Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14) Μέρος τέταρτο
Πρέπει να διακρίνουμε μια ακόμη πτυχή της ηθικής δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Αν αυτό που σου έχει εμπιστευτεί κάποιος δεν σου τρώει πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια, αν το επίπεδό σου φτάνει για να το καταφέρεις κι αν το περιβάλλον και οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες, τότε από άποψη ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα για τους άλλους μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνατότητές σου, καθώς και να ανταποκριθείς σε όσες απαιτήσεις τους είναι λογικές και εύλογες. Τι πρέπει, όμως, να κάνεις αν η δουλειά που σου έχει ανατεθεί απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια και σου τρώει πολύ χρόνο, με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να θυσιάσεις τη ζωή σου, ενώ παύεις εντελώς να ασχολείσαι με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχεις σ’ αυτήν τη ζωή και τα καθήκοντά σου ως δημιούργημα, και όλα αυτά αντικαθίστανται; Δεδομένου ότι η δουλειά αυτή δεν είναι δική σου ευθύνη και υποχρέωση, πρέπει να αρνηθείς να την κάνεις. Πέρα από το να φροντίζει τους γονείς του, να ανατρέφει τα παιδιά του και να εκπληρώνει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις στην κοινωνία και στα πλαίσια του νόμου, η πιο σημαντική ευθύνη και υποχρέωση στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να ξοδεύει την ενέργεια, τον χρόνο και τη ζωή του για να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα. Δεν πρέπει κανείς να αφιερώνει τον χρόνο και την ενέργειά του σε πράγματα που του ανέθεσε κάποιος άλλος άνθρωπος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός είναι Αυτός που δημιουργεί έναν άνθρωπο, του δίνει ζωή και τον φέρνει σ’ αυτόν τον κόσμο, επομένως δεν είναι δουλειά του ανθρώπου να κάνει πράγματα και να εκπληρώνει ευθύνες για λογαριασμό άλλων. Το πιο σημαντικό που πρέπει να αποδέχονται οι άνθρωποι είναι ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός. Μόνο ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός αποτελεί αληθινή ανάθεση. Aν αποδέχονται αναθέσεις από άλλους ανθρώπους, δεν φροντίζουν για τα σωστά τους καθήκοντα. Κανένας δεν έχει τα προσόντα να σου ζητήσει να αφιερώσεις την αφοσίωση, την ενέργεια, τον χρόνο σου ή ακόμη και τα νιάτα και τη ζωή σου ολόκληρη σε κάτι που σου αναθέτει ο ίδιος. Μόνο ο Θεός μπορεί να ζητήσει από τον άνθρωπο να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αν οτιδήποτε σου αναθέτουν απαιτεί σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, η εργασία αυτή θα σε εμποδίσει να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να ακολουθήσεις μάλιστα το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα αλλάξουν η κατεύθυνση και οι στόχοι της ζωής σου κι αυτό δεν είναι καλό· κατάρα είναι. Μπορεί κάτι να σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, να σου στερήσει ακόμη και τα νιάτα σου και κάθε ευκαιρία να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Κάθε ανάθεση τέτοιας φύσης προέρχεται από τον Σατανά κι όχι απλώς από κάποιον άνθρωπο. Μπορείτε να κατανοήσετε και έτσι το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν κάποιος σου αναθέσει να κάνεις κάτι που απαιτεί και σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, και σε αναγκάζει μάλιστα να θυσιάσεις τα νιάτα σου και τη ζωή σου ολόκληρη, ενώ σου στερεί και τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος όχι μόνο δεν είναι φίλος σου, αλλά μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και εχθρός σου και αντίπαλός σου. Στη ζωή σου, πέρα από το να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που σου ανέθεσε ο Θεός απέναντι στους γονείς, τα παιδιά και την οικογένειά σου, πρέπει να αφιερώνεις και να ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο και την ενέργεια για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Κανείς δεν έχει τα προσόντα να σου τρώει ή να σου στερεί τον χρόνο και την ενέργειά σου με το πρόσχημα ότι σου έχει αναθέσει να κάνεις κάτι. Αν δεν ακούσεις τη συμβουλή που σου δίνω και δεχτείς ό,τι σου αναθέσει κάποιος, με αποτέλεσμα να σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, θα μειωθεί ανάλογα και ο χρόνος που έχεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Μια τέτοια ανάθεση θα σου στερήσει και θα σου φάει τον χρόνο αυτόν. Τι θα συμβεί αν κάτι σου στερήσει τον χρόνο και την ενέργεια που έχεις για να κάνεις το καθήκον σου; Θα μειωθούν οι ευκαιρίες που έχεις να επιδιώξεις την αλήθεια. Κι όταν μειώνονται οι ευκαιρίες αυτές, δεν μειώνονται παράλληλα και οι πιθανότητες να σωθείς; (Ναι.) Είναι ευλογία ή κατάρα αυτό το πράγμα για σένα; (Κατάρα.) Είναι αναμφίβολα κατάρα. Είναι σαν την περίπτωση μιας δεσμευμένης κοπέλας, που το αγόρι της της λέει το εξής: «Πίστευε στον Θεό. Πρέπει, όμως, να περιμένεις να πετύχω, ν’ αποκτήσω πλούτη και δύναμη για να μπορέσω να σου πάρω αμάξι, σπίτι κι ένα μεγάλο διαμαντένιο δαχτυλίδι. Όταν γίνουν όλα αυτά, θα σε παντρευτώ». Η κοπέλα τού απαντά «Τότε για λίγα χρόνια δεν θα πιστεύω στον Θεό ούτε θα εκτελώ τα καθήκοντά μου. Θα δουλέψω πρώτα σκληρά μαζί σου και θα περιμένω να γίνεις πλούσιος, να γίνεις στέλεχος και να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σου. Τότε θα εκτελέσω τα καθήκοντά μου». Είναι έξυπνη ή ανόητη αυτή η κοπέλα; (Ανόητη.) Είναι πολύ ανόητη! Αν τον βοηθήσεις να πετύχει, ν’ αποκτήσει πλούτη, δύναμη, φήμη και περιουσία, ποιος θα αναπληρώσει τον χρόνο που έχασες; Δεν θα έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου ως δημιούργημα και τότε ποιος θα καλύψει αυτήν την απώλεια; Ποιος θα την αναπληρώσει; Πιστεύεις στον Θεό εδώ και λίγα χρόνια, αλλά δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ούτε και τη ζωή που θα έπρεπε να έχεις. Ποιος θα αναπληρώσει αυτήν την αλήθεια κι αυτήν τη ζωή; Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς όμως να επιδιώκουν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, ξοδεύουν αρκετά χρόνια από τη ζωή τους για να εκπληρώσουν μια δουλειά, μια επιθυμία ή μια απαίτηση που τους έχει εμπιστευτεί κάποιος άλλος. Στο τέλος, όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα, αλλά χάνουν και την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους, ώστε να αποκτήσουν την αλήθεια. Δεν λαμβάνουν την έγκριση του Θεού· χάνουν πάρα πολλά και πληρώνουν ένα τεράστιο τίμημα! Δεν είναι τρομερά ανόητο να παραιτείται κανείς από το να πιστεύει στον Θεό και να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα, μόνο και μόνο για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη των άλλων, για να λένε καλά πράγματα γι’ αυτόν, για να θεωρούν πως έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, πως είναι ευυπόληπτος κι αξιόπιστος, και για να κάνει με επιτυχία «το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αφενός, ικανοποιούν τους ανθρώπους και αφετέρου αφιερώνουν λίγη ενέργεια για να εκτελέσουν κάποιο καθήκον. Φροντίζουν να είναι ευχαριστημένοι οι άλλοι, αλλά θέλουν ταυτόχρονα να είναι ευχαριστημένος και ο Θεός. Τι συμβαίνει στο τέλος; Μπορεί να ικανοποιείς τους ανθρώπους, δεν εκπληρώνεις, όμως, το καθήκον σου ως δημιούργημα, δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και χάνεις πάρα πολλά! Έχεις κάνει το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση ό,τι σου έχουν αναθέσει άλλοι και σ’ έχουν επαινέσει, λέγοντας ότι τηρείς τον λόγο σου και ότι έχεις ανώτερη ηθική διαγωγή. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια από τον Θεό ούτε έχεις λάβει την έγκριση και την αποδοχή Του, διότι ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειριστούν με αφοσίωση ό,τι τους αναθέτουν οι άλλοι ούτε τους εμπιστεύεται ένα τέτοιο καθήκον. Όταν κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση τα πράγματα που σου αναθέτουν οι άλλοι, παρεκκλίνεις από την πορεία σου, δεν φροντίζεις να κάνεις τα καθήκοντα που πρέπει και η πράξη σου αυτή δεν έχει καμιά αξία ή σημασία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μια καλή πράξη που θεωρείται αξιομνημόνευτη. Έχεις επενδύσει πολλή ενέργεια και χρόνο στους άλλους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη σε θυμάται ο Θεός, αλλά να έχεις χάσει και την καλύτερη ευκαιρία να επιδιώξεις την αλήθεια, καθώς και πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσες να αφιερώσεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Όταν αλλάξεις στάση και θελήσεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να κάνεις καλά τα καθήκοντά σου, θα έχεις ήδη γεράσει, θα έχεις χάσει την ενέργεια και τη σωματική σου δύναμη και θα ταλαιπωρείσαι από αρρώστιες. Αξίζει τον κόπο; Πώς να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό; Θα εξαντληθείς αν χρησιμοποιήσεις τον χρόνο που σου απομένει για να επιδιώξεις την αλήθεια και να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις από άποψη σωματικής δύναμης, η μνήμη σου δεν είναι πια καλή και δεν έχεις πολλή ενέργεια. Σε παίρνει συχνά ο ύπνος στις συναθροίσεις, ενώ κάθε φορά που προσπαθείς να κάνεις τα καθήκοντά σου, παρουσιάζεις σωματικά προβλήματα και ενοχλήσεις. Θα το έχεις, τότε, μετανιώσει. Τι έχεις κερδίσει «κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι άνθρωποι»; Στην καλύτερη περίπτωση, είσαι ίσως σε θέση να δωροδοκείς τους άλλους και να εισπράττεις τις φιλοφρονήσεις τους. Σε τι χρησιμεύει, όμως, ο έπαινος των ανθρώπων; Αντιπροσωπεύει την έγκριση του Θεού; Ούτε κατά διάνοια. Επομένως, κάθε επαινετική φράση που προέρχεται από έναν άνθρωπο είναι άχρηστη. Αξίζει τον κόπο να πονάει κανείς τόσο πολύ μόνο και μόνο για να λάβει επαίνους, τη στιγμή που χάνει μάλιστα την ευκαιρία να σωθεί; Τι πρέπει να καταλάβουν, λοιπόν, οι άνθρωποι τώρα; Ό,τι κι αν σου αναθέσει κάποιος, εφόσον αυτό δεν έχει σχέση με το να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα ούτε είναι κάτι που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς, διότι δεν είναι υποχρέωσή σου, πόσο μάλλον ευθύνη σου. Κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Αν αρνηθώ, οι άλλοι θα πουν πως δεν είμαι πολύ ηθικός, πως δεν είμαι αρκετά καλός φίλος ούτε αρκετά αφοσιωμένος». Αν σε απασχολεί αυτό, κάν’ το ελεύθερα και θα δεις μετά ποιες θα είναι οι συνέπειες. Ορισμένοι άνθρωποι πάλι, επειδή εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν έχουν ολοκληρώσει τις εργασίες που τους ανέθεσε κάποιος και δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα γι’ αυτόν, οπότε σκέφτονται ως εξής: «Δεν είναι καλό ν’ αφήσω στη μέση αυτήν τη δουλειά. Πρέπει να είμαι αξιόπιστος άνθρωπος. Καθετί που κάνω, πρέπει να γίνεται απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν μπορώ να ξεκινάω δυναμικά και στην πορεία να χαλαρώνω. Αν αφήσω στη μέση τις δουλειές που έχω υποσχεθεί να κάνω για λογαριασμό κάποιου και δεν τις ολοκληρώσω, πώς θα το δικαιολογήσω αυτό; Θα χάσω την ακεραιότητά μου έτσι!» Αν σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την περηφάνια σου, κάνε τότε δουλειές για λογαριασμό άλλων και όταν τελειώσεις, κάτσε να δεις τι έχεις κερδίσει και αν αξίζει πράγματι να κρατάς τον λόγο σου και να έχεις τέτοια ακεραιότητα. Δεν καθυστερείς έτσι κάτι σημαντικό; Αν καθυστερείς να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου και διακινδυνεύεις να μην αποκτήσεις την αλήθεια, δεν ρισκάρεις έτσι τη ζωή σου; Αν θεωρείς ότι αυτές οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι πιο σημαντικές από το να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε παραμένεις αιχμάλωτος και δέσμιος αυτών των δηλώσεων και δεν μπορείς να απελευθερωθείς. Αν καταφέρεις να διακρίνεις και να δεις καθαρά την αληθινή ουσία αυτών των δηλώσεων περί ηθικής διαγωγής, αν αποφασίσεις να τις απαρνηθείς και να μη ζεις πια σύμφωνα με αυτές, έχεις ελπίδες να απελευθερωθείς από την αιχμαλωσία και τα δεσμά τους. Έχεις, επίσης, ελπίδες να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να αποκτήσεις την αλήθεια.
Τόσο που έχουμε συναναστραφεί, έχετε διακρίνει καθόλου τη δήλωση και το πρότυπο βάσει του οποίου μπορεί να κριθεί η ηθική ενός ανθρώπου που σου ζητά «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; (Ναι.) Για να συνοψίσουμε, λοιπόν, πόσες πτυχές μάς βοηθούν να διακρίνουμε αν αυτή η πρόταση είναι σωστή ή λανθασμένη; Πρώτα απ’ όλα, είναι σαφές ότι αυτή η δήλωση δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια ούτε με τα λόγια του Θεού, και δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή την οποία πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις το συγκεκριμένο ζήτημα; Όποιος και να σου εμπιστεύεται να κάνεις κάτι, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς και να πεις το εξής: «Δεν θέλω να σε βοηθήσω· δεν είμαι υποχρεωμένος να σου δείχνω αφοσίωση». Μπορεί τη στιγμή που σου το ζήτησε να δέχτηκες να το κάνεις, αλλά τώρα που κατανοείς το ζήτημα, να μη θες να βοηθήσεις και να νιώθεις ότι δεν είσαι αναγκασμένος ούτε υποχρεωμένος να το κάνεις. Το θέμα θεωρείται, τότε, λήξαν. Είναι μια αρχή άσκησης αυτή; (Ναι.) Μπορείς να πεις «όχι» και να αρνηθείς. Δεύτερον, τι το κακό έχει η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Είναι τελείως φυσιολογικό στις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων να σου αναθέσουν κάτι απλό που μπορείς να κάνεις άνετα. Δεν τίθεται τότε θέμα αφοσίωσης ή ιδιαίτερα ηθικού χαρακτήρα ούτε μπορεί κάτι τέτοιο να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για μετρήσουμε πόσο ηθικός είναι κάποιος. Όποιος βοηθά κάποιον κάνοντας μια δουλειά που απαιτεί ελάχιστη προσπάθεια είναι ηθικός και αξιόπιστος; Όχι απαραίτητα, εφόσον μπορεί παρασκηνιακά να έχει κάνει πολλά κακά πράγματα. Έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα κάποιος που έχει κάνει πολλά κακά πράγματα μόνο και μόνο επειδή έχει καταβάλλει ελάχιστη προσπάθεια για να βοηθήσει κάποιον; (Όχι.) Επομένως, μέσα απ’ αυτό το παράδειγμα καταρρίπτεται η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δεν είναι σωστή και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για να μετρήσουμε την ηθική διαγωγή κάποιου. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς ορισμένα συνηθισμένα πράγματα. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις κάποια ιδιαίτερα ζητήματα; Αν σου αναθέσουν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που ξεπερνά τις δυνατότητές σου και σου φαίνεται κουραστικό και εξαντλητικό και νιώθεις πως δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, μπορείς απλώς να αρνηθείς· δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι άσχημα. Επιπλέον, ειδικά στην περίπτωση που σου αναθέσουν κάτι παράλογο, παράνομο ή επιζήμιο για τα συμφέροντα των άλλων, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το κάνεις. Όταν, λοιπόν, σου αναθέτουν μια εργασία, ποιο είναι το κύριο πράγμα που πρέπει να διακρίνεις; Αφενός, πρέπει να διακρίνεις αν αυτό σου ανατέθηκε είναι δική σου ευθύνη ή υποχρέωση, και κατά πόσο πρέπει να το αποδεχτείς. Αφετέρου, αφού το αποδεχτείς, έχει καμία σχέση με το αν είσαι αφοσιωμένος ή ηθικός το κατά πόσο θα το κάνεις ή το κατά πόσο θα το χειριστείς καλά ή όχι; Αυτό κυρίως πρέπει να μπορέσεις να διακρίνεις. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να διακρίνεις είναι η φύση του πράγματος που σου έχουν αναθέσει· αν, δηλαδή, είναι λογικό, νόμιμο, θετικό ή αρνητικό. Αυτές είναι οι τρεις πτυχές βάσει των οποίων πρέπει να το διακρίνετε. Σκεφτείτε τώρα και συνοψίστε όλα αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε μόλις και μιλήστε για τις απόψεις και τις θέσεις σας. (Όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», πρώτον, οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πράγματα για λογαριασμό άλλων· μπορούν να αρνηθούν κι αυτό είναι δικαίωμα του καθενός. Δεύτερον, ακόμη και αν δεχτούν μια εργασία από κάποιον, το αν θα την κάνουν ή όχι και το κατά πόσο θα την κάνουν καλά δεν έχει σχέση με το αν είναι ηθικοί ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο για να μετρήσουμε τον ηθικό τους χαρακτήρα. Επιπλέον, αν τους ανατεθεί κάτι παράνομο, κάποιο έγκλημα, τότε δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το εκτελέσουν. Αν το κάνουν, θα έχουν κάνει κακό και θα τιμωρηθούν. Όλα τα παραπάνω καταρρίπτουν την άποψη «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι».) Το πιο κρίσιμο σημείο είναι ότι η συγκεκριμένη δήλωση είναι λανθασμένη. Πού έγκειται το λάθος της; Πρώτον, είναι λανθασμένη η αρχή την οποία επιβάλλει για την αντιμετώπιση και τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων. Επίσης, λάθος είναι να χρησιμοποιεί κανείς αυτήν τη δήλωση για να κρίνει την ηθική διαγωγή κάποιου. Άλλο λάθος είναι να τη χρησιμοποιεί κανείς για να μετρήσει την ηθική διαγωγή κάποιου άλλου, να τον δεσμεύει και να τον περιορίζει, να τον χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα και να τον αναγκάζει να ξοδέψει χρόνο και ενέργεια και να πληρώσει κάποιο τίμημα για να εκπληρώσει ευθύνες που δεν είναι αναγκασμένος ή πρόθυμος να επωμιστεί· αυτό είναι ένα είδος ομηρείας. Αυτά τα λίγα λάθη αρκούν για να διαψεύσουν την αξία και την ορθότητα της δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Ας συνοψίσουμε με δυο λόγια. Πρώτα απ’ όλα, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» υπαγορεύει στους ανθρώπους πώς να χειρίζονται τις εργασίες που τους εμπιστεύονται οι άλλοι. Υπονοεί ότι όταν σου εμπιστεύονται κάτι, άσχετα με το αν είναι λογικό ή όχι, καλό ή κακό, θετικό ή αρνητικό, εφόσον σου έχει ανατεθεί, πρέπει να τηρήσεις τον λόγο σου. Είσαι υποχρεωμένος να εκτελέσεις την εργασία αυτήν καλά και να την ολοκληρώσεις, προκειμένου να ικανοποιήσεις το άτομο που σου την εμπιστεύτηκε. Μόνο αν είσαι τέτοιος άνθρωπος θεωρείσαι αξιόπιστος. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να εκτελούν κάτι που τους αναθέτουν χωρίς διάκριση, είναι πάνω απ’ όλα λάθος, ένα λάθος που αντιβαίνει στις αρχές. Δεύτερον, το πρότυπο του κατά πόσον οι άνθρωποι είναι σε θέση «να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» χρησιμοποιείται ως βάση για τη μέτρηση της ηθικής τους διαγωγής. Και η χρήση ενός τέτοιου πρότυπου μέτρησης δεν είναι επίσης λάθος; Δεν θα έρθουν τα πάνω κάτω σ’ αυτήν τη κοινωνία αν ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειριστεί με αφοσίωση κακά και πονηρά πράγματα που του έχουν εμπιστευτεί; Επιπλέον, αν αυτή η δήλωση χρησιμοποιείται σταθερά ως πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων, είναι φυσικό να διαμορφωθεί ένα κοινωνικό κλίμα, μια κοινή γνώμη και κοινωνική πίεση που θα δεσμεύει και θα περιορίζει τις σκέψεις των ανθρώπων. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Επειδή υπάρχει η δήλωση που σου ζητά «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και έχει διαμορφωθεί μια αντίστοιχη κοινή γνώμη στην κοινωνία, δέχεσαι κοινωνικές πιέσεις και αναγκάζεσαι να ενεργείς έτσι σε παρόμοιες καταστάσεις. Δεν ενεργείς έτσι επειδή το θες, δεν φτάνουν μέχρι εκεί οι δυνατότητές σου ούτε εκπληρώνεις έτσι τις υποχρεώσεις σου. Το κάνεις αναγκαστικά. Δεν πρόκειται για απαίτηση που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς σου ούτε για κάτι που απαιτεί η κανονική ανθρώπινη φύση. Επίσης, δεν είναι κάτι που απαιτείται ώστε να διατηρήσεις τις συναισθηματικές σου σχέσεις. Είναι αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης, πράγμα που ισοδυναμεί με ηθική ομηρεία. Αν δεν καταφέρεις να ολοκληρώσεις όλα όσα συμφώνησες να κάνεις για λογαριασμό των άλλων, οι γονείς, η οικογένεια, οι συνάδελφοι και οι φίλοι σου θα σε επικρίνουν και θα πουν το εξής: «Τι νομίζεις ότι κάνεις; Όπως λέει και το ρητό, “Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Αφού συμφώνησες, γιατί δεν το ολοκλήρωσες; Αφού συμφώνησες, θα ’πρεπε να το κάνεις καλά!» Μόλις τους ακούς, νιώθεις ότι κάνεις λάθος, κι έτσι υπακούς κι εκτελείς την εργασία. Όσο την κάνεις, εξακολουθείς να είσαι απρόθυμος· δεν έχεις τις ικανότητες που απαιτούνται και δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το κάνεις. Στο τέλος, σε βοηθάει ολόκληρη η οικογένειά σου, αλλά απαιτούνται πολλά χρήματα, πολλή ενέργεια και ταλαιπωρία, με αποτέλεσμα να τα καταφέρεις μόλις και μετά βίας. Το άτομο που σου το εμπιστεύτηκε χάρηκε, αλλά εσύ έχεις υποφέρει πολύ μέσα σου και νιώθεις εξαντλημένος. Δεν το έχεις αποδεχθεί στην καρδιά σου και το κάνεις απρόθυμα. Παρ’ όλα αυτά, την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση, δεν θα το βάλεις κάτω και θα ξανακάνεις το ίδιο πράγμα. Πού οφείλεται αυτό; Επιζητάς τον αυτοσεβασμό, λατρεύεις τη ματαιοδοξία και ταυτόχρονα λυγίζεις μπροστά στην πίεση της κοινής γνώμης. Και κανείς να μη σε επικρίνει, ασκείς εσύ ο ίδιος κριτική στον εαυτό σου και λες το εξής: «Συμφώνησα να κάνω ό,τι μου ανέθεσαν, αλλά δεν το έκανα. Τι κάνω; Σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Δεν φέρομαι ανήθικα;» Ακόμα κι εσύ ο ίδιος κρατάς όμηρο τον εαυτό σου· δεν είναι ήδη αιχμάλωτες οι σκέψεις σου; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτή η εργασία δεν σε αφορά καθόλου. Αν την κάνεις, δεν θ’ αποκομίσεις κανένα όφελος ούτε θα διαπαιδαγωγηθείς. Αν δεν την κάνεις, δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα και ελάχιστοι είναι αυτοί που θα σε επικρίνουν. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο το πεπρωμένο σου εξαιτίας αυτού. Ό,τι κι αν σου ζητούν οι άλλοι, εφόσον δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Θεού, μπορείς να αρνηθείς. Τώρα που αναλύσαμε τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» με βάση αυτά τα τρία σημεία, κατανοείτε την ουσία της; (Ναι.)
Όταν σου αναθέτουν κάτι, ποιες αρχές πρέπει να ακολουθείς; Δεν πρέπει να το κάνεις με βάση κάποιες αρχές; Από την άποψη της αλήθειας, πού βασίζεται αυτό; Ανέφερα μόλις το σημαντικότερο σημείο. Όσο, δηλαδή, ζει κανείς, πέρα από το να στηρίζει τους γονείς του, να ανατρέφει τα παιδιά του και να εκπληρώνει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις στα πλαίσια του νόμου, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένος να δέχεται αναθέσεις από άλλους ή να εργάζεται για άλλους ούτε χρειάζεται να ζει για τις υποθέσεις ή ό,τι του αναθέτουν οι άλλοι. Η ανθρώπινη ζωή παίρνει αξία και νόημα μόνο όταν εκτελεί κανείς το καθήκον του ως δημιούργημα. Πέρα απ’ αυτό, το να κάνεις πράγματα για τον οποιονδήποτε δεν έχει το παραμικρό νόημα· όλος αυτός ο κόπος είναι μάταιος. Επομένως, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι κάτι που επιβάλλουν στους ανθρώπους οι άνθρωποι και δεν σχετίζεται καθόλου με τον Θεό. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για απαίτηση που επιβάλλει στους ανθρώπους ο Θεός. Την έχουν δημιουργήσει άλλοι άνθρωποι για να σε εκμεταλλεύονται, να σε κρατούν όμηρο από ηθική σκοπιά, να σε ελέγχουν και να σε δεσμεύουν. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με ό,τι σού έχει εμπιστευτεί ο Θεός ούτε με την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιούργημα. Το καταλαβαίνεις αυτό; (Ναι.) Σ’ αυτόν τον κόσμο, σε ολόκληρο το σύμπαν, τίποτα και κανένας δεν αξίζει την αφοσίωσή σου ως δημιούργημα, πέρα από τον Θεό και ό,τι σου αναθέτει, καθώς και το καθήκον που έχεις αναλάβει ως άνθρωπος. Η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» προφανώς και δεν αποτελεί αρχή διαγωγής. Είναι λανθασμένη και παραβιάζει τις αρχές. Αν σου αναθέσουν μια δουλειά, τι θα πρέπει να κάνεις; Αν σου ανατίθεται κάτι που απαιτεί ελάχιστη μόνο προσπάθεια, και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να μιλήσεις ή να κάνεις κάτι πολύ μικρό κι έχεις το απαιτούμενο επίπεδο να το κάνεις, τότε μπορείς βάσει της ανθρώπινης φύσης σου να βοηθήσεις από συμπόνια· δεν θεωρείται λάθος αυτό. Αυτή είναι η μία αρχή. Αν, όμως, αυτό που σου αναθέτουν θα σου φάει πολύ χρόνο και ενέργεια και θα σπαταλήσει μάλιστα πολύ από τον χρόνο σου, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς. Και οι γονείς σου να είναι αυτοί που σου το ζητούν, έχεις και πάλι το δικαίωμα να αρνηθείς. Δεν είσαι αναγκασμένος να δείξεις αφοσίωση ή να αποδεχτείς ό,τι σου αναθέτουν· είναι δικαίωμά σου το τι θα κάνεις. Από πού πηγάζει αυτό το δικαίωμα; Σου το παραχωρεί ο Θεός. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Η τρίτη αρχή είναι η εξής: ακόμη κι αν η εργασία που σου αναθέτουν δεν σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, αν υπάρχει περίπτωση να αναστατώσει ή να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντος σου ή να κλονίσει τη θέληση σου να εκτελείς το καθήκον σου καθώς και την αφοσίωσή σου στον Θεό, πρέπει επίσης να αρνηθείς να την κάνεις. Πρέπει να αρνηθείς ειδικά στην περίπτωση που σου αναθέτουν κάτι που μπορεί να σ’ επηρεάσει καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, να διαταράξει και να αναστατώσει τη θέλησή σου να την επιδιώκεις και τον ρυθμό με τον οποίο το κάνεις αυτό ή που μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής. Πρέπει να αρνείσαι οτιδήποτε σε επηρεάζει να εκτελέσεις το καθήκον σου ή να επιδιώξεις την αλήθεια. Αυτό είναι δικαίωμά σου· έχεις το δικαίωμα να πεις «όχι». Δεν χρειάζεται να επενδύσεις τον χρόνο και την ενέργειά σου. Μπορείς να αρνηθείς όλα τα πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα, καμία αξία, δεν σε διαπαιδαγωγούν, δεν σε βοηθούν ούτε σε ωφελούν καθόλου όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη σωτηρία σου. Θεωρείται αυτό αρχή; Ναι, είναι μία αρχή. Έτσι, αν το μέτρο σας είναι οι συγκεκριμένες αρχές, από πού μπορούν να προέλθουν οι αναθέσεις που πρέπει να αποδέχονται οι άνθρωποι στη ζωή τους; (Από τον Θεό.) Σωστά, μόνο από τον Θεό μπορούν να προέλθουν. Η φράση «από τον Θεό» ακούγεται κάπως κούφια και μακρινή. Τι αφορά, λοιπόν, στην πραγματικότητα αυτή η ανάθεση; (Την εκτέλεση του καθήκοντός μας.) Σωστά, την εκτέλεση του καθήκοντός σου στην εκκλησία. Δεν γίνεται να σου πει προσωπικά ο Θεός «Πήγαινε να διαδώσεις το ευαγγέλιο», «Πήγαινε να γίνεις επικεφαλής της εκκλησίας» ή «Πήγαινε ν’ ασχοληθείς με τα κείμενα». Δεν είναι δυνατόν να σου το πει προσωπικά ο Θεός αυτό· σου έχει, όμως, εμπιστευτεί το καθήκον σου μέσω των διευθετήσεων του οίκου Του. Όλες οι διευθετήσεις του οίκου του Θεού πηγάζουν και προέρχονται από τον Θεό. Χρειάζεται, άρα, να σου το πει προσωπικά ο Θεός; Έχεις ήδη βιώσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα της κυριαρχίας και της ενορχήστρωσης του Θεού και τα έχεις νιώσει πραγματικά όλα αυτά. Αυτό που έχεις βιώσει σχετίζεται με το έργο του Θεού, την αλήθεια και το σχέδιο διαχείρισής Του. Έτσι, λοιπόν, δεν εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος; Αυτά όσον αφορά την αποδοχή μιας ανάθεσης. Από την άλλη, οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφοσιώνονται σε τίποτα άλλο, πέρα από αυτό που τους εμπιστεύεται ο Θεός. Μόνο ο Θεός αξίζει ακλόνητη αφοσίωση· όχι οι άνθρωποι. Κανένας άνθρωπος δεν την αξίζει, ούτε οι πρόγονοι, ούτε οι γονείς, ούτε οι ανώτεροί σου. Γιατί; Η ύψιστη αλήθεια είναι πως είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργήματα να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό. Χρειάζεται να αναλύσουμε αυτήν την αλήθεια; Όχι, επειδή όλα όσα αφορούν τους ανθρώπους προέρχονται από τον Θεό κι είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργήματα να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό. Αυτή είναι η υπέρτατη αλήθεια την οποία οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πάντα στον νου τους! Η δεύτερη αλήθεια που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι είναι ότι όταν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν από Αυτόν είναι η αλήθεια, η ζωή και η οδός. Τα κέρδη τους είναι άπλετα και άφθονα, ρέουν πλουσιοπάροχα και πλεονάζουν. Όταν οι άνθρωποι κερδίζουν την αλήθεια, τη ζωή και την οδό, η ζωή τους αποκτά αξία. Επομένως, όταν δείχνεις αφοσίωση στον Θεό, ο χρόνος κι η ενέργεια που θυσιάζεις και το τίμημα που πληρώνεις θα ανταμειφθούν θετικά και δεν θα το μετανιώσεις ποτέ. Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, και κάποιοι άλλοι που Τον ακολουθούν εδώ και τρία, πέντε ή δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν το έχουν μετανιώσει και έχουν αποκομίσει σε κάποιο βαθμό κέρδη. Όσο περισσότερο ακολουθούν τον Θεό όσοι αγαπούν την αλήθεια, τόσο περισσότερο αισθάνονται ότι έχουν πάρα πολλές ελλείψεις και ότι η αλήθεια είναι πολύτιμη. Η αποφασιστικότητά τους να επιδιώξουν την αλήθεια όλο και μεγαλώνει και νιώθουν ότι αποδέχτηκαν τον Θεό πολύ αργά και ότι αν Τον είχαν αποδεχτεί τρία με πέντε ή δέκα χρόνια νωρίτερα, θα είχαν κατανοήσει πολύ μεγάλο μέρος της αλήθειας! Μερικοί άνθρωποι σήμερα μετανιώνουν που αποδέχτηκαν τόσο αργά τον Θεό ή που, ενώ πίστευαν σ’ Αυτόν για αρκετά χρόνια, δεν επιδίωκαν την αλήθεια και σπαταλούσαν τον χρόνο τους ή δεν εκτελούσαν καλά το καθήκον τους. Με λίγα λόγια, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, όλοι κερδίζουν κάτι και αισθάνονται ότι είναι απίστευτα σημαντικό να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή είναι η δεύτερη αλήθεια. Αν, δηλαδή, οι άνθρωποι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν από Εκείνον είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και μπορούν να σωθούν και να πάψουν να ζουν πλέον υπό την εξουσία του Σατανά. Η τρίτη αλήθεια είναι η εξής: αν οι άνθρωποι καταφέρουν να παραμείνουν αιώνια αφοσιωμένοι στον Θεό, ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός τους; (Θα σωθούν και θα παραμείνουν ώστε να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού.) Ο προορισμός κάποιου που ακολουθεί τον Θεό και τελικά σώζεται δεν είναι να βυθιστεί στην αιώνια απώλεια και να καταστραφεί, αλλά να παραμείνει ως νέος άνθρωπος, να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Αν συνεχίσει να ζει, τότε έχει ελπίδες να δει τον Θεό. Τι μεγάλη ευλογία! Όσον αφορά, λοιπόν, την αφοσίωση στον Θεό, αρκεί να κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτές τις τρεις αλήθειες; (Ναι.) Πώς ωφελείται κανείς αν ακολουθεί άλλους ανθρώπους και τους είναι αφοσιωμένος; Όταν δείχνεις την αφοσίωσή σου σε άλλους, όλοι λένε ότι έχεις καλό ήθος, ενώ έχεις, επίσης, και καλή φήμη. Το μόνο που κερδίζεις, λοιπόν, είναι αυτό το μικρό όφελος. Έχεις κερδίσει την αλήθεια και ζωή; Σε καμία περίπτωση. Τι μπορεί να σου δώσει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος όταν του είσαι αφοσιωμένος; Το πολύ-πολύ να επωφεληθείς επειδή θα έχετε κάποιες σχέσεις τη στιγμή θα βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του κι αυτό είναι όλο. Τι αξία έχει αυτό; Δεν είναι ανώφελο; Όσα πράγματα κι αν αποκτήσεις, αν δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, θα σου είναι άχρηστα. Μπορεί, επίσης, να υπάρξουν συνέπειες αν ακολουθείς ανθρώπους και τους είσαι αφοσιωμένος. Μπορεί να καταλήξεις θύμα, θυσία γι’ αυτούς. Έστω πως είσαι αφοσιωμένος σε κάποιον που δεν βαδίζει στο σωστό μονοπάτι. Τι θα συμβεί αν τον ακολουθήσεις; Θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Αν τον ακολουθήσεις, ούτε εσύ θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι· θα κάνεις μάλιστα κι εσύ κακό μαζί του, με αποτέλεσμα να τιμωρηθείς στην κόλαση, και τότε θα είσαι ξεγραμμένος. Αν είσαι αφοσιωμένος σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν κάνεις πολλές καλές πράξεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Αν είσαι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες, στον Σατανά ή στους αντίχριστους, θα καταλήξεις να γίνεις συνεργός και τσιράκι του Σατανά. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να θαφτείς μαζί με τον Σατανά, να γίνεις θυσία γι’ αυτόν. Οι άπιστοι λένε το εξής: «Το να είσαι κοντά σε έναν βασιλιά είναι εξίσου επικίνδυνο με το να ξαπλώνεις με μια τίγρη». Όσο αφοσιωμένος κι αν είσαι στους διάβολους βασιλιάδες, αφού σε χρησιμοποιήσουν, στο τέλος θα σε κατασπαράξουν και θα καταλήξεις θύμα τους. Η ζωή σου θα βρίσκεται μονίμως σε κίνδυνο. Αυτή είναι η μοίρα κάποιου που είναι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες και στον Σατανά. Οι διάβολοι βασιλιάδες και ο Σατανάς δεν θα σου δείξουν ποτέ τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό σκοπό στη ζωή σου, ούτε θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν πρόκειται ποτέ σου να αποκτήσεις την αλήθεια ή τη ζωή από αυτούς. Αν τους είσαι αφοσιωμένος, η κατάληξη θα είναι η εξής: είτε θα χαθείς μαζί τους και θα γίνεις θυσία τους, είτε θα σε παγιδέψουν, θα σε διαμελίσουν και θα σε κατασπαράξουν· με άλλα λόγια, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα καταλήξεις στην κόλαση. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Επομένως, κανένας άνθρωπος, όσο διάσημος κι επιφανής ή σπουδαίος κι αν είναι, δεν αξίζει την αφοσίωσή σου ή να θυσιάσεις ολόκληρη τη ζωή σου γι’ αυτόν. Δεν το αξίζει και δεν έχει την εξουσία να κανονίσει ή να επηρεάσει το πεπρωμένο σου. Δεν αρκεί να κατανοήσεις αυτήν την αλήθεια-αρχή για να λύσεις προβλήματα όπως το να ακολουθείς τους ανθρώπους και να τους είσαι αφοσιωμένος; (Ναι.) Υπάρχουν τρεις αρχές που πρέπει να ακολουθείς όταν χειρίζεσαι τις αναθέσεις άλλων ανθρώπων, και συναναστραφήκαμε και πάνω σε τρεις αρχές σχετικά με την αξία και τη σημασία της αφοσίωσης του ανθρώπου στον Θεό. Τις κατανοείτε ξεκάθαρα όλες αυτές τις αρχές; (Ναι.) Με λίγα λόγια, αναλύσαμε τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» για να μπορέσετε να δείτε ξεκάθαρα πόσο παράλογη και ψευδής είναι, και να καταφέρετε έτσι να την εγκαταλείψετε. Δεν αρκεί, όμως, να την εγκαταλείψετε· πρέπει, επίσης, να κατανοήσετε και να συλλάβετε τις αρχές άσκησης που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, καθώς και τις προθέσεις του Θεού σε τέτοια ζητήματα. Αυτά είχα βασικά να πω όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Απλώς την ανέλυσα από διαφορετικές πτυχές και απόψεις και στη συνέχεια συναναστράφηκα ειδικότερα πάνω στις αρχές άσκησης που έχει αποκαλύψει στους ανθρώπους ο Θεός, στις προθέσεις του Θεού και στις αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Μόλις γίνουν κατανοητά όλα αυτά, οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιληφθούν σε βάθος πώς να διακρίνουν την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι».
Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά απλό να αναλύσουμε τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να τη διακρίνουν και να την κατανοήσουν. Είναι, επίσης, μια δήλωση που προβάλλουν οι ηθικολόγοι για να παραλύσουν τους ανθρώπους, να παραπλανήσουν τις σκέψεις τους και να διαταράξουν τον κανονικό τρόπο σκέψης τους. Δεν βασίζεται στη συνείδηση, τη λογική και τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτές τις ιδέες τις επινοούν οι λεγόμενοι στοχαστές και ηθικολόγοι, οι οποίοι πλασάρουν τον εαυτό τους ως ενάρετο. Δεν είναι μόνο αβάσιμες και παράλογες, αλλά και ανήθικες. Γιατί θεωρούνται ανήθικες; Επειδή δεν απορρέουν από τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ξεπερνούν το εύρος του επιπέδου ενός ανθρώπου και δεν αποτελούν υποχρέωση ή καθήκον που πρέπει να εκτελεί κανείς. Αυτοί οι λεγόμενοι ηθικολόγοι θεωρούν τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» ως πρότυπο συμπεριφοράς, το οποίο απαιτούν να τηρούν αυστηρά οι άνθρωποι. Με αυτόν τον τρόπο, διαμορφώνουν ένα ορισμένο κοινωνικό κλίμα και μια ορισμένη κοινή γνώμη, η οποία με τη σειρά της καταπιέζει τους ανθρώπους και τους αναγκάζει να ζουν με τέτοιον τρόπο. Παράλληλα, ο σατανικός αυτός τρόπος σκέψης, δεσμεύει τις σκέψεις τους, χωρίς οι ίδιοι να το αντιληφθούν. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη δήλωση και κοινή γνώμη δεσμεύουν τις σκέψεις ενός ανθρώπου, προφανώς δεσμεύουν και τις πράξεις του. Τι εννοώ όταν λέω πως τις δεσμεύουν; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιλέξουν τι κάνουν, δεν μπορούν να ακολουθήσουν ελεύθερα τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις της ανθρώπινης φύσης ούτε και τις απαιτήσεις της συνείδησης και της λογικής τους για να κάνουν ό,τι θέλουν. Αντίθετα, περιορίζονται και δεσμεύονται από μια στρεβλή σκέψη, από ένα είδος ιδεολογικής θεωρίας και κοινής γνώμης που δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε να αποτινάξουν. Ζουν εν αγνοία τους παγιδευμένοι σ’ ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον και κλίμα και δεν μπορούν να απελευθερωθούν. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αν δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα τις στρεβλώσεις και τα λάθη αυτών των δηλώσεων και να αντιληφθούν πόσο βλαβερές είναι και τι συνέπειες προκαλούν όταν δεσμεύουν τις σκέψεις τους, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς, τις δεσμεύσεις και τις πιέσεις που επιβάλλουν η παραδοσιακή κουλτούρα και η κοινή γνώμη. Θα είναι σε θέση να ζουν μόνο με βάση αυτά τα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι βασίζονται σ’ αυτά τα πράγματα για να ζήσουν είναι ότι δεν γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό μονοπάτι, ποια είναι η κατεύθυνση και ο σκοπός της συμπεριφοράς τους, ούτε ποιες είναι οι αρχές για τη συμπεριφορά τους. Είναι, λοιπόν, φυσικό να τους παραπλανούν παθητικά οι διάφορες ηθικές δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, καθώς και να τους παρασέρνουν και να τους ελέγχουν αυτές οι λανθασμένες θεωρίες. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, μπορούν εύκολα να διακρίνουν και να απορρίψουν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες. Δεν τους δεσμεύουν πλέον, δεν τους κρατούν ομήρους και δεν τους εκμεταλλεύονται η κοινή γνώμη ή το κοινωνικό κλίμα και περιβάλλον που διαμόρφωσε ο Σατανάς. Με αυτόν τον τρόπο, αλλάζουν τελείως η κατεύθυνση και ο σκοπός της ζωής τους και μπορούν να ζουν και να υπάρχουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τα λόγια του Θεού. Δεν τους παραπλανούν πλέον ούτε τους δεσμεύουν οι διάφορες θεωρίες του Σατανά και οι διάφορες πλάνες της παραδοσιακής κουλτούρας. Μόλις οι άνθρωποι εγκαταλείψουν εντελώς τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, τότε θα απελευθερωθούν εντελώς από τη διαφθορά, την παραπλάνηση και την υποδούλωση του Σατανά. Συνεπώς, όταν κατανοήσουν την αλήθεια και τις αρχές άσκησης τις οποίες δίνει ο Θεός στους ανθρώπους και απαιτεί από αυτούς, θα αλλάξει τελείως ο σκοπός της ζωής τους και θα αποκτήσουν μια νέα ζωή. Όταν αποκτήσουν νέα ζωή, θα είναι νεογέννητα ανθρώπινα όντα και νέοι άνθρωποι. Κι αυτό επειδή οι σκέψεις που έχουν στο μυαλό τους δεν θα είναι πλέον γεμάτες με τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και όλα αυτά τα σατανικά πράγματα θα έχουν αντικατασταθεί αντίθετα από την αλήθεια. Λόγω αυτού και υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, η αλήθεια γίνεται, τότε, ζωή μέσα τους, η οποία καθοδηγεί και διέπει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν. Ο άνθρωπος βαδίζει, τότε, στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής και μπορεί να ζει στο φως. Δεν είναι σαν να έχει ξαναγεννηθεί μέσα από τα λόγια του Θεού; Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας για σήμερα.
2 Ιουλίου 2022
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.