είναι άτομα που επιλέγει και αγαπάει ο Θεός. Πού βάσιζες αυτήν την πεποίθησή σου; Είχες διακρίνει την ουσία τους και τους μετρούσες με βάση αυτήν; Σε τι βασιζόσουν για να τους μετρήσεις; Είναι ξεκάθαρο πως μετρούσες τους ανθρώπους βάσει των διάφορων δηλώσεων της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν, λοιπόν, διαπιστώσεις πως υπάρχει αυτό το πρόβλημα, τι θα πρέπει να σκεφτείς με βάση τις αλήθειες πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα; «Ποπό, παλιά τους περιφρονούσα. Ποτέ δεν άκουγα πρόθυμα τη συναναστροφή τους. Όποτε έλεγαν ή έκαναν κάτι, όσο πρακτικά κι αν ήταν τα λόγια της συναναστροφής τους ή όσο σωστή κι αν ήταν η πράξη τους, μόλις τους σκεφτόμουν να κάνουν θόρυβο ενώ μασάνε ή να σκαλίζουν το φαγητό τους ενώ τρώνε, δεν ήθελα να ακούσω αυτά που είχαν να πουν. Πάντα τους θεωρούσα άτομα με κακή ανατροφή, χωρίς επίπεδο. Μέσα από μια τέτοια συναναστροφή από τον Θεό, πλέον καταλαβαίνω πως οι απόψεις μου για τους ανθρώπους δεν βασίζονται στα λόγια Του. Αντίθετα, αντιμετωπίζω τις κακές συνήθειες και συμπεριφορές που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους —τους τομείς, δηλαδή, στους οποίους δείχνουν πως δεν έχουν καλή ανατροφή ή τρόπους— σαν να είναι εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης-ουσίας τους. Τώρα που τους μετράω με βάση τα λόγια του Θεού, βλέπω πως τα πράγματα αυτά είναι μικροελαττώματα που δεν αφορούν την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Δεν είναι ούτε κατά διάνοια προβλήματα αρχών». Έτσι δεν εξετάζει κανείς τον εαυτό του; (Ναι.) Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σε όσους μπορούν να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια. Τι πρέπει να γίνει από εκεί και πέρα; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Θα είχε αποτέλεσμα αν απαιτούσες από εκείνους να κόψουν αμέσως αυτές τις κακές συνήθειες; (Όχι.) Αυτά τα μικροελαττώματα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα τους και δύσκολα αλλάζουν. Δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει κανείς μέσα σε μια δυο μέρες. Τα προβλήματα συμπεριφοράς δεν είναι τόσο δύσκολο να διορθωθούν· όταν ο άνθρωπος έχει, όμως, ελαττώματα στις συνήθειες της ζωής του, χρειάζεται κάποιο χρόνο για να απαλλαγεί από αυτά. Επειδή, όμως, δεν αφορούν ούτε την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης ούτε την ανθρώπινη-φύση ουσία κάποιου, δεν πρέπει να προσδίδει υπερβολική βαρύτητα σε αυτά ούτε να αρνείται να τα εγκαταλείψει. Όλοι έχουν τις συνήθειες και τα χούγια τους στη ζωή. Κανείς δεν προέρχεται από το κενό. Όλοι έχουν κάποια ελαττώματα· όποια κι αν είναι αυτά, αν επηρεάζουν τους άλλους, πρέπει να διορθωθούν. Έτσι πετυχαίνει κανείς φιλικές αλληλεπιδράσεις. Βέβαια, είναι αδύνατον να είναι κανείς ιδανικός από κάθε άποψη. Οι άνθρωποι προέρχονται από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα και έχουν διαφορετικές συνήθειες ζωής, άρα πρέπει να είναι ανεκτικοί ο ένας με τον άλλο. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Μην παίρνεις κατάκαρδα τα ασήμαντα προβλήματα· να δείχνεις ανοχή. Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να φέρεσαι στους άλλους. Αυτή είναι η αρχή της ανοχής και η αρχή και μέθοδος βάσει των οποίων αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα. Μην προσπαθείς να προσδιορίσεις την ουσία και την ανθρώπινη φύση των άλλων με βάση τα μικροελαττώματά τους. Αυτή η βάση δεν συμφωνεί ούτε στο ελάχιστο με τις αρχές, αφού τα όποια ελαττώματα ή ατέλειες έχει κανείς δεν υποδηλώνουν την ουσία του, δεν σημαίνουν πως δεν είναι αληθινός πιστός στον Θεό ούτε, βέβαια, πως δεν επιδιώκει την αλήθεια. Πρέπει να κοιτάζουμε τα δυνατά σημεία των άλλων και να βασίζουμε τις απόψεις μας για κείνους στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Έτσι φερόμαστε δίκαια στους ανθρώπους. Πώς θα πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Πρέπει να βασίζει τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, στα λόγια του Θεού και να έχει ως κριτήριό του την αλήθεια. Πώς εξετάζεις, λοιπόν, τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Να βλέπεις αν έχει συνείδηση και λογική και αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Όταν έρθεις σε επαφή μαζί του, μπορεί να δεις πως, παρόλο που έχει κάποια μικρά ελαττώματα και κουσούρια, η ανθρώπινη φύση του είναι αρκετά καλή. Όταν αλληλεπιδρά με άλλους, είναι ανεκτικός και υπομονετικός, ενώ όταν κάποιος είναι αρνητικός και αδύναμος, του δείχνει στοργή και μπορεί να τον φροντίσει και να τον βοηθήσει. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στους άλλους. Και ποια είναι η στάση του απέναντι στον Θεό; Από αυτήν μπορεί να μετρηθεί ακόμη καλύτερα το αν έχει ανθρώπινη φύση. Πιθανόν, σε όλα όσα κάνει ο Θεός να επιδεικνύει υποταγή και αναζήτηση και λαχτάρα, ενώ κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του και στις αλληλεπιδράσεις του με άλλους —όταν, δηλαδή, κάνει κάποια πράγματα— να έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είναι ριψοκίνδυνος, δεν κάνει εξωφρενικά πράγματα, ούτε είναι απρόβλεπτος στα λόγια και τα έργα του. Είναι πολύ προσεκτικός όταν συμβαίνει κάτι που αφορά τον Θεό ή το έργο Του. Μόλις εξακριβώσεις ότι εκδηλώνει αυτά τα πράγματα, πώς πρέπει να μετρήσεις αν είναι καλό ή κακό άτομο με βάση τις εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης του; Πρέπει να το μετρήσεις με βάση τα λόγια του Θεού, με βάση το κατά πόσον έχει συνείδηση και λογική και με βάση τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Αν τον μετρήσεις από αυτές τις απόψεις, θα δεις πως, αν και έχει κάποια προβλήματα και ελαττώματα στη συμπεριφορά του, μπορεί, εντούτοις, να είναι άνθρωπος με συνείδηση και λογική, κάποιος που δείχνει υποταγή στον Θεό, έχει φόβο Θεού μέσα του και τηρεί στάση αγάπης και αποδοχής προς την αλήθεια. Αν είναι έτσι, τότε ο Θεός τον βλέπει ως άνθρωπο που μπορεί να σωθεί και τον οποίο αγαπάει. Εφόσον ο Θεός τον βλέπει έτσι, πώς θα πρέπει να του φέρεσαι; Πρέπει να βλέπεις και να μετράς τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Το άτομο αυτό είναι αληθινός αδελφός σου, οπότε θα πρέπει να του φέρεσαι σωστά και αμερόληπτα. Μην είσαι προκατειλημμένος απέναντί του και μην τον μετράς σύμφωνα με τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν είσαι πραγματικά καλόκαρδος, θα πρέπει να τον βοηθήσεις με τα ελαττώματα στη συμπεριφορά του. Δείξε του πώς να ενεργεί με σωστό τρόπο. Τι θα κάνεις αν ναι μεν μπορεί να το δεχθεί, αλλά δεν μπορεί να διορθώσει αμέσως τα ελαττώματα αυτά; Θα πρέπει να δείξεις ανοχή. Αν δεν είσαι ανεκτικός, αυτό σημαίνει πως δεν είσαι πραγματικά καλόκαρδος· θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια στη στάση σου απέναντί του και να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τις ελλείψεις σου. Έτσι θα καταφέρεις να φέρεσαι σωστά στους ανθρώπους. Ας εξετάσουμε και την περίπτωση που πεις το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος έχει χίλια δυο ελαττώματα. Έχει κακή ανατροφή, δεν ξέρει πώς να ελέγχει τον εαυτό του και να σέβεται τους άλλους και δεν έχει τρόπους. Είναι, άρα, ένας άπιστος. Δεν θέλω επαφές μαζί του, δεν θέλω να τον βλέπω ούτε να ακούσω οτιδήποτε έχει να πει, όσο δίκιο κι αν έχει. Ποιος θα πίστευε πως έχει φόβο Θεού και υποτάσσεται σ’ Αυτόν; Είναι ικανός για κάτι τέτοιο; Έχει το απαιτούμενο επίπεδο;» Τι στάση φανερώνει κάτι τέτοιο; Είναι ευγενικό να φέρεσαι έτσι στους άλλους; Τους βοηθάει; Εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές; Αν αντιμετωπίζεις έτσι τους άλλους, κατανοείς και κάνεις πράξη την αλήθεια; Δείχνει κάτι τέτοιο στοργή; Έχεις πραγματικά φόβο Θεού; Αν η πίστη κάποιου στον Θεό δεν διακρίνεται ούτε καν από στοιχειώδη καλοσύνη, τότε διαθέτει αυτός ο άνθρωπος την αλήθεια-πραγματικότητα; Αν συνεχίζεις να προσκολλάσαι στις αντιλήψεις σου και οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα εξακολουθούν να βασίζονται στα συναισθήματα, τις εντυπώσεις, τις προτιμήσεις και τις αντιλήψεις σου, αυτό είναι επαρκής απόδειξη ότι δεν κατανοείς ίχνος της αλήθειας και εξακολουθείς να ζεις βάσει σατανικών φιλοσοφιών. Είναι επαρκής απόδειξη ότι δεν αγαπάς και δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ αυτάρεσκοι. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους, εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι στις δικές τους απόψεις: «Είμαι ένας αβρός άνθρωπος που σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους. Και τι μ’ αυτό; Αν μη τι άλλο, είμαι καλός άνθρωπος. Τι το κακό έχει η συμπεριφορά μου; Τουλάχιστον με σέβονται όλοι». Δεν διαφωνώ πως είσαι καλός άνθρωπος, αλλά θα καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή αν συνεχίσεις να προσποιείσαι όπως τώρα; Το να είσαι καλός άνθρωπος με τον τρόπο που είσαι μπορεί να μην παραβιάζει την ακεραιότητά σου ούτε να αντιβαίνει στον στόχο και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς σου, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβεις: Αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Στο τέλος, δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια, τη ζωή και τη σωτηρία του Θεού. Αυτή είναι η μόνη πιθανή έκβαση.

Μόλις συναναστράφηκα μαζί σας για το πώς να βλέπει κανείς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που έχουν οι άνθρωποι στις αντιλήψεις τους και πώς να τους αναγνωρίζει έτσι ώστε να επιδιώκει την αλήθεια. Έχετε πλέον ένα μονοπάτι; (Ναι.) Τι θα πρέπει να κάνετε; (Πρώτα απ’ όλα, πρέπει κανείς να αναλογιστεί αν έχει και ο ίδιος αυτές τις συμπεριφορές. Στη συνέχεια, πρέπει να αναλογιστεί σε ποιες βάσεις και κριτήρια στηρίζει συνήθως τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα.) Σωστά. Θα πρέπει πρώτα να δεις καθαρά αν υπάρχει κάτι στις προηγούμενες απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου το οποίο να έρχεται σε σύγκρουση με τα όσα έχω αναφέρει στη συναναστροφή Μου σήμερα ή αντιβαίνει σε αυτά. Αναλογίσου σε τι βασίζεται η στάση και η άποψη που υιοθετείς όταν εξετάζεις ανθρώπους και πράγματα: στα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας και στα ρητά κάποιου σπουδαίου και φημισμένου ανθρώπου ή στα λόγια του Θεού και την αλήθεια; Έπειτα, αναλογίσου αν οι σκέψεις και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας κι εκείνων των σπουδαίων και φημισμένων ανθρώπων εναρμονίζονται με την αλήθεια, πού ακριβώς έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια και πού ακριβώς κάνουν λάθος. Αυτές είναι οι λεπτομέρειες του δεύτερου βήματος της αυτοκριτικής. Ας περάσουμε τώρα στο τρίτο βήμα. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν διαπιστώσεις πως οι απόψεις, οι τρόποι, η βάση και το κριτήριο για τις απόψεις σου σχετικά με τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αντιβαίνουν στην αλήθεια και προέρχονται από το θέλημα του ανθρώπου, τις κακές τάσεις της κοινωνίας και την παραδοσιακή κουλτούρα; Δεν θα πρέπει να ψάξεις τα σχετικά λόγια του Θεού και να εκλάβεις αυτά ως βάση σου; (Ναι.) Αναζήτησε στα λόγια του Θεού τις αλήθεια-αρχές που αφορούν το πώς να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς να συμπεριφέρεται και να ενεργεί. Θα πρέπει να βασιστείς κυρίως στα λόγια του Θεού ή, για να είμαι πιο ακριβής, στις αλήθεια-αρχές των λόγων του Θεού. Αυτές οι αλήθεια-αρχές θα πρέπει να γίνουν η βάση και το κριτήριο των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και της συμπεριφοράς και των πράξεών σου. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να καταφέρει κανείς. Πρέπει πρώτα να απαρνηθεί τις απόψεις, τις αντιλήψεις, τη γνώμη και τη στάση του, στις οποίες περιλαμβάνονται και κάποιες εσφαλμένες και στρεβλές απόψεις των ανθρώπων. Πρέπει, λοιπόν, να φέρει στην επιφάνεια αυτές τις απόψεις, να τις γνωρίσει και να τις αναλύσει σχολαστικά. Το άλλο σκέλος αυτού του σημείου είναι πως, όταν οι άνθρωποι έχουν βρει τη σωστή δήλωση στα σχετικά λόγια του Θεού, θα πρέπει να την αναλογιστούν προσεκτικά και να συναναστραφούν σχετικά με αυτήν. Όταν θα έχουν διασαφηνίσει ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές της, το ερώτημα που γεννάται αμέσως είναι το πώς πρέπει να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πείτε Μου, μόλις κατανοήσει κανείς τις αλήθεια-αρχές, είναι σύντομα σε θέση να τις αποδεχθεί και να υποταχθεί σε αυτές; (Όχι.) Η επαναστατικότητα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου δεν μπορούν να διορθωθούν μέσα σε μια στιγμή. Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και, παρόλο που μπορεί να γνωρίζει τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν μπορεί να τα κάνει πράξη κατευθείαν. Η άσκηση της αλήθειας είναι κάθε φορά μια μάχη γι’ αυτόν. Ο άνθρωπος έχει επαναστατική διάθεση. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις προκαταλήψεις, την ιδιοτροπία, την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, την αυταρέσκεια και την υπεροψία του, ούτε τις αμέτρητες αιτιάσεις και δικαιολογίες του, ούτε την αυτοεκτίμηση, τη θέση, τη φήμη ή τη ματαιοδοξία του. Όταν, λοιπόν, εγκαταλείπεις κάτι που θεωρείς καλό κατά τις αντιλήψεις σου, αυτό που πρέπει να απαρνηθείς είναι τα συμφέροντά σου και τα πράγματα που θεωρείς πολύτιμα. Όταν απαρνηθείς και εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, θα έχεις την ελπίδα και την ευκαιρία να ασκείσαι βάσει των λόγων του Θεού και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το να εγκαταλείψεις και να απαρνηθείς τον εαυτό σου αποτελεί την πιο δύσκολη καμπή από την οποία πρέπει να περάσεις. Μόλις την περάσεις, όμως, δεν θα έχουν μείνει μεγάλες δυσκολίες μέσα στην καρδιά σου. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια και είσαι σε θέση να εισχωρήσεις στην ουσία των καλών τρόπων συμπεριφοράς, θα αλλάξουν οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα και τότε θα καταφέρεις να εγκαταλείψεις σταδιακά αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Άρα, λοιπόν, δεν είναι απλή υπόθεση να αλλάξουν οι εσφαλμένες απόψεις του ανθρώπου για τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα, οι μέθοδοι και οι τρόποι με τους οποίους ενεργεί και η πηγή και τα κίνητρα των πράξεών του. Πιο δύσκολα από όλα αλλάζει το γεγονός πως ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι απόψεις του ανθρώπου για τα πράγματα και ο τρόπος ζωής του γεννιούνται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σε κάνουν αλαζόνα, αυτάρεσκο και ισχυρογνώμονα· σε κάνουν να περιφρονείς τους άλλους, να επικεντρώνεσαι πάντα στο να διατηρείς την υπόληψη και τη θέση σου, στο αν μπορείς να κερδίσεις την εκτίμηση των άλλων και να τους ξεπεράσεις, λαμβάνοντας πάντα υπόψη σου τις μελλοντικές προοπτικές, τη μοίρα σου και ούτω καθεξής. Όλα αυτά προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και άπτονται των συμφερόντων σου. Μόλις αναλύσεις, διακρίνεις και απορρίψεις όλα αυτά τα πράγματα, θα καταφέρεις και να τα αποκηρύξεις. Και μόνο όταν τα εγκαταλείψεις, λίγο λίγο, θα καταφέρεις να εκλαμβάνεις, απόλυτα και χωρίς συμβιβασμούς, τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου και την αλήθεια ως το κριτήριό σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου.

Όλοι καταλαβαίνουν τα λόγια: «Να εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου». Είναι ευκολονόητα. Ο άνθρωπος μπορεί να συλλάβει αυτά τα λόγια και είναι διατεθειμένος να τα ακολουθήσει στον ορθολογισμό, στις σκέψεις, στις αποφάσεις και στα ιδανικά του. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δυσκολίες εδώ. Στην πραγματικότητα, όμως, ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σε αυτά όταν κάνει πράξη την αλήθεια, και τα εμπόδια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν το κάνει δεν είναι απλές δυσκολίες που παρουσιάζει το εξωτερικό του περιβάλλον. Ο κύριος λόγος έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη διάθεσή του, η οποία είναι η πηγή των διάφορων προβλημάτων του. Μόλις διορθωθεί, όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες του ανθρώπου δεν αποτελούν πλέον μεγάλο ζήτημα. Όπως βλέπουμε, λοιπόν, όλες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος καθώς κάνει πράξη την αλήθεια προκαλούνται από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Καθώς κάνεις, επομένως, πράξη αυτά τα λόγια του Θεού και εισέρχεσαι σε αυτήν την πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας, θα συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο το εξής: «Έχω διεφθαρμένη διάθεση. Είμαι ο “διεφθαρμένος άνθρωπος” για τον οποίο κάνει λόγο ο Θεός, με έχει διαφθείρει μέχρι το μεδούλι ο Σατανάς και ζω σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις». Αυτό δεν συμβαίνει; (Ναι.) Αν θέλει, λοιπόν, ο άνθρωπος να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, το να γνωρίσει και να διακρίνει τυχόν αρνητικά πράγματα είναι μόνο το πρώτο βήμα της ζωής-εισόδου, η αρχή του βήματος. Γιατί, λοιπόν, ενώ πολλοί άνθρωποι κατανοούν κάποιες αλήθειες, δεν μπορούν να τις κάνουν πράξη; Γιατί μπορούν όλοι τους να κηρύξουν πολλά λόγια και δόγματα, αλλά δεν έχουν καταφέρει να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Μήπως δεν κατανοούν κανένα μέρος της αλήθειας; Όχι, ακριβώς το αντίθετο. Κατανοούν την αλήθεια σε απόλυτα ενδεδειγμένο θεωρητικό, λεκτικό και φραστικό επίπεδο. Μάλιστα, την απαγγέλλουν αβίαστα. Φυσικά, έχουν αποφασιστικότητα και καλή νοοτροπία και φιλοδοξίες, και είναι όλοι τους πρόθυμοι να αγωνιστούν για την αλήθεια. Γιατί, όμως, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και εξακολουθούν να είναι ανήμποροι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Επειδή τα λόγια, τα γράμματα και οι θεωρίες που κατανοούν δεν μπορούν να εκδηλωθούν ακόμα στην πραγματική τους ζωή. Από πού πηγάζει, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα; Από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, που μπαίνει στη μέση και δυσχεραίνει τα πράγματα. Γι’ αυτό και κάποιοι άνθρωποι που υστερούν σε πνευματική κατανόηση και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια δίνουν μια υπόσχεση και δηλώνουν το θέλημά τους κάθε φορά που αποτυγχάνουν, κάνουν κάποιο παράπτωμα ή δεν καταφέρνουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν και δίνουν και κάνουν αναρίθμητες τέτοιες υποσχέσεις και δηλώσεις, αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Σταματούν συνεχώς στο στάδιο όπου παίρνουν αποφάσεις και δίνουν υποσχέσεις. Κολλάνε εκεί. Όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, πολλοί άνθρωποι όλο το παίρνουν απόφαση και ορκίζονται ότι θα αγωνιστούν. Κάθε μέρα, ενθαρρύνουν τον εαυτό τους. Ποια έκβαση έχει τελικά αυτό, μετά από τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια αγώνα; Δεν έχει επιτευχθεί τίποτα και τα πάντα καταλήγουν σε αποτυχία. Τα λιγοστά δόγματα που κατανοούν δεν εφαρμόζονται πουθενά. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να το εξετάσουν και δεν μπορούν να το διακρίνουν. Δεν μπορούν να βρουν λόγια του Θεού για να χρησιμοποιήσουν ως βάση τους, δεν ξέρουν πώς να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ούτε γνωρίζουν ποιο στοιχείο της αλήθειας των λόγων Του εφαρμόζεται στο ζήτημα που αντιμετωπίζουν. Τότε, τους κυριεύει μεγάλο άγχος, μισούν τον εαυτό τους και προσεύχονται και ζητούν από τον Θεό περισσότερη δύναμη και πίστη, συνεχίζοντας να ενθαρρύνουν στο τέλος τον εαυτό τους. Δεν είναι ανόητοι; (Ναι.) Είναι ακριβώς σαν παιδιά. Τόσο παιδιάστικα δεν αντιμετωπίζει, πραγματικά, ο άνθρωπος συνήθως την επιδίωξη της αλήθειας; Θέλει πάντα να ενθαρρύνει τον εαυτό του να κάνει πράξη την αλήθεια, παίρνοντας αποφάσεις, δίνοντας υποσχέσεις και περιορίζοντας και ενθαρρύνοντας τον εαυτό του. Ωστόσο, η άσκηση της αλήθειας και η είσοδος σε αυτήν δεν προέρχονται από την ενθάρρυνση που δίνει ο άνθρωπος στον εαυτό του. Αντίθετα, πρέπει στ’ αλήθεια να εισέλθεις και να ασκηθείς σύμφωνα με τον τρόπο και τα βήματα που σου λέω, προχωρώντας σταθερά και αποφασιστικά, βήμα προς βήμα. Μόνο έτσι θα δεις αποτελέσματα και μόνο έτσι θα επιδιώξεις την αλήθεια και θα καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κάποιος σύντομος δρόμος που μπορείς να πάρεις για να το παρακάμψεις αυτό. Αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνει η αλήθεια η πραγματικότητά σου αν έχεις λίγη εσωτερική δύναμη, την επιθυμία να δαπανήσεις τον εαυτό σου, ισχυρή θέληση και μεγαλεπήβολο στόχο, αλλά πως ο άνθρωπος πρέπει να μάθει τα βασικά μαθήματα αναζήτησης, εισόδου, άσκησης και υποταγής στην αληθινή του ζωή, ανάμεσα στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Μόνο αφότου μάθει αυτά τα μαθήματα μπορεί να έρθει σε επαφή με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, να τα βιώσει και να τα γνωρίσει. Αν δεν το κάνει, όσα χρόνια κι αν αφιερώσει στο να παρακινεί, να ενθαρρύνει και να λέει μπράβο στον εαυτό του, το μόνο που θα κερδίσει θα είναι λίγα δόγματα για να γεμίσει το κενό μέσα στην καρδιά του. Θα νιώσει μόνο μια φευγαλέα πνευματική ικανοποίηση, αλλά δεν θα έχει κερδίσει τίποτα πραγματικά ουσιώδες. Τι σημαίνει να μην έχεις κερδίσει τίποτα πραγματικά ουσιώδες; Σημαίνει ότι δεν βασίζεις στα λόγια του Θεού τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ή τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου. Οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα και η νοοτροπία σου σχετικά με τη συμπεριφορά και τις πράξεις δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Ζεις μια μπερδεμένη ζωή, χωρίς βοήθεια· όσο περισσότερο αντιμετωπίζεις κάποιο ζήτημα που απαιτεί να αποκαλύψεις τις απόψεις, τις αρχές και τη στάση σου τόσο περισσότερο θα γίνεται εμφανής η άγνοια, η ανοησία, η κενότητα και η ανημποριά σου. Υπό κανονικές συνθήκες, μπορείς να αραδιάσεις κάποια σωστά δόγματα και συνθήματα, λες και κατανοείς τα πάντα. Όταν, όμως, προκύψει ένα πρόβλημα και κάποιος σε προσεγγίσει σοβαρά για να δηλώσεις τη θέση και την άποψή σου, δεν θα ξέρεις τι να πεις. Κάποιοι θα πουν: «Δεν θα ξέρω τι να πω; Δεν είναι αυτό. Απλώς δεν θα τολμούσα να ξεστομίσω τις λέξεις». Γιατί, λοιπόν, δεν θα το τολμούσες; Αυτό δείχνει πως δεν είσαι σίγουρος αν κάνεις το σωστό. Γιατί δεν θα ήσουν σίγουρος; Επειδή δεν επιβεβαίωσες ποτέ σε τι βασιζόσουν και ποιες αρχές ακολουθούσες όταν ενεργούσες, ούτε, βέβαια, επιβεβαίωσες αν βλέπεις το ζήτημα και πράττεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Όταν, λοιπόν, προκύπτει κάποιο πρόβλημα, δείχνεις αμήχανος και ανίκανος. Κάποιοι άνθρωποι δεν πείθονται και λένε: «Εγώ δεν είμαι έτσι. Πήγα στο πανεπιστήμιο και έχω μεταπτυχιακό» ή «Είμαι φιλόσοφος, καθηγητής, διανοούμενος υψηλής τάξεως» ή «Είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος. Ό,τι λέω διακρίνεται από απόλυτη ευγλωττία» ή «Είμαι σπουδαίος λόγιος» ή «Είμαι ταλαντούχος». Χρησιμεύει σε κάτι να ξεφουρνίζεις τέτοιες κουβέντες; Δεν αποτελούν πλεονεκτήματα για σένα. Στην καλύτερη περίπτωση, σημαίνουν πως έχεις κάποιες γνώσεις. Δεν είναι σίγουρο πως θα έχουν κάποια χρησιμότητα στον οίκο του Θεού. Το σίγουρο, όμως, είναι πως αυτές οι γνώσεις σου δεν ταυτίζονται με την αλήθεια και δεν αντικατοπτρίζουν το ανάστημά σου. Τι θα πει ότι οι γνώσεις σου δεν αντικατοπτρίζουν το ανάστημά σου; Αυτά τα πράγματα δεν είναι η ζωή σου και είναι ξένα προς το σώμα σου. Ποια είναι, τότε, η ζωή σου; Είναι μια ζωή που βασίζεται στη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά και έχει αυτά ως κριτήριά της· παρά τις γνώσεις, την κουλτούρα και το μυαλό σου, δεν μπορείς να περιορίσεις ή να ελέγξεις αυτά τα πράγματα. Όταν προκύψει, λοιπόν, ένα πρόβλημα, το αστείρευτο ταλέντο και το πνεύμα σου και οι άφθονες γνώσεις σου θα είναι όλα τους τελείως άχρηστα. Ή αλλιώς, όταν εκδηλωθεί μια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου, η υπομονή, η ανατροφή, οι γνώσεις σου και ούτω καθεξής δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου. Τότε θα νιώσεις αβοήθητος. Όλα αυτά τα πράγματα είναι οι αμήχανοι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνει ο άνθρωπος πως δεν επιδιώκει την αλήθεια και δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι εύκολο να εισέλθει κανείς στην αλήθεια; Μήπως υπάρχει κάποια δυσκολία σ’ αυτό; Πού ακριβώς; Αν θες τη γνώμη Μου, δεν υπάρχει καμία δυσκολία. Μην εστιάζεις στο να παίρνεις αποφάσεις και να δίνεις υποσχέσεις. Αυτά είναι άχρηστα. Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, αντί να παίρνεις αποφάσεις και να δίνεις υποσχέσεις, κατάβαλε προσπάθεια για τα λόγια του Θεού. Σκέψου τι λένε τα λόγια αυτά και ποιο μέρος τους αφορά την τρέχουσα κατάστασή σου. Είναι ανούσιο να παίρνεις αποφάσεις. Ακόμη κι αν έσπαγες κυριολεκτικά το κεφάλι σου παίρνοντας αποφάσεις, θα ήταν και πάλι ανώφελο. Δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα. Μπορείς έτσι να ξεγελάσεις ανθρώπους και δαίμονες, αλλά όχι τον Θεό. Τον Θεό δεν Τον ευχαριστούν οι αποφάσεις που παίρνεις. Πόσες φορές το έχεις πάρει απόφαση; Δίνεις υποσχέσεις, έπειτα τις αθετείς, μετά τις δίνεις πάλι και τις αθετείς ξανά. Τι είδους άνθρωπος είσαι, λοιπόν; Πότε θα κρατήσεις τον λόγο σου; Δεν έχει σημασία αν κρατάς τον λόγο σου ή παίρνεις αποφάσεις, ούτε παίζει κάποιο ρόλο το να δίνεις υποσχέσεις. Τι είναι σημαντικό; Το να κάνεις πράξη την αλήθεια που κατανοείς τώρα αμέσως, αυτήν τη στιγμή. Κάν’ την πράξη αμέσως και είσελθε αμέσως σ’ αυτήν, ακόμη κι αν είναι η πιο προφανής αλήθεια, εκείνη που τραβά λιγότερο το ενδιαφέρον των άλλων και στην οποία δίνεις τη λιγότερη έμφαση. Αν το κάνεις, θα εισέλθεις αμέσως στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αρχίσεις να βαδίζεις κατευθείαν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Θα κοντεύεις να γίνεις άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Βάσει αυτού, θα καταφέρεις σύντομα να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτό θα αποτελεί πολύ μεγάλη ανταμοιβή, με τεράστια πραγματική αξία!

Μετά από συναναστροφή πάνω στις ρήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας περί καλής συμπεριφοράς, έχετε αποκτήσει με αυτές κάποια κατανόηση; Πώς θα πρέπει να προσεγγίσετε αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς; Κάποιοι ίσως να λένε: «Από σήμερα, δεν θα είμαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ένας ευγενικός και εκλεπτυσμένος ή αβρός άνθρωπος Δεν θα είμαι ένα υποτιθέμενο “καλό” άτομο· δεν θα είμαι κάποιος που σέβεται τους ηλικιωμένους ή φροντίζει τους νέους· δεν θα είμαι ένας προσηνής, προσιτός άνθρωπος. Τίποτα από αυτά δεν είναι φυσική έκφανση της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι παραπλανητική συμπεριφορά που είναι πλαστή και ψεύτικη, και δεν ανέρχεται στο επίπεδο της άσκησης της αλήθειας. Τι είδους άνθρωπος θα είμαι; Θα είμαι ειλικρινής άνθρωπος· θα ξεκινήσω με το να είμαι ειλικρινής άνθρωπος. Στην ομιλία μου, μπορεί να είμαι αμόρφωτος, να μην καταλαβαίνω τους κανόνες, να μου λείπουν οι γνώσεις και να με περιφρονούν οι άλλοι, αλλά θα μιλάω με ευθύτητα, με ειλικρίνεια και χωρίς ψέματα. Ως άτομο και στις πράξεις μου, δεν θα είμαι ψεύτικος και δεν θα προσποιούμαι. Κάθε φορά που θα μιλάω, θα είναι από καρδιάς —θα λέω αυτό που σκέφτομαι μέσα μου. Αν έχω μίσος για κάποιον, θα εξετάζω τον εαυτό μου και δεν θα κάνω τίποτα που να πληγώνει τον άλλο· θα κάνω μόνο πράγματα τα οποία είναι εποικοδομητικά. Όταν μιλάω, δεν θα εξετάζω το προσωπικό μου όφελος ούτε θα περιορίζομαι από τη φήμη ή την υπόληψή μου. Επιπλέον, δεν θα έχω την πρόθεση να κάνω τους ανθρώπους να με εκτιμήσουν. Θα δίνω σημασία μόνο στο αν ο Θεός είναι χαρούμενος. Το να μην πληγώνω τους ανθρώπους θα είναι η βασική μου αρχή. Ό,τι κάνω θα γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· δεν θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τους άλλους ούτε θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Θα κάνω μόνο πράγματα που είναι ωφέλιμα για τους άλλους, θα είμαι μόνο ένας ειλικρινής άνθρωπος και ένας άνθρωπος που κάνει τον Θεό χαρούμενο». Αυτό δεν είναι αλλαγή σε ένα άτομο; Αν κάνει πραγματικά πράξη αυτά τα λόγια, τότε θα έχει αλλάξει πραγματικά. Το μέλλον και η μοίρα του θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Σύντομα θα ακολουθήσει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, σύντομα θα εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και σύντομα θα γίνει ένα άτομο με ελπίδα σωτηρίας. Αυτό είναι κάτι καλό, κάτι θετικό. Απαιτεί να πάρεις μια απόφαση ή να δώσεις μια υπόσχεση; Δεν απαιτεί τίποτα: Ούτε να ανακοινώσεις την απόφασή σου στον Θεό, ούτε να κάνεις απογραφή των προηγούμενων παραβάσεων, των λαθών και της επαναστατικότητάς σου ή να σπεύσεις να εξομολογηθείς στον Θεό και να ζητήσεις τη συγχώρεσή Του. Δεν υπάρχει ανάγκη για τέτοιες τυπικότητες. Πες απλώς κάτι αληθινό και από καρδιάς τώρα αμέσως, αυτήν τη στιγμή, και κάνε κάτι απτό, χωρίς ψέματα ή εξαπάτηση. Τότε θα έχεις επιτύχει κάτι και θα υπάρχει ελπίδα να γίνεις ειλικρινής άνθρωπος. Όταν κάποιος γίνει ειλικρινής, αποκτά την αλήθεια-πραγματικότητα και αρχίζει να ζει ως ανθρώπινο ον. Έτσι είναι όσοι εγκρίνει ο Θεός. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

5 Φεβρουαρίου 2022