Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2) Μέρος τρίτο
Η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται άμεσα με την επίτευξη της σωτηρίας, άρα το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι ασήμαντο. Μπορεί να είναι ένα θέμα κοινό, αλλά έχει σχέση με πάρα πολλές αλήθειες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας συνδέεται στενά με τις προοπτικές και τη μοίρα του ανθρώπου. Παρόλο που συναναστρεφόμαστε συχνά πάνω σ’ αυτό, οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει πολύ καλά τις διάφορες αλήθειες και τα προβλήματα που πρέπει να κατανοήσουν σχετικά με το θέμα αυτό. Αντίθετα, μπερδεύονται και απλώς επιδιώκουν ως την αλήθεια διάφορες συμπεριφορές και προσεγγίσεις που οι άνθρωποι θεωρούν καλές, καθώς και κάποιες σκέψεις και απόψεις που οι άνθρωποι θεωρούν σχετικά ενεργητικές, ανεβαστικές και θετικές. Αυτό είναι ένα τρομερό λάθος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν καλά, σωστά και ορθά, τα οποία, για να ακριβολογήσω, δεν είναι η αλήθεια. Κάποια από αυτά μπορεί, το πολύ-πολύ, να συμφωνούν με την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι η αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρανοούν εντελώς τι είναι η επιδίωξη της αλήθειας, ενώ έχουν αρκετές παράλογες αντιλήψεις και προκαταλήψεις απέναντί της. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε καθαρά πάνω σ’ αυτήν και να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν ποιες αλήθειες οφείλουν να καταλάβουν μέσα σ’ αυτήν και ποια προβλήματα οφείλουν να λύσουν. Έχετε καμία σκέψη σχετικά με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, πάνω στην οποία μόλις συναναστραφήκαμε; Έχετε κάποια σχέδια ή προθέσεις; Τώρα που μέσω της συναναστροφής μας ορίσαμε πιο συγκεκριμένα το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πολλοί άνθρωποι είναι λίγο προβληματισμένοι σχετικά με όσα έκαναν και εκδήλωναν παλαιότερα, καθώς και με το τι σκοπεύουν να κάνουν στο μέλλον. Είναι αναστατωμένοι, και μάλιστα κάποιοι πιστεύουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα και ότι κινδυνεύουν να αποκλειστούν. Είναι σωστή η κατάσταση των ανθρώπων αν, μετά από ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, νιώθουν νωθροί; Είναι κανονική; (Όχι, δεν είναι κανονική.) Αν παλιότερα είχες επιδιώξει την αλήθεια και το είχες επιβεβαιώσει ακούγοντας αυτήν τη συναναστροφή, δεν θα ένιωθες πιο ενεργητικός; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, νιώθουν νωθροί οι άνθρωποι; Τι φταίει γι’ αυτήν τη νωθρότητα; Όσο πιο ξεκάθαρα και σαφέστατα γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο πιο ξεκάθαρο μονοπάτι έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, αν έχουν πιο ξεκάθαρο μονοπάτι, να αισθάνονται πιο νωθροί; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ; (Υπάρχει.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Εάν κάποιος, παρόλο που γνωρίζει ότι είναι καλό να επιδιώκει την αλήθεια, δεν είναι πρόθυμος να το κάνει, σημαίνει ότι δεν αγαπάει την αλήθεια.) Οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε έχουν την πρόθεση να την επιδιώξουν· γι’ αυτό είναι νωθροί. Και οι προηγούμενες ενέργειές τους; (Είναι καταδικασμένες.) Το «καταδικασμένες» δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη. Για την ακρίβεια, οι προηγούμενες πράξεις τους δεν αναγνωρίζονται. Τι αποτέλεσμα είναι αυτό, να μην αναγνωρίζονται οι πράξεις ενός ανθρώπου; Τι συμβαίνει όταν δεν αναγνωρίζονται οι πράξεις του; Τι σημαίνει αυτό; Είναι απλό: αν δεν αναγνωρίζονται οι πράξεις που έχει κάνει κάποιος, αυτό δείχνει ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια και ότι αντιθέτως επιδιώκει πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά, καθώς και ότι συνεχίζει να ζει με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Αυτό δεν συμβαίνει; (Πράγματι.) Αυτό συμβαίνει. Όταν ο Θεός δεν αναγνωρίζει τις πράξεις των ανθρώπων, εκείνοι νιώθουν αναστατωμένοι. Σε τέτοιες στιγμές δεν έχουν ένα κάπως θετικό και σωστό μονοπάτι άσκησης; Θα ήταν σωστό να γίνει κάποιος αρνητικός, να εγκαταλείψει το καθήκον του και να παραιτηθεί από τον εαυτό του θεωρώντας πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν, μόνο και μόνο επειδή δεν αναγνωρίστηκαν οι πράξεις του; Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι άσκησης; (Όχι.) Δεν είναι το σωστό μονοπάτι άσκησης. Όταν κάποιος πάθει κάτι τέτοιο, και ανακαλύψει τα προβλήματα που έχει, θα πρέπει αμέσως να αντιστρέψει την πορεία του. Αν ανακαλύψεις, μέσα από τη συναναστροφή μας σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ότι οι προηγούμενες πράξεις και συμπεριφορές σου δεν είχαν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, τότε είτε αυτό σε αναστατώνει είτε όχι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αλλάξεις το παλιό, λανθασμένο μονοπάτι και τις μεθόδους άσκησής σου, καθώς και το λανθασμένο μονοπάτι της επιδίωξής σου. Θα πρέπει να τα αντιστρέψεις αμέσως αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν ο Θεός απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις προηγούμενες ενέργειές τους, όταν λέει ότι αυτές οι ενέργειες ήταν απλώς μόχθος και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, θα σκεφτούν: «Ω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε πράγματι ανόητοι και τυφλοί. Δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια και δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι —και όλον αυτόν τον καιρό, πιστεύαμε ότι κάναμε πράξη την αλήθεια, ότι την επιδιώκαμε και ότι ικανοποιούσαμε τον Θεό. Μόλις τώρα μαθαίνουμε ότι αυτά που κάναμε κατά τη δήθεν “επιδίωξη της αλήθειας” ήταν απλώς καλές ανθρώπινες συμπεριφορές, δηλαδή ήταν απλώς ενέργειες με βάση τις διάφορες ικανότητες που έχουν ενστικτωδώς οι άνθρωποι, το επίπεδο και τα ταλέντα της σάρκας τους. Απέχουν πολύ από την ουσία, τον ορισμό και τις απαιτήσεις της επιδίωξης της αλήθειας· πολύ απλά, δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτήν. Τι πρέπει να κάνουμε;» Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και πώς θα λυθεί; Το ερώτημα είναι το εξής: Εφόσον οι συμπεριφορές και οι προσεγγίσεις που παλιά οι άνθρωποι θεωρούσαν καλές έχουν απορριφθεί εξ ολοκλήρου και ο Θεός δεν τις μνημονεύει ούτε τις ορίζει ως επιδίωξη της αλήθειας, τότε τι είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Για να απαντήσει κανείς σ’ αυτό, πρέπει προσεκτικά να προσευχηθεί διαβάζοντας τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, να βρει μέσα από αυτόν τον ορισμό ένα μονοπάτι άσκησης και να τον μετατρέψει σε πραγματικότητα της ζωής του. Οι άνθρωποι παλιότερα δεν έκαναν πράξη την επιδίωξη της αλήθειας, γι’ αυτό από τώρα και στο εξής πρέπει να παίρνουν ως βάση και ως θεμέλιο της συμπεριφοράς τους τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Ποιος είναι λοιπόν ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας; Ο εξής: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια και λεπτομέρεια. Ποιες ήταν όλες οι προηγούμενες ενέργειες και συμπεριφορές του ανθρώπου; Ήταν σύμφωνες με τα λόγια του Θεού κι είχαν ως κριτήριό τους την αλήθεια; Για θυμηθείτε —ήταν; (Όχι.) Θα έλεγε κανείς ότι τέτοιες ενέργειες και συμπεριφορές τις συναντάς μια στο τόσο· ουσιαστικά δεν τις συναντάς πουθενά. Έτσι, ο άνθρωπος δεν έχει πετύχει τίποτε απολύτως τόσα χρόνια που πιστεύει στον Θεό και διαβάζει ή συναναστρέφεται πάνω στα λόγια Του; Οι άνθρωποι δεν έχουν κάνει πράξη ούτε ένα πράγμα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Πού απευθύνεται ο ορισμός «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» για τον οποίο μιλήσαμε; Ποιο πρόβλημα θέλει να επιλύσει; Σε ποια απ’ τα προβλήματα του ανθρώπου και σε ποιες πτυχές της διάθεση-ουσίας του ανθρώπου απευθύνεται; Μπορεί οι άνθρωποι τώρα να καταλαβαίνουν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Όσον αφορά, όμως, το γιατί δεν αναγνωρίστηκαν οι προηγούμενες ενέργειές τους και γιατί ορίστηκαν ως μη επιδίωξη της αλήθειας, αυτά τα πράγματα τους είναι ακόμα ασαφή, ακατανόητα και δυσνόητα. Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε εγκαταλείψει τόσα από τότε που αποδεχτήκαμε το όνομα του Θεού. Παραιτηθήκαμε από τις οικογένειές μας και τη δουλειά μας, και εγκαταλείψαμε τις προοπτικές μας. Κάποιοι από εμάς παραιτηθήκαμε από καλές δουλειές· κάποιοι εγκαταλείψαμε ευτυχισμένες οικογένειες· κάποιοι είχαμε σπουδαίες καριέρες με καλά λεφτά και απεριόριστες προοπτικές, και τα αφήσαμε όλα αυτά. Τα αποκηρύξαμε όλα αυτά. Από τότε που πιστέψαμε στον Θεό, μάθαμε να είμαστε ταπεινοί, υπομονετικοί και ανεκτικοί. Δεν ερχόμαστε σε διαφωνίες όταν αλληλεπιδρούμε με άλλους, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χειριστούμε τα όποια θέματα προκύπτουν στην εκκλησία, και κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να βοηθήσουμε με αγάπη τους αδελφούς και τις αδελφές μας όποτε αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Δεν κάνουμε κακό στους άλλους και αποφεύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο να βλάπτουμε τα συμφέροντά τους. Όντως, όλες αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας;» Σκεφτείτε προσεκτικά, τώρα. Με τι σχετίζονται αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, οι δαπάνες, οι προσπάθειες, η ανοχή, η υπομονή του, ακόμη και τα βάσανά του; Πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά; Σε τι βασίζονται; Ποια κινητήρια δύναμη ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν αυτά τα πράγματα; Σκεφτείτε το. Μήπως αυτά τα πράγματα δεν θέλουν πολλή σκέψη; (Θέλουν.) Λοιπόν, αφού θέλουν πολλή σκέψη, ας τα εξερευνήσουμε και ας τα διερευνήσουμε σήμερα· ας δούμε αν αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρούσε πάντοτε καλά, σωστά και ευγενή έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας.
Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, τις προσπάθειές του και το τίμημα που πληρώνει. Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο ή το περιβάλλον αυτών που αποκηρύσσει, όποιες κι αν είναι οι προσπάθειες που κάνει και το τίμημα που πληρώνει, από πού προέρχεται η πρωταρχική κινητήρια δύναμη για αυτά τα πράγματα; Εν συντομία, από δύο πηγές. Η πρώτη είναι όταν οι άνθρωποι, με τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους, νομίζουν το εξής: «Αν πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να αποκηρύξεις πράγματα, να δαπανήσεις τον εαυτό σου και να πληρώσεις τίμημα γι’ Αυτόν. Έτσι ευαρεστούν οι άνθρωποι τον Θεό. Δεν Τον ευαρεστούν όταν ενδίδουν στις ανέσεις και επιδιώκουν κοσμικά πράγματα ή όταν, αφού ισχυριστούν ότι αποδέχονται το όνομά Του και Τον ακολουθήσουν, παραμένουν αδιάφοροι και συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Δεν ευαρεστούν έτσι τον Θεό οι άνθρωποι». Οι άνθρωποι κάνουν σίγουρα αυτήν τη σκέψη όσον αφορά την υποκειμενική βούλησή τους. Όποιον λόγο κι αν έχει κανείς για να αποδεχτεί τον Θεό και το νέο Του έργο, ενεργεί σύμφωνα με την υποκειμενική του βούληση και πιστεύει ότι έτσι ευαρεστούν τον Θεό οι άνθρωποι, και ότι μόνο αν ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα Τον ευχαριστήσουν και θα Τον ικανοποιήσουν. Νομίζουν ότι όσο οι άνθρωποι αγωνίζονται εντατικά και καταβάλλουν προσπάθεια, όσο πασχίζουν χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα, όσο δεν τους νοιάζει η ευτυχία ή η δυστυχία τους προκειμένου να πληρώσουν τίμημα, και συνεχίζουν να πασχίζουν και να πληρώνουν τίμημα, να δαπανούν και να προσφέρουν τον εαυτό τους στον Θεό, τότε σίγουρα ο Θεός θα ευχαριστηθεί. Κι έτσι, μόλις κάποιος το πιστέψει αυτό, σκύβει το κεφάλι του χωρίς δεύτερη σκέψη, και ανεξάρτητα απ’ όλα τα άλλα, αποκηρύσσει και προσφέρει ό,τι μπορεί, και υπομένει κάθε πόνο. Ναι μεν προσεγγίζουν έτσι τα πράγματα, αλλά έχει σηκώσει κανείς απ’ αυτούς το κεφάλι του για να ρωτήσει τον Θεό: «Θεέ μου, κάνω αυτά που χρειάζεσαι; Θεέ μου, αναγνωρίζεις τις δαπάνες, τις προσπάθειες, τα βάσανά μου και το τίμημα που έχω πληρώσει;» Δεν ρωτάνε ποτέ τον Θεό, και χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι η αντίδραση του Θεού ή η στάση Του, συνεχίζουν να πασχίζουν, να προσφέρουν και να δαπανούν τον εαυτό τους βασισμένοι στις μονόπλευρες επιθυμίες τους, γιατί νομίζουν ότι μόνο αν υποφέρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα χαρεί και θα ευχαριστηθεί ο Θεός. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να σταματήσουν να τρώνε ντάμπλινγκς, γιατί φοβούνται ότι αν φάνε, ο Θεός θα δυσαρεστηθεί. Αντίθετα, τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, γιατί αν φάνε ντάμπλινγκς, αυτό σημαίνει ότι ενδίδουν στις πολυτέλειες. Νιώθουν άνετα μόνο όταν τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, τηγανόψωμα και λαχανικά τουρσί. Όταν νιώθουν άνετα, πιστεύουν ότι ο Θεός είναι σίγουρα ευχαριστημένος. Μπερδεύουν τα δικά τους συναισθήματα, τη δική τους χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία με τα συναισθήματα του Θεού, με τη δική Του χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία. Δεν είναι παράλογο αυτό; Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και τα επιβάλλουν στον Θεό, τα περιγράφουν ως απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, επειδή αυτό πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι. Και όσο διατηρούν μια τέτοια πεποίθηση, είναι πολύ πιθανό και φυσικό να χαρακτηρίσουν ασυνείδητα αυτές τις δηλώσεις, τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις ως την αλήθεια. Και εφόσον έχουν αποφασίσει ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, νομίζουν ότι λογικά είναι οι αρχές της άσκησης που πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος. Θεωρούν ότι αν κάποιος τις κάνει πράξη και τις τηρεί με αυτόν τον τρόπο, τότε κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, επιδιώκει την αλήθεια και, φυσικά, ακολουθεί το θέλημά Του. Και δεν αξίζουν τον κόπο οι δυσκολίες των ανθρώπων, εφόσον «ακολουθούν το θέλημα του Θεού»; Δεν πληρώνουν σωστά αυτό το τίμημα; Δεν πρέπει να ευχαριστιέται ο Θεός απ’ αυτό και να το μνημονεύει; Οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι σίγουρα έτσι είναι τα πράγματα. Αυτή είναι η απόσταση και η διάκριση ανάμεσα σ’ αυτό που ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι η «αλήθεια» και στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι κατηγοριοποιούν με τον ίδιο τρόπο ως αλήθεια ό,τι συμφωνεί, ανάλογα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, με τον ανθρώπινο ηθικό χαρακτήρα και είναι καλό, ευγενές και σωστό. Έπειτα, κατευθύνουν εκεί τις ενέργειες και την άσκησή τους, ενώ παράλληλα έχουν αυστηρές απαιτήσεις απ’ τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι έτσι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι δεν είναι τίποτα λιγότερο από άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια και ότι, φυσικά, μπορούν οπωσδήποτε να σωθούν. Είναι γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν ως καλά, σωστά και θετικά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Ωστόσο, ακόμη και όταν διαβάζουν και κρατάνε στα χέρια τους τα λόγια του Θεού, θεωρούν όλα όσα, κατά τις αντιλήψεις τους, είναι καλά, σωστά, όμορφα, ευγενικά, θετικά και υποστηρίζονται από τον άνθρωπο ως την αλήθεια, ως θετικά πράγματα, και τα επιδιώκουν ακούραστα· απαιτούν όχι μόνο να τα επιδιώξουν και να τα πετύχουν οι ίδιοι, αλλά και οι άλλοι. Συνέχεια μπερδεύουν την αλήθεια με αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά. Στη συνέχεια, βασίζουν την επιδίωξή τους στα πρότυπα και την κατεύθυνση που απαιτούν αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, πιστεύουν ότι ήδη επιδιώκουν την αλήθεια και βιώνουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτή είναι μια πτυχή των λανθασμένων αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτή η λανθασμένη κατανόηση συνίσταται στο ότι παίρνουν ως πρότυπά τους αυτά που θεωρούν —κατά τις αντιλήψεις τους— ότι είναι καλά, σωστά και θετικά. Έτσι υποσκελίζουν τις απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του. Οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με αυτά που θεωρούν σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις τους· επιπλέον, τηρούν αυτά τα πράγματα και τα επιδιώκουν. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; (Είναι.) Είναι ένα πρόβλημα που αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου. Τι τους υποκινεί να κάνουν αυτά τα πράγματα; Ποια είναι η βασική αιτία που τους οδηγεί σε αυτές τις ιδέες και τις παράλογες αντιλήψεις; Η βασική αιτία είναι ότι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα αρέσουν στον Θεό, οπότε Του τα επιβάλλουν. Για παράδειγμα, η παραδοσιακή κουλτούρα λέει στους ανθρώπους να είναι εργατικοί και φειδωλοί· η εργατικότητα και η φειδώ είναι ανθρώπινες αξίες. Άλλη μια τέτοια αξία εκφράζει το ρητό «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», όπως και το ρητό που λέει «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου, αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου», και άλλες τέτοιες ιδέες. Σε κάθε φυλή και ομάδα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα όσα θεωρούν καλά, σωστά, θετικά, ενεργητικά και ανεβαστικά είναι η αλήθεια, και τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια, ενώ υποσκελίζουν όλες τις αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός. Μπερδεύουν πράγματα που ο άνθρωπος πιστεύει ακράδαντα, τα οποία προέρχονται από τον Σατανά, με την αλήθεια και τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού. Στρέφουν την επιδίωξή τους προς τα ιδανικά, τις κατευθύνσεις και τους στόχους που φαντάζονται και πιστεύουν ότι είναι σωστά. Αυτό είναι τρομερό λάθος. Όσα προέρχονται απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου δεν συνάδουν καθόλου με τα λόγια του Θεού και είναι εντελώς αντίθετα με την αλήθεια.
Θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν καλά και σωστά, έτσι ώστε να καταλάβετε αυτήν την ιδέα και να μην είναι τόσο αφηρημένη. Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες, μόλις πιστέψουν στον Θεό, σταματάνε να βάφονται και να φοράνε κοσμήματα. Βάζουν στην άκρη το μακιγιάζ και τα κοσμήματά τους, γιατί νομίζουν ότι οι πιστές στον Θεό οφείλουν να συμπεριφέρονται καλά και ότι δεν μπορούν να βάφονται ή να στολίζονται. Κάποιοι έχουν αυτοκίνητα, αλλά δεν τα οδηγούν, και αντί αυτού οδηγούν ποδήλατο. Θεωρούν άνεση την οδήγηση. Κάποιοι έχουν τα λεφτά για να καταναλώνουν κρέας, αλλά δεν το κάνουν, γιατί πιστεύουν ότι αν έτρωγαν συνέχεια κρέας και ερχόταν μια στιγμή που οι περιστάσεις δεν τους επέτρεπαν να το φάνε, θα γίνονταν αρνητικοί και αδύναμοι, και θα πρόδιδαν τον Θεό. Έτσι, μαθαίνουν να μην τρώνε κρέας και υποφέρουν προληπτικά. Άλλοι θεωρούν ότι, ως πιστοί στον Θεό, πρέπει να συμπεριφέρονται όμορφα, οπότε κάνουν απολογισμό για τα ελαττώματα και τις κακές τους συνήθειες, και πασχίζουν να αλλάξουν τον τόνο της ομιλίας τους, κρατάνε την ψυχραιμία τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν εκλεπτυσμένοι και όχι χυδαίοι. Πιστεύουν ότι από τη στιγμή που κάποιος έχει πιστέψει στον Θεό, πρέπει να περιορίζει και να συγκρατεί τον εαυτό του, πρέπει οι άλλοι να τον βλέπουν ως καλό άνθρωπο, και να συμπεριφέρεται όμορφα. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο πληρώνουν τίμημα, ευχαριστούν τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια. Κάποιοι πότε-πότε ντύνονται και βγαίνουν για ψώνια, μα όταν το κάνουν νιώθουν ενοχές. Νομίζουν ότι τώρα που πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να βάφονται και να στολίζονται, ούτε να φοράνε ωραία ρούχα. Θεωρούν ότι θα προκαλέσουν την αποστροφή και τη δυσαρέσκεια του Θεού αν βάφονται, στολίζονται και φοράνε ωραία ρούχα. Νομίζουν ότι στον Θεό αρέσει η πρωτόγονη ανθρωπότητα, ότι δεν Του αρέσει η τεχνολογία, η σύγχρονη επιστήμη ή οποιεσδήποτε σύγχρονες τάσεις. Νομίζουν ότι μόνο αν εγκαταλείψουν την επιδίωξη αυτών των πραγμάτων επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν είναι στρεβλή αυτή η αντίληψη; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαβάσει προσεκτικά τα λόγια του Θεού; Έχουν εκλάβει τα λόγια Του ως την αλήθεια; (Όχι.) Αφού, λοιπόν, δεν έχουν εκλάβει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, επιδιώκουν, άραγε, την αλήθεια; (Όχι.) Γι’ αυτό αυτές οι προσεγγίσεις και οι εκδηλώσεις προκύπτουν απλώς από το ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με όσα θεωρούν σωστά και καλά, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, και με αυτά τα πράγματα εκτοπίζουν την αλήθεια. Κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα με αισιοδοξία, και μετά νομίζουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και ότι διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν παρακολουθήσει καμία τηλεοπτική εκπομπή, δεν έχουν δει ειδήσεις, ούτε καν έχουν βγει για ψώνια. Έχουν κοιμηθεί πολλά βράδια πάω σε άχυρα και έχουν μείνει πολλές μέρες δίπλα σε σκυλόσπιτα επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Τους έχει πονέσει πολλές φορές το στομάχι απ’ το κρύο φαγητό, έχουν χάσει πολλά κιλά και έχουν υποφέρει πολύ από έλλειψη ύπνου και υποσιτισμό. Όλα αυτά τα ξέρουν πολύ καλά, τα υπολογίζουν ένα προς ένα. Γιατί τα καταγράφουν όλα αυτά με τόση λεπτομέρεια; Επειδή πιστεύουν πως με αυτές τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις κάνουν πράξη την αλήθεια και ικανοποιούν τον Θεό. Θεωρούν πως αν συμπεριφέρονται καλά κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα λάβουν την έγκρισή Του. Κι έτσι, δεν παραπονιούνται και κάνουν πράξη όλα αυτά τα πράγματα χωρίς δισταγμό. Στο μυαλό τους, δεν κουράζονται ποτέ να τα μνημονεύουν, να τα αναπαράγουν και να τα ανακαλούν στη μνήμη τους, και νιώθουν πλήρεις. Κι όμως, όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις δοκιμασίες του Θεού, όταν το περιβάλλον που Εκείνος διαμορφώνει δεν είναι όπως θα ήθελαν οι ίδιοι, όταν τα όσα απαιτεί Εκείνος απ’ αυτούς και οι ενέργειές Του δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, τότε δεν θα τους χρησιμεύσουν καθόλου όλα αυτά που θεωρούν σωστά αυτοί οι άνθρωποι, το τίμημα που πληρώνουν και οι πρακτικές τους. Δεν θα τους βοηθήσει, ούτε στο ελάχιστο, να υποταχθούν στον Θεό ή να Τον γνωρίσουν μέσα στα περιβάλλοντα που συναντούν. Αντιθέτως, θα γίνουν τροχοπέδη και εμπόδιο για την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την υποταγή σε Αυτόν, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν μάθει ποτέ ότι αυτά που θεωρούν σωστά δεν είναι κατά βάση η αλήθεια και ότι αυτά που κάνουν πράξη δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Τι έχουν, λοιπόν, να κερδίσουν οι άνθρωποι απ’ αυτά τα πράγματα; Μόνο μια κάποιου είδους καλή συμπεριφορά. Δεν πρόκειται να κερδίσουν απ’ αυτά την αλήθεια και τη ζωή. Και όμως, έχουν τη λανθασμένη πεποίθηση ότι αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι η αλήθεια-πραγματικότητα, και αισθάνονται ακόμη πιο ακλόνητη την αποφασιστικότητά τους ότι αυτά που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια, και άρα θετικά πράγματα. Κατά συνέπεια, αυτή η αποφασιστικότητα ριζώνει στην καρδιά τους. Όσο περισσότερο λατρεύουν αυτά που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους και πιστεύουν τυφλά σ’ αυτά, τόσο περισσότερο απορρίπτουν την αλήθεια και απομακρύνονται απ’ τις απαιτήσεις και απ’ τα λόγια του Θεού. Και ταυτόχρονα, όσο μεγαλύτερο τίμημα πληρώνουν, τόσο μεγαλύτερο πλεονέκτημα νομίζουν ότι κερδίζουν και τόσο περισσότερο θεωρούν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να σωθούν και να λάβουν την επαγγελία του Θεού. Δεν είναι φαύλος κύκλος αυτό; (Είναι.) Και ποια είναι η αιτία αυτού του προβλήματος; Τι φταίει κυρίως; (Το ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν τις αντιλήψεις τους με θετικά πράγματα και υποσκελίζουν με αυτές τα λόγια του Θεού.) Οι άνθρωποι αντικαθιστούν τα λόγια του Θεού με τις δικές τους αντιλήψεις, παραμερίζουν τα λόγια Του και ουσιαστικά τα αγνοούν. Με άλλα λόγια, δεν θεωρούν ούτε στο ελάχιστο τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι, μόλις πιστέψουν στον Θεό, θα διαβάσουν τα λόγια Του. Παρ’ όλ’ αυτά, η επιδίωξη, οι επιλογές και η άσκησή τους εξακολουθούν να βασίζονται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, οπότε οι ίδιοι δεν έχουν βαδίσει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις Του. Από πού ακριβώς πηγάζει το πρόβλημα ότι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Από πού πηγάζουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους; Από πού προέρχονται; Μπορεί να πει κανείς ότι προέρχονται πρωτίστως απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα και απ’ την κληρονομιά του ανθρώπου, καθώς και απ’ την κατήχηση και την επιρροή του θρησκευτικού κόσμου. Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ανθρώπου σχετίζονται άμεσα με αυτά τα πράγματα.
Στις σκέψεις και τις απόψεις τους, ποια άλλα πράγματα θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι καλά, σωστά και θετικά; Εμπρός, πείτε μερικά παραδείγματα. Οι άνθρωποι λένε συχνά: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή» και «Οι άδολοι πάντα επικρατούν». Αυτά είναι κάποια παραδείγματα, σωστά; (Ναι.) Υπάρχουν κι άλλα: «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· αν όχι σήμερα, είναι καθ’ οδόν», «Η επιμονή στο κακό επιφέρει αυτοκαταστροφή», «Όποιον θέλει να καταστρέψει ο θεός, πρώτα τον τρελαίνει», «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», «Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες» και ούτω καθεξής. Είναι εμετικά όλα αυτά τα λόγια του διαβόλου. Εγώ όταν ακούω τέτοια λόγια εξοργίζομαι· οι άνθρωποι, όμως, τα λένε με μεγάλη ευκολία. Γιατί είναι ικανοί να λένε τόσο εύκολα αυτά τα λόγια; Για ποιον λόγο Εγώ δεν μπορώ να τα πω; Δεν Μου αρέσουν αυτά τα λόγια, αυτά τα ρητά. Το γεγονός ότι εσείς τα λέτε τόσο εύκολα, ότι τα ξεστομίζετε τόσο αβίαστα, αλλά και ο τρόπος που τα απαγγέλλετε με τέτοια άνεση, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι τα αγαπάτε και τα λατρεύετε ιδιαίτερα. Λατρεύετε αυτά τα κούφια, απατηλά, μη ρεαλιστικά πράγματα και, την ίδια στιγμή, τα χρησιμοποιείτε ως συνθήματα και ως αρχές, κριτήρια και βάση για τις ενέργειές σας. Φτάνετε μέχρι και να θεωρήσετε ότι και ο Θεός τα πιστεύει, ότι τα λόγια Του είναι οι ίδιες ιδέες απλώς με μια διαφορετική προσέγγιση και ότι όλα αυτά αποτελούν το γενικό νόημα των λόγων του: μια έκκληση προς τους ανθρώπους να είναι καλοί. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Είναι αυτά τα πράγματα το νόημα των λόγων του Θεού και οι αλήθειες που Εκείνος εκφράζει; Καθόλου· αυτά που εννοεί ο Θεός δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Συνεπώς, οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν στάση απέναντι στην αλήθεια και να διορθώσουν τον τρόπο με τον οποίο την αναγνωρίζουν· αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διορθωθεί και να μεταστραφεί το πρότυπο με βάση το οποίο τοποθετούν την αλήθεια. Διαφορετικά, πολύ δύσκολα θα αποδεχτούν την αλήθεια και δεν θα ξέρουν πώς να εισέλθουν στο μονοπάτι της επιδίωξής της. Τι είναι η αλήθεια; Σε γενικές γραμμές, όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Και πιο συγκεκριμένα, τι είναι η αλήθεια; Σας το έχω ξαναπεί. Τι είπα; {«Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος τρίτο)].} Σωστά. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό. Άρα, έχει καμία σχέση η αλήθεια με αυτά που οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, πιστεύουν ότι είναι σωστά και καλά; (Δεν έχει.) Από πού προέρχονται αυτά τα ανθρώπινα πράγματα; (Από τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και από κάποιες σκέψεις που εμφυσά στον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα.) Σωστά. Για να είμαστε ακριβείς, αυτά τα πράγματα προέρχονται απ’ τον Σατανά. Και ποιοι είναι οι επιφανείς, διάσημοι άνθρωποι που εμφύσησαν αυτά τα πράγματα στον άνθρωπο; Όλοι αυτοί δεν είναι ο Σατανάς; (Είναι.) Όλοι αυτοί οι πατριάρχες σας είναι ο Σατανάς. Ο Σατανάς, με σάρκα και οστά. Προσέξτε απλώς αυτά τα ρητά που ασπάζονται οι Κινέζοι: «Τι χαρά μάς δίνει όταν έρχεται ένας φίλος από μακριά», «Εφόσον έφτασες, ας μείνεις κιόλας», «Μην κάνεις μακρινά ταξίδια όσο ζουν ακόμη οι γονείς σου», «Η ευσέβεια προς τους γονείς πρέπει να είναι η ύψιστη αρετή», «Από τις τρεις ασέβειες προς τους γονείς, η χειρότερη είναι το να μην έχεις κληρονόμο», «Να σέβεσαι τους νεκρούς», «Όταν ένας άνθρωπος πλησιάζει τον θάνατο, τα λόγια του είναι αληθινά και ευγενικά». Αναλύστε προσεκτικά αυτά τα λόγια· είναι μήπως αλήθεια κανένα απ’ αυτά; (Όχι.) Είναι όλα πλάνες και λόγια του διαβόλου. Πείτε Μου, πόσο ανόητοι πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να περνάνε όλες αυτές τις πλάνες και τα λόγια του διαβόλου για την αλήθεια αφότου έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού; Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν την αλήθεια; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι παράλογοι και εντελώς ανίκανοι να καταλάβουν την αλήθεια. Κι εσείς, τώρα που έχετε διαβάσει τόσα λόγια του Θεού, δεν έχετε έστω και λίγη γνώση της αλήθειας; (Έχουμε.) Από πού προέρχεται η αλήθεια; (Προέρχεται απ’ τον Θεό.) Η αλήθεια προέρχεται απ’ τον Θεό. Μην πιστεύετε λόγια που δεν έχει πει Εκείνος. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και αυτές οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι η αλήθεια· δεν πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτές ή με κριτήριο τέτοια πράγματα, αφού δεν προέρχονται από τον Θεό. Εφόσον κάτι προέρχεται από τον άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα, από κάποιον διάσημο άνθρωπο ή αν είναι προϊόν της εκπαίδευσης ή της κοινωνίας, ούτε έχει σημασία από ποια δυναστεία ή από ποια φυλή ανθρώπων προέρχεται. Δεν είναι η αλήθεια. Ωστόσο, αυτά ακριβώς θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι η αλήθεια, αυτά επιδιώκουν και κάνουν πράξη αντί για την αλήθεια. Κι όλο αυτό το διάστημα, νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι πλησιάζουν στην ικανοποίηση των προθέσεων του Θεού, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Όταν η επιδίωξή σου και η άσκησή σου βασίζεται σ’ αυτά τα πράγματα, τότε απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια.
Είναι εγγενώς παράλογο να μπερδεύουν οι άνθρωποι με την αλήθεια τα πράγματα που θεωρούν καλά και θετικά και να τα επιδιώκουν λες και είναι η αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού και έχουν διαβάσει πολλά λόγια Του να συνεχίζουν να μπερδεύουν με την αλήθεια όλα αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και να τα επιδιώκουν λες και είναι η αλήθεια; Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτό αρκεί για να δείξει ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια και ότι δεν τη γνωρίζουν πραγματικά. Αυτός είναι ένας από τους παράγοντες για το ερώτημα που μόλις έθεσα: «Αφού αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια, πώς γίνεται οι άνθρωποι να συνεχίζουν να τα κάνουν πράξη και να νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια;» Θα μιλήσω και για έναν άλλο παράγοντα, που αφορά τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όσα θεωρούν καλά, σωστά και θετικά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια· πάνω σ’ αυτήν τη βάση, καταστρώνουν ένα σχέδιο: Πιστεύουν ότι, όταν ικανοποιήσουν τον Θεό και Αυτός ευχαριστηθεί, θα τους χαρίσει τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο. Δεν είναι αυτό το σχέδιο μια προσπάθεια να κάνουν συμφωνία με τον Θεό; (Είναι.) Από μια άποψη, οι άνθρωποι υποστηρίζουν και επιδιώκουν αυτά τα πράγματα, ενώ έχουν μια παράλογη κατανόηση και, ταυτόχρονα, προσπαθούν να κάνουν συμφωνία με τον Θεό με βάση τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Αυτός δεν είναι άλλος ένας παράγοντας; (Είναι.) Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά μ’ αυτόν τον παράγοντα κατά το παρελθόν, οπότε τώρα δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτόν με πολλές λεπτομέρειες. Σας ρωτώ, λοιπόν: Όταν κάποιος που πιστεύει στον Θεό αποκηρύσσει πράγματα, υποφέρει, δαπανά τον εαυτό του και πληρώνει τιμήματα για τον Θεό, δεν κρύβει στις πράξεις του κάποιον σκοπό και στόχο; (Ναι.) Υπάρχει μήπως κάποιος που λέει: «Δεν επιθυμώ τίποτα και δεν ζητώ τίποτα. Θα αποκηρύξω πράγματα, θα δαπανήσω τον εαυτό μου και θα πληρώσω το τίμημα, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Αυτό είναι όλο. Δεν έχω προσωπικές επιθυμίες και φιλοδοξίες. Όπως και να μου φέρεται ο Θεός, εμένα δεν με πειράζει. Ας με ανταμείψει, ας μην με ανταμείψει· όπως και να ’χει, έχω ενεργήσει σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, έχω προσφέρει τον εαυτό μου, έχω αποκηρύξει τα πάντα, έχω πληρώσει το τίμημα και έχω υποφέρει»; Υπάρχουν μήπως τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Μέχρι σήμερα, δεν έχει γεννηθεί τέτοιος άνθρωπος. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ένας τέτοιος άνθρωπος θα έπρεπε να ζει στο κενό». Ακόμα κι αν ζούσε στο κενό, δεν θα ήταν έτσι· θα είχε και πάλι διεφθαρμένη διάθεση, φιλοδοξίες και επιθυμίες και θα προσπαθούσε και πάλι να κάνει συμφωνία με τον Θεό. Ο δεύτερος παράγοντας, λοιπόν, σ’ αυτό το ερώτημα είναι ότι, άπαξ και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ως αλήθεια πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν σωστά, τότε καταστρώνουν ένα σχέδιο. Και ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Να κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα προκειμένου να τα ανταλλάξουν με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στον άνθρωπο και με έναν όμορφο προορισμό. Πιστεύουν ότι, εφόσον κάτι ο άνθρωπος το θεωρεί θετικό, πρέπει να είναι σωστό, οπότε κάνουν και επιδιώκουν ό,τι θεωρούν σωστό και νομίζουν ότι, αν ασκούνται έτσι, τότε ο Θεός σίγουρα θα τους ευλογήσει. Αυτό είναι το σχέδιο του ανθρώπου. Αυτός ο δεύτερος παράγοντας αφορά καθαρά εκείνους που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες και επιχειρούν να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, για προσπάθησε να απαγορεύσεις στους ανθρώπους να κάνουν συμφωνίες και στέρησέ τους τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ανάγκασέ τους να εγκαταλείψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Θα χάσουν αμέσως την ενέργεια που απαιτείται για να υποφέρουν και να πληρώνουν τιμήματα. Γιατί θα χάσουν την ενέργεια να κάνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή θα νιώθουν ότι έχουν χάσει τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, ότι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να ευλογηθούν και ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Αυτό που κάνουν πράξη δεν είναι η αλήθεια και αυτό που επιδιώκουν δεν είναι η αλήθεια, αλλά πράγματα που φαντάζονται ως θετικά· εντούτοις, όταν ακυρώνονται οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους, δεν είναι πλέον πρόθυμοι ούτε καν να πληρώσουν γι’ αυτά τα πράγματα. Πείτε Μου, τι έχουν οι άνθρωποι; Έχουν αληθινή πίστη; (Δεν έχουν.) Για να το πάω ένα βήμα παραπέρα, είναι αφοσιωμένοι οι άνθρωποι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ό,τι κι αν λέει ο Θεός τώρα, εμείς Τον ακολουθούμε. Ό,τι κι αν λέει, δεν γινόμαστε αρνητικοί ούτε αποθαρρυνόμαστε, δεν κάνουμε πίσω και σε καμία περίπτωση δεν τα παρατάμε. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν μας θέλει, και πει ότι εμείς απλώς δουλεύουμε και μοχθούμε, ότι δεν επιδιώκουμε την αλήθεια και δεν έχουμε καμία ελπίδα να σωθούμε, εμείς θα συνεχίσουμε να Τον ακολουθούμε χωρίς δισταγμό και να εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Δεν είναι αφοσίωση αυτό; Δεν είναι πίστη; Το να είσαι πιστός και αφοσιωμένος δεν είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις την αλήθεια; Δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε την αλήθεια, σε κάποιο βαθμό;» Πείτε Μου, είναι επιδίωξη της αλήθειας αυτό; (Όχι.) Τι σημαίνει να λέει κανείς ότι αυτό δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας; Σημαίνει ότι όλες οι «σανίδες σωτηρίας» του ανθρώπου έχουν χαθεί, ότι δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Και τι γίνεται τότε; Μπορεί να γίνει κάτι; Είτε μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό είτε όχι, πώς νιώθουν μόλις το ακούσουν; Απογοητεύονται πάρα πολύ: «Αυτό σημαίνει όντως ότι δεν έχω καμία ελπίδα να κερδίσω ευλογίες; Τι στο καλό συμβαίνει;» Οι άνθρωποι υπό αυτές τις συνθήκες χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους. Τώρα που τα λόγια Μου σας στέρησαν όλες τις «σανίδες σωτηρίας» σας, να δω πού θα πάτε από εδώ και πέρα. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι σωστό να μοχθείς, να προσπαθείς να κάνεις συμφωνίες, να έχεις στρεβλή κατανόηση, να υποφέρεις και να πληρώνεις τιμήματα. Και τότε τι στο καλό είναι σωστό να κάνεις; Ό,τι κι αν πει ο Θεός, εμείς δεν πρόκειται να Τον εγκαταλείψουμε. Θα συνεχίσουμε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Αυτό δεν ισοδυναμεί με άσκηση της αλήθειας;» Το ερώτημα αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρα κατανοητό. Οι άνθρωποι, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν πάντα στρεβλή κατανόηση για το τι σημαίνει να κάνεις πράξη την αλήθεια, πιστεύουν ότι το να αποκηρύττεις πράγματα, να δαπανάς, να υποφέρεις και να πληρώνεις τιμήματα αποτελούν άσκηση της αλήθειας και υποταγή στον Θεό. Αυτό είναι τρομερό σφάλμα. Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού. Πρέπει, όμως, να τα κάνει πράξη με βάση τις αρχές· σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το κάνει με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι μια ειλικρινής καρδιά, μια καρδιά που αγαπά τον Θεό και μια καρδιά που Τον ικανοποιεί. Μόνο αν κάνεις έτσι πράξη τα λόγια του Θεού κάνεις πράξη και την αλήθεια. Αν κάποιος θέλει πάντα να κάνει συμφωνίες με τον Θεό όταν δαπανά τον εαυτό του γι’ Αυτόν και να ικανοποιεί τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες, τότε δεν κάνει πράξη την αλήθεια· παίζει μαζί της και την ποδοπατά, είναι υποκριτής. Επομένως, αν κάποιος μπορεί να δεχτεί τα λόγια κρίσης του Θεού, δεν εγκαταλείπει τον Θεό και συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του, παρότι έχουν ακυρωθεί οι σκοποί και οι επιθυμίες του να κερδίσει ευλογίες, και παρότι δεν έχει σε τίποτα να προσβλέπει και τίποτα να τον παρακινεί, αυτό είναι το ίδιο με την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας; Όπως το βλέπω Εγώ, αν το μετρήσουμε αυτό με βάση τον ορισμό του τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τότε ούτε αυτό είναι επιδίωξη της αλήθειας και απέχει πολύ απ’ το πρότυπο της επιδίωξης της αλήθειας. Τώρα που έχουμε έναν ακριβή ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, θα πρέπει να τον ακολουθούμε αυστηρά όταν αξιολογούμε τις πράξεις, τη διαγωγή και τις εκδηλώσεις των ανθρώπων. Πώς μπορεί να αξιολογηθεί κανείς με βάση την ικανότητά του να παραμένει με τον Θεό και να συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του αν και δεν έχει να περιμένει ευλογίες; Ως εξής: Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, γεννιούνται με δύο αξιέπαινα πράγματα στην ανθρώπινη φύση τους και, αν μπορείς να τα αξιοποιήσεις, τότε εξασφαλίζεις, τουλάχιστον, πως ακολουθείς τον Θεό. Ξέρετε ποια είναι αυτά τα δύο πράγματα; (Η συνείδηση και η λογική.) Σωστά. Υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση του ανθρώπου δύο πράγματα που είναι υπερπολύτιμα· όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν καμία γνώση και καμία είσοδο σχετικά με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, εντούτοις παραμένουν σταθεροί στη θέση τους, τότε ποια είναι η βασική προϋπόθεση που τους επιτρέπει να το πετύχουν αυτό; Πρέπει να διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η απάντηση, λοιπόν, είναι σαφής. Εφόσον οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καμία επιθυμία ή φιλοδοξία να λάβουν ευλογίες, εφόσον έχουν στερηθεί την επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες, αν μπορούν ακόμα να ακολουθούν τον Θεό και να εκτελούν τα καθήκοντά τους, πού το βασίζουν αυτό; Τι τους παρακινεί; Δεν υπάρχει καμία βάση και κανένα κίνητρο για τις πράξεις τους. Εφόσον διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Έτσι είναι τώρα τα πράγματα: Είναι γεγονός ότι δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, ενώ το ότι καταλαβαίνεις τα δόγματα δεν έχει καμία χρησιμότητα, δεν σημαίνει ότι έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ξέρεις ότι είναι λάθος να προσπαθείς να κάνεις συμφωνία με τον Θεό για να επιδιώξεις τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου· αν, όμως, στερηθείς τη δυνατότητα να επιδιώκεις τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, καθώς και να επιθυμείς να λάβεις ευλογίες, αφού όλα αυτά έχουν καταδικαστεί, κι όμως εσύ συνεχίζεις με χαρά να ακολουθείς τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου, αυτό θα είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Αν μπορείς να ακολουθείς τον Θεό χωρίς να έχεις κερδίσει την αλήθεια, από τι εξαρτάται αυτό; Από τη συνείδηση και τη λογική σου. Η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου μπορούν να στηρίξουν την κανονική ζωή και ύπαρξή του και τον κανονικό τρόπο που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους και τα πράγματα. Πού διαφέρει, λοιπόν, η εκτέλεση του καθήκοντός σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου και η άσκηση της αλήθειας; Η εκδήλωση κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια είναι ότι βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεται και ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια· απ’ την άλλη, εκείνοι που απλώς ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια, ωστόσο μπορούν να μοχθούν, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να παραμένουν στον οίκο του Θεού χωρίς μελανά σημεία στο μητρώο τους. Από τι εξαρτάται αυτό; Βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση τα κριτήρια της συνείδησης και της λογικής τους και δεν το κάνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Έτσι, αν το έχεις αυτό στο μυαλό σου, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να εκτελείς απλώς το καθήκον σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου και στο να επιδιώκεις την αλήθεια; (Υπάρχει.) Το να εκτελεί κανείς το καθήκον του με βάση τη συνείδηση και τη λογική του σημαίνει να του φτάνει απλώς να μοχθεί· σημαίνει να θεωρεί ως πρότυπα το να μοχθεί καλά, να μην προκαλεί διαταράξεις ή αναστάτωση, να υπακούει και να υποτάσσεται, να έχει καλές συμπεριφορές και καλές σχέσεις με τους άλλους, να μην έχει μελανά σημεία στο μητρώο του και άλλα τέτοια πράγματα. Φτάνουν όλα αυτά το επίπεδο της επιδίωξης της αλήθειας; Όχι. Όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχει κάποιος, αν δεν γνωρίζει καθόλου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και την επαναστατικότητά του, τις αντιλήψεις του, τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό και τις διάφορες αρνητικές καταστάσεις του· αν του είναι αδύνατο να απαλλαγεί απ’ αυτά τα πράγματα· αν δεν μπορεί να καταλάβει τις αρχές της άσκησης της αλήθειας· αν δεν έχει απαλλαγεί από καμία απ’ τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών του· αν παραμένει αλαζόνας και αυτάρεσκος, αυθαίρετος και απερίσκεπτος, διεφθαρμένος και δόλιος, ενώ κάποιες φορές γίνεται ακόμη και αρνητικός, αδύναμος και αμφιβάλλει για τον Θεό και ούτω καθεξής· αν παραμένουν μέσα του όλα αυτά τα πράγματα, μπορεί να επιτύχει την αληθινή υποταγή στον Θεό; Αν υπάρχουν ακόμα αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα του, θα μπορέσει να βιώσει πραγματικά το έργο του Θεού; Αν κάποιος διαθέτει απλώς καλές συμπεριφορές, είναι αυτό εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Ποια είναι τα καλύτερα πράγματα στον άνθρωπο; Μόνο η συνείδηση και η λογική του· αυτά είναι τα δύο μόνα θετικά πράγματα, αυτά είναι τα αξιέπαινα πράγματα που έχει ο άνθρωπος. Ωστόσο, κανένα απ’ τα δύο δεν σχετίζεται με την αλήθεια· δεν είναι παρά μόνο οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι, αν διαθέτεις την κανονική συνείδηση και λογική της ανθρώπινης φύσης και είσαι ικανός να καταλάβεις την αλήθεια, τότε θα μπορείς να κάνεις τις σωστές επιλογές όποτε σου συμβαίνει κάτι. Η συνείδηση και η λογική που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η εξής: Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας κι εσύ είσαι ένα δημιούργημα. Ο Θεός σε έχει επιλέξει, οπότε το σωστό είναι να αφιερώσεις και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, καθώς και να ακούς με προσοχή τα λόγια Του. Αυτό το «σωστό» το καθορίζει η συνείδηση και η λογική σου. Έχεις, όμως, ακούσει με προσοχή τα λόγια του Θεού; Ποιες είναι οι αρχές και οι μέθοδοι που κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου; Έχεις μια διεφθαρμένη διάθεση· έχεις επαναστατήσει εναντίον της; Έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν; Τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με το τι είναι «σωστό». Αν δεν προχωρήσεις παραπέρα από αυτήν τη βάση τού τι είναι σωστό να κάνεις και πώς είναι σωστό να ενεργείς, και ζεις μέσα στο πλαίσιο των παραμέτρων του «σωστού», δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου αυτό; (Είναι.) Η συνείδησή σου σου λέει: «Εφόσον ο Θεός με έσωσε, πρέπει να δαπανήσω τον εαυτό μου γι’ Αυτόν. Ο Θεός μού έσωσε τη ζωή και μου έδωσε μια δεύτερη, οπότε είναι σωστό να ανταποδώσω την αγάπη Του. Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και εγώ είμαι δημιούργημα, οπότε οφείλω να υποταχθώ στις διευθετήσεις Του». Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου; (Είναι.) Οι διάφορες συμπεριφορές, οι τρόποι άσκησης, οι στάσεις και οι απόψεις που γεννιούνται μέσα στους ανθρώπους λόγω της επίδρασης της συνείδησης και της λογικής τους δεν υπερβαίνουν τις παραμέτρους όσων μπορούν εκ φύσεως να κάνουν η συνείδηση και η λογική τους, και υπολείπονται της άσκησης της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Ο οίκος του Θεού με έχει εξυψώσει δίνοντάς μου την ευκαιρία να εκτελέσω ένα καθήκον, ενώ με ταΐζει, με ντύνει και φροντίζει για τη στέγασή μου. Ο οίκος του Θεού φροντίζει κάθε πτυχή της ζωής μου. Έχω απολαύσει πολλή χάρη απ’ τον Θεό, οπότε θα πρέπει να ανταποδώσω την αγάπη Του· δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζω τον Θεό επιπόλαια κατά το καθήκον μου ούτε, βέβαια, να κάνω τίποτα που να διαταράσσει ή να προκαλεί αναστάτωση. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε ό,τι διευθετεί ο οίκος του Θεού για μένα. Ό,τι κι αν με βάλει ο οίκος του Θεού να κάνω, δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ». Μια τέτοια δήλωση είναι μια χαρά· δεν είναι πολύ εύκολο να το κάνει αυτό κάποιος που έχει συνείδηση και λογική; (Είναι.) Φτάνει αυτό το επίπεδο της άσκησης της αλήθειας; (Όχι.) Απέχει πολύ από την άσκηση της αλήθειας. Επομένως, όσο ευγενή συνείδηση ή κανονική λογική κι αν έχει κάποιος, είτε μπορεί είτε δεν μπορεί να κάνει τα πάντα υπό την καθοδήγηση της συνείδησης και της λογικής του και ανεξάρτητα από το πόσο σωστές και αξιοπρεπείς είναι οι ενέργειές του ή από το πόσο θαυμάζουν οι άλλοι αυτές τις ενέργειες, δεν ξεπερνούν το επίπεδο των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών. Μπορούν να ταξινομηθούν μόνο στη σφαίρα των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών· απέχουν πολύ απ’ την άσκηση της αλήθειας. Όταν βασίζεις στη λογική σου το πώς αλληλεπιδράς με τους άλλους, τότε θα είσαι λίγο πιο ευγενικός στην ομιλία σου, δεν θα επιτίθεσαι στους άλλους και δεν θα θυμώνεις, δεν θα καταπιέζεις, δεν θα ελέγχεις, δεν θα εκφοβίζεις, δεν θα επιδιώκεις να ασκήσεις επιρροή στους άλλους και ούτω καθεξής· όλα αυτά μπορεί να τα πετύχει κανείς με τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας; Όχι, δεν έχουν. Είναι πράγματα που μπορεί να πετύχει η λογική του ανθρώπου, και ανάμεσα σ’ αυτά και στην αλήθεια υπάρχει απόσταση.
Για ποιον λόγο λέω ότι το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του και τη λογική του δεν έχει σχέση με την άσκηση της αλήθειας; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος σου έχει φερθεί με ευγένεια κι έχετε καλές σχέσεις, και αποδέχεται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και στη συνέχεια διαδίδει το ευαγγέλιο σ’ εσένα, πράγμα που είναι το ίδιο με το να τον χρησιμοποιεί ο Θεός για να διαδώσει το ευαγγέλιο σ’ εσένα. Εσύ, μόλις αποδεχτείς το νέο έργο του Θεού, νιώθεις ακόμα μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο και θέλεις πάντοτε να του το ανταποδώσεις. Έτσι, του δίνεις λίγη ελευθερία σε ό,τι κι αν κάνεις και του μιλάς πάντα πολύ ευγενικά. Του φέρεσαι με ιδιαίτερο σεβασμό, εκτίμηση και ανεκτικότητα και, ό,τι κακό κι αν κάνει, όποιος κι αν είναι ο χαρακτήρας του, τον αντιμετωπίζεις με υπομονή και διαλλακτικότητα, σε σημείο που, όποτε σου ζητάει βοήθεια με μια δυσκολία που αντιμετωπίζει, τον βοηθάς άνευ όρων. Γιατί να το κάνεις αυτό; Τι επηρεάζει τις ενέργειές σου; (Η συνείδησή μου.) Είναι αποτέλεσμα της συνείδησής σου. Αυτή η επίδραση της συνείδησής σου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετική ή αρνητική· το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι έχεις συνείδηση και λίγη ανθρώπινη φύση και ότι, όταν κάποιος σου δείχνει καλοσύνη, τον ευγνωμονείς και του το ανταποδίδεις. Από αυτήν την άποψη, είσαι εντάξει άνθρωπος. Αν όμως το μετρούσαμε με βάση την αλήθεια, μπορεί να καταλήγαμε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα αυτός ο άνθρωπος κάνει κάποιο κακό και πρόκειται η εκκλησία να τον αποπέμψει, κι εσύ εξακολουθείς να τον μετράς με βάση τη συνείδησή σου και να λες: «Αυτός ήταν που διέδωσε το ευαγγέλιο σ’ εμένα. Όσο ζω, δεν πρόκειται να ξεχάσω το καλό που μου έκανε· αν δεν ήταν αυτός, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Δεν λέω, σήμερα έκανε κάτι κακό, αλλά δεν μπορώ να τον αποκαλύψω. Παρόλο που είδα ότι έκανε λάθος, δεν μπορώ να το πω, γιατί με έχει βοηθήσει πολύ. Μπορεί να μην μπορώ να του το ξεπληρώσω, αλλά δεν γίνεται να του επιτεθώ. Αν θέλει κάποιος άλλος να τον καταγγείλει, ας το κάνει, αλλά εγώ δεν πρόκειται να το κάνω. Δεν μπορώ να τρίψω αλάτι στην πληγή του· τι άνθρωπος θα ήμουν αν έκανα κάτι τέτοιο; Δεν θα ήμουν άνθρωπος χωρίς συνείδηση; Ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση είναι άραγε τίποτε περισσότερο από ένα κτήνος;» Τι λες; Τι επίδραση έχει η συνείδηση σε τέτοιες περιστάσεις; Η επίδραση αυτή δεν παραβιάζει την αλήθεια; (Την παραβιάζει.) Καταλαβαίνουμε από αυτό ότι μερικές φορές η επίδραση της συνείδησης περιορίζεται και επηρεάζεται από τα συναισθήματα του ατόμου, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις του να συγκρούονται με τις αλήθεια-αρχές. Άρα, καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ένα γεγονός: Η επίδραση της συνείδησης ενός ανθρώπου είναι κατώτερη απ’ το πρότυπο της αλήθειας, και κάποιες φορές οι άνθρωποι, ενώ ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους, παραβιάζουν την αλήθεια. Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και αντ’ αυτής ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, τότε μπορείς να κάνεις κακό και να αντισταθείς στον Θεό; Θα μπορείς στ’ αλήθεια να κάνεις κακά πράγματα· κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν είναι ποτέ λάθος να ενεργεί κάποιος με βάση τη συνείδησή του. Αυτό δείχνει ότι, αν κάποιος θέλει να ικανοποιήσει τον Θεό και να συμμορφωθεί με το θέλημά Του, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση να ενεργεί απλώς με βάση τη συνείδησή του. Για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, πρέπει να ενεργεί με βάση την αλήθεια. Πού έχεις τοποθετήσει την αλήθεια, λοιπόν, εφόσον αντιμετωπίζεις τη συνείδησή σου ως την αλήθεια και τη θεωρείς ανώτερη απ’ όλα τα άλλα; Την έχεις αντικαταστήσει με τη συνείδησή σου· αυτό δεν αποτελεί αντίσταση στην αλήθεια; Δεν αποτελεί εναντίωση προς την αλήθεια; Αν ζεις σύμφωνα με τη συνείδησή σου, μπορείς να παραβιάσεις την αλήθεια, και παραβιάζοντας την αλήθεια αντιστέκεσαι στον Θεό. Πολλοί άνθρωποι, αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν τη συνείδησή τους ως πρότυπο για τα λόγια και τις πράξεις τους, αλλά και συμπεριφέρονται µε βάση αυτή. Το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του είναι ή δεν είναι άσκηση της αλήθειας; Μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια η συνείδηση ενός ανθρώπου; Σε τι ακριβώς διαφέρει το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του από το να ενεργεί με βάση την αλήθεια; Ορισμένοι άνθρωποι επιμένουν πάντα να ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και νομίζουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Δεν είναι.) Μπορούν τα συναισθήματα της συνείδησης ενός ανθρώπου να υποκαταστήσουν την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Ποιο είναι το λάθος αυτών των ανθρώπων; (Πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, πράγμα που αποτελεί αντίσταση στον Θεό.) Σωστά. Ταυτίζουν τα συναισθήματα της συνείδησής τους με την αλήθεια, κι έτσι είναι πιθανόν να παραβιάσουν την αλήθεια. Τέτοια άτομα πάντοτε βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση το πρότυπο της συνείδησής τους, με κριτήριό τους τη συνείδησή τους. Η συνείδησή τους τους εγκλωβίζει και τους ελέγχει, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει και τη λογική τους. Αν κάποιος ελέγχεται από τη συνείδησή του, μπορεί παράλληλα να αναζητά την αλήθεια και να ασκείται σύμφωνα μ’ αυτήν; Δεν μπορεί. Επομένως, είναι δυνατόν η συνείδηση να υποκαταστήσει την αλήθεια; Δεν είναι. Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν: «Αφού δεν μπορούμε να μετρήσουμε το πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους με βάση τη συνείδησή μας, ούτε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη συνείδησή μας ως την αλήθεια, είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τα πρότυπα της συνείδησής μας για να μετρήσουμε το πώς συμπεριφερόμαστε στον Θεό;» Αυτό το ερώτημα αξίζει να το σκεφτούμε. Σε κάθε περίπτωση, η συνείδηση ενός ανθρώπου δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλήθεια. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια και προσεγγίζεις τον Θεό με βάση τη συνείδησή σου, αυτό μπορεί να θεωρηθεί καλό σύμφωνα με το ανθρώπινο πρότυπο, αλλά αν βασιστείς σ’ αυτό το πρότυπο, δεν θα μπορέσεις να πετύχεις την αγάπη και την υποταγή προς τον Θεό· το πολύ πολύ να αποφύγεις να παραβιάσεις την αλήθεια και να αντισταθείς στον Θεό. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς τη συνείδησή σου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και ούτε χρειάζεται να τη χρησιμοποιείς απέναντι στον Θεό». Είναι ή δεν είναι σωστό αυτό; Από τη σκοπιά των δογμάτων και της θεωρίας, φαίνεται λάθος, έτσι δεν είναι; Τότε, μέτρησέ το με βάση την αλήθεια· σου φαίνεται σωστό; Λέει ο Θεός στους ανθρώπους να Τον προσεγγίζουν χρησιμοποιώντας τη συνείδησή τους; Τι απαιτεί απ’ τον άνθρωπο; Πώς απαιτεί να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος; Μπορεί να έχεις συνείδηση, είσαι όμως ειλικρινής; Αν έχεις συνείδηση, αλλά δεν είσαι ειλικρινής, τότε αυτό δεν αρκεί. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος με ειλικρίνεια. Είναι γραμμένο στη Βίβλο: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου» (Κατά Μάρκον 12:30). Τι απαιτεί ο Θεός; (Να Τον αγαπούν οι άνθρωποι με όλη τους την καρδιά, με όλη τους τη διάνοια και με όλη τους την ψυχή.) Τι θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Την ειλικρίνειά τους.) Σωστά. Έχει πει μήπως: «Πρέπει να με αγαπάτε με τη συνείδηση και τη λογική σας και με τα ένστικτά σας»; Είπε κάτι τέτοιο ο Θεός; (Όχι, δεν είπε.) Γιατί δεν λέει κάτι τέτοιο ο Θεός; (Επειδή η συνείδηση δεν είναι η αλήθεια.) Τι είναι η συνείδηση; (Το ελάχιστο πρότυπο της ανθρώπινης φύσης.) Σωστά, η συνείδηση και η λογική είναι τα ελάχιστα και τα πιο στοιχειώδη πρότυπα της ανθρώπινης φύσης. Πώς μπορείς να καταλάβεις αν ένας άνθρωπος είναι καλός και αν έχει ανθρώπινη φύση; Πώς το μετράς αυτό; Με τι το μετράς; Το ελάχιστο και πιο βασικό πρότυπο είναι αν αυτός ο άνθρωπος έχει συνείδηση και λογική. Με βάση αυτό το πρότυπο μπορείς να μετρήσεις αν κάποιος έχει ανθρώπινη φύση. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο για να μετρήσεις το κατά πόσον επιδιώκει κάποιος την αλήθεια; Μπορείς να καταλάβεις αν επιδιώκει την αλήθεια ή όχι με βάση το αν έχει συνείδηση και λογική· είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; Είναι σωστά; (Όχι.) Τότε τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο; (Ειλικρίνεια.) Ο Θεός θέλει την ειλικρίνεια του ανθρώπου. Από τι αποτελείται αυτή η ειλικρίνεια; Τι πρέπει να κάνει κανείς για να είναι ειλικρινής; Αν απλώς λέει στην προσευχή του ότι προσφέρει την ειλικρίνειά του στον Θεό, αλλά στη συνέχεια δεν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του γι’ Αυτόν ούτε εκτελεί πιστά το καθήκον του, είναι ειλικρίνεια αυτό; Δεν είναι ειλικρίνεια· είναι εξαπάτηση. Και τότε, ποια συμπεριφορά είναι εκδήλωση ειλικρίνειας; Ποια είναι η συγκεκριμένη άσκηση; Ξέρεις; Δεν είναι το να έχεις μια στάση υποταγής προς τον Θεό; (Είναι.) Ένας άνθρωπος είναι ειλικρινής μόνο αν έχει στάση υποταγής. Δεν είναι αυτό πολύ ανώτερο από τη συνείδηση; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου δεν πλησιάζουν καν την ειλικρίνεια, υπάρχει απόσταση μεταξύ τους. Η συνείδηση και η λογική των ανθρώπων δεν είναι παρά οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη διατήρηση της ύπαρξής τους, της κανονικής τους ζωής και των σχέσεών τους με τους άλλους. Αν οι άνθρωποι έχαναν τη συνείδηση και τη λογική τους, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν, να έχουν κανονική ζωή ή να διατηρούν σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους ούτε καν στο πιο βασικό επίπεδο. Ρίξε μια ματιά σ’ αυτούς που δεν έχουν συνείδηση ή λογική, σ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους· θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους οποιοδήποτε μέλος μιας ομάδας; (Όχι.) Κανείς δεν θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους. Τι νιώθουν οι άνθρωποι όταν έχουν επαφές μαζί τους; Αηδία, αποστροφή —μπορεί ακόμα και να νιώθουν φόβο, περιορισμό και δέσμευση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και κανείς δεν θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους. Πείτε Μου, θα τους έσωζε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Αν ένας κακός άνθρωπος απαντά σε όποιον τον προσβάλλει λέγοντας: «Αν οι περιστάσεις το επιτρέψουν ποτέ, θα σε σκοτώσω· θα σε καταστρέψω!», τότε, άσχετα με το αν μπορεί στ’ αλήθεια να τα κάνει αυτά τα πράγματα, το γεγονός και μόνο ότι μπόρεσε να τα πει δεν τον κάνει κακό άνθρωπο; (Ναι.) Τι άνθρωπος είναι, λοιπόν, αυτός που τα λόγια του προκαλούν φόβο στους άλλους; Είναι άνθρωπος με συνείδηση και λογική; (Όχι.) Και όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική έχουν, άραγε, ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Ποιος θα τολμούσε να έχει επαφές μ’ έναν τέτοιον κακό άνθρωπο που δεν έχει ανθρώπινη φύση; Έχουν κανονικές σχέσεις με τους υπόλοιπους αυτοί οι κακοί άνθρωποι; (Δεν έχουν.) Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι σχέσεις τους με τους άλλους; Όλοι τούς φοβούνται, όλοι δεσμεύονται και περιορίζονται απ’ αυτούς· αυτοί θέλουν να εκφοβίζουν κάθε άνθρωπο που συναντούν και να τιμωρούν τους πάντες. Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; Κανείς δεν τολμά να συναναστραφεί με τέτοιους ανθρώπους που δεν διαθέτουν συνείδηση και λογική. Δεν μπορούν καν να ζήσουν μια κανονική ανθρώπινη ζωή, οπότε δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ τους διαβόλους και τα κτήνη. Όταν βρίσκονται σε ομάδες, πάντα ξεσπούν εναντίον των άλλων και τιμωρούν τους πάντες, τον έναν μετά τον άλλον. Στο τέλος, όλοι κρατούν αποστάσεις απ’ αυτούς, όλοι τούς αποφεύγουν. Πόσο τρομακτικοί πρέπει να είναι! Είναι ανίκανοι ακόμα και να συνάψουν κανονικές ανθρώπινες σχέσεις και δεν μπορούν να εδραιωθούν μέσα σε μια ομάδα. Τι πράγμα είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν διαθέτουν καν ανθρώπινη φύση. Μπορούν, μήπως, να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους άνθρωπος δεν έχει ανθρώπινη φύση; Τα κτήνη, οι διάβολοι. Ο Θεός χαρίζει τις αλήθειες που εκφράζει στην ανθρωπότητα, όχι στα κτήνη και στους διαβόλους. Μόνο όσοι έχουν συνείδηση και λογική μπορούν να αποκαλούνται άνθρωποι. Πείτε Μου πάλι: Το μόνο που χρειάζεται κανείς για να βιώσει πλήρως την κανονική ανθρώπινη φύση είναι η συνείδηση και η λογική; Θα έλεγε κανείς ότι παραμένει ένα κενό, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Έχω συνείδηση και λογική. Εφόσον φροντίζω να μην κάνω κακό, θα κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα». Είναι σωστό αυτό; Αν κάποιος έχει συνείδηση και λογική, αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη επιδιώκει την αλήθεια· και ούτε το γεγονός ότι ζει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η συνείδηση και η λογική; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου είναι απλώς τα πιο βασικά χαρακτηριστικά και οι πιο βασικές ιδιότητες της ανθρώπινης φύσης που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι για να επιδιώξουν την αλήθεια. Αν κάποιος ζει σύμφωνα με αυτά τα δύο πράγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια ούτε, βέβαια, αποδεικνύει ότι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Από αυτό το παράδειγμα που μόλις ανέφερα καταλαβαίνετε ότι, όταν κάποιος βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεται και ενεργεί με βάση τη δική του συνείδηση και λογική, είναι πιθανό να παραβιάσει την αλήθεια και τις αρχές. Απέχει πολύ από το πρότυπο του να κάνει τα παραπάνω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Άρα, όση συνείδηση κι αν διαθέτεις, όσο κανονική κι αν είναι η λογική σου, αν δεν μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Παρομοίως, όσο κι αν υποφέρεις και μοχθείς στο πλαίσιο των ενστίκτων της συνείδησης και της λογικής σου, δεν μπορεί να πει κανείς ότι επιδιώκεις την αλήθεια.
Μόλις αναλύσαμε τρία πράγματα, τα οποία ήταν όλα προκαταλήψεις και παρανοήσεις των ανθρώπων σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Πείτε Μου, ποια ήταν αυτά τα τρία πράγματα; (Το πρώτο ήταν ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν με την αλήθεια πράγματα που σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους θεωρούν καλά, σωστά και θετικά, και τα χρησιμοποιούν ως πρότυπά τους, υποκαθιστώντας τις απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του, και κατόπιν επιδιώκουν και κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα. Το δεύτερο ήταν ότι, με βάση το ότι οι άνθρωποι προσκολλώνται σε παράλογες αντιλήψεις, προσπαθούν να συνάψουν συμφωνίες με τον Θεό, ενώ παράλληλα τρέφουν μέσα τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Πιστεύουν ότι, μόλις ικανοποιήσουν τον Θεό και Εκείνος ευχαριστηθεί, θα τους χαρίσει την υπόσχεσή Του. Το τρίτο ήταν ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως με το να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους, κάνουν ήδη πράξη την αλήθεια.) Αν αφήσουμε στην άκρη αυτά τα τρία πράγματα, τι ακριβώς σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας επιστρέψουμε στον ορισμό μας για την επιδίωξη της αλήθειας: «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια». Αυτά τα λόγια είναι αρκετά για να κάνουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς να το κάνουν. Έχουμε ήδη μιλήσει αρκετά για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, την επιδιώκει κανείς; Έχουμε συναναστραφεί πολύ σχετικά μ’ αυτό, και τώρα και πιο παλιά: Πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτή είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Οτιδήποτε άλλο που δεν σχετίζεται μ’ αυτά τα λόγια δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Βέβαια, αν το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» δεν αφορά τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, εντούτοις αφορά κάποιες απ’ τις σκέψεις, τις απόψεις και τις αντιλήψεις του. Και αν αφορά αυτά τα πράγματα και αποσκοπεί στο να πετύχει τον στόχο να μπορέσει ο άνθρωπος να ασκείται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να υποτάσσεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, τότε, φυσικά, αυτό θα είναι το τελικό αποτέλεσμά του. Το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» είναι πολύ σαφές και ξεκάθαρο. Το μονοπάτι που προσφέρει τελικά στους ανθρώπους τούς δίνει τη δυνατότητα να αποβάλουν τις προκαταλήψεις τους στους τρόπους άσκησής τους και να εγκαταλείψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω απ’ την πεποίθηση ότι είναι ανώτεροι, ότι διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, και να το χρησιμοποιούν αυτό για να υποκαταστήσουν την αρχή της άσκησης του να έχει κανείς ως βάση του τα λόγια του Θεού και ως κριτήριό του την αλήθεια. Όποιες δικαιολογίες κι αν έχεις, όποια προτερήματα και πλεονεκτήματα κι αν διαθέτεις, δεν φτάνουν για να υποκαταστήσουν το να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Είναι απόλυτα σίγουρο αυτό. Αντίθετα, αν η αφετηρία των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, αλλά και τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, συμφωνεί απόλυτα με τα λόγια του Θεού, ενώ η αλήθεια είναι οι αρχές της άσκησής σου, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Διαφορετικά, δεν την κάνεις πράξη. Με λίγα λόγια, όσοι ζουν μέσα στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και ενεργούν με σκοπό να κάνουν συμφωνίες ή υποκαθιστούν διαρκώς την επιδίωξη της αλήθειας και την άσκησή της με την πεποίθηση ότι έχουν πολύ καλή ηθική διαγωγή, κάθε τέτοια προσέγγιση είναι ανόητη. Καμία τους δεν είναι εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας και, τελικά, το αποτέλεσμα αυτών των ανόητων προσεγγίσεων θα είναι οι άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν την αλήθεια, να μην μπορούν να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού και να μην μπορούν εισέλθουν στον δρόμο της σωτηρίας. Το καταλαβαίνεις; (Ναι.) Φυσικά, ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια —εκτός από εκείνους που δεν μπορούν να σωθούν— θα επιβιώσουν και κάποιοι που είναι διατεθειμένοι να γίνουν απλοί δουλευτές. Κανένα πρόβλημα· αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια καλή εναλλακτική επιλογή για όποιον δεν επιδιώκει την αλήθεια. Το συγκεκριμένο μονοπάτι που θα επιλέξετε εξαρτάται από εσάς. Ίσως κάποιοι να πουν: «Μετά από όλη αυτήν τη συναναστροφή, ακόμα δεν μας έχεις πει πώς να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα ή πώς να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε». Δεν σας είπα; (Μας είπες.) Πώς πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και σύμφωνα με τι πρέπει να συμπεριφέρεται και να ενεργεί; (Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Και έχοντας τι ως κριτήριό του; (Έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Ποια είναι, τότε, τα λόγια του Θεού; Πού είναι η αλήθεια; (Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια.) Υπάρχουν πάρα πολλά λόγια του Θεού, μιλούν στους ανθρώπους για κάθε πτυχή που αφορά το πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, οπότε δεν θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες γι’ αυτά τα πράγματα. Διαβάστε για άλλη μια φορά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Πρέπει να χαράξετε αυτά τα λόγια στην καρδιά σας και να τα έχετε ως σύνθημα της ζωής σας. Να τα βγάζετε συχνά για να τα σκέφτεστε και να τα μελετάτε· να αντιπαραβάλλετε μ’ αυτά τη συμπεριφορά σας, τη στάση σας για τη ζωή, τις απόψεις σας για τα πράγματα, τους σκοπούς και τους στόχους σας. Τότε θα μπορείς να καταλάβεις καθαρά την αληθινή σου κατάσταση και τη διάθεση-ουσία που εκδηλώνεις. Να αντιπαραβάλλεις αυτά τα πράγματα μ’ αυτά τα λόγια, και να θεωρείς τα λόγια αυτά ως τις αρχές της άσκησής σου και ως μονοπάτι και κατεύθυνση για την άσκησή σου. Όταν επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν μπορέσεις να εισέλθεις σ’ αυτά τα λόγια και να τα βιώσεις πλήρως, τότε θα καταλάβεις τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Φυσικά, όταν εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτών των λόγων, θα έχεις ήδη ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όταν θα ξεκινήσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τι θα προκύψει απ’ αυτό; Η αγωνία που φέρνει η αναστάτωση, ο έλεγχος και οι περιορισμοί της διεφθαρμένης διάθεσής σου θα μειώνεται ολοένα και περισσότερο. Για ποιον λόγο; Επειδή θα νιώθεις ότι έχεις ένα μονοπάτι για να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και ότι υπάρχει ελπίδα να σωθείς. Μόνο τότε θα νιώσεις ότι μια ζωή κατά την οποία πιστεύεις αληθινά στον Θεό και τρως και πίνεις τα λόγια Του είναι ικανοποιητική, γαλήνια και χαρούμενη. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια, μετά από πολλά χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, νιώθουν ακόμα ότι η ζωή είναι πολύ κενή και ότι δεν έχουν τίποτα για να βασιστούν. Πολλές φορές, μάλιστα, νιώθουν ότι είναι πολύ οδυνηρό να ζουν με διεφθαρμένη διάθεση και, παρόλο που επιθυμούν να την αποβάλουν, δεν μπορούν. Παραμένουν για πάντα περιορισμένοι, δέσμιοι και καθηλωμένοι απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση, και αυτό τους προκαλεί μεγάλη αγωνία, όμως δεν έχουν κανένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Οι πικρές μέρες τους είναι ατελείωτες. Αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια και να σωθούν, τότε θα περνούσαν αυτές οι πικρές ημέρες. Ωστόσο, τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω εξαρτώνται από τη μελλοντική σας επιδίωξη και είσοδο.
29 Ιανουαρίου 2022
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.