Το θέμα δεν είναι να πιστεύεις στον Θεό για να κερδίσεις τη χάρη ή την ανοχή και τον οίκτο Του. Τότε, τι θα κερδίσεις; Τη σωτηρία. Και τι σηματοδοτεί την κατεύθυνση προς τη σωτηρία; Ποια είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός; Τι χρειάζεται για να σωθεί κανείς; Να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτή είναι η ουσία του θέματος. Οπότε, σε τελική ανάλυση, στο κάτω-κάτω της γραφής, όσο κι αν υπέφερες, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωσες ή όσο αληθινός πιστός κι αν διακηρύττεις ότι είσαι, αν τελικά δεν έχει διορθωθεί καθόλου η διεφθαρμένη διάθεσή σου, αυτό σημαίνει ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Με άλλα λόγια, δεν έχει διορθωθεί η διεφθαρμένη σου διάθεση, επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καν ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας· σημαίνει πως όλα όσα λέει ο Θεός και όλο το έργο που κάνει για να σώσει τον άνθρωπο δεν έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα πάνω σου, δεν σε έχουν οδηγήσει να καταθέσεις καμία μαρτυρία και δεν έχουν αποδώσει καρπούς μέσα σου. Ο Θεός θα πει: «Επειδή υπέφερες και πλήρωσες ένα τίμημα, Εγώ σου έδωσα τη χάρη, τις ευλογίες, τη φροντίδα και την προστασία που σου αξίζουν σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο. Όμως, δεν θα συμμετέχεις σε όσα αξίζει ο άνθρωπος μετά τη σωτηρία του. Για ποιον λόγο; Επειδή σου έχω ήδη χαρίσει όσα σου αξίζουν σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο· όσο για τα όσα αξίζει ο άνθρωπος αφού σωθεί, δεν μένει τίποτα για σένα, γιατί δεν ξεκίνησες να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Δεν ανήκεις σ’ εκείνους που θα σωθούν, δεν έγινες αληθινό δημιούργημα, και ο Θεός δεν σε θέλει. Ο Θεός δεν θέλει εκείνους που απλώς εργάζονται, τρέχουν, υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα γι’ Αυτόν, εκείνους που πιστεύουν τάχα αληθινά και έχουν λίγη πίστη και τίποτε περισσότερο. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού μέσα στις ομάδες των πιστών Του. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πάρα πολλοί απ’ αυτούς που εργάζονται και απλώς δουλεύουν για τον Θεό· ο αριθμός τους είναι ανυπολόγιστος. Αν πρόκειται για άτομα που ο Θεός έχει προκαθορίσει και επιλέξει, που τα έχει οδηγήσει πίσω στον οίκο Του, τότε κανένας απ’ αυτούς δεν θα δίσταζε να εργαστεί και απλώς να δουλέψει γι’ Αυτόν. Για ποιον λόγο; Γιατί είναι πολύ εύκολο να το κάνουν. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που απλώς δουλεύουν και μοχθούν για τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και αντίχριστοι και μοχθηροί άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό, όπως ο Παύλος. Δεν υπάρχουν πάρα πολλοί σαν τον Παύλο; (Υπάρχουν.) Αν πήγαινες σε μια εκκλησία και κήρυττες τα εξής: «Εφόσον είσαι πρόθυμος να τρέξεις, να υποφέρεις και να πληρώσεις ένα τίμημα για τον Θεό, τότε θα σε περιμένει ένας στέφανος δικαιοσύνης», πιστεύεις ότι θα ανταποκρίνονταν πολλοί στο κάλεσμά σου; Πάρα πολλοί θα ανταποκρίνονταν. Αλλά δυστυχώς, στο τέλος, ο Θεός δεν θα τους σώσει, τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν, αλλά απλώς παραμένουν στο στάδιο της απλής δουλειάς· είναι πρόθυμοι μόνο να δουλέψουν απλώς για τον Θεό. Με άλλα λόγια, είναι απλώς πρόθυμοι να ανταλλάξουν τον μόχθο τους για να πάρουν από τον Θεό καλοτυχία, χάρη και ευλογίες. Δεν επιθυμούν να αλλάξουν τις μεθόδους επιβίωσής τους ή τον τρόπο ζωής τους, ή το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται για να επιβιώσουν· δεν θέλουν να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προκειμένου να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια για να επιτύχουν τη σωτηρία. Φυσικά, θα μπορούσε να πει κανείς και ότι είναι πρόθυμοι μόνο να υποφέρουν και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, ότι είναι πρόθυμοι μόνο να εγκαταλείψουν και να προσφέρουν όλα όσα έχουν, ότι δαπανούν όσο μπορούν, με κάθε κόστος, και ότι είναι πρόθυμοι να μοχθήσουν με κάθε δυνατό τρόπο. Αν, όμως, τους ζητήσεις να φτάσουν στην αυτογνωσία, να αποδεχτούν την αλήθεια, να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εγκαταλείψουν τις κακές πράξεις τους και να στραφούν ξανά προς τον Θεό σαν τους Νινευίτες, και να ακούσουν τα λόγια Του και να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτά, θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό; Εφόσον ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο και έχει πει τόσα λόγια, γιατί οι άνθρωποι θεωρούν τόσο δύσκολη την επιδίωξη της αλήθειας; Γιατί αδιαφορούν συνέχεια γι’ αυτήν; Ακόμη και μετά από χρόνια που ακούνε κηρύγματα, εξακολουθούν να μην έχουν καμία πρόθεση να αλλάξουν. Ποτέ δεν έχουν μετανοήσει ειλικρινά ενώπιον του Θεού από τα βάθη της καρδιάς τους ούτε έχουν ποτέ αναγνωρίσει ή αποδεχτεί πραγματικά το γεγονός ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Τόσο στις απόψεις τους για τα πράγματα όσο και στις πράξεις τους, δεν έχουν εγκαταλείψει ποτέ την οπτική τους και δεν έχουν αναζητήσει την αλήθεια· δεν προσεγγίζουν κάθε θέμα με μια στάση αλλαγής οπτικής και μετάνοιας προς τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι, λοιπόν, έχουν βιώσει πολλά και έχουν κάνει πολύ έργο, ασκούν τα καθήκοντά τους για αρκετό καιρό, αλλά ακόμα δεν μπορούν να δώσουν καμία μαρτυρία. Συνεχίζουν να μη γνωρίζουν ούτε να βιώνουν τα λόγια του Θεού, και όταν μιλούν για την εμπειρία και τη γνώση τους πάνω σε αυτά, είναι πολύ αμήχανοι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται και φαίνονται εντελώς άχρηστοι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν γνωρίζουν καθόλου την αλήθεια ούτε ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Το να μοχθήσουν, απ’ την άλλη πλευρά, είναι κάτι τόσο απλό κι εύκολο. Όλοι, λοιπόν, είναι πρόθυμοι να δουλέψουν απλώς για τον Θεό, αλλά δεν επιλέγουν να επιδιώξουν την αλήθεια.

Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τι σημαίνει, ακριβώς, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Έχουμε πει πάρα πολλά· δεν θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μπορείτε να το ορίσετε; Ο ορισμός πρέπει να είναι πολύ απλός, σωστά; Θα σας έρθει, αν απλά σκεφτείτε, στοχαστείτε και μελετήσετε τα λόγια; Μπορεί κάποιοι να έλεγαν το εξής: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα. Δεν μπορεί να εκφραστεί με σαφήνεια σε λίγες μόνο προτάσεις. Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτήν. Με τι λόγια να την περιγράψω; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα, και μονάχα τα πιο μεγαλόπνοα λόγια θα μπορούσαν να την περιγράψουν και να την ορίσουν κατάλληλα —μόνο έτσι εντυπωσιαστούν όλοι πραγματικά!» Πιστεύετε ότι έτσι πρέπει να είναι; (Όχι.) Καθορίστε, τότε, την επιδίωξη της αλήθειας με απλά λόγια. (Η επιδίωξη της αλήθειας σημαίνει να χρησιμοποιούμε την αλήθεια για να διορθώσουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση.) Αυτό θεωρείται ορισμός; Βγάζετε κάποιο συμπέρασμα με αυτόν; Είναι εύκολο να ορίσεις την επιδίωξη της αλήθειας; Δεν είναι εύκολη υπόθεση· πρέπει να καταβάλεις κάποια προσπάθεια για να τη συλλογιστείς. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας προσπαθήσουμε να το ορίσουμε, εντάξει; Η καλύτερη από όλες τις ανθρώπινες γλώσσες είναι αυτή που είναι απλή, καθομιλουμένη και βγαλμένη από τη ζωή. Δεν θα μιλήσουμε σε κάποια ξένη γλώσσα ούτε με πομπώδη λόγια. Θα μιλήσουμε την καθημερινή γλώσσα των συνηθισμένων ανθρώπων, με τρόπο που να είναι εύληπτος, κοινός και εύκολα κατανοητός, ώστε οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν αμέσως τι έχουμε πει. Εκτός από τους ανήλικους ή όσους είναι πολύ κουτοί ή ψυχικά ασθενείς για να την καταλάβουν, κάθε ενήλικας που είναι καλά στα μυαλά του θα μπορέσει να καταλάβει τη γλώσσα που έχουμε χρησιμοποιήσει, αμέσως μόλις την ακούσει. Αυτό σημαίνει καθομιλουμένη γλώσσα· αυτό ονομάζεται καθημερινή γλώσσα. Τι σημαίνει, λοιπόν, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου με βάση τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια —αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Αυτός είναι ένας ακριβής ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Ερώτηση: Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Απλός δεν είναι; Κάποιοι από σας μπορεί να πείτε: «Συναναστρέφεσαι όλον αυτόν τον καιρό για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ενώ ο ορισμός της είναι αυτή η μία και μοναδική πρόταση. Τόσο απλό είναι;» Ναι, τόσο απλό είναι. Είναι ένας τόσο απλός ορισμός, όμως θίγει τόσα συναφή θέματα. Και όλα αυτά τα συναφή θέματα θίγουν το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν τις δυσκολίες του ανθρώπου, τις σκέψεις και τις οπτικές του, καθώς και όλες τις μυριάδες αιτιολογήσεις, δικαιολογίες, μεθόδους και στάσεις που έχει ο άνθρωπος απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας. Υπάρχει, επίσης, το θέμα της αντίστασης του ανθρώπου απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας και της άρνησής του να την επιδιώξει, πράγματα που τα προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Φυσικά, όλα αυτά για τα οποία σας μίλησα —τα διάφορα μονοπάτια και στάδια της επιδίωξης της αλήθειας, το πώς επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται απ’ αυτό και η αλήθεια-πραγματικότητα που βλέπει κανείς στους ανθρώπους που τη βιώνουν— θίγουν κι αυτά το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η βιωματική μαρτυρία για τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου που προκύπτει όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο αποτέλεσμα. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της μαρτυρίας είναι ότι καταθέτει μαρτυρία για τα αποτελέσματα του έργου του Θεού· ένα άλλο είναι ότι καταθέτει μαρτυρία για τα θετικά αποτελέσματα που βλέπει κανείς σε όσους έχουν επιδιώξει την αλήθεια, δηλαδή το ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν διορθωθεί, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Για παράδειγμα, κάποιος που ήταν πολύ αλαζόνας, που λειτουργούσε αυθαίρετα και απερίσκεπτα, και έκανε ό,τι ήθελε, μαθαίνει διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, και στη συνέχεια την αποδέχεται και την αναγνωρίζει. Σιγά-σιγά, μαθαίνει τη ζημιά που προκαλεί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση στους άλλους και στον εαυτό του: Από μια λιγότερο ευρεία οπτική, είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους, και από μια ευρύτερη οπτική, αναστατώνει, διαταράσσει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι ένα μέρος των αποτελεσμάτων· είναι κάτι που μαθαίνει κάποιος όταν καταλαβαίνει τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, με βάση την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και στη συνέχεια, μέσω καταστάσεων που έχει ρυθμίσει ο Θεός, σιγά-σιγά μετανοεί, και εγκαταλείπει τον παλιό τρόπο ζωής και την παλιά οπτική της συμπεριφοράς και των πράξεών του. Βρίσκει ανάμεσα στα λόγια του Θεού αρχές και μονοπάτια άσκησης, και χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές άσκησης που του έχει δώσει ο Θεός. Αυτή είναι αληθινή μετάνοια και αλλαγή. Μπορεί να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού, και τελικά, καταλήγει να αναζητά σε όλες του τις ενέργειες τις αλήθεια-αρχές, και βιώνει ένα μέρος της πραγματικότητας όπου λαμβάνει ως θεμέλιό του τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πώς διορθώνεται μια αλαζονική διάθεση. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται απ’ αυτό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος παύει να βιώνει την αλαζονεία· αντίθετα, έχει συνείδηση και λογική, μπορεί να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές και υποτάσσεται πραγματικά στην αλήθεια. Αυτό που κάνει πράξη και βιώνει δεν το κυβερνά πλέον η διεφθαρμένη του διάθεση· αντίθετα, το αποτέλεσμα είναι ότι δέχεται την αλήθεια ως κριτήριο και βιώνει την πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Αυτό το αποτέλεσμα δεν επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Αυτό το αποτέλεσμα έχει όποιος επιδιώκει την αλήθεια. Και για τον Θεό, το να ζεις έτσι αποτελεί αληθινή μαρτυρία γι’ Αυτόν και το έργο Του. Είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν ένα δημιούργημα υφίσταται την κρίση, την παίδευση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Είναι αληθινή μαρτυρία, και είναι κάτι ένδοξο για τον Θεό. Για τον άνθρωπο, βέβαια, δεν είναι κάτι ένδοξο· θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως τιμή και υπερηφάνεια· είναι η μαρτυρία που οφείλει να έχει και να βιώνει ένα δημιούργημα μόλις βιώσει το έργο του Θεού. Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Ο Θεός θεωρεί, επίσης, ότι μια τέτοια εμπειρία και γνώση, καθώς και όσα βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από το έργο Του. Τη θεωρεί μαρτυρία που καταφέρει μεγάλο πλήγμα στον Σατανά. Αυτό αγαπάει και εκτιμάει ο Θεός.

Μόλις τώρα ορίσαμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Μέσω αυτού του ορισμού, έχει πλησιάσει στην πραγματικότητα η άποψή σας για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Ναι.) Τώρα που ορίσαμε την επιδίωξη της αλήθειας με τρόπο που καταλαβαίνετε, πώς πρέπει να θεωρείτε τις προηγούμενες επιδιώξεις σας; Πιθανότατα, οι περισσότεροι από σας να μην είστε άνθρωποι που επιδιώκετε την αλήθεια. Αυτό μπορεί να σας ενοχλεί λίγο όταν το ακούτε, έτσι δεν είναι; Διαβάστε τον ορισμό άλλη μια φορά. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Τώρα μπορείτε να το πείτε με ακρίβεια. Σκεφτείτε το πιο προσεκτικά, είναι σωστό; (Είναι.) Αν αξιολογήσετε τις προηγούμενες επιδιώξεις και πρακτικές σας με βάση αυτόν τον ορισμό, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα μπορέσετε να μάθετε αν σήμερα διαθέτετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να επαληθεύσετε αν η τωρινή σας συμπεριφορά επιδιώκει την αλήθεια. Δεν το έχω θέσει γενικά κι αόριστα, σωστά; Μιλάω πολύ απλά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Χρησιμοποιώ συνηθισμένη γλώσσα που κάθε συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει. Μπορεί να φαίνεται αρκετά ευκολονόητο, αλλά οι άνθρωποι έχουν ένα πρόβλημα. Τι πρόβλημα; Μόλις καταλάβουν τον ορισμό, νιώθουν αμηχανία και αναστάτωση. Γιατί αναστατώνονται; Επειδή πιστεύουν ότι έχουν καταδικαστεί τα προηγούμενα βάσανά τους και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει, ότι τα έχουν κάνει μάταια, και αυτό τους κάνει κακόκεφους. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις το ακούσουν αυτό, θα πουν το εξής: «Ώστε αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον ορισμό, τότε δεν πήγε στράφι κάθε τίμημα που πληρώσαμε και όλα όσα έχουμε δαπανήσει; Αν Εσύ δεν είχες ορίσει τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, θα πιστεύαμε ακόμα ότι τα πηγαίναμε καλά στις επιδιώξεις μας· τώρα που της έδωσες αυτόν τον ορισμό, δεν πήγαν χαμένες οι επιδιώξεις μας και κάθε τίμημα που έχουμε πληρώσει; Δεν έχουν καταστραφεί όλα τα όνειρά μας να πάρουμε στέμμα και ανταμοιβή; Πρέπει, μόλις καταλάβουμε την αλήθεια, να κερδίζουμε ευλογίες και τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα· άρα, τώρα που την κατανοούμε, γιατί κρινόμαστε; Γιατί ζούμε απελπισμένοι στο σκοτάδι; Έχει καταδικαστεί το παρελθόν και το παρόν μας, ποιος ξέρει πώς θα είναι το μέλλον. Μοιάζει λες και δεν έχουμε καμία ελπίδα να λάβουμε ευλογίες». Έτσι έχουν τα πράγματα; Έχουν δίκιο που σκέφτονται έτσι οι άνθρωποι; (Όχι.) Πρέπει, λοιπόν,να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Δεν πρέπει. Έχει, όμως, και ένα καλό: Μπορείς να προσεύχεσαι επανειλημμένα διαβάζοντας αυτόν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, και στη συνέχεια να ανατρέχεις στο παρελθόν σου, να εξετάζεις το παρόν σου και να προσβλέπεις στο μέλλον σου. Μπορεί να αναστατώνεσαι, αλλά αυτό το συναίσθημα σημαίνει ότι δεν είσαι αναίσθητος. Ξέρεις να σκέφτεσαι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σου, και ξέρεις να κάνεις σχέδια για τις προοπτικές σου και να τις σκέφτεσαι, να ανησυχείς και να ταράζεσαι γι’ αυτές. Αυτό είναι καλό. Αποδεικνύει ότι ζεις ακόμα, ότι είσαι ζωντανό άτομο και ότι η καρδιά σου δεν έχει πεθάνει. Το ανησυχητικό είναι όταν κάποιος παραμένει απαθής ό,τι κι αν του λένε και όσο ξεκάθαρα κι αν τον συναναστρέφονται πάνω στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος σκέφτεται ως εξής: «Αυτός είμαι· ποιος νοιάζεται αν θα ευλογηθώ ή αν θα με βρει καταστροφή; Κρίνε με, καταδίκασέ με —κάνε ό,τι θέλεις!» Ό,τι κι αν του λένε, είναι αναίσθητος. Αυτό δημιουργεί προβλήματα. Τι εννοώ; Εννοώ ότι, όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια, δεν θα την καταλάβει· είναι ένας νεκρός που δεν έχει πνεύμα. Δεν έχει ιδέα για την πίστη στον Θεό, την επιδίωξη της αλήθειας, τη σωτηρία ή το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου· δεν καταλαβαίνει τέτοια πράγματα. Είναι σαν να προσπαθείς να διδάξεις σε έναν παράφωνο να τραγουδάει ή να διδάξεις κάποιον που έχει αχρωματοψία να ξεχωρίζει τα χρώματα· είναι απλώς ανέφικτο. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα δεν έχει γι’ αυτόν καμία σημασία και καμία αξία, διότι ό,τι κι αν πεις, είτε είναι βαθυστόχαστο είτε ρηχό, είτε είναι εξειδικευμένο είτε γενικό, δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά —όπως και να ’χει, δεν θα νιώσει τίποτα. Είναι σαν έναν τυφλό που φοράει γυαλιά —είτε τα φοράει είτε όχι, δεν αλλάζει η όρασή του. Κάποιοι λένε συχνά: «Όταν έχει ήδη έρθει ο χειμώνας, πόσο μακριά μπορεί να είναι η άνοιξη;» και «Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» και «Αν κουνήσω τα χέρια μου, δεν θα μετακινήσω ούτε ένα συννεφάκι». Όλα αυτά είναι λόγια άψυχων, νεκρών ανθρώπων που νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι. Για να το πούμε με όρους πνευματικούς, δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αυτοί που δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι νεκροί, ακόμη κι όταν ζουν. Μπορούν οι νεκροί να καταλάβουν τα λόγια των ζωντανών; Πιστεύουν το εξής: «Τι σχέση έχει μ’ εμένα όλη αυτή η συζήτηση για την επιδίωξη της αλήθειας, για τις απόψεις του καθενός για τους ανθρώπους και τα πράγματα, για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του; Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» Όποιος έχει τέτοιο σκεπτικό είναι τελειωμένος. Ανήκει στους νεκρούς. Έτσι συμβαίνει και με τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Όποιες προθέσεις και όποια σχέδια κι αν έχεις για τη μελλοντική σου πορεία αφού διαβάσεις αυτόν τον ορισμό ή όπως κι αν αλλάξεις, όλα εξαρτώνται από την επιδίωξή σου. Αυτά είναι τα λόγια που πρέπει να πω και το έργο που πρέπει να κάνω. Είπα όλα όσα χρειαζόταν και είπα όλα όσα έχω να πω. Αν αγαπάτε πραγματικά την αλήθεια και έχετε τη θέληση να την επιδιώξετε, καλά θα κάνετε να υιοθετήσετε τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας που έδωσα ως στόχο και κατεύθυνση για την επιδίωξή σας. Να τον εφαρμόσετε όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε συνήθως τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεστε και ενεργείτε. Να τον υιοθετήσετε ως σημείο αναφοράς, για να εισέλθετε έτσι σιγά-σιγά στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν το κάνεις, τότε σύντομα θα κερδίσεις σίγουρα κάτι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια». Δεν ισχύει αυτό —αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια παρά μόνο όταν τελειώσει το έργο του Θεού, τότε θα είναι όντως πολύ αργά. Πώς εξηγείται αυτή η ιδέα; Η επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να γίνει πριν τελειώσει το έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, αυτή η δήλωση ισχύει πριν χτυπήσει ο Θεός το καμπανάκι για να δείξει ότι το έργο Του έχει τελειώσει. Αλλά όταν τελειώσει το έργο Του και Εκείνος πει: «Δεν θα κάνω άλλο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου και ούτε θα πω περισσότερα λόγια για να βοηθήσω τους ανθρώπους να σωθούν ή λόγια που αφορούν τη σωτηρία του ανθρώπου. Θα σταματήσω να μιλάω για τέτοια πράγματα», τότε το έργο Του θα έχει όντως τελειώσει. Αν περιμένεις μέχρι τότε για να επιδιώξεις την αλήθεια, θα είναι πολύ αργά. Ό,τι κι αν συμβεί, αν αρχίσεις τώρα να επιδιώκεις την αλήθεια, έχεις ακόμα χρόνο. Έχεις ακόμα την ευκαιρία να επιτύχεις τη σωτηρία. Από τώρα και στο εξής, κάνε ό,τι μπορείς για να βλέπεις σταδιακά τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Πάσχισε να διαβάσεις και να καταλάβεις όλα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, και κάνε πράξη την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Κάτι τέτοιο έχει τεράστιο όφελος για τη ζωή-είσοδό σου. Πάρε, για παράδειγμα, από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, εκείνα που θίγουν τη διάθεση των αντίχριστων. Δεν είναι αυτά τα πιο θεμελιώδη λόγια; (Είναι.) Και τι πρέπει να κάνεις με βάση αυτά τα λόγια; Να καταδικάσεις τον εαυτό σου; Να τον καταραστείς; Να στερηθείς το μέλλον και τη μοίρα σου; Όχι. Πρέπει να γνωρίσεις μέσω αυτών τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις. Είναι μια συγκυρία απ’ την οποία κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται από μια μητέρα και έναν πατέρα, μετά μεγαλώνει, γερνάει και τελικά πεθαίνει. Αυτές είναι οι συγκυρίες απ’ τις οποίες πρέπει κάθε άνθρωπος να περάσει, μία προς μία. Πόσο σημαντική είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Τόσο σημαντική όσο το καθημερινό φαγητό και νερό. Αν σταματούσες να τρως και να πίνεις νερό κάθε μέρα, η σάρκα σου δεν θα επιβίωνε· δεν θα συνέχιζες να ζεις. «Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» σημαίνει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τα οποία με τη σειρά τους γεννούν τις οπτικές, τις μεθόδους και τις πρακτικές σου. Φυσικά, το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» ισοδυναμεί με το «έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια». Στον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, λοιπόν, αρκεί από μόνο του το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού». Για ποιον λόγο να προστεθεί το «έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια»; Επειδή υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται στα λόγια του Θεού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, μέσα στο πλαίσιο αυτών των αρχών. Με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι απόλυτα ακριβής. Πριν γίνει κανείς απόλυτα ακριβής, πρέπει να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες εκφάνσεις και τη διεφθαρμένη ουσία του. Κατόπιν, πρέπει να μετανοήσει ειλικρινά, και έτσι να αλλάξει πραγματικά. Κάθε βήμα σε αυτήν τη διαδικασία είναι απαραίτητο, όπως ακριβώς συμβαίνει και όταν τρώει κανείς. Το φαγητό πρέπει να μπει στο στόμα του, και στη συνέχεια πρέπει να περάσει από τον οισοφάγο στο στομάχι του, και μετά να χωνευτεί και να απορροφηθεί. Μόνο τότε μπαίνει σιγά-σιγά στο αίμα του και παρέχει τη θρέψη που χρειάζεται ο οργανισμός του. Οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια ώσπου τελικά να τη θεωρήσουν κριτήριό τους. Έπειτα μπορούν να την κάνουν πράξη, να τη βιώσουν και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Καθεμία από τις κανονικές διαδικασίες είναι απαραίτητη με αυτήν τη σειρά· είναι υποχρεωτικά βήματα που πρέπει να κάνει όποιος επιδιώκει την αλήθεια κατά την επιδίωξη οποιουδήποτε στοιχείου της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζομαι αυτά τα βήματα και αυτές τις διαδικασίες για να επιδιώξω την αλήθεια. Απλώς θα την αναζητήσω άμεσα, και μετά θα την ασκήσω και θα την κάνω την πραγματικότητά μου». Αυτή η αντίληψη είναι απλουστευμένη, αλλά αν μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, τότε φυσικά και είναι καλύτερη μέθοδος. Δείχνει ότι έχεις ήδη συσσωρεύσει κάποιες γνώσεις και επιτυχίες, ενώ αναγνωρίζεις συχνά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, οπότε μπορείς να παρακάμψεις τις διαδικασίες της εξέτασης, της αναγνώρισης, της αποδοχής, της μετάνοιας και ούτω καθεξής, και να πας κατευθείαν στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών. Για να μπορέσει κανείς να προχωρήσει κατευθείαν στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών, πρέπει να διαθέτει συγκεκριμένο ανάστημα. Τι σημαίνει να διαθέτει κάποιο ανάστημα; Σημαίνει να γνωρίζει πραγματικά τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και όταν δεν κατανοεί τις αλήθειες για κάτι που του συμβαίνει, να μη χρειάζεται πια να γνωρίσει τον εαυτό του, να μετανοήσει ή να αντιστρέψει την πορεία του. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να κατανοήσει άμεσα τις αλήθεια-αρχές, και στη συνέχεια να ασκηθεί σύμφωνα μ’ αυτές. Αυτό αρκεί. Αυτό δεν είναι το ανάστημα ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Κάποιος που έχει τέτοιο ανάστημα έχει βιώσει αν μη τι άλλο τη διαδικασία της αυστηρής κρίσης, της παίδευσης, της πειθαρχίας και της δοκιμασίας απ’ τον Θεό. Έχει υποταχθεί σ’ Αυτόν και βρίσκεται ήδη στον δρόμο προς την τελείωση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μπουν στη διαδικασία να γνωρίσουν τη διαφθορά τους, στη συνέχεια να την αναγνωρίσουν, να μετανοήσουν και να μεταστραφούν. Εσείς, όμως; Μήπως οι περισσότεροι από σας χρειάζεται να ξεκινήσετε από την αυτογνωσία; Εάν δεν γνωρίσεις τον εαυτό σου, δεν θα πειστείς, και δεν θα μπορείς να αποδεχτείς εύκολα την αλήθεια ούτε να μετανοήσεις αληθινά. Αν δεν μετανοήσεις αληθινά, μπορείς να υποταχθείς στην αλήθεια; Μπορείς να υποταχθείς στον Θεό; Σίγουρα όχι. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα σωθείς.

Μετά από αυτήν τη συναναστροφή, έχετε τώρα κάποιο μικρό μονοπάτι για να επιδιώξετε την αλήθεια; Έχετε την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να την επιδιώξετε; (Ναι.) Καλό αυτό· αν δεν είχατε, θα ήταν ανησυχητικό. Μπορεί κάποιοι από εσάς, μετά το κήρυγμα, να αισθάνονται αρνητικότητα. «Ωχ, όχι! Έχω χαμηλό επίπεδο. Άκουσα το κήρυγμα, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα· μόνο λίγα δόγματα καταλαβαίνω. Μάλλον δεν έχω και πολλή πνευματική κατανόηση. Νιώθω νωθρός ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Όσο εκτελώ το καθήκον μου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κοπιάζω λίγο. Έχω πάρα πολλές ελλείψεις και είμαι γεμάτος διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτό λογικά δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι θα έχει η κατάσταση. Μου αρκεί να είμαι απλώς δουλευτής». Μπορεί κάποιος που έχει αρνητικές σκέψεις σαν αυτές να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Φαίνεται λίγο επικίνδυνο, γιατί αυτές οι αρνητικές σκέψεις αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιδίωξη της αλήθειας. Αν κάποιος δεν απαλλαγεί απ’ αυτές, δεν θα μπορέσει να εισέλθει σ’ αυτό το μονοπάτι, όσο καλό κι αν είναι. Κάποιοι έχουν αποτύχει και έχουν καταρρεύσει πολλές φορές στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, πράγμα που τελικά τους αποθαρρύνει: «Αυτό ήταν· δεν χρειάζεται να επιδιώκω άλλο την αλήθεια. Δεν είναι στη μοίρα μου να λάβω ευλογίες. Το είπε και ο ίδιος ο Θεός: “Έχεις το πρόσωπο κάποιου που μπορεί να κερδίσει ευλογίες;” Με μια ματιά στον καθρέφτη βλέπω ότι έχω μέτρια εμφάνιση, άψυχα μάτια και δυσανάλογα χαρακτηριστικά, δεν έχω καθόλου φινέτσα. Όπως και να το δεις, δεν μοιάζω με κάποιον που είναι ευλογημένος. Αν ο Θεός δεν το προκαθόρισε έτσι, τότε, όσο κι αν επιδιώκουν οι άνθρωποι, δεν έχει κανένα νόημα!» Κοιτάξτε τι νοοτροπία έχουν αυτοί οι άνθρωποι: Με τόσα φρικτά πράγματα στην καρδιά τους να μην έχουν διορθωθεί, πώς μπορούν να ξεκινήσουν την πορεία προς την επιδίωξη της αλήθειας; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ό,τι σπουδαιότερο στη ζωή, και το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να τη συνδέεις συνέχεια με το να κερδίσεις ευλογίες. Πρέπει πρώτα να σταματήσει κανείς να έχει ως σκοπό να κερδίσει ευλογίες· μετά απ’ αυτό, η επιδίωξη της αλήθειας θα κυλάει λίγο πιο ομαλά. Όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, το πιο σημαντικό είναι να μην εξετάζει κανείς αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σ’ αυτό το μονοπάτι και να μην ακολουθεί αυτό που επιλέγει η πλειοψηφία, αλλά να τον απασχολεί μόνο η προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, ακριβώς σαν τον Πέτρο. Το πιο σημαντικό είναι να δεις καθαρά το παρόν και να ζήσεις μέσα σ’ αυτό, να γνωρίσεις τη διεφθαρμένη διάθεση που εκδηλώνεται αυτήν τη στιγμή από μέσα σου και να αναζητήσεις γρήγορα και άμεσα την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν· πρώτα πρέπει να την αναλύσεις και να τη γνωρίσεις σε βάθος και στη συνέχεια να μετανοήσεις ενώπιον του Θεού. Όταν μετανοήσεις, είναι πάρα πολύ σημαντικό να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχεις πραγματικά αποτελέσματα. Αν απλώς πεις στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να μετανοήσω. Λυπάμαι. Έκανα λάθος. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με!» και νομίζεις ότι μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις για να κερδίσεις την έγκρισή Του, πιστεύεις ότι θα το πετύχεις; (Όχι.) Αν όλο θέλεις να λες στον Θεό: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ελπίζοντας τότε να σου πει ο Θεός: «Δεν πειράζει. Συνέχισε» —αν ζεις συνεχώς σε μια τέτοια κατάσταση, δεν πρόκειται να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια. Επομένως, πώς πρέπει να προσεύχεσαι και να μετανοείς ενώπιον του Θεού; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Όποιος έχει τέτοια εμπειρία ας μιλήσει λίγο γι’ αυτό. Κανείς; Φαίνεται ότι δεν συνηθίζετε να κάνετε προσευχές μετάνοιας, δεν εξομολογείστε τις αμαρτίες σας και δεν μετανοείτε ποτέ ενώπιον του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να εγκαταλείψετε τις επιθυμίες και τους σκοπούς σας; Πώς πρέπει να απαλλαγείτε απ’ τη διαφθορά σας; Έχετε κάποιο μονοπάτι άσκησης; Θα πω ένα παράδειγμα. Αν δεν έχεις κανένα μονοπάτι για να απαλλαγείς από μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, έχω μια αλαζονική διάθεση. Νομίζω ότι υπερτερώ των άλλων, ότι είμαι καλύτερος και εξυπνότερος απ’ τους άλλους, και θέλω να τους αναγκάζω να κάνουν ό,τι λέω εγώ. Αυτό δεν είναι καθόλου συνετό. Γιατί δεν μπορώ να το εγκαταλείψω, παρόλο που ξέρω ότι είναι αλαζονεία; Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις και να με επιπλήξεις. Είμαι πρόθυμος να εγκαταλείψω την αλαζονεία μου και τις προθέσεις μου για να αναζητήσω αντ’ αυτού τις δικές Σου προθέσεις. Είμαι πρόθυμος να ακούσω τα λόγια Σου και να τα αποδεχθώ ως τη ζωή μου και τις αρχές των πράξεών μου. Είμαι πρόθυμος να βιώσω τα λόγια Σου. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις, Σε ικετεύω να με βοηθήσεις και να με οδηγήσεις». Υπάρχει στάση υποταγής σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει επιθυμία να υποταχθείς; (Ναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Το να προσευχηθώ μόνο μια φορά δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν μου συμβαίνει κάτι, συνεχίζω να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, συνεχίζω να θέλω να έχω το πάνω χέρι». Σ’ αυτήν την περίπτωση, συνέχισε να προσεύχεσαι: «Θεέ μου, είμαι τόσο αλαζόνας, τόσο επαναστατικός! Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να σταματήσεις αμέσως το κακό που κάνω και να συγκρατήσεις την αλαζονική μου διάθεση. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με οδηγήσεις, ώστε να βιώσω τα λόγια Σου και να ενεργώ και να ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτά και με τις απαιτήσεις Σου». Να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού με προσευχή και δέηση, και να Τον αφήνεις να εργαστεί. Όσο πιο ειλικρινή είναι τα λόγια σου και όσο πιο ειλικρινής είναι η καρδιά σου τόσο μεγαλύτερη θα γίνει η επιθυμία σου να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και τον εαυτό σου. Όταν αυτό ξεπεράσει την επιθυμία σου να ενεργείς όπως θέλεις, τότε η καρδιά σου σιγά σιγά θα μεταστραφεί· κι όταν συμβεί αυτό, θα υπάρχει ελπίδα να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν προσεύχεσαι, ο Θεός δεν πρόκειται ούτε να σου πει ούτε να σου υποδείξει ούτε να σου υποσχεθεί τίποτα, αλλά θα εξετάσει την καρδιά σου και τον σκοπό που κρύβεται πίσω από τα λόγια σου· θα παρατηρήσει αν αυτά που λες είναι ειλικρινή και αληθινά και αν Τον ικετεύεις και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν με ειλικρινή καρδιά. Όταν δει ότι έχεις ειλικρινή καρδιά, θα σε οδηγήσει και θα σε καθοδηγήσει, όπως Του ζήτησες και προσευχήθηκες να κάνει και, φυσικά, θα σε επιπλήξει και θα σε πειθαρχήσει. Όταν εκπληρώσει αυτό για το οποίο Τον ικέτευσες, η καρδιά σου θα διαφωτιστεί και θα αλλάξει λιγάκι. Αντίθετα, αν οι προσευχές και οι ικεσίες σου προς τον Θεό δεν είναι ειλικρινείς και δεν θέλεις στ’ αλήθεια να μετανοήσεις, αλλά απλώς προσπαθείς να Τον καθησυχάσεις με τρόπο επιπόλαιο και να Τον ξεγελάσεις με τα λόγια σου, τότε, όταν εξετάσει την καρδιά σου, δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για σένα· θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, επίσης, δεν θα νιώσεις ότι ο Θεός σού λέει κάτι ή ότι κάνει κάτι ή ότι προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια· κάθε άλλο, ο Θεός δεν πρόκειται κάνει κανένα έργο μέσα σου, επειδή κατά βάθος δεν είσαι ειλικρινής. Και τι θα συμβεί όταν ο Θεός δεν κάνει κανένα έργο; Ακριβώς όπως σκόπευες, η καρδιά σου δεν θα έχει την επιθυμία να μετανοήσει και δεν θα έχει μεταστραφεί καθόλου. Κι έτσι, σ’ εκείνο το περιβάλλον και στο γεγονός που θα σου έχει συμβεί, ό,τι κάνεις θα συνεχίσει να το υπαγορεύει η ανθρώπινη θέληση και οι ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις, αντί να βασίζεται στις αλήθεια-αρχές. Θα συνεχίσεις να ενεργείς και να ασκείσαι σύμφωνα με αυτά που θέλεις και επιθυμείς. Οι προσευχές σου προς τον Θεό θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα όπως και πριν την προσευχή σου· δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν θα μεταστραφείς καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι, όσο επιδιώκουν την αλήθεια οι άνθρωποι, είναι σημαντικές οι υποκειμενικές προσπάθειές τους, όπως και το κατά πόσον καταλαβαίνουν την αλήθεια. Ταυτόχρονα, όταν καταλαβαίνουν την αλήθεια και επιθυμούν να την κάνουν πράξη, αλλά δυσκολεύονται να το κάνουν, πρέπει να βασίζονται στον Θεό και να προσφέρουν την ειλικρινή καρδιά τους και τις αληθινές προσευχές τους. Κι αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό· είναι απαραίτητα όλα αυτά. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προσεύχεσαι στον Θεό με επιπόλαιο, επιφανειακό τρόπο, λέγοντας: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Λυπάμαι», κι αν είσαι τόσο επιπόλαιος με τον Θεό στην καρδιά σου όσο είσαι και στα λόγια της προσευχής σου, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει κανένα έργο σ’ εσένα ούτε να σου δώσει σημασία. Αν πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ο Θεός σίγουρα δεν θα πει: «Δεν πειράζει». Επειδή Του είπες τόσα επιπόλαια, επιφανειακά λόγια, ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Τι λάθος έκανες; Τι σκοπεύεις να κάνεις; Θα μετανοήσεις; Θα εγκαταλείψεις την κακία σου και θα μεταστραφείς; Θα εγκαταλείψεις τη θέλησή σου, τις προθέσεις σου και τα συμφέροντά σου και θα σπεύσεις να μεταστραφείς; Μπορείς να πάρεις την απόφαση να μεταστραφείς;» Μπορεί να μην ακούσεις τον Θεό να σε ρωτάει τίποτα καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά αν Του πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», τότε από τη σκοπιά Του, η στάση Του θα είναι αυτή που μόλις είπα: Θα σου κάνει αυτές ερωτήσεις. Πώς θα σε ρωτήσει; Θα συνεχίσει να παρακολουθεί αυτά που κάνεις και τις επιλογές σου απ’ τη στιγμή που θα πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος» και μετά. Θα κοιτάξει να δει αν έχεις μετανοήσει πραγματικά αφού θα έχεις αναγνωρίσει και μισήσει στ’ αλήθεια την ίδια σου τη διαφθορά. Θα κοιτάξει να δει ποια είναι η στάση σου απέναντί Του, ποια είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια, πώς βλέπεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και τι απόψεις έχεις γι’ αυτήν, και αν σκοπεύεις να εγκαταλείψεις τις λανθασμένες απόψεις και μεθόδους σου· θα κοιτάξει τις επιλογές σου, το αν επιλέγεις να βαδίσεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, το πώς θα πρέπει να ενεργείς και τις αρχές που θα πρέπει να τηρείς καθώς πορεύεσαι, το αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα εξετάζει την κάθε σου κίνηση, πρόθεση και επιλογή και, παράλληλα, θα κοιτάζει να δει αν όσα κάνεις μετά από αυτές τις επιλογές είναι όντως πράξεις μετάνοιας και μεταστροφής. Αυτό είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας.

Πώς θα καταφέρουν να μεταστραφούν οι άνθρωποι μόλις αποφασίσουν να μετανοήσουν; Εγκαταλείποντας τις επιθυμίες σου, τις σκέψεις και τις απόψεις σου, καθώς και τους παλιούς τρόπους με τους οποίους ενεργούσες, με σκοπό να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αλλάξεις πραγματικά. Αυτό σημαίνει πραγματική μεταστροφή. Αν απλώς ισχυρίζεσαι ότι είσαι πρόθυμος να μεταστραφείς, αλλά κατά βάθος παραμένεις προσκολλημένος στις επιθυμίες σου, εγκαταλείποντας την αλήθεια και συνεχίζοντας τα ίδια που έκανες, τότε δεν μεταστρέφεσαι πραγματικά. Αν το μόνο που λες στον Θεό όταν προσεύχεσαι είναι «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», αλλά σε όλη τη μετέπειτα συμπεριφορά σου συνεχίζεις να παίρνεις αποφάσεις, να ενεργείς, να ασκείσαι και να ζεις σύμφωνα με τη δική σου θέληση, πηγαίνοντας κόντρα στην αλήθεια σε όλα αυτά τα πράγματα, τότε, όπως το βλέπει ο Θεός, πώς θα πρέπει να οριστείς; Δεν έχεις μεταστραφεί. Το λιγότερο που θα πει ο Θεός είναι ότι δεν έχεις την πρόθεση να μεταστραφείς. Μπορεί να Του λες: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Αυτά όμως δεν είναι παρά επιφανειακά λόγια· δεν είναι μετάνοια και εξομολόγηση που προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου. Δεν αντικατοπτρίζουν μια στάση παραδοχής των σφαλμάτων και μετάνοιας· κούφια λόγια είναι μόνο. Ο Θεός δεν ακούει αυτά που λες· κοιτάζει να δει τι σκέφτεσαι, τι σχεδιάζεις και τι συνωμοτείς. Και όταν δει ότι η βάση και οι αρχές των πράξεών σου παραμένουν αντίθετες με την αλήθεια, θα βγάλει για σένα μια αληθινή, πραγματική και συγκεκριμένη ετυμηγορία. Θα πει: «Δεν έχεις μεταστραφεί και δεν μεταστρέφεσαι». Και όταν το πει αυτό ο Θεός, όταν βγάλει για σένα αυτήν την ετυμηγορία, θα πάψει πλέον να ασχολείται μαζί σου. Και όταν δεν ασχολείται μαζί σου ο Θεός, τότε τις επόμενες μέρες η καρδιά σου θα σκοτεινιάσει, δεν θα έχεις διαφώτιση και φώτιση σε ό,τι κάνεις και, όταν εκδηλώνεις μια διεφθαρμένη διάθεση, ούτε θα το συνειδητοποιείς ούτε θα πειθαρχείσαι γι’ αυτό. Θα προχωράς, αναίσθητος και άτονος, θα αισθάνεσαι κενός και θα νιώθεις ότι δεν έχεις κανένα στήριγμα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι θα συνεχίσεις να ενδίδεις στην αυθαίρετη, απερίσκεπτη συμπεριφορά σου και θα συνεχίσεις να αφήνεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου να διογκώνεται και να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα. Αυτό θα γίνει. Και ποια θα είναι η τελική συνέπεια για κάποιον που ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Όταν κάποιος απαρνιέται την αλήθεια, η συνέπεια που επιφέρει στον εαυτό του είναι να μην ασχολείται μαζί του ο Θεός. Ο Θεός μπορεί να μη σου πει τίποτα ούτε να σου υποδείξει κάτι ξεκάθαρα, αλλά θα το αισθανθείς. Με βάση τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις πραγματικές σου καταστάσεις και τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια, θα είναι ξεκάθαρο πως συνολικά είσαι σε μια κατάσταση αναισθησίας, ατονίας, αδιαλλαξίας και άλλων τέτοιων εκδηλώσεων. Αυτά αντικατοπτρίζονται στους ανθρώπους. Αφού, λοιπόν, αντιπαραβάλλετε μ’ αυτό την πραγματική σας ζωή και αυτά που κάνετε πράξη, ίσως θελήσετε να μελετήσετε και να ερευνήσετε τα εξής: Όταν δεν έχεις επιστρέψει καθόλου προς τον Θεό, μπορεί να Του λες πολλά ωραία, γλυκά λόγια· σε τι κατάσταση βρίσκεσαι, όμως, όταν το κάνεις αυτό; Κι όταν, αν και μπορεί να μην προσεύχεσαι στον Θεό με μελιστάλακτα και ωραία λόγια, έχεις μεταστραφεί πραγματικά και απλώς μιλάς λίγο από την καρδιά σου, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι τότε; Οι δύο αυτές καταστάσεις είναι τελείως διαφορετικές. Μπορεί ο Θεός να μη δείχνει τίποτα ξεκάθαρα στους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους ή να μην τους μιλάει με προφανή λόγια, αλλά αυτοί θα πρέπει να μπορούν να νιώσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, όλα όσα κάνει και κάθε πρόθεση που θέλει να εκφράσει στην καθημερινότητά τους. Αυτό, φυσικά, μπορεί να το διαπιστώσει και ένας απλός παρατηρητής. Κάποιος που ήταν αναίσθητος και ανόητος μπορεί ξαφνικά να γίνει έξυπνος, ή κάποιος που συνήθως είναι έξυπνος μπορεί ξαφνικά να γίνει αναίσθητος, ανόητος και άχρηστος. Και οι δύο αυτές καταστάσεις μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα σε έναν άνθρωπο ή σε διαφορετικούς· είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς ότι, σε πολλές περιπτώσεις, το αν είναι κανείς έξυπνος ή ανόητος δεν έχει να κάνει με το μυαλό του, με τις σκέψεις του ή με το επίπεδό του· είναι κάτι που το καθορίζει ο Θεός. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Δεν πρόκειται ποτέ να τα καταλάβεις αυτά τα πράγματα αν δεν τα βιώσεις. Μόλις τα βιώσεις, τότε θα ξέρεις. Και όσο βαθύτερα τα βιώσεις τόσο βαθύτερα θα τα καταλάβεις και θα τα εκτιμήσεις. Οι προθέσεις του Θεού βρίσκονται στις ενέργειές Του: Δεν πρόκειται να σου δώσει μια προφανή ένδειξη γι’ αυτές, δεν θα σου μιλήσει ξεκάθαρα γι’ αυτές ούτε θα σου πει κάτι σχετικά. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει κάποια στάση σχετικά μ’ εσένα. Δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει καμία άποψη για την κάθε σκέψη, ιδέα, κατάσταση ή στάση σου. Όταν κάποιος έχει μέσα του δικές του προθέσεις και δικά του σχέδια όποτε του συμβαίνει κάτι, όταν εκδηλώνει ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση, αυτές ακριβώς τις στιγμές είναι που πρέπει να κάνει αυτοκριτική και να αναζητήσει την αλήθεια και, επιπλέον, αυτές είναι στιγμές ζωτικής σημασίας κατά τις οποίες ο Θεός εξετάζει αυτόν τον άνθρωπο. Άρα, αυτές τις στιγμές αποκαλύπτεται περισσότερο ένας άνθρωπος ως προς το αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, να την αποδεχτείς και να μετανοήσεις πραγματικά. Τέτοιες στιγμές θα πρέπει να παραδεχτείς ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και να είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις πραγματικά. Πρέπει να κάνεις μια ειλικρινή δήλωση προς τον Θεό και όχι να είσαι επιπόλαιος απέναντί Του, λέγοντας: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Αυτό που χρειάζεται ο Θεός από σένα δεν είναι η επιπόλαιη συμπεριφορά σου, αλλά μια στάση ειλικρινούς μετάνοιας. Αν έχεις δυσκολίες, τότε ο Θεός θα σε βοηθήσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε οδηγήσει βήμα βήμα προς τη μεταστροφή, προς το μονοπάτι της αποδοχής και της επιδίωξης της αλήθειας. Φυσικά, αν η μετάνοιά σου είναι μόνο στα λόγια ή αν, παρόλο που σκοπεύεις να μετανοήσεις και θέλεις να εγκαταλείψεις τους σκοπούς και τις επιθυμίες σου, δεν είσαι ειλικρινής απέναντι σ’ αυτό και δεν έχεις τη θέληση να το κάνεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε αναγκάσει. Για τον Θεό, δεν υπάρχει κανένα «πρέπει» στη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο· σου δίνει ελευθερία και επιλογή, και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει να δει τι θα αποφασίσεις τελικά και αν σκοπεύεις να μετανοήσεις. Αν σκοπεύεις να μετανοήσεις, πότε θα το κάνεις; Πώς θα εκδηλωθεί η μετάνοιά σου; Αν σκοπεύεις μεν να μετανοήσεις και είσαι πρόθυμος να το κάνεις, αλλά συνεχίζεις να προσπαθείς στις ενέργειές σου να προστατεύσεις τα δικά σου συμφέροντα και ακόμα δεν επιθυμείς να χάσεις τη θέση σου, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχεις μετανιώσει ειλικρινά, ότι δεν είσαι ειλικρινής ως προς αυτό. Απλώς έχεις μια ελαφριά επιθυμία να μετανοήσεις, αλλά δεν νιώθεις ειλικρινή μετάνοια. Υπάρχει περίπτωση να εργαστεί σ’ εσένα ο Θεός αν σκοπεύεις απλώς να μετανοήσεις χωρίς να νιώθεις ειλικρινή μετάνοια; Δεν πρόκειται να εργαστεί. Θα πει: «Λοιπόν, πότε σκοπεύεις να μετανοήσεις;» Εσύ δεν θα ξέρεις. Θα σε ρωτήσει ξανά ο Θεός; Όχι. Θα πει: «Άρα, δεν νιώθεις ειλικρινή μετάνοια. Τότε, θα περιμένω». Μπορεί να μην έχεις σκοπό να μετανοήσεις, μπορεί να μην είσαι διατεθειμένος να μετανοήσεις ή να εγκαταλείψεις τη θέση και τα συμφέροντά σου. Ωραία, τότε. Ο Θεός σού δίνει ελευθερία κι εσύ μπορείς να επιλέξεις ό,τι θέλεις. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που πρέπει να λάβεις υπόψη, όπως και οι Νινευίτες: Τι θα γίνει αν δεν αλλάξεις και δεν μετανοήσεις; Θα καταστραφείς. Αν αυτήν τη στιγμή απλώς σκοπεύεις να μετανοήσεις, χωρίς να έχεις προβεί σε καμία πραγματική ενέργεια προς την κατεύθυνση της μετάνοιας, ο Θεός δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί σου. Γιατί δεν θα ασχοληθεί μαζί σου; Ο Θεός λέει: «Δεν είσαι γνήσιος, δεν δηλώνεις τη θέση σου και η καρδιά σου ακόμη αμφιταλαντεύεται». Μπορεί μετά από στιγμιαία σκέψη να πεις ότι είσαι διατεθειμένος να μετανοήσεις, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια σκέψη σου, μια κενή δήλωση, χωρίς καμία πράξη και κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Γι’ αυτό λέει ο Θεός: «Ανθρώπους σαν εσένα απλώς θα τους παραμερίσω. Δεν με ενδιαφέρεις καθόλου. Κάνε ό,τι θέλεις!» Μια μέρα, συνειδητοποιείς το εξής: «Ωχ, όχι, πρέπει να μετανοήσω»· τι πρέπει να κάνεις τότε; Τον Θεό δεν πρόκειται να τον ξεγελάσουν αυτά τα λόγια σου, δεν θα πάει στα τυφλά να εργαστεί, λέγοντας: «Αυτός σκοπεύει να μετανοήσει, άρα τώρα πρέπει να τον ευλογήσω, έτσι δεν είναι;» Δεν θα το κάνει αυτό ο Θεός. Τι θα κάνει; Θα σε εξετάσει. Σκοπεύεις να μετανοήσεις, επιθυμείς να μετανοήσεις και η απαίτησή σου γι’ αυτό είναι λίγο ισχυρότερη από πριν, αλλά ποιος ξέρει πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να το κάνεις πραγματικά; Αν δεν έχεις κάνει συγκεκριμένα βήματα ούτε έχεις συγκεκριμένο σχέδιο για να κάνεις πράξη τη μετάνοια, τότε αυτό δεν είναι αληθινή μετάνοια. Πρέπει να αναλάβεις πραγματική δράση. Μόλις αναλάβεις πραγματική δράση, θα ακολουθήσει και το έργο του Θεού. Το έργο του Θεού και ο τρόπος που φέρεται στους ανθρώπους δεν έχουν αρχές; Όταν ξεκινά να εργάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος διαφωτίζεται, τα μάτια του λάμπουν, μπορεί να καταλάβει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, ενώ τα κέρδη του πολλαπλασιάζονται επί εκατό, επί χίλια. Μόλις συμβεί αυτό, είσαι πραγματικά ευλογημένος. Πάνω σε ποια θεμέλια, λοιπόν, πρέπει να στηριχτούν οι άνθρωποι για να τα πετύχουν όλα αυτά; (Στην ικανότητα για αληθινή μετάνοια.) Σωστά. Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν στ’ αλήθεια τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους επιθυμίες, όταν μετανοήσουν πραγματικά ενώπιον του Θεού —δηλαδή όταν σταματήσουν τις κακές πράξεις τους, εγκαταλείψουν την κακία, τις επιθυμίες και τις προθέσεις τους, εξομολογηθούν στον Θεό και αποδεχτούν τις απαιτήσεις και τα λόγια Του— τότε θα αρχίσουν να εισέρχονται στην πραγματικότητα της μεταστροφής τους. Μόνο αυτό αποτελεί αληθινή μετάνοια.

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο πάνω σε προβλήματα που συναντά κανείς συχνά κατά την πορεία της επιδίωξης της αλήθειας και προβλήματα που μπορούν να αναγνωρίσουν και να γνωρίσουν όσοι την επιδιώκουν. Αυτά ακριβώς είναι τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Μπορεί να μην τα έχουμε εξηγήσει και να μην τα έχουμε αναλύσει πολύ στο παρελθόν, μπορεί ακόμα και να μην έχουμε καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα γι’ αυτά, αλλά σχετικά με καθένα από τα βήματα που βιώνει ο άνθρωπος όσο επιδιώκει την αλήθεια και με τις διαφορετικές συμπεριφορές και καταστάσεις που έχει κατά τη διαδικασία αυτή, ο Θεός έχει αντίστοιχα λόγια και έργο, καθώς και σχετικούς τρόπους και σχετικές μεθόδους προσέγγισης και επίλυσής τους. Οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν και να καταλάβουν ένα μέρος απ’ όλα αυτά· δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό ούτε να τρέφουν γι’ Αυτόν αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Επιπλέον, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους αρκετή ελευθερία και δυνατότητα αυτενέργειας για να κάνουν επιλογές αναφορικά με κάθε βήμα, κάθε τρόπο δράσης και κάθε τρόπο άσκησης που σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας· δεν εξαναγκάζει κανέναν. Και, παρόλο που αυτά τα λόγια και οι απαιτήσεις είναι γραμμένα και λέγονται με σαφήνεια και ακρίβεια, εναπόκειται στον καθένα να επιλέξει ελεύθερα πώς θα προσεγγίσει αυτές τις αλήθειες. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Αν είσαι διατεθειμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε έχεις ελπίδες να σωθείς. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, αν δεν σε ενδιαφέρουν αυτές οι αλήθειες και τις απορρίπτεις, αν δεν σε απασχολούν καθόλου αυτοί οι τρόποι άσκησης της επιδίωξης της αλήθειας, τότε κι αυτό αποδεκτό είναι. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Δεν υπάρχει πρόβλημα, επίσης, αν θέλεις μόνο να εργαστείς για τον Θεό. Εφόσον δεν παραβιάζεις τις αρχές, ο οίκος του Θεού θα σε αφήσει να αποφασίσεις μόνος σου. Αν και η επιδίωξη της αλήθειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επίτευξη της σωτηρίας και έχει στενή σχέση μ’ αυτήν, είναι ουκ ολίγοι οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται να επιδιώξουν την αλήθεια, που δεν το σκέφτονται, δεν έχουν πρόθεση να το κάνουν ούτε το σχεδιάζουν. Είναι, λοιπόν, καταδικασμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Όχι ακριβώς. Αν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, τότε μπορούν να συνεχίσουν να τα εκτελούν εκεί. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σου στερήσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αλλά μια τέτοιου είδους εκτέλεση καθήκοντος, μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται ως «μόχθος». Ο όρος «μόχθος» είναι ένας ωραίος τρόπος να το θέσει κανείς, είναι ο όρος που χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα θα μπορούσε να πει κανείς απλώς πως «κάνεις μια δουλειά». Κάποιοι από σας μπορεί να πουν: «Όταν κάνεις μια δουλειά, παίρνεις και μισθό». Ναι, μπορείς να πάρεις μισθό για να κάνεις μια δουλειά. Και ποιος είναι ο μισθός σου; Όλες οι χάρες που σου έχει δώσει ο Θεός· αυτός είναι ο μισθός σου. Και όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, ό,τι κι αν σκοπεύεις να κάνεις, ό,τι κι αν σχεδιάζεις ή επιθυμείς να κάνεις, σου λέω τώρα ξεκάθαρα ότι είσαι ελεύθερος. Μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, κανένα πρόβλημα· αν δεν το κάνεις, επίσης κανένα πρόβλημα. Αλλά το τελευταίο πράγμα που θα σας πω είναι ότι μόνο με την επιδίωξη της αλήθειας μπορεί κανείς να σωθεί. Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, τότε δεν έχετε ελπίδα να σωθείτε. Αυτό είναι το γεγονός που θα σας έλεγα. Πρέπει να το ακούσετε, έτσι ώστε να χαραχθεί ξεκάθαρα, ρητά, με ακρίβεια και με σαφήνεια στην καρδιά σας, έτσι ώστε να γνωρίζετε ξεκάθαρα μέσα σας πάνω σε ποιο θεμέλιο χτίζεται η ελπίδα της σωτηρίας. Στέκει, άραγε, ως άποψη το να σου φτάνει απλώς να μοχθείς και να σκέφτεσαι: «Αν μπορώ απλώς να εκτελώ το καθήκον μου και να μη με αποβάλει ο οίκος του Θεού, τότε όλα καλά· δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με κάτι τόσο δύσκολο όσο η επιδίωξη της αλήθειας»; Ναι μεν εξακολουθείς να πιστεύεις στον Θεό τώρα ή να εκτελείς ένα καθήκον, αλλά είσαι σίγουρος ότι μπορείς να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους; Ό,τι κι αν συμβεί, η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα σπουδαίο ζήτημα στη ζωή, είναι πιο σημαντικό απ’ το να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, από το να μεγαλώσεις τους γιους και τις κόρες σου, από το να ζήσεις τη ζωή σου και να φτιάξεις περιουσία. Είναι πιο σημαντικό ακόμα κι από την εκτέλεση του καθήκοντος και την επιδίωξη ενός μέλλοντος στον οίκο του Θεού. Εν τέλει, η επιδίωξη της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο μονοπάτι της ζωής ενός ανθρώπου. Αν ακόμα δεν ενδιαφέρεστε να επιδιώξετε την αλήθεια, κανείς δεν πρόκειται να βγάλει ετυμηγορία για σας ούτε να πει ότι δεν θα επιδιώξετε την αλήθεια στο μέλλον. Ούτε κι εγώ θα βγάλω ετυμηγορία για σας, λέγοντας ότι, αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια τώρα, δεν θα το κάνετε ποτέ στο μέλλον. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοια λογική σχέση· δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ό,τι και να γίνει, ελπίζω σύντομα, ή ακόμα κι αυτήν τη στιγμή, να εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να γίνετε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και να συγκαταλεχθείτε σ’ αυτούς που έχουν ελπίδα να σωθούν.