Την περασμένη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί», το οποίο χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους όσον αφορά την ηθική τους διαγωγή. Το να υποστηρίζει κανείς το ρητό αυτό επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και, όπως και άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, είναι παράλογο και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι εξωφρενικό και γελοίο οι άνθρωποι να θεωρούν ότι κάποιος έχει ευγενές ήθος και έντιμο χαρακτήρα απλώς και μόνο επειδή κάνει πράξη ό,τι λέει, άσχετα από το τι είναι αυτό. Όπως και άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, έτσι και αυτό εδώ δεν παρά μια εξωφρενική και γελοία αίρεση και πλάνη. Όλα αυτά τα ρητά τέτοια είναι, άκρως παράλογα και δεν αντέχουν σε προσεκτική εξέταση. Ας δούμε σήμερα το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός». Προτού αρχίσουμε να συναναστρεφόμαστε επίσημα πάνω σ’ αυτό, έχετε σκεφτεί ποτέ σας πώς θα εξηγούσατε το συγκεκριμένο ρητό; Πώς μπορούμε να αναλύσουμε την ουσία του; Ποια δηλητήρια περιέχονται μέσα του; Ποιες σκέψεις θέλει να ενσταλάξει ο Σατανάς στους ανθρώπους μέσα απ’ αυτό το ρητό; Ποιες είναι οι κακόβουλες προθέσεις του Σατανά; Ποια πτυχή του ανθρώπου διαφθείρει με τη χρήση του; Τα έχετε αναλογιστεί ποτέ σας όλα αυτά; Υπάρχει μια απλή εξήγηση όσον αφορά το ρητό «Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός» και είναι η εξής: Να μην ανακατεύεσαι με κακούς ανθρώπους και να είσαι σε θέση να προστατέψεις τον εαυτό σου από τις κακές επιρροές. Για τι είδους ανθρώπους μιλάμε σε γενικές γραμμές, είτε πρόκειται για ένα άτομο που αξιολογείται ως κάποιος που βγαίνει από τη λάσπη ακηλίδωτος, είτε για κάποιον που θέλει να ενσαρκώσει ο ίδιος αυτό ρητό; Διατείνονται πως οι ίδιοι είναι τάχα ιδιαίτερα αδιάφθοροι, έντιμοι, ειλικρινείς και νομότυποι, πως είναι κύριοι με ευγενές ήθος, αλλά θεωρούν πως δεν ισχύει το ίδιο για την εποχή στην οποία ζουν, για τον κόσμο και την ανθρωπότητα, ή ακόμα και για τη χώρα, την αυτοκρατορική αυλή και τη δημόσια διοίκηση. Δεν έχουν συνήθως μια κυνική στάση απέναντι στα πάντα αυτοί οι άνθρωποι; Δεν νιώθουν απογοητευμένοι από την πραγματικότητα; Έχουν συχνά την αίσθηση πως, παρά τις μεγάλες φιλοδοξίες τους, έχουν γεννηθεί σε λάθος εποχή. Νιώθουν πως, ενώ έχουν ταλέντο, δεν μπορούν να το αξιοποιήσουν. Θωρούν πως, τόσο στη δημόσια διοίκηση όσο και στην κοινωνία, υπάρχουν πάντα κάποιοι ποταποί άνθρωποι που τους βάζουν εμπόδια. Πιστεύουν πως, παρόλο που έχουν σπουδαίο και στρατηγικό μυαλό και είναι λαμπροί άνθρωποι, κανείς δεν αναγνωρίζει το ταλέντο τους και δεν τους αναθέτει σημαντικά καθήκοντα. Έχουν απογοητευτεί από την πραγματικότητα και καταντούν κυνικοί, κι έτσι χρησιμοποιούν την έκφραση «βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός», για να περιγράψουν τον εαυτό τους, λέγοντας πως θα τον προστατέψουν από τις κακές επιρροές και θα παραμείνουν άμεμπτοι. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν πως είναι αγνοί και ευγενείς και νιώθουν απογοητευμένοι από την πραγματικότητα. Δεν είναι απαραίτητο πως έχουν πραγματικά ταλέντα και ικανότητες, ούτε και η οπτική γωνία από την οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν είναι απαραίτητα σωστή ή πρακτική. Εξυπακούεται, βέβαια, πως ούτε είναι απαραίτητα σε θέση να πετύχουν πράγματα. Να που όμως θεωρούν ότι διαφέρουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους και όλη την ώρα ξεφυσάνε και λένε: «Ο κόσμος όλος έχει θολώσει κι είμαι ο μόνος που παραμένει αγνός· όλοι οι άνθρωποι είναι μεθυσμένοι και μόνο εγώ παραμένω νηφάλιος». Κάνουν λες κι έχουν απογοητευτεί απ’ τον κόσμο των θνητών και βλέπουν συχνά την κακία και το σκοτάδι του κόσμου. Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί είναι κυνικοί. Απεχθάνονται τόσο τους χώρους της πολιτικής και του εμπορίου όσο και τους λογοτεχνικούς, τους καλλιτεχνικούς και τους εκπαιδευτικούς κύκλους. Απεχθάνονται τις επιδιώξεις των διανοουμένων και περιφρονούν τους αγρότες και τους θρησκευόμενους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ένα ξεχωριστό είδος; Δεν είναι κατά κάποιο τρόπο μη κανονικοί; Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν έχουν καμία πραγματική ικανότητα ούτε γνώση. Αν τους αναθέσεις ένα πρακτικό έργο, δεν είναι απαραίτητο ότι θα καταφέρουν να το φέρουν εις πέρας. Τους αρέσει να γκρινιάζουν, ενώ όταν έχουν χρόνο, δημοσιεύουν άρθρα και ποιητικές συλλογές για να αποκαλύψουν πολιτικά, κρατικά και κοινωνικά θέματα και άτομα μιας συγκεκριμένης ομάδας και εποχής. Τη μια μέρα ασκούν κριτική σε αυτό και την άλλη στο άλλο, μιλάνε με ευφράδεια, αλλά με ό,τι και να ασχοληθούν, τα κάνουν μαντάρα. Στο τέλος, δεν ταιριάζουν με κανέναν, δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα όπου και να πάνε και δεν είναι αντάξιοι της δουλειάς που τους ανατίθεται. Κάνουν το λάθος να πιστεύουν το εξής: «Έχω τόσο μεγάλο ταλέντο! Πού να φτάσουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι στο επίπεδο της σκέψης μου;» Νιώθουν μέσα τους απόγνωση, ανησυχία και κατάθλιψη. Όταν έχουν ελεύθερο χρόνο, τριγυρίζουν εδώ κι εκεί κι όποτε τυχαίνει να βρεθούν σε κάποιο μέρος ιστορικού ενδιαφέροντος, αναφωνούν: «Είμαι μια ιδιοφυΐα που συναντά όμως τόσα εμπόδια! Είμαι ένας λαμπρός άνθρωπος, αλλά ελάχιστοι μπορούν να αναγνωρίσουν το αληθινό ταλέντο! Έχω τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και είναι κρίμα που γεννήθηκα σε λάθος εποχή και δεν έχω καλή τύχη!» Πιστεύουν πάντα πως είναι φιλόδοξοι και πως έχουν πολλές γνώσεις, αλλά δεν καταφέρνουν ποτέ να διακριθούν μέσα στο πλήθος και κανείς απ’ αυτούς που είναι στην εξουσία δεν τους δίνει μια υψηλή θέση. Καταντάνε έτσι να γίνουν κυνικοί και απογοητεύονται. Στο τέλος καταλήγουν μόνοι τους, αφού περιφρονούν τους πάντες. Δεν είναι θλιβερό αυτό; Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι άνθρωποι αυτοί είναι τρελοί, υπερόπτες, εξαιρετικά απρόσιτοι και απογοητευμένοι από την πραγματικότητα, και νιώθουν μονίμως αποτυχημένοι. Στην πραγματικότητα, είναι ένα τίποτα, δεν μπορούν να καταφέρουν το παραμικρό, όλα τα κάνουν λάθος. Άπαξ δε και αποκτήσουν κάποιες γνώσεις, κάνουν επίδειξη και δεν σταματάνε να μιλάνε γι’ αυτά που έμαθαν. Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι αυτού του είδους απήγγειλαν ποίηση, έγραφαν ωδές και επιδείκνυαν τις ικανότητές τους στη λογοτεχνία, ενώ έμοιαζαν να είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί. Τη σημερινή εποχή, οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να κάνουν επίδειξη. Μπορούν να δημιουργήσουν τα δικά τους μέσα ενημέρωσης, αναρτούν σχόλια σε μπλογκ και ούτω καθεξής. Σε ορισμένες χώρες που έχουν σχετικά ελεύθερο κοινωνικό σύστημα, εκθέτουν συχνά τη σκοτεινή πλευρά διαφόρων κλάδων, όπως για παράδειγμα τις σκοτεινές και μοχθηρές πτυχές του χώρου της λογοτεχνίας, της τέχνης, του εμπορίου, της πολιτικής και του πολιτισμού. Δεν κάνουν άλλη δουλειά όλη μέρα απ’ το να επικρίνουν το ένα και να υποβαθμίζουν το άλλο, θεωρώντας ότι οι ίδιοι έχουν πολύ μεγάλο ταλέντο. Όλα αυτά τα κάνουν επειδή πιστεύουν πως είναι καλοί και σωστοί σε όλα και θεωρούν ότι είναι πια σπουδαίοι, δοξασμένοι και ολόσωστοι. Για την ακρίβεια, προστατεύουν τον εαυτό τους από τις κακές επιρροές και «βγαίνουν από τη λάσπη ακηλίδωτοι, κολυμπάνε σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνονται επιδεικτικοί». Έχουν την εντύπωση πως βλέπουν τα πάντα ξεκάθαρα και πως μπορούν να τα κατανοήσουν. Ασκούν με έμμεσο τρόπο κριτική σε όλους όσοι κάνουν το οτιδήποτε και τους αντιμετωπίζουν περιφρονητικά κι απαξιωτικά. Πάντα σχολιάζουν το οτιδήποτε κάνουν οι άλλοι, ενώ δεν εκτιμούν κανέναν και κατακρίνουν τους πάντες. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ιδέα ποιοι πραγματικά είναι οι ίδιοι· όταν λένε κάτι, δεν έχουν ποτέ τους ιδέα ποια είναι η σωστή και πρέπουσα οπτική γωνία και στάση που πρέπει να υιοθετήσουν. Το μόνο που ξέρουν είναι να μιλάνε χωρίς να βάζουν φρένο και να λένε εξυπνάδες. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην κοινωνία; (Ναι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι κυριολεκτικά τρελοί, άνθρωποι υπερόπτες που θεωρούν τον εαυτό τους αγνό και ευγενή. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, έχουν υπάρξει πολύ τέτοιοι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να περιγράφετε και να ορίζετε αυτούς τους ανθρώπους; Δεν είναι ιδεαλιστές; Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, είναι πράγματι ιδεαλιστές. Δεν θέλουν να ζουν στο τώρα, στο πραγματικό τους περιβάλλον, και πετάνε διαρκώς στα σύννεφα, ενώ το κεφάλι τους είναι γεμάτο φανταστικά, κενά, αόρατα και άπιαστα πράγματα. Ζουν σ’ έναν κόσμο φανταστικό, ανύπαρκτο· αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, ονομάζουμε ιδεαλιστές. Συνεπώς, από ποια οπτική γωνία αξιολογούν τους υπόλοιπους ανθρώπους; Ισχυρίζονται ότι κατέχουν τα πρωτεία της ηθικής και για να αξιολογήσουν τους άλλους ξεκινούν απ’ την εξής αφετηρία: «Βλέπω καθαρά τη μοχθηρή, σκοτεινή σας πλευρά και μπορώ να την εκθέσω. Εφόσον μπορώ να εκθέσω τα κακά και πονηρά πράγματα που κάνετε, αυτό αποδεικνύει πως δεν είμαι σαν εσάς». Αυτό που υπονοούν είναι: Το ρητό που ισχύει για στην περίπτωσή μου είναι το «“Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός”. Αυτή η μοχθηρή τάση σάς έχει μολύνει όλους· δεν είστε καλοί άνθρωποι». Δεν δείχνει αυτό πως θεωρούν τον εαυτό τους αγνό και ανώτερο; Δεν δείχνει πως υπερεκτιμούν τον εαυτό τους και φέρονται υπεροπτικά; Δεν δείχνει πως κάνουν μια συγκαλυμμένη προσπάθεια να εξυψωθούν οι ίδιοι με το πρόσχημα ότι ασκούν κριτική στην πραγματικότητα, εκθέτουν τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας και είναι απογοητευμένοι από την πραγματικότητα; (Ναι.) Πώς πρέπει να ορίσουμε, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους; Είναι ένα λαϊκό ρητό που λέει: «Έχω γνωρίσει κι αν έχω γνωρίσει ανθρώπους ξεδιάντροπους· σαν εσένα, όμως, κανέναν». Δεν περιγράφει το συγκεκριμένο ρητό τους ανθρώπους αυτούς; (Ναι.) Είναι ξεδιάντροποι. Ανοίγουν το στόμα τους μονάχα για να μιλήσουν για το σωστό και το λάθος· ανοίγουν τα μάτια τους μονάχα για να δουν τα ελαττώματα και τις ατέλειες των άλλων. Ανοίγουν το στόμα τους και λένε εξυπνάδες για να εκθέσουν δημόσια τα ελαττώματα και τις ατέλειες των άλλων. Εκφράζουν έτσι τις δικές τους απόψεις και δείχνουν στους άλλους πώς οι ίδιοι προστατεύονται από τις κακές επιρροές και πόσο μοναδικοί και ευγενείς είναι. Είναι πράγματι ευγενείς; Είναι πράγματι μοναδικοί; Δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους άλλους. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι άλλοι για να επιδιώξουν φήμη και κέρδος, όποιες κι αν είναι αυτές, είναι τουλάχιστον φανερές. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, το παίζουν αξιοπρεπείς και εκμεταλλεύονται την έκθεση και την κριτική που ασκούν στους άλλους ως θέματα και εφαλτήρια για να εξυψώσουν και να προάγουν τον εαυτό τους. Χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα για να αποκτήσουν φήμη και επιρροή. Δεν επιδιώκουν κι αυτοί τη φήμη και το κέρδος; Δεν έχουν τους ίδιους ακριβώς στόχους; Δεν έχουν και τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα; Η μόνη διαφορά είναι πως χρησιμοποιούν άλλα μέσα και άλλες μεθόδους. Είναι σαν να προσβάλλει κανείς τους άλλους μιλώντας είτε ευγενικά είτε άξεστα. Και στις δύο περιπτώσεις, η φύση της προσβολής είναι η ίδια. Οι άλλοι γίνονται διάσημοι με έναν ορισμένο τρόπο, ενώ αυτοί με κάποιον άλλο. Το τελικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει ούτε αλλάζουν η πρόθεση, ο σκοπός και το κίνητρο. Δεν υπάρχει, άρα, καμία απολύτως διαφορά.

Τους ανθρώπους, λοιπόν, της κοινωνίας που διατείνονται πως «βγαίνουν από τη λάσπη ακηλίδωτοι, κολυμπάνε σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνονται επιδεικτικοί», τους έχουμε ορίσει ως ιδεαλιστές. Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών είναι τα εξής: Είναι εξαιρετικά απρόσιτοι, νομίζουν πως είναι καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους, τους θεωρούν όλους ανεπαρκείς και καταλήγουν τελικά στο εξής συμπέρασμα: «Έχετε όλοι σας κολλήσει μέσα στη λάσπη και τις μοχθηρές τάσεις. Εγώ υπερτερώ σε σχέση με όλους εσάς και “βγαίνω από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπάω σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνομαι επιδεικτικός”». Τόση μεγαλομανία τούς χαρακτηρίζει και τόσο απογοητευμένοι αισθάνονται από την πραγματικότητα, λες και οι ίδιοι είναι ιδιαίτερα άγιοι και αγνοί. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ούτε τις ικανότητες ούτε τα μέσα που διαθέτουν οι άλλοι, κι ενώ προσπαθούν διαρκώς να ξεχωρίσουν μέσα στο πλήθος, τα πράγματα δεν έρχονται ποτέ όπως τα θέλουν, ενώ επιδιώκουν συνεχώς ιδεατά, φανταστικά και κενά πράγματα, δεν νιώθουν ποτέ ικανοποίηση ούτε καταφέρνουν να τα κάνουν πραγματικότητα και δεν έχουν καμία όρεξη να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα ή να εγκαταλείψουν τα ιδανικά τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, από άποψη μορφής, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να απέχουν από τους κύκλους της δημόσιας διοίκησης, της πολιτικής, της τέχνης, της λογοτεχνίας και του πολιτισμού. Δεν είναι ευπρόσδεκτοι στους κύκλους αυτούς, δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί ούτε να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες, τα ιδανικά και τις βλέψεις τους, και για όλους αυτούς τους λόγους καταλήγουν να διατείνονται πως «βγαίνουν από τη λάσπη ακηλίδωτοι, κολυμπάνε σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνονται επιδεικτικοί», πως πάνε κόντρα στο ρεύμα, πως έχουν ευγενές ήθος και παρηγορούν τον εαυτό τους με τέτοια ρητά. Μέσα από τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτούς τους ανθρώπους, γνωρίζετε τώρα πώς να τους διακρίνετε; Ποια ακριβώς είναι η ουσία τους; Ενώ είναι ένα τίποτα, εξακολουθούν να είναι υπεροπτικοί. Είναι ακριβής μια τέτοια αξιολόγηση; (Ναι.) Ενώ οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν ένα σωρό ιδανικά, δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν ούτε ένα απ’ αυτά. Κανένα απ’ αυτά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όλα όσα σκέφτονται είναι ανούσια και καθόλου ρεαλιστικά. Δεν κάνουν καμιά σωστή δουλειά όλη τη μέρα και το μόνο που ξέρουν είναι να απαγγέλουν ποίηση, να συνθέτουν ωδές, να κριτικάρουν το ένα και να υποβιβάζουν το άλλο. Δεν κάνουν καμιά από τις δουλειές που πρέπει να κάνουν, έτσι δεν είναι; Μπορούμε να δούμε την ουσία τους μέσα από τη συμπεριφορά τους: Δεν έχουν κανένα πραγματικό ταλέντο και καθόλου γνώσεις, ενώ οι σκέψεις και οι απόψεις τους σχετικά με την πραγματικότητα και τη ζωή είναι κούφιες, ασαφείς και καθόλου ρεαλιστικές. Γι’ αυτό και καταλήγουν, άλλωστε, να ακολουθούν την πλάνη του ρητού «Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός». Είναι παράλογο να πασχίζουν να γίνουν τέτοιοι άνθρωποι και να ελπίζουν πως και άλλοι θα κάνουν το ίδιο. Τι μπορεί να πετύχει ένας τέτοιος άνθρωπος; Για την ακρίβεια, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν αληθινό στόχο και καμία αληθινή κατεύθυνση στη ζωή τους, δεν έχουν αληθινή πίστη ούτε αληθινή επιλογή στη ζωή τους. Δεν έχουν ούτε κάποιο σωστό μονοπάτι άσκησης. Οι σκέψεις που κάνουν όλη μέρα είναι άναρχες και ανεξέλεγκτες, τους περνάνε από το μυαλό ένα σωρό αλλόκοτες ιδέες, ο νους τους είναι γεμάτος χαοτικά, κενά και μη ρεαλιστικά πράγματα, τίποτα το ρεαλιστικό δεν υπάρχει στη σκέψη τους. Είναι, στην πραγματικότητα, ένα ιδιαίτερο είδος ανθρώπων, διαφορετικό απ’ τους άλλους. Οι σκέψεις τους είναι ανούσιες και ταυτόχρονα απίστευτα παράλογες και ακραίες. Σε όποια ομάδα ανθρώπων κι αν ανήκουν, δεν τα πάνε ποτέ καλά με τους άλλους και δεν τους αποδέχονται ποτέ οι υπόλοιποι, είτε βρίσκονται στα ανώτερα, είτε στα μεσαία, είτε στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Πού οφείλεται αυτό; Η σκέψη τους, οι επιδιώξεις τους και οι οπτικές βάσει των οποίων βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα είναι αλλιώτικες, ακραίες. Αν θέλω να το θέσω κομψά, θα πω πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι ιδεαλιστές, αλλά για την ακρίβεια, πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια και διαταραχή. Μπορούν οι ψυχικά ασθενείς να τα πάνε καλά με τους κανονικούς ανθρώπους; Για πείτε Μου! Όχι μόνο δεν μπορούν να τα πάνε καλά με φίλους και συναδέλφους, αλλά ζορίζονται να συνυπάρξουν αρμονικά ακόμα και με την οικογένειά τους. Οι άλλοι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν καθόλου τις απόψεις και τις δηλώσεις τους, γιατί νιώθουν αμήχανα και τους αποστρέφονται. Οι δηλώσεις αυτές δεν στέκουν σε καμία περίπτωση ούτε έχουν κάποιο αποτέλεσμα στην πραγματική ζωή. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή μπορεί να προκύπτουν από μέσα τους, μπορεί να προκύπτουν από το αντικειμενικό τους περιβάλλον ή να σχετίζονται με τις βασικές ανάγκες της καθημερινότητάς τους. Πώς πρέπει, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζουν, να τα χειρίζονται και να τα λύνουν όλα αυτά; Οι μικρές δυσκολίες έχουν να κάνουν με τις βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής, ενώ οι μεγάλες έχουν να κάνουν με τη στάση των ανθρώπων απέναντι στη ζωή, τους κανόνες που τηρούν στη ζωή, το μονοπάτι που ακολουθούν και τα πιστεύω τους. Αυτά τα προβλήματα είναι τα πιο πραγματικά. Οι ιδεαλιστές, όμως, αποστασιοποιούνται από αυτά τα προβλήματα και δεν θέλουν να βιώνουν ποτέ τους καταστάσεις της πραγματικής ζωής. Οι απόψεις, οι οπτικές και η αφετηρία βάσει των οποίων βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα είναι άναρχες και ανεξέλεγκτες· δεν βασίζονται σ’ αυτά τα υπαρκτά προβλήματα. Ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτονται, λες και είναι εξωγήινοι και τα πράγματα που σκέφτονται είναι πρωτάκουστα για τους ανθρώπους στη γη, ακούγονται αφύσικα. Ποιος θέλει ν’ ακούσει κάποιον να μιλάει για πράγματα αφύσικα; Είναι πιθανόν την πρώτη φορά που θα συναντήσουν οι άνθρωποι το άτομο αυτό και θα το ακούσουν να μιλάει, να νιώσουν πως όσα λέει είναι πραγματικά πρωτόγνωρα και καινοτόμα, πιο διορατικά και έξυπνα από όσα λένε οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Δεν περνάει πολύς καιρός, όμως, και συνειδητοποιούν πως όσα λέει δεν είναι παρά ανοησίες. Κανείς πια δεν του δίνει σημασία όταν μιλάει και όσα λέει απ’ το ένα αυτί τούς μπαίνουν κι απ’ το άλλο βγαίνουν, ενώ δεν φτάνουν ποτέ στην καρδιά τους. Αντιλαμβάνεται το άτομο αυτό τη στάση που υιοθετούν οι γύρω του απέναντί του; Όσο περνάει ο καιρός, την αντιλαμβάνεται και σκέφτεται μέσα του: «Δεν με συμπαθεί κανένας. Από πού προκύπτει αυτό; Γιατί δεν με συμπαθούν; Αχ, είμαι ένας λαμπρός άνθρωπος, αλλά ελάχιστοι μόνο μπορούν να αναγνωρίσουν το αληθινό ταλέντο!» Είναι, βλέπεις, πάντα υπεροπτικοί, θεωρούν πως είναι ταλαντούχοι, έξυπνοι και ικανοί. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένα τίποτα. Δεν έχει σημασία σε ποια ομάδα ανθρώπων θα βρεθούν· το τελικό αποτέλεσμα και η κατάληξή τους δεν αλλάζουν ποτέ: Όλοι οι άλλοι τούς απορρίπτουν. Αυτό συμβαίνει επειδή ακολουθούν το ρητό «Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός». Αν σου έχει γεννηθεί ποτέ η επιθυμία να γίνεις κι εσύ έτσι, σου λέω να σταματήσεις αυτήν τη στιγμή. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι κανονικοί. Αν έχεις κανονική σκέψη και αν η ανθρώπινη φύση σου διακατέχεται από κανονική λογική, πρέπει να κάνεις όσα οφείλεις και όσα μπορείς να κάνεις. Μην προσπαθείς να γίνεις ένας απ’ αυτούς που «βγαίνουν από τη λάσπη ακηλίδωτοι, κολυμπάνε σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνονται επιδεικτικοί». Οι άνθρωποι αυτοί είναι αχρείοι και είναι ένα διαφορετικό είδος ανθρώπων· δεν είναι κανονικοί.

Εφόσον ολοκληρώσαμε την ανάλυση της ουσίας των ανθρώπων που «βγαίνουν από τη λάσπη ακηλίδωτοι, κολυμπάνε σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνονται επιδεικτικοί», ας μιλήσουμε για τα προβλήματα που αναφέραμε την ώρα που τους εκθέσαμε, το ότι, δηλαδή, είναι απογοητευμένοι από την πραγματικότητα και κυνικοί. Ορισμένοι σκέφτονται το εξής: «Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει να κατανοούμε τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας και τις κακές της τάσεις και να μην τις ακολουθούμε. Πρέπει, επίσης, να κατανοούμε τα πολιτικά ζητήματα, τη μοχθηρία της ανθρωπότητας, τις διάφορες κοινές πρακτικές που εφαρμόζουν οι άνθρωποι και όλα τα σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα που εμφανίζονται στους ανθρώπους σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου και σε διαφορετικές φυλές και ομάδες. Με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσουμε ικανότητα διάκρισης». Αυτό απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Μπορεί, πριν συναναστραφούμε πάνω στο θέμα αυτό, κάποιοι από σας να επιδιώκατε όντως τα παραπάνω. Τώρα, όμως, σου λέω ξεκάθαρα πως δεν πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο, ούτε είναι κάτι που απαιτεί από σένα ο Θεός. Δεν είσαι υποχρεωμένος να κατανοήσεις αυτόν τον κόσμο, αυτήν την κοινωνία και την ανθρωπότητα ή τους τομείς της πολιτικής, του εμπορίου, της λογοτεχνίας και της θρησκείας. Δεν είσαι υποχρεωμένος να κατανοήσεις οποιαδήποτε κοινή πρακτική πηγάζει από την κοινωνία ούτε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί οποιαδήποτε ομάδα ή δύναμη της κοινωνίας και ούτω καθεξής. Όλα αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να γνωρίζεις. Δεν χρειάζεται να νιώθεις απογοητευμένος από την πραγματικότητα, ούτε είναι ανάγκη να προστατεύεις τον εαυτό σου από τις κακές επιρροές. Δεν είναι αυτή η στάση, η οπτική γωνία και η άποψη που πρέπει να υιοθετήσεις. Σε έχει επιλέξει ο Θεός και σου έχει δώσει τη δυνατότητα να πιστεύεις σ’ Αυτόν και να Τον ακολουθείς. Δεν σου ζητά να στραφείς κατά της ανθρωπότητας, της κοινωνίας, της πολιτικής ή του κράτους. Ούτε σου ζητά να εναντιωθείς σε καμία ομάδα, φυλή ή θρησκεία. Το μόνο που σου ζητάει είναι να Τον ακολουθήσεις και να απορρίψεις τον Σατανά, να προσέλθεις ενώπιόν Του, να αποδέχεσαι τα λόγια Του και να υποτάσσεσαι σε αυτά, να ακολουθείς την οδό Του, να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Δεν σου ζήτησε ποτέ ο Θεός να στραφείς κατά της ανθρωπότητας, της κοινωνίας ή του κράτους. Για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, ο Θεός δεν σου ζήτησε ποτέ να εναντιωθείς σε μια συγκεκριμένη κυβέρνηση, σε ένα ορισμένο κοινωνικό ή πολιτικό σύστημα ή σε μια συγκεκριμένη πολιτική τακτική. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν σου έχει ζητήσει ποτέ ο Θεός να κάνεις. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Σύσσωμη η ανθρωπότητα μας απορρίπτει, μας εναντιώνεται και μας καταδιώκει. Είναι κακό να ξεσηκωθούμε κι εμείς; Να εναντιωθούμε στους ανθρώπους και να τους πολεμήσουμε; Όλοι είναι εναντίον μας, γιατί, λοιπόν, να μην είμαστε κι εμείς εναντίον των άλλων;» Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεσαι ή ενεργείς σε προσωπικό επίπεδο, οι προσωπικές σου απόψεις σχετικά με την κοινωνία, τον κόσμο και τα πολιτικά συστήματα ενός έθνους είναι δική σου υπόθεση και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την οδό που σου ζητάει να ακολουθήσεις ο Θεός ούτε, βέβαια, και με τις διδασκαλίες και τις απαιτήσεις Του. Ορισμένοι λένε: «Λες ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις διδασκαλίες του Θεού, ότι δεν είναι αυτό που απαιτεί και μας ζητάει ο Θεός να κάνουμε. Γιατί, τότε, Εκείνος εκθέτει τον Σατανά, τις κοινωνικές τάσεις, τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας, ακόμα και τη θρησκεία;» Ο μόνος λόγος για τον οποίο εκθέτει αυτά τα πράγματα ο Θεός είναι για να τα κατανοήσεις, εφόσον σχετίζονται όλα τους με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και με τις απόψεις και τις αντιλήψεις τους που τους κάνουν να αψηφούν τον Θεό. Είναι άρα αναγκαίο, υπό αυτές τις συνθήκες, να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα θέματα και να δώσουμε αντίστοιχα παραδείγματα. Σκοπός όλων αυτών είναι να γνωρίσουν οι άνθρωποι με μεγαλύτερη ακρίβεια και ακόμα πιο πρακτικά τις σατανικές διαθέσεις που αποκαλύπτει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, καθώς και να διακρίνουν τις διάφορες παραπλανητικές σκέψεις και απόψεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς, μαζί με τις αντιλήψεις που τους εμφυσά και τους κάνουν να αψηφούν τον Θεό. Αυτό είναι όλο. Δεν το κάνουμε για να εναντιωθούν οι άνθρωποι σε προσωπικό επίπεδο στην πολιτική, την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Δεν ζήτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους να είναι απογοητευμένοι από την πραγματικότητα, να είναι κυνικοί και να προστατεύονται από τις κακές επιρροές. Ορισμένοι άνθρωποι λένε το εξής: «Ισχύει πως ο Θεός δεν μου ζήτησε ποτέ να είμαι έτσι. Ο μόνος λόγος, όμως, για τον οποίο πιστεύω στον Θεό είναι επειδή είμαι κυνικός και απογοητευμένος από την πραγματικότητα, επειδή θεωρώ ότι στον οίκο του Θεού υπάρχει αμεροληψία και δικαιοσύνη και ότι εδώ μέσα κυριαρχεί η αλήθεια, αλλά κι επειδή μου φέρονται δίκαια». Αυτό είναι δική σου υπόθεση και δεν έχει καμία σχέση με τις απαιτήσεις του Θεού. Εννοείται πως ο κάθε άνθρωπος αρχίζει να πιστεύει στον Θεό για διαφορετικούς λόγους: Κάποιοι το κάνουν για να αποκτήσουν ευλογίες, άλλοι για να γλιτώσουν από τις καταστροφές, μερικοί για να γιατρευτούν από κάποια αρρώστια και κάποιοι για να λάβουν έναν καλό προορισμό στο μέλλον. Και υπάρχουν και κάποιοι που προσέρχονται στον οίκο του Θεού για να βρουν παρηγοριά και καταφύγιο, επειδή έχουν απογοητευτεί από την πραγματικότητα, τον κόσμο και την κοινωνία και έχουν λάβει άδικη μεταχείριση εκεί έξω. Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές απόψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό, καθώς και διαφορετικές αρχικές προθέσεις και κίνητρα για την πίστη του. Υπάρχουν και ορισμένοι που δεν έχουν τίποτα απ’ όλα αυτά στην καρδιά τους. Το μόνο που θέλουν οι άνθρωποι αυτοί είναι να πιστεύουν στον Θεό και νιώθουν πως είναι καλό να έχουν πίστη σ’ Αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, όταν οι άνθρωποι που είναι κυνικοί και απογοητευμένοι με την πραγματικότητα αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, Εκείνος δεν τους επαινεί ούτε τους φέρεται μεγαλόψυχα μόνο και μόνο επειδή έχουν κάποια μικρά χαρίσματα ή ταλέντα. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι και περιφρονούν τους άλλους. Οι άνθρωποι αυτοί δυσκολεύονται απίστευτα να αποδεχτούν την αλήθεια. Μην τρέφετε καμία ελπίδα γι’ αυτούς και μην είστε κι οι ίδιοι έτσι. Το μόνο που σας λέω να κάνετε είναι να είστε ειλικρινείς, να επιδιώκετε την αλήθεια, να υποτάσσεστε στα λόγια του Θεού, να έχετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό. Μην πιστέψεις, λοιπόν, ποτέ σου πως θα έχεις πλεονέκτημα και ανάστημα στην πίστη σου στον Θεό, πως ο Θεός θα σε αγαπά και πως θα πληροίς τις προϋποθέσεις Του ή πως θα είσαι κατάλληλο δημιούργημα μόνο και μόνο επειδή είσαι απογοητευμένος από την κοινωνία και την κατανοείς ξεκάθαρα ή επειδή στο παρελθόν είχες ασχοληθεί με έναν συγκεκριμένο κλάδο και κατανοείς βαθύτερα τη σκοτεινή του πλευρά. Αν όντως το πιστεύεις αυτό, σου λέω πως κάνεις λάθος. Αξιολογείς την κατάσταση με βάση λανθασμένες απόψεις, κοιτάζεις τα πράγματα από λάθος σκοπιά και έχεις υιοθετήσεις λάθος στάση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή η στάση που υιοθετείς και η οπτική και οι απόψεις βάσει των οποίων βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού και δεν έχουν την αλήθεια ως κριτήριο. Αν η οπτική σου γωνία είναι πάντοτε αυτή των κοσμικών ανθρώπων και νιώθεις απογοητευμένος από την πραγματικότητα και κυνικός, τότε θα απεχθάνεσαι τους ανθρώπους αυτούς, θα θέλεις να τους πολεμήσεις και να αγωνιστείς εναντίον τους, να επιχειρηματολογήσεις και να συζητήσεις μαζί τους για το σωστό και το λάθος· θα θέλεις να αλλάξεις την ανθρωπότητα, την κοινωνία, ακόμα και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κάποιοι, μάλιστα, θα θελήσουν να εκθέσουν τη σκοτεινή πλευρά της πολιτικής ελίτ της χώρας τους, καθώς θεωρούν πως με αυτόν τον τρόπο θα απορρίψουν τον Σατανά και θα κάνουν πράξη την αλήθεια. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι σωστό. Τίποτα από όσα συμβαίνουν στη σφαίρα της πολιτικής ελίτ ή στους κύκλους των επιχειρήσεων, της τέχνης και της λογοτεχνίας δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας από πλευράς σου. Όσα και να γνωρίζεις γι’ αυτά τα πράγματα δεν πρόκειται να σου χρησιμεύσουν σε τίποτα, ούτε αποδεικνύουν πως γνωρίζεις την ουσία του Σατανά ή πώς μπορείς να τον απορρίψεις μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου. Μπορεί να ξέρεις και να καταλαβαίνεις πολύ καλά αυτά τα πράγματα και μπορεί η κατανόησή σου να είναι πολύ συγκεκριμένη, αληθινή και ακριβής. Όλα αυτά, όμως, δεν αποδεικνύουν πως κάνεις πράξη την αλήθεια, πως έχεις αυτογνωσία ή πως αναλύεις τις σατανικές σκέψεις και απόψεις που κρύβεις μέσα σου. Ούτε, βέβαια, αποδεικνύουν πως αγαπάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, πόσο μάλλον πως έχεις φόβο Θεού. Μη νομίζεις πως είσαι ευγενής και αξιοσέβαστος, καλύτερος από τους άλλους και πως «βγαίνεις από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπάς σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός» μόνο και μόνο επειδή καταλαβαίνεις ένα δυο πράγματα για την κοινωνία, γνωρίζεις τους εσωτερικούς κανονισμούς ενός κλάδου και ξέρεις κάποια κουτσομπολιά που οι περισσότεροι αγνοούν ή επειδή είσαι κυνικός και απογοητευμένος με την κοινωνία κι έχεις το θάρρος να εκθέσεις τη σκοτεινή της πλευρά. Ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους.

Κάποιοι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα δειλοί και διστακτικοί προτού πιστέψουν στον Θεό και δεν τολμούσαν ούτε είχαν το θάρρος να εκθέσουν τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας. Τώρα, όμως, που πιστεύουν στον Θεό, δεν φοβούνται πια να εκθέσουν αυτά τα πράγματα, γιατί νιώθουν πως τους εμψυχώνει και τους στηρίζει ο Θεός. Κάποιοι, μάλιστα, πάνε σε δημοκρατικές χώρες του εξωτερικού και τολμούν ακόμη και να εκθέσουν κάποια από τα μοχθηρά έργα που κάνει ο δαίμονας ή, με άλλα λόγια, το ΚΚΚ. Νιώθουν έτσι πως κατανοούν την αλήθεια, πως έχουν ανάστημα και πίστη στον Θεό. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις είναι λανθασμένες. Δεν έχει κανένα νόημα να επιδιώκουν όλα αυτά τα πράγματα. Δεν έχει καμία σημασία για τον Θεό αν είσαι απογοητευμένος από την πραγματικότητα και κυνικός, αν είσαι ανώτερος από την υπόλοιπη κοινωνία ή κάποιος που «βγαίνει από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπάει σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεται επιδεικτικός». Δεν εξετάζει ο Θεός αυτά τα πράγματα. Τι εξετάζει, όμως; Πρώτα απ’ όλα, εξετάζει κατά πόσον αναγνωρίζεις τις σκέψεις και τις απόψεις που κρύβεις μέσα σου και προέρχονται από τον Σατανά. Μόλις τις αναγνωρίσεις, εξετάζει το κατά πόσον τις εκθέτεις και ανοίγεσαι στους άλλους γι’ αυτές, και μόλις τις κατανοήσεις ξεκάθαρα, εξετάζει το κατά πόσον τις απορρίπτεις. Ένα ακόμη πράγμα που εξετάζει ο Θεός είναι το κατά πόσον επιδιώκεις συνειδητά την αλήθεια στην πραγματική ζωή και αν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεσαι και ενεργείς αναζητώντας συνειδητά τις αλήθεια-αρχές. Εξετάζει, επίσης, και ποια ακριβώς είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια. Πρέπει να είναι τελείως ξεκάθαρα μέσα σου όλα αυτά. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσει πολύ να μιλάνε για το παρελθόν και το παρόν, να συζητούν ακατάπαυστα και με στόμφο για τις ιστορικές ίντριγκες του παλατιού, να περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια ποια σπουδαία γεγονότα συνέβησαν στην πολιτική σφαίρα την εκάστοτε εποχή, ποια ήταν τα ουσιαστικά ζητήματα, ποιοι έπαιξαν ρόλο σε καίριες στιγμές και ούτω καθεξής. Νομίζουν τότε πως έχουν ανάστημα, πως είναι έντιμοι και πως διακατέχονται από έντονο αίσθημα δικαιοσύνης. Λένε, λοιπόν, το εξής: «Βλέπεις, είμαι πολύ απογοητευμένος από την κοινωνία. Βλέπω καθαρά το σκοτάδι της δημόσιας διοίκησης και το κατανοώ πέρα για πέρα και σε βάθος!» Τι νόημα έχει να λέει κανείς τέτοια πράγματα; Ποιον προσπαθείς να καλοπιάσεις; Τον Θεό; Κάνεις επίδειξη για το πόσο διανοούμενος και διαβασμένος είσαι; Δεν έχει κανένα νόημα να τα λες όλα αυτά. Ποτέ μου δεν διαβάζω αυτά τα άχρηστα σκουπίδια στο διαδίκτυο, ποτέ μου δεν έχω ενδιαφερθεί για τέτοια νέα και ειδήσεις. Γιατί δεν τα κοιτάζω όλα αυτά; Γιατί είναι ενοχλητικά και αηδιαστικά. Ορισμένοι θεωρούν ότι, εφόσον πιστεύουν στον Θεό, έχουν λογικά και αίσθημα δικαιοσύνης, οπότε κάθονται συχνά και σχολιάζουν τους διάσημους ανθρώπους και τους πολιτικούς και λένε ένα σωρό αερολογίες γι’ αυτούς, ενώ αποκαλύπτουν και την ιδιωτική τους ζωή, με την ελπίδα να ανοίξουν τα μάτια των άλλων. Θεωρούν πως είναι πολυτάλαντοι, σοφοί και πως δεν υπάρχει μυστικό που να μην ξέρουν. Περνιούνται για πανέξυπνοι, άκρως ενημερωμένοι και έντιμοι. Τι νόημα έχει να ξέρεις τέτοια πράγματα; Μήπως δείχνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια; Μήπως δείχνει ότι την έχεις κατανοήσει; Δείχνει, άραγε, πως έχεις ανάστημα; (Όχι.) Δεν σταματάς να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα της κοινωνίας. Όταν, όμως, είναι να πεις για το πώς να κάνεις αυτό που έχεις μπροστά σου και το καθήκον σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, μπορείς να μιλήσεις; Δεν μπορείς· δεν έχεις να πεις τίποτα. Όσες γνώσεις και να έχεις για τα πράγματα στην κοινωνία, δεν αποδεικνύουν πως κατανοείς την αλήθεια και πως έχεις πραγματικό ανάστημα. Μη νομίζεις πως έχεις ανάστημα, πως έχεις απαρνηθεί τον κόσμο, πως έχεις απορρίψει και δεν ακολουθείς πια τον Σατανά, πως έχεις πίστη και αφοσίωση στον Θεό μόνο και μόνο επειδή μπορείς να διακρίνεις τις ανυπόστατες φήμες και τις πλάνες. Όλες αυτές είναι εσφαλμένες απόψεις και δεν αντιπροσωπεύουν ούτε κατά διάνοια τη ζωή. Κάνεις λάθος αν σκέφτεσαι το εξής: «Δεν ισχύει πως όσο πιο απογοητευμένος είμαι με την πραγματικότητα, όσο πιο πολύ εκθέτω και μισώ τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, όσο πιο πολύ μισώ τον κόσμο και όσο πιο κυνικός είμαι τόσο πιο χαρούμενος είναι ο Θεός και τόσο περισσότερο με συμπαθεί;» Ίσα ίσα, όσο περισσότερο επιδιώκεις αυτά τα πράγματα και ακολουθείς αυτό το μονοπάτι τόσο λιγότερο σε συμπαθεί ο Θεός και τόσο περισσότερο σε αποστρέφεται. Γιατί όσο πιο πολύ επιδιώκεις αυτά τα κοσμικά πράγματα τόσο λιγότερο σε συμπαθεί ο Θεός; Επειδή δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι ούτε κάνεις τη δουλειά που πρέπει. Στον ελεύθερό σου χρόνο, λοιπόν, μπορείς να διαβάζεις περισσότερο τα λόγια του Θεού, να ακούς ύμνους, να ακούς τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών σου, να συλλογίζεστε όλοι μαζί τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεστε πάνω σ’ αυτά. Μη ρωτάς για κουτσομπολιά που δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή-είσοδό σου ή με την επιδίωξη της σωτηρίας σου. Αυτό το κάνουν όσοι δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτα καλύτερο. Σε αφορούν εσένα καθόλου πράγματα όπως το πώς αναπτύσσεται η κοινωνία, ποια πορεία θα ακολουθήσει ο κόσμος, πόσο βρώμικη και μοχθηρή είναι η ανθρωπότητα και πόσο σκοτεινός ο χώρος της πολιτικής; Αν στην κοινωνία και τον κόσμο δεν επικρατούσε σκοτάδι, κακό και βρωμιά, θα μπορούσες να σωθείς; (Όχι.) Όλα αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ εσένα. Το κατά πόσον θα καταφέρεις να σωθείς έχει να κάνει μόνο με το πόση αλήθεια αποδέχεσαι και κατανοείς, σε πόση αλήθεια-πραγματικότητα εισέρχεσαι, καθώς και με το πόσο καλά εκτελείς το καθήκον σου. Με αυτά και μόνο τα πράγματα έχει να κάνει. Μη σχολιάζεις συχνά τις διασημότητες, μην εκθέτεις τα σκάνδαλα και τη βρώμικη συμπεριφορά τους για να περάσει η ώρα, μην κάνεις επίδειξη της ευφυΐας και της ανωτερότητάς σου. Είναι ανόητο να τα κάνεις όλα αυτά. Μην είσαι τέτοιος άνθρωπος. Αυτά τα κάνουν όσοι δεν κάνουν τη δουλειά τους και όσοι δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι.

Έχουμε λίγο πολύ ολοκληρώσει τη συναναστροφή και την ανάλυσή μας για την ουσία του ρητού σχετικά με την ηθική διαγωγή «Βγαίνοντας από τη λάσπη ακηλίδωτος, κολυμπώντας σε καθαρούς κυματισμούς χωρίς να φαίνεσαι επιδεικτικός». Δεν έχουμε, επίσης, συναναστραφεί ξεκάθαρα και πάνω στη στάση και τις απόψεις βάσει των οποίων φέρεται κανείς σύμφωνα με αυτό το ρητό, καθώς και πάνω στις απαιτήσεις και τη στάση του Θεού; (Ναι.) Κατανοείτε μήπως τώρα και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι; (Το κατανοούμε.) Είναι θετικό πράγμα ο κυνισμός που αναφέραμε προηγουμένως; Είναι θετικό να είσαι απογοητευμένος από την πραγματικότητα; Είναι θετικό να προστατεύεσαι από τις κακές επιρροές; (Όχι.) Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι θετικό. Είναι ασφαλές να πούμε πως τα πράγματα αυτά δεν είναι ούτε πρέπει να γίνουν η βάση και, ακόμα λιγότερο, οι αρχές της συμπεριφοράς και των ενεργειών σου. Πρέπει, άρα, να τα εγκαταλείψεις και να τα απορρίψεις. Πρέπει να διακρίνεις ξεκάθαρα και να εγκαταλείψεις πέρα για πέρα τα ρητά και τις θεωρίες που πηγάζουν από την παραδοσιακή κουλτούρα. Δεν πρέπει να θεωρείς αυτά τα απατηλά πράγματα αλήθεια και να τα συγχέεις μ’ αυτήν, κι αυτό γιατί τα πράγματα αυτά, όσα χρόνια κι αν κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους κι όσο βαθιά κι αν έχουν ριζώσει μέσα τους, δεν μπορούν αντέξουν ούτε λεπτό ενώπιον της αλήθειας. Δεν είναι καθόλου θετικά και δεν αξίζει να τα εξισώνει κανείς με την αλήθεια. Δεν έχουν καμία απολύτως θετική επίδραση στους ανθρώπους. Αντί να τους οδηγούν και να τους φέρνουν στο σωστό μονοπάτι, τους οδηγούν αντίθετα στο ένα λανθασμένο μονοπάτι μετά το άλλο. Κάνουν τους ανθρώπους πιο απρόσιτους και ξεδιάντροπους και τους στερούν ακόμα περισσότερο την αυτογνωσία και τη λογική. Έτσι, ο Θεός τούς απεχθάνεται και αισθάνεται αηδία γι’ αυτούς. Αν εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, αν εγκαταλείψεις αυτές τις αντιλήψεις, αυτές τις σκέψεις και απόψεις, αυτές τις μεθόδους και τις βάσεις του Σατανά τις οποίες χρησιμοποιείς για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, και αν προσέλθεις ενώπιον του Θεού και βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεσαι και ενεργείς αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε όλα αυτά θα πάψουν να σε επηρεάζουν με τον οποιονδήποτε τρόπο. Όσον αφορά τώρα την απογοήτευση που νιώθεις για την πραγματικότητα και τον κυνισμό σου, ο Θεός δεν σου ζητά να καταβάλεις προσπάθεια ώστε να κατανοήσεις ή να ανακαλύψεις τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας. Το μόνο πράγμα που πρέπει να γνωρίζεις απόλυτα και ουσιαστικά είναι πως ο κόσμος και η ανθρωπότητα έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και βρίσκονται στα δίχτυα του πονηρού. Οι σκέψεις, οι απόψεις, οι αιρέσεις και οι πλάνες του Σατανά έχουν κατακλύσει τις κοινωνικές τάσεις, τα έθιμα, την παραδοσιακή κουλτούρα, τη γνώση και την εκπαίδευση κάθε επιπέδου, σε κάθε πτυχή και κάθε κλάδο. Η αλήθεια και τα λόγια του Θεού δεν κυριαρχούν σε καμία χώρα ή εθνότητα και σε καμία ομάδα ανθρώπων ή οργάνωση στην κοινωνία. Εννοείται πως πολύ σπάνια θα δει κανείς εκεί μέσα αμεροληψία και δικαιοσύνη. Όλα αυτά είναι δεδομένα και είναι και όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις. Πέρα απ’ αυτά, το σημαντικότερο είναι να γαληνεύσεις την καρδιά σου και να εφοδιαστείς με περισσότερο λόγια του Θεού, καθώς και να αναγνωρίσεις τις αιρέσεις, τις πλάνες, τις σκέψεις και τις απόψεις που έχει ενσταλάξει μέσα σου ο Σατανάς. Μόνο αν τα κατανοήσεις στ’ αλήθεια όλα αυτά θα μπορέσεις να τα διακρίνεις πραγματικά. Μόνο αν τα διακρίνεις πραγματικά μπορείς στ’ αλήθεια να τα απορρίψεις και να τα εγκαταλείψεις. Και μόνο αν τα εγκαταλείψεις στ’ αλήθεια μπορείς να αποδεχθείς απόλυτα την αλήθεια και να υποταχθείς ολοκληρωτικά σ’ αυτήν. Αν τα κάνεις όλα αυτά, θα ακολουθείς το σωστό μονοπάτι, ένα μονοπάτι φωτεινό. Θα επιδιώκεις κιόλας τον σωστό στόχο, ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως στο τέλος θα σωθείς. Γι’ αυτό και δεν πρέπει σε καμία απολύτως περίπτωση να αφήνεις τις αιρέσεις, τις πλάνες, τις σκέψεις και τις απόψεις που σου ενσταλάζει ο Σατανάς να μπερδεύουν τις σκέψεις σου και να θολώνουν την όρασή σου. Δεν πρέπει να είσαι κυνικός και να απογοητεύεσαι από την πραγματικότητα και να γίνεσαι έτσι αναίσθητος, να ξεγελάς τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Πρέπει, αντίθετα, να επιδιώκεις την αλήθεια, να κάνεις την αλήθεια ζωή σου, να βιώνεις την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου και να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Αυτή είναι η δουλειά που πρέπει να κάνεις και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθείς τώρα. Πράγματα όπως η κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία, τη χώρα ή οποιονδήποτε κλάδο δεν σε αφορούν καθόλου. Γιατί έτσι; Επειδή δεν επηρεάζουν καθόλου και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το πώς επιδιώκεις την αλήθεια, δεν έχουν καμία σχέση με το τέλος σου ή με τη σωτηρία σου. Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Εφόσον είναι κατανοητό, πρέπει να σου είναι σαφές και το πώς να επιδιώξεις την αλήθεια και να αποκτήσεις τη ζωή.

14 Ιουλίου 2022